تبلت
موبایل
لپ تاپ / PC
استفاده از چندین Context در EF 6 Code first
- ORMها صرفا کارهایی را قادر به انجام هستند که بانک اطلاعاتی مورد استفاده پشتیبانی میکند. برای نمونه در SQL Server امکان تهیه رابطه بین دو جدول از دو بانک اطلاعاتی مختلف وجود ندارد. منظور مثلا ایجاد کلید خارجی بین جداول دو بانک اطلاعاتی مختلف است و نه نوشتن کوئری بین آنها که از این لحاظ مشکلی نیست.
A FOREIGN KEY constraint can reference columns in tables in the same database or within the same table
- هدف از پشتیبانی چند Context در EF 6، تلفیق اینها با هم در قالب یک بانک اطلاعاتی است (مطلب فوق).
- همچنین در EF 6 میتوان چندین Context را به چندین بانک اطلاعاتی مختلف با رشتههای اتصالی متفاوت، انتساب داد. مباحث آغاز بانکهای اطلاعاتی هر کدام جداگانه عمل کرده و مستقل از هم عمل میکنند.
یک مثال جهت اجرا و آزمایش:
Sample25.cs
- اگر میخواهید به انعطاف پذیری Linked servers برسید (مثلا در طی یک کوئری و نه چند کوئری از جداول دو بانک اطلاعاتی مختلف در دو سرور متفاوت کوئری بگیرید)، نیاز خواهید داشت مثلا View یا SP تهیه کنید و سپس اینها را در برنامه مورد استفاده قرار دهید. Viewها با استفاده از T-SQL میتوانند کوئری واحدی از چند بانک اطلاعاتی تهیه کنند. اینبار برنامه هم نهایتا به یک بانک اطلاعاتی متصل میشود و برای آن اهمیتی ندارد که View یا SP به چه نحوی تهیه شده و با چند بانک اطلاعاتی کار میکند.
- تراکنشهای توزیع شده هم نیاز به تنظیمات خاصی در SQL Server دارند و باید MSDTC راه اندازی و تنظیم شود: (^). در غیراینصورت پیام خطای The underlying provider failed on Open. MSDTC on server is unavailable را دریافت خواهید کرد. بعد از آن باید از TransactionScope برای کار همزمان با چند Context استفاده کنید.
1:data pages اساسیترین واحد نگهداری داده در اس کیوال سرور، صفحه نام دارد. فضای دیسک اختصاص یافته به فایل داده بانک، برای یک بانک اطلاعاتی به صورت منطقی به صفحات پیوسته از صفر تا n تقسیم بندی میشود. همچنین لازم به ذکر است عملیات خواندن و یا نوشتن در دیسک، در سطح این صفحهها صورت میگیرد که در تصویر زیر قابل مشاهده است:
لازم به ذکر است در sql server هر صفحه، 8 کیلوبایت است. این مورد به این معنی است که هر بانک اطلاعاتی، دارای 128 صفحه به ازای هر یک مگابایت است. هر صفحه دارای 96 بایت با عنوان header یا سرصفحه است که شامل اطلاعات سیستمی در مورد صفحه است. این اطلاعات سیستمی شامل مواردی چون page number یا شماره صفحه و نوع صفحه یا page type و مقدار فضای خالی آن صفحه و شماره شناسایی یک واحد اختصاص یافته یا به اختصار allocation unit id و.... هستند میباشد. نکته جالب و قابل توجه این است که فایلهای ثبت وقایع یا Log files از صفحه استفاده نمیکنند؛ بلکه شامل یکسری رکورد log هستند.
