اشتراک‌ها
تفاوت مجوز LGPL با GPL در چیست؟

A component licensed under LGPL can be used by closed source, proprietary software, both internally used and distributed, for free, with no effects on the software using the component. LGPL is not “contagious” in the same way as GPL, so it only affects the component under LGPL. As long as you’re only using official distributions of the component, it is free to use and free to redistribute. The only requirement is that you include a notice in your “about” page or similar that the component is used. 

تفاوت مجوز LGPL با GPL در چیست؟
نظرات مطالب
هزینه استفاده از دات نت فریم ورک چقدر است؟
سورس دانت به صورت Shared Source توزیع شده و به عبارت دیگر سورس پشت شیشه است (فقط جهت Reference و از این قبیل). تا آنجا که می‌دانم این مجوز توسط جامعه متن باز پذیرفته شده نیست. متن باز امکان تغییر را نیز می‌دهد. و یا شاید منظور شما از سورس باز، متن باز نبوده!

در مورد قیمت VS یکی از بچه‌ها صحبت خوبی داشت؛ اگر قرار بود ما VS را خریداری کنیم هرسال یا هر چند سال یکبار این کار را می‌کردیم و مایکروسافت با توجه به Optionهای خوبی که برای اینطور خرید کردن دارد (Renew و ...)، می‌توان VS Ultimate که اگر اشتباه نکنم 11 هزار دلار است را با 3 هزار دلار تهیه کنیم. وقتی همه حقوق مولفین رعایت شود مطمئناً 3 هزار دلار برای یک برنامه نویس متوسط به بالا مبلغ بسیار مناسبی خواهد بود. مشترک MSDN بودن هم که شامل سیستم‌عامل‌ها و ... هم خواهد شد.
نظرات مطالب
هزینه استفاده از دات نت فریم ورک چقدر است؟
سورس دانت به صورت Shared Source توزیع شده و به عبارت دیگر سورس پشت شیشه است (فقط جهت Reference و از این قبیل). تا آنجا که می‌دانم این مجوز توسط جامعه متن باز پذیرفته شده نیست. متن باز امکان تغییر را نیز می‌دهد. و یا شاید منظور شما از سورس باز، متن باز نبوده!

