پیشنیازها
- مطالعهی سری کار با Angular CLI خصوصا قسمت نصب و قسمت ساخت برنامههای آن، پیش از مطالعهی این مطلب ضروری است.
- همچنین فرض بر این است که سری ASP.NET Core را نیز یکبار مرور کردهاید و با نحوهی برپایی یک برنامهی MVC آن و ارائهی فایلهای استاتیک توسط یک پروژهی ASP.NET Core آشنایی دارید.
ایجاد یک پروژهی جدید ASP.NET Core در VS 2017
در ابتدا یک پروژهی خالی ASP.NET Core را در VS 2017 ایجاد خواهیم کرد. برای این منظور:
- ابتدا از طریق منوی File -> New -> Project (Ctrl+Shift+N) گزینهی ایجاد یک ASP.NET Core Web application را انتخاب کنید.
- در صفحهی بعدی آن هم گزینهی «empty template» را انتخاب نمائید.
تنظیمات یک برنامهی ASP.NET Core خالی برای اجرای یک برنامهی Angular CLI
برای اجرای یک برنامهی مبتنی بر Angular CLI، نیاز است بر روی فایل csproj برنامهی ASP.NET Core کلیک راست کرده و گزینهی Edit آنرا انتخاب کنید.
سپس محتوای این فایل را به نحو ذیل تکمیل نمائید:
الف) درخواست عدم کامپایل فایلهای TypeScript
<PropertyGroup> <TargetFramework>netcoreapp1.1</TargetFramework> <TypeScriptCompileBlocked>true</TypeScriptCompileBlocked> </PropertyGroup>
ب) مشخص کردن پوشههایی که باید الحاق و یا حذف شوند
<ItemGroup> <Folder Include="Controllers\" /> <Folder Include="wwwroot\" /> </ItemGroup> <ItemGroup> <Compile Remove="node_modules\**" /> <Content Remove="node_modules\**" /> <EmbeddedResource Remove="node_modules\**" /> <None Remove="node_modules\**" /> </ItemGroup> <ItemGroup> <Compile Remove="src\**" /> <Content Remove="src\**" /> <EmbeddedResource Remove="src\**" /> </ItemGroup>
سپس دو پوشهی node_modules و src واقع در ریشهی پروژه را نیز به طور کامل از سیستم ساخت و توزیع VS 2017 حذف کردهایم. پوشهی node_modules وابستگیهای Angular را به همراه دارد و src همان پوشهی برنامهی Angular ما خواهد بود.
ج) افزودن وابستگیهای سمت سرور مورد نیاز
<ItemGroup> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore" Version="1.1.1" /> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.Mvc" Version="1.1.2" /> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.StaticFiles" Version="1.1.1" /> </ItemGroup> <ItemGroup> <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.DotNet.Watcher.Tools" Version="1.0.0" /> </ItemGroup> <ItemGroup> <!-- extends watching group to include *.js files --> <Watch Include="**\*.js" Exclude="node_modules\**\*;**\*.js.map;obj\**\*;bin\**\*" /> </ItemGroup>
در اینجا Watcher.Tools هم به همراه تنظیمات آن اضافه شدهاند که در ادامهی بحث به آن اشاره خواهد شد.
افزودن یک کنترلر Web API جدید
با توجه به اینکه دیگر در اینجا قرار نیست با فایلهای cshtml و razor کار کنیم، کنترلرهای ما نیز از نوع Web API خواهند بود. البته در ASP.NET Core، کنترلرهای معمولی آن، توانایی ارائهی Web API و همچنین فایلهای Razor را دارند و از این لحاظ تفاوتی بین این دو نیست و یکپارچگی کاملی صورت گرفتهاست.
