مقایسه ORMهای EF6 و EF Core با XPO شرکت Devexpress
- لطفا برای گزارش خطا از قسمت مخصوص بازخوردهای پروژه آن در سایت استفاده کنید.
همچنین در این حالت فایل ErrosLog.Log آنرا هم فراموش نکنید (ریز خطاها در آن ثبت میشوند).
اگر پروژه را خودتان کامپایل کردهاید (که اینطور به نظر میرسد با توجه به پوشه debug)، برنامه اجرا نمیشود چون تمام فایلهای exe و dll همراه easy hook را برای اجرا نیاز دارد و اینها باید کنار فایل اجرایی اصلی برنامه همانند بستهای که برای دریافت در سایت قرار گرفته، کپی شوند.
این نکته در متن هم ذکر شده؛ قسمت «چند نکته تکمیلی مهم برای کار با کتابخانه Easy hook» انتهای بحث: «برای توزیع هوکهای خود باید تمام فایلهای همراه کتابخانه easy hook را نیز توزیع کنید و فقط به چند DLL ابتدایی آن بسنده نباید کرد»
آشنایی با کتابخانه NHibernate Validator
پروژه جدیدی به پروژه NHibernate Contrib در سایت سورس فورج اضافه شده است به نام NHibernate Validator که از آدرس زیر قابل دریافت است:
این پروژه که توسط Dario Quintana توسعه یافته است، امکان اعتبار سنجی اطلاعات را پیش از افزوده شدن آنها به دیتابیس به دو صورت دستی و یا خودکار و یکپارچه با NHibernate فراهم میسازد؛ که امروز قصد بررسی آنرا داریم.
کامپایل پروژه اعتبار سنجی NHibernate
پس از دریافت آخرین نگارش موجود کتابخانه NHibernate Validator از سایت سورس فورج، فایل پروژه آنرا در VS.Net گشوده و یکبار آنرا کامپایل نمائید تا فایل اسمبلی NHibernate.Validator.dll حاصل گردد.
بررسی مدل برنامه
در این مدل ساده، تعدادی پزشک داریم و تعدادی بیمار. در سیستم ما هر بیمار تنها توسط یک پزشک مورد معاینه قرار خواهد گرفت. رابطه آنها را در کلاس دیاگرام زیر میتوان مشاهده نمود:
به این صورت پوشه دومین برنامه از کلاسهای زیر تشکیل خواهد شد:
namespace NHSample5.Domain
{
public class Patient
{
public virtual int Id { get; set; }
public virtual string FirstName { get; set; }
public virtual string LastName { get; set; }
}
}
using System.Collections.Generic;
namespace NHSample5.Domain
{
public class Doctor
{
public virtual int Id { get; set; }
public virtual string Name { get; set; }
public virtual IList<Patient> Patients { get; set; }
public Doctor()
{
Patients = new List<Patient>();
}
}
}
ساختار کلی این پروژه را در شکل زیر مشاهده میکنید:
اطلاعات این برنامه بر مبنای NHRepository و NHSessionManager ایی است که در قسمتهای قبل توسعه دادیم و پیشنیاز ضروری مطالعه آن میباشند (سورس پیوست شده شامل نمونه تکمیل شده این موارد نیز هست). همچنین از قسمت ایجاد دیتابیس از روی مدل نیز صرفنظر میشود و همانند قسمتهای قبل است.
