.NET Tips | جستجوها: نتایج مشابه «Postable»، صفحه: ۱۶

نظرات مطالب

معرفی System.Text.Json در NET Core 3.0.

یک نکته‌ی تکمیلی: خروجی یونیکد در JSON نهایی

اگر مقادیر خواص شما دارای حروف یونیکد باشند، در خروجی نهایی ارائه شده، این حروف escape می‌شوند. یعنی به صورت برای مثال u003E\ نمایش داده خواهند شد. البته این مساله هیچ تاثیری را بر روی تبدیل این خروجی JSON، به شیء ابتدایی ندارد. فقط هدف آن‌ها بالا بردن امنیت قطعه string تولید شده جهت «درج خام» آن در یک صفحه‌است. برای نمونه اگر قصد ندارید این رشته‌ی نهایی JSON تولید شده را در بین تگ‌های <script> یک صفحه‌ی HTML به صورت مستقیما قرار دهید، می‌توانید این escape پیش‌فرض را غیرفعال کنید:

options = new JsonSerializerOptions
{
    Encoder = JavaScriptEncoder.UnsafeRelaxedJsonEscaping,
    WriteIndented = true
};
jsonString = JsonSerializer.Serialize(weatherForecast, options);

و یا حتی اگر می‌خواهید باز هم یکسری حروف خاص ASCII را به صورت escape شده داشته باشید، اما حروف یونیکد را به صورت معمولی مشاهده کنید، می‌توانید از روش زیر استفاده کنید:

var options = new JsonSerializerOptions
{
    Encoder = JavaScriptEncoder.Create(UnicodeRanges.All)
};

‫۳ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۴۲

وحید نصیری

مطالب

Blazor 5x - قسمت 15 - کار با فرم‌ها - بخش 3 - ویرایش اطلاعات

در قسمت قبل، ویژگی‌های ثبت اطلاعات یک اتاق جدید و سپس نمایش لیست آن‌ها را تکمیل کردیم. در این قسمت می‌خواهیم امکان ویرایش آن‌ها را نیز اضافه کنیم.

افزودن دکمه‌ی ویرایش، به رکوردهای لیست اتاق‌ها و نمایش جزئیات رکورد در حال ویرایش

تا اینجا کامپوننت Pages\HotelRoom\HotelRoomUpsert.razor دارای یک چنین مسیریابی است:

@page "/hotel-room/create"

در ادامه می‌خواهیم اگر کاربری برای مثال به آدرس hotel-room/edit/1 مراجعه کرد، اطلاعات رکورد متناظر با آن نمایش داده شود؛ تا بتواند آن‌ها را ویرایش کند. یعنی می‌خواهیم از همین صفحه، هم برای ویرایش اطلاعات موجود و هم برای ثبت اطلاعات جدید استفاده کنیم. بنابراین نیاز به تعریف مسیریابی دومی در کامپوننت HotelRoomUpsert وجود دارد:

@page "/hotel-room/create"
@page "/hotel-room/edit/{Id:int}"

در اینجا مسیریابی دوم تعریف شده، یک پارامتر مقید شده‌ی به نوع int را انتظار دارد. مزیت این مقید سازی، نمایش خودکار صفحه‌ی «یافت نشد» تعریف شده‌ی در فایل BlazorServer.App\App.razor، با ورود اطلاعاتی غیر عددی است. مسیریابی اول، برای ثبت اطلاعات مورد استفاده قرار می‌گیرد و مسیریابی دوم، برای ویرایش اطلاعات.
پس از تعریف مسیریابی دریافت پارامتر Id رکورد در حال ویرایش، نحوه‌ی واکنش نشان دادن به آن در کامپوننت HotelRoomUpsert.razor به صورت زیر است:

@code
{
    // ...

    [Parameter] public int? Id { get; set; }

    protected override async Task OnInitializedAsync()
    {
        if (Id.HasValue)
        {
            // Update Mode
            Title = "Update";
            HotelRoomModel = await HotelRoomService.GetHotelRoomAsync(Id.Value);
        }
        else
        {
            // Create Mode
            HotelRoomModel = new HotelRoomDTO();
        }
    }

    // ...
}

- در اینجا پارامتر عددی Id مسیریابی را از نوع nullable تعریف کرده‌ایم. علت اینجا است که اگر کاربر با مسیریابی اول تعریف شده، به این کامپوننت برسد، یعنی قصد ثبت اطلاعات جدیدی را دارد. بنابراین ذکر Id، اختیاری است.
- سپس می‌خواهیم در زمان بارگذاری کامپوننت جاری، اگر مقدار Id، تنظیم شده بود، تمام فیلدهای فرم متصل به شیء HotelRoomModel را به صورت خودکار بر اساس اطلاعات رکورد متناظر با آن در بانک اطلاعاتی، مقدار دهی اولیه کنیم.

<EditForm Model="HotelRoomModel" OnValidSubmit="HandleHotelRoomUpsert">

چون فرم جاری توسط کامپوننت EditForm تعریف شده‌است و مدل آن به HotelRoomModel متصل است، بر اساس two-way binding‌های تعریف شده‌ی در اینجا، اگر مقدار Model را به روز رسانی کنیم، به صورت خودکار تمام فیلدهای متصل به آن نیز مقدار دهی اولیه خواهند شد.
کار مقدار دهی اولیه‌ی فیلدهای یک کامپوننت نیز باید در روال رویداد گردان OnInitializedAsync انجام شود که نمونه‌ای از آن را در کدهای فوق مشاهده می‌کنید. در این مثال اگر Id مقدار داشته باشد، مقدار آن‌را به متد GetHotelRoomAsync ارسال کرده و سپس شیء DTO دریافتی از آن‌را به مدل فرم انتساب می‌دهیم تا فرم ویرایشی، قابل استفاده شود:

در ادامه برای ساده سازی رسیدن به مسیرهایی مانند hotel-room/edit/1، به کامپوننت Pages\HotelRoom\HotelRoomList.razor مراجعه کرده و در همان ردیفی که اطلاعات رکورد یک اتاق را نمایش می‌دهیم، لینکی را نیز به صفحه‌ی ویرایش آن، اضافه می‌کنیم:

<tr>
    <td>@room.Name</td>
    <td>@room.Occupancy</td>
    <td>@room.RegularRate.ToString("c")</td>
    <td>@room.SqFt</td>
    <td>
        <NavLink href="@($"hotel-room/edit/{room.Id}")" class="btn btn-primary">Edit</NavLink>
    </td>
</tr>

برای این منظور فقط کافی است در جائیکه tr هر رکورد رندر می‌شود، یک td مخصوص NavLink منتهی به hotel-room/edit/{room.Id} را نیز تعریف کنیم:

مدیریت ثبت اطلاعات ویرایش شده‌ی یک اتاق، در بانک اطلاعاتی

در حین تکمیل این قسمت می‌خواهیم پیام‌هایی مانند موفقیت آمیز بودن عملیات را نیز به کاربر نمایش دهیم. به همین جهت مراحل «Blazor 5x - قسمت یازدهم - مبانی Blazor - بخش 8 - کار با جاوا اسکریپت» را برای افزودن کتابخانه‌ی معروف جاوا اسکریپتی Toastr طی می‌کنیم که شامل این قسمت‌ها است:
- دریافت و نصب بسته‌های jquery و toastr
- اصلاح فایل Pages\_Host.cshtml برای افزودن مداخل فایل‌های CSS و JS بسته‌های نصب شده
- تعریف فایل جدید wwwroot\js\common.js برای سادگی کار با توابع جاوا اسکریپتی toastr و افزودن مدخل آن به فایل Pages\_Host.cshtml
- تعریف متدهای الحاقی JSRuntimeExtensions ، جهت کاهش کدهای تکراری فراخوانی متدهای toastr و افزودن فضای نام آن به فایل Imports.razor_

جزئیات این موارد را در قسمت یازدهم این سری می‌توانید مطالعه کنید و از تکرار آن‌ها در اینجا صرفنظر می‌شود. همچنین کدهای تکمیل شده‌ی این قسمت را از انتهای مطلب جاری نیز می‌توانید دریافت کنید.

