به صورت خلاصه:
- اگر فقط از کامپوننتهای کلاسی استفاده میکنید، mobx-react@5 برای کار شما پاسخگو است.
- اگر از کامپوننتهای کلاسی و همچنین کامپوننتهای تابعی در برنامهی خود استفاده میکنید، mobx-react@6 به همراه mobx-react-lite نیز ارائه میشود و هر دو روش را با هم پوشش میدهد.
- اگر فقط از کامپوننتهای تابعی جدید استفاده میکنید، هوکهای کتابخانهی کوچک mobx-react-lite برای کار شما کافی است.
معرفی useLocalStore Hook و useObserver Hook
در مطالب قبلی، روش تعریف یک کلاس مخزن حالت MobX را توسط تزئین کنندههایی مانند observable، computed و action بررسی کردیم. همچنین دریافتیم که تعریف یک چنین تزئین کنندههایی، یا نیاز به استفادهی از تایپاسکریپت را دارد و یا باید پروژهی React را جهت تغییر کامپایلر Babel آن و فعالسازی decorators، مقداری ویرایش کرد. با useLocalStore Hook هرچند تمام روشهای قبلی هنوز هم پشتیبانی میشوند، اما دیگر نیاز به استفادهی از decorators نیست. useLocalStore تابعی است که یک شیء را باز میگرداند. هر خاصیتی از این شیء، به صورت خودکار observable درنظر گرفته میشود. تمام getters آن به عنوان computed properties تفسیر میشوند و تمام متدهای آن، action درنظر گرفته خواهند شد.
یک مثال:
import React from 'react' import { useLocalStore, useObserver } from 'mobx-react' // 6.x export const SmartTodo = () => { const todo = useLocalStore(() => ({ title: 'Click to toggle', done: false, toggle() { todo.done = !todo.done }, get emoji() { return todo.done ? '😜' : '🏃' }, })) return useObserver(() => ( <h3 onClick={todo.toggle}> {todo.title} {todo.emoji} </h3> )) }
- روش استفادهی از تابع useLocalStore، میتواند به صورت محلی (همانند اسم آن) مختص به یک کامپوننت باشد. یعنی میتوان بجای state استاندارد React که اجازهی تغییر مستقیم خواص آنرا نمیدهد، از MobX State محلی ارائه شدهی توسط useLocalStore استفاده کرد و یا میتوان useLocalStore را به صورت global نیز تعریف کرد که در ادامهی بحث به آن میپردازیم.
- در مثال فوق، طول عمر شیء ایجاد شدهی توسط useLocalStore، محلی و محدود به طول عمر کامپوننت تابعی تعریف شدهاست.
- در اینجا شیء بازگشت داده شدهی توسط useLocalStore، دارای دو خاصیت title و done است. این دو خاصیت بدون نیاز به هیچ تعریف خاصی، observable در نظر گرفته میشوند. Fi به علاوه خاصیت getter آن به نام emoji نیز به عنوان یک خاصیت محاسباتی MobX تفسیر شده و متد toggle آن به صورت یک action پردازش میشود. بنابراین در حین کار با MobX Hooks دیگر نیازی به تغییر ساختار پروژهی React، برای پشتیبانی از decorators نیست.
- در این مثال، return useObserver را نیز مشاهده میکنید. کار آن رندر مجدد کامپوننت، با تغییر یکی از خواص observable ردیابی شدهی توسط آن است.
امکان تعریف global state با کمک useLocalStore
نام useLocalStore از این جهت انتخاب شدهاست که مشخص کند مخزن حالت ایجاد شدهی توسط آن، درون یک کامپوننت به صورت محلی ایجاد میشود و سراسری نیست. اما این نکته به این معنا نیست که نمیتوان مخزن حالت ایجاد شدهی توسط آنرا در بین سلسه مراتب کامپوننتهای برنامه به اشتراک گذاشت. توسط تابع useLocalStore میتوان چندین مخزن حالت را ایجاد کرد و سپس توسط شیءای دیگر آنها را یکی کرده و در آخر به کمک Context API خود React آنرا در اختیار تمام کامپوننتهای برنامه قرار داد.
تا نگارش MobX 5x (و همچنین پس از آن)، توسط inject@ میتوان یک مخزن حالت را در اختیار یک کامپوننت قرار داد (مانند inject('myStore')). طراحی inject@ مربوط است به زمانیکه امکان دسترسی به Context پشت صحنهی React به صورت عمومی توسط Context API آن ارائه نشده بود. به همین جهت از این پس دیگر نیازی به استفادهی از آن نیست.