تعریف اعتبار سنجی دومین با کمک ویژگیها (attributes)
فرض کنید میخواهیم بر روی طول نام و نام خانوادگی بیمار محدودیت قرار داده و آنها را با کمک کتابخانه NHibernate Validator ، اعتبار سنجی کنیم. برای این منظور ابتدا فضای نام NHibernate.Validator.Constraints به کلاس بیمار اضافه شده و سپس با کمک ویژگیهایی که در این کتابخانه تعریف شدهاند میتوان قیود خود را به خواص کلاس تعریف شده اعمال نمود که نمونهای از آن را مشاهده مینمائید:
using NHibernate.Validator.Constraints;
namespace NHSample5.Domain
{
public class Patient
{
public virtual int Id { get; set; }
[Length(Min = 3, Max = 20,Message="طول نام باید بین 3 و 20 کاراکتر باشد")]
public virtual string FirstName { get; set; }
[Length(Min = 3, Max = 60, Message = "طول نام خانوادگی باید بین 3 و 60 کاراکتر باشد")]
public virtual string LastName { get; set; }
}
}
مثالی دیگر:
جهت اجباری کردن و همچنین اعمال Regular expressions برای اعتبار سنجی یک فیلد میتوان دو ویژگی زیر را به بالای آن فیلد مورد نظر افزود:
[NotNull]
[Pattern(Regex = "[A-Za-z0-9]+")]
تعریف اعتبار سنجی با کمک کلاس ValidationDef
راه دوم تعریف اعتبار سنجی، کمک گرفتن از کلاس ValidationDef این کتابخانه و استفاده از روش fluent configuration است. برای این منظور، پوشه جدیدی را به برنامه به نام Validation اضافه خواهیم کرد و سپس دو کلاس DoctorDef و PatientDef را به آن به صورت زیر خواهیم افزود:
using NHibernate.Validator.Cfg.Loquacious;
using NHSample5.Domain;
namespace NHSample5.Validation
{
public class DoctorDef : ValidationDef<Doctor>
{
public DoctorDef()
{
Define(x => x.Name).LengthBetween(3, 50);
Define(x => x.Patients).NotNullableAndNotEmpty();
}
}
}
using NHSample5.Domain;
using NHibernate.Validator.Cfg.Loquacious;
namespace NHSample5.Validation
{
public class PatientDef : ValidationDef<Patient>
{
public PatientDef()
{
Define(x => x.FirstName)
.LengthBetween(3, 20)
.WithMessage("طول نام باید بین 3 و 20 کاراکتر باشد");
Define(x => x.LastName)
.LengthBetween(3, 60)
.WithMessage("طول نام خانوادگی باید بین 3 و 60 کاراکتر باشد");
}
}
}
استفاده از قیودات تعریف شده به صورت دستی
میتوان از این کتابخانه اعتبار سنجی به صورت مستقیم نیز اضافه کرد. روش انجام آنرا در متد زیر مشاهده مینمائید.
/// <summary>
/// استفاده از اعتبار سنجی ویژه به صورت مستقیم
/// در صورت استفاده از ویژگیها
/// </summary>
static void WithoutConfiguringTheEngine()
{
//تعریف یک بیمار غیر معتبر
var patient1 = new Patient() { FirstName = "V", LastName = "N" };
var ve = new ValidatorEngine();
var invalidValues = ve.Validate(patient1);
if (invalidValues.Length == 0)
{
Console.WriteLine("patient1 is valid.");
}
else
{
Console.WriteLine("patient1 is NOT valid!");
//نمایش پیغامهای تعریف شده مربوط به هر فیلد
foreach (var invalidValue in invalidValues)
{
Console.WriteLine(
"{0}: {1}",
invalidValue.PropertyName,
invalidValue.Message);
}
}
//تعریف یک بیمار معتبر بر اساس قیودات اعمالی
var patient2 = new Patient() { FirstName = "وحید", LastName = "نصیری" };
if (ve.IsValid(patient2))
{
Console.WriteLine("patient2 is valid.");
}
else
{
Console.WriteLine("patient2 is NOT valid!");
}
}
در اینجا اگر سعی در اعتبار سنجی یک پزشک نمائیم، نتیجهای حاصل نخواهد شد زیرا هنگام استفاده از کلاس ValidationDef، باید نگاشت لازم به این قیودات را نیز دقیقا مشخص نمود تا مورد استفاده قرار گیرد که نحوهی انجام این عملیات را در متد زیر میتوان مشاهده نمود.
public static ValidatorEngine GetFluentlyConfiguredEngine()
{
var vtor = new ValidatorEngine();
var configuration = new FluentConfiguration();
configuration
.Register(
Assembly
.GetExecutingAssembly()
.GetTypes()
.Where(t => t.Namespace.Equals("NHSample5.Validation"))
.ValidationDefinitions()
)
.SetDefaultValidatorMode(ValidatorMode.UseExternal);
vtor.Configure(configuration);
return vtor;
}
FluentConfiguration آن مجزا است از نمونه مشابه کتابخانه Fluent NHibernate و نباید با آن اشتباه گرفته شود (در فضای نام NHibernate.Validator.Cfg.Loquacious تعریف شده است).
در این متد کلاسهای قرار گرفته در پوشه Validation برنامه که دارای فضای نام NHSample5.Validation هستند، به عنوان کلاسهایی که باید اطلاعات لازم مربوط به اعتبار سنجی را از آنان دریافت کرد معرفی شدهاند.
