public class Documents { [Key] public int Id { set; get; } [Display(Name = "تاریخ")] public string Date { set; get; } [Display(Name = "تاریخ میلادی")] public DateTime? EnDate { set; get; } [Display(Name = "روز هفته")] public string Day { set; get; } [Display(Name = "بهداشتی نقدی ")] public string BehdashtiNaghdi { set; get; } [Display(Name = "بهداشتی کارتخوان")] public string BehdashtiPose { set; get; } [Display(Name = "فیش بستری نقدی")] public string FishBastariNaghdi { set; get; } [Display(Name = "فیش بستری کارتخوان")] public string FishBastariPose { set; get; } [Display(Name = "تعداد فیش")] public string FishCount { set; get; } [Display(Name = "سرپایی نقدی")] public string SarepayiNaghdi { set; get; } [Display(Name = "سرپایی کارتخوان")] public string SarepayiPose { set; get; } [Display(Name = "تعداد نسخه")] public string Noskhecount { set; get; } [Display(Name = "صندوق شماره 1")] public string SandoghNumberOne { set; get; } [Display(Name = "صندوق شماره 2")] public string SandoghNumberTow { set; get; } [Display(Name = "تعداد فیشهای کارتخوان")] public string PoseResidCount { set; get; } [Display(Name = "نمره دکتر")] public string DoctosrRate { set; get; } [Display(Name = "توضیحات")] public string Description { set; get; } [Display(Name = "توسط کاربر")] [ForeignKey("User")] public virtual Users Users { get; set; } public int User { get; set; } [Display(Name = "پزشک شیفت")] [ForeignKey("Doctor")] public virtual Doctors Doctors { get; set; } public int Doctor { get; set; } [Display(Name = "شیفت")] [ForeignKey("Shift")] public virtual Shift ShiftsShift { get; set; } public int Shift { get; set; } [Display(Name = "نام بیمارستان")] [ForeignKey("HospitalId")] public virtual Hospitals Hospitals { get; set; } public int? HospitalId { get; set; } }
Get-Process | Where-Object { $_.Name -eq 'Dropbox' }
PS /Users/sirwanafifi/Desktop> $block = { >> $newVar = 10 >> Write-Host $newVar >> }
PS /Users/sirwanafifi/Desktop> & $block
PS /Users/sirwanafifi/Desktop> & "Get-Process"
PS /Users/sirwanafifi/Desktop> & "1 + 1" or PS /Users/sirwanafifi/Desktop> & "Get-Process -Name Slack"
Function Add-Something { Write-Host "$_ World" } "Hello" | Add-Something
Function Add-Something { [CmdletBinding()] Param( [Parameter(ValueFromPipeline = $true)] [string]$Name ) Write-Host "$Name World" } "Hello" | Add-Something
$API_KEY = "...." Function Read-WeatherData { [CmdletBinding()] Param( [Parameter(ValueFromPipeline = $true)] [string]$CityName ) $Url = "https://api.openweathermap.org/data/2.5/forecast?q=$CityName&cnt=40&appid=$API_KEY&units=metric" Try { Write-Verbose "Reading weather data for $CityName" $Response = Invoke-RestMethod -Uri $Url $Response.list | ForEach-Object { Write-Verbose "Processing $($_.dt_txt)" [PSCustomObject]@{ City = $Response.city.name DateTime = [DateTime]::Parse($_.dt_txt) Temperature = $_.main.temp Humidity = $_.main.humidity Pressure = $_.main.pressure WindSpeed = $_.wind.speed WindDirection = $_.wind.deg Cloudiness = $_.clouds.all Weather = $_.weather.main WeatherDescription = $_.weather.description } } | Where-Object { $_.DateTime.Date -eq (Get-Date).Date } Write-Verbose "Done processing $CityName" } Catch { Write-Error $_.Exception.Message } }
Read-WeatherData -CityName "London" -Verbose
PS /> [Parameter]::new() ExperimentName : ExperimentAction : None Position : -2147483648 ParameterSetName : __AllParameterSets Mandatory : False ValueFromPipeline : False ValueFromPipelineByPropertyName : False ValueFromRemainingArguments : False HelpMessage : HelpMessageBaseName : HelpMessageResourceId : DontShow : False TypeId : System.Management.Automation.ParameterAttribute
Function Ping-Website { [CmdletBinding()] Param( [Parameter(Mandatory = $true, ValueFromPipeline = $true)] [ValidatePattern('^www\..*')] [string[]]$Websites, [ValidateRange(1, 3)] [int]$Count = 3 ) $Results = @() $Websites | ForEach-Object { $Website = $_ $Result = Test-Connection -ComputerName $Website -Count $Count -Quiet $ResultText = $Result ? 'Success' : 'Failed' $Results += @{ Website = $Website Result = $ResultText } Write-Verbose "The result of pinging $Website is $ResultText" } $Results | ForEach-Object { $_ | Select-Object @{ Name = "Website"; Expression = { $_.Website }; }, @{ Name = "Result"; Expression = { $_.Result }; }, @{ Name = "Number Of Attempts"; Expression = { $Count }; } } }
