به روز رسانی وابستگیهای VS.NET
برای دریافت آخرین نگارش TypeScript نیاز است افزونههای آنرا از سایت رسمی زبان TypeScript دریافت و نصب کرد:
به علاوه نصب افزونهی Web Essentials نیز جهت تکمیل امکانات کار با TypeScript مانند امکان مشاهدهی خروجی جاوا اسکریپت تولیدی، در حین کار با فایل TypeScript فعلی توصیه میشود. همچنین TSLint را نیز نصب میکند.
افزودن فایل تنظیمات tslint
افزونهی Web Essentials که Web Analyzer نیز اکنون جزئی از آن است، به همراه TSLint هم هست که کار آن ارائه راهنماهایی جهت تولید کدهای با کیفیت TypeScript است. گزینههای آنرا در منوی Tools -> Options میتوانید مشاهده کنید:
برای بازنویسی تنظیمات آن (در صورت نیاز) فایل جدیدی را به نام tslint.json به ریشهی پروژه (کنار فایل web.config) اضافه کنید. فایل پیش فرض آن چنین شکلی را دارد:
settings-defaults/tslint.json
و یک نمونهی اصلاح شدهی آن به صورت ذیل است که میتواند به ریشهی پروژه کپی شود:
tslint.json
تنظیمات کامپایلر TypeScript در VS.NET
هرچند قالب افزودن یک پروژهی جدید TypeScript نیز به همراه نصب بستههای TypeScript به لیست پروژههای موجود اضافه میشود، اما عموما نیاز است تا فایلهای ts. را به یک پروژهی وب موجود اضافه کرد. بنابراین، یک پوشهی جدید را به برای مثال به نام TypeScript ایجاد کرده و بر روی آن کلیک راست کنید. سپس گزینهی Add->new item را انتخاب کرده و در اینجا TypeScript را جستجو کنید:
پس از اضافه شدن اولین فایل ts. به پروژه، دیالوگ زیر نیز ظاهر خواهد شد:
در اینجا جستجوی فایلهای d.ts. را پیشنهاد میدهد. فعلا بر روی No کلیک کنید. اینکار را در ادامه انجام خواهیم داد.
پس از افزودن اولین فایل ts. به پروژه، اگر به خواص پروژهی جاری مراجعه کنید، برگهی جدید تنظیمات کامپایلر TypeScript را مشاهده خواهید کرد:
با این تنظیمات در مطلب «تنظیمات کامپایلر TypeScript» پیشتر آشنا شدهاید. برای مثال فرمت خروجی جاوا اسکریپت آن ES 5 باشد و یا در اینجا نوعهای any که به صورت صریح any تعریف نشدهاند، ممنوع شدهاست (تیک پیش فرض آنرا بردارید). نوع ماژولهای تولیدی نیز به commonjs تنظیم شدهاست.
همچنین در اینجا میتوانید گزینهی redirect JavaScript output to directory را هم مثلا به پوشهی Scripts واقع در ریشهی پروژه تنظیم کنید تا فایلهای js. نهایی را در آنجا قرار دهد.
پس از این تنظیمات اولیه، به منوی tools->options مراجعه کرده و گزینهی کامپایل فایلهای ts. ایی را که به solution explorer اضافه نشدهاند، نیز فعال کنید:
اعمال این تنظیمات نیاز به یکبار بستن و گشودن مجدد پروژه را دارد.
