وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
معرفی WPF Extended toolkit

یکی از نکات جالبی که در مورد Silverlight وجود دارد این است که هر چند تنها قسمتی از WPF را به ارث برده (برای اینکه حجم افزونه‌ی آن قابل قبول باشد)، اما بیشتر از خود WPF مورد توجه مایکروسافت است! شاید یک دلیل آن استفاده از Silverlight در Windows phone 7 باشد. به عبارتی اگر برنامه نویس Silverlight هستید، هم اکنون برنامه نویس Windows phone 7 نیز می‌باشید.
این توجه بیشتر در Silverlight toolkit کاملا مشخص است. Silverlight toolkit از یک سری ابزار و کامپوننت برای توسعه‌ی ساده‌تر برنامه‌های Silverlight به صورت سورس باز و تهیه شده توسط مایکروسافت، تشکیل شده است. حجم WPF toolkit که آن هم توسط مایکروسافت به صورت سورس باز ارائه و به روز می‌شود حدود 2 مگابایت است؛ اما حجم Silverlight toolkit حدود 18 مگابایت می‌باشد! بسیاری از کنترل‌ها و امکانات Silverlight toolkit را در WPF نمی‌توانید پیدا کنید مانند BusyIndicator ، ChildWindow ، DataForm و غیره. نمونه‌ی دیگر این توجه WCF RIA Services است. هدفگیری اصلی این مورد نیز Silverlight است و نه WPF (که از آن در Visual studio LightSwitch هم استفاده کرده‌اند).
اخیرا یک گروه خیّر کار تبدیل و انتقال کنترل‌های Silverlight toolkit به WPF toolkit را شروع کرده است که حاصل آن از آدرس ذیل قابل دریافت است: (این هم یکی از مزیت‌های پروژه‌های سورس باز است)



‫۱۴ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ شهریور ۱۳۸۹، ساعت ۰۱:۲۶
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
به روز رسانی ارجاعات یک اسمبلی دارای امضای دیجیتال بدون کامپایل مجدد

سؤال: امروز NHibernate به روز شده اما Fluent NHibernate خیر! چکار باید کرد؟!

Fluent NHibernate کتابخانه‌ای است جهت رهایی برنامه نویس‌ها از نوشتن فایل‌های XML نگاشت کلاس‌ها به جداول به همراه قابلیت‌های دیگری مانند نگاشت خودکار و غیره. بنابراین این کتابخانه بدون NHibernate اصلی بدون کاربرد است. تیم توسعه آن هم با تیم اصلی NHibernate یکی نیست. عموما NHibernate به روز می‌شود اما Fluent NHibernate ممکن است تا دو ماه بعد از آن هم به روز نشود. در این مواقع چه باید کرد؟

دو کار را می‌توان انجام داد:

الف) سورس Fluent NHibernate را دریافت کنیم و سپس ارجاعات قبلی به NHibernate قدیمی را حذف و ارجاعاتی را به اسمبلی‌های جدید آن اضافه و پروژه را کامپایل کنیم.
Fluent NHibernate در طی این مدت به اندازه کافی رشد کرده و به قولی پخته است. کاری را هم که ادعا می‌کند به خوبی انجام می‌دهد. اما چون اسمبلی‌های اصلی NHibernate و همچنین Fluent NHibernate دارای امضای دیجیتال هستند، نمی‌توان از اسمبلی‌های جدید NHibernate به همراه Fluent NHibernate قدیمی‌ استفاده کرد. خطای حاصل شبیه به عبارات ذیل خواهد بود:

System.IO.FileLoadException: Could not load file or assembly ‘nameOfAssembly’,
Version=specificVersion, Culture=neutral, PublicKeyToken=publicKey’ or one of it's dependencies.
The located assembly’s manifest definition does not match the assembly reference.
(Exception from HRESULT: 0x80131040)

حذف ارجاعات به NHibernate قدیمی و افزودن مجدد ارجاعات به فایل‌های جدید و کامپایل نهایی پروژه یک راه حل است.

ب) راه حل دیگر استفاده از ویژگی bindingRedirect است بدون دریافت سورس، حذف و افزودن ارجاعات و کامپایل مجدد:
  <runtime>
   <assemblyBinding xmlns="urn:schemas-microsoft-com:asm.v1">
     <dependentAssembly>
       <assemblyIdentity name="NHibernate"
                         publicKeyToken="aa95f207798dfdb4"
                         culture="neutral" />
       <bindingRedirect oldVersion="3.0.0.4000"
                        newVersion="3.1.0.4000"/>
     </dependentAssembly>
   </assemblyBinding>
 </runtime>


در این مثال، پس از افزودن تعاریف فوق به فایل config برنامه، به سادگی می‌توان از اسمبلی اصلی NHibernate دارای نگارش 3.1.0.4000 به جای اسمبلی قدیمی‌تر 3.0.0.4000 آن استفاده کرد (همان نگارشی که Fluent NHibernate ما بر اساس آن کامپایل شده) و دیگر نیازی هم به کامپایل مجدد پروژه‌ای که از یک اسمبلی قدیمی Fluent NHibernate استفاده می‌کند، نخواهد بود.

‫۱۳ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۱۰ فروردین ۱۳۹۰، ساعت ۱۳:۳۹
آرمین ضیاء آرمین ضیاء
مطالب
مهاجرت از SQL Membership به ASP.NET Identity
در این مقاله مهاجرت یک اپلیکیشن وب که توسط SQL Membership ساخته شده است را به سیستم جدید ASP.NET Identity بررسی می‌کنیم. برای این مقاله از یک قالب اپلیکیشن وب (Web Forms) که توسط Visual Studio 2010 ساخته شده است برای ساختن کاربران و نقش‌ها استفاده می‌کنیم. سپس با استفاده از یک SQL Script دیتابیس موجود را به دیتابیسی که ASP.NET Identity نیاز دارد تبدیل می‌کنیم. در قدم بعدی پکیج‌های مورد نیاز را به پروژه اضافه می‌کنیم و صفحات جدیدی برای مدیریت حساب‌های کاربری خواهیم ساخت. بعنوان یک تست، کاربران قدیمی که توسط SQL Membership ساخته شده بودند باید قادر باشند به سایت وارد شوند. همچنین کاربران جدید باید بتوانند بدون هیچ مشکلی در سیستم ثبت نام کنند. سورس کد کامل این مقاله را می‌توانید از این لینک دریافت کنید.


