.NET Tips | جستجوها: نتایج مشابه «نکاتی مفید در حین کار با jQuery»، صفحه: ۸۰

مطالب

شروع کار با Apache Cordova در ویژوال استودیو #4

در قسمت قبل یک مثال ساده را کار کردیم. در این قسمت با jQuery Mobile آشنا شده و در پروژه‌ی خود استفاده خواهیم کرد.

توضیح تکمیلی در مورد ساختار فایل‌های پروژه

همان طور که در قسمتها قبل گفته شد، تگ اسکریپت زیر

<script src="cordova.js"></script>

از استاندارد‌های Cordova است؛ وجود خارجی ندارد و بخشی از فرآیند ساخت برنامه است.

اگر توجه کنید فایلی با نام platformOverrides.js در فولدر scripts موجود در ریشه، خالی است اما در فولدر merges موجود در ریشه‌ی پروژه مربوط به هر پلتفرم و همنام آن پلتفرم قرار دارد. برای مثال برای android، یک چنین دایرکتوری merges/android/scripts وجود دارد که درون آن فایلی به‌نام platformOverrides.js دیده می‌شود و اگر دقت کنید، همنام فایل موجود در فولدر scripts موجود در ریشه پروژه است که درون خود فایلی بنام android2.3-jscompat.js را فراخوانی می‌کند. (برای کمک به سازگاری کتابخانه‌های ثالث)

در زمان build ، تمام فایل‌های موجود در "merges/"platformname ، در فولدر‌های هم نامی در شاخه‌ی ریشه‌ی پروژه کپی شده و جایگزین فایل‌های قبلی خواهند شد.

مثال برای اندروید

در زمان ساخت (build) فایل scripts/platformOverrides.js با فایل merges/windows/scripts/platformoverrides.js جایگزین خواهد شد. این امکان برای فلدر‌های css, images و بقیه‌ی آنها نیز امکان پذیر است.

توجه داشته باشید این ادغام در سطح فایل‌ها و نه در سطح محتوای فایل‌ها انجام می‌شود.

نکته

برای محتوای موجود در فولدر res، قضیه فرق می‌کند. زیرا محتوای این resource‌ها برای اپلیکیشن پکیچ ضروریست؛ پیش از آن که کد‌های ما درون WebView یا host رندر شوند. باید توجه کرد که این فولدر به جهت اینکه منابع اصلی را (با توجه به پلتفرم باید از فایل‌های مشخص آن برای تشخیص ساختار فولدر‌های اپلیکیشن پکیچ استفاده کند) در بر دارد و این منابع باید در زمان ساخت پروژه تشخیص داده شوند.

رویداد‌های بومی

در زیر تعدادی از رخدادهایی که در Cordova گنجانده شده‌اند تا اپلیکیشن ما از رخداد‌های دستگاه با خبر شوند، نشان داده شده است. برای تست آنها به راحتی بعد از اجرای برنامه توسط شبیه ساز Ripple می‌توانید از قسمت Events، رخداد مورد نظر را شبیه سازی کنید:

(function () {
    "use strict";

    document.addEventListener( 'deviceready', onDeviceReady.bind( this ), false );

    function onDeviceReady() {
        // Handle the Cordova pause and resume events
        document.addEventListener( 'pause', onPause.bind( this ), false );
        document.addEventListener('resume', onResume.bind(this), false);
        document.addEventListener('menubutton', onMenuButton.bind(this), false);
        document.addEventListener('backbutton', onBackButton.bind(this), false);
        //document.addEventListener('searchbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('endcallbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('offline', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('online', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('startcallbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('volumedownbutton', onResume.bind(this), false);
        //document.addEventListener('volumeupbutton', onResume.bind(this), false);
        
        // TODO: Cordova has been loaded. Perform any initialization that requires Cordova here.
    };

    function onPause() {
        // TODO: This application has been suspended. Save application state here.
        alert("paused");
    };

    function onResume() {
        alert("resume");
    };
    function onMenuButton() {
        alert("menu");
    };

    function onBackButton() {
        alert("back button");
    };
   

} )();

.در مقالات آینده از افزونه‌های موجود، برای مدیریت رخداد‌های باتری سیستم استفاده خواهیم کرد

jQuery Mobile

جی کوئری موبایل، یک فریمورک (UI Framework) جدید با قابلیت استفاده‌ی آسان برای ساخت اپلیکیشن‌های چند سکویی موبایل است. با استفاده از این فریمورک شما قادر خواهید بود اپلیکیشن‌های موبایل بهینه شده برای اجرا بر روی تمام تلفن‌ها، دسکتاپ و تبلت‌ها را بسازید. علاوه بر این، جی کوئری موبایل می‌تواند یک فریمورک ایده آل برای توسعه دهند گان و طراحان وب که قصد ساخت اپلیکیشن‌های غنی وب برای موبایل را دارند، باشد.

Supported Devices

Phones/Tablets
Android 1.6+
BlackBerry 5+
iOS 3+
Windows Phone 7
WebOS 1.4+
Symbian (Nokia S60)
Firefox Mobile Opera Mobile 11+
Opera Mini 5+
Desktop browsers
Chrome 11+
Firefox 3.6+
Internet Explorer 7+
Safari

برای نصب jQuery Mobile کافی است دستورات زیر را در package manager console ویژوال استودیو استفاده کنید:

PM>install-package jquery

PM>install-package jquery.mobile.rtl

بعد از دانلود فایل‌های مورد نظر خود، فولدری بنام jquery.mobile.rtl در ریشه پروژه ایجاد خواهد شد. به ترتیب فایل های rtl.jquery.mobile-1.4.0.css و rtl.jquery.mobile-1.4.0.js موجود در زیر شاخه‌های فلدر مذکور را به head و آخر body فایل index.html اضافه کنید.

<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <title>CordovaApp01</title>

    <!-- CordovaApp01 references -->
    <link href="css/index.css" rel="stylesheet" />
    <link href="jquery.mobile.rtl/css/themes/default/rtl.jquery.mobile-1.4.0.css" rel="stylesheet" />
</head>
<body>
    <div data-role="page" id="page1">
        <div data-role="header">
            <h1>اولین برنامه</h1>
        </div>
        <div data-role="content">
            <p>سلام من محتوای اولین برنامه هستم</p>
        </div>
        <div data-role="footer">
            <h1>من فوتر هستم</h1>
        </div>
    </div>
<!-- Cordova reference, this is added to your app when it's built. -->
<script src="scripts/jquery-2.1.3.min.js"></script>
    <script src="cordova.js"></script>
    <script src="scripts/platformOverrides.js"></script>
    <script src="scripts/index.js"></script>

    <script src="jquery.mobile.rtl/js/rtl.jquery.mobile-1.4.0.js"></script>
</body>
</html>

در تکه کد بالا ما یکی از ویجت‌های jQuery Mobile را استفاده کردیم و با استفاده از ویژگی data-role که برای div اصلی با page مقدار دهی شده است، یک کانتینر (page container) برای ویجت page جی کوئری موبایل تعریف شده‌است.

