آشنایی با NUnit
NUnit یکی از فریم ورکهای آزمایش واحد سورس باز مخصوص دات نت فریم ورک است. (کلا در دات نت هرجایی دیدید که N ، به ابتدای برنامهای یا کتابخانهای اضافه شده یعنی نمونه منتقل شده از محیط جاوا به دات نت است. برای مثال NHibernate از Hibernate جاوا گرفته شده است و الی آخر)
این برنامه با سی شارپ نوشته شده است اما تمامی زبانهای دات نتی را پشتیبانی میکند (اساسا با زبان نوشته شده کاری ندارد و فایل اسمبلی برنامه را آنالیز میکند. بنابراین فرقی نمیکند که در اینجا چه زبانی بکار گرفته شده است).
ابتدا NUnit را دریافت نمائید:
http://nunit.org/index.php?p=download
یک برنامه ساده از نوع console را در VS.net آغاز کنید.
کلاس MyList را با محتوای زیر به پروژه اضافه کنید:
using System.Collections.Generic;
namespace sample
{
public class MyList
{
public static List<int> GetListOfIntItems(int numberOfItems)
{
List<int> res = new List<int>();
for (int i = 0; i < numberOfItems; i++)
res.Add(i);
return res;
}
}
}
اکنون بر روی نام پروژه در قسمت solution explorer کلیک راست کرده و گزینه add->new project را انتخاب کنید. نوع این پروژه را که متدهای آزمایش واحد ما را تشکیل خواهد داد، class library انتخاب کنید. با نام مثلا TestLibrary (شکل زیر).
با توجه به اینکه NUnit ، اسمبلی برنامه (فایل exe یا dll آنرا) آنالیز میکند، بنابراین میتوان پروژه تست را جدای از پروژه اصلی ایجاد نمود و مورد استفاده قرار داد.
پس از ایجاد پروژه class library ، باید ارجاعی از NUnit framework را به آن اضافه کنیم. به محل نصب NUnit مراجعه کرده (پوشه bin آن) و ارجاعی به فایل nunit.framework.dll را به پروژه اضافه نمائید (شکل زیر).
سپس فضاهای نام مربوطه را به کلاس آزمایش واحد خود اضافه خواهیم کرد:
using NUnit.Framework;
using NUnit.Framework.SyntaxHelpers;
سپس باید ویژگی جدیدی به نام TestFixture را به این کلاس اضافه کرد.
[TestFixture]
public class TestClass
سپس هر متدی که به عنوان متد آزمایش واحد نوشته میشود، باید دارای ویژگی Test باشد تا توسط NUnit بررسی گردد:
[Test]
public void TestGetListOfIntItems()
اکنون برای اینکه بتوانیم متد GetListOfIntItems برنامه خود را در پروژه دیگری تست کنیم، باید ارجاعی را به اسمبلی آن اضافه کنیم. همانند قبل، از منوی project گزینه add reference ، فایل exe برنامه کنسول خود را انتخاب کرده و ارجاعی از آنرا به پروژه class library اضافه میکنیم. بدیهی است امکان اینکه کلاس تست در همان پروژه هم قرار میگرفت وجود داشت و صرفا جهت جداسازی آزمایش از برنامه اصلی اینکار صورت گرفت.
پس از این مقدمات، اکنون متد آزمایش واحد ساده زیر را در نظر بگیرید:
[Test]
public void TestGetListOfIntItems()
{
const int count = 5;
List<int> items = sample.MyList.GetListOfIntItems(count);
Assert.That(items.Count,Is.EqualTo(5));
}
اگر آن را (سطر مربوط به Assert را) کلمه به کلمه بخواهیم به فارسی ترجمه کنیم به صورت زیر خواهد بود:
میخواهیم اثبات کنیم که count مربوط به شیء items مساوی 5 است.
پس از اضافه کردن متد فوق، پروژه را کامپایل نمائید.
اکنون برنامه nunit.exe را اجرا کنید تا NUnit IDE ظاهر شود (در همان دایرکتوری bin مسیر نصب NUnit قرار دارد).
از منوی File آن یک پروژه جدید را آغاز نموده و آنرا ذخیره کنید.
سپس از منوی project آن، با استفاده از گزینه add assembly ، فایل dll کتابخانه تست خود را اضافه نمائید.
احتمالا پس از انجام این عملیات بلافاصله با خطای زیر مواجه خواهید شد:
---------------------------
Assembly Not Loaded
---------------------------
System.ApplicationException : Unable to load TestLibrary because it is not located under
the AppBase
----> System.IO.FileNotFoundException : Could not load file or assembly
'TestLibrary' or one of its dependencies. The system cannot find the file specified.
For further information, use the Exception Details menu item.
همانطور که ملاحظه میکنید، NUnit با استفاده از قابلیتهای reflection در دات نت، اسمبلی را بارگذاری میکند و تمامی کلاسهایی که دارای ویژگی TestFixture باشند در آن لیست خواهد شد.
اکنون بر روی دکمه run کلیک کنید تا اولین آزمایش ما انجام شود. (شکل زیر)
رنگ سبز در اینجا به معنای با موفقیت انجام شدن آزمایش است.
ادامه دارد...
ایجاد یک پروژهی جدید Blazor WASM
برای تکمیل پیاده سازی قسمت سمت کلاینت پروژهی این سری، نیاز به یک پروژهی جدید Blazor WASM را داریم که میتوان آنرا با اجرای دستور dotnet new blazorwasm در یک پوشهی خالی، ایجاد کرد. کدهای این پروژه را میتوانید در پوشهی HotelManagement\BlazorWasm\BlazorWasm.Client فایل پیوستی انتهای بحث مشاهده کنید.
افزودن فایلهای جاوااسکریپتی مورد نیاز
شبیه به کاری که در مطلب «Blazor 5x - قسمت یازدهم - مبانی Blazor - بخش 8 - کار با جاوا اسکریپت» انجام دادیم، در اینجا هم قصد افزودن یکسری کتابخانهی جاوااسکریپتی و CSS ای را داریم که توسط LibMan آنها را مدیریت خواهیم کرد.
- بنابراین در ابتدا به پوشهی BlazorWasm.Client\wwwroot\css وارد شده و پوشههای پیشفرض bootstrap و open-iconic آنرا حذف میکنیم؛ چون تحت مدیریت هیچ package manager ای نیستند و در این حالت، مدیریت به روز رسانی و یا بازیابی آنها به صورت خودکار میسر نیست.
