Notepad++ 5.3
Notepad++ برنامهی رایگانی است برای ویرایش کدها با قابلیت syntax highlighting بسیار عالی و درخور توجه به همراه یک دو جین افزونه که قابلیتهای آنرا افزایش میدهند.
قبل از این برنامه، از ultra-edit برای ویرایشهای "دم دستی" استفاده میکردم و اگر قابلیتهای این دو را مقایسه کنیم، پس از نصب افزونههای NP++ ، این برنامه چیزی کمتر از برنامهی غیر رایگان ultra-edit نخواهد داشت.
افزونهی SVN برای NP++
اگر مدتها کارتان برنامه نویسی WinForms بوده و اکنون احساس کردهاید که دیگر WinForms آنچنان توسعه و بسط نخواهد یافت و اکنون WPF تبدیل به انتخاب اصلی شرکتهای بزرگ شده است و همچنین از پرسه زدن در فورومهای وارز جهت یافتن فلان کامپوننت خاص برای زیباسازی ظاهر برنامههای خود خسته شدهاید و نیاز به معادل بهتری که اساسا در جهت حذف این بازار سیاه تهیه شده است، احساس میکنید، بهترین گزینهی موجود WPF خواهد بود که با کمی دقت، میتوان پروژههای آنرا تبدیل به پروژههای وب نیز نمود. مطلب 54 صفحهای ذیل، خلاصهی کاربردی سریعی را جهت ارتقاء برنامه نویسهای WinForms به WPF ارائه میدهد:
ماخذ
مروری بر Claim
نمی توان گفت دلیل عدم موفقیت برخی از شرکتها پاسخ ندادن به سوالات فوق است اما میتوان ادعا کرد که دلیل عدم موفقیت،ممکن است عدم طرح شدن سوالات فوق باشد. پروژه به یک تلاش موقت برای خلق یک خروجی یکتا گفته میشود اما محصول هر موجودیتی است که شما برای برآورده کردن نیاز یا خواسته وارد بازار میکنید. مدیر پروژه مسئول برآورده کردن اهداف از پیش تعیین شده با استفاده از تیم توسعه است و مدیر محصول، مسئول برآورده شدن تمامی نیازیها مشتریان، سود اقتصادی سازمان و مزیتهای رقابتی پایدار محصول است.
شما در حال توسعه کدام یک هستید؟ محصول یا پروژه؟
افزودن متغیرهای محیطی
در برنامهی نمایش لیست فیلمهایی که تا قسمت 29 آنرا بررسی کردیم، از فایل src\config.json برای ذخیره سازی اطلاعات تنظیمات برنامه استفاده شد. هرچند این روش کار میکند اما بر اساس محیطهای مختلف توسعه، متغیر نیست. اغلب برنامهها باید بتوانند حداقل در سه محیط توسعه، آزمایش و تولید، بر اساس متغیرها و تنظیمات خاص هر کدام، کار کنند. برای مثال بر روی سیستمی که کار توسعه در آن انجام میشود، میخواهیم apiUrl متفاوتی را نسبت به حالتیکه برنامه توزیع میشود، داشته باشیم.
برای رفع این مشکل، برنامههایی که توسط create-react-app تولید میشوند، دارای پشتیبانی توکاری از متغیرهای محیطی هستند. برای این منظور نیاز است در ریشهی پروژه (جائیکه فایل package.json قرار دارد) فایل جدید env. را ایجاد کرد. در ویندوز برای ایجاد یک چنین فایلهایی که فقط از یک پسوند تشکیل میشوند، باید نام فایل را به صورت .env. وارد کرد؛ سپس خود ویندوز نقطهی نهایی را حذف میکند. البته اگر از ادیتور VSCode برای ایجاد این فایل استفاده میکنید، نیازی به درج نقطهی انتهایی نیست. در این فایل environment ایجاد شده میتوان تمام متغیرهای محیطی مورد نیاز را با مقادیر پیشفرض آنها درج کرد. همچنین میتوان این مقادیر پیشفرض را بر اساس محیطهای مختلف کاری، بازنویسی کرد. برای مثال میتوان فایل env.development. را اضافه کرد؛ به همراه فایلهای env.test. و env.production.