چگونه توسط MobX Hooks، یک مخزن حالت سراسری را ایجاد کنیم؟
برای ایجاد یک مخزن حالت سراسری با روش جدید MobX Hooks، مراحل زیر را میتوان طی کرد:
الف) ایجاد شیء store
ابتدا متدی را مانند createStore ایجاد میکنیم، به نحوی که یک شیء را بازگشت دهد. این شیء همانطور که عنوان شد، خواصش، getters و متدهای آن، توسط MobX ردیابی خواهند شد (مانند const todo = useLocalStore مثال فوق) و نیازی به اعمال MobX Decorators را ندارند.
export function createStore() { return { // ... } }
ب) برپایی Context
اینبار دیگر نه از شیء Provider خود MobX استفاده میکنیم و نه از تزئین کنندهی inject@ آن؛ بلکه از React Context استاندارد استفاده خواهیم کرد:
import React from 'react'; import { createStore } from './createStore'; import { useLocalStore } from 'mobx-react'; // 6.x or mobx-react-lite@1.4.0 const storeContext = React.createContext(null); export const StoreProvider = ({ children }) => { const store = useLocalStore(createStore); return <storeContext.Provider value={store}>{children}</storeContext.Provider>; } export const useStore = () => { const store = React.useContext(storeContext); if (!store) { throw new Error('useStore must be used within a StoreProvider.'); } return store }
- سپس توسط React.createContext، یک شیء Context استاندارد React را ایجاد میکنیم؛ به نام storeContext.
- تابع کمکی StoreProvider، جایگزین شیء Provider قبلی MobX میشود. یعنی کارش محصور کردن کامپوننت App برنامه است تا شیء store را در اختیار سلسه مراتب کامپوننتهای React قرار دهد. در اینجا children به همان کامپوننتهایی که قرار است توسط Context.Provider محصور شوند اشاره میکند.
- تابع کمکی useStore، جهت محصور کردن متد React.useContext، اضافه شدهاست. میتوانید useContext Hook را به صورت مستقیم در کامپوننتهای تابعی فراخوانی کنید و یا میتوانید از متد کمکی useStore بجای آن استفاده نمائید تا حجم کدهای تکراری برنامه کاهش یابد.
ج) استفادهی از StoreProvider تهیه شده
اکنون با استفاده از متد StoreProvider فوق که شیء Context.Provider استاندارد React را بازگشت میدهد، میتوان کامپوننتهای بالاترین کامپوننت سلسه مراتب کامپوننتهای برنامه را محصور کرد، تا تمام آنها بتوانند به store ذخیره شدهی در Provider، دسترسی پیدا کنند:
export default function App() { return ( <StoreProvider> <main> <Component1 /> <Component2 /> <Component3 /> </main> </StoreProvider> ); }
د) استفاده از store مهیا شده در کامپوننتهای تابعی برنامه
پس از تهیهی متدی کمکی useStore که در حقیقت همان useContext Hook است، میتوان به کمک آن در کامپوننتهای تابعی، به store و تمام امکانات آن دسترسی پیدا کرد:
const store = useStore();
سؤال: آیا هنوز هم میتوان یک مخزن پیچیدهی متشکل از چندین کلاس را تشکیل داد؟
پاسخ: بله. برای مثال ابتدا دو کلاس جدید CounterStore و ThemeStore را به نحو متداولی، با استفادهی از MobX decorators طراحی میکنیم (دقیقا مانند مثال قسمت قبل). سپس بجای ذکر نال، بجای پارامتر متد createContext، آنرا با یک شیء جدید مقدار دهی میکنیم که هر کدام از خواص آن، به یک وهله از مخازن حالت ایجاد شده اشاره میکند:
export const storesContext = React.createContext({ counterStore: new CounterStore(), themeStore: new ThemeStore(), }); export const useStores = () => React.useContext(storesContext);
const { counterStore } = useStores();
چند نکتهی تکمیلی
نکته 1: با اشیاء MobX از Object Destructuring استفاده نکنید!
اگر بر روی اشیاء MobX از Object Destructuring استفاده کنیم، خروجی آن تبدیل به متغیرهای سادهای خواهند شد که دیگر ردیابی نمیشوند.