- سپس فایل wwwroot\css\app.css را هم ویرایش کرده و سطر زیر را از ابتدای آن حذف میکنیم:
@import url('open-iconic/font/css/open-iconic-bootstrap.min.css');
dotnet tool update -g Microsoft.Web.LibraryManager.Cli libman init libman install bootstrap --provider unpkg --destination wwwroot/lib/bootstrap libman install open-iconic --provider unpkg --destination wwwroot/lib/open-iconic libman install jquery --provider unpkg --destination wwwroot/lib/jquery libman install toastr --provider unpkg --destination wwwroot/lib/toastr
- بعد از نصب بستههای ذکر شده، فایل wwwroot\index.html را به صورت زیر به روز رسانی میکنیم تا به مسیرهای جدید بستههای CSS و JS نصب شده، اشاره کند:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta charset="utf-8" /> <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0, maximum-scale=1.0, user-scalable=no" /> <title>BlazorWasm.Client</title> <base href="/" /> <link href="lib/toastr/build/toastr.min.css" rel="stylesheet" /> <link href="lib/open-iconic/font/css/open-iconic-bootstrap.min.css" rel="stylesheet" /> <link href="lib/bootstrap/dist/css/bootstrap.min.css" rel="stylesheet" /> <link href="css/app.css" rel="stylesheet" /> <link href="BlazorWasm.Client.styles.css" rel="stylesheet" /> </head> <body> <div id="app">Loading...</div> <div id="blazor-error-ui"> An unhandled error has occurred. <a href="" class="reload">Reload</a> <a class="dismiss">🗙</a> </div> <script src="lib/jquery/dist/jquery.min.js"></script> <script src="lib/toastr/build/toastr.min.js"></script> <script src="js/common.js"></script> <script src="_framework/blazor.webassembly.js"></script> </body> </html>
- محتویات فایل wwwroot\css\app.css را هم به صورت زیر تغییر میدهیم تا یک spinner و شیوه نامههای نمایش تصاویر، به آن اضافه شوند:
.valid.modified:not([type="checkbox"]) { outline: 1px solid #26b050; } .invalid { outline: 1px solid red; } .validation-message { color: red; } #blazor-error-ui { background: lightyellow; bottom: 0; box-shadow: 0 -1px 2px rgba(0, 0, 0, 0.2); display: none; left: 0; padding: 0.6rem 1.25rem 0.7rem 1.25rem; position: fixed; width: 100%; z-index: 1000; } #blazor-error-ui .dismiss { cursor: pointer; position: absolute; right: 0.75rem; top: 0.5rem; } .spinner { border: 16px solid silver !important; border-top: 16px solid #337ab7 !important; border-radius: 50% !important; width: 80px !important; height: 80px !important; animation: spin 700ms linear infinite !important; top: 50% !important; left: 50% !important; transform: translate(-50%, -50%); position: absolute !important; } @keyframes spin { 0% { transform: rotate(0deg); } 100% { transform: rotate(360deg); } } .room-image { display: block; width: 100%; height: 150px; background-size: cover !important; border: 3px solid green; position: relative; } .room-image-title { position: absolute; top: 0; right: 0; background-color: green; color: white; padding: 0px 6px; display: inline-block; }
window.ShowToastr = (type, message) => { if (type === "success") { toastr.success(message, "Operation Successful", { timeOut: 10000 }); } if (type === "error") { toastr.error(message, "Operation Failed", { timeOut: 10000 }); } };
- در قسمت 11، در بخش «کاهش کدهای تکراری فراخوانی متدهای جاوا اسکریپتی با تعریف متدهای الحاقی» آن، کلاس JSRuntimeExtensions را تعریف کردیم که سبب کاهش تکرار کدهای استفاده از تابع ShowToastr میشود. این فایلرا در پروژهی BlazorServer.App\Utils\JSRuntimeExtensions.cs این سری نیز استفاده کردیم. یا میتوان مجددا آنرا به پروژهی جاری کپی کرد؛ یا آنرا در یک پروژهی اشتراکی قرار داد. برای مثال اگر آنرا به پوشهی BlazorWasm.Client\Utils کپی کردیم، نیاز است فضای نام آنرا اصلاح کرده و سپس آنرا به انتهای فایل BlazorWasm.Client\_Imports.razor نیز اضافه کنیم تا در تمام کامپوننتهای برنامه قابل استفاده شود:
@using BlazorWasm.Client.Utils
تغییر و ساده سازی منوی برنامهی کلاینت
در برنامهی کلاینت جاری دیگر نمیخواهیم منوی پیشفرض سمت چپ صفحه را شاهد باشیم. به همین جهت ابتدا فایل Shared\MainLayout.razor را به صورت زیر ساده میکنیم:
@inherits LayoutComponentBase <NavMenu /> <div> @Body </div>
<nav class="navbar navbar-expand-sm navbar-dark bg-dark p-0"> <a class="navbar-brand mx-4" href="#">Navbar</a> <button class="navbar-toggler" type="button" data-toggle="collapse" data-target="#navbarSupportedContent" aria-controls="navbarSupportedContent" aria-expanded="false" aria-label="Toggle navigation"> <span class="navbar-toggler-icon"></span> </button> <div class="collapse navbar-collapse pr-2" id="navbarSupportedContent"> <ul class="navbar-nav mr-auto"></ul> <ul class="my-0 navbar-nav"> <li class="nav-item p-0"> <NavLink class="nav-link" href="registration"> <span class="p-2"> Register </span> </NavLink> </li> <li class="nav-item p-0"> <NavLink class="nav-link" href="login"> <span class="p-2"> Login </span> </NavLink> </li> </ul> </div> </nav>
تغییر محتوای صفحهی آغازین برنامه
صفحهی ابتدایی برنامه، یعنی کامپوننت Pages\Index.razor را نیز به صورت زیر تغییر میدهیم:
@page "/" <form> <div class="row p-0 mx-0 mt-4"> <div class="col-12 col-md-5 offset-md-1 pl-2 pr-2 pr-md-0"> <div class="form-group"> <label>Check In Date</label> <input type="text" class="form-control" /> </div> </div> <div class="col-8 col-md-3 pl-2 pr-2"> <div class="form-group"> <label>No. of nights</label> <select class="form-control"> @for (var i = 1; i <= 10; i++) { <option value="@i">@i</option> } </select> </div> </div> <div class="col-4 col-md-2 p-0 pr-2"> <div class="form-group"> <label> </label> <input type="submit" value="Go" class="btn btn-success btn-block" /> </div> </div> </div> </form>
تعریف View Model رابط کاربری Pages\Index.razor
پس از تعریف محتوای ثابت برنامه، اکنون نوبت به پویا سازی آن است. به همین جهت نیاز است مدلی را برای صفحهی آغازین برنامه تعریف کرد تا بتوان فرم آنرا به این مدل متصل کرد. این مدل چون مختص به برنامهی کلاینت است، آنرا در پوشهی جدید Models\ViewModels ایجاد میکنیم:
using System; namespace BlazorWasm.Client.Models.ViewModels { public class HomeVM { public DateTime StartDate { get; set; } = DateTime.Now; public DateTime EndDate { get; set; } public int NoOfNights { get; set; } = 1; } }
پس از این تعریف، بهتر است فضای نام آنرا نیز به فایل BlazorWasm.Client\_Imports.razor افزود، تا کار با آن در کامپوننتهای برنامه، سادهتر شود:
using BlazorWasm.Client.Models.ViewModels
- ابتدا فیلدی که ارائه کنندهی شیء ViewModel فرم است را تعریف میکنیم:
@code{ HomeVM HomeModel = new HomeVM(); }
<EditForm Model="HomeModel"> // ... </EditForm>
<InputDate min="@DateTime.Now.ToString("yyyy-MM-dd")" @bind-Value="HomeModel.StartDate" type="text" class="form-control" />
<select @bind="HomeModel.NoOfNights">
تعریف Local Storage سمت کلاینت
در ادامه میخواهیم اگر کاربری زمان شروع رزرو اتاقی را به همراه تعداد شب مدنظر، انتخاب کرد، با کلیک بر روی دکمهی Go، به یک صفحهی مشاهدهی جزئیات منتقل شود. بنابراین نیاز داریم تا اطلاعات انتخابی کاربر را به نحوی ذخیره سازی کنیم. برای یک چنین سناریوی سمت کلاینتی، میتوان از local storage استاندارد مرورگرها استفاده کرد که امکان کار آفلاین با برنامه را نیز فراهم میکند.
