Say hello to Bootstrap Icons, our very first icon set that’s designed entirely by our team and open sourced for everyone to use, with or without Bootstrap.
قالب Bootstrap Material
معرفی فریم ورک Blueprint CSS
columns: [ { field: "IsAvailable", title: "موجود است", template: '<input type="checkbox" #= IsAvailable ? checked="checked" : "" # disabled="disabled" ></input>' } ]
همانطور که در این مثال نیز مشاهده میکنید، قالبهای Kendo UI از Hash (#) syntax استفاده میکنند. در اینجا قسمتهایی از قالب که با علامت # محصور میشوند، در حین اجرا، با اطلاعات فراهم شده جایگزین خواهند شد.
برای رندر مقادیر ساده میتوان از # =# استفاده کرد. از # :# برای رندر اطلاعات HTML-encoded کمک گرفته میشود و # # برای رندر کدهای جاوا اسکریپتی کاربرد دارد. از حالت HTML-encoded برای نمایش امن اطلاعات دریافتی از کاربران و جلوگیری از حملات XSS استفاده میشود.
اگر در این بین نیاز است # به صورت معمولی رندر شود، در حالت کدهای جاوا اسکریپتی به صورت #\\ و در HTML ساده به صورت #\ باید مشخص گردد.
مثالی از نحوهی تعریف یک قالب Kendo UI
<!--دریافت اطلاعات از منبع محلی--> <script id="javascriptTemplate" type="text/x-kendo-template"> <ul> # for (var i = 0; i < data.length; i++) { # <li>#= data[i] #</li> # } # </ul> </script> <div id="container1"></div> <script type="text/javascript"> $(function () { var data = ['User 1', 'User 2', 'User 3']; var template = kendo.template($("#javascriptTemplate").html()); var result = template(data); //Execute the template $("#container1").html(result); //Append the result }); </script>
در ادامه باید این قالب را رندر کرد. برای این منظور یک div با id مساوی container1 را جهت تعیین محل رندر نهایی اطلاعات مشخص میکنیم. سپس متد kendo.template بر اساس id قالب اسکریپتی تعریف شده، یک شیء قالب را تهیه کرده و سپس با ارسال آرایهای به آن، سبب اجرای آن میشود. خروجی نهایی، یک قطعه کد HTML است که در محل container1 درج خواهد شد.
همانطور که ملاحظه میکنید، متد kendo.template، نهایتا یک رشته را دریافت میکند. بنابراین همینجا و به صورت inline نیز میتوان یک قالب را تعریف کرد.
کار با منابع داده راه دور
فرض کنید مدل برنامه به صورت ذیل تعریف شدهاست:
namespace KendoUI04.Models { public class Product { public int Id { set; get; } public string Name { set; get; } public decimal Price { set; get; } public bool IsAvailable { set; get; } } }
using System.Collections.Generic; using System.Linq; using System.Web.Http; using KendoUI04.Models; namespace KendoUI04.Controllers { public class ProductsController : ApiController { public IEnumerable<Product> Get() { return ProductDataSource.LatestProducts.Take(10); } } }
<!--دریافت اطلاعات از سرور--> <div> <div id="container2"><ul></ul></div> </div> <script id="template1" type="text/x-kendo-template"> <li> #=Id# - #:Name# - #=kendo.toString(Price, "c")#</li> </script> <script type="text/javascript"> $(function () { var producatsTemplate1 = kendo.template($("#template1").html()); var productsDataSource = new kendo.data.DataSource({ transport: { read: { url: "api/products", dataType: "json", contentType: 'application/json; charset=utf-8', type: 'GET' } }, error: function (e) { alert(e.errorThrown); }, change: function () { $("#container2 > ul").html(kendo.render(producatsTemplate1, this.view())); } }); productsDataSource.read(); }); </script>
هرچند خروجی دریافتی از سرور نهایتا یک آرایه از اشیاء Product است، اما در template1 اثری از حلقهی جاوا اسکریپتی مشاهده نمیشود. در اینجا چون از متد kendo.render استفاده میشود، نیازی به ذکر حلقه نیست و به صورت خودکار، به تعداد عناصر آرایه دریافتی از سرور، قطعه HTML قالب را تکرار میکند.
در ادامه برای کار با سرور از یک Kendo UI DataSource استفاده شدهاست. قسمت transport/read آن، کار تعریف محل دریافت اطلاعات را از سرور مشخص میکند. رویدادگران change آن اطلاعات نهایی دریافتی را توسط متد view در اختیار متد kendo.render قرار میدهد. در نهایت، قطعهی HTML رندر شدهی نهایی حاصل از اجرای قالب، در بین تگهای ul مربوط به container2 درج خواهد شد.
