مطالب
مروری بر کتابخانه ReactJS - قسمت اول - آشنایی با ReactJS
در این سری مقالات، مروری بر کتابخانه ReactJS خواهیم داشت. به طور کلی با آن آشنا می‌شویم، برای Visual Studio Code پیکربندیش میکنیم و قابلیت‌های مختلف کتابخانه را بررسی میکنیم. هر چند که مثالها در کل ساده هستند، اما پیش نیاز درک کامل آنها، آشنا بودن خواننده با HTML DOM، JavaScript و  Ajax است. در قسمت اول، کتابخانه را معرفی و مثال‌هایی از امکانات اصلی آن‌را مرور میکنیم.  

React یک کتابخانه متن‌باز جاوااسکریپتی، برای ساخت رابط کاربری به صورت پویا، بر پایه تغییر وضعیت اولیه المانها (تگ‌ها) نسبت به داده‌های وارد شده از سمت سرور یا داده‌های ایجاد شده در سمت کاربر، برای ساخت برنامه‌های تک‌صفحه‌ای در بستر وب است. این کتابخانه توسط فیس بوک ساخته شده و توسط فیس‌بوک، اینستاگرام و جمعی از شرکت‌ها و اشخاص منفرد، توسعه داده شده و نگهداری میشود. 
کلمه React به معنای واکنش نشان دادن است و این دقیقا کاری است که این کتابخانه انجام میدهد. وقتی بخشی از برنامه تغییر می‌کند، این تغییرات باید در جایی منعکس شوند. مثلا اگر توسط Ajax داده‌هایی را از سرور دریافت کرده‌ایم، به چیزی بیشتر از یک جدول ثابت برای نمایش و تبادل با داده‌های رسیده احتیاج داریم. توسط React رابط کاربری (HTML) را با استفاده از JavaScript ایجاد میکنیم. React برای کار با Ajax فوق‌العاده است! 
مرورگر‌ها برای رندر کردن یک HTML DOM به صورت پویا مشکلی ندارند؛ اما به اندازه کافی سریع نیستند. بخصوص زمانیکه نیاز به به‌روز کردن DOM می‌رسد و مرورگر تغییرات جدید را در حافظه موقت خود ندارد. DOM یک گلوگاه است و بهتر است، از داشتن کدهای خیلی زیاد HTML در صفحه پرهیز کنیم. بخصوص در صفحه‌هایی با اطلاعات پویا بهتر است کار ساخت و تغییر رابط کاربری را به JavaScript بسپاریم. اگر تگ‌های HTML به صورت اشیاء JavaScript ارائه شوند، امکانات بیشتری برای کار با آنها خواهیم داشت. 
React متد createElement را برای ساخت تگ‌های HTML دارد که یک شیء JavaScript را ایجاد میکند. البته می‌شود همین کار را با JavaScript نیز انجام داد. ارزش ایجاد تگ‌های HTML با React زمانی است که میخواهیم  با داده‌ها و تغییرات آنها سر و کار داشته باشیم. در قطعه کد زیر ساخت تگ img، توسط JavaScript و React آورده شده. 
var image = document.createElement("img");
image.setAttribute("src", "logo.png");

React.createElement("img", { src : "logo.png" });
با ساخت تگ‌ها توسط React، نماینده‌ای از تگ ساخته شده را در حافظه داریم که از نمونه‌ای که در مرورگر به صورت ایستا وجود دارد، جداست. به این صورت می‌توانیم تغییراتی را که میخواهیم بر روی DOM انجام شوند، بر اساس ساختاری که در حافظه داریم، اعمال کنیم.  

Virtual DOM

تفاوت در ساخت تگ‌های HTML به صورت مجازی بین JavaScript و React این است که React وضعیت تگ‌هایی را که می‌سازد دنبال می‌کند. برای مثال فرض کنید نام سه محصول را در یک تگ < ul > نشان داده‌ایم. React وضعیت اصلی این تگ را که به مرورگر فرستاده، در حافظه دارد و همچنین در اثر تغییر منبع داده‌ای که برای < ul > مشخص کرده‌ایم (که میتواند ورود اطلاعات به صورت Ajax باشد (مثلا اضافه شدن یک محصول جدید)) وضعیت جدیدی را برای تگ < ul > در حافظه ایجاد میکند. با وجود دو وضعیت برای یک تگ در حافظه، React میتواند تفاوت بین آنها را تشخیص داده و تگ را به روز کند. به این حالت عملکرد React ، اصطلاحا Virtual DOM می‌گویند.

React رابط کاربری را به صورت یک مدل می‌بیند و این مدل را با توجه به وضعیت اصلی آن در حافظه دوباره می‌سازد. برای React مهم نیست که ماهیت تغییر چیست. فقط وضعیت‌ها را مثل دو عکس می‌بیند و میفهمد که آیا چیزی عوض شده‌است یا نه. دیالوگ React با مرورگر اینطور است: ای تگ < ul > این لیست را نشان بده (لیستی با سه محصول)، و بعد می‌گوید: ای تگ < ul > این لیست را نشان بده (لیستی با چهار محصول)!


کامپوننت‌های React

رابط‌های کاربری مثل تگ‌های HTML  برای React به معنای Component هستند. استفاده از این مؤلفه‌های مجزا، مزایای زیادی دارند که در زیر مثالی از نحوه ساخت یک Component را در React می‌بینیم.   
<a href = “http://google.com”>
     <img src=”google.png”/>
</a>

// Components
<clickableimage/>
<linkimage/>

در کد بالا، بخش اول واضح است. عکسی که قابلیت کلیک شدن را دارد. حال فرض کنید یکی از کامپوننت‌های  <clickableimage/> یا <linkimage/>، همان تصویر قابل کلیک را ایجاد کنند. با نام گذاری واضح کامپوننت‌ها، خوانایی برنامه بهتر می‌شود. یعنی میدانیم هر کامپوننت چه کاری را برای ما انجام میدهد. با این تصور که اگر تگ‌های زیاد و طولانی را در بخش رابط کاربری داریم، ارزش استفاده از کامپوننت‌های  React مشخص می‌شود.


قابلیت استفاده مجدد

در React کامپوننت‌ها برای اساس توابع ساخته می‌شوند. یعنی وقتی یک کامپوننت را صدا بزنیم، در واقع یک تابع را اجرا می‌کنیم. در نتیجه کامپوننت‌ها رفتار توابع را دارند؛ ورودی میگیرند و خروجی که یک DOM مجازی است را تحویل میدهند. اگر تابعی که مسئول ساخت کامپوننت است وابستگی به توابع یا متغیرهای بیرونی نداشته باشد، میتواند در جای دیگری از برنامه یا برنامه‌ای دیگر مجددا استفاده شود. کد زیر نشان میدهد که چطور کامپوننت‌های React ساخته می‌شوند.  
var ClickableImage = function(props) {
  return (
      <a href={props.href}>
         <img src={props.src} />
      </a>
    );
};

ReactDOM.render(
<ClickableImage href="http://google.com" src="logo.png" />,
document.getElementById("targetDivId"));
در قسمت‌های بعد، به هر یک از امکانات ReactJS نگاهی دقیق‌تر و مثال‌هایی بیشتر، خواهیم داشت.  
مطالب
مدیریت پیشرفته‌ی حالت در React با Redux و Mobx - قسمت چهارم - انجام اعمال async با Redux
در قسمت اول این سری، با مفاهیم توابع خالص و ناخالص آشنا شدیم و همچنین عنوان شد که هرگونه تعامل با یک API خارجی به عنوان یک اثر جانبی و یا side effect در نظر گرفته شده و توابع را ناخالص می‌کند. به علاوه Redux تنها امکان کار با توابع خالص قابل پیش بینی را دارد و همچنین dispatch تمام اکشن‌ها توسط آن، به صورت پیش‌فرض synchronous است و نه asynchronous. اما در برنامه‌های واقعی نیاز است بتوان با یک API خارجی کارکرد و اطلاعاتی را از آن دریافت نمود و یا به آن ارسال کرد. برای رفع این مشکل، یک کتابخانه‌ی کمکی به نام redux-thunk ایجاد شده‌است که جزئیات کار با آن‌را در این قسمت بررسی می‌کنیم.


