نظرات نظرسنجیها
شما بودید چی کار میکردید؟
مگه جاوا خفنتر از wpf مایکروسافت کتاب خانه ای داره؟
یک نکتهی تکمیلی: نحوهی انتخاب یک المنت در Vue.js در Vue.js چندین روش برای انتخاب یک المنت وجود دارند که در ادامه آنها را مورد بررسی قرار میدهیم.
کد زیر را در نظر بگیرید، ما قصد داریم value موجود در input را نمایش دهیم.
و میتوان بصورتی که در مثال کد استفاده شده، آن را خلاصه نمود.
روش اول: با استفاده از جاوا اسکریپت
<!DOCTYPE html> <head> <meta charset="UTF-8"> <title>Vue.js گرفتن یک المنت در </title> </head> <body> <div id="main"> <input type="text" name="fullName" id="fullName"> <button @click='getFullNameValue()'>Show Me</button> </div> <script src="https://cdn.jsdelivr.net/npm/vue"></script> <script> new Vue({ el: '#main', data() { return { } }, methods: { getFullNameValue() { let fullNameValue = document.querySelector('#fullName').value; alert(fullNameValue); } } }); </script> </body> </html>
با استفاده از دستور زیر در جاوا اسکریپت براحتی میتوانیم یک المنت را انتخاب کنیم و آن را به یک متغیر انتساب دهیم.
let fullNameValue = document.querySelector('#fullName')
روش دوم: انتخاب یک المنت با جی کوئری (با سلکتور دلخواه)
getFullNameValue() { //let fullNameValue = document.querySelector('#fullName').value; let fullNameValue = $('#fullName'); alert(fullNameValue.val()); }
روش سوم: انتخاب یک المنت در حیطه نمونه سازی شده Vue.js
getFullNameValue() { //let fullNameValue = document.querySelector('#fullName').value; //let fullNameValue = $('#fullName').val(); let fullNameValue = this.$el.querySelector('#fullName'); alert(fullNameValue.value ); }
روش چهارم: انتخاب یک المنت از طریق امکان ref در Vue.js
<!DOCTYPE html> <head> <meta charset="UTF-8"> <title>Vue.js گرفتن یک المنت در </title> </head> <body> <div id="main"> <input type="text" name="fullName" id="fullName" ref="refFullName"> <button @click='getFullNameValue()'>Show Me</button> </div> <script src="https://code.jquery.com/jquery-3.4.1.min.js"></script> <script src="https://cdn.jsdelivr.net/npm/vue"></script> <script> new Vue({ el: '#main', data() { return { } }, methods: { getFullNameValue() { //let fullNameValue = document.querySelector('#fullName').value; //let fullNameValue = $('#fullName').val(); //let fullNameValue = this.$el.querySelector('#fullName').value; let fullNameValue = this.$refs.refFullName; alert(fullNameValue.value); } } }); </script> </body> </html>
نتیجه گیری:
از لحاظ performance روش سوم و چهارم بهینه میباشند؛ زیرا فقط در حیطه نمونه سازی شده Vue.js مربوطه جستجوی المنت را انجام میدهند. درحالیکه در روش اول و دوم کل DOM مورد بررسی قرار میگیرد. روش چهارم بخاطر سهولت نوشتاری بهتر از سایر موارد میباشد.
چند نکته در مورد کد فوق:
A) در ES6 نیازی به نوشتن کلمه کلیدی function برای تعریف یک متد نیست.
getFullNameValue: function() { ... }
B) در ورژن جدید Vue.js بجای استفاده از دایرکتیو v-on ( کد زیر ) برای تعریف یک رویداد میتوان از @ استفاه نمود. در مثال مورد استفادهی مقاله از @ استفاده شده است.
<button v-on:click='getFullNameValue()'>Show Me</button>
در مطلب «صفحه بندی، مرتب سازی و جستجوی پویای اطلاعات به کمک Kendo UI Grid» در انتهای بحث، ستون IsAvailable به صورت زیر تعریف شد:
Templates، جزو یکی از پایههای Kendo UI Framework هستند و توسط آنها میتوان قطعات با استفادهی مجدد HTML ایی را طراحی کرد که قابلیت یکی شدن با اطلاعات جاوا اسکریپتی را دارند.
همانطور که در این مثال نیز مشاهده میکنید، قالبهای Kendo UI از Hash (#) syntax استفاده میکنند. در اینجا قسمتهایی از قالب که با علامت # محصور میشوند، در حین اجرا، با اطلاعات فراهم شده جایگزین خواهند شد.
برای رندر مقادیر ساده میتوان از # =# استفاده کرد. از # :# برای رندر اطلاعات HTML-encoded کمک گرفته میشود و # # برای رندر کدهای جاوا اسکریپتی کاربرد دارد. از حالت HTML-encoded برای نمایش امن اطلاعات دریافتی از کاربران و جلوگیری از حملات XSS استفاده میشود.
اگر در این بین نیاز است # به صورت معمولی رندر شود، در حالت کدهای جاوا اسکریپتی به صورت #\\ و در HTML ساده به صورت #\ باید مشخص گردد.
مثالی از نحوهی تعریف یک قالب Kendo UI
این قالب ابتدا در تگ script محصور میشود و سپس نوع آن مساوی text/x-kendo-template قرار میگیرد. در ادامه توسط یک حلقهی جاوا اسکریپتی، عناصر آرایهی فرضی data خوانده شده و با کمک Hash syntax در محلهای مشخص شده قرار میگیرند.
در ادامه باید این قالب را رندر کرد. برای این منظور یک div با id مساوی container1 را جهت تعیین محل رندر نهایی اطلاعات مشخص میکنیم. سپس متد kendo.template بر اساس id قالب اسکریپتی تعریف شده، یک شیء قالب را تهیه کرده و سپس با ارسال آرایهای به آن، سبب اجرای آن میشود. خروجی نهایی، یک قطعه کد HTML است که در محل container1 درج خواهد شد.
همانطور که ملاحظه میکنید، متد kendo.template، نهایتا یک رشته را دریافت میکند. بنابراین همینجا و به صورت inline نیز میتوان یک قالب را تعریف کرد.
کار با منابع داده راه دور
فرض کنید مدل برنامه به صورت ذیل تعریف شدهاست:
و لیستی از آن توسط یک ASP.NET Web API کنترلر، به سمت کاربر ارسال میشود:
در سمت کاربر و در View برنامه خواهیم داشت:
ابتدا یک div با id مساوی container2 جهت تعیین محل نهایی رندر قالب template1 در صفحه تعریف میشود.
هرچند خروجی دریافتی از سرور نهایتا یک آرایه از اشیاء Product است، اما در template1 اثری از حلقهی جاوا اسکریپتی مشاهده نمیشود. در اینجا چون از متد kendo.render استفاده میشود، نیازی به ذکر حلقه نیست و به صورت خودکار، به تعداد عناصر آرایه دریافتی از سرور، قطعه HTML قالب را تکرار میکند.
