مطالب
آموزش Knockout.Js #4
مقید سازی رویداد کلیک
Click Binding روشی است برای اضافه کردن یک گرداننده رویداد در زمانی که قصد داریم یک تابع جاوااسکریپتی را در هنگام کلیک بر روی المان مورد نظر فراخوانی کنیم. از این مقید سازی عموما در عناصر button و input و تگ a استفاده می‌شود. اما در حقیقت در تمام عناصر غیر پنهان صفحه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
<div>
    Number Of Clicks <span data-bind="text: numberOfClicks"></span> times
    <button data-bind="click: clickMe">Click me</button>
</div>
 
<script type="text/javascript">
    var viewModel = {
        numberOfClicks : ko.observable(0),
        clickMe: function() {
            var previousCount = this.numberOfClicks();
            this.numberOfClicks(previousCount + 1);
        }
    };
</script>
رویداد کلیک  button در کد بالا به تابعی با نام clickMe مقید شده است. این تابع در viewModel جاری صفحه تعریف شده است و در بدنه آن تعداد کلیک‌های قبلی را به علاوه یک خواهد کرد. از آنجا که تگ span در بالای صفحه به تعداد کلیک‌ها مقید شده است در نتیجه همواره مقدار این تگ به روز خواهد بود.

*نکته اول: اگر قصد داشته باشیم که عنصر جاری در viewModel را به گرداننده رویداد پاس دهیم چه باید کرد؟
هنگام فراخوانی رویدادها، KO به صورت پیش فرض مقدار جاری مدل را به عنوان اولین پارامتر به این گرداننده پاس می‌دهد. این روش مخصوصا در هنگامی که قصد اجرای عملیاتی خاص بر روی تک تک عناصر یک مجموعه را داشته باشید(مثل حلقه foreach) بسیار مفید خواهد بود.
<ul data-bind="foreach: places">
    <li>
        <span data-bind="text: $data"></span>
        <button data-bind="click: $parent.removePlace">Remove</button>
    </li>
</ul>
 
 <script type="text/javascript">
     function MyViewModel() {
         var self = this;
         self.places = ko.observableArray(['Tehran', 'Esfahan', 'Shiraz']);
 
         self.removePlace = function(place) {
             self.places.remove(place)
         }
     }
     ko.applyBindings(new MyViewModel());
</script>
در تابع removePlace می‌بینید که مقدار آیتم جاری در لیست به عنوان اولین آرگومان به این تابع پاس داده می‌شود، در نتیجه می‌دانیم که کدام عنصر را باید از لیست مورد نظر حذف کنیم. برای به دست آوردن آیتم جاری در لیست از parent$ یا root$ می‌توان استفاده کرد.
همان طور که پست قبل توضیح داده شد؛ برای اینکه بتوانیم از یک viewModel به مجموعه از عناصر در  یک حلقه foreach مقید کنیم امکان استفاده از اشاره گر this میسر نیست. در نتیجه بهتر است در ابتدای viewModel مقدار این اشاره گر را در یک متغیر معمولی (در اینجا به نام self است) ذخیره کنیم و از این پس این متغیر را برای اشاره به عناصر viewModel به کار بریم. در اینجا self به عنواتن یک alias برای this خواهد بود.

*نکته دوم: دسترسی به عنصر رویداد
در بعضی مواقع نیاز است در حین فراخوانی رویداد ،عنصر رویداد DOM  به عنوان فرستنده در اختیار تابع گرداننده قرار گیرد. خبر خوش این است که KO به صورت پیش فرض این عنصر را نیز به عنوان پارامتر دوم به توابع گرداننده رویداد پاس می‌دهد. برای مثال:
<button data-bind="click: myFunction">
    Click me
</button>
 
 <script type="text/javascript">
    var viewModel = {
        myFunction: function(data, event) {
            if (event.shiftKey) {
               
            } else {               
            }
        }
    };
    ko.applyBindings(viewModel);
</script>
تابع myFunction در مثال بالا دارای دو پارامتر است. پارامتر دوم در این تابع به عنوان عنصر فرستنده رویداد مورد استفاده قرار خواهد گرفت. بدین ترتیب در توابع event Handler‌ها می‌توان به راحتی اطلاعات مورد نیاز درباره آبجکت رویداد را به دست آورد.

*نکته سوم: به صورت پیش فرض KO از اجرای عملیات پیش فرض رویداد‌ها جلوگیری به عمل می‌آورد. این به این معنی است که اگر برای رویداد کلیک تگ a بک تابع گرداننده تعریف کرده باشید، بعد از کلیک بر روی این المان؛ مرورگر فقط این تابع تعریف شده توسط شما را فراخوانی خواهد کرد و دیگر عملیات راهبری به صفحه مورد نظر در خاصیت href صورت نخواهد گرفت. اگر به هر دلیلی قصد داشته باشیم که این رفتار صورت نگیرد کافیست در انتهای تابع گرداننده رویداد مقدار true برگشت داده شود.