فعال سازی کامپایل خودکار فایلهای ts. پس از ذخیرهی آنها
پس از اعمال تغییرات فوق، اگر فایل ts. ایی را تغییر داده و ذخیره کردید و بلافاصله خروجی js. آنرا مشاهده نکردید (این فایلها در پوشهی TypeScriptOutDir تنظیمات ذیل ذخیره میشوند و برای مشاهدهی آنها باید گزینهی show all files را در solution explorer فعال کنید)، فایل csproj پروژهی جاری را در یک ادیتور متنی باز کرده و مداخل تنظیمات تنظیم شدهی در قسمت قبل را پیدا کنید. در اینجا نیاز است مدخل جدید TypeScriptCompileOnSaveEnabled را به صورت دستی اضافه کنید:
<PropertyGroup Condition="'$(Configuration)' == 'Debug'"> <TypeScriptModuleKind>commonjs</TypeScriptModuleKind> <TypeScriptCompileOnSaveEnabled>True</TypeScriptCompileOnSaveEnabled> <TypeScriptOutDir>.\Scripts</TypeScriptOutDir> <TypeScriptNoImplicitAny>True</TypeScriptNoImplicitAny> <TypeScriptTarget>ES5</TypeScriptTarget> <TypeScriptRemoveComments>false</TypeScriptRemoveComments> <TypeScriptOutFile></TypeScriptOutFile> <TypeScriptGeneratesDeclarations>false</TypeScriptGeneratesDeclarations> <TypeScriptSourceMap>true</TypeScriptSourceMap> <TypeScriptMapRoot></TypeScriptMapRoot> <TypeScriptSourceRoot></TypeScriptSourceRoot> <TypeScriptNoEmitOnError>true</TypeScriptNoEmitOnError> </PropertyGroup>
رفع مشکل عدم کامپایل پروژه
زمانیکه افزونههای TypeScript را نصب کنید و تنظیمات فوق را اعمال نمائید، در دو حالت ذخیرهی یک فایل ts و یا کامپایل کل پروژه، فایلهای js تولید خواهند شد. اما ممکن است نگارش نصب شدهی بر روی سیستم شما ناقص باشد و چنین خطایی را در حین کامپایل پروژه دریافت کنید:
Your project file uses a different version of the TypeScript compiler and tools than is currently installed on this machine. No compiler was found at C:\Program Files (x86)\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8\tsc.exe. You may be able to fix this problem by changing the <TypeScriptToolsVersion> element in your project file.
الف) ابتدا به تمام مسیرهای ذیل (در صورت وجود) مراجعه کرده و پوشهی TypeScript را تغییر نام دهید (یا کلا آنرا حذف کنید):
C:\Program Files (x86)\Microsoft SDKs C:\Program Files (x86)\MSBuild\Microsoft\VisualStudio\v11.0\ C:\Program Files (x86)\MSBuild\Microsoft\VisualStudio\v12.0\ C:\Program Files (x86)\MSBuild\Microsoft\VisualStudio\v14.0\
اصلاح شماره نگارش کامپایلر TypeScript خط فرمان ویژوال استودیو
در فایل C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio 14.0\Common7\Tools\VsDevCmd.bat که مربوط به خط فرمان VS.NET است، شماره نگارش TypeScript به 1.5 تنظیم شدهاست که نیاز به اصلاح دستی دارد؛ برای مثال تنظیم آن به نگارش 1.8 به صورت زیر است:
@rem Add path to TypeScript Compiler @if exist "%ProgramFiles%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8" set PATH=%ProgramFiles%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8;%PATH% @if exist "%ProgramFiles(x86)%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8" set PATH=%ProgramFiles(x86)%\Microsoft SDKs\TypeScript\1.8;%PATH%
تداخل ReSharper با شماره نگارش TypeScript نصب شده
برای نمونه اگر بخواهیم از decorators استفاده کنیم، یک چنین خطایی نمایش داده میشود:
هرچند در ابتدای بحث، آخرین نگارش TypeScript برای دریافت معرفی شدهاست، اما پس از نصب آن، ممکن است هنوز خطای استفاده از نگارش قدیمی 1.4 را مشاهده کنید. علت آن به نصب بودن ReSharper بر میگردد:
به منوی ReSharper و سپس گزینهی Options آن مراجعه کنید.
ReSharper -> Options -> Code Editing -> TypeScript -> Inspections -> Typescript language level
در اینجا میتوان نگارش TypeScript مورد استفاده را تغییر داد. این شمارهها، نگارشهایی هستند که ReSharper از آنها پشتیبانی میکند و نه شمارهای که نصب شدهاست.
و یا حتی میتوان به صورت کامل فایلهای ts را از کنترل ReSharper خارج کرد:
Tools -> Options -> ReSharper Options -> Code Inspection -> Settings -> File Masks to Skip -> add *.ts
افزودن فایل tsconfig.json به پروژه
همانطور که در مطلب «تنظیمات کامپایلر TypeScript» نیز مطالعه کردید، روش دیگری نیز برای ذکر تنظیمات ویژهی کامپایلر، خصوصا مواردی که در برگهی خواص پروژه هنوز اضافه نشدهاند، با استفاده از افزودن فایل ویژهی tsconfig.json وجود دارد.