رویدادگران change زمانیکه data source، از اطلاعات راه دور و یا یک آرایهی جاوا اسکریپتی پر میشود، فراخوانی خواهد شد. همچنین مباحث مرتب سازی اطلاعات، صفحه بندی و تغییر صفحه، افزودن، ویرایش و یا حذف اطلاعات نیز سبب فراخوانی آن میگردند. متد view ایی که در این مثال فراخوانی شد، صرفا در روال رویدادگردان change دارای اعتبار است و آخرین تغییرات اطلاعات و آیتمهای موجود در data source را باز میگرداند.
یک نکتهی تکمیلی: فعال سازی intellisense کدهای جاوا اسکریپتی Kendo UI
اگر به پوشهی اصلی مجموعهی Kendo UI مراجعه کنید، یکی از آنها vsdoc نام دارد که داخل آن فایلهای min.intellisense.js و vsdoc.js مشهود هستند.
اگر از ویژوال استودیوهای قبل از 2012 استفاده میکنید، نیاز است فایلهای vsdoc.js متناظری را به پروژه اضافه نمائید؛ دقیقا در کنار فایلهای اصلی js موجود. اگر از ویژوال استودیوی 2012 و یا بالاتر استفاده میکنید باید از فایلهای intellisense.js متناظر استفاده کنید. برای مثال اگر از kendo.all.min.js کمک میگیرید، فایل متناظر با آن kendo.all.min.intellisense.js خواهد بود.
بعد از اینکار نیاز است فایلی به نام references.js_ را به پوشهی اسکریپتهای خود با این محتوا اضافه کنید (برای VS 2012 به بعد):
/// <reference path="jquery.min.js" /> /// <reference path="kendo.all.min.js" />
Tools menu –> Options -> Text Editor –> JavaScript –> Intellisense –> References
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
KendoUI04.zip
تنظیمات ابتدایی Kendo UI Editor
در ذیل کدهای سمت کاربر فعال سازی مقدماتی Kendo UI را مشاهده میکنید. در قسمت tools آن، لیست امکانات و نوار ابزار مهیای آن درج شدهاند.
دو مورد insertImage و insertFile آن نیاز به تنظیمات سمت کاربر و سرور بیشتری دارند.
<!--نحوهی راست به چپ سازی --> <div class="k-rtl"> <textarea id="editor" rows="10" cols="30" style="height: 440px"></textarea> </div> @section JavaScript { <script type="text/javascript"> $(function () { $("#editor").kendoEditor({ tools: [ "bold", "italic", "underline", "strikethrough", "justifyLeft", "justifyCenter", "justifyRight", "justifyFull", "insertUnorderedList", "insertOrderedList", "indent", "outdent", "createLink", "unlink", "insertImage", "insertFile", "subscript", "superscript", "createTable", "addRowAbove", "addRowBelow", "addColumnLeft", "addColumnRight", "deleteRow", "deleteColumn", "viewHtml", "formatting", "cleanFormatting", "fontName", "fontSize", "foreColor", "backColor", "print" ], imageBrowser: { messages: { dropFilesHere: "فایلهای خود را به اینجا کشیده و رها کنید" }, transport: { read: { url: "@Url.Action("GetFilesList", "KendoEditorImages")", dataType: "json", contentType: 'application/json; charset=utf-8', type: 'GET', cache: false }, destroy: { url: "@Url.Action("DestroyFile", "KendoEditorImages")", type: "POST" }, create: { url: "@Url.Action("CreateFolder", "KendoEditorImages")", type: "POST" }, thumbnailUrl: "@Url.Action("GetThumbnail", "KendoEditorImages")", uploadUrl: "@Url.Action("UploadFile", "KendoEditorImages")", imageUrl: "@Url.Action("GetFile", "KendoEditorImages")?path={0}" } }, fileBrowser: { messages: { dropFilesHere: "فایلهای خود را به اینجا کشیده و رها کنید" }, transport: { read: { url: "@Url.Action("GetFilesList", "KendoEditorFiles")", dataType: "json", contentType: 'application/json; charset=utf-8', type: 'GET', cache: false }, destroy: { url: "@Url.Action("DestroyFile", "KendoEditorFiles")", type: "POST" }, create: { url: "@Url.Action("CreateFolder", "KendoEditorFiles")", type: "POST" }, uploadUrl: "@Url.Action("UploadFile", "KendoEditorFiles")", fileUrl: "@Url.Action("GetFile", "KendoEditorFiles")?path={0}" } } }); }); </script> }
منهای قسمت thumbnailUrl، عملکرد قسمتهای مختلف افزودن فایل و تصویر این ادیتور یکسان هستند. به همین جهت میتوان برای مثال کنترلی مانند KendoEditorFilesController را ایجاد و سپس در کنترلر KendoEditorImagesController از آن ارث بری کرد و متد دریافت و نمایش بند انگشتی تصاویر را افزود. به این ترتیب دیگر نیازی به تکرار کدهای مشترک بین این دو قسمت نخواهد بود.