متغیرهای محیطی به صورت key=value درج میشوند. این کلیدها نیر باید با REACT_APP_ شروع شوند؛ در غیر اینصورت، کار نخواهند کرد. برای مثال در فایل env.، دو متغیر پیشفرض زیر را تعریف میکنیم:
REACT_APP_NAME=My App REACT_APP_VERSION=1
console.log(process.env);
در این خروجی، متغیر "NODE_ENV: "development به صورت خودکار با تولید بستههای مخصوص ارائهی نهایی، به production تنظیم میشود. سایر متغیرهای محیطی تعریف شده را نیز در اینجا ملاحظه میکنید. با توجه به خواص شیء env، برای مثال جهت دسترسی به نام برنامه میتوان از مقدار process.env.REACT_APP_NAME استفاده کرد.
یک نکته: با هر تغییری در مقادیر متغیرهای محیطی، نیاز است یکبار دیگر برنامه را از ابتدا توسط دستور npm start، راه اندازی مجدد کرد؛ چون این فایلها به صورت خودکار ردیابی نمیشوند.
نحوهی پردازش متغیرهای محیطی درج شدهی در برنامه
اگر همان سطر لاگ کردن خروجی process.env را به صورت زیر تغییر دهیم:
console.log("My App Name", process.env.REACT_APP_NAME);
همانطور که مشاهده میکنید، فراخوانی console.log ما، دیگر به همراه متغیر process.env.REACT_APP_NAME نیست؛ بلکه مقدار اصلی این متغیر در اینجا درج شدهاست. بنابراین اگر در در حین توسعهی برنامه، از متغیرهای محیطی استفاده شود، این متغیرها با مقادیر اصلی آنها در حین پروسهی Build نهایی، جایگزین میشوند.
Build برنامههای React برای محیط تولید
اجرای دستور npm start، سبب ایجاد یک Build مخصوص محیط توسعه میشود که بهینه سازی نشدهاست و به همراه اطلاعات اضافی قابل توجهی جهت دیباگ سادهتر برنامهاست. برای رسیدن به یک خروجی بهینه سازی شدهی مخصوص محیط تولید و ارائهی نهایی باید دستور npm run build را در خط فرمان اجرا کرد. خروجی نهایی این دستور، در پوشهی جدید build واقع در ریشهی پروژه، قرار میگیرد. اکنون میتوان کل محتویات این پوشه را جهت ارائهی نهایی در وب سرور خود، مورد استفاده قرار داد.
پس از پایان اجرای دستور npm run build، پیام «امکان ارائهی آن توسط static server زیر نیز وجود دارد» ظاهر میشود:
> npm install -g serve > serve -s build
البته با توجه به اینکه backend سرور برنامههای ما نیز در همین آدرس قرار دارد و در صورت ورود این آدرس، به صورت خودکار به https://localhost:5001/index.html هدایت خواهید شد، میتوان این پورت پیشفرض را با اجرای دستور serve -s build -l 1234 تغییر داد. اکنون میتوان آدرس جدید http://localhost:1234 را در مرورگر آزمایش کرد که ... با خطای زیر کار نمیکند:
Access to XMLHttpRequest at 'https://localhost:5001/api/genres' from origin 'http://localhost:1234' has been blocked by CORS policy: Response to preflight request doesn't pass access control check: No 'Access-Control-Allow-Origin' header is present on the requested resource.
WithOrigins("http://localhost:3000", "http://localhost:1234")
یک نکته: زمانیکه از دستور npm start استفاده میشود، متغیرهای محیطی از فایل env.development. خوانده خواهند شد و زمانیکه از دستور npm run build استفاده میشود، این متغیرها از فایل env.production. تامین میشوند. در این حالتها اگر متغیری در این دو فایل درج نشده بود، از مقدار پیشفرض موجود در فایل env. استفاده میگردد. از فایل env.test. با اجرای دستور npm test، به صورت خودکار استفاده میشود.
آماده سازی برنامهی React، برای توزیع نهایی
تا اینجا برنامهی React تهیه شده، اطلاعات apiUrl خودش را از فایل config.json دریافت میکند. اکنون میخواهیم بر اساس حالات مختلف توسعه و تولید، از apiUrlهای متفاوتی استفاده شود. به همین جهت به فایل env.production. مراجعه کرده و تنظیمات ذیل را به آن اضافه میکنیم:
REACT_APP_API_URL=https://localhost:5001/api REACT_APP_ADMIN_ROLE_NAME=Admin
اکنون به برنامه مراجعه کرده و در هرجائی که ارجاعی به فایل config.json وجود دارد، سطر import آنرا حذف میکنیم. با این تغییر، تمام آدرسهایی مانند:
const apiEndpoint = apiUrl + "/users";
const apiEndpoint = "/users";
axios.defaults.baseURL = process.env.REACT_APP_API_URL;
همچنین adminRoleName مورد نیاز در فایل src\services\authService.js را نیز از همان فایل env جاری تامین میکنیم:
const adminRoleName = process.env.REACT_APP_ADMIN_ROLE_NAME;
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-34-frontend.zip و sample-34-backend.zip
میدانیم که غیرمستقیم کردن دسترسی به منابع در طراحی نرمافزار یک اصل است. اما Abstraction تنها راه جداسازی نیست. راه دیگر طراحی زیرساخت میباشد. مانند استفاده از Message Queue (مانند استفاده از MediatR) و یا Load Balancer.