پشتیبانی کاملی از فایلهای tsconfig.json در پروژههای VS 2015 با ASP.Core 1.0 وجود دارد و حتی گزینهای در منوی add->new item برای آن درنظر گرفته شدهاست.
اگر گزینهی فوق را در لیست موارد add->new item پیدا نمیکنید (تحت عنوان TypeScript JSON Configuration File)، مهم نیست. تنها کافی است فایل جدیدی را به نام tsconfig.json به ریشهی پوشهی فایلهای ts خود اضافه کنید؛ با این محتوا:
{ "compilerOptions": { "target": "es5", "outDir": "../Scripts", "module": "commonjs", "sourceMap": true, //"watch": true, // JsErrorScriptException (0x30001) //"compileOnSave": true, // https://github.com/Microsoft/TypeScript/issues/7362#issuecomment-196586037 "experimentalDecorators": true, "emitDecoratorMetadata": true } }
در اینجا نیازی به استفاده از گزینهی watch نیست و ممکن است سبب بروز خطای JsErrorScriptException (0x30001) شود. قرار است این مشکل در نگارشهای بعدی افزونهی TypeScript مخصوص VS.NET برطرف شود.
افزودن فایلهای d.ts. از طریق نیوگت
به ازای هر کتابخانهی جاوا اسکریپتی معروف، یک بستهی نیوگت تعاریف نوعهای TypeScript آن هم وجود دارد.
یک مثال: فرض کنید میخواهیم فایل d.ts. کتابخانهی jQuery را اضافه کنیم. برای این منظور jquery.typescript را در بین بستههای نیوگت موجود، جستجو کنید:
برای سایر کتابخانهها نیز به همین صورت است. نام کتابخانه را به همراه typescript جستجو کنید.
- تنظیمات پیش فرض باید تغییر کنند تا کلمات عبور حداقل 10 کاراکتر باشند
- کلمه عبور حداقل یک عدد و یک کاراکتر ویژه باید داشته باشد
- امکان استفاده از 5 کلمه عبور اخیری که ثبت شده وجود ندارد
ایجاد اپلیکیشن جدید
در پنجره Solution Explorer روی نام پروژه کلیک راست کنید و گزینه Manage NuGet Packages را انتخاب کنید. به قسمت Update بروید و تمام انتشارات جدید را در صورت وجود نصب کنید.
بگذارید تا به روند کلی ایجاد کاربران جدید در اپلیکیشن نگاهی بیاندازیم. این به ما در شناسایی نیازهای جدیدمان کمک میکند. در پوشه Controllers فایلی بنام AccountController.cs وجود دارد که حاوی متدهایی برای مدیریت کاربران است.
- کنترلر Account از کلاس UserManager استفاده میکند که در فریم ورک Identity تعریف شده است. این کلاس به نوبه خود از کلاس دیگری بنام UserStore استفاده میکند که برای دسترسی و مدیریت دادههای کاربران استفاده میشود. در مثال ما این کلاس از Entity Framework استفاده میکند که پیاده سازی پیش فرض است.
- متد Register POST یک کاربر جدید میسازد. متد CreateAsync به طبع متد 'ValidateAsync' را روی خاصیت PasswordValidator فراخوانی میکند تا کلمه عبور دریافتی اعتبارسنجی شود.
var user = new ApplicationUser() { UserName = model.UserName }; var result = await UserManager.CreateAsync(user, model.Password); if (result.Succeeded) { await SignInAsync(user, isPersistent: false); return RedirectToAction("Index", "Home"); }
قانون 1: کلمههای عبور باید حداقل 10 کاراکتر باشند
- مقدار حداقل کاراکترهای کلمه عبور به دو شکل میتواند تعریف شود. راه اول، تغییر کنترلر Account است. در متد سازنده این کنترلر کلاس UserManager وهله سازی میشود، همینجا میتوانید این تغییر را اعمال کنید. راه دوم، ساختن کلاس جدیدی است که از UserManager ارث بری میکند. سپس میتوان این کلاس را در سطح global تعریف کرد. در پوشه IdentityExtensions کلاس جدیدی با نام ApplicationUserManager بسازید.
public class ApplicationUserManager : UserManager<ApplicationUser> { public ApplicationUserManager(): base(new UserStore<ApplicationUser>(new ApplicationDbContext())) { PasswordValidator = new MinimumLengthValidator (10); } }
- حال باید کلاس ApplicationUserManager را در کنترلر Account استفاده کنیم. متد سازنده و خاصیت UserManager را مانند زیر تغییر دهید.
public AccountController() : this(new ApplicationUserManager()) { } public AccountController(ApplicationUserManager userManager) { UserManager = userManager; } public ApplicationUserManager UserManager { get; private set; }
- اپلیکیشن را اجرا کنید و سعی کنید کاربر محلی جدیدی ثبت نمایید. اگر کلمه عبور وارد شده کمتر از 10 کاراکتر باشد پیغام خطای زیر را دریافت میکنید.