در مورد قیمت VS یکی از بچه‌ها صحبت خوبی داشت؛ اگر قرار بود ما VS را خریداری کنیم هرسال یا هر چند سال یکبار این کار را می‌کردیم و مایکروسافت با توجه به Optionهای خوبی که برای اینطور خرید کردن دارد (Renew و ...)، می‌توان VS Ultimate که اگر اشتباه نکنم 11 هزار دلار است را با 3 هزار دلار تهیه کنیم. وقتی همه حقوق مولفین رعایت شود مطمئناً 3 هزار دلار برای یک برنامه نویس متوسط به بالا مبلغ بسیار مناسبی خواهد بود. مشترک MSDN بودن هم که شامل سیستم‌عامل‌ها و ... هم خواهد شد.
مطالب
مایکرو سرویس‌ها - قسمت 1 - معرفی
در نرم افزار‌های Enterprise، توسعه محصول، چالش اصلی تیم نمی‌باشد. اصلی‌ترین چالش، بعد از استقرار نرم افزار و زیر بار رفتن آن به‌وجود می‌آید؛ مسائلی نظیر مدیریت تغییرات و scaling و چنانچه نرم افزار بصورت صحیحی توسعه نیافته باشد، می‌توان گفت که انجام موارد ذکر شده بسیار سخت یا شاید غیر ممکن شوند و باید نرم افزار، بازنویسی شود.
برای روشن شدن موضوع یک مثال میزنم.
فرض کنید یک نرم افزار جامع بیمه (Core Insurance) داریم که بصورت یک نرم افزار یکپارچه (Monolithic) ارائه شده است. بعد از چند سال قرار است در زیر سیستم‌های مختلف تغییراتی انجام شود؛ مثلا زیر سیستم‌های بیمه عمر، بیمه مسافرتی و بیمه درمان، نیاز به تغییر دارند. فرض کنید تغییرات در بیمه درمان سریعتر انجام شده و آماده استفاده برای مشتری می‌باشد؛ اما به دلیل یکپارچه بودن سیستم، این انتشار نسخه باید تا اتمام کار زیر سیستم‌های دیگر، به تعویق بیفتد. یا اینکه به دلیل بالا رفتن تعداد کاربران می‌خواهیم سیستم را  scale out کنیم. برای این منظور باید چند نسخه از کل سیستم را در پروسه‌های مجزایی قرار دهیم.
با توجه به توضیحات بالا متوجه این منظور میشویم که مدیریت تغییرات، بخاطر وابستگی‌های بیش از حد سیستم، با کندی روبه رو می‌شود و همچنین هزینه Scale سیستم با توجه به اینکه باید کل سیستم را  در پروسه‌های مختلفی نصب کرد، بالا می‌باشد.
اگر این سیستم یکپارچه به زیر سیستم‌های مجزایی شکسته می‌شد، هزینه تغییرات و Scale آن به مراتب کمتر می‌شد. حتی از این جلوتر بریم و هر کدام از این زیر سیستم‌ها قابلیت‌های کسب و کار (Business Capabilities) خودشان را به‌صورت سرویس‌های مجزایی ارائه دهند، هزینه تغییرات و نگهداری آن‌ها چگونه خواهد بود؟!
برای مثال اگر زیر سیستم بیمه عمر را تصور و آن‌را به سه قسمت درخواست بیمه نامه ، صدور بیمه نامه و بخش خسارت تقسیم کنیم که هر کدام از این قسمت‌ها به تنهایی قابل ارائه به مشتری باشند.
برای مثال درخواست بیمه نامه شامل پر کردن فرم پیشنهاد، بررسی اطلاعات وارد شده توسط پزشکان بیمه و اعلام نظر کار شناسان بیمه برای افزایش نرخ بیمه نامه بر اساس ریسک‌های پزشکی و شغلی بیمه شده می‌باشد که در نهایت بعد از چند روز، یک فرم پیشنهاد به تایید کارشناسا ن رسیده و تازه به بیمه نامه تبدیل می‌شود. همانطور که می‌بینید این بخش به تنهایی می‌تواند در اختیار نمایندگی‌های شرکت بیمه قرار گرفته و قسمت اولیه فروش بیمه نامه را پشتیبانی کند. حالا اگر نیاز به تغییرات یا scaling سیستم وجود داشته باشد، انجام دادن آن‌ها به مراتب راحت‌تر و کم هزینه‌تر می‌باشد.

مایکرو سرویس چیست ؟

در یک تعریف کوتاه، در معماری مایکرو سرویس، توسعه یک نرم افزار به‌صورت مجموعه‌ای از سرویسهای کوچک می‌باشد که این سرویسها به‌صورت کاملا مستقلی قابلیت استقرار دارند و هر کدام از این سرویسها می‌توانند توسط تیم‌های جداگانه‌ای با پلتفرم توسعه و زبان برنامه نویسی و بانک اطلاعاتی جداگانه‌ای توسعه داده شوند  و با یک مکانیزم سبک  وزن مانند Http با یکدیگر در ارتباط باشند.

این روش پیاده سازی قابلیت مقیاس پذیری و تست پذیری را بالا میبرد و توسعه و نگهداری سیستم را آسان می‌کند. دلیل آن هم کاملا مشخص است؛ هر سرویس یک وظیفه مشخص دارد و تیم توسعه‌ی آن کاملا بر آن مسلط می‌باشد و با توجه به اینکه این سرویسها خیلی بزرگ نیستند، تغییرات و تست و نگهداری آن آسان میشود .