همچنین ValidatorMode نیز به صورت External تعریف شده و منظور از External در اینجا هر چیزی بجز استفاده از روش بکارگیری attributes است (علاوه بر امکان تعریف این قیودات در یک پروژه class library مجزا و مشخص ساختن اسمبلی آن در اینجا).
اکنون جهت دسترسی به این موتور اعتبار سنجی تنظیم شده میتوان به صورت زیر عمل کرد:
/// <summary>
/// استفاده از اعتبار سنجی ویژه به صورت مستقیم
/// در صورت تعریف آنها با کمک
/// ValidationDef
/// </summary>
static void WithConfiguringTheEngine()
{
var ve2 = VeConfig.GetFluentlyConfiguredEngine();
var doctor1 = new Doctor() { Name = "S" };
if (ve2.IsValid(doctor1))
{
Console.WriteLine("doctor1 is valid.");
}
else
{
Console.WriteLine("doctor1 is NOT valid!");
}
var patient1 = new Patient() { FirstName = "وحید", LastName = "نصیری" };
if (ve2.IsValid(patient1))
{
Console.WriteLine("patient1 is valid.");
}
else
{
Console.WriteLine("patient1 is NOT valid!");
}
var doctor2 = new Doctor() { Name = "شمس", Patients = new List<Patient>() { patient1 } };
if (ve2.IsValid(doctor2))
{
Console.WriteLine("doctor2 is valid.");
}
else
{
Console.WriteLine("doctor2 is NOT valid!");
}
}
نکته مهم:
فراخوانی GetFluentlyConfiguredEngine نیز باید یکبار در طول برنامه صورت گرفته و سپس حاصل آن بارها مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین نحوهی صحیح دسترسی به آن باید حتما از طریق الگوی Singleton که در قسمتهای قبل در مورد آن بحث شد، انجام شود.
استفاده از قیودات تعریف شده و سیستم اعتبار سنجی به صورت یکپارچه با NHibernate
کتابخانه NHibernate Validator زمانیکه با NHibernate یکپارچه گردد دو رخداد PreInsert و PreUpdate آنرا به صورت خودکار تحت نظر قرار داده و پیش از اینکه اطلاعات ثبت و یا به روز شوند، ابتدا کار اعتبار سنجی خود را انجام داده و اگر اعتبار سنجی مورد نظر با شکست مواجه شود، با ایجاد یک exception از ادامه برنامه جلوگیری میکند. در این حالت استثنای حاصل شده از نوع InvalidStateException خواهد بود.
برای انجام این مرحله یکپارچه سازی ابتدا متد BuildIntegratedFluentlyConfiguredEngine را به شکل زیر باید فراخوانی نمائیم:
/// <summary>
/// از این کانفیگ برای آغاز سشن فکتوری باید کمک گرفته شود
/// </summary>
/// <param name="nhConfiguration"></param>
public static void BuildIntegratedFluentlyConfiguredEngine(ref Configuration nhConfiguration)
{
var vtor = new ValidatorEngine();
var configuration = new FluentConfiguration();
configuration
.Register(
Assembly
.GetExecutingAssembly()
.GetTypes()
.Where(t => t.Namespace.Equals("NHSample5.Validation"))
.ValidationDefinitions()
)
.SetDefaultValidatorMode(ValidatorMode.UseExternal)
.IntegrateWithNHibernate
.ApplyingDDLConstraints()
.And
.RegisteringListeners();
vtor.Configure(configuration);
//Registering of Listeners and DDL-applying here
ValidatorInitializer.Initialize(nhConfiguration, vtor);
}
SingletonCore()
{
Configuration cfg = DbConfig.GetConfig().BuildConfiguration();
VeConfig.BuildIntegratedFluentlyConfiguredEngine(ref cfg);
//با همان کانفیگ تنظیم شده برای اعتبار سنجی باید کار شروع شود
_sessionFactory = cfg.BuildSessionFactory();
}
از این لحظه به بعد، نیاز به فراخوانی متدهای Validate و یا IsValid نبوده و کار اعتبار سنجی به صورت خودکار و یکپارچه با NHibernate انجام میشود. لطفا به مثال زیر دقت بفرمائید:
/// <summary>
/// استفاده از اعتبار سنجی یکپارچه و خودکار
/// </summary>
static void tryToSaveInvalidPatient()
{
using (Repository<Patient> repo = new Repository<Patient>())
{
try
{
var patient1 = new Patient() { FirstName = "V", LastName = "N" };
repo.Save(patient1);
}
catch (InvalidStateException ex)
{
Console.WriteLine("Validation failed!");
foreach (var invalidValue in ex.GetInvalidValues())
Console.WriteLine(
"{0}: {1}",
invalidValue.PropertyName,
invalidValue.Message);
log4net.LogManager.GetLogger("NHibernate.SQL").Error(ex);
}
}
}
/// <summary>
/// استفاده از اعتبار سنجی یکپارچه و خودکار
/// </summary>
static void tryToSaveValidPatient()
{
using (Repository<Patient> repo = new Repository<Patient>())
{
var patient1 = new Patient() { FirstName = "Vahid", LastName = "Nasiri" };
repo.Save(patient1);
}
}
نکته:
اگر کار ساخت database schema را با کمک کانفیگ تنظیم شده توسط کتابخانه اعتبار سنجی آغاز کنیم، طول فیلدها دقیقا مطابق با حداکثر طول مشخص شده در قسمت تعاریف قیود هر یک از فیلدها تشکیل میگردد (حاصل از اعمال متد ApplyingDDLConstraints در متد BuildIntegratedFluentlyConfiguredEngine ذکر شده میباشد).
public static void CreateValidDb()
{
bool script = false;//آیا خروجی در کنسول هم نمایش داده شود
bool export = true;//آیا بر روی دیتابیس هم اجرا شود
bool dropTables = false;//آیا جداول موجود دراپ شوند
Configuration cfg = DbConfig.GetConfig().BuildConfiguration();
VeConfig.BuildIntegratedFluentlyConfiguredEngine(ref cfg);
//با همان کانفیگ تنظیم شده برای اعتبار سنجی باید کار شروع شود
new SchemaExport(cfg).Execute(script, export, dropTables);
}
دریافت سورس کامل قسمت دهم
فرض کنید برنامه شما از یک فایل exe به همراه دو اسمبلی A و B، تشکیل شدهاست. اسمبلی A، نگارش یک دارد. اسمبلی B نگارش 2 و کل برنامه در نگارش 2.5 است. خطایی به شما گزارش شدهاست که در آن استثنای حاصل، از نگارش یک اسمبلی A صادر شدهاست. این مشکل که در نتیجهی در یافت پردازش اشتباهی از اسمبلی B بوده و در نگارش 2 آن برطرف شده، به صورت خودکار با ارتقاء به آخرین نگارش برنامه، برطرف میشود.
سؤال: آیا اکنون میتوانید تشخیص دهید کاربر از آخرین نگارش محصول شما استفاده میکند؟ نگارش یک A، آخرین نگارش آن است و اما برنامه در نگارش 2.5 قرار دارد. کاربر هم مدتی است که برنامه را به روز نکردهاست.
یک سیستم از همکاری اجزای مختلف آن مفهوم پیدا میکند.
برای مطالعه بیشتر: «Best Practices for .NET Assembly Versioning». عبارت «ensuring all of the various assemblies in the solution share the same version» حداقل دوبار در آن تکرار شدهاست.
برنامههای Vue.jsای از چندین کامپوننت برای بخش بندی هر قسمت تشکیل میشوند و این بخش بندی برای مدیریت بهتر تغییرات، خطایابی، نگهداری و استفاده مجدد (reusable) میباشد. فرض کنید تعدادی کامپوننت در برنامه داریم و اطلاعات این کامپوننتها بهم وابسته میباشند؛ بطور مثال یک کامپوننت انتخاب دسته بندی را داریم و به محض تغییر این مقدار، میخواهیم لیستی از محصولات پیشنهادی یا پرفروشِ آن دسته بندی، در کامپوننت پایین صفحه نمایش داده شود و یا خرید یک محصول را در نظر بگیرید که بلافاصله محتوای نمایش سبد خرید، بروزرسانی شود. در این مقاله ارتباط از نوع Parent و Child بین کامپوننتها بررسی میشود.
نکته: برای ارسال اطلاعات از کامپوننتِ Parent به Child، از Props استفاده میشود و برای ارتباط از Child به Parent، از emit$ استفاده میشود.
