banned.h
مطالبی توسط تیم Security Development Lifecycle مایکروسافت منتشر شده مبنی بر اینکه آنها هم یک سری از توابع استاندارد زبان C را در کدهای جدید خود ممنوع کردهاند. مستندات آنرا در مقاله زیر میتوانید مشاهده نمائید:
اخیرا فایل header آن نیز مطابق آخرین به روز رسانیهای مورد استفاده منتشر شده است:
استفاده از این توابع در کدهای جدید مایکروسافت ممنوع بوده و کدهای قدیمی نیز به مرور اصلاح خواهند شد.
جدیدترین تابعی که به این لیست اضافه شده ، تابع memcpy است که سر منشاء نقایص امنیتی زیر بوده است:
MS03-043 (Messenger Service)
MS03-044 (Help and Support)
MS05-039 (PnP)
MS04-011 (PCT)
MS05-030 (Outlook Express)
CVE-2007-3999 (MIT Kerberos v5)
CVE-2007-4000 (MIT Kerberos v5)
...!
#pragma deprecated (memcpy, RtlCopyMemory, CopyMemory)
warning C4995: 'memcpy': name was marked as #pragma deprecated
char dst[32];
memcpy(dst,src,len);
char dst[32];
memcpy_s(dst,sizeof(dst), src,len);
برای مطالعه بیشتر
Please Join me in welcoming memcpy() to the SDL Rogues Gallery
Unsafe at any speed: Memcpy() banished in Redmond
Good hygiene and Banned APIs
A Look Inside the Security Development Lifecycle at Microsoft
کلیدهای مربوط به Request
ضروری؟ | نام کلید | مقدار |
بله | "owin.RequestBody" | یک Stream همراه با request body. اگر body برای request وجود نداشته باشد، Stream.Null به عنوان placeholder قابل استفاده است. |
بله | "owin.RequestHeaders" | یک دیکشنری به صورت IDictionary<string, string[]> از هدرهای درخواست. |
بله | "owin.RequestMethod" | رشتهایی حاوی نوع فعل متد HTTP مربوط به درخواست (مانند GET and POST ) |
بله | "owin.RequestPath" | path درخواست شده به صورت string |
بله | "owin.RequestPathBase" | قسمتی از path درخواست به صورت string |
بله | "owin.RequestProtocol" | نام و نسخهی پروتکل (مانند HTTP/1.0 or HTTP/1.1 ) |
بله | "owin.RequestQueryString" | رشتهای حاوی query string ؛ بدون علامت ? (مانند foo=bar&baz=quux ) |
بله | "owin.RequestScheme" | رشتهایی حاوی URL scheme استفاده شده در درخواست (مانند HTTP or HTTPS ) |
ضروری؟ | نام کلید | مقدار |
بله | "owin.ResponseBody" | یک Stream جهت نوشتن response body در خروجی |
بله | "owin.ResponseHeaders" | یک دیکشنری به صورت IDictionary<string, string[]> از هدرهای response |
خیر | "owin.ResponseStatusCode" | یک عدد صحیح حاوی کد وضعیت HTTP response ؛ حالت پیشفرض 200 است. |
خیر | "owin.ResponseReasonPhrase" | یک رشته حاوی reason phrase مربوط به status code ؛ اگر خالی باشد در نتیجه سرور بهتر است آن را مقداردهی کند. |
خیر | "owin.ResponseProtocol" | یک رشته حاوی نام و نسخهی پروتکل (مانند HTTP/1.0 or HTTP/1.1 )؛ اگر خالی باشد؛ “owin.RequestProtocol” به عنوان مقدار پیشفرض در نظر گرفته خواهد شد. |
<package id="Microsoft.Owin" version="3.0.1" targetFramework="net461" /> <package id="Microsoft.Owin.Host.SystemWeb" version="3.0.1" targetFramework="net461" /> <package id="Owin" version="1.0" targetFramework="net461" />
using Owin; namespace SimpleOwinWebApp { public class Startup { public void Configuration(IAppBuilder app) { } } }
using Owin; namespace SimpleOwinWebApp { public class Startup { public void Configuration(IAppBuilder app) { app.Use(async (ctx, next) => { await ctx.Response.WriteAsync("Hello"); }); } }
Func<IOwinContext, Func<Task>, Task> handler
app.Use(async (ctx, next) => { var response = ctx.Environment["owin.ResponseBody"] as Stream; using (var writer = new StreamWriter(response)) { await writer.WriteAsync("Hello"); } });
using System; using Microsoft.Owin.Hosting; namespace SimpleOwinConsoleApp { class Program { static void Main(string[] args) { using (WebApp.Start<Startup>("http://localhost:12345")) { Console.WriteLine("Listening to port 12345"); Console.WriteLine("Press Enter to end..."); Console.ReadLine(); } } } }