برای بدست آوردن اطلاعات در مورد فایلهای دیتابیس میتوانید از کد زیر استفاده نمایید SELECT * FROM sys.database_files که خروجی زیر را به شما نشان میدهد:
extents: به ابتداییترین قسمتی که sql server امکان مدیریت بر آن را دارد extent گویند. هر extent شامل 8 صفحهی به هم پیوسته است. لازم به ذکر است که sql server هر 1 مگابایت را به شانزده extent اختصاص میدهد. sql server شامل دونوع extent است که عبارتند از : uniform,mixed uniform extent متعلق به یک شیء است و هر هشت صفحهی آن فقط توسط یک شیء قابل استفادهاست. mixed extent میتواند حداکثر بین هشت شیء به اشتراک گذاشته شود؛ به نحوی که هر یک از هشت صفحه میتوانند متعلق به یک شیء باشند. همانطور که در شکل زیر میبینید به طور پیش فرض با ایجاد یک جدول، یک mixed extent به آن اختصاص داده میشود. در صورتیکه این شیء به اندازهی هشت صفحه رشد کند، به آن یک uniform extent اختصاص داده میشود.
فایلهای بانک اطلاعاتی
هر بانک اطلاعاتی در sql server دارای سه نوع فایل است
فایلهای داده اولیه یا به اختصار primary data files
فایلهای دادههای ثانویه یا به اختصار secondary data files
فایلهای ثبت وقایع یا به اختصار log file
فایل ثبت وقایع برای نگهداری و ثبت وقایع که برای عملیات recovery مورد نیاز است. معمولا یک بانک اطلاعاتی یک log file دارد؛ ولی میتواند بیشتر هم داشته باشد. پسوند این نوع فایلها ldf است .
- تمام اکانتهای مدیریتی توکار SQL Server را حذف کردهاید (یا برایتان حذف کردهاند).
- بجز کاربر SA، تمام کاربران را از نقش SYSADMIN حذف کردهاید؛ شامل تمام اکانتهای ویندوزی و همچنین خود SQL Server.
- پسورد SA را هم فراموش کردهاید یا ندارید.
خوب، الان چکار میخواهید بکنید؟!
احتمالا نصب مجدد سرور را پیشنهاد دهید یا بانک اطلاعاتی Master را بازسازی کنید که در هر دو حالت تمام تنظیمات سرور را از دست خواهید داد. روش دیگری هم بدون از دست دادن تنظیمات سرور وجود دارد که در ادامه آنرا بررسی خواهیم کرد.
افزودن یک اکانت مدیریتی جدید به SQL Server
اگر دسترسی کامل مدیریتی خود را به SQL Server از دست دادهاید باید ابتدا به آن سرور لاگین کنید؛ با این فرض که کاربر وارد شده به سیستم، جزو local administrators group است.
C:\>sqlcmd -S . 1> create login [MachineName\TestUser] from windows; 2> go 1> exec sp_addsrvrolemember 'MachineName\TestUser','sysadmin' 2> go 1> select is_srvrolemember('sysadmin', 'MachineName\TestUser') 2> go ----------- 1 (1 rows affected) 1>
الف) اجرای sqlcmd با پارامتر S و مشخص سازی وهلهی مورد نظر
البته حالت کامل آن در صورتیکه از وهلهی پیش فرض استفاده نمیکنید SQLCMD –S Server_Name\Instance_Name است. S نیز در اینجا باید با حروف بزرگ نوشته شود.
ب) create login را بر روی یکی از اکانتهای محلی سیستم اجرا کنید. مثلا MachineName\administrator یا هر اکانت موجود دیگری که لازم است. نام آن نیز باید حتما به شکل server_name\user_name باشد.
در حین استفاده از sqlcmd، هر فرمان زمانی اجرا میشود که در سطر پس از آن، یک go نوشته شده و enter شود.
ج) سپس توسط sp_addsrvrolemember به این اکانت اضافه شده، دسترسی sysadmin بدهید.
برای آزمایش آن فقط کافی است از متد is_srvrolemember برای کوئری گرفتن استفاده کنید و یا سعی کنید توسط اکانت اضافه شده، به SQL Server لاگین کنید. این اکانت اکنون در قسمت Security/logins قابل مشاهده است.
اگر نمیخواهید از اکانتهای ویندوزی استفاده کنید، create login را به نحو ذیل مقدار دهی کنید:
C:\>sqlcmd -S . 1> use master 2> go Changed database context to 'master'. 1> create login test_user with password='123#123' 2> go 1> exec sp_addsrvrolemember 'test_user','sysadmin' 2> go 1>
در این قسمت در خصوص نحوهی نصب SSAS صحبت خواهم کرد .