معرفی کتابخانه‌ی Redux Thunk

thunk، تابعی است که خروجی تابعی دیگر است؛ مانند مثال زیر:
function definitelyNotAThunk() {
   return function aThunk() {
     console.log('Hello, I am a thunk.');
   }
}
هدف اصلی از انجام یک چنین کاری، فراهم آوردن روشی برای اجرای به تاخیر افتاده‌است. برای مثال زمانیکه برای اجرای آن می‌نویسیم ()definitelyNotAThunk، تابع درونی آن هنوز اجرا نشده‌است. اجرای کامل آن چنین شکلی را دارد: ()()definitelyNotAThunk. حالا فرض کنید میان‌افزاری پیش از اجرای reducer قرار گرفته‌است که به تمام اشیاء رسیده‌ی به آن (یا همان اکشن‌ها در اینجا) گوش فرا می‌دهد. اگر اکشنی بجای یک شیء، یک تابع را بازگرداند، این میان‌افزار، آن‌را اجرا می‌کند یا همان ()() که عنوان شد. این کل کاری است که میان‌افزار 14 سطری redux-thunk انجام می‌دهد. زمانیکه از این میان‌افزار استفاده می‌شود، تابع درونی، دو پارامتر dispatch و getState را دریافت می‌کند. پارامتر dispatch که در حقیقت یک متد است، امکان اجرای اعمال synchronous و ارسال آن‌ها را به سمت reducer متناظر، میسر می‌کند.
برای مثال فرض کنید که نیاز است یک فراخوانی Ajax ای صورت گیرد و پس از پایان آن، جهت به روز رسانی state، یک شیء اکشن، به سمت reducer متناظری dispatch شود. مشکل اینجا است که نمی‌توان به Redux، یک callback حاصل از دریافت نتیجه‌ی عملیات Ajax ای و یا یک Promise را ارسال کرد. تمام این‌ها یک اثر جانبی یا side effect هستند که با توابع خالص Redux ای سازگاری ندارند. برای مدیریت یک چنین مواردی، یک میان‌افزار را به نام redux-thunk ایجاد کرده‌اند که اجازه‌ی dispatch تابعی را می‌دهد (همان thunk در اینجا) که قرار است action اصلی را در زمانی دیگر dispatch کند. به این ترتیب Redux اطلاعاتی را در مورد یک عمل async نخواهد داشت؛ میان‌افزاری در این بین آن‌را دریافت می‌کند و زمانیکه آن‌را dispatch می‌کنیم، آنگاه اکشن متناظر با آن، به redux منتقل می‌شود. به این ترتیب امکان منتظر ماندن تا زمان رسیدن پاسخ از شبکه، میسر می‌شود.
فرض کنید یک action creator متداول به صورت زیر ایجاد شده‌است:
export const getAllItems = () => ({
   type: UPDATE_ALL_ITEMS,
   items,
});
اکنون این سؤال مطرح می‌شود که چگونه می‌توان متوجه شد، پاسخی از سمت API دریافت شده‌است؟
برای پاسخ به این سؤال، اینبار action creator فوق را بر اساس الگوی redux-thunk به صورت زیر بازنویسی می‌کنیم:
export const getAllItems = () => {
  return dispatch => {
    Api.getAll().then(items => {
      dispatch({
        type: UPDATE_ALL_ITEMS,
        items,
      });
    });
  };
};
اینبار action creator ای را داریم که بجای بازگشت یک شیء، یک تابع را بازگشت داده‌است که به آن thunk گفته می‌شود و پارامتر dispatch را دریافت می‌کند. در این حالت زمانیکه یک Promise بازگشت داده می‌شود (امکان منتظر نتیجه شدن را فراهم می‌کند)، کار dispatch اکشن اصلی مدنظر (برای مثال ارسال آرایه‌ای از اشیاء)، صورت می‌گیرد.


برپایی پیش‌نیازها

در اینجا برای افزودن کامپوننتی که اطلاعات خودش را از یک API خارجی تامین می‌کند، از همان برنامه‌ی به همراه کامپوننت شمارشگر که در قسمت قبل آن‌را تکمیل کردیم، استفاده می‌کنیم. فقط در آن کتابخانه‌ها‌ی Axios و همچنین redux thunk را نیز نصب می‌کنید. به همین جهت در ریشه‌ی پروژه‌ی React این قسمت، دستور زیر را در خط فرمان صادر کنید:
> npm install --save axios redux-thunk
برنامه‌ی backend مورد استفاده هم همان برنامه‌ای است که از قسمت 22 شروع به توسعه‌ی آن کردیم و کدهای کامل آن‌را از پیوست‌های انتهای بحث، می‌توانید دریافت کنید. این برنامه که در مسیر شروع شده‌ی با https://localhost:5001/api قرار می‌گیرد، جهت پشتیبانی از افعال مختلف HTTP مانند Get/Post/Delete/Update طراحی شده‌است. برای راه اندازی آن، به پوشه‌ی این برنامه، مراجعه کرده و فایل dotnet_run.bat آن‌را اجرا کنید، تا endpointهای REST Api آن قابل دسترسی شوند. برای مثال باید بتوان به مسیر https://localhost:5001/api/posts آن در مرورگر دسترسی یافت.

پس از نصب پیش‌نیازها و راه اندازی برنامه‌ی backend، در ابتدا فایل src\config.json را جهت درج مشخصات آدرس REST Api، ایجاد می‌کنیم:
{
   "apiUrl": "https://localhost:5001/api"
}
در ادامه می‌خواهیم در برنامه‌ی React خود، لیست مطالب برنامه‌ی backend را از سرور دریافت کرده و نمایش دهیم.


افزودن میان‌افزار redux-thunk به برنامه

فرض کنید در قسمتی از صفحه، در کامپوننتی مجزا، دکمه‌ای وجود دارد و با کلیک بر روی آن، قرار است اطلاعاتی از سرور دریافت شده و در کامپوننت مجزای دیگری نمایش داده شود:


چون نیاز به عملیات async وجود دارد، باید از میان‌افزار مخصوص thunk برای انجام آن استفاده کرد. برای این منظور به فایل src\index.js مراجعه کرده و میان‌افزار thunk را توسط تابع applyMiddleware، به متد createStore، معرفی می‌کنیم:
import { applyMiddleware, compose, createStore } from "redux";
import thunk from "redux-thunk";

//...

const store = createStore(
  reducer,
  compose(
    applyMiddleware(thunk),
    window.__REDUX_DEVTOOLS_EXTENSION__ && window.__REDUX_DEVTOOLS_EXTENSION__()
  )
);

//...
در اینجا چون نیاز است چندین تابع را به متد createStore ارسال کرد، باید از متد compose برای اعمال دسته جمعی آن‌ها کمک گرفت.


