مطالب
Asp.Net Identity #3
در مقاله‌ی  پیشین  نگاهی داشتیم به نحوه‌ی برپایی سیستم Identity. در این مقاله به نحوه‌ی استفاده از این سیستم به منظور طراحی یک سیستم مدیریت کاربران خواهیم پرداخت و انشالله در مقاله‌های بعدی این سیستم را تکمیل خواهیم نمود. کار را با اضافه کردن یک کنترلر جدید به پروژه آغاز می‌کنیم.
using System.Web;
using System.Web.Mvc;
using Microsoft.AspNet.Identity.Owin;
using Users.Infrastructure;

namespace Users.Controllers
{
    public class HomeController : Controller
    {
        private AppUserManager UserManager
        {
            get { return HttpContext.GetOwinContext().GetUserManager<AppUserManager>(); }
        }
        // GET: Home
        public ActionResult Index()
        {
            return View(UserManager.Users);

        }

}
در خط 10 یک پروپرتی از نوع AppUserManager (کلاسی که مدیریت کاربران را برعهده دارد) ایجاد می‌کنیم. اسمبلی Microsoft.Owin.Host.SystemWeb یک سری متدهای الحاقی را به کلاس HttpContext اضافه می‌کند که یکی از آنها متد GetOwinContext می‌باشد. این متد یک شیء Per-Request Context را از طریق رابط IOwinContext به OwinApi ارسال می‌کند؛ با استفاده از متد الحاقی <GetUserManager<T که T همان کلاس AppUserManager می‌باشد. حال که نمونه‌ای از کلاس AppUserManager را بدست آوردیم، می‌توانیم درخواستهایی را به جداول کاربران بدهیم. مثلا در خط 17 با استفاده از پروپرتی Users میتوانیم لیست کاربران موجود را بدست آورده و آن را به ویو پاس دهیم.
@using Users.Models
@model IEnumerable<AppUser>
@{
    ViewBag.Title = "Index";
}
<div class="panel panel-primary">
    <div class="panel-heading">
        User Accounts
    </div>
    <table class="table table-striped">
        <tr><th>ID</th><th>Name</th><th>Email</th></tr>
        @if (!Model.Any())
        {
            <tr><td colspan="3" class="text-center">No User Accounts</td></tr>
        }
        else
        {
            foreach (AppUser user in Model)
            {
                <tr>
                    <td>@user.Id</td>
                    <td>@user.UserName</td>
                    <td>@user.Email</td>
                </tr>
            }
        }
    </table>
</div>
@Html.ActionLink("Create", "CreateUser", null, new { @class = "btn btn-primary" })

نحوه‌ی ساخت یک کاربر جدید
ابتدا در پوشه Models یک کلاس ایجاد کنید : 
 namespace Users.Models
    {
        public class CreateModel
        {
            [Required]
            public string Name { get; set; }
            [Required]
            public string Email { get; set; }
            [Required]
            public string Password { get; set; }
        }
    }
فقط دوستان توجه داشته باشید که در پروژه‌های حرفه‌ای و تجاری هرگز اطلاعات مهم مربوط به مدل‌ها را در پوشه‌ی Models قرار ندهید. ما در اینجا صرف آموزش و برای جلوگیری از پیچیدگی مثال این کار را انجام میدهیم. برای اطلاعات بیشتر به این مقاله مراجعه کنید.
حال در کنترلر برنامه کدهای زیر را اضافه می‌کنیم:
 public ActionResult CreateUser()
        {
            return View();
        }

        [HttpPost]
        public async Task<ActionResult> CreateUser(CreateModel model)
        {
            if (!ModelState.IsValid)
                return View(model);

            var user = new AppUser { UserName = model.Name, Email = model.Email };
            var result = await UserManager.CreateAsync(user, model.Password);

            if (result.Succeeded)
            {
                return RedirectToAction("Index");
            }

            foreach (var error in result.Errors)
            {
                ModelState.AddModelError("", error);
            }
            return View(model);
        }
در اکشن CreateUser ابتدا یک شیء از کلاس AppUser ساخته و پروپرتی‌های مدل را به پروپرتی‌های کلاس AppUser انتساب می‌دهیم. در مرحله‌ی بعد یک شیء از کلاس IdentityResult به نام result ایجاد کرده و نتیجه‌ی متد CreateAsync را درون آن قرار می‌دهیم. متد CreateAsync از طریق پروپرتی از نوع AppUserManager قابل دسترسی است و دو پارامتر را دریافت می‌کند. پارامتر اول یک شیء از کلاس AppUser و پارامتر دوم یک رشته‌ی حاوی Password می‌باشد و خروجی متد یک شیء از کلاس IdentityResult است. در مرحله‌ی بعد چک می‌کنیم اگر Result، مقدار Succeeded را داشته باشد (یعنی نتیجه موفقیت آمیز بود) آن‌وقت ... در غیر اینصورت خطاهای موجود را به ModelState اضافه نموده و به View می‌فرستیم.
@model Users.ViewModels.CreateModel

@Html.ValidationSummary(false)

@using (Html.BeginForm())
{
    <div class="form-group">
        <label>Name</label>
        @Html.TextBoxFor(x => x.UserName, new { @class = "form-control" })
    </div>
    <div class="form-group">
        <label>Email</label>
        @Html.TextBoxFor(x => x.Email, new { @class = "form-control" })
    </div>

    <div class="form-group">
        <label>Password</label>
        @Html.PasswordFor(x => x.Password, new { @class = "form-control" })
    </div>
    <button type="submit" class="btn btn-primary">Create</button>
    @Html.ActionLink("Cancel", "Index", null, new { @class = "btn btn-default" })
}

اعتبار سنجی رمز
عمومی‌ترین و مهمترین نیازمندی برای هر برنامه‌ای، اجرای سیاست رمزگذاری می‌باشد؛ یعنی ایجاد یک سری محدودیتها برای ایجاد رمز است. مثلا رمز نمی‌تواند از 6 کاراکتر کمتر باشد و یا باید حاوی حروف بزرگ و کوچک باشد و ... . برای اجرای سیاست‌های رمزگذاری از کلاس PasswordValidator استفاده میشود. کلاس PasswordValidator برای اجرای سیاستهای رمزگذاری از پروپرتی‌های زیر استفاده می‌کند.

var manager = new AppUserManager(new UserStore<AppUser>(db))
            {
                PasswordValidator = new PasswordValidator
                {
                    RequiredLength = 6,
                    RequireNonLetterOrDigit = false,
                    RequireDigit = false,
                    RequireLowercase = true,
                    RequireUppercase = true
                }
            };

فقط دوستان توجه داشته باشید که کد بالا را در متد Create از کلاس AppUserManager استفاده کنید.


اعتبار سنجی نام کاربری

برای اعبارسنجی نام کاربری از کلاس UserValidator به صورت زیر استفاده می‌کنیم:

manager.UserValidator = new UserValidator<AppUser>(manager)
            {
                AllowOnlyAlphanumericUserNames = true,
                RequireUniqueEmail = true
            };

کد بالا را نیز در متد Create  از کلاس AppUserManager قرار می‌دهیم.

مطالب
پردازش فایل‌های XML با استفاده از jQuery

فرض کنید مثال دریافت اطلاعات API فیدبرنر را بخواهیم با استفاده از jQuery پیاده سازی کنیم، یعنی امکان برنامه نویسی سمت سرور را نداریم و می‌خواهیم با استفاده از جاوا اسکریپت، تعداد مشترکین فید یک سایت را نمایش دهیم.
برای مثال آدرس دریافت اطلاعات مربوط به API فیدبرنر وبلاگ جاری به صورت زیر است:

و در حالت کلی :
http://api.feedburner.com/awareness/1.0/GetFeedData?uri=<feeduri>

که حاصل آن برای مثال یک فایل XML با فرمت زیر می‌باشد:

<rsp stat="ok">
<feed id="fhphjt61bueu08k93ehujpu234" uri="vahidnasiri">
<entry date="2009-01-23" circulation="153" hits="276" reach="10"/>
</feed>
</rsp>

همانطور که مطلع هستید چند روزی است که jQuery 1.3.1 ارائه شده است. جهت استفاده از آخرین نگارش موجود آن تا این زمان، می‌توان از گوگل به عنوان هاست این کتابخانه به صورت زیر استفاده کرد:

<script src='http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.3.1/jquery.min.js' type='text/javascript'></script>

نحوه خواندن مقدار circulation فایل xml ذخیره شده بر روی کامپیوتر:
<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
<html>
<head>
<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8">
<title>FeedBurner API</title>
<script src='http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.3.1/jquery.min.js' type='text/javascript'>
</script>
<script type="text/javascript">
function parseXml(xml){
//find every entry and print the circulation
$(xml).find("entry").each(function(){
$("#output").append($(this).attr("circulation"));
});
}

$(document).ready(function(){
$.ajax({
type: "GET",
url: "GetFeedData_local.xml",
dataType: "xml",
success: parseXml
});
});
</script>
</head>
<body>
<div dir="rtl" style="font-family:tahoma; font-size:12px;">
تعداد مشترکین تغذیه خبری سایت:
<div id="output">
</div>
</div>
</body>
</html>

با استفاده از قابلیت Ajax کتابخانه jQuery ، اطلاعات فایل محلی GetFeedData_local.xml دریافت شده و محتوای آن به تابع parseXml پاس می‌شود (توسط قسمت success). سپس در این تابع تمام تگ‌های entry یافت شده و مقدار circulation آن‌ها به یک div با ID معادل output اضافه می‌شود.
مثال فوق در مورد خواندن اطلاعات از یک فایل xml می‌تواند برای مثال این کاربرد را در یک سایت داشته باشد:
نمایش اتفاقی سخن روز یا سخن بزرگان و امثال آن بدون برنامه نویسی سمت سرور جهت انجام این کار از یک فایل xml تهیه شده، بدون نیاز به استفاده از دیتابیس خاصی.