همچنین پیش از تکمیل ادامه‌ی کدهای ویرایش اطلاعات، نیاز است متد IsRoomUniqueAsync را به صورت زیر اصلاح کنیم:

namespace BlazorServer.Services
{
    public interface IHotelRoomService
    {
        Task<bool> IsRoomUniqueAsync(string name, int roomId);

        // ...
    }
}

namespace BlazorServer.Services
{
    public class HotelRoomService : IHotelRoomService
    {
        // ...
 
        public Task<bool> IsRoomUniqueAsync(string name, int roomId)
        {
            if (roomId == 0)
            {
                // Create Mode
                return _dbContext.HotelRooms
                                .ProjectTo<HotelRoomDTO>(_mapperConfiguration)
                                .AnyAsync(x => x.Name != name);
            }
            else
            {
                // Edit Mode
                return _dbContext.HotelRooms
                                .ProjectTo<HotelRoomDTO>(_mapperConfiguration)
                                .AnyAsync(x => x.Name != name && x.Id != roomId);
            }
        }
    }
}

پیشتر در قست 13، بررسی منحصربفرد بودن نام اتاق، از طریق بررسی وجود نام آن در بانک اطلاعاتی صورت می‌گرفت. اینکار در حین ثبت اطلاعات یک رکورد جدید (Id==0) مشکلی را ایجاد نمی‌کند. اما اگر در حال ویرایش اطلاعات باشیم، چون این نام پیشتر ثبت شده‌است، پیام تکراری بودن نام اتاق را دریافت می‌کنیم؛ حتی اگر در اینجا نام اتاق در حال ویرایش را تغییر نداده باشیم و همان نام قبلی باشد. به همین جهت نیاز است در حالت ویرایش اطلاعات، اگر نامی در سایر رکوردها و نه رکوردی با Id مساوی فرم در حال ویرایش، با نام جدید یکی بود، آنگاه آن نام را به صورت تکراری گزارش دهیم که نمونه‌ای از آن‌را در اینجا مشاهده می‌کنید.

اکنون متد HandleHotelRoomUpsert کامپوننت Pages\HotelRoom\HotelRoomUpsert.razor جهت مدیریت ثبت و ویرایش اطلاعات به صورت زیر تغییر می‌کند:

// ...
@inject IJSRuntime JsRuntime


@code
{
   // ...

    private async Task HandleHotelRoomUpsert()
    {
        var isRoomUnique = await HotelRoomService.IsRoomUniqueAsync(HotelRoomModel.Name, HotelRoomModel.Id);
        if (!isRoomUnique)
        {
            await JsRuntime.ToastrError($"The room name: `{HotelRoomModel.Name}` already exists.");
            return;
        }

        if (HotelRoomModel.Id != 0 && Title == "Update")
        {
            // Update Mode
            var updateResult = await HotelRoomService.UpdateHotelRoomAsync(HotelRoomModel.Id, HotelRoomModel);
            await JsRuntime.ToastrSuccess($"The `{HotelRoomModel.Name}` updated successfully.");
        }
        else
        {
            // Create Mode
            var createResult = await HotelRoomService.CreateHotelRoomAsync(HotelRoomModel);
            await JsRuntime.ToastrSuccess($"The `{HotelRoomModel.Name}` created successfully.");
        }

        NavigationManager.NavigateTo("hotel-room");
    }
}

- در ابتدا چون می‌خواهیم پیام‌هایی را توسط Toastr نمایش دهیم، سرویس IJSRuntime را به کامپوننت جاری تزریق کرده‌ایم که این سرویس، امکان دسترسی به متدهای الحاقی ToastrError و ToastrSuccess تعریف شده‌ی در فایل Utils\JSRuntimeExtensions.cs را می‌دهد (کدهای آن در قسمت 11 ارائه شدند).
- در ابتدا عدم تکراری بودن نام اتاق بررسی می‌شود:

- در آخر بر اساس Id مدل فرم، حالت ویرایش و یا ثبت اطلاعات را تشخیص می‌دهیم. البته Id مدل فرم، در حالت ثبت اطلاعات نیز صفر است؛ به علت فراخوانی ()HotelRoomModel = new HotelRoomDTO که سبب مقدار دهی Id آن با عدد پیش‌فرض صفر می‌شود. بنابراین صرفا بررسی Id مدل، کافی نیست و برای مثال می‌توان عنوان تنظیم شده‌ی در متد OnInitializedAsync را نیز بررسی کرد.
- پس از تشخیص حالت ویرایش و یا ثبت، یکی از متدهای متناظر HotelRoom Service را مانند UpdateHotelRoomAsync و یا CreateHotelRoomAsync فراخوانی کرده و سپس پیامی را به کاربر نمایش داده و او را به صفحه‌ی نمایش لیست اتاق‌ها، هدایت می‌کنیم:

کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-15.zip

‫۳ سال و ۶ ماه قبل، پنجشنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۵:۴۰

وحید نصیری

مطالب

sp_send_dbmail و ارسال ایمیل فارسی

نکته‌ی کوچکی در مورد ارسال ایمیل فارسی توسط رویه ذخیره شده سیستمی sp_send_dbmail اس کیوال سرور وجود دارد که شبیه به insert داده‌های فارسی در دیتابیسی است که پس از ثبت، به صورت ؟؟؟ ذخیره می‌شوند. (این مورد با تنظیم collation تقریبا قابل حل است)
اگر هنگام ثبت، collation عربی یا فارسی (در اس کیوال سرور 2008) انتخاب شود، مشکلی در ثبت نخواهد بود.
اگر به collation اهمیت نمی‌دهید باید اس کیوال سرور را مجبور کرد که داده را یونیکد ذخیره کند و اینکار با اضافه کردن یک N به ابتدای رشته صورت می‌گیرد و همچنین انتخاب نوع داده‌های n دار مانند nvarchar و امثال آن (n در اینجا به معنای national و اجبار آن می‌باشد):


Insert into tblTest(f1,f2) values(1,N'متن فارسی')

دقیقا همین نکته هم درباره‌ی ارسال ایمیل از طریق اس کیوال سرور صادق است. اگر N به ابتدای رشته اضافه نشود، رشته ارسالی را با فرمت ANSI ارسال می‌کند و داده‌های یونیکد متن تخریب خواهند شد؛ مثلا چیزی شبیه به حالت زیر:


<div align="center"><table border="1" width="95%" dir="rtl" cellspacing="0" cellpadding="0"  style="font-family: Tahoma; font-size: 8pt" bordercolor="#660066"><tr><td bgcolor="#FFF9FF"><blockquote><p align="justify"><br>????? ????? ?<br>???? ???? ? ????? ?????? ??? ?? ????? ????? ?????. ???? ??? ???? ???? ????? ????? ????? ????? ????? ??? ??? ???? ???? ?????? ? ???? ?? ????? ???? ???? ??? ????? ??????.<br>???? ??? ????? ???? ?? ?????? ???? ????? ?????? ????? ? ?? ???? ???????? ????? ???? ???? ???? ?????? ???? ???? ??? ?? ????? ????.</blockquote></td></tr></table></div>

