When building several big cloud applications we found a lack of great solutions (that's not to say there isn't solutions out there) for many key pieces to building scalable distributed applications while keeping the development experience simple. Here are a few examples of why we built and use Foundatio.
Angular 2.0 will be built using the TypeScript language. It will embrace TypeScript's idioms for working with immersive web experiences in larger applications.
You can get those same benefits by working with TypeScript and Angular together. In this session, you'll learn how Angular and TypeScript work together to create single page applications. You'll see how you can leverage the features of ECMAScript 6, and still support today's browsers. You'll see how adopting TypeScript can be as easy as changing the extensions on your .js files. How you use the TypeScript features is completely in your control.
I've been doing some work the last couple of weeks with Angular2. I really like it. Not just because it uses typescript, but also because it feels really natural and straightforward while working with it. No more string based dependency injection, or strange digest cycle stuff, it just seems to work. This last week I've migrated our beta-13 Angular app to the latest rc-1, and used that to keep track of the fun and easy stuff Angular 2 provides. Note though, that the application we're developing is really that complex, so I can only assume we'll run into more complex Angular2 features in the near future. For now, though, let me share some general tips and tricks we've encountered thus far (in no particular order). Oh, all examples are in typescript, since after using that, I really don't want to go back to plain old javascript (POJS?).
ThoughtWorks Radar Volume 29. This explores the techniques, tools, platforms, and languages that you should adopt, consider, or hold.
این روش تا زمانیکه برنامه‌ی ما برای اجرا شدن، تنها از یک سرور استفاده کند، بهترین انتخاب خواهد بود؛ چرا که به دلیل نزدیک بودن، سریع‌ترین بازخورد را نیز به درخواست‌ها ارائه میدهد.
اما شرایطی را فرض کنید که برنامه از چندین سرور برای اجرا شدن استفاده میکند و به طبع هر سرور درخواست‌های خودش را داراست که ما باید برای هر یک بصورت جداگانه‌ای یک کش In-Memory را در حافظه Ram هرکدام ایجاد کنیم.
فرض کنید دیتای ما 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , 7 , 8 , 9 , 10 باشد. بخشی از دیتا در Server 1 کش میشود (1 , 3 , 5 , 9) و بخشی دیگر در Server 2 کش خواهد شد (2 , 4 , 6 ,7 , 8 , 10).
در اینجا مشکلات و ضعف هایی به وجود خواهد آمد :
روش هایی وجود دارد که بتوان از سیستم Local Caching در حالت چند سروری هم استفاده کرد و این مشکلات را از بین برد، اما روش استاندارد در حالت چند سروری، استفاده از Distributed Cacheها است.
روش دوم : Distributed Caching
در این روش برنامه‌ی ما برای اجرا شدن از چندین سرور شبکه شده به هم، در حال استفاده هست و Cache برنامه، توسط سرورها به اشتراک گذاشته شده.
در این حالت سرور‌های ما از یک کش عمومی استفاده میکنند که مزایای آن شامل :
■ درخواست‌ها به چندین سرور مختلف از هم ارسال شده، اما دیتای کش بصورت منسجم در هریک وجود خواهد داشت.
■ با خراب شدن یا Down شدن یک سرور، کش موجود در سرور‌های دیگر پاک نمیشود و کماکان قابل استفاده است.
■ به حافظه Ram یک سرور محدود نیست و مشکلات زیادی همچون کمبود سخت افزاری و محدودیت‌های حافظه‌ی Ram را تا حد معقولی کاهش میدهد.
طریقه استفاده از Cache در Asp.Net Core :
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
services.AddMvc();
services.AddMemoryCache();
}
public class HomeController : Controller
{
private readonly IMemoryCache _cache;
public HomeController(IMemoryCache cache)
{
_cache = cache;
}
....
}
public IActionResult Set()
{
_cache.Set("CacheKey", data , TimeSpan.FromDays(1));
return View();
} در پارامتر اول این متد (CacheKey)، یک کلید، برای اطلاعاتی که میخواهیم کش کنیم قرار میدهیم. دقت کنید که این کلید، شناسه‌ی دیتای شماست و باید طوری آن را در نظر گرفت که با صدا زدن این کلید از سرویس کش، همان دیتای مورد نظر را برگشت دهد (هر Object دیتا، باید کلید Unique خود را داشته باشد).