یک اپلیکیشن با SQL Membership بسازید

برای شروع به اپلیکیشنی نیاز داریم که از SQL Membership استفاده می‌کند و دارای داده هایی از کاربران و نقش‌ها است. برای این مقاله، بگذارید پروژه جدیدی توسط VS 2010 بسازیم.

حال با استفاده از ابزار ASP.NET Configuration دو کاربر جدید بسازید: oldAdminUser و oldUser.

نقش جدیدی با نام Admin بسازید و کاربر oldAdminUser را به آن اضافه کنید.

بخش جدیدی با نام Admin در سایت خود بسازید و فرمی بنام Default.aspx به آن اضافه کنید. همچنین فایل web.config این قسمت را طوری پیکربندی کنید تا تنها کاربرانی که در نقش Admin هستند به آن دسترسی داشته باشند. برای اطلاعات بیشتر به این لینک مراجعه کنید.

پنجره Server Explorer را باز کنید و جداول ساخته شده توسط SQL Membership را بررسی کنید. اطلاعات اصلی کاربران که برای ورود به سایت استفاده می‌شوند، در جداول aspnet_Users و aspnet_Membership ذخیره می‌شوند. داده‌های مربوط به نقش‌ها نیز در جدول aspnet_Roles ذخیره خواهند شد. رابطه بین کاربران و نقش‌ها نیز در جدول aspnet_UsersInRoles ذخیره می‌شود، یعنی اینکه هر کاربری به چه نقش هایی تعلق دارد.

برای مدیریت اساسی سیستم عضویت، مهاجرت جداول ذکر شده به سیستم جدید ASP.NET Identity کفایت می‌کند.

مهاجرت به Visual Studio 2013

  • برای شروع ابتدا Visual Studio Express 2013 for Web یا Visual Studio 2013 را نصب کنید.
  • حال پروژه ایجاد شده را در نسخه جدید ویژوال استودیو باز کنید. اگر نسخه ای از SQL Server Express را روی سیستم خود نصب نکرده باشید، هنگام باز کردن پروژه پیغامی به شما نشان داده می‌شود. دلیل آن وجود رشته اتصالی است که از SQL Server Express استفاده می‌کند. برای رفع این مساله می‌توانید SQL Express را نصب کنید، و یا رشته اتصال را طوری تغییر دهید که از LocalDB استفاده کند.
  • فایل web.config را باز کرده و رشته اتصال را مانند تصویر زیر ویرایش کنید.

  • پنجره Server Explorer را باز کنید و مطمئن شوید که الگوی جداول و داده‌ها قابل رویت هستند.
  • سیستم ASP.NET Identity با نسخه 4.5 دات نت فریم ورک و بالا‌تر سازگار است. پس نسخه فریم ورک پروژه را به آخرین نسخه (4.5.1) تغییر دهید.

پروژه را Build کنید تا مطمئن شوید هیچ خطایی وجود ندارد.

نصب پکیج‌های NuGet

در پنجره Solution Explorer روی نام پروژه خود کلیک راست کرده، و گزینه Manage NuGet Packages را انتخاب کنید. در قسمت جستجوی دیالوگ باز شده، عبارت "Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework" را وارد کنید. این پکیج را در لیست نتایج انتخاب کرده و آن را نصب کنید. نصب این بسته، نیازمندهای موجود را بصورت خودکار دانلود و نصب می‌کند: EntityFramework و ASP.NET Identity Core. حال پکیج‌های زیر را هم نصب کنید (اگر نمی‌خواهید OAuth را فعال کنید، 4 پکیج آخر را نادیده بگیرید).
  • Microsoft.AspNet.Identity.Owin
  • Microsoft.Owin.Host.SystemWeb
  • Microsoft.Owin.Security.Facebook
  • Microsoft.Owin.Security.Google
  • Microsoft.Owin.Security.MicrosoftAccount
  • Microsoft.Owin.Security.Twitter

مهاجرت دیتابیس فعلی به سیستم ASP.NET Identity

قدم بعدی مهاجرت دیتابیس فعلی به الگویی است، که سیستم ASP.NET Identity به آن نیاز دارد. بدین منظور ما یک اسکریپت SQL را اجرا می‌کنیم تا جداول جدیدی بسازد و اطلاعات کاربران را به آنها انتقال دهد. فایل این اسکریپت را می‌توانید از لینک https://github.com/suhasj/SQLMembership-Identity-OWIN دریافت کنید.
این اسکریپت مختص این مقاله است. اگر الگوی استفاده شده برای جداول سیستم عضویت شما ویرایش/سفارشی-سازی شده باید این اسکریپت را هم بر اساس این تغییرات بروز رسانی کنید.
پنجره Server Explorer را باز کنید. گره اتصال ApplicationServices را باز کنید تا جداول را مشاهده کنید. روی گره Tables کلیک راست کرده و گزینه New Query را انتخاب کنید.

در پنجره کوئری باز شده، تمام محتویات فایل Migrations.sql را کپی کنید. سپس اسکریپت را با کلیک کردن دکمه Execute اجرا کنید.

ممکن است با اخطاری مواجه شوید مبنی بر آنکه امکان حذف (drop) بعضی از جداول وجود نداشت. دلیلش آن است که چهار عبارت اولیه در این اسکریپت، تمام جداول مربوط به Identity را در صورت وجود حذف می‌کنند. از آنجا که با اجرای اولیه این اسکریپت چنین جداولی وجود ندارند، می‌توانیم این خطاها را نادیده بگیریم. حال پنجره Server Explorer را تازه (refresh) کنید و خواهید دید که پنج جدول جدید ساخته شده اند.

لیست زیر نحوه Map کردن اطلاعات از جداول SQL Membership به سیستم Identity را نشان می‌دهد.

