services.AddTransient<DoEnableProductTasks>();
public class FaLanguageActionFilterAttribute : ActionFilterAttribute { public override void OnActionExecuting(ActionExecutingContext context) { CultureInfo.CurrentCulture = new CultureInfo("fa-IR"); CultureInfo.CurrentUICulture = new CultureInfo("fa-IR"); base.OnActionExecuting(context); } }
+ برای تنظیم اطلاعات تکراری Viewها میتوان کلاس پایه آنها را نیز سفارشی سازی کرد:
public abstract class MyCustomBaseView<TModel> : RazorPage<TModel> { protected MyCustomBaseView() { CultureInfo.CurrentCulture = new CultureInfo("fa-IR"); CultureInfo.CurrentUICulture = new CultureInfo("fa-IR"); }
در نرم افزارهای بزرگ و چند کاربره، اتصال به بانک اطلاعاتی کامپیوتر سرور، یکی از نیازهای اساسی برنامه نویسان محسوب میگردد. در این بخش با دو اصطلاح بسیار مهم سروکار داریم.
1. کلاینت (Client): منظور از کلاینت کامپیوتری است که میخواهد به سرور متصل گردد و از SQL کامپیوتر سرور خدماتی را دریافت نماید.
2. سرور (Server): کامپیوتری است که میخواهیم به آن متصل شویم و دادهها را بصورت متمرکز بر روی آن ذخیره و بازیابی نماییم.
به دو روش میتوان به سرور متصل شد:
1. Windows Authentication
در این روش جهت اتصال به بانک اطلاعاتی، کامپیوتر مبدا یا Client باید عضو شبکه ای باشد کهServer در آن وجود دارد. در واقع برای شبکه هایی استفاده میشوند که دارای Domain می باشند وClient به عنوان یک کاربر شناخته شده در سرور تعریف شده است.
2. SQL Authentication
در این روش کلاینت به عنوان یک کاربر یا Login در SQL تعریف شده است و دارای نام کاربری و رمز عبور میباشد.
جهت اتصال از راه دور به یک سرور دارای SQL، باید تنظیمات زیر را برای کامپیوتر سرور انجام دهیم:
1. به SQL Server کامپیوتر سرور متصل شوید.
2. در پنجره Object Explorer بر روی نام سرور (اولین آیتم موجود در لیست) کلیک راست کنید و گزینهProperties را انتخاب نمایید.
3. در پنجره ظاهر شده (Server Properties) و در قسمت Select a page (سمت چپ پنجره) بر رویSecurity کلیک کنید.
4. در سمت راست پنجره گزینه SQL Server and Windows Authentication mode را انتخاب کنید.
5. دکمه OK را انتخاب کنید. پنجره پیغامی مبنی بر Restart کردن سرور نمایش داده میشود. این پنجره را تایید کنید.
6. مجددا بر روی نام سرور کلیک راست کنید و گزینه Restart را انتخاب نموده و در پیغام ظاهر شده Yesرا انتخاب نمایید.
تا به اینجا سرور آماده پذیرش اتصال از راه دور بصورت SQL Authentication می باشد. حال نوبت به تعریف یک Login می باشد تا توسط این Login بتوانید به سرور از راه دور متصل شوید. مراحل زیر را برای تعریفLogin دنبال کنید:
1. در پنجره Object Explorer به مسیر Security > Logins بروید.
2. بر روی پوشه Logins کلیک راست نموده و گزینه New Login… را انتخاب نمایید.
3. در پنجره ظاهر شده در بخش Login name نامی را به کاربر اختصاص دهید. (به عنوان مثال user1)
4. گزینه SQL Server authentication را انتخاب نموده و در بخش Password و Confirm password رمز عبوری را به این کاربر اختصاص دهید. (به عنوان مثال abc123)
5. گزینه Enforce password policy را از حالت انتخاب خارج کنید تا رمز عبور را از قید سیاستهای رمزگذاری ویندوز خارج کنید.
