علی یگانه مقدم علی یگانه مقدم
نظرات اشتراک‌ها
json به csharp
همچنین برای جاوا این سایت موجود هست. برای دوستانی که اندروید می‌نویسند بسیار مناسب است که از روی قالبی که از Web Api  یا هر نوع سرویس دیگری که اطلاعات میگیرند به کلاس مورد نظر برسند
‫۷ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۷ فروردین ۱۳۹۶، ساعت ۰۶:۱۸
وحید نصیری وحید نصیری
پروژه‌ها
Solution template generator
توسط برنامه Solution template generator می‌توان از یک Solution حاوی چندین پروژه، قالبی جهت استفاده مجدد، به همراه نصابی از نوع VSIX تهیه کرد.


‫۱۱ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۴ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۹:۲۹
فریبرز سیدی فریبرز سیدی
نظرات اشتراک‌ها
ایجاد یک کلاس کمکی برای تولید کوئری‌های پارامتری مخصوص Dapper
یکی از افزونه‌های خیلی خوبی که برای Dapper نوشته شده که خود نویسنده Dapper هم توش نقش اصلی رو بازی میکنه Dapper.Contrib هستش که انجام عملیات CRUD رو خیلی راحت میکنه. در این حالت نیازی به نوشتن کوئری برای انجام کارها نیست و با پاس دادن آبجکت مورد نظر می‌تونیم به راحتی عملیات مورد نظرمون رو انجام بدیم. برای مثال در صورت استفاده از این افزونه برای Insert خواهیم داشت: 
 connection.Insert(new Car { Name =  "Volvo"  });  
و برای Update:
 connection.Update(new Car() { Id = 1, Name =  "Saab"  });  
و همینطور حدف یک رکورد:
 connection.Delete(new Car() { Id = 1 }); 
‫۳ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۵ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۱۸:۲۳
علی ترابی علی ترابی
اشتراک‌ها
تعصب‌های قدیمی را کنار بگذاریم، استاندارد کد بزنیم!

طی سال‌های مختلف برنامه‌نویسی و گاهی استفاده از زبان‌های مختلف ممکن است باعث شده باشد ما به طور ناخواسته به «دست‌خطی» غیر استاندارد دست یافته باشیم و به سیستمی که بیشتر برای خود ما آشنا باشد کد بزنیم. البته که چنین سیستمی به خودی خود بد نیست اما چون دیگران با آن آشنا نیستند میتواند خواندن و مرور کدها را با مشکل جدی مواجه کند. با رعایت بیشتر اصول و قواعد معرفی شده در هر زبان می‌توان تا جای ممکن کدهای خواناتر و قابل ارائه‌تری ارائه دهیم.

در این مطلب که نکاتی نه چندان ناآشنا ولی لازم جهت نام‌گذاری، استفاده از کلمه کلیدی var و همچنین اضافه شدن کلمات کلیدی جدیدی همچون record را در c# مرور کنیم. به طور مثال:

روش صحیح استفاده از var:

var var1 = "This is clearly a string";

روش غلط استفاده از var:

int var4 = ExampleClass.ResultSoFar();
تعصب‌های قدیمی را کنار بگذاریم، استاندارد کد بزنیم!
‫۳ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۱۳ شهریور ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۲۴
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
آشنایی با Refactoring - قسمت 7
بحث Refactoring در مورد طراحی کارهای شما معنا پیدا می‌کند؛ وگرنه اگر کتابخانه‌ی بسته دیگری، نیازهای خاص خودش را دیکته می‌کند، بدیهی است دست شما آنچنان باز نخواهد بود.
در مورد مطلبی که گفتید، بله می‌شود. در این حالت باید DataObject TypeName مربوط به ObjectDataSource را مشخص کنید: [^]
اگر می‌خواهید واقعا این اصول شیءگرایی را رعایت کنید، بهتر است به ASP.NET MVC کوچ کنید. Model binder آن، خودش به صورت خودکار این موارد را پوشش می‌دهد. نگارش بعدی ASP.NET Webforms هم کمی تا قسمتی از این Model binder رو به ارث برده ولی نه آنچنان که یک strongly typed view رو بتونید باهاش 100 درصد مثل MVC تعریف کنید.
در کل معماری ASP.NET Webforms مربوط به روزهای اول دات نت است و به نظر هم قرار نیست آنچنان تغییری بکند. به همین جهت MVC رو این وسط معرفی کرده‌اند.
‫۱۳ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۰، ساعت ۲۰:۴۴
مهمان مهمان
نظرات مطالب
EF Code First #12
سلام
من دقیقا طبق همین الگویی که عرض کردید درحال نوشتن پروژه هستم ، در بعضی از نقاط پروژه باید از jquery ajax استفاده کنم ، به عنوان مثال ورود کاربر ، حالا مسئله ای که هست من باید در webmethod  مربوطه یک method static رو صدا بزنم ، توی این الگو چطور می‌تونم مثلا ثبت یک رکورد رو بصورت یک method static انجام بدم ؟
با تشکر
‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۶ دی ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۰۳
یاسر مرادی یاسر مرادی
نظرات مطالب
خلاص شدن از شر deep null check
متاسفانه روش فوق کد نویسی را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار می‌دهد، مگر این که روش استفاده از متد الحاقی شما را به خوبی متوجه نشده باشم
به مثال زیر دقت کنید:
public class Customer
    {
        public CustomerInfo Info { get; set; }
        public Int32 GetNameLength()
        {
            return this.IfNotDefault(city => city.Info)
                .IfNotDefault(info => info.CityInfo)
                .IfNotDefault(cityInfo => cityInfo.Name)
                .IfNotDefault(name => name.Length);
        }
    }
    public class CustomerInfo
    {
        public CustomerCityInfo CityInfo { get; set; }
    }
    public class CustomerCityInfo
    {
        public String Name { get; set; }
    }
و برای استفاده داریم:
            Customer customer = new Customer();
            String cityName = customer
                .IfNotDefault(cust => cust.Info)
                .IfNotDefault(info => info.CityInfo)
                .IfNotDefault(city => city.Name);
            Int32 length = customer.GetNameLength();
در حالی که با متد الحاقی زیر داریم
public static TValue GetValue<TObj, TValue>(this TObj obj, Func<TObj, TValue> member, TValue defaultValueOnNull = default(TValue))
        {
            if (member == null)
                throw new ArgumentNullException("member");

            if (obj == null)
                throw new ArgumentNullException("obj");

            try
            {
                return member(obj);
            }
            catch (NullReferenceException)
            {
                return defaultValueOnNull;
            }
        } 
            تعریف ساده‌تر کلاس
   public class Customer
    {
        public CustomerInfo Info { get; set; }

        public Int32 GetNameLength()
        {
            return this.Info.CityInfo.Name.Length;
        }
    }

    public class CustomerInfo
    {
        public CustomerCityInfo CityInfo { get; set; }
    }

    public class CustomerCityInfo
    {
        public String Name { get; set; }
    } 
و سادگی در استفاده
             Customer customer = new Customer();

            String cityName = customer.GetValue(cust => cust.Info.CityInfo.Name, "Not Selected");