Function Ping-Website { [CmdletBinding()] Param( [Parameter(Mandatory = $true, ValueFromPipeline = $true)] [ValidateScript({ If (-Not ($_ | Test-Path) ) { Throw "File or folder does not exist" } If (-Not ($_ | Test-Path -PathType Leaf) ) { Throw "The Path argument must be a file. Folder paths are not allowed." } If ($_ -NotMatch "(\.json)$") { throw "The file specified in the path argument must be either of type json" } Return $true })] [Alias("src", "source", "file")] [System.IO.FileInfo]$Path, [int]$Count = 1 ) $Results = [System.Collections.ArrayList]@() $Urls = Get-Content -Path $Path | ConvertFrom-Json $Urls | ForEach-Object -Parallel { $Website = $_.url $Result = Test-Connection -ComputerName $Website -Count $using:Count -Quiet $ResultText = $Result ? 'Success' : 'Failed' $Item = @{ Website = $Website Result = $ResultText } $null = ($using:Results).Add($Item) } $Results | ForEach-Object -Parallel { $_ | Select-Object @{ Name = "Website"; Expression = { $_.Website }; }, @{ Name = "Result"; Expression = { $_.Result }; }, @{ Name = "Number Of Attempts"; Expression = { $using:Count }; } } }
Function Ping-Website { [CmdletBinding()] Param( # As before ) # As before $Urls | ForEach-Object -Parallel { $DebugPreference = $using:DebugPreference $VerbosePreference = $using:VerbosePreference $InformationPreference = $using:InformationPreference # As before } # As before }
$scriptBlock = { $logOutput = { param($message) Write-Host $message } [int]$someVariable = 10 $doSomeWork = { & $logOutput -message "Some variable value: $someVariable" } $someVariable = 20 & $doSomeWork }
$scriptBlock = { $logOutput = { param($message) Write-Host $message } [int]$someVariable = 10 $doSomeWork = { & $logOutput -message "Some variable value: $someVariable" }.GetNewClosure() $someVariable = 20 & $doSomeWork }
begin process end dynamicparam
function Show-Pipeline { begin { Write-Host "Pipeline start" } process { Write-Host "Pipeline process $_" } end { Write-Host "Pipeline end $_" } }
PS /> 1..2 | Show-Pipeline Pipeline start Pipeline process 1 Pipeline process 2 Pipeline end 2
PS /> "www.google.com", "www.yahoo.com" | Ping-Website Website Result Number Of Attempts ------- ------ ------------------ www.yahoo.com Success 3
Function Ping-Website { [CmdletBinding()] Param( # As before ) process { # As before } }
PS /> "www.google.com", "www.yahoo.com" | Ping-Website Website Result Number Of Attempts ------- ------ ------------------ www.google.com Success 3 www.yahoo.com Success 3
PS /> Read-Csv ./users.csv -Columns name
using namespace System.Management.Automation Function Read-Csv { Param ( [Parameter(Mandatory = $true, Position = 0)] [string]$Path ) DynamicParam { $firstLine = Get-Content $Path | Select-Object -First 1 [String[]]$headers = $firstLine -split ', ' $parameters = [RuntimeDefinedParameterDictionary]::new() $parameter = [RuntimeDefinedParameter]::new( 'Columns', [String[]], [Attribute[]]@( [Parameter]@{ Mandatory = $false; Position = 1 } [ValidateSet]::new($headers) ) ) $parameters.Add($parameter.Name, $parameter) Return $parameters } Begin { $csvContent = Import-Csv $Path If ($PSBoundParameters.ContainsKey('Columns')) { $columns = $PSBoundParameters['Columns'] $csvContent | Select-Object -Property $columns } Else { $csvContent } } }
طراحی ماژولار با MVC و EF
ماژول نویسی در ASP.NET MVC
معرفی ES 6
چرا باید ES 6 را آموخت؟
در طی 2 سال آینده، تمام فریم ورکهای جدید جاوا اسکریپتی، از بوت استرپ 4 تا AngularJS 2 تا Aurelia و غیره، همگی به ES 6 کوچ خواهند کرد (و این اتفاق هم اکنون در حال رخ دادن است). بنابراین به زودی بدون فراگیری و تسلط بر ES 6، در حوزهی وب، «بیسواد» محسوب خواهید شد و فراگیری آن یک «باید» است.