  • aspnet_Roles --> AspNetRoles
  • aspnet_Users, aspnet_Membership --> AspNetUsers
  • aspnet_UsersInRoles --> AspNetUserRoles

جداول AspNetUserClaims و AspNetUserLogins خالی هستند. فیلد تفکیک کننده (Discriminator) در جدول AspNetUsers باید مطابق نام کلاس مدل باشد، که در مرحله بعدی تعریف خواهد شد. همچنین ستون PasswordHash به فرم 'encrypted password|password salt|password format' می‌باشد. این شما را قادر می‌سازد تا از رمزنگاری برای ذخیره و بازیابی کلمه‌های عبور استفاده کنید. این مورد نیز در ادامه مقاله بررسی شده است.



ساختن مدل‌ها و صفحات عضویت

بصورت پیش فرض سیستم ASP.NET Identity برای دریافت و ذخیره اطلاعات در دیتابیس عضویت از Entity Framework استفاده می‌کند. برای آنکه بتوانیم با جداول موجود کار کنیم، می‌بایست ابتدا مدل هایی که الگوی دیتابیس را نمایندگی می‌کنند ایجاد کنیم. برای این کار مدل‌های ما یا باید اینترفیس‌های موجود در Identity.Core را پیاده سازی کنند، یا می‌توانند پیاده سازی‌های پیش فرض را توسعه دهند. پیاده سازی‌های پیش فرض در Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework وجود دارند.
در نمونه ما، جداول AspNetRoles, AspNetUserClaims, AspNetLogins و AspNetUserRole ستون هایی دارند که شباهت زیادی به پیاده سازی‌های پیش فرض سیستم Identity دارند. در نتیجه می‌توانیم از کلاس‌های موجود، برای Map کردن الگوی جدید استفاده کنیم. جدول AspNetUsers ستون‌های جدیدی نیز دارد. می‌توانیم کلاس جدیدی بسازیم که از IdentityUser ارث بری کند و آن را گسترش دهیم تا این فیلدهای جدید را پوشش دهد.
پوشه ای با نام Models بسازید (در صورتی که وجود ندارد) و کلاسی با نام User به آن اضافه کنید.

کلاس User باید کلاس IdentityUser را که در اسمبلی Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework وجود دارد گسترش دهد. خاصیت هایی را تعریف کنید که نماینده الگوی جدول AspNetUser هستند. خواص ID, Username, PasswordHash و SecurityStamp در کلاس IdentityUser تعریف شده اند، بنابراین این خواص را در لیست زیر نمی‌بینید.

  public class User : IdentityUser
    {
        public User()
        {
            CreateDate = DateTime.Now;
            IsApproved = false;
            LastLoginDate = DateTime.Now;
            LastActivityDate = DateTime.Now;
            LastPasswordChangedDate = DateTime.Now;
            LastLockoutDate = DateTime.Parse("1/1/1754");
            FailedPasswordAnswerAttemptWindowStart = DateTime.Parse("1/1/1754");
            FailedPasswordAttemptWindowStart = DateTime.Parse("1/1/1754");
        }

        public System.Guid ApplicationId { get; set; }
        public string MobileAlias { get; set; }
        public bool IsAnonymous { get; set; }
        public System.DateTime LastActivityDate { get; set; }
        public string MobilePIN { get; set; }
        public string Email { get; set; }
        public string LoweredEmail { get; set; }
        public string LoweredUserName { get; set; }
        public string PasswordQuestion { get; set; }
        public string PasswordAnswer { get; set; }
        public bool IsApproved { get; set; }
        public bool IsLockedOut { get; set; }
        public System.DateTime CreateDate { get; set; }
        public System.DateTime LastLoginDate { get; set; }
        public System.DateTime LastPasswordChangedDate { get; set; }
        public System.DateTime LastLockoutDate { get; set; }
        public int FailedPasswordAttemptCount { get; set; }
        public System.DateTime FailedPasswordAttemptWindowStart { get; set; }
        public int FailedPasswordAnswerAttemptCount { get; set; }
        public System.DateTime FailedPasswordAnswerAttemptWindowStart { get; set; }
        public string Comment { get; set; }
    }

حال برای دسترسی به دیتابیس مورد نظر، نیاز به یک DbContext داریم. اسمبلی Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework کلاسی با نام IdentityDbContext دارد که پیاده سازی پیش فرض برای دسترسی به دیتابیس ASP.NET Identity است. نکته قابل توجه این است که IdentityDbContext آبجکتی از نوع TUser را می‌پذیرد. TUser می‌تواند هر کلاسی باشد که از IdentityUser ارث بری کرده و آن را گسترش می‌دهد.

در پوشه Models کلاس جدیدی با نام ApplicationDbContext بسازید که از IdentityDbContext ارث بری کرده و از کلاس User استفاده می‌کند.

public class ApplicationDbContext : IdentityDbContext<User>
{
        
}

مدیریت کاربران در ASP.NET Identity توسط کلاسی با نام UserManager انجام می‌شود که در اسمبلی Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework قرار دارد. چیزی که ما در این مرحله نیاز داریم، کلاسی است که از UserManager ارث بری می‌کند و آن را طوری توسعه می‌دهد که از کلاس User استفاده کند.

در پوشه Models کلاس جدیدی با نام UserManager بسازید.

public class UserManager : UserManager<User>
{
        
}

کلمه عبور کاربران بصورت رمز نگاری شده در دیتابیس ذخیره می‌شوند. الگوریتم رمز نگاری SQL Membership با سیستم ASP.NET Identity تفاوت دارد. هنگامی که کاربران قدیمی به سایت وارد می‌شوند، کلمه عبورشان را توسط الگوریتم‌های قدیمی SQL Membership رمزگشایی می‌کنیم، اما کاربران جدید از الگوریتم‌های ASP.NET Identity استفاده خواهند کرد.