            Int32 i = customer.GetValue(cust => cust.GetNameLength());   
شاید بگویید استفاده از Try-Catch سیستم را کند می‌کند، البته نه در آن حدی که فکر می‌کنید، و اگر قسمتی از کد شما به تعداد زیادی در بازه‌ی زمانی کوتاه فراخوانی می‌شود، می‌توانید آنرا به صورت کاملا عادی بنویسید، چون واقعا تعداد این شرایط زیاد نیست و این مورد سناریوی فراگیری نیست، در عوض خوانایی کد بسیار بسیار بالاتر از حالات عادی است.
در ضمن دقت کنید که تا زمانی که خطای NullReference رخ ندهد، سرعت سیستم در حد همان حداقل نیز کاهش نمی‌یابد، بدین جهت که بسیاری از افراد فکر می‌کنند Try-Catch نوشتن به خودی خود برنامه را کند می‌کند، ولی این رخ دادن خطا و جمع آوری StackTrace و ... است که برنامه را کند می‌کند، که شاید در خیلی از موارد اصلا رخ ندهد.
البته کدهای نوشته صرفا نمونه کد است، به هیچ وجه اصول طراحی در آن رعایت نشده است، بلکه سعی کرده ام مثال واضح‌تری بزنم
موفق و پایدار باشید
‫۱۰ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۳۰ فروردین ۱۳۹۳، ساعت ۲۲:۵۶
مسعود پاکدل مسعود پاکدل
مطالب
توسعه سرویس‌های Angular به روش OOP
یک نکته‌ای که در توسعه سیستم‌ها و نرم افزار‌ها تاکید فراوانی به آن می‌شود استفاده مجدد از کد‌های نوشته شده قبلی است. یعنی تا جای ممکن باید ساختار پروژه به گونه‌ای نوشته شود که از تکرار کد‌ها در جای جای پروژه جلوگیری شود. این مورد به خوبی در زبان‌های شیء‌گرا نظیر #C رعایت می‌شود اما در پروژه‌هایی که مبتنی بر Javascript هستند نظیر angular، باید با استفاده از خاصیت prototype جاوا اسکریپ این مورد را رعایت نمود. در  مقاله  Dr. Axel Rauschmayer،  قدم به قدم و به خوبی روش‌های وراثت در Javascript توضیح داده شده است.
در این پست با روش‌های وراثت در کنترلر‌های انگولاری آشنا شدید. این وراثت محدود به ارث بری scope‌ها می‌شود. اما یکی از بخش‌های بسیار مهم پروژه‌های انگولار نوشتن سرویس‌هایی با قابلیت توسعه مجدد در سایر بخش‌های پروژه می‌باشد. معادل آن، مفهوم Overriding در OOP است. با ذکر مثالی این مورد را با هم بررسی خواهیم کرد.
ابتدا یک سرویس به نام BaseService ایجاد کنید:
angular.module('myApp').service('BaseService', function() {

    var BaseService = function(title) {
        this.title = title;
    };

    BaseService.prototype.getMessage = function() {
        var self = this;
        return 'Hello ' + self.title;
    };

    return BaseService;
});
سرویس بالا دارای سازنده‌ای است که مقدار title باید در اختیار آن قرار گیرد. با استفاده از خاصیت prototype تابعی تعریف می‌کنیم که این تابع خروجی مورد نظر را برای ما تامین خواهد نمود.
حال اگر ماژول و کنترلری جهت نمایش خروجی به صورت زیر ایجاد کنیم:
var app= angular.module('myApp', []);


app.controller('myCtrl', function ($scope,BaseService) {

    var instance = new BaseService('Masoud');
    $scope.title = instance.getMessage();

});
با کدهای Html زیر:
<!DOCTYPE html>
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml" ng-app="myApp">
<head>
    <title></title>
</head>
    <body ng-controller="myCtrl">

        <div>
            {{title}}
        </div>

    </body>
<script src="Scripts/jquery-2.1.1.min.js"></script>
<script src="Scripts/angular.js"></script>
<script src="App/app.js"></script>
</html>
در نهایت خروجی به صورت زیر قابل مشاهده است:

تا اینجای کار روال معمول تعاریف سرویس در انگولار بوده است. اما قصد داریم سرویس جدیدی را ایجاد نمایم تا خروجی سرویس قبلی را اندکی تغییر دهد. به جای اینکه سرویس قبلی را تغییر دهیم یا بدتر از آن سرویس جدیدی بسازیم و کدهای قبلی را در آن کپی کنیم کافیست به صورت زیر عمل نماییم:

app.service('ExtService', function(BaseService) {

    var ExtService = function() {
        BaseService.apply(this, arguments);
    };

    ExtService.prototype = new BaseService();
    
    ExtService.prototype.getMessage = function() {
        var self = this;
        return BaseService.prototype.getMessage.apply(this, arguments) + ' From Ext Service';
        
    };

    return ExtService;
});
حال می‌توان کنترلر را به صورت زیر بازنویسی کرد.
app.controller('myCtrl', function ($scope,BaseService , ExtService) {

    var baseInstance = new BaseService('Masoud');
    var extInstance = new ExtService('Dotnettips');
    $scope.title = baseInstance.getMessage() + ' and ' + extInstance.getMessage();

});
در کنترلر بالا هر دو سرویس تزریق شده‌اند. خروجی سرویس دوم متن From Ext Service را نیز به همراه خواهد داشت. پس از اجرای برنامه خروجی زیر قابل مشاهده است:

‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۰۴:۰۰