using Microsoft.AspNetCore.Builder; using Microsoft.AspNetCore.Hosting; using Microsoft.AspNetCore.Http; using Microsoft.Extensions.DependencyInjection; using Microsoft.Extensions.Logging; namespace SimpleOwinCoreApp { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { } public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env, ILoggerFactory loggerFactory) { loggerFactory.AddConsole(); if (env.IsDevelopment()) { app.UseDeveloperExceptionPage(); } app.Run(async (context) => { await context.Response.WriteAsync("Hello World!"); }); } } }
using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Http; namespace SimpleOwinCoreApp.Middlewares { public class SimpleMiddleware { private readonly RequestDelegate _next; public SimpleMiddleware(RequestDelegate next) { _next = next; } public async Task Invoke(HttpContext ctx) { // قبل از فراخوانی میانافزار بعدی await ctx.Response.WriteAsync("Hello DNT!"); await _next(ctx); // بعد از فراخوانی میانافزار بعدی } } }
app.UseMiddleware<SimpleMiddleware>();
"Microsoft.AspNetCore.Owin": "1.0.0"
app.UseOwin(pipeline => { pipeline(next => new MyKatanaBasedMiddleware(next).Invoke) });
using System.Linq; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Http; namespace SimpleOwinAspNetCore.Middleware { public class IpBlockerMiddleware { private readonly RequestDelegate _next; private readonly IpBlockerOptions _options; public IpBlockerMiddleware(RequestDelegate next, IpBlockerOptions options) { _next = next; _options = options; } public async Task Invoke(HttpContext context) { var ipAddress = context.Request.Host.Host; if (IsBlockedIpAddress(ipAddress)) { context.Response.StatusCode = 403; await context.Response.WriteAsync("Forbidden : The server understood the request, but It is refusing to fulfill it."); return; } await _next.Invoke(context); } private bool IsBlockedIpAddress(string ipAddress) { return _options.Ips.Any(ip => ip == ipAddress); } } }
using System.Collections.Generic; namespace SimpleOwinAspNetCore.Middleware { public class IpBlockerOptions { public IpBlockerOptions() { Ips = new[] { "192.168.1.1" }; } public IList<string> Ips { get; set; } } }
using System.Linq; using Microsoft.AspNetCore.Builder; using Microsoft.Extensions.Configuration; namespace SimpleOwinAspNetCore.Middleware { public static class IpBlockerExtensions { public static IApplicationBuilder UseIpBlocker(this IApplicationBuilder builder, IConfigurationRoot configuration, IpBlockerOptions options = null) { return builder.UseMiddleware<IpBlockerMiddleware>(options ?? new IpBlockerOptions { Ips = configuration.GetSection("block_list").GetChildren().Select(p => p.Value).ToArray() }); } } }
{ "block_list": [ "192.168.1.1", "localhost", "127.0.0.1", "172.16.132.151" ] }
public IConfigurationRoot Configuration { set; get; } public Startup(IHostingEnvironment env) { var builder = new ConfigurationBuilder() .SetBasePath(env.ContentRootPath) .AddJsonFile("blockedIps.json"); Configuration = builder.Build(); }
app.UseIpBlocker(Configuration);
مهاجرت از SQL Membership به ASP.NET Identity
ASP.NET MVC #3
تهیه پیشنیازهای شروع به کار با ASP.NET MVC
در زمان نگارش این مطلب، نگارش نهایی ASP.NET MVC 3 در دسترس است و همچنین نگارش بتای 4 آن نیز قابل دریافت و نصب میباشد. بنابراین فعلا اساس را بر مبنای نگارشی قرار خواهیم داد که در محیط کاری قابل استفاده باشد.