البته منظور این نیست که استفادهی غیر مستقیم از لایههای نمایش داده شده را حذف کنیم. مشخصا MediatR در اینجا جداسازی خوبی را برای ما ایجاد کرده که مزایای آن بر کسی پوشیده نیست. مسئلهی مهمی که معمولا به آن توجهی نمیشود، هزینهی Abstraction میباشد. اگر بخواهیم دربارهی هزینههای Abstraction صحبت کنیم، اشاره به موارد زیر قابل تامل است:
ابتدا، فهم سخت بعد از استفاده از Abstraction میباشد. در واقع ما با ایجاد این Abstractionها، مسیر رسیدن به هدف را در بین یکسری لایهها قرار دادهایم که فهم دقیق آنها، ارتباط مستقیمی با منطق پیادهسازی ما دارد. البته مزیت اینکار عدم درگیری با لایههای مشخص شده میباشد.
دوم کارآیی پایین. البته فقط صحبت در مورد مصرف زیاد حافظه و یا CPU نیست. یکی از این موارد، به دلیل Generic تعریف شدن Repositoryها میباشد که باعث میشود دادههای بیشتر از نیازی را به لایههای دیگر ارسال کنیم. برای بررسی دقیقتر میتوانید این مقاله را مطالعه بفرمایید.
اما Vertical Slices چگونه به ما در این زمینه کمک میکند. در این معماری، ما به جای تمرکز بر روی لایهها، تمرکز خود را روی فیچرها میگذاریم. در واقع نرمافزار را به قسمتهای بسیار کوچکتری تقسیم میکنیم و از Abstraction اضافی جلوگیری میکنیم. در این صورت اگر تغییری لازم به اعمال شدن دارد، در سطح فیچر اعمال میشود و نه در سطح لایهها. در ضمن دیگر Repository و یا Specification ی برای تست وجود ندارد؛ پس میزان تستهای نوشته شده کاهش پیدا میکنند و طبیعتا برای تست Integration میتوانیم کل فیچر را تست کنیم.
در اینجا ما بجای تمرکز بر روی ساختار کل کدبیس، تمرکز خود را بر روی ساختار کدبیس یک فیچر خاص نگه میداریم.
در Vertical Slices Arch ما مشکلی با اشتراکگذاری Domain بین فیچرها نداریم. زیرا Domain ما به هیچ فریموورکی وابسته نیست و بصورت مستقیم مورد استفاده قرار میگیرد. لطفا به تصویر زیر توجه بفرمایید:
زمانیکه این فیچرهای کوچک توسعه داده میشوند، دلیلی برای تعریف Repository و یا Specificationهای بی مورد نداریم. پس میتوانیم به راحتی آنها را حذف کنیم و به صورت مستقیم از EF و یا هر ORM دیگری استفاده کنیم و یا میتوانیم به راحتی از Raw Queryها و مزیت آنها بهرهمند شویم. نگهداری یک فیچر کوچک که Command، Handler و Viewها و سایر نیازمندیهایش(به استثنای Domain) داخل خودش قرار گرفته و شامل یک ساختار ویژهی خودش با توجه به نیازمندیهای تعریف شده میباشد، بسیار کار سادهتری است تا نگهداری یک سری لایه که به صورت گسترده از Abstraction در آنها استفاده شدهاست.