6. در قسمت Select a page (سمت چپ پنجره) بر روی Server Roles کلیک کنید.
7. در سمت راست پنجره گزینه sysadmin یا هر نوع دسترسی دیگری را که مایل هستید انتخاب نمایید.
توجه: با انتخاب sysadmin کاربر ایجاد شده به کل سرور و بانکهای اطلاعاتی دسترسی کامل یاAdmin دارد. اگر نمیخواهید کاربر چنین دسترسی داشته باشد، در بخش فوق فقط گزینه public انتخاب شده باشد.
8. در قسمت Select a page (سمت چپ پنجره) بر روی User Mapping کلیک کنید. در این بخش نحوه دسترسی کاربر را به بانکهای اطلاعاتی موجود، مشخص میکنیم.
9. در سمت راست پنجره و در بخش Users mapped to this login یک یا چند بانک اطلاعاتی را که میخواهید توسط این Login قابل دسترسی باشند را انتخاب نمایید.
10. پس از انتخاب هر بانک اطلاعاتی، در قسمت پایین (Database role membership for:) نوع دسترسی کاربر به آن Database را انتخاب کنید. در اینجا من db_owner را انتخاب میکنم تا کاربر دسترسی کامل به بانک اطلاعاتی انتخاب شده را داشته باشد.
11. دکمه OK را انتخاب کنید تا Login مورد نظر ساخته شود.
حالا میتوانید از راه دور و حتی از روی خود سرور با کاربر ایجاد شده به سرور متصل شوید. برای این منظور SQL را Disconnect نمایید و یا یکبار SQL Server Management Studio (SSMS) را ببندید و دوباره اجرا نمایید. در پنجره Connect to Server اطلاعات زیر را وارد نمایید:
Server name :نام یا IP سرور (به عنوان مثال 192.168.0.1)
Authentication: انتخاب گزینه SQL Server Authentication
Login: طبق مثال user1
Password: طبق مثال abc123
پس از ورود با مشخصات فوق فقط میتوانید به بانک اطلاعاتی دسترسی باشید که در قسمت User Mapping انتخاب کرده بودید. اگر sysadmin را انتخاب کرده باشید به تمامی بانکهای اطلاعاتی موجود دسترسی دارید.
برخی مشکلات اتصال از راه دور
ممکن است در زمان اتصال از راه دور با مشکل عدم امکان اتصال به سرور مواجه شوید. برای این منظور و اطمینان از صحت تنظیمات سرور، موارد زیر را در سرور بررسی نمایید تا بدرستی تنظیم شده باشند:
1. به مسیر Start > All Programs > Microsoft SQL Server 2008/2005 > Configuration Tools > SQL Server Configuration Manager مراجعه کنید و موارد زیر را بررسی نمایید:
1.1. بر روی SQL Server Services کلیک کنید و در سمت راست پنجره بررسی کنید که ستون Stateمربوط به SQL Server Browser و SQL Server در وضعیت Running باشد.
1.2. بر روی آیتمهای زیر مجموعه SQL Server Network Configuration کلیک کنید و در سمت راست پنجره بررسی کنید که آیتم های Shared Memory، Named Pipes و TCP/IP در وضعیت Enabled باشند.
1.3. بر روی آیتم SQL Native Client Configuration > Client Protocols کلیک کنید و در سمت راست پنجره بررسی کنید که آیتم های Shared Memory، Named Pipes و TCP/IP در وضعیت Enabled باشند.
2. بررسی کنید که فایروال سیستم سرور غیر فعال باشد و یا SQL Server به برنامه های Trust فایروال اضافه شده باشد.
کمپین ضد IF !
سؤال : آیا refactoring صورت گرفته در مطلب فوق از نوع تزریق وابستگیها (dependency injection) بود؟
پاسخ: خیر.
