یکی از مخاطراتی که ممکن است موجب عدم بروز مزایای شیء گرایی در طرح شما شود، بحث God Class می‌باشد. شکل رفتاری آن (Behavioral Form) بیشتر در اثر یک خطای مشترک بین توسعه دهندگان پارادایم action-oriented و در جریان مهاجرت به سمت پارادایم شیء گرا، رخ میدهد.
این توسعه دهندگان بیشتر سعی در تسخیر و دستیابی به یک مکانیزم کنترل مرکزی شبیه به آنچه در پارادایم action-oriented داشته‌اند، در طراحی شیء گرای خود دارند. حاصل این کار تشکیل کلاسی خواهد بود که همه کارها را انجام میدهد، درحالیکه جزئیات ناچیزی هم به عهده مجموعه‌ای از کلاس‌ها سپرده شده است.
قاعده شهودی 3.1
تا حد ممکن هوشمندی سیستم را به صورت افقی و به طور یکنواخت توزیع کنید. به این معنی که کلاس‌های سطح بالای موجود در طراحی، باید کار را به طور یکسان مابین خود به اشتراک بگذارند. (Distribute system intelligence horizontally as uniformly as possible, that is, the top-level classes in a design should share the work uniformly)منظور اینکه Businessای را که سیستم قرار است پیاده سازی کند، بین کلاس‌های سطح بالا تقسیم کنید. در حالت vertical یا عمودی می‌توان در نظر گرفت که کلاسی این Business را توسط یکسری متد در دل خود پیاده سازی کند و این متدها یکدیگر را فراخوانی خواهند کرد.
در سیستم خود God Class ایجاد نکنید. به کلاس هایی که نام آنها شامل Driver، Manager و یا Subsystem می‌باشد، مشکوک باشید. (Do not create god classes/objects in your system. Be very suspicious of a class whose name contains Driver, Manager, System, or Subsystem)
مانند: BlahBlahSystem یا BlahManager
قاعده شهودی 3.3مراقب کلاس هایی باشید که در واسط عمومی آنها تعداد زیادی Accessor Method تعریف شده است؛ وجود آنها نشان از این دارد که داده و رفتار، در یکجا نگه داشته نشده اند. (Beware of classes that have many accessor methods defined in their public interface. Having many implies that related data and behavior are not being kept in one place)ازدیاد عملیات get و set در واسط عمومی کلاس‌ها که Accessor Method نامیده می‌شوند، نشان دهنده ایجاد شکل رفتاری God Class می‌باشند. منظور این است که یک کلاس، رفتارهایی برای کار کردن با داده‌های خود در نظر نگرفته است و این داده‌ها را از طریق accessor methodها در اختیار کلاس دیگری قرار میدهد تا عملیات روی داده‌ها را انجام دهد. در اینجا هم مقصود God Class شدن کلاسی است که از این accessor methodها استفاده میکند و نشان از این دارد که تعداد رفتارهای آن زیاد خواهد شد.
مراقب کلاس هایی باشید که تعداد خیلی زیادی رفتار نامرتبط دارند؛ یعنی رفتارهایی که فقط برروی زیر مجموعه ای از داده‌های کلاس کار می‌کنند. God Classها اغلب دارای اینگونه رفتارهای نامرتبط به هم هستند. (Beware of classes that have too much noncommunicating behavior, that is, methods that operate on a proper subset of the data members of a class. God classes often exhibit much noncommunicating behavior)منظور اینکه کلاس مورد نظر را می‌توان شکست و تبدیل به دو کلاس مختلف کرد. به عنوان اولین مثال، دامنه مربوط به سیستم برنامه ریزی دوره‌های آموزشی را در نظر بگیرید. در این دامنه، ما با وهله هایی از «Student» ،«Course» و «CourseOffering» سروکار خواهیم داشت.
راه حل‌های پیشنهادی برای مشکل مطرح شده به شکل زیر می‌باشند:
با توجه به طراحی شکل بالا، یا خود کلاس CourseOffering با استفاده از لیست دوره‌های گذرانده شده توسط دانشجو و لیست دوره‌های پیش نیاز دوره انتخابی، چک کردن را انجام دهد و یا کلاسی با عنوان PrereqChecker که یک Controller Class (کلاسی که فقط رفتار دارد و داده مورد نظر خود را توسط سایر کلاس‌ها و از طریق accessor methodهای آنها تأمین میکند) می‌باشد، وظیفه چک کردن را برعهده بگیرد.