در ادامه برای کار با سرور از یک Kendo UI DataSource استفاده شدهاست. قسمت transport/read آن، کار تعریف محل دریافت اطلاعات را از سرور مشخص میکند. رویدادگران change آن اطلاعات نهایی دریافتی را توسط متد view در اختیار متد kendo.render قرار میدهد. در نهایت، قطعهی HTML رندر شدهی نهایی حاصل از اجرای قالب، در بین تگهای ul مربوط به container2 درج خواهد شد.
رویدادگران change زمانیکه data source، از اطلاعات راه دور و یا یک آرایهی جاوا اسکریپتی پر میشود، فراخوانی خواهد شد. همچنین مباحث مرتب سازی اطلاعات، صفحه بندی و تغییر صفحه، افزودن، ویرایش و یا حذف اطلاعات نیز سبب فراخوانی آن میگردند. متد view ایی که در این مثال فراخوانی شد، صرفا در روال رویدادگردان change دارای اعتبار است و آخرین تغییرات اطلاعات و آیتمهای موجود در data source را باز میگرداند.
یک نکتهی تکمیلی: فعال سازی intellisense کدهای جاوا اسکریپتی Kendo UI
اگر به پوشهی اصلی مجموعهی Kendo UI مراجعه کنید، یکی از آنها vsdoc نام دارد که داخل آن فایلهای min.intellisense.js و vsdoc.js مشهود هستند.
اگر از ویژوال استودیوهای قبل از 2012 استفاده میکنید، نیاز است فایلهای vsdoc.js متناظری را به پروژه اضافه نمائید؛ دقیقا در کنار فایلهای اصلی js موجود. اگر از ویژوال استودیوی 2012 و یا بالاتر استفاده میکنید باید از فایلهای intellisense.js متناظر استفاده کنید. برای مثال اگر از kendo.all.min.js کمک میگیرید، فایل متناظر با آن kendo.all.min.intellisense.js خواهد بود.
بعد از اینکار نیاز است فایلی به نام references.js_ را به پوشهی اسکریپتهای خود با این محتوا اضافه کنید (برای VS 2012 به بعد):
نکتهی مهم اینجا است که این فایل به صورت پیش فرض از مسیر Scripts/_references.js/~ خوانده میشود. برای اضافه کردن مسیر دیگری مانند js/_references.js/~ باید آنرا به تنظیمات ذیل اضافه کنید:
گزینهی Reference Group را به (Implicit (Web تغییر داده و سپس مسیر جدیدی را اضافه نمائید.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
KendoUI04.zip
columns: [ { field: "IsAvailable", title: "موجود است", template: '<input type="checkbox" #= IsAvailable ? checked="checked" : "" # disabled="disabled" ></input>' } ]
همانطور که در این مثال نیز مشاهده میکنید، قالبهای Kendo UI از Hash (#) syntax استفاده میکنند. در اینجا قسمتهایی از قالب که با علامت # محصور میشوند، در حین اجرا، با اطلاعات فراهم شده جایگزین خواهند شد.
برای رندر مقادیر ساده میتوان از # =# استفاده کرد. از # :# برای رندر اطلاعات HTML-encoded کمک گرفته میشود و # # برای رندر کدهای جاوا اسکریپتی کاربرد دارد. از حالت HTML-encoded برای نمایش امن اطلاعات دریافتی از کاربران و جلوگیری از حملات XSS استفاده میشود.
اگر در این بین نیاز است # به صورت معمولی رندر شود، در حالت کدهای جاوا اسکریپتی به صورت #\\ و در HTML ساده به صورت #\ باید مشخص گردد.
مثالی از نحوهی تعریف یک قالب Kendo UI
<!--دریافت اطلاعات از منبع محلی--> <script id="javascriptTemplate" type="text/x-kendo-template"> <ul> # for (var i = 0; i < data.length; i++) { # <li>#= data[i] #</li> # } # </ul> </script> <div id="container1"></div> <script type="text/javascript"> $(function () { var data = ['User 1', 'User 2', 'User 3']; var template = kendo.template($("#javascriptTemplate").html()); var result = template(data); //Execute the template $("#container1").html(result); //Append the result }); </script>
در ادامه باید این قالب را رندر کرد. برای این منظور یک div با id مساوی container1 را جهت تعیین محل رندر نهایی اطلاعات مشخص میکنیم. سپس متد kendo.template بر اساس id قالب اسکریپتی تعریف شده، یک شیء قالب را تهیه کرده و سپس با ارسال آرایهای به آن، سبب اجرای آن میشود. خروجی نهایی، یک قطعه کد HTML است که در محل container1 درج خواهد شد.
همانطور که ملاحظه میکنید، متد kendo.template، نهایتا یک رشته را دریافت میکند. بنابراین همینجا و به صورت inline نیز میتوان یک قالب را تعریف کرد.
کار با منابع داده راه دور
فرض کنید مدل برنامه به صورت ذیل تعریف شدهاست:
namespace KendoUI04.Models { public class Product { public int Id { set; get; } public string Name { set; get; } public decimal Price { set; get; } public bool IsAvailable { set; get; } } }
using System.Collections.Generic; using System.Linq; using System.Web.Http; using KendoUI04.Models; namespace KendoUI04.Controllers { public class ProductsController : ApiController { public IEnumerable<Product> Get() { return ProductDataSource.LatestProducts.Take(10); } } }
<!--دریافت اطلاعات از سرور--> <div> <div id="container2"><ul></ul></div> </div> <script id="template1" type="text/x-kendo-template"> <li> #=Id# - #:Name# - #=kendo.toString(Price, "c")#</li> </script> <script type="text/javascript"> $(function () { var producatsTemplate1 = kendo.template($("#template1").html()); var productsDataSource = new kendo.data.DataSource({ transport: { read: { url: "api/products", dataType: "json", contentType: 'application/json; charset=utf-8', type: 'GET' } }, error: function (e) { alert(e.errorThrown); }, change: function () { $("#container2 > ul").html(kendo.render(producatsTemplate1, this.view())); } }); productsDataSource.read(); }); </script>
هرچند خروجی دریافتی از سرور نهایتا یک آرایه از اشیاء Product است، اما در template1 اثری از حلقهی جاوا اسکریپتی مشاهده نمیشود. در اینجا چون از متد kendo.render استفاده میشود، نیازی به ذکر حلقه نیست و به صورت خودکار، به تعداد عناصر آرایه دریافتی از سرور، قطعه HTML قالب را تکرار میکند.
در ادامه برای کار با سرور از یک Kendo UI DataSource استفاده شدهاست. قسمت transport/read آن، کار تعریف محل دریافت اطلاعات را از سرور مشخص میکند. رویدادگران change آن اطلاعات نهایی دریافتی را توسط متد view در اختیار متد kendo.render قرار میدهد. در نهایت، قطعهی HTML رندر شدهی نهایی حاصل از اجرای قالب، در بین تگهای ul مربوط به container2 درج خواهد شد.