پیاده سازی الگوی تزریق وابستگیها زمانی معنا پیدا میکند که شما حداقل 2 کلاس داشته باشید (مطلب فوق با یک کلاس شروع شد)، همچنین این دو کلاس ارجاعی به یکدیگر داشته باشند و اصطلاحا به هم گره خورده باشند.
سؤال : چگونه در یک پروژه بزرگ میتوان نیاز به پیاده سازی الگوی تزریق وابستگیها را تشخیص داد؟
پاسخ:
آیا نسخهی ultimate ویژوال استودیوی 2010 بر روی سیستم شما نصب است؟
اگر بله: (نصب است)
برای نمونه به مطلب Discovering Circular References مراجعه کنید.
اگر خیر: (نصب نیست)
در این حالت از ابزار رایگانی به نام .NET Architecture Checker میتوانید استفاده کنید. همان نمودارهای نسخهی ultimate ویژوال استودیو را برای شما ترسیم خواهد کرد.
سؤال : آیا میتوان از کتابخانههای تزریق وابستگیها و فریم ورکهای مرتبط، جهت مدیریت سادهتر قسمت آخر مطلب فوق یعنی تامین پیاده سازیهای اینترفیسهایی که قرار است در زمان اجرا استفاده شوند، کمک گرفت؟
پاسخ: بله.
این مورد یکی از کاربردهای متداول این ابزارها است (برای مثال ساخت برنامههای افزونه پذیر و همچنین سادهتر کردن Object composition و وهله سازیهای مرتبط) و ... این مورد را نباید با اصل refactoring صورت گرفته در مثال جاری اشتباه گرفت.
Visual Studio 2015 Update 3 منتشر شد
- شما اگر تا این حد دسترسی به IIS دارید، اصلا نیازی به کدنویسی برای حذف هدرهای وب سرور نخواهید داشت. به قسمت HTTP response headers کنسول مدیریتی مراجعه و مداخل موجود را حذف یا ویرایش کنید.
+ حذف هدر مربوط به نام Server کار سادهای نیست. خیلیها از روش HTTP module هم جواب نگرفتهاند، اما با استفاده از URL Scan خود مایکروسافت قابل حذف است (این برنامه روی ویندوزهای سرور 2003 به بعد قابل نصب است). بعد از نصب به فایل C:\Windows\System32\inetsrv\urlscan\UrlScan.ini مراجعه و RemoveServerHeader را با 1 مقدار دهی کنید. ضمنا قبل از نصب URLScan تغییر زیر را هم امتحان کنید (بجای Remove از Set استفاده شده):
void OnPreSendRequestHeaders(object sender, EventArgs e) { HttpContext.Current.Response.Headers.Set("Server", "CERN httpd"); }
فعالسازی توزیع فایلهای PDB به همراه بستههای NuGet
وجود فایلهای PDB، برای اجرای برنامهها ضرورتی ندارند؛ اما اگر ارائه شوند، به کمک آنها میتوان گزارشهای استثناءهای بسیار کاملتری را به همراه نام فایل و شماره سطرهای مرتبط موجود در Exception.StackTrace، مشاهده کرد.
پیشتر توسعه دهندگان بستههای NuGet، فایلهای PDB را خودشان با تعریف یک سری include در فایل مشخصات بسته، به فایل نهایی تولیدی اضافه میکردند. اما این روزها با ارائهی «NuGet.org Symbol Server»، دیگر افزودن فایلهای PDB به بستههای nupkg توصیه نمیشود. چون حجم نهایی و زمان بازیابی بستهها را بیش از اندازه افزایش میدهند؛ خصوصا اگر مصرف کنندهای قصد دیباگ آنها را نداشته باشد.
راه حل جدید توصیه شده، ارائهی فایلهای ویژهی snupkg. در کنار بستههای nupkg. معمولی است که حاوی فایلهای PDB متناظر با بستهی اصلی NuGet هستند.