این مشکل به صورت زیر قابل حل است:


DECLARE @msg NVARCHAR(max)
SET @msg=N'متن فارسی'

برای ردگیری وضعیت ایمیل‌های ارسالی هم می‌توان از کوئری‌های زیر استفاده نمود:


SELECT * from sysmail_allitems
SELECT * from sysmail_faileditems
SELECT * from sysmail_event_log

‫۱۵ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۷ اردیبهشت ۱۳۸۸، ساعت ۱۸:۲۶

بهار یگانه

بازخوردهای پروژه‌ها

خطا هنگام ایجاد هدر سفارشی با html

من میخواستم بااستفاده از html هدرم رو طراحی کنم ولی با خطاهای زیر روبرو میشم :

[0] = {"Object reference not set to an instance of an object."}
[1] = {"The document has no pages."}

نمیدونم چون که نگارش پایین این کتابخانه رو استفاده میکنم این مشکل بوجود میاد یا نه؟

کدهای من :

PdfReport pdfrpt = new PdfReport();
                pdfrpt.DocumentPreferences(doc =>
                {
                    doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft);
                    doc.Orientation(PageOrientation.Portrait);
                    doc.PageSize(PdfPageSize.A4);
                    doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Hovze", Application = "PdfRpt", Keywords = "Report", Subject = "Test Rpt", Title = "Report" });
                    doc.Compression(new CompressionSettings
                    {
                        EnableCompression = true,
                        EnableFullCompression = true
                    });
                    doc.PrintingPreferences(new PrintingPreferences
                    {
                        ShowPrintDialogAutomatically = true
                    });
                })
                .DefaultFonts(fonts =>
                {
                    fonts.Path(fontPath + "\\BNAZANIN.ttf", fontPath + "\\BNAZNNBD.ttf");
                    fonts.Size(13);
                })
                .PagesFooter(footer =>
                {
                    footer.DefaultFooter(PersianDate.ToPersianDateTime(DateTime.Now, "/", false, false));
                })
                .PagesHeader(header =>
                {
                    
                    header.HtmlHeader(rptheader =>
                    {
                        rptheader.PageHeaderProperties(new HeaderBasicProperties
                        {
                            RunDirection = PdfRunDirection.RightToLeft,
                            ShowBorder = true
                        });
                        rptheader.AddPageHeader(pageHeader =>
                        {
                            var message = "باسمه تعالی " + "</br>" + "حوزه علمیه امیر المومنین (ع) - معاونت آموزش - کارنامه تحصیلی طلبه";
                            var image = string.Format("<img src='{0}' />", imgPath);
                            return string.Format(@"<table style='width: 100%;font-size:9pt;font-family:BNAZANIN;'>
            <tr>
            <td align='center'>{0}</td>
            </tr>
            <tr>
            <td align='center'><b>{1}</b></td>
            </tr>
            <tr>
            <td align='center'>{2}</td>
            </tr>
                </table>", image, message, " تاریخ  " + PersianDate.ToPersianDateTime(DateTime.Now.Date, "/", false));
                        });

                    });
                })
                .MainTableTemplate(template =>
                {
                    template.BasicTemplate(BasicTemplate.SilverTemplate);
                })
                .MainTablePreferences(table =>
                {
                    table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative);
                    table.NumberOfDataRowsPerPage(0);
                    table.GroupsPreferences(new GroupsPreferences
                    {
                        GroupType = GroupType.HideGroupingColumns,
                        RepeatHeaderRowPerGroup = true,
                        ShowOneGroupPerPage = true,
                        SpacingBeforeAllGroupsSummary = 10f,
                    });
                })
                .MainTableDataSource(dataSource =>
                {
                    dataSource.DataTable(dt);
                })
                .MainTableSummarySettings(summarySettings =>
                {
                    summarySettings.PreviousPageSummarySettings("نقل از صفحه قبل");
                })
                .MainTableColumns(columns =>
                {
                    columns.AddColumn(column =>
                    {
                        column.PropertyName("سال");
                        column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Center);
                        column.IsVisible(true);
                        column.Order(0);
                        column.Width(2);
                        column.HeaderCell("سال تحصیلی");
                    });
                    columns.AddColumn(column =>
                    {
                        column.PropertyName("نیمسال");
                        column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left);
                        column.IsVisible(true);
                        column.Order(1);
                        column.Width(1);
                        column.HeaderCell("نیمسال");
                       
                    });
                    columns.AddColumn(column =>
                    {
                        column.PropertyName("پایه");
                        column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left);
                        column.IsVisible(true);
                        column.Order(2);
                        column.Width(1);
                        column.HeaderCell("پایه");
                    });
                    columns.AddColumn(column =>
                    {
                        column.PropertyName("درس");
                        column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left);
                        column.IsVisible(true);
                        column.Order(3);
                        column.Width(1);
                        column.HeaderCell("درس");
                    });
                    for (int i = 6; i < countScore + 6; i++)
                    {
                            columns.AddColumn(column =>
                        {
                            column.PropertyName(dt.Columns[i].ToString());
                            column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left);
                            column.IsVisible(true);
                            column.Order(i - 2);
                            column.Width(1);
                            column.HeaderCell(dtTitle.Rows[0][i - 5].ToString());
                        });
                     
                    }
                    
                    columns.AddColumn(column =>
                    {
                        column.PropertyName("FinalScore1");
                        column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left);
                        column.IsVisible(true);
                        column.Order(countScore + 4);
                        column.Width(1);
                        column.HeaderCell("نمره نهایی");
                    });
                    columns.AddColumn(column =>
                    {
                        column.PropertyName("t_term1");
                        column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left);
                        column.IsVisible(true);
                        column.Order(countScore+5);
                        column.Width(1);
                        column.HeaderCell("نمره تجدیدی");
                    });
                    columns.AddColumn(column =>
                    {
                        column.PropertyName("t_term11");
                        column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left);
                        column.IsVisible(true);
                        column.Order(countScore + 6);
                        column.Width(1);
                        column.HeaderCell("نمره استادیاری");
                    });
                   
                   
                    columns.AddColumn(column =>
                    {
                        column.PropertyName("tabestan1");
                        column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left);
                        column.IsVisible(true);
                        column.Order(countScore + 10);
                        column.Width(1);
                        column.HeaderCell("نمره تابستان");
                    });
                    
                    columns.AddColumn(column =>
                    {
                        column.PropertyName("viewTermic");
                        column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left);
                        column.IsVisible(true);
                        column.Order(countScore + 11);
                        column.Width(1);
                        column.HeaderCell("ترم نمایشی");
                    });
                    columns.AddColumn(column =>
                    {
                        column.PropertyName("Ghabol");
                        column.CellsHorizontalAlignment(PdfRpt.Core.Contracts.HorizontalAlignment.Left);
                        column.IsVisible(true);
                        column.Order(countScore + 12);
                        column.Width(1);
                        column.HeaderCell("قبول");
                    });
                });
               

                return  pdfrpt.MainTableEvents(events =>
                   {
                       events.DataSourceIsEmpty(message: "داده ای برای نمایش وجو د ندارد");
                       events.MainTableAdded(args =>
                       {
                           var taxTable = new PdfPTable(1);  // Create a clone of the MainTable's structure
                           taxTable.RunDirection = 3;
                           //taxTable.SetWidths(new float[] { 3, 3, 3 });
                           taxTable.WidthPercentage = 100f;
                           taxTable.SpacingBefore = 10f;