ASP.NET MVC 3 پس از ارائه Visual Studio 2010، منتشر شد و VS.NET به صورت پیش فرض به همراه ASP.NET MVC 2 است. سادهترین روش نصب ASP.NET MVC 3 بر روی VS 2010 استفاده از برنامه رایگانی است به نام Web Platform Installer. این برنامه را از این آدرس میتوان دریافت کرد: http://microsoft.com/web/downloads
پس از دریافت آن حداقل دو راه برای نصب ASP.NET MVC 3 وجود دارد. یا گزینهی نصب ASP.NET MVC 3 Tools Update را انتخاب کنید و یا سرویس پک یک VS 2010 را از طریق این برنامه یا جداگانه (بسته کامل و مستقل) دریافت و نصب نمائید. VS 2010 SP1 نیز به همراه ASP.NET MVC 3 است؛ همچنین IIS Express را که نسخه ساده شده IIS 7.5 مخصوص توسعه دهندهها است، میتوان با این نگارش یکپارچه کرد.
بنابراین به صورت خلاصه بهترین کار این است که سرویس پک یک VS 2010 را یکبار نصب نمائید. اگر این نصب از طریق برنامه Web Platform Installer باشد، به صورت خودکار IIS Express را هم انتخاب و نصب خواهد کرد. اگر فقط SP1 را به صورت مستقل دریافت کردهاید، حاوی IIS Express نیست و باید جداگانه آنرا دریافت و نصب نمائید (^). البته نصب IIS Express در اینجا یک گزینه اختیاری است و الزامی نیست.
مروری بر ساختار یک پروژه ASP.NET MVC
پس از نصب پیش نیازها، امکان انتخاب یک پروژه وب ASP.NET MVC 3 در VS 2010 میسر خواهد شد:
در اینجا گزینهی ASP.NET MVC 3 Web Application را انتخاب میکنیم. در صفحه بعدی که ظاهر میشود:
حالت Internet Application به همراه یک سری مدل و کنترلر از پیش نوشته شده جهت مدیریت ورود به سایت و ثبت نام در سایت است و حالت Empty تنها به همراه ساختار پیش فرض پوشههای یک پروژه ASP.NET MVC است.
فعلا جهت توضیحات اولیه بیشتر، گزینهی Internet Application و نوع View Engine را هم ASPX انتخاب میکنیم. کار View Engine، رندر یک View به شکل HTML و ارائه نهایی اطلاعات آن به کاربر است. این نوعهای متفاوت هم فقط در Syntax تفاوت دارند (به آن templating language هم گفته میشود). نوع ASPX همان Syntax متداول قدیمی ASP.NET را تداعی میکند و نوع Razor به صورت اختصاصی برای ASP.NET MVC تهیه شده است.
باید در نظر داشت که گزینه مرجح از نگارش 3 به بعد، Razor است (البته این هم سلیقهای است. اگر هیچکدام از این دو را هم نخواهید استفاده کنید مشکلی نیست! میشود کلا آن را عوض کرد). هدفم هم از انتخاب ASPX نمایش یک سری ریزه کاری است که شاید برای برنامه نویسهای ASP.NET Web forms جالب باشد. این موارد را در حالت انتخاب Razor به این وضوح مشاهده نخواهید کرد و محیط خیلی ساده شده است.
همانطور که ملاحظه میکنید این فریم ورک یک سری پوشه پیش فرض را توصیه میکند. بدیهی است که ضرورتی ندارد تا پوشه Models یا پوشه Controllers حتما در همین پروژه قرار داشته باشند؛ چون زمانیکه پروژه کامپایل شد، محل این پوشه بندیها آنچنان اهمیتی ندارد.
نکته جالب در این تصویر، فایل Site.Master است. بله، این فایل شبیه به همان فایل master page موجود در ASP.NET Web form است که قالب کلی سایت را به همراه داشته و سایر صفحات، قالب خود را از آن به ارث میبرند. حتی تگ runat=server هم به وضوح در این فایل، در چندین جای آن قابل مشاهده است. تنها تفاوت آن نداشتن فایل code behind است. asp:ContentPlaceHolder نیز در آن تعریف شده است. خلاصه این محیط جدید به معنای دور ریختن تمام آنچیزی که در Web forms وجود دارد نیست. برای نمونه اگر فایل ChangePassword.aspx موجود در پوشه Account را باز کنید، باز هم همان asp:Content معروف به همراه تگ runat=server قابل مشاهده است. برای مثال این محتوای صفحه Error.aspx پیش فرض آن است:
<%@ Page Language="C#" MasterPageFile="~/Views/Shared/Site.Master"
Inherits="System.Web.Mvc.ViewPage<System.Web.Mvc.HandleErrorInfo>" %>
<asp:Content ID="errorTitle" ContentPlaceHolderID="TitleContent" runat="server">
Error
</asp:Content>
<asp:Content ID="errorContent" ContentPlaceHolderID="MainContent" runat="server">
<h2>
Sorry, an error occurred while processing your request.