رویدادگران change زمانیکه data source، از اطلاعات راه دور و یا یک آرایهی جاوا اسکریپتی پر میشود، فراخوانی خواهد شد. همچنین مباحث مرتب سازی اطلاعات، صفحه بندی و تغییر صفحه، افزودن، ویرایش و یا حذف اطلاعات نیز سبب فراخوانی آن میگردند. متد view ایی که در این مثال فراخوانی شد، صرفا در روال رویدادگردان change دارای اعتبار است و آخرین تغییرات اطلاعات و آیتمهای موجود در data source را باز میگرداند.
یک نکتهی تکمیلی: فعال سازی intellisense کدهای جاوا اسکریپتی Kendo UI
اگر به پوشهی اصلی مجموعهی Kendo UI مراجعه کنید، یکی از آنها vsdoc نام دارد که داخل آن فایلهای min.intellisense.js و vsdoc.js مشهود هستند.
اگر از ویژوال استودیوهای قبل از 2012 استفاده میکنید، نیاز است فایلهای vsdoc.js متناظری را به پروژه اضافه نمائید؛ دقیقا در کنار فایلهای اصلی js موجود. اگر از ویژوال استودیوی 2012 و یا بالاتر استفاده میکنید باید از فایلهای intellisense.js متناظر استفاده کنید. برای مثال اگر از kendo.all.min.js کمک میگیرید، فایل متناظر با آن kendo.all.min.intellisense.js خواهد بود.
بعد از اینکار نیاز است فایلی به نام references.js_ را به پوشهی اسکریپتهای خود با این محتوا اضافه کنید (برای VS 2012 به بعد):
/// <reference path="jquery.min.js" /> /// <reference path="kendo.all.min.js" />
Tools menu –> Options -> Text Editor –> JavaScript –> Intellisense –> References
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
KendoUI04.zip
مدتی قبل سؤال مهمی در سایت مطرح شد، به شرح زیر:
«من از کنترلهای تلریک استفاده میکنم که یک سری اسکریپت را بصورت
http://localhost:1244/WebResource.axd?d=aklE6L8AEfPEgIS3T-oXc6mevPfbpi6VRp_ZTP2nBVrnt5ULOFYD3GNWRrDHwANC3VDQlL8dLAa5g35dzgHyuzAgAguIpYrf-_NXIJwNNu0YRSnH3-MgKMfnwKBKF_Lk2E5oeIcLL78uDlQ0se_GxQ2&t=635231470568640000
به فرم تزریق میکند و بعضی وقتها داخلش xp و یا یک سری دستورات اسکیوال تولید میشوند. در این حالت این مسیرها توسط ISA Server در شبکه داخلی حمله تشخیص داده شده و بلاک خواهند شد و عملا برنامه از کار میافتد. آیا راهی برای خلاصی از دست آنها هست؟»
پاسخ: بلی. از دات نت 3 و نیم به بعد، امکان جایگزینی کامل اسکریپتهای خودکار مدفون شده در اسمبلیها با فایلهای استاتیک پیش بینی شدهاست که در ادامه نحوهی استخراج و کار با آنها را بررسی خواهیم کرد.
الف) یافتن اسکریپتهای مدفون در اسمبلیها
در ابتدا اسمبلی حاوی کنترلهای وب فرم مدنظر خود را باید توسط برنامههای Reflector یا ILSpy و امثال آنها گشوده و نام دقیق منبع و همچنین محتوای آن فایل اسکریپت را استخراج کنید. برای مثال:
در این تصویر، اسمبلی استاندارد System.Web.Extensions مورد بررسی قرار گرفته است. برای نمونه اگر بخواهید اسکریپتهای متناظر با ScriptManager و UpdatePanel را با معادلهای استاتیک آنها جایگزین کنید، باید دو فایل MicrosoftAjaxWebForms.js و MicrosoftAjax.js را از این اسمبلی استخراج نمائید. (برنامههای یاد شده امکان ذخیره سازی منابع را نیز میدهند)
ب) وادار کردن ASP.NET به استفاده از نسخهی استاتیک منابع
فرض کنید دو اسکریپت یاد شده را در فایلهای staticJS1.js و staticJS2.js در ریشهی سایت خود ذخیره کردهاید. اکنون یک ScriptManager را به صفحه اضافه کرده و مطابق کدهای فوق، اسکریپتهای مدفون شده در اسمبلی System.Web.Extensions را به این فایلهای استاتیک هدایت کنید. همانطور که عنوان شد نام این مداخل باید دقیقا با نام موجود در اسمبلی یکی باشد؛ در غیر اینصورت با خطای ذیل مواجه خواهید شد:
اکنون اگر برنامه را اجرا کنید (با فرض قرار داشتن یک ScriptManager و UpdatePanel در صفحه)، اینبار دیگر در سورس صفحه، شاهد آدرسهای طولانی WebResource.axd و ScriptResource.axd نخواهید بود. به صورت خودکار از دو فایل استاتیک تنظیم شده، استفاده میشود:
بدیهی است در صورت نیاز، باید تعاریف سایر اسکریپتهای مدفون در اسمبلی یاد شده یا اسمبلی System.Web را نیز به صفحه از طریق ScriptManager اضافه کرد. در مورد کنترلهای ثالث نیز وضع به همین صورت است و استاندارد آن تفاوتی نمیکند.
یک نکتهی تکمیلی
در مطلب «ASP.NET 4.5 ScriptManager Improvements in WebForms » مشاهده خواهید کرد که از ASP.NET 4.5 به بعد، طی دو بستهی نیوگت که هر از چندگاهی به روز میشوند، کلیه اسکریپتهای System.Web و System.Web.Extensions خارج از این اسمبلیها نیز قابل دریافت بوده و با استفاده از سیستم bunding & minification میتوان آنها را فشرده و یکی کرد.
«من از کنترلهای تلریک استفاده میکنم که یک سری اسکریپت را بصورت
http://localhost:1244/WebResource.axd?d=aklE6L8AEfPEgIS3T-oXc6mevPfbpi6VRp_ZTP2nBVrnt5ULOFYD3GNWRrDHwANC3VDQlL8dLAa5g35dzgHyuzAgAguIpYrf-_NXIJwNNu0YRSnH3-MgKMfnwKBKF_Lk2E5oeIcLL78uDlQ0se_GxQ2&t=635231470568640000
به فرم تزریق میکند و بعضی وقتها داخلش xp و یا یک سری دستورات اسکیوال تولید میشوند. در این حالت این مسیرها توسط ISA Server در شبکه داخلی حمله تشخیص داده شده و بلاک خواهند شد و عملا برنامه از کار میافتد. آیا راهی برای خلاصی از دست آنها هست؟»
پاسخ: بلی. از دات نت 3 و نیم به بعد، امکان جایگزینی کامل اسکریپتهای خودکار مدفون شده در اسمبلیها با فایلهای استاتیک پیش بینی شدهاست که در ادامه نحوهی استخراج و کار با آنها را بررسی خواهیم کرد.