علاوه بر اینکهaccessor method ها، داده را برای کلاس‌های کنترلر مهیا می‌کنند (مانند مثال بالا)، وظیفه‌ی مهیا کردن داده برای UI (رابط کاربری) را نیاز بر عهده خواهند داشت. به این صورت که رابط کاربری، با استفاده از این متدها، مشخصات درونی مدل را نمایش دهد و یا این امکان را به کاربر میدهد که این مشخصات درونی مدل را ویرایش کرده و به سمت مدل ارسال نماید.
قاعده شهودی 3.5
در برنامه‌هایی که شامل یک مدل شی گرایی می‌باشند که با رابط کاربری تعامل دارند، مدل نباید به رابط کاربری وابسته باشد. رابط کاربری می‌بایست وابسته به مدل باشد. (In applications that consist of an object-oriented model interacting with a user interface, the model should never be dependent on the interface. The interface should be dependent on the model)
برای عدم نقض این قاعده شهودی، لازم است در مدل یکسری accessor method در نظر گرفته شود تا رابط کاربری از آن استفاده کند؛ ولی باید مراقب بود که این accessor methodها صرفا توسط رابط کاربری استفاده شود و عدم توجه به این قضیه، احتمالا شما را به سمت نقض قاعده 3.3 متمایل خواهد کرد.
public static void LogExpression<T>(
T value,
[CallerArgumentExpression("value")] string expression = null)
{
Console.WriteLine($"{expression}: {value}");
} var person = new Person("Vahid", "N.");
LogExpression(person.FirstName); person.FirstName: Vahid
LogExpression(person.FirstName, "person.FirstName");
public static void EnsureArgumentIsNotNull<T>(
T value,
[CallerArgumentExpression("value")] string expression = null)
{
if (value is null)
throw new ArgumentNullException(expression);
}
public static void Foo(string name)
{
EnsureArgumentIsNotNull(name); // if name is null, throws ArgumentNullException: "Value cannot be null. (Parameter 'name')"
...
} if (name is null)
{
throw new ArgumentNullException(nameof(name));
} ArgumentNullException.ThrowIfNull(name);
public static void ThrowIfNull(
[NotNull] object? argument,
[CallerArgumentExpression("argument")] string? paramName = null) var i = 28; TypedReference tr = __makeref( i ); Type t = __reftype( tr ); Console.WriteLine( t ); int rv = __refvalue( tr, int ); Console.WriteLine( rv ); ArglistTest.DisplayNumbers( __arglist( 1, 2, 3, 5, 6 ) );
public static class ArglistTest
{
public static void DisplayNumbers( __arglist )
{
var ai = new ArgIterator( __arglist );
while ( ai.GetRemainingCount() > 0 )
{
var tr = ai.GetNextArg();
Console.WriteLine( TypedReference.ToObject( tr ) );
}
}
} Console.WriteLine( "NewLine: {0}first line{0}second line{0}third line", Environment.NewLine ); ExceptionDispatchInfo possibleException = null;
try
{
int.Parse( "a" );
}
catch ( FormatException ex )
{
possibleException = ExceptionDispatchInfo.Capture( ex );
}
possibleException?.Throw(); Debug.Assert(1 == 0, "عدد 1 برابر با 0 نیست");
Debug.WriteIf( 1 == 1, "display message in output window :D" );
Debug.WriteLine("تست تورفتگی");
Debug.Indent();
Debug.WriteLine("یک واحد افزایش داده شد");
Debug.Unindent();
Debug.WriteLine("یک واحد کاهش داده شد");
Debug.WriteLine("پایان تست"); 
public class Book:Entity
{
public string Title { get; set; }
public string ISBN { get; set; }
public int Price { get; set; }
public List<Author> Authors { get; set; }
public BsonDocument ExtraFields { get; set; }
public Language Language { get; set; }
public ObjectId Image { get; set; }
public int Year { get; set; }
public DateTime LastStock { get; set; }
} var book = new Book()
{
Title = "Gone With Wind",
ISBN = "43442424",
Price = 50000,
Year = 1936,
LastStock = DateTime.Now.AddDays(-13),
Language = new Language()
{
Name = "Persian"
},
Authors = new List<Author>()
{
new Author()
{
Name = "Margaret Mitchell"
}
},
ExtraFields=new BsonDocument("Translator", "Ali Mahboobi")
