محمد باقر سیف اللهی محمد باقر سیف اللهی
مطالب
نحوه انتقال اطلاعات استخراج شده از وب سرویس به SQL Server به کمک SSIS
ممکن است در مواقعی نیاز به اطلاعات استخراج شده از وب سرویسی داشته باشید که در همان مقطع زمانی به آن دسترسی ندارید . مسلما برای این منظور باید آن اطلاعات را ذخیره کرده تا در صورت نیاز بتوان به آنها رجوع کرد . یکی از راه حل‌ها ذخیره آن در پایگاه داده (در اینجا Sql Server) است که در این پست به کمک امکانات BIDS در پکیج‌های SSIS و کوئری‌های SQL این مشکل را برطرف میکنیم. برای مشاهده نحوه استخراج اطلاعات از وب سرویس به اینجا مراجعه کنید .
تنها تفاوتی که در این پست در کار با سرویس با پست اشاره شده در بالا وحود دارد ذخیره اطلاعات استخراج شده است که در آن پست در یک فایل xml ذخیره شدند ولی در اینجا ما نیاز داریم تا اطلاعات را در یک متغیر با حوزه کاری Package ذخیره کنیم (به این معنی که مختص به همان flow نباشد و در تمام پکیج دیده شود) 

به دلیل اینکه هدر xml خروجی از سرویس دارای چندین namespace هست هنگام کار با آنها به مشکل خواهیم خورد. (هم هنگام کار با xml task‌ها و هم هنگام کار با xml در sql) 

به همین دلیل باید این قسمت از محتوا را حذف کرد . برای همین پس از گرفتن اطلاعات از سرویس آن را به کمک یک Script task حذف می‌کنیم 

در این مرحله اطلاعات استخراج شده را باید در SQL درج کنیم . برای همین ساختاری که باید اطلاعات را در SQL نگه دارد را در دیتابیس ایجاد می‌کنیم : 

جدول person برای نگهداری اطلاعات سرویس و XmlContainer برای نگهداری xml‌های سرویس .(برای داشتن History) 

برای درج هم از SP استفاده می‌کنیم :

 

و پیکربندی SQL Task :
 

نکته اول ایجاد کانکشن به پایگاه داده است که در اینجا از نمایش جزییات آن صرف نظر شده است . نکته دیگری پارامتر SP است که چون یک پارامتر دارد یک علامت سوال قرار میگیرد . اگر چند پارامتر بود به صورت علامت‌های سوال با ویرگول از هم جدا می‌شوند . ?,?,?,?
سپس در بخش parameter mapping به ترتیب مقدار دهی می‌شوند : 

و مقدار خروجی SP که شناسه آیتم درج شده است را در یک متغیر نگهداری می‌کنیم :
 

برای قدم بعد می‌خواهیم اطلاعات موجود در XML استخراج شده در پایگاه داده را در جدول مربوطه ذخیره کنیم . برای این کار این SP را می‌نویسیم : 
 

نکات مهم موارد زیر هستند : 
1 - استفاده از OpenXml برای parse کردن xml 
2 - استفاده از sp سیستمی sp_xml_preparedocument و sp_xml_removedocument (بیشتر ) 
3- اطلاعات شناسه و نام و نام خانوادگی inner text‌های نود‌های xml هستند . اگر این موارد به صورت attribute باشند باید قبل از نام آنها علامت @ قرار بگیرند. 
پس از ایجاد این Sp باید آن را در package فراخوانی کنیم : 

و پیکربندی این SQL Task :
 

و پارامتر‌های این SP :

و ذخیره نتیجه تراکنش در متغیری در پکیج :
 

و اکنون پکیج ما ظاهری شبیه به این مورد خواهد داشت :
 

 

در نهایت به عنوان یک facility می‌توانیم وضعیت تراکنش را به کاربر نمایش دهیم ( به کمک Script Task ) : 

و تمام ...