تصور میکنم بهتر است در خصوص آنچه در هنگام نصب SQL Server انتخاب میکنیم، دقت بیشتری کنیم. بسیار دیده ام که برخی از دوستان و همکاران در هنگام نصب SQL Server در قسمت انتخاب Featureها تمامی آنها را انتخاب کرده در صورتی که تنها به Database Engine نیاز دارند و عملا با این کار ، کارایی Database Server خود را پایین میآورند .
بنابر این توصیه میکنم در پنجره ی Feature Selection فقط آنچه را که نیاز دارید نصب نمایید .
بنابر این در صورتی که شما جزو آن دسته دوستانی میباشید که در پنجره ی Feature Selection تمامی گزینهها را انتخاب نموده اید، خوب نیازی به نصب مجدد SSAS ندارید و شما ناخواسته این سرویس را برروی Database Server خود نصب نموده اید .
در صورتی که شما قبلا این سرویس را برروی سرور خود نصب نکرده اید و فقط Database Engine را نصب نموده اید مراحل زیر را طی نمایید.
1. در ابتدا Set Up مربوط به SQL Server 2012 را اجرا نمایید. و در صفحهی ابتدایی برنامهی نصب ، مطابق شکل زیر روی Installation کلیک کنید. و در قسمت سمت راست گزینهی New SQL Server stand-alone installation or add features to an existing installation را انتخاب نمایید.
2. د رپنجرهی Setup Support Rules مطمئن شوید که تمامی پیش شرایط نصب را دارید (در صورتی که Warning داشته باشید احتمالا در مراحل بعدی ، نصب برنامه با مشکل روبرو خواهد شد یا بعد از نصب برخی قسمتهای برنامه به درستی کار نمیکنند. ) در صورتی که در قسمتی با Warning روبرو شدید بعد از برطرف کردن مشکل دکمهی Rerun را بزنید به عبارت دیگر نیازی نمیباشد مراحل نصب را از ابتدا ادامه دهید. سپس دکمهی OK را بفشارید .
3. در پنجرهی بعدی دکمهی Install را بزنید. سپس دوباره صفحهی Setup Support Rules را خواهید داشت. مطمئن شوید تمامی پیش شرایط Passed شده باشند. سپس دکمهی Next را بزنید.
4. در پنجرهی بعدی گزینهی Add features to and existing instance of SQL Server 2012 را انتخاب نمایید اگر شما قبلا فقط DataBase Engine را نصب کرده اید و در غیر این صورت Perform a new installation of SQL Server 2012 را انتخاب نماید. سپس دکمهی Next را بزنید.
5. در صفحهی Feature Selection گزینهی Analysis Services را مطابق شکل زیر انتخاب نمایید.و سپس دکمهی Next را بزنید .
6. در صفحهی بعدی برنامهی نصب به شما توضیحاتی در خصوص مقدار فضای Hard برای نصب سرویس(های) انتخاب شده ، نمایش میدهد. دکمهی Next را بزنید
7. در صفحهی Server configuration مد SQL Server Analysis Services را بر روی حالت Automatic تنطیم کنید. سپس دکمهی Next را بزنید.
8. سپس در صفحهی Analysis Services Confiquration گزینهی Multidimensional and Data Mining Mode را انتخاب نمایید. و همچنین برای مشخص نمودن Administrator سرویس SSAS نام کاربر را در قسمت پایین پنجره وارد نمایید. در صورتی که شما با کاربری که عملا Administrator سرویس SSAS میباشد در سیستم عامل ویندوز لاگین نموده اید میتوانید دکمهی Add Current User را بزنید. سپس دکمهی Next را بزنید .
9. در صفحهی بعد بررسیهای Installation Configuration Rules انجام میگردد . دقت داشته باشید که تمامی موارد Passed گردیده باشند. سپس دکمهی Next را بزنید .
10. در صفحهی Ready to install دکمهی Install را بفشارید.