دریافت اطلاعات از یک API خارجی به کمک redux-thunk

پس از آشنایی با روش کلی برقراری اتصالات سیستم react-redux در قسمت قبل، پیاده سازی دریافت اطلاعات را بر اساس همان الگو، پیاده سازی می‌کنیم:
1)  ایجاد نام نوع اکشن متناظر با دکمه‌ی افزودن مقدار
به فایل src\constants\ActionTypes.js، نوع جدید دریافت مطالب را اضافه می‌کنیم:
export const GetPostsSuccess = "GetPostsSuccess";
export const GetPostsStarted = "GetPostsStarted";
export const GetPostsFailure = "GetPostsFailure";
در حین دریافت اطلاعات از API، حداقل سه اکشن نمایش loading (و یا GetPostsStarted در اینجا)، نمایش نهایی اطلاعات دریافت شده‌ی از سرور (و یا GetPostsSuccess در اینجا) و یا نمایش خطاهای حاصل (با نوع GetPostsFailure در اینجا) باید مدنظر باشند. به همین جهت سه نوع مختلف در اینجا تعریف شده‌اند.

2) ایجاد متد Action Creator
در فایل src\actions\index.js، متد ایجاد کننده‌ی شیء اکشن ارسالی به reducer متناظری را تعریف می‌کنیم تا بتوان بر اساس نوع آن در reducer دریافت اطلاعات، منطق نهایی را پیاده سازی کرد:
import axios from "axios";

import { apiUrl } from "../config.json";
import * as types from "../constants/ActionTypes";

export const fetchPosts = () => {
  return (dispatch, getState) => {
    dispatch(getPostsStarted());
    axios.get(apiUrl + "/posts").then(response => {
      dispatch(getPostsSuccess(response.data)).catch(err => {
        dispatch(getPostsFailure(err));
      });
    });
  };
};

export const fetchPostsAsync = () => {
  return async (dispatch, getState) => {
    dispatch(getPostsStarted());
    try {
      const { data } = await axios.get(apiUrl + "/posts");
      console.log(data);
      dispatch(getPostsSuccess(data));
    } catch (error) {
      dispatch(getPostsFailure(error));
    }
  };
};

const getPostsSuccess = posts => ({
  type: types.GetPostsSuccess,
  payload: { posts }
});

const getPostsStarted = () => ({
  type: types.GetPostsStarted
});

const getPostsFailure = error => ({
  type: types.GetPostsFailure,
  payload: {
    error
  }
});
- در اینجا همان الگوی بازگشت یک تابع را بجای یک شیء، در توابع action creator، مشاهده می‌کنید.
- تابع fetchPosts، از همان روش قدیمی callback، برای مدیریت اطلاعات دریافتی از سرور استفاده می‌کند. زمانیکه اطلاعاتی دریافت شد، آن‌را با فراخوانی dispatch و با قالبی که تابع getPostsSuccess ارائه می‌دهد، به reducer متناظر، ارسال می‌کند.
- تابع fetchPostsAsync، نمونه‌ی به همراه async/await کار با کتابخانه‌ی axios است. هر دو روش callback و یا async/await در اینجا پشتیبانی می‌شوند.

به صورت پیش‌فرض action creators کتابخانه‌ی redux از اعمال async پشتیبانی نمی‌کنند. برای رفع این مشکل پس از ثبت میان‌افزار thunk، اینبار متدهای action creator، بجای بازگشت یک شیء، یک تابع را بازگشت می‌دهند که این تابع درونی در زمانی دیگر توسط میان‌افزار thunk و پیش از رسیدن به reducer، فراخوانی خواهد شد. این تابع درونی، دو پارامتر dispatch و  getState را دریافت می‌کند. هر دوی این‌ها نیز متد هستند. برای مثال اگر نیاز به دریافت وضعیت فعلی state در اینجا وجود داشت، می‌توان متد ()getState رسیده را فراخوانی کرد و حاصل آن‌را بررسی نمود. برای مثال شاید تصمیم گرفته شود که بر اساس وضعیت فعلی state، نیازی نیست تا اطلاعاتی از سرور دریافت شود و بهتر است همان اطلاعات کش شده‌ی موجود در state را بازگشت دهیم. البته در این مثال فقط از متد dispatch ارسالی، برای بازگشت نتیجه‌ی نهایی به reducer متناظر، استفاده شده‌است.

- در نهایت آرایه‌ی اشیاء مطلب دریافتی از سرور، به عنوان مقدار خاصیت posts شیء منتسب به خاصیت payload شیء ارسالی به reducer، در متد getPostsSuccess تعریف شده‌است. یعنی reducer متناظر، اطلاعات را از طریق خاصیت action.payload.posts شیء رسیده، دریافت می‌کند.
- همچنین دو اکشن شروع به دریافت اطلاعات (getPostsStarted) و بروز خطا (getPostsFailure) نیز در ابتدا و در قسمت catch عملیات async، به سمت reducer متناظر، dispatch خواهند شد.

3) ایجاد تابع reducer مخصوص دریافت اطلاعات از سرور
اکنون در فایل جدید src\reducers\posts.js، بر اساس نوع شیء رسیده و مقدار action.payload.posts آن، کار تامین آرایه‌ی posts موجود در state انجام می‌شود:
import * as types from "../constants/ActionTypes";

const initialState = { loading: false, posts: [], error: null };

export default function postsReducer(state = initialState, action) {
  switch (action.type) {
    case types.GetPostsStarted:
      return {
        loading: true,
        posts: [],
        error: null
      };
    case types.GetPostsSuccess:
      return {
        loading: false,
        posts: action.payload.posts,
        error: null
      };
    case types.GetPostsFailure:
      return {
        loading: false,
        posts: [],
        error: action.payload.error
      };
    default:
      return state;
  }
}
در این reducer با استفاده از یک switch، سه حالت ممکنی را که اکشن‌های رسیده‌ی به آن می‌توانند داشته باشند، مدیریت کرده‌ایم:
- در حالت آغاز کار و یا GetPostsStarted، با تنظیم خاصیت loading به true، سبب نمایش یک div «لطفا منتظر بمانید» خواهیم شد.
- در حالت دریافت نهایی اطلاعات از سرور، خاصیت loading به false تنظیم می‌شود تا div «لطفا منتظر بمانید» را مخفی کند. همچنین آرایه‌ی posts را نیز از payload رسیده استخراج کرده و به سمت کامپوننت‌ها ارسال می‌کند.
- در حالت بروز خطا و یا GetPostsFailure، خاصیت error شیء action.payload استخراج شده و جهت نمایش div متناظری، بازگشت داده می‌شود.