                           taxTable.AddSimpleRow(
                               (data, cellProperties) =>
                               {
                                   data.Value = "مهر و امضای مدیر";
                                   cellProperties.ShowBorder = false;
                                   cellProperties.HorizontalAlignment = HorizontalAlignment.Left;
                                   cellProperties.PdfFont = args.PdfFont;
                               });
                           args.PdfDoc.Add(taxTable);
                       });
                   })
                .Export(export =>
                {
                    // export.ToExcel();
                })
                .Generate(data => data.AsPdfFile(fo.Name));
               
            }

‫۶ سال و ۹ ماه قبل، جمعه ۲۹ دی ۱۳۹۶، ساعت ۲۰:۰۳

وحید نصیری

مطالب

ASP.NET MVC #8

معرفی HTML Helpers

یک HTML Helper تنها یک متد است که رشته‌ای را بر می‌گرداند و این رشته می‌تواند حاوی هر نوع محتوای دلخواهی باشد. برای مثال می‌توان از HTML Helpers برای رندر تگ‌های HTML، مانند img و input استفاده کرد. یا به کمک HTML Helpers می‌توان ساختارهای پیچیده‌تری مانند نمایش لیستی از اطلاعات دریافت شده از بانک اطلاعاتی را پیاده سازی کرد. به این ترتیب حجم کدهای تکراری تولید رابط کاربری در Viewهای برنامه‌های ASP.NET MVC به شدت کاهش خواهد یافت، به همراه قابلیت استفاده مجدد از متدهای الحاقی HTML Helpers در برنامه‌های دیگر.
HTML Helpers در ASP.NET MVC معادل کنترل‌های ASP.NET Web forms هستند اما نسبت به آن‌ها بسیار سبک‌تر می‌باشند؛ برای مثال به همراه ViewState و همچنین Event model نیستند.
ASP.NET MVC به همراه تعدادی متد HTML Helper توکار است و برای دسترسی به آن‌ها شیء Html که وهله‌ای از کلاس توکار HtmlHelper می‌باشد، در تمام Viewها قابل استفاده است.

نحوه ایجاد یک HTML Helper سفارشی

از دات نت سه و نیم به بعد امکان توسعه اشیاء توکار فریم ورک، به کمک متدهای الحاقی (extension methods) میسر شده است. برای نوشتن یک HTML Helper نیز باید همین شیوه عمل کرد و کلاس HtmlHelper را توسعه داد. در ادامه قصد داریم یک HTML Helper را جهت رندر تگ label در صفحه ایجاد کنیم. برای این منظور پوشه‌ی جدیدی به نام Helper را به پروژه اضافه نمائید (جهت نظم بیشتر). سپس کلاس زیر را به آن اضافه کنید:

using System;
using System.Web.Mvc;

namespace MvcApplication4.Helpers
{
    public static class LabelExtensions
    {
        public static string MyLabel(this HtmlHelper helper, string target, string text)
        {
            return string.Format("<label for='{0}'>{1}</label>", target, text);
        }
    }
}

همانطور که ملاحظه می‌کنید متد Label به شکل یک متد الحاقی توسعه دهنده کلاس HtmlHelper که تنها یک رشته را بر می‌گرداند، تعریف شده است. اکنون برای استفاده از این متد در View دلخواهی خواهیم داشت:

@using MvcApplication4.Helpers
@{
    ViewBag.Title = "Index";
}

<h2>Index</h2>

@Html.MyLabel("firstName", "First Name:")

ابتدا فضای نام مرتبط با متد الحاقی باید پیوست شود و سپس از طریق شیء Html می‌توان به این متد الحاقی دسترسی پیدا کرد. اگر برنامه را اجرا کنید، این خروجی را مشاهده خواهیم کرد. چرا؟

Index
<label for='firstName'>First Name:</label>

علت این است که Razor، اطلاعات را Html encoded به مرورگر تحویل می‌دهد. برای تغییر این رویه باید اندکی متد الحاقی تعریف شده را تغییر داد:

using System.Web.Mvc;

namespace MvcApplication4.Helpers
{
    public static class LabelExtensions
    {
        public static MvcHtmlString MyLabel(this HtmlHelper helper, string target, string text)
        {
            return MvcHtmlString.Create(string.Format("<label for='{0}'>{1}</label>", target, text));
        }
    }
}

تنها تغییر صورت گرفته، استفاده از MvcHtmlString بجای string معمولی است تا Razor آن‌را encode نکند.

تعریف HTML Helpers سفارشی به صورت عمومی:

می‌توان فضای نام MvcApplication4.Helpers این مثال را عمومی کرد. یعنی بجای اینکه بخواهیم در هر View آن‌را ابتدا تعریف کنیم، یکبار آن‌را همانند تعاریف اصلی یک برنامه ASP.NET MVC، عمومی معرفی می‌کنیم. برای این منظور فایل web.config موجود در پوشه Views را باز کنید (و نه فایل web.config قرار گرفته در ریشه اصلی برنامه). سپس فضای نام مورد نظر را در قسمت namespaces صفحات اضافه نمائید:

<pages pageBaseType="System.Web.Mvc.WebViewPage">
      <namespaces>
        <add namespace="System.Web.Mvc" />
        <add namespace="System.Web.Mvc.Ajax" />
        <add namespace="System.Web.Mvc.Html" />
        <add namespace="System.Web.Routing" />
        <add namespace="MvcApplication4.Helpers"/>
      </namespaces>

به این ترتیب متدهای الحاقی تعریف شده در فضای نام MvcApplication4.Helpers،‌ در تمام Viewهای برنامه در دسترس خواهند بود.

استفاده از کلاس TagBuilder برای تولید HTML Helpers سفارشی:

using System.Web.Mvc;

namespace MvcApplication4.Helpers
{
    public static class LabelExtensions
    {
        public static MvcHtmlString MyNewLabel(this HtmlHelper helper, string target, string text)
        {
            var labelTag = new TagBuilder("label");
            labelTag.MergeAttribute("for", target);
            labelTag.InnerHtml = text;
            return MvcHtmlString.Create(labelTag.ToString());
        }
    }
}

در فضای نام System.Web.Mvc، کلاسی وجود دارد به نام TagBuilder که کار تولید تگ‌های HTML، مقدار دهی ویژگی‌ها و خواص آن‌ها را بسیار ساده می‌کند و روش توصیه شده‌ای است برای تولید متدهای HTML Helper. یک نمونه از کاربرد آن‌را برای بازنویسی متد MyLabel ذکر شده در اینجا ملاحظه می‌کنید.
شبیه به همین کلاس، کلاس دیگری به نام HtmlTextWriter در فضای نام System.Web.UI برای انجام اینگونه کارها وجود دارد.