الف) یافتن اسکریپتهای مدفون در اسمبلیها
در ابتدا اسمبلی حاوی کنترلهای وب فرم مدنظر خود را باید توسط برنامههای Reflector یا ILSpy و امثال آنها گشوده و نام دقیق منبع و همچنین محتوای آن فایل اسکریپت را استخراج کنید. برای مثال:
در این تصویر، اسمبلی استاندارد System.Web.Extensions مورد بررسی قرار گرفته است. برای نمونه اگر بخواهید اسکریپتهای متناظر با ScriptManager و UpdatePanel را با معادلهای استاتیک آنها جایگزین کنید، باید دو فایل MicrosoftAjaxWebForms.js و MicrosoftAjax.js را از این اسمبلی استخراج نمائید. (برنامههای یاد شده امکان ذخیره سازی منابع را نیز میدهند)
ب) وادار کردن ASP.NET به استفاده از نسخهی استاتیک منابع
<asp:ScriptManager ID="Scriptmanager1" runat="server"> <Scripts> <asp:ScriptReference Name="MicrosoftAjaxWebForms.js" Assembly="System.Web.Extensions" Path="~/staticJS1.js" /> <asp:ScriptReference Name="MicrosoftAjax.js" Assembly="System.Web.Extensions" Path="~/staticJS2.js" /> </Scripts> </asp:ScriptManager>
The assembly 'System.Web.Extensions' does not contain a Web resource that has the name 'xyz.js'. Make sure that the resource name is spelled correctly. Make sure that the application references the correct version of an ASP.NET AJAX Framework assembly.
<script src="staticJS1.js" type="text/javascript"></script> <script src="staticJS2.js" type="text/javascript"></script>
یک نکتهی تکمیلی
در مطلب «ASP.NET 4.5 ScriptManager Improvements in WebForms » مشاهده خواهید کرد که از ASP.NET 4.5 به بعد، طی دو بستهی نیوگت که هر از چندگاهی به روز میشوند، کلیه اسکریپتهای System.Web و System.Web.Extensions خارج از این اسمبلیها نیز قابل دریافت بوده و با استفاده از سیستم bunding & minification میتوان آنها را فشرده و یکی کرد.
عناصر HTML از سه قسمت نام، محتوا و ویژگیها یا attributes تشکیل میشوند که دو مورد آخر، اختیاری هستند.
در این مثال سه المان form و دو input را مشاهده میکنید. تگ المان <form> دارای نام form و تگ المان <input> دارای نام input است.
محتوا یا content به معنای المانهایی هستند که درون یک المان قرار میگیرند. برای مثال در اینجا المان <form> دارای محتوایی متشکل از دو المان <input> است و دون المان <input> دارای محتوایی نیستند.
از ویژگیها و یا attributes، برای ارائهی اطلاعات بیشتر و یا تعیین حالت عناصر استفاده میشود. برای نمونه در اینجا المان <form> دارای دو ویژگی action و method است که برای ارائهی اطلاعاتی بیشتر جهت تعیین روش و محل ارسال اطلاعات به سرور از آنها استفاده میشود. همچنین میتوان ویژگیهای سفارشی را نیز توسط ویژگیهای شروع شدهی با -data نیز به المانها اضافه کرد که جزئی از استاندارد HTML 5 است. هرچند میتوان ویژگی کاملا غیرمتعارفی مانند myproject-uuid را نیز به یک المان اضافه کرد. این مورد مشکل خاصی را ایجاد نکرده و صفحه بدون مشکل رندر میشود؛ اما یک چنین صفحهای دیگر به عنوان یک صفحهی استاندارد HTML ارزیابی نخواهد شد؛ از این جهت که از ویژگی استفاده کردهاست که در هیچکدام از استانداردهای HTML ذکر نشدهاست.
آخرین نگارش HTML5 به همراه 4 ویژگی جدید دیگر نیز هست:
- Boolean attribute : مانند ویژگی required که به المانهای <input> قابل انتساب است. حضور این نوع ویژگیها بدون مقداری در یک المان
به معنای true بودن مقدار آنها است و اگر به طور کامل ذکر نشوند، مقدار false را خواهند داشت.
نمونهی دیگری از این نوع ویژگیها، ویژگی hidden است که به HTML 5.1 اضافه شدهاست و اگر به عنصری اضافه شود، آن المان رندر نخواهد شد.
- unquoted attribute: به این معنا که میتوان "" را از اطراف مقدار یک ویژگی حذف کرد:
البته با این شرط که این مقدار دارای فاصله، علامت مساوی، مقداری خالی و یا >< نباشد.
- single-quoted and double-quoted attributes: که به معنای استفاده از "" و یا '' جهت تعیین مقدار یک ویژگی است.
تفاوت attributes با خواص المانها چیست؟
Attributes در تعریف تگ HTML یک عنصر ظاهر میشوند اما خواص، جزئی از تعریف شیء یک عنصر هستند.
در این مثال المان <div> دارای ویژگی class است. هرچند ویژگیها و خواص دارای مفاهیم یکسانی نیستند، اما در تعریف اشیاء HTML به ازای تمام ویژگیهای استاندارد، یک خاصیت با نام معادل نیز در نظر گرفتهاست و تغییر مقدار آنها از طریق کد، سبب به روز رسانی مقدار ویژگیهای متناظر نیز میشود.
برای مثال اگر بخواهیم مقدار ویژگی href المان فوق را تغییر دهیم، میتوانیم ابتدا این شیء را یافته و سپس خاصیت href آنرا به روز رسانی کنیم تا بر روی ویژگی متناظر با آن تاثیرگذار شود:
هرچند در اکثر موارد تناظری بین نام خواص و ویژگیهای المانها برقرار است، اما یکسری استثناءهایی هم وجود دارند:
- برای مثال واژهی class در زبان جاوا اسکریپت یک واژهی کلیدی است. به همین جهت در اینجا اگر بخواهیم مقدار ویژگی class را تغییر دهیم باید از خاصیت className آن المان استفاده کنیم.
- مورد دوم ویژگی checked المانهای radio و checkbox است. این ویژگی فقط در ابتدای کار این المانها به آنها متصل میشود:
با اجرای قطعه کد فوق، هرچند مقدار خاصیت checked این المان false میشود، اما سبب حذف خود ویژگی از المان نخواهد شد.
- تمام ویژگیهای غیراستانداردی که تعریف شوند، دارای خاصیت متناظری در آن المان نخواهند بود، اما به آنها expando properties گفته میشود.