برای مثال اگر counterStore مثال فوق به همراه خاصیت observable ای به نام activeUserName است، آنرا به صورت زیر تبدیل به متغیر activeUserName نکنید؛ چون دیگر reactive نخواهد بود:
const { counterStore: { activeUserName }, } = useStores();
const { counterStore } = useStores();
نکته 2: مدیریت side effects با MobX
در مورد اثرات جانبی و side effects در مطلب «قسمت 32 - React Hooks - بخش 3 - نکات ویژهی برقراری ارتباط با سرور» بیشتر بحث شد. اگر یک اثر جانبی مانند تنظیم document.title، به مقدار یک خاصیت observable وابسته بود، میتوان از متد autorun که تغییرات آنها را ردیابی میکند، درون useEffect Hook استاندارد، استفاده کرد:
import React from 'react' import { autorun } from 'mobx' function useDocumentTitle(store) { React.useEffect( () => autorun(() => { document.title = `${store.title} - ${store.sectionName}` }), [], // note empty dependencies ) }
نکته 4: روش فعالسازی MobX strict mode
اگر strict mode را در Mobx به روش زیر فعال کنیم:
import { configure } from "mobx"; configure({ enforceActions: true });
نکته 3: روش انجام اعمال async در MobX
فرض کنید یک عملیات async را در یک اکشن متد کلاس حالت MobX، به صورت زیر انجام دادهایم و نتیجهی آن به خاصیت weatherData آن کلاس که observable است، به صورت مستقیم انتساب داده شدهاست:
@action loadWeather = city => { fetch( `https://abnormal-weather-api.herokuapp.com/cities/search?city=${city}` ) .then(response => response.json()) .then(data => { this.weatherData = data; }); };
راه حل اول: تغییر خاصیت this.weatherData را به یک اکشن متد مجزا انتقال میدهیم:
@action setWeather = data => { this.weatherData = data; };
راه حل دوم: اگر نمیخواهیم یک اکشن متد جدید را تعریف کنیم، میتوان از متد کمکی runInAction در داخل یک callback استفاده کرد:
loadWeatherInline = city => { fetch(`http://jsonplaceholder.typicode.com/comments/${city}`) .then(response => response.json()) .then(data => { runInAction(() => (this.weatherData = data)); }); };
در مورد اعمال async/await چطور؟
در اینجا هم تفاوتی نمیکند. هر چیزی پس از await، شبیه به حالت متد then پردازش میشود. به همین جهت در اینجا نیز باید از یکی از دو راه حل ارائه شده، استفاده کرد:
loadWeatherAsync = async city => { const response = await fetch( `http://jsonplaceholder.typicode.com/comments/${city}` ); const data = await response.json(); runInAction(() => { this.weatherData = data; }); };
ایجاد کاتالوگهای Full text search و ایندکسهای آن
همانطور که در قسمت قبل نیز عنوان شد، فیلترهای FTS آفیس، علاوه بر اینکه امکان جستجوی پیشرفته FTS را بر روی کلیه فایلهای مجموعه آفیس میسر میکنند، امکان جستجوی FTS را بر روی خواص ویژه اضافی آنها، مانند نام نویسنده، واژههای کلیدی، تاریخ ایجاد و امثال آن نیز به همراه دارند.
اینکه چه خاصیتی را بتوان جستجو کرد نیز بستگی به نوع فیلتر نصب شده دارد. برای تعریف خواص قابل جستجوی یک سند، باید یک SEARCH PROPERTY LIST را ایجاد کرد:
CREATE SEARCH PROPERTY LIST WordSearchPropertyList; GO ALTER SEARCH PROPERTY LIST WordSearchPropertyList ADD 'Authors' WITH (PROPERTY_SET_GUID = 'F29F85E0-4FF9-1068-AB91-08002B27B3D9', PROPERTY_INT_ID = 4, PROPERTY_DESCRIPTION = 'System.Authors - authors of a given item.'); GO
بهبود کیفیت جستجو توسط Stop lists و Stop words
به یک سری از کلمات و حروف، اصطلاحا noise words گفته میشود. برای مثال در زبان انگلیسی حروف و کلماتی مانند a، is، the و and به صورت خودکار از FTS حذف میشوند؛ چون جستجوی آنها بیحاصل است. به اینها stop words نیز میگویند.
با استفاده از کوئری ذیل میتوان لیست stop words تعریف شده در بانک اطلاعاتی جاری را مشاهده کرد:
-- Check the Stopwords list SELECT w.stoplist_id, l.name, w.stopword, w.language FROM sys.fulltext_stopwords AS w INNER JOIN sys.fulltext_stoplists AS l ON w.stoplist_id = l.stoplist_id;
-- Stopwords list CREATE FULLTEXT STOPLIST SQLStopList; GO -- Add a stopword ALTER FULLTEXT STOPLIST SQLStopList ADD 'SQL' LANGUAGE 'English'; GO
کاتالوگهای Full Text Search
ایندکسهای ویژهی FTS، در مکانهایی به نام Full Text Catalogs ذخیره میشوند. این کاتالوگها صرفا یک شیء مجازی بوده و تنها برای تعریف ظرفی دربرگیرندهی ایندکسهای FTS تعریف میشوند. در نگارشهای پیش از 2012 اس کیوال سرور، این کاتالوگها اشیایی فیزیکی بودند؛ اما اکنون تبدیل به اشیایی مجازی شدهاند.
حالت کلی تعریف یک fulltext catalog به نحو ذیل است:
create fulltext catalog catalog_name on filegroup filegroup_name in path 'rootpath' with some_options as default authoriztion owner_name accent_sensivity = {on|off}
به صورت پیش فرض حساسیت به لهجه یا accent_sensivity خاموش است. اگر روشن شود، باید کل ایندکس مجددا بازسازی شود.
