کار با سشن در ASP.NET 5.0
ASP.NET Core 3.1 Preview 2 منتشر شد
تعریف موجودیتهای مورد نیاز جهت طراحی یک سیستم اعتبارسنجی
در اینجا کنترل کامل سیستم در اختیار ما است و در این حالت میتوان طراحی تمام قسمتها را از ابتدا و مطابق میل خود انجام داد. برای مثال سیستم اعتبارسنجی سادهی ما، شامل جدول کاربران و نقشهای آنها خواهد بود و این دو با هم رابطهی many-to-many دارند. به همین جهت جدول UserRole نیز در اینجا پیش بینی شدهاست.
جدول کاربران
public class User { public User() { UserRoles = new HashSet<UserRole>(); } public int Id { get; set; } public string Username { get; set; } public string Password { get; set; } public string DisplayName { get; set; } public bool IsActive { get; set; } public DateTimeOffset? LastLoggedIn { get; set; } /// <summary> /// every time the user changes his Password, /// or an admin changes his Roles or stat/IsActive, /// create a new `SerialNumber` GUID and store it in the DB. /// </summary> public string SerialNumber { get; set; } public virtual ICollection<UserRole> UserRoles { get; set; } }
جدول نقشهای کاربران
public class Role { public Role() { UserRoles = new HashSet<UserRole>(); } public int Id { get; set; } public string Name { get; set; } public virtual ICollection<UserRole> UserRoles { get; set; } }
public static class CustomRoles { public const string Admin = nameof(Admin); public const string User = nameof(User); }
جدول ارتباط نقشها با کاربران و برعکس
public class UserRole { public int UserId { get; set; } public int RoleId { get; set; } public virtual User User { get; set; } public virtual Role Role { get; set; } }
تعریف Context برنامه و فعالسازی Migrations در EF Core 2.0
DbContext برنامه را به صورت ذیل در یک اسمبلی دیگر اضافه خواهیم کرد:
public interface IUnitOfWork : IDisposable { DbSet<TEntity> Set<TEntity>() where TEntity : class; int SaveChanges(bool acceptAllChangesOnSuccess); int SaveChanges(); Task<int> SaveChangesAsync(bool acceptAllChangesOnSuccess, CancellationToken cancellationToken = new CancellationToken()); Task<int> SaveChangesAsync(CancellationToken cancellationToken = new CancellationToken()); } public class ApplicationDbContext : DbContext, IUnitOfWork { public ApplicationDbContext(DbContextOptions options) : base(options) { } public virtual DbSet<User> Users { set; get; } public virtual DbSet<Role> Roles { set; get; } public virtual DbSet<UserRole> UserRoles { get; set; } protected override void OnModelCreating(ModelBuilder builder) { // it should be placed here, otherwise it will rewrite the following settings! base.OnModelCreating(builder); // Custom application mappings builder.Entity<User>(entity => { entity.Property(e => e.Username).HasMaxLength(450).IsRequired(); entity.HasIndex(e => e.Username).IsUnique(); entity.Property(e => e.Password).IsRequired(); entity.Property(e => e.SerialNumber).HasMaxLength(450); }); builder.Entity<Role>(entity => { entity.Property(e => e.Name).HasMaxLength(450).IsRequired(); entity.HasIndex(e => e.Name).IsUnique(); }); builder.Entity<UserRole>(entity => { entity.HasKey(e => new { e.UserId, e.RoleId }); entity.HasIndex(e => e.UserId); entity.HasIndex(e => e.RoleId); entity.Property(e => e.UserId); entity.Property(e => e.RoleId); entity.HasOne(d => d.Role).WithMany(p => p.UserRoles).HasForeignKey(d => d.RoleId); entity.HasOne(d => d.User).WithMany(p => p.UserRoles).HasForeignKey(d => d.UserId); }); } }
سازندهی کلاس به همراه پارامتر DbContextOptions است تا بتوان آنرا در آغاز برنامه تغییر داد.