نمایش لیست پوشهها و تصویر در ابتدای باز شدن صفحهی درج تصویر
با کلیک بر روی دکمهی نمایش لیست تصاویر، صفحه دیالوگی مانند شکل زیر ظاهر خواهد شد:
تنظیمات خواندن این فایلها، از قسمت read مربوط به imageBrowser دریافت میشود که cache آن نیز به false تنظیم شدهاست تا در این بین مرورگر اطلاعات را کش نکند. این مورد در حین حذف فایلها و پوشهها مهم است. زیرا اگر cache:false تنظیم نشده باشد، حذف یک فایل یا پوشه در سمت کاربر تاثیری نخواهد داشت.
imageBrowser: { transport: { read: { url: "@Url.Action("GetFilesList", "KendoEditorImages")", dataType: "json", contentType: 'application/json; charset=utf-8', type: 'GET', cache: false } } },
namespace KendoUI13.Controllers { public class KendoEditorFilesController : Controller { //مسیر پوشه فایلها protected string FilesFolder = "~/files"; protected string KendoFileType = "f"; protected string KendoDirType = "d"; [HttpGet] public ActionResult GetFilesList(string path) { path = GetSafeDirPath(path); var imagesList = new DirectoryInfo(path) .GetFiles() .Select(fileInfo => new KendoFile { Name = fileInfo.Name, Size = fileInfo.Length, Type = KendoFileType }).ToList(); var foldersList = new DirectoryInfo(path) .GetDirectories() .Select(directoryInfo => new KendoFile { Name = directoryInfo.Name, Type = KendoDirType }).ToList(); return new ContentResult { Content = JsonConvert.SerializeObject(imagesList.Union(foldersList), new JsonSerializerSettings { ContractResolver = new CamelCasePropertyNamesContractResolver() }), ContentType = "application/json", ContentEncoding = Encoding.UTF8 }; } protected string GetSafeDirPath(string path) { // path = مسیر زیر پوشهی وارد شده if (string.IsNullOrWhiteSpace(path)) { return Server.MapPath(FilesFolder); } //تمیز سازی امنیتی path = Path.GetDirectoryName(path); path = Path.Combine(Server.MapPath(FilesFolder), path); return path; } } }
namespace KendoUI13.Models { public class KendoFile { public string Name { set; get; } public string Type { set; get; } public long Size { set; get; } } }
- علت استفاده از CamelCasePropertyNamesContractResolver در حین بازگشت JSON نهایی، تبدیل خواص دات نتی، به نامهای سازگار با JavaScript است. برای مثال به صورت خودکار Name را تبدیل به name میکند.
- پارامتر path در ابتدای کار خالی است. اما کاربر میتواند در بین پوشههای باز شدهی توسط مرورگر تصاویر Kendo UI حرکت کند. به همین جهت مقدار آن باید هربار بررسی شده و بر این اساس لیست فایلها و پوشههای جاری بازگشت داده شوند.
مدیریت حذف تصاویر و پوشهها
همانطور که در شکل فوق نیز مشخص است، با انتخاب یک پوشه یا فایل، دکمهای با آیکن ضربدر جهت فراهم آوردن امکان حذف، ظاهر میشود. این دکمه متصل است به قسمت destroy تنظیمات ادیتور:
imageBrowser: { transport: { destroy: { url: "@Url.Action("DestroyFile", "KendoEditorImages")", type: "POST" } } },
namespace KendoUI13.Controllers { public class KendoEditorFilesController : Controller { //مسیر پوشه فایلها protected string FilesFolder = "~/files"; protected string KendoFileType = "f"; protected string KendoDirType = "d"; [HttpPost] public ActionResult DestroyFile(string name, string path) { //تمیز سازی امنیتی name = Path.GetFileName(name); path = GetSafeDirPath(path); var pathToDelete = Path.Combine(path, name); var attr = System.IO.File.GetAttributes(pathToDelete); if ((attr & FileAttributes.Directory) == FileAttributes.Directory) { Directory.Delete(pathToDelete, recursive: true); } else { System.IO.File.Delete(pathToDelete); } return Json(new object[0]); } } }
- پارامتر name دریافتی مساوی است با نام فایل انتخاب شده و path مشخص میکند که در کدام پوشه قرار داریم.
- چون در اینجا امکان حذف یک پوشه یا فایل وجود دارد، حتما نیاز است بررسی کنیم، مسیر دریافتی پوشهاست یا فایل و سپس بر این اساس جهت حذف آنها اقدام صورت گیرد.