*نکته چهارم: مفهوم clickBubble
ابتدا به کد زیر دقت کنید:
<div data-bind="click: myDivHandler">
    <button data-bind="click: myButtonHandler">
        Click me
    </button>
</div>
همان طور که مشاهده می‌کنید در کد بالا برای عنصر button یک رویداد کلید تعریف شده است. از طرف دیگر این button درون تگ div قرار دارد که برای این تگ نیز این رویداد کلیک با تابع گرداننده متفاوتی تعریف شده است. نکته این جاست که به صورت پیش فرض بعد از فراخوانی رویداد کلیک عنصر داخلی، رویداد کلیک عنصر خارجی نیز فراخوانی خواهد شد. به این رفتار event bubbling می‌گویند. اگر قصد داشته باشیم که این رفتار را غیر فعال کنیم(بعنی با کلیک بر روی button، رویداد کلیک تگ div اجرا نشود باید مقدار خاصبت clickBubble رویداد عنصر داخلی را برابر false قرار دهیم) به صورت زیر:
<div data-bind="click: myDivHandler">
    <button data-bind="click: myButtonHandler, clickBubble: false">
        Click me
    </button>
</div>
مطالب
آموزش Knockout.Js #3
در ادامه مباحث قبلی، در این پست به بررسی سایر قابلیت‌های Observable‌ها در KO خواهم پرداخت.

Computed Observables

Computed Observablesها به واقع خواصی هستندکه از ترکیب چند خاصیت دیگر به دست می‌آیند یا برای به دست آوردن مقادیر آن‌ها باید یک سری محاسبات را انجام داد. برای مثال به ViewModel زیر دقت کنید:
var personViewModel = {
  firstName: ko.observable("Masoud"),
  lastName: ko.observable("Pakdel")
  this.fullName = ko.computed(function() {
         return this.firstName() + " " + this.lastName();
}, this);
};
همان طور که مشخص است یک خاصیت به نام fullName ایجاد کردم که از ترکیب خواص firstName و lastName به دست آمده است. برای ایجاد این گونه خواص باید از دستور ko.compute استفاده شود که پارامتر ورودی آن یک تابع برای برگشت مقدار مورد نظر است. برای مقید کردن این خاصیت به کنترل مورد نظر نیز همانند قبل عمل خواهیم نمود:
<span data-bind='text: fullName'></span>
آرایه ای از Observable
برای ردیابی و مشاهده تغییرات در یک آرایه باید از Observable array استفاده نماییم. برای درک بهتر موضوع یک مثال را پیاده سازی خواهیم کرد: در این مثال یک لیست از محصولات مورد نظر را داریم به همراه یک button برای اضافه کردن محصول جدید. بعد از کلیک بر روی دکمه مورد نظر، بک محصول جدید، به لیست اضافه خواهد شد و تغییرات لیست در لحظه مشاهده خواهد شد.
ابتدا باید مدل مورد نظر را ایجاد کنیم.
function Product(name, price) {
   this.name = ko.observable(name);
   this.price = ko.observable(price);
}
برای ایجاد یک Observable Array باید از دستور ko.observableArray استفاده کنیم که ورودی آن نیز مجموعه ای از داده مورد نظر است:
this.shoppingCart = ko.observableArray([
  new Product("Beer", 10.99),
  new Product("Brats", 7.99),
  new Product("Buns", 1.49)
]);
در ابتدا یک لیست با سه مقدار خواهیم داشت. برای نمایش لیست، نیاز به یک جدول داریم که کد آن به صورت زیر خواهد بود:
<table>
 <thead><tr>
 <th>Product</th>
 <th>Price</th>
 </tr></thead>
    <tbody data-bind='foreach: shoppingCart'>
  <tr>
   <td data-bind='text: name'></td>
   <td data-bind='text: price'></td>
 </tr>
</tbody>
</table>
یک توضیح : همانطور که می‌بینید در تگ <tbody> از دستور foreach برای پیمایش لیست مورد نظر(shoppingCart) استفاده شده است. برای مقید سازی تگ‌های <td> به مقادیر ViewModel از data-bind attribute استفاده شده است.
حال نیاز به یک button داریم تا با کلیک با بر روی آن یک product جدید به لیست اضافه خواهد شد.
<button data-bind='click: addProduct'>Add Beer</button>
در ViewModel یک تابع جدید به نام addProduct ایجاد می‌کنیم :