کلاس UserManager خاصیتی با نام PasswordHasher دارد. این خاصیت نمونه ای از یک کلاس را ذخیره می‌کند، که اینترفیس IPasswordHasher را پیاده سازی کرده است. این کلاس هنگام تراکنش‌های احراز هویت کاربران استفاده می‌شود تا کلمه‌های عبور را رمزنگاری/رمزگشایی شوند. در کلاس UserManager کلاس جدیدی بنام SQLPasswordHasher بسازید. کد کامل را در لیست زیر مشاهده می‌کنید.

public class SQLPasswordHasher : PasswordHasher
{
        public override string HashPassword(string password)
        {
            return base.HashPassword(password);
        }

        public override PasswordVerificationResult VerifyHashedPassword(string hashedPassword, string providedPassword)
        {
            string[] passwordProperties = hashedPassword.Split('|');
            if (passwordProperties.Length != 3)
            {
                return base.VerifyHashedPassword(hashedPassword, providedPassword);
            }
            else
            {
                string passwordHash = passwordProperties[0];
                int passwordformat = 1;
                string salt = passwordProperties[2];
                if (String.Equals(EncryptPassword(providedPassword, passwordformat, salt), passwordHash, StringComparison.CurrentCultureIgnoreCase))
                {
                    return PasswordVerificationResult.SuccessRehashNeeded;
                }
                else
                {
                    return PasswordVerificationResult.Failed;
                }
            }
        }

        //This is copied from the existing SQL providers and is provided only for back-compat.
        private string EncryptPassword(string pass, int passwordFormat, string salt)
        {
            if (passwordFormat == 0) // MembershipPasswordFormat.Clear
                return pass;

            byte[] bIn = Encoding.Unicode.GetBytes(pass);
            byte[] bSalt = Convert.FromBase64String(salt);
            byte[] bRet = null;

            if (passwordFormat == 1)
            { // MembershipPasswordFormat.Hashed 
                HashAlgorithm hm = HashAlgorithm.Create("SHA1");
                if (hm is KeyedHashAlgorithm)
                {
                    KeyedHashAlgorithm kha = (KeyedHashAlgorithm)hm;
                    if (kha.Key.Length == bSalt.Length)
                    {
                        kha.Key = bSalt;
                    }
                    else if (kha.Key.Length < bSalt.Length)
                    {
                        byte[] bKey = new byte[kha.Key.Length];
                        Buffer.BlockCopy(bSalt, 0, bKey, 0, bKey.Length);
                        kha.Key = bKey;
                    }
                    else
                    {
                        byte[] bKey = new byte[kha.Key.Length];
                        for (int iter = 0; iter < bKey.Length; )
                        {
                            int len = Math.Min(bSalt.Length, bKey.Length - iter);
                            Buffer.BlockCopy(bSalt, 0, bKey, iter, len);
                            iter += len;
                        }
                        kha.Key = bKey;
                    }
                    bRet = kha.ComputeHash(bIn);
                }
                else
                {
                    byte[] bAll = new byte[bSalt.Length + bIn.Length];
                    Buffer.BlockCopy(bSalt, 0, bAll, 0, bSalt.Length);
                    Buffer.BlockCopy(bIn, 0, bAll, bSalt.Length, bIn.Length);
                    bRet = hm.ComputeHash(bAll);
                }
            }

            return Convert.ToBase64String(bRet);
    }
}



دقت کنید تا فضاهای نام System.Text و System.Security.Cryptography را وارد کرده باشید.

متد EncodePassword کلمه عبور را بر اساس پیاده سازی پیش فرض SQL Membership رمزنگاری می‌کند. این الگوریتم از System.Web گرفته می‌شود. اگر اپلیکیشن قدیمی شما از الگوریتم خاصی استفاده می‌کرده است، همینجا باید آن را منعکس کنید. دو متد دیگر نیز بنام‌های HashPassword و VerifyHashedPassword نیاز داریم. این متدها از EncodePassword برای رمزنگاری کلمه‌های عبور و تایید آنها در دیتابیس استفاده می‌کنند.

سیستم SQL Membership برای رمزنگاری (Hash) کلمه‌های عبور هنگام ثبت نام و تغییر آنها توسط کاربران، از PasswordHash, PasswordSalt و PasswordFormat استفاده می‌کرد. در روند مهاجرت، این سه فیلد در ستون PasswordHash جدول AspNetUsers ذخیره شده و با کاراکتر '|' جدا شده اند. هنگام ورود کاربری به سایت، اگر کله عبور شامل این فیلدها باشد از الگوریتم SQL Membership برای بررسی آن استفاده می‌کنیم. در غیر اینصورت از پیاده سازی پیش فرض ASP.NET Identity استفاده خواهد شد. با این روش، کاربران قدیمی لازم نیست کلمه‌های عبور خود را صرفا بدلیل مهاجرت اپلیکیشن ما تغییر دهند.

کلاس UserManager را مانند قطعه کد زیر بروز رسانی کنید.

public UserManager()
            : base(new UserStore<User>(new ApplicationDbContext()))
        {
            this.PasswordHasher = new SQLPasswordHasher();
 }

ایجاد صفحات جدید مدیریت کاربران

قدم بعدی ایجاد صفحاتی است که به کاربران اجازه ثبت نام و ورود را می‌دهند. صفحات قدیمی SQL Membership از کنترل هایی استفاده می‌کنند که با ASP.NET Identity سازگار نیستند. برای ساختن این صفحات جدید به این مقاله مراجعه کنید. از آنجا که در این مقاله پروژه جدید را ساخته ایم و پکیج‌های لازم را هم نصب کرده ایم، می‌توانید مستقیما به قسمت Adding Web Forms for registering users to your application بروید.
چند تغییر که باید اعمال شوند:
  • فایل‌های Register.aspx.cs و Login.aspx.cs از کلاس UserManager استفاده می‌کنند. این ارجاعات را با کلاس UserManager جدیدی که در پوشه Models ساختید جایگزین کنید.
  • همچنین ارجاعات استفاده از کلاس IdentityUser را به کلاس User که در پوشه Models ساختید تغییر دهید.
  • لازم است توسعه دهنده مقدار ApplicationId را برای کاربران جدید طوری تنظیم کند که با شناسه اپلیکیشن جاری تطابق داشته باشد. برای این کار می‌توانید پیش از ساختن حساب‌های کاربری جدید در فایل Register.aspx.cs ابتدا شناسه اپلیکیشن را بدست آورید و اطلاعات کاربر را بدرستی تنظیم کنید.
مثال: در فایل Register.aspx.cs متد جدیدی تعریف کنید که جدول aspnet_Applications را بررسی میکند و شناسه اپلیکیشن را بر اساس نام اپلیکیشن بدست می‌آورد.
private Guid GetApplicationID()
{
    using (SqlConnection connection = new SqlConnection(ConfigurationManager.ConnectionStrings["ApplicationServices"].ConnectionString))
            {
                string queryString = "SELECT ApplicationId from aspnet_Applications WHERE ApplicationName = '/'"; //Set application name as in database

