مطالب
مقایسه value type و reference type
در سی شارپ دو نوع class و struct وجود دارد که تقریباً مشابه یکدیگرند در حالیکه یکی از آنها-value type و دیگری reference-type است.

struct چیست؟
structها مشابه classها هستند با این تفاوت که structها finalizer ندارند و از ارث بری پشتیبانی نمی‌کنند. structها کاملا مشابه classها تعریف می‌شوند و در تعریف آنها از کلمه کلیدی struct استفاده می‌شود. آنها شامل فیلدها، متدها، خصوصیت‌ها نیز می‌شوند. در زیر نحوه تعریف آن را مشاهده می‌کنید: 

struct Point
{
   private int x, y;             // private fields
 
   public Point (int x, int y)   // constructor
   {
         this.x = x;
         this.y = y;
   }

   public int X                  // property
   {
         get {return x;}
         set {x = value;}
   }

   public int Y
   {
         get {return y;}
         set {y = value;}
   }
}

value type و reference type
تفاوت دیگری که بین class و struct، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است  آن است که classها reference-type و structها value-type هستند و در زمان اجرا با آنها متفاوت رفتار می‌شود و در ادامه به تشریح آن می‌پردازیم.
وقتی یک وهله از value-type ایجاد شود، یک فضای خالی از حافظه‌ی اصلی (RAM) برای ذخیره سازی مقدار آن تخصیص داده می‌شود. نوع‌های اصلی مانند int, float, bool و char از نوع value type هستند. در ضمن سرعت دسترسی به آنها بسیار بالاست.
ولی وقتی یک وهله از reference-type ایجاد شود، یک فضا برای object و فضایی دیگر برای اشاره‌گر به آن شیء در حافظه اصلی ذخیره می‌شود. در واقع دو فضا از حافظه برای ذخیره سازی آنها اشغال می‌شود. برای درک بهتر به مثال زیر توجه کنید:
Point p1 = new Point();         // Point is a *struct*
Form f1 = new Form();           // Form is a *class*
نکته: Point از نوع struct و Form از نوع reference است. در مورد اول، یک فضا از حافظه برای p1 تخصیص داده می‌شود و در مورد دوم، دو فضا از حافظه اصلی یکی برای ذخیره کردن اشاره‌گر f1 برای اشاره به Form object و دیگری برای ذخیره کردن Form object تخصیص داده می‌شود.
Form f1;                        // Allocate the reference
f1 = new Form();                // Allocate the object
به قطعه کد زیر دقت کنید:
Point p2 = p1;
Form f2 = f1;
همانطور که قبلاً گفته شد p2، یک نوع struct است بنابراین در مورد اول مقدار p2 یک کپی از مقدار p1 خواهد بود ولی در مورد دوم، آدرس f1 را درون f2 کپی می‌کنیم در واقع f1 و f2 به یک شیء اشاره خواهند کرد. (یک شیء با 2 اشاره گر)
در سی شارپ، پارامترها (بصورت پیش فرض) بصورت یک کپی از آنها به متدها ارسال می‌شوند، یعنی اگر پارامتر از نوع value-type باشد یک کپی از آن وهله و اگر پارامتر reference-type یک کپی از آدرس ارسال خواهد شد. برای توضیح بهتر به مثال زیر توجه کنید:
Point myPoint = new Point (0, 0);      // a new value-type variable
Form myForm = new Form();              // a new reference-type variable
Test (myPoint, myForm);                // Test is a method defined below
 
void Test (Point p, Form f)
{
      p.X = 100;                       // No effect on MyPoint since p is a copy
      f.Text = "Hello, World!";        // This will change myForm’s caption since
                                       // myForm and f point to the same object
      f = null;                        // No effect on myForm
}
انتساب null به f درون متد Test هیچی اثری بر روی آدرس myForm ندارد چون f، یک کپی از آدرس myForm است.
حال می‌توانیم روش پیش فرض را با افزودن کلمه کلید ref تغییر دهیم.  وقتی از ref استفاده کنیم متد با پارامترهای فراخوانی کننده (caller's arguments) بصورت مستقیم در تعامل است در کد زیر می‌توانیم تصور کنیم که پارامترهای p و f متد Test همان متغیرهای myPoint و myForm است.
Point myPoint = new Point (0, 0);      // a new value-type variable
Form myForm = new Form();              // a new reference-type variable
Test (ref myPoint, ref myForm);        // pass myPoint and myForm by reference
 
void Test (ref Point p, ref Form f)
{
      p.X = 100;                       // This will change myPoint’s position
      f.Text = “Hello, World!”;        // This will change MyForm’s caption
      f = null;                        // This will nuke the myForm variable!
}
در کد بالا انتساب null به f باعث تهی شدن myForm می‌شود بدلیل اینکه متد مستقیماً به آن دسترسی داشته است.

تخصیص حافظه
CLR اشیاء را در دو قسمت ذخیره می‌کند:
  1. stack یا پشته
  2. heap
ساختار stack یا پشته first-in last-out است که دسترسی به آن سریع است. زمانی که متدی فراخوانی می‌شود، CLR پشته را نشانه گذاری می‌کند. سپس متد data را به پشته جهت اجرا push می‌کند و زمانی که اجرایش به اتمام رسید، CLR پشته را تا محل نشانه گذاری شده مرحله قبل، پاک می‌کند (pop).
ولی ساختار heap بصورت تصادفی است. یعنی اشیاء در محل‌های تصادفی قرار داده می‌شوند بهمین دلیل آنها دارای 2 سربار memory manager و garbage-collector هستند.
برای آشنایی با نحوه استفاده پشته و heap به کد زیر توجه کنید:
void CreateNewTextBox()
{
      TextBox myTextBox = new TextBox();             // TextBox is a class
}
در این متد، ما یک متغیر محلی ایجاد کرده ایم که به یک شیء اشاره می‌کند.

پشته همیشه برای ذخیره سازی موارد زیر استفاده می‌شود:
  • قسمت reference متغیرهای محلی و پارامترهای از نوع reference-typed (مانند myTextBox)
  • متغیرهای محلی و پارامترهای متد از نوع value-typed (مانند integer, bool, char, DateTime و ...)
همچنین از heap برای ذخیره سازی موارد زیر استفاده می‌شود:
  • محتویات شیء از نوع reference-typed
  • هر چیزی که قرار است در شیء از نوع reference-typed ذخیره شود.

آزادسازی حافظه در heap

در کد بالا وقتی اجرای متد CreateNewTextBox به اتمام برسد متغیر myTextBox از دید (Scope) خارج می‌شود. بنابراین از پشته نیز خارج می‌شود ولی با خارج شدن myTextBox از پشته چه اتفاقی برای TextBox object رخ خواهد داد؟! پاسخ در garbage-collector نهفته است. garbage-collector بصورت خودکار عملیات پاکسازی heap را انجام می‌دهد و اشیائی که اشاره گر معتبر ندارند را حذف می‌نماید. در حالت کلی اگر شیء از حافظه خارج شد باید منابع سایر قسمت‌های اشغال شده توسط آن هم آزاد شود، که این آزاد سازی بعهده garbage-collector است.

حال آزاد سازی برای کلاسهایی که اینترفیس IDisposable را پیاده سازی می‌کنند به دو صورت انجام می‌شود:

  1. دستی: با فراخوانی متد Dispose میسر است.
  2. خودکار: افزودن شیء به Net Container. مانند Form, Panel, TabPage یا UserControl. این نگهدارندها این اطمینان را به ما می‌دهند در صورتیکه آنها از حافظه خارج شدند کلیه عضوهای آن هم از حافظه خارج شوند.

برای آزادسازی دستی می‌توانیم مانند کدهای زیر عمل کنیم:

using (Stream s = File.Create ("myfile.txt"))

{
   ...
}
یا
Stream s = File.Create ("myfile.txt");

try
{
   ...
}

finally
{
   if (s != null) s.Dispose();
}


مثالی از Windows Forms
فرض کنید قصد داریم فونت و اندازه یک ویندوز فرم را تغییر دهیم.

Size s = new Size (100, 100);          // struct = value type
Font f = new Font (“Arial”,10);        // class = reference type

Form myForm = new Form();

myForm.Size = s;
myForm.Font = f;
توجه کنید که ما در کد بالا از اعضای myForm استفاده کردیم نه از کلاسهای Font و Size که این دو گانگی قابل قبول است. حال به تصویر زیر که به پیاده سازی کد بالا اشاره دارد توجه کنید.

همانطور که مشاهد می‌کنید محتویات s و آدرس f را در Form object ذخیره کرده ایم که نشان می‌دهد تغییر در s برروی فرم تغییر ایجاد نمی‌کند ولی تغییر در f باعث ایجاد تغییر فرم می‌شود. Form object دو اشاره گر به Font object دارد.

In-Line Allocation (تخصیص درجا)
در قبل گفته شد برای ذخیره متغیرهای محلی از نوع value-typed از پشته استفاده می‌شود آیا شیء Size جدید هم در پشته ذخیره می‌شود؟ خیر، بدلیل اینکه آن متغیر محلی نیست و در شیء دیگر ذخیره می‌شود (در مثال بالا در یک فرم ذخیره شده است) که آن شیء هم در heap ذخیره شده است پس شیء جدید Size هم در heap ذخیر می‌شود که به این نوع ذخیره سازی In-Line گفته می‌شود.

تله (Trap)
فرض کنید کلاس Form بشکل زیر تعریف شده است:
class Form
{
      // Private field members
      Size size;
      Font font;

      // Public property definitions
      public Size Size
      {
            get    { return size; }
            set    { size = value; fire resizing events }
      }

      public Font Font
      {
            get    { return font;  }
            set    { font = value; }
      }
}
حال ما قصد داریم ارتفاع آن را دو برابر کنیم، بنابراین از کد زیر استفاده می‌کنیم:
myForm.ClientSize.Height = myForm.ClientSize.Height * 2;
ولی با خطای کامپایلر زیر روبرو می‌شویم:
Cannot modify the return value of 'System.Windows.Forms.Form.ClientSize' because it is not a variable
علت چیست؟ بدلیل اینکه myForm.ClientSize شیء Size که از نوع Struct است را بر می‌گرداند و این Struct از نوع value-typed است و این شیء یک کپی از اندازه فرم است و ما همزمان قصد دو برابر نمودن آن کپی را داریم که کامپایلر خطای بالا را نمایش می‌دهد.

برای توضیح بیشتر می‌توانید به این سوال مراجعه کنید و در تکمیل آن این لینک را هم بررسی کنید.