ایجاد ایندکسهای Full Text
پس از ایجاد یک fulltext catalog، اکنون نوبت به تعریف ایندکسهایی فیزیکی هستند که داخل این کاتالوگها ذخیره خواهند شد:
-- Full-text catalog CREATE FULLTEXT CATALOG DocumentsFtCatalog; GO -- Full-text index CREATE FULLTEXT INDEX ON dbo.Documents ( docexcerpt Language 1033, doccontent TYPE COLUMN doctype Language 1033 STATISTICAL_SEMANTICS ) KEY INDEX PK_Documents ON DocumentsFtCatalog WITH STOPLIST = SQLStopList, SEARCH PROPERTY LIST = WordSearchPropertyList, CHANGE_TRACKING AUTO; GO
CHANGE_TRACKING AUTO به این معنا است که SQL Server به صورت خودکار کار به روز رسانی این ایندکس را با تغییرات رکوردها انجام خواهد داد.
ذکر STATISTICAL_SEMANTICS، منحصر به SQL Server 2012 بوده و کار آن تشخیص واژههای کلیدی و ایجاد ایندکسهای یافتن اسناد مشابه است. برای استفاده از آن حتما نیاز است مطابق توضیحات قسمت قبل، Semantic Language Database پیشتر نصب شده باشد.
توسط STOPLIST، لیست واژههایی که قرار نیست ایندکس شوند را معرفی خواهیم کرد. SQLStopList را در ابتدای بحث ایجاد کردیم.
Language 1033 به معنای استفاده از زبان US English است.
نحوهی استفاده از SEARCH PROPERTY LIST ایی که پیشتر تعریف کردیم را نیز در اینجا ملاحظه میکنید.
مثالی برای ایجاد ایندکسهای FTS
برای اینکه ربط منطقی نکات عنوان شده را بهتر بتوانید بررسی و آزمایش کنید، مثال ذیل را درنظر بگیرید.
ابتدا جدول Documents را برای ذخیره سازی تعدادی سند، ایجاد میکنیم:
CREATE TABLE dbo.Documents ( id INT IDENTITY(1,1) NOT NULL, title NVARCHAR(100) NOT NULL, doctype NCHAR(4) NOT NULL, docexcerpt NVARCHAR(1000) NOT NULL, doccontent VARBINARY(MAX) NOT NULL, CONSTRAINT PK_Documents PRIMARY KEY CLUSTERED(id) );
سپس اطلاعاتی را در این جدول ثبت میکنیم:
-- Insert data -- First row INSERT INTO dbo.Documents (title, doctype, docexcerpt, doccontent) SELECT N'Columnstore Indices and Batch Processing', N'docx', N'You should use a columnstore index on your fact tables, putting all columns of a fact table in a columnstore index. In addition to fact tables, very large dimensions could benefit from columnstore indices as well. Do not use columnstore indices for small dimensions. ', bulkcolumn FROM OPENROWSET (BULK 'C:\Users\Vahid\Desktop\Updates\fts_docs\ColumnstoreIndicesAndBatchProcessing.docx', SINGLE_BLOB) AS doc; -- Second row INSERT INTO dbo.Documents (title, doctype, docexcerpt, doccontent) SELECT N'Introduction to Data Mining', N'docx', N'Using Data Mining is becoming more a necessity for every company and not an advantage of some rare companies anymore. ', bulkcolumn FROM OPENROWSET (BULK 'C:\Users\Vahid\Desktop\Updates\fts_docs\IntroductionToDataMining.docx', SINGLE_BLOB) AS doc; -- Third row INSERT INTO dbo.Documents (title, doctype, docexcerpt, doccontent) SELECT N'Why Is Bleeding Edge a Different Conference', N'docx', N'During high level presentations attendees encounter many questions. For the third year, we are continuing with the breakfast Q&A session. It is very popular, and for two years now, we could not accommodate enough time for all questions and discussions! ', bulkcolumn FROM OPENROWSET (BULK 'C:\Users\Vahid\Desktop\Updates\fts_docs\WhyIsBleedingEdgeADifferentConference.docx', SINGLE_BLOB) AS doc; -- Fourth row INSERT INTO dbo.Documents (title, doctype, docexcerpt, doccontent) SELECT N'Additivity of Measures', N'docx', N'Additivity of measures is not exactly a data warehouse design problem. However, you have to realize which aggregate functions you will use in reports for which measure, and which aggregate functions you will use when aggregating over which dimension.', bulkcolumn FROM OPENROWSET (BULK 'C:\Users\Vahid\Desktop\Updates\fts_docs\AdditivityOfMeasures.docx', SINGLE_BLOB) AS doc; GO
fts_docs.zip
در ادامه میخواهیم قادر باشیم تا بر روی متادیتای نویسندهی این اسناد نیز جستجوی کامل FTS را انجام دهیم. به همین جهت SEARCH PROPERTY LIST آنرا نیز ایجاد خواهیم کرد:
-- Search property list CREATE SEARCH PROPERTY LIST WordSearchPropertyList; GO ALTER SEARCH PROPERTY LIST WordSearchPropertyList ADD 'Authors' WITH (PROPERTY_SET_GUID = 'F29F85E0-4FF9-1068-AB91-08002B27B3D9', PROPERTY_INT_ID = 4, PROPERTY_DESCRIPTION = 'System.Authors - authors of a given item.'); GO
-- Stopwords list CREATE FULLTEXT STOPLIST SQLStopList; GO -- Add a stopword ALTER FULLTEXT STOPLIST SQLStopList ADD 'SQL' LANGUAGE 'English'; GO
اکنون زمان ایجاد یک کاتالوگ FTS است:
-- Full-text catalog CREATE FULLTEXT CATALOG DocumentsFtCatalog; GO
و در آخر ایندکس FTS ایی را که پیشتر در مورد آن بحث کردیم، ایجاد خواهیم کرد:
-- Full-text index CREATE FULLTEXT INDEX ON dbo.Documents ( docexcerpt Language 1033, doccontent TYPE COLUMN doctype Language 1033 STATISTICAL_SEMANTICS ) KEY INDEX PK_Documents ON DocumentsFtCatalog WITH STOPLIST = SQLStopList, SEARCH PROPERTY LIST = WordSearchPropertyList, CHANGE_TRACKING AUTO; GO
در این تصویر محل یافتن اجزای مختلف Full text search را در management studio مشاهده میکنید.