                SqlCommand command = new SqlCommand(queryString, connection);
                command.Connection.Open();

                var reader = command.ExecuteReader();
                while (reader.Read())
                {
                    return reader.GetGuid(0);
                }

            return Guid.NewGuid();
        }
}


  حال می‌توانید این مقدار را برای آبجکت کاربر تنظیم کنید.
var currentApplicationId = GetApplicationID();

User user = new User() { UserName = Username.Text,
ApplicationId=currentApplicationId, …};
در این مرحله می‌توانید با استفاده از اطلاعات پیشین وارد سایت شوید، یا کاربران جدیدی ثبت کنید. همچنین اطمینان حاصل کنید که کاربران پیشین در نقش‌های مورد نظر وجود دارند.
مهاجرت به ASP.NET Identity مزایا و قابلیت‌های جدیدی را به شما ارائه می‌کند. مثلا کاربران می‌توانند با استفاده از تامین کنندگان ثالثی مثل Facebook, Google, Microsoft, Twitter و غیره به سایت وارد شوند. اگر به سورس کد این مقاله مراجعه کنید خواهید دید که امکانات OAuth نیز فعال شده اند.
در این مقاله انتقال داده‌های پروفایل کاربران بررسی نشد. اما با استفاده از نکات ذکر شده می‌توانید پروفایل کاربران را هم بسادگی منتقل کنید. کافی است مدل‌های لازم را در پروژه خود تعریف کرده و با استفاده از اسکریپت‌های SQL داده‌ها را انتقال دهید.
‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۲۱ دی ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۰۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
مبانی TypeScript؛ تنظیمات TypeScript در ویژوال استودیو
تا اینجا «نحوه‌ی نصب و راه اندازی TypeScript را در VSCode» به همراه «تنظیمات کامپایلر TypeScript» و «دریافت فایل‌های d.ts. را توسط بسته‌های NodeJS» بررسی کردیم. در ادامه قصد داریم این تنظیمات را به نگارش کامل VS.NET نیز اعمال کنیم.


به روز رسانی وابستگی‌های VS.NET

برای دریافت آخرین نگارش TypeScript نیاز است افزونه‌های آن‌را از سایت رسمی زبان TypeScript دریافت و نصب کرد:


به علاوه نصب افزونه‌ی Web Essentials نیز جهت تکمیل امکانات کار با TypeScript مانند امکان مشاهده‌ی خروجی جاوا اسکریپت تولیدی، در حین کار با فایل TypeScript فعلی توصیه می‌شود. همچنین TSLint را نیز نصب می‌کند.


افزودن فایل تنظیمات tslint

افزونه‌ی Web Essentials که Web Analyzer نیز اکنون جزئی از آن است، به همراه TSLint هم هست که کار آن ارائه راهنماهایی جهت تولید کدهای با کیفیت TypeScript است. گزینه‌های آن‌را در منوی Tools -> Options می‌توانید مشاهده کنید:


برای بازنویسی تنظیمات آن (در صورت نیاز) فایل جدیدی را به نام tslint.json به ریشه‌ی پروژه (کنار فایل web.config) اضافه کنید. فایل پیش فرض آن چنین شکلی را دارد:
settings-defaults/tslint.json
و یک نمونه‌ی اصلاح شده‌ی آن به صورت ذیل است که می‌تواند به ریشه‌ی پروژه کپی شود:
tslint.json


تنظیمات کامپایلر TypeScript در VS.NET

هرچند قالب افزودن یک پروژه‌ی جدید TypeScript نیز به همراه نصب بسته‌های TypeScript به لیست پروژه‌های موجود اضافه می‌شود، اما عموما نیاز است تا فایل‌های ts. را به یک پروژه‌ی وب موجود اضافه کرد. بنابراین، یک پوشه‌ی جدید را به برای مثال به نام TypeScript ایجاد کرده و بر روی آن کلیک راست کنید. سپس گزینه‌ی Add->new item را انتخاب کرده و در اینجا TypeScript را جستجو کنید:


پس از اضافه شدن اولین فایل ts. به پروژه، دیالوگ زیر نیز ظاهر خواهد شد:


در اینجا جستجوی فایل‌های d.ts. را پیشنهاد می‌دهد. فعلا بر روی No کلیک کنید. این‌کار را در ادامه انجام خواهیم داد.
پس از افزودن اولین فایل ts. به پروژه، اگر به خواص پروژه‌ی جاری مراجعه کنید، برگه‌ی جدید تنظیمات کامپایلر TypeScript را مشاهده خواهید کرد:


با این تنظیمات در مطلب «تنظیمات کامپایلر TypeScript» پیشتر آشنا شده‌اید. برای مثال فرمت خروجی جاوا اسکریپت آن ES 5 باشد و یا در اینجا نوع‌های any که به صورت صریح any تعریف نشده‌اند، ممنوع شده‌است (تیک پیش فرض آن‌را بردارید). نوع ماژول‌های تولیدی نیز به commonjs تنظیم شده‌است.
همچنین در اینجا می‌توانید گزینه‌ی redirect JavaScript output to directory را هم مثلا به پوشه‌ی Scripts واقع در ریشه‌ی پروژه تنظیم کنید تا فایل‌های js. نهایی را در آن‌جا قرار دهد.