تا اینجای کار مشکلی نیست. اما همانطور که در مطلب مقابله با حملات CSRF نیز ذکر شد، مرورگرهای جدید امکان ارسال یا دریافت اطلاعات به صورت Ajax را بین سایت‌ها ممنوع کرده‌اند (ماجرا هم از آنجا شروع شد که یکبار جی‌میل این باگ امنیتی را داشته است). بنابراین اگر شما بجای url قسمت Ajax فوق، آدرس سایت فید برنر را قرار دهید با خطای زیر متوقف خواهید شد:

Access to restricted URI denied

تمام موارد دیگری هم که در jQuery برای دریافت اطلاعات از یک فایل یا url موجود است (مثلا تابع load یا get و امثال آن) فقط به سایت جاری و دومین جاری باید ختم شوند در غیر اینصورت توسط مرورگرهای جدید متوقف خواهند شد.

مطالب
چگونه Regex سریعتری داشته باشیم؟

نکاتی را در هنگام کار با عبارات با قاعده در دات نت باید رعایت نمود تا بتوان به حداکثر کارآیی و سرعت دست یافت:
  • 1- ایجاد اشیاء Regex هزینه بر هستند. برای مثال اگر متد شما که در آن شیء Regex را ایجاد کرده‌اید مرتبا فراخوانی می‌شود، این شیء را به صورت یک متغیر محلی خارج از بدنه تابع تعریف کنید. یا به همین صورت هرگز در یک حلقه اشیاء Regex را بارها و بارها ایجاد نکنید.
  • 2-از گزینه RegexOptions.Compiled استفاده کنید. با اینکار زمانیکه برنامه شما اجرا می‌شود، عبارت باقاعده در حافظه کامپایل شده و به بهبود کارآیی 30 درصدی دست خواهید یافت. اگر از این گزینه استفاده نشود، هر بار که شیء Regex مورد استفاده قرار می‌گیرد، عبارت باقاعده شما همانند یک اسکریپت باید مجددا تفسیر شود.
  • 3- اشیاء Regex را از نوع static readonly تعریف کنید تا بازهم کارآیی را افزایش دهید (اشیایی ثابت در زمان اجرا و همچنین اشاره‌گری هستند به آن شیء و نه مقدار آن).

خلاصه موارد فوق:

private static readonly Regex _valueFormatMatch = new Regex(@"[0-9]", RegexOptions.Compiled);

بعلاوه اگر نمی‌خواهید Regex شما هر بار در حین اجرای برنامه (در اولین باری که برنامه بارگذاری می‌شود)، کامپایل شود، می‌توانید آنرا به درون یک اسمبلی نیز کامپایل کنید ( Precompilation ). روش انجام اینکار را در این مقاله می‌توانید مشاهده نمائید.

مطالب
افزونه rtlColResizable جهت تغییر سایز ستون‌های جدول‌های راست به چپ HTML
برای تغییر سایز ستون‌های جداول HTML با استفاده از ماوس، افزونه‌های زیادی تدارک دیده شده است که از جمله مطرح‌ترین آن‌ها می‌توان به colResizable اشاره کرد. حتی اگر از DataGrid‌های مطرح وب هم استفاده کرده باشید، اکثر آن‌ها از تغییر سایز ستون‌ها توسط کاربر پشتیبانی می‌کنند. اما مشکل بزرگی که در همه‌ی آن‌ها مشترک است  این است که فقط از چیدمان‌های چپ به راست پشتیبانی می‌کنند و به محض اینکه شما ساختار راست به چپ را به جدول مورد نظر اعمال کنید، عملکرد تغییر سایز ستون‌ها با اشکال مواجه می‌شود.
به همین جهت برای تغییر سایز ستون‌ها توسط کاربر، افزونه ای برای jQuery تدارک دیدم که با جداول معمول HTML که همان table‌ها هستند سازگار است و به راحتی به هر جدولی می‌توان آن را اعمال کرد.
 
کدهای افزونه‌ی rtlColResizable:
(function ($, undefined) {

    $.fn.extend({
        'rtlColResizable': function (options) {
            var defaults = {
                //Default values for the plugin's options here
            };

            options = $.extend(defaults, options);

            var isMouseButtonPressed;
            var $resizingElement = undefined;
            var resizingElementStartWidth;
            var mouseCursorStartX;
            var isCursorInResizingPosition;

            var addResizingCursorStyle = function ($element) {
                $element.css({
                    'cursor': 'col-resize',
                    'user-select': 'none',
                    '-o-user-select': 'none',
                    '-ms-user-select': 'none',
                    '-moz-user-select': 'none',
                    '-khtml-user-select': 'none',
                    '-webkit-user-select': 'none',
                });
            };

            var removeResizingCursorStyle = function ($element) {
                $element.css({
                    'cursor': 'default',
                    'user-select': 'text',
                    '-o-user-select': 'text',
                    '-ms-user-select': 'text',
                    '-moz-user-select': 'text',
                    '-khtml-user-select': 'text',
                    '-webkit-user-select': 'text',
                });
            };

            var canResize = function (e) {
                return (e.offsetX || e.clientX - $(e.target).offset().left) < 10;
            };

            return this.each(function () {

                var opts = options;
                var tableColumns = $(this).find('th');

                tableColumns.filter(':not(:last-child)').mousedown(function (e) {

                    $resizingElement = $(this);
                    isMouseButtonPressed = true;
                    mouseCursorStartX = e.pageX;
                    resizingElementStartWidth = $resizingElement.width();

                });

                tableColumns.mousemove(function (e) {

                    if (canResize(e)) {
                        addResizingCursorStyle($(e.target));
                        isCursorInResizingPosition = true;

                    } else if (!isMouseButtonPressed) {
                        removeResizingCursorStyle($(e.target));
                        isCursorInResizingPosition = false;
                    }

                    if (isCursorInResizingPosition && isMouseButtonPressed) {

                        $resizingElement.width(resizingElementStartWidth + (mouseCursorStartX - e.pageX));
                    }

                });

                $(document).mouseup(function () {
                    if (isMouseButtonPressed) {
                        removeResizingCursorStyle($resizingElement);
                        isMouseButtonPressed = false;
                    }

                });

            });
        }
    });

})(jQuery);
 
نحوه‌ی استفاده:
این افزونه با تگ Table در HTML سازگار است. فقط تنها موردی که باید رعایت شود این است که در هنگام تعریف ساختار جدول، باید استاندارد تعریف ستون‌ها یا همان Header‌ها را رعایت کنید و از تگ‌های thead و th استفاده کنید.
نمونه ای از نحوه‌ی استفاده از آن را در کدهای زیر می‌بینید:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <title>rtlColResizable Sample</title>
</head>
<body>
    <table id="myTable">
        <thead>
            <tr>
                <th>ستون1</th> <!-- نام ستون‌ها را حتما در این تگ باید تعریف کنید -->
                <th>ستون2</th>
                <th>ستون3</th>
            </tr>
        </thead>
        <tr>
            <td>داده مربوط به ستون 1</td>
            <td>داده مربوط به ستون 2 </td>
            <td>داده مربوط به ستون 3</td>
        </tr>
    </table>

    <script type="text/javascript" src="jquery-1.9.1.min.js"></script>
    <script type="text/javascript" src="jquery.rtlColResizable.js"></script>
    <script>

        $('table#myTable').rtlColResizable();

    </script>
</body>
</html>
     
دریافت نمونه کدی از نحوه‌ی استفاده از این افزونه
 
مطالب
خواندن فید گزارش آب و هوای یاهو با استفاده از روش Xml serialization

در مطلب قبلی (در مورد کتابخانه anti-xss مایکروسافت) از روش xml serialization برای خواندن فایل xml حملات استفاده کردیم.
ایجاد این کلاس و نگاشت اشیاء با توجه به ساختار ساده آن به صورت دستی و به‌سادگی انجام شد. اکنون به مثال زیر دقت بفرمائید:
سرویس آب و هوای یاهو برای شهرهای مختلف ایران از طریق لینک زیر قابل استفاده است:
http://weather.yahoo.com/regional/IRXX.html
اگر به صفحات شهرهای مختلف مراجعه نمائید، یک فید rss هم مشاهده خواهید کرد، برای مثال در مورد تهران داریم:
http://weather.yahooapis.com/forecastrss?p=IRXX0018&u=c
ساختار این فایل xml تا حدودی با یک rss استاندارد تطابق دارد. اما اگر به سورس xml آن دقت کنیم تگ‌های دیگری را نیز مشاهده خواهیم کرد که برای مثال دما ، تاریخ و شرایط جوی را به صورت دقیقی و با استفاده از اصول xml ارائه می‌دهند.