وضعیت پشتیبانی از ES 6 در مرورگرهای مختلف
برای مشاهدهی پیشرفتهای مرورگرهای کنونی در زمینهی پشتیبانی از ES 6، میتوان به صفحهی ES 6 compatibility table مراجعه کرد.
برای نمونه در حال حاضر، فایرفاکس بهترین پشتیبانی از ES 6 را ارائه میدهد (با پیاده سازی 85 درصد از قابلیتها) و بعد از آن مرورگر جدید مایکروسافت قرار دارد.
وضعیت IE 10,11 در این بین تغییری نخواهند کرد؛ زیرا پشتیبانی رسمی از تمام آنها به زودی خاتمه مییابد (در سه شنبه، ۲۲ دی ۱۳۹۴).
در همین صفحه، در ابتدای چارت، ستون current browser نیز قرار دارد. این ستون، وضعیت مرورگر جاری شما را از لحاظ درصد پیاده سازی قابلیتهای ES 6 نمایش میدهد.
اهمیت دریافت آخرین نگارشهای مرورگرها
با توجه به ES 6 compatibility table، اکثر مرورگرها در نسخههای شبانه و همچنین آزمایشی آنها، به مرور در حال افزودن قابلیتهای باقیماندهی ES 6 هستند. بنابراین اگر با فایرفاکس کار میکنید، نیاز است Firefox nightly builds را نصب کنید. اگر از مرورگرهای مایکروسافت استفاده میکنید، آخرین نگارش MS Edge بهترین پشتیبانی از ES 6 را ارائه میدهد و اگر از کروم استفاده میکنید، نگارشهای بتا و Dev آن را میتوانید دریافت کنید.
علاوه بر اینها، نگارشهای فعلی این مرورگرها نیز دارای امکانات آزمایشی هستند که میتوان آنها را به صورت دستی فعال کرد. برای مثال در مرورگر کروم، به آدرس chrome://flags مراجعه کنید و در صفحهی باز شده، کلمهی JavaScript را جستجو کنید. در اینجا نیاز است گزینهی «Enable Experimental JavaScript» را فعال کنید (بر روی لینک enable ذیل آن کلیک نمائید).
به این ترتیب قادر خواهید بود آخرین افزونههای ES 6 را در developer tools console آن اجرا کنید.
چنین تنظیمی به MS Edge نیز اضافه شدهاست. پس از اجرای آن، به آدرس about:flags مراجعه کنید:
در اینجا نیز میتوانید گزینهی «Enable experimental JavaScript features» را انتخاب کنید.
معرفی traceur-compiler
هرچند قابلیتهای فعلی آخرین نگارشهای مرورگرها برای اجرای بسیاری از امکانات ES 6 کفایت میکنند، اما اگر علاقمند به اجرای تمامی آنها هستید، میتوان از traceur-compiler گوگل نیز کمک گرفت (با تلفظ تریسر). این کامپایلر، قابلیتهای جدید ES 6 را تبدیل به نگارشهای فعلی قابل درک برای مرورگرهای قدیمیتر میکند. به این ترتیب امکان اجرای آزمایشات مرتبط با ES 6 را خواهید یافت.
