آموزش Aggregation در MongoDB
جمع آوری منابع مطالعاتی MongoDB
خداحافظ MongoDB؛ سلام PostgreSQL
MongoDb در سی شارپ (بخش چهارم)
SASS #2
متغیرها (Variables)
متغیرها در SASS با استفاده از $ در ابتدای نام آن، به عنوان یک مقدار مورد استفادهی در CSS تعریف میشوند. شما در SASS میتوانید متغیرهایی را برای margin ،font-size و یا padding و غیره، تعریف کنید. استفاده از متغیرها این امکان را به شما میدهد که خیلی راحتتر از styleهای تعریف شده، مجدد استفاده کنید.
شما 6 نوع مختلف متغیر را میتوانید با استفاده از SASS بکار ببرید.
- Strings (مثال: ;"myString: "your text here$ )
- Numbers (مثال: ;myNum: 16px$)
- Colors (مثال: ;myColor: aqua$)
- Booleans (مثال: ;myBool: true$)
- Lists (مثال: ;myItemList: 1px solid red$)
- Nulls (مثال: ;myVar: null$)
برای مثالی از استفادهی از این متغیرها، یک فایل را با نام styles.scss ایجاد کرده و کدهای زیر را در آن وارد کنید:
$myColor: #FFF726; $myBackColor: #2B14FF; $myString: "I Love "; $myFontSize: 13px; $myMargin: 0px auto; $myWidth: 300px; h1 { color: $myColor; margin: 0; padding: 0; } h1:before{ content: $myString; } #container { width: $myWidth; margin: $myMargin; background-color:$myBackColor; text-align:center; }
ریاضی (Math)
برخلاف SASS ،CSS به ما امکان استفاده از عبارات ریاضی را میدهد. عملگرهای جمع + ، تفریق - ، تقسیم / ، ضرب * ، باقیمانده % ، مساوی == ، نامساوی =! را SASS پشتیبانی میکند. در هنگام استفاده از عبارات ریاضی چند نکته وجود دارد که باید رعایت کنید:
نکته1: چون علامت / در CSS به عنوان یک کوتاه کننده استفاده میشود مانند font: 14px/16px، در صورتیکه بخواهید عمل تقسیم را بر روی مقدار ثابتی انجام دهید باید آنها را درون پرانتر قرار دهید.
$fontDiff: (14px/16px);
$container-width: 100% - 20px;
حال میخواهیم براساس عرض container، ستونهای پویایی را ایجاد کنیم:
$container-width: 100%; .container { width: $container-width; } .col-4 { width: $container-width / 4; }
.container { width: 100%; } .col-4 { width: 25%; }
مشاهدهی پیاده سازی مثال بالا اینجا.
توابع (Functions)
یکی از بهترین قسمتهای SASS، توابع پیاده سازی شدهی آن است. شما میتوانید لیست بزرگی از توابع SASS را در اینجا مشاهده کنید.برای نمونه برخی از توابع مربوط به کار با رنگها را توضیح میدهیم:
- (darken ($color, $amount: این تابع برای تیرهتر کردن یک کد رنگ میباشد. شما برای استفادهی از این تابع باید دو مقدار را به آرگومانهای ورودی این تابع که به ترتیب کد رنگ و میزان تیرهتر شدن آن به صورت درصد از %0 تا %100 میباشند، ارسال کنید و خروجی آن کد رنگ تولید شده است. توجه داشته باشید نوع سیستم رنگی ارسال شده به عنوان پارامتر color$، خروجی این تابع نیز همان نوع میباشد.
darken(hsl(25, 100%, 80%), 30%) => hsl(25, 100%, 50%) darken(#800, 20%) => #200
- (lighten ($color, $amount: این تابع برای روشنتر کردن یک رنگ میباشد و دقیقا برعکس تابع darken عمل میکند.
lighten(hsl(0, 0%, 0%), 30%) => hsl(0, 0, 30) lighten(#800, 20%) => #e00
- (alpha ($color) / opacity($color: با استفاده از این دو تابع میتوانید میزان شفافیت/کدری را مشخص کنید.