فعالسازی مهاجرتها در EF Core 2.0
EF Core 2.0 برخلاف نگارشهای قبلی آن به دنبال کلاسی مشتق شدهی از IDesignTimeDbContextFactory میگردد تا بتواند نحوهی وهله سازی ApplicationDbContext را دریافت کند. در اینجا چون DbContext تعریف شده دارای یک سازندهی با پارامتر است، EF Core 2.0 نمیداند که چگونه باید آنرا در حین ساخت مهاجرتها و اعمال آنها، وهله سازی کند. کار کلاس ApplicationDbContextFactory ذیل دقیقا مشخص سازی همین مساله است:
/// <summary> /// Only used by EF Tooling /// </summary> public class ApplicationDbContextFactory : IDesignTimeDbContextFactory<ApplicationDbContext> { public ApplicationDbContext CreateDbContext(string[] args) { var basePath = Directory.GetCurrentDirectory(); Console.WriteLine($"Using `{basePath}` as the BasePath"); var configuration = new ConfigurationBuilder() .SetBasePath(basePath) .AddJsonFile("appsettings.json") .Build(); var builder = new DbContextOptionsBuilder<ApplicationDbContext>(); var connectionString = configuration.GetConnectionString("DefaultConnection"); builder.UseSqlServer(connectionString); return new ApplicationDbContext(builder.Options); } }
{ "ConnectionStrings": { "DefaultConnection": "Data Source=(LocalDB)\\MSSQLLocalDB;Initial Catalog=ASPNETCore2CookieAuthenticationDB;Integrated Security=True;MultipleActiveResultSets=True;" }, "LoginCookieExpirationDays": 30 }
کار یافتن این کلاس در حین تدارک و اعمال مهاجرتها توسط EF Core 2.0 خودکار بوده و باید محل قرارگیری آن دقیقا در اسمبلی باشد که DbContext برنامه در آن تعریف شدهاست.
تدارک لایه سرویسهای برنامه
پس از مشخص شدن ساختار موجودیتها و همچنین Context برنامه، اکنون میتوان لایه سرویس برنامه را به صورت ذیل تکمیل کرد:
سرویس کاربران
public interface IUsersService { Task<string> GetSerialNumberAsync(int userId); Task<User> FindUserAsync(string username, string password); Task<User> FindUserAsync(int userId); Task UpdateUserLastActivityDateAsync(int userId); }
پیاده سازی کامل این سرویس را در اینجا میتوانید مشاهده کنید.
سرویس نقشهای کاربران
public interface IRolesService { Task<List<Role>> FindUserRolesAsync(int userId); Task<bool> IsUserInRole(int userId, string roleName); Task<List<User>> FindUsersInRoleAsync(string roleName); }
پیاده سازی کامل این سرویس را در اینجا میتوانید مشاهده کنید.
سرویس آغاز بانک اطلاعاتی
public interface IDbInitializerService { void Initialize(); void SeedData(); }
پیاده سازی کامل این سرویس را در اینجا میتوانید مشاهده کنید.
سرویس اعتبارسنجی کوکیهای کاربران
یکی از قابلیتهای میانافزار اعتبارسنجی ASP.NET Core 2.0، رخدادی است که در آن اطلاعات کوکی دریافتی از کاربر، رمزگشایی شده و در اختیار برنامه جهت تعیین اعتبار قرار میگیرد:
public interface ICookieValidatorService { Task ValidateAsync(CookieValidatePrincipalContext context); } public class CookieValidatorService : ICookieValidatorService { private readonly IUsersService _usersService; public CookieValidatorService(IUsersService usersService) { _usersService = usersService; _usersService.CheckArgumentIsNull(nameof(usersService)); } public async Task ValidateAsync(CookieValidatePrincipalContext context) { var userPrincipal = context.Principal; var claimsIdentity = context.Principal.Identity as ClaimsIdentity; if (claimsIdentity?.Claims == null || !claimsIdentity.Claims.Any()) { // this is not our issued cookie await handleUnauthorizedRequest(context); return; } var serialNumberClaim = claimsIdentity.FindFirst(ClaimTypes.SerialNumber); if (serialNumberClaim == null) { // this is not our issued cookie await