پس از تعریف این reducer باید آن‌را در فایل src\reducers\index.js به کمک combineReducers، با سایر reducer‌های موجود، ترکیب و یکی کرد تا در نهایت این rootReducer در فایل index.js اصلی برنامه، جهت ایجاد store اصلی redux، مورد استفاده قرار گیرد:
import { combineReducers } from "redux";

import counterReducer from "./counter";
import postsReducer from "./posts";

const rootReducer = combineReducers({
  counterReducer,
  postsReducer
});

export default rootReducer;


تشکیل کامپوننت‌های دکمه‌ی دریافت اطلاعات و نمایش لیست مطالب

UI این قسمت از سه کامپوننت تشکیل شده‌است که کدهای کامل آن‌ها را در ادامه مشاهده می‌کنید:

الف) کامپوننت src\components\FetchPosts.jsx
import React from "react";

const FetchPosts = ({ fetchPostsAsync }) => {
  return (
    <section className="card mt-5">
      <div className="card-header text-center">
        <button className="btn btn-primary" onClick={fetchPostsAsync}>
          Fetch Posts
        </button>
      </div>
    </section>
  );
};

export default FetchPosts;
کار این کامپوننت، نمایش دکمه‌ی Fetch Posts است. با کلیک بر روی آن قرار است action creator ای به نام fetchPostsAsync اجرا شود که کدهای آن‌را پیشتر مرور کردیم.
همانطور که مشاهده می‌کنید، این کامپوننت هیچ اطلاعاتی از وجود کامپوننت دومی که قرار است لیست مطالب را نمایش دهد، ندارد. کارش تنها dispatch یک اکشن است.
بنابراین این کامپوننت از طریق props فقط یک اشاره‌گر به متد رویدادگردانی را دریافت می‌کند و اطلاعات دیگری را نیاز ندارد.

ب) کامپوننت src\components\Posts.jsx
import React from "react";

import Post from "./Post";

const Posts = ({ posts, loading, error }) => {
  return (
    <>
      <section className="card mt-5">
        <div className="card-header">
          <h2>Posts</h2>
        </div>
        <div className="card-body">
          {loading ? (
            <div className="alert alert-info">Loading ...</div>
          ) : (
            <div className="list-group list-group-flush">
              {posts.map(post => (
                <Post key={post.id} post={post} />
              ))}
            </div>
          )}
          {error && <div className="alert alert-warning">{error.message}</div>}
        </div>
      </section>
    </>
  );
};

export default Posts;
این کامپوننت، آرایه‌ای از اشیاء مطالب را دریافت کرده و با  ایجاد حلقه‌ای بر روی آن‌ها، توسط کامپوننت Post، هر کدام را در صفحه درج می‌کند. بنابراین این کامپوننت اکشنی را dispatch نمی‌کند. فقط از طریق props، یک آرایه‌ی posts، وضعیت جاری عملیات و خطاهای حاصل را باید دریافت کند.
در این کامپوننت اگر loading رسیده به true تنظیم شده باشد، یک div با عبارت loading نمایش داده می‌شود. در غیراینصورت، لیست مطالب را درج می‌کند. همچنین اگر خطایی نیز رخ داده باشد، آن‌را نیز درون یک div در صفحه نمایش می‌دهد.

ج) کامپوننت src\components\Post.jsx
import React from "react";

const Post = ({ post }) => {
  return (
    <article className="list-group-item">
      <header>
        <h2>{post.title}</h2>
      </header>
      <p>{post.body}</p>
    </article>
  );
};

export default Post;
این کامپوننت کار نمایش جزئیات هر رکورد مطلب را به عهده دارد؛ مانند نمایش عنوان و بدنه‌ی یک مطلب.


اتصال کامپوننت‌های FetchPosts و Posts به مخزن redux

مرحله‌ی آخر کار، تامین state کامپوننت‌های FetchPosts و Posts از طریق props است. به همین جهت باید دو دربرگیرنده را برای این دو کامپوننت ایجاد کنیم.
الف) ایجاد دربرگیرنده‌ی کامپوننت FetchPosts
برای این منظور فایل جدید src\containers\FetchPosts.js را با محتوای زیر ایجاد می‌کنیم:
import { connect } from "react-redux";

import { fetchPostsAsync } from "../actions";
import FetchPosts from "../components/FetchPosts";

const mapDispatchToProps = {
  fetchPostsAsync
};

export default connect(null, mapDispatchToProps)(FetchPosts);
- کار این تامین کننده، اتصال action creator ای به نام fetchPostsAsync به props کامپوننت FetchPosts است.
- چون اطلاعات state ای قرار نیست به این کامپوننت ارسال شود، تابع mapStateToProps را در اینجا مشاهده نمی‌کنید و با نال مقدار دهی شده‌است.

ب) ایجاد دربرگیرنده‌ی کامپوننت Posts
برای این منظور فایل جدید src\containers\Posts.js را با محتوای زیر ایجاد می‌کنیم:
import { connect } from "react-redux";

import Posts from "../components/Posts";

const mapStateToProps = state => {
  console.log("PostsContainer->mapStateToProps", state);
  return {
    ...state.postsReducer
  };
};

export default connect(mapStateToProps)(Posts);
- کار این تامین کننده، اتصال خاصیت posts بازگشت داده شده‌ی از طریق postsReducer، به props کامپوننت Posts است. البته چون کامپوننت Posts سه خاصیت { posts, loading, error } را از طریق props دریافت می‌کند، با استفاده از spread operator، هر سه خاصیت دریافتی از reducer را به صورت یک شیء جدید بازگشت داده‌ایم.
- کامپوننت Posts رویدادی را سبب نخواهد شد. به همین جهت تابع mapDispatchToProps را در اینجا تعریف و ذکر نکرده‌ایم.


استفاده از کامپوننت‌های دربرگیرنده جهت نمایش نهایی کامپوننت‌های تحت کنترل Redux

اکنون به فایل src\App.js مراجعه کرده و دو تامین کننده‌ی فوق را درج می‌کنیم:
import "./App.css";

import React from "react";

import CounterContainer from "./containers/Counter";
import FetchPostsContainer from "./containers/FetchPosts";
import PostsContainer from "./containers/Posts";

function App() {
  const prop1 = 123;
  return (
    <main className="container">
      <div className="row">
        <div className="col">
          <CounterContainer prop1={prop1} />
        </div>
        <div className="col">
          <FetchPostsContainer />
        </div>
        <div className="col">
          <PostsContainer />
        </div>
      </div>
    </main>
  );
}

export default App;
در اینجا FetchPostsContainer و PostsContainer سبب خواهند شد تا اتصالات مخزن اصلی redux، به کامپوننت‌هایی که توسط آن‌ها دربرگرفته شده‌اند، برقرار شود و کار تامین props آن‌ها صورت گیرد.

یک نکته: برای مثال در انتهای کامپوننت FetchPosts، سطر export default FetchPosts را داریم. اگر این سطر را حذف کنیم و بجای آن export default connect فوق را قرار دهیم، دیگر نیازی نخواهد بود تا FetchPostsContainer را از دربرگیرنده‌ها، import کرد و سپس بجای درج المان </FetchPosts> نوشت </FetchPostsContainer>. می‌توان همانند قبل از همان نام متداول </FetchPosts> استفاده کرد و import انجام شده نیز همانند سابق از همان فایل ماژول کامپوننت صورت می‌گیرد. یعنی می‌توان پوشه‌ی containers را حذف کرد و کدهای آن را دقیقا ذیل کلاس کامپوننت درج نمود.


کدهای کامل این قسمت را می‌توانید از اینجا دریافت کنید: state-management-redux-mobx-part04-backend.zip و state-management-redux-mobx-part04-frontend.zip
مطالب
مسیریابی در Angular - قسمت پنجم - تعریف Child Routes
در Angular امکان تعریف مسیریابی‌هایی، درون سایر مسیریابی‌ها نیز پیش بینی شده‌است. با استفاده از مفهوم Child Routes، امکان تعریف سلسله مراتب مسیریابی‌ها جهت ساماندهی و مدیریت مسیریابی درون برنامه، وجود دارد. همچنین lazy loading مسیریابی‌ها را نیز ساده‌تر کرده و کارآیی آغاز برنامه را بهبود می‌بخشند.