using System.Collections.Generic; using Microsoft.AspNetCore.Mvc; namespace ASPNETCoreIntegrationWithAngularCLI.Controllers { [Route("api/[controller]")] public class ValuesController : Controller { // GET: api/values [HttpGet] [ResponseCache(NoStore = true, Location = ResponseCacheLocation.None)] public IEnumerable<string> Get() { return new string[] { "Hello", "DNT" }; } } }
تنظیمات فایل آغازین یک برنامهی ASP.NET Core جهت ارائهی برنامههای Angular
در ادامه به فایل Startup.cs برنامهی خالی جاری، مراجعه کرده و آنرا به نحو ذیل تغییر دهید:
using System; using System.IO; using Microsoft.AspNetCore.Builder; using Microsoft.AspNetCore.Hosting; using Microsoft.Extensions.DependencyInjection; using Microsoft.Extensions.Logging; namespace ASPNETCoreIntegrationWithAngularCLI { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddMvc(); } public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env, ILoggerFactory loggerFactory) { loggerFactory.AddConsole(); if (env.IsDevelopment()) { app.UseDeveloperExceptionPage(); } app.Use(async (context, next) => { await next(); if (context.Response.StatusCode == 404 && !Path.HasExtension(context.Request.Path.Value) && !context.Request.Path.Value.StartsWith("/api/", StringComparison.OrdinalIgnoreCase)) { context.Request.Path = "/index.html"; await next(); } }); app.UseMvcWithDefaultRoute(); app.UseDefaultFiles(); app.UseStaticFiles(); } } }
در قسمت app.Use آن، تنظیمات URL Rewriting مورد نیاز جهت کار با مسیریابی برنامههای Angular را مشاهده میکنید. برای نمونه اگر کاربری در ابتدای کار آدرس /products را درخواست کند، این درخواست به سمت سرور ارسال میشود و چون چنین صفحهای در سمت سرور وجود ندارد، خطای 404 بازگشت داده میشود و کار به پردازش برنامهی Angular نخواهد رسید. اینجا است که تنظیم میانافزار فوق، کار مدیریت خروجیهای 404 را بر عهده گرفته و کاربر را به فایل index.html برنامهی تک صفحهای وب، هدایت میکند. به علاوه در اینجا اگر درخواست وارد شده، دارای پسوند باشد (یک فایل باشد) و یا با api/ شروع شود (اشاره کنندهی به کنترلرهای Web API برنامه)، از این پردازش و هدایت به صفحهی index.html معاف خواهد شد.
ایجاد ساختار اولیهی برنامهی Angular CLI در داخل پروژهی جاری
اکنون از طریق خط فرمان به پوشهی ریشهی برنامهی ASP.NET Core، جائیکه فایل Startup.cs قرار دارد، وارد شده و دستور ذیل را اجرا کنید:
>ng new ClientApp --routing --skip-install --skip-git --skip-commit
پس از تولید ساختار برنامهی Angular CLI، به پوشهی آن وارد شده و تمام فایلهای آن را Cut کنید. سپس به پوشهی ریشهی برنامهی ASP.NET Core جاری، وارد شده و این فایلها را در آنجا paste نمائید. به این ترتیب به حداکثر سازگاری ساختار پروژههای Angular CLI و VS 2017 خواهیم رسید. زیرا اکثر فایلهای تنظیمات آنرا میشناسد و قابلیت پردازش آنها را دارد.
پس از این cut/paste، پوشهی خالی ClientApp را نیز حذف کنید.
تنظیم محل خروجی نهایی Angular CLI به پوشهی wwwroot
برای اینکه سیستم Build پروژهی Angular CLI جاری، خروجی خود را در پوشهی wwwroot قرار دهد، تنها کافی است فایل .angular-cli.json را گشوده و outDir آنرا به wwwroot تنظیم کنیم:
"apps": [ { "root": "src", "outDir": "wwwroot",
فراخوانی کنترلر Web API برنامه در برنامهی Angular CLI
در ادامه صرفا جهت آزمایش برنامه، فایل src\app\app.component.ts را گشوده و به نحو ذیل تکمیل کنید:
import { Component, OnInit } from '@angular/core'; import { Http } from '@angular/http'; @Component({ selector: 'app-root', templateUrl: './app.component.html', styleUrls: ['./app.component.css'] }) export class AppComponent implements OnInit { constructor(private _httpService: Http) { } apiValues: string[] = []; ngOnInit() { this._httpService.get('/api/values').subscribe(values => { this.apiValues = values.json() as string[]; }); } }
سپس این آرایه را در فایل قالب این کامپوننت (src\app\app.component.html) استفاده خواهیم کرد:
<h1>Application says:</h1> <ul *ngFor="let value of apiValues"> <li>{{value}}</li> </ul> <router-outlet></router-outlet>
نصب وابستگیهای برنامهی Angular CLI
در ابتدای ایجاد پوشهی ClientApp، از پرچم skip-install استفاده شد، تا صرفا ساختار پروژه، جهت cut/paste آن با سرعت هر چه تمامتر، ایجاد شود. اکنون برای نصب وابستگیهای آن یا میتوان در solution explorer به گره dependencies مراجعه کرده و npm را انتخاب کرد. در ادامه با کلیک راست بر روی آن، گزینهی restore packages ظاهر میشود. و یا میتوان به روش متداول این نوع پروژهها، از طریق خط فرمان به پوشهی ریشهی پروژه وارد شد و دستور npm install را صادر کرد. بهتر است اینکار را از طریق خط فرمان انجام دهید تا مطمئن شوید که از آخرین نگارشهای این ابزار که بر روی سیستم نصب شدهاست، استفاده میکنید.