نوشتن HTML Helpers ویژه، به کمک امکانات Razor

نوع دیگری از این متدهای کمکی، Declarative HTML Helpers نام دارند. از این جهت هم Declarative نامیده شده‌اند که مستقیما درون فایل‌های cshtml یا vbhtml به کمک امکانات Razor قابل تعریف هستند. تولید این نوع متدهای کمکی به این شکل نسبت به مثلا روش TagBuilder ساده‌تر است،‌ چون توسط Razor به سادگی و به نحو طبیعی‌تری می‌توان تگ‌های HTML و کدهای مورد نظر را با هم ترکیب کرد (این رفتار طبیعی و روان، یکی از اهداف Razor است).
به عنوان مثال، تعاریف همان کلاس‌های Product و Products قسمت قبل (قسمت هفتم) را در نظر بگیرید. با همان کنترلر و View ایی که ذکر شد.
سپس برای تعریف این نوع خاص از HTML Helpers/Razor Helpers باید به این نحو عمل کرد:
الف) در ریشه پروژه یا سایت، پوشه‌ی جدیدی به نام App_Code ایجاد کنید (دقیقا به همین نام. این پوشه، جزو پوشه‌های ویژه ASP.NET است).
ب) بر روی این پوشه کلیک راست کرده و گزینه Add|New Item را انتخاب کنید.
ج) در صفحه باز شده، MVC 3 Partial Page/Razor را یافته و مثلا نام ProductsList.cshtml را وارد کرده و این فایل را اضافه کنید.
د) محتوای این فایل جدید را به نحو زیر تغییر دهید:

@using MvcApplication4.Models
@helper GetProductsList(List<Product> products)
{
    <ul>
        @foreach (var item in products)
        {
            <li>@item.Name ($@item.Price)</li>
        }
    </ul>
}

در اینجا نحوه تعریف یک helper method مخصوص Razor را مشاهده می‌کنید که با کلمه @helper شروع شده است. مابقی آن هم ترکیب آشنای code و markup هستند که به کمک امکانات Razor به این شکل روان میسر شده است.
اکنون اگر Viewایی بخواهد از این اطلاعات استفاده کند تنها کافی است به نحو زیر عمل نماید:

@model List<MvcApplication4.Models.Product>
@{
    ViewBag.Title = "Index";
}

<h2>Index</h2>

@ProductsList.GetProductsList(@Model)

ابتدا نام فایل ذکر شده بعد نام متد کمکی تعریف شده در آن. Model هم در اینجا به لیستی از محصولات اشاره می‌کند.
همچنین چون در پوشه app_code قرار گرفته، تمام Viewها به اطلاعات آن دسترسی خواهند داشت. علت هم این است که ASP.NET به صورت خودکار محتوای این پوشه ویژه را همواره کامپایل می‌کند و در اختیار برنامه قرار می‌دهد.
به علاوه در این فایل ProductsList.cshtml، باز هم می‌توان متدهای helper دیگری را اضافه کرد و از این بابت محدودیتی ندارد. همچنین می‌توان این متد helper را مستقیما داخل یک View هم تعریف کرد. بدیهی است در این حالت قابلیت استفاده مجدد از آن‌را به همراه داشتن Viewهایی تمیز و کم حجم، از دست خواهیم داد.

جهت تکمیل بحث
Turn your Razor helpers into reusable libraries

‫۱۲ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۱۴ فروردین ۱۳۹۱، ساعت ۰۲:۴۰

علی یگانه مقدم

مطالب

آشنایی با فریمورک الکترون Electron

فریمورک الکترون، ساخته شده توسط Github، مدتی است سر و صدای زیادی به پا کرده است و شرکت‌های بزرگی در حال استفاده‌ی از این فریمورک در برنامه‌های دسکتاپ خود هستند که Microsoft Visual Studio Code یکی از آنهاست. الکترون از چند لحاظ مورد لطف جامعه‌ی برنامه نویسان قرار گرفته است که تعدادی از علل آن را بررسی می‌کنیم:

ساخت برنامه‌های دسکتاپ به صورت چندسکویی (ویندوز، لینوکس، مک)
استفاده از HTML,CSS,JavaScript که طراحان وب در این زمینه با آن به آسانی ارتباط برقرار می‌کنند.
قابلیت استفاده از کتابخانه‌های قدرتمند تحت وب چون Bootstrap,Jquery,Angular Js و ...
متن باز و رایگان است.

برای راه اندازی الکترون نیاز است که یکی از بسته‌های Node.js یا IO.js را نصب نمایید تا از طریق مخزن npm نسبت به نصب آن اقدام کنیم. محیط کنسول آن را باز میکنیم و مشغول نوشتن می‌شویم. ابتدا از طریق npm در دایرکتوری پروژه، فایل package.json را ایجاد می‌کنیم. بدین منظور دستور زیر را در کنسول وارد می‌کنیم:

D:\electron\test1>npm init

تعدادی سوال از شما میکند و بر اساس پاسخ‌هایتان فایل package.json را می‌سازد که فعلا می‌توانید وارد نکنید و بعدا طبق میلتان آن را ویرایش کنید. بعد از آن نیاز است الکترون را داخل این دایرکتوری نصب کنیم تا در لیست وابستگی‌های (Dependencies) فایل Package.json قرار بگیرد. برای نصب آن لازم است دستور زیر وارد کنید:

npm i electron-prebuilt --save-dev

دستور بالا با فلگ save یا s، باعث می‌شود نسخه‌ی prebuilt الکترون به عنوان یکی از وابستگی‌ها، به سیستم اضافه شود و فلگ dev اعلام می‌دارد که بسته‌ی الکترون را در وابستگی‌های توسعه و دیباگینگ قرار بده.

لازم است در اینجا توضیحی کوتاه در مورد انواع وابستگی‌ها داشته باشیم:

Dependencies این نوع از وابستگی‌ها، بسته‌هایی را نصب میکنند که شما از آن‌ها در کدهایتان استفاده می‌کنید و در آینده به همراه پروژه کمپایل می‌شوند. به طور خودکار وقتی بسته‌ای را به عنوان وابستگی معرفی میکنید، npm وابسته‌های آن بسته را به صورت درختی بررسی می‌کند و آن‌ها را هم نصب میکند.

DevDependencies : این نوع از وابستگی‌های برای کارهای دیباگینگ و ... است؛ مثل آزمون واحد و ... که نیازی نیست در کامپایل نهایی لحاظ گردند. اگر این نوع کتابخانه‌ها را به جای devdependencies به dependencies ارسال کنید، اتفاق خاصی نمی‌افتد. ولی در حجم برنامه‌ی نهایی شما تاثیرگذار خواهند بود.

PeerDependencies: این نوع وابستگی‌ها برای معرفی بسته‌هایی استفاده می‌شوند که در پلاگین‌هایی که استفاده می‌کنید تاثیر دارند. ممکن است پلاگینی نیاز به استفاده‌ی از یک بسته را دارد، ولی آن را در کد، Require نکرده باشد (در مورد Require بعدا صحبت می‌کنیم). ولی برای اجرا نیاز به این بسته دارد. به همین دلیل از نسخه‌ی 3 به بعد، به شما هشدار میدهد که این بسته‌ها را نیز لحاظ کنید (تا نسخه‌ی npm2 به طور خودکار نصب می‌شد). همچنین نسخه بندی این وابستگی‌ها را نیز در نظر می‌گیرد. این حالت را می‌توانید مانند پلاگین‌های جی‌کوئری تصور کنید که نیاز است قبل از آن‌ها، کتابخانه‌ی جی‌کوئری صدا زده شود؛ در صورتی که در خود پلاگین، جی کوئری صدا زده نشده است.

ویرایشگر اتم

قبل از اینکه بخواهیم کدنویسی با هر زبانی را آغاز کنیم، عموما یک ادیتور مناسب را برای کارمان بر می‌گزینیم. الکترون نیازی به ادیتور خاصی ندارد و از Notepad گرفته تا هر ادیتور قدرتمند دیگری را می‌توانید استفاده کنید. ولی ادیتور اتم Atom که توسط خود الکترون هم تولید شده است، برای استفاده رایج است. ویژوال استودیو هم در این زمینه بسیار خوب و قدرتمند ظاهر شده است و حاوی Intellisense هوشمندی است.