روش استفادهی از آن هم به صورت ذیل است:
<script src="https://google.github.io/traceur-compiler/bin/traceur.js"></script> <script src="https://google.github.io/traceur-compiler/src/bootstrap.js"></script> <script type="module"> // ES 6 </script>
قابلیتهای نسخههای مختلف Sql Server Express 2008
نسخه / قابلیت | Database Engine | Management Studio Basic | Full-Text Search | Reporting Services |
Management Studio Basic | X | |||
Runtime Only | X | |||
with Tools | X | X | ||
with Advanced Services | X | X | X | X |
(SQL Server 2008 Express (Runtime Only
SQL Server 2008 Express with Tools
SQL Server 2008 Express with Advanced Services
دو حالت برای نصب SQL Server وجود دارد:
نصب SQL Server Express 2008 از طریق Command Prompt
Setup.exe /q /Action=Install /Hideconsole /Features=SQL,Tools /InstanceName=SQLExpress /SQLSYSADMINACCOUNTS="Builtin\Administrators" /SQLSVCACCOUNT="<DomainName\UserName>" /SQLSVCPASSWORD="<StrongPassword>
باتوجه به سیاستها نصب میتوانید از پارامترها دیگری نیز استفاده کنید. بعنوان مثال پارامترهای زیر برای نصب روی سیستمی که نام کاربری و پسورد انرا نداریم مناسب است:
setup.exe /q /Action=Install /Features=SQL /InstanceName=SQLExpress /SECURITYMODE=SQL /SAPWD="1234567" /SQLSYSADMINACCOUNTS="Builtin\Administrators" /SQLSVCACCOUNT="NT AUTHORITY\SYSTEM" /SQLSVCSTARTUPTYPE="Automatic" /TCPENABLED=1
Setup.exe /q /Hideconsole /ACTION=upgrade /INSTANCENAME=SQLExpress
برای مشاهده دیگر پارامترها به مستندات MSDN مراجعه کنید. همچنین میتوان نصب از طریق فایل Configuration را نیز انجام داد.
دستورات بدون خروجی:
یک سری از دستورات هستند که خروجی ندارند و رکوردی را باز نمیگردانند و برای اجرای دستوراتی چون افزودن، به روزرسانی و حذف بسیار مناسبند. اجرای این دستورات را ما به متدی به نام run میسپاریم. در دفعه قبل که از این دستور استفاده کردیم، پارامتری برای تعیین کردن نداشت؛ ولی در این مقاله، دستور با پارامتر آن را اجرا میکنیم:
ابتدا کدهای زیر را به فایل html، برای درج رکورد جدید اضافه میکنیم:
First Name:<br/> <input type="text" id="txtfname" /><br/> Last Name:<br/> <input type="text" id=txtlname /><br/> Number:<br/> <input type="tel" id="txttel" /><br/> <button id="btnsubmit">Save</button><br/>
function GetValues() { let fname=$("#txtfname").val(); let lname=$("#txtlname").val() let tel=$("#txttel").val(); let row= { fname:fname, lname:lname, number:tel }; return row; }
$("#btnsubmit").click((e)=>{ e.preventDefault(); let row=GetValues(); //save in db //get last id let statement==db.prepare("select id from numbers order by id desc limit 1"); let lastRecord=statement.getAsObject({}).id; row.id=lastRecord++; let count=db.prepare("select count(*) as count from numbers order by id desc").getAsObject({}).count; statement.free(); let insertCommand="insert into numbers values(?,?,?,?)"; db.run(insertCommand,[row.id,row.fname,row.lname,String(row.number)]) let newcount=db.prepare("select count(*) as count from numbers order by id desc").getAsObject({}).count; SaveChanges(); //show in the table if(count<newcount) { AddToTable(row); } }); });
var statement= db.prepare("SELECT * FROM NUMBERS WHERE fname=@fname AND lname=@lname"); var result = statement .getAsObject({'@fname' :'ali', '@lname' : 'yeganeh'});
statement.bind(['hossein','yeganeh']);
متد step همانند متدهای next در cursor یا read در datareader عمل میکند و با هر بار صدا زدن، یک رکورد، به سمت جلو حرکت میکند. دریافت هر رکورد جاری توسط متد get و نوع خروجی آرایه انجام میشود:
while(statement.step()) { var rec=statement.get(); }