برای این منظور کتابخانهای به نام Blazored.LocalStorage طراحی شدهاست که پس از نصب آن توسط دستور زیر:
dotnet add package Blazored.LocalStorage
namespace BlazorWasm.Client { public class Program { public static async Task Main(string[] args) { var builder = WebAssemblyHostBuilder.CreateDefault(args); // ... builder.Services.AddBlazoredLocalStorage(); // ... } } }
@using Blazored.LocalStorage
@page "/" @inject ILocalStorageService LocalStorage @inject IJSRuntime JsRuntime <EditForm Model="HomeModel" OnValidSubmit="SaveInitialData">
@code{ HomeVM HomeModel = new HomeVM(); private async Task SaveInitialData() { try { HomeModel.EndDate = HomeModel.StartDate.AddDays(HomeModel.NoOfNights); await LocalStorage.SetItemAsync("InitialRoomBookingInfo", HomeModel); } catch (Exception e) { await JsRuntime.ToastrError(e.Message); } } }
برای مثال اگر تاریخ و عددی را انتخاب کنیم، نتیجهی حاصل از کلیک بر روی دکمهی Go را میتوان در قسمت Local storage مرورگر جاری مشاهده کرد:
البته با توجه به اینکه میخواهیم از کلید InitialRoomBookingInfo در سایر کامپوننتهای برنامه نیز استفاده کنیم، بهتر است آنرا به یک پروژهی مشترک مانند BlazorServer.Common که پیشتر نام نقشهایی مانند Admin را در آن تعریف کردیم، منتقل کنیم:
namespace BlazorServer.Common { public static class ConstantKeys { public const string LocalInitialBooking = "InitialRoomBookingInfo"; } }
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.BlazorWebAssembly"> <ItemGroup> <ProjectReference Include="..\..\BlazorServer\BlazorServer.Common\BlazorServer.Common.csproj" /> </ItemGroup> </Project>
@using BlazorServer.Common
await LocalStorage.SetItemAsync(ConstantKeys.LocalInitialBooking, HomeModel);
در آخر قصد داریم با کلیک بر روی Go، به یک صفحهی جدید مانند نمایش لیست اتاقها هدایت شویم. به همین جهت کامپوننت جدید Pages\HotelRooms\HotelRooms.razor را ایجاد میکنیم:
@page "/hotel/rooms" <h3>HotelRooms</h3> @code { }
@page "/" @inject ILocalStorageService LocalStorage @inject IJSRuntime JsRuntime @inject NavigationManager NavigationManager @code{ HomeVM HomeModel = new HomeVM(); private async Task SaveInitialData() { try { HomeModel.EndDate = HomeModel.StartDate.AddDays(HomeModel.NoOfNights); await LocalStorage.SetItemAsync(ConstantKeys.LocalInitialBooking, HomeModel); NavigationManager.NavigateTo("hotel/rooms"); } catch (Exception e) { await JsRuntime.ToastrError(e.Message); } } }
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-26.zip
پشتیبانی از دات نت فریم ورکهای سه و سه و نیم دقیقا در تاریخ "سهشنبه 23 فروردین 1390" پایان خواهد یافت. توصیه مایکروسافت ارتقاء برنامههای موجود به دات نت فریم ورک سه و نیم، سرویس پک یک و یا دات نت 4 است. طول عمر دات نت فریم ورک سه و نیم، سرویس پک یک به صورت Component محاسبه میشود؛ به این معنا که اگر دقت کرده باشید این نگارش به صورت پیش فرض جزئی از ویندوز 7 یا ویندوز سرور 2008 است. بنابراین تا زمانیکه این دو سیستم عامل توسط مایکروسافت پشتیبانی میشوند، اجزای آنها نیز همانند دات نت فریم ورک سه و نیم، سرویس پک یک، پشتیبانی خواهند شد.
جدول کامل طول عمر نگارشهای مختلف دات نت فریم ورک را در اینجا میتوانید ملاحظه کنید.
Column Store Index یکی از ویژگیهای جدید SQL Server 2012 می باشد، که کارایی Query های قایل اجرا روی دیتابیسهای با حجم داده ای بسیار بالا را (که اصطلاحا به آنها Data Warehouse یا انبار داده گویند)، چندین برابر بهبود بخشیده است.
قبل از توضیح در مورد Column Store مختصری در مورد نحوه ذخیره سازی دادهها در SQL Server می پردازیم. میتوان گفت در SQL Server دو روش ذخیره سازی وجود دارد،یکی بصورت ردیفی که اصطلاحا به آن Row Storeیا Row-Wise گویند، و دیگری بصورت ستونی که اصطلاحا به آن Column Store گویند.
در روش ذخیره سازی Row Store، مقادیر ستونها در یک سطر بصورت متوالی ذخیره میشوند، در این روش ذخیره سازی از ساختار B-Tree یا Heap استفاده میشود.
یادآوری: در ساختار B-Tree، یک گره Root وجود دارد، و گره بعد از Root گره ای است که آدرس گره راست بعدی و آدرس گره چپ بعدی را در خود نگه میدارد.
شکل زیر نمای یک درخت B-Tree میباشد:
جهت کسب اطلاعات بیشتر درمورد ساختار B-Tree
یادآوری: وقتی در یک جدول، ایندکسی از نوع Clustered ایجاد نماییم، SQL Server، در ابتدا یک کپی از جدول ایجاد و دادههای جدول را از نو مرتب مینماید، و ساختار صفحه ریشه و دیگر صفحات را ایجاد میکند و سپس جدول اصلی را حذف مینماید. به جدولی که Clustered Index ندارد، اصطلاحا Heap گویند.
برخلاف ذخیره سازی Row Store، در ذخیره سازی Column Store، دادهها بصورت ستونی ذخیره میشوند،در این روش داده ها، فشرده سازی میشوند و اینکار باعث میشود،در زمان درخواست یک Query، نیاز به Disk I/o به حداقل برسد، در نتیجه، زمان و سرعت پاسخگویی به پرس و جوها بسیار افزایش مییابد.
شکل زیر نحوه ذخیره سازی داده ها،بصورت Row Store را نمایش میدهد:
شکل بالا ذخیره سازی داده ها، در ساختار B-Tree یا Heap را نمایش میدهد، در شکل فوق یک جدول چهار ستونی با N سطر (Row) در نظر گرفته شده است.بطوریکه ستونهای هر Row بطور متوالی در یک صفحه (Page) یکسان ذخیره میشوند.
شکل زیر نحوه ذخیره سازی داده ها،بصورت Column Store را نمایش میدهد:
مطابق شکل،ستونهای مربوط به هر Row،همگی در یک صفحه (Page) یکسان ذخیره شده اند. به عنوان مثال ستون C1 که مربوط به سطر اول (Row1) میباشد، با ستون C1 که مربوط به سطر دوم (Row2) میباشد، در یک ستون و در یک صفحه (Page1) ذخیره شده اند، و الی آخر ...
سئوال: یکبار دیگر به هردو شکل با دقت نگاهی بیاندازید، عمده تفاوت آنها در چیست؟
جواب: درست حدس زدید، تفاوت بارز بین دو روش Column Store و Row Store در نحوه ذخیره سازی دادهها میباشد. بطور مثال، فرض کنید،در روش ذخیره سازی Row Store، به دنبال مقادیری از ستون C2 میباشید، SQL Server میبایست کل رکوردهای جدول (منظور همه Rowها در همه Page ها)را Scan نماید، تا مقادیر مربوط به ستون C2 را بدست آورد.درحالیکه در روش ذخیره سازی Column Store، جهت یافتن مقادیر ستون C2، نیازی به Scan نمودن کل جدول نیست،بلکه SQL Server فقط به Scan نمودن ستون دوم (C2) یا Page2 بسنده مینماید.همین امر باعث افزایش چندین برابری، زمان پاسخگویی به هر Query میشود.