پس بنابراین کد بالا را به کد زیر اصلاح می‌کنیم:
myForm.ClientSize = new Size (myForm.ClientSize.Width, myForm.ClientSize.Height * 2);
برای اصلاح خطای کامپایلر، ما باید یک شیء جدیدی را برای اندازه فرم تخصیص بدهیم.
مطالب
شروع کار با Apache Cordova در ویژوال استودیو #3
در قسمت قبل توانستیم ابزارهای لازم را برای Apache Cordova، نصب کنیم. در این قسمت یک پروژه‌ی ساده را ایجاد کرده و در مورد ساختار آن توضیح خواهم داد. در ادامه‌ی مقالات از  AngularJS ، Bootstrap ,Typescript و jQuery Mobile  هم در پروژه‌ها استفاده خوهیم کرد.
برای شروع، از قسمت JavaScript یا Typescript، یک پروژه‌ی از نوع Blank App ایجاد کنید. به شکل زیر:


ترجیحا نوع Typescript را انتخاب کردم. البته در داخل فایل ts. امکان نوشتن جاوا اسکریپت هم هست. بعد از ایجاد پروژه اگر با تصویری شبیه به تصویر زیر روبرو شدید، در نتیجه تنظیمات نصب و راه اندازی به درستی صورت گرفته است.



اگر به قسمت solution explorer دقت کنید، فایلی به نام config.xml را مشاهده خواهید کرد. با کلیک بر روی این فایل، یک صفحه‌ی گرافیکی باز خواهد شد که این امکان را به شما می‌دهد که پلاگین‌های مورد نیاز خود، تنظیمات مربوط به نرم افزار تولیدی (مانند تنظیم ورژن ویندوزی که می‌خواهید app شما بر روی آن اجرا شود) و تنظیمات مربوط به هر یک از پلتفرم‌ها را به صورت مجزا در اختیار داشته باشید.



یک فایل index.html هم در قالب پیش‌فرض قرار داده شده که بعدا می‌توانید آن را تغییر دهید و یا صفحات دیگری را اضافه کنید. همان طور که در قسمت‌های قبل گفته شد، قرار است ما یک وب اپلیکیشن طراحی کنیم و آن را درون Container بومی Cordova بسته بندی کنیم. لذا محدودیتی برای استفاده‌ی از کتابخانه‌های مرتبط با CSS ، HTML و JavaScript  نداریم و در ادامه‌ی مقالات با مثال‌های متعددی از آن‌ها استفاده خواهیم کرد.

در فولدر scripts-->typeings-->cordova-->plugins  اینترفیس‌هایی که برای دسترسی به امکانات بومی دستگاه تلفن فعلا در Cordova پشتیبانی می‌شوند، قرار گرفته است.

برای استفاده از تکنولوژی‌های وب در محیط بومی دستگاه، در طی فرآیند کامپایل، Cordova یک اپلیکیشن را به وسیله دو چیز مهم که در زیر اشاره شده است، خواهد ساخت.


  • یک اپلیکیشن با یک کامپوننت  WebView که با مرورگر یکپارچه شده است.
  • یه سری از منابعی که در داخل فایل‌های اپلیکیشن وب ما قرار دارند.


برای یکپارچه شدن API‌های Cordova با وب پیج موجود، اندکی کد نیاز داریم که برای انکار لینکی شبیه لینک زیر را در فایل html خود استفاده می‌کنیم که فقط بعد از کامپایل وجود خارجی دارد؛ به صورت زیر:

<script src="cordova.js"></script>

در پایان هم برای فهمیدن اینکه API‌های Cordova در دسترس هستند، می‌توانیم رخداد مربوط به devicerady را مدیریت کنیم؛ به صورت زیر:

document.addEventListener("deviceready", onDeviceReady, false);
function onDeviceReady() { /* INIT */ }

برای مدیریت رخدادهای مربوط به pause و resume هم که نشان دهنده‌ی ادامه برنامه (خارج شدن از حالت pause) و حالت تعلیق هستند، می‌توان به شکل زیر عمل کرد:

 function onDeviceReady() {
            // Handle the Cordova pause and resume events
            document.addEventListener('pause', onPause, false);
            document.addEventListener('resume', onResume, false);

            // TODO: Cordova has been loaded. Perform any initialization that requires Cordova here.
        }

        function onPause() {
            // TODO: This application has been suspended. Save application state here.
        }

        function onResume() {
            // TODO: This application has been reactivated. Restore application state here.
        } 

حال قصد داریم پروژه‌ی خود را که قرار است یک متن ساده را نشان دهد، با استفاده از شبیه ساز اجر ا کنیم. برای این منظور از قسمت toolbar ویژوال استودیو ، Solution Platform خود را انتخاب کنید و سپس می‌توانید شبیه ساز مورد نظر خود را انتخاب کرده و برنامه را اجرا کنید. در اینجا محیط مورد نظر من اندروید است  و برای این منظور هم میتوانم از شبیه ساز Android Emulator یا Ripple استفاده کنم.  به دلیل سرعت کم شبیه ساز اندروید، می‌توانید شبیه ساز  YouWave را دانلود و اجرا کرده و در قسمتی که شبیه ساز را از toolbar ویژوال انتخاب می‌کردید، این بار گزینه‌ی Device را انتخاب کنید. بعد از کامپایل برنامه‌ی شما، فایل apk تولید شده بر روی شبیه ساز نصب خواهد شد و شما قادر خواهید بود آنرا اجرا کنید.

نتیجه‌ی نهایی 

 با شبیه ساز Ripple 


مطالعه بیشتر

https://msdn.microsoft.com/en-us/library/dn879821(v=vs.140).aspx 

http://blog.falafel.com/getting-started-with-cordova-and-multi-device-hybrid-app-in-visual-studio/ 

http://www.codeproject.com/Articles/860150/Visual-Studio-and-Apache-Cordova 


نکته : وقتی پروژه را برای اولین بار اجرا می‌کنید شاید کمی طول بکشد تا نتیجه‌ی نهایی را ببنید و آن هم به دلیل این است که ویژوال استودیو  باید مجموعه‌ای از package  های مورد نیاز Cordova را دانلود کند.

در مقاله بعد با jQuery Mobile آشنا خواهیم شد و یک مثال برای کار کردن با آن در نظر خواهم گرفت.


ادامه دارد ...

مطالب
intern pool جدول نگهداری رشته‌ها در دات‌نت
کد زیر را در نظر بگیرید :
object text1 = "test";
object text2 = "test";

object num1 = 1;
object num2 = 1;

Console.WriteLine("text1 == text2 : " + (text1 == text2));
Console.WriteLine("num1 == num2 : " + (num1 == num2));

به نظر شما چه چیزی در خروجی نمایش داده میشود؟

هر چهار متغییر text1  و text2 و num1 و num2 از نوع object هستند. با اینکه مقدار text1 و text2 یکی و مقدار num1 و num2 هم یکی است، نتیجه text1==text2 برابر true است اما num1==num2 برابر false.

خطی که text2 تعریف شده است را تغییر میدهیم :
object text2 = "test".ToLower();

اینبار با این که باز مقدار text1 و text2 یکی و هر دو "test" است، اما نتیجه text1==text2 برابر false است. انتظار ما هم همین است. دو object ایجاد شده است و یکی نیستند. تنها در صورتی باید نتیجه == آنها true باشد که هر دو به یک object اشاره کنند.

اما چرا در کد اولی اینگونه نبود؟

دلیل این کار برمیگردد به رفتار دات‌نت نسبت به رشتههایی که به صورت صریح در برنامه تعریف میشوند. CLR یک جدول برای ذخیره رشتهها به نام intern pool برای برنامه میسازد. هر رشتهای تعریف میشود، اگر در intern pool رشتهای با همان مقدار وجود نداشته باشد، یک رشته جدید ایجاد و به جدول اضافه میشود، و اگر موجود باشد متغییر جدید فقط به آن اشاره میکند. در واقع اگر 100 جای برنامه حتی در کلاسهای مختلف، رشتههایی با مقادیر یکسان وجود داشته باشند، برای همه آنها یک نمونه وجود دارد.

بنابراین text1 و text2 در کد اولی واقعا یکی هستند و یک نمونه برای آنها ایجاد شده است.

البته چند نکته در اینجا هست :
اگر text1 و text2 به صورت string تعریف شوند، نتیجه text1==text2 در هر دو حالت فوق برابر true است. چون عملگر == در کلاس string یکبار دیگر overload شده است:
public sealed class String : ...
{
    ...
    public static bool operator ==(string a, string b)
    {
      return string.Equals(a, b);
    }
   ...
}

این که کدام یک از overload‌ها اجرا شوند (کلاس پایه، کلاس اصلی، ...) به نوع دو متغییر اطراف == بستگی دارد. مثلا در کد زیر :
string text1 = "test";
string text2 = "test".ToLower();

Console.WriteLine("text1 == text2 (string) : " + (text1 == text2));
Console.WriteLine("text1 == text2 (object) : " + ((object)text1 == (object)text2));

اولین نتیجه true و دومی false است. چون در اولی عملگر == تعریف شده در کلاس string مورد استفاده قرار می‏‏گیرد اما در دومی عملگر == تعریف شده در کلاس object.

اگر دقت نشود این رفتار مشکلزا میشود. مثلا حالتی را در نظر بگیرید که text1 ورودی کاربر است و text2 از بانک اطلاعاتی خوانده شده است و با اینکه مقادیر یکسان دارند نتیجه == آنها false است. اگر تعریف عملگرها در کلاس object به صورت virtual بود و در کلاس‌های دیگر override می‌شد، این تغییر نوع‌ها تاثیری نداشت. اما عملگرها به صورت static تعریف می‌شوند و امکان override شدن ندارند. به همین خاطر کلاس object متدی به اسم Equals در اختیار گذاشته که کلاس‌ها آنرا override می‌کنند و معمولا از این متد برای سنجش برابری دو کلاس استفاده می‌شود :
object text1 = "test";
object text2 = "test".ToLower();

Console.WriteLine("text1 Equals text2 : " + text1.Equals(text2));
Console.WriteLine("text1 Equals text2 : " + object.Equals(text1, text2));

البته یادآور می‌شوم که فقط رشته‌هایی که به صورت صریح در برنامه تعریف شده‌اند، در intern pool قرار می‌گیرند و این فهرست شامل رشته‌هایی که از فایل یا بانک اطلاعاتی خوانده می‌شوند یا در برنامه تولید می‌شوند، نیست. این کار منطقی است وگرنه حافظه زیادی مصرف خواهد شد.

با استفاده از متد string.Intern می‌توان یک رشته را که در intern pool وجود ندارد، به فهرست آن افزود. اگر رشته در intern pool وجود داشته باشد، reference آنرا بر می‌گرداند در غیر اینصورت یک reference به رشته جدید به intern pool اضافه می‌کند و آنرا برمی‌گرداند.