چرا معماری مایکرو سرویس؟

مایکرو سرویس‌ها به شما قابلیت چابکی بیشتری می‌دهند و شما را قادر میسازند تا به‌صورت بهتری بتوانید یک سیستم بزرگ، پیچیده و در مقیاس بزرگ را نگهداری کنید.
این سرویس‌ها به تنهایی قابلیت scaling دارند و برخلاف یک سیستم یکپارچه که برای scaling باید تمام سیستم را به عنوان یک واحد scale out کرد، در مایکرو سرویس‌ها شما می‌توانید سرویس‌هایی را که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند، بصورت کاملا مستقلی scale out کنید و به این صورت چابکی شما در مواجه با تغییرات که از خصوصیات اصلی یک سیستم نرم افزاری می‌باشد، بالا می‌رود. 
با توجه به توضیحات بالا تصویر زیر گویای همه‌ی این موارد هست:

مقایسه سیستم یکپارچه با مایکروسرویسدر مطالب بعدی در موردی مشخصه‌های مایکرو سرویس‌ها صحبت خواهیم کرد.

مطالب
تهیه XML امضاء شده جهت تولید مجوز استفاده از برنامه
اگر به فایل مجوز استفاده از برنامه‌‌ای مانند EF Profiler دقت کنید، یک فایل XML به ظاهر ساده بیشتر نیست:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<license id="17d46246-a6cb-4196-98a0-ff6fc08cb67f" expiration="2012-06-12T00:00:00.0000000" type="Trial" prof="EFProf">
  <name>MyName</name>
  <Signature xmlns="http://www.w3.org/2000/09/xmldsig#">
    <SignedInfo>
      <CanonicalizationMethod Algorithm="http://www.w3.org/TR/2001/REC-xml-c14n-20010315" />
      <SignatureMethod Algorithm="http://www.w3.org/2000/09/xmldsig#rsa-sha1" />
      <Reference URI="">
        <Transforms>
          <Transform Algorithm="http://www.w3.org/2000/09/xmldsig#enveloped-signature" />
        </Transforms>
        <DigestMethod Algorithm="http://www.w3.org/2000/09/xmldsig#sha1" />
        <DigestValue>b8N0bDE4gTakfdGKtzDflmmyyXI=</DigestValue>
      </Reference>
    </SignedInfo>
    <SignatureValue>IPELgc9BbkD8smXSe0sGqp5vS57CtZo9ME2ZfXSq/thVu...=</SignatureValue>
  </Signature>
</license>
در این فایل ساده متنی، نوع مجوز استفاده از برنامه، Trial ذکر شده است. شاید عنوان کنید که خوب ... نوع مجوز را به Standard تغییر می‌دهیم و فایل را ذخیره کرده و نهایتا استفاده می‌کنیم. اما ... نتیجه حاصل کار نخواهد کرد! حتی اگر یک نقطه به اطلاعات این فایل اضافه شود، دیگر قابل استفاده نخواهد بود. علت آن هم به قسمت Signature فایل XML فوق بر می‌گردد.
در ادامه به نحوه تولید و استفاده از یک چنین مجوزهای امضاء شده‌ای در برنامه‌های دات نتی خواهیم پرداخت.


تولید کلیدهای RSA

برای تهیه امضای دیجیتال یک فایل XML نیاز است از الگوریتم RSA استفاده شود.
برای تولید فایل XML امضاء شده، از کلید خصوصی استفاده خواهد شد. برای خواندن اطلاعات مجوز (فایل XML امضاء شده)، از کلیدهای عمومی که در برنامه قرار می‌گیرند کمک خواهیم گرفت (برای نمونه برنامه EF Prof این کلیدها را در قسمت Resourceهای خود قرار داده است).
استفاده کننده تنها زمانی می‌تواند مجوز معتبری را تولید کند که دسترسی به کلیدهای خصوصی تولید شده را داشته باشد.
        public static string CreateRSAKeyPair(int dwKeySize = 1024)
        {
            using (var provider = new RSACryptoServiceProvider(dwKeySize))
            {
                return provider.ToXmlString(includePrivateParameters: true);
            }
        }
امکان تولید کلیدهای اتفاقی مورد استفاده در الگوریتم RSA، در دات نت پیش بینی شده است. خروجی متد فوق یک فایل XML است که به همین نحو در صورت نیاز توسط متد provider.FromXmlString مورد استفاده قرار خواهد گرفت.