قانون 2: کلمههای عبور باید حداقل یک عدد و یک کاراکتر ویژه داشته باشند
- در پوشه IdentityExtensions کلاس جدیدی بنام CustomPasswordValidator بسازید و اینترفیس مذکور را پیاده سازی کنید. از آنجا که نوع کلمه عبور رشته (string) است از <IIdentityValidator<string استفاده میکنیم.
public class CustomPasswordValidator : IIdentityValidator<string> { public int RequiredLength { get; set; } public CustomPasswordValidator(int length) { RequiredLength = length; } public Task<IdentityResult> ValidateAsync(string item) { if (String.IsNullOrEmpty(item) || item.Length < RequiredLength) { return Task.FromResult(IdentityResult.Failed(String.Format("Password should be of length {0}",RequiredLength))); } string pattern = @"^(?=.*[0-9])(?=.*[!@#$%^&*])[0-9a-zA-Z!@#$%^&*0-9]{10,}$"; if (!Regex.IsMatch(item, pattern)) { return Task.FromResult(IdentityResult.Failed("Password should have one numeral and one special character")); } return Task.FromResult(IdentityResult.Success); }
- قدم بعدی تعریف این اعتبارسنج سفارشی در کلاس UserManager است. باید مقدار خاصیت PasswordValidator را به این کلاس تنظیم کنیم. به کلاس ApplicationUserManager که پیشتر ساختید بروید و مقدار خاصیت PasswordValidator را به CustomPasswordValidator تغییر دهید.
public class ApplicationUserManager : UserManager<ApplicationUser> { public ApplicationUserManager() : base(new UserStore<ApplicationUser(new ApplicationDbContext())) { PasswordValidator = new CustomPasswordValidator(10); } }
قانون 3: امکان استفاده از 5 کلمه عبور اخیر ثبت شده وجود ندارد
public class PreviousPassword { public PreviousPassword() { CreateDate = DateTimeOffset.Now; } [Key, Column(Order = 0)] public string PasswordHash { get; set; } public DateTimeOffset CreateDate { get; set; } [Key, Column(Order = 1)] public string UserId { get; set; } public virtual ApplicationUser User { get; set; } }
- خاصیت جدیدی به کلاس ApplicationUser اضافه کنید تا لیست آخرین کلمات عبور استفاده شده را نگهداری کند.
public class ApplicationUser : IdentityUser { public ApplicationUser() : base() { PreviousUserPasswords = new List<PreviousPassword>(); } public virtual IList<PreviousPassword> PreviousUserPasswords { get; set; } }
public class ApplicationUserStore : UserStore<ApplicationUser> { public ApplicationUserStore(DbContext context) : base(context) { } public override async Task CreateAsync(ApplicationUser user) { await base.CreateAsync(user); await AddToPreviousPasswordsAsync(user, user.PasswordHash); } public Task AddToPreviousPasswordsAsync(ApplicationUser user, string password) { user.PreviousUserPasswords.Add(new PreviousPassword() { UserId = user.Id, PasswordHash = password }); return UpdateAsync(user); } }
public class ApplicationUserManager : UserManager<ApplicationUser> { private const int PASSWORD_HISTORY_LIMIT = 5; public ApplicationUserManager() : base(new ApplicationUserStore(new ApplicationDbContext())) { PasswordValidator = new CustomPasswordValidator(10); } public override async Task<IdentityResult> ChangePasswordAsync(string userId, string currentPassword, string newPassword) { if (await IsPreviousPassword(userId, newPassword)) { return await Task.FromResult(IdentityResult.Failed("Cannot reuse old password")); } var result = await base.ChangePasswordAsync(userId, currentPassword, newPassword); if (result.Succeeded) { var store = Store as ApplicationUserStore; await store.AddToPreviousPasswordsAsync(await FindByIdAsync(userId), PasswordHasher.HashPassword(newPassword)); } return result; } public override async Task<IdentityResult> ResetPasswordAsync(string userId, string token, string newPassword) { if (await IsPreviousPassword(userId, newPassword)) { return await Task.FromResult(IdentityResult.Failed("Cannot reuse old password")); } var result = await base.ResetPasswordAsync(userId, token, newPassword); if (result.Succeeded) { var store = Store as ApplicationUserStore; await store.AddToPreviousPasswordsAsync(await FindByIdAsync(userId), PasswordHasher.HashPassword(newPassword)); } return result; } private async Task<bool> IsPreviousPassword(string userId, string newPassword) { var user = await FindByIdAsync(userId); if (user.PreviousUserPasswords.OrderByDescending(x => x.CreateDate). Select(x => x.PasswordHash).Take(PASSWORD_HISTORY_LIMIT) .Where(x => PasswordHasher.VerifyHashedPassword(x, newPassword) != PasswordVerificationResult.Failed).Any()) { return true; } return false; } }
سورس کد این مثال را میتوانید از این لینک دریافت کنید. نام پروژه Identity-PasswordPolicy است، و زیر قسمت Samples/Identity قرار دارد.