سئوال: در روش ذخیره سازی Column Store، چگونه مصرف حافظه بهینه میشود؟
جواب: واضح است، که در روش SQL Server، Row Store مجبور است، برای بدست آوردن دادههای مورد نظرتان،کل اطلاعات جدول را وارد حافظه نماید(اطلاعات اضافه ای که به هیچ وجه بدرد، نتیجه پرس و جوی شما نمیخورد)، و شروع به Scan دادههای مد نظر شما مینماید.بطوریکه در روش SQL Server، Column Store، فقط ستون دادههای مورد پرس و جو را در حافظه قرار میدهد.(در واقع فقط داده هایی را در حافظه قرار میدهد، که شما به آن نیاز دارید)،بنابراین،طبیعی است که در روش Column Store مقدار حافظه کمتری نسبت به روش Row Store در هنگام اجرای Query استفاده میشود. به عبارت دیگر میتوان گفت که در روش Column Store به دلیل، به حداقل رساندن استفاده از Disk I/o سرعت و زمان پاسخگویی به پرس و جوها چندین برابر میشود.
برای درک بیشتر Row Store و Column Store مثالی میزنیم:
فرض کنید،قصد بدست آوردن ستونهای C1 و C2 از جدول A را داریم، بنابراین خواهیم داشت:
Select C1, C2 from A
روش Row Store:
در این روش همه صفحات دیسک (مربوط به جدول A) درون حافظه قرار داده میشود، یعنی علاوه بر ستونهای C1 و C2، اطلاعات مربوط به ستونهای C3 و C4 نیز درون حافظه قرار میگیرد،بطوریکه مقادیر ستونهای C3 و C4 به هیچ وجه مورد قبول ما نیست، و در خروجی پرس و جوی ما تاثیری ندارد، و فقط بی جهت حافظه اشغال مینماید.
روش Column Store:
در این روش فقط صفحات مروبط به ستون C1 و C2 در حافظه قرار میگیرد.(منظور Page1 و Page2 میباشد) بنابراین فقط اطلاعات مورد نیاز در خروجی، در حافظه قرار میگیرد.
- از دیگر مزایای استفاده از روش Column Store، فشرده سازی داده میباشد،برای درک بیشتر توضیح میدهم:
چه موقع میتوانیم از Column Store استفاده نماییم:
در تعریف Column Store گفته بودم، روش فوق، جهت بهبود بخشیدن به زمان و سرعت پاسخگویی به Queryهای اجرا شده روی دیتابیسهای با حجم داده ای بسیار بالا(Data Warehouse ) میباشد، به بیان سادهتر Column Store را روی دیتابیسهای offline یا دیتابیسهایی که صرفا جهت گزارش گیری مورد استفاده قرار میگیرند، تنظیم مینمایند.در واقع با تنظیم Column Store Index روی Databaseهای بزرگ مانند Databaseهای بانکها که حجم داده ای میلیونی در جداول آنها وجود دارد، سرعت پاسخگویی Query ها، چندین برابر افزایش مییابد.
- در یک جدول میتوانید، هم Column Store Index داشته باشید و هم یک Row Store Index (منظور یک Clustered Index می باشد)
- Syntax برای ایجاد Column Store Index به شرح ذیل میباشد:
CREATE [ NONCLUSTERED ] COLUMNSTORE INDEX index_name ON <object> ( column [ ,...n ] ) [ WITH ( <column_index_option> [ ,...n ] ) ] [ ON { { partition_scheme_name ( column_name ) } | filegroup_name | "default" } ] [ ; ] <object> ::= { [database_name. [schema_name ] . | schema_name . ] table_name { <column_index_option> ::= { DROP_EXISTING = { ON | OFF } | MAXDOP = max_degree_of_parallelism }
- یک Column Store Index میبایست از نوع NONCLUSTERED باشد.
CREATE NONCLUSTERED COLUMNSTORE INDEX [IX_MyFirstName_ColumnStore] ON [Test] (Firstname)
- زمانی که در یک جدول، یک Column Store Index ایجاد نماییم، جدول ما در حالت Read-only قرار میگیرد، بطوریکه از آن پس اختیار Delete،Update و Insert روی جدول فوق را نخواهیم داشت. برای اینکه بتوانید عملیات Insert، Update یا Delete را انجام دهید، میبایست Column Store Index جدول مربوطه را Disable نمایید، و برای فعال نمودن Column Store Index، میبایست آن را Rebuild نمایید، با کلیک راست روی ایندکس ایجاد شده در SQL Server2012 موارد Disable و Rebuild قابل مشاهده میباشد.
ALTER INDEX [IX_MyFirstName_ColumnStore] ON [Test] DISABLE ALTER INDEX [IX_MyFirstName_ColumnStore] ON [Test] Rebuild
- بیشتر از یک Column Store Index نمیتوانید روی یک جدول ایجاد نمایید.
- در صورتی که تمایل داشته باشید بوسیله Alter ، نوع فیلدی (Type)، را که Column Store Index روی آنها اعمال گردیده است، تغییر دهید، در ابتدا میبایست Column Store Index، خود را Drop یا حذف نمایید، سپس عملیات Alter را اعمال کنید، در غیر اینصورت با خطای SQL Server مواجه میشوید.
- یک Column Store Index میتواند روی 1024 ستون در یک جدول اعمال گردد.
- یک Column Store Index نمی توانند، Unique باشد و نمیتوان از آن به عنوان Primary Key یا Foreign Key استفاده نمود.