یک برنامه Vue.js با نام vue-communication-part-1 ایجاد نمایید. سپس دو کامپوننت را با نامهای Parent و Child، در پوشه components ایجاد کنید:
در کامپوننت Parent، یک تابع با نام increase وجود دارد که مقدار متغیر parentCounter را افزایش میدهد. چون قصد داریم مقدار متغیر parentCounter در کامپوننت Child نیز بروزرسانی شود، آن را به کامپوننت Child پاس میدهیم:
<Child :childCounter="parentCounter"/>
محتوای کامپوننت Parent:
<template> <div> <div> <h2>Parent Component</h2> <!-- را نمایش میدهید parentCounter مقدار --> <h1>{{ parentCounter }}</h1> <button @click="increase">Increase Parent</button> </div> <div> <!-- پاس میدهید Child در کامپوننت childCounter را به پراپرتی parentCounter مقدار --> <!--از طریق decreaseParent سبب اتصال و فراخوانی تابع @callDecreaseParent به decreaseParent با انتساب --> <!-- میشود Child در کامپوننت callDecreaseMethodInParent تابع --> <Child :childCounter="parentCounter" @callDecreaseParent="decreaseParent"/> </div> </div> </template> <script> //برای استفاده در کامپوننت جاری Child ایمپورت کردن کامپوننت import Child from "./Child.vue"; export default { // در این بخش متغیرهای مورد نیاز کامپوننت را تعریف میکنیم data() { return { parentCounter: 0 }; }, components: { // میتوان آرایه ای از کامپوننتها را در یک کامپوننت استفاده نمود // در این مثال فقط از یک کامپوننت استفاده شده Child }, methods: { //را یک واحد افزایش میدهد parentCounter این متد مقدار increase() { this.parentCounter++; }, decreaseParent() { this.parentCounter--; } } }; </script> <style> .parent-block, .child { text-align: center; margin: 20px; padding: 20px; border: 2px gray solid; } </style>
در کامپوننت Child قصد دریافت مقدار پراپرتیِ childCounter را داریم که از طریق کامپوننت Parent، مقدارش تنظیم و بروزرسانی میشود. به این منظور در قسمت props یک متغیر بنام childCounter را ایجاد میکنیم.
Data is the private memory of each component where you can store any variables you need. Props are how you pass this data from a parent component down to a child component
محتوای کامپوننت Child
<template> <div> <h3>Child Component</h3> <!-- را نمایش میدهید childCounter مقدار --> <h3>{{ childCounter }}</h3> <button @click="increase">Increase Me</button> <button @click="callDecreaseMethodInParent">Call Decrease Method In Parent</button> </div> </template> <script> export default { // استفاده میشود Child به Parent برای ارتباط بین کامپوننت props از props: { childCounter: Number }, data() { return {}; }, methods: { //را یک واحد افزایش میدهد childCounter این متد مقدار increase() { this.childCounter++; }, // فراخوانی میکند Parent را در کامپوننت decreaseParent تابع callDecreaseMethodInParent() { this.$emit("callDecreaseParent"); } } }; </script>
محتوای کامپوننت اصلی برنامه App.vue:
<template> <div id="app"> <img alt="Vue logo" src="./assets/logo.png"> <parent></parent> </div> </template> <script> import Parent from "./components/Parent.vue"; export default { name: "app", components: { parent: Parent } }; </script> <style> #app { width: 50%; margin: 0 auto; text-align: center; } </style>
اکنون برنامه را با دستور زیر اجرا کنید:
npm run serve
بعد از اجرای دستور فوق، روی گزینه زیر ctrl+click میکنیم تا نتیجه کار در مرورگر قابل رویت باشد:
نمایش صفحه زیر نشان دهندهی درستی انجام کار تا اینجا است:
اکنون روی دکمهی Increase Parent کلیک میکنیم. همزمان مقدار شمارشگر، در هر دو کامپوننت Parent و Child افزایش مییابد و این بدین معناست که با استفاده از Props میتوانیم دادههای دلخواهی را در کامپوننت Child بروز رسانی کنیم. هر زمانی روی دکمهی Increase Me در کامپوننت Child کلیک کنیم، فقط به مقدار شمارشگر درون خودش اضافه میشود و تاثیری را بر شمارشگر Parent ندارد. در واقع یک کپی از مقدار شمارشگر Parent را درون خود دارد.