یک مورد استفاده آن هنگام lock روی رشته‌هاست. برای مثال در کد زیر DeviceId یک رشته است که از بانک اطلاعاتی خوانده می‌شود و باعث می‌شود که چند job همزمان به یک دستگاه وصل نشوند :
lock (job.DeviceId)
{
    job.Execute();
}

اگر یک job با DeviceId برابر COM1 در حال اجرا باشد، این lock جلوی اجرای همزمان job دیگری با همین DeviceId را نمی‌گیرد. زیرا هر چند مقدار DeviceId دو job یکی است ولی به یک نمونه اشاره نمی‌کنند.

می‌توان lock را اینگونه اصلاح کرد :
lock (string.Intern(job.DeviceId))
{
    job.Execute();
}

بازخوردهای پروژه‌ها
مشکل عمل نکردن فونت فارسی
سلام
باتشکر از شما
آقای نصیری بنده برای راحتی استفاده در برنامه یک کلاس استاتیک بصورت زیر تعریف کرده ام :
  public static class ReportMethod
    {
        static FontSelector fontSelector = new FontSelector();
        const char RightToLeftEmbedding = (char)PersianDate.RightToLeftEmbedding;
        const char PopDirectionalFormatting = (char)PersianDate.PopDirectionalFormatting;
        public static Dictionary<string, string> fontDicBody = new Dictionary<string, string> { { "BMitra", "B Mitra" }, { "tahoma", "tahoma" } };
        public static Dictionary<string, string> fontDicHeader1 = new Dictionary<string, string> { { "BMitraBd", "B Mitra Bold" }, { "tahoma", "tahoma" } };
        public static Dictionary<string, string> fontDicHeader2 = new Dictionary<string, string> { { "BTitrBd", "B Titr Bold" }, { "tahoma", "tahoma" } };
        public static Dictionary<string, string> fontDicFooter = new Dictionary<string, string> { { "BMitra", "B Mitra" }, { "tahoma", "tahoma" } };

        public static string FixWeakCharacters(string data)
        {
            if (string.IsNullOrWhiteSpace(data))
                return string.Empty;
            var weakCharacters = new[] { @"\", "/", "+", "-", "=", ";", "$" };
            foreach (var weakCharacter in weakCharacters)
            {
                data = data.Replace(weakCharacter, RightToLeftEmbedding + weakCharacter + PopDirectionalFormatting);
            }
            return data;
        }

        public static Phrase SetFont(string data, int fontType)
        {
            Dictionary<string, string> fontDic;
            float fontSize = 11;
            switch (fontType)
            {
                case 0:
                    fontDic = fontDicBody;
                    fontSize = 11;
                    break;
                case 1:
                    fontDic = fontDicHeader1;
                    fontSize = 14;
                    break;
                case 2:
                    fontDic = fontDicFooter;
                    fontSize = 12;
                    break;
                case 11:
                    fontDic = fontDicHeader2;
                    fontSize = 18;
                    break;
                default:
                    fontDic = fontDicBody;
                    fontSize = 11;
                    break;
            }
            foreach (var item in fontDic)
            {
                FontFactory.Register("c:\\windows\\fonts\\" + item.Key + ".ttf");
                Font newfont = FontFactory.GetFont(item.Value, BaseFont.IDENTITY_H, fontSize);
                if (newfont.Familyname != "unknown")
                    fontSelector.AddFont(newfont);
            }
            return fontSelector.Process(FixWeakCharacters(data));
        }

        public static PdfPCell SetCell(string text, int border, int colspan, int Horizontal, int Vertical, bool DirectionRTL, int fontType = 0)
        {
            if (DirectionRTL)
            {
                var cell = new PdfPCell { RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL };
                cell.Border = border;
                cell.Colspan = colspan;
                cell.HorizontalAlignment = Horizontal;
                cell.VerticalAlignment = Vertical;
                cell.Phrase = new Phrase(ReportMethod.SetFont(text, fontType));
                return cell;
            }
            else
            {
                var cell = new PdfPCell();
                cell.Border = border;
                cell.Colspan = colspan;
                cell.HorizontalAlignment = Horizontal;
                cell.VerticalAlignment = Vertical;
                cell.Phrase = new Phrase(ReportMethod.SetFont(text, fontType));
                return cell;
            }
        }
    }
که این کلاس برای ایجاد سلول با فونت مورد نظر من معرفی شده است
و کد گزارش من به صورت زیر تعریف شده است :
    public IPdfReportData CreatePdfReport_SRptTeach(int MemberID, List<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult> Teach_Result, string st, List<sp_Institute_Center_Info_Select_Name_MasterResult> Info)
        {
            string fileName = string.Format("SRptTeach-{0}.pdf", Guid.NewGuid().ToString("N"));            
            return new PdfReport()
                                  .DocumentPreferences(doc =>
                                  {
                                      doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft);
                                      doc.Orientation(PageOrientation.Landscape);
                                      doc.PageSize(PdfPageSize.A4);
                                      doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = Info[0].InstName, Application = "PdfRpt", Keywords = "گزارش", Subject = "گزارش ویژه", Title = "گزارش کارکرد مدرسید" });
                                      doc.Compression(new CompressionSettings
                                      {
                                          EnableCompression = true,
                                          EnableFullCompression = true
                                      });
                                      doc.PrintingPreferences(new PrintingPreferences
                                      {
                                          ShowPrintDialogAutomatically = false
                                      });
                                  })
                                  .DefaultFonts(fonts =>
                                  {
                                      fonts.Path(System.IO.Path.Combine(Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot"), "fonts\\" + ReportMethod.fontDicBody.ElementAt(0).Key + ".ttf"),
                                          System.IO.Path.Combine(Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot"), "fonts\\" + ReportMethod.fontDicBody.ElementAt(1).Key + ".ttf"));
                                      fonts.Size(11);
                                      fonts.Color(System.Drawing.Color.Black);
                                  })
                                  .PagesFooter(footer =>
                                  {
                                      footer.CustomFooter(new CustomFooter(footer.PdfFont, PdfRunDirection.RightToLeft));
                                  })
                                  .PagesHeader(header =>
                                  {
                                      header.CustomHeader(new CustomHeader_SRptTeach(MemberID, st, Info));
                                  })
                                  .MainTableTemplate(template =>
                                  {
                                      //template.BasicTemplate(BasicTemplate.SimpleTemplate);
                                      template.CustomTemplate(new TransparentTemplate());
                                  })
                                  .MainTablePreferences(table =>
                                  {
                                      table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative);
                                      table.GroupsPreferences(new GroupsPreferences
                                      {
                                          GroupType = GroupType.IncludeGroupingColumns,
                                          RepeatHeaderRowPerGroup = true,
                                          ShowOneGroupPerPage = false,
                                          SpacingBeforeAllGroupsSummary = 5f,
                                          ShowGroupingPropertiesInAllRows = true
                                      });
                                  })
                                  .MainTableDataSource(dataSource =>
                                  {
                                      dataSource.StronglyTypedList<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(Teach_Result);
                                  })
                                  .MainTableSummarySettings(summarySettings =>
                                  {
                                      summarySettings.OverallSummarySettings("جمع مبالغ");
                                      summarySettings.AllGroupsSummarySettings("جمع کل مبالغ");
                                  })
                                  .MainTableColumns(columns =>
                                  {
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.RowNo);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(0);
                                          column.Width(4);
                                          column.HeaderCell("ردیف");
                                      });

                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.ParentName);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(1);
                                          column.Width(5);
                                          column.HeaderCell("مرکز");
                                      });
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.FullName);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(2);
                                          column.Width(12);
                                          column.HeaderCell("نام و نام خانوادگی");
                                          column.Group(true,
                                              (val1, val2) =>
                                              {
                                                  return val1.ToString() == val2.ToString();
                                              });
                                      });
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.TermInfoName);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(3);
                                          column.Width(8);
                                          column.HeaderCell("ترم");
                                      });
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.Contract_NO);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(4);
                                          column.Width(7);
                                          column.HeaderCell("شماره قرارداد");
                                      });
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.LessonFullCode);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(5);
                                          column.Width(4);
                                          column.HeaderCell("کد درس");
                                      });
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.LessonName);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(6);
                                          column.Width(10);
                                          column.HeaderCell("نام درس");
                                      });
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.Start_Date_Lesson);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(7);
                                          column.Width(6);
                                          column.HeaderCell("تاریخ شروع");
                                      });
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.End_Date_Lesson);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(8);
                                          column.Width(6);
                                          column.HeaderCell("تاریخ پایان");
                                      });
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.TeachAmount);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(9);
                                          column.Width(6);
                                          column.HeaderCell("مبلغ حق التدریس(ریال)");
                                          column.ColumnItemsTemplate(template =>
                                          {
                                              template.TextBlock();
                                              template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                                          });
                                      });
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.DoTeacherTime);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(10);
                                          column.Width(3);
                                          column.HeaderCell("ساعت کارکرد");
                                          column.ColumnItemsTemplate(template =>
                                          {
                                              template.TextBlock();
                                              template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                                          });
                                          column.AggregateFunction(aggregateFunction =>
                                          {
                                              aggregateFunction.NumericAggregateFunction(AggregateFunction.Sum);
                                              aggregateFunction.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                                          });
                                      });
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName("CanPay");
                                          column.CalculatedField(true,
                                              list =>
                                              {
                                                  if (list == null)
                                                      return string.Empty;
                                                  var amount = list.GetSafeStringValueOf<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.TeachAmount);
                                                  var doTime = list.GetSafeStringValueOf<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.DoTeacherTime);
                                                  var result = float.Parse(amount) * float.Parse(doTime);
                                                  return Convert.ToDecimal(result);
                                              });
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(11);
                                          column.Width(7);
                                          column.HeaderCell("قابل پرداخت(ریال)");
                                          column.ColumnItemsTemplate(template =>
                                          {
                                              template.TextBlock();
                                              template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                                          });
                                          column.AggregateFunction(aggregateFunction =>
                                          {
                                              aggregateFunction.NumericAggregateFunction(AggregateFunction.Sum);
                                              aggregateFunction.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                                          });
                                      });
                                      columns.AddColumn(column =>
                                      {
                                          column.PropertyName<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.Personal_Education);
                                          column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                          column.IsVisible(true);
                                          column.Order(12);
                                          column.Width(6);
                                          column.HeaderCell("مدرک تحصیلی");
                                      });
                                      //columns.AddColumn(column =>
                                      //{
                                      //    column.PropertyName("Descriptions");
                                      //    column.CalculatedField(true,
                                      //        list =>
                                      //        {
                                      //            if (list == null)
                                      //                return string.Empty;
                                      //            var Row = list.GetSafeStringValueOf<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.RowNoPerson);
                                      //            return "";
                                      //        });
                                      //    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                                      //    column.IsVisible(true);
                                      //    column.Order(13);
                                      //    column.Width(3);
                                      //    column.HeaderCell("توضیحات");
                                      //});
                                  })
                                  .MainTableEvents(events =>
                                  {
                                      events.DataSourceIsEmpty(message: "اطلاعاتی برای نمایش وجود ندارد.");
                                      events.DocumentClosing(docClose =>
                                      {
                                          string[] msgField = { "مدیر گروه", Info.Where(sp => sp.ID == MemberID).FirstOrDefault().InstKindName, Info.Where(sp => sp.ID == 0).FirstOrDefault().InstKindName, "امور مالی", "معاون پشتیبانی" };
                                          string[] dataField = { "", Info.Where(sp => sp.ID == MemberID).FirstOrDefault().MasterName, Info.Where(sp => sp.ID == 0).FirstOrDefault().MasterName, "", Info.Where(sp => sp.ID == 1).FirstOrDefault().MasterName };
                                          var infoTable = new PdfGrid(msgField.Length) { RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL, WidthPercentage = 100 };
                                          foreach (var item in msgField)
                                          {
                                              infoTable.AddCell(ReportMethod.SetCell(item, PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_CENTER, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, true));
                                          }
                                          foreach (var item in dataField)
                                          {
                                              infoTable.AddCell(ReportMethod.SetCell(item, PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_CENTER, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, true));
                                          }
                                          docClose.PdfDoc.Add(infoTable);
                                      });
                                  })
                                  .Export(export =>
                                  {
                                      export.ToExcel();
                                      export.ToCsv();
                                      export.ToXml();
                                      export.ToString();
                                  })
                                  .Generate(data =>
                                  {
                                      fileName = HttpUtility.UrlEncode(fileName, Encoding.UTF8);
                                      data.FlushInBrowser(fileName, FlushType.Inline);
                                  });
            //.Generate(data => data.AsPdfFile(string.Format("{0}\\PlansPage\\RptIListSample-{1}.pdf", AppPath.ApplicationPath, Guid.NewGuid().ToString("N"))));
        }
و قسمت هدر گزارش به صورت سفارشی به صورت زیر معرفی شده است :
namespace Academy.Control.Reports
{
    public class CustomHeader_SRptTeach : IPageHeader
    {
        public IPdfFont PdfRptFont { set; get; }
        string st;
        List<sp_Institute_Center_Info_Select_Name_MasterResult> Info;
        int MemberID;