پس از این تنظیمات اولیه، به منوی tools->options مراجعه کرده و گزینه‌ی کامپایل فایل‌های ts. ایی را که به solution explorer اضافه نشده‌اند، نیز فعال کنید:


اعمال این تنظیمات نیاز به یکبار بستن و گشودن مجدد پروژه را دارد.


فعال سازی کامپایل خودکار فایل‌های ts. پس از ذخیره‌ی آن‌ها

پس از اعمال تغییرات فوق، اگر فایل ts. ایی را تغییر داده و ذخیره کردید و بلافاصله خروجی js. آن‌را مشاهده نکردید (این فایل‌ها در پوشه‌ی TypeScriptOutDir تنظیمات ذیل ذخیره می‌شوند و برای مشاهده‌ی آن‌ها باید گزینه‌ی show all files را در solution explorer فعال کنید)، فایل csproj پروژه‌ی جاری را در یک ادیتور متنی باز کرده و مداخل تنظیمات تنظیم شده‌ی در قسمت قبل را پیدا کنید. در اینجا نیاز است مدخل جدید TypeScriptCompileOnSaveEnabled را به صورت دستی اضافه کنید:
<PropertyGroup Condition="'$(Configuration)' == 'Debug'">
  <TypeScriptModuleKind>commonjs</TypeScriptModuleKind>
 <TypeScriptCompileOnSaveEnabled>True</TypeScriptCompileOnSaveEnabled>
  <TypeScriptOutDir>.\Scripts</TypeScriptOutDir>
  <TypeScriptNoImplicitAny>True</TypeScriptNoImplicitAny>  
  <TypeScriptTarget>ES5</TypeScriptTarget>  
  <TypeScriptRemoveComments>false</TypeScriptRemoveComments>
  <TypeScriptOutFile></TypeScriptOutFile>
  <TypeScriptGeneratesDeclarations>false</TypeScriptGeneratesDeclarations>
  <TypeScriptSourceMap>true</TypeScriptSourceMap>
  <TypeScriptMapRoot></TypeScriptMapRoot>
  <TypeScriptSourceRoot></TypeScriptSourceRoot>
  <TypeScriptNoEmitOnError>true</TypeScriptNoEmitOnError>  
</PropertyGroup>
پس از این تغییرات بدیهی است یکبار باید پروژه را بسته و مجددا بارگذاری نمائید.


رفع مشکل عدم کامپایل پروژه

زمانیکه افزونه‌های TypeScript را نصب کنید و تنظیمات فوق را اعمال نمائید، در دو حالت ذخیره‌ی یک فایل ts و یا کامپایل کل پروژه، فایل‌های js تولید خواهند شد. اما ممکن است نگارش نصب شده‌ی بر روی سیستم شما ناقص باشد و چنین خطایی را در حین کامپایل پروژه دریافت کنید:
 Your project file uses a different version of the TypeScript compiler and tools than is currently installed on this machine.  
No compiler was found at C:\Program Files (x86)\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8\tsc.exe.
You may be able to fix this problem by changing the <TypeScriptToolsVersion> element in your project file.
اگر این خطا را دریافت کردید، سریع‌ترین راه رفع آن به صورت زیر است:
الف) ابتدا به تمام مسیرهای ذیل (در صورت وجود) مراجعه کرده و پوشه‌ی TypeScript را تغییر نام دهید (یا کلا آن‌را حذف کنید):
 C:\Program Files (x86)\Microsoft SDKs
C:\Program Files (x86)\MSBuild\Microsoft\VisualStudio\v11.0\
C:\Program Files (x86)\MSBuild\Microsoft\VisualStudio\v12.0\
C:\Program Files (x86)\MSBuild\Microsoft\VisualStudio\v14.0\
ب) سپس نصاب افزونه‌ی TypeScript را مجددا اجرا کنید. اینبار گزینه‌ی repair ظاهر می‌شود. با ترمیم صورت گرفته، مشکل فوق برطرف خواهد شد. این گزینه‌ی repair را در کنترل‌پنل و قسمت add/remove programs هم می‌توانید پیدا کنید (اگر فایل نصاب افزونه را حذف کرده‌اید).


اصلاح شماره نگارش کامپایلر TypeScript خط فرمان ویژوال استودیو

در فایل C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio 14.0\Common7\Tools\VsDevCmd.bat که مربوط به خط فرمان VS.NET است، شماره نگارش TypeScript به 1.5 تنظیم شده‌است که نیاز به اصلاح دستی دارد؛ برای مثال تنظیم آن به نگارش 1.8 به صورت زیر است:
 @rem Add path to TypeScript Compiler
@if exist "%ProgramFiles%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8" set PATH=%ProgramFiles%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8;%PATH%
@if exist "%ProgramFiles(x86)%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8" set PATH=%ProgramFiles(x86)%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8;%PATH%
اگر از VS 2013 استفاده می‌کنید، چنین تنظیمی در فایل C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio 12.0\Common7\Tools\VsDevCmd.bat آن نیز وجود دارد که به نگارش 1 تنظیم شده‌است و این مورد هم باید اصلاح شود (تنظیمات آن دقیقا مانند تنظیم فوق است).


تداخل ReSharper با شماره نگارش TypeScript نصب شده

برای نمونه اگر بخواهیم از decorators استفاده کنیم، یک چنین خطایی نمایش داده می‌شود:


هرچند در ابتدای بحث، آخرین نگارش TypeScript برای دریافت معرفی شده‌است، اما پس از نصب آن، ممکن است هنوز خطای استفاده از نگارش قدیمی 1.4 را مشاهده کنید. علت آن به نصب بودن ReSharper بر می‌گردد:
به منوی ReSharper و سپس گزینه‌ی Options آن مراجعه کنید.
 ReSharper -> Options -> Code Editing -> TypeScript -> Inspections -> Typescript language level

در اینجا می‌توان نگارش TypeScript مورد استفاده را تغییر داد. این شماره‌ها، نگارش‌هایی هستند که ReSharper از آن‌ها پشتیبانی می‌کند و نه شماره‌ای که نصب شده‌است.