const {ipcRenderer} = require('electron'); function SaveChanges() { ipcRenderer.send("SaveToDb"); }
const {ipcMain} = require('electron'); ipcMain.on("SaveToDb", (event, arg) => { SaveToDb(); }); function SaveToDb() { var data=db.export(); var buffer=new Buffer(data); fs.writeFileSync(dbPath,buffer); }
ویرایش رکورد
ابتدا template string سطر جدول را به شکل زیر تغییر میدهیم:
function AddToTable(row) { let tableBody=$("#people"); let rowTemplate=`<tr><td>${row.fname}</td><td>${row.lname}</td><td>${row.number}</td><td><button class= "btn btn-success btnupdate" data-id="${row.id}" >Edit</button></td></tr>`; tableBody.append(rowTemplate); }
سپس در تگ اسکریپت، در رویداد ready جی کوئری، این دستورات را اضافه میکنیم:
$("#people").on('click','.btnupdate',function(e) { e.preventDefault(); row.id=$(this).data("id"); let row=GetValues(); db.run("UPDATE NUMBERS SET FNAME=?,LNAME=?,NUMBER=? WHERE ID=?",[row.fname,row.lname,row.number,row.id]); SaveChanges(); tr=$(this).closest("tr"); let column=0; tr.find("td").each(function(index) { oldRow=$(this); switch(column) { case 0: //fname oldRow.text(row.fname); break; case 1: //lname oldRow.text(row.lname); break; case 2: //number oldRow.text(row.number); break; } column++; }); });
خواندن و بازگردانی رکوردها
در مقاله قبلی با دستور each آشنا شدیم که یک متد غیرهمزمان بود و نتیجه هر رکورد را با یک callback به ما بازگشت میداد. در اصل این متد شامل 4 پارامتر است: پارامتر اول آن، کوئری ارسالی است. پارامتر دوم آن، پارامتر کوئریها ، پارامتر سوم، تابع callback که به ازای هر رکورد اجرا میشود و پارامتر چهارم، تابع done می باشد. یعنی زمانی که کلیه رکوردها بازگشت داده شدند. شکل کامل آن به این صورت است:
db.each("SELECT name,age FROM users WHERE age >= $majority", {$majority:18}, function(row){console.log(row.name)}, function(){console.log("done");} );
در این مقاله با متد دیگری به نام exec نیز آشنا میشویم که بازگردانی مقادیر در آن به صورت همزمان صورت میگیرد و توانایی آن را دارد که چندین دستور select را بازگردانی کند. به عنوان مثال دستور زیر را در نظر بگیرید:
SELECT ID FROM NUMBERS;SELECT FNAME,LNAME FROM NUMBERS
[ {columns: ['id'], values:[[1],[2],[3]]}, {columns: ['fname','lname'], values:[['ali','yeganeh'],['hossein','yeganeh'],['mohammad','yeganeh']]} ]
var records=db.exec("select * from numbers"); let values=records[0].values; let length=values.length; for(let i=0;i<length;i++) { let object=values[i]; let row={ id:object[0], fname:object[1], lname:object[2], number:object[3] }; AddToTable(row); }
یک نکتهی تکمیلی: استفاده از BlazorStaticRendererService جهت تولید یک کامپوننت کش کردن قسمتی از محتوای صفحه در برنامههای Blazor SSR
فرض کنید هر کدام از آیتمهای منوی سمت راست صفحه، به همراه آماری مرتبط هم هستند که باید جداگانه محاسبه شوند. اگر قرار باشد بهازای هر کاربر و هر بازدید صفحهای، این اطلاعات دوباره محاسبه شوند، بار قابل توجهی به برنامه و سرور وارد خواهد شد و همچنین مرور صفحات هم بهشدت کند میشوند؛ چون قسمت منوی سمت راست صفحه، هربار باید از ابتدا رندر شود. در این مطلب، با سرویس BlazorStaticRendererService آشنا شدیم که کار آن، رندر کردن محتوای یک کامپوننت و بازگشت رشتهی نهایی معادل آن است. اگر این مورد را به همراه IMemoryCache توکار داتنت، ترکیب کنیم، به کامپوننتی شبیه به cache tag helper توکار ASP.NET Core میرسیم:
<cache expires-after="@TimeSpan.FromMinutes(10)"> @Html.Partial("_WhatsNew") *last updated @DateTime.Now.ToLongTimeString() </cache>
کدهای کامل آنرا در اینجا (^ و ^) میتوانید مطالعه کنید که به این صورت مورد استفاده قرار گرفتهاست تا فقط قسمتی از صفحه را کش کند و نه کل آنرا.