11. در صورتی که نصب با موفقیت انجام شده باشد، صفحه ای به شکل زیر خواهید دید.
خوب به شما تبریک میگوییم شما هم اکنون سرویس SSAS را برروی سرور خود نصب نموده اید. برای اطمینان از تنظیمات Registry توصیه میکنم سیستم عامل خود را Restart نمایید.
برای اطمینان از نصب سرویس SSAS بر روی سیستم خود میتوانید در پنجرهی Run عبارت services.msc را وارد کنید .
سپس در قسمت سرویسها شما میتوانید سرویس SSAS را مشاهده نمایید مطابق شکل زیر.
در قسمتهای بعدی این سری از آموزشهای MDX Query تلاش خواهم کرد طریقهی نصب پایگاه دادهی Adventure Work DW و همچنین ساخت پایگاه دادهی Multidimensional مربوط به Adventure Work DW را آموزش دهم.
مقدمهای بر RxJS
اگر به پیشنیازهای نصب AngularJS 2.0 در قسمت اول این سری دقت کرده باشید، یکی از موارد آن، RxJS است:
"dependencies": { "rxjs": "5.0.0-beta.2" },
قرار است Observableها به ES 2016 یا نگارش پس از ES 6 اضافه شوند و یکی از پیشنهادات آن هستند. اما هم اکنون AngularJS 2.0 از این امکان، توسط یک کتابخانهی ثالث، به نام reactive extensions یا Rx، استفاده میکند. از RxJS در سرویس HTTP و همچنین مدیریت سیستم رخدادهای AngularJS 2.0 استفاده میشود. Observableها امکانی را فراهم میکنند تا به ازای دریافت هر اطلاعات async از سرور، بتوان توسط رخدادهایی از وقوع آنها مطلع شد.
در نگارش قبلی AngularJS از Promises برای مدیریت اعمال غیرهمزمان استفاده میشد. Observableها تفاوتهای قابل ملاحظهای با Promises دارند:
- یک Promise تنها یک مقدار، یا خطا را بر میگرداند؛ اما یک Observable چندین مقدار را در طول یک بازهی زمانی باز میگرداند.
- برخلاف Promises، میتوان عملیات یک Observable را لغو کرد.
- Observableها از عملگرهایی مانند map، reduce، filter و غیره نیز پشتیبانی میکنند.
البته باید عنوان کرد که هنوز هم میتوان از Promises در صورت تمایل در AngularJS 2.0 نیز استفاده کرد.
تنظیمات اولیهی کار با RxJS در AngularJS 2.0
برای استفاده از RxJS در AngularJS 2.0، مراحلی مانند افزودن مدخل اسکریپت http.dev.js، ثبت پروایدر HTTP و importهای لازم، باید طی شوند که در ادامه آنها را بررسی خواهیم کرد:
الف) سرویس HTTP جزئی از angular2/core نیست. به همین جهت مدخل اسکریپت متناظر با آن، باید به صفحهی اصلی سایت اضافه شود که این مورد، در قسمت اول بررسی پیشنیازهای نصب AngularJS 2.0 صورت گرفتهاست:
<!-- Required for http --> <script src="~/node_modules/angular2/bundles/http.dev.js"></script>
ب) اکنون فایل app.component.ts را گشوده و سرویس HTTP را به آن اضافه میکنیم. با نحوهی ثبت سرویسها در قسمت قبل آشنا شدیم:
import { Component } from 'angular2/core'; import { HTTP_PROVIDERS } from 'angular2/http'; import 'rxjs/Rx'; // Load all features import { ProductListComponent } from './products/product-list.component'; import { ProductService } from './products/product.service'; @Component({ selector: 'pm-app', template:` <div><h1>{{pageTitle}}</h1> <pm-products></pm-products> </div> `, directives: [ProductListComponent], providers: [ ProductService, HTTP_PROVIDERS ] }) export class AppComponent { pageTitle: string = "DNT AngularJS 2.0 APP"; }
ج) پس از آن نیاز است importهای متناظر نیز به ابتدای ماژول فعلی، جهت شناسایی این سرویس و همچنین امکانات rx.js اضافه شوند.