        public CustomHeader_SRptTeach(int MemberID, string st, List<sp_Institute_Center_Info_Select_Name_MasterResult> Info)
        {
            this.st = st;
            this.Info = Info;
            this.MemberID = MemberID;
        }

        public PdfGrid RenderingGroupHeader(Document pdfDoc, PdfWriter pdfWriter, IList<CellData> rowdata, IList<SummaryCellData> summaryData)
        {
            // return null;
            var groupFullName = rowdata.GetSafeStringValueOf<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.FullName);
            var groupPersonalEducation = rowdata.GetSafeStringValueOf<sp_Teach_Communicate_Select_ReportTeachResult>(x => x.Personal_Education);

            var table = new PdfGrid(2) { WidthPercentage = 100 };
            table.AddSimpleRow(
                (cellData, cellProperties) =>
                {
                    cellData.Value = "نام و نام خانوادگی:";
                    cellProperties.PdfFont = PdfRptFont;
                    cellProperties.PdfFontStyle = DocumentFontStyle.Bold;
                    cellProperties.HorizontalAlignment = HorizontalAlignment.Left;
                },
                (cellData, cellProperties) =>
                {
                    cellData.Value = groupFullName;
                    cellProperties.PdfFont = PdfRptFont;
                    cellProperties.HorizontalAlignment = HorizontalAlignment.Left;
                });
            table.AddSimpleRow(
                (cellData, cellProperties) =>
                {
                    cellData.Value = "مدرک تحصیلی :";
                    cellProperties.PdfFont = PdfRptFont;
                    cellProperties.PdfFontStyle = DocumentFontStyle.Bold;
                    cellProperties.HorizontalAlignment = HorizontalAlignment.Left;
                },
                (cellData, cellProperties) =>
                {
                    cellData.Value = groupPersonalEducation;
                    cellProperties.PdfFont = PdfRptFont;
                    cellProperties.HorizontalAlignment = HorizontalAlignment.Left;
                });
            return table.AddBorderToTable(borderColor: BaseColor.LIGHT_GRAY, spacingBefore: 10f);

        }    

        public PdfGrid RenderingReportHeader(Document pdfDoc, PdfWriter pdfWriter, IList<SummaryCellData> summaryData)
        {
            var tableMain = new PdfGrid(1) { RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL, WidthPercentage = 100 };
            tableMain.DefaultCell.Border = PdfPCell.NO_BORDER;
            PdfGrid table = new PdfGrid(3);
            table.DefaultCell.Border = PdfPCell.NO_BORDER;

            table.AddCell(ReportMethod.SetCell("", PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_CENTER, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, false));
            table.AddCell(ReportMethod.SetCell("گزارش کارکرد مدرسین ", PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_CENTER, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, true,11));
            PdfPTable tbRight = new PdfPTable(1) { RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL };
            tbRight.DefaultCell.Border = PdfPCell.NO_BORDER;

            Image _image = Image.GetInstance(System.IO.Path.Combine(AppPath.ApplicationPath, "Content\\Images\\p_jahad2.jpg"));
            var cellImg = new PdfPCell(_image, false) { Border = PdfPCell.NO_BORDER };
            cellImg.HorizontalAlignment = PdfPCell.ALIGN_CENTER;
            tbRight.AddCell(cellImg);
            tbRight.AddCell(ReportMethod.SetCell(Info[0].InstName, PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_CENTER, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, false,1));
            tbRight.AddCell(ReportMethod.SetCell(Info.Where(sp => sp.ID == MemberID).FirstOrDefault().SecondName, PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_CENTER, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, false,1));
            table.AddCell(tbRight);

            PdfGrid tbLeft = new PdfGrid(2) { RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL };
            tbLeft.DefaultCell.Border = PdfPCell.NO_BORDER;
            tbLeft.AddCell(ReportMethod.SetCell("تاریخ گزارش : " + System.DateTime.Now.ToPersianDateTime("/", false), PdfPCell.NO_BORDER, 2, PdfPCell.ALIGN_LEFT, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, false));
            tbLeft.AddCell(ReportMethod.SetCell("از تاریخ " + st.Split(';')[0], PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_LEFT, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, false));
            tbLeft.AddCell(ReportMethod.SetCell("تا تاریخ " + st.Split(';')[1], PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_LEFT, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, false));

            table.AddCell(tbLeft);
            table.AddCell(ReportMethod.SetCell("", PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_CENTER, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, false));
            table.AddCell(ReportMethod.SetCell("", PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_CENTER, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, false));
            tableMain.AddCell(table);
            return tableMain;
        }
    }
}
حالا من دو مشکل دارم که هرچی سعی کردم نتونستم این موارد را رفع کنم و درخواست راهنمایی دارم از شما :
1. فونت هایی که من معرفی کردم برای هدر اصلا اعمال نمی‌شود و همینطور فونت در متن اصلی هم که تغییر میدم باز تغییر ایجاد نمیشه و به نظر میاد اصلا اعمال نمیشه به کل و هدر و متن با یک فونت نمایش داده میشه در صورتی که من فونت‌ها و سایز‌های متفاوتی برای متن‌ها انتخاب میکنم و اعمال میکنم
2. قسمت گروه هدری که من معرفی کردم اصلا کار نمیکنه و نمایش داده نمیشه
ممنون میشم شما من رو راهنمایی کنید 
مثال‌های قبلی رو هم دیدم در مورد فونت و گروه هدر و سعی کردم مثل همون موارد اعمال کنم اما باز اعمال نشد
متشکرم از وقتی که می‌گذارید
مطالب
مفاهیم برنامه نویسی ـ آشنایی با سازنده‌ها
در مطلب پیشین برای نگهداری حالت شیء یا همان ویژگی‌های آن Property‌‌‌ها را در کلاس معرفی کردیم و پس از ایجاد شیء مقدار مناسبی را به پروپرتی‌ها اختصاص دادیم.
اگرچه ایجاد شیء و مقداردهی به ویژگی‌های آن ما را به هدفمان می‌رساند، اما بهترین روش نیست چرا که ممکن است مقداردهی به یک ویژگی فراموش شده و سبب شود شیء در وضعیت نادرستی قرار گیرد. این مشکل با استفاده از سازنده‌ها (Constructors) حل می‌شود.
سازنده (Constructor) عضو ویژه ای از کلاس است بسیار شبیه به یک متد که در هنگام وهله سازی (ایجاد یک شیء از کلاس) به صورت خودکار فراخوانی و اجرا می‌شود. وظیفه سازنده مقداردهی به ویژگی‌های عمومی و خصوصی شیء تازه ساخته شده و به طور کلی انجام هر کاری است که برنامه‌نویس در نظر دارد پیش از استفاده از شیء به انجام برساند.
مثالی که در این بخش بررسی می‌کنیم کلاس مثلث است. برای پیاده سازی این کلاس سه ویژگی در نظر گرفته ایم. قاعده، ارتفاع و مساحت. بله مساحت را این بار به جای متد به صورت یک پروپرتی پیاده سازی می‌کنیم. اگرچه در آینده بیشتر راجع به چگونگی انتخاب برای پیاده سازی یک عضو کلاس به صورت پروپرتی یا متد بحث خواهیم کرد اما به عنوان یک قانون کلی در نظر داشته باشید عضوی که به صورت منطقی به عنوان داده مطرح است را به صورت پروپرتی پیاده سازی کنید. مانند نام دانشجو. از طرفی اعضایی که دلالت بر انجام عملی دارند را به صورت متد پیاده سازی می‌کنیم. مانند متد تبدیل به نوع داده دیگر. (مثلاً ()Object.ToString)
public class Triangle
{
    private int _height;
    private int _baseLength;

    public int Height
    {
        get { return _height; }

        set
        {
            if (value < 1 || value > 100)
            {
                // تولید خطا
            }

            _height = value;
        }
    }

    public int BaseLength
    {
        get { return _baseLength; }

        set
        {
            if (value < 1 || value > 100)
            {
                // تولید خطا
            }

            _baseLength = value;
        }
    }

    public double Area
    {
        get { return _height * _baseLength * 0.5; }
    }
}
چون در بخشی از یک پروژه نیاز پیدا کردیم با یک سری مثلث کار کنیم، کلاس بالا را طراحی کرده ایم. به نکات زیر توجه نمایید.
 • در اکسسور set دو ویژگی قاعده و ارتفاع، محدوده مجاز مقادیر قابل انتساب را بررسی نموده ایم. در صورتی که مقداری خارج از محدوده یاد شده برای این ویژگی‌ها تنظیم شود خطایی را ایجاد خواهیم کرد. شاید برای برنامه نویسانی که تجربه کمتری دارند زیاد روش مناسبی به نظر نرسد. اما این یک روش قابل توصیه است. مواجه شدن کد مشتری (کد استفاده کننده از کلاس) با یک خطای مهلک که علت رخ دادن خطا را نیز می‌توان به همراه آن ارائه کرد بسیار بهتر از بروز خطاهای منطقی در برنامه است. چون رفع خطاهای منطقی بسیار دشوارتر است. در مطالب آینده راجع به تولید خطا و موارد مرتبط با آن بیشتر صحبت می‌کنیم.
 • در مورد ویژگی مساحت، اکسسور set را پیاده سازی نکرده ایم تا این ویژگی را به صورت فقط خواندنی ایجاد کنیم.