مدیریت ایجاد یک پوشهی جدید
تنظیمات قسمت create مرورگر تصاویر، مرتبط است به زمانیکه کاربر با کلیک بر روی دکمهی +، درخواست ایجاد یک پوشهی جدید را کردهاست:
imageBrowser: { transport: { create: { url: "@Url.Action("CreateFolder", "KendoEditorImages")", type: "POST" } } },
namespace KendoUI13.Controllers { public class KendoEditorFilesController : Controller { //مسیر پوشه فایلها protected string FilesFolder = "~/files"; protected string KendoFileType = "f"; protected string KendoDirType = "d"; [HttpPost] public ActionResult CreateFolder(string name, string path) { //تمیز سازی امنیتی name = Path.GetFileName(name); path = GetSafeDirPath(path); var dirToCreate = Path.Combine(path, name); Directory.CreateDirectory(dirToCreate); return KendoFile(new KendoFile { Name = name, Type = KendoDirType }); } protected ActionResult KendoFile(KendoFile file) { return new ContentResult { Content = JsonConvert.SerializeObject(file, new JsonSerializerSettings { ContractResolver = new CamelCasePropertyNamesContractResolver() }), ContentType = "application/json", ContentEncoding = Encoding.UTF8 }; } } }
- پس از ایجاد پوشه، باید نام آنرا با فرمت KendoFile به صورت JSON بازگشت داد. همچنین در اینجا Type را نیز باید به d (پوشه) تنظیم کرد.
مدیریت قسمت ارسال فایل و تصویر
زمانیکه کاربر بر روی دکمهی upload file یا بارگذاری تصاویر در اینجا کلیک میکند، اطلاعات فایل آپلودی به مسیر uploadUrl ارسال میگردد.
imageBrowser: { transport: { thumbnailUrl: "@Url.Action("GetThumbnail", "KendoEditorImages")", uploadUrl: "@Url.Action("UploadFile", "KendoEditorImages")", imageUrl: "@Url.Action("GetFile", "KendoEditorImages")?path={0}" } },
در ادامه کدهای مدیریت سمت سرور قسمت آپلود این ادیتور را مشاهده میکنید:
namespace KendoUI13.Controllers { public class KendoEditorFilesController : Controller { //مسیر پوشه فایلها protected string FilesFolder = "~/files"; protected string KendoFileType = "f"; protected string KendoDirType = "d"; [HttpPost] public ActionResult UploadFile(HttpPostedFileBase file, string path) { //تمیز سازی امنیتی var name = Path.GetFileName(file.FileName); path = GetSafeDirPath(path); var pathToSave = Path.Combine(path, name); file.SaveAs(pathToSave); return KendoFile(new KendoFile { Name = name, Size = file.ContentLength, Type = KendoFileType }); } } }
- پس از ذخیره سازی اطلاعات فایل، نیاز است اطلاعات فایل نهایی را با فرمت KendoFile به صورت JSON بازگشت دهیم.
ارث بری از KendoEditorFilesController جهت تکمیل قسمت مدیریت تصاویر
تا اینجا کدهایی را که ملاحظه کردید، برای هر دو قسمت ارسال تصویر و فایل کاربرد دارند. قسمت ارسال تصاویر برای تکمیل نیاز به متد دریافت تصاویر به صورت بند انگشتی نیز دارد که به صورت ذیل قابل تعریف است و چون از کلاس پایه KendoEditorFilesController ارث بری کردهاست، این کنترلر به صورت خودکار حاوی اکشن متدهای کلاس پایه نیز خواهد بود.
using System.Web.Mvc; namespace KendoUI13.Controllers { public class KendoEditorImagesController : KendoEditorFilesController { public KendoEditorImagesController() { // بازنویسی مسیر پوشهی فایلها FilesFolder = "~/images"; } [HttpGet] [OutputCache(Duration = 3600, VaryByParam = "path")] public ActionResult GetThumbnail(string path) { //todo: create thumb/ resize image path = GetSafeFileAndDirPath(path); return File(path, "image/png"); } } }
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
کاربران امروزه با عناصری که به نحوی خاص درون صفحه عمل میکنند، آشنا شدهاند. بنابراین انتخاب مناسب برای اتخاذ این عناصر زمانی مناسب است که به تکمیل کارآیی و رضایت کاربر کمک کند.
یک کامپوننت در واقع از دو بخش تشکیل شدهاست:
1 - اول اینکه چگونه به نظر میرسد ( UI ).
2 – دوم اینکه چگونه کار میکند ( UX ).
این عناصر رابط ( component ) شامل :
Input Controls : check boxes, radio buttons, drop down lists, list boxes, buttons, toggles, text fields, date field
Navigational Components : breadcrumb, slider, search field, pagination, slider, tags, icons
Informational Components : tool tips, icons, progress bar, notifications, message boxes, modal windows
Containers : accordion
اما باید توجه داشت که فقط به این موارد محدود نمیشوند.