جالب توجهاست که OutputCache مخصوص ASP.NET Core، در Blazor SSR هم کار میکند. برای استفادهی از آن در Blazor SSR، پس از انجام تنظیمات ابتدایی میانافزار مخصوص آن که ترتیب افزودن آن باید به صورت زیر باشد:
app.UseStaticFiles(); app.UseSession(); app.UseRouting(); app.UseAntiforgery(); app.UseOutputCache(); app.MapRazorComponents<App>(); app.MapControllers(); app.Run();
فقط کافی است ویژگی OutputCache را به نحو زیر به فایل razor. خود اضافه کنید:
@attribute [OutputCache(Duration = 1000)]
که البته کار آن، کش کردن محتوای کل یک صفحهاست و نه فقط قسمتی از آن.
public class Rectangle { public double Width; public double Height; public double Area() { return Width*Height; } public double Perimeter() { return 2*(Width + Height); } }
تذکر: ممکن است این سوال پیش بیاید که خوب ما کلاس را نوشته ایم و خودمان میدانیم چه مقادیری برای فیلدهای آن مناسب است. اما مسئله اینجاست که اولاً ممکن است کلاس تهیه شده توسط برنامه نویس دیگری مورد استفاده قرار گیرد. یا حتی پس از مدتی فراموش کنیم چه مقادیری برای کلاسی که مدتی قبل تهیه کردیم مناسب است. و از همه مهمتر این است که کلاسها و اشیاء به عنوان ابزاری برای حل مسائل هستند و ممکن است مقادیری که به فیلدها اختصاص مییابد در زمان نوشتن برنامه مشخص نباشد و در زمان اجرای برنامه توسط کاربر یا کدهای بخشهای دیگر برنامه تعیین گردد.
به طور کلی هر چه کنترل و نظارت بیشتری بر روی مقادیر انتسابی به اشیاء داشته باشیم برنامه بهتر کار میکند و کمتر دچار خطاهای مهلک و بدتر از آن خطاهای منطقی میگردد. بنابراین باید ساز و کار این نظارت را در کلاس تعریف نماییم.
برای کلاسها یک نوع عضو دیگر هم میتوان تعریف کرد که دارای این ساز و کار نظارتی است. این عضو Property نام دارد و یک مکانیسم انعطاف پذیر برای خواندن، نوشتن یا حتی محاسبه مقدار یک فیلد خصوصی فراهم مینماید.
تا اینجا باید به این نتیجه رسیده باشید که تعریف یک متغیر با سطح دسترسی عمومی در کلاس روش پسندیده و قابل توصیه ای نیست. بنابراین متغیرها را در سطح کلاس به صورت خصوصی تعریف میکنیم و از طریق تعریف Property امکان استفاده از آنها در بیرون کلاس را ایجاد میکنیم.
حال به چگونگی تعریف Propertyها دقت کنید.
public class Rectangle { private double _width = 0; private double _height = 0; public double Width { get { return _width; } set { if (value > 0) { _width = value; } } } public double Height { get { return _height; } set { if (value > 0) { _height = value; } } } public double Area() { return _width * _height; } public double Perimeter() { return 2*(_width + _height); } }
دو قسمت اضافه شده دیگر تعریف دو Property مورد نظر است. یکی عرض و دیگری ارتفاع. خط اول تعریف پروپرتی تفاوتی با تعریف فیلد عمومی ندارد. اما همان طور که میبینید هر فیلد دارای یک بدنه است که با {} مشخص میشود. در این بدنه ساز و کار نظارتی تعریف میشود.
نحوه دسترسی به پروپرتیها مشابه فیلدهای عمومی است. اما پروپرتیها در حقیقت متدهای ویژه ای به نام اکسسور (Accessor) هستند که از طرفی سادگی استفاده از متغیرها را به ارمغان میآورند و از طرف دیگر دربردارنده امنیت و انعطاف پذیری متدها هستند. یعنی در عین حال که روشی عمومی برای داد و ستد مقادیر ارایه میدهند، کد پیاده سازی یا وارسی اطلاعات را مخفی نموده و استفاده کننده کلاس را با آن درگیر نمیکنند. قطعه کد زیر چگونگی استفاده از پروپرتی را نشان میدهد.
Rectangle rectangle = new Rectangle(); rectangle.Width = 10; Console.WriteLine(rectangle.Width);
تذکر: به دو اکسسور get و set مانند دو متد معمولی نگاه کنید از این نظر که میتوانید در بدنه آنها اعمال دلخواه دیگری بجز ذخیره و بازیابی اطلاعات پروپرتی را نیز انجام دهید.