نتیجه‌ی نهایی به شکل زیر خواهد بود:

در مقاله‌ی بعد به استفاده از plugin‌ها خواهیم پرداخت.

ادامه دارد...

‫۹ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۰۰

محمد باقر سیف اللهی

نظرات مطالب

پردازش داده‌های جغرافیایی به کمک SQL Server و Entity framework

سلام

مشکلی که قبل‌تر در حین کار با فایل‌های shp برخوردم، تغییر مقیاس نقشه و نگاشت مختصات خاص و توزیع شده ای بود که باید روی نقشه نمایش داده می‌شد . (مثلا نمایش مراکز استان‌ها روی نقشه و تغییر scale نقشه و به تبع اون، تغییر مکان مختصات)

برای این کار چه راهکاری هست؟

* دسترسی به فایل های dbf و prj و sbn و sbx و shx وجود دارد.

ممنون

‫۱۰ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۳۱ خرداد ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۱۱

محسن خان

نظرات مطالب

مدیریت رجیستری در #C

گاهی از اوقات برنامه‌های دسکتاپ نیاز پیدا می‌کنند تا به اطلاعات سیستمی دسترسی پیدا کنند یا آن‌ها را تغییر دهند. مثلا برنامه‌ای که نیاز داره در حین آغاز ویندوز، شروع به کار کنه، نیاز به ثبت خودش در رجیستری داره. یا اگر برنامه‌ای نیاز داشت که مثلا با Adobe reader کار کنه، می‌تونه مسیر دقیق نصب اون رو از رجیستری بخونه و از این موارد سیستمی زیاد هست.

‫۱۰ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۲۴ آذر ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۱۵

امیرحسین مرجانی

مطالب

نمایش رکوردها به ترتیب اولویت به کمک jQuery UI sortable در ASP.NET MVC

همان طور که می‌دانید کاربرد پذیری در خیلی از پروژه‌ها حرف اول رو می‌زند و کاربر دوست دارد کارهایی که انجام می‌دهد خیلی راحت و با استفاده از موس باشد.یکی از کار هایی که در اکثر پروژه‌ها نیاز است ، چیدمان ترتیب رکورد‌ها است. ما می‌خواهیم در این پست ترتیبی اتخاذ کنیم که کاربر بتواند رکورد‌ها را به هر ترتیبی که دوست دارد نمایش دهد.

از توضیحاتی که قبلا دادم مشخص است که این کار احتمالا در ASP.NET WebForm کار سختی نیست ولی این کار باید در MVC از ابتدا طراحی شود.

طرح سوال : یک سری رکورد از یک Table داریم که می‌خواهیم به ترتیب وارد شدن رکورد‌ها نباشد و ترتیبی که ما می‌خواهیم نمایش داده شود.

پاسخ کوتاه : خب باید ابتدا یک فیلد (برای اولویت بندی) به Table اضافه کنیم بعد اون فیلد رو بنا به ترتیبی که دوست داریم رکورد‌ها نمایش داده شود پر کنیم (Sort می کنیم ) و در آخر هم هنگام نمایش در View رکورد‌ها را بر اساس این فیلد نمایش می‌دهیم.

(این پست هم در ادامه پست قبلی در همان پروژه است و از همان Table ها استفاده شده است)

اضافه کردن فیلد :

ابتدا یک فیلد به Table مورد نظر اضافه می‌کنیم. من اسم این فیلد رو Priority گذاشتم. Table من چنین وضعیتی دارد.

افزودن فایل‌های jQuery UI :

در این مرحله شما نیاز دارید فایل‌های مورد نیاز برای Sort کردن رکورد‌ها را اضافه کنید. شما می‌توانید فقط فایل‌های مربوط به Sortable را به صفحه خودتان اضافه کنید و یا مثل من فایل هایی که حاوی تمام قسمت‌های jQuery UI هست را اضافه کنید.

من برای این کار از Section استفاده کردم ، ابتدا در Head فایل Layout دو Section تعریف کردم برای CSS و JavaScript . و فایل‌های مربوط به Sort کردن را در صفحه ای که باید عمل Sort انجام بشود در این Section ها قرار دادم.

فایل Layout

<head>
    <meta charset="utf-8" />
    @RenderSection("meta", false)
    <title>@ViewBag.Title</title>
    <link href="@Url.Content("~/Content/~Site.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
    <link href="@Url.Content("~/Content/redactor/css/redactor.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
    <link href="@Url.Content("~/Content/css/bootstrap-rtl.min.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
    @RenderSection("css", false)
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery-1.8.2.min.js")" type="text/javascript"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/modernizr-1.7.min.js")" type="text/javascript"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Content/js/bootstrap-rtl.js")" type="text/javascript"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Content/redactor/redactor.min.js")" type="text/javascript"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.unobtrusive-ajax.min.js")" type="text/javascript"></script>
    @RenderSection("js", false)

</head>

فایل Index.chtml در پوشه کنترلر Type

@model IEnumerable<KhazarCo.Models.Type>
@{
    ViewBag.Title = "Index";
    Layout = "~/Areas/Administrator/Views/Shared/_Layout.cshtml";
}
@section css
{<link href="@Url.Content("~/Content/themes/base/jquery-ui.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
}
@section js
{
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery-ui-1.9.0.min.js")" type="text/javascript"></script>
}

در آخر فایل Index.chtml به اینصورت شده است:

<h2>
    نوع ها</h2>
<p>
    @Html.ActionLink("ایجاد یک مورد جدید", "Create", null, new { @class = "btn btn-info" })
</p>
<table>
    <thead>
        <tr>
            <th>
                عنوان
            </th>
            <th>
                توضیحات
            </th>
            <th>
                فعال
            </th>
            <th>
            </th>
        </tr>
    </thead>
    <tbody>
        @foreach (var item in Model.OrderBy(m => m.Priority))
        {
            <tr id="@item.Id">
                <td>
                    @Html.DisplayFor(modelItem => item.Title)
                </td>
                <td>
                    @(new HtmlString(item.Description))
                </td>
                <td>
                    @Html.DisplayFor(modelItem => item.IsActive)
                </td>
                <td>
                    @Html.ActionLink("ویرایش", "Edit", new { id = item.Id }, new { @class = "btnEdit label label-warning" })
                    |
                    @Html.ActionLink("مشاهده", "Details", new { id = item.Id }, new { @class = "btnDetails label label-info" })
                    |
                    @Html.ActionLink("حذف", "Delete", new { id = item.Id }, new { @class = "btnDelete label label-important" })
                </td>
            </tr>
        }
    </tbody>
</table>

** توجه داشته باشید که من به هر tr یک id اختصاص داده ام که این مقدار id همان مقدار فیلد Id همان رکورد هست ، ما برای مرتب کردن به این Id نیاز داریم (خط 25).