وقتی شیء ای از یک کلاس ایجاد می‌شود، بلافاصله سازنده آن فراخوانی می‌گردد. سازنده‌ها هم نام کلاسی هستند که در آن تعریف می‌شوند و معمولاً اعضای داده ای شیء جدید را مقداردهی می‌کند. همانطور که می‌دانید وهله سازی از یک کلاس با عملگر new انجام می‌شود. سازنده کلاس بلافاصله پس از آنکه حافظه برای شیء در حال تولید اختصاص داده شد، توسط عملگر new فراخوانی می‌شود.

سازنده پیش فرض

سازنده‌ها مانند متدهای دیگر می‌توانند پارامتر دریافت کنند. سازنده ای که هیچ پارامتری دریافت نمی‌کند سازنده پیش فرض (Default constructor) نامیده می‌شود. سازنده پیش فرض زمانی اجرا می‌شود که با استفاده از عملگر new شیء ای ایجاد می‌کنید اما هیچ آرگومانی را برای این عملگر در نظر نگرفته اید.
اگر برای کلاسی که طراحی می‌کنید سازنده ای تعریف نکرده باشید کامپایلر سی شارپ یک سازنده پیش فرض (بدون پارامتر) خواهد ساخت. این سازنده هنگام ایجاد اشیاء فراخوانی شده و مقدار پیش فرض متغیرها و پروپرتی‌ها را با توجه به نوع آن‌ها تنظیم می‌نماید. مثلاً مقدار صفر برای متغیری از نوع int یا false برای نوع bool و null برای انواع ارجاعی که در آینده در این مورد بیشتر خواهید آموخت.
اگر مقادیر پیش فرض برای متغیرها و پروپرتی‌ها مناسب نباشد، مانند مثال ما، سازنده پیش فرض ساخته شده توسط کامپایلر همواره شیء ای می‌سازد که وضعیت صحیحی ندارد و نمی‌تواند وظیفه خود را انجام دهد. در این گونه موارد باید این سازنده را جایگزین نمود.

جایگزینی سازنده پیش فرض ساخته شده توسط کامپایلر

افزودن یک سازنده صریح به کلاس بسیار شبیه به تعریف یک متد در کلاس است. با این تفاوت که:
  • سازنده هم نام کلاس است.
  • برای سازنده نوع خروجی در نظر گرفته نمی‌شود.

در مثال ما محدوده مجاز برای قاعده و ارتفاع مثلث بین ۱ تا ۱۰۰ است در حالی که سازنده پیش فرض مقدار صفر را برای آنها تنظیم خواهد نمود. پس برای اینکه مطمئن شویم اشیاء مثلث ساخته شده از این کلاس در همان بدو تولید دارای قاعده و ارتفاع معتبری هستند سازنده زیر را به صورت صریح در کلاس تعریف می‌کنیم تا جایگزین سازنده پیش فرضی شود که کامپایلر خواهد ساخت و به جای آن فراخوانی گردد.
public Triangle()
{
    _height = _baseLength = 1;
}
در این سازنده مقدار ۱ را برای متغیر خصوصی پشت (backing field یا backing store) هر یک از دو ویژگی قاعده و ارتفاع تنظیم نموده ایم.

اجرای سازنده

همانطور که گفته شد سازنده اضافه شده به کلاس جایگزین سازنده پیش فرض کامپایلر شده و در هنگام ایجاد یک شیء جدید از کلاس مثلث توسط عملگر new اجرا می‌شود. برای بررسی اجرا شدن سازنده به سادگی می‌توان کدی مشابه مثال زیر را نوشت.
Triangle triangle = new Triangle();
 
Console.WriteLine(triangle.Height);
Console.WriteLine(triangle.BaseLength);
Console.WriteLine(triangle.Area);
کد بالا مقدار ۱ را برای قاعده و ارتفاع و مقدار ۰.۵ را برای مساحت چاپ می‌نماید. بنابراین مشخص است که سازنده اجرا شده و مقادیر مناسب را برای شیء تنظیم نموده به طوری که شیء از بدو تولید در وضعیت مناسبی است.

سازنده‌های پارامتر دار

در مثال قبل یک سازنده بدون پارامتر را به کلاس اضافه کردیم. این سازنده تنها مقادیر پیش فرض مناسبی را تنظیم می‌کند. بدیهی است پس از ایجاد شیء در صورت نیاز می‌توان مقادیر مورد نظر دیگر را برای قاعده و ارتفاع تنظیم نمود. اما برای اینکه سازنده بهتر بتواند فرآیند وهله سازی را کنترل نماید می‌توان پارامترهایی را به آن افزود. افزودن پارامتر به سازنده مانند افزودن پارامتر به متدهای دیگر صورت می‌گیرد. در مثال زیر سازنده دیگری تعریف می‌کنیم که دارای دو پارامتر است. یکی قاعده و دیگری ارتفاع. به این ترتیب در حین فرآیند وهله سازی می‌توان مقادیر مورد نظر را منتسب نمود.
public Triangle(int height, int baseLength)
{
    Height = height;
    BaseLength = baseLength;
}
با توجه به اینکه مقادیر ارسالی به این سازنده توسط کد مشتری در نظر گرفته می‌شود و ممکن است در محدوده مجاز نباشد، به جای انتساب مستقیم این مقادیر به فیلد خصوصی پشت ویژگی قاعده و ارتفاع یعنی baseLength_ و height_ آنها را به پروپرتی‌ها منتسب کردیم تا قانون اعتبارسنجی موجود در اکسسور set پروپرتی‌ها از انتساب مقادیر غیر مجاز جلوگیری کند.
سازنده اخیر را می‌توان به صورت زیر با استفاده از عملگر new و فراهم کردن آرگومان‌های مورد نظر مورد استفاده قرار داد.
Triangle triangle = new Triangle(5, 8);
 
Console.WriteLine(triangle.Height);
Console.WriteLine(triangle.BaseLength);
Console.WriteLine(triangle.Area);
مقادیر چاپ شده برابر ۵ برای ارتفاع، ۸ برای قاعده و ۲۰ برای مساحت خواهد بود که نشان از اجرای صحیح سازنده دارد.
در مطالب بالا چندین بار از سازنده‌ها صحبت کردیم و گفتیم سازنده دیگری به کلاس اضافه می‌کنیم. این دو نکته را به خاطر داشته باشید:
  • یک کلاس می‌تواند دارای چندین سازنده باشد که بر اساس آرگومان‌های فراهم شده هنگام وهله سازی، سازنده مورد نظر انتخاب و اجرا می‌شود.
  • الزامی به تعریف یک سازنده پیش فرض (به معنای بدون پارامتر) نیست. یعنی یک کلاس می‌تواند هیچ سازنده بی پارامتری نداشته باشد.

در بخش‌های بعدی مطالب بیشتری در مورد سازنده‌ها و سایر اعضای کلاس خواهید آموخت.

 
مطالب
فارسی نویسی و iTextSharp

شرح یک سری سعی و خطا!
سعی اول:
using System.IO;
using iTextSharp.text;
using iTextSharp.text.pdf;

namespace iTextSharpTests
{
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
using (var pdfDoc = new Document(PageSize.A4))
{
PdfWriter.GetInstance(pdfDoc, new FileStream("Test.pdf", FileMode.Create));
pdfDoc.Open();

var chunk = new Chunk("آزمایش");
pdfDoc.Add(chunk);
}
}
}
}

نتیجه:



بله! هیچی!

مشکل از کجاست؟
در iTextSharp بر اساس نوع فونت انتخابی و encoding مرتبط،‌ نحوه‌ی رندر سازی حروف مشخص می‌شود:



همانطور که ملاحظه می‌کنید، فونت پایه متنی که قرار است اضافه شود، null است.

سعی دوم:
اینبار فونت را تنظیم می‌کنیم:
using System;
using System.IO;
using iTextSharp.text;
using iTextSharp.text.pdf;

namespace iTextSharpTests
{
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
using (var pdfDoc = new Document(PageSize.A4))
{
PdfWriter.GetInstance(pdfDoc, new FileStream("Test.pdf", FileMode.Create));
pdfDoc.Open();

var fontPath = Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\tahoma.ttf";
var baseFont = BaseFont.CreateFont(fontPath, BaseFont.IDENTITY_H, BaseFont.EMBEDDED);
var tahomaFont = new Font(baseFont, 10, Font.NORMAL, BaseColor.BLACK);

var chunk = new Chunk("آزمایش",tahomaFont);
pdfDoc.Add(chunk);
}
}
}
}

توضیحات:
متد BaseFont.CreateFont می‌تواند مسیری از فونت مورد نظر را دریافت کند. این حالت خصوصا برای برنامه‌های وب که ممکن است فونت مورد نظر آن‌ها در سرور نصب نشده باشد، بسیار مفید است و لزومی ندارد که الزاما فونت مورد استفاده در پوشه fonts‌ ویندوز نصب شده باشد.
نکات مهم دیگر بکار گرفته شده در این متد، استفاده از BaseFont.IDENTITY_H و BaseFont.EMBEDDED است. به این صورت encoding متن، جهت نوشتن متون غیر Ansi تنظیم می‌شود و در این حالت حتما باید فونت را در فایل، مدفون (embed) نمود. از این لحاظ که عموما این نوع فونت‌ها در سیستم‌های کاربران نصب نیستند.