 

موفق باشید 

‫۱۱ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۰۲:۴۵
بابک مرادی بابک مرادی
اشتراک‌ها
استفاده کردن از ریپازیتوری و الگوی UOW در دات نت کور

یک نرم افزار به منظور انجام عملیات عادی CRUD (ایجاد، خواندن،  به روزرسانی و حذف) روی داده‌ها ، نیاز به دسترسی به نوعی ذخیره داده دارد که به طور معمول، این می‌تواند نوعی پایگاه داده ، سیستم فایل یا هر نوع مکانیسم ذخیره سازی دیگری باشد که برای ذخیره داده استفاده می‌شود. 

استفاده کردن از ریپازیتوری و الگوی UOW در دات نت کور
‫۳ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۲۵ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۰۲:۰۸
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
خلاصه اشتراک‌های روز شنبه 1390/07/02

‫۱۳ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۳ مهر ۱۳۹۰، ساعت ۰۳:۳۵
وحید نصیری وحید نصیری
بازخوردهای دوره
تبدیلگر تاریخ شمسی برای AutoMapper
متد Project To، اس کیوال تولیدی را بر اساس نگاشت‌ها بهینه سازی می‌کند. بنابراین این تبدیلگر برای حالت Project To قابل استفاده نیست؛ چون معادل SQL ایی ندارد. فقط کاربرد LINQ to Objects دارد. برای این حالت‌های خاص، متدهای ProjectUsing, ConstructProjectionUsing پیش بینی شده‌اند (^ و ^). 
‫۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۲۹ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۸
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
امنیت در LINQ to SQL
یک نکته‌ی تکمیلی
اگر از Entity framework استفاده کرده و کوئری‌های SQL را به نحو مستقیمی بر روی بانک اطلاعاتی اجرا می‌کنید، می‌توانید لیست مواردی را که ممکن است مستعد به حملات تزریق اس کیوال باشند، در برنامه‌ی DNTProfiler مشاهده کنید:

‫۹ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۱۳ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۸
ابوالفضل رجب پور ابوالفضل رجب پور
نظرات مطالب
آپلود فایل ها با استفاده از PlUpload در Asp.Net Mvc
با تشکر از دوستان .
یک مثال عملی؛ یه نرم افزار ارسال ایمیل تحت وب مثل جیمیل رو در نظر بگیرید. یه فرم ارسال ایمیل داره که می‌خواد اطلاعات رو بفرسته به سمت سرور. یه سری فایل هم قراره بصورت آجاکسی پیوست بشه. مراحل کار بدین صورته که ابتدا فایل‌ها آجاکسی به سرور فرستاده می‌شوند و یه جایی ذخیره می‌شوند. بعد فرم اطلاعات شامل گیرنده ، متن نامه و غیره بصورت آجاکس ارسال میشه. وقتی در سمت سرور می‌خوایم ایمیل رو بفرستیم، نیاز داریم که نام فایل‌های پیوست  شده در مرحله قبل رو هم داشته باشیم. 
همونطور که قبلا خدمت دوستان عرض کردم؛ راه حلی که من بذهنم می‌رسه اینه که بعد از اینکه فایل‌ها در مرحله اول آپلود شد، اسم فایل‌ها رو توی فرم در فیلد مخفی تزریق کنیم. بعد که فرم پست شد، طبیعتا دسترسی به نام فایل‌ها داریم. کد ذکر شده هم کار تزریق در هنگام تمام شدن ارسال فایل‌ها انجام میداد.
خواستم بدونم آیا این روش درست هست؟ و آیا روش تمیزتری وجود داره؟
باز هم تشکر
‫۱۱ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۹:۱۳
شاهین کیاست شاهین کیاست
مطالب
HTML5 Offline Web Applications
وب به سمتی پیش رفته که کاربران زیادی از تلفن همراه ، تبلت‌ها و دیگر عامل ها(Agent) جهت مرور صفحات وب استفاده می‌کنند. در نتیجه تعداد کاربرانی که مدام در حال حرکت به مرور صفحات وب و استفاده از سرویس‌های برخط می‌پردازند رو به افزایش است. برنامه‌های خارج از شبکه‌ی HTML 5 یا به عبارتی HTML5 Offline Web Applications توسعه دهنگان را قادر می‌سازد تا نرم افزار‌های تحت وبی ارائه دهند که در حالت قطع بودن اینترنت و یا شبکه همچنان به سرویس دادن به کاربران ادامه دهد. دیگر اینگونه نیست که وب تنها در حالت برخط بودن معنی پیدا کند. یک نرم افزار مدیریت هزینه‌ی تحت وب را بررسی کنید که روی تلفن همراه شما اجرا شده ، در محلی که دسترسی به اینترنت نیست قصد استفاده از آن را دارید. چه قدر خوب می‌شود که این نرم افزار به گونه ای پیاده سازی شده باشد که بتواند در حالت برون خطی (Offline) به سرویس دهی ادامه دهد به طور مثال قادر به ذخیره‌ی داده‌های شما به صورت برون خط و همزمان سازی آنها پس از اتصال به اینترنت باشد.
برنامه‌های تحت وب برون خط با کمک قابلیتی به نام نهانگاه برنامه (Application Cache) کار می‌کنند. این قابلیت می‌تواند تمامی بخش‌های سایت را به شکل برون خط و خارج از شبکه، ذخیره کند. با به کار گیری این ویژگی می‌توان تمامی فایل‌های ایستا (JavaScript , HTML , CSS , Image) بر روی ابزار کاربر ذخیره نمود.