در این
قسمت به طور مختصر با این دست از کامپوننتها ( UI Component ) آشنا میشویم.
کامپوننت V-Alert برای انتقال اطلاعات مهم به کاربر مورد استفاده قرار میگیرد. این کامپوننت چهار نوع اطلاعات را به کاربر گوشزد میکند که شامل موفقیتها، اطلاعات، هشدارها و خطاها میباشد.
هشدارها میتوانند یک رنگ خاص را داشته باشند که به طور پیش فرض نمایش داده نمیشوند.
در مثال پایین، کامپوننت v-alert شامل دو مقدار است که برای آن تنظیم شدهاست. مقدار (value) که شامل یک مقدار Boolean است و مقدار (type) که مشخص کننده نوع هشدار است (موفقیت ، اطلاعات ، هشدار و خطا).
در قطعه کد پایین، این چهار نوع اطلاعات قابل نمایش به کاربر مشخص شدهاند:
<div id="app"> <v-app id="inspire"> <div> <v-alert :value="true" type="success"> This is a success alert. </v-alert> <v-alert :value="true" type="info"> This is a info alert. </v-alert> <v-alert :value="true" type="warning"> This is a warning alert. </v-alert> <v-alert :value="true" type="error"> This is a error alert. </v-alert> </div> </v-app> </div>
برای کامپوننت V-Alert میتوان propertiesهای مختلفی را مشخص نمود که از جمله آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
Color : به وسیله این property میتوان رنگ پیغام را مشخص نمود. هم به وسیله نام رنگ میتوان رنگ مورد نظر را مشخص کرد و هم به وسیلهی کد RGB این کار را انجام داد. dismissible : این تنظیم مشخص میکند که پیغام، قابلیت بسته شدن را دارد یا خیر که حاوی یک مقدار Boolean است.
icon : مشخص کننده یک نماد خاص است که درون جعبه پیغام قرار میگیرد.
type : مشخص کننده نوع پیام است که پیشتر در مورد آن توضیح داده شد.
کامپوننت v-avatar برای تغییر اندازه تصاویر مورد استفاده قرار میگیرد که معمولا جهت نمایش عکس پروفایل استفاده میشود.
طریقه استفاده :
avatar، دارای یک اندازهی پویا است که میتواند برای هر وضعیتی تغییر کند.
برای این کامپوننت سه properties قابل تنظیم است:
color : به وسیله این property میتوان رنگ دلخواهی را برای آواتار مشخص نمود. هم به وسیله نام رنگ میتوان رنگ مورد نظر را مشخص کرد و هم به وسیله کد RGB این کار را صورت داد.
size : به طور پیشفرض برای avatar، سایز 48 تنظیم شدهاست که میتوان این میزان را کم و یا زیاد کرد.
tile : همانند border radius در css عمل میکند. با تنظیم این گزینه میتوانیم یک آواتار گرد داشته باشیم.
به وسیله این کامپوننت میتوان نمادهایی را برای نمایش اطلاعاتی به کاربر یا جلب توجه کاربر به یک عنصر خاص، ایجاد نمود.
این کامپوننت نیز properties خاص خود را دارد که از جمله آن میتوان به color , left , mode , overlab و غیره اشاره کرد.
قطعه کد پایین نشان دهنده چگونگی عملکرد این کامپوننت است:
<div id="app"> <v-app id="inspire"> <div> <v-badge color="purple" left overlap> <template v-slot:badge> <v-icon dark small> done </v-icon> </template> <v-icon color="grey lighten-1" large> account_circle </v-icon> </v-badge> <v-badge overlap color="orange"> <template v-slot:badge> <v-icon dark small> notifications </v-icon> </template> <v-icon large color="grey darken-1"> account_box </v-icon> </v-badge> </div> </v-app> </div>
نتیجه قطعه کد بالا بدین ترتیب است:
این کامپوننت را میتوان جایگزین sidebarها نمود. این کامپوننت در درجه اول در موبایل مورد استفاده قرار میگیرد که میتواند شامل متن و یا آیکن باشد.
به وسیله این کامپوننت امکان انتقال از یک بخش از صفحه به بخشی دیگر امکان پذیر میشود.
این کامپوننت نیز properties خاص خود را دارد که از جمله آن میتوان به active-sync (برای نشان دادن فعال یا غیر فعال بودن گزینه انتخاب شده)، fixed ( برای مشخص کردن موقعیت کامپوننت در صفحه) و موارد دیگر اشاره کرد.