تهیه ساختار مجوز

در ادامه یک enum که بیانگر انواع مجوزهای برنامه ما است را مشاهده می‌کنید:
namespace SignedXmlSample
{
    public enum LicenseType
    {
        None,
        Trial,
        Standard,
        Personal
    }
}
به همراه کلاسی که اطلاعات مجوز تولیدی را دربر خواهد گرفت:
using System;
using System.Xml.Serialization;

namespace SignedXmlSample
{
    public class License
    {
        [XmlAttribute]
        public Guid Id { set; get; }
        
        public string Domain { set; get; }

        [XmlAttribute]
        public string IssuedTo { set; get; }

        [XmlAttribute]
        public DateTime Expiration { set; get; }

        [XmlAttribute]
        public LicenseType Type { set; get; }
    }
}
خواص این کلاس یا عناصر enum یاد شده کاملا دلخواه هستند و نقشی را در ادامه بحث نخواهند داشت؛ از این جهت که از مباحث XmlSerializer برای تبدیل وهله‌ای از شیء مجوز به معادل XML آن استفاده می‌شود. بنابراین المان‌های آن‌را مطابق نیاز خود می‌توانید تغییر دهید. همچنین ذکر ویژگی XmlAttribute نیز اختیاری است. در اینجا صرفا جهت شبیه سازی معادل مثالی که در ابتدای بحث مطرح شد، از آن استفاده شده است. این ویژگی راهنمایی است برای کلاس XmlSerializer تا خواص مزین شده با آن‌را به شکل یک Attribute در فایل نهایی ثبت کند.


تولید و خواندن مجوز دارای امضای دیجیتال

کدهای کامل کلاس تولید و خواندن یک مجوز دارای امضای دیجیتال را در اینجا مشاهده می‌کنید:
using System;
using System.IO;
using System.Security.Cryptography; // needs a ref. to `System.Security.dll` asm.
using System.Security.Cryptography.Xml;
using System.Text;
using System.Xml;
using System.Xml.Serialization;

namespace SignedXmlSample
{
    public static class LicenseGenerator
    {
        public static string CreateLicense(string licensePrivateKey, License licenseData)
        {
            using (var provider = new RSACryptoServiceProvider())
            {
                provider.FromXmlString(licensePrivateKey);
                var xmlDocument = createXmlDocument(licenseData);
                var xmlDigitalSignature = getXmlDigitalSignature(xmlDocument, provider);
                appendDigitalSignature(xmlDocument, xmlDigitalSignature);
                return xmlDocumentToString(xmlDocument);
            }
        }

        public static string CreateRSAKeyPair(int dwKeySize = 1024)
        {
            using (var provider = new RSACryptoServiceProvider(dwKeySize))
            {
                return provider.ToXmlString(includePrivateParameters: true);
            }
        }

        public static License ReadLicense(string licensePublicKey, string xmlFileContent)
        {
            var doc = new XmlDocument();
            doc.LoadXml(xmlFileContent);

            using (var provider = new RSACryptoServiceProvider())
            {
                provider.FromXmlString(licensePublicKey);

                var nsmgr = new XmlNamespaceManager(doc.NameTable);
                nsmgr.AddNamespace("sig", "http://www.w3.org/2000/09/xmldsig#");

                var xml = new SignedXml(doc);
                var signatureNode = (XmlElement)doc.SelectSingleNode("//sig:Signature", nsmgr);
                if (signatureNode == null)
                    throw new InvalidOperationException("This license file is not signed.");

                xml.LoadXml(signatureNode);
                if (!xml.CheckSignature(provider))
                    throw new InvalidOperationException("This license file is not valid.");

                var ourXml = xml.GetXml();
                if (ourXml.OwnerDocument == null || ourXml.OwnerDocument.DocumentElement == null)
                    throw new InvalidOperationException("This license file is coruppted.");

                using (var reader = new XmlNodeReader(ourXml.OwnerDocument.DocumentElement))
                {
                    var xmlSerializer = new XmlSerializer(typeof(License));
                    return (License)xmlSerializer.Deserialize(reader);
                }
            }
        }