تعریف 'import 'rxjs/Rx به این شکل، به module loader اعلام میکند که این کتابخانه را بارگذاری کن، اما چیزی را import نکن. هنگامیکه این کتابخانه بارگذاری میشود، کدهای جاوا اسکریپتی آن اجرا شده و سبب میشوند که عملگرهای ویژهی Observable آن مانند map و filter نیز در دسترس برنامه قرار گیرند.
ساخت یک سرویس سمت سرور بازگشت لیست محصولات به صورت JSON
چون در ادامه میخواهیم لیست محصولات را از سرور دریافت کنیم، برنامهی ASP.NET MVC فعلی را اندکی تغییر میدهیم تا این لیست را به صورت JSON بازگشت دهد.
بنابراین ابتدا کلاس مدل محصولات را به نحو ذیل به پوشهی Models اضافه کرده:
namespace MVC5Angular2.Models { public class Product { public int ProductId { set; get; } public string ProductName { set; get; } public string ProductCode { set; get; } public string ReleaseDate { set; get; } public decimal Price { set; get; } public string Description { set; get; } public double StarRating { set; get; } public string ImageUrl { set; get; } } }
using System.Collections.Generic; using System.Text; using System.Web.Mvc; using MVC5Angular2.Models; using Newtonsoft.Json; using Newtonsoft.Json.Serialization; namespace MVC5Angular2.Controllers { public class HomeController : Controller { // GET: Home public ActionResult Index() { return View(); } public ActionResult Products() { var products = new List<Product> { new Product { ProductId= 2, ProductName= "Garden Cart", ProductCode= "GDN-0023", ReleaseDate= "March 18, 2016", Description= "15 gallon capacity rolling garden cart", Price= (decimal) 32.99, StarRating= 4.2, ImageUrl= "app/assets/images/garden_cart.png" }, new Product { ProductId= 5, ProductName= "Hammer", ProductCode= "TBX-0048", ReleaseDate= "May 21, 2016", Description= "Curved claw steel hammer", Price= (decimal) 8.9, StarRating= 4.8, ImageUrl= "app/assets/images/rejon_Hammer.png" } }; return new ContentResult { Content = JsonConvert.SerializeObject(products, new JsonSerializerSettings { ContractResolver = new CamelCasePropertyNamesContractResolver() }), ContentType = "application/json", ContentEncoding = Encoding.UTF8 }; } } }
برای مطالعهی بیشتر:
«استفاده از JSON.NET در ASP.NET MVC»
«تنظیمات و نکات کاربردی کتابخانهی JSON.NET»
به این ترتیب، آدرس http://localhost:2222/home/products، خروجی JSON سرویس لیست محصولات را در مثال جاری، ارائه میدهد.
ارسال یک درخواست HTTP به سرور توسط AngularJS 2.0
اکنون پس از تنظیمات ثبت و معرفی سرویس HTTP و همچنین برپایی یک سرویس سمت سرور ارائهی لیست محصولات، میخواهیم سرویس ProductService را که در قسمت قبل ایجاد کردیم (فایل product.service.ts)، جهت دریافت لیست محصولات از سمت سرور، تغییر دهیم:
import { Injectable } from 'angular2/core'; import { IProduct } from './product'; import { Http, Response } from 'angular2/http'; import { Observable } from 'rxjs/Observable'; @Injectable() export class ProductService { private _productUrl = '/home/products'; constructor(private _http: Http) { } getProducts(): Observable<IProduct[]> { return this._http.get(this._productUrl) .map((response: Response) => <IProduct[]>response.json()) .do(data => console.log("All: " + JSON.stringify(data))) .catch(this.handleError); } private handleError(error: Response) { console.error(error); return Observable.throw(error.json().error || 'Server error'); } }
در سازندهی کلاس ProductService، کار تزریق وابستگی سرویس Http انجام شدهاست. به این ترتیب با استفاده از متغیر خصوصی http_، میتوان در کلاس جاری به امکانات این سرویس دسترسی یافت (همان «تزریق سرویسها به کامپوننتها» در قسمت قبل).