نتیجه:



بد نیست! حداقل حروف نمایش داده شدند؛ اما نیاز است تا چرخانده یا معکوس شوند. برای انجام خودکار آن حداقل دو کار را می‌توان انجام داد.

الف) استفاده از ColumnText و اعمال تنظیمات راست به چپ آن
using System;
using System.IO;
using iTextSharp.text;
using iTextSharp.text.pdf;

namespace iTextSharpTests
{
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
using (var pdfDoc = new Document(PageSize.A4))
{
var pdfWriter = PdfWriter.GetInstance(pdfDoc, new FileStream("Test.pdf", FileMode.Create));
pdfDoc.Open();

var fontPath = Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\tahoma.ttf";
var baseFont = BaseFont.CreateFont(fontPath, BaseFont.IDENTITY_H, BaseFont.EMBEDDED);
var tahomaFont = new Font(baseFont, 10, Font.NORMAL, BaseColor.BLACK);

ColumnText ct = new ColumnText(pdfWriter.DirectContent);
ct.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
ct.SetSimpleColumn(100, 100, 500, 800, 24, Element.ALIGN_RIGHT);

var chunk = new Chunk("آزمایش", tahomaFont);

ct.AddElement(chunk);
ct.Go();
}
}
}
}

توضیحات:
در اینجا یک ColumnTex جدید تعریف و سپس خصوصیات این ستون تنظیم شده، به همراه RunDirection آن که اصل قضیه است. سپس chunk تعریف شده را به این ستون اضافه کرده‌ایم.

نتیجه:



بله! کار کرد!

ب) استفاده از PdfTable و اعمال تنظیمات راست به چپ آن
using System;
using System.IO;
using iTextSharp.text;
using iTextSharp.text.pdf;

namespace iTextSharpTests
{
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
using (var pdfDoc = new Document(PageSize.A4))
{
var pdfWriter = PdfWriter.GetInstance(pdfDoc, new FileStream("Test.pdf", FileMode.Create));
pdfDoc.Open();

var fontPath = Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\tahoma.ttf";
var baseFont = BaseFont.CreateFont(fontPath, BaseFont.IDENTITY_H, BaseFont.EMBEDDED);
var tahomaFont = new Font(baseFont, 10, Font.NORMAL, BaseColor.BLACK);

PdfPTable table = new PdfPTable(numColumns: 1);
table.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
table.ExtendLastRow = true;

PdfPCell pdfCell = new PdfPCell(new Phrase("آزمایش", tahomaFont));
pdfCell.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;

table.AddCell(pdfCell);
pdfDoc.Add(table);
}
}
}
}

در حین استفاده از PdfTable هم لازم است تا RunDirection مربوط به خود جدول و همچنین هر سلول اضافه شده به آن به RTL تنظیم شوند.

این نکات در هر جایی که با این کتابخانه سر و کار داریم باید اعمال شوند. برای مثال:

افزودن Header به صفحات Pdf :
افزودن header در نگارش‌های جدید iTextSharp شامل نکته استفاده از کلاس PdfPageEventHelper به شرح زیر است (و مثال‌هایی را که در وب پیدا خواهید کرد، هیچکدام با آخرین نگارش موجود iTextSharp کار نمی‌کنند):
using System;
using System.IO;
using iTextSharp.text;
using iTextSharp.text.pdf;

namespace iTextSharpTests
{
public class PageEvents : PdfPageEventHelper
{
Font _font;
public PageEvents()
{
var fontPath = Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\tahoma.ttf";
var baseFont = BaseFont.CreateFont(fontPath, BaseFont.IDENTITY_H, BaseFont.EMBEDDED);
_font = new Font(baseFont, 10, Font.NORMAL, BaseColor.BLACK);
}

public override void OnStartPage(PdfWriter writer, Document document)
{
base.OnStartPage(writer, document);

PdfPTable table = new PdfPTable(numColumns: 1);
table.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;

PdfPCell pdfCell = new PdfPCell(new Phrase("سر صفحه در صفحه: " + writer.PageNumber, _font));
pdfCell.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
pdfCell.HorizontalAlignment = Element.ALIGN_CENTER;

table.AddCell(pdfCell);
document.Add(table);
}
}

class Program
{
static void Main(string[] args)
{
using (var pdfDoc = new Document(PageSize.A4))
{
var pdfWriter = PdfWriter.GetInstance(pdfDoc, new FileStream("Test.pdf", FileMode.Create));
pdfWriter.PageEvent = new PageEvents();
pdfDoc.Open();

var fontPath = Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\tahoma.ttf";
var baseFont = BaseFont.CreateFont(fontPath, BaseFont.IDENTITY_H, BaseFont.EMBEDDED);
var tahomaFont = new Font(baseFont, 10, Font.NORMAL, BaseColor.BLACK);

PdfPTable table = new PdfPTable(numColumns: 1);
table.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
table.ExtendLastRow = true;

PdfPCell pdfCell = new PdfPCell(new Phrase("آزمایش", tahomaFont));
pdfCell.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;

table.AddCell(pdfCell);
pdfDoc.Add(table);

pdfDoc.NewPage();
}
}
}
}

نتیجه:



تنها نکته‌ای که اینجا اضافه شده، تعریف کلاس PageEvents است که از کلاس PdfPageEventHelper مشتق شده است. در این کلاس می‌توان یک سری متد کلاس پایه را تحریف کرد و header و footer و غیره را اضافه نمود. سپس جهت اضافه کردن آن، pdfWriter.PageEvent باید مقدار دهی شود.
در اینجا هم اگر نوع فونت، encoding و PdfTable به همراه RunDirection آن اضافه نمی‌شد، یا چیزی در header صفحه قابل مشاهده نبود یا متن مورد نظر معکوس نمایش داده می‌شد.

نظرات مطالب
نمایش تاریخ بر حسب تعداد روزهای گذشته
سلام؛ در قسمتی از سایت، بخش مطالب این ماه قرار داره. شما برای به دست آوردن مطالب این ماه، چطور تاریخ رو محاسبه می‌کنید؟ من خودم به این روش رسیدم:
public class Post
{
       public int Id { get; set; }
       public string Title { get; set; }
       public DateTime dt { get; set; }
}
static void Main(string[] args)
{
       List<Post> ListOfPost = new List<Post>();
       DateTime dt = DateTime.Now;
       PersianCalendar pc = new PersianCalendar();
       int day = pc.GetDayOfMonth(dt);
       int month = pc.GetMonth(dt);
       int year = pc.GetYear(dt);
       int DaysInMonth = pc.GetDaysInMonth(year, month);
       DateTime FirstDayOfCurrentMonth = dt.AddDays(-day).Date;
       DateTime LastDayOfCurrentMonth = 
       FirstDayOfCurrentMonth.AddDays(DaysInMonth);
       var query = ListOfPost
                   .Where(x => x.dt.Date > FirstDayOfCurrentMonth.Date)
                   .Where(x => x.dt.Date <= LastDayOfCurrentMonth.Date)
                   .ToList();
}
این روش بهینه هست ؟
مطالب
SQL Antipattern #1
در این سلسله نوشتار قصد دارم ترجمه و خلاصه چندین فصل از کتاب ارزشمند ( SQL Antipatterns: Avoiding the Pitfalls of Database Programming (Pragmatic Programmers که حاصل تلاش گروه IT موسسه هدایت فرهیختگان جوان می‌باشد، را ارائه نمایم.

بخش اول : Jaywalking  


در این بخش در حال توسعه ویژگی نرم افزاری هستیم که در آن هرکاربر به عنوان یک کاربر اصلی برای یک محصول تخصیص داده می‌شود. در طراحی اصلی ما فقط اجازه میدهیم یک کاربر متعلق به هر محصول باشد، اما امکان چنین تقاضایی وجود دارد که چند کاربر نیز به یک محصول اختصاص داده شوند.

در این صورت، اگر پایگاه داده را به نحوی تغییر دهیم که شناسه‌ی حساب کاربران را در لیستی که با کاما از یکدیگر جدا شده‌اند ذخیره نماییم، خیلی ساده‌تر به نظر می‌رسد نسبت به اینکه بصورت جداگانه آنها را ثبت نماییم.

برنامه نویسان معمولا برای جلوگیری از ایجاد جدول واسطی [1] که رابطه‌های چند به چند زیادی دارد از یک لیست که با کاما داده‌هایش از هم جدا شده‌اند، استفاده می‌کنند. بدین جهت اسم این بخش jaywalking ,antipatten می‌باشد، زیرا jaywalking نیز عملیاتی است که از تقاطع جلوگیری می‌کند.

1.1  هدف:  ذخیره کردن چندین صفت  

طراحی کردن جدولی که ستون آن فقط یک مقدار دارد، بسیار ساده و آسان می‌باشد. شما می‌توانید نوع داده‌ایی که متعلق به ستون می‌باشد را انتخاب نمایید. مثلا از نوع (int,date…)

چگونه می‌توانیم مجموعه‌ایی از مقادیری که به یکدیگر مرتبط هستند را در یک ستون ذخیره نماییم ؟

در مثال ردیابی خطای پایگاه داده‌، ما یک محصول را به یک کاربر، با استفاده از ستونی که نوع آن integer است، مرتبط می‌نماییم. هر کاربر ممکن است محصولاتی داشته باشد و هر محصول به یک contact اشاره کند. بنابراین یک ارتباط چند به یک بین محصولات و کاربر برقرار است. برعکس این موضوع نیز صادق است؛ یعنی امکان دارد هر محصول متعلق به چندین کاربر باشد و یک ارتباط یک به چند ایجاد شود. در زیر جدول محصولات را به صورت عادی آورده شده است: 

CREATE TABLE Products (
product_id SERIAL PRIMARY KEY,
product_name VARCHAR(1000),
account_id BIGINT UNSIGNED,
-- . . .
FOREIGN KEY (account_id) REFERENCES Accounts(account_id)
);

INSERT INTO Products (product_id, product_name, account_id)
VALUES (DEFAULT, 'Visual TurboBuilder' , 12);

2.1 Antipattern : قالب بندی لیست هایی که با کاما از یکدیگر جدا شده اند 
برای اینکه تغییرات در پایگاه داده را به حداقل برسانید، می‌توانید نوع شناسه‌ی کاربر را از نوع varchar قرار دهید. در این صورت می‌توانید چندین شناسه‌ی کاربر که با کاما از یکدیگر جدا شده‌اند را در یک ستون ذخیره نمایید. پس در جدول محصولات، شناسه‌ی کاربران را از نوع varchar قرار می‌دهیم.  
CREATE TABLE Products (
product_id SERIAL PRIMARY KEY,
product_name VARCHAR(1000),
account_id VARCHAR(100), -- comma-separated list
-- . . .
);

INSERT INTO Products (product_id, product_name, account_id)
VALUES (DEFAULT, 'Visual TurboBuilder' , '12,34' );

 اکنون مشکلات کارایی و جامعیت داده‌ها را در این راه حل پیشنهادی بررسی می‌نماییم . 

