بازخوردهای دوره
ایجاد یک کلاس جدید پویا و وهله‌ای از آن در زمان اجرا توسط Reflection.Emit
من کد رو به صورت زیر تغییر دادم
 var ctx = new Entities();
            var Fields = ctx.ENTITIES_FEILDS.ToList();
            var assemblyBuilder = AppDomain.CurrentDomain.DefineDynamicAssembly(
                                    name: new AssemblyName("Demo"), access: AssemblyBuilderAccess.Run);

            var moduleBuilder = assemblyBuilder.DefineDynamicModule(name: "Module");

            var typeBuilder = moduleBuilder.DefineType(name: Fields.First(c => c.FEILD_ID == 1).ENTITIES.ENTITY_NAME, attr: TypeAttributes.Public);

            foreach (var item in Fields)
            {
                switch (item.FEILD_TYPE)
                {
                    case 0://int
                        {
                            var intField = typeBuilder.DefineField(fieldName: string.Format("_{0}", item.FEILD_NAME), type: typeof(string),
                                                  attributes: FieldAttributes.Private);

                            var intProperty = typeBuilder.DefineProperty(
                                                    name: item.FEILD_NAME,
                                                    attributes: PropertyAttributes.HasDefault,
                                                    returnType: typeof(string),
                                                    parameterTypes: null); // خاصیت پارامتر ورودی ندارد

                            //تعریف گت
                            var intpropertyGetMethod = typeBuilder.DefineMethod(
                                                                name: string.Format("get_{0}", item.FEILD_NAME),
                                                                attributes: MethodAttributes.Public |
                               MethodAttributes.SpecialName |
                                                                            MethodAttributes.HideBySig,
                                                                returnType: typeof(string),
                                                                parameterTypes: Type.EmptyTypes);

                            // اتصال گت متد به خاصیت عددی 
                            intProperty.SetGetMethod(intpropertyGetMethod);


                            //تعریف ست
                            var propertySetMethod =
                                typeBuilder.DefineMethod(name: string.Format("set_{0}", item.FEILD_NAME),
                                attributes: MethodAttributes.Public |
                               MethodAttributes.SpecialName |
                                                                            MethodAttributes.HideBySig,
                                                                  returnType: typeof(void),
                                                                parameterTypes: new[] { typeof(string) });
                            //اتصال ست متد 
                            intProperty.SetSetMethod(propertySetMethod);


                            // بدنه گت متد در اینجا تعریف خواهد شد
                            var propertyGetMethodIL = intpropertyGetMethod.GetILGenerator();
                            propertyGetMethodIL.Emit(OpCodes.Ldarg_0); // بارگذاری اشاره‌گری به وهله‌ای از کلاس جاری در پشته
                            propertyGetMethodIL.Emit(OpCodes.Ldfld, intField); // بارگذاری فیلد نام
                            propertyGetMethodIL.Emit(OpCodes.Ret);

                            //بدنه ست متد در اینجا تعریف شده است
                            var propertySetIL = propertySetMethod.GetILGenerator();
                            propertySetIL.Emit(OpCodes.Ldarg_0);
                            propertySetIL.Emit(OpCodes.Ldarg_1);
                            propertySetIL.Emit(OpCodes.Stfld, intField);
                            propertySetIL.Emit(OpCodes.Ret);

                        }

                        break;
                    case 1://string
                        {

                        } break;
                }

            }
            var t = typeBuilder.CreateType();



            var instance = Activator.CreateInstance(t);
           
            var type = instance.GetType();

            //تغییر مقدار یک خاصیت
            var setNameMethod = type.GetMethod("set_CoOrder");
            setNameMethod.Invoke(obj: instance, parameters: new[] {"1"});


            // دسترسی به خاصیت نام
            var nProperty = t.GetProperty("CoOrder");
            // و دریافت مقدار آن برای نمایش
            var result = nProperty.GetValue(instance, null);

            Console.WriteLine(result);


           
           