تقسیم بندی اجزاء این کامپوننت به شرح زیر است:
1 - محل قرار گیری کامپوننت
2- آیکن غیر فعال
3- برچسب غیر فعال
4 - آیکن فعال
5- برچسب فعال
قطعه کد پایین نشان دهنده چگونگی یک bottom navbar است:
<div id="app"> <v-app id="inspire"> <v-card height="200px" flat> <div> Active: {{ bottomNav }} // </div> <v-bottom-nav :active.sync="bottomNav" :value="true" absolute color="transparent"> <v-btn color="teal" flat value="recent"> <span>Recent</span> <v-icon>history</v-icon> </v-btn> <v-btn color="teal" flat value="favorites"> <span>Favorites</span> <v-icon>favorite</v-icon> </v-btn> <v-btn color="teal" flat value="nearby"> <span>Nearby</span> <v-icon>place</v-icon> </v-btn> </v-bottom-nav> </v-card> </v-app> </div>
این کامپوننت برای ایجاد یک دکمه چه به صورت متن و یا آیکن مورد استفاده قرار میگیرد. دکمهها به کاربران این امکان را میدهند تا اقداماتی را انجام دهند و انتخابهای خود را تنها با یک کلیک انجام دهند.
از دکمهها ممکن است در جاهای مختلف صفحه به خصوص در دیالوگ باکسها، فرمها و ابزارها مورد استفاده قرار گیرد.
کامپوننت v-btn نیز مانند سایر کامپوننتها تنظیمات خاص خود را دارد که از جمله آن میتوان به کوچکی و بزرگی دکمه، فعال یا غیر فعال بودن دکمه، نوع متن یا آیکن بودن دکمه اشاره نمود.
حالتهای مختلفی از دکمهها وجود دارند که میتوانند به بهتر شدن UI برنامه ما کمک کنند. برای مثال میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
button drop-down variants : دکمههای کرکرهای که معمولا برای نظم و کم جا بودن در صفحه مورد استفاده قرار میگیرند.
icons : آیکنها میتوانند برای محتوای اصلی یک دکمه مورد استفاده قرار بگیرند تا ظاهر زیباتری را به دکمه ما بدهند.
floating : این دکمهها حالت آیکن را دارند؛ با این تفاوت که آیکن مورد نظر، درون یک محتوا قرار میگیرد.
loaders : به وسیله این دکمهها میتوان کاربر را متوجه انجام یک پردازش نمود. به صورت پیشفرض بعد از فشردن این نوع دکمهها محتوای دکمه فشرده شده تغییر ظاهر داده و به شکل یک دایره در حال چرخش در میآید. البته میتوان این پیشفرض را به حالتهای دیگری نیز تغییر داد.
round : این نوع دکمهها دقیقا کارآیی دکمههای معمولی را دارند؛ با این تفاوت که این دکمهها دارای لبههایی گرد هستند.
یک نمونه از ایجاد انواع دکمهها در زیر آمده است:
<div id="app"> <v-app id="inspire"> <div> <v-btn color="success">Success</v-btn> <v-btn color="error">Error</v-btn> <v-btn color="warning">Warning</v-btn> <v-btn color="info">Info</v-btn> </div> </v-app> </div>
یکی از کامپوننتهایی که به تازگی به vuetify اضافه شده است، کامپوننت تقویم یا v-calendar است. از این کامپوننت برای نمایش تاریخ، روز، هفته، ماه و سال استفاده میشود. یک تقویم دارای یک نوع و یک مقدار است که تعیین میکند چه نوع تقویمی، در طول چه مدت زمانی نمایش داده شود.
حالتهای مختلفی برای نمایش تقویم در صفحه وجود دارد که برای مثال میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
events : به وسیله این گزینه میتوان برای هر روز یک رخداد خاص را مشخص نمود که به وسیله کلیک بر روی آن، اطلاعات آن رخداد نمایش داده شود.
weekly : میتوان یک تقویم هفتگی را ایجاد نمود و رخدادهای هفتگی را برای آن تنظیم کرد.