این ادیتور که با ظاهری جذاب، توسط تیم گیت هاب تولید شده است، یک ویرایشگر متن باز با قابلیت توسعه و تغییر پذیری بالاست و از بسته‌های Node.js پشتیانی میکند و به صورت داخلی مجهز به سیستم گیت می‌باشد. بیشتر فناوری‌های استفاده شده در این ویرایشگر، رایگان بوده و دارای جامعه‌ی بزرگ متن باز می‌باشند. از فناوری‌های مورد استفاده‌ی آن می‌توان به الکترون، CoffeScript ، Node.js ,LESS و ... اشاره کرد. شعار سازندگان این ادیتور «یک ویرایشگر قابل هک برای قرن 21» می‌باشد.
برای پشتیبانی از زبان‌های مختلف، حاوی تعدادی زیادی پلاگین پیش فرض است مانند روبی ، سی شارپ، PHP ,Git,Perl,C/C++, Go,Objective-C,YAML و ...

آغاز کدنویسی
بگذارید کدنویسی را شروع کنیم. اگر اتم را نصب کرده باشید، می‌توانید با وارد کردن عبارت زیر، پروژه خود را در ادیتور باز کنید:

atom .

نماد "." به معنی دایرکتوری جاری است و به ادیتور اتم می‌گوید که این دایرکتوری را به عنوان یک پروژه، باز کن. بعد از باز شدن می‌توانید ساختار دایرکتوری و فایل‌ها را در سمت چپ ببینید. فایل package.json را باز کنید و به شکل زیر، آن را تغییر دهید:

{
  "name": "electron",
  "version": "1.0.0",
  "description": "",
  "main": "index.js",
  "scripts": {
    "start": "electron ."
  },
  "author": "",
  "license": "ISC"
}

این تغییر، شامل حذف خصوصیت test و افزودن خصوصیت start به بخش scripts است. مقدار خصوصیت start را برابر . electron بگذارید تا موقع اجرا و تست پروژه، الکترون، پروژه‌ی موجود را در دایرکتوری جاری که فایل package.json در آن قرار دارد، اجرا کند. در بخش Main، نام فایل آغازین را نوشته است که باید آن را بسازید ( اگر این خصوصیت وجود هم نداشته باشد به طور پیش به این مقدار تنظیم شده است). به همین علت New File را اجرا کنید تا فایل Index.js را بسازید:

const electron = require('electron');
const {app} = electron;
const {BrowserWindow} = electron;

سه خط بالا را می‌نویسیم ، اولین خط نیاز ما را به کتابخانه و شیء الکترون فراهم می‌کند و بعد از آن، از الکترون درخواست دو شیء را به نام‌های app و BrowserWindow، می‌کنیم. شیء app مسئول چرخه‌ی زندگی اپلیکیشن است و موارد مربوط به آن را کنترل می‌کند؛ مثل رویدادهایی که ممکن است در برنامه رخ بدهند که در جلوتر با یکی از این رویدادهای آشنا می‌شویم. شیء BrowserWindow می‌تواند برای شما یک نمونه پنجره‌ی جدید را ایجاد کند و بتوانید آن پنجره را از این طریق مدیریت کنید.

let win;
app.on('ready', function() {
  // Create the browser window.
  win = new BrowserWindow({
           width: 800,
           height: 600
     });
});

در قسمت بعدی برای رویداد ready، یعنی زمانیکه الکترون آماده سازی‌ها را انجام داده است و برنامه آماده بارگذاری است، متدی را تعریف می‌کنیم که در آن یک پنجره‌ی با پهنای 800 پیکسل در 600 پیکسل، می‌سازد.این پنجره، پنجره‌ی اصلی شماست. کلمه‌ی کلید let و const را که می‌بینید، جز قوانین جدید Ecma Script هستند که در سایت جاری قبلا به آن‌ها پرداخته شده است و از تکرار آن خودداری می‌کنیم. دلیل اینکه متغیر win را به صورت عمومی تعریف کردیم این است که این احتمال زیاد می‌رود بعدا با اجرای سیستم Garbage در جاوااسکریپت، پنجره به طور خودکار بسته شود.
اکنون در کنسول می‌نویسیم:

npm start

حال npm با بررسی خصوصیت start در فایل package.json دستور . electron را اجرا خواهد کرد و برنامه‌ی ما، یک پنجره‌ی خالی را نمایش خواهد داد.
برای اینکه اولین برنامه واقعا خالی نباشد و ظاهری به آن بدهیم، یک فایل html می‌سازیم و در callback رویداد ready، بعد از ساخت پنجره آن را صدا می‌زنیم:

win.loadURL(`file://${__dirname}/index.html`);

با متد loadURL به راحتی می‌توانید یک صفحه‌ی وب را از شبکه و یا از روی سیستم، بخوانید. در بخش آرگومان، از پروتکل فایل استفاده شده است تا به آن بگوییم فایل مورد نظر روی سیستم جاری است. عبارت بعدی که به صورت template string تعریف شده‌است، حاوی مسیر index.js یا همان startup path است و سپس فایل index.html معرفی شده‌است. مجددا برنامه را اجرا کنید تا فایل index.html خود را داخل آن ببینید.

‫۸ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۴ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۳۵

وحید نصیری

مطالب

بلاگر و تگ‌های BR‌ اضافی!

اگر پس از ارسال کدها در بلاگر فاصله‌های عجیبی را بین سطرهای رندر شده مشاهده کردید، مشکل از قرار دادن تک BR به صورت خودکار است!

برای حل این مشکل به آدرس زیر مراجعه کنید:

Dashboard -> Settings -> Formatting -> Convert line breaks -> change to No

یا در قسمت کنترل پنل فارسی : تنظیمات ، قسمت قالب بندی و سپس گزینه‌ی «برعکس کردن شکست خط» را خیر کنید.

‫۱۳ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۱ مرداد ۱۳۹۰، ساعت ۰۰:۲۸

محمد سلیم آبادی

مطالب

حذف کاراکتر های ناخواسته توسط Recursive CTE قسمت دوم

مقدمه
در قسمت پیشین نشان داده شد که چگونه کاراکتر‌های خارج از رنج حروف الفبای انگلیسی از عبارات موجود در یک جدول حذف شدند.
اکنون شرایط کمی تغییر کرده است کاراکترهای ناخواسته در قالب یک مجموعه (جدول) به ما ارائه داده می‌شوند. ما بایستی تمام کاراکترهای داده شده را از عبارات (موجود در جدول) در صورت تطابق حذف کنیم.

جدول کاراکترهای ناخواسته Unwanted و جدول داده‌ها Data نامگذاری شده اند.

CREATE TABLE Data 
(
id INTEGER NOT NULL PRIMARY KEY IDENTITY,
data VARCHAR(50) NOT NULL
);

INSERT INTO Data
VALUES ('~!hasan @#$%^&*(reza)[ali]^^^^^^^^'),
('(Ja[][][]va~!@#$*d-mohammad)'),
('Mohammad'), ('Maryam');

CREATE TABLE Unwanted
(
id INT NOT NULL PRIMARY KEY IDENTITY, 
chars CHAR(1) NOT NULL UNIQUE
);

INSERT Unwanted 
VALUES ('~'),('!'),('@'),('#'),('$'),('%'),
('['),(']'),('^'),('&'),('*');

الگوریتم
قبل از هر چیزی فرض میگیریم که داده‌ها ستون Id جدول Unwanted کاملا متوالی نیستند و gap بین مقادیر id وجود دارد. پس برای داشتن مقادیر متوالی از تابع row_number استفاده شده است.
بعد از آن باید عباراتی که حداقل با یک کاراکتر ناخواسته تطابق پیدا میکنند انتخاب شوند. و عملیات پاکسازی روی این عبارات به تعداد کاراکترهای موجود در جدول unwanted انجام می‌شود. یعنی در مرحله اول شمارنده برابر است با تعداد کاراکترهای ناخواسته سپس در هر فراخوانی یک مقدار از این شمارنده کم شده تا اینکه به 0 برسد در اینجا کار به اتمام می‌رسد.
بعد از پایان یافتن فراخوانی‌های query بازگشتی باید سطرهایی که شمارنده آنها برابر با 0 است انتخاب شده و عباراتی که در مرحله اول به دلیل عدم تطابق انتخاب نشدن بایستی به نتیجه اضافه شوند. این کار را توسط Union all انجام شده است.