چند نکته:
- اکسسور get هنگام بازگشت یا خواندن مقدار پروپرتی اجرا میشود و اکسسور set زمان انتساب یک مقدار جدید به پروپرتی فراخوانی میشود. جالب آنکه در صورت لزوم این دو اکسسور میتوانند دارای سطوح دسترسی متفاوتی باشند.
- داخل اکسسور set کلمه کلیدی value مقدار منتسب شده را در اختیار قرار میدهد تا در صورت لزوم بتوان بر روی آن پردازش لازم را انجام داد.
- یک پروپرتی میتواند فاقد اکسسور set باشد که در این صورت یک پروپرتی فقط خواندنی ایجاد میگردد. همچنین میتواند فقط شامل اکسسور set باشد که در این صورت فقط امکان انتساب مقادر به آن وجود دارد و امکان دریافت یا خواندن مقدار آن میسر نیست. چنین پروپرتی ای فقط نوشتنی خواهد بود.
- در بدنه اکسسور set الزامی به انتساب مقدار منتسب توسط کد مشتری نیست. در صورت صلاحدید میتوانید به جای آن هر مقدار دیگری را در نظر بگیرید یا عملیات مورد نظر خود را انجام دهید.
- در بدنه اکسسور get هم هر مقداری را میتوانید بازگشت دهید. یعنی الزامی وجود ندارد حتماً مقدار فیلد خصوصی متناظر با پروپرتی را بازگشت دهید. حتی الزامی به تعریف فیلد خصوصی برای هر پروپرتی ندارید. به طور مثال ممکن است مقدار بازگشتی اکسسور get حاصل محاسبه و ... باشد.
اکنون مثال دیگری را در نظر بگیرید. فرض کنید در یک پروژه فروشگاهی در حال تهیه کلاسی برای مدیریت محصولات هستید. قصد داریم یک پروپرتی ایجاد کنیم تا نام محصول را نگهداری کند و در حال حاضر هیچ محدودیتی برای نام یک محصول در نظر نداریم. کد زیر را ببینید.
public class Product { private string _name; public string Name { get { return _name; } set { _name = value; } } }
فرض کنید پس از مدتی متوجه شدید اگر نام بسیار طولانی ای برای محصول درج شود ظاهر برنامه شما دچار مشکل میشود. پس باید بر روی این مورد نظارت داشته باشید. دیدیم که برای رسیدن به این هدف باید فیلد عمومی را فراموش و به جای آن پروپرتی تعریف کنیم. اما مسئله اینست که تبدیل یک فیلد عمومی به پروپرتی میتواند سبب بروز ناسازگاریهایی در بخشهای دیگر برنامه که از این کلاس و آن فیلد استفاده میکنند شود. پس بهتر آن است که از ابتدا پروپرتی تعریف کنیم هر چند نیازی به عملیات نظارتی خاصی نداریم. در این حالت اگر نیاز به پردازش بیشتر پیدا شد به راحتی میتوانیم کد مورد نظر را در اکسسورهای موجود اضافه کنیم بدون آنکه نیازی به تغییر بخشهای دیگر باشد.
و یک خبر خوب! از سی شارپ ۳ به بعد ویژگی جدیدی در اختیار ما قرار گرفته است که میتوان پروپرتیهایی مانند مثال بالا را که نیازی به عملیات نظارتی ندارند، سادهتر و خواناتر تعریف نمود. این ویژگی جدید پروپرتی اتوماتیک یا Auto-Implemented Property نام دارد. مانند نمونه زیر.
public class Product { public string Name { get; set; } }
البته استفاده از پروپرتی برتری دیگری هم دارد. و آن کنترل سطح دسترسی اکسسورها است. مثال زیر را ببینید.
public class Student { public DateTime Birthdate { get; set; } public double Age { get; private set; } }
تذکر: در هنگام تعریف یک فیلد میتوان از کلمه کلیدی readonly استفاده کرد تا یک فیلد فقط خواندنی ایجاد گردد. اما در اینصورت فیلد تعریف شده حتی داخل کلاس هم فقط خواندنی است و فقط در هنگام تعریف یا در متد سازنده کلاس امکان مقدار دهی به آن وجود دارد. در بخشهای بعدی مفهوم سازنده کلاس مورد بررسی خواهد گرفت.