برای فعالسازی آنها در پروژههای NET Core. بستههای نیوگت خود تنها کافی است دو تنظیم زیر را به فایل csproj اضافه کنید:
<PropertyGroup> <IncludeSymbols>true</IncludeSymbols> <SymbolPackageFormat>snupkg</SymbolPackageFormat> </PropertyGroup>
در سمت مصرف کننده، IDE شما باید برای کار با این Symbol Server تنظیم شده باشد.
فعالسازی تولید Source Link
وجود PDBها جهت دیباگ بستههای ارائه شده بسیار مفیدند؛ اما اگر بر روی کدهای نهایی بهینه سازی صورت گرفته باشد، ممکن است اطلاعات دیباگ آنها با کد اصلی تطابق پیدا نکنند. برای بهبود این وضعیت و ارتقاء آن به یک سطح بالاتر، مفهوم source link ارائه شدهاست که مستقل است از نوع زبان و همچنین سورس کنترل.
کار سورسلینک، افزودن متادیتای سورس کنترل انتخابی، به بستهی نهایی تولید شدهاست. به این صورت میتوان سورس کامل و متناظر با قطعه کد بسته و کتابخانهی ثالث در حال دیباگ را در IDE خود داشت و با آن به نحو متداولی کار کرد. یعنی سورس لینک، قابلیت «Step Into" the source code"» را مهیا میکند. متادیتای اضافه شده، دقیقا مشخص میکند که بستهی تولیدی نهایی، متناظر با کدام commit سورس کنترل است. به این ترتیب دقیقا میتوان به کدهای همان commit ای که بسته بر اساس آن کامپایل شدهاست، در IDE خود دسترسی یافت.
این قابلیت از Visual Studio 15.3 به بعد در اختیار کاربران آن است (گزینهی Enable Source Server Support، در قسمت Debug/General آن باید فعال شود). همچنین Rider و VSCode نیز از آن پشتیبانی میکنند. برای Rider باید در قسمت Tools/External symbols، گزینههای Use sources from symbol files when available و Allow downloading symbols from remote locations را فعال کنید.
همچنین برای فعالسازی آن در فایل csproj بستهی نیوگت خود میتوانید تنظیمات زیر را اضافه کنید:
<PropertyGroup> <PublishRepositoryUrl>true</PublishRepositoryUrl> <EmbedUntrackedSources>true</EmbedUntrackedSources> </PropertyGroup> <ItemGroup> <PackageReference Include="Microsoft.SourceLink.GitHub" Version="1.0.0" PrivateAssets="All" /> </ItemGroup>
روش فعالسازی Source Link در پروژهی VSCode
اگر از VSCode استفاده میکنید، نیاز است تنظیمات زیر را به قسمت configurations فایل launch.json خود اضافه کنید تا قابلیت «Step Into" the source code"» بستههای نیوگتی که از SourceLink پشتیبانی میکنند، با فشردن دکمهی F11 در حین دیباگ، فعال شود:
"justMyCode": false, "symbolOptions": { "searchMicrosoftSymbolServer": true }, "suppressJITOptimizations": true, "env": { "COMPlus_ZapDisable": "1" }
»اگر با #F آشنایی ندارید میتوانید از اینجا شروع کنید.
به صورت کلی برای استفاده گسترده از #F در پروژههای وب نیاز به یک سری templateهای آماده داریم در غیر این صورت کار کمی سخت خواهد شد. به تصویر زیر دقت نمایید:
واضح است که با توجه به تصویر بالا کنترلرها و البته مدلهای app و هر آنچه که سمت سرور به آن نیاز است باید با استفاده از #F پیاده سازی شوند. اما هنگامی که کنترلرها با استفاده از #F نوشته شوند سیستم مسیر یابی نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. علاوه بر آن باید فکری برای بخش Bundling و همچنین فیلترهاو... نمود. در نتیجه با توجه به template پروژه مورد نظر بر خلاف حالت پیش فرض #C آن که در قالب یک پروژه ارائه میشود در این جا حداقل به دو پروژه نیاز داریم. خوشبختانه همانند پروژه FSharpX که برای WPF مناسب است برای MVC نیز template آماده موجود است که در ادامه با آن آشنا خواهیم شد.