سپس متد get آن، یک درخواست HTTP از نوع GET را به آدرس مشخص شدهی در متغیر productUrl_ ارسال میکند (یا همان سرویس سمت سرور برنامه).
سرویس Http و همچنین شیء Response آن در ماژولهای Http و Response قرار دارند که در ابتدای صفحه import شدهاند.
متد http get یک Observable را بازگشت میدهد که در نهایت خروجی این متد نیز به همان <[]Observable<IProduct، تنظیم شدهاست. Observable یک شیء جنریک است و در اینجا نوع آن، آرایهای از محصولات درنظر گرفته شدهاست.
اکنون که امضای این متد تغییر یافته است (پیش از این صرفا یک آرایهی ساده از محصولات بود)، استفاده کننده (در کلاس ProductListComponent) باید به تغییرات آن از طریق متد subscribe گوش فرا دهد.
فعلا در کلاس جاری، پس از پایان کار دریافت اطلاعات از سرور، اطلاعات نهایی در متد map در دسترس قرار میگیرد (که یکی از عملگرهای RxJs است). کار متد map، اصطلاحا projection است. این متد، هر عضو دریافتی از خروجی سرور را به فرمتی جدید نگاشت میکند.
هر درخواست HTTP، در اصل یک عملیات async است. یعنی در اینجا توالی که در اختیار Observable ما قرار میگیرد، تنها یک المان دارد که همان شیء HTTP Response است.
بنابراین کار متد map فوق، تبدیل شیء خروجی از سرور، به آرایهای از محصولات است.
در اینجا یک سری کدهای مدیریت استثناءها را نیز در صورت بروز مشکلی میتوان تعریف کرد. برای مثال در اینجا متد catch، کار پردازش خطاهای رخ داده را انجام میدهد.
از متد do جهت لاگ کردن عملیات رخ داده و دادههای دریافتی در کنسول developer tools مرورگرها استفاده شدهاست.
یک نکته:
اگر خروجی JSON از سرور، برای مثال داخل خاصیتی به نام data محصور شده بود، بجای ()response.json میبایستی از response.json().data استفاده میشد.
گوش فرا دادن به Observable دریافتی از سرور
تا اینجا یک درخواست HTTP GET را به سمت سرور ارسال کردیم و خروجی آن به صورت Observable در اختیار ما است. اکنون نیاز است کدهای ProductListComponent را جهت گوش فرا دادن به این Observable تغییر دهیم. برای این منظور فایل product-list.component.ts را گشوده و تغییرات ذیل را به آن اعمال کنید:
errorMessage: string; ngOnInit(): void { //console.log('In OnInit'); this._productService.getProducts() .subscribe( products => this.products = products, error => this.errorMessage = <any>error); }
اولین پارامتر متد subscribe، کار دریافت نتایج حاصل را به عهده دارد. برای مثال اگر حاصل عملیات در طی سه مرحله صورت گیرد، سه بار نتیجهی دریافتی را میتوان در اینجا پردازش کرد. البته همانطور که عنوان شد، یک عملیات غیرهمزمان HTTP، تنها در طی یک مرحله، HTTP Response را دریافت میکند؛ بنابراین، پارامتر اول متد subscribe نیز تنها یکبار اجرا میشود. در اینجا فرصت خواهیم داشت تا آرایهی دریافتی حاصل از متد map قسمت قبل را به خاصیت عمومی products کلاس جاری نسبت دهیم.
پارامتر دوم متد subscribe در صورت شکست عملیات فراخوانی میشود. در اینجا حاصل آن به خاصیت جدید errorMessage نسبت داده شدهاست.
اکنون برنامه را مجددا اجرا کنید، هنوز باید لیست محصولات، مانند قبل نمایش داده شود.
یک نکته
اگر برنامه را اجرا کردید و خروجی مشاهده نشد، به کنسول developer tools مرورگر مراجعه کنید؛ احتمالا خطای ذیل در آن درج شدهاست:
EXCEPTION: No provider for Http!