}; 
همینطور که می‌بینید این فیلد جدید به عنوان یک شیء جدا یا یک سند توکار ذخیره شده‌است. ولی اگر میخواهید به عنوان یک فیلد، همانند دیگر فیلدها ذخیره شود، باید فیلد ExtraField را به ویژگی BsonExtraElement مزین کنید. پس مدل را به شکل زیر بازنویسی میکنیم:
public class Book:Entity
{
public string Title { get; set; }
public string ISBN { get; set; }
public int Price { get; set; }
public List<Author> Authors { get; set; }
[BsonExtraElements]
public BsonDocument ExtraFields { get; set; }
public Language Language { get; set; }
public ObjectId Image { get; set; }
public int Year { get; set; }
public DateTime LastStock { get; set; }
} 
select '0.4400' as Expected , cast(0.4400 as decimal) as Actual select '1.3200' as Expected, cast(1.3200 as decimal) as Actual select '1.7600' as Expected, cast(1.7600 as decimal) as Actual select '65.0000' as Expected, cast(65.0000 as decimal) as Actual select '99.50' as Expected, cast(99.50 as decimal) as Actual
select iif(cast(0.1 + 0.2 as decimal) = 0, 'true', 'false')
modelBuilder.Properties<decimal>().Configure(x => x.HasPrecision(18, 6));
No store type was specified for the decimal property 'Price' on entity type 'Product'. This will cause values to be silently truncated if they do not fit in the default precision and scale. Explicitly specify the SQL server column type that can accommodate all the values in 'OnModelCreating' using 'HasColumnType', specify precision and scale using 'HasPrecision', or configure a value converter using 'HasConversion'.
protected override void ConfigureConventions(ModelConfigurationBuilder configurationBuilder)
{
configurationBuilder.Properties<decimal>().HavePrecision(18, 6);
} 
class AttemptController
{
internal static int Threshold = MaxAttempts - WarningAttempts;
internal static int MaxAttempts = 5;
internal static int WarningAttempts = 2;
} Console.WriteLine("Maximum: {0}", AttemptController.MaxAttempts);
Console.WriteLine("Warning: {0}", AttemptController.WarningAttempts);
Console.WriteLine("Threshold: {0}", AttemptController.Threshold);
/* OUTPUT
Maximum: 5
Warning: 2
Threshold: 0
*/ class AttemptController
{
internal static int MaxAttempts = 5;
internal static int WarningAttempts = 2;
internal static int Threshold = MaxAttempts - WarningAttempts;
} Maximum: 5 Warning: 2 Threshold: 3
class AttemptController
{
internal static int MaxAttempts;
internal static int WarningAttempts;
internal static int Threshold;
static AttemptController()
{
MaxAttempts = 5;
WarningAttempts = 2;
Threshold = MaxAttempts - WarningAttempts;
}
}
@Pipe({ name: 'impurePipe', pure: false }) numbers.push(10); obj.name = ‘javad’;
import { Pipe, PipeTransform } from '@angular/core';
@Pipe({
name: 'evenNumbers'
})
export class EvenNumbersPipe implements PipeTransform {
transform(numbers: Array<number>): Array<number> {
var x=numbers.filter(r => r % 2 == 0);
return x;
}
} // . . .
import { EvenNumbersPipe } from './pipes/even-numbers.pipe'
@NgModule({
declarations: [
. . .
EvenNumbersPipe
],
. . .
})
export class AppModule { } numbers: Array<number> = [1,2,3,4,5,6,7,8,9,10];
<h1>All numbers</h1>
<span *ngFor="let number of numbers">
{{number}}
</span> <p> <input type="text" #number /> <input type="button" (click)="numbers.push(number.value)" value="Add number"/> </p>
<h1>even numbers</h1>
<span *ngFor="let number of numbers | evenNumbers">
{{number}}
</span> <p> <input type="text" #number /> <input type="button" (click)="numbers = numbers.concat(number.value)" value="Add number"/> </p>
@Pipe({
name: 'evenNumbers',
pure: false
})
export class EvenNumbersPipe implements PipeTransform {
//…
}