افزودن کد‌های کلاینت:

حالا باید کدی بنویسم که دو کار را برای ما انجام دهد : اول حالت Sort پذیری را به سطر‌های Table بدهد و دوم اینکه هنگامی که ترتیب سطر‌های تغییر کرد ما را با خبر کند:

<script type="text/javascript">
    $(function () {
        $("table tbody").sortable({
            helper: fixHelper,
            update: function (event, ui) {
                jQuery.ajax('@Url.Action("Sort", "Type", new { area = "Administrator" })', {
                    data: { s: $(this).sortable('toArray').toString() }
                });
            }
        }).disableSelection();
    });
    var fixHelper = function (e, ui) {
        ui.children().each(function () {
            $(this).width($(this).width());
        });
        return ui;
    };
</script>

توضیح کد :

در این کد ما حالت ترتیب پذیری را به Table می دهیم و هنگامی که عمل Update در Table انجام شد تابع مربوطه اجرا می‌شود. ما در این تایع، ترتیب جدید سطر‌ها را می‌گیریم ( ** به کمک مقدار Id که به هر سطر دادیم ، این مقدار Id برابر بود با Id خود رکورد در Database ) و به کمکjQuery.ajax به تابع Sort از کنترلر Type در منطقه (area ) Administrator ارسال می‌کنیم و در آنجا ادامه کار را انجام میدهیم.

تابع fixHelper هم به ما کمک می‌کند که هنگامی که سطر‌ها از جای خود جدا می‌شوند ، دارای عرض یکسانی باشند و عرض آن‌ها تغییری نکند.

افزودن کد Server:

حالا باید تابع Sort که مقادیر را به آن ارسال کردیم بنویسم. من این تابع را بر اساس مقداری که از کلاینت ارسال می‌شود اینگونه طراحی کردم.

        public EmptyResult Sort(string s)
        {
            if (s != null)
            {
                var ids = new List<int>();
                foreach (var item in s.Split(','))
                {
                    ids.Add(int.Parse(item));
                }
                int intpriority = 0;

                foreach (var item in ids)
                {
                    intpriority++;
                    db.Types.Single(m => m.Id == item).Priority = intpriority;
                }
                db.SaveChanges();
            }
            return new EmptyResult();
        }

در ایتدا مقادیر Id که از کلاینت به صورت String ارسال شده است را می‌گیریم و بعد به همان ترتیب ارسال در لیستی از int قرار می‌دهیم ids.

سپس به اضای هر رکورد Type مقدار اولویت را به فیلدی که برای همین مورد اضافه کردیم Priority اختصاص می‌دهیم. و در آخر هم تغییرات را ذخیره می‌کنیم. (خود کد کاملا واضح است و نیاری به توضیح بیشتر نیست )

حالا باید هنگامی که لیست Type ها نمایش داده می‌شود به ترتیب (OrderBy) فیلد Priority نمایش داده شود پس تابع Index را اینطور تغییر می‌دهیم.

        public ViewResult Index()
        {
            return View(db.Types.Where(m => m.IsDeleted == false).OrderBy(m => m.Priority));
        }

این هم خروجی کار من:

این عکس مربوط به است به قسمت مدیریت پروژه شیرآلات مرجان خزر.

‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۹ آذر ۱۳۹۱، ساعت ۰۰:۱۷

وحید نصیری

مطالب

پارامترها در ES 6

Destructuring assignment این امکان را به ES 6 اضافه کرده‌است تا بتوان خواص یک شیء یا اعضای یک آرایه را با سهولت بیشتری به متغیرها نسبت داد و نگارش آن بسیار شبیه است به تعریف اشیاء یا آرایه‌ها در جاوا اسکریپت.

Destructuring Arrays

بدون استفاده از Destructuring assignment برای دسترسی به اعضای یک آرایه و انتساب آن‌ها به متغیرهای مختلف، روش متداول زیر مرسوم است:

var first = someArray[0];
var second = someArray[1];
var third = someArray[2];

اما با استفاده از Destructuring assignment این سه سطر، تبدیل به یک سطر می‌شوند:

 var [first, second, third] = someArray;

همانطور که ملاحظه می‌کنید، سمت چپ این انتساب، بسیار شبیه است به تعریف یک آرایه، اما در اینجا مفهوم Destructuring assignment را دارد و سه متغیر جدید را تعریف می‌کند.

یک مثال:

 let [one, two, three] = ['globin', 'ghoul', 'ghost', 'white walker'];
console.log(`one is ${one}, two is ${two}, three is ${three}`)
// => one is globin, two is ghoul, three is ghost

در اینجا ترکیبی از Destructuring assignment و بهبودهای کار با رشته‌ها را در ES 6، ملاحظه می‌کنید. سمت چپ انتساب، سه متغیر جدید را تعریف کرده‌است که این سه متغیر با سه عضو اول آرایه مقدار دهی می‌شوند.

همچنین در این مثال اگر علاقمند بودیم صرفا به اعضای اول و چهارم این آرایه دسترسی پیدا کنیم، می‌توان نوشت:

 let [firstMonster, , , fourthMonster] =  ['globin', 'ghoul', 'ghost', 'white walker'];
console.log(`the first monster is ${firstMonster}, the fourth is ${fourthMonster}`)
// => one is globin, two is ghoul, three is ghost

تعریف یک کامای خالی، سبب پرش به عضو بعدی خواهد شد و به معنای صرفنظر کردن از ایندکس مطرح شده‌است. برای مثال در اینجا از ایندکس‌های 2 و 3 صرفنظر شده‌است.