در پارامتر دوم، دیتای مورد نظر را که میخواهیم کش کنیم، به متد میدهیم و در پارامتر سوم نیز زمان اعتبار و تاریخ انقضای دیتای کش شده را وارد میکنیم؛ به این معنا که دیتای کش شده، بعد از مدت زمان گفته شده، از حافظه کش(Ram) حذف شود و برای دسترسی دوباره و کش کردن دوباره اطلاعات، نیاز به خواندن مجدد از دیتابیس باشد.
public IActionResult Get()
{
string data = _cache.Get("CacheKey");
return View(data);
} تنها پارامتر ورودی این متد، کلید از قبل نسبت داده شده به اطلاعات کش هست که با استفاده از یکسان بودن کلید در ورودی این متد و کلید Set شده از قبل در حافظه Ram، دیتا مربوط به آن را برگشت میدهد.
public IActionResult Set()
{
DateTime data;
// Look for cache key.
if (!_cache.TryGetValue( "CacheKey" , out data))
{
// Key not in cache, so get data.
data= DateTime.Now;
// Save data in cache and set the relative expiration time to one day
_cache.Set( "CacheKey" , data, TimeSpan.FromDays(1));
}
return View(data);
} این متد ابتدا بررسی میکند که کلیدی با نام "CacheKey" وجود دارد یا خیر؟ در صورت عدم وجود، آن را میسازد و دیتای مورد نظر را به آن نسبت میدهد.
public IActionResult GetOrCreate()
{
var data = _cache.GetOrCreate( "CacheKey" , entry =>
entry.SlidingExpiration = TimeSpan.FromSeconds(3);
return View(data);
});
return View(data);
}
در اینجا absolute expiration به این معنا است که یک زمان قطعی را برای منقضی شدن کش‌ها مشخص میکند؛ به عبارتی میگوییم کش با کلید فلان، در تاریخ و ساعت فلان حذف شود. اما در sliding expiration یک بازه زمانی برای منقضی شدن کش‌ها مشخص میکنیم؛ یعنی میگوییم بعد از گذشت فلان دقیقه از ایجاد کش، آن را حذف کن و اگر در طی این مدت مجددا خوانده شد، طول مدت زمان آن تمدید خواهد شد.
این تنظیمات را میتوانید در قالب یک option زمان Set کردن یک کش، به آن بدهید.
MemoryCacheEntryOptions options = new MemoryCacheEntryOptions();
options.AbsoluteExpiration = DateTime.Now.AddMinutes(1);
options.SlidingExpiration = TimeSpan.FromMinutes(1);
_cache.Set("CacheKey", data, options ); در مثال بالا هردو option اضافه شده یک کار را انجام میدهند؛ با این تفاوت که absolute expiration تاریخ now را گرفته و یک دقیقه بعد را به آن اضافه کرده و تاریخ انقضای کش را با آن تاریخ set میکند. اما sliding expiration از حالا بمدت یک دقیقه اعتبار دارد.
این اولویت بندی‌ها زمانی کاربرد خواهند داشت که حافظه اختصاصی Ram، برای کش‌ها پر شده باشد و در این حالت سیستم کشینگ بصورت خودمختار، کش‌های با الویت پایین را از حافظه حذف میکند و کش‌های با الویت بیشتر، در حافظه باقی میمانند. این با شماست که الویت را برای دیتا‌های خود تعیین کنید؛ پس باید با دقت و فکر شده این کار را انجام دهید.
MemoryCacheEntryOptions options = new MemoryCacheEntryOptions();
// Low / Normal / High / NeverRemove
options.Priority = CacheItemPriority.High;
cache.Set("CacheKey", data, options); به این صورت میتوانید الویت‌های متفاوت را در قالب option به کش‌های خود اختصاص دهید.
در این مقاله سعی شد مفاهیم اولیه Cache، طوری گفته شود، تا برای افرادی که میخواهند به تازگی این سیستم را بیاموزند و در پروژه‌های خود استفاده کنند، کاربردی باشد و درک نسبی را نسبت به مزایا و محدودیت‌های این سیستم بدست آورند.
در قسمت دوم همین مقاله بطور تخصصی‌تر به این مبحث میپردازیم و یک پکیج آماده را معرفی میکنیم که خیلی راحت‌تر و اصولی‌تر کش را برای ما پیاده سازی میکند.
GitHub Issues
The GitHub Issues integration allows you to search and reference your issues from the commit message box in VS, in response to this suggestion ticket. You can reference an issue or a pull request by typing # or clicking on the # button in the lower right side of the commit message text box. If you weren't already authenticated to access related issues, you will now be prompted to sign in to take advantage of this feature.
Line Unstaging
To continue improving our line-staging (aka interactive staging) feature, we've added unstage. You can now use the tool tip option to unstage changes, line by line, as requested here Unstage individual lines and hunks in a file - 4 votes
Arm64
We continue to build native support for Arm64 on Windows 11 for the most popular developer scenarios. We now support the .NET Multi-platform App UI (MAUI) workload on Arm64 Visual Studio.
C++
Because of Windows Core, Windows 10 is a modular, lightweight operating system that can be deployed to various devices with a small storage footprint and memory requirement.