یک نکتهی تکمیلی
برای زبان فارسی نیز یک سری stop words وجود دارند. لیست آنها را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
stopwords.sql
متاسفانه زبان فارسی جزو زبانهای پشتیبانی شده توسط FTS در SQL Server نیست (نه به این معنا که نمیتوان با آن کار کرد؛ به این معنا که برای مثال دستورات صرفی زبان را ندارد) و به همین جهت از زبان انگلیسی در اینجا استفاده شدهاست.
ویدئوهای آموزشی مکتب خونه
آموزش استفاده از JQuery, Ajax, Javascript در برنامه های ASP.NET MVC
یک سؤال در مورد WordPress
تاریخ شمسی برای blogger !
کامنتهای بلاگ شما چون در خارج از صفحه وبلاگ صورت میگیرد اسکریپتهای فارسی سازی روی آن اثری ندارند. (فکر کنم این مورد در تنظیمات وبلاگ قابل تنظیم است که کامنتها کجا باز شوند.)
اینجا توضیح داده شده:
http://web3b.wordpress.com/2008/09/07/blogger-admin/
قسمت "کادر نظرات در وبلاگهای بلاگر در ذیل مطالب، مانند وردپرس"
در ورژنهای قبلی ویژوال استودیو، در زمان بارگذاری پروژه، احتیاجی به اجرای نرم افزارهای تحریم گذر نبود؛ همانند ورژن 15.6. ولی در این ورژن که من نصب کردم بدلیل نصب خودکار کتابخانههای متریال دیزاین، باید از این گونه نرم افزارها نیز استفاده کرد.
درقسمت بعدی گزینه BlankApp را انتخاب و در قسمت Minimum Android Version که با انتخاب آن میتوانیم ورژن گوشیهای اندروید برای استفاده از این اپلیکیشن را انتخاب نماییم. به عنوان مثال با انتخاب اندروید 4.4 برنامه ما صرفا برای گوشیهای اندورید 4.4 به بالا جواب میدهد. بعد از تایید، پروژه باز شده که با این solution روبرو میشویم.
- قسمت Properties را اگر بازکنیم، با دو گزینه روبرو میشویم که یکی فایل android manifest هست و اگر روی properties آن کلیک و ویژگیهایی را انتخاب کنیم، بطور خودکار بر روی manifest تاثیر میگذارند. در قسمتهای بعد در این رابطه جداگانه بحث خواهیم کرد.
- در قسمت Asset که به معنای منابع اندروید میباشد، به عنوان مثال صفحات Razor، فونت و یا صفحات HTML و یا عکس و یا ... را میتوانیم قرار دهیم.
- در قسمت Resource که پوشههای آن layout ،mipmap ،values و resource.designer میباشند، در پوشه layout میتوانیم صفحات استاندارد اندروید را شروع به طراحی کنیم. درقسمت mipmap عکسها و یا فایلهای xml ایی را که قرار است استفاده کنیم، در پروژه قرار میدهیم. در قسمت value که بیشتر برای انتخاب و تغییر تم یا استفاده از Resourceها (همانند Asp.mvc که استفاده میکردیم) است که البته با ساختاری متفاوت در اندروید از آنها استفاده میکنیم، قرار میگیرند.
- در قسمت Resource.Designer که در مطالب بعد با آن آشنا خواهید شد، تمامی آیتمهای انتخابی از جمله Layout ها و عکسها و... با ذخیره کردن در این قسمت دخیره میشوند که بعد با رفرنس دادن از طریق resource پروژه میتوانیم از عکسها و لیآوتها در کد نویسی استفاده کنیم.