handleUnauthorizedRequest(context); return; } var userIdString = claimsIdentity.FindFirst(ClaimTypes.UserData).Value; if (!int.TryParse(userIdString, out int userId)) { // this is not our issued cookie await handleUnauthorizedRequest(context); return; } var user = await _usersService.FindUserAsync(userId).ConfigureAwait(false); if (user == null || user.SerialNumber != serialNumberClaim.Value || !user.IsActive) { // user has changed his/her password/roles/stat/IsActive await handleUnauthorizedRequest(context); } await _usersService.UpdateUserLastActivityDateAsync(userId).ConfigureAwait(false); } private Task handleUnauthorizedRequest(CookieValidatePrincipalContext context) { context.RejectPrincipal(); return context.HttpContext.SignOutAsync(CookieAuthenticationDefaults.AuthenticationScheme); } }
- آیا کوکی دریافت شده دارای اطلاعات HttpContext.User است؟
- آیا این کوکی به همراه اطلاعات فیلد SerialNumber است؟
- آیا این کوکی به همراه Id کاربر است؟
- آیا کاربری که بر اساس این Id یافت میشود غیرفعال شدهاست؟
- آیا کاربری که بر اساس این Id یافت میشود دارای SerialNumber یکسانی با نمونهی موجود در بانک اطلاعاتی است؟
اگر خیر، این اعتبارسنجی رد شده و بلافاصله کوکی کاربر نیز معدوم خواهد شد.
تنظیمات ابتدایی میانافزار اعتبارسنجی کاربران در ASP.NET Core 2.0
تنظیمات کامل ابتدایی میانافزار اعتبارسنجی کاربران در ASP.NET Core 2.0 را در فایل Startup.cs میتوانید مشاهده کنید.
ابتدا سرویسهای برنامه معرفی شدهاند:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddScoped<IUnitOfWork, ApplicationDbContext>(); services.AddScoped<IUsersService, UsersService>(); services.AddScoped<IRolesService, RolesService>(); services.AddScoped<ISecurityService, SecurityService>(); services.AddScoped<ICookieValidatorService, CookieValidatorService>(); services.AddScoped<IDbInitializerService, DbInitializerService>();
سپس تنظیمات مرتبط با ترزیق وابستگیهای ApplicationDbContext برنامه انجام شدهاست. در اینجا رشتهی اتصالی، از فایل appsettings.json خوانده شده و سپس در اختیار متد UseSqlServer قرار میگیرد:
services.AddDbContext<ApplicationDbContext>(options => { options.UseSqlServer( Configuration.GetConnectionString("DefaultConnection"), serverDbContextOptionsBuilder => { var minutes = (int)TimeSpan.FromMinutes(3).TotalSeconds; serverDbContextOptionsBuilder.CommandTimeout(minutes); serverDbContextOptionsBuilder.EnableRetryOnFailure(); }); });
در ادامه تعدادی Policy مبتنی بر نقشهای ثابت سیستم را تعریف کردهایم. این کار اختیاری است اما روش توصیه شدهی در ASP.NET Core، کار با Policyها است تا کار مستقیم با نقشها. Policyها انعطاف پذیری بیشتری را نسبت به نقشها ارائه میدهند و در اینجا به سادگی میتوان چندین نقش و یا حتی Claim را با هم ترکیب کرد و به صورت یک Policy ارائه داد:
// Only needed for custom roles. services.AddAuthorization(options => { options.AddPolicy(CustomRoles.Admin, policy => policy.RequireRole(CustomRoles.Admin)); options.AddPolicy(CustomRoles.User, policy => policy.RequireRole(CustomRoles.User)); });
قسمت اصلی تنظیمات میان افزار اعتبارسنجی مبتنی بر کوکیها در اینجا قید شدهاست:
// Needed for cookie auth. services .AddAuthentication(options => { options.DefaultChallengeScheme = CookieAuthenticationDefaults.AuthenticationScheme; options.DefaultSignInScheme = CookieAuthenticationDefaults.AuthenticationScheme; options.DefaultAuthenticateScheme = CookieAuthenticationDefaults.AuthenticationScheme; }) .AddCookie(options => { options.SlidingExpiration = false; options.LoginPath = "/api/account/login"; options.LogoutPath = "/api/account/logout"; //options.AccessDeniedPath = new PathString("/Home/Forbidden/"); options.Cookie.Name = ".my.app1.cookie"; options.Cookie.HttpOnly = true; options.Cookie.SecurePolicy = CookieSecurePolicy.SameAsRequest; options.Cookie.SameSite = SameSiteMode.Lax; options.Events = new CookieAuthenticationEvents { OnValidatePrincipal = context => { var cookieValidatorService = context.HttpContext.RequestServices.GetRequiredService<ICookieValidatorService>(); return cookieValidatorService.ValidateAsync(context); } }; });
کار نهایی تنظیمات میان افزار اعتبارسنجی در متد Configure با فراخوانی UseAuthentication صورت میگیرد. اینجا است که میان افزار، به برنامه معرفی خواهد شد:
public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env) { app.UseAuthentication();
همچنین پس از آن، کار اجرای سرویس آغاز بانک اطلاعاتی نیز انجام شدهاست تا نقشها و کاربر Admin را به سیستم اضافه کند:
var scopeFactory = app.ApplicationServices.GetRequiredService<IServiceScopeFactory>(); using (var scope = scopeFactory.CreateScope()) { var dbInitializer = scope.ServiceProvider.GetService<IDbInitializerService>(); dbInitializer.Initialize(); dbInitializer.SeedData(); }
پیاده سازی ورود و خروج به سیستم
پس از این مقدمات به مرحلهی آخر پیاده سازی این سیستم اعتبارسنجی میرسیم.
پیاده سازی Login
در اینجا از سرویس کاربران استفاده شده و بر اساس نام کاربری و کلمهی عبور ارسالی به سمت سرور، این کاربر یافت خواهد شد.
در صورت وجود این کاربر، مرحلهی نهایی کار، فراخوانی متد الحاقی HttpContext.SignInAsync است:
[AllowAnonymous] [HttpPost("[action]")] public async Task<IActionResult> Login([FromBody] User loginUser) { if (loginUser == null) { return BadRequest("user is not set."); } var user = await _usersService.FindUserAsync(loginUser.Username, loginUser.Password).ConfigureAwait(false); if (user == null || !user.IsActive) { await HttpContext.SignOutAsync(CookieAuthenticationDefaults.AuthenticationScheme); return Unauthorized(); } var loginCookieExpirationDays = _configuration.GetValue<int>("LoginCookieExpirationDays", defaultValue: 30); var cookieClaims = await createCookieClaimsAsync(user).ConfigureAwait(false); await HttpContext.SignInAsync( CookieAuthenticationDefaults.AuthenticationScheme, cookieClaims, new AuthenticationProperties { IsPersistent = true, // "Remember Me" IssuedUtc = DateTimeOffset.UtcNow, ExpiresUtc = DateTimeOffset.UtcNow.AddDays(loginCookieExpirationDays) }); await _usersService.UpdateUserLastActivityDateAsync(user.Id).ConfigureAwait(false); return Ok(); }
private async Task<ClaimsPrincipal> createCookieClaimsAsync(User user) { var identity = new ClaimsIdentity(CookieAuthenticationDefaults.AuthenticationScheme); identity.AddClaim(new Claim(ClaimTypes.NameIdentifier, user.Id.ToString())); identity.AddClaim(new Claim(ClaimTypes.Name, user.Username)); identity.AddClaim(new Claim("DisplayName", user.DisplayName)); // to invalidate the cookie identity.AddClaim(new Claim(ClaimTypes.SerialNumber, user.SerialNumber)); // custom data identity.AddClaim(new Claim(ClaimTypes.UserData, user.Id.ToString())); // add roles var roles = await _rolesService.FindUserRolesAsync(user.Id).ConfigureAwait(false); foreach (var role in roles) { identity.AddClaim(new Claim(ClaimTypes.Role, role.Name)); } return new ClaimsPrincipal(identity); }
[Route("api/[controller]")] [Authorize(Policy = CustomRoles.Admin)] public class MyProtectedAdminApiController : Controller
پیاده سازی Logout
متد الحاقی HttpContext.SignOutAsync کار Logout کاربر را تکمیل میکند.