امکان دسترسی به اعضای تو در تو نیز با Destructuring assignment پیش بینی شده‌است:

 let nested = [1, [2, 3], 4];
let [a, [b], d] = nested;
console.log(a); // 1
console.log(b); // 2
console.log(d); // 4

در مثال فوق، دومین عضو آرایه، خود نیز یک آرایه‌است. برای دسترسی به این آرایه‌ی دوم، دومین عضو Destructuring assignment نیز باید یک Destructuring assignment جدید باشد.

می‌توان از Destructuring assignment جهت جابجایی مقادیر متغیرها بدون انتساب به یک متغیر موقتی نیز استفاده کرد:

 let point = [1, 2];
let [xVal, yVal] = point;
[xVal, yVal] = [yVal, xVal];
console.log(xVal); // 2
console.log(yVal); // 1

در این مثال ابتدا یک آرایه با دو عضو تعریف شده‌است. سپس اعضای این آرایه به دو متغیر جدید xVal و yVal انتساب یافته‌اند. در ادامه در سطر سوم، مقادیر این دو متغیر با هم تعویض شده‌اند.

Destructuring Objects

امکانات Destructuring assignment، به کار با آرایه‌ها محدود نمی‌شود و از آن می‌توان برای کار با اشیاء نیز استفاده کرد. فرض کنید شیء pouch به صورت زیر تعریف شده‌است:

 let pouch = {coins: 10};

روش متداول دسترسی به خاصیت coins، به صورت pouch.coins است:

 let coins = pouch.coins;

اما با استفاده از Destructuring assignment می‌توان نوشت (در حالت کار با اشیاء، بجای [] از {} استفاده می‌شود):

 let {coins} = pouch;

در این مثال، خاصیت coins شیء pouch به متغیر جدید coins انتساب داده شده‌است. نکته‌ای که در اینجا باید به آن دقت داشت، همنامی متغیر جدید coins با خاصیت coins است. اگر بخواهیم این خاصیت را به یک متغیر غیرهمنام انتساب دهیم، باید به صورت زیر عمل کرد:

 let pouch = {coins: 10};
let {coins: newVar1 } = pouch;
console.log(newVar1); //10

در مثال فوق، مقدار خاصیت coins به متغیر جدیدی با نام newVar1 انتساب داده شده‌است.

در اینجا نیز امکان کار با اشیای تو در تو، پیش بینی شده‌است:

let point = {
    x: 1,
    y: 2,
    z: {
         one: 3,
         two: 4
    }
};
let { x: a, y: b, z: { one: c, two: d } } = point;
console.log(a); // 1
console.log(b); // 2
console.log(c); // 3
console.log(d); // 4

در این مثال، خاصیت z شیء point نیز خود یک شیء دیگر است. برای دسترسی به آن همانند کار با آرایه‌ها نیاز است از یک {} دیگر برای استخراج خواص one و two استفاده کرد.
در انتساب فوق، خاصیت x شیء point به متغیر جدید a، خاصیت y شیء point به متغیر جدید b و خاصیت one شیء منتسب به خاصیت z، به متغیر c و خاصیت two شیء منتسب به خاصیت z، به متغیر d انتساب یافته‌اند.

ترکیب Destructuring Objects و Destructuring Arrays

در مثال زیر، نمونه‌ای ترکیبی از Destructuring اشیاء و آرایه‌ها را با هم مشاهده می‌کنید:

let mixed = {
    one: 1,
    two: 2,
    values: [3, 4, 5]
};
let { one: a, two: b, values: [c, , e] } = mixed;
console.log(a); // 1
console.log(b); // 2
console.log(c); // 3
console.log(e); // 5

در این مثال، خاصیت one شیء mixed به متغیر جدید a، خاصیت two آن به متغیر جدید b و اعضای اول و سوم آرایه‌ی values به متغیرهای جدید c و e انتساب داده شده‌اند. از ایندکس دوم آرایه‌ی values نیز با معرفی یک کاما، صرفنظر گردیده‌است.

Destructuring Function Arguments

از Destructuring در حین تعریف پارامترهای متدها نیز می‌توان استفاده کرد.

 function removeBreakpoint({ url, line, column }) {
  // ...
}

در این مثال، متد removeBreakpoint دارای سه پارامتر ورودی تعریف شده‌ی توسط Destructuring است. در این حالت این پارامترها به صورت خودکار از شیء ارسالی به این متد دریافت و مقدار دهی خواهند شد.

و یا برای مثال در زبان #C امکان تعریف named arguments (آرگومان‌های نامدار) و همچنین تعریف مقادیر پیش فرضی برای آن‌ها وجود دارد. در اینجا نیز می‌توان با استفاده از Destructuring به تعریفی مشابه آن برای ارائه‌ی آرگومان‌هایی با مقادیر پیش فرض رسید:

 function random ({ min=1, max=300 }) {
    return Math.floor(Math.random() * (max - min)) + min
}
console.log(random({}))
// <- 174
console.log(random({max: 24}))
// <- 18

در این مثال پارامترهای min و max تعریف شده‌ی با Destructuring، دارای یک مقدار پیش فرض هستند. اگر شیءایی خالی را به این متد ارسال کنیم، از مقادیر پیش فرض استفاده خواهد شد و یا اگر max را مقدار دهی کنیم، مقدار min، از مقدار پیش فرض آن دریافت می‌گردد.
و یا اینبار jQuery Ajax را می‌توان با پارامترهای پیش فرض آن به صورت ذیل خلاصه نویسی کرد:

 jQuery.ajax = function (url, {
  async = true,
  beforeSend = noop,
  cache = true,
  complete = noop,
  crossDomain = false,
  global = true,
  // ... more config
}) {
    // ... do stuff
};

همچنین اینبار امکان شبیه سازی دریافت چندین خروجی از متد، به نحو ساده‌تر و واضح‌تری میسر است:

 function returnMultipleValues() {
     return [1, 2];
}
var [foo, bar] = returnMultipleValues();

در ابتدا، متدی تعریف شده‌است که یک آرایه‌ی معمولی را بازگشت می‌دهد. اما با استفاده از Destructuring می‌توان چندین خروجی با معنا را در طی یک سطر، از آن دریافت کرد.
شبیه به همین مورد در حین کار با اشیاء نیز میسر است:

function returnMultipleValues() {
  return {
            foo: 1,
            bar: 2
     };
}
var { foo, bar } = returnMultipleValues();

متدی که یک شیء را بر می‌گرداند و با استفاده از Destructuring، خروجی آن به دو متغیر جدید، انتساب داده شده‌اند.