        private static void appendDigitalSignature(XmlDocument xmlDocument, XmlNode xmlDigitalSignature)
        {
            xmlDocument.DocumentElement.AppendChild(xmlDocument.ImportNode(xmlDigitalSignature, true));
        }

        private static XmlDocument createXmlDocument(License licenseData)
        {
            var serializer = new XmlSerializer(licenseData.GetType());
            var sb = new StringBuilder();
            using (var writer = new StringWriter(sb))
            {
                var ns = new XmlSerializerNamespaces(); ns.Add("", "");
                serializer.Serialize(writer, licenseData, ns);
                var doc = new XmlDocument();
                doc.LoadXml(sb.ToString());
                return doc;
            }
        }

        private static XmlElement getXmlDigitalSignature(XmlDocument xmlDocument, AsymmetricAlgorithm key)
        {
            var xml = new SignedXml(xmlDocument) { SigningKey = key };
            var reference = new Reference { Uri = "" };
            reference.AddTransform(new XmlDsigEnvelopedSignatureTransform());
            xml.AddReference(reference);
            xml.ComputeSignature();
            return xml.GetXml();
        }

        private static string xmlDocumentToString(XmlDocument xmlDocument)
        {
            using (var ms = new MemoryStream())
            {
                var settings = new XmlWriterSettings { Indent = true, Encoding = Encoding.UTF8 };
                var xmlWriter = XmlWriter.Create(ms, settings);
                xmlDocument.Save(xmlWriter);
                ms.Position = 0;
                return new StreamReader(ms).ReadToEnd();
            }
        }
    }
}
توضیحات:
در حین کار با متد CreateLicense، پارامتر licensePrivateKey همان اطلاعاتی است که به کمک متد CreateRSAKeyPair قابل تولید است. توسط پارامتر licenseData، اطلاعات مجوز در حال تولید اخذ می‌شود. در این متد به کمک provider.FromXmlString، اطلاعات کلیدهای RSA دریافت خواهند شد. سپس توسط متد createXmlDocument، محتوای licenseData دریافتی به یک فایل XML نگاشت می‌گردد (بنابراین اهمیتی ندارد که حتما از ساختار کلاس مجوز یاد شده استفاده کنید). در ادامه متد getXmlDigitalSignature با در اختیار داشتن معادل XML شیء مجوز و کلیدهای لازم، امضای دیجیتال متناظری را تولید می‌کند. با استفاده از متد appendDigitalSignature، این امضاء را به فایل XML اولیه اضافه می‌کنیم. از این امضاء جهت بررسی اعتبار مجوز برنامه در متد ReadLicense استفاده خواهد شد.
برای خواندن یک فایل مجوز امضاء شده در برنامه خود می‌توان از متد ReadLicense استفاده کرد. توسط آرگومان licensePublicKey، اطلاعات کلید عمومی دریافت می‌شود. این کلید دربرنامه، ذخیره و توزیع می‌گردد. پارامتر xmlFileContent معادل محتوای فایل XML مجوزی است که قرار است مورد ارزیابی قرار گیرد.


مثالی در مورد نحوه استفاده از کلاس تولید مجوز

در ادامه نحوه استفاده از متدهای CreateLicense و  ReadLicense را ملاحظه می‌کنید؛ به همراه آشنایی با نمونه کلیدهایی که باید به همراه برنامه منتشر شوند:
using System;
using System.IO;

namespace SignedXmlSample
{
    class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            //Console.WriteLine(LicenseGenerator.CreateRSAKeyPair());
            writeLicense();            
            readLicense();

            Console.WriteLine("Press a key...");
            Console.ReadKey();
        }

        private static void readLicense()
        {
            var xml = File.ReadAllText("License.xml");
            const string publicKey = @"<RSAKeyValue>
                                    <Modulus>
                                        mBNKFIc/LkMfaXvLlB/+6EujPkx3vBOvLu8jdESDSQLisT8K96RaDMD1ORmdw2XNdMw/6ZBuJjLhoY13qCU9t7biuL3SIxr858oJ1RLM4PKhA/wVDcYnJXmAUuOyxP/vfvb798o6zAC1R2QWuzG+yJQR7bFmbKH0tXF/NOcSgbc=
                                    </Modulus>
                                    <Exponent>
                                        AQAB
                                    </Exponent>
                                 </RSAKeyValue>";

            var result = LicenseGenerator.ReadLicense(publicKey, xml);