[AllowAnonymous] [HttpGet("[action]"), HttpPost("[action]")] public async Task<bool> Logout() { await HttpContext.SignOutAsync(CookieAuthenticationDefaults.AuthenticationScheme); return true; }
آزمایش نهایی برنامه
در فایل index.html ، نمونهای از متدهای لاگین، خروج و فراخوانی اکشن متدهای محافظت شده را مشاهده میکنید. این روش برای برنامههای تک صفحهای وب یا SPA نیز میتواند مفید باشد و به همین نحو کار میکنند.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
برای اغلب توسعه دهندههای دات نت (برنامههای وب و دسکتاپ) تنها یک دات نت فریم ورک شناخته شده وجود دارد: The `Full` .NET Framework
که تنها بر روی ویندوز قابل اجرا است و آخرین نگارش پایدار آن در زمان نگارش این مطلب، 4.6.1 است. این فریم ورک بزرگ، از اجزایی تشکیل شدهاست که در تصویر ذیل قابل مشاهدهاند:
مهمترین قسمتهای این فریم ورک «بزرگ» شامل مواردی مانند CLR که کار تبدیل کدهای IL را به کدهای ماشین انجام میدهد، BCL که کلاسهای پایهای را جهت کار با IO، Text و غیره، فراهم میکنند، هستند؛ به علاوه کتابخانههایی مانند Windows Forms، WPF و ASP.NET که برفراز BCL و CLR کار میکنند.
هرچند تعدادی از توسعه دهندههای دات نت تنها با Full framework کار میکنند، اما در طی سالهای اخیر انشعابات بسیار دیگری از آن به وجود آمدهاند؛ مانند دات نتهای ویژهی ویندوزهای 8 و Universal Windows Platform، دات نت مخصوص ویندوز فون 8 و ویندوز فون مبتنی بر پلتفرم سیلورلایت، به علاوه دات نت پلتفرم زامارین برای توسعهی برنامههای iOS و Android نیز هم اکنون وجود دارند (البته در اینجا Mono، دات نت میکرو و غیره را هم باید ذکر کرد). این فریم ورکها و انشعابات، به همراه پیاده سازی یک سری موارد مشترک و مواردی کاملا اختصاصی هستند که به سایر پلتفرمهای دیگر قابل انتقال نیستند.
با زیاد شدن تعداد انشعابات دات نت «بزرگ»، نوشتن کدی که قابل اجرای بر روی تمام پلتفرمهای یاد شده باشد، مشکل شد. اینجا بود که مفهومی را به نام PCL یا Portable class libraries معرفی کردند:
هدف از PCLها، ساده سازی کامپایل و به اشتراک گذاری کد بین پلتفرمهای مختلف بود و پشتیبانی قابل توجهی هم از آن در VS.NET وجود دارد. هرچند این روش نسبتا موفق بود اما مشکلاتی را هم به همراه داشت. برای مثال با ارائهی یک انشعاب و پلتفرم دیگری از دات نت «بزرگ»، کتابخانهی PCL موجود، باید برای این انشعاب جدید مجددا کامپایل شود. به علاوه در اینجا تنها محدود به انتخاب امکانات مشترک بین پلتفرمهای مختلف هستید.
برای رفع این مشکلات در پایان سال 2014، یک «دات نت فریم ورک جدید» به نام NET Core. معرفی شد که سورس باز است و همچنین چندسکویی (از ویندوز، لینوکس و OSX پشتیبانی میکند).
هرچند پیشتر Windows Store و ASP.NET Core app به صورت پلتفرمهایی مجزا ارائه شده بودند، اما اکنون از یک BCL مشترک به نام CoreFX استفاده میکنند و نحوهی توزیع آنها صرفا از طریق نیوگت است. به عبارتی اینبار بجای دریافت یک فریم ورک «بزرگ»، تنها اجزایی را دریافت میکنید که از طریق نیوگت سفارش دادهاید.