 نهانگاه برنامه چه تفاوتی با نهانگاه مرورگر (Browser cache) دارد ؟

مرورگر‌ها برای افزایش سرعت بارگذاری سایت از نهانگاه مخصوص به خود استفاده می‌کنند. مرورگر اگر فایلی را در اختیار داشته باشد دیگر برای دفعات بعدی آن فایل را از سرور درخواست نمی‌کند. این قابلیت اگر دسترسی به شبکه قطع باشد کاربردی ندارد ، همچنین به عنوان توسعه دهنده کنترلی بر روی این قابلیت نداریم اما زمانی که از تکنولوژی برنامه‌های آفلاین استفاده می‌شود این توانایی در اختیار توسعه دهنده است که به مرورگر بگوید کدام فایل‌ها در نهانگاه نگهداری شود ، کدام فایل‌ها  در هر بار اتصال از سرور درخواست شود و حتی اگر دریافت فایل‌ها از مخزن با مشکل مواجه شد چه اقدامی صورت پذیرد.

برای استفاده از این ویژگی اولین باید فایلی به نام cache.manifest ایجاد کرد. این فایل باید با نوع محتوای (Mime type) مناسب برای کاربر ارسال شود. این فایل یک فایل متنی می‌باشد که لیست فایل‌های مورد نظر ما با قواعد خاصی در آن قرار می‌گیرد.
همیشه اولین خط این فایل عبارت CACHE MANIFEST قرار دارد ، پس از این خط عبارت CACHE: وارد می‌شود و فایل‌های مد نظر ما لیست می‌شود. 
CACHE MANIFEST
 