</h2>
</asp:Content>
اگر از قسمت Inherits آن صرفنظر کنیم، «هیچ» تفاوتی با ASP.NET Web forms ندارد؛ علت هم به این بر میگردد که موتوری که Web forms و MVC از آن استفاده میکنند، یکی است. هر دو بر فراز موتور ASP.NET معنا پیدا خواهند کرد.
قرار دادهای پوشههای پیش فرض یک پروژه ASP.NET MVC
- پوشه Controllers حاوی کلاسهای کنترلری است که درخواستهای رسیده را مدیریت میکنند.
- پوشه Models حاوی کلاسهایی است که اشیاء تجاری و همچنین کار با اطلاعات را تعریف و مدیریت میکنند.
- در پوشه Views، فایلهای قالبهای رابط کاربری که مسئول ارائه خروجی به کاربر هستند قرار میگیرند. همچنین مطابق قرارداد دیگری، اگر نام کنترلر ما مثلا ProductController باشد (با توجه به اینکه نام کلاس آن هم مطابق قرارداد، مختوم به کلمه Controller است)، فایلهای Viewهای مرتبط با آن در پوشه Views/Product قرار خواهند گرفت.
- در پوشه Scripts، فایلهای جاوا اسکریپت مورد استفاده در سایت قرار خواهند گرفت.
- پوشه Content محل قرارگیری فایلهای CSS و تصاویر است.
- پوشه App_Data جایی است که فایلهایی با قابلیت read/write در آن قرار میگیرند (و باید دقت داشت که فقط همینجا هم باید قرار گیرند و گرنه این نوشتنها در مکانهای متفرقه، ممکن است سبب ری استارت شدن برنامه شوند:(^)).
در این بین با توجه به اینکه دات نت پشتیبانی توکاری از SQL Server دارد، اتصال و استفاده از توانمندیهای آن نیاز به کتابخانه جانبی خاصی ندارد. اما برای کار با بانکهای اطلاعاتی دیگر نیاز خواهد بود تا پروایدر ADO.NET آنها را تهیه و به برنامه اضافه کنیم.
چهار نمونه از منابع داده پیش فرضی که در متد MainTableDataSource قابل تعریف هستند به شرح زیر میباشند:
public void SqlDataReader(string connectionString, string sql, params object[] parametersValues) //.mdb or .accdb files public void AccessDataReader(string filePath, string password, string sql, params object[] parametersValues) public void OdbcDataReader(string connectionString, string sql, params object[] parametersValues)
AccessDataReader قابلیت اتصال به بانکهای اطلاعاتی اکسس جدید (فایلهای accdb) و اکسس قدیم (فایلهای mdb) را دارد.
OdbcDataReader یک پروایدر عمومی است که از روز اول دات نت به همراه آن بوده است. برای مثال جهت اتصال به بانکهای اطلاعاتی فاکسپرو میتواند مورد استفاده قرار گیرد.
اما ... برای مابقی بانکهای اطلاعاتی چطور؟
برای سایر بانکهای اطلاعاتی، منبع داده عمومی زیر تدارک دیده شده است:
public void GenericDataReader(string providerName, string connectionString, string sql, params object[] parametersValues)
یک نکته:
در تمام منابع داده فوق، امکان نوشتن کوئریهای پارامتری نیز پیش بینی شده است. فقط باید دقت داشت که پارامترهای معرفی شده باید با @ شروع شوند که یک نمونه از آنرا در مثال جاری ملاحظه خواهید نمود.