روش اول اجرای برنامههای مبتنی بر ASP.NET Core و Angular CLI
تا اینجا اگر برنامه را از طریق VS 2017 اجرا کنید، خروجی را مشاهده نخواهید کرد. چون هنوز فایل index.html آن تولید نشدهاست.
بنابراین روش اول اجرای این نوع برنامهها، شامل مراحل ذیل است:
الف) ساخت پروژهی Angular CLI در حالت watch
> ng build --watch
ب) اجرای برنامه از طریق ویژوال استودیو
اکنون که کار ایجاد محتوای پوشهی wwwroot برنامه انجام شدهاست، میتوان برنامه را از طریق VS 2017 به روش متداولی اجرا کرد:
یک نکته: میتوان قسمت الف را تبدیل به یک Post Build Event هم کرد. برای این منظور باید فایل csproj را به نحو ذیل تکمیل کرد:
<Target Name="AngularBuild" AfterTargets="Build"> <Exec Command="ng build" /> </Target>
تنها مشکل روش Post Build Event، کند بودن آن است. زمانیکه از روش ng build --watch به صورت مستقل استفاده میشود، برای بار اول اجرا، اندکی زمان خواهد برد؛ اما اعمال تغییرات بعدی به آن بسیار سریع هستند. چون صرفا نیاز دارد این تغییرات اندک و تدریجی را کامپایل کند و نه کامپایل کل پروژه را از ابتدا.
روش دوم اجرای برنامههای مبتنی بر ASP.NET Core و Angular CLI
روش دومی که در اینجا بررسی خواهد شد، مستقل است از قسمت «ب» روش اول که توضیح داده شد. برنامههای NET Core. نیز به همراه CLI خاص خودشان هستند و نیازی نیست تا حتما از VS 2017 برای اجرای آنها استفاده کرد. به همین جهت وابستگی Microsoft.DotNet.Watcher.Tools را نیز در ابتدای کار به وابستگیهای برنامه اضافه کردیم.
الف) در ادامه، VS 2017 را به طور کامل ببندید؛ چون نیازی به آن نیست. سپس دستور ذیل را در خط فرمان، در ریشهی پروژه، صادر کنید:
> dotnet watch run
>dotnet watch run [90mwatch : [39mStarted Hosting environment: Production Now listening on: http://localhost:5000 Application started. Press Ctrl+C to shut down.
ب) در اینجا چون برنامه بر روی پورت 5000 ارائه شدهاست، بهتر است دستور ng serve -o را صادر کرد تا بتوان به نحو سادهتری از سرور وب ASP.NET Core استفاده نمود. در این حالت برنامهی Angular CLI بر روی پورت 4200 ارائه شده و بلافاصله در مرورگر نیز نمایش داده میشود.
مشکل! سرور وب ما بر روی پورت 5000 است و سرور آزمایشی Angular CLI بر روی پورت 4200. اکنون برنامهی Angular ما، یک چنین درخواستهایی را به سمت سرور، جهت دریافت اطلاعات ارسال میکند: localhost:4200/api
برای رفع این مشکل میتوان فایلی را به نام proxy.config.json با محتویات ذیل ایجاد کرد:
{ "/api": { "target": "http://localhost:5000", "secure": false } }
>ng serve --proxy-config proxy.config.json -o
مزیت این روش، به روز رسانی خودکار مرورگر با انجام هر تغییری در کدهای قسمت Angular برنامه است.
نکته 1: بدیهی است میتوان قسمت «ب» روش دوم را با قسمت «الف» روش اول نیز جایگزین کرد (ساخت پروژهی Angular CLI در حالت watch). اینبار گشودن مرورگر بر روی پورت 5000 (و یا آدرس http://localhost:5000) را باید به صورت دستی انجام دهید. همچنین هربار تغییر در کدهای Angular، سبب refresh خودکار مرورگر نیز نمیشود که آنرا نیز باید خودتان به صورت دستی انجام دهید (کلیک بر روی دکمهی refresh پس از هر بار پایان کار ng build).