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part8.zip
خلاصهی بحث
برای کار با سرور و ارسال درخواستهای HTTP، ابتدا نیاز است مدخل تعریف http.dev.js به index.html اضافه شود و سپس HTTP_PROVIDERS را در بالاترین سطح کامپوننتهای تعریف شده، ثبت و معرفی کرد. پس از آن نیاز است RxJs را نیز import کرد. در ادامه، سرویس دریافت لیست محصولات، وابستگی سرویس HTTP را توسط سازندهی خود دریافت کرده و از آن برای صدور یک فرمان HTTP GET استفاده میکند. سپس با استفاده از متد map، کار نگاشت شیء Response دریافتی، به فرمت مناسب مدنظر، صورت میگیرد.
در ادامه هر کلاسی که نیاز دارد با این کلاس سرویس دریافت اطلاعات کار کند، متد subscribe را فراخوانی کرده و نتیجهی عملیات را پردازش میکند.
- 16 نکته در طراحی وب | (مجتبی بنائی) | www.banaie.ir
- SQL Server 2012 نام رسمی محصول بعدی مایکروسافت! | www.persiadevelopers.com
- ابزارهای استخراج اطلاعات از صفحات وب | (Afshar Mohebbi) | blog.afsharm.com
- اوراکل پروژه OpenOffice.org را به آپاچی هبه کرد | (مرضیه نورعلیان) | www.knowtechmag.com
- ضرورت تکنولوژی | (Afshar Mohebbi) | blog.afsharm.com
- DirectX 11 DirectCompute | www.microsoft.com
- استفاده از اکانت جی میل جهت برپایی bug tracking server | codebetter.com
- امکان اعمال فیلتر بر روی SVG در IE-10 | blogs.msdn.com
- آیا کارت گرافیکی من از DirectX 11 پشتیبانی میکند؟ | www.danielmoth.com
- کمی در مورد SOA و مطلبی که از گوگل به بیرون درز کرده | blogs.msdn.com
- معرفی پروژه irony | www.hanselman.com
- تمرین تغییر مداوم و تست واحد | (Afshar Mohebbi) | blog.afsharm.com
- چندین نکته هنگام استفاده از تابع AVG در SQL SERVER | محمد صاحب | www.dotnetdev.info
- کاهش مشکلات خروج افراد از تیم | (Afshar Mohebbi) | blog.afsharm.com
- کروم در آستانه پیش افتادن از فایرفاکس | علی پارسا | www.winbeta.net
- Silverlight Toolkit September 2011 منتشر شد | silverlight.codeplex.com
- جهت گیری اصلی نگارش بعدی ویندوز سرور، گزینهی Server Core و برنامههای بدون رابط کاربری هستند | www.infoq.com
- ماکروها از Visual Studio 11 حذف شدهاند | www.infoq.com
- مایکروسافت Start Menu رو حذف کرده چون کسی ازش استفاده نمیکنه! | rss.slashdot.org
- مروری بر امکانات نگارش جدید Silverlight Toolkit | blogs.msdn.com
اگر خاطرتان باشد یک مقاله سه قسمتی در مورد قابلیت جدید FileStream مربوط به SQL Server 2008 چندی قبل در این سایت منتشر شد (+ و + و +).
خبر خوش این است که این قابلیت تحت عنوان Remote Blob Storage یا RBS در شیرپوینت 2010 (که نسخهی بتای آن یکی دو روزی است که به مشترکین MSDN ارائه شده) قابل استفاده میباشد و به این صورت میتوان به سادگی از مزایای این فناوری جدید بهرهمند شد.
مستندات رسمی فعال سازی این قابلیت در شیرپوینت 2010:
این قابلیت Remote Blob Storage در شیرپوینت 2007 هم قابل پیاده سازی است اما پشتیبانی رسمی نمیشود:
پ.ن.
ارزش این چند سطری که مطالعه فرمودید حدود یک میلیون و 200 هزار تومان مطابق قیمتی است که از یکی از شرکتهای داخلی مدعی اختراع این فناوری برای شیرپوینت 2007، دریافت شده است!