شروع به کار
ابتدا در VS.Net یک پروژه جدید ایجاد نمایید. از بخش Online Template گزینه FSharp MVC 4 را جستجو کنید.
بعد از انتخاب نام پروژه و کلیک بر روی Ok ( و البته دانلود حدود ده MB اطلاعات) صفحه زیر نمایان میشود. در این قسمت تنظیمات مربوط به انتخاب View Engine و نوع قالب پروژه را وجود دارد. در صورتی که قصد استفاده از Web Api را دارید گزینه Web Api Project را انتخاب کنید در غیر این صورت گزینه Empty Project.
البته از Visual Studio 2012 به بعد این بخش به صورت زیر خواهد بود که قسمت Single Page App به آن اضافه شده است:
بعد از کلیک بر روی Ok یک پروژه بر اساس Template مورد نظر ساخته میشود. همانند تصویر زیر:
بررسی تغییرات
در یک نگاه به راحتی میتوان تغییرات زیر را در پروژه Web تشخیص داد:
»پوشه Controller وجود ندارد؛
»پوشه مدل وجود ندارد؛
»فایل Global.asax دیگر فایلی به نام Global.asax.cs را همراه با خود ندارد.
دلیل اصلی عدم وجود موارد بالا این است که تمام این موارد باید به صورت #F پیاده سازی شوند در نتیجه به پروژه #F ساخته شده منتقل شده اند. فایل Global.asax را باز نمایید. سورس زیر قابل مشاهده است:
<%@ Application Inherits="FsWeb.Global" Language="C#" %> <script Language="C#" RunAt="server">
// Defines the Application_Start method and calls Start in // System.Web.HttpApplication from which Global inherits. protected void Application_Start(Object sender, EventArgs e) { base.Start(); } </script>
حال به بررسی پروژه #F ساخته شده خواهیم پرداخت. در این پروژه یک فایل Global.fs وجود دارد که سورس آن به صورت زیر است:
namespace FsWeb open System open System.Web open System.Web.Mvc open System.Web.Routing type Route = { controller : string action : string id : UrlParameter } type Global() = inherit System.Web.HttpApplication() static member RegisterRoutes(routes:RouteCollection) = routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}") routes.MapRoute("Default", "{controller}/{action}/{id}", { controller = "Home"; action = "Index" id = UrlParameter.Optional } ) member this.Start() = AreaRegistration.RegisterAllAreas() Global.RegisterRoutes(RouteTable.Routes)
RouteConfig.RegisterRoutes(RouteTable.Routes);
public class RouteConfig { public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes) { routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}"); routes.MapRoute( name: "Default", url: "{controller}/{action}/{id}", defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional } ); } }
//تعریف الکوی مسیر یابی type Route = { controller : string action : string id : UrlParameter } type Global() = inherit System.Web.HttpApplication() static member RegisterRoutes(routes:RouteCollection) = //فراخوانی و انتساب الگوی مسیر یابی به مسیرهای تعریف شده routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}") routes.MapRoute("Default", "{controller}/{action}/{id}", { controller = "Home"; action = "Index" id = UrlParameter.Optional } )
Global.RegisterRoutes(RouteTable.Routes)
در این پست با Template پروژههای F# MVC 4 اشنا شدیم و از طرفی مشخص شد که برای پیاده سازی این گونه پروژهها حداقل نیاز به دو پروژه داریم. یک پروژه که از نوع #C است ولی در آن فقط View ها و فایل جاوااسکریپتی و البته Css وجود دارد. از طرف دیگر کنترلرها و مدلها و هر چیز دیگر که مربوط به سمت سرور است در قالب یک پروژه #F پیاده سازی میشود.