در کشورهایی که فرهنگ راهاندازی استارتاپها جا افتاده است، سرمایهگذاران در جستجوی ایدههای ناب و تیمهای موفق هستند تا با سرمایهگذاری بر روی آنها در اندک زمانی سرمایهشان را چند برابر کنند. اما معمولا روند این کار برعکس است، به این معنی که معمولا شخصی که ایده دارد در جستجوی سرمایهگذار به دفتر او (که معمولا در طبقات بالایی برجهای بلند هستند) رفته و سعی در ارائه ایدهاش به سرمایهگذار میکند. مشخصا پیدا کردن و گرفتن زمان از یک سرمایهگذار بسیار دشوار است، لذا تنها فرصتی که صاحبان ایده دارند زمانی است که سرمایهگذار وارد ساختمان شده، از آسانسور بالا رفته و وارد دفترش میشود. این زمان فرصتی کوتاه است که صاحب ایده، خودش، ایدهاش، نقاط قوت ایدهاش، طرح تجاری و دلایل سودآوری آن را به سرمایهگذار توضیح دهد. و همه اینها بصورت میانگین مفهومی به عنوان ارائههای آسانسوری (Elevator Presentation / Pitch) را برای همه نهادینه کرده. نهایتا در انتهای این یک دقیقه در صورتی که سرمایهگذار طرح را پذیرفت برای توضیحات بیشتر یک وقت دیگر برای توضیحات تکمیلی به صاحب ایده میدهد که این وقت مجدد معمولا فقط پنج دقیقه است. نهایتا تعداد این جلسات و زمان آنها بیشتر شده تا سرمایهگذار بپذیرد که روی ایده سرمایهگذاری کند.
اما هیچکدام از اتفاقات بالا، در ایران قابل لمس نیست چراکه ما هنوز در ابتدای راه هستیم و مفهوم استارتاپها تازه در حال شکلگیری است، سرمایهگذاران هنوز بطور جدی به این طرحها نگاه نمیکنند. اما اگر بخواهیم همین روند بالا را بومی کنیم. باید به این موارد دقت کنیم.
- زمان لازم برای ارائه اولیه (ارائه آسانسوری) در ایران چقدر باید باشد؟
- زمان ارائه دوم چقدر باید باشد؟
- چه نکاتی در ارائه اول و دوم باید گنجانده شود؟
دفتر سرمایهگذاران ما معمولا در طبقات بالایی یک برج نیست. سرمایهگذاران ما معمولا یک ساختمان جداگانه برای خودشان دارند که در آن مستقر هستند حالا ممکن است این ساختمان چند طبقه باشد اما کل این مکان متعلق به شرکتی است که او اداره میکند و او در یک طبقه خاص مستقر است. فرهنگ ما به ما اجازه نمیدهد تا بدون وقت قبلی و با سرمایهگذار (که در اکثر مواقع شخص اصلی شرکت است) وارد شرکت شویم. وقتهای ارائه معمولا بصورت رابطهای و در صورتی که شخصی یک صاحب ایده را به سرمایهگذار معرفی کرده باشد تعیین خواهند شد. که متاسفانه زمان این جلسات به نسبت جدی بودن سرمایهگذار در سرمایهگذاری و توسط خود او تعیین میشود و شخص ارائه دهنده از قبل هیچ اطلاعی از اینکه چه زمانی را برای ارائه ایدهاش در اختیار دارد، ندارد.
لذا با توجه به این موارد، ما در ایران جلسه اول و دوم را، معمولا یکی میکنیم. و متاسفانه بجای تاکید بر روی ایده و استارتاپ، در جلسه اول معمولا بیشتر بر روی خود روابط تاکید میشود تا یک اطمینان در هر دو طرف ایجاد شود. صاحبان ایده همیشه از این میترسند که سرمایهگذار پس از شنیدن ایده بدون خود آنها اقدام به پیادهسازی آن کند، لذا در جلسات اول صرفا هر دو طرف اقدام به براندازی همدیگر کرده و با جملات نامفهوم از ایده اصلی سعی در به تعویق انداختن مباحث فنی کرده و صرفا سعی کنند از طرف مقابل مطمئن شوند.
اما آیا واقعا ما به ارائههای آسانسوری نیازی نداریم؟ جواب این سوال منفی است. چراکه گرچه با توجه به ساختار سرمایهگذاری در کشور ما نمیتوانیم اقدام به برپایی ارائه آسانسوری با یک سرمایهگذار کنیم، اما اگر نتوانیم تمام مواردی که در مفهوم ارائه اسانسوری نهفته است را، در یک دقیقه به هر شخصی ارائه کنیم نشاندهنده این است که طرح ما واقعا برای سرمایهگذاری مناسب نیست. بهتر است برای خودتان و دوستانتان و اعضای تیمتان اقدام به برپایی این ارائهها کنید تا نقاط مبهم برای خود شما مشخص شود. شاید واقعا باید بپذیرید که استارتاپ شما محکوم به شکست است.