به این ترتیب نه تنها کار توزیع برنامههای مبتنی بر NET Core. با سهولت بیشتری انجام خواهد شد، بلکه به روز رسانی اجزای یک برنامه، تاثیری بر روی سایر برنامهها نخواهد داشت و مشکلات جانبی را به وجود نمیآورد. به علاوه دیگر نیازی نیست تا منتظر یک نگارش «بزرگ» دیگر باشید تا بتوانید آخرین به روز رسانیها را دریافت کنید. اینبار به روز رسانی بستههای نیوگت برنامه معادل هستند با به روز رسانی کل فریم ورک در نگارشهای قبلی «بزرگ» آن. در اینجا حتی CoreCLR و NET Native runtime. که مربوط به Windows runtime است هم از طریق نیوگت به روز رسانی میشود.
البته NET Core. انتهای مسیر نیست و هم اکنون NETStandard نیز جهت رفع مشکلات کامپایل مجدد PCLها در حال توسعه است و پس از ارائهی آن، PCLها منسوخ شده درنظر گرفته میشوند. در این حالت با انتخاب target platform ایی به نام NETStandard (بجای مثلا انتخاب دات نت 4.5 و ویندوز فون 8)، اینبار دات نت 4.5 و ویندوز فون 8 و تمام پلتفرمهای دیگر، به صورت یکجا انتخاب میشوند و اگر پلتفرم جدیدی برای مثال از NETStandard نگارش 1.1 پشتیبانی کند، به این معنا است که کتابخانهی شما هم اکنون با آن سازگار است و دیگر نیازی به کامپایل مجدد آن نخواهد بود.
به علاوه هر برنامهای که بر اساس NETStandard تهیه شود، قابلیت اجرای بر روی NET Core. را نیز خواهد داشت. به عبارتی برنامههای NETStandard همان برنامههای مبتنی بر NET Core. هستند.
ASP.NET Core چیست؟
در زمان نگارش این مطلب، دو گزینهی برنامههای وب ASP.NET Core 1.0 و همچنین Windows Store apps (مبتنی بر NET Native Runtime.) قابلیت استفادهی از این پلتفرم جدید NET Core. دارند.
ASP.NET Core 1.0، که پیشتر با نام ASP.NET 5 معرفی شده بود، بازنویسی کامل ASP.NET است که با ایدهی کاملا ماژولار بودن، تهیه شدهاست و از طریق آن، قابلیت به روز رسانی منظم و توزیع آسان از طریق نیوگت، میسر خواهد شد. به علاوه در آن، بسیاری از الگوهای برنامه نویسی شیءگرا مانند تزریق وابستگیها، به صورت توکار و از ابتدا پشتیبانی میشوند.
ASP.NET Core 1.0 از WebForms ، VB ، WebPages و SignalR پشتیبانی نمیکند. البته در این بین عدم پشتیبانی از «وب فرمها» قطعی است؛ اما افزودن سه مورد دیگر یاد شده، جزو لیست کارهای پس از ارائهی نگارش 1 این فریم ورک قرار دارند و به زودی ارائه خواهند شد.
اکنون وضعیت ASP.NET MVC 5 و ASP.NET Web API 2 چگونه است؟
ASP.NET Core 1.0 مدل برنامه نویسی ASP.NET MVC و Web API را به صورت یکپارچه ارائه میدهد و دیگر خبری از ارائهی مجزای اینها نخواهد بود و دقیقا بر مبنای مفاهیم برنامه نویسی این دو بنا شدهاست. به صورت خلاصه MVC + Web API + Web Pages = Core MVC 1.0
پیشتر فضای نام System.Web.MVC مخصوص ASP.NET MVC بود و فضای نام مجزای دیگری به نام System.Web.Http مخصوص ASP.NET Web API. اما اکنون تنها یک فضای نام مشترک و یکپارچه به نام Microsoft.AspNet.Mvc هر دوی اینها را پوشش میدهد.
در این نگارش جدید وابستگی از system.web مبتنی بر IIS حذف شدهاست و با استفاده از هاست جدید چندسکویی به نام Kesterl، به سرعتی 5 برابر سرعت NodeJS دست یافتهاند.
آخرین تاریخ به روز رسانی ASP.NET MVC 5.x دوشنبه، 20 بهمن 1393 است (با ارائه نگارش 5.2.3 که آخرین نگارش رسمی و پایدار آن است) و آخرین تاریخ به روز رسانی ASP.NET Web API 2.x نیز همان روز است.