WITH pre AS
(
SELECT ROW_NUMBER() OVER(ORDER BY id) AS id, chars
  FROM Unwanted
),
 cte AS
(
SELECT  data.id,
        nbr,
        CAST(Data AS VARCHAR(50)) AS Data
  FROM Data
       CROSS JOIN (SELECT COUNT(*) AS nbr FROM Unwanted)t
 WHERE EXISTS
       (SELECT *
          FROM Unwanted
         WHERE Data LIKE '%#' + chars + '%' ESCAPE '#')
 
 UNION ALL
  
 SELECT C.id,
        nbr - 1,
        CAST(REPLACE(C.data, U.chars, '') AS VARCHAR(50))
   FROM cte AS C
        INNER JOIN pre U
        ON C.nbr = U.id
  WHERE nbr > 0
)
SELECT data
  FROM cte
 WHERE nbr = 0
 
 UNION ALL
  
SELECT data
  FROM Data
 WHERE NOT EXISTS
       (SELECT id           
          FROM cte
         WHERE cte.id = data.id);

‫۱۱ سال و ۹ ماه قبل، یکشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۱، ساعت ۱۲:۲۵

وحید نصیری

مطالب

تولید فایل Word بدون نصب MS Word بر روی سرور

یکی از مواردی که ممکن است در محیط کاری با آن برخورد داشت، تقاضای تولید فایل word یک گزارش با فرمتی مشخص از یک برنامه ASP.Net است. برای مثال یک قالب درست کرده‌اند که header‌ و footer و کلا یک فرمت رسمی دارد. الان برنامه شما باید این فایل word رسمی را با گزارشی که تولید می‌کند پر کند. حالا اینجاست که گرفتاری برنامه نویس شروع می‌شود! روی سرور باید word نصب باشد تا توسط اشیاء COM آن بتوان یک چنین کارهایی را آن‌هم با ASP.Net که به صورت پیش فرض کمترین سطح دسترسی را روی سیستم دارد انجام داد. یا اینکه باید به سراغ کامپوننت‌های تجاری رفت و حالا اینجا با این وضع تحریم و غیره چگونه بتوان آنها را خریداری کرد یا شاید احتمالا در سایت‌های وارز بتوان نسخه تکه پاره شده آنها را یافت. مشکلی هم که این نوع کامپوننت‌ها دارند این است که ممکن است سال دیگر اصلا ساپورت نشوند. محصولات مایکروسافت هم که مرتبا در حال به روز رسانی هستند. در این حالت برنامه متکی به این نوع کامپوننت‌های تجاری سورس بسته در همان نگارش قبلی خود مجبور است باقی بماند.
خوشبختانه با ارائه آفیس 2007 و فرمت OpenXML فایلهای آن، این مشکل تقریبا مرتفع شده است. مایکروسافت نیز برای سهولت تولید این نوع اسناد، OpenXML SDK را ارائه داده است که از آدرس زیر قابل دریافت است:
Open XML Format SDK 1.0

البته پیش نمایش نگارش دو SDK آن نیز موجود است که در مطلب جاری به آن پرداخته نخواهد شد.

فایل‌های office 2007 از یک فایلzip تشکیل شده از چند فایل xml داخل آن، ایجاد شده‌اند. برای مثال یک فایل docx را با winrar یا امثال آن باز کنید (تصویر زیر):

برای کار با اینگونه اسناد باید با اصطلاحات زیر آشنا شد:
Package : فایل zip شما (همان فایل برای مثال docx) اینجا یک بسته نام دارد.
Parts : اجزای این بسته که همان فایل‌های آن هستند، parts نامیده شده اند.
Relations : اگر به فایل‌های موجود در یک بسته دقت کنید، فایلهایی با پسوند rels را خواهید دید که بیانگر نحوه ارتباط Parts با یکدیگر هستند.
Relations Ids: هر ارتباط با یک ID منحصربفرد تعریف می‌گردد.

اگر علاقمند باشید که پوستری را در این رابطه مشاهده نمائید می‌توان به آدرس زیر مراجعه نمود.
Open XML Developer Map

نحوه استفاده از OpenXML SDK در دات نت:
ابتدا باید ارجاعی را به فایل DocumentFormat.OpenXml.dll که پس از نصب در مسیر OpenXMLSDK\1.0.1825\lib قرار گرفته است به پروژه افزود. سپس نیاز است تا ارجاعی به کتابخانه WindowsBase نیز به برنامه افزوده شود (تصویر زیر). افزودن ارجاعی به این کتابخانه جهت کامپایل برنامه ضروری است (شکل زیر).

تا اینجا ارجاعات برنامه به صورت زیر خواهند بود:

یک مثال ساده:
قصد داریم یک فایل docx ساده را با استفاده از OpenXML SDK ایجاد کنیم. در مثال زیر فرمت متغیر docXml را می‌توان با ایجاد یک فایل docx ساده در word و سپس باز کردن بسته فشرده شده آن و مشاهده محتوای فایل word\document.xml بدست آورد.

using System.IO;
using System.Text;
using DocumentFormat.OpenXml;
using DocumentFormat.OpenXml.Packaging;

namespace OpenXMLTestApp
{
 class CWord
 {

     public static void CreateDocument(string documentFileName, string text)
     {
         using (WordprocessingDocument wordDoc =
             WordprocessingDocument.Create(documentFileName, WordprocessingDocumentType.Document))
         {
             MainDocumentPart mainPart = wordDoc.AddMainDocumentPart();

             string docXml =
                         @"<?xml version=""1.0"" encoding=""UTF-8"" standalone=""yes""?>
                         <w:document xmlns:w=""http://schemas.openxmlformats.org/wordprocessingml/2006/main"">
                         <w:body><w:p><w:r><w:t>#REPLACE#</w:t></w:r></w:p></w:body>
                         </w:document>";

             docXml = docXml.Replace("#REPLACE#", text);

             using (Stream stream = mainPart.GetStream())
             {
                 byte[] buf = (new UTF8Encoding()).GetBytes(docXml);
                 stream.Write(buf, 0, buf.Length);
             }
         }
     }
 }
}

و نحوه استفاده از آن می‌تواند به صورت زیر باشد:


CWord.CreateDocument("test.docx", "سلام دنیا");

این کتابخانه کار ایجاد فایل‌های xml ، تولید روابط بین‌ آنها و همچنین بسته بندی و zip کردن نهایی را به صورت خودکار انجام می‌دهد.

برای مطالعه بیشتر می‌توان به منابع زیر مراجعه نمود:

یک ویدیوی آموزشی رایگان از مایکروسافت
دریافت

سؤالات متداول در MSDN
http://msdn.microsoft.com/en-us/library/bb491088.aspx
البته اگر پس از نصب SDK به پوشه doc آن مراجعه نمائید، این سؤال و جواب‌ها را در فایل راهنمای chm آن نیز می‌توان پیدا کرد.

مثال دیگری در مورد ایجاد یک گزارش از بانک اطلاعاتی و گرفتن خروجی docx از آن
http://openxmldeveloper.org/articles/GenerateWordTable.aspx
البته این مثال خیلی قدیمی است و قسمت‌های کار با پکیج را با SDK‌ ارائه شده می‌توان به صورت خودکار انجام داد. اما حداقل نحوه تولید جداول استاندارد OpenXML را می‌توان از آن ایده گرفت.