            Console.ReadKey();
تا اینجا درست کار می‌کنه حال می‌خواهم از کلاسی که برای من ایجاد می‌کند یک لیست ایجاد کنم و بتونم بهش مقدار بدم. ولی هر چی تلاش کردم نتونستم کلاس خودم رو ایجاد کنم. ممنون میشم راهنمایی کنید
نظرات مطالب
ساخت یک Form Generator ساده در MVC
با سلام و تشکر بابت مطلب مفیدتان
من برای ساخت پروژه فرم ساز به مسائلی برخورد کردم که به شرح زیر است:
1- دیتاهای وارد شده به چه صورت در دیتابیس ذخیره شوند؟من ابتدا در نظر داشتم به ازای هر فرمی که کاربر تعریف می‌کند یک جدول در دیتابیس ایجاد کنم  و برای هر کنترلی که در جدول گذاشته می‌شود یک فیلد به جدول فرم اضافه شود.اما با توجه به صحبت شما و روش XML که فرمودید در حال حاضر نمی‌توانم تصمیم گیری کنم که کدام روش بهتر است چون  طبق جستجویی که در نت کردم اگر نیاز به نوشتن کوئری‌های پیچیده بر روی داده‌های وارده شده باشد بهتر است جدول جداگانه ایجاد شود طبق این منبع:
http://stackoverflow.com/questions/14939973/storing-dynamic-form-and-data-entered-using-json
پروژه من هم نیاز به ساخت گزارش و داشبورد و BI از روی داده‌های وارد شده است.حال شما کدام انتخاب را انجام می‌دادید؟
2- نحوه ذخیره طراحی فرم چگونه است؟مثلا اگر در فرم لوگوی شرکت باید قرار گیرد چگونه باشد یا در فرم جدول 3 ستونی باشد که در هر سلول آن یک TextBox قرار می‌گیرد.اندازه هر کنترل  و مقدار پیش فرض   .....
آیا بهتر نیست اطلاعات کل فرم (شکل ظاهری فعلی فرم بدون داده) را به شکل JSON یا XML یا nvarchar(max)  ذخیره کرد؟
3- چطوری میتوان Enable  یا Visible بودن یک کنترل را وابسته کرد به مقدار کنترل دیگر در فرم مثلا اگر کمبو سال مالی برابر با 95 بود TextBox درصد سال 95 فعال در غیر اینصورت غیرفعال شود
ممنون میشم نظر خودتون را بفرمایید
نظرات مطالب
EF Code First #4
ممنونم از راهنماییتون.
با این کار فایل Configuration ایجاد میشه ولی اون فایل دوم ایجاد نمیشه . وقتی بقیه دستورات رو هم اجرا میکنم(Update-datebase و ...) هم خطای 
An error occurred while getting provider information from the database. This can be caused by Entity Framework using an incorrect connection string. Check the inner exceptions for details and ensure that the connection string is correct. 
 رو میده .
تو فایل app.config ،هم Connection string رو اضافه کردم ولی باز هم همین خطا رو میده!
نظرات مطالب
EF Code First #4
- شما نباید دستی تغییری در دیتابیس ایجاد کنید. این روش Code first است. تغییرات باید شامل افزودن خاصیت به کلاس‌ها باشند.
- نباید دستور پاورشلی رو اجرا کنید اگر AutomaticMigrationsEnabled فعال است؛ چون سبب بروز تداخل می‌شود.
- روش Code first، کار به روز رسانی بانک اطلاعاتی رو تا زمان اجرای اولین کوئری به تاخیر می‌اندازد (اینطوری طراحی شده تا آغاز برنامه سریع به نظر برسد). روش دیگری هم وجود داره تا این مساله رو تغییر داد:
«وادار کردن EF Code first به ساخت بانک اطلاعاتی پیش از شروع به کار برنامه»
نظرات اشتراک‌ها
استفاده از SignalR برای اطلاع رسانی تغییرات در سمت بانک اطلاعاتی
مثال شما مشکل نشتی حافظه دارد. هر بار در متد GetData آن کار dependency.OnChange += dependency_OnChange انجام می‌شود و در هیچ جایی از =- برای رها سازی منابع آن استفاده نشده‌است. مثال فوق این مشکلات را ندارد. اتصال به OnChange آن فقط یکبار در آغاز برنامه انجام شده‌است.
مطالب
Performance در AngularJS قدم چهارم
امیدوارم از مقالات قبلی لذت برده باشید. در این مقاله می‌خواهم در مورد $watch صحبت کنم.

سوال اول: $watch چیست و چه کاربردی دارد؟
$watch همان عملکرد Watching در AngularJS را انجام می‌دهد؛ ولی کاربردهای جالبی دارد. به کد زیر دقت کنید.
var errorChat=false;
$scope.$watch(function () {
     return errorChat;
}, function (newValue, oldValue) {
     if(newValue ==true){
          alert('قسمت محاوره سامانه با مشکل روبرو شده است لطفا با مدیریت تماس بگیرید')
     }                        
});
فرض کنید سناریوی پروژه به این صورت است که ما قسمت‌های مختلفی را در صفحه داریم و یکی از این قسمت‌ها، چت روم می‌باشد. می‌خواهیم در صورتیکه خطای اتصال و یا هر نوع خطایی در این قسمت بود، با پیغامی به کاربر گزارش داده شود. ما از متغیر errorChat برای این کار استفاده کرده‌ایم. با فرض اینکه در توابع دیگر در صورتیکه خطایی وجود داشته باشد، مقدار این متغیر را true می‌کند و ما بر حسب رصد این متغیر پیغام خطا را نمایش می‌دهیم. 

سوال دوم: این کد به نحوه احسن کار می‌کند؛ پس مشکل کجاست؟
مشکل اینجاست بعد از اینکه متغیر errorChat مقدار true گرفت و ما هشدار را نمایش دادیم، باز این متغییر رصد می‌شود که لزومی به این کار نیست (فرض ما بر این است که بعد از بروز خطا دیگر قسمت چت روم کار نخواهد کرد) و متوقف کردن این متغیر باعث می‌شود Performance در نهایت بهتر شود. خوب برای اینکه رصد این متغییر را متوقف کنیم از کد زیر استفاده می‌کنیم. به کد زیر توجه کنید:
var errorChat=false;
var stop=$scope.$watch(function () {
     return errorChat;
}, function (newValue, oldValue) {
     if(newValue ==true){
          stop();
          alert('قسمت محاوره سامانه با مشکل روبرو شده است لطفا با مدیریت تماس بگیرید')
     }                        
});
خوب؛ فکر کنم تفاوت این دو کد با هم روشن است. ما یک متغییر stop به کد اضافه کردیم. این متغیر با تابع متوقف کننده $watch مربوط به errorChat پر می‌شود و در نهایت با اجرای این تابع، عمل watching متغییر errorChat متوقف می‌شود. اگر با setInterval یا setTimeout در Javascript کار کرده باشید، شباهت این موردها را متوجه خواهید شد.
نظرات مطالب
مبانی TypeScript؛ تنظیمات TypeScript در ویژوال استودیو
Review Pane از نسخه 2015 Web Essentials به دلیل تداخل با کامپایلر TypeScript، حذف شده است
راه حل جایگزین فعلی گشودن هر دو فایل به صورت پنجره‌های کنار هم از طریق منوی Window میباشد.

نظرات مطالب
انجام کارهای زمانبندی شده در برنامه‌های ASP.NET توسط DNT Scheduler
سلام؛ من این  Library روگرفتم و توی یه پروژه استفاده کردم. در محیط طراحی مشکلی نبود ولی وقتی روی سرور نسخه رو منتشر کردم به یه مشکل برخوردم. وقتی تعداد worker‌ها بیش از یکی می‌شه به ازای هر worker یه scheduler  ایجاد میشه که فکر کنم عادیه اما من نیاز دارم فقط یه worker اون scheduler رو اجرا کنه . راه کاری توی خود Library وجود داره که بشه این مسئله رو کنترل کرد؟ اگه پاسختون خیر هست پیشنهاد شما چیه ؟
مطالب
مدیریت حافظه در JavaScript
مدیریت حافظه در JavaScript همانند مدل مدیریت حافظه در .NET می‌باشد. حافظه وقتی مورد نیاز است تخصیص پیدا می‌کند و وقتی دیگر مورد نیاز نیست آزاد می‌شود. این پروسه در CLR به نام جمع آوری زباله یا Garbage Collector یا GC مشهور است. تفاوت عمده فی مابین مدیریت حافظه در .NET با مدیریت حافظه در JavaScript این است که مدیریت حافظه در .NET توسط CLR واحد انجام می‌شود. یعنی پیاده سازی واحدی از GC وجود دارد و شما می‌توانید از نوع فعالیت آن اطمینان حاصل نمایید ولی در JavaScript با توجه به اینکه موتورهای اجرایی مختلفی برای اجرای آن وجود دارد، در سرورها و مرورگرهای مختلف پیاده سازی‌های متفاوتی برای آن وجود دارد. اطلاع از نحوه کار GC می‌تواند به درک ما از JavaScript کمک کرده تا بتوانیم کدهای بهتری در این زبان تولید کنیم.

در این مقاله به بررسی دو الگوریتم عمده GC در JavaScript می‌پردازیم.
1. مدل Reference Counting Garbage Collector
در این مدل از جمع آوری زباله، به ازای ایجاد هر آبجکت در حافظه و یا هر تخصیصی در حافظه، شمارشگری با عنوان reference counter در نظر گرفته می‌شود. هر زمان که به این آبجکت یا حافظه تخصیصی دسترسی ایجاد شود و یا reference داده شود، یک واحد به شمارشگر آن اضافه و هر وقت که رفرنس به حافظه یا آبجکت دیگر مورد استفاده نداشت یا از دسترس خارج شد، یک واحد از شمارشگر آن کاسته می‌شود. این مدل که سریعترین، ساده‌ترین و کم سربارترین مدل GC می‌باشد، وقتی شمارشگر رفرنس حافظه به صفر رسید، حافظه ومنابع سیستم تخصیصی به آن آبجکت آزاد شده و آماده استفاده مجدد می‌شودبه عنوان نمونه به کد زیر دقت کنید:
var object1='GC test object 1';
function Test1(){
   var object2='GC test object 2';
   alert (object1+'-' + object2);
}
alert (object1);

پس از اجرای این کد، جدولی مانند زیر در GC ایجاد می‌شود که به صورت زیر مقدار طی اجرای برنامه مقدار دهی می‌شود:
Object
Reference Counter
Line 1
Reference Counter
Line 3 
 Reference Counter
Line 5
Reference Counter
Line 6 
 Reference Counter
End Program
 object1
 1
2
 1
 1
0
 object2
 -
 1
 0
0
0
همانطور که در جدول فوق مشخص است، وقتی از متقیر استفاده می‌شود، reference count آن زیاد و وقتی دیگر مورد استفاده ندارد یکی کم می‌شود. وقتی مقدار reference count به صفر برسد، متقیر از حافظه حذف شده و منابع سیستمی آزاد می‌شود.
این مدل که در مرورگرهای قدیمی مورد استفاده قرار گرفته است، در صورتی که دو آبجکت به یکدیگر ارجاع داشته باشند، reference counter آن صفر نشده، حافظه و منابع تخصیصی آنها آزاد نمی‌شود و احتمال ایجاد نشت حافظه زیاد می‌شود.
2. مدل Mark-and-Sweep
در این مدل از مدیریت حافظه، برای آبجکت‌های ایجادی در حافظه،GC درخت ارجاعات ایجاد کرده و دقیقا مشخص می‌کند زمانی که یک آبجکت در دسترس نباشد و یا دیگر نیازی به آن نباشد، آن را از حافظه حذف می‌کند. مانند شکل زیر:


در این صورت هنگامی که آبجکت دیگر واقعا مورد نیاز نباشد از حافظه حذف می‌شود. یعنی اگر دو آبجکت به یکدیگر نیز ارجاع داشته باشند هنگامی که دیگر مورد استفاده قرار نگیرند حذف شده و امکان ایجاد نشت حافظه به حداقل می‌رسد.
تفاوت عمده بین GC در Javascript و GC در CLR این است که در زبان‌های مبتنی بر .NET شما می‌توانید به صورت مستقیم GC را صدا زده تا عمل جمع آوری زباله انجام پذیرد ولی در JavaScript هر زمان که نیاز به حافظه بیشتر باشد (و یا در یک زمانبندی مشخص) عمل جمع آوری زباله انجام شده و از طریق کد قابل فراخوانی نمی‌باشد.