نکته دیگری که در بومیسازی باید توجه داشت دقیقا همین مورد است. که همه چیز را نباید و نمیتوان بومی کرد. ساختارهای کشور ما و آنچه ما با آنها درگیر هستیم تعیین کننده آن است که ایا باید چیزی را بومی کرد یا خیر. نظر شخص من این است که با توجه به فرهنگ کاریمان در ایران، در واقعیت، ما هیچگاه نخواهیم توانست به سمت ارائههای آسانسوری واقعی حرکت کنیم. لذا باید آنها را برای خودمان تمرین کنیم تا خودمان از شکست یا احتما پیروزی طرحمان اطمینان کسب کنیم.
نظر شما چیست؟
String.format = function () { var s = arguments[0]; for (var i = 0; i < arguments.length - 1; i++) { s = s.replace("{" + i + "}", arguments[i + 1]); } return s; };
String.format = function () { var s = arguments[0]; for (var arg in arguments) { var i = parseInt(arg); s = s.replace("{" + i + "}", arguments[i + 1]); } return s; };
console.log(String.format("{0} is nice!", "donettips.info"));
donettips.info is nice!
console.log(String.format("{0} is {1} nice! {0} is {1} nice!", "donettips.info", "very"));
donettips.info is very nice! {0} is {1} nice!
String.format = function () { var original = arguments[0], replaced; for (var i = 0; i < arguments.length - 1; i++) { replaced = ''; while (replaced != original) { original = replaced || original; replaced = original.replace("{" + i + "}", arguments[i + 1]); } } return replaced; };
donettips.info is very nice! donettips.info is very nice!
String.format = function () { var s = arguments[0]; for (var i = 0; i < arguments.length - 1; i++) { s = s.replace(new RegExp("\\{" + i + "\\}", "g"), arguments[i + 1]); } return s; };
String.format = function () { var s = arguments[0], i = arguments.length - 1; while (i--) { s = s.replace(new RegExp('\\{' + i + '\\}', 'g'), arguments[i + 1]); } return s; };
console.log(String.format("{0}:0 {1}:1 {2}:2", "zero", "{2}", "two"));
zero:0 {2}:1 two:2
zero:0 two:1 two:2
console.log(String.format("{0}:0 {1}:1 {2}:2", "zero", "one", "{1}"));
zero:0 one:1 one:2
zero:0 one:1 {1}:2
String.format = function () { var args = arguments; return args[0].replace(/{(\d+)}/g, function (match, number) { return args[parseInt(number) + 1]; }); };
console.log(String.format("{0} is {1} nice!", "donettips.info"));
donettips.info is undefined nice!
String.format = function () { var s = arguments[0], args = arguments; return s.replace(/{(\d+)}/g, function (match, number) { var i = parseInt(number); return typeof args[i + 1] != 'undefined' ? args[i + 1] : match; }); };
console.log(String.format("{0}:0 {1}:1 {2}:2, {{0}} {{{1}}} {{{{2}}}} {2}", "zero", "{2}", "two"));
zero:0 {2}:1 two:2, {zero} {{{2}}} {{{two}}} two
String.format = function () { var s = arguments[0], args = arguments; return s.replace(/\{\{|\}\}|\{(\d+)\}/g, function (match, number) { if (match == "{{") { return "{"; } if (match == "}}") { return "}"; } var i = parseInt(number); return typeof args[i + 1] != 'undefined' ? args[i + 1] : match; }); };
zero:0 {2}:1 two:2, {0} {{2}} {{2}} two
String.prototype.format = function () { ... }
String.prototype.format = function () { var s = this.toString(), args = arguments; return s.replace(/\{\{|\}\}|\{(\d+)\}/g, function (match, number) { if (match == "{{") { return "{"; } if (match == "}}") { return "}"; } return typeof args[number] != 'undefined' ? args[number] : match; }); };
console.log("{0}:0 {1}:1 {2}:2, {{0}} {{{1}}} {{{{2}}}} {2}".format("zero", "{2}", "two"));
String.format = function () { var s = arguments[0], args = arguments[1]; for (var arg in args) { s = s.replace(new RegExp("{" + arg + "}", "g"), args[arg]); } return s; };
String.prototype.format = function () { var s = this.toString(), args = arguments[0]; for (var arg in args) { s = s.replace(new RegExp("{" + arg + "}", "g"), args[arg]); } return s; };
console.log(String.format("{site} is {adj}! {site} is {adj}!", { site: "donettips.info", adj: "nice" })); console.log("{site} is {adj}! {site} is {adj}!".format({ site: "donettips.info", adj: "nice" }));