<yweather:condition text="Partly Cloudy" code="29" temp="10" date="Tue, 11 Nov 2008 5:30 pm IRT" />

خوب، برای دریافت این اطلاعات چه باید کرد؟ یکی از روش‌های متداول برای کار با این نوع داده‌ها، استفاده از کلاس DataSet در دات نت و فراخوانی متد ReadXml آن است (یک آدرس اینترنتی را هم می‌تواند دریافت کند). سپس مطابق روش‌های معمول ADO.Net می‌توان به تگ‌ها ومقادیر آنها دسترسی داشت.
روش‌ بالا هر چند مشکلی ندارد اما به زیبایی کار با خواص یک کلاس متناظر با آن فایل xml نیست. اما در اینجا برای استفاده از روش xml serialization یک مشکل وجود دارد! ایجاد دستی این کلاس که بیانگر عملکرد آن فایل xml است کار ساده‌ای نیست.
خوشبختانه به همراه SDK‌ دات نت فریم ورک 2، برنامه‌ای به نام xsd.exe نیز همراه است که کار ایجاد یک کلاس cs یا vb را از یک فایل xml جهت این منظور انجام می‌دهد (این برنامه برای مثال در مسیر C:\Program Files\Microsoft.NET\SDK\v2.0\Bin قرار دارد).

برای ایجاد فایل کلاس به صورت خودکار از روی یک فایل xml موجود باید به ترتیب زیر عمل کرد:
الف) ایجاد فایل xsd متناظر (XML Schema Definition)
برای اینکار در خط فرمان تایپ کنید:
xsd.exe file.xml

نکته 1:
روش دیگر انجام این کار : فایل xml را در VS.net باز کنید، از منوی بالای صفحه گزینه xml را انتخاب نموده و بر روی دکمه Create Schema کلیک کنید.

ب) ایجاد فایل cs یا vb از روی فایل(های) xsd ایجاد شده
در اینجا برای فید آب و هوای یاهو سه فایل xsd تولید خواهد شد. برای تبدیل آنها به کلاس cs باید دستور زیر را در خط فرمان اجرا کرد:

Xsd.exe file_1.xsd file_2.xsd file_3.xsd /c

این مورد نکته مهمی است و تنها اگر یکی از فایل‌ها اینجا ذکر شوند، کلاس ناقصی تشکیل خواهد شد. (برای نمونه فایل xssAttacks.xml مطلب قبلی، ساختار ساده‌ای داشته و تنها به یک فایل xsd ختم خواهد شد)

نکته 2:
برای انتخاب زبان VB (با توجه به این‌که پیش فرض آن CS است) می‌توان به صورت زیر عمل کرد:
xsd.exe file.xsd /c  /l:vb

نکته 3:
برای تولید فایل xsd ، از برنامه Infer.exe نیز می‌توان استفاده کرد (خروجی نهایی دقیق‌تری را ارائه می‌دهد). این برنامه را از اینجا دریافت کنید.

تصاویر زیر مقایسه دو فایل کلاس نهایی تولید شده از xsd های این دو برنامه است:






پس از طی این مراحل فایل کلاس ما برای xml serialization آماده خواهد شد. مرحله بعد دریافت اطلاعات و نگاشت آن به این کلاس تولید شده است:

public static rss DeserializeFromXML()
{
XmlSerializer deserializer =
new XmlSerializer(typeof(rss));
using (XmlReader reader = XmlReader.Create("http://weather.yahooapis.com/forecastrss?p=IRXX0018&u=c"))
{
return (rss)deserializer.Deserialize(reader);
}
}

کلاس rss از فید xml و فایل‌های xsd آن که تولید کردیم به صورت خودکار ایجاد شده است.
اکنون برای مثال خواندن وضعیت فعلی جوی از فید دریافتی به سادگی زیر است:

rss data = DeserializeFromXML();
MessageBox.Show(data.channel.item.condition.text);


مطالب
فارسی کردن اعداد در صفحات blazor
برای فارسی کردن اعداد در صفحات  HTML قبلا از  کتابخانه‌های  jquery  یا javascript استفاده می‌کردیم. در این مقاله قصد دارم فارسی کردن اعداد را به کمک کامپوننت‌های  blazor انجام دهم. البته بهتر است از این روش برای وقتی استفاده کنیم که قرار است متن ما فقط شامل اعداد باشد؛ مثلا فیلدهای عددی یک جدول.

یک کامپوننت جدید را به نام PersianNumber به صورت زیر ایجاد می‌کنیم. در این کامپوننت یک پارامتر را به نام Number داریم که کاراکتر به کاراکتر آن را پیمایش کرده و اعداد انگلیسی را با اعداد فارسی جایگزین می‌کنیم:
@Number

@code {
    [Parameter]
    public string Number { get; set; }

    protected override Task OnInitializedAsync()
    {
        var persianDic = new Dictionary<char, char>
        {
            {'0','۰'},
            {'1','۱'},
            {'2','۲'},
            {'3','۳'},
            {'4','۴'},
            {'5','۵'},
            {'6','۶'},
            {'7','۷'},
            {'8','۸'},
            {'9','۹'},

        };
        var number = Number.ToString();
        var ech = number.ToCharArray();
        for (int i = 0; i < ech.Length; i++)
        {
            persianDic.TryGetValue(ech[i], out char pch);
            if (pch == null)
                continue;
            ech[i] = pch;
        }
        Number = new string(ech);
        return base.OnInitializedAsync();
    }
}
حالا از این کامپوننت در هر جای صفحه که مثلا عددی را از دیتابیس (api) دریافت کرده و می‌خواهیم نمایش دهیم، استفاده می‌کنیم:
... 
@foreach (var item in _items)
                {
                    <tr>
                        <td class="h6 text-color-1">@item.Title</td>
                        <td> <PersianNumber Number="@item.Price.ToString()"/> ریال</td>
                    </tr>
                }
...

مطالب
واکشی اطلاعات سرویس Web Api با استفاده از TypeScript و AngularJs
در پست‌های قبلی با TypeScript، AngularJs و Web Api آشنا شدید. در این پست قصد دارم از ترکیب این موارد برای پیاده سازی عملیات واکشی اطلاعات سرویس Web Api در قالب یک پروژه استفاده نمایم. برای شروع ابتدا یک پروژه Asp.Net MVC ایجاد کنید.
در قسمت مدل ابتدا یک کلاس پایه برای مدل ایجاد خواهیم کرد:
public abstract class Entity
    {
        public Guid Id { get; set; }
    }
حال کلاسی به نام Book ایجاد می‌کنیم:
public class Book : EntityBase
    {
        public string Name { get; set; }
        public decimal Author { get; set; }
    }
در پوشه مدل یک کلاسی به نام BookRepository ایجاد کنید و کد‌های زیر را در آن کپی نمایید(به جای پیاده سازی بر روی بانک اطلاعاتی، عملیات بر روی لیست درون حافظه انجام می‌گیرد):
 public class BookRepository
    {
        private readonly ConcurrentDictionary<Guid, Book> result = new ConcurrentDictionary<Guid, Book>();

        public IQueryable<Book> GetAll()
        {
            return result.Values.AsQueryable();
        }        

        public Book Add(Book entity)
        {
            if (entity.Id == Guid.Empty) entity.Id = Guid.NewGuid();

            if (result.ContainsKey(entity.Id)) return null;

            if (!result.TryAdd(entity.Id, entity)) return null;

            return entity;
        }     
    }

نوبت به کلاس کنترلر می‌رسد. یک کنترلر Api به نام BooksController ایجاد کنید و سپس کد‌های زیر را در آن کپی نمایید:
 public class BooksController : ApiController
    {
        public static BookRepository repository = new BookRepository();       

public BooksController()
        {
            repository.Add(new Book 
            {
                Id=Guid.NewGuid(),
                Name="C#",
                Author="Masoud Pakdel"
            });

            repository.Add(new Book
            {
                Id = Guid.NewGuid(),
                Name = "F#",
                Author = "Masoud Pakdel"
            });

            repository.Add(new Book
            {
                Id = Guid.NewGuid(),
                Name = "TypeScript",
                Author = "Masoud Pakdel"
            });
        }

        public IEnumerable<Book> Get()
        {
            return repository.GetAll().ToArray();
        }          
    }

در این کنترلر، اکشنی به نام Get داریم که در آن اطلاعات کتاب‌ها از Repository مربوطه برگشت داده خواهد شد. در سازنده این کنترلر ابتدا سه کتاب به صورت پیش فرض اضافه می‌شود و انتظار داریم که بعد از اجرای برنامه، لیست مورد نظر را مشاهده نماییم.