- در انتها جهت معرفی به mainactivity میرسیم که یک صفحه است شامل المنتها و اجزای مختلف و کاربر میتواند با آن ارتباط برقرار کند.
[Activity(Label = "@string/app_name", Theme = "@style/AppTheme", MainLauncher = true)] public class MainActivity : AppCompatActivity { protected override void OnCreate(Bundle savedInstanceState) { base.OnCreate(savedInstanceState); // Set our view from the "main" layout resource SetContentView(Resource.Layout.activity_main); } }
- در گزینه بعدی Mainluncher را میبینیم که تعیین کنندهی نقطه شروع اکتیویتی ما در بین اکتیویتیهای دیگر میباشد.
بدیهی است درایورهای مربوطه به گوشی اندروید را باید تهیه کرد که در سایت مربوط به سازنده و یا در سایتهای دیگر میتوانید دانلود کنید. اولین برنامه را مینویسیم که هدف از آن، اجرای 10 دکمه بصورت داینامیک هست و اینکه با کلیک بر روی هر کدام از دکمهها، رنگ آن آبی شود.
protected override void OnCreate(Bundle savedInstanceState) { base.OnCreate(savedInstanceState); LinearLayout ln; Button btn; // Set our view from the "main" layout resource SetContentView(Resource.Layout.activity_main); for (int i = 0; i < 5; i++) { btn = new Button(this); btn.Text = i.ToString(); ln= FindViewById<LinearLayout>(Resource.Id.linearLayout1); btn.Click += Btn_Click; ln.AddView(btn); } } private void Btn_Click(object sender, System.EventArgs e) { Button btntest = sender as Button; btntest.SetBackgroundColor(Android.Graphics.Color.Blue); } }
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?> <RelativeLayout xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android" xmlns:app="http://schemas.android.com/apk/res-auto" xmlns:tools="http://schemas.android.com/tools" android:layout_width="match_parent" android:layout_height="match_parent" android:minWidth="25px" android:minHeight="25px"> <LinearLayout android:orientation="vertical" android:minWidth="25px" android:minHeight="25px" android:layout_width="match_parent" android:layout_height="wrap_content" android:id="@+id/linearLayout1" /> </RelativeLayout>
EF Code First #15
EF Code first و بانکهای اطلاعاتی متفاوت
در آخرین قسمت از سری EF Code first بد نیست نحوه استفاده از بانکهای اطلاعاتی دیگری را بجز SQL Server نیز بررسی کنیم. در اینجا کلاسهای مدل و کدهای مورد استفاده نیز همانند قسمت 14 است و تنها به ذکر تفاوتها و نکات مرتبط اکتفاء خواهد شد.
حالت کلی پشتیبانی از بانکهای اطلاعاتی مختلف توسط EF Code first
EF Code first با کلیه پروایدرهای تهیه شده برای ADO.NET 3.5 که پشتیبانی از EF را لحاظ کرده باشند، به خوبی کار میکند. پروایدرهای مخصوص ADO.NET 4.0، تنها سه گزینه DeleteDatabase/CreateDatabase/DatabaseExists را نسبت به نگارش قبلی بیشتر دارند و EF Code first ویژگیهای بیشتری را طلب نمیکند.
بنابراین اگر حین استفاده از پروایدر ADO.NET مخصوص بانک اطلاعاتی خاصی با پیغام «CreateDatabase is not supported by the provider» مواجه شدید، به این معنا است که این پروایدر برای دات نت 4 به روز نشده است. اما به این معنا نیست که با EF Code first کار نمیکند. فقط باید یک دیتابیس خالی از پیش تهیه شده را به برنامه معرفی کنید تا مباحث Database Migrations به خوبی کار کنند؛ یا اینکه کلا میتوانید Database Migrations را خاموش کرده (متد Database.SetInitializer را با پارامتر نال فراخوانی کنید) و فیلدها و جداول را دستی ایجاد کنید.
استفاده از EF Code first با SQLite
برای استفاده از SQLite در دات نت ابتدا نیاز به پروایدر ADO.NET آن است: «مکان دریافت درایورهای جدید SQLite مخصوص دات نت»
ضمن اینکه به نکته «استفاده از اسمبلیهای دات نت 2 در یک پروژه دات نت 4» نیز باید دقت داشت.
و یکی از بهترین management studio هایی که برای آن تهیه شده: «SQLite Manager»
پس از دریافت پروایدر آن، ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SQLite.dll به برنامه اضافه کنید.
سپس فایل کانفیگ برنامه را به نحو زیر تغییر دهید:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<configuration>
<configSections>
<section name="entityFramework" type="System.Data.Entity.Internal.ConfigFile.EntityFrameworkSection, EntityFramework, Version=4.3.1.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=b77a5c561934e089" />
</configSections>
<startup useLegacyV2RuntimeActivationPolicy="true">
<supportedRuntime version="v4.0"/>
</startup>
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Data Source=CodeFirst.db"
providerName="System.Data.SQLite"/>
</connectionStrings>
</configuration>
همانطور که ملاحظه میکنید، تفاوت آن با قبل، تغییر connectionString و providerName است.