نکته 2: میتوان قسمت «الف» روش دوم را حذف کرد (حذف dotnet run در حالت watch). یعنی میخواهیم هنوز هم ویژوال استودیو کار آغاز IIS Express را انجام دهد. به علاوه میخواهیم برنامه را توسط ng serve مشاهده کنیم (با همان پارامترهای قسمت «ب» روش دوم). در این حالت تنها موردی را که باید تغییر دهید، پورتی است که برای IIS Express تنظیم شدهاست. عدد این پورت را میتوان در فایل Properties\launchSettings.json مشاهده کرد و سپس به تنظیمات فایل proxy.config.json اعمال نمود.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: ASPNETCoreIntegrationWithAngularCLI.zip
به همراه این کدها تعدادی فایل bat نیز وجود دارند که جهت ساده سازی عملیات یاد شدهی در این مطلب، میتوان از آنها استفاده کرد:
- فایل restore.bat کار بازیابی و نصب وابستگیهای پروژهی دات نتی و همچنین Angular CLI را انجام میدهد.
- دو فایل ng-build-dev.bat و ng-build-prod.bat بیانگر قسمت «الف» روش اول هستند. فایل dev مخصوص حالت توسعه است و فایل prod مخصوص ارائهی نهایی.
- دو فایل dotnet_run.bat و ng-serve-proxy.bat خلاصه کنندهی قسمتهای «الف» و «ب» روش دوم هستند.
کتابخانه sir-trevor-js
هزینه استثناء
This post shows how to import and export .xls or .xlsx (Excel files) in ASP.NET Core. And when thinking about dealing with excel with .NET, we always look for third-party libraries or component. And one of the most popular .net library that reads and writes Excel 2007/2010 files using the Open Office Xml format (xlsx) is EPPlus. However, at the time of writing this post, this library is not updated to support .NET Core. But there exists an unofficial version of this library EPPlus.Core which can do the job of import and export xlsx in ASP.NET Core. This works on Windows, Linux and Mac.
پایان توسعهی فعال Moment.js
در این مقاله با ادیتور VS Code کار میکنیم. بعد از نصب آن، از منوی Terminal، گزینهی New Terminal را کلیک کنید تا پنجرهی PowerShell نمایش داده شود؛ برای سرعت و دقت بیشتر در برنامههای vue.js ای. با دستور زیر vue cli را نصب میکنیم (فقط یک مرتبه و برای برنامههای بعدی vue.jsای، نیازی به اجرای این دستور نداریم):
npm install -g @vue/cli
جهت راه اندازی یک برنامهی پیش فرض Vue.js ای، کافیست دستور زیر را اجرا نماییم تا پکیجهای مورد نیاز، به همراه کانفیگ اولیه (Zero config) برای ما ایجاد شوند:
vue create movie-app
بعد از ایجاد برنامه در vs code، از طریق منوی File، گزینه Open Folder را کلیک کرده و پوشه برنامهای را که ایجاد کردیم، Select Folder میکنیم. ساختار اولیهی برنامهی ایجاد شده، به شکل زیر میباشد:
نیازمندیهای مثال جاری
A) برای گرفتن اطلاعات مورد نمایش در مثال جاری، از سایت omdbapi.com استفاده میکنیم که با دریافت یک api key آن بصورت رایگان، میتوانیم web serviceهای آن را Call نماییم.
B) از vuetify برای ui استفاده میکنیم که بصورت Material Design و دارای کامپوننتهای غنی میباشد؛ ضمن اینکه RTL را هم پشتیبانی میکند.
برای نصب آن در Terminal دستور زیر را اجرا میکنیم:
vue add vuetify
سپس جهت تست و صحت افزوده شدن و کانفیگ درست، با دستور زیر برنامه را اجرا میکنیم:
npm run serve
بعد از اجرای دستور فوق، روی گزینه زیر ctrl+click میکنیم تا نتیجه کار در مرورگر قابل رویت باشد:
نمایش صفحه زیر نشان دهندهی درستی انجام کار تا اینجا است:
نکته: جهت استفاده از امکان RTL کافیست در فایل vuetify.js واقع در پوشهی plugins، تغییرات زیر را انجام دهیم. در مثال جاری بدلیل اینکه اطلاعات انگلیسی میباشند، از نسخه LTR آن استفاده میکنیم؛ هر چند یکسری api فارسی نیز موجود میباشد که میتوان از آنها استفاده نمود.