this.addProduct = function() {
   this.shoppingCart.push(new Product("More Beer", 10.99));
};
از دستور push برای اضافه کردن یک آیتم به لیست اضافه می‌شود.
تا اینجا کد‌های ViewModel به صورت زیر خواهد بود:
function PersonViewModel()
        {
            this.firstName = ko.observable("John");
            this.lastName = ko.observable("Smith");
            this.checkout = function () {
                alert("Trying to checkout");
            };
            this.fullName = ko.computed(function(){
                return this.firstName() + " " + this.lastName();
            }, this);

            this.shoppingCart = ko.observableArray([
                new Product("Beer", 10.99),
                new Product("Brats", 7.99),
                new Product("Buns", 1.49)
            ]);

            this.addProduct = function () {
                this.shoppingCart.push(new Product("More beer", 10.99));
             };
        };
دریافت سورس مثال تا اینجا
در این مرحله قصد داریم که یک button نیز برای حذف آیتم از لیست ایجاد کنیم. در ابتدا یک تایع جدید به نام removeProduct به صورت زیر ایجاد خواهیم کرد:
this.removeProduct = function(product) {
   self.shoppingCart.remove(product);
}; 
با کمی دقت متوجه خواهید شد که به جای this از self استفاده شده است. در واقع self چیزی نیست جز یک اشاره گر به viewModel جاری. اگر از this استفاده کنید با یک TypeError مواجه خواهید شد و برای جلوگیری از این خطا باید در ابتدای ViewModel دستور زیر را بنویسیم:
function PersonViewModel() {
  var self = this;
و در کد‌های Html جدول مورد نظر نیز باید تغییرات زیر را اعمال کنیم:
<tr>
   <td data-bind='text: name'></td>
   <td data-bind='text: price'></td>
   <td><button data-bind='click:
   $root.removeProduct'>Remove</button></td>
</tr>
به ازای هر محصول یک button داریم که البته رویداد کلیک آن به تابع removeProduct عنصر جاری مقید شده است(root$ به عنصر جاری در لیست اشاره می‌کند).
دستور remove در لیست باعث حذف کامل آیتم از لیست خواهد شد و در خیلی موارد این مورد برای ما خوشایند نیست زیرا حذف یک آیتم از لیست باید در سمت سرور نیز انجام شود نه صرفا در سمت کلاینت، در نتیجه می‌توانیم از دستور destroy استفاده کنیم. استفاده از این دستور باعث خواهد شد که عنصر مورد نظر در لیست نمایش داده نشود ولی به صورت واقعی از لیست حذف نشده است(این کار را با تغییر در مقدار خاصیت destroy_  هر عنصر انجام می‌دهد)
ادامه دارد...
دریافت سورس مثال
پیشنهادها
نحوه‌ی صحیح کار کردن با بوت استرپ
استفاده از فریم ورک‌های CSS هرچند امکان استفاده مجدد از کدها را به همراه یک سری از نکات پیشرفته‌ی طراحی، به صورت خودکار فراهم می‌کنند، اما ... در دراز مدت مانند یک ویروس در سراسر کدهای صفحات برنامه پخش می‌شوند. نیاز است این مساله را کنترل کرد.

منابع پیشنهادی
اشتراک‌ها
ساخت یک بلیط فروشی آنلاین با Blazor WebAssembly

Building an Online Ticket Store with Blazor WebAssembly
Webinar agenda:

0:00 Welcome
2:47 Introduction
4:00 New Blazor WebAssembly Application
5:00 Adding dotnet watch and Hot Reload
7:20 Components and routing
15:29 Making API calls
28:13 CSS Isolation
38:38 Testing components
48:40 State management
1:07:50 State management with cascading parameters
1:18:48 Questions and Wrap-Up 

ساخت یک بلیط فروشی آنلاین با Blazor WebAssembly
اشتراک‌ها
کتابخانه osm
It as a full-screen off-screen menu on (a)steroids.
It is an HTML5/Css3 responsive solution for using (and making) animated large off-screen menus. It uses CSS transitions that are hardware accellerated and much faster then jQuey animations.
It comes packed with presets (20 responsive presets and 30 presets for the editor), included Visual Editor and it is compatible with all modern desktop (HTML5) and mobile browsers (Android and iOS).
کتابخانه osm
مطالب
ساخت یک بلاگ ساده با Ember.js، قسمت پنجم
مقدمات ساخت بلاگ مبتنی بر ember.js در قسمت قبل به پایان رسید. در این قسمت صرفا قصد داریم بجای استفاده از HTML 5 local storage از یک REST web service مانند یک ASP.NET Web API Controller و یا یک ASP.NET MVC Controller استفاده کنیم و اطلاعات نهایی را به سرور ارسال و یا از آن دریافت کنیم.