حال نویت به عملیات سمت کلاینت میرسد. برای استفاده از قابلیت‌های TypeScript و AngularJs در Vs.Net از این مقاله کمک بگیرید. بعد از آماده سازی در فولدر script، پوشه ای به نام app می‌سازیم و یک فایل TypeScript به نام  BookModel  در آن ایجاد می‌کنیم:
module Model {
    export class Book{
        Id: string;
        Name: string;
        Author: string;
    }
}
واضح است که ماژولی به نام Model داریم که در آن کلاسی به نام Book ایجاد شده است. برای انتقال اطلاعات از طریق سرویس http$ در Angular نیاز به سریالایز کردن این کلاس به فرمت Json خواهیم داشت. قصد داریم View مورد نظر را به صورت زیر ایجاد نماییم:
 <div ng-controller="Books.Controller">       
        <table class="table table-striped table-hover" style="width: 500px;">
            <thead>
                <tr>
                    <th>Name</th>
                    <th>Author</th>              
                </tr>
            </thead>
            <tbody>
                <tr ng-repeat="book in books">
                    <td>{{book.Name}}</td>
                    <td>{{book.Author}}</td>                                     
                </tr>
            </tbody>
        </table>
    </div>

توضیح کد‌های بالا:
ابتدا یک کنترلری که به نام Controller که در ماژولی به نام Book تعریف شده است باید ایجاد شود. اطلاعات تمام کتب ثبت شده باید از سرویس مورد نظر دریافت و با یک ng-repeat در جدول نمایش داده خواهند شود.
در پوشه app یک فایل TypeScript دیگر برای تعریف برخی نیازمندی‌ها به نام  AngularModule ایجاد می‌کنیم که کد آن به صورت زیر خواهد بود:
declare module AngularModule {
    export interface HttpPromise {
        success(callback: Function) : HttpPromise;       
    }
    export interface Http {
        get(url: string): HttpPromise;   
    }
}
در این ماژول دو اینترفیس تعریف شده است. اولی به نام HttpPromise است که تابعی به نام success  دارد. این تابع باید بعد از موفقیت آمیز بودن  عملیات فراخوانی شود. ورودی آن از نوع Function است. بعنی اجازه تعریف یک تابع را به عنوان ورودی برای این توابع دارید.
در اینترفیس Http نیز تابعی به نام get تعریف شده  است که  برای دریافت اطلاعات از سرویس api، مورد استفاده قرار خواهد گرفت. از آن جا که تعریف توابع در اینترفیس فاقد بدنه است در نتیجه این جا فقط امضای توابع مشخص خواهد شد. پیاده سازی توابع به عهده کنترلر‌ها خواهد بود:
مرحله بعد مربوط است به تعریف کنترلری  به نام BookController تا اینترفیس بالا را پیاده سازی نماید. کد‌های آن به صورت زیر خواهد بود:
/// <reference path='AngularModule.ts' />
/// <reference path='BookModel.ts' />

module Books {
    export interface Scope {        
        books: Model.Book[];
    }

    export class Controller {
        private httpService: any;

        constructor($scope: Scope, $http: any) {
            this.httpService = $http;

            this.getAllBooks(function (data) {
                $scope.books = data;
            });
            var controller = this;
    }

        getAllBooks(successCallback: Function): void {
            this.httpService.get('/api/books').success(function (data, status) {
                successCallback(data);
            });
        }
    }
}


توضیح کد‌های بالا:
برای دسترسی به تعاریف انجام شده در سایر ماژول‌ها باید ارجاعی به فایل تعاریف ماژول‌های مورد نظر داشته باشیم. در غیر این صورت هنگام استفاده از این ماژول‌ها با خطای کامپایلری روبرو خواهیم شد. عملیات ارجاع به صورت زیر است:
/// <reference path='AngularModule.ts' />
/// <reference path='BookModel.ts' />
در پست قبلی توضیح داده شد که برای مقید سازی عناصر بهتر است یک اینترفیس به نام Scope تعریف کنیم تا بتوانیم متغیر‌های مورد نظر برای مقید سازی را در آن تعریف نماییم در این جا تعریف آن به صورت زیر است:
export interface Scope {  
        books: Model.Book[];      
    }
در این جا فقط نیاز به لیستی از کتاب‌ها داریم تا بتوان در جدول مورد نظر در View آنرا پیمایش کرد. تابعی به نام getAllBooks در کنترلر مورد نظر نوشته شده است که ورودی آن یک تابع خواهد بود که باید بعد از واکشی اطلاعات از سرویس، فراخوانی شود. اگر به کد‌های بالا دقت کنید می‌بینید که در ابتدا سازنده کنترلر،سرویس http$ موجود در Angular به متغیری به نام httpService نسبت داده می‌شود. با فراخوانی تابع get و ارسال آدرس سرویس که با توجه به مقدار مسیر یابی پیش فرض کلاس WebApiConfig باید با api شروع شود به راحتی اطلاعات مورد نظر به دست خواهد آمد. بعد از واکشی در صورت موفقیت آمیز بودن عملیات تابع success اجرا می‌شود که نتیجه آن انتساب مقدار به دست آمده به متغیر books تعریف شده در scope$ می‌باشد.

در نهایت خروجی به صورت زیر خواهد بود:


سورس پیاده سازی مثال بالا در Visual Studio 2013
مطالب
پیاده سازی Full-Text Search با SQLite و EF Core - قسمت اول - ایجاد و به روز رسانی جدول مجازی FTS
SQLite به صورت توکار از full-text search پشتیبانی می‌کند؛ اما اهمیت آن چیست؟ هدف از full-text search، انجام جستجوهای بسیار سریع، در ستون‌های متنی یک جدول بانک اطلاعاتی است. بدون وجود یک چنین قابلیتی، عموما برای انجام اینکار از دستور LIKE استفاده می‌شود:
SELECT Title FROM Book WHERE Desc LIKE '%cat%';
کار این کوئری، یافتن ردیف‌هایی است که در آن واژه‌ی cat وجود دارند. مشکل این روش، عدم استفاده‌ی از ایندکس‌ها و اصطلاحا انجام یک full table scan است. با استفاده از دستور LIKE، باید تک تک ردیف‌های بانک اطلاعاتی برای یافتن واژه‌ی مدنظر، اسکن و بررسی شوند و انجام اینکار با بالا رفتن تعداد رکوردهای بانک اطلاعاتی، کندتر و کندتر خواهد شد. برای رفع این مشکل، راه حلی به نام full-text search ارائه شده‌است که کار آن ایندکس کردن تمام ستون‌های متنی مدنظر و سپس جستجوی بر روی این ایندکس از پیش آماده شده‌است.
معادل دستور LIKE در کوئری فوق، متد Contains در EF Core است:
var cats = context.Chapters.Where(item => item.Text.Contains("cat")).ToList();
بنابراین هدف از این سری، جایگزین کردن متدهای الحاقی Contains ، StartsWith و EndsWith، با روشی بسیار سریعتر است.

یک نکته: کوئری فوق توسط EF Core و به همراه پروایدر SQLite آن، به صورت زیر ترجمه می‌شود (که آن نیز یک full table scan است):
SELECT  "c"."Text" FROM "Chapters" AS "c" WHERE ('cat' = '') OR (instr("c"."Text", 'cat') > 0)
اما دقیقا دستور Like را به همراه متدهای الحاقی StartsWith و یا EndsWith می‌توان مشاهده کرد:
var cats = context.Chapters.Where(item => item.Text.StartsWith("cat")).ToList();
// SELECT "c"."Text", FROM "Chapters" AS "c" WHERE "c"."Text" IS NOT NULL AND ("c"."Text" LIKE 'cat%')
var cats = context.Chapters.Where(item => item.Text.EndsWith("cat")).ToList();
// SELECT "c"."Title" FROM "Chapters" AS "c" WHERE "c"."Text" IS NOT NULL AND ("c"."Text" LIKE '%cat')