بدست آوردن محصولاتی برای یک کاربر خاص

بدلیل اینکه تمامی شناسه‌ی کاربران که بصورت کلید خارجی جدول Products می‌باشند به صورت رشته در یک فیلد ذخیره شده‌اند و حالت ایندکس بودن آنها از دست رفته است، بدست آوردن محصولاتی برای یک کاربر خاص سخت می‌باشد. به عنوان مثال بدست آوردن محصولاتی که کاربری با شناسه‌ی 12 خریداری نموده به‌صورت زیر می‌باشد: 

SELECT * FROM Products WHERE account_id REGEXP '[[:<:]]12[[:>:]]' ;
بدست آوردن کاربرانی که یک محصول خاص خریداری نموده اند
 Join کردن account_id با Accounts table  یعنی جدول مرجع نا‌مناسب و غیر معمول می‌باشد. مساله مهمی که وجود دارد این است که زمانیکه بدین صورت شناسه‌ی کاربران را ذخیره می‌نماییم، ایندکس بودن آنها از بین می‌رود. کد زیر کاربرانی که محصولی با شناسه‌ی 123 خریداری کرده‌اند را محاسبه می‌کند.
SELECT * FROM Products AS p JOIN Accounts AS a
ON p.account_id REGEXP '[[:<:]]' || a.account_id || '[[:>:]]'
WHERE p.product_id = 123;

  ایجاد توابع تجمیعی [2]
مبنای چنین توابعی از قبیل sum(), count(), avg() بدین صورت می‌باشد که بر روی گروهی از سطرها اعمال می‌شوند. با این حال با کمک ترفندهایی می‌توان برخی از این توابع را تولید نماییم هر چند برای همه آن‌ها این مساله صادق نمی‌باشد. اگر بخواهیم تعداد کاربران برای هر محصول را بدست بیاوریم ابتدا باید طول لیست شناسه‌ی کاربران را محاسبه کنیم، سپس کاما را از این لیست حذف کرده و طول جدید را از طول قبلی کم کرده و با یک جمع کنیم. نمونه کد آن در زیر آورده شده است:   
SELECT product_id, LENGTH(account_id) - LENGTH(REPLACE(account_id, ',' , '' )) + 1
AS contacts_per_product
FROM Products;

ویرایش کاربرانی که یک محصول خاص خریداری نموده‌اند
ما به راحتی می‌توانیم یک شناسه‌ی جدید را به انتهای این رشته اضافه نماییم؛ فقط مرتب بودن آن را بهم میریزیم. در نمونه اسکریپت زیر گفته شده که در جدول محصولات برای محصولی با شناسه‌ی 123 بعد از کاما یک کاربر با شناسه‌ی 56 درج شود:
UPDATE Products
SET account_id = account_id || ',' || 56
WHERE product_id = 123;
برای حذف یک کاربر از لیست کافیست دو دستور sql را اجرا کرد: اولی برای fetch کردن شناسه‌ی کاربر از لیست و بعدی برای ذخیره کردن لیست ویرایش شده. بطور مثال تمامی افرادی که محصولی با شناسه‌ی 123 را خریداری کرده‌اند، از جدول محصولات انتخاب می‌کنیم. برای حذف کاربری با شناسه‌ی 34 از لیست کاربران، بر حسب کاما مقادیر لیست را در آرایه می‌ریزیم، شناسه‌ی مورد نظر را جستجو می‌کنیم و آن را حذف می‌کنیم. دوباره مقادیر درون آرایه را بصورت رشته درمیاوریم و جدول محصولات را با لیست جدید کاربران برای محصولی با شناسه‌ی 123 بروز‌رسانی می‌کنیم.
<?php
$stmt = $pdo->query(
"SELECT account_id FROM Products WHERE product_id = 123");
$row = $stmt->fetch();
$contact_list = $row['account_id' ];


// change list in PHP code
$value_to_remove = "34";
$contact_list = split(",", $contact_list);
$key_to_remove = array_search($value_to_remove, $contact_list);
unset($contact_list[$key_to_remove]);
$contact_list = join(",", $contact_list);
$stmt = $pdo->prepare(
"UPDATE Products SET account_id = ?
WHERE product_id = 123");
$stmt->execute(array($contact_list));

 اعتبارسنجی شناسه‌ی  محصولات 
به دلیل آنکه نوع فیلد account_id،varchar  می‌باشد احتمال این وجود دارد داده‌ای نامعتبر وارد نماییم چون پایگاه داده‌ها هیچ عکس العملی یا خطایی را نشان نمی‌دهد، فقط از لحاظ معنایی دچار مشکل می‌شویم. در نمونه زیر banana یک داده‌ی غیر معتبر می‌باشد و ارتباطی با شناسه‌ی کاربران ندارد. 
INSERT INTO Products (product_id, product_name, account_id)
VALUES (DEFAULT, 'Visual TurboBuilder' , '12,34,banana' );

انتخاب کردن کاراکتر جداکننده 
نکته قابل توجه این است که کاراکتری که بعنوان جد‌اکننده در نظر می‌گیریم باید در هیچکدام از داده‌های ورودی ما امکان بودنش وجود نداشته باشد .

محدودیت طول لیست 
در زمان طراحی جدول، برای هر یک از فیلد‌ها باید حداکثر طولی را قرار دهیم. به عنوان نمونه ما اگر (varchar(30 در نظر بگیریم بسته به تعداد کاراکتر‌هایی که داده‌های ورودی ما دارند می‌توانیم جدول را پر‌نماییم. اسکریپت زیر شناسه‌ی کاربرانی که محصولی با شناسه‌ی 123 را خریده‌اند، ویرایش می‌کند. با این تفاوت که با توجه به محدودیت لیست، در نمونه‌ی اولی شناسه‌ی کاربران دو کاراکتری بوده و 10داده بعنوان ورودی پذیرفته است در حالیکه در نمونه‌ی دوم بخاطر اینکه شناسه‌ی کاربران شش کاراکتری می‌باشد فقط 4 شناسه می‌توانیم وارد نماییم.
UPDATE Products SET account_id = '10,14,18,22,26,30,34,38,42,46'
WHERE product_id = 123;  
UPDATE Products SET account_id = '101418,222630,343842,467790'
WHERE product_id = 123;

3.1 موارد تشخیص این Antipattern:
سؤالات زیر نشان می‌دهند که Jaywalking antipattern  مورد استفاده قرار گرفته است:
• حداکثر پذیرش این لیست برای داده ورودی چه میزان است؟
• چه کاراکتری هرگز در داده‌های ورودی این لیست ظاهر نمی‌شود؟
4.1  مواردی که استفاده از این Antipattern مجاز است:
دی نرمال کردن کارایی را افزایش می‌دهد. ذخیره کردن شناسه‌ها در یک لیست که با کاما از یکدیگر جدا شده‌اند نمونه بارزی از دی نرمال کردن می‌باشد. ما زمانی می‌توانیم از این مدل استفاده نماییم که به جدا کردن شناسه‌ها از هم نیاز نداشته باشیم. به همین ترتیب، اگر در برنامه، شما یک لیست را از یک منبع دیگر با این فرمت دریافت نمایید، به سادگی آن را در پایگاه داده خود به همان فرمت بصورت کامل می‌توانید ذخیره و بازیابی نمایید و احتیاجی به مقادیر جداگانه ندارید. درهنگام استفاده از پایگاه داده‌های دی‌نرمال دقت کنید. برای شروع از پایگاه داده نرمال استفاده کنید زیرا به کدهای برنامه شما امکان انعطاف بیشتری می‌دهد و کمک می‌کند تا پایگاه داده‌ها تمامیت داده‌(Data integrity) را حفظ کند.
5.1  راه حل: استفاده کردن از جدول واسط
در این روش شناسه‌ی کاربران را در جدول جداگانهایی که هر کدام از آنها یک سطر را به خود اختصاص داده اند، ذخیره می‌نماییم.
CREATE TABLE Contacts ( product_id BIGINT UNSIGNED NOT NULL,
account_id BIGINT UNSIGNED NOT NULL,
PRIMARY KEY (product_id, account_id),
FOREIGN KEY (product_id) REFERENCES Products(product_id),
FOREIGN KEY (account_id) REFERENCES Accounts(account_id)
);

جدول Contacts یک جدول رابطه ایی بین جداول Products,Accounts

جدول Contacts یک جدول رابطه ایی بین جداول Products,Accounts 


 بدست آوردن محصولات برای کاربران و موارد مربوط به آن 

ما براحتی می‌توانیم تمامی محصولاتی که مختص به یک کاربر هستند را بدست آوریم. در این شیوه خاصیت ایندکس بودن شناسه‌ی کاربران حفظ می‌شود به همین دلیل queryهای آن برای خواندن و بهینه کردن راحت‌تر می‌باشند. در این روش به کاراکتری برای جدا کردن ورودی‌ها از یکدیگر نیاز نداریم چون هر کدام از آنها در یک سطر جداگانه ثبت می‌شوند. برای ویرایش کردن کاربرانی که یک محصول را خریداری نموده اند، کافیست یک سطر از جدول واسط را اضافه یا حذف نماییم. درنمونه کد زیر، ابتدا در جدول Contacts کاربری با شناسه‌ی 34 که محصولی با شناسه‌ی 456 را خریداری کرده، درج شده است و در خط بعد عملیات حذف با شرط آنکه شناسه‌ی کاربر و محصول به ترتیب 34،456 باشد روی جدول Contacts اعمال شده است.

INSERT INTO Contacts (product_id, account_id) VALUES (456, 34);

DELETE FROM Contacts WHERE product_id = 456 AND account_id = 34;

ایجاد توابع تجمیعی

به عنوان نمونه در مثال زیر براحتی ما می‌توانیم تعداد محصولات در هر حساب کاربری را بدست آوریم:

SELECT account_id, COUNT(*) AS products_per_account
FROM Contacts
GROUP BY account_id;

اعتبارسنجی شناسه  محصولات 

از آنجاییکه مقادیری که در جدول قرار دارند کلید خارجی می‌باشند میتوان صحت اعتبار آنها را بررسی نمود. بعنوان مثال Contacts.account_id به Account.account_id  اشاره می‌کند. در ضمن برای هر فیلد نوع آن را می‌توان مشخص کرد تا فقط همان نوع داده را بپذیرد.

محدودیت طول لیست 

نسبت به روش قبلی تقریبا در این حالت محدودیتی برای تعداد کاراکتر‌های ورودی نداریم.