اکنون اگر همان برنامه قسمت قبل را اجرا کنیم به خطای زیر برخواهیم خورد:
«The given key was not present in the dictionary»
در این مورد هم توضیح داده شد. سه گزینه DeleteDatabase/CreateDatabase/DatabaseExists در پروایدر جاری SQLite برای دات نت وجود ندارد. به همین جهت نیاز است فایل «CodeFirst.db» ذکر شده در کانکشن استرینگ را ابتدا دستی درست کرد.
برای مثال از افزونه SQLite Manager استفاده کنید. ابتدا یک بانک اطلاعاتی خالی را درست کرده و سپس دستورات زیر را بر روی بانک اطلاعاتی اجرا کنید تا دو جدول خالی را ایجاد کند (در برگه Execute sql افزونه SQLite Manager):
CREATE TABLE [Payees](
[Id] [integer] PRIMARY KEY AUTOINCREMENT NOT NULL,
[Name] [text] NULL,
[CreatedOn] [datetime] NOT NULL,
[CreatedBy] [text] NULL,
[ModifiedOn] [datetime] NOT NULL,
[ModifiedBy] [text] NULL
);
CREATE TABLE [Bills](
[Id] [integer] PRIMARY KEY AUTOINCREMENT NOT NULL,
[Amount] [float](18, 2) NOT NULL,
[Description] [text] NULL,
[CreatedOn] [datetime] NOT NULL,
[CreatedBy] [text] NULL,
[ModifiedOn] [datetime] NOT NULL,
[ModifiedBy] [text] NULL,
[Payee_Id] [integer] NULL
);
سپس سطر زیر را نیز به ابتدای برنامه اضافه کنید:
Database.SetInitializer<Sample09Context>(null);
به این ترتیب database migrations خاموش میشود و اکنون برنامه بدون مشکل کار خواهد کرد.
فقط باید به یک سری نکات مانند نوع دادهها در بانکهای اطلاعاتی مختلف دقت داشت. برای مثال integer در اینجا از نوع Int64 است؛ بنابراین در برنامه نیز باید به همین ترتیب تعریف شود تا نگاشتها به درستی انجام شوند.
در کل تنها مشکل پروایدر فعلی SQLite عدم پشتیبانی از مباحث database migrations است. این مورد را خاموش کرده و تغییرات ساختار بانک اطلاعاتی را به صورت دستی به بانک اطلاعاتی اعمال کنید. بدون مشکل کار خواهد کرد.
البته اگر به دنبال پروایدری تجاری با پشتیبانی از آخرین نگارش EF Code first هستید، گزینه زیر نیز مهیا است:
http://devart.com/dotconnect/sqlite/
برای مثال اگر علاقمند به استفاده از حالت تشکیل بانک اطلاعاتی SQLite در حافظه هستید (با رشته اتصالی ویژه Data Source=:memory:;Version=3;New=True;)، فعلا تنها گزینه مهیا استفاده از پروایدر تجاری فوق است؛ زیرا مبحث Database Migrations را به خوبی پشتیبانی میکند.
استفاده از EF Code first با SQL Server CE
قبلا در مورد «استفاده از SQL-CE به کمک NHibernate» مطلبی را در این سایت مطالعه کردهاید. سه مورد اول آن با EF Code first یکی است و تفاوتی نمیکند (یک سری بحث عمومی مشترک است). البته با یک تفاوت؛ در اینجا EF Code first قادر است یک بانک اطلاعاتی خالی SQL Server CE را به صورت خودکار ایجاد کند و نیازی نیست تا آنرا دستی ایجاد کرد. مباحث database migrations و به روز رسانی خودکار ساختار بانک اطلاعاتی نیز در اینجا پشتیبانی میشود.
برای استفاده از آن ابتدا ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SqlServerCe.dll قرار گرفته در مسیر Program Files\Microsoft SQL Server Compact Edition\v4.0\Desktop اضافه کنید.
سپس رشته اتصالی به بانک اطلاعاتی و providerName را به نحو زیر تغییر دهید:
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Data Source=mydb.sdf;Password=1234;Encrypt Database=True"
providerName="System.Data.SqlServerCE.4.0"/>
</connectionStrings>
بدون نیاز به هیچگونه تغییری در کدهای برنامه، همین مقدار تغییر در تنظیمات ابتدایی برنامه برای کار با SQL Server CE کافی است.
ضمنا مشکلی هم با فیلد Identity در آخرین نگارش EF Code first وجود ندارد؛ برخلاف حالت database first آن که پیشتر این اجازه را نمیداد و خطای «Server-generated keys and server-generated values are not supported by SQL Server Compact» را ظاهر میکرد.