تنظیم Ember data برای کار با سرور

Ember data به صورت پیش فرض و در پشت صحنه با استفاده از Ajax برای کار با یک REST Web Service طراحی شده‌است و کلیه تبادلات آن نیز با فرمت JSON انجام می‌شود. بنابراین تمام کدهای سمت کاربر قسمت قبل نیز در این حالت کار خواهند کرد. تنها کاری که باید انجام شود، حذف تنظیمات ابتدایی آن برای کار با HTML 5 local storage است.
برای این منظور ابتدا فایل index.html را گشوده و سپس مدخل localstorage_adapter.js را از آن حذف کنید:
 <!--<script src="Scripts/Libs/localstorage_adapter.js" type="text/javascript"></script>-->
همچنین دیگر نیازی به store.js نیز نمی‌باشد:
 <!--<script src="Scripts/App/store.js" type="text/javascript"></script>-->

اکنون برنامه را اجرا کنید، چنین پیام خطایی را مشاهده خواهید کرد:

همانطور که عنوان شد، ember data به صورت پیش فرض با سرور کار می‌کند و در اینجا به صورت خودکار، یک درخواست Get را به آدرس http://localhost:25918/posts جهت دریافت آخرین مطالب ثبت شده، ارسال کرده‌است و چون هنوز وب سرویسی در برنامه تعریف نشده، با خطای 404 و یا یافت نشد، مواجه شده‌است.
این درخواست نیز بر اساس تعاریف موجود در فایل Scripts\Routes\posts.js، به سرور ارسال شده‌است:
Blogger.PostsRoute = Ember.Route.extend({
    model: function () {
        return this.store.find('post');
    }
});
Ember data شبیه به یک ORM عمل می‌کند. تنظیمات ابتدایی آن‌را تغییر دهید، بدون نیازی به تغییر در کدهای اصلی برنامه، می‌تواند با یک منبع داده جدید کار کند.


تغییر تنظیمات پیش فرض آغازین Ember data

آدرس درخواستی http://localhost:25918/posts به این معنا است که کلیه درخواست‌ها، به همان آدرس و پورت ریشه‌ی اصلی سایت ارسال می‌شوند. اما اگر یک ASP.NET Web API Controller را تعریف کنیم، نیاز است این درخواست‌ها، برای مثال به آدرس api/posts ارسال شوند؛ بجای /posts.
برای این منظور پوشه‌ی جدید Scripts\Adapters را ایجاد کرده و فایل web_api_adapter.js را با این محتوا به آن اضافه کنید:
 DS.RESTAdapter.reopen({
      namespace: 'api'
});
سپس تعریف مدخل آن‌را نیز به فایل index.html اضافه نمائید:
 <script src="Scripts/Adapters/web_api_adapter.js" type="text/javascript"></script>
تعریف فضای نام در اینجا سبب خواهد شد تا درخواست‌های جدید به آدرس api/posts ارسال شوند.


تغییر تنظیمات پیش فرض ASP.NET Web API

در سمت سرور، بنابر اصول نامگذاری خواص، نام‌ها با حروف بزرگ شروع می‌شوند:
namespace EmberJS03.Models
{
    public class Post
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Title { set; get; }
        public string Body { set; get; }
    }
}
اما در سمت کاربر و کدهای اسکریپتی، عکس آن صادق است. به همین جهت نیاز است که CamelCasePropertyNamesContractResolver را در JSON.NET تنظیم کرد تا به صورت خودکار اطلاعات ارسالی به کلاینت‌ها را به صورت camel case تولید کند:
using System;
using System.Web.Http;
using System.Web.Routing;
using Newtonsoft.Json.Serialization;
 
namespace EmberJS03
{
    public class Global : System.Web.HttpApplication
    {
 
        protected void Application_Start(object sender, EventArgs e)
        {
            RouteTable.Routes.MapHttpRoute(
               name: "DefaultApi",
               routeTemplate: "api/{controller}/{id}",
               defaults: new { id = RouteParameter.Optional }
               );
 
            var settings = GlobalConfiguration.Configuration.Formatters.JsonFormatter.SerializerSettings;
            settings.ContractResolver = new CamelCasePropertyNamesContractResolver();
        }
    }
}