تعریف مقادیر پیش فرض در حین Destructuring

در انتساب ذیل، چون شیء سمت راست، دارای خاصیت foo نیست، مقدار این پارامتر جدید undefined خواهد بود. برای رفع این مشکل می‌توان به آن مقدار پیش فرضی را نیز نسبت داد:

var {foo=3} = { bar: 2 }
console.log(foo)
// <- 3

چند مثال دیگر:
اگر مقدار پیش فرض، ذکر شود و خاصیت متناظر با آن دارای مقدار باشد، از همان مقدار اصلی ذکر شده استفاده می‌شود:

var {foo=3} = { foo: 2 }
console.log(foo)
// <- 2

اما اگر این مقدار undefined باشد، به مقدار پیش فرض سوئیچ خواهد شد:

var {foo=3} = { foo: undefined }
console.log(foo)
// <- 3

این مورد در حین کار با آرایه‌ها نیز برقرار است:

var [b=10] = [undefined]
console.log(b)
// <- 10

var [c=10] = []
console.log(c)
// <- 10

ES6 — default + rest + spread

علاوه بر destructuring، سه قابلیت و بهبود دیگر نیز در زمینه‌ی کار با متغیرها و پارامترها به ES 6 اضافه شده‌اند:

1) امکان تعریف مقادیر پیش فرض پارامترها

function inc(number, increment) {
        increment = increment || 1;
        return number + increment;
}
console.log(inc(2, 2)); // 4
console.log(inc(2)); // 3

در جاوا اسکریپت، الزامی برای فراخوانی و ذکر تمام پارامترهای یک متد وجود ندارد. برای نمونه در مثال فوق می‌توان متد inc را با یک و یا دو پارامتر فراخوانی کرد. در حالتیکه پارامتری ذکر نشود، مقدار آن تعریف نشده خواهد بود و روش برخورد با آن استفاده از عملگر || برای تعریف مقداری پیش فرض است. برای بهبود این وضعیت در ES 6، امکان تعریف مقدار پیش فرض پارامترها نیز درنظر گرفته شده‌است:

function inc(number, increment = 1) {
        return number + increment;
}
console.log(inc(2, 2)); // 4
console.log(inc(2)); // 3

در ES 6 امکان تعریف پارامترهایی با مقادیر پیش فرض، پیش از پارامترهایی که دارای مقادیر پیش فرض نیستند نیز میسر است (برخلاف زبان سی‌شارپ که چنین اجازه‌ای را نمی‌دهد):

function sum(a, b = 2, c) {
     return a + b + c;
}
console.log(sum(1, 5, 10)); // 16 -> b === 5
console.log(sum(1, undefined, 10)); // 13 -> b as default

همچنین در حین تعریف این مقدار پیش فرض، می‌توان از مقادیر غیر ثابت هم استفاده کرد (باز هم برخلاف سی‌شارپ). برای نمونه در مثال ذیل، خروجی یک متد، به عنوان مقدار پیش فرض پارامتری تعریف شده‌است:

 function getDefaultIncrement() {
    return 1;
}
function inc(number, increment = getDefaultIncrement()) {
    return number + increment;
}
console.log(inc(2, 2)); // 4
console.log(inc(2)); // 3

2) Spread

متد جمع زیر را درنظر بگیرید:

function sum(a, b, c) {
   return a + b + c;
}

روش متداول فراخوانی آن، ذکر تک تک آرگومان‌های آن به ترتیب است. اما با استفاده از عملگر spread اضافه شده به ES 6 که با سه نقطه بیان می‌شود، می‌توان نوشت:

 var args = [1, 2, 3];
console.log(sum(…args)); // 6

عملگر spread اجازه‌ی بسط و پخش شدن اعضای یک آرایه را به پارامترهای متناظر با آن‌ها می‌دهد. به علاوه امکان ترکیب این روش، با روش متداول ذکر صریح آرگومان‌ها نیز وجود دارد:

var args = [1, 2];
console.log(sum(…args, 3)); // 6

در این مثال، آرایه‌ی مدنظر تنها دو عضو دارد و متد sum دارای سه پارامتر است. با استفاده از عملگر spread، دو پارامتر اول متد به صورت خودکار از آرایه واکشی شده و جایگزین می‌شوند. آرگومان سوم هم به صورت متداولی ذکر شده‌است.

مثال‌هایی از ساده سازی اعمال متداول در ES 5 (جاوا اسکریپت فعلی) با کمک ES 6:
الف) ترکیب spread و Destructuring

 a = list[0], rest = list.slice(1)

معادل Destructuring ذیل است:

 [a, ...rest] = list

ب) ساده سازی کار با concat
بجای

 [1, 2].concat(more)

می‌توان نوشت:

[1, 2, ...more]

ج) افزودن یک رنج به یک آرایه
بجای

 list.push.apply(list, [3, 4])

می‌توان نوشت:

 list.push(...[3, 4])

3) Rest

جاوا اسکریپت دارای شیءایی است به نام arguments که توسط آن می‌توان به لیست پارامترهای یک متد دسترسی یافت. برای نمونه مثال ذیل را درنظر بگیرید:

function sum() {
     var numbers = Array.prototype.slice.call(arguments),
     result = 0;
     numbers.forEach(function (number) {
          result += number;
    });
    return result;
}

در اینجا به ظاهر متد sum دارای پارامتری نیست. اما با استفاده از شیء arguments، می‌توان هر تعداد آرگومانی را برای آن متصور شد و فراخوانی‌ها ذیل کاملا مجاز هستند:

console.log(sum(1)); // 1
console.log(sum(1, 2, 3, 4, 5)); // 15

اما مشکل اینجا است که به ظاهر متد sum، هیچ پارامتری را قبول نمی‌کند و هدف از تعریف آن واضح نیست. برای رفع این مشکل، در ES 6 عملگر rest معرفی شده‌است که بسیار شبیه به عملگر spread است:

function sum(…numbers) {
      var result = 0;
      numbers.forEach(function (number) {
          result += number;
      });
      return result;
}
console.log(sum(1)); // 1
console.log(sum(1, 2, 3, 4, 5)); // 15

در اینجا عملگر سه نقطه‌ای rest که به عنوان پارامتر متد معرفی شده‌است، بیانگر امکان دریافت لیستی از آرگومان‌ها، توسط متد sum است. به این ترتیب، تعریف این متد که تعداد آرگومان‌های متغیری را می‌پذیرد، وضوح بیشتری پیدا کرده‌است.
در اینجا باید دقت داشت که پس از ذکر rest، دیگر نمی‌توان پارامتری را تعریف کرد:

 function sum(…numbers, last) { // causes a syntax error

‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۹ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۴۵

وحید نصیری

نظرات مطالب

بررسی تغییرات Blazor 8x - قسمت سوم - روش ارتقاء برنامه‌های Blazor Server قدیمی به دات نت 8

یک نکته‌ی تکمیلی: روش استفاده از کتابخانه‌ها و کامپوننت‌های ثالث با Blazor 8x

همانطور که در این مطلب هم اشاره شد، حالت پیش‌فرض رندر در برنامه‌های Blazor 8x، فقط SSR است. بنابراین قسمت‌های تعاملی تمام کامپوننت‌ها (ثالث یا غیر ثالث) در این حالت کار نمی‌کنند؛ مگر اینکه:
- یکی از حالت‌های رندر تعاملی را در بالاترین سطح ممکن فعال کنید (اضافه کردن صریح rendermode@ در فایل App.razor به کامپوننت‌های HeadOutlet و Routes) تا تمام صفحات و کامپوننت‌های برنامه از آن ارث‌بری کنند.
- یا rendermode@ را در حین تعریف المان کامپوننت، صراحتا ذکر کنید (حالت تعریف رندر جزیره‌ای).
- یا rendermode@ را در حین تعریف صفحه‌ی جاری ذکر کنید تا تمام کامپوننت‌های واقع در آن صفحه، از آن ارث‌بری کنند.

‫۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۲۹

هیمن روحانی

نظرات مطالب

تغییر عملکرد و یا ردیابی توابع ویندوز با استفاده از Hookهای دات نتی

سلام ممنمون از مطلب خوبتون. شما در مورد انجام این کار در دات نت این رو نوشتید (در دنیای دات نت با استفاده از امکانات Reflection قابل انجام است و یا حتی بازنویسی اسمبلی‌ها و افزودن کدهای IL مورد نیاز به آن‌ها که به آن IL Weaving هم گفته می‌شود. ). من می‌خوام اسمبلی اصلی شیرپوینت رو در حین اجرا تغییر بدم ولی Reflection سربار زیادی داره و نمی‌خوام اصل اسمبلی رو تغییر بدم. آیا کتابخانه یا فریم ورکی رو سراغ داریدکه بشه کدهای دات نت رو در حین اجرا تغییر بده؟

‫۱۱ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۶ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۳۲

وحید نصیری

پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها

عدم سازگاری با EF

مطابق شکل lazy loading فعال است در حین کار با روابط (order.OrderProductVariants) تعیین شده (این DynamicProxies که قابل مشاهده است).
- می‌تونید این lazy loading رو با تنظیم DbContext.Configuration.ProxyCreationEnabled = false غیرفعال کنید (کلا و سراسری).
- یا می‌تونید زمانیکه کوئری تهیه می‌کنید، از متد AsNoTracking استفاده کنید (()from p in context.Products.AsNoTracking).
+ همچنین زمانیکه کوئری تهیه می‌شود می‌تونید از متد Include برای eager loading بجای lazy loading استفاده کنید. (روش استاندارد و متداول برای تهیه گزارشات؛ از این جهت که eager loading، رفت و برگشت به بانک اطلاعاتی را کاهش می‌دهد و همچنین ذکر AsNoTracking مصرف حافظه برنامه را در حین تهیه گزارشات فقط خواندنی، کم می‌کند)

context.Customers.Include(c => c.Orders).AsNoTracking()

‫۱۱ سال و ۹ ماه قبل، یکشنبه ۲۹ بهمن ۱۳۹۱، ساعت ۱۷:۴۱

وحید نصیری

مطالب

پیاده سازی Unobtrusive Ajax در ASP.NET Core 1.0

پیاده سازی Unobtrusive Ajax را در ASP.NET MVC 5.x، می‌توانید در مطلب «ASP.NET MVC #21» مطالعه کنید. HTML Helpers مرتبط با Ajax، به طور کامل از ASP.NET Core 1.0 حذف شده‌اند. اما این مورد به این معنا نیست که نمی‌توان Unobtrusive Ajax را در ASP.NET Core که تمرکزش بیشتر بر روی Tag Helpers جدید هست تا HTML Helpers قدیمی، پیاده سازی کرد.

Unobtrusive Ajax چیست؟

در حالت معمولی، با استفاده از متد ajax جی‌کوئری، کار ارسال غیرهمزمان اطلاعات، به سمت سرور صورت می‌گیرد. چون در این روش کدهای جی‌کوئری داخل صفحات برنامه‌های ما قرار می‌گیرند، به این روش، «روش چسبنده» می‌گویند. اما با استفاده از افزونه‌ی «jquery.unobtrusive-ajax.min.js» مایکروسافت، می‌توان این کدهای چسبنده را تبدیل به کدهای غیرچسنبده یا Unobtrusive کرد. در این حالت، پارامترهای متد ajax، به صورت ویژگی‌ها (attributes) به شکل data-ajax به المان‌های مختلف صفحه اضافه می‌شوند و به این ترتیب، افزونه‌ی یاد شده به صورت خودکار با یافتن مقادیر ویژگی‌های data-ajax، این المان‌ها را تبدیل به المان‌های ای‌جکسی می‌کند. در این حالت به کدهایی تمیزتر و عاری از متدهای چسبنده‌ی ajax قرار گرفته‌ی در داخل صفحات وب خواهیم رسید.
روش طراحی Unobtrusive را در کتابخانه‌های معروفی مانند بوت استرپ هم می‌توان مشاهده کرد.

پیشنیازهای فعال سازی Unobtrusive Ajax در ASP.NET Core 1.0

توزیع افزونه‌ی «jquery.unobtrusive-ajax.min.js» مایکروسافت، از طریق bower صورت می‌گیرد که پیشتر در مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 14 - فعال سازی اعتبارسنجی ورودی‌های کاربران» با آن آشنا شدیم. در اینجا نیز برای دریافت آن، تنها کافی است فایل bower.json را به نحو ذیل تکمیل کرد:

{
  "name": "asp.net",
  "private": true,
  "dependencies": {
   "bootstrap": "3.3.6",
   "jquery": "2.2.0",
   "jquery-validation": "1.14.0",
   "jquery-validation-unobtrusive": "3.2.6",
   "jquery-ajax-unobtrusive": "3.2.4"
  }
}

و پس از آن فایل bundleconfig.json مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 21 - بررسی تغییرات Bundling و Minification» یک چنین شکلی را پیدا می‌کند:

[
  {
   "outputFileName": "wwwroot/css/site.min.css",
   "inputFiles": [
    "bower_components/bootstrap/dist/css/bootstrap.min.css",
    "content/site.css"
   ]
  },
  {
   "outputFileName": "wwwroot/js/site.min.js",
   "inputFiles": [
    "bower_components/jquery/dist/jquery.min.js",
    "bower_components/jquery-validation/dist/jquery.validate.min.js",
    "bower_components/jquery-validation-unobtrusive/jquery.validate.unobtrusive.min.js",
    "bower_components/jquery-ajax-unobtrusive/jquery.unobtrusive-ajax.min.js",
    "bower_components/bootstrap/dist/js/bootstrap.min.js"
   ],
   "minify": {
    "enabled": true,
    "renameLocals": true
   },
   "sourceMap": false
  }
]

در اینجا فایل‌های css و اسکریپت مورد نیاز برنامه، به ترتیب اضافه شده و یکی خواهند شد. خروجی نهایی آن‌ها به شکل زیر در صفحات وب مورد استفاده قرار می‌گیرند:

<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <title>@ViewBag.Title - My ASP.NET Application</title>
    <link href="~/css/site.min.css" rel="stylesheet" />
</head>
<body>
    <div>
        <div>
                @RenderBody()
        </div>
    </div>

    <script src="~/js/site.min.js" type="text/javascript" asp-append-version="true"></script>
    @RenderSection("Scripts", required: false)
</body>
</html>

در اینجا تنها دو فایل نهایی این عملیات، یعنی css/site.min.css و js/site.min.js به صفحه الحاق شده‌اند که حاوی تمام پیشنیازهای اسکریپتی و شیوه‌نامه‌های برنامه هستند و در این حالت دیگر نیاز به افزودن آن‌ها به دیگر صفحات سایت نیست.

استفاده از معادل‌های واقعی Unobtrusive Ajax در ASP.NET Core 1.0

واقعیت این است که HTML Helper ای‌جکسی حذف شده‌ی از ASP.NET Core 1.0، کاری بجز افزودن ویژگی‌های data-ajax را که توسط افزونه‌ی jquery.unobtrusive-ajax.min.js پردازش می‌شوند، انجام نمی‌دهد و این افزونه مستقل است از مباحث سمت سرور و به نگارش خاصی از ASP.NET گره نخورده است. بنابراین در اینجا تنها کاری را که باید انجام داد، استفاده از همان ویژگی‌های اصلی است که این افزونه قادر به شناسایی آن‌ها است.
خلاصه‌ی آن‌ها را جهت انتقال کدهای قدیمی و یا تهیه‌ی کدهای جدید، در جدول ذیل می‌توانید مشاهده کنید:

HTML attribute	AjaxOptions
data-ajax-confirm	Confirm
data-ajax-method	HttpMethod
data-ajax-mode	InsertionMode
data-ajax-loading-duration	LoadingElementDuration
data-ajax-loading	LoadingElementId
data-ajax-begin	OnBegin
data-ajax-complete	OnComplete
data-ajax-failure	OnFailure
data-ajax-success	OnSuccess
data-ajax-update	UpdateTargetId
data-ajax-url	Url

در ASP.NET Core 1.0، به علت حذف متدهای کمکی Ajax دیگر خبری از AjaxOptions نیست. اما اگر علاقمند به انتقال کدهای قدیمی به ASP.NET Core 1.0 هستید، معادل‌های اصلی این پارامترها را می‌توانید در ستون HTML attribute مشاهده کنید.

چند نکته:
- اگر قصد استفاده‌ی از این ویژگی‌ها را دارید، باید ویژگی "data-ajax="true را نیز حتما قید کنید تا سیستم Unobtrusive Ajax فعال شود.
- ویژگی data-ajax-mode تنها با ذکر data-ajax-update (و یا همان UpdateTargetId پیشین) معنا پیدا می‌کند.
- ویژگی data-ajax-loading-duration نیاز به ذکر data-ajax-loading (و یا همان LoadingElementId پیشین) را دارد.
- ویژگی data-ajax-mode مقادیر before، after و replace-with را می‌پذیرد. اگر قید نشود، کل المان با data دریافتی جایگزین می‌شود.
- سه callback قابل تعریف data-ajax-complete، data-ajax-failure و data-ajax-success، یک چنین پارامترهایی را از سمت سرور در اختیار کلاینت قرار می‌دهند:

parameters	Callback
xhr, status	data-ajax-complete
data, status, xhr	data-ajax-success
xhr, status, error	data-ajax-failure

برای مثال می‌توان ویژگی data-ajax-success را به نحو ذیل در سمت کلاینت مقدار دهی کرد:

 data-ajax-success = "myJsMethod"

این متد جاوا اسکریپتی یک چنین امضایی را دارد:

  function myJsMethod(data, status, xhr) {
}

در این حالت در سمت سرور، پارامتر data در یک اکشن متد، به صورت ذیل مقدار دهی می‌شود:

 return Json(new { param1 = 1, param2 = 2, ... });

و در سمت کلاینت در متد myJsMethod این پارامترها را به صورت data.param1 می‌توان دریافت کرد.

مثال‌هایی از افزودن ویژگی‌های data-ajax به المان‌های مختلف

در حالت استفاده از Form Tag Helpers که در مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 12 - معرفی Tag Helpers» بررسی شدند، یک فرم ای‌جکسی، چنین تعاریفی را پیدا خواهد کرد:
با این ViewModel فرضی

using System.ComponentModel.DataAnnotations;
 
namespace Core1RtmEmptyTest.ViewModels.Account
{
    public class RegisterViewModel
    {
        [Required]
        [EmailAddress]
        [Display(Name = "Email")]
        public string Email { get; set; }
    }
}

که در View متناظر Ajax ایی ذیل استفاده شده‌است:

@using Core1RtmEmptyTest.ViewModels.Account
@model RegisterViewModel
@{
}
 
<form method="post"
      asp-controller="TestAjax"
      asp-action="Index"
      asp-route-returnurl="@ViewBag.ReturnUrl"
      class="form-horizontal"
      role="form"
      data-ajax="true"
      data-ajax-loading="#Progress"
      data-ajax-success="myJsMethod">
 
    <input asp-for="Email" class="form-control" />
    <span asp-validation-for="Email" class="text-danger"></span>
 
    <button type="submit">ارسال</button>
 
    <div id="Progress" style="display: none">
        <img src="images/loading.gif" alt="loading..." />
    </div>
</form>
 
@section scripts{
    <script type="text/javascript">
        function myJsMethod(data, status, xhr) {
            alert(data.param1);
        }
    </script>
}

در اینجا تمام تعاریف مانند قبل است؛ تنها سه ویژگی data-ajax جهت فعال سازی jquery-ajax-unobtrusive به فرم اضافه شده‌اند. همچنین یک callback دریافت پیام موفقیت آمیز بودن عملیات Ajax ایی نیز تعریف شده‌است.

این View از کنترلر ذیل استفاده می‌کند:

using Core1RtmEmptyTest.ViewModels.Account;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc;
 
namespace Core1RtmEmptyTest.Controllers
{
    public class TestAjaxController : Controller
    {
 
        public IActionResult Index()
        {
            return View();
        }
 
        [HttpPost]
        public IActionResult Index([FromForm]RegisterViewModel vm)
        {
            var ajax = isAjax();
            if (ajax)
            {
                // it's an ajax post
            }
 
 
            if (ModelState.IsValid)
            {
                //todo: save data
 
                return Json(new { param1 = 1, param2 = 2 });
            }
            return View();
        }
 
        private bool isAjax()
        {
            return Request?.Headers != null && Request.Headers["X-Requested-With"] == "XMLHttpRequest";
        }
    }
}

به ASP.NET Core 1.0، متد کمکی IsAjax اضافه نشده‌است؛ اما تعریف آن‌را در این کنترلر مشاهده می‌کنید. در مورد قید FromForm در ادامه توضیح داده خواهد شد (هرچند در این مورد خاص، حالت پیش فرض است و الزامی به قید آن نیست).

و یا Action Link ای‌جکسی نیز به صورت خلاصه به این نحو قابل تعریف است:

<div id="EmployeeInfo">
<a 
 asp-controller="MyController" asp-action="MyAction"
 data-ajax="true" 
 data-ajax-loading="#Progress" 
 data-ajax-method="POST" 
 data-ajax-mode="replace" 
 data-ajax-update="#EmployeeInfo">
 Get Employee-1 info
</a>

  <div id="Progress" style="display: none">
    <img src="images/loading.gif" alt="loading..."  />
  </div>
</div>

نکته‌ای در مورد اکشن متدهای ای‌جکسی در ASP.NET Core 1.0

همانطور که در مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 18 - کار با ASP.NET Web API»، قسمت «تغییرات Model binding پیش فرض، برای پشتیبانی از ASP.NET MVC و ASP.NET Web API» نیز ذکر شد:

public IActionResult Index([FromBody] MyViewModel vm)
{
   return View();
}

ذکر ویژگی FromBody در اینجا الزامی است. از این جهت که اطلاعات با فرمت JSON، از قسمت body درخواست استخراج و به MyViewModel بایند خواهند شد (در حالت dataType: json). و اگر dataType : application/x-www-form-urlencoded; charset=utf-8 بود (مانند حالت پیش فرض Unobtrusive Ajax)، باید از ویژگی FromForm استفاده شود. در غیر اینصورت در سمت سرور نال دریافت خواهیم کرد.

‫۸ سال قبل، پنجشنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۵:۴۵

صابر فتح الهی

پروژه‌ها

فروشگاه اینترنتی (الکترونیک) با معماری سه لایه

دانلود پروژه فروشگاه اینترنتی با معماری سه لایه

این پروژه به کمک امکانات شیرین C#‎.NET, ASP.NET,jQuery در محیط Visual Studio 2010 طراحی و پیاده سازی شده است.
ممکن است در این برنامه به اشکالاتی برخورد کنید چون یک پروژه کاری بوده که در طی یک کلاس درس تکمیل شده و هم اکنون در اختیار شما قرار می‌گیرد لطفا در صورت بروز مشکل از طریق بازخورد مطرح فرمایید و از ارسال پیام خصوصی خودداری نمایید.
پروژه با معماری سه لایه طراحی و پیاده سازی شده است
که شامل لایه DAL برای ارتباط با بانک
BLL برای اعمال قوانین تجاری
و لایه نمایش آن که ASP.NET استفاده شده است
بانک اطلاعاتی برنامه با SQL SERVER 2008 می‌باشد که می‌توانید آن را تغییر داده و از بانک اطلاعاتی دلخواه خود استفاده کنید.
فایل اسکریپت نیز در کنار پروژه برای نسخه‌های دیگر SQL قرار گرفته است.
لازم به ذکر است که برنامه ProviderBase نیز می‌باشد.
یعنی شما میتوانید بانک دلخواه خود را استفاده نموده و بدون کوچکترین تغییری در برنامه سایت از آن استفاده نمایید فقط کافی است که در فایل web.config مشخصات آن Provider را ثبت نموده و کدهای مربوط به Provider خود را بنویسید.
برای استفاده ابتدا دیتابیس را در SQL خود Attach کرده و در فایل web.config در قسمت تنظیمات ConnectionString تنظیمات سرور و نام دیتابیس را وارد نمایید.

این پروژه دارای امکانات

فروشگاه اینترنتی با قابلیت گروه بندی محصولات
ذخیره تصاویر در دیتابیس و بازیابی با یک Handler
سرویس اعلانات سایت
درج کلمات کلیدی هر صفحه به صورت اتوماتیک و با توجه به محتوای صفحه
استفاده از قابلیت Profile برای کاربران
کارت خرید و ذخیره آن در پروفایل کاربر
ثبت سوابق خرید کاربر
ثبت فیش‌های پرداختی کاربر
ثبت نام کاربران جدید در سایت
ثبت، نمایش و مدیریت سخنان قصار در نرم افزار
امکان Cache کردن اطلاعات دریافتی از بانک و مدیریت Cache
پیاده سازی تمامی کویری‌های بان با Store Procedure در SQL Server
استفاده از سرویس Membership
خواندن تنظیمات برنامه از فایل Web.Config و معادل‌سازی آن با کلاس‌های مربوطه
و ...

البته شاید کامل نباشد اما به عنوان یک منبع آموزشی در زمینه برنامه نویسی سه لایه و بعضی ایده‌های خاص ممکن است برای دوستان مبتدی و متوسطه در زمینه طراحی سایت مفید واقع شود.
در صورت لزوم می‌توانید به لینک اصلی این پروژه در آدرس سایت ما مراجعه نمایید.
نام کاربری و کلمه عبور مدیریت سایت:

UserName: Admin
Password: 1234567@
----------
UserName: Saber_Fatholahi
Password: 1234567@

‫۱۲ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۹ مهر ۱۳۹۱، ساعت ۰۴:۱۲