هرچند مایکروسافت عادت به اعلام رسمی پایان پشتیبانی از بسیاری از محصولات خود را ندارد اما تمام فناوریهای «قدیمی» خودش را بر روی CodePlex نگهداری میکند و تمام فناوریهای «جدید» را به GitHub منتقل کردهاست. بنابراین اگر در مورد فناوری خاصی به Codeplex رسیدید، یعنی «دیگر ادامهی رسمی نخواهد یافت» و حداکثر در حد رفع یک سری باگها و مشکلات گزارش شده باقی میمانند.
مثال 1: هم اکنون نگارش دوم ASP.NET Identity را بر روی Codeplex میتوانید مشاهده کنید. نگارش سوم آن به GitHub منتقل شدهاست که این نگارش صرفا با ASP.NET Core 1.0 سازگار است. در مورد ASP.NET MVC و Web API نیز چنین حالتی رخ دادهاست. نگارشهای 5 و 2 آنها بر روی Codeplex موجود هستند و نگارش ششم که به ASP.NET Core 1.0 تغییر نام یافت و ترکیبی است از MVC و Web API، در GitHub توسعه مییابد.
مثال 2: WCF به علت پیچیدگی بیش از حد و مدرن نبودن طراحی آن، رقابت را به ASP.NET Web API 2.x واگذار کرد و مدل برنامه نویسی ASP.NET Web API 2.x نیز هم اکنون جزئی از ASP.NET Core 1.0 است. بنابراین اگر قصد ایجاد پروژهی جدیدی را بر این مبنا دارید، بهتر است با APS.NET Core 1.0 کار را شروع کنید.
اما هنوز تعداد زیادی از کتابخانههای Full framework به NET Core. انتقال پیدا نکردهاند
برای نمونه هنوز EF Core 1.0 که پیشتر نام EF 7.x به آن داده شده بود، به مرحلهی نهایی تکمیل قابلیتهای آن نرسیدهاست. اما باید دانست که ASP.NET Core 1.0 صرفا بر فراز NET Core. قابل اجرا نیست؛ بلکه قابلیت اجرای بر فراز NET 4.6. و یا همان دات نت «بزرگ و کامل» را نیز دارد. بنابراین به سادگی قابلیت اجرای EF 6.x و یا NHibernate را نیز دارا است. تنها مزیتی را که در اینجا از دست خواهید، قابلیت چندسکویی بودن ASP.NET Core 1.0 است؛ زیرا EF 6.x با چنین دیدی طراحی نشدهاست.
همانطور که ملاحظه میکنید، ASP.NET Core 1.0 قابلیت اجرای بر روی هر دوی NET Core 1.0. و NET 4.6. را دارا است. اما یکی، چندسکویی است و دیگری صرفا مختص به ویندوز.
فناورهای منسوخ شدهی در NET Core.
یکسری از فناوریها و کتابخانهها احتمالا هیچگاه قابلیت انتقال به NET Core. را نخواهند یافت و یا حداقل باید تا چندنگارش بعدی آن صبر کنند. فناوریهای خاتمه یافتهی با NET Core. به شرح زیر هستند:
- Reflection: همانطور که عنوان شد، NET Core. بر فراز CoreCLR و همچنین NET Native runtime. اجرا میشود و تولید برنامههای native و static linking آنها مانند برنامههای ++C، نیاز به دانستن اجزایی دارد که به صورت پویا فراخوانی نمیشوند و بلافاصله و در زمان کامپایل، توسط کامپایلر قابل تشخیص هستند. همین محدودیت سبب شدهاست که استفادهی از Reflection در NET Core. به حداقل ممکن آن برسد. برای مثال در System.Object متد GetType آن تنها نام نوع را باز میگرداند و نه اطلاعات بیشتری را مانند GetMembers سابق.
- App Domains: هرچند CoreCLR از App Domains پشتیبانی میکند اما NET Native runtime. خیر. به همین جهت برای ایزوله سازی برنامهها توصیه شدهاست که از containerهایی مانند docker استفاده شود.