نحوه‌ی صحیح بازگشت اطلاعات از یک ASP.NET Web API جهت استفاده در Ember data

با تنظیمات فوق، اگر کنترلر جدیدی را به صورت ذیل جهت بازگشت لیست مطالب تهیه کنیم:
namespace EmberJS03.Controllers
{
    public class PostsController : ApiController
    {
        public IEnumerable<Post> Get()
        {
            return DataSource.PostsList;
        } 
    }
}
با یک چنین خطایی در سمت کاربر مواجه خواهیم شد:
  WARNING: Encountered "0" in payload, but no model was found for model name "0" (resolved model name using DS.RESTSerializer.typeForRoot("0"))
این خطا از آنجا ناشی می‌شود که Ember data، اطلاعات دریافتی از سرور را بر اساس قرارداد JSON API دریافت می‌کند. برای حل این مشکل راه‌حل‌های زیادی مطرح شده‌اند که تعدادی از آن‌ها را در لینک‌های زیر می‌توانید مطالعه کنید:
http://jsonapi.codeplex.com
https://github.com/xqiu/MVCSPAWithEmberjs
https://github.com/rmichela/EmberDataAdapter
https://github.com/MilkyWayJoe/Ember-WebAPI-Adapter
http://blog.yodersolutions.com/using-ember-data-with-asp-net-web-api
http://emadibrahim.com/2014/04/09/emberjs-and-asp-net-web-api-and-json-serialization

و خلاصه‌ی آن‌ها به این صورت است:
خروجی JSON تولیدی توسط ASP.NET Web API چنین شکلی را دارد:
[
  {
    Id: 1,
    Title: 'First Post'
  }, {
    Id: 2,
    Title: 'Second Post'
  }
]
اما Ember data نیاز به یک چنین خروجی دارد:
{
  posts: [{
    id: 1,
    title: 'First Post'
  }, {
    id: 2,
    title: 'Second Post'
  }]
}
به عبارتی آرایه‌ی مطالب را از ریشه‌ی posts باید دریافت کند (مطابق فرمت JSON API). برای انجام اینکار یا از لینک‌های معرفی شده استفاده کنید و یا راه حل ساده‌ی ذیل هم پاسخگو است:
using System.Web.Http;
using EmberJS03.Models;
 
namespace EmberJS03.Controllers
{
    public class PostsController : ApiController
    {
        public object Get()
        {
            return new { posts = DataSource.PostsList };
        }
    }
}
در اینجا ریشه‌ی posts را توسط یک anonymous object ایجاد کرده‌ایم.
اکنون اگر برنامه را اجرا کنید، در صفحه‌ی اول آن، لیست عناوین مطالب را مشاهده خواهید کرد.


تاثیر قرارداد JSON API در حین ارسال اطلاعات به سرور توسط Ember data

در تکمیل کنترلرهای Web API مورد نیاز (کنترلرهای مطالب و نظرات)، نیاز به متدهای Post، Update و Delete هم خواهد بود. دقیقا فرامین ارسالی توسط Ember data توسط همین HTTP Verbs به سمت سرور ارسال می‌شوند. در این حالت اگر متد Post کنترلر نظرات را به این شکل طراحی کنیم:
 public HttpResponseMessage Post(Comment comment)
کار نخواهد کرد؛ چون مطابق فرمت JSON API ارسالی توسط Ember data، یک چنین شیء JSON ایی را دریافت خواهیم کرد:
{"comment":{"text":"data...","post":"3"}}
بنابراین Ember data چه در حین دریافت اطلاعات از سرور و چه در زمان ارسال اطلاعات به آن، اشیاء جاوا اسکریپتی را در یک ریشه‌ی هم نام آن شیء قرار می‌دهد.
برای پردازش آن، یا باید از راه حل‌های ثالث مطرح شده در ابتدای بحث استفاده کنید و یا می‌توان مطابق کدهای ذیل، کل اطلاعات JSON ارسالی را توسط کتابخانه‌ی JSON.NET نیز پردازش کرد:
namespace EmberJS03.Controllers
{
    public class CommentsController : ApiController
    {
        public HttpResponseMessage Post(HttpRequestMessage requestMessage)
        {
            var jsonContent = requestMessage.Content.ReadAsStringAsync().Result;
            // {"comment":{"text":"data...","post":"3"}}
            var jObj = JObject.Parse(jsonContent);
            var comment = jObj.SelectToken("comment", false).ToObject<Comment>();


            var id = 1;
            var lastItem = DataSource.CommentsList.LastOrDefault();
            if (lastItem != null)
            {
                id = lastItem.Id + 1;
            }
            comment.Id = id;
            DataSource.CommentsList.Add(comment);

            // ارسال آی دی با فرمت خاص مهم است
            return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.Created, new { comment = comment });
        }
    }
}
در اینجا توسط requestMessage به محتوای ارسال شده‌ی به سرور که همان شیء JSON ارسالی است، دسترسی خواهیم داشت. سپس متد JObject.Parse، آن‌را به صورت عمومی تبدیل به یک شیء JSON می‌کند و نهایتا با استفاده از متد SelectToken آن می‌توان ریشه‌ی comment و یا در کنترلر مطالب، ریشه‌ی post را انتخاب و سپس تبدیل به شیء Comment و یا Post کرد.
همچنین فرمت return نهایی هم مهم است. در این حالت خروجی ارسالی به سمت کاربر، باید مجددا با فرمت JSON API باشد؛ یعنی باید comment اصلاح شده را به همراه ریشه‌ی comment ارسال کرد. در اینجا نیز anonymous object تهیه شده، چنین کاری را انجام می‌دهد.