مزیت‌های دیگر استفاده از جدول واسط

کارایی روش دوم بهتر از حالت قبلی می‌باشد چون ایندکس بودن شناسه‌ها حفظ شده است. همچنین براحتی میتوانیم فیلدی را به این جدول اضافه نماییم مثلا (time, date… ) 

  


[1] Intersection Table  
[2] Aggregate  
مطالب
بررسی تصویر امنیتی (Captcha) سایت - قسمت دوم

در ادامه بررسی تصویر امنیتی سایت مواردی که باید پیاده سازی شود برای مورد اول میتوان کلاس زیر را در نظر گرفت که متدهایی برای تولید اعداد بصورت تصادفی در بین بازه معرفی شده را بازگشت میدهد:


// RandomGenerator.cs
using System;
using System.Security.Cryptography;

namespace PersianCaptchaHandler
{
    public class RandomGenerator
    {
        private static readonly byte[] Randb = new byte[4];
        private static readonly RNGCryptoServiceProvider Rand = new RNGCryptoServiceProvider();

        public static int Next()
        {
            Rand.GetBytes(Randb);
            var value = BitConverter.ToInt32(Randb, 0);
            if (value < 0) value = -value;
            return value;
        }
        public static int Next(int max)
        {
            Rand.GetBytes(Randb);
            var value = BitConverter.ToInt32(Randb, 0);
            value = value%(max + 1);
            if (value < 0) value = -value;
            return value;
        }
        public static int Next(int min, int max)
        {
            var value = Next(max - min) + min;
            return value;
        }
    }
}
و برای تبدیل عدد تصادفی بدست آمده به متن نیز از این کلاس میتوان استفاده کرد که به طرز ساده ای این کار را انجام میدهد:
// NumberToString.cs
namespace PersianCaptchaHandler
{
    public class NumberToString
    {

        #region Fields
        private static readonly string[] Yakan = new[] { "صفر", "یک", "دو", "سه", "چهار", "پنج", "شش", "هفت", "هشت", "نه" };
        private static readonly string[] Dahgan = new[] { "", "", "بیست", "سی", "چهل", "پنجاه", "شصت", "هفتاد", "هشتاد", "نود" };
        private static readonly string[] Dahyek = new [] { "ده", "یازده", "دوازده", "سیزده", "چهارده", "پانزده", "شانزده", "هفده", "هجده", "نوزده" };
        private static readonly string[] Sadgan = new [] { "", "یکصد", "دوصد", "سیصد", "چهارصد", "پانصد", "ششصد", "هفتصد", "هشتصد", "نهصد" };
        private static readonly string[] Basex = new [] { "", "هزار", "میلیون", "میلیارد", "تریلیون" };
        #endregion

        private static string Getnum3(int num3)
        {
            var s = "";
            var d12 = num3 % 100;
            var d3 = num3 / 100;
            if (d3 != 0)
                s = Sadgan[d3] + " و ";
            if ((d12 >= 10) && (d12 <= 19))
            {
                s = s + Dahyek[d12 - 10];
            }
            else
            {
                var d2 = d12 / 10;
                if (d2 != 0)
                    s = s + Dahgan[d2] + " و ";
                var d1 = d12 % 10;
                if (d1 != 0)
                    s = s + Yakan[d1] + " و ";
                s = s.Substring(0, s.Length - 3);
            }
            return s;
        }

        public static string ConvertIntNumberToFarsiAlphabatic(string snum)
        {
            var stotal = "";
            if (snum == "0") return Yakan[0];

            snum = snum.PadLeft(((snum.Length - 1) / 3 + 1) * 3, '0');
            var l = snum.Length / 3 - 1;
            for (var i = 0; i <= l; i++)
            {
                var b = int.Parse(snum.Substring(i * 3, 3));
                if (b != 0)
                    stotal = stotal + Getnum3(b) + " " + Basex[l - i] + " و ";
            }
            stotal = stotal.Substring(0, stotal.Length - 3);
            return stotal;
        }
    }
}
و برای کد کردن و دیکد کردن یعنی موارد سوم و چهارم مقاله قبلی، متن بدست آمده را که بعنوان قسمتی از آدرس تصویر در ادامه آدرس هندلر معرفی شده می‌آید تبدیل به یک string بی معنی برای بازدیدکننده میکند:

using System;
using System.IO;
using System.Security.Cryptography;
using System.Text;

namespace PersianCaptchaHandler
{
    public class Encryptor
    {
        #region constraints
        private static string Password { get { return "Mehdi"; } }
        private static string Salt { get { return "Payervand"; } }
        #endregion

        public static string Encrypt(string clearText)
        {
            // Turn text to bytes
            var clearBytes = Encoding.Unicode.GetBytes(clearText);

            var pdb = new PasswordDeriveBytes(Password, Encoding.Unicode.GetBytes(Salt));

            var ms = new MemoryStream();
            var alg = Rijndael.Create();

            alg.Key = pdb.GetBytes(32);
            alg.IV = pdb.GetBytes(16);

            var cs = new CryptoStream(ms, alg.CreateEncryptor(), CryptoStreamMode.Write);

            cs.Write(clearBytes, 0, clearBytes.Length);
            cs.Close();

            var encryptedData = ms.ToArray();

            return Convert.ToBase64String(encryptedData);
        }
        public static string Decrypt(string cipherText)
        {
            // Convert text to byte
            var cipherBytes = Convert.FromBase64String(cipherText);

            var pdb = new PasswordDeriveBytes(Password, Encoding.Unicode.GetBytes(Salt));

            var ms = new MemoryStream();
            var alg = Rijndael.Create();

            alg.Key = pdb.GetBytes(32);
            alg.IV = pdb.GetBytes(16);

            var cs = new CryptoStream(ms, alg.CreateDecryptor(), CryptoStreamMode.Write);

            cs.Write(cipherBytes, 0, cipherBytes.Length);
            cs.Close();

            var decryptedData = ms.ToArray();

            return Encoding.Unicode.GetString(decryptedData);
        }
    }
}


و نیز برای اعتبار سنجی عدد دریافتی از کاربر میتوان از عبارت با قاعده زیر استفاده کرد:

// Utils.cs
using System.Text.RegularExpressions;

namespace PersianCaptchaHandler
{
    public class Utils
    {
        private static readonly Regex NumberMatch = new Regex(@"^([0-9]*|\d*\.\d{1}?\d*)$", RegexOptions.Compiled);
        public static bool IsNumber(string number2Match)
        {
            return NumberMatch.IsMatch(number2Match);
        }
    }
}
برای استفاده نیز کافیست که هندلر مربوط به این کتابخانه را بطریق زیر در وب کانفیگ رجیستر کرد:

<add verb="GET" path="/captcha/" type="PersianCaptchaHandler.CaptchaHandler, PersianCaptchaHandler, Version=1.0.0.0, Culture=neutral"  />
و در صفحه مورد نظرتان بطریق زیر میتوان از یک تگ تصویر برای نمایش تصویر تولیدی و از یک فیلد مخفی برای نگهداری مقدار کد شده معادل عدد تولیدی که در هنگام مقایسه با عدد ورودی کاربر مورد نیاز است استفاده شود:

<!-- ASPX -->
<dl>
    <dt>تصویر امنیتی</dt>
    <dd>
        <asp:Image ID="imgCaptchaText" runat="server" AlternateText="CaptchaImage" />
        <asp:HiddenField ID="hfCaptchaText" runat="server" />
        <asp:ImageButton ID="btnRefreshCaptcha" runat="server" ImageUrl="/img/refresh.png"
            OnClick="btnRefreshCaptcha_Click" />
        <br />
        <asp:TextBox ID="txtCaptcha" runat="server" AutoCompleteType="Disabled"></asp:TextBox>
    </dd>
    <dd>
        <asp:Button ID="btnSubmit" runat="server" Text="ثبت" OnClick="btnSubmit_Click" />
    </dd>
</dl>
<asp:Label ID="lblMessage" runat="server"></asp:Label>
در زمان لود صفحه، تصویر امنیتی مقدار دهی میشود و در زمان ورود عدد توسط کاربر با توجه به اینکه کاربر حتما باید عدد وارد کند با عبارت با قاعده این اعتبار سنجی انجام میشود:

        protected void Page_Load(object sender, EventArgs e)
        {
            if (!Page.IsPostBack)
                SetCaptcha();
        }

        private void SetCaptcha()
        {
            lblMessage.Text =
            txtCaptcha.Text = string.Empty;

            var newNumber =
                RandomGenerator.Next(100, 999)
                ;

            var farsiAlphabatic = NumberToString.ConvertIntNumberToFarsiAlphabatic(newNumber.ToString());

            hfCaptchaText.Value =
                HttpUtility
                .UrlEncode(
                    Encryptor.Encrypt(
                        farsiAlphabatic
                    )
                );

            txtCaptcha.Text = string.Empty;
            imgCaptchaText.ImageUrl =
                "/captcha/?text=" + hfCaptchaText.Value;
        }
و بعد از ورود عدد از سمت کاربر از متد تبدیل به حروف استفاده کرده و این مقدار تولیدی با مقدار فیلد مخفی مقایسه میشود:
        private string GetCaptcha()
        {
            var farsiAlphabatic = NumberToString.ConvertIntNumberToFarsiAlphabatic(txtCaptcha.Text);

            var encryptedString =
                HttpUtility
                .UrlEncode(
                    Encryptor.Encrypt(
                        farsiAlphabatic
                    )
                );

            return encryptedString;
        }

        private bool ValidateUserInputForLogin()
        {
            if (!Utils.IsNumber(txtCaptcha.Text))
            {
                lblMessage.Text = "تصویر امنیتی را بطور صحیح وارد نکرده اید";
                return false;
            }

            var strGetCaptcha =
                GetCaptcha();

            var strDecodedVAlue =
                hfCaptchaText.Value;

            if (strDecodedVAlue != strGetCaptcha)
            {
                lblMessage.Text = "کلمه امنیتی اشتباه است";
                SetCaptcha();
                return false;
            }
            return true;
        }

        protected void btnSubmit_Click(object sender, EventArgs e)
        {
            if (!ValidateUserInputForLogin()) return;
            lblMessage.Text = "کلمه امنیتی درست است";
        }

        protected void btnRefreshCaptcha_Click(object sender, ImageClickEventArgs e)
        {
            SetCaptcha();
        }
 در آخر این پروژه در کدپلکس قرار داده شده، و مشتاق نظرات و پیشنهادات شما هستم و نیز نمونه مثال بالا ضمیمه شده است
اشتراک‌ها
انتشار VS 2015 Update 1 و TFS 2015 Update 1