علت نیاز به Child Routes
 
در مثال این سری، منوی اصلی آن به صورت ذیل تعریف شده‌است:
<ul class="nav navbar-nav">
      <li><a [routerLink]="['/home']">Home</a></li>
      <li><a [routerLink]="['/products']">Product List</a></li>
      <li><a [routerLink]="['/products', 0, 'edit']">Add Product</a></li>      
</ul>
سپس از دایرکتیو router-outlet جهت تعریف محل قرارگیری محتوای این مسیریابی‌ها استفاده شده‌است:
<div class="container">
  <router-outlet></router-outlet>
</div>
هربار که مسیری تغییر می‌کند، محتوای router-outlet با محتوای قالب آن کامپوننت جایگزین خواهد شد. اما اگر تعداد المان‌های صفحه‌ی ویرایش محصولات بیش از اندازه بودند و خواستیم فیلدهای آن‌را به دو برگه (tab) تقسیم کنیم چطور؟ برای اینکار نیاز است تا router-outlet ثانویه و مخصوص این قالب را تعریف کنیم. هربار که کاربری بر روی برگه‌ای کلیک می‌کند، به کمک Child routes، محتوای آن برگه را در این router-outlet ثانویه نمایش می‌دهیم. به این ترتیب به کمک Child routes می‌توان امکان نمایش محتوای مسیریابی دیگری را درون مسیریابی اصلی، میسر کرد.

کاربردهای Child routes
 - امکان تقسیم فرم‌های طولانی به چند Tab
 - امکان طراحی طرحبندی‌های Master/Layout
 - قرار دادن قالب یک کامپوننت، درون قالب کامپوننتی دیگر
 - بهبود کپسوله سازی ماژول‌های برنامه
 - جزو الزامات Lazy loading هستند


تنظیم کردن Child Routes

مثال جاری این سری، تنها به همراه یک سری primary routes است؛ مانند صفحه‌ی خوش‌آمد گویی، نمایش لیست محصولات، افزودن و ویرایش محصولات. قالب‌های کامپوننت‌های این‌ها نیز در router-outlet اصلی برنامه نمایش داده می‌شوند. در ادامه می‌خواهیم کامپوننت ویرایش محصولات را تغییر داده و تعدادی برگه را به آن اضافه کنیم. برای اینکار، نیاز به تعریف Child routes است تا بتوان قالب‌های کامپوننت‌های هر برگه را در router-outlet کامپوننت والد که در درون router-outlet اصلی برنامه قرار دارد، نمایش داد.
به همین جهت دو کامپوننت جدید ProductEditInfo و ProductEditTags را نیز به ماژول محصولات اضافه می‌کنیم:
>ng g c product/ProductEditInfo
>ng g c product/ProductEditTags
این دستورات سبب به روز رسانی فایل src\app\product\product.module.ts، جهت تکمیل قسمت declarations آن نیز خواهند شد.

به علاوه اینترفیس src\app\product\iproduct.ts را نیز جهت افزودن گروه محصولات و همچنین آرایه‌ی برچسب‌های یک محصول تکمیل می‌کنیم:
export interface IProduct {
    id: number;
    productName: string;
    productCode: string;
    category: string;
    tags?: string[];
}
در این حالت می‌توانید فایل app\product\product-data.ts را نیز ویرایش کرده و به هر محصول، تعدادی گروه و برچسب را نیز انتساب دهید؛ که البته ذکر tags آن اختیاری است. در اینجا فایل src\app\product\product.service.ts نیز باید ویرایش شده و متد initializeProduct آن تعاریف []:category: null, tags را نیز پیدا کنند.

در ادامه برای تنظیم Child Routes، فایل src\app\product\product-routing.module.ts را گشوده و آن‌را به نحو ذیل تکمیل کنید:
import { ProductEditTagsComponent } from './product-edit-tags/product-edit-tags.component';
import { ProductEditInfoComponent } from './product-edit-info/product-edit-info.component';

const routes: Routes = [
  { path: 'products', component: ProductListComponent },
  {
    path: 'products/:id', component: ProductDetailComponent,
    resolve: { product: ProductResolverService }
  },
  {
    path: 'products/:id/edit', component: ProductEditComponent,
    resolve: { product: ProductResolverService },
    children: [
      {
        path: '',
        redirectTo: 'info',
        pathMatch: 'full'
      },
      {
        path: 'info',
        component: ProductEditInfoComponent
      },
      {
        path: 'tags',
        component: ProductEditTagsComponent
      }
    ]
  }
];
- Child Routes، در داخل آرایه‌ی خاصیت children تنظیمات یک مسیریابی والد، قابل تعریف هستند. برای نمونه در اینجا Child Routes به تنظیمات مسیریابی ویرایش محصولات اضافه شده‌اند و کار توسعه‌ی مسیریابی والد خود را انجام می‌دهند.
- در اولین Child Route تعریف شده، مقدار path به '' تنظیم شده‌است. به این ترتیب مسیریابی پیش فرض آن (در صورت عدم ذکر صریح آن‌ها در URL) به صورت خودکار به مسیریابی info هدایت خواهد شد. بنابراین درخواست مسیر products/:id/edit به دومین Child Route تنظیم شده هدایت می‌شود.
- دومین Child Route تعریف شده با مسیری مانند products/:id/edit/info تطابق پیدا می‌کند.
- سومین Child Route تعریف شده با مسیری مانند products/:id/edit/tags تطابق پیدا می‌کند.


تعیین محل نمایش Child Views

برای نمایش قالب یک Child Route درون قالب والد آن، نیاز به تعریف یک دایرکتیو router-outlet جدید، درون قالب والد است و نحوه‌ی تعریف آن با primary outlet تعریف شده‌ی در فایل src\app\app.component.html تفاوتی ندارد.
برای پیاده سازی این مفهوم، نیاز است از قالب ویرایش محصولات و یا فایل src\app\product\product-edit\product-edit.component.html که قالب والد این Child Routes است شروع و آن‌را به دو Child View تقسیم کنیم. این قالب، تاکنون حاوی فرمی جهت ویرایش و افزودن محصولات است. در ادامه می‌خواهیم بجای آن چند برگه را نمایش دهیم. به همین جهت این فرم را حذف کرده و با دو برگه‌ی جدید جایگزین می‌کنیم. در اینجا نحوه‌ی تعریف لینک‌های جدید، به Child Routes و همچنین محل قرارگیری router-outlet ثانویه را نیز مشاهده می‌کنید:
<div class="panel panel-primary">
    <div class="panel-heading">
        {{pageTitle}}
    </div>

    <div class="panel-body" *ngIf="product">
        <div class="wizard">
            <a [routerLink]="['info']">
                Basic Information
            </a>
            <a [routerLink]="['tags']">
                Search Tags
            </a>
        </div>

        <router-outlet></router-outlet>
    </div>

    <div class="panel-footer">
        <div class="row">
            <div class="col-md-6 col-md-offset-2">
                <span>
                    <button class="btn btn-primary"
                            type="button"
                            style="width:80px;margin-right:10px"
                            [disabled]="!isValid()"
                            (click)="saveProduct()">
                        Save
                    </button>
                </span>
                <span>
                    <a class="btn btn-default"
                        [routerLink]="['/products']">
                        Cancel
                    </a>
                </span>
                <span>
                    <a class="btn btn-default"
                        (click)="deleteProduct()">
                        Delete
                    </a>
                </span>
            </div>
        </div>
    </div>

    <div class="has-error" *ngIf="errorMessage">{{errorMessage}}</div>
</div>
تا اینجا اگر برنامه را توسط دستور ng s -o اجرا کنید، صفحه‌ی ویرایش محصول اول، چنین شکلی را پیدا کرده‌است:




فعالسازی Child Routes

دو روش برای فعالسازی Child Routes وجود دارند:
الف) با ذکر مسیر مطلق
 <a [routerLink]="['/products',product.id,'edit','info']">Info</a>
در این حالت تمام URL segments این مسیر باید به عنوان پارامترهای لینک قید شوند.