معرفی موجودیت‌های مثال این سری

هدف اصلی ما، ایندکس کردن full-text ستون‌های متنی عنوان و متن جدول بانک اطلاعاتی متناظر با Chapter است:
using System.Collections.Generic;

namespace EFCoreSQLiteFTS.Entities
{
    public class User
    {
        public int Id { get; set; }

        public string Name { get; set; }

        public ICollection<Chapter> Chapters { get; set; }
    }

    public class Chapter
    {
        public int Id { get; set; }

        public string Title { get; set; }

        public string Text { get; set; }

        public User User { get; set; }
        public int UserId { get; set; }
    }
}


ایجاد جدول مجازی Full-text search

زمانیکه عملیات Migration را در EF Core فعال و اجرا می‌کنیم، دو جدول متناظر با Chapter و User ایجاد می‌شوند. اما برای کار با full-text search، نیاز به ایجاد جداول دیگری است، تا کار نگهداری ایندکس‌های تشکیل شده‌ی از ستون‌های متنی مدنظر ما را انجام دهند. به این نوع جداول در SQLite، جدول مجازی و یا virtual table گفته می‌شود. یک virtual table در اصل تفاوتی با یک جدول معمولی ندارد. تفاوت در اینجا است که منطق دسترسی به این جدول مجازی از موتور FTS5 مربوط به SQLite باید عبور کند. تاکنون نگارش‌های مختلفی از موتور full-text search آن منتشر شده‌اند؛ مانند FTS3 ، FTS4 و غیره که آخرین نگارش آن، FTS5 می‌باشد و به همراه توزیعی که مایکروسافت ارائه می‌دهد، وجود دارد و نیازی به تنظیمات خاصی ندارد.
در اینجا روش ایجاد یک جدول مجازی جدید Chapters_FTS را مشاهده می‌کنید:
CREATE VIRTUAL TABLE "Chapters_FTS"
USING fts5("Text", "Title", content="Chapters", content_rowid="Id")
جدول مجازی، با اجرای دستور CREATE VIRTUAL TABLE  ایجاد می‌شود و USING fts5 آن به معنای استفاده‌ی از موتور full-text search نگارش پنجم آن است. سپس لیست ستون‌هایی را که می‌خواهیم ایندکس کنیم، ذکر می‌شوند؛ مانند Text و Title در اینجا. همانطور که مشاهده می‌کنید، فقط نام این ستون‌ها قابل تعریف هستند و هیچ نوع اطلاعات اضافه‌تری را نمی‌توان ذکر کرد.
ذکر پارامتر "content="Chapters اختیاری بوده و به این معنا است که نیازی نیست تا اصل داده‌های مرتبط با ستون‌های ذکر شده نیز ذخیره شوند و آن‌ها را می‌توان از جدول Chapters، بازیابی کرد. در این حالت برای برقراری ارتباط بین این جدول مجازی و جدول chapters، پارامتر "content_rowid="Id مقدار دهی شده‌است. content_rowid به primary key جدول content اشاره می‌کند. ذکر هر دوی این پارامترها اختیاری بوده و در صورت تنظیم، حجم نهایی بانک اطلاعاتی را کاهش می‌دهند. چون در این حالت دیگری نیازی به ذخیره سازی جداگانه‌ی اصل اطلاعات متناظر با ایندکس‌های FTS نیست.

اکنون که با دستور ایجاد جدول مجازی FTS آشنا شدیم، روش ایجاد آن در برنامه‌های مبتنی بر EF Core نیز دقیقا به همین صورت است:
private static void createFtsTables(ApplicationDbContext context)
{
    // For SQLite FTS
    // Note: This can be added to the `protected override void Up(MigrationBuilder migrationBuilder)` method too.
    context.Database.ExecuteSqlRaw(@"CREATE VIRTUAL TABLE IF NOT EXISTS ""Chapters_FTS""
    USING fts5(""Text"", ""Title"", content=""Chapters"", content_rowid=""Id"");");
}
فقط کافی است در ابتدای اجرای برنامه با استفاده از متد ExecuteSqlRaw، عبارت SQL متناظر با ایجاد جدول مجازی را اجرا کنیم. این یک روش ایجاد این نوع جداول است؛ روش دیگر آن، قرار دادن همین قطعه کد در متد "protected override void Up(MigrationBuilder migrationBuilder)" مربوط به کلاس‌های ایجاد شده‌ی توسط عملیات Migration است.


به روز رسانی اطلاعات جدول مجازی FTS، توسط تریگرها

پس از اجرای دستورCREATE VIRTUAL TABLE  فوق، SQLite پنج جدول را به صورت خودکار ایجاد می‌کند که در تصویر زیر قابل مشاهده هستند:


البته ما مستقیما با این جداول کار نخواهیم کرد و این جداول برای نگهداری اطلاعات ایندکس‌های full-text موتور FTS5، توسط خود SQLite نگهداری و مدیریت می‌شوند.

اما ... نکته‌ی مهم اینجا است که جدول مجازی Chapters_FTS، هرچند به جدول اصلی Chapters توسط پارامتر content آن متصل شده‌است، اما تغییرات آن‌را ردیابی نمی‌کند. یعنی هر نوع insert/update/delete ای که در جدول اصلی Chapters رخ می‌دهد، سبب ایندکس شدن اطلاعات جدید آن در جدول مجازی Chapters_FTS نمی‌شود و برای اینکار باید اطلاعات را مستقیما در جدول Chapters_FTS درج کرد.
روش پیشنهاد شده‌ی در مستندات رسمی آن، استفاده از تریگرهای پس از درج اطلاعات، پس از حذف اطلاعات و پس از به روز رسانی اطلاعات به صورت زیر است:
-- Create a table. And an external content fts5 table to index it.
CREATE TABLE tbl(a INTEGER PRIMARY KEY, b, c);
CREATE VIRTUAL TABLE fts_idx USING fts5(b, c, content='tbl', content_rowid='a');

-- Triggers to keep the FTS index up to date.
CREATE TRIGGER tbl_ai AFTER INSERT ON tbl BEGIN
  INSERT INTO fts_idx(rowid, b, c) VALUES (new.a, new.b, new.c);
END;
CREATE TRIGGER tbl_ad AFTER DELETE ON tbl BEGIN
  INSERT INTO fts_idx(fts_idx, rowid, b, c) VALUES('delete', old.a, old.b, old.c);
END;
CREATE TRIGGER tbl_au AFTER UPDATE ON tbl BEGIN
  INSERT INTO fts_idx(fts_idx, rowid, b, c) VALUES('delete', old.a, old.b, old.c);
  INSERT INTO fts_idx(rowid, b, c) VALUES (new.a, new.b, new.c);
END;
در اینجا ابتدا روش ایجاد یک جدول جدید و سپس ایجاد یک جدول مجازی FTS را از روی آن مشاهده می‌کنید.
در ادامه سه تریگر بر روی جدول اصلی که ما به صورت متداولی با آن در برنامه‌های خود کار می‌کنیم، تعریف شده‌اند. این تریگرها کار insert اطلاعات را در جدول مجازی ایجاد شده، به صورت خودکار انجام می‌دهند.
همانطور که مشاهده می‌کنید، یک rowid نیز در اینجا قابل تعریف است؛ rowid، ستون مخفی یک جدول مجازی FTS است و هرچند در حین ایجاد، آن‌را ذکر نمی‌کنیم، اما جزئی از ساختار آن بوده و قابل کوئری گرفتن است.

نکته‌ی مهم: به فرمت دستورات به روز رسانی جدول مجازی FTS دقت کنید. حتی در حالت تریگرهای update و یا delete نیز در اینجا دستور insert، مشاهده می‌شوند. این فرمت دقیقا باید به همین نحو رعایت شود؛ در غیراینصورت اگر از دستورات delete و یا update معمولی بر روی این جدول مجازی استفاده کنید، دفعه‌ی بعدی که برنامه را اجرا می‌کنید، خطای «این بانک اطلاعاتی تخریب شده‌است» را مشاهده کرده (database disk image is malformed) و دیگر نمی‌توانید با فایل بانک اطلاعاتی خود کار کنید.


به روز رسانی اطلاعات جدول مجازی FTS توسط EF Core

روش تعریف تریگرهای یاد شده، مستقل از EF Core بوده و راسا توسط خود بانک اطلاعاتی مدیریت می‌شود. بنابراین فقط کافی است دستور CREATE TRIGGER را به همان نحوی که عنوان شد، توسط متد ExecuteSqlRaw اجرا کنیم تا جزئی از ساختار بانک اطلاعاتی شوند؛ اما ... این روش برای برنامه‌هایی با متن‌های پیچیده کارآیی ندارد. برای مثال فرض کنید اطلاعات اصلی شما با فرمت HTML است. ایندکس ایجاد شده، تگ‌های HTML را حذف نمی‌کند و آن‌ها را نیز ایندکس می‌کند که نه تنها سبب بالا رفتن حجم بانک اطلاعاتی می‌شود، بلکه زمانیکه ما قصد جستجویی را بر روی اطلاعات HTML ای داریم، اساسا کاری به تگ‌های آن نداشته و هدف اصلی ما، متن‌های درج شده‌ی در آن است. نمونه‌ی دیگر آن داشتن اطلاعاتی با «اعراب» است و یا شاید نیاز به یک‌دست سازی ی و ک فارسی وجود داشته باشد. به این نوع عملیات، «نرمال سازی متن» گفته می‌شود و با روش تریگرهای فوق قابل تعریف و مدیریت نیست. به همین جهت می‌توان از روش پیشنهادی زیر استفاده کرد:

الف) یافتن لیست اطلاعات تغییر یافته‌ی حاصل از اعمال insert/update/delete
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using Microsoft.EntityFrameworkCore;
using Microsoft.EntityFrameworkCore.ChangeTracking;

namespace EFCoreSQLiteFTS.DataLayer
{
    public static class EFChangeTrackerExtensions
    {
        public static List<(EntityState State, TEntity NewEntity, TEntity OldEntity)>
                    GetChangedEntities<TEntity>(this DbContext dbContext) where TEntity : class, new()
        {
            if (!dbContext.ChangeTracker.AutoDetectChangesEnabled)
            {
                // ChangeTracker.Entries() only calls `Try`DetectChanges() behind the scene.
                dbContext.ChangeTracker.DetectChanges();
            }

            return dbContext.ChangeTracker.Entries<TEntity>()
                    .Where(IsEntityChanged)
                    .Select(entityEntry => (entityEntry.State,
                                            entityEntry.Entity,
                                            createWithValues<TEntity>(entityEntry.OriginalValues)))
                    .ToList();
        }

        private static bool IsEntityChanged(EntityEntry entry)
        {
            return entry.State == EntityState.Added
                    || entry.State == EntityState.Modified
                    || entry.State == EntityState.Deleted
                    || entry.References.Any(r => r.TargetEntry?.Metadata.IsOwned() == true && IsEntityChanged(r.TargetEntry));
        }

        private static T createWithValues<T>(PropertyValues values) where T : new()
        {
            var entity = new T();
            foreach (var prop in values.Properties)
            {
                var value = values[prop.Name];
                if (value is PropertyValues)
                {
                    throw new NotSupportedException("nested complex object");
                }
                else
                {
                    prop.PropertyInfo.SetValue(entity, value);
                }
            }
            return entity;
        }
    }
}
هدف از متد GetChangedEntities فوق این است که با استفاده از سیستم tracking، نوع عملیات انجام شده و همچنین اصل موجودیت‌ها را پیش و پس از تغییر، بتوان لیست کرد و سپس بر اساس آن‌ها، جدول مجازی FTS را به روز رسانی نمود.
علت نیاز به نمونه‌ی اصل و سپس تغییر کرده‌ی موجودیت‌ها، به نحوه‌ی تعریف تریگرهای مخصوص به به روز رسانی FTS بر می‌گردد. اگر دقت کرده باشید در این تریگرها، new.a و همچنین old.a را داریم که برای شبیه سازی آن‌ها دقیقا باید به اطلاعات یک رکورد، در پیش و پس از به روز رسانی آن، دسترسی یافت.

ب) تعریف تریگرهای SQL توسط سیستم tracking؛ به همراه عملیات نرمال سازی اطلاعات
using System.Collections.Generic;
using System.Data;
using System.Text.RegularExpressions;
using EFCoreSQLiteFTS.Entities;
using Microsoft.EntityFrameworkCore;

namespace EFCoreSQLiteFTS.DataLayer
{
    public static class FtsNormalizer
    {
        private static readonly Regex _htmlRegex = new Regex("<[^>]*>", RegexOptions.Compiled);

        public static string NormalizeText(this string text)
        {
            if (string.IsNullOrWhiteSpace(text))
            {
                return string.Empty;
            }

            // Remove html tags
            text = _htmlRegex.Replace(text, string.Empty);

            // TODO: add other normalizers here, such as `remove diacritics`, `fix Persian Ye-Ke` and so on ...

            return text;
        }
    }

    public static class UpdateFtsTriggers
    {
        public static void UpdateChapterFTS(
            this DbContext context,
            List<(EntityState State, Chapter NewEntity, Chapter OldEntity)> changedChapters)
        {
            var database = context.Database;

            try
            {
                database.BeginTransaction(IsolationLevel.ReadCommitted);

                foreach (var (State, NewEntity, OldEntity) in changedChapters)
                {
                    var chapterNew = NewEntity;
                    var chapterOld = OldEntity;

                    var normalizedNewText = chapterNew.Text.NormalizeText();
                    var normalizedOldText = chapterOld.Text.NormalizeText();
                    var normalizedNewTitle = chapterNew.Title.NormalizeText();
                    var normalizedOldTitle = chapterOld.Title.NormalizeText();
                    switch (State)
                    {
                        case EntityState.Added:
                            if (shouldSkipAddedChapter(chapterNew))
                            {
                                continue;
                            }
                            database.ExecuteSqlRaw("INSERT INTO Chapters_FTS(rowid, Text, Title) values({0}, {1}, {2});",
                                    chapterNew.Id, normalizedNewText, normalizedNewTitle);
                            break;
                        case EntityState.Modified:
                            if (shouldSkipModifiedChapter(chapterNew, chapterOld))
                            {
                                continue;
                            }
                            // This format is important! Otherwise we will get `SQLite Error 11: 'database disk image is malformed'.` error!
                            database.ExecuteSqlRaw(@"INSERT INTO Chapters_FTS(Chapters_FTS, rowid, Text, Title)
                                                        VALUES('delete', {0}, {1}, {2}); ",
                                                        chapterOld.Id, normalizedOldText, normalizedOldTitle);
                            database.ExecuteSqlRaw("INSERT INTO Chapters_FTS(rowid, Text, Title) values({0}, {1}, {2});",
                                    chapterNew.Id, normalizedNewText, normalizedNewTitle);
                            break;
                        case EntityState.Deleted:
                            // This format is important! Otherwise we will get `SQLite Error 11: 'database disk image is malformed'.` error!
                            database.ExecuteSqlRaw(@"INSERT INTO Chapters_FTS(Chapters_FTS, rowid, Text, Title)
                                                        VALUES('delete', {0}, {1}, {2}); ",
                                    chapterOld.Id, normalizedOldText, normalizedOldTitle);
                            break;
                    }
                }
            }
            finally
            {
                database.CommitTransaction();
            }
        }

        private static bool shouldSkipAddedChapter(Chapter chapterNew)
        {
            // TODO: add your logic to avoid indexing this item
            return false;
        }

        private static bool shouldSkipModifiedChapter(Chapter chapterNew, Chapter chapterOld)
        {
            // TODO: add your logic to avoid indexing this item
            return chapterNew.Text == chapterOld.Text && chapterNew.Title == chapterOld.Title;
        }
    }
}
در اینجا نحوه‌ی تعریف متد UpdateChapterFTS را مشاهده می‌کند که اطلاعات خودش را از متد GetChangedEntities دریافت کرده و سپس یکی یکی آن‌ها را در جدول مجازی FTS، با فرمت مخصوصی که عنوان شد (دقیقا متناظر با فرمت تریگرهای مستندات رسمی FTS)، درج می‌کند.
همچنین در اینجا متد NormalizeText را نیز مشاهده می‌کند که بر روی ستون‌های متنی اعمال شده‌است. کار آن پاکسازی تگ‌های یک متن HTML ای است و نگهداری اطلاعات صرفا متنی آن. در اینجا اگر نیاز بود می‌توان منطق‌های پاکسازی اطلاعات دیگری را نیز اعمال کرد.
اکنون که این اطلاعات به صورت پاکسازی شده در جدول مجازی درج می‌شوند، زمانیکه بر روی آن‌ها جستجویی صورت می‌گیرد، دیگر شامل جستجوی بر روی تگ‌های HTML ای نیست و دقت بسیار بیشتری دارد.

ج) اتصال به سیستم
پس از تعریف متدهای الحاقی GetChangedEntities و UpdateChapterFTS، اکنون روش اتصال آن‌ها به DbContext برنامه، با بازنویسی متد SaveChanges آن است:
namespace EFCoreSQLiteFTS.DataLayer
{
    public class ApplicationDbContext : DbContext
    {
        public ApplicationDbContext(DbContextOptions options)
            : base(options)
        {
        }

        public DbSet<Chapter> Chapters { get; set; }
        public DbSet<User> Users { get; set; }

        public override int SaveChanges()
        {
            var changedChapters = this.GetChangedEntities<Chapter>();

            this.ChangeTracker.AutoDetectChangesEnabled = false; // for performance reasons, to avoid calling DetectChanges() again.
            var result = base.SaveChanges();
            this.ChangeTracker.AutoDetectChangesEnabled = true;

            this.UpdateChapterFTS(changedChapters);
            return result;
        }
    }
}
از این پس تمام عملیات insert/update/delete برنامه تحت کنترل قرار گرفته و به صورت خودکار سبب به روز رسانی جدول مجازی FTS نیز می‌شوند.