یافتن المانها بر اساس ویژگیهای آنها
از آنجائیکه attribute selectors در استاندارد W3C CSS 2 معرفی شدهاند، امکان کار با آنها از زمان IE 8.0 میسر بودهاست و برای کار با آنها الزاما نیازی به استفاده از jQuery نیست!
یافتن المانها بر اساس نام ویژگیها
در اینجا برای یافتن المانهایی که دارای ویژگیهایی با نامهای required و disabled هستند، در جیکوئری از CSS 2+ attribute selector string آنها استفاده میشود:
و در جاوا اسکریپت خالص نیز دقیقا به همان شکل و با استفاده از همان استاندارد است:
که خروجی آن آرایهای از المانهای last-name، email و دکمه است.
در اینجا باید دقت داشت که این جستجو صرفا بر اساس نام ویژگیها انجام میشود؛ حتی اگر این ویژگی دارای مقداری نباشد:
در اینجا ویژگی class دوم دارای مقداری نیست و اگر کوئری ذیل را اجرا کنیم، هر دو المان span و div را دریافت خواهیم کرد:
یافتن المانها بر اساس نام و مقدار ویژگیها
اگر یافتن المانها صرفا بر اساس نام ویژگیهای آنها کافی نیست، استفاده از همان روش استاندارد CSS selector string برای یافتن عنصری بر اساس نام و مقدار یک ویژگی نیز میسر است. برای مثال در این حالت در جیکوئری خواهیم داشت:
معادل این کد در جاوا اسکریپت خالص نیز به همین شکل است؛ اما بدون نیاز به وابستگی خاصی و سریعتر:
و یا اگر اینبار بخواهیم تمام ویژگیهای کلاسی که دارای مقدار هستند را انتخاب کنیم، روش آن با استفاده از exclusion selector به صورت زیر است:
یافتن المانها بر اساس نام و قسمتی از مقدار ویژگیها
در مثال قبل، المانهایی را که دارای مقدار ویژگی کاملا مشخصی بودند، یافتیم. اما اگر بخواهیم در قطعه HTML فوق لینکهایی را که دارای domain مشخصی هستند بیابیم چطور؟ در اینجا باید از substring attribute selector که جزئی از استاندارد W3C CSS 3 است، استفاده کنیم:
در اینجا تمام anchor tagهایی که دارای ویژگی href با مقداری حاوی www.dotnettips.info هستند، یافت خواهند شد.
یافتن المانها بر اساس نام و کلمهای مشخص در مقدار ویژگیها
در این مثال میخواهیم المانی را بیابیم که کلاس two به آن اعمال شدهاست. برای اینکار از attribute word selector استفاده میشود:
خروجی این کوئری، لیستی است حاوی اولین div تعریف شده.
در اینجا نوع دیگری از کوئری را هم میتوان مطرح کرد: آیا المانی مشخص، دارای کلاس two است؟
روش انجام آن در jQuery به صورت زیر است:
و در جاوا اسکریپت خالص:
DOM API به همراه خاصیتی است به نام classList که امکان یافتن عنصری خاص را در آن توسط متد استاندارد contains میسر میکند.
همچنین خاصیت classList به همراه متدهای استاندارد add و remove نیز هست که معادل متدهای addClass و removeClass جیکوئری هستند.
و یا متد toggle خاصیت classList سبب افزوده شدن کلاسی مشخص و یا فراخوانی مجدد آن سبب حذف آن کلاس میشود (معادل متد toggleClass جیکوئری است):
یافتن المانها بر اساس نام و شروع یا خاتمهی عبارتی مشخص در مقدار ویژگیها
در اینجا میخواهیم تمام المانهایی را که از نوع تصاویر gif هستند، به همراه لینکهایی که به صفحهی جاری اشاره میکنند، بیابیم:
این کوئری نحوهی استفادهی از starts with attribute value selector یا ^ و ends with attribute value selector یا $ را نمایش میدهد. این مثال لینکهایی را که با # شروع میشوند و همچنین المانهایی را که دارای src ختم شدهی به gif هستند، پیدا میکند.
خواندن مقادیر ویژگیها
روش خواندن مقدار ویژگی type و بررسی وجود ویژگی required در جیکوئری:
و معادل همین قطعه کد در جاوا اسکریپت خالص به صورت زیر است:
متد getAttribute از سال 1997 به همراه استاندارد W3C DOM Level 1 Core و متد hasAttribute از سال 2000 به همراه استاندارد DOM Level 2 Core معرفی شدهاند.
تغییر مقدار ویژگیها
میخواهیم این المان را به نحوی تغییر دهیم که نوع آن email شود، بدون ویژگی required و نام آن به userEmail تغییر یابد.
روش انجام اینکار در جیکوئری:
و با جاوا اسکریپت خالص:
متدهای استاندارد setAttribute و removeAttribute نیز جزئی از استاندارد W3C DOM Level 1 Core سال 1997 هستند؛ اما مانند jQuery قابلیت ذکر زنجیروار را ندارند که ... مهم نیست.
<form action="/rest/login" method="POST"> <input name="username" required> <input type="password" name="password" required> </form>
محتوا یا content به معنای المانهایی هستند که درون یک المان قرار میگیرند. برای مثال در اینجا المان <form> دارای محتوایی متشکل از دو المان <input> است و دون المان <input> دارای محتوایی نیستند.
از ویژگیها و یا attributes، برای ارائهی اطلاعات بیشتر و یا تعیین حالت عناصر استفاده میشود. برای نمونه در اینجا المان <form> دارای دو ویژگی action و method است که برای ارائهی اطلاعاتی بیشتر جهت تعیین روش و محل ارسال اطلاعات به سرور از آنها استفاده میشود. همچنین میتوان ویژگیهای سفارشی را نیز توسط ویژگیهای شروع شدهی با -data نیز به المانها اضافه کرد که جزئی از استاندارد HTML 5 است. هرچند میتوان ویژگی کاملا غیرمتعارفی مانند myproject-uuid را نیز به یک المان اضافه کرد. این مورد مشکل خاصی را ایجاد نکرده و صفحه بدون مشکل رندر میشود؛ اما یک چنین صفحهای دیگر به عنوان یک صفحهی استاندارد HTML ارزیابی نخواهد شد؛ از این جهت که از ویژگی استفاده کردهاست که در هیچکدام از استانداردهای HTML ذکر نشدهاست.
آخرین نگارش HTML5 به همراه 4 ویژگی جدید دیگر نیز هست:
- Boolean attribute : مانند ویژگی required که به المانهای <input> قابل انتساب است. حضور این نوع ویژگیها بدون مقداری در یک المان
<input name=username required>
نمونهی دیگری از این نوع ویژگیها، ویژگی hidden است که به HTML 5.1 اضافه شدهاست و اگر به عنصری اضافه شود، آن المان رندر نخواهد شد.