Lazy loading در Ember data

تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنید، لیست مطالب صفحه‌ی اول را مشاهده خواهید کرد، اما لیست نظرات آن‌ها را خیر؛ از این جهت که ضرورتی نداشت تا در بار اول ارسال لیست مطالب به سمت کاربر، تمام نظرات متناظر با آن‌ها را هم ارسال کرد. بهتر است زمانیکه کاربر یک مطلب خاص را مشاهده می‌کند، نظرات خاص آن‌را به سمت کاربر ارسال کنیم.
در تعاریف سمت کاربر Ember data، پارامتر دوم رابطه‌ی hasMany که با async:true مشخص شده‌است، دقیقا معنای lazy loading را دارد.
Blogger.Post = DS.Model.extend({
   title: DS.attr(),
   body: DS.attr(),
   comments: DS.hasMany('comment', { async: true } /* lazy loading */)
});
در سمت سرور، دو راه برای فعال سازی این lazy loading تعریف شده در سمت کاربر وجود دارد:
الف) Idهای نظرات هر مطلب را به صورت یک آرایه، در بار اول ارسال لیست نظرات به سمت کاربر، تهیه و ارسال کنیم:
namespace EmberJS03.Models
{
    public class Post
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Title { set; get; }
        public string Body { set; get; }
 
        // lazy loading via an array of IDs
        public int[] Comments { set; get; } 
    }
}
در اینجا خاصیت Comments، تنها کافی است لیستی از Idهای نظرات مرتبط با مطلب جاری باشد. در این حالت در سمت کاربر اگر مطلب خاصی جهت مشاهده‌ی جزئیات آن انتخاب شود، به ازای هر Id ذکر شده، یکبار دستور Get صادر خواهد شد.
ب) این روش به علت تعداد رفت و برگشت بیش از حد به سرور، کارآیی آنچنانی ندارد. بهتر است جهت مشاهده‌ی جزئیات یک مطلب، تنها یکبار درخواست Get کلیه نظرات آن صادر شود.
برای اینکار باید مدل برنامه را به شکل زیر تغییر دهیم:
namespace EmberJS03.Models
{
    public class Post
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Title { set; get; }
        public string Body { set; get; }
 
        // load related models via URLs instead of an array of IDs
        // ref. https://github.com/emberjs/data/pull/1371
        public object Links { set; get; }
 
        public Post()
        {
            Links = new { comments = "comments" }; // api/posts/id/comments
        }
    }
}
در اینجا یک خاصیت جدید به نام Links ارائه شده‌است. نام Links در Ember data استاندارد است و از آن برای دریافت کلیه اطلاعات لینک شده‌ی به یک مطلب استفاده می‌شود. با تعریف این خاصیت به نحوی که ملاحظه می‌کنید، اینبار Ember data تنها یکبار درخواست ویژه‌ای را با فرمت api/posts/id/comments، به سمت سرور ارسال می‌کند. برای مدیریت آن، قالب مسیریابی پیش فرض {api/{controller}/{id را می‌توان به صورت {api/{controller}/{id}/{name اصلاح کرد:
namespace EmberJS03
{
    public class Global : System.Web.HttpApplication
    {
 
        protected void Application_Start(object sender, EventArgs e)
        {
            RouteTable.Routes.MapHttpRoute(
               name: "DefaultApi",
               routeTemplate: "api/{controller}/{id}/{name}",
               defaults: new { id = RouteParameter.Optional, name = RouteParameter.Optional }
               );
 
            var settings = GlobalConfiguration.Configuration.Formatters.JsonFormatter.SerializerSettings;
            settings.ContractResolver = new CamelCasePropertyNamesContractResolver();
        }
    }
}
اکنون دیگر درخواست جدید api/posts/3/comments با پیام 404 یا یافت نشد مواجه نمی‌شود.
در این حالت در طی یک درخواست می‌توان کلیه نظرات را به سمت کاربر ارسال کرد. در اینجا نیز ذکر ریشه‌ی comments همانند ریشه posts، الزامی است:
namespace EmberJS03.Controllers
{
    public class PostsController : ApiController
    {
        //GET api/posts/id
        public object Get(int id)
        {
            return
                new
                {
                    posts = DataSource.PostsList.FirstOrDefault(post => post.Id == id),
                    comments = DataSource.CommentsList.Where(comment => comment.Post == id).ToList()
                };
        }
    }
}