ب) با ذکر مسیر نسبی
 <a [routerLink]="['info']">Info</a>
این مسیر از URL segment جاری شروع می‌شود و نباید در حین تعریف آن از / استفاده کرد. اگر از / استفاده شود، معنای ذکر مسیری مطلق را می‌دهد.
در این حالت اگر تنظیمات والد این مسیریابی تغییر کنند، نیازی به تغییر مسیر نسبی تعریف شده نیست (برخلاف حالت مطلق که بر اساس قید کامل تمام اجزای مسیریابی والد آن کار می‌کند).

دقیقا همین پارامترها، قابلیت استفاده‌ی در متد this.route.navigate را نیز دارند:
الف) برای حالت ذکر مسیر مطلق:
 this.router.navigate(['/products', this.product.id,'edit','info']);
ب) و برای حالت ذکر مسیر نسبی:
 this.router.navigate(['info', { relativeTo: this.route }]);
در حالت ذکر مسیر نسبی، نیاز است پارامتر اضافه‌ی دیگری را جهت مشخص سازی مسیریابی والد نیز قید کرد.


تکمیل Child Viewهای برنامه

تا اینجا لینک‌هایی نسبی را به مسیریابی‌های info و tags اضافه کردیم. در ادامه قالب‌ها و کامپوننت‌های آن‌ها را تکمیل می‌کنیم:
الف) تکمیل کامپوننت ProductEditInfoComponent در فایل src\app\product\product-edit\product-edit.component.ts
import { ActivatedRoute } from '@angular/router';
import { NgForm } from '@angular/forms';
import { Component, OnInit, ViewChild } from '@angular/core';

import { IProduct } from './../iproduct';

@Component({
  //selector: 'app-product-edit-info',
  templateUrl: './product-edit-info.component.html',
  styleUrls: ['./product-edit-info.component.css']
})
export class ProductEditInfoComponent implements OnInit {

  @ViewChild(NgForm) productForm: NgForm;

  errorMessage: string;
  product: IProduct;

  constructor(private route: ActivatedRoute) { }

  ngOnInit(): void {
    this.route.parent.data.subscribe(data => {
      this.product = data['product'];

      if (this.productForm) {
        this.productForm.reset();
      }
    });
  }
}
با قالب src\app\product\product-edit\product-edit.component.html که در حقیقت همان فرمی است که از کامپوننت والد حذف کردیم و به اینجا منتقل شده‌است:
<div class="panel-body">
    <form class="form-horizontal"
          novalidate
          #productForm="ngForm">
        <fieldset>
            <legend>Basic Product Information</legend>
            <div class="form-group" 
                    [ngClass]="{'has-error': (productNameVar.touched || 
                                              productNameVar.dirty || product.id !== 0) && 
                                              !productNameVar.valid }">
                <label class="col-md-2 control-label" 
                        for="productNameId">Product Name</label>

                <div class="col-md-8">
                    <input class="form-control" 
                            id="productNameId" 
                            type="text" 
                            placeholder="Name (required)"
                            required
                            minlength="3"
                            [(ngModel)] = product.productName
                            name="productName"
                            #productNameVar="ngModel" />
                    <span class="help-block" *ngIf="(productNameVar.touched ||
                                                     productNameVar.dirty || product.id !== 0) &&
                                                     productNameVar.errors">
                        <span *ngIf="productNameVar.errors.required">
                            Product name is required.
                        </span>
                        <span *ngIf="productNameVar.errors.minlength">
                            Product name must be at least three characters.
                        </span>
                    </span>
                </div>
            </div>
            
            <div class="form-group" 
                    [ngClass]="{'has-error': (productCodeVar.touched || 
                                              productCodeVar.dirty || product.id !== 0) && 
                                              !productCodeVar.valid }">
                <label class="col-md-2 control-label" for="productCodeId">Product Code</label>

                <div class="col-md-8">
                    <input class="form-control" 
                            id="productCodeId" 
                            type="text" 
                            placeholder="Code (required)"
                            required
                            [(ngModel)] = product.productCode
                            name="productCode"
                            #productCodeVar="ngModel" />
                    <span class="help-block" *ngIf="(productCodeVar.touched ||
                                                     productCodeVar.dirty || product.id !== 0) &&
                                                     productCodeVar.errors">
                        <span *ngIf="productCodeVar.errors.required">
                            Product code is required.
                        </span>
                    </span>
                </div>
            </div>           

            <div class="has-error" *ngIf="errorMessage">{{errorMessage}}</div>
        </fieldset>
    </form>
</div>


ب) تکمیل کامپوننت ProductEditTagsComponent در فایل src\app\product\product-edit-tags\product-edit-tags.component.ts
import { ActivatedRoute } from '@angular/router';
import { IProduct } from './../iproduct';
import { Component, OnInit } from '@angular/core';

@Component({
  //selector: 'app-product-edit-tags',
  templateUrl: './product-edit-tags.component.html',
  styleUrls: ['./product-edit-tags.component.css']
})
export class ProductEditTagsComponent implements OnInit {

  errorMessage: string;
  newTags = '';
  product: IProduct;

  constructor(private route: ActivatedRoute) { }

  ngOnInit(): void {
    this.route.parent.data.subscribe(data => {
      this.product = data['product'];
    });
  }

  // Add the defined tags
  addTags(): void {
    let tagArray = this.newTags.split(',');
    this.product.tags = this.product.tags ? this.product.tags.concat(tagArray) : tagArray;
    this.newTags = '';
  }

  // Remove the tag from the array of tags.
  removeTag(idx: number): void {
    this.product.tags.splice(idx, 1);
  }
}
با قالب src\app\product\product-edit-tags\product-edit-tags.component.html
<div class="panel-body">
    <form class="form-horizontal"
          novalidate>
        <fieldset>
            <legend>Product Search Tags</legend>
            <div class="form-group" 
                    [ngClass]="{'has-error': (categoryVar.touched || 
                                              categoryVar.dirty || product.id !== 0) && 
                                              !categoryVar.valid }">
                <label class="col-md-2 control-label" for="categoryId">Category</label>
                <div class="col-md-8">
                    <input class="form-control" 
                           id="categoryId" 
                           type="text"
                           placeholder="Category (required)"
                           required
                           minlength="3"
                           [(ngModel)]="product.category"
                           name="category"
                           #categoryVar="ngModel" />
                    <span class="help-block" *ngIf="(categoryVar.touched ||
                                                     categoryVar.dirty || product.id !== 0) &&
                                                     categoryVar.errors">
                        <span *ngIf="categoryVar.errors.required">
                            A category must be entered.
                        </span>
                        <span *ngIf="categoryVar.errors.minlength">
                            The category must be at least 3 characters in length.
                        </span>
                    </span>
                </div>
            </div>