نمونه ایجاد یک تقویم در پایین آمده است:
<div id="app"> <v-app id="inspire"> <v-layout wrap> <v-flex xs12> <v-sheet height="500"> <v-calendar ref="calendar" v-model="start" :type="type" :end="end" color="primary"> </v-calendar> </v-sheet> </v-flex> <v-flex sm4 xs12> <v-btn @click="$refs.calendar.prev()"> <v-icon dark left> keyboard_arrow_left </v-icon> Prev </v-btn> </v-flex> <v-flex sm4 xs12> <v-select v-model="type" :items="typeOptions" label="Type"> </v-select> </v-flex> <v-flex sm4 xs12> <v-btn @click="$refs.calendar.next()"> Next <v-icon right dark> keyboard_arrow_right </v-icon> </v-btn> </v-flex> </v-layout> </v-app> </div>
js قطعه کد new Vue({ el: '#app', data: () => ({ type: 'month', //مشخص کننده نوع تقویم که در اینجا تقویم به صورت ماهانه است start: '2019-01-01', end: '2019-01-06', typeOptions: [ { text: 'Day', value: 'day' }, { text: '4 Day', value: '4day' }, { text: 'Week', value: 'week' }, { text: 'Month', value: 'month' }, { text: 'Custom Daily', value: 'custom-daily' }, { text: 'Custom Weekly', value: 'custom-weekly' } ] }) })
همانطور که در قسمت اول گفته شد، اجزای رابط کاربری (تگهای HTML) در کتابخانهی React به عنوان کامپوننتها (مؤلفههای جزء) شناخته میشوند. React تگها را به عنوان اجزایی مستقل و با وضعیتی مشخص در حافظه میشناسد. دلایل ارزشمند بودن این روش در ادامه بررسی میشود.
خوانایی بهتر (Readability)
React میتواند تگهای یگانه یا مخلوطی از تگهای به هم مرتبط را در پس زمینه ساخته و با یک نام واحد (کامپوننت) به HTML DOM ارسال کند. یعنی اگر جایی یک کامپوننت صدا زده شود، تگ یا تگهای مرتبط به آن کامپوننت را به عنوان خروجی خواهیم داشت. همانطور که میشود تگهای مختلف را به صورت تو در تو استفاده کرد، کامپوننتها را هم میشود به همین روش فراخوانی کرد. در مثال زیر روش صدا زدن چند کامپوننت و تگهایی را که ارائه میدهد، داریم.
// Components in a JavaScript file. <clickableImage href="http://google.com" src="google.png" /> <LinksContainer> <LinksList> <clickableImage href="http://yahoo.com" src="yahoo.png" /> </LinksList> </LinksContainer> <!--Output in HTML DOM--> <a href="http://google.com"> <img src="google.png" /> </a> <div> <div> <ul> <li> <a href="http://google.com"> <img src="google.png" /> </a> </li> </ul> </div> </div>
در قسمت کامپوننتها میبینیم که چطور کامپوننتها یکبار به صورت تکی و یک بار به صورت تو در تو اجرا میشوند. خروجی در قسمت Output واضح است که با نام کامپوننتها هماهنگی دارد. با این مثال چند مورد مشخص میشود.
- به هر کامپوننت قبلا گفته شده چه تگهایی را باید ایجاد کند. در نتیجه با هر بار فراخوانی در هر مکان، تگ یا تگهایی که به آن معرفی شده را میسازد.
- هر کامپوننت میتواند مقادیری را به عنوان ورودی دریافت کند و آنها را به تگها در خروجی اعمال کند. در مثال بالا href و src در فراخوانیهای مختلف، مقادیر متفاوتی را به خروجی میفرستند.
- با انتخاب نام مناسب برای کامپوننتها، بدون آنکه بدانیم چطور ساخته شدهاند میتوانیم حدس بزنیم چه تگهایی را خواهند ساخت و این دلیلی است که خوانایی برنامه افزایش میابد.
- دلیل دیگر که باعث خوانایی برنامه میشود، این است که هر یک از این کامپوننتها میتوانند تگهای زیادی را یک جا بسازند که این کار منجر به کم شدن مقدار کد برنامه میشود. برنامه هر چه کم کدتر، با خوانایی بیشتر!
قابلیت استفاده مجدد
در ادامه وقتی با روش ساخت کامپوننتها آشنا شدیم، متوجه میشویم که کامپوننتها چیزی بیشتر از یک تابع نیستند. وقتی نام یک کامپوننت را فراخوانی کنیم در واقع یک تابع را اجرا میکنیم، به آن پارامتر ورودی را میدهیم و از آن خروجی میگیریم. میدانیم که توابع را میشود یکبار ساخت و چندبار استفاده کرد. بخصوص اگر این توابع به متغیرهای سراسری و سایر توابع وابسته نباشند و به صورت مستقل عمل کنند، میشود آنها را به برنامههای دیگر هم انتقال داد.
نحوه ساخت یک کامپوننت در React
در React به سه روش میشود کامپوننتها را ایجاد کرد. در روش اول توضیحات زیاد خواهند بود، اما در دو روش بعدی فقط نکات کلیدی گفته خواهد شد.