- (mix ($color1, $color2, $weight:50% : با استفاده از این تابع
میتوانید دو رنگ را با هم ترکیب کنید. مقدار پیش فرض آرگومان weight$
برابر %50 میباشد و تعیین آن اختیاری است. محدودهی پذیرش مقدار weight$
هرچه به %0 نزدیکتر باشد، باعث نزدیکتر بودن رنگ خروجی به رنگ دوم و
هرچه به %100 نزدیکتر باشد رنگ خروجی به رنگ اول نزدیکتر میشود. توجه:
میزان شفافیت/کدری را نیز میتواند تشخیص دهد.
mix(#f00, #00f) => #7f007f mix(#f00, #00f, 25%) => #3f00bf mix(rgba(255, 0, 0, 0.5), #00f) => rgba(63, 0, 191, 0.75)
تو در تو (Nesting)
SASS امکان تعریف استایلهای تو در تو را به شما میدهد که باعث خواناتر شدن استایلهای نوشته شده میشود. به عنوان مثال به کد CSS زیر توجه کنید:
#container { width: 500px; margin: 0 auto; } #container p { font-family: Arial; font-size: 13px; } #container h1 { font-family: Tahoma; font-size: 15px; } #container h2 { font-family: Helvetica; font-size: 14px; }
$myFontsize1: 13px; $myFontsize2: 18px; $myFontsize3: 25px; $myWidth: 500px; $myMargin: 0px auto; #container { width: $myWidth; margin: $myMargin; p { font-family: Arial; font-size: $myFontsize1; } h1 { font-family: Tahoma; font-size: $myFontsize3; } h2 { font-family: Helvetica; font-size: $myFontsize2; } }
در صورتیکه نیاز به دسترسی به والد داشته باشید کافیست از علامت & استفاده کنید.
a.myAnchor { color: blue; &:hover { text-decoration: underline; } &:visited { color: purple; } }
at-root@
قبل استایلی که میخواهید به صورت تو در تو تعریف نشود، استفاده کنید..first-component { .text { font-size: 1.4em; } .button { font-size: 1.7em; } .second-component { .text { font-size: 1.2em; } .button { font-size: 1.4em; } } }
.first-component .text { font-size: 1.4em; } .first-component .button { font-size: 1.7em; } .first-component .second-component .text { font-size: 1.2em; } .first-component .second-component .button { font-size: 1.4em; }
at-root@
به صورت زیر میشود:.first-component .text { font-size: 1.4em; } .first-component .button { font-size: 1.7em; } .second-component .text { font-size: 1.2em; } .second-component .button { font-size: 1.4em; }
هم چنین در قسمت Add folders and core references تیک گزینهی Web Api را نیز فعال مینماییم.
حال احتیاج به نصب پکیج OData با استفاده از nuget package manager داریم. کافیست دستور زیر را در package manager console وارد نماییم.
Install-Package Microsoft.AspNet.Odata
این دستور آخرین ورژن Odata package را از nuget دانلود مینماید.
بعد از نصب شدن OData نیاز به اضافه کردن یک Model داریم. کلاسی را به نام Product در پوشهی Models میسازیم.
کلاس Product.cs حاوی فیلدهای زیر است.
namespace ProductService.Models { public class Product { public int Id { get; set; } public string Name { get; set; } public decimal Price { get; set; } public string Category { get; set; } } }
پراپرتی Id، کلید این entity است و کلاینت میتواند کوئری را بر روی entity، به وسیلهی key بزند. برای مثال برای گرفتن Product با Id برابر 2، باید این url را ارسال نمود "(2)Products/"
پرواضح است که Id در Database به عنوان Primary key در نظر گرفته شده است.
حال احتیاج به نصب Entity Framework داریم که با ارسال دستور زیر از طریق nuget نصب خواهد شد
Install-Package EntityFramework
بعد از نصب کردن ef نیاز به اضافه کردن connection string در web config داریم.
<connectionStrings> <add name="ProductsContext" connectionString="Data Source=.; Initial Catalog=ProductsContext; Integrated Security=True;MultipleActiveResultSets=True;" providerName="System.Data.SqlClient" /> </connectionStrings>
الان میتوانیم کلاس ProductsContext را درون پوشهی Models ایجاد نماییم. محتویات آن را به صورت زیر وارد مینماییم
using System.Data.Entity; namespace ProductService.Models { public class ProductsContext : DbContext { public ProductsContext() : base("name=ProductsContext") { } public DbSet<Product> Products { get; set; } } }
درون Constructor کلاس ProductsContext، داریم name=ProductsContext که باید برابر name درون connection string باشد.
حال نیاز به کانفیگ OData داریم. درون پوشهی App_Start و کلاس WebApiConfig.cs محتویات زیر را جایگزین متد register نمایید:
public static class WebApiConfig { public static void Register(HttpConfiguration config) { ODataModelBuilder builder = new ODataConventionModelBuilder(); builder.EntitySet<Product>("Products"); config.MapODataServiceRoute( routeName: "ODataRoute", routePrefix: null, model: builder.GetEdmModel()); } }
این کد دو فرآیند زیر را انجام میدهد
1) ساخت Entity Data Model (EDM)
2) اضافه کردن route
EDM یک مدل انتزاعی از data است. EDM برای تولید سند metadata استفاده میشود. کلاس ODataModelBuilder برای ساخت EDM با استفاده از default naming convention میباشد که باعث کاهش کدها میشود. ضمنا کلاس MapODataServiceRoute برای ساخت OData v4 route میباشد. همانگونه که اطلاع دارید، تعریف route برای مدیریت کردن WebApi و چگونگی مسیریابی درخواستهای http میباشد.
اگر application شما احتیاج به چند OData endpoint داشته باشد، میتوانید برای هر کدام routeهای جدا و همچنین نام یکتایی را برای routeName و routePrefix آن در نظر بگیرید.
اضافه کردن OData Controller
یک Controller، کلاسی برای مدیریت کردن درخواستهای http میباشد. شما باید Controllerهای مجزایی را برای هر entity set در OData service خود بسازید. در این مقاله Controller مربوط به موجودیت Product را میسازیم.
در Solution Explorer با کلیک راست بر روی پوشهی Controller، کلاسی به نام ProducsController را میسازیم. دقت کنید نام آن حتما باید به Controller ختم شود.
در OData V3 میتوانیم Controller را با استفاده از Scaffolding بسازیم؛ ولی در V4 این ویژگی وجود ندارد!
محتویات زیر را در این کنترلر اضافه مینماییم:
using ProductService.Models; using System.Data.Entity; using System.Data.Entity.Infrastructure; using System.Linq; using System.Net; using System.Threading.Tasks; using System.Web.Http; using System.Web.OData; namespace ProductService.Controllers { public class ProductsController : ODataController { ProductsContext db = new ProductsContext(); private bool ProductExists(int key) { return db.Products.Any(p => p.Id == key); } protected override void Dispose(bool disposing) { db.Dispose(); base.Dispose(disposing); } } }
این مرحلهی ابتدایی از پیاده سازی کنترلر میباشد و در قسمت بعد به پیاده سازی CRUD مربوط به آن میپردازیم.
Querying The Entity Set
این 2 متد را به کنترلر خود اضافه مینماییم
[EnableQuery] public IQueryable<Product> Get() { return db.Products; } [EnableQuery] public SingleResult<Product> Get([FromODataUri] int key) { IQueryable<Product> result = db.Products.Where(p => p.Id == key); return SingleResult.Create(result); }
ویژگی EnableQuery به معنای امکان Query زدن از سمت کلاینت به آن میباشد. FromODataUri نیز برای امکان پاس دادن پارامتر از طریق Uri است.
متد Get بدون پارامتر، قادر به برگرداندن تمامی Productها میباشد و متد Get با پارامتر، قادر به برگرداندن آن Product خاص با استفاده از unique Id است.
در صورت داشتن EnableQuery با استفاده از Query Option هایی مثل filter$ و sort$ و غیره از سمت کلاینت قادر به تغییر دادن کوئریهای خود هستیم.
Adding and Entity to Entity Set
برای اجازه دادن به کلاینت، جهت اضافه کردن یک Product به دیتابیس، متد Post زیر را اضافه مینماییم
public async Task<IHttpActionResult> Post(Product product) { if (!ModelState.IsValid) { return BadRequest(ModelState); } db.Products.Add(product); await db.SaveChangesAsync(); return Created(product); }
Updation an Entity
OData از دو روش متفاوت برای Update کردن یک موجودیت استفاده مینماید.
1) Patch : امکان partial update برای موجودیت مربوطه را فراهم میسازد.
2) Put : موجودیت جدید را به صورت کامل جایگزین مینماید.
مشکل روش Put این است که کلاینت مجبور به ارسال تمامی فیلدهای مربوطه میباشد. حتی آن هایی که اساسا تغییری نکردهاند. بنابراین روش Patch ترجیح داده میشود.
در هر صورت ما به پیاده سازی هر دو روش میپردازیم:
public async Task<IHttpActionResult> Patch([FromODataUri] int key, Delta<Product> product) { if (!ModelState.IsValid) { return BadRequest(ModelState); } var entity = await db.Products.FindAsync(key); if (entity == null) { return NotFound(); } product.Patch(entity); try { await db.SaveChangesAsync(); } catch (DbUpdateConcurrencyException) { if (!ProductExists(key)) { return NotFound(); } else { throw; } } return Updated(entity); } public async Task<IHttpActionResult> Put([FromODataUri] int key, Product update) { if (!ModelState.IsValid) { return BadRequest(ModelState); } if (key != update.Id) { return BadRequest(); } db.Entry(update).State = EntityState.Modified; try { await db.SaveChangesAsync(); } catch (DbUpdateConcurrencyException) { if (!ProductExists(key)) { return NotFound(); } else { throw; } } return Updated(update); }
در قسمت Patch کنترلر از <Delta<T استفاده میکند که typeی است برای track کردن تغییرات در مدل مربوطه.
Deleting an Entity
برای حذف هر موجودیت نیز کافیست متد زیر را به کنترلر خود اضافه نمایید:
public async Task<IHttpActionResult> Delete([FromODataUri] int key) { var product = await db.Products.FindAsync(key); if (product == null) { return NotFound(); } db.Products.Remove(product); await db.SaveChangesAsync(); return StatusCode(HttpStatusCode.NoContent); }
من چند رکورد تستی را به صورت زیر وارد کردهام:
حال پروژهی خود را run نموده و آدرس زیر را وارد نمایید:
http://localhost:YourPort/Products
پاسخ، مجموعهای از entityهای زیر خواهد بود:
{ "@odata.context":"http://localhost:4516/$metadata#Products","value":[ { "Id":1,"Name":"Ali","Price":2.00,"Category":"aaa" },{ "Id":2,"Name":"Reza","Price":1.00,"Category":"bbb" },{ "Id":3,"Name":"Ahmad","Price":0.00,"Category":"ccc" } ] }
شما میتوانید از هر کدام از فیلترهای زیر برای کوئری زدن از کلاینت به سمت سرور استفاده نمایید. بطور مثال هر کدام از اینها پاسخ متفاوت و مربوط به خود را برگشت میدهد:
/Products(2)
Productی با آی دی 2 را بر میگرداند.
/Products?$filter=Id gt 1
محصولی را با آی دی بزرگتر از 1، بر میگرداند.
Products?$select=Name
روی محصولات select زده و فقط فیلد Name آنها را بر میگرداند.
Products?$select=Name,Price
آرایهای از objectهایی با پراپرتی Name و Price را بر میگرداند.
/Products?$top=3
فقط 3 رکورد اول را بر میگرداند.
همانطور که ملاحظه میفرمایید، استفاده از OData باعث کمتر شدن کدهای سمت سرور و همچنین امکان کوئری زدن از سمت کلاینت به سمت سرور را مهیا میکند.
بعد از خواندن این مقاله ممکن است به این مساله فکر کنید که این کار باعث کاهش امنیت میشود. باید عرض کنم که امکانات زیادی برای محدود کردن کوئریها، فراهم شده است و هیچ نگرانی از این بابت وجود ندارد. بطور مثال میتوانید تعیین کنید که از entity مربوطه فقط حداکثر 3 پراپرتی قابلیت کوئری زدن را دارند؛ یا اینکه حداکثر در هر کوئری، 10 رکورد قابلیت پاسخ دادن خواهد داشت.
پس بدین صورت میباشد که شما حداکثر امکانات ممکن را به سمت کلاینت میدهید و اختیار بدان واگذار شده که آیا از این امکانات حداکثری، استفاده نماید یا خیر.
امکانات این پروتکل منحصر به فرد است و در مقالههای بعدی به جزئیات بیشتر و دقیقتری خواهیم پرداخت.
از ItemsControl برای ارائه مجموعه ای از کنترلها استفاده میشود،در اینجا قرار است از آن استفاده کنیم و یک کنترل پویا ایجاد کنیم.برای مثال در نظر بگیرید،قرار است یک DropDownPanel ایجاد کنیم و در جاهای مختلف برنامه کنترلهای مختلفی را درون آن قرار بدهیم.برای ایجاد آن به صورت زیر عمل میکنیم:
<UserControl x:Class="MySystem.Common.Controls.DropDownPanel" … x:Name="This"> <Grid> <ToggleButton x:Name="ShowPopupButton"/> <Popup PlacementTarget="{Binding ElementName=ShowPopupButton}" Placement="{Binding PopupPlacement, ElementName=this}" PopupAnimation="Slide" AllowsTransparency="True" Focusable="True" StaysOpen="False" IsOpen="{Binding IsChecked, ElementName=ShowPopupButton }"> <Border Background="#FFE3EAF3" BorderThickness="1" Padding="2"> <Grid> <ItemsControl ItemsControl.ItemsSource="{Binding Path=PanelItems,ElementName=This }"> <ItemsControl.ItemsPanel> <ItemsPanelTemplate> <Grid> </Grid> </ItemsPanelTemplate> </ItemsControl.ItemsPanel> </ItemsControl> </Grid> </Border> </Popup> </Grid> </UserControl>
همانگونه که در کد بالا میبینید ،برای ایجاد DropDownPanel از یک ToggleButton و
یک Popup که
خصوصیت IsOpenآن به IsChecked مربوط به ToggleButton وصل شده است، استفاده کردیم و در قسمت بدنه کنترل به جای قراردان کنترل
هایی که قرار است در آن نمایش داده شوند،از یک ItemsControl استفاده کردیم
که خصوصیت ItemsSource آن
به یک خصوصیت پیوست شده از