- unquoted attribute: به این معنا که میتوان "" را از اطراف مقدار یک ویژگی حذف کرد:
<input name=username required>
- single-quoted and double-quoted attributes: که به معنای استفاده از "" و یا '' جهت تعیین مقدار یک ویژگی است.
تفاوت attributes با خواص المانها چیست؟
Attributes در تعریف تگ HTML یک عنصر ظاهر میشوند اما خواص، جزئی از تعریف شیء یک عنصر هستند.
<div class="bold">I'm a bold element</div>
<a href="http://www.site.com/blog/">Read the blog</a>
<script> document.querySelector('A').href = 'https://www.dntips.ir'; </script>
- برای مثال واژهی class در زبان جاوا اسکریپت یک واژهی کلیدی است. به همین جهت در اینجا اگر بخواهیم مقدار ویژگی class را تغییر دهیم باید از خاصیت className آن المان استفاده کنیم.
- مورد دوم ویژگی checked المانهای radio و checkbox است. این ویژگی فقط در ابتدای کار این المانها به آنها متصل میشود:
<input type="checkbox" checked> <script> // this does not remove the checked attribute document.querySelector('INPUT').checked = false; </script>
- تمام ویژگیهای غیراستانداردی که تعریف شوند، دارای خاصیت متناظری در آن المان نخواهند بود، اما به آنها expando properties گفته میشود.
یافتن المانها بر اساس ویژگیهای آنها
از آنجائیکه attribute selectors در استاندارد W3C CSS 2 معرفی شدهاند، امکان کار با آنها از زمان IE 8.0 میسر بودهاست و برای کار با آنها الزاما نیازی به استفاده از jQuery نیست!
یافتن المانها بر اساس نام ویژگیها
<form action="/submitHandler" method="POST"> <input name="first-name"> <input name="last-name" required> <input type="email" name="email" required> <button disabled>submit</button> </form>
var $result = $('[required], [disabled]');
var result = document.querySelectorAll('[required], [disabled]');
در اینجا باید دقت داشت که این جستجو صرفا بر اساس نام ویژگیها انجام میشود؛ حتی اگر این ویژگی دارای مقداری نباشد:
<div class="bold">I'm bold</div> <span class>I'm not</span>
var result = document.querySelectorAll('[class]');
یافتن المانها بر اساس نام و مقدار ویژگیها
<section> <h2>Sites</h2> <ul> <li> <a href="https://www.dntips.ir/">dotnettips</a> </li> <li> <a href="https://google.com/">Google</a> </li> </ul> </section>
var $result = $('A[href="https://www.dntips.ir/"]');
var result = document.querySelectorAll('A[href="https://www.dntips.ir/"]');
و یا اگر اینبار بخواهیم تمام ویژگیهای کلاسی که دارای مقدار هستند را انتخاب کنیم، روش آن با استفاده از exclusion selector به صورت زیر است:
var result = document.querySelectorAll('[class]:not([class=""]');
یافتن المانها بر اساس نام و قسمتی از مقدار ویژگیها
<a href="https://www.dntips.ir/">home page</a> <a href="https://www.dntips.ir/postsarchive">articles</a> <a href="https://www.dntips.ir/newsarchive">news</a>
var result = document.querySelectorAll('A[href*="www.dotnettips.info"]');
یافتن المانها بر اساس نام و کلمهای مشخص در مقدار ویژگیها
<div class="one two three">1 2 3</div> <div class="onetwothree">123</div>
var result = document.querySelectorAll('[class∼=two]');
در اینجا نوع دیگری از کوئری را هم میتوان مطرح کرد: آیا المانی مشخص، دارای کلاس two است؟
روش انجام آن در jQuery به صورت زیر است:
var hasTwoClass = $divEl.hasClass('two');
var hasTwoClass = divEl.classList.contains('two');
همچنین خاصیت classList به همراه متدهای استاندارد add و remove نیز هست که معادل متدهای addClass و removeClass جیکوئری هستند.
divEl.classList.remove('red'); divEl.classList.add('blue');
// removes "hide" class divEl.classList.toggle('hide'); // re-adds "hide" class divEl.classList.toggle('hide');
یافتن المانها بر اساس نام و شروع یا خاتمهی عبارتی مشخص در مقدار ویژگیها
<img id="cat" src="/images/cat.gif"> <img id="zebra" src="zebra.gif"> <a href="#zebra">watch the zebra</a> <a href="/logout">logout</a>
var result = document.querySelectorAll('A[href^="#"], [src$=".gif"]');
خواندن مقادیر ویژگیها
<input type="password" name="user-password" required>
// returns "password" $inputEl.attr('type'); // returns "true" $inputEl.is('[required]');
// returns "password" inputEl.getAttribute('type'); // returns "true" inputEl.hasAttribute('required');
تغییر مقدار ویژگیها
<input name="temp" required>
روش انجام اینکار در جیکوئری:
$inputEl .attr('type', 'email') // #1 .removeAttr('required') // #2 .attr('name', 'userEmail'); // #3
inputEl.setAttribute('type', 'email'); // #1 inputEl.removeAttribute('required'); // #2 inputEl.setAttribute('name', 'userEmail'); // #3
نظرات نظرسنجیها
اگر بخواهید کنار دات نت بر روی یک پلتفرم یا زبان دیگری نیز کار کنید کدام را انتخاب می کنید؟
بله در موردش کمی مطالعه داشتم، 2-3 سالی هست توی خیلی از اپهای آموزش برنامه نویسی اندروید هم یادگیریشو گذاشتن، حتی برخی به عنوان اولین زبان اندروید نویسی یادش میدن. چون خودم دات نت رو یک محیط یکپارچه میبینم و تفاوت خاصی بین c# یا vb.net نمیبینم، پلتفرم جاوا رو هم یک محیط واحد میبینم! به هرحال همه زبانهای محیط جاوا در نهایت به کد ماشین مجازی جاوا ترجمه میشن، و قدرت یکسانی دارن. اگر میفرمایید یک گزینه دیگر به عنوان کاتلین هم اضافه میکنم، یا عنوان جاوا رو به "یکی از زبانهای پلتفرم جاوا، مثل جاوا، کاتلین، اسکالا و ..." تغییر میدم.
قبل از استفاده از بلاگر، در سایت wordpress وبلاگ داشتم، که بهدلایلی کنسل شد. تفاوت محسوسی را که اینجا مشاهده میکنم، نبود قسمت آمار سایت است. در سایت wordpress آمار مبسوطی را از بازدید کنندگان سایت میتوانید در کنترل پنل مدیریتی وبلاگ مشاهده کنید، اما در اینجا خیر.
به همین جهت اولین کاری را که انجام دادم استفاده از سرویس رایگان persianstat بود که انصافا هم با کیفیت است و قابل مقایسه با آماری که wordpress ارائه میدهد، میباشد.