            <div class="form-group" 
                    [ngClass]="{'has-error': (tagVar.touched || 
                                              tagVar.dirty || product.id !== 0) && 
                                              !tagVar.valid }">
                <label class="col-md-2 control-label" for="tagsId">Search Tags</label>
                <div class="col-md-8">
                    <input class="form-control" 
                           id="tagsId" 
                           type="text"
                           placeholder="Search keywords separated by commas"
                           minlength="3"
                           [(ngModel)]="newTags"
                           name="tags"
                           #tagVar="ngModel" />
                    <span class="help-block" *ngIf="(tagVar.touched ||
                                                     tagVar.dirty || product.id !== 0) &&
                                                     tagVar.errors">
                        <span *ngIf="tagVar.errors.minlength">
                            The search tag must be at least 3 characters in length.
                        </span>
                    </span>
                </div>
                <div class="col-md-1">
                    <button type="button"
                            class="btn btn-default"
                            (click)="addTags()">
                        Add
                    </button>
                </div>
            </div>
            <div class="row col-md-8 col-md-offset-2">
                <span *ngFor="let tag of product.tags; let i = index">
                    <button class="btn btn-default"
                            style="font-size:smaller;margin-bottom:12px"
                            (click)="removeTag(i)">
                        {{tag}}
                        <span class="glyphicon glyphicon-remove"></span>
                    </button>
                </span>
            </div>
            <div class="has-error" *ngIf="errorMessage">{{errorMessage}}</div>
        </fieldset>
    </form>
</div>



دریافت اطلاعات جهت Child Routes

روش‌های متعددی برای دریافت اطلاعات جهت Child Routes وجود دارند:
الف) می‌توان از متد this.productService.getProduct جهت دریافت اطلاعات یک محصول استفاده کرد. اما همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی کردیم، این روش سبب نمایش ابتدایی یک قالب خالی و پس از مدتی، نمایش اطلاعات آن می‌شود.
ب) می‌توان توسط this.route.snapshot.data['product'] اطلاعات را از Route Resolver، پس از پیش واکشی آن‌ها از وب سرور، دریافت کرد.
ج) اگر قسمت‌های مختلف Child Routes قرار است با اطلاعاتی یکسان کار کنند که قرار است بین برگه‌های مختلف آن به اشتراک گذاشته شوند، این اطلاعات را می‌توانند از Route Resolver والد خود به کمک this.route.snapshot.data['product'] دریافت کنند.
در این مثال ما هرچند چندین برگه‌ی مختلف را طراحی کرده‌ایم، اما اطلاعات نمایش داده شده‌ی توسط آن‌ها متعلق به یک شیء محصول می‌باشند. بنابراین نیاز است بتوان این اطلاعات را بین کامپوننت‌های مختلف این Child Routes به اشتراک گذاشت و تنها با یک وهله‌ی آن کار کرد. به همین جهت با this.route.parent در هر یک از Child Components تعریف شده کار می‌کنیم تا بتوان به یک وهله‌ی شیء محصول، دسترسی یافت.
د) همچنین می‌توان از روش this.route.parent.data.subscribe نیز استفاده کرد. البته در اینجا چون صفحه‌ی افزودن محصولات با صفحه‌ی ویرایش محصولات، دارای root URL Segment یکسانی است، نیاز است از این روش استفاده کرد تا بتوان از تغییرات بعدی پارامتر id آن مطلع شد. این مورد روشی است که در کدهای ProductEditInfoComponent مشاهده می‌کنید.
ngOnInit(): void {
    this.route.parent.data.subscribe(data => {
      this.product = data['product'];

      if (this.productForm) {
        this.productForm.reset();
      }
    });
  }
در اینجا data['product'] به key/value تعریف شده‌ی resolve: { product: ProductResolverService } در تنظیمات مسیریابی اشاره می‌کند که آن‌را در قسمت قبل تکمیل کردیم.
شبیه به همین روش را در ProductEditTagsComponent نیز بکار گرفته‌ایم و در آنجا نیز با شیء  this.route.parent و دسترسی به اطلاعات دریافتی از Route Resolver، کار می‌کنیم. به این ترتیب مطمئن خواهیم شد که  this.product این دو کامپوننت مختلف، هر دو به یک وهله از شیء product دریافتی از سرور، اشاره می‌کنند.
به این ترتیب دکمه‌ی Save ذیل هر دو برگه، به درستی عمل کرده و می‌تواند اطلاعات نهایی یک شیء محصول را ذخیره کند.


رفع مشکلات اعتبارسنجی فرم‌های قرار گرفته‌ی در برگه‌های مختلف

علت استفاده‌ی از ViewChild در ProductEditInfoComponent
 @ViewChild(NgForm) productForm: NgForm;
که به فرم قالب آن اشاره می‌کند:
<form class="form-horizontal" novalidate
#productForm="ngForm">
این است که بتوان متد this.productForm.reset آن‌را پس از هربار دریافت اطلاعات از سرور، فراخوانی کرد. این متد نه تنها اطلاعات آن‌را پاک می‌کند، بلکه خطاهای اعتبارسنجی آن‌را نیز به حالت نخست برمی‌گرداند. بنابراین در این حالت اگر سبب بروز یک خطای اعتبارسنجی، در فرم ویرایش اطلاعات شویم و در همان لحظه صفحه‌ی افزودن یک محصول جدید را درخواست کنیم، کاربر همان خطای اعتبارسنجی قبلی را مجددا مشاهده نکرده و یک فرم از ابتدا آغاز شده را مشاهده می‌کند.
انجام اینکار برای برگه‌‌های دوم به بعد ضروری نیست. از این جهت که با اولین بار نمایش این صفحه، تمام آن‌ها از حافظه خارج می‌شوند و مجددا بازیابی خواهند شد.

مشکل دوم اعتبارسنجی این فرم چند برگه‌ای این است که هرچند خالی کردن نام یا کد محصول، سبب نمایش خطای اعتبارسنجی می‌شود، اما سبب غیرفعال شدن دکمه‌ی Save نخواهند شد؛ از این جهت که این دکمه در قالب والد قرار دارد و نه در قالب فرزندان.

در اولین بار نمایش Child Routes، کامپوننت ویرایش اطلاعات در router-outlet آن نمایش داده می‌شود. در این حالت اگر کاربر بر روی لینک نمایش کامپوننت edit tags کلیک کند، قالب کامپوننت edit info به طور کامل از router-outlet حذف می‌شود و با قالب کامپوننت edit tags جایگزین می‌شود. این فرآیند به این معنا است که فرم edit info به همراه تمام اطلاعات اعتبارسنجی آن unload می‌شوند. به همین ترتیب زمانیکه کاربر درخواست نمایش برگه‌ی ویرایش اطلاعات را می‌کند، قالب edit tags و اطلاعات اعتبارسنجی آن unload می‌شوند. به این معنا که در یک router-outlet در هر زمان تنها یک فرم، به همراه اطلاعات اعتبارسنجی آن در دسترس هستند.
راه حل‌‌های ممکن:
الف) بدنه‌ی اصلی فرم را در کامپوننت والد قرار دهیم و سپس هر کدام از فرزندان، المان‌های فرم‌های مرتبط را ارائه دهند. این روش کار نمی‌کند چون Angular المان‌های فرم‌های قرار گرفته‌ی درون router-outlet را شناسایی نمیکند.
ب) قرار دادن فرم‌ها، به صورت مجزا در هر کامپوننت فرزند (مانند روش فعلی) و سپس اعتبارسنجی دستی در کامپوننت والد.
تغییرات مورد نیاز کامپوننت ProductEditComponent را جهت افزودن اعتبارسنجی فرم‌های فرزند آن‌را در اینجا ملاحظه می‌کنید:
export class ProductEditComponent implements OnInit {
  private dataIsValid: { [key: string]: boolean } = {};

  isValid(path: string): boolean {
    this.validate();
    if (path) {
      return this.dataIsValid[path];
    }
    return (this.dataIsValid &&
      Object.keys(this.dataIsValid).every(d => this.dataIsValid[d] === true));
  }

  saveProduct(): void {
    if (this.isValid(null)) {
      this.productService.saveProduct(this.product)
        .subscribe(
        () => this.onSaveComplete(`${this.product.productName} was saved`),
        (error: any) => this.errorMessage = <any>error
        );
    } else {
      this.errorMessage = 'Please correct the validation errors.';
    }
  }

  validate(): void {
    // Clear the validation object
    this.dataIsValid = {};