- Remoting: پیش از WCF جهت برقراری ارتباط بین برنامهها مطرح شده بود و هم اکنون در دات نت کامل هم آنچنان استفادهای از آن نمیشود.
- binary serialization: البته کتابخانههایی مانند JSON.NET و امثال آن، نگارش NET Core. هم دارند؛ اما چون binary serialization نیاز به اطلاعات reflection قابل توجهی دارد دیگر پشتیبانی نخواهد شد.
فناورهایی که به زودی به NET Core. منتقل میشوند
یکسری از فناوریها مانند XAML هنوز معادل NET Core. ندارند و لیست زیر قرار است از طرف مایکروسافت سورس باز شده و همچنین به NET Core. منتقل شود:
System.Data
System.DirectoryServices
System.Drawing
System.Transactions
System.Xml.Xsl and System.Xml.Schema
System.Net.Mail
System.IO.Ports
System.Workflow
System.Xaml
مراحل نصب ASP.NET Core 1.0
پیش از نصب نگارش 1.0 RTM باید به این نکته دقت داشت که نصاب آن، نگارشهای آزمایشی قبلی را حذف و یا بازنویسی نمیکند و همین مساله ممکن است سبب بروز تداخلهایی و یا حتی از کار افتادن VS.NET شما شود. بنابراین اگر نگارشهای RC یا بتا را پیشتر نصب کردهاید، به Add remove programs ویندوز مراجعه کرده و سه مورد ذیل را حتما حذف کنید (خیلی مهم):
- Preview Tooling (all versions)
- NET Core Runtime SDK (all versions).
- NET Core Runtime (all Versions).
پس از حذف بستههای قدیمی، برای نصب نگارش 1.0 RTM، ابتدا نیاز است Visual Studio 2015 Update 3 را نصب کنید و پس از آن با استفاده از NET Core for Visual Studio Official MSI Installer. کار نصب اجزای مورد نیاز آن انجام خواهد شد.
بررسی شماره نگارش 1.0 RTM
پس از نصب اجزای عنوان شده، خط فرمان را گشوده و دستور ذیل را صادر کنید:
C:\Users\Vahid>dotnet --version 1.0.0-preview2-003121
اگر یک پروژهی خالی ASP.NET Core Web Application را نیز شروع کنید (با طی مراحل زیر جهت ایجاد یک پروژهی جدید):
.NET Core -> ASP.NET Core Web Application (.NET Core) -> Select `Empty` Template
در اینجا فایل جدیدی را به نام global.json مشاهده میکنید که محتوایات آن شامل دقیقا همین شماره نگارش است؛ به همراه معرفی پوشههای اصلی پروژه:
{ "projects": [ "src", "test" ], "sdk": { "version": "1.0.0-preview2-003121" } }
ویژگی های جدید dotNET Core 2.1
Earlier this week, Microsoft published the roadmap for .NET Core 2.1, ASP.NET Core 2.1 and EF Core 2.1, expected to be out in the first quarter of 2018. The team also talked about several new features with this new release. This release is more of a feedback-oriented release based on .NET Core 2.0 release. The.NET Core 2.0 is a huge success and already more than half a million developers are now using .NET Core 2.0. All thanks to .NET Standard 2.0 release . In this post find out about the new features of .NET Core 2.1.
انتشار اولین پیشنمایش ASP.NET 8
.NET 8 Preview 1 is now available! This is the first preview of the next major version of .NET, which will include the next wave of innovations for web development with ASP.NET Core.
In .NET 8 we plan to make broad investments across ASP.NET Core. Below are some of the areas we plan to focus on:
دورههایی رایگان برای دوران کرونا
You do not need to register, or anything, just visit the course and all the videos are available as ‘previews’. You will be able to take the entire course without even giving me any personal information! The courses include:
Integrating SignalR and Angular
Top 3 Open Source ASP.NET Core based e-commerce web applications
nopCommerce
SimplCommerce
grandnode ( Powered By nopCommerce) :It’s an open source, free, cross-platform e-commerce software based on ASP.NET Core 2.2 and MongoDB — NoSQL database. You can run it on Linux, Windows, and MacOS easily. GrandNode also supports Docker, so you are able to install it just in seconds with Docker.