جالب اینجا است که هر چند هاست اینجا، گوگل است اما استفادهی خودکار از ابزار Google analytics در آن مهیا نیست. احتمالا علت آن آماده نبودن API آن است که قرار است به زودی ارائه شود، بنابراین ارزش وقت گذاشتن را دارد.
برای استفاده از Google analytics ، پس از ثبت نام و ورود به آن، سایت مورد نظر را معرفی کرده (در قسمت Add Website Profile) و نهایتا یک کد جاوا اسکریپتی به شما خواهد داد که میتوانید آنرا به صفحات مورد نظر خود در سایت اضافه نمائید تا تحت کنترل آماری قرار گیرد. محدودیتی هم در مورد تعداد سایت وجود ندارد و با یک اکانت میتوانید چندین سایت را معرفی کرده و تحت کنترل قرار دهید.
اگر از ASP.Net استفاده میکنید، تنها کافی است به master page سایت مراجعه کنید و پیش از بسته شدن تگ body ، اسکریپت مربوط به Google analytics را اضافه کنید تا تمام سایت را تحت کنترل قرار دهید.
یا اگر علاقمند بودید که اینکار را به صورت "شیکتری" انجام دهید، میتوان از این http module استفاده کرد. به این صورت ابتدا تگ بسته شدن body به صورت خودکار پیدا شده و سپس اسکریپت به پیش از آن اضافه میشود.
این روش بار بزرگ تهیه آمار سایت را حذف خواهد کرد. عموما دیتابیس جمع آوری آمار سایت خیلی زود (برای مثال پس از گذشت 6 ماه) حجیم میشود و تاثیر مشهودی را بر روی کارآیی سایت خواهد گذاشت. بنابراین، این سؤال مطرح میشود که چرا گوگل اینکار را برای ما انجام ندهد؟! هزینه بانک اس کیوال سرور بر روی هاستهای اینترنتی بالا بوده و حجمی را هم که در اختیار قرار میدهند محدود است. در صورت نیاز به حجمهای بالاتر باید هزینه بیشتری را پرداخت کرد. بنابراین هم از لحاظ قیمت و هچنین کارآیی سایت، استفاده از این سرویس واقعا مقرون به صرفه است. بعلاوه از تنوع آماری که ارائه میدهد نیز نمیتوان چشم پوشی کرد. برای مثال کاربران چه واژههای کلیدی را در موتورهای جستجو وارد کردهاند تا به سایت شما رسیدهاند؟ چند درصد کاربر وفادار دارید؟! (کاربرهای وفادار، منظور افرادی هستند که به صورت منظم به سایت سر میزنند) و امثال این. انصافا تهیه چنین ماژولی برای یک سایت از لحاظ برنامه نویسی شاید با برنامه نویسی کل یک سایت برابری کند.
اگر هم نیاز به یک برنامه سورس باز داشتید که هر روز به اکانت Google analytics شما سر بزند و اطلاعات آنرا استخراج کرده و در یک بانک SQL server ذخیره کند، میتوانید به پروژه سی شارپ زیر مراجعه نمائید:
Google Analytics Data Extractor
البته باید دقت داشت که پس از ارائه API کامل Google analytics ، دیگر نیازی به این نوع روشهای ابتکاری وجود نداشته و استخراج داده از آن بسیار سادهتر خواهد شد.
وبلاگها و سایتهای ایرانی
Visual Studio
امنیت
ASP. Net
- مثالی از نحوه استفاده از کنترلهای جدید چارت مایکروسافت و همچنین مثالی دیگر و مثال بعدی!
طراحی وب
اسکیوال سرور
سیشارپ
عمومی دات نت
متفرقه
- نحوه به تاخیر انداختن ارسال تمامی ایمیلها در آوت لوک (جدا مهم است! به شخصه این مشکل ارسال زود هنگام ایمیل را چندین بار داشتهام!)
این روزها ساخت کتابخانههای مدرن جاوا اسکریپتی که نیازهای انواع و اقسام توسعه دهندگان آنها را پوشش دهند، مشکل است. این کتابخانهها باید دارای بستههای مختلفی با پشتیبانی از ES5 و ES2015 به بعد باشند؛ همچنین ارائهی متادیتای مخصوص TypeScript را نیز پشتیبانی کنند. به علاوه مباحث کارآیی، minification و tree shaking (حذف کدهای مرده) را نیز مدنظر داشته باشید.
پیشتر مطلبی را در مورد ساخت کتابخانههای مخصوص Angular را به کمک Angular CLI، در این سایت مطالعه کرده بودید. در این مطلب فرض بر این است که شما توسعه دهندهی Angular «نیستید»، اما قصد دارید با استفاده از ابزار Angular CLI، کتابخانهی جاوا اسکریپتی عمومی بسیار مدرنی را با پشتیبانی از تمام موارد یاد شده، تولید کنید.
ساخت قالب آغازین کتابخانه به کمک Angular CLI
برای تبدیل کتابخانههای جاوا اسکریپتی خود به قالب مدرنی که در مقدمه عنوان شد، نیاز به ابزاری جهت خودکارسازی فرآیندهای آن داریم و این ویژگیها مدتی است که به ابزار Angular CLI اضافه شدهاند و همانطور که عنوان شد، مخاطب این مطلب، توسعه دهندگان عمومی JavaScript است و نه صرفا توسعه دهندگان Angular. به همین جهت نیاز است ابتدا این ابزار را نصب کرد:
برای اجرای دستور فوق در خط فرمان، ابتدا باید آخرین نگارش nodejs را نیز نصب کرده باشید.
پس از نصب Angular CLI، از آن جهت ساخت قالب تولید کتابخانههای TypeScript ای استفاده میکنیم:
این دستور یک قالب پروژهی آغازین Angular را ایجاد کرده و همچنین وابستگیهای npm آنرا نیز نصب میکند (بنابراین نیاز است به اینترنت نیز متصل باشید). البته ممکن است در حین اجرای این دستور سؤالاتی مبنی بر ایجاد مسیریابی و یا انتخاب بین css و sass نیز پرسیده شود. این موارد برای کار ما در اینجا مهم نیستند و هر پاسخی را که مایل بودید، ارائه دهید. در این مطلب ما کاری به این قالب نخواهیم داشت. فقط هدف ما افزودن یک کتابخانهی جدید به آن است.
بنابراین پس از اجرای دستور فوق، از طریق خط فرمان به پوشهی my-math-app وارد شده و سپس دستور زیر را اجرا کنید:
این دستور، قالب آغازین یک کتابخانهی جدید TypeScript ای را به پروژهی Angular ما با نام ts-math-example اضافه میکند. اکنون میتوانیم از این قالب جهت توسعهی کتابخانهی مدرن جاوا اسکریپتی خود استفاده کنیم.
تکمیل کتابخانهی جاوا اسکریپتی
همچنین میتوان به فایل my-math-app\projects\ts-math-example\package.json نیز مراجعه کرد (فایل package.json پروژهی کتابخانه) و قسمت peerDependencies آن را که به Angular اشاره میکند نیز حذف نمود.