استفاده از EF Code first با MySQL
برای استفاده از EF Code first با MySQL (نگارش 5 به بعد البته) ابتدا نیاز است پروایدر مخصوص ADO.NET آنرا دریافت کرد: (^)
که از EF نیز پشتیبانی میکند. پس از نصب آن، ارجاعی را به اسمبلی MySql.Data.dll قرار گرفته در مسیر Program Files\MySQL\MySQL Connector Net 6.5.4\Assemblies\v4.0 به پروژه اضافه نمائید.
سپس رشته اتصالی و providerName را به نحو زیر تغییر دهید:
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Datasource=localhost; Database=testdb2; Uid=root; Pwd=123;"
providerName="MySql.Data.MySqlClient"/>
</connectionStrings>
<system.data>
<DbProviderFactories>
<remove invariant="MySql.Data.MySqlClient"/>
<add name="MySQL Data Provider"
invariant="MySql.Data.MySqlClient"
description=".Net Framework Data Provider for MySQL"
type="MySql.Data.MySqlClient.MySqlClientFactory, MySql.Data, Version=6.5.4.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=c5687fc88969c44d" />
</DbProviderFactories>
</system.data>
همانطور که مشاهده میکنید در اینجا شماره نگارش دقیق پروایدر مورد استفاده نیز ذکر شده است. برای مثال اگر چندین پروایدر روی سیستم نصب است، با مقدار دهی DbProviderFactories میتوان از نگارش مخصوصی استفاده کرد.
با این تغییرات پس از اجرای برنامه قسمت قبل، به خطای زیر برخواهیم خورد:
The given key was not present in the dictionary
توضیحات این مورد با قسمت SQLite یکی است؛ به عبارتی نیاز است بانک اطلاعاتی testdb را دستی درست کرد. همچنین جداول و فیلدها را نیز باید دستی ایجاد کرد و database migrations را نیز باید خاموش کرد (پارامتر Database.SetInitializer را به نال مقدار دهی کنید).
برای این منظور یک دیتابیس خالی را ایجاد کرده و سپس دو جدول زیر را به آن اضافه کنید:
CREATE TABLE IF NOT EXISTS `bills` (
`Id` int(11) NOT NULL AUTO_INCREMENT,
`Amount` float DEFAULT NULL,
`Description` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`CreatedOn` datetime NOT NULL,
`CreatedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`ModifiedOn` datetime NOT NULL,
`ModifiedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`Payee_Id` int(11) NOT NULL,
PRIMARY KEY (`Id`)
) ENGINE=MyISAM DEFAULT CHARSET=utf8 COLLATE=utf8_persian_ci AUTO_INCREMENT=1 ;
CREATE TABLE IF NOT EXISTS `payees` (
`Id` int(11) NOT NULL AUTO_INCREMENT,
`Name` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`CreatedOn` datetime NOT NULL,
`CreatedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`ModifiedOn` datetime NOT NULL,
`ModifiedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
PRIMARY KEY (`Id`)
) ENGINE=MyISAM DEFAULT CHARSET=utf8 COLLATE=utf8_persian_ci AUTO_INCREMENT=1 ;
پس از این تغییرات، برنامه بدون مشکل اجرا خواهد شد (ایجاد بانک اطلاعاتی خالی به همراه ایجاد ساختار جداول و خاموش کردن database migrations که توسط این پروایدر پشتیبانی نمیشود).
به علاوه پروایدر تجاری دیگری هم در سایت devart.com برای MySQL و EF Code first مهیا است که مباحث database migrations را به خوبی مدیریت میکند.
مشکل!
اگر به همین نحو برنامه را اجرا کنیم، فیلدهای یونیکد فارسی ثبت شده در MySQL با «??????? ?? ????» مقدار دهی خواهند شد و تنظیم CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci نیز کافی نبوده است (این مورد با SQLite یا نگارشهای مختلف SQL Server بدون مشکل کار میکند و نیاز به تنظیم اضافهتری ندارد):
ALTER TABLE `bills` DEFAULT CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci
برای رفع این مشکل توصیه شده است که CharSet=UTF8 را به رشته اتصالی به بانک اطلاعاتی اضافه کنیم. اما در این حالت خطای زیر ظاهر میشود:
The provider did not return a ProviderManifestToken string
این مورد فقط به اشتباه بودن تعاریف رشته اتصالی بر میگردد؛ یا عدم پشتیبانی از تنظیم اضافهای که در رشته اتصالی ذکر شده است.
مقدار صحیح آن دقیقا مساوی CHARSET=utf8 است (با همین نگارش و رعایت کوچکی و بزرگی حروف؛ مهم!):
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Datasource=localhost; Database=testdb; Uid=root; Pwd=123;CHARSET=utf8"
providerName="MySql.Data.MySqlClient"/>
</connectionStrings>
به این ترتیب، مشکل ثبت عبارات یونیکد فارسی برطرف میشود (البته جدول هم بهتر است به DEFAULT CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci تغییر پیدا کند؛ مطابق دستور Alter ایی که در بالا ذکر شد).