npm install -g @angular/cli
ng new HowToKeepAngularSizeSmall
ng serve --open --prod
"@agm/core": "^1.0.0-beta.5", "@angular/flex-layout": "^7.0.0-beta.23", "@angular/material": "^7.3.3", "@angular/platform-browser": "~7.2.0", "@asymmetrik/ngx-leaflet": "^5.0.1", "@ngx-loading-bar/router": "1.3.1", "@ngx-translate/core": "^11.0.1", "@ngx-translate/http-loader": "^4.0.0", "@progress/kendo-angular-buttons": "^4.3.3", "@progress/kendo-angular-dateinputs": "^3.6.0", "@progress/kendo-angular-dialog": "^3.10.1", "@progress/kendo-angular-dropdowns": "^3.5.1", "@progress/kendo-angular-excel-export": "^2.3.0", "@progress/kendo-angular-grid": "^3.13.0", "@progress/kendo-angular-inputs": "^4.2.0", "@progress/kendo-angular-intl": "^1.7.0", "@progress/kendo-angular-l10n": "^1.3.0", "@progress/kendo-angular-layout": "^3.2.0", "@progress/kendo-data-query": "^1.5.0", "@progress/kendo-drawing": "^1.5.8", "@progress/kendo-theme-default": "^3.3.1", "@swimlane/ngx-datatable": "^14.0.0", "angular-calendar": "0.23.7", "angular-tree-component": "7.0.1", "bootstrap": "^3.4.0", "chart.js": "2.7.2", "d3": "4.13.0", "dragula": "3.7.2", "hammerjs": "2.0.8", "intl": "1.2.5", "leaflet": "1.3.1", "moment": "2.21.0", "ng2-charts": "1.6.0", "ng2-dragula": "1.5.0", "ng2-file-upload": "1.3.0", "ng2-validation": "4.2.0", "ngx-perfect-scrollbar": "5.3.5", "ngx-quill": "2.2.0", "screenfull": "3.3.2", "font-awesome": "^4.7.0", "jalali-moment": "^3.3.1", "jquery": "^3.3.1", "ng-snotify": "^4.3.1", "normalize.css": "^8.0.1",
@import "~bootstrap/dist/css/bootstrap.css"; @import "~@progress/kendo-theme-default/scss/all"; @import '@angular/material/prebuilt-themes/pink-bluegrey.css'; @import '~perfect-scrollbar/css/perfect-scrollbar.css'; @import "~ng-snotify/styles/material";
"scripts": [ "node_modules/jquery/dist/jquery.js", "node_modules/bootstrap/dist/js/bootstrap.min.js", "node_modules/hammerjs/hammer.min.js" ],
import { BrowserModule } from '@angular/platform-browser'; import { NgModule } from '@angular/core'; // Import Material import { MatFormFieldModule, MatInputModule, MatButtonModule, MatButtonToggleModule, MatDialogModule, MatIconModule, MatSelectModule, MatToolbarModule, MatDatepickerModule, DateAdapter, MAT_DATE_FORMATS, MAT_DATE_LOCALE, MatTableModule, MatCheckboxModule, MatRadioModule, MatCardModule, fadeInContent, MatListModule, MatProgressBarModule, MatTabsModule, MatSidenavModule, MatSlideToggleModule, MatMenuModule } from '@angular/material'; // Import kendo angular ui import { ButtonsModule } from '@progress/kendo-angular-buttons'; import { GridModule, ExcelModule } from '@progress/kendo-angular-grid'; import { DropDownsModule } from '@progress/kendo-angular-dropdowns'; import { InputsModule } from '@progress/kendo-angular-inputs'; import { DateInputsModule } from '@progress/kendo-angular-dateinputs'; import { DialogsModule } from '@progress/kendo-angular-dialog'; import { RTL } from '@progress/kendo-angular-l10n'; import { LayoutModule } from '@progress/kendo-angular-layout'; import { WindowService, WindowRef, WindowCloseResult, DialogService, DialogRef, DialogCloseResult } from '@progress/kendo-angular-dialog'; import { SnotifyModule, SnotifyService, SnotifyPosition, SnotifyToastConfig, ToastDefaults } from 'ng-snotify'; import { AppRoutingModule } from './app-routing.module'; import { AppComponent } from './app.component'; @NgModule({ declarations: [ AppComponent ], imports: [ BrowserModule, AppRoutingModule, // material MatSidenavModule, MatSlideToggleModule, MatInputModule, MatFormFieldModule, MatButtonModule, MatButtonToggleModule, MatDialogModule, MatIconModule, MatSelectModule, MatToolbarModule, MatDatepickerModule, MatCheckboxModule, MatRadioModule, MatCardModule, MatMenuModule, MatListModule, MatProgressBarModule, MatTabsModule, // kendo-angular ButtonsModule, GridModule, ExcelModule, DropDownsModule, InputsModule, DateInputsModule, DialogsModule, LayoutModule, SnotifyModule, ], providers: [], bootstrap: [AppComponent] }) export class AppModule { }
همانطور که میبینید بدون افزودن کامپوننت جدیدی، حجم خروجی از 222KB به 582KB رسیدهاست. معمولا در هر پروژه نیاز به تعدادی دایرکتیو و سرویس پایه نیز میباشد که کم کم به حجم خروجی صفحات میافزاید. در نظر بگیرید که هنوز هیچ قالب خاصی برای صفحه مورد نظرمان استفاده نشده و به حجم 582KB رسیدهایم. برای نمونه میتوانیم سری به سایت madewithangular.com بزنیم و حجم خروجی تعدادی از سایتهای نوشته شدهی با انگیولار را بررسی کنیم. سایتهای زیر خروجی بالای 1.5MB دارند. همچنین سایتی را که خودم تقریبا یک سال پیش شروع کرده بودم، حجم خروجی آن 2.7MB است:
دلیل بالا رفتن حجم خروجی، اضافه شدن فایلهای JavaScript و style-sheet به bundle اصلی پروژه است. برای مثال حجم فایل main.js را در نمونههای ذکر شده بررسی کنید.
در قسمتهای بعدی، به نحوهی کار صحیح با انگیولار میپردازیم و حجم صفحات را بررسی میکنیم.
استفاده از pjax بجای ajax در ASP.NET MVC
1) نصب پیشنیاز
الف) نصب VS 2012
و یا
ب) نصب بسته MVC4 مخصوص VS 2010 (این مورد جهت سرورهای وب نیز توصیه میشود)
پس از نصب باید به این نکته دقت داشت که پوشههای زیر حاوی اسمبلیهای جدید MVC4 هستند و نیازی نیست الزاما این موارد را از NuGet دریافت و نصب کرد:
C:\Program Files\Microsoft ASP.NET\ASP.NET Web Pages\v2.0\Assemblies C:\Program Files\Microsoft ASP.NET\ASP.NET MVC 4\Assemblies
2) نیاز است نوع پروژه ارتقاء یابد
به پوشه پروژه MVC3 خود مراجعه کرده و تمام فایلهای csproj و web.config موجود را با یک ادیتور متنی باز کنید (از خود ویژوال استودیو استفاده نکنید، زیرا نیاز است محتوای فایلهای پروژه نیز دستی ویرایش شوند).
در فایلهای csproj (یا همان فایل پروژه؛ که vbproj هم میتواند باشد) عبارت
{E53F8FEA-EAE0-44A6-8774-FFD645390401}
{E3E379DF-F4C6-4180-9B81-6769533ABE47}
3) به روز رسانی شماره نگارشهای قدیمی
سپس تعاریف اسمبلیهای قدیمی نگارش سه MVC و نگارش یک Razor را یافته (در تمام فایلها، چه فایلهای پروژه و چه تنظیمات):
System.Web.Mvc, Version=3.0.0.0 System.Web.WebPages, Version=1.0.0.0 System.Web.Helpers, Version=1.0.0.0 System.Web.WebPages.Razor, Version=1.0.0.0
System.Web.Mvc, Version=4.0.0.0 System.Web.WebPages, Version=2.0.0.0 System.Web.Helpers, Version=2.0.0.0 System.Web.WebPages.Razor, Version=2.0.0.0
4) به روز رسانی مسیرهای قدیمی
به علاوه اگر در پروژههای خود از اسمبلیهای قدیمی به صورت مستقیم استفاده شده:
C:\Program Files\Microsoft ASP.NET\ASP.NET Web Pages\v1.0\Assemblies C:\Program Files\Microsoft ASP.NET\ASP.NET MVC 3\Assemblies
C:\Program Files\Microsoft ASP.NET\ASP.NET Web Pages\v2.0\Assemblies C:\Program Files\Microsoft ASP.NET\ASP.NET MVC 4\Assemblies
5) به روز رسانی قسمت appSettings فایلهای کانفیگ
در کلیه فایلهای web.config برنامه، webpages:Version را یافته و شماره نگارش آنرا از یک به دو تغییر دهید:
<appSettings> <add key="webpages:Version" value="2.0.0.0" /> <add key="PreserveLoginUrl" value="true" /> </appSettings>
6) رسیدگی به وضعیت اسمبلیهای شرکتهای ثالث
ممکن است در این زمان از تعدادی کامپوننت و اسمبلی MVC3 تهیه شده توسط شرکتهای ثالث نیز استفاده نمائید. برای اینکه این اسمبلیها را وادار نمائید تا از نگارشهای MVC4 و Razor2 استفاده کنند، نیاز است bindingRedirectهای زیر را به فایلهای web.config برنامه اضافه کنید (در فایل کانفیگ ریشه پروژه):
<configuration> <!--... elements deleted for clarity ...--> <runtime> <assemblyBinding xmlns="urn:schemas-microsoft-com:asm.v1"> <dependentAssembly> <assemblyIdentity name="System.Web.Helpers" publicKeyToken="31bf3856ad364e35" /> <bindingRedirect oldVersion="1.0.0.0" newVersion="2.0.0.0"/> </dependentAssembly> <dependentAssembly> <assemblyIdentity name="System.Web.Mvc" publicKeyToken="31bf3856ad364e35" /> <bindingRedirect oldVersion="1.0.0.0-3.0.0.0" newVersion="4.0.0.0"/> </dependentAssembly> <dependentAssembly> <assemblyIdentity name="System.Web.WebPages" publicKeyToken="31bf3856ad364e35" /> <bindingRedirect oldVersion="1.0.0.0" newVersion="2.0.0.0"/> </dependentAssembly> </assemblyBinding> </runtime> </configuration>
7) استفاده از NuGet برای به روز رسانی بستههای نصب شده
یک سری از بستههای تشکیل دهنده MVC3 مانند موارد ذیل نیز به روز شدهاند که لازم است از طریق NuGet دریافت و جایگزین شوند:
Unobtrusive.Ajax.2
Unobtrusive.Validation.2
Web.Optimization.1.0.0
و ....