            Console.WriteLine(result.Domain);
            Console.WriteLine(result.IssuedTo);
        }

        private static void writeLicense()
        {
            const string rsaData = @"<RSAKeyValue>
                    <Modulus>
                        mBNKFIc/LkMfaXvLlB/+6EujPkx3vBOvLu8jdESDSQLisT8K96RaDMD1ORmdw2XNdMw/6ZBuJjLhoY13qCU9t7biuL3SIxr858oJ1RLM4PKhA/wVDcYnJXmAUuOyxP/vfvb798o6zAC1R2QWuzG+yJQR7bFmbKH0tXF/NOcSgbc=
                    </Modulus>
                    <Exponent>
                        AQAB
                    </Exponent>
                    <P>
                        xwPKN77EcolMTD2O2Csv6k9Y4aen8UBVYjeQ4PtrNGz0Zx6I1MxLEFzRpiKC/Ney3xKg0Icwj0ebAQ04d5+HAQ==
                    </P>
                    <Q>
                        w568t0Xe6OBUfCyAuo7tTv4eLgczHntVLpjjcxdUksdVw7NJtlnOLApJVJ+U6/85Z7Ji+eVhuN91yn04pQkAtw==
                    </Q>
                    <DP>
                        svkEjRdA4WP5uoKNiHdmMshCvUQh8wKRBq/D2aAgq9fj/yxlj0FdrAxc+ZQFyk5MbPH6ry00jVWu3sY95s4PAQ==
                    </DP>
                    <DQ>
                        WcRsIUYk5oSbAGiDohiYeZlPTBvtr101V669IUFhhAGJL8cEWnOXksodoIGimzGBrD5GARrr3yRcL1GLPuCEvQ==
                    </DQ>
                    <InverseQ>
                        wIbuKBZSCioG6MHdT1jxlv6U1+Y3TX9sHED9PqGzWWpVGA+xFJmQUxoFf/SvHzwbBlXnG0DLqUvxEv+BkEid2w==
                    </InverseQ>
                    <D>                        Yk21yWdT1BfXqlw30NyN7qNWNuM/Uvh2eaRkCrhvFTckSucxs7st6qig2/RPIwwfr6yIc/bE/TRO3huQicTpC2W3aXsBI9822OOX4BdWCec2txXpSkbZW24moXu+OSHfAdYoOEN6ocR7tAGykIqENshRO7HvONJsOE5+1kF2GAE=
                    </D>
                  </RSAKeyValue>";

            string data = LicenseGenerator.CreateLicense(
                                                rsaData,
                                                new License
                                                {
                                                     Id = Guid.NewGuid(),
                                                     Domain = "dotnettips.info",
                                                     Expiration = DateTime.Now.AddYears(2),
                                                     IssuedTo = "VahidN",
                                                     Type = LicenseType.Standard
                                                });
            File.WriteAllText("License.xml", data);
        }
    }
}
ابتدا توسط متد CreateRSAKeyPair کلیدهای لازم را تهیه و ذخیره کنید. این کار یکبار باید صورت گیرد.
همانطور که مشاهده می‌کنید، اطلاعات کامل یک نمونه از آن، در متد writeLicense مورد نیاز است. اما در متد readLicense تنها به قسمت عمومی آن یعنی Modulus و Exponent نیاز خواهد بود (موارد قابل انتشار به همراه برنامه).