import Vue from 'vue' import Vuetify from 'vuetify/lib' import 'vuetify/src/stylus/app.styl' Vue.use(Vuetify, { iconfont: 'md', rtl: true })
C) نصب vue-router : جهت انجام routeهای تودرتو ، مپ کردن کامپوننت ها با آدرسی مشخص، کار با پارامتر و HTML5 History API مورد استفاده قرار میگیرد. برای نصب آن، دستور زیر را اجرا میکنیم:
npm install vue-router
برای نوشتن routeهای مورد نیاز، یک فولدر را با نام router، در پوشه src برنامه ایجاد میکنیم و یک فایل جاوا اسکریپتی را در آن با نام index.js، میسازیم (این ساختار برای مدیریت بهتر پروژه میباشد):
درون فایل index.js، محتویات زیر را طبق مستندات آن قرار میدهیم:
import Vue from 'vue' import VueRouter from 'vue-router' Vue.use(VueRouter)
جهت استفاده از این router، نیاز است تا در نمونهی وهله سازی شدهی vue برنامه بکار گرفته شود. فایل main.js را باز کنید و خط زیر را در قسمت بالای برنامه وارد کنید:
import router from './router'
اکنون محتویات فایل main.js بشکل زیر میباشد:
import Vue from 'vue' import './plugins/vuetify' import App from './App.vue' import router from './router' Vue.config.productionTip = false new Vue({ render: h => h(App), router }).$mount('#app')
D) نصب axios : برای انجام درخواستهای HTTP و عملیات ایجکس در vue.js ترجیحا بهتر است از axios که یک کتابخانهی محبوب میباشد و کار با آن ساده است، استفاده شود. برای نصب آن، دستور زیر را اجرا میکنیم:
npm install axios
E) نصب vuex : کتابخانهای جهت مدیریت حالت (state management) برای vue.js میباشد و مشابه آن Flux و Redux برای React میباشند. برای نصب، دستور زیر را اجرا میکنیم:
npm install vuex
برای بکارگیری آن یک فولدر را با نام store در پوشهی src برنامه ایجاد میکنیم و یک فایل جاوا اسکریپتی را در آن با نام index.js میسازیم (این ساختار برای مدیریت بهتر پروژه میباشد). درون فایل index.js، محتویات زیر را طبق مستندات آن و ^ قرار میدهیم.
import Vue from 'vue' import Vuex from 'vuex' Vue.use(Vuex) export const store = new Vuex.Store()
برای استفاده و کانفیگ آن، محتویات فایل main.js را بشکل زیر تغییر دهید:
import Vue from 'vue' import './plugins/vuetify' import App from './App.vue' import router from './router' import {store} from './store' Vue.config.productionTip = false new Vue({ render: h => h(App), store, router }).$mount('#app')
نکته: برای اجرای برنامه و دریافت پکیجهای مورد استفاده در مثال جاری، نیاز است دستور زیر را اجرا کنید:
npm install
مقدمهای بر NET MAUI.
An Introduction to .NET MAUI For Mobile Development
.NET Multi-platform App UI (.NET MAUI) is a cross-platform framework for creating native mobile and desktop apps with C# and XAML.
.NET MAUI is open-source and is the evolution of Xamarin.Forms, extended from mobile to desktop scenarios, with UI controls rebuilt from the ground up for performance and extensibility. If you've previously used Xamarin.Forms to build cross-platform user interfaces, you'll notice many similarities with .NET MAUI. However, there are also some differences. Using .NET MAUI, you can create multi-platform apps using a single project, but you can add platform-specific source code and resources if necessary. One of the key aims of .NET MAUI is to enable you to implement as much of your app logic and UI layout as possible in a single code-base.
0:00 - Setup Visual Studio and MAUI Project
00:16:25 - Create MAUI Pages with C#
00:27:42 - Create MAUI Pages with XAML
00:32:28 - Explore MAUI Layouts
00:39:38 - Static Shared Resources
00:44:36 - Platform Specific Values
00:50:11 - Page Navigation
تشخیص تفاوت بین IIS سرورهای مختلف
I commonly hear the phrase “The web application worked in the pre-production environment and now is encountering issues in production and the server’s configuration are identical!” when I appear onsite to help assist with the resolution of the issues. Upon further investigation, an IIS module has not been installed on the production server, or the configuration is different for an application pool setting between the pre-production and production environments. This is a very common scenario I encounter in the field and here are some suggestions on how to determine differences between IIS servers in an IIS farm environment or between servers in different environments, such as pre-production and production. Keeping server configuration and content synchronized is always a challenge and I hope these suggestions help out.