و یا حتی می‌توان به صورت کامل فایل‌های ts را از کنترل ReSharper خارج کرد:
 Tools -> Options -> ReSharper Options -> Code Inspection -> Settings -> File Masks to Skip -> add *.ts
این مورد زمانی مفید خواهد بود که شماره نگارش فعلی TypeScript، از شماره نگارش پشتیبانی شده‌ی توسط ReSharper بالاتر باشد. در این حالت ممکن است syntaxهای جدید زبان TypeScript را ReSharper به صورت خطا اعلام کند که اشتباه است. بنابراین باید به ReSharper اعلام کرد که از این فایل‌ها صرفنظر کند. برای نمونه در زمان نگارش این مطلب، جهت کار با decorators، حتما نیاز است ReSharper را جهت حذف بررسی فایل‌های ts تنظیم کرد و گرنه ذیل کدهای مرتبط، خطوط قرمز نمایش خطا را مشاهده خواهید کرد که با توجه به کامپایلر جدید موجود، بی‌مورد است.


افزودن فایل tsconfig.json به پروژه

همانطور که در مطلب «تنظیمات کامپایلر TypeScript» نیز مطالعه کردید، روش دیگری نیز برای ذکر تنظیمات ویژه‌ی کامپایلر، خصوصا مواردی که در برگه‌ی خواص پروژه هنوز اضافه نشده‌اند، با استفاده از افزودن فایل ویژه‌ی tsconfig.json وجود دارد.
پشتیبانی کاملی از فایل‌های tsconfig.json در پروژه‌های VS 2015 با ASP.Core 1.0 وجود دارد و حتی گزینه‌ای در منوی add->new item برای آن درنظر گرفته شده‌است.
اگر گزینه‌ی فوق را در لیست موارد add->new item پیدا نمی‌کنید (تحت عنوان TypeScript JSON Configuration File)، مهم نیست. تنها کافی است فایل جدیدی را به نام tsconfig.json به ریشه‌ی پوشه‌ی فایل‌های ts خود اضافه کنید؛ با این محتوا:
 {
    "compilerOptions": {
         "target": "es5",
         "outDir": "../Scripts",
         "module": "commonjs",
         "sourceMap": true,
         //"watch": true, // JsErrorScriptException (0x30001)
         //"compileOnSave": true, // https://github.com/Microsoft/TypeScript/issues/7362#issuecomment-196586037
         "experimentalDecorators": true,
         "emitDecoratorMetadata": true
    }
}
حتی اگر از VS 2013 هم استفاده می‌کنید، این فایل توسط کامپایلر tsc شناسایی شده و استفاده می‌شود. برای آزمایش آن، گزینه‌ای غیرمتعارف را به گزینه‌های موجود اضافه کرده و سپس پروژه را کامپایل کنید. بلافاصله خطایی را در لیست خطاهای کامپایل پروژه دریافت خواهید کرد.
در اینجا نیازی به استفاده از گزینه‌ی watch نیست و ممکن است سبب بروز خطای JsErrorScriptException (0x30001) شود. قرار است این مشکل در نگارش‌های بعدی افزونه‌ی TypeScript مخصوص VS.NET برطرف شود.


افزودن فایل‌های d.ts. از طریق نیوگت

به ازای هر کتابخانه‌ی جاوا اسکریپتی معروف، یک بسته‌ی نیوگت تعاریف نوع‌های TypeScript آن هم وجود دارد.
یک مثال: فرض کنید می‌خواهیم فایل d.ts. کتابخانه‌ی jQuery را اضافه کنیم. برای این منظور jquery.typescript را در بین بسته‌های نیوگت موجود، جستجو کنید:


برای سایر کتابخانه‌ها نیز به همین صورت است. نام کتابخانه را به همراه typescript جستجو کنید.
‫۸ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۱۵ فروردین ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۳۵
وحید نصیری وحید نصیری
اشتراک‌ها
CSnakes؛ کتابخانه‌ای برای جایگذاری کدهای پایتون در برنامه‌های دات‌نت
CSnakes - a tool for embedding Python code into .NET projects

CSnakes is a .NET Source Generator and Runtime that you can use to embed Python code and libraries into your C#.NET Solution at a performant, low-level without the need for REST, HTTP, or Microservices.
CSnakes؛ کتابخانه‌ای برای جایگذاری کدهای پایتون در برنامه‌های دات‌نت
‫۲۴ روز قبل، پنجشنبه ۵ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۰۷:۰۴
وحید محمدطاهری وحید محمدطاهری
اشتراک‌ها
Just My Code برای جاوا اسکریپت

 With the new Office Developer Tools for Visual Studio 2013 – March 2014 Update comes a feature called “Just My Code” for JavaScript, which can speed up your debugging experience by allowing you to focus on debugging your own code, and not library or framework code. In this post, I’ll walk through how this works

Just My Code برای جاوا اسکریپت
‫۱۰ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۷ مرداد ۱۳۹۳، ساعت ۱۰:۵۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
دو نکته کوتاه در مورد RSS های فارسی

اولین نکته مربوط به تاریخ هر مدخل (entry) می‌شود. این تاریخ نباید شمسی باشد! این تاریخ باید حتما استاندارد باشد. عموما یکی از دو استاندارد زیر باید مورد استفاده قرار گیرد:


RFC #822
http://www.ietf.org/rfc/rfc0822.txt
Standard for ARPA Internet Text Messages (Date and Time Specification)

RFC #3339
http://www.ietf.org/rfc/rfc3339.txt
Date and Time on the Internet (Timestamps)


برای مثال در دات نت برای تولید این فرمت استاندارد می‌توان به صورت زیر عمل کرد:
DateTime.Now.ToUniversalTime().ToString("r")

متاسفانه بسیاری از برنامه نویس‌های هم وطن این نکته را رعایت نمی‌کنند و برنامه‌های فیدخوان را دچار مشکل می‌کنند. (برای نمونه برنامه معروف feedDemon تاریخ چند سال پیش را ثبت خواهد کرد و در به روز رسانی و دنبال کردن مطالب سایت مورد نظر دچار مشکل خواهد شد)