در قسمت بعدی، روش کوئری گرفتن از این جدول مجازی FTS را بررسی می‌کنیم.
نظرات مطالب
جایگزین کردن jQuery با JavaScript خالص - قسمت دوم - کار با Attributes
یک نکته‌ی تکمیلی: انتساب اطلاعات به المان‌ها

استاندارد W3C HTML5، برای تعریف ویژگی‌های سفارشی، استفاده‌ی از ویژگی‌های -data را توصیه می‌کند.
  <table>
    <thead>
      <tr>
        <th>Address</th>
        <th>Price</th>
      </tr>
    </thead>
    <tbody>
      <tr>
        <td>Address 1</td>
        <td>10,000,000</td>
      </tr>
      <tr>
        <td>Address 2</td>
        <td>100,000</td>
      </tr>
    </tbody>
  </table>
برای مثال جدول فوق را درنظر بگیرید. در برنامه‌های کاربردی گاهی از اوقات نیاز است تا بتوان ردیفی را از بانک اطلاعاتی حذف کرد. در این حالت می‌توان به هر tr یک ویژگی data-original-idx را نیز نسبت داد تا مشخص باشد id واقعی آن کدام است و سپس بر اساس آن عدد، کار حذف را انجام داد و یا روش استانداردی برای تعریف آدرس تصویری در حالت بزرگنمایی آن وجود ندارد. برای اینکار می‌توان این اطلاعات سفارشی را برای مثال توسط ویژگی فرضی data-zoom-url به آن انتساب داد:
<img src="default.png"
   data-zoom-url="default-zoomed.png"
   alt="default image">


خواندن و به روز رسانی ویژگی‌های -data توسط jQuery

 <video src="my-video.mp4" data-scene-offsets="9,22,38">
در این مثال می‌خواهیم مقدار ویژگی سفارشی data-scene-offsets را توسط jQuery بخوانیم:
  var offsets = $('VIDEO').data('sceneOffsets');
در اینجا از متد data و نام پس از -data به صورت camel-case استفاده می‌شود.
روش به روز رسانی آن نیز به صورت زیر است:
 $('VIDEO').data('sceneOffsets', '1,2,3');
البته باید دقت داشت زمانیکه از این روش استفاده می‌شود، مقدار ویژگی data-scene-offsets در document تغییری نمی‌کند. بلکه جی‌کوئری آن‌را در یک JavaScript data store ذخیره خواهد کرد. در این حالت تعریف المان در صفحه با اطلاعات جدید آن هماهنگ نیست و همچنین این تغییرات را صرفا از طریق jQuery می‌توان خواند.


خواندن و به روز رسانی ویژگی‌های -data توسط جاوا اسکریپت خالص

در مطلب جاری، روش خواندن اطلاعات از ویژگی‌ها را بررسی کردیم. در اینجا نیز می‌توان همانند قبل عمل کرد:
 var offsets = document.getElementsByTagName('VIDEO')[0].getAttribute('data-scene-offsets');
و برای تغییر آن از متد استاندارد setAttribute کمک می‌گیریم:
 document.getElementsByTagName('VIDEO')[0].setAttribute('data-scene-offsets', '1,2,3');
مزیت این روش نسبت به متد data جی‌کوئری این است که در این حالت تعریف المان در صفحه همواره با داده‌های تغییر یافته‌ی آن هماهنگ خواهد بود و همچنین داده‌های تغییر یافته‌ی در اینجا توسط هر نوع کد جاوا اسکریپتی قابل دسترسی است.


کار با داده‌های انتساب داده شده‌ی به المان‌ها از طریق ویژگی‌های جدید ECMAScript 2015

در استاندارد ECMAScript 2015، به اینترفیس HTMLElement، خاصیت جدید dataset نیز اضافه شده‌است؛ از نوع DOMStringMap، که آن نیز جزئی از استاندارد HTML 5 است. هر خاصیتی که به dataset اضافه شود، به صورت یک ویژگی -data در آن المان ظاهر خواهد شد.
در این حالت برای خواندن ویژگی data-scene-offsets می‌توان به صورت زیر عمل کرد:
 var offsets = document.querySelector('VIDEO').dataset.sceneOffsets;
که در اینجا نیز همانند متد data جی‌کوئری باید نام ویژگی را camel-case ذکر کرد.
و اینبار روش به روز رسانی اطلاعات این ویژگی سفارشی به صورت زیر است:
 document.querySelector('VIDEO').dataset.sceneOffsets = '1,2,3';
همچنین چون dataset یک خاصیت جاوا اسکریپتی است، حذف اطلاعات از آن، مانند حذف هر خاصیت دیگر جاوا اسکریپتی است:
 delete document.querySelector('VIDEO').dataset.sceneOffsets;
مطالب
قابل ویرایش کننده‌ی فوق العاده x-editable ؛ قسمت دوم
در قسمت قبلی با نحوه‌ی اجرا و ویژگی‌های فنی و خصوصیات کدنویسی x-editable آشنا شدیم. غیر از این خصوصیات، خصوصیات دیگری هم هستند که فقط مختص نوع کنترلی هست که در قسمت type مشخص کرده‌اید.

کنترلهای زیر جهت ورود اطلاعات در ویرایشگر پشتیبانی می‌شوند:
  • text
  • textarea
  • select
  • date
  • datetime
  • dateui
  • combodate
  • html5types
  • checklist
  • wysihtml5
  • typeahead
  • typeaheadjs
  • select2 
text
 clear دکمه‌ای جهت حذف محتوای کادر متنی است. مقدار پیش فرض آن true است.
 escape  برای دفاع در برابر کدهای مخرب html به کار میرود و کاراکترهای مدنظر را در صورت true بودن غیرفعال می‌کند. البته اگر از خاصیت display استفاده کنید این گزینه تاثیرش را از دست خواهد داد.
 inputclass یک کلاس css را به کادر متنی اعمال می‌کند.
placeholder
مقدار داده شده را در صورتی که کادر متنی خالی باشد، نشان می‌دهد.
 tpl به معنی یک قالب. شما می‌توانید کد html تگ input خود را وارد کنید؛ ولی توصیه نمی‌شود.


 TextArea

همان خاصیت‌های قبلی را دارد بعلاوه rows که نمایانگر مقدار ارتفاع آن است.

select

خاصیت‌های escape,input,class و tpl را دارد به‌علاوه خاصیت‌های زیر:

 prepend  همانند گزینه پایینی است ولی قبل از آن داده‌های خود را اضافه می‌کند.
 source از آنجا که یک لیست، لیستی از آیتم‌ها را دارد و کاربر یکی از آن‌ها را انتخاب می‌کند، این بخش، منبع آیتم‌ها را معرفی می‌کند. این خاصیت چهار نوع داده می‌پذیرد: آرایه یا شیء‌ایی از مقادیر. تابعی که بعد از انجام هر عملی، اطلاعات به آن پاس می‌شوند و یا از نوع رشته که این رشته یک آدرس سمت سرور است که با درخواست از آن آدرس، اطلاعات را دریافت می‌کند.
 sourceCache
 اگه خاصیت بالا با آدرسی پر شده باشد که از سمت سرور بخواند، در دفعات بعدی مقدار دریافتی را از کش خواهد خواند.
 sourceError  یک پیام خطا هنگام بارگزاری اطلاعات
 sourceOptions  در صورتیکه قصد اضافه کردن پارامتری را به درخواست ایجکسی دارید. یک شیء از پارامترها را به آن نسبت می‌دهیم و برای رونویسی پارامترها از یک تابع استفاده می‌کنیم که نحوه‌ی تغییرات را قبلا در جدول شماره یک دیده‌اید.
 
date
خاصیت‌های مشترک قبلی : tpl,input,class,escape و clear است.
 datepicker  پیکربندی تقویم را بر عهده دارد. برای اطلاعات بیشتر در مورد پیکربندی تقویم به این لینک مراجعه فرمایید.
{ weekStart: 0, startView: 0, minViewMode: 0, autoclose: false }
 format قالب بندی فرمت تاریخ جهت ارسال به سرور\ حالت پیش فرض yyyy-mm-dd
مقادیری که میتوان به کار برد: yy   yyyy mm   m  dd   d
 viewformat  این فرمت هنگام نمایش به کار می‌آید و در صورتیکه مقدار عنصر در این قالب نباشد، آن را تبدیل می‌کند.


 datetime در بوت استراپ

کاملا مشترک با مورد قبلی.


dateUI

مختص JqueryUI است و کاملا مشترک با مورد قبلی.


combodate

موارد مشترک قبلی را دارد ولی به جای خاصیت datepicker از combodate استفاده می‌شود که پیکربندی آن در این لینک قرار دارد.


نوع‌های HTML 5

شامل موارد زیر است:

  • password
  • email
  • url
  • tel
  • number
  • range
  • time 
html5 شامل عناصر زیادی است که ویژگی‌های جالبی را مد نظر دارند؛ ولی ممکن است بعضی المان‌ها در بعضی مرورگرها کارآیی مناسبی نداشته باشند که در این صفحه سازگاری مرورگرها با این نوع المان‌ها ذکر شده است.
خاصیت‌های ذکر شده در مورد نوع text، در مورد آن‌ها نیز صدق می‌کند.

checklist
همانند نوع select است؛ فقط خاصیت separator را دارد که کارش جدا کردن مقادیر است و مقدار پیش فرض آن علامت ',' است.


wysihtml5
سورس و دمو ی این نوع ادیتور که بر پایه‌ی بوت استرپ بنا شده است و زحمت اضافه کردن کتابخانه‌ها به صفحه، بر عهده شماست.
مداخل زیر را به طور دستی به صفحه اضافه کنید:
<link href="js/inputs-ext/wysihtml5/bootstrap-wysihtml5-0.0.2/bootstrap-wysihtml5-0.0.2.css" rel="stylesheet" type="text/css"></link>  
<script src="js/inputs-ext/wysihtml5/bootstrap-wysihtml5-0.0.2/wysihtml5-0.3.0.min.js"></script>  
<script src="js/inputs-ext/wysihtml5/bootstrap-wysihtml5-0.0.2/bootstrap-wysihtml5-0.0.2.min.js"></script>
و همچنین اسکریپت x-editable برای کار با این عنصر را هم اضافه کنید:
<script src="js/inputs-ext/wysihtml5/wysihtml5.js"></script>
این فایل در بسته‌ای که دانلود کرده‌اید موجود است. شامل خاصیت‌های escape,inputclass,placeholder,tpl است و خاصیت wysihtml5 شامل تنظیمات و پیکربندی ادیتور است که پیکریندی آن را می‌توانید در اینجا مطالعه بفرمایید.

typeahead
این گزینه فقط مختص بوت استرپ 2 است و یک کنترل autocomplete به شمار می‌آید. منبع داده‌های آن از طریق خاصیت source به دو صورت آرایه و object تامین می‌گردد.
['text1', 'text2', 'text3' ...]