    // 'info' tab
    if (this.product.productName &&
      this.product.productName.length >= 3 &&
      this.product.productCode) {
      this.dataIsValid['info'] = true;
    } else {
      this.dataIsValid['info'] = false;
    }

    // 'tags' tab
    if (this.product.category &&
      this.product.category.length >= 3) {
      this.dataIsValid['tags'] = true;
    } else {
      this.dataIsValid['tags'] = false;
    }
  }
}
 - در اینجا dataIsValid، به صورت key/value تعریف شده‌است که در آن key، مسیر یک برگه و مقدار آن، معتبر بودن یا غیرمعتبر بودن وضعیت اعتبارسنجی آن است.
 - سپس متد validate اضافه شده‌است تا کار اعتبارسنجی را انجام دهد. در اینجا از خود شیء this.product که بین دو برگه به اشتراک گذاشته شده‌است برای انجام اعتبارسنجی استفاده می‌کنیم. از این جهت که برگه‌ها نیز با استفاده از  this.route.parent.data، دقیقا به همین وهله دسترسی دارند. بنابراین هرتغییری که در برگه‌ها بر روی این وهله اعمال شود، به کامپوننت والد نیز منعکس می‌شود.
 - متد isValid، مسیر هر برگه را دریافت می‌کند و سپس به متغیر dataIsValid مراجعه کرده و وضعیت آن برگه را باز می‌گرداند. اگر path در اینجا قید نشود، وضعیت تمام برگه‌ها بررسی می‌شوند؛ مانند if (this.isValid(null)) در متد ذخیره سازی اطلاعات.
 - در آخر در فایل product-edit.component.html، وضعیت فعال و غیرفعال دکمه‌ی ثبت را نیز به این متد متصل می‌کنیم:
<button class="btn btn-primary"
                            type="button"
                            style="width:80px;margin-right:10px"
                            [disabled]="!isValid()"
                            (click)="saveProduct()">
      Save
</button>


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: angular-routing-lab-04.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کرده‌اید. سپس از طریق خط فرمان به ریشه‌ی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگی‌های آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng s -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت یازدهم - مبانی Blazor - بخش 8 - کار با جاوا اسکریپت
امکان تبدیل رخدادهای توکار مرورگرها به دایرکتیوهای Blazor در Blazor6x

یکسری دایرکتیو مانند onclick@ و امثال آن، از پیش در Blazor تعریف شده‌اند که امکان مدیریت رویدادهای جاوااسکریپتی را در کدهای سی‌شارپ میسر می‌کنند. اما تعداد این‌ها زیاد نیست. برای مثال تعداد رویدادهای قابل تعریف و پشتیبانی شده‌ی توسط مرورگرها قابل ملاحظه‌است. در Blazor 6x روشی جهت دسترسی ساده‌تر به این رویدادها ارائه شده‌است که شامل این مراحل است. برای نمونه فرض کنید می‌خواهیم به رویداد paste مرورگر دسترسی پیدا کنیم و یک دایرکتیو سفارشی oncustompaste@ را برای آن تهیه کنیم:
<input @oncustompaste="HandleCustomPaste" />
برای اینکار در ابتدا قطعه کد زیر را پس از blazor.webassembly.js در فایل index.html ثبت می‌کنیم (یا می‌توان از روش export function afterStarted که در بالا عنوان شد هم استفاده کرد):
<script> 
    Blazor.registerCustomEventType('custompaste', { 
        browserEventName: 'paste', 
        createEventArgs: event => { 
            // This example only deals with pasting text, but you could use arbitrary JavaScript APIs 
            // to deal with users pasting other types of data, such as images 
            return { 
                eventTimestamp: new Date(), 
                pastedData: event.clipboardData.getData('text') 
            }; 
        } 
    }); 
</script>
در اینجا برای رویداد paste مرورگر، تعدادی آرگومان تهیه شده و بازگشت داده می‌شود. آرگومان اول در اینجا یک مقدار اختیاری و نمایشی‌است و آرگومان دوم به شیء رویداد paste، دسترسی یافته و متن آن‌را بازگشت می‌دهد.
پس از اینکار، معادل دو پارامتر بازگشت داده شده را به صورت زیر در کدهای سی‌شارپ تهیه می‌کنیم:
namespace BlazorCustomEventArgs.CustomEvents 
{ 
    [EventHandler("oncustompaste", typeof(CustomPasteEventArgs), enableStopPropagation: true, enablePreventDefault: true)] 
    public static class EventHandlers 
    { 
        // This static class doesn't need to contain any members. It's just a place where we can put 
        // [EventHandler] attributes to configure event types on the Razor compiler. This affects the 
        // compiler output as well as code completions in the editor. 
    } 
 
    public class CustomPasteEventArgs : EventArgs 
    { 
        // Data for these properties will be supplied by custom JavaScript logic 
        public DateTime EventTimestamp { get; set; } 
        public string PastedData { get; set; } 
    } 
}
ابتدا از EventArgs ارث‌بری شده و معادل تاریخ و متن بازگشت داده شده، تبدیل به یک EventArgs سفارشی می‌شود. سپس نوع آن، به ویژگی EventHandler ای که بالای یک کلاس استاتیک خالی قرار گرفته شده، ارسال می‌شود. اینکار صرفا جهت اطلاع کامپایلر صورت می‌گیرد.
یک نکته: در اینجا نام oncustompaste به همان نام custompaste کدهای جاوااسکریپتی اشاره می‌کند. نام تعریف شده‌ی در قسمت سی‌شارپ، یک on در ابتدا اضافه‌تر دارد. اینکار سبب می‌شود که اکنون بتوان یک رویدادگردان oncustompaste@ سفارشی را که قابل مدیریت در کدهای سی‌شارپ است، داشت:
@page "/"

<p>Try pasting into the following text box:</p>
<input @oncustompaste="HandleCustomPaste" />
<p>@message</p>

@code {
    string message;
    void HandleCustomPaste(CustomPasteEventArgs eventArgs)
    {
        message = $"At {eventArgs.EventTimestamp.ToShortTimeString()}, you pasted: {eventArgs.PastedData}";
    }
}
اشتراک‌ها
سایت rssheap سورس باز شد

rssheap is a free open source web and mobile based reader built entirely on the .NET platform. Our mission is to help developers discover great content online and filter all the junk on the internet. 

سایت rssheap سورس باز شد