چند مثال از این دست: (سورس صفحه را در مرورگر مطالعه نمائید)
http://www.faradade.com/Xml/RSS.xml
و یا
http://www.ayande.ir/atom.xml
و یا
http://www.tci-sk.ir/Rss.aspx
(ایشان بهتر است علاوه بر این مورد، از XmlTextWriter استفاده کنند و خروجی را به صورت یک فایل xml و نه html در مرورگر Flush کنند)

و یا بدتر از این بعضی از سایت‌ها آموزش‌های غلطی را هم ارائه می‌دهند:
http://www.faradade.com/Article.aspx?code=a726ae6a-f8e1-4b29-88b4-8e7a04e6d06d
به قسمت pubDate دقت کنید.
مطابق معمول این آموزش الان در 200 سایت کپی و پیست شده! عنوان آموزش را در گوگل جستجو کنید!
این کد آموزش داده شده یک ایراد دیگر هم دارد. آیا الزامی دارد که حتما قسمت con.Close به همین ترتیب نوشته شده اجرا شود؟ اگر این بین خطایی رخ دهد تکلیف این کانکشن باز و سایر موارد چه خواهد شد؟ کلا استفاده از try و finally و یا استفاده از using را برای چه هدفی اختراع کرده‌اند؟

و یا بعضی از سایت‌ها این مورد را رعایت می‌کنند اما به صورت نصفه و نیمه. برای مثال: (تاریخ ارائه شده کامل نیست. بنابراین استاندارد تلقی نخواهد شد)
http://www.srco.ir/Articles/RSSArticles.xml

برای آزمایش میزان استاندارد بودن خروجی فید خود می‌توان از سرویس زیر استفاده کرد:
http://validator.w3.org/feed/

مطلب دیگر ایراد نیست بلکه نکته‌ای است که حداقل از IE7 به بعد رعایت می‌شود:
لطفا زبان فید را مشخص کنید! بله، اگر این مورد را مشخص کنید، از IE7 به بعد فید فارسی به صورت خودکار از راست به چپ نمایش داده می‌شود و این امر سبب سهولت خواندن مطالب فارسی سایت شما خواهد شد.
مشاهده اصل مطلب که توسط یکی از اعضای تیم مربوطه مایکروسافت نوشته شده:
مشاهده

اصلاحیه برای RSS فارسی:
<language>fa-IR</language>

و برای Atom فارسی:
<feed xml:lang="fa">

و اگر می‌خواهید خروجی استانداردی داشته باشید، کتابخانه سورس باز زیر توصیه می‌شود:
http://www.codeplex.com/Argotic

با تشکر از همکاری شما!

‫۱۵ سال و ۱۲ ماه قبل، پنجشنبه ۷ آذر ۱۳۸۷، ساعت ۱۲:۴۸
وحید نصیری وحید نصیری
اشتراک‌ها
مایکروسافت برنده‌ی پروژه ۱۰ میلیارد دلاری سرویس‌های پردازش ابری پنتاگون

In the battle over cloud providers, the bid for the United States Department of Defense (DoD) Joint Enterprise Defense Infrastructure (JEDI) contract is a big deal. The DoD released on October 25, 2019 that they are awarding the JEDI contract worth up-to $10 Billion ($10,000,000,000) over the next 10 years to Microsoft. They have ultimately chosen Microsoft, and Microsoft Azure, as the cloud of choice to standardize on a single cloud vendor to build out their enterprise cloud.  

مایکروسافت برنده‌ی پروژه ۱۰ میلیارد دلاری سرویس‌های پردازش ابری پنتاگون
‫۴ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۶ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۵۳
سام ناصری سام ناصری
بازخوردهای پروژه‌ها
متود IsIn
متاسفانه من ابزار لازم را برای pull request ندارم برای همین به جاش اینجا مواردی را که دوست دارم ارائه میدهم:
        /// <summary>
        /// (Syntactic Sugar) Checks if the given value is among a list of values or not.
        /// </summary>
        /// <remarks>
        /// This method is for syntactic sugar. What it actually does is to allow developers to wrtie a code like this
        /// <code>
        /// xVariable.IsIn(MyEnum.Value1,MyEnum.Value2)
        /// </code>
        /// Instead of these codes:
        /// <code>
        /// new []{ MyEnum.Value1, MyEnum.Value2 }.Contains(xVariable);
        /// </code>
        /// Or more commonly:
        /// <code>
        /// xVariable == MyEnum.Value1 || xVariable == MyEnum.Value2
        /// </code>
        /// </remarks>
        /// <typeparam name="T"></typeparam>
        /// <param name="source"></param>
        /// <param name="list"></param>
        /// <returns></returns>
        public static bool IsIn<T>(this T source, params T[] list)
        {
            Func<T, T, bool> compare = (v1, v2) => EqualityComparer<T>.Default.Equals(v1, v2);
            return list.Any(item => compare(item, source));
        }
‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۲۳:۲۲
وحید نصیری وحید نصیری
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
اجرا نشدن پروژه
این خطاها به دو علت مهم هستند:
الف) فایل‌های MVC5.DataLayer.csproj و MVC5.IocConfig.csproj را باز کنید. عبارت EntityFramework.6.1.1 را تبدیل کنید به EntityFramework.6.1.3 تا مشکل عدم یافت شدن EF برطرف شود.
ب) در سورس ارائه شده، این فایل‌ها Add نشده‌اند:
Source file 'AdminArea\User\UserSearchViewModel.cs' could not be found
Source file 'EF.Filters\UserFilters.cs' could not be found
Source file 'Extentions\ToPersianDateTimeConverter.cs' could not be found
Source file 'NormalizationInfo.cs' could not be found
بنابراین نویسنده‌ی پروژه باید این فایل‌ها را که فراموش شده‌اند به سورس کنترل اضافه کند، تا تمام اسمبلی‌ها بدون مشکل کامپایل شوند.
‫۹ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۸ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۴۷