مثالی در مورد نحوه قرار دادن عکس در فایل docx تولیدی

همچنین مثال‌های بیشتری را در وبلاگ‌های مربوطه می‌توان یافت:
http://blogs.msdn.com/brian_jones/
http://blogs.msdn.com/ericwhite/default.aspx

‫۱۵ سال و ۱۲ ماه قبل، چهارشنبه ۱۳ آذر ۱۳۸۷، ساعت ۲۰:۵۷

وحید نصیری

مطالب

سازگار کردن لینک‌های قدیمی یک سایت با ساختار جدید آن در ASP.NET MVC

اگر پیشتر سایتی را در آدرس مشخصی در اینترنت داشته‌اید و اکنون تنها نرم افزار آن تغییر کرده است، اما نحوه ارائه خدمات آن خیر، لازم است بتوانید شرایط ذیل را مدیریت کنید:
- موتورهای جستجو مدام اطلاعات قبلی خود را به روز می‌کنند. اگر آدرس قبلی مقاله‌ای در سایت شما http://site/year/month/day/title بوده، برای نمونه گوگل هر از چندگاهی مجددا به این آدرس مراجعه می‌کند تا حداقل مطمئن شود وجود خارجی دارد یا خیر (این نکته را از لاگ‌های خطای سایت استخراج کردم).
- سایت‌های زیادی هستند که پیشتر به سایت شما و مطالب آن لینک داده‌اند. نمی‌توانید از آن‌ها درخواست کنید لطفا بانک اطلاعاتی خود را به روز کنید.
- اگر فید قبلی سایت شما http://site/feeds/posts بوده و اکنون چیز دیگری است، باز هم نمی‌توانید از همه درخواست کنید اطلاعات خود را به روز کنند. عده‌ای اینکار را خواهند کرد و تعداد زیادی هم خیر.

برای مدیریت یک چنین مواردی می‌توان از امکانات مسیریابی موجود در ASP.NET MVC استفاده کرد؛ که نمونه‌ای عملی از آن‌را جهت سازگاری سایت جاری با هاست قبلی آن (بلاگر) در ادامه مطالعه خواهید نمود:

الف) سازگار سازی لینک‌های قدیمی برچسب‌های سایت با ساختار جدید آن
در بلاگر آدرس‌های برچسب‌ها، به صورت http://site/search/label/name تعریف شده است. در سایت جاری برچسب‌ها توسط کنترلر Tag مدیریت می‌شوند. برای هدایت آدرس‌های قدیمی (موجود در موتورهای جستجو یا ثبت شده در سایت‌هایی که به ما لینک داده‌اند) می‌توان از تعریف مسیریابی ذیل در فایل global.asax استفاده کرد:

routes.MapRoute(
                "old_bloger_tags_list", // Route name
                "search/label/{name}", // URL with parameters
                new { controller = "Tag", action = "Index", name = UrlParameter.Optional, area = "" } // Parameter defaults
            );

به این ترتیب به صورت خودکار تمامی آدرس‌های شروع شده با http://site/search/label پالایش شده و سپس قسمت name آن‌ها جدا سازی می‌شود. این نام به متدی به نام Index در کنترلر Tag که دارای پارامتری به نام name است ارسال خواهد شد.

ب) از دست ندادن خوانندگان قدیمی فیدهای سایت
دو نوع فید کلی در بلاگر وجود دارد: http://site/feeds/posts/default و http://site/feeds/comments/default؛ اما در سایت جاری فیدها توسط کنترلری به نام Feed ارائه می‌شوند. برای سازگار سازی آدرس‌های قدیمی و هدایت آن‌ها به صورت خودکار به کنترلر فید می‌توان از دو تعریف مسیریابی ذیل استفاده کرد:

routes.MapRoute(
                "old_bloger_posts_feeds_list", // Route name
                "feeds/posts/default", // URL with parameters
                new { controller = "Feed", action = "Posts", name = UrlParameter.Optional, area = "" } // Parameter defaults
            );

routes.MapRoute(
                "old_bloger_comments_feeds_list", // Route name
                "feeds/comments/default", // URL with parameters
                new { controller = "Feed", action = "Comments", name = UrlParameter.Optional, area = "" } // Parameter defaults
            );

در اینجا دو آدرس ذکر شده به کنترلر Feed و متدهای Posts و Comments آن هدایت خواهند شد و به این نحو کاربران قدیمی سایت هیچگونه تغییری را احساس نکرده و باز هم فیدخوان‌های آن‌ها، بدون مشکل کار خواهند کرد.

ج) پردازش لینک‌های قدیمی مطالب سایت و هدایت آن‌ها به آدرس‌های جدید
این مورد اندکی مشکل‌تر از موارد قبلی است:

routes.MapRoute(
                "old_bloger_post_urls",
                "{yyyy}/{mm}/{title}",
                new { controller = "Post", action = "OldBloggerLinks" },
                new { yyyy = @"\d{4}", mm = @"\d{1,2}" }
            );

برای نمونه آدرس مقاله‌ای مانند http://site/2012/05/ef-code-first-15.html را درنظر بگیرید. سه قسمت سال، ماه و عنوان آن، حائز اهمیت هستند. این‌ها را در اینجا به کنترلر Post و متد OldBloggerLinks آن هدایت خواهیم کرد. همچنین برای سال و ماه آن نیز قید تعریف شده است. سال عددی 4 رقمی است و ماه عددی یک تا دو رقمی.
کدهای متد OldBloggerLinks را در اینجا مشاهده می‌کنید:

        public virtual ActionResult OldBloggerLinks(int yyyy, int mm, string title)
        {
            var oldUrl = string.Format(CultureInfo.InvariantCulture, "https://www.dntips.ir/{0}/{1}/{2}", yyyy, mm.ToString("00"), title);
            var blogPost = _blogPostsService.FindBlogPost(oldUrl);
            if (blogPost != null)
                return RedirectToActionPermanent(actionName: ActionNames.Index, controllerName: MVC.Post.Name,
                                                 routeValues: new { id = blogPost.Id, name = blogPost.Title.GetPostSlug() });
            return this.Redirect("/");
        }

در اینجا چون ساختار لینک‌ها کلا تغییر کرده است، ابتدا بر اساس پارامترهای دریافت شده، لینک قدیمی بازسازی می‌شود. سپس به بانک اطلاعاتی مراجعه شده و لینک قدیمی به همراه شماره مطلب مرتبط با آن یافت می‌شود (یک فیلد oldUrl برای مطالب قدیمی در بانک اطلاعاتی وجود دارد). در آخر هم به کمک متد RedirectToActionPermanent آدرس رسیده به آدرس جدید مطلب در سایت ترجمه و هدایت خواهد شد. Permanent بودن آن برای به روز رسانی خودکار اطلاعات موتورهای جستجو مفید است.

نتیجه گیری
به کمک امکانات مسیریابی توکار ASP.NET MVC می‌توان ساختار قدیمی یک سایت را به ساختار جدید آن ترجمه کرد. به این ترتیب لینک‌های قدیمی ثبت شده در صدها سایت اینترنتی که به سایت ما اشاره می‌کنند، مجددا بدون مشکل قابل استفاده بوده و همچنین موتورهای جستجو نیز امکان به روز رسانی اطلاعات خود را خواهند یافت.

‫۱۲ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۵ مرداد ۱۳۹۱، ساعت ۰۱:۵۴