برای اینکار در solution explorer روی references کلیک راست کرده و گزینه Manage NuGet Packages را انتخاب کنید. در صفحه باز شده گزینه updates/all را انتخاب کرده و مواردی را که لیست میکند به روز نمائید (شامل جی کوئری، EF، structureMap و غیره خواهد بود).
8) اضافه کردن یک فضای نام جدید
بسته Web Optimization را از طریق NuGet دریافت کنید (برای یافتن آن bundling را جستجو کنید؛ نام کامل آن Microsoft ASP.NET Web Optimization Framework 1.0.0 است). این مورد به همراه پوشه MVC4 نیست و باید از طریق NuGet دریافت و نصب شود. (البته پروژههای جدید MVC4 شامل این مورد هستند)
در فایل وب کانفیگ، فضای نام System.Web.Optimization را نیز اضافه نمائید:
<pages> <namespaces> <add namespace="System.Web.Optimization" /> </namespaces> </pages>
پس از ارتقاء
اولین مشکلی که مشاهده شد:
بعد از rebuild به مقدار پارامتر salt که به نحو زیر در MVC3 تعریف شده بود، ایراد خواهد گرفت:
[ValidateAntiForgeryToken(Salt = "data123")]
علت هم این است که salt را اینبار به نحو صحیحی خودشان در پشت صحنه تولید و اعمال میکنند. بنابراین این یک مورد را کلا از کدهای خود حذف کنید که نیازی نیست.
مشکل بعدی:
در EF 5 جای یک سری از کلاسها تغییر کرده. مثلا ویژگیهای ForeignKey، ComplexType و ... به فضای نام System.ComponentModel.DataAnnotations.Schema منتقل شدهاند. در همین حد تغییر جهت کامپایل مجدد کدها کفایت میکند.
همچنین فایلهای پروژه موجود را باز کرده و EntityFramework, Version=4.1.0.0 را جستجو کنید. نگارش جدید 4.4.0.0 است که باید اصلاح شود (این موارد را بهتر است توسط یک ادیتور معمولی خارج از VS.NET ویرایش کنید).
در زمان نگارش این مطلب EF Mini Profiler با EF 5 سازگار نیست. بنابراین اگر از آن استفاده میکنید نیاز است غیرفعالش کنید.
اولین استفاده از امکانات جدید MVC4:
استفاده از امکانات System.Web.Optimization که ذکر گردید، میتواند اولین تغییر مفید محسوب شود.
برای اینکه با نحوه کار آن بهتر آشنا شوید، یک پروژه جدید MVC4 را در VS.NET (از نوع basic) آغاز کنید. به صورت خودکار یک پوشه جدید را به نام App_Start به ریشه پروژه اضافه میکند. داخل آن فایل مثال BundleConfig قرار دارد. این کلاس در فایل global.asax برنامه نیز ثبت شدهاست. باید دقت داشت در حالت دیباگ (compilation debug=true در وب کانفیگ) تغییر خاصی را ملاحظه نخواهید کرد.
تمام اینها خوب؛ اما من به نحو زیر از این امکان جدید استفاده میکنم:
using System.Collections.Generic; using System.IO; using System.Web; using System.Web.Optimization; namespace Common.WebToolkit { /// <summary> /// A custom bundle orderer (IBundleOrderer) that will ensure bundles are /// included in the order you register them. /// </summary> public class AsIsBundleOrderer : IBundleOrderer { public IEnumerable<FileInfo> OrderFiles(BundleContext context, IEnumerable<FileInfo> files) { return files; } } public static class BundleConfig { private static void addBundle(string virtualPath, bool isCss, params string[] files) { BundleTable.EnableOptimizations = true; var existing = BundleTable.Bundles.GetBundleFor(virtualPath); if (existing != null) return; var newBundle = isCss ? new Bundle(virtualPath, new CssMinify()) : new Bundle(virtualPath, new JsMinify()); newBundle.Orderer = new AsIsBundleOrderer(); foreach (var file in files) newBundle.Include(file); BundleTable.Bundles.Add(newBundle); } public static IHtmlString AddScripts(string virtualPath, params string[] files) { addBundle(virtualPath, false, files); return Scripts.Render(virtualPath); } public static IHtmlString AddStyles(string virtualPath, params string[] files) { addBundle(virtualPath, true, files); return Styles.Render(virtualPath); } public static IHtmlString AddScriptUrl(string virtualPath, params string[] files) { addBundle(virtualPath, false, files); return Scripts.Url(virtualPath); } public static IHtmlString AddStyleUrl(string virtualPath, params string[] files) { addBundle(virtualPath, true, files); return Styles.Url(virtualPath); } } }
چند نکته مهم در این کلاس وجود دارد:
الف) توسط AsIsBundleOrderer فایلها به همان ترتیبی که به سیستم اضافه میشوند، در حاصل نهایی ظاهر خواهند شد. حالت پیش فرض مرتب سازی، بر اساس حروف الفباء است و ... خصوصا برای اسکریپتهایی که ترتیب معرفی آنها مهم است، مساله ساز خواهد بود.
ب)BundleTable.EnableOptimizations سبب میشود تا حتی در حالت debug نیز فشرده سازی را مشاهده کنید.
ج) متدهای کمکی تعریف شده این امکان را میدهند تا بدون نیاز به کامپایل مجدد پروژه، به سادگی در کدهای Razor بتوانید اسکریپتها را اضافه کنید.
سپس نحوه جایگزینی تعاریف قبلی موجود در فایلهای Razor با سیستم جدید، به نحو زیر است:
@using Common.WebToolkit <link href="@BundleConfig.AddStyleUrl("~/Content/blueprint/print", "~/Content/blueprint/print.css")" rel="stylesheet" type="text/css" media="print"/> @BundleConfig.AddScripts("~/Scripts/js", "~/Scripts/jquery-1.8.0.min.js", "~/Scripts/jquery.unobtrusive-ajax.min.js", "~/Scripts/jquery.validate.min.js") @BundleConfig.AddStyles("~/Content/css", "~/Content/Site.css", "~/Content/buttons.css")
http://site/Content/blueprint/print?v=hash
@BundleConfig.AddStyles("~/Content/noty/css", "~/Content/noty/jquery.noty.css", "~/Content/noty/noty_theme_default.css")
پارامترهای بعدی، محل قرارگیری اسکریپتها و CSSهای برنامه هستند و همانطور که عنوان شد اینبار با خیال راحت میتوانید ترتیب معرفی خاصی را مدنظر داشته باشید؛ زیرا توسط AsIsBundleOrderer به صورت پیش فرض لحاظ خواهد شد.
ابزارهای زیادی برای محافظت و یا فشرده سازی و رمزنگاری اسمبلیهای دات نت موجود هستند که اکثر آنها تجاری هستند. برنامه netz نمونهای است سورس باز و رایگان که تنها کار فشرده سازی اسمبلی موجود را انجام میدهد. همچنین با استفاده از آن سورس اسمبلی شما بهوسیله برنامه reflector قابل مرور نخواهد بود. هر چند این برنامه سورس باز است و امکان unpack کردن نتیجه آن نیز احتمالا با اندکی سعی میسر خواهد بود اما باز هم یک مرحله پیشرفت محسوب میشود! خصوصا اینکه میتوان برای آن Custom Compression Provider نوشت و برای مثال فایل زیپ شده نهایی را رمزنگاری نیز کرد.
قبل از عمل:
بعد از عمل:
نحوه استفاده:
فشردن کردن یک فایل exe توسط آن
netz app.exe
الحاق کردن فایل zip.dll همراه با فایل exe (بدون نیاز به توزیع فایل zip.dll):
netz -z app.exe
یکی کردن تمام dll های برنامه با فایل exe در قالب یک فایل نهایی:
netz -s app.exe lib1.dll lib2.dll
نکته:
در اینجا به صورت پیش فرض از فایل zip.dll برای فشرده سازی استفاده میشود (که برای تمام نگارشهای دات نت قابل استفاده است). در نگارشهای جدید دات نت، فشرده سازی نیز به کلاسهای استاندارد اضافه شده است که امکان استفاده از آن نیز در اینجا مهیا است (و دیگر نیازی به استفاده از zip.dll آن نخواهد بود).
netz.exe -r net20comp.dll app.exe
نحوه برنامه نویسی یک compression provider سفارشی برای آن در آدرس زیر توضیح داده شده است. (اعمال موارد امنیتی دلخواه و استفاده از آن)
http://madebits.com/netz/compress.php
و موارد دیگری که در راهنمای سایت آن توضیح داده شدهاند.
1- آدرسهای تمیزتر
در ASP.NET MVC به صورت پیش فرض از سیستم Routing موجود در زیر ساخت ASP.NET برای نمایش Urlهایی بدون پسوند استفاده میشود. همچنین این سیستم امکان تهیه آدرسهایی با سازگاری بهتر با موتورهای جستجو را نیز از ابتدا مدنظر داشته است.
بله. این زیر ساخت در اختیار وب فرمها نیز هست؛ اما فرق است بین حالتی که از ابتدا مجبور شویم تمیزتر کار کنیم با زمانیکه این انتخاب را داریم و ... عموما هم از آن در وب فرمها استفاده نمیشود.
2- عدم وابستگی الزامی به فایلهای فیزیکی موجود در سیستم
کلیه درخواستها در MVC برخلاف وب فرمها در بدو امر به فایلهای موجود در سیستم منتقل نمیشوند. درخواستها به متدهای موجود در کنترلرها منتقل میشوند. همین مساله سبب میشود که آدرسها الزاما به یک فایل فیزیکی موجود در سیستم اشاره نکنند. به این ترتیب میتوان درخواستها را بر اساس شرایط، به Viewهای مختلف هدایت کرد و نه اینکه هر درخواست ابتدا به یک view رسیده و سپس به متدی ارجاع داده شود.
این مساله از لحاظ امنیتی نیز مهم است. درخواستهای رسیده به MVC سبب اجرای هیچ فرمی نخواهند شد. درخواستها حتما باید از فیلتر یک کنترلر عبور کنند تا اجرایی شوند.
3- امکان مدیریت بهتر قسمتهای مختلف سایت در پوشههای جداگانه
اگر به سورس اکثر سایتهای مبتنی بر ASP.NET Web forms توجه کنیم، تمام فایلهای آنها در ریشه سایت قرار دارند منهای فایلهای CSS و JS و تصاویر. در ASP.NET MVC از ابتدای کار، هر قسمت از سایت در پوشههای جداگانهای قرار میگیرد و به این ترتیب مدیریت فایلها و نظم دهی به آنها سادهتر خواهد بود.
4- امکان تعریف تمام اجزای یک فرم یا view به صورت strongly typed
در ASP.NET MVC میتوان یک کلاس را به یک فرم یا View نسبت داد. به این ترتیب کنترلهای web forms تبدیل به خواص این کلاس در MVC خواهند شد. مزیت این امر امکان کنترل تمام اجزای فرمهای سایت توسط کامپایلر است.
به این ترتیب اگر در طی یک حلقه، جدولی را ایجاد کنیم، تمام عناصر تشکیل دهنده این حلقه (چه کدهای آن و چه المانهایی که اطلاعات را در صفحه نمایش میدهند) نیز توسط کامپایلر قابل بررسی و خطایابی هستند.
5- مقدار دهی خودکار مدل متناظر با یک فرم یا View در ASP.NET MVC
روال متداول کار با وب فرمها، قرار دادن تعدادی کنترل در صفحه و سپس دریافت دستی مقادیر آنها در فایل code behind است. در MVC دیگر نیازی نیست تا این کارها را دستی انجام دهید. به یک فرم یا View کلاسی را انتساب خواهید داد. فریم ورک خواص آنرا به صورت خودکار در حین ارسال به سرور مقدار دهی خواهد کرد. این مورد حتی در حین کار با jQuery Ajax نیز صادق است.
این مساله کار با ORMها را نیز سادهتر میکند. از این جهت که تمام آنها نهایتا با یک سری مدل و کلاس کار خواهند کرد و تمام فیلدها و جداول به تعدادی کلاس و خاصیت تعریف شده در آنها نگاشت میشوند.
به این ترتیب چون دیگر نیازی به ارجاع مستقیم به اشیاء بصری در فایلهای code behind که در اینجا کنترلر نام گرفتهاند نیست، نوشتن آزمون واحد برای این کلاسها نیز به شدت سادهتر شده است.
6- ASP.NET MVC به همراه یک فرم ساز توکار ارائه میشود
اگر کسی به شما گفته است که سرعت کار با ASP.NET MVC پایین است به طور قطع دو فصل اول یک کتاب MVC را بیشتر مطالعه نکرده است. در MVC یک کلاس متناظر با فرمی را طراحی میکنید. توسط ابزار scaffolding همراه با VS.NET از روی این کلاس و مدل، با چند کلیک یک فرم تولید خواهد شد. فرمی که حتی مقدار دهی و انتساب عناصر بصری آن به کلاس متناظر با آن نیز خودکار است.
سرعت پیاده سازی یک برنامه با ASP.NET MVC به مراتب بیشتر است از کار با وب فرمها.
7- حذف View State در MVC
از آنجائیکه فرمهای ASP.NET Web forms از نوع strongly typed نیستند (در دات نت 4 و نیم اندکی بهبود در حد گریدهای آن حاصل شده البته)، برای اینکه پس از ارسال یک فرم به سرور باز هم کنترلهای نمایش داده شده در صفحه همان مقادیر قبلی را نمایش دهند، مکانیزم View State به همراه ذخیره سازی اطلاعات فرم در فیلدهای مخفی فرم جاری طراحی شد.
در MVC نیازی به این مکانیزم نیست. زیرا فقط کافی است که اطلاعات مدل را مجددا به View ارسال کنیم. نمایش و انتساب نهایی آن در اینجا خودکار است. بنابراین نیازی به View State وجود ندارد.
8- کنترل بهتر بر روی اعتبار سنجی اطلاعات دریافتی
در وب فرمها اگر بخواهیم سیستم اعتبارسنجی آنرا غیرفعال کنیم، مثلا برای دریافت html از کاربر، نیاز است کلا آنرا از کار بیندازیم (یا در سطح فرم یا در سطح کل برنامه). در MVC میتوان این اعتبار سنجی را تنها در سطح یک خاصیت که قرار است اطلاعات HTML ایی را دریافت کند، غیرفعال کرد؛ نه برای کل فرم و نه در سطح کل برنامه.
9- امکان استفاده از فرمهای و Viewهای Razor بجای موتور وب فرمها
در وب فرمها تا این زمان فقط محدود به تنها موتور نمایشی مخصوص به آن هستیم. اما در MVC این محدودیت برداشته شده و تا به حال چندین و چند View engine در این بین توسط مایکروسافت و سایر برنامه نویسها طراحی شده است. مهمترین آنها Razor است که تمام برنامه نویسهای MVC پس از مدتی به روان بودن و طراحی طبیعی و عالی آن اعتراف دارند.
10- امکان تعریف بیش از یک فرم در صفحه
طراحی ASP.NET Web forms از روز اول آن محدود به یک فرم در صفحه بوده است. این محدودیت در MVC برداشته شده و مزیت آن امکان ارسال اطلاعات قسمتهای مختلف یک فرم به کنترلرهای مختلف و جداسازی بهتر کدهای قسمتهای مختلف برنامه است.
11- امکان Refactoring بهتر کدهای تکراری در ASP.NET MVC به کمک مفهوم فیلترها
فیلترها در MVC یک سری attribute هستند که میتوان آنها را به متدهای کنترلرها اعمال کرد و به صورت خودکار توسط فریم ورک پیش یا پس از اجرای یک متد اجرا میشوند. به این ترتیب حجم قابل ملاحظهای از if و elseها را میتوان در این فیلترها کپسوله کرد و کدهای متدهای کنترلرها را تمیزتر و زیباتر نمود.
12- سازگاری کامل با jQuery و jQuery Ajax و کلا انواع و اقسام فریمورکهای جاوا اسکریپتی
در MVC وب کنترلها کنار گذاشته شدهاند و سعی شده است با وب به همان نحو که هست برخورد شود. به این ترتیب اگر نیاز داشتید، کل دکمههای فرم را با spanها جایگزین کرده و توسط فریم ورکهای CSS ایی تزئین کنید، بدون نیاز به نگارش جدیدی از ASP.NET MVC، باز هم برنامه کار خواهد کرد.
یا برای کار با اجزای مختلف فرم از دهها و صدها افزونه موجود برای jQuery به سادگی میتوان استفاده کرد. برای نمونه کل سیستم اعتبار سنجی توکار MVC با اعتبار سنجی jQuery یکپارچه و جایگزین شده است.
یا برای کار با jQuery Ajax نیازی نیست تا متدی را static تعریف کنید و به این ترتیب از مزایای امنیتی توکار ASP.NET محروم شوید (مثلا دسترسی به شیء User اعتبار سنجی مبتنی بر فرمها). یا اگر فرم شما 10 فیلد دارد، کل این فیلدها به صورت خودکار به خواص متناظر با آنها نگاشت خواهد شد و نیازی نیست برای این مورد کد بنویسید. به علاوه باید درنظر داشت که jQuery Ajax نسبت به فریم ورک Ajax همراه با ASP.NET web forms بسیار سبکتر و سریعتر عمل میکند چون نیازی ندارد تا هر بار View state را نیز به سرور ارسال کند.
همچنین در اینجا دیگر ID کنترلهای مورد استفاده در اسکریپتها به صورت خودکار تولید نمیشوند و برنامه نویس از ابتدای امر کنترل کاملی را روی این مساله دارد.
13- امکانات فشرده سازی css و js بهتر
در MVC 4 سیستم bundling آن از نمونه مشابه موجود در وب فرمها کاملتر است و جهت فشرده سازی و یکی کردن هر دو مورد فایلهای css و js میتواند بکارگرفته شود؛ به همراه تنظیمات کش مرورگر و gzip خودکار حاصل. به علاوه این سیستم را سفارشی سازی نیز میتوان ساخت و بهینه سازی عملکرد آن مطابق نیاز میسر است.
14- یکپارچگی بهتر EF Code first با MVC
عنوان شد که وجود مدلها و فرمهای strongly typed یکی از مزایای کار با MVC است و ORMها نیز نهایتا با همین کلاسها هستند که کار میکنند. در MVC سیستم کد سازی به نام scaffolding وجود دارد (تهیه شده توسط خود مایکروسافت) که میتواند بر اساس مدلهای EF code first شما، قسمت عمدهای از کدهای یک برنامه ASP.NET MVC را تولید کند. سپس میتوانید به سفارشی سازی آن مشغول شوید.
15- تزریق وابستگیها در MVC سادهتر است
در هر دو فریم ورک وب فرمها و MVC امکان تزریق وابستگیها وجود دارد. اما در MVC میتوان در میانه کار وهله سازی کنترلرها، دخالت کرد و کنترل آن را کاملا در دست گرفت. همین امر سبب میشود حین کار با کتابخانههای تزریق وابستگیها در ASP.NET MVC حجم کد نویسی به شدت کاهش پیدا کند.
16- امکانات امنیتی MVC بیشتر است
عنوان شد که در MVC میتوان اعتبار سنجی را تنها در حد یک خاصیت غیرفعال کرد. فیلتر مبارزه با حملات CSRF جزئی از فریم ورک MVC است. به همراه فیلتر Authorize آن که باز هم اعمال سفارشی سیستم اعتبار سنجی مبتنی بر فرمها را سادهتر میکند با امکان یکپارچگی بهتر با Role providerهای سفارشی.
و یا برای نمونه Razor به صورت پیش فرض امن طراحی شده است. خروجی Razor همواره و در بدو امر، html encoded است مگر اینکه برنامه نویس آگاهانه آنرا تغییر دهد. این مورد مقاومت در برابر حملات XSS را بالا خواهد برد.
امکان استفاده از فیلترهای سفارشی که عنوان شد، جهت مسایل امنیتی بسیار کاربرد دارند. برای مثال بررسی referrer فرم ارسال به سرور را درنظر بگیرید. در وب فرمها میتوان اینکار را با یک http module که روی کل برنامه تاثیر گذار است انجام داد. اما در MVC این فیلتر را تنها میتوان بر روی یک فرم خاص عمومی برای مثال اعمال کرد و نه کل برنامه.