نکته : آشنایی با کد نویسی و مفاهیم #F برای درک بهتر مطالب توصیه میشود.
معرفی پروژه FSharpX
این قسمتها عبارتند از :
FSharpx.Core : شامل مجموعه ای کامل از توابع عمومی، پرکاربرد و ساختاری است که برای این زبان توسعه داده شده اند و با تمام زبانهای دات نت سازگاری دارند؛
FSharpx.Http : استفاده از #F در برنامه نویسی مدل Http؛
FSharpx.TypeProvider : این پروژه خود شامل چندین بخش است که در این جا چند مورد از آنها را عنوان میکنم:
- FSharpx.TypeProviders.AppSetting : متد خواندن و نوشتن (setter و getter) را برای فایلهای تنظیمان پروژه (Application Setting File) فراهم میکند.
- FSharpx.TypeProviders.Vector : برای محاسبات با ساختارهای برداری استفاده میشود.
- FSharpx.TypeProviders.Machine : برای دسترسی و اعمال تغییرات در رجیستری و فایلهای سیستمی استفاده میشود.
- FSharpx.TypeProviders.Xaml : با استفاده از این افزونه میتوانیم از فایلهای Xaml، در پروژههای #F استفاده کنیم و WPF Designer نرم افزار VS.Net هم برای این زبان قابل استفاده خواهد شد.
- FSharpx.TypeProviders.Regex : امکان استفاده از عبارات با قاعده را در این پروژه فراهم میکند.
یک مثال از عبارات با قاعده:
type PhoneRegex = Regex< @"(?<AreaCode>^\d{3})-(?<PhoneNumber>\d{3}-\d{4}$)"> PhoneRegex.IsMatch "425-123-2345" |> should equal true PhoneRegex().Match("425-123-2345").CompleteMatch.Value |> should equal "425-123-2345" PhoneRegex().Match("425-123-2345").PhoneNumber.Value |> should equal "123-2345"
ایتدا یک پروژه از نوع F# Console Application ایجاد کنید. از قسمت Project Properties (بر روی پروژه کلیک راست کنید و گزینه Properties را انتخاب کنید) نوع پروژه را به Windows Application تغییر دهید(قسمت Out Put Type). اسمبلیهای زیر را به پروژه ارجاع دهید:
- PresentationCore
- PresentationFramework
- WindowBase
- System.Xaml
با استفاده از پنجره Package Manager Console دستور نصب زیر را اجرا کنید(آخرین نسخه این پکیج 1.8.31 و حجم آن کمتر از یک مگابایت است):
PM> Install-Package FSharpx.TypeProviders.Xaml
حال یک فایل Xaml به پروژه اضافه کنید و کدهای زیر را در آن کپی کنید:
<Window xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" Title="WPF F# Sample By Masoud Pakdel" Height="350" Width="525"> <Grid Name="MainGrid"> <StackPanel Name="StackPanel1" Margin="50"> <Button Name="Button1">Who are you?</Button> </StackPanel> </Grid> </Window>
open System open System.Windows open System.Windows.Controls open FSharpx type MainWindow = XAML<"MainWindow.xaml"> let loadWindow() = let window = MainWindow() window.Button1.Click.Add(fun _ -> MessageBox.Show("Masoud Pakdel") |> ignore) window.Root [<STAThread>] (new Application()).Run(loadWindow()) |> ignore
در تابع loadWindow یک نمونه از کلاس MainWindow ساخته میشود و برای button1 آن رویداد کلیک تعریف میکنیم. دستورات زیر معادل دستورات شروع برنامه در فایل program پروژههای #C است.
[<STAThread>] (new Application()).Run(loadWindow()) |> ignore
پروژه را اجرا کنید و بر روی تنهای Button موجود در صفحه، کلیک کنید و پیغام مورد نظر را مشاهده خواهید کرد. به صورت زیر: