public class UnicodeFontProvider : FontFactoryImp
    {
        static UnicodeFontProvider()
        {
            // روش صحیح تعریف فونت   
            var systemRoot = Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot");
            FontFactory.Register(Path.Combine(systemRoot, "fonts\\tahoma.ttf"));
            // ثبت سایر فونت‌ها در اینجا
            //FontFactory.Register(Path.Combine(Environment.CurrentDirectory, "fonts\\irsans.ttf"));
        }

        public override Font GetFont(string fontname, string encoding, bool embedded, float size, int style, BaseColor color, bool cached)
        {
            if (string.IsNullOrWhiteSpace(fontname))
                return new Font(Font.FontFamily.UNDEFINED, size, style, color);
            return FontFactory.GetFont(fontname, BaseFont.IDENTITY_H, BaseFont.EMBEDDED, size, style, color);
        }
    }

    public class ImageProvider : AbstractImageProvider
    {
        public override string GetImageRootPath()
        {
            var path = Environment.GetFolderPath(Environment.SpecialFolder.MyPictures);
            return path + "\\"; // مهم است که این مسیر به بک اسلش ختم شود تا درست کار کند
        }
    }

    public static class XMLWorkerUtils
    {
        /// <summary>
        /// نحوه تعریف یک فایل سی اس اس خارجی
        /// </summary>
        public static ICssFile GetCssFile(string filePath)
        {
            using (var stream = new FileStream(filePath, FileMode.Open, FileAccess.Read, FileShare.ReadWrite))
            {
                return XMLWorkerHelper.GetCSS(stream);
            }
        }
    }

    /// <summary>
    /// معادل پی دی افی المان‌های اچ تی ام ال را جمع آوری می‌کند
    /// </summary>
    public class ElementsCollector : IElementHandler
    {
        private readonly Paragraph _paragraph;

        public ElementsCollector()
        {
            _paragraph = new Paragraph
            {
                Alignment = Element.ALIGN_LEFT  // سبب می‌شود تا در حالت راست به چپ از سمت راست صفحه شروع شود
            };
        }

        /// <summary>
        /// این پاراگراف حاوی کلیه المان‌های متن است
        /// </summary>
        public Paragraph Paragraph
        {
            get { return _paragraph; }
        }

        /// <summary>
        /// بجای اینکه خود کتابخانه اصلی کار افزودن المان‌ها را به صفحات انجام دهد
        /// قصد داریم آن‌ها را ابتدا جمع آوری کرده و سپس به صورت راست به چپ به صفحات نهایی اضافه کنیم
        /// </summary>
        /// <param name="htmlElement"></param>
        public void Add(IWritable htmlElement)
        {
            var writableElement = htmlElement as WritableElement;
            if (writableElement == null)
                return;

            foreach (var element in writableElement.Elements())
            {
                fixNestedTablesRunDirection(element);
                _paragraph.Add(element);
            }
        }

        /// <summary>
        /// نیاز است سلول‌های جداول تو در توی پی دی اف نیز راست به چپ شوند
        /// </summary>        
        private void fixNestedTablesRunDirection(IElement element)
        {
            var table = element as PdfPTable;
            if (table == null)
                return;

            table.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
            foreach (var row in table.Rows)
            {
                foreach (var cell in row.GetCells())
                {
                    cell.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
                    foreach (var item in cell.CompositeElements)
                    {
                        fixNestedTablesRunDirection(item);
                    }
                }
            }
        }
    }

            using (var pdfDoc = new Document(PageSize.A4))
            {
                var pdfWriter = PdfWriter.GetInstance(pdfDoc, new FileStream("test.pdf", FileMode.Create));
                pdfWriter.RgbTransparencyBlending = true;
                pdfDoc.Open();


                var html = @"<span style='color:blue; font-family:tahoma;'><b>آزمایش</b></span>   
                                    کتابخانه <i>iTextSharp</i> <u>جهت بررسی فارسی نویسی</u>
                            <table style='color:blue; font-family:tahoma;' border='1'><tr><td>eeمتن</td></tr></table>
                            <code>This is a code!</code>
                            <br/>
                            <img src='av-13489.jpg' />
                            ";

                var cssResolver = new StyleAttrCSSResolver();
                // cssResolver.AddCss(XMLWorkerUtils.GetCssFile(@"c:\path\pdf.css"));
                cssResolver.AddCss(@"code 
                                     {
                                        padding: 2px 4px;
                                        color: #d14;
                                        white-space: nowrap;
                                        background-color: #f7f7f9;
                                        border: 1px solid #e1e1e8;
                                     }",
                                     "utf-8", true);

                // کار جمع آوری المان‌های ترجمه شده به المان‌های پی دی اف را انجام می‌دهد
                var elementsHandler = new ElementsCollector();

                var htmlContext = new HtmlPipelineContext(new CssAppliersImpl(new UnicodeFontProvider()));
                htmlContext.SetImageProvider(new ImageProvider());
                htmlContext.CharSet(Encoding.UTF8);
                htmlContext.SetAcceptUnknown(true).AutoBookmark(true).SetTagFactory(Tags.GetHtmlTagProcessorFactory());
                var pipeline = new CssResolverPipeline(cssResolver,
                                                       new HtmlPipeline(htmlContext, new ElementHandlerPipeline(elementsHandler, null)));
                var worker = new XMLWorker(pipeline, parseHtml: true);
                var parser = new XMLParser();
                parser.AddListener(worker);
                parser.Parse(new StringReader(html));

                // با هندلر سفارشی که تهیه کردیم تمام المان‌های اچ تی ام ال به المان‌های پی دی اف تبدیل شدند
                // الان تنها کافی کافی است تا این‌ها را در یک جدول راست به چپ محصور کنیم تا درست نمایش داده شوند
                var mainTable = new PdfPTable(1) { WidthPercentage = 100, RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL };
                var cell = new PdfPCell
                {
                    Border = 0,
                    RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL,
                    HorizontalAlignment = Element.ALIGN_LEFT
                };
                cell.AddElement(elementsHandler.Paragraph);
                mainTable.AddCell(cell);

                pdfDoc.Add(mainTable);
            }

            Process.Start("test.pdf");

<roleManager 
    enabled="true" 
    cacheRolesInCookie="true" 
    defaultProvider="..."
    cookieName=".ASPXROLES" 
    cookiePath="/" 
    cookieTimeout="30" 
    cookieRequireSSL="false" 
    cookieSlidingExpiration="true"
    createPersistentCookie="false" 
    cookieProtection="All">
    <providers>
      <!-- .... -->
    </providers>
</roleManager>

Assume that you set the value of the cachedRolesInCookie property to true in your web application. 
Your application serializes the RolePrincipal object into the cookie, and then sends it in response. 
In this situation, the role cookie value is empty in the application's following request.

برای ایجاد یک Container network ابتدا نیاز است یک Custom network bridge را ساخته و container‌های مختلفی را دورن آن اجرا کنیم.

بنابراین برای ایجاد یک شبکه، از دستور زیر استفاده میکنیم:

docker network create --driver bridge isolated-network

isolated-network نام این شبکه است و می‌توان به دلخواه آن را تغییر داد که در اینجا از نوع bridge در نظر گرفته شده‌است.

بعد از ایجاد آن می‌توانید با دستور زیر، لیست شبکه‌های موجود خود را مشاهده کنید:

docker network ls

حال میخواهیم containerهای خود را درون این شبکه اجرا نماییم؛ بطور مثال تصویر mongo را در نظر بگیرید. نیاز داریم container آن درون این شبکه‌ی از نوع bridge اجرا شده و بقیه‌ی containerهای درون این شبکه نیز بدان دسترسی داشته باشند.

دستور زیر را برای اجرا کردن container درون شبکه‌ای که ساخته‌ایم، فراخوانی می‌کنیم:

docker run -d --net=isolated-network --name mongodb mongo

با استفاده از نام mongodb که به این container داده‌ایم، توسط بقیه‌ی containerهای درون این شبکه، قابل دسترسی است.

برای کامل شدن این مثال کافی‌است به ادامه‌ی imageی که در مقاله‌ی قسمت قبلی انجام دادیم رفته و تغییراتی را در آن اعمال نماییم. برنامه‌ی nodejsی را که دفعه‌ی قبل نوشتیم، اینگونه بازنویسی می‌نماییم:

const express = require('express')
const mongoClient = require('mongodb').MongoClient;
const app = express()

const PORT = 3000;

app.get('/', async (req, res) => {
  let db = null;
  try {
    db = await mongoClient.connect("mongodb://mongodb/");
    let database = db.db("myDb");
    await database.collection('users').insertOne({ firstName: 'Ali', lastName: 'Kh' });
  }
  catch (e) { }
  finally {
    if(db) db.close();
    res.send('Hello World')
  }
});


app.listen(PORT, () => {
  console.log(`listening on port ${PORT}!`)
})

تغییرات صورت گرفته فقط اضافه شدن پکیج mongodb است و بقیه‌ی کد‌ها هم منطق وصل شدن به دیتابیس و اضافه کردن رکوردی به یک مجموعه‌ی خاص میباشد که به صورت ساده‌ای در نظر گرفته شده است.

نکته: اگر از nodejs ورژن نسخه‌های پایین‌تر استفاده می‌کنید، ممکن است برای نوشتن async/await به خطا برخورد کنید. قاعدتا راه حلش یا بروزرسانی است و یا تغییر دادن کد‌های فوق از async/await به callback معمولی جاوااسکریپت.

نکته: همانطور که می‌بینید در صورت عادی، برای وصل شدن به دیتابیس mongo بطور مثال از localhost:27017 استفاده میکردیم، اما از آنجایی که برنامه‌ی ما درون یک container و شبکه‌ای که ایجاد کردیم، قرار است اجرا شود، توانستیم با استفاده از نام containerی که برای mongo ایجاد کردیم، بدان وصل شویم.

حال کافی‌است dockerfile قبلی را هم اضافه کرده و تصویر خود را build نماییم و بعد از آن هم با استفاده از دستور زیر تصویر خود را بر روی container اجرا کنیم:

دستور build

docker build -f dockerfile -t alikhll/nodemongo .

دستور اجرا

docker run -d --net=isolated-network -p 3000:3000 alikhll/nodemongo

همانطور که میبینید containerهای مختلفی را در یک شبکه اجرا کرده‌ایم و قابلیت فراخوانی آنها فراهم هست. اما شاید استفاده‌ی از این روش برای تست مناسب باشد، ولی اگر قرار باشد روند توسعه نرم‌افزار با استفاده از این روش انجام شود، سختی و تکرار‌ها در فرآیند این کار شاید زیاد‌تر از حد بوده و روند توسعه را کاهش دهد. برای حل این مشکل از ترکیب containerها در کنار هم استفاده میکنیم و مطالب بیشتری در قسمت بعدی آورده خواهد شد.

A Visual Studio to Visual Studio Code Snippet Converter 

  <PropertyGroup>
    <TargetFramework>netcoreapp1.1</TargetFramework>
    <TypeScriptCompileBlocked>true</TypeScriptCompileBlocked>
  </PropertyGroup>

  <ItemGroup>
    <Folder Include="Controllers\" />
    <Folder Include="wwwroot\" />
  </ItemGroup>
 
  <ItemGroup>
    <Compile Remove="node_modules\**" />
    <Content Remove="node_modules\**" />
    <EmbeddedResource Remove="node_modules\**" />
    <None Remove="node_modules\**" />
  </ItemGroup>
 
  <ItemGroup>
    <Compile Remove="src\**" />
    <Content Remove="src\**" />
    <EmbeddedResource Remove="src\**" />    
  </ItemGroup>

  <ItemGroup>
    <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore" Version="1.1.1" />
    <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.Mvc" Version="1.1.2" />
    <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.StaticFiles" Version="1.1.1" />
  </ItemGroup>
 
  <ItemGroup>
    <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.DotNet.Watcher.Tools" Version="1.0.0" />
  </ItemGroup>
 
  <ItemGroup>
    <!-- extends watching group to include *.js files -->
    <Watch Include="**\*.js" Exclude="node_modules\**\*;**\*.js.map;obj\**\*;bin\**\*" />
  </ItemGroup>

using System.Collections.Generic;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc;
 
namespace ASPNETCoreIntegrationWithAngularCLI.Controllers
{
  [Route("api/[controller]")]
  public class ValuesController : Controller
  {
    // GET: api/values
    [HttpGet]
    [ResponseCache(NoStore = true, Location = ResponseCacheLocation.None)]
    public IEnumerable<string> Get()
    {
      return new string[] { "Hello", "DNT" };
    }
  }
}

using System;
using System.IO;
using Microsoft.AspNetCore.Builder;
using Microsoft.AspNetCore.Hosting;
using Microsoft.Extensions.DependencyInjection;
using Microsoft.Extensions.Logging;
 
namespace ASPNETCoreIntegrationWithAngularCLI
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddMvc();
        }
 
        public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env, ILoggerFactory loggerFactory)
        {
            loggerFactory.AddConsole();
 
            if (env.IsDevelopment())
            {
                app.UseDeveloperExceptionPage();
            }
 
            app.Use(async (context, next) => {
                await next();
                if (context.Response.StatusCode == 404 &&
                    !Path.HasExtension(context.Request.Path.Value) &&
                    !context.Request.Path.Value.StartsWith("/api/", StringComparison.OrdinalIgnoreCase))
                {
                    context.Request.Path = "/index.html";
                    await next();
                }
            });
 
            app.UseMvcWithDefaultRoute();
            app.UseDefaultFiles();
            app.UseStaticFiles();
        }
    }
}

 >ng new ClientApp --routing --skip-install --skip-git --skip-commit

"apps": [
    {
      "root": "src",
      "outDir": "wwwroot",

import { Component, OnInit } from '@angular/core';
import { Http } from '@angular/http'; 
 
@Component({
  selector: 'app-root',
  templateUrl: './app.component.html',
  styleUrls: ['./app.component.css']
})
export class AppComponent implements OnInit {
  constructor(private _httpService: Http) { }
 
  apiValues: string[] = [];
 
  ngOnInit() {
    this._httpService.get('/api/values').subscribe(values => {
      this.apiValues = values.json() as string[];
    });
  }
}

<h1>Application says:</h1>
<ul *ngFor="let value of apiValues">
  <li>{{value}}</li>
</ul>
<router-outlet></router-outlet>

 > ng build --watch

<Target Name="AngularBuild" AfterTargets="Build">
    <Exec Command="ng build" />
</Target>

> dotnet watch run

>dotnet watch run
[90mwatch : [39mStarted
Hosting environment: Production
Now listening on: http://localhost:5000
Application started. Press Ctrl+C to shut down.

{
  "/api": {
    "target": "http://localhost:5000",
    "secure": false
  }
}

 >ng serve --proxy-config proxy.config.json -o

در صورت مشاهده پیام خطا، ویژوال استودیو را ببندید و این‌بار به صورت Run as administrator باز کنید.

برای نمونه روی متد AddCategory کلیک کنید. در پنجره نشان داده شده همانند شکل در برابر فیلد CatName مقداری وارد کنید و روی دکمه Invoke کلیک کنید. متد مورد نظر اجرا شده و مقداری که وارد کرده ایم در پایگاه داده‌ها ذخیره می‌شود. مقداری که در قسمت پایین دیده می‌شود خروجی متد است که در اینجا شناسه رکورد درج‌شده است.

بار دیگر برای مشاهده رکورد درج‌شده روی متد GetAllCategory کلیک کنید. به علت این‌که این متد ورودی ندارد در قسمت بالا چیزی نشان داده نمی‌شود. روی دکمه Invoke کلیک کنید. با پیغام خطای زیر روبه‌رو خواهید شد:

افزودن ویژگی Virtual به tblNews و tblCategory در بخش دوم  خواندید؛ باعث می‌شود که Entity Framework در هنگام اجرا کلاس‌هایی با عنوان "پروکسی‌های پویا" به کلاس‌های Address و Customer بیفزاید و بنابراین قابلیت Lazy Loading برای این کلاس‌ها در زمان اجرای برنامه فراهم می‌گردد. 

ولی با افزودن پروکسی‌های پویا به کلاس‌های ما، این کلاس‌ها قابلیت انتقال خود از طریق سرویس‌های WCF را از دست می‌دهند زیرا پروکسی‌های پویا به طور پیش‌گزیده قابلیت سریالایز و دیسریالایز شدن را ندارند!

خوشبختانه می‌توانیم این ویژگی را در کلاس DBContext غیرفعال کنیم. برای این منظور قالب سازنده‌ی آن یا MyNewsModel.Context.tt را از Solution Explorer باز کنید و کد زیر را در آن پیدا کنید:

<#=Accessibility.ForType(container)#> partial class <#=code.Escape(container)#> : DbContext
{
    public <#=code.Escape(container)#>()
        : base("name=<#=container.Name#>")
    {

سپس در ادامه‌ی آن کدغیرفعال‌کردن پروکسی پویا را به این شکل بنویسید:

<#=Accessibility.ForType(container)#> partial class <#=code.Escape(container)#> : DbContext
{
    public <#=code.Escape(container)#>()
        : base("name=<#=container.Name#>")
    {
      Configuration.ProxyCreationEnabled = false;

اکنون اگر فایل را ذخیره کنیم سپس فایل MyNewsModel.Context.cs را از Solution Explorer باز کنید؛ خواهید دید که این خط کد در جای خود قرارگرفته است.

بار دیگر پروژه را اجرا کنید روی متد GetAllCategory کلیک کنید. این بار اگر دکمه Invoke را بفشارید با همانند شکل زیر را خواهید دید:

در بخش ششم پیرامون ارتباط جدول‌های tblNews و tblCategory و نمایش محتویات وابسته جدول خبر به دسته و تنظیمات آن در t4 و کلاس Service

در بخش هفتم پیرامون میزبانی WCFLibrary در یک Web Application

و در بخش هشتم پیرامون ایجاد یک برنامه‌ی ویندوزی جهت استفاده از سرویس‌های WCF خواهم نوشت.