در ادامه نحوه تهیه گزارش از یک بانک اطلاعاتی SQLite را توسط PdfReport بررسی خواهیم کرد:
using System; using PdfRpt.Core.Contracts; using PdfRpt.Core.Helper; using PdfRpt.FluentInterface; namespace PdfReportSamples.SQLiteDataReader { public class SQLiteDataReaderPdfReport { public IPdfReportData CreatePdfReport() { return new PdfReport().DocumentPreferences(doc => { doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft); doc.Orientation(PageOrientation.Portrait); doc.PageSize(PdfPageSize.A4); doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Vahid", Application = "PdfRpt", Keywords = "Test", Subject = "Test Rpt", Title = "Test" }); }) .DefaultFonts(fonts => { fonts.Path(AppPath.ApplicationPath + "\\fonts\\irsans.ttf", Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\verdana.ttf"); }) .PagesFooter(footer => { footer.DefaultFooter(DateTime.Now.ToString("MM/dd/yyyy")); }) .PagesHeader(header => { header.DefaultHeader(defaultHeader => { defaultHeader.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft); defaultHeader.ImagePath(AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png"); defaultHeader.Message("گزارش جدید ما"); }); }) .MainTableTemplate(template => { template.BasicTemplate(BasicTemplate.SilverTemplate); }) .MainTablePreferences(table => { table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative); table.NumberOfDataRowsPerPage(5); }) .MainTableDataSource(dataSource => { dataSource.GenericDataReader( providerName: "System.Data.SQLite", connectionString: "Data Source=" + AppPath.ApplicationPath + "\\data\\blogs.sqlite", sql: @"SELECT [url], [name], [NumberOfPosts], [AddDate] FROM [tblBlogs] WHERE [NumberOfPosts]>=@p1", parametersValues: new object[] { 10 } ); }) .MainTableSummarySettings(summarySettings => { summarySettings.OverallSummarySettings("جمع کل"); summarySettings.PreviousPageSummarySettings("نقل از صفحه قبل"); summarySettings.PageSummarySettings("جمع صفحه"); }) .MainTableColumns(columns => { columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("rowNo"); column.IsRowNumber(true); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(0); column.Width(1); column.HeaderCell("ردیف"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("url"); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(1); column.Width(2); column.HeaderCell("آدرس"); column.ColumnItemsTemplate(template => { template.Hyperlink(foreColor: System.Drawing.Color.Blue, fontUnderline: true); }); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("name"); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(2); column.Width(2); column.HeaderCell("نام"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("NumberOfPosts"); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(3); column.Width(2); column.HeaderCell("تعداد مطلب"); column.ColumnItemsTemplate(template => { template.TextBlock(); template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj)); }); column.AggregateFunction(aggregateFunction => { aggregateFunction.NumericAggregateFunction(AggregateFunction.Sum); aggregateFunction.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj)); }); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("AddDate"); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(4); column.Width(2); column.HeaderCell("تاریخ ثبت"); column.ColumnItemsTemplate(template => { template.TextBlock(); template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : PersianDate.ToPersianDateTime((DateTime)obj) /*((DateTime)obj).ToString("dd/MM/yyyy HH:mm")*/); }); }); }) .MainTableEvents(events => { events.DataSourceIsEmpty(message: "There is no data available to display."); }) .Export(export => { export.ToExcel(); }) .Generate(data => data.AsPdfFile(AppPath.ApplicationPath + "\\Pdf\\RptSqlDataReaderSample.pdf")); } } }
توضیحات:
- در مثال فوق نحوه استفاده از یک بانک اطلاعاتی SQLite را ملاحظه میکنید. این بانک اطلاعاتی نمونه در پوشه bin\data سورس به روز شده پروژه موجود است.
dataSource.GenericDataReader( providerName: "System.Data.SQLite", connectionString: "Data Source=" + AppPath.ApplicationPath + "\\data\\blogs.sqlite", sql: @"SELECT [url], [name], [NumberOfPosts], [AddDate] FROM [tblBlogs] WHERE [NumberOfPosts]>=@p1", parametersValues: new object[] { 10 } );
در مرحله بعد به کمک GenericDataReader میتوان به این پروایدر دسترسی یافت. همانطور که ملاحظه میکنید یک کوئری پارامتری با مقدار پارامتر مساوی 10 جهت تهیه گزارش، تعریف شده است.