در ادامه قصد داریم بروزرسانی داده را از Child به Parent انجام دهیم. برای انجام اینکار از emit$ استفاده میکنیم. در دیکشنری Cambridge Dictionary معنی emit به ارسال یک سیگنال ترجمه شدهاست. در واقع بااستفاده از emit میتوانیم یک تابع را در کامپوننت Parent فراخوانی کنیم و در آن تابع، کد دلخواهی را برای دستکاری دادهها مینویسیم.
در تابع callDecreaseMethodInParent در کامپوننت Child، کد زیر را قرار میدهیم:
this.$emit("callDecreaseParent");
هر زمانکه این تابع اجرا شود، یک سیگنال از طریق کد زیر برای کامپوننت Parent ارسال میشود:
<Child @callDecreaseParent="decreaseParent"/>
در کد فوق مشخص شده که با ارسال سیگنال callDecreaseParent، تابع decreaseParent در کامپوننت Parent فراخوانی شود.
نکته: برای اجرای برنامه و دریافت پکیجهای مورد استفاده در مثال جاری، نیاز است دستور زیر را اجرا کنید:
npm install
چند نکته
this.$emit //dispatches an event to its parent component
کد فوق سبب اجرای یک تابع در کامپوننتِ Parent خودش میشود.
this.$parent // gives you a reference to the parent component
ارجاعی به کامپوننت Parent خودش را فراهم میکند:
this.$root // gives you a reference to the root component
زمانیکه چندین کامپوننت تو در تو را داریم یا به اصطلاح nested component، سبب ارجاعی به بالاترین کامپوننت Parent میگردد.
this.$parent.$emit // will make the parent dispatch the event to its parent
سبب اجرای تابعِ Parent کامپوننتِ Parent جاری میشود. به بیان ساده اگر این کد در کامپوننت فرزند فراخوانی شود، سبب اجرای تابعی در کامپوننت پدربزرگِ خود میشود.
this.$root.$emit // will make the root dispatch the event to itself
سبب اجرای تابعی در کامپوننت root میشود (بالاترین کامپوننتِ پدرِ کامپوننت جاری).
تابع emit$ دارای آگومانهای دیگری برای پاس دادن اطلاعات از کامپوننت Child به Parent میباشد؛ مثل زمانیکه قصد دارید اطلاعاتی در مورد محصول خریداری شده را به سبد خرید پاس دهید. در مثال دیگری که در ادامه قرار میگیرد نحوه کارکرد ارتباط کامپوننت Parent و Child را در یک برنامه بهتر تجربه میکنیم.
پیاده سازی یک سبد خرید ساده با روش مقالهی جاری
نکته: برای اجرای برنامه و دریافت پکیجهای مورد استفاده در مثال جاری، نیاز است دستور زیر را اجرا کنید:
npm install
همچنین نیاز هست تا پکیچ node-sass را با دستور زیر برای این مثال نصب کنید.
npm install node-sass
<add key="VisualStudioDesignTime:Enabled" value="true" />
هزینه استفاده از دات نت فریم ورک چقدر است؟
- اون مورد کامپایل دستی هم به این دلیل ذکر شد که کمی بیشتر با امکانات موجود آشنا بشیم. کمی شناخت بیشتری از زیر ساختها پیدا کنیم.
- در مونو که عرض کردم دیگری پروژهی شرکت ناول وجود ندارد. الان شده زاماریان. در همان زمان هم جالب است بدونید مایکروسافت کمکهای مادی زیادی به ناول کرد که لینوکسیها خیلی به این قضیه مشکوک شده بودند که چرا. در مورد برنامههای پیاده سازی شده با آن هم لطفا به لیستی که در سایت آنها هست مراجعه کنید. ضرورتی به تکرار آنها اینجا نیست.
- بله میشود در محیط تجاری از آنها استفاده کرد و خیلیها اینکار رو میکنند.
- اینکه بقیه کم اطلاع هستند خوب میشود اطلاع رسانی کرد. به همین دلیل این مطلب نوشته شده. هدف دیگری در کار نبود.
- اینکه زبانهای دیگه به این حد نرسیدن مشکل طرفداران آنها هست. بروند کتاب چاپ کنند، زحمت بکشند، تلاش کنند. مثلا فکر میکنید سرپا نگه داشتن همین بلاگ کار سادهای است؟ برای نمونه مطلبی رو که در مورد تبدیل html to pdf چند روز قبل منتشر کردم یک هفته کار برده بود تا نحوهی اعمال فونت فارسی رو به اون بتونم تکمیل کنم.