String.format = function String$format(format, args) { /// <summary locid="M:J#String.format" /> /// <param name="format" type="String"></param> /// <param name="args" parameterArray="true" mayBeNull="true"></param> /// <returns type="String"></returns> // var e = Function._validateParams(arguments, [ // { name: "format", type: String }, // { name: "args", mayBeNull: true, parameterArray: true } // ]); // if (e) throw e; return String._toFormattedString(false, arguments); }; String._toFormattedString = function String$_toFormattedString(useLocale, args) { var result = ''; var format = args[0]; for (var i = 0; ; ) { var open = format.indexOf('{', i); var close = format.indexOf('}', i); if ((open < 0) && (close < 0)) { result += format.slice(i); break; } if ((close > 0) && ((close < open) || (open < 0))) { if (format.charAt(close + 1) !== '}') { throw Error.argument('format', Sys.Res.stringFormatBraceMismatch); } result += format.slice(i, close + 1); i = close + 2; continue; } result += format.slice(i, open); i = open + 1; if (format.charAt(i) === '{') { result += '{'; i++; continue; } if (close < 0) throw Error.argument('format', Sys.Res.stringFormatBraceMismatch); var brace = format.substring(i, close); var colonIndex = brace.indexOf(':'); var argNumber = parseInt((colonIndex < 0) ? brace : brace.substring(0, colonIndex), 10) + 1; if (isNaN(argNumber)) throw Error.argument('format', Sys.Res.stringFormatInvalid); var argFormat = (colonIndex < 0) ? '' : brace.substring(colonIndex + 1); var arg = args[argNumber]; if (typeof (arg) === "undefined" || arg === null) { arg = ''; } if (arg.toFormattedString) { result += arg.toFormattedString(argFormat); } else if (useLocale && arg.localeFormat) { result += arg.localeFormat(argFormat); } else if (arg.format) { result += arg.format(argFormat); } else result += arg.toString(); i = close + 1; } return result; }
console.log(String.format("{0:n}, {0:c}, {0:p}, {0:d}", 100.0001)); // result: 100.00, ¤100.00, 10,000.01 %, 100.0001 console.log(String.format("{0:d}, {0:t}", new Date(2015, 1, 1, 10, 45))); // result: 02/01/2015, 10:45
var template = jQuery.validator.format("{0} is not a valid value"); console.log(template("abc")); // result: 'abc is not a valid value'
String.format([full format string], [arguments...]); // or: [date|number].format([partial format string]);
// Object path String.format("Welcome back, {username}!", { id: 3, username: "JohnDoe" }); // Result: "Welcome back, JohnDoe!" // Date/time formatting String.format("The time is now {0:t}.", new Date(2009, 5, 1, 13, 22)); // Result: "The time is now 01:22 PM." // Date/time formatting (without using a full format string) var d = new Date(); d.format("hh:mm:ss tt"); // Result: "02:28:06 PM" // Custom number format string String.format("Please call me at {0:+##0 (0) 000-00 00}.", 4601111111); // Result: "Please call me at +46 (0) 111-11 11." // Another custom number format string String.format("The last year result was {0:+$#,0.00;-$#,0.00;0}.", -5543.346); // Result: "The last year result was -$5,543.35." // Alignment String.format("|{0,10:PI=0.00}|", Math.PI); // Result: "| PI=3.14|" // Rounding String.format("1/3 ~ {0:0.00}", 1/3); // Result: "1/3 ~ 0.33" // Boolean values String.format("{0:true;;false}", 0); // Result: "false" // Explicitly specified localization // (note that you have to include the .js file for used cultures) msf.setCulture("en-US"); String.format("{0:#,0.0}", 3641.667); // Result: "3,641.7" msf.setCulture("sv-SE"); String.format("{0:#,0.0}", 3641.667); // Result: "3 641,7"
//inline arguments String.format("some string with {0} and {1} injected using argument {{number}}", 'first value', 'second value'); //returns: 'some string with first value and second value injected argument {number}' //single array String.format("some string with {0} and {1} injected using array {{number}}", [ 'first value', 'second value' ]); //returns: 'some string with first value and second value injected using array {number}' //single object String.format("some string with {first} and {second} value injected using {{propertyName}}",{first:'first value',second:'second value'}); //returns: 'some string with first value and second value injected using {propertyName}'