سپس یک فایل خالی math.ts را به پوشهی یاد شده اضافه میکنیم:
با این محتوا:
کتابخانهی ما کار سادهی جمع زدن اعداد را انجام میدهد.
در ادامه نیاز است این ماژول را به فایل my-math-app\projects\ts-math-example\src\public-api.ts معرفی کرد تا به عنوان API قابل دسترسی کتابخانه، در دسترس قرار گیرد:
هر فایلی که قرار است توسط کتابخانهی ما در معرض دید عموم قرارگیرد، باید در فایل public_api.ts عمومی شود.
در حین توسعهی کتابخانه خود،جهت اطمینان از صحت کامپایل برنامه، دستور ng build ts-math-example --watch را در پوشهی my-math-app صادر کنید. کار آن کامپایل مداوم پروژهی کتابخانه بر اساس تغییرات داده شدهاست. حاصل این کامپایل نیز در پوشهی my-math-app\dist\ts-math-example قرار میگیرد:
این همان خروجی مدرنی است که در ابتدای بحث از آن صحبت کردیم و شامل کتابخانههای ES5 و ES2015 به بعد و همچنین ارائهی متادیتای مخصوص TypeScript نیز هست.
کامپایل و انتشار نهایی کتابخانه
پس از تکمیل کتابخانهی خود، اکنون میتوانیم آنرا به سایت npm، برای استفادهی سایرین ارسال کنیم. برای این منظور باید مراحل زیر طی شوند:
ابتدا فایل package.json واقع در ریشهی پوشهی ts-math-example را جهت تعریف اطلاعات این کتابخانه، تکمیل کنید. سپس دستورات زیر را در ریشهی پروژهی اصلی صادر کنید:
دستور اول کتابخانه را در حالت production تولید میکند که حداکثر بهینه سازیها را به همراه دارد.
با دستور دوم به پوشهی خروجی کتابخانه وارد شده و دستور سوم، آنرا به سایت npm ارسال میکند.
استفاده کنندهی از کتابخانهی ما (این استفاده کننده میتواند هر نوع پروژهی جاوا اسکریپتی اعم از Angular ،React ،Vue ،ES6 ،TypeScript و غیره باشد) ابتدا با دستور npm install ts-math-example --save آنرا نصب و به پروژهی خود اضافه کرده و سپس به نحو زیر میتواند از آن استفاده کند:
پیشتر مطلبی را در مورد ساخت کتابخانههای مخصوص Angular را به کمک Angular CLI، در این سایت مطالعه کرده بودید. در این مطلب فرض بر این است که شما توسعه دهندهی Angular «نیستید»، اما قصد دارید با استفاده از ابزار Angular CLI، کتابخانهی جاوا اسکریپتی عمومی بسیار مدرنی را با پشتیبانی از تمام موارد یاد شده، تولید کنید.
ساخت قالب آغازین کتابخانه به کمک Angular CLI
برای تبدیل کتابخانههای جاوا اسکریپتی خود به قالب مدرنی که در مقدمه عنوان شد، نیاز به ابزاری جهت خودکارسازی فرآیندهای آن داریم و این ویژگیها مدتی است که به ابزار Angular CLI اضافه شدهاند و همانطور که عنوان شد، مخاطب این مطلب، توسعه دهندگان عمومی JavaScript است و نه صرفا توسعه دهندگان Angular. به همین جهت نیاز است ابتدا این ابزار را نصب کرد:
npm install -g @angular/cli
پس از نصب Angular CLI، از آن جهت ساخت قالب تولید کتابخانههای TypeScript ای استفاده میکنیم:
ng new my-math-app
بنابراین پس از اجرای دستور فوق، از طریق خط فرمان به پوشهی my-math-app وارد شده و سپس دستور زیر را اجرا کنید:
ng generate library ts-math-example
تکمیل کتابخانهی جاوا اسکریپتی
اکنون که به لطف Angular CLI، قالب آغازین ساخت یک کتابخانهی TypeScript ای را داریم، میتوانیم شروع به تکمیل آن کنیم. برای این منظور به پوشهی my-math-app\projects\ts-math-example\src\lib مراجعه کرده و تمام فایلهای پیشفرض آنرا حذف کنید. اینها قالبهای ساخت کتابخانههای Angularای هستند که ما در اینجا کاری به آنها نداریم:
همچنین میتوان به فایل my-math-app\projects\ts-math-example\package.json نیز مراجعه کرد (فایل package.json پروژهی کتابخانه) و قسمت peerDependencies آن را که به Angular اشاره میکند نیز حذف نمود.
سپس یک فایل خالی math.ts را به پوشهی یاد شده اضافه میکنیم:
با این محتوا:
export function add(num1: number, num2: number) { return num1 + num2; }
در ادامه نیاز است این ماژول را به فایل my-math-app\projects\ts-math-example\src\public-api.ts معرفی کرد تا به عنوان API قابل دسترسی کتابخانه، در دسترس قرار گیرد:
/* * Public API Surface of ts-math-example */ export * from './lib/math';
در حین توسعهی کتابخانه خود،جهت اطمینان از صحت کامپایل برنامه، دستور ng build ts-math-example --watch را در پوشهی my-math-app صادر کنید. کار آن کامپایل مداوم پروژهی کتابخانه بر اساس تغییرات داده شدهاست. حاصل این کامپایل نیز در پوشهی my-math-app\dist\ts-math-example قرار میگیرد:
این همان خروجی مدرنی است که در ابتدای بحث از آن صحبت کردیم و شامل کتابخانههای ES5 و ES2015 به بعد و همچنین ارائهی متادیتای مخصوص TypeScript نیز هست.
کامپایل و انتشار نهایی کتابخانه
پس از تکمیل کتابخانهی خود، اکنون میتوانیم آنرا به سایت npm، برای استفادهی سایرین ارسال کنیم. برای این منظور باید مراحل زیر طی شوند:
ابتدا فایل package.json واقع در ریشهی پوشهی ts-math-example را جهت تعریف اطلاعات این کتابخانه، تکمیل کنید. سپس دستورات زیر را در ریشهی پروژهی اصلی صادر کنید:
ng build ts-math-example --prod cd dist/ts-math-example npm publish
با دستور دوم به پوشهی خروجی کتابخانه وارد شده و دستور سوم، آنرا به سایت npm ارسال میکند.
استفاده کنندهی از کتابخانهی ما (این استفاده کننده میتواند هر نوع پروژهی جاوا اسکریپتی اعم از Angular ،React ،Vue ،ES6 ،TypeScript و غیره باشد) ابتدا با دستور npm install ts-math-example --save آنرا نصب و به پروژهی خود اضافه کرده و سپس به نحو زیر میتواند از آن استفاده کند:
import { add } from '@myuser/ts-math-example';