سؤال: امنیت این روش تا چه اندازه است؟
پاسخ: تا زمانیکه کاربر نهایی به کلیدهای خصوصی شما دسترسی پیدا نکند، امکان تولید معادل آن‌ها تقریبا در حد صفر است و به طول عمر او قد نخواهد داد!
اما ... مهاجم می‌تواند کلیدهای عمومی و خصوصی خودش را تولید کند. مجوز دلخواهی را بر این اساس تهیه کرده و سپس کلید عمومی جدید را در برنامه، بجای کلیدهای عمومی شما درج (patch) کند! بنابراین روش بررسی اینکه آیا برنامه جاری patch شده است یا خیر را فراموش نکنید. یا عموما مطابق معمول قسمتی از برنامه که در آن مقایسه‌ای بین اطلاعات دریافتی و اطلاعات مورد انتظار وجود دارد، وصله می‌شوند؛ این مورد عمومی است و منحصر به روش جاری نمی‌باشد.

دریافت نسخه جنریک این مثال:
SignedXmlSample.zip
نظرات اشتراک‌ها
کدام پروایدر MySQL با EF Core 3x سازگار است؟
یک تجربه:
با توجه به محدودیتی که در موتور انجین InnoDB در MySQL وجود دارد  چنانچه از IdentityDbContext  استفاده می‌کنید، درصورت بکارگیری پروایدر MySQL  چنانچه زمان migration پروژه با مشکلی زیر مواجه شدید
Specified key was too long; max key length is 767 bytes Mysql error
می‌توانیم با توجه به اینکه در Utf8 هر کاراکتر چهار بایت فضا اشغال می‌کند، در تابع OnModelCreating طول ویژگی‌های مرتبط رو به صورت دستی به 191 تغییر دهیم (191*4 = 764)
modelBuilder.Entity<User>().Property(p => p.NormalizedUserName).HasMaxLength(191);
modelBuilder.Entity<User>().Property(p => p.Email).HasMaxLength(191);
modelBuilder.Entity<User>().Property(p => p.NormalizedEmail).HasMaxLength(191);

modelBuilder.Entity<UserLogin>().Property(p => p.LoginProvider).HasMaxLength(191);
modelBuilder.Entity<UserLogin>().Property(p => p.ProviderKey).HasMaxLength(191);

modelBuilder.Entity<UserToken>().Property(p => p.LoginProvider).HasMaxLength(191);
modelBuilder.Entity<UserToken>().Property(p => p.Name).HasMaxLength(191);
نظرات مطالب
5 دلیل برای استفاده از یک ابزار ORM
سلام، به نظر من عمر یک برنامه نویس کوتاه است و بهتر است روی موردی وقت بگذارد که :
- امیدی به ادامه‌ی آن باشد (نگن امروز به به! فردا ... خوب دیگه ... تموم شد! صرف نمی‌کنه، دیگه توسعه نمی‌دیم! خیلی از سیاست‌های مایکروسافت همینطوری است. مثلا همون کاری که با LINQ to SQL کرد)
- چند هزار نفری پیرو و دنبال مباحث آن باشند (حداقل 2 تا فوروم رفع اشکال بتونید پیدا کنید)
- دو تا کتاب در موردش باشه
- 4 تا وبلاگ در موردش مطلب بنویسند.
و مسایلی از این دست.

به همین جهت یا روی EF یا NH سرمایه گذاری کنید.
به شخصه NH رو ترجیح می‌دم چون سورس باز است، به همین جهت مرگ برای آن معنی ندارد (این گروه نخواست ادامه بده ... گروه‌های دیگر هستند)، رایگان است، مجوزش اجازه استفاده در کارهای تجاری سورس بسته را می‌دهد. چندتا کتاب در موردش هست و ...
به EF شک دارم. نمی‌دونم مایکروسافت مثلا 4 سال دیگه آیا این را هم بازنشسته اعلام می‌کند یا نه.
اشتراک‌ها
برنامه ریزی برای EF Core 6.0

JSON columns

  • Introduce common patterns for JSON support that can be implemented by any database provider.
  • JSON column support will be implemented for SQL Server and SQLite. (Note that the PostgreSQL and MySQL providers already support JSON columns.) 
برنامه ریزی برای EF Core 6.0
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #21
مجوز آن «Microsoft Public License» است. به این معنا که مجاز هستید از آن در شکل «بایناری» در هر نوع پروژه‌ای استفاده کنید.