//or

[{value: 1, text: "text1"}, {value: 2, text: "text2"}, ...]
شامل خاصیت‌های clear,escape,prepend,source,sourceOptions,sourceError,sourceCache,inputclass,tpl است و شامل خاصیت typeahead جهت پیکربندی آن می‌شود.

typeaheadjs
همانند قبلی است و بر اساس twitterBootstrap است و شامل همان خصوصیات قبلی است. تنها خصوصیت typeahead آن است که باید از این پیکربندی استفاده کنید.

Select2
این المان بر اساس این کتابخانه  سورس باز ایجاد می‌شود. و مستندات آن شامل جزئیات و پیکربندی آن می‌شود. برای معرفی آن فایل‌های زیر را به صفحه معرفی کنید.
<link href="select2/select2.css" rel="stylesheet" type="text/css"></link>  
<script src="select2/select2.js"></script>
برای دریافت استایل بوت استرپی آن این فایل را صدا بزنید:
<link href="select2-bootstrap.css" rel="stylesheet" type="text/css"></link>
نکته: در حال حاضر خاصیت autotext روی این المان جواب نمی‌دهد و می‌توانید از خاصیت data-value به جای آن استفاده کنید.

شامل خاصیت‌های inputclass , escape , placeolder , source , tpl می‌باشد و از select2 برای دریافت پیکربندی‌های کنترل استفاده می‌کند و علامت جدا کننده آن توسط viewseperator صورت می‌گیرد.


قالبی نو برای ویرایشگر

ویرایشگر فعلی ما به خصوص در بوت استرپ، ظاهر فوق العاده‌ای دارد. ولی اگر بازهم مایل به تغییر و رونویسی هستید، این امکان فراهم شده است.

fn.editableform.template$
 مقدار پیش فرض آن که حتما باید شامل تگ فرم و کلاس‌های مدنظر باشد:
    <form>
        <div>
             <div><div></div><div></div></div>
             <div></div>
        </div> 
    </form>
در صورتی که قصد تغییر کلاس‌های آن را دارید باید کلاس‌های زیر را رونویسی کنید:
  • control-group
  • editable-input
  • editable-buttons
  • editable-error-block

fn.editableform.buttons$ 
    <button type="submit">ok</button>
    <button type="button">cancel</button>
کلاس‌های editable-sumit و editable-cancel به طور خودکار به کلاس editable-buttons تزریق می‌شوند.
و نهایتا جهت تغییر loading

fn.editableform.loading$  
<div></div>

گاهی اوقات نیاز است که خصوصیات این ویرایشگر را در شرایط متغیر صفحه کنترل کنیم، برای مثال گاهی پیش می‌آید که بخواهید در یک شرایط خاص ویرایشگر یک المان خاص را غیرفعال کنید. کد زیر مثال این تغییرات است.
$('#favsite').editable('option', 'disabled', false);

متدها و رویدادها


متدهایی که روی آن قابل اجراست:
editable
ویرایشگر را بر اساس مقادیر اولیه روی عنصر مشخص شده فعال می‌کند.
() activate  فوکوس را به input ویرایشگر باز می‌گرداند.
() destory  حذف ویژگی ویرایش از روی عنصر
() disable  غیرفعال کردن ویرایشگر
() enable  فعال سازی آن
 ()getvalue
باعث بازگردانی مقدار جاری همه عناصر توسط شیء جفت کلید مقدار می‌شود و عناصری که شامل متن یا مقداری نیستند، از آن حذف می‌شوند. در صورتیکه قصد دارید مقدار تنها یک عنصر قابل دریافت باشد، با خاصیت isSingle آن را true کنید.
    $('#username, #fullname').editable('getValue');
    //result:
    {
    username: "superuser",
    fullname: "John"
    }
    //isSingle = true
    $('#username').editable('getValue', true);
    //result "superuser"
 ()hide  مخفی کردن تگ فرم ویرایشگر
(option(key,value
 تغییر خصوصیات یک عنصر که در بالا هم نمونه کد آن را دیدیم.
(setvalue(value,convertStr  ست کردن مقدار جدید کنترل و پارامتر دوم وضعیت تبدیل این مقدار به فرمت داخلی است که برای آن تعریف شده است مثل date
() show  نمایش ویرایشگر
( submit(options  در صورتی که خاصیت ارسال خودکار به سمت سرور را غیر فعال کرده باشید، با این گزینه می‌توانید همه اطلاعات و تغییرات را ارسال کنید. برای ایجاد فرم بر اساس ویرایشگرها و ارسال اطلاعات با کلیک بر روی دکمه submit کاربرد دارد. یک مثال در این زمینه .
پارامترهای options به شرح زیر هستند:
url
data
ajaxoptions
(error(obj
(success(obj,config

از نسخه 1.5.1 میتوان این گزینه را به راحتی روی یک المان خاص هم صدا زد:
$('#username').editable('submit')
() toggle  کدی که صدا زده می‌شود بین دو وضعیت show و hide سوئیچ می‌کند.
() toggleDisabled  تغییر وضعیت بین دو حالت enable و disable
() validate  انجام اعتبارسنجی بر روی همه کنترل ها.
    $('#username, #fullname').editable('validate');
    // possible result:
    {
      username: "username is required",
      fullname: "fullname should be minimum 3 letters length"
    }


رویدادها

 hidden این رویداد زمانی رخ می‌دهد که ویرایشگر دیگر قابل مشاهده نیست و شامل دو پارامتر event و reason است. reason دلیل اینکه چرا ویرایشگر از دید خارج شده است را با یکی از گزینه‌های زیر مشخص می‌کند.
save
cancel
onblur
nochange
manual

    $('#username').on('hidden', function(e, reason) {
        if(reason === 'save' || reason === 'cancel') {
            //auto-open next editable
            $(this).closest('tr').next().find('.editable').editable('show');
        } 
    });
init
موقعی صدا زده میشود که متد editable روی عنصر صدا زده می‌شود و به یاد داشته باشید که این رویداد باید قبل از آن ست شده باشد.
    $('#username').on('init', function(e, editable) {
        alert('initialized ' + editable.options.name);
    });
    $('#username').editable();
save
 موقعی که مقدار جدید، با موفقیت تایید می‌شود. دو پارامتر event و params را باز می‌گرداند که params شامل دو خصوصیت newValue و response است که به ترتیب مقدار جدید و اطلاعات برگشت داده شده از درخواست آژاکس است.
    $('#username').on('save', function(e, params) {
        alert('Saved value: ' + params.newValue);
    });
shown
موقعیکه ویرایشگر نمایش می‌یابد و فرم با موفقیت رندر شده است. برای اشیایی چون select باید صبر کنید تا مقادیر آن‌ها بارگذاری شوند.
    $('#username').on('shown', function(e, editable) {
        editable.input.$input.val('overwriting value of input..');
    });
 

حل مشکل این ابزار در کندو

موقعیکه من این ابزار را بر روی treeview قرار دادم، به این مشکل برخوردم که اطراف پنجره باز شده، توسط حاشیه‌های treeview محدود شده است و مطابق شکل زیر قسمت‌هایی از آن دیده نمی‌شود. به همین علت css‌های کندو را به اندازه یک خط ویرایش کردم.


برای حل این مشکل فایل kendo.common-xxx را باز کنید. xxx بر اساس قالبی که برای کندو انتخاب کرده‌اید، می‌تواند متفاوت باشد. در مثال‌های کندو عموما این xxx به نام default شناخته می‌شود یا برای مثال من، bootstrap بود.
بعد از اینکه باز کردید، به دنبال چنین استایلی بگردید:
div.k-treeview{
border-width: 0px;
background: transparent none repeat scroll 0px center;
overflow: auto;
white-space: nowrap;
}
خط زیر را از آن حذف کنید تا مشکل حل شود.
overflow: auto;

نکته بعدی اینکه وقتی ویرایشگر در حالت popup قرار می‌گیرد، مقدار خاصیت title نمایش می‌یابد که عموما با مضامینی چون "کلمه جدید را وارد نمایید" و ... پر می‌شود که به طور پیش فرض سمت چپ قرار گرفته است. کد زیر را در صفحه وارد کنید تا متن در سمت راست قرار بگیرد:
  .popover-title {
        text-align: right;
    }