t4 برای Context Per Request
میخواستم ببینم شما برای معماری که در قسمت 12 مربوط به EFCodeFirst معرفی کردید فایل t4 میشه معرفی کنید که نزدیک به این معماری یا اینکه خود این باشه؟
نصب و راه اندازی مقدماتی Full Text Search
بررسیهای مقدماتی
ابتدای کار نیاز است بررسی کنیم آیا افزونهی Full Text Search، به همراه SQL Server نصب شدهاست یا خیر. برای این منظور کوئری ذیل را اجرا کنید:
select SERVERPROPERTY('IsFullTextInstalled');
instance features -> database engine services -> Full Text
راه اندازی سرویس Full Text Search
پیش از ادامهی بحث، به کنسول سرویسهای ویندوز مراجعه کرده و مطمئن شوید که سرویس SQL Full-text Filter Daemon Launcher MSSQLSERVER نیز در حال اجرا است. در غیراینصورت با خطای ذیل مواجه خواهید شد:
SQL Server encountered error 0x80070422 while communicating with full-text filter daemon host (FDHost) process.
sp_fulltext_service 'restart_all_fdhosts'
چه نوع دادههایی را میتوان توسط FTS ایندکس کرد؟
با استفاده از امکانات FTS میتوان کلیه ستونهایی را که دارای نوعهای ذیل باشند، ایندکس کرد:
char, nchar, varchar, nvarchar, text, ntext, image, xml, varbinary(max)
همچنین FTS برای پردازش این فایلهای باینری و ایندکس کردن اطلاعات آنها، نیاز به افزونههایی به نام IFilters دارد. کار این فیلترها استخراج متن بدون فرمت، از فایلهای باینری مرتبط و ارائهی آنها به موتور FTS میباشد.
نصب فیلترهای مخصوص FTS آفیس
اگر علاقمند هستید که بدانید در حال حاضر چه تعداد فیلترهای FTS بر روی سیستم شما نصب شدهاست، کوئری ذیل را اجرا نمائید:
exec sys.sp_help_fulltext_system_components 'filter';
فیلترهای آفیس را جداگانه نیز میتوانید دریافت و نصب کنید (بدون نیاز به نصب کامل آفیس بر روی سرور):
این فیلترها تا نگارش 2013 آفیس را نیز پشتیبانی میکنند و آگر آپدیت ویندوز نیز روشن باشد، سرویس پک 2 آن را نیز دریافت خواهید کرد.
پس از اینکه فیلترها را نصب کردید، باید آنها را در وهلهی جاری SQL Server ثبت کرد:
exec sys.sp_fulltext_service 'load_os_resources', 1; EXEC sp_fulltext_service 'update_languages'; EXEC sp_fulltext_service 'restart_all_fdhosts';
select * from sys.fulltext_document_types;
فیلترهای فوق علاوه بر اینکه امکان FTS را بر روی کلیه فایلهای مجموعه آفیس میسر میکنند، امکان جستجو FTS را بر روی خواص ویژه اضافی آنها، مانند نام نویسنده، واژههای کلیدی، تاریخ ایجاد و امثال آن نیز به همراه دارند.