#Cache Section
CACHE:
/Content/Images/icons-18-white.png
/Content/Images/icons-36-white.png
/Content/Images/ajax-loader.png
/Content/css
/Scripts/js
ذخیره‌ی برخی فایل‌ها روی سیستم کاربر ضرورتی ندارد ، برای مثال اسکریپتی که از یک وب سرویس برخط اطلاعات آب و هوا را دریافت می‌کند در حالت Offline کاربردی ندارد. برای مشخص کردن این فایل‌ها یک لیست سفید آماده می‌کنیم.
NETWORK
webService.Js
در بخش معرفی فایل‌های آفلاین بازید همه‌ی فایل‌های مد نظر ما معرفی شوند اما در لیست سفید با گذاشتن ستاره به مرورگر اعلام می‌کنیم که هر فایل و مسیری که در بخش قبلی (CACHE) نیامده را همواره از سرور درخواست کن. درج ستاره در بخش NETWORK ضروری است زیرا همه‌ی آدرس‌های سایت باید در یکی از بخش‌های cache.manifest قرار بگیرد ، اگر آدرسی در cache.manifest قرار نگیرد هیچگاه بارگذاری نخواهد شد.
در فایل cache.manifest می‌توان یادداشت هم اضافه کرد ، تمامی کاراکتر هایی که بعد از # قرار گیرند پردازش نمی‌شوند. یادداشت‌ها مفید هستند ، می‌تونید اطلاعات نسخه‌ی فعلی فایل cache.manifest را در آنها قرار دهید.
مثال :
CACHE MANIFEST
# 2010-06-18:v2

# Explicitly cached 'master entries'.
CACHE:
/favicon.ico
index.html
css
images/
stylesheet
.logo.png
scripts/main.js

# Resources that require the user to be online.
NETWORK:
login.php
/myapi
http://api.twitter.com
گفته شد فایل Cache.manifest باید با نوع محتوای مناسب ارسال شود ، برای تعیین نوع محتوا در وب سرور apache باید خط زیر به فایل .htaaccess اضافه شود :
AddType text/cache-manifest .appcache
در ASP.NET Web Forms می‌توان از یک Generic Handler برای ارسال فایل با نوع محتوای مناسب استفاده کرد : 
using System.Web;
 
namespace JavaScriptReference {
 
    public class Manifest : IHttpHandler {
 
        public void ProcessRequest(HttpContext context) {
            context.Response.ContentType = "text/cache-manifest";
            context.Response.WriteFile(context.Server.MapPath("Manifest.txt"));
        }
 
        public bool IsReusable {
            get {
                return false;
            }
        }
    }
}
یا می‌توان در یک فایل ASPX به صورتی دستی نوع محتوا را مشخص کرد : 
CACHE MANIFEST

# Version Jesus 3!

CACHE:

index.html
js/Custom.js
js/Utility.js
styles/index.css
styles/kendo.common.min.css
styles/BlueOpal/loading.gif
styles/BlueOpal/slider-h.gif
styles/BlueOpal/slider-v.gif

NETWORK:
*

<%@ Page Language="VB" ContentType="text/cache-manifest"  ResponseEncoding="utf-8" AutoEventWireup="true" CodeFile="manifest.aspx.vb" Inherits="Configuration_manifest" %>
در ASP.NET MVC علاوه بر اینکه می‌توان دستی نوع محتوای Response را مشخص کرد، می‌توان یک ActionResult منحصر به فرد ایجاد کرد. یک نمونه پیاده سازی شده را اینجا مشاهده کنید.
پس از انجام همه‌ی این پیش نیاز‌ها باید فایل cache manifest را به خصیصه‌ی manifest برچسب html ارجاع دهیم. 
<!DOCTYPE html>
<html manifest="/manifest.aspx">
اکنون قسمت‌های مد نظر سایت ما در حالت عدم دسترسی به شبکه نیز قابل استفاده می‌باشد. حتی این ویژگی در حالت برخط صفحات ما با سرعت بالاتری بارگذاری شوند.
خصیصه‌ی manifest تمامی فایل‌های HTML باید مقدار گیرد در غیر این صورت ممکن است صفحات درون نهانگاه قرار نگیرند.  
برای بررسی مرورگرهایی که این ویژگی را پشتیبانی می‌کنند این لینک  را مشاهده کنید.
‫۱۲ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۲ مرداد ۱۳۹۱، ساعت ۰۳:۲۷
سلام صالح پور سلام صالح پور
مطالب
توسعه یک Web API با استفاده از ASP.NET Core و MongoDb (قسمت اول)