پردازش‌های async و متد transitionToRoute در Ember.js

اگر متد حذف مطالب را نیز به کنترلر Posts اضافه کنیم:
namespace EmberJS03.Controllers
{
    public class PostsController : ApiController
    {
        public HttpResponseMessage Delete(int id)
        {
            var item = DataSource.PostsList.FirstOrDefault(x => x.Id == id);
            if (item == null)
                return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.NotFound);

            DataSource.PostsList.Remove(item);

            //حذف کامنت‌های مرتبط
            var relatedComments = DataSource.CommentsList.Where(comment => comment.Post == id).ToList();
            relatedComments.ForEach(comment => DataSource.CommentsList.Remove(comment));

            return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.OK, new { post = item });
        }
    }
}
قسمت سمت سرور کار تکمیل شده‌است. اما در سمت کاربر، چنین خطایی را دریافت خواهیم کرد:
 Attempted to handle event `pushedData` on  while in state root.deleted.inFlight.
منظور از حالت inFlight در اینجا این است که هنوز کار حذف سمت سرور تمام نشده‌است که متد transitionToRoute را صادر کرده‌اید. برای اصلاح آن، فایل Scripts\Controllers\post.js را باز کرده و پس از متد destroyRecord، متد then را قرار دهید:
Blogger.PostController = Ember.ObjectController.extend({
    isEditing: false,
    actions: {
        edit: function () {
            this.set('isEditing', true);
        },
        save: function () {
            var post = this.get('model');
            post.save();
 
            this.set('isEditing', false);
        },
        delete: function () {
            if (confirm('Do you want to delete this post?')) {
                var thisController = this;
                var post = this.get('model');
                post.destroyRecord().then(function () {
                    thisController.transitionToRoute('posts');
                });
            }
        }
    }
});
به این ترتیب پس از پایان عملیات حذف سمت سرور، قسمت then اجرا خواهد شد. همچنین باید دقت داشت که this اشاره کننده به کنترلر جاری را باید پیش از فراخوانی then ذخیره و استفاده کرد.


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
EmberJS03_05.zip
نظرات مطالب
پردازش فایل‌های XML با استفاده از jQuery
function ReadFlagsOnXml(divControlName, XMLFile) {
    var div = $("#" + divControlName);
    console.log($(div).text());

    $.ajax({
        type: "GET",
        url: XMLFile,
        dataType: "xml",
        success: function(xml) {
            var xmlDoc = $.parseXML(xml),
                $xml = $(xmlDoc);
            console.log(xml);

            var countries = $(xml).find('Countries');
            $(countries).find('Country').each(function() {
                var countryName = $(this).find('Name').text();
                var flagImage = $(this).find('Image').text();
                $("<img>", {
                    src: flagImage,
                    title: countryName
                }).appendTo($(div));

            });
        }
    });
}
این کد روی IIS به خوبی اجرا میشه ولی داخل یک دایرکتوری، روی پروتکل file خیر
نظرات مطالب
متدهای کمکی مفید در پروژه های asp.net mvc
بنده دستی این موارد رو حذف کردم (حاصل از مشاهده در پروژه‌های مختلف) :

 public static string RemoveAllHtmlTags(this string text)
        {
            var withoutHtml = String.IsNullOrEmpty(text) ?
                          String.Empty :
                          Regex.Replace(text, @"<(.|\n)*?>", String.Empty);



            withoutHtml = withoutHtml.Replace("&nbsp;", " ");
            withoutHtml = withoutHtml.Replace("&zwnj;", " ");
            withoutHtml = withoutHtml.Replace("&quot;", " ");
            withoutHtml = withoutHtml.Replace("amp;", "");
            withoutHtml = withoutHtml.Replace("&laquo;", "«");
            withoutHtml = withoutHtml.Replace("&raquo;", "»");

            return withoutHtml;
        }
نظرات مطالب
استفاده از لوسین برای برجسته سازی عبارت جستجو شده در نتایج حاصل
- بله. نیاز است مدام این ایندکس را به روز نگه داشت.
- برای این موارد متداول از تاریخ تا تاریخ، از همان SQL معمولی استفاده کنید. هر جایی که امکان تعریف ایندکس و کوئری‌های SQL ایی که از ایندکس استفاده می‌کنند، وجود دارد، روش‌های متداول SQLایی بهینه‌ترین روش‌ها هستند. هدف در اینجا، full text search است بر روی انبوهی text. جستجوی بسیار سریع روی فیلدهای ایندکس نشده حجیم متنی با کیفیتی بالا. این هدف full text search است. چیزی مثل جستجوی گوگل.
در غیر اینصورت نیاز خواهید داشت از عبارات sql به همراه like استفاده کنید که ... بسیار کند هستند؛ چون باید کل جداول و بانک اطلاعاتی را هربار اسکن کنند و در حالت استفاده از like از ایندکس استفاده نمی‌شود.
مطالب
Gulp #4
همانطورکه در مقاله‌ی قبلی پایه‌ی ورک فلوی خود را راه اندازی کردیم، در این مقاله می‌خواهیم با طراحی یک صفحه، با بوت استرپ شخصی سازی شده، در عمل با کارایی گالپ آشنا شویم.
دمو پایانی:


به هنگام سازی مرورگر و بارگذاری مجدد به صورت خودکار

یکی از موارد فوق العاده تکراری در هنگام توسعه‌ی وب، برای یک توسعه دهنده سمت کاربر (Front end Developer)  ریلود کردن مرورگر است. همچنین تست وب سایت یا آپلود در موبایل و سایر داستگاه‌ها، متداول است. با پلاگین گالپ می‌توان این مشکل را به صورت بهینه‌ای حل کرد.

نصب

برای نصب دستور زیر را در مسیر پروژه، در ترمینال سیستم عامل خود وارد کنید.
npm install browser-sync gulp --save-dev
می‌دانیم برای استفاده از یک پلاگین باید توسط متد require آن را به یک متغیر انتساب دهیم؛ به صورت زیر:
var gulp = require('gulp'),
    sass = require('gulp-ruby-sass'),
    notify = require('gulp-notify'),
    browserSync = require('browser-sync'), // Add browser syns plugin
    bower = require('gulp-bower');
توجه کنید هر پلاگینی که اضافه می‌کنید، باید تسک مربوط به آن را بنویسیم تا بتوانیم از آن استفاده کنیم. برای این پلاگین فقط مشخص کردن مسیر root سرور کافی است.
gulp.task('browserSync', function() {
    browserSync({
        server: {
            baseDir: './' //our server root
        }
    });
});
حال می‌خواهیم با زدن gulp watch، تمام کارهای ما به صورت خودکار انجام شوند. اما این دستور که در جلسه‌ی قبل آن‌را تعریف کردیم، فقط منتظر انجام یک تغییر است. تسک watch را به گونه‌ای تغییر می‌دهیم که ابتدا تسک‌های css , brower sync انجام شوند (به دلیل اینکه باید ابتدا، سرور راه اندازی شود) سپس گالپ منتظر تغییرات باشد و آنها را اعمال کند. 
gulp.task('watch', [ 'css','browserSync'], function() {

})
تسک‌های html,css,browserSync قبل از تسک watch اجرا می‌شوند. طبق مستندات، این پلاگین یکی از توابع API متد watch است و کار آن همانند متد مشابهی در گالپ است. آن را برای ریلود خودکار مرورگر استفاده می‌کنیم.
// Rerun the task when a file changes
gulp.task('watch', ['html', 'css','browserSync'], function() {
    gulp.watch(config.sassPath + '/**/*.scss', ['css']);
    gulp.watch(config.htmlPath , ['html'] )
    browserSync.watch("./*.html").on("change", browserSync.reload); // browserSync watch task
});
می‌خواهیم بعد از کامپایل، فایل‌های sass هم مرورگر دوباره بارگذاری شوند. کد زیر را به انتهای تسک css اضافه می‌کنیم:
.pipe(browserSync.reload({
      stream: true
  }));
بسیار خوب با انجام این کار‌ها پلاگین باید به‌درستی کار کند.

شخصی سازی بوت استرپ

برای شخصی سازی بوت استرپ کافی است ابتدا فایل‌های sass بوت استرپ و FontAwesome را در style.scss ایمپورت کنیم؛ به این صورت:
@import "bootstrap";
@import "font-awesome";
حال دستور gulp را می‌زنیم. با اینکار فایل style.scss کامپایل می‌شود. می‌خواهیم یک فونت فارسی و یک قالب فلت را به پروژه‌ا‌مان اعمال کنیم. من فایل‌ها را اضافه کرده‌ام و شما با یک نگاه می‌توانید، چیزی را که گفتم درک کنید.
@import "fonts-fa";
@import "variable";
@import "bootstrap";
@import "font-awesome";
@import "rtl.scss";
@import "typography";
نکته : سعی کنید برای استایل هر قسمت، یک فایل مجزا درست کنید؛ مانند مثال بالا که در پروژه لحاظ شده.
برای توسعه‌ی پروژه، ابتدا مخزن گیت هاب را فورک کرده و با زدن دستورات زیر کار خود را آغاز کنید:
  1. sudo npm install
  2. gulp
  3. gulp watch


مخزن گیت هاب : کامیت : 

Add : browserSync plugin and index.html