FTS چگونه کار میکند؟
زبانهای پشتیبانی شده توسط FTS را توسط کوئری ذیل میتوانید مشاهده کنید:
select lcid, name from sys.fulltext_languages order by name;
word-breakers تک تک کلمات را (که به آنها token نیز گفته میشود) تشخیص داده و سپس FTS آنها را با فرمتی فشرده شده، درون ایندکسهای مخصوص خود ذخیره میکند.کار stemmers تولید حالات inflectional (صرفی) یک کلمه بر اساس دستور زبانی مشخص است.
اهمیت آنالیز inflectional، در اینجا است که برای مثال اگر در متنی واژهی jumps وجود داشت و کاربر در حین جستجو، jumped را وارد کرد، FTS بر اساس دستور زبان مورد استفاده، پیشتر، حالات مختلف صرفی jump را ذخیره کردهاست و امکان انجام یک چنین کوئری پیشرفتهای را پیدا میکند.
نصب و فعال سازی Semantic Language Database
کار TFS تنها به خرد کردن واژهها و آنالیز صرفی آنها خلاصه نمیشود. در مرحلهی بعد، انجام Statistical semantic search میسر میشود. در اینجا SQL Server بر اساس آمار واژههای کلیدی استخراج شده، توانایی یافتن متونی مشابه و یا مرتبط را پیدا میکند. Semantic Search جزو تازههای SQL Server 2012 است.
برای اینکار نیاز است بانک اطلاعاتی Semantic language statistics نیز نصب شود. برای اطمینان از نصب بودن آن، کوئری ذیل را اجرا کنید:
select * from sys.fulltext_semantic_language_statistics_database;
x64\Setup\SemanticLanguageDatabase.msi x86\Setup\SemanticLanguageDatabase.msi
پس از آن نیاز است این بانک اطلاعاتی را Attach و همچنین ثبت کرد:
CREATE DATABASE semanticsdb ON ( FILENAME = 'D:\SQL_Data\SemanticLanguageDatabase\semanticsdb.mdf' ) LOG ON ( FILENAME = 'D:\SQL_Data\SemanticLanguageDatabase\semanticsdb_log.ldf' ) FOR ATTACH GO EXEC sp_fulltext_semantic_register_language_statistics_db @dbname = N'semanticsdb' GO
پس از مراحل فوق، اگر مجددا کوئری یاد شده بر روی sys.fulltext_semantic_language_statistics_database را اجرا کنید، یک سطر خروجی خواهد داشت.
Live Connect
XP Connect
NPRuntime
در پایان سال 2004 بسیاری از شرکتهای اصلی ارائه کننده مرورگرهای وب که از NPAPI استفاده میکردند، به این توافق رسیدند که از فناوری NPRuntime به عنوان یک اکستنشن (افزونه) برای تامین اسکریپت نویسی NPAPI استفاده کنند. اسکریپت نویسی این فناوری مستقل از دیگر فناوریهایی چون جاوا و XPCOM است و توسط گوگل (در آن زمان)، فایرفاکس، سافاری و اپرا (در آن زمان) پشتیبانی میشود.
PPAPI
این فناوری در 12 آگوست 2009 معرفی شد. Pepper Plugin API مجموعه ای از تغییرات و اصلاحات روی NPAPI است که باعث انعطاف پذیری و امنیت بیشتر میشود. این افزونه جهت پیاده سازی آسان اجرای پلاگین در یک پروسهی جداگانه است. هدف این پروژه تهیه یک فریمورک برای ایجاد پلاگینهای مستقل یا Cross-Platform میباشد.