Stateless function components
میخواهیم یک منو از نوشیدنیها را با استفاده از کامپوننتها نمایش دهیم. در یک فایل جاوااسکریپت کدهای زیر را وارد کنید. در ادامه هر بخش توضیح داده خواهد شد.
var hotDrinks = [ { item: "Tea", price: "7000" }, { item: "Espresso", price: "10000" }, { item: "Hot Chocolate", price: "12000" } ]; var MenuItem = function (props) { return ( <li className="list-group-item"> <span className="badge">{props.price}</span> <p>{props.item}</p> </li> ) }; var Menu = function (props) { return ( <div className="row"> <div className="col-md-4"> <ul className="list-group"> {props.data.map(item => <MenuItem {...item} />)} </ul> </div> </div> ) }; ReactDOM.render( <Menu data={hotDrinks} />, document.getElementById("reactTestContainer") )
- فرض میکنیم که لیست نوشیدنیها و قیمت آنها را به فرمتی که میبینید از سرور دریافت کردهایم. (hotDrinks)
- شیء MenuItem یک تابع بدون نام را اجرا میکند. از دیدگاه React این تابع یک کامپوننت است. کامپوننت با هر بار فراخوانی مقادیری را برای یک نوشیدنی و قیمت آن، دریافت میکند.کامپوننت به عنوان خروجی یک تگ <li>، پر شده با مقادیر ورودی را بازگشت میدهد.
- شیء Menu یک تابع بدون نام را اجرا میکند. از دید React این تابع یک کامپوننت است. کامپوننت با هر بار فراخوانی، مجموعهای از نوشیدنیها و قیمت آنها را دریافت میکند. متد map به کمک یک Arrow Function آرایهای از کامپوننت MenuItem ایجاد میکند که به ازای هر عضو ایجاد شده، یکبار MenuItem اجرا میشود. هر عضو (item) دارای یک نام نوشیدنی و قیمت آن است. سه نقطه در {…item} برای پر کردن جای خالی نیست! این عبارت یعنی اینکه مقادیر نام و قیمت را به صورت جداگانه (یعنی دو پارامتر مجزا) به کامپوننت MenuItem ارسال میکند. کامپوننت، به عنوان خروجی یک تگ <ul>، پر شده با آرایهای از کامپوننت MenuItem را بازگشت میدهد.
- متد render از شیء ReactDOM وظیفه ساخت تگهای JSX واقع در کامپوننتها را در HTML DOM به عهده دارد. پارامتر اول render، کامپوننت Menu است با ورودی دادههای گرفته شده از سرور. همانطور که شرح داده شد، کامپوننت Menu با فراخوانی و به کمک دادههای ورودی، کامپوننت MenuItem را پیادهسازی خواهد کرد. پارامتر دوم render، محلی است که تگها باید در آن ساخته شوند. مثلا یک تگ <div>
- در هر کدام از کامپوننتها و در قسمت ReactDOM.render میشود از کامپوننتهای دیگر به صورت تو در تو استفاده کرد.
React.createClass
React یک API درونی برای ایجاد کامپوننتها، به نام createClass دارد. این تابع باید یک شیء پیکربندی درون خود داشته باشد که در آن و بین دو آکولاد {} خواص و متدها تعریف میشوند. تابع createClass برای کار حداقل باید یک متد به نام render داشته باشد که در آن تگهای JSX را قرار میدهیم. کامپوننت MenuItem را که به صورت Stateless ساختیم، دوباره با createClass ایجاد میکنیم.
var MenuItem = React.createClass({ render: function () { return ( <li className="list-group-item"> <span className="badge">{this.props.price}</span> <p>{this.props.item}</p> </li> ) } });
برای خواندن مقادیر ورودی در این روش باید از this استفاده کنیم. بر اساس قواعد شیء گراییِ، MenuItem و Menu کلاس هستند و هر بار در ReactDOM.render کامپوننت Menu را به HTML DOM ارسال میکنیم. یک نمونه از این کلاس ساخته میشود و کلاس Menu، نمونههایی از کلاس MenuItem را میسازد. this به نمونهی ساخته شده از یک کلاس اشاره دارد.
React.Component
در روش آخر با استفاده از extend، از کلاس React.Component ارث بری میکنیم و کامپوننت را میسازیم. مفاهیم کلاس و ارث بری در جاوااسکریپ را میشود از اینجا یاد گرفت. مجددا MenuItem را با این روش ایجاد میکنیم.
class MenuItem extends React.Component { render() { return ( <li className="list-group-item"> <span className="badge">{this.props.price}</span> <p>{this.props.item}</p> </li> ); } }
همانطور که میبینید بین دو روش React.Component و React.createClass تفاوتی جز در syntax آنها نیست. در اینجا از سایر امکانات کلاس در جاوااسکریپت مثل سازنده کلاس میشود استفاده کرد. کامپوننتها در React میتوانند کاری بیشتر از ساخت تگها در HTML DOM را انجام دهند. در قسمت بعد به قابلیت مهم حفظ و دنبال کردن تغییرات در وضعیت کامپوننتها میپردازیم.