در این مقاله قصد داریم یک Api تحت وب را با استفاده از فریم‌ورک ASP.NET Core توسعه دهیم تا عملیات CRUD را بر روی دیتابیس MongoDb که یکی از محبوب‌ترین دیتابیس‌های NoSql است، انجام دهد. قبل از شروع کار باید ویژوال استودیو نسخه‌ی 2019 را نصب داشته باشید؛ به‌طوریکه ورک لود ASP.NET and web development را  هم حتما همراه آن نصب کرده باشید. علاوه بر آن باید .Net Core SDK 3.0+ و دیتابیس MongoDb را هم نصب کنید که می‌توانید آنها را از آدرس‌های زیر دانلود کنید. نگران نصب MongoDb هم نباشید چون نکته خاصی ندارد. 

https://docs.mongodb.com/manual/tutorial/install-mongodb-on-windows/

https://dotnet.microsoft.com/download/dotnet-core

نسخه‌ی جاری MongoDb، 4.4 است که پس از نصب، به صورت پیشفرض در آدرس C:\Program Files\MongoDB قرار می‌گیرد. در مسیر C:\Program Files\MongoDB\Server\4.4\bin فایل‌های اصلی MongoDb قرار دارند و برای تعامل با MongoDb، به این فایل‌ها نیاز خواهیم داشت. پس برای اینکه به راحتی بتوان در هر جای سیستم از طریق پاورشل به این فایل‌ها دسترسی داشته باشید، این مسیر را به Path environment variable ویندوز اضافه کنید.

MongoDb دارای یک بخش اصلی یا اصطلاحا یکdaemon  است که وظیفه‌ی آن، پردازش درخواست‌هایی است که برای کار با داده‌ها صادر می‌شود. در حقیقت همه کارهایی که ما با داده‌ها انجام می‌دهیم مثلا دسترسی به داده‌ها و دستکاری آن‌ها، از طریق این daemon انجام می‌گیرد و پشت صحنه‌ی این daemon، با Storage Engine کار خواهد کرد.  برای اجرای daemon، پاور شل را باز کنید و دستور mongod را وارد کنید. اگر با تنظیمات پیشفرض اجرا کنید، بر روی پورت 27017 بالا آمده و فایل‌های دیتابیس را هم در مسیر C:\data\db قرار می‌دهد. اگر این مسیر را نداشته باشید، با خطا مواجه می‌شوید. یا باید این مسیر را تعریف کنید و یا از سوئیچ dbpath -- استفاده کنید تا مسیر فایل دیتابیس را تغییر دهید. پس پاور شل را باز کنید و دستور زیر را وارد کنید. 

>> mongod --dbpath C:\BooksData
پس از اجرا شدن daemon ، باید از طریق شل mongo که یک شل جاوااسکریپتی است، به آن متصل شویم. از طریق این شل می‌توان کوئری‌ها و دستورات دستکاری داده‌ها را بر روی دیتابیس MongoDb اجرا کنیم. پس یک کنسول پاورشل جدید را باز کرده و دستور زیر را در آن وارد کنید. 
>> mongo
پس از متصل شدن به شل، از طریق دستورuse ، یک دیتابیس را به نام BookstoreDb بسازید. بنابراین دستور زیر را وارد کنید. 

>> use BookstoreDb
توجه کنید اگر از قبل این دیتابیس وجود داشته باشد، از آن استفاده می‌کند و گرنه آن را خواهد ساخت. بعد از اینکه پیغام switched to db BookstoreDb را مشاهده کردید، می‌توانید هر جا که به این دیتابیس نیاز داشته باشید، از دستور db استفاده نمایید که اشاره به دیتابیسی دارد که آن را use کرده‌ایم.

بعد از ساختن دیتابیس، باید یک کالکشن بسازید. کالکشن‌ها را می‌توان معادل جداول، در دیتابیس‌های رابطه‌ای تصور کرد. با دستور createCollection می توان اینکار را انجام داد. برای اینکار دستور زیر را وارد کنید.