- اجرای جداگانه از پروسهی مرورگر
- تعریف رویدادهای استاندارد و رسم تصاویر دو بعدی
- تهیه گرافیک سه بعدی
- ریجستری پلاگین
- استاندارد سازی برای استفاده از سیستم رندر مرورگر Compositing Process
- تعریف مفهوم یا معنای واحد از NPAPI بین تمامی مروگرها
Cookie - قسمت دوم
کوکی در جاوا اسکریپت
document.cookie = "name=value; expires=date; domain=theDomain; path=thePath; secure";
document.cookie = 'myCookie=myValue; max-age=432000; domain=d.com; path=/test';
myCookie=myValue
document.cookie = 'mySecondCookie=mySecondValue; path=/'
myCookie=myValue; mySecondCookie=mySecondValue
function setCookie(data, value) { if (typeof data === "string") { data = { name: data, value: value }; }; if (!data.name) throw "Cookie's name can not be null."; var cookie = escape(data.name) + "=" + escape(data.value); var expDate = null; if (data.expDays) { expDate = new Date(); expDate.setDate(expDate.getDate() + data.expDays); } else if (data.expYear && data.expMonth && data.expDay) { expDate = new Date(data.expYear, data.expMonth, data.expDay); } else if (data.expires) { expDate = data.expires; } else if (data.maxAge) { expDate = new Date(); expDate.setSeconds(expDate.getSeconds() + data.maxAge); } if (expDate != null) cookie += "; expires=" + expDate.toGMTString(); if (data.domain) cookie += "; domain=" + escape(data.domain); if (data.path) cookie += "; path=" + escape(data.path); if (data.secure) cookie += "; secure"; document.cookie = cookie; return document.cookie; }
setCookie('cookie1', 'Value1'); setCookie({name:'cookie1', value:'Value1'}); setCookie({name:'cookie2', value:'Value2', expDays:10}); setCookie({name:'cookie3', value:'Value3', expires:new Date()}); setCookie({name:'cookie4', value:'Value4', expYear:2013, expMonth:0, expDay:13}); setCookie({name:'cookie3', value:'Value3', maxAge:365*24*60*60}); setCookie({name:'cookie5', value:'Value5', domain:'d.net', path:'/'}); setCookie({name:'cookie6', value:'Value6', secure:true}); setCookie({name:'cookie7', value:'Value7', expDays:100, domain:'dd.com', path:'/employee', secure:true});
function delCookie(data) { if (typeof data === "string") { data = { name: data }; }; data.expDays = -1; return setCookie(data); }
delCookie('myCookie'); delCookie({ name: 'myCookie', domain: 'd.com', path: '/test' });
function getCookie(name) { var cookies = document.cookie.split(";"); for (var i = 0; i < cookies.length; i++) { var cookie = cookies[i].split("="); if (cookie[0].trim() == escape(name)) { return unescape(cookie[1].trim()); } } return null; }
String.prototype.trim = function () { return this.replace(/^\s+|\s+$/g, ""); };
String.prototype.trimStart = function () { return this.replace(/^\s+/, ""); }; String.prototype.trimEnd = function () { return this.replace(/\s+$/, ""); };
cookie.shift(1); return unescape(cookie.join('=').trim());
function getCookie(name) { var foundCookies = []; var cookies = document.cookie.split(";"); for (var i = 0; i < cookies.length; i++) { var cookie = cookies[i].split("="); if (cookie[0].trim() == escape(name) && cookie.length >= 2) { cookie.shift(1); foundCookies.push(unescape(cookie.join('=').trim())); } } return foundCookies.length > 1 ? foundCookies : foundCookies.length == 1 ? foundCookies[0] : null; }
Visual Studio version | End of Mainstream Support | End of Support |
Visual Studio 2022, Current Channel | January 2027 | January 2032 |
Visual Studio 2022, version 17.0 LTSC | n/a | July 2023 |
Visual Studio 2019, version 16.11 | April 2024 | April 2029 |
Visual Studio 2019, version 16.9 | n/a | October 2022 |
Visual Studio 2019, version 16.7 | n/a | April 2022 |
Visual Studio 2017, version 15.9 | April 2022 | April 2027 |
Visual Studio 2015, Update 3 including KB3165756 | October 2020 | October 2025 |
Visual Studio 2013, Update 5 | April 2019 | April 2024 |
Visual Studio 2012, Update 5 | January 2018 | January 2023 |
Visual Studio 2010 and earlier | Out of support | Out of support |
افزونهی Text Sharp
The free Text Sharp extension lets you adjust text clarity in Visual Studio 2015, Visual Studio 2013, Visual Studio 2012 and Visual Studio 2010 IDEs (Professional, Premium, Ultimate and LightSwitch). You can select Aliased, Grayscale or ClearType text rendering mode for Visual Studio menu, tabs and editor windows. An easy way to turn off ClearType. (Aliased rendering looks terrible when text scale is changed from default 100% in text views, so Text Sharp doesn't override VS settings when Aliased+Display is selected and zoom level is not 100%.)
- Improving the development experience when using popular JavaScript libraries
- Adding support for new JavaScript ECMAScript 2015 (also known as ES2015 and formerly ES6) language and web browser APIs
- Increasing your productivity in complex JavaScript code bases