همچنین باید دقت داشت که اگر پروژه جاری شما مبتنی بر دات نت 4 است، نیاز خواهید داشت چند سطر زیر را به فایل config برنامه اضافه نمائید تا با SQLite مشکلی نداشته باشد:
<?xml version="1.0"?> <configuration> <startup useLegacyV2RuntimeActivationPolicy="true"> <supportedRuntime version="v4.0" sku=".NETFramework,Version=v4.0"/> </startup> </configuration>
- در حین معرفی ستون AddDate، نحوه نمایش و تبدیل تاریخ دریافتی که با فرمت DateTime است را به تاریخ شمسی ملاحظه میکنید. متد PersianDate.ToPersianDateTime در فضای نام PdfRpt.Core.Helper قرار دارد. توسط DisplayFormatFormula، فرصت خواهید داشت مقدار متناظر با سلول در حال رندر را پیش از نمایش، به هر نحو دلخواهی فرمت کنید.
- در ستون url از قالب نمایشی پیش فرض Hyperlink، برای نمایش اطلاعات فیلد جاری به صورت یک لینک قابل کلیک استفاده شده است.
یک نکته:
ذکر قسمت MainTableColumns و تمام تعاریف مرتبط با آن در PdfReports اختیاری است. به این معنا که میتوانید قسمت گزارش سازی و تعاریف گزارشات برنامه خود را پویا کنید (شبیه به حالت auto generate columns در گریدهای معروف). کوئریهای SQL متناظر با گزارشات را در بانک اطلاعاتی ذخیره کنید و به گزارش ساز فوق ارسال نمائید. حاصل یک گزارش جدید است.
ASP.NET MVC #12
+ و یا همچنین layout، مدل محتوای خودش را به ارث میبرد. یعنی مدلی که در View تنظیم میشود، همان مدلی است که layout به آن دسترسی خواهد داشت. به همین جهت مثلا میتونید توسط ViewBag، عنوان صفحه را که در layout تعریف شده، مقدار دهی کنید.
اگر میخواهید Strongly typed کار کنید، روش Html.RenderAction یک راه حل است و روش دوم به صورت زیر است:
یک کلاس پایه abstract تعریف کنید:
public abstract class BaseViewModel { public string Name { get; set; } }
public class HomeViewModel : BaseViewModel { public int Data1 { set; get;} // ... }
@model BaseViewModel <!DOCTYPE html> <html> <head> <meta name="viewport" content="width=device-width" /> <title>Test</title> </head> <body> <header> Hello @Model.Name </header> <div> @this.RenderBody() </div> </body> </html>
در ASP.NET MVC 3 دو موتور نمایشی به صورت پیش فرض نصب هستند (WebForms and Razor). بنابراین اگر صرفا از Razor استفاده میکنید، میتوان موتور اول را کلا از سیستم پردازشی برنامه حذف کرد. برای اینکار تنها کافی است در فایل global.asax.cs برنامه بنویسیم:
protected void Application_Start() { ViewEngines.Engines.Clear(); ViewEngines.Engines.Add(new RazorViewEngine()); ... }
پس از نصب از طریق NuGet، به صورت خودکار اسمبلیهای لازم به پروژه اضافه شده و همچنین فایل web.config برنامه نیز ویرایش میشود. در انتهای این فایل سطر ذیل مشخص میکند که Glimpse فعال باشد یا خیر.
<glimpse enabled="true" />
به این ترتیب یک کوکی به مرورگر اضافه شده و اکنون پس از بازگشت به صفحه اصلی برنامه و refresh کامل صفحه، در کنار سمت راست پایین صفحه، آیکن آن ظاهر خواهد شد.
بر روی این آیکن کلیک نمائید تا در برگهی View آن، انواع Viewهایی که درگیر نمایش صفحه جاری بودهاند، مشخص شوند:
همانطور که ملاحظه میکنید در اینجا دو موتور پیش فرض فعال بوده و پس از سعی و خطای صورت گرفته، در انتهای کار Razor انتخاب شده است. اکنون اگر نکته حذف موتورهای نمایشی اضافی را اعمال کنیم به تصویر زیر خواهیم رسید:
هم تعداد سعی و خطاها کمتر شده و هم تعداد فایلهایی که بررسی شده است به حداقل رسیده (برای مثال در حالتیکه موتور WebForms فعال باشد، چهار فایل با پسوندهای مختلف در مکانهای پیش فرض نیز حتما جستجو خواهند شد).
body .modal { width: 560px; margin-left: -280px; }
$('#dialogDiv').modal({ backdrop: 'static', //با کلیک کاربر روی صفحه، صفحه مودال بسته نمیشود keyboard: true }, 'show').css({ 'width': '100px', 'max-width': '1000px', 'margin-left': '10px' });