>> db.createCollection('Books')
با این دستور، یک کالکشن با نام Books ساخته می‌شود. اگر پیغام { ok" : 1" } را دیدید، مطمئن باشید که کالکشن Books به درستی ساخته شده‌است. در واقع بعد از ساختن اولین کالکشن، دیتابیس ساخته می‌شود. با دستور show dbs می‌توانید دیتابیس‌های ساخته شده را ببینید.

بعد از ساختن کالکشن، می‌خواهیم مقداری دیتا را در آن قرار دهیم. معادل رکورد در دیتابیس‌های رابطه‌ای، در دیتابیس مونگو دی‌بی، Document نام دارد که مانند رکوردهای دیتابیس‌های رابطه‌ای نیست و ساختار و اسکیمای خاصی ندارد؛ یعنی می‌توان هر دیتایی را با هر ساختاری در آن ذخیره کرد. می‌خواهیم دو Document را به کالکشن Books اضافه کنیم. پس دستور زیر را وارد می‌کنیم. توجه کنید داده‌ها با ساختار json وارد می‌شوند.

>> db.Books.insertMany([{'Name':'Design Patterns','Price':54.93,'Category':'Computers','Author':'Ralph Johnson'}, {'Name':'Clean Code','Price':43.15,'Category':'Computers','Author':'Robert C. Martin'}])
بعد از اجرای دستور بالا، نتایج زیر را در خروجی می‌بینید که گویای این مطلب است که دو Document جدید اضافه شده‌است و خود سرور، به هر یک از داکیومنت‌ها، یک شناسه یا آی دی اختصاص داده‌است و Ack درست هم برگشت داده شده‌است که به معنای انجام درست کار است. اگر می‌خواهید خودتان به داکیومنت‌هایی که می‌سازید آی دی بدهید، باید از پراپرتی id_ استفاده نمایید. 
 {
      "acknowledged" : true,
      "insertedIds" : [
         ObjectId("5bfd996f7b8e48dc15ff215d"),
         ObjectId("5bfd996f7b8e48dc15ff215e")
      ]
}
برای اینکه محتویات کالکشنی را مشاهده کنید، دستور زیر را وارد کنید. همانطور که اشاره شد، db، به دیتابیس ساخته شده اشاره دارد؛ Books همان کالکشن‌مان است و با استفاده از متد find می‌توان داده‌های کالکشن را جستجو کرد که در این مثال ما، هیچ فیلتری به آن نداده‌ایم. پس در نتیجه تمام دیتاها را بر می‌گرداند. متد pretty هم داده‌های برگشتی را در یک ساختار مرتب نمایش می‌دهد. 
>> db.Books.find().pretty()
و خروجی زیر را مشاهده خواهید کرد 
 {
      "_id" : ObjectId("5bfd996f7b8e48dc15ff215d"),
      "Name" : "Design Patterns",
      "Price" : 54.93,
      "Category" : "Computers",
      "Author" : "Ralph Johnson"
},
{
      "_id" : ObjectId("5bfd996f7b8e48dc15ff215e"),
      "Name" : "Clean Code",
      "Price" : 43.15,
      "Category" : "Computers",
      "Author" : "Robert C. Martin"
}
حالا دیتابیس ما آماده شده‌است. در بخش‌های بعدی با استفاده از فریم ورک   ASP.NET Core Web Api  ، Api هایی خواهیم نوشت که داده‌های این دیتابیس را به بیرون ارائه خواهد داد. 

‫۳ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۳ دی ۱۳۹۹، ساعت ۲۰:۲۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
خواندنی‌های 17 مرداد


اس کیوال سرور

اس کیوال لایت

توسعه وب

دات نت فریم ورک

دلفی

سی و مشتقات

متفرقه

محیط‌های مجتمع توسعه

مسایل انسانی، اجتماعی و مدیریتی برنامه نویسی

ویندوز

‫۱۵ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۱۷ مرداد ۱۳۸۸، ساعت ۱۳:۲۹