<add name="IrisDbContext" providerName="System.Data.SqlClient" connectionString="Data Source=(local);Integrated Security=true;Initial Catalog=IrisDB" />
تنظیمات ابتدایی Kendo UI Editor
در ذیل کدهای سمت کاربر فعال سازی مقدماتی Kendo UI را مشاهده میکنید. در قسمت tools آن، لیست امکانات و نوار ابزار مهیای آن درج شدهاند.
دو مورد insertImage و insertFile آن نیاز به تنظیمات سمت کاربر و سرور بیشتری دارند.
<!--نحوهی راست به چپ سازی --> <div class="k-rtl"> <textarea id="editor" rows="10" cols="30" style="height: 440px"></textarea> </div> @section JavaScript { <script type="text/javascript"> $(function () { $("#editor").kendoEditor({ tools: [ "bold", "italic", "underline", "strikethrough", "justifyLeft", "justifyCenter", "justifyRight", "justifyFull", "insertUnorderedList", "insertOrderedList", "indent", "outdent", "createLink", "unlink", "insertImage", "insertFile", "subscript", "superscript", "createTable", "addRowAbove", "addRowBelow", "addColumnLeft", "addColumnRight", "deleteRow", "deleteColumn", "viewHtml", "formatting", "cleanFormatting", "fontName", "fontSize", "foreColor", "backColor", "print" ], imageBrowser: { messages: { dropFilesHere: "فایلهای خود را به اینجا کشیده و رها کنید" }, transport: { read: { url: "@Url.Action("GetFilesList", "KendoEditorImages")", dataType: "json", contentType: 'application/json; charset=utf-8', type: 'GET', cache: false }, destroy: { url: "@Url.Action("DestroyFile", "KendoEditorImages")", type: "POST" }, create: { url: "@Url.Action("CreateFolder", "KendoEditorImages")", type: "POST" }, thumbnailUrl: "@Url.Action("GetThumbnail", "KendoEditorImages")", uploadUrl: "@Url.Action("UploadFile", "KendoEditorImages")", imageUrl: "@Url.Action("GetFile", "KendoEditorImages")?path={0}" } }, fileBrowser: { messages: { dropFilesHere: "فایلهای خود را به اینجا کشیده و رها کنید" }, transport: { read: { url: "@Url.Action("GetFilesList", "KendoEditorFiles")", dataType: "json", contentType: 'application/json; charset=utf-8', type: 'GET', cache: false }, destroy: { url: "@Url.Action("DestroyFile", "KendoEditorFiles")", type: "POST" }, create: { url: "@Url.Action("CreateFolder", "KendoEditorFiles")", type: "POST" }, uploadUrl: "@Url.Action("UploadFile", "KendoEditorFiles")", fileUrl: "@Url.Action("GetFile", "KendoEditorFiles")?path={0}" } } }); }); </script> }
منهای قسمت thumbnailUrl، عملکرد قسمتهای مختلف افزودن فایل و تصویر این ادیتور یکسان هستند. به همین جهت میتوان برای مثال کنترلی مانند KendoEditorFilesController را ایجاد و سپس در کنترلر KendoEditorImagesController از آن ارث بری کرد و متد دریافت و نمایش بند انگشتی تصاویر را افزود. به این ترتیب دیگر نیازی به تکرار کدهای مشترک بین این دو قسمت نخواهد بود.
نمایش لیست پوشهها و تصویر در ابتدای باز شدن صفحهی درج تصویر
با کلیک بر روی دکمهی نمایش لیست تصاویر، صفحه دیالوگی مانند شکل زیر ظاهر خواهد شد:
تنظیمات خواندن این فایلها، از قسمت read مربوط به imageBrowser دریافت میشود که cache آن نیز به false تنظیم شدهاست تا در این بین مرورگر اطلاعات را کش نکند. این مورد در حین حذف فایلها و پوشهها مهم است. زیرا اگر cache:false تنظیم نشده باشد، حذف یک فایل یا پوشه در سمت کاربر تاثیری نخواهد داشت.
imageBrowser: { transport: { read: { url: "@Url.Action("GetFilesList", "KendoEditorImages")", dataType: "json", contentType: 'application/json; charset=utf-8', type: 'GET', cache: false } } },
namespace KendoUI13.Controllers { public class KendoEditorFilesController : Controller { //مسیر پوشه فایلها protected string FilesFolder = "~/files"; protected string KendoFileType = "f"; protected string KendoDirType = "d"; [HttpGet] public ActionResult GetFilesList(string path) { path = GetSafeDirPath(path); var imagesList = new DirectoryInfo(path) .GetFiles() .Select(fileInfo => new KendoFile { Name = fileInfo.Name, Size = fileInfo.Length, Type = KendoFileType }).ToList(); var foldersList = new DirectoryInfo(path) .GetDirectories() .Select(directoryInfo => new KendoFile { Name = directoryInfo.Name, Type = KendoDirType }).ToList(); return new ContentResult { Content = JsonConvert.SerializeObject(imagesList.Union(foldersList), new JsonSerializerSettings { ContractResolver = new CamelCasePropertyNamesContractResolver() }), ContentType = "application/json", ContentEncoding = Encoding.UTF8 }; } protected string GetSafeDirPath(string path) { // path = مسیر زیر پوشهی وارد شده if (string.IsNullOrWhiteSpace(path)) { return Server.MapPath(FilesFolder); } //تمیز سازی امنیتی path = Path.GetDirectoryName(path); path = Path.Combine(Server.MapPath(FilesFolder), path); return path; } } }
namespace KendoUI13.Models { public class KendoFile { public string Name { set; get; } public string Type { set; get; } public long Size { set; get; } } }
- علت استفاده از CamelCasePropertyNamesContractResolver در حین بازگشت JSON نهایی، تبدیل خواص دات نتی، به نامهای سازگار با JavaScript است. برای مثال به صورت خودکار Name را تبدیل به name میکند.
- پارامتر path در ابتدای کار خالی است. اما کاربر میتواند در بین پوشههای باز شدهی توسط مرورگر تصاویر Kendo UI حرکت کند. به همین جهت مقدار آن باید هربار بررسی شده و بر این اساس لیست فایلها و پوشههای جاری بازگشت داده شوند.
مدیریت حذف تصاویر و پوشهها
همانطور که در شکل فوق نیز مشخص است، با انتخاب یک پوشه یا فایل، دکمهای با آیکن ضربدر جهت فراهم آوردن امکان حذف، ظاهر میشود. این دکمه متصل است به قسمت destroy تنظیمات ادیتور:
imageBrowser: { transport: { destroy: { url: "@Url.Action("DestroyFile", "KendoEditorImages")", type: "POST" } } },
namespace KendoUI13.Controllers { public class KendoEditorFilesController : Controller { //مسیر پوشه فایلها protected string FilesFolder = "~/files"; protected string KendoFileType = "f"; protected string KendoDirType = "d"; [HttpPost] public ActionResult DestroyFile(string name, string path) { //تمیز سازی امنیتی name = Path.GetFileName(name); path = GetSafeDirPath(path); var pathToDelete = Path.Combine(path, name); var attr = System.IO.File.GetAttributes(pathToDelete); if ((attr & FileAttributes.Directory) == FileAttributes.Directory) { Directory.Delete(pathToDelete, recursive: true); } else { System.IO.File.Delete(pathToDelete); } return Json(new object[0]); } } }
- پارامتر name دریافتی مساوی است با نام فایل انتخاب شده و path مشخص میکند که در کدام پوشه قرار داریم.
- چون در اینجا امکان حذف یک پوشه یا فایل وجود دارد، حتما نیاز است بررسی کنیم، مسیر دریافتی پوشهاست یا فایل و سپس بر این اساس جهت حذف آنها اقدام صورت گیرد.
مدیریت ایجاد یک پوشهی جدید
تنظیمات قسمت create مرورگر تصاویر، مرتبط است به زمانیکه کاربر با کلیک بر روی دکمهی +، درخواست ایجاد یک پوشهی جدید را کردهاست:
imageBrowser: { transport: { create: { url: "@Url.Action("CreateFolder", "KendoEditorImages")", type: "POST" } } },
namespace KendoUI13.Controllers { public class KendoEditorFilesController : Controller { //مسیر پوشه فایلها protected string FilesFolder = "~/files"; protected string KendoFileType = "f"; protected string KendoDirType = "d"; [HttpPost] public ActionResult CreateFolder(string name, string path) { //تمیز سازی امنیتی name = Path.GetFileName(name); path = GetSafeDirPath(path); var dirToCreate = Path.Combine(path, name); Directory.CreateDirectory(dirToCreate); return KendoFile(new KendoFile { Name = name, Type = KendoDirType }); } protected ActionResult KendoFile(KendoFile file) { return new ContentResult { Content = JsonConvert.SerializeObject(file, new JsonSerializerSettings { ContractResolver = new CamelCasePropertyNamesContractResolver() }), ContentType = "application/json", ContentEncoding = Encoding.UTF8 }; } } }
- پس از ایجاد پوشه، باید نام آنرا با فرمت KendoFile به صورت JSON بازگشت داد. همچنین در اینجا Type را نیز باید به d (پوشه) تنظیم کرد.
مدیریت قسمت ارسال فایل و تصویر
زمانیکه کاربر بر روی دکمهی upload file یا بارگذاری تصاویر در اینجا کلیک میکند، اطلاعات فایل آپلودی به مسیر uploadUrl ارسال میگردد.
imageBrowser: { transport: { thumbnailUrl: "@Url.Action("GetThumbnail", "KendoEditorImages")", uploadUrl: "@Url.Action("UploadFile", "KendoEditorImages")", imageUrl: "@Url.Action("GetFile", "KendoEditorImages")?path={0}" } },
در ادامه کدهای مدیریت سمت سرور قسمت آپلود این ادیتور را مشاهده میکنید:
namespace KendoUI13.Controllers { public class KendoEditorFilesController : Controller { //مسیر پوشه فایلها protected string FilesFolder = "~/files"; protected string KendoFileType = "f"; protected string KendoDirType = "d"; [HttpPost] public ActionResult UploadFile(HttpPostedFileBase file, string path) { //تمیز سازی امنیتی var name = Path.GetFileName(file.FileName); path = GetSafeDirPath(path); var pathToSave = Path.Combine(path, name); file.SaveAs(pathToSave); return KendoFile(new KendoFile { Name = name, Size = file.ContentLength, Type = KendoFileType }); } } }
- پس از ذخیره سازی اطلاعات فایل، نیاز است اطلاعات فایل نهایی را با فرمت KendoFile به صورت JSON بازگشت دهیم.
ارث بری از KendoEditorFilesController جهت تکمیل قسمت مدیریت تصاویر
تا اینجا کدهایی را که ملاحظه کردید، برای هر دو قسمت ارسال تصویر و فایل کاربرد دارند. قسمت ارسال تصاویر برای تکمیل نیاز به متد دریافت تصاویر به صورت بند انگشتی نیز دارد که به صورت ذیل قابل تعریف است و چون از کلاس پایه KendoEditorFilesController ارث بری کردهاست، این کنترلر به صورت خودکار حاوی اکشن متدهای کلاس پایه نیز خواهد بود.
using System.Web.Mvc; namespace KendoUI13.Controllers { public class KendoEditorImagesController : KendoEditorFilesController { public KendoEditorImagesController() { // بازنویسی مسیر پوشهی فایلها FilesFolder = "~/images"; } [HttpGet] [OutputCache(Duration = 3600, VaryByParam = "path")] public ActionResult GetThumbnail(string path) { //todo: create thumb/ resize image path = GetSafeFileAndDirPath(path); return File(path, "image/png"); } } }
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
برای بهبود این وضعیت میتوان مرحلهی دومی را نیز به این فرآیند لاگین افزود؛ پس از اینکه مشخص شد کاربر وارد شدهی به سایت، دارای اکانتی در IDP ما است، کدی را به آدرس ایمیل او ارسال میکنیم. اگر این ایمیل واقعا متعلق به این شخص است، بنابراین قادر به دسترسی به آن، خواندن و ورود آن به برنامهی ما نیز میباشد. این اعتبارسنجی دو مرحلهای را میتوان به عملیات لاگین متداول از طریق ورود نام کاربری و کلمهی عبور در IDP ما نیز اضافه کرد.
تنظیم میانافزار Cookie Authentication
مرحلهی اول ایجاد گردش کاری اعتبارسنجی دو مرحلهای، فعالسازی میانافزار Cookie Authentication در برنامهی IDP است. برای این منظور به کلاس Startup آن مراجعه کرده و AddCookie را اضافه میکنیم:
namespace DNT.IDP { public class Startup { public const string TwoFactorAuthenticationScheme = "idsrv.2FA"; public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { // ... services.AddAuthentication() .AddCookie(authenticationScheme: TwoFactorAuthenticationScheme) .AddGoogle(authenticationScheme: "Google", configureOptions: options => { options.SignInScheme = IdentityServerConstants.ExternalCookieAuthenticationScheme; options.ClientId = Configuration["Authentication:Google:ClientId"]; options.ClientSecret = Configuration["Authentication:Google:ClientSecret"]; }); }
اصلاح اکشن متد Login برای هدایت کاربر به صفحهی ورود اطلاعات کد موقتی
تا این مرحله، در اکشن متد Login کنترلر Account، اگر کاربر، اطلاعات هویتی خود را صحیح وارد کند، به سیستم وارد خواهد شد. برای لغو این عملکرد پیشفرض، کدهای HttpContext.SignInAsync آنرا حذف کرده و با Redirect به اکشن متد نمایش صفحهی ورود کد موقتی ارسال شدهی به آدرس ایمیل کاربر، جایگزین میکنیم.
namespace DNT.IDP.Controllers.Account { [SecurityHeaders] [AllowAnonymous] public class AccountController : Controller { [HttpPost] [ValidateAntiForgeryToken] public async Task<IActionResult> Login(LoginInputModel model, string button) { // ... if (ModelState.IsValid) { if (await _usersService.AreUserCredentialsValidAsync(model.Username, model.Password)) { var user = await _usersService.GetUserByUsernameAsync(model.Username); var id = new ClaimsIdentity(); id.AddClaim(new Claim(JwtClaimTypes.Subject, user.SubjectId)); await HttpContext.SignInAsync(scheme: Startup.TwoFactorAuthenticationScheme, principal: new ClaimsPrincipal(id)); await _twoFactorAuthenticationService.SendTemporaryCodeAsync(user.SubjectId); var redirectToAdditionalFactorUrl = Url.Action("AdditionalAuthenticationFactor", new { returnUrl = model.ReturnUrl, rememberLogin = model.RememberLogin }); // request for a local page if (Url.IsLocalUrl(model.ReturnUrl)) { return Redirect(redirectToAdditionalFactorUrl); } if (string.IsNullOrEmpty(model.ReturnUrl)) { return Redirect("~/"); } // user might have clicked on a malicious link - should be logged throw new Exception("invalid return URL"); } await _events.RaiseAsync(new UserLoginFailureEvent(model.Username, "invalid credentials")); ModelState.AddModelError("", AccountOptions.InvalidCredentialsErrorMessage); } // something went wrong, show form with error var vm = await BuildLoginViewModelAsync(model); return View(vm); }
- سپس بر اساس Id این کاربر، یک ClaimsIdentity تشکیل میشود.
- در ادامه با فراخوانی متد SignInAsync بر روی این ClaimsIdentity، یک کوکی رمزنگاری شده را با scheme تعیین شده که با authenticationScheme تنظیم شدهی در کلاس آغازین برنامه تطابق دارد، ایجاد میکنیم.
await HttpContext.SignInAsync(scheme: Startup.TwoFactorAuthenticationScheme, principal: new ClaimsPrincipal(id));
public interface ITwoFactorAuthenticationService { Task SendTemporaryCodeAsync(string subjectId); Task<bool> IsValidTemporaryCodeAsync(string subjectId, string code); }
- متد IsValidTemporaryCodeAsync، کد دریافت شدهی از کاربر را با نمونهی موجود در بانک اطلاعاتی مقایسه و اعتبار آنرا اعلام میکند.
ایجاد اکشن متد AdditionalAuthenticationFactor و View مرتبط با آن
پس از ارسال کد موقتی به کاربر، کاربر را به صورت خودکار به اکشن متد جدید AdditionalAuthenticationFactor هدایت میکنیم تا این کد موقتی را که به صورت ایمیل (و یا در اینجا با مشاهدهی لاگ برنامه)، دریافت کردهاست، وارد کند. همچنین returnUrl را نیز به این اکشن متد جدید ارسال میکنیم تا بدانیم پس از ورود موفق کد موقتی توسط کاربر، او را باید در ادامهی این گردش کاری به کجا هدایت کنیم. بنابراین قسمت بعدی کار، ایجاد این اکشن متد و تکمیل View آن است.
ViewModel ای که بیانگر ساختار View مرتبط است، چنین تعریفی را دارد:
using System.ComponentModel.DataAnnotations; namespace DNT.IDP.Controllers.Account { public class AdditionalAuthenticationFactorViewModel { [Required] public string Code { get; set; } public string ReturnUrl { get; set; } public bool RememberLogin { get; set; } } }
سپس اکشن متد AdditionalAuthenticationFactor در حالت Get، این View را نمایش میدهد و در حالت Post، اطلاعات آنرا از کاربر دریافت خواهد کرد:
namespace DNT.IDP.Controllers.Account { public class AccountController : Controller { [HttpGet] public IActionResult AdditionalAuthenticationFactor(string returnUrl, bool rememberLogin) { // create VM var vm = new AdditionalAuthenticationFactorViewModel { RememberLogin = rememberLogin, ReturnUrl = returnUrl }; return View(vm); } [HttpPost] [ValidateAntiForgeryToken] public async Task<IActionResult> AdditionalAuthenticationFactor( AdditionalAuthenticationFactorViewModel model) { if (!ModelState.IsValid) { return View(model); } // read identity from the temporary cookie var info = await HttpContext.AuthenticateAsync(Startup.TwoFactorAuthenticationScheme); var tempUser = info?.Principal; if (tempUser == null) { throw new Exception("2FA error"); } // ... check code for user if (!await _twoFactorAuthenticationService.IsValidTemporaryCodeAsync(tempUser.GetSubjectId(), model.Code)) { ModelState.AddModelError("code", "2FA code is invalid."); return View(model); } // login the user AuthenticationProperties props = null; if (AccountOptions.AllowRememberLogin && model.RememberLogin) { props = new AuthenticationProperties { IsPersistent = true, ExpiresUtc = DateTimeOffset.UtcNow.Add(AccountOptions.RememberMeLoginDuration) }; } // issue authentication cookie for user var user = await _usersService.GetUserBySubjectIdAsync(tempUser.GetSubjectId()); await _events.RaiseAsync(new UserLoginSuccessEvent(user.Username, user.SubjectId, user.Username)); await HttpContext.SignInAsync(user.SubjectId, user.Username, props); // delete temporary cookie used for 2FA await HttpContext.SignOutAsync(Startup.TwoFactorAuthenticationScheme); if (_interaction.IsValidReturnUrl(model.ReturnUrl) || Url.IsLocalUrl(model.ReturnUrl)) { return Redirect(model.ReturnUrl); } return Redirect("~/"); }
- فراخوانی HttpContext.SignInAsync با اسکیمای مشخص شده، یک کوکی رمزنگاری شده را در اکشن متد Login ایجاد میکند. اکنون در اینجا با استفاده از متد HttpContext.AuthenticateAsync و ذکر همان اسکیما، میتوانیم به محتوای این کوکی رمزنگاری شده دسترسی داشته باشیم و از طریق آن، Id کاربر را استخراج کنیم.
- اکنون که این Id را داریم و همچنین Code موقتی نیز از طرف کاربر ارسال شدهاست، آنرا به متد IsValidTemporaryCodeAsync که پیشتر در مورد آن توضیح دادیم، ارسال کرده و اعتبارسنجی میکنیم.
- در آخر این کوکی رمزنگاری شده را با فراخوانی متد HttpContext.SignOutAsync، حذف و سپس یک کوکی جدید را بر اساس اطلاعات هویت کاربر، توسط متد HttpContext.SignInAsync ایجاد و ثبت میکنیم تا کاربر بتواند بدون مشکل وارد سیستم شود.
View متناظر با آن نیز در فایل src\IDP\DNT.IDP\Views\Account\AdditionalAuthenticationFactor.cshtml، به صورت زیر تعریف شدهاست تا کد موقتی را به همراه آدرس بازگشت پس از ورود آن، به سمت سرور ارسال کند:
@model AdditionalAuthenticationFactorViewModel <div> <div class="page-header"> <h1>2-Factor Authentication</h1> </div> @Html.Partial("_ValidationSummary") <div class="row"> <div class="panel panel-default"> <div class="panel-heading"> <h3 class="panel-title">Input your 2FA code</h3> </div> <div class="panel-body"> <form asp-route="Login"> <input type="hidden" asp-for="ReturnUrl" /> <input type="hidden" asp-for="RememberLogin" /> <fieldset> <div class="form-group"> <label asp-for="Code"></label> <input class="form-control" placeholder="Code" asp-for="Code" autofocus> </div> <div class="form-group"> <button class="btn btn-primary">Submit code</button> </div> </fieldset> </form> </div> </div> </div> </div>
آزمایش برنامه جهت بررسی اعتبارسنجی دو مرحلهای
پس از طی این مراحل، اعتبارسنجی دو مرحلهای در برنامه فعال شدهاست. اکنون برای آزمایش آن، برنامهها را اجرا میکنیم. پس از لاگین، صفحهی زیر نمایش داده میشود:
همچنین کد موقتی این مرحله را نیز در لاگهای برنامه مشاهده میکنید:
پس از ورود آن، کار اعتبارسنجی نهایی آن انجام شده و سپس بلافاصله به برنامهی MVC Client هدایت میشویم.
اضافه کردن اعتبارسنجی دو مرحلهای به قسمت ورود از طریق تامین کنندههای هویت خارجی
دقیقا همین مراحل را نیز به اکشن متد Callback کنترلر ExternalController اضافه میکنیم. در این اکشن متد، تا قسمت کدهای مشخص شدن user آن که از اکانت خارجی وارد شدهاست، با قبل یکی است. پس از آن تمام کدهای لاگین شخص به برنامه را از اینجا حذف و به اکشن متد جدید AdditionalAuthenticationFactor در همین کنترلر منتقل میکنیم.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
برای اجرای برنامه:
- ابتدا به پوشهی src\WebApi\ImageGallery.WebApi.WebApp وارد شده و dotnet_run.bat آنرا اجرا کنید تا WebAPI برنامه راه اندازی شود.
- سپس به پوشهی src\IDP\DNT.IDP مراجعه کرده و و dotnet_run.bat آنرا اجرا کنید تا برنامهی IDP راه اندازی شود.
- در آخر به پوشهی src\MvcClient\ImageGallery.MvcClient.WebApp وارد شده و dotnet_run.bat آنرا اجرا کنید تا MVC Client راه اندازی شود.
اکنون که هر سه برنامه در حال اجرا هستند، مرورگر را گشوده و مسیر https://localhost:5001 را درخواست کنید. در صفحهی login نام کاربری را User 1 و کلمهی عبور آنرا password وارد کنید.
ترکیب کامپوننتها
در ادامه، همان برنامهی تا قسمت 5 را که کار نمایش یک counter را انجام میدهد، تکمیل میکنیم. در این برنامه اگر به فایل index.js دقت کنید، کار رندر تک کامپوننت Counter را انجام میدهیم:
ReactDOM.render(<Counter />, document.getElementById("root"));
برای نمایش این مفهوم، کامپوننت جدید src\components\counters.jsx را ایجاد میکنیم. قصد داریم در این کامپوننت، لیستی از کامپوننتهای Counter را رندر کنیم. سپس در index.js، بجای رندر کامپوننت Counter، کامپوننت جدید Counters را رندر میکنیم. به این ترتیب درخت کامپوننتهای برنامه، در سطح بالایی خودش از کامپوننت Counters شروع میشود و سپس فرزندان آنرا کامپوننتهای Counter تشکیل میدهند. به همین جهت فایل index.js را به صورت زیر ویرایش میکنیم تا به کامپوننت Counters اشاره کند:
import Counters from "./components/counters"; ReactDOM.render(<Counters />, document.getElementById("root"));
import React, { Component } from "react"; import Counter from "./counter"; class Counters extends Component { state = {}; render() { return ( <div> <Counter /> <Counter /> <Counter /> <Counter /> </div> ); } } export default Counters;
در مرحلهی بعد، بجای رندر و درج دستی این کامپوننتها، آرایهای از اشیاء counter را ایجاد کرده و سپس آنها را توسط متد Array.map رندر میکنیم:
import React, { Component } from "react"; import Counter from "./counter"; class Counters extends Component { state = { counters: [ { id: 1, value: 0 }, { id: 2, value: 0 }, { id: 3, value: 0 }, { id: 4, value: 0 } ] }; render() { return ( <div> {this.state.counters.map(counter => ( <Counter key={counter.id} /> ))} </div> ); } } export default Counters;
ارسال دادهها به کامپوننتها
مشکل! مقدار value هر شیء شمارشگر تعریف شده، به کامپوننتهای مرتبط رندر شده اعمال نشدهاست. برای مثال اگر value اولین شیء را به 4 تغییر دهیم، هنوز هم این کامپوننت با همان مقدار صفر شروع به کار میکند. برای رفع این مشکل، به همان روشی که ویژگی key کامپوننت Counter را مقدار دهی کردیم، میتوان ویژگیهای سفارشی دیگری را تعریف و مقدار دهی کرد:
render() { return ( <div> {this.state.counters.map(counter => ( <Counter key={counter.id} value={counter.value} selected={true} /> ))} </div> );
class Counter extends Component { state = { count: 0 }; render() { console.log("props", this.props); //...
خاصیت this.props، یک شیء سادهی جاوا اسکریپتی است و شامل تمام ویژگیهایی میباشد که ما در کامپوننت Counters برای هر کدام از کامپوننتهای Counter رندر شدهی توسط آن، تعریف کردیم. برای نمونه دو ویژگی جدید value و selected را که به تعاریف المانهای Counter در کامپوننت Counters اضافه کردیم، در اینجا به همراه مقادیر منتسب به آنها، قابل مشاهده هستند. البته در این خروجی، key را ملاحظه نمیکنید؛ چون هدف اصلی آن، معرفی یکتای المانها در DOM مجازی React است.
بنابراین اکنون میتوان به value تنظیم شدهی در کامپوننت Counters به صورت this.props.value در کامپوننت Counter دسترسی یافت و سپس از آن جهت مقدار دهی اولیهی counter استفاده کرد.
class Counter extends Component { state = { count: this.props.value };
یک نکته: در اینجا selected={true} را داریم. اگر مقدار آنرا حذف کنیم، یعنی selected تنها درج شود، مقدار آن، همان true دریافت خواهد شد.
تعریف فرزند برای المانهای کامپوننتها
ویژگیهای اضافه شدهی به تعاریف المانهای کامپوننتها، توسط خاصیت this.props، به هر کدام از آن کامپوننتها منتقل میشوند. این خاصیت props، یک خاصیت ویژه را به نام children، نیز دارا است و از آن برای دسترسی به المانهای تعریف شدهی بین تگهای یک المان اصلی استفاده میشود:
render() { return ( <div> {this.state.counters.map(counter => ( <Counter key={counter.id} value={counter.value} selected={true}> <h4>Counter #{counter.id}</h4> </Counter> ))} </div> ); }
یک نمونه مثال واقعی این قابلیت، امکان تعریف محتوای دیالوگ باکسها، توسط استفاده کنندهی از آن است.
روش دیباگ برنامههای React
افزونهی مفید React developer tools را میتوانید برای مرورگرهای کروم و فایرفاکس، دریافت و نصب کنید. برای نمونه پس از نصب آن در مرورگر کروم، یک برگهی جدید به لیست برگههای کنسول توسعه دهندگان آن اضافه میشود:
همانطور که مشاهده کنید، درخت کامپوننتهای برنامه را در برگهی جدید Components، میتوان مشاهده کرد. در اینجا با انتخاب هر کدام از فرزندان این درخت، مشخصات آن نیز مانند props و state، در کنار صفحه ظاهر میشوند. همچنین در بالای همین قسمت، 4 آیکن مشاهدهی سورس، مشاهدهی DOM و یا لاگ کردن جزئیات شیء کامپوننت انتخابی در کنسول هم درج شدهاند:
که برای نمونه چنین خروجی را لاگ میکند:
بررسی تفاوتهای خواص props و state
در کامپوننت Counter، از props برای مقدار دهی اولیهی state استفاده میکنیم:
class Counter extends Component { state = { count: this.props.value };
- props حاوی اطلاعاتی است که به یک کامپوننت ارسال میکنیم؛ اما state حاوی اطلاعاتی است که مختص به آن کامپوننت بوده و private است. یعنی سایر کامپوننتها نمیتوانند به state کامپوننت دیگری دسترسی پیدا کنند. برای مثال در کامپوننت Counters، تمام attributes سفارشی تنظیم شدهی بر روی تعاریف المانهای کامپوننت Counter، جزئی از اطلاعات props خواهند بود. در اینجا نمیتوان به state کامپوننت مدنظری دسترسی یافت و آنرا مقدار دهی کرد. به همین ترتیب state کامپوننت Counters نیز در سایر کامپوننتها قابل دسترسی نیست.
- همچنین باید درنظر داشت که props، در مقایسه با state، فقط خواندنی است. به عبارتی مقدار ورودی به یک کامپوننت را داخل آن کامپوننت نمیتوان تغییر داد. برای مثال سعی کنید در داخل متد رویدادگردان کلیک موجود در کامپوننت Counter، مقدار this.props.value را به صفر تنظیم کنید. در این حالت با کلیک بر روی دکمهی Increment، بلافاصله خطای readonly بودن خواص شیء منتسب به props را دریافت میکنیم. در اینجا اگر نیاز است این مقدار را داخل کامپوننت تغییر دهیم، باید ابتدا این مقدار را دریافت کرده و سپس آنرا داخل state قرار دهیم. پس از آن امکان ویرایش اطلاعات منتسب به state، داخل یک کامپوننت وجود خواهد داشت.
صدور و مدیریت رخدادها
در ادامه میخواهیم در کنار هر دکمهی Increment کامپوننت شمارشگر، یک دکمهی Delete هم قرار دهیم:
مشکل! اگر کد مدیریتی handleDelete را در کامپوننت Counter قرار دهیم، چگونه باید به لیست آرایهی اشیاء counters والد آن، یعنی کامپوننت Counters که سبب رندر شدن کامپوننتهای شمارشگر شده (state = { counters: [ ] })، دسترسی یافت و شیءای را از آن حذف کرد؟ در React، کامپوننتی که state ای را تعریف میکند، باید کامپوننتی باشد که قرار است آنرا تغییر دهد و اطلاعات state هر کامپوننت، صرفا متعلق به آن کامپوننت بوده و جزو اطلاعات خصوصی آن است. بنابراین مدیریت حذف و یا افزودن کامپوننتها در لیست نمایش داده شده، باید جزو وظایف کامپوننت Counters باشد و نه Counter.
برای حل این مشکل، کامپوننت Counter تعریف شده (کامپوننت فرزند) باید سبب بروز رخداد onDelete شود تا کامپوننت Counters (کامپوننت والد)، آنرا توسط متد handleDelete مدیریت کند. بنابراین ابتدا به کامپوننت Counters (کامپوننت والد) مراجعه کرده و متد رویدادگردان handleDelete را به آن اضافه میکنیم:
handleDelete = () => { console.log("handleDelete called."); };
<Counter key={counter.id} value={counter.value} selected={true} onDelete={this.handleDelete} />
<button onClick={this.props.onDelete} className="btn btn-danger btn-sm m-2" > Delete </button>
اکنون اگر برنامه را ذخیره کرده و پس از بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر بر روی دکمهی Delete کلیک کنیم، پیام «handleDelete called» در کنسول توسعه دهندگان مرورگر لاگ میشود. به این ترتیب کامپوننت فرزند سبب بروز رخدادی شده و والد آن، این رخداد را مدیریت میکند.
به روز رسانی state
تا اینجا دکمهی Delete فرزند، به متد handleDelete والد متصل شدهاست. مرحلهی بعد، پیاده سازی واقعی حذف یک المان از DOM مجازی و به روز رسانی state است. برای اینکار ابتدا به رخدادگردان onClick، در کامپوننت شمارشگر، مراجعه کرده و id دریافتی را به سمت والد ارسال میکنیم:
onClick={() => this.props.onDelete(this.props.id)}
<Counter key={counter.id} value={counter.value} selected={true} onDelete={this.handleDelete} id={counter.id} />
handleDelete = counterId => { console.log("handleDelete called.", counterId); const counters = this.state.counters.filter( counter => counter.id !== counterId ); this.setState({ counters }); // = this.setState({ counters: counters }); };
البته پیاده سازی ما تا به اینجا بدون مشکل کار میکند، اما به ازای هر خاصیت counter، یک ویژگی جدید را به تعریف المان مرتبط اضافه کردهایم که در طول زمان بیش از اندازه طولانی خواهد شد. برای رفع این مشکل، خود شیء counter را به صورت یک ویژگی جدید به کامپوننت مرتبط با آن ارسال میکنیم. به این ترتیب اگر در آینده خاصیتی را به این شیء اضافه کردیم، دیگر نیازی نیست تا آنرا به صورت دستی و مجزا تعریف کنیم. به همین جهت ابتدا تعریف المان Counter را به صورت زیر خلاصه میکنیم که در آن ویژگی جدید counter، حاوی کل شیء counter است:
<Counter key={counter.id} counter={counter} onDelete={this.handleDelete} />
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-07.zip
فرق بین TFS ،SVN و GIT در چیست؟
و چند نکته:
- SVN یک سرور است که البته برای اجرا نیازی به ویندوز سرور ندارد. روی ویندوز XP هم نصب میشود.
- TortoiseSVN کلاینت SVN است. با استفاده از آن نیازی نیست تا فرامین کار کردن با SVN را حفظ کنید. با Windows explorer یکی میشود و بعد از آن در کلیک راست آن حضور خواهد داشت.
- Visual SVN Server یک نصاب ساده کننده نصب SVN در ویندوز است. خصوصا اینکه اعتبار سنجی یکپارچه با ویندوز را هم به صورت خودکار ارائه میدهد.
- Visual SVN یک افزونه است برای VS.NET جهت یکپارچه کردن آن با امکانات TortoiseSVNدرون ویژوال استودیو. یک نسخه رایگان هم به نام AnkhSVN بجای آن وجود دارد.
تکنولوژی Windows Subsystem for Linux یا WSL این امکان رو برای کاربران فراهم میکنه که محیط GNU/Linux رو با اکثر به قریب امکانات -شامل خط فرمان، ابزارها و برنامهها- بدون استفاده از VMware در ویندوز تجربه و استفاده کنند. به زبان سادهتر ما یک توزیع لینوکس رو با سربار بسیار پایین روی ویندوز خودمون تجربه میکنیم. حالا با بروزرسانی این تکنولوژی به WSL 2 همه چیز سریعتر و کاراتر شده.
یک محیط مجتمع برای کار کردن با پاور شل. از نسخه های ۲ تا ۴ رو هم پشتیبانی میکنه. اگر از ویندوز ۸.۱ یا Windows Server 2012 R2
استفاده میکنید به صورت پیش فرض روی سیستم شما وجود داره (البته چون یه محیط گرافیکی تو Server Core قابل دسترسی نیست). برای دسترسی به اون فقط کافیه تو پاورشل بنویسید ise بعد هم یه اینتر. ولی برای نسخههای ویندوز پایینتر نیاز به یک بروز رسانی دارید.
اطلاعات بیشتر: +
- ابتدا سرویس self host آنرا با دسترسی ادمین اجرا کنید.
- بعد برنامهی وب را اجرا کنید.
معرفی کتابخانه PdfReport
کوئری هایی با قابلیت استفاده ی مجدد
- پیاده سازی الگوی مخزنی را که لینک دادید اشتباه است. دلایل اشتباه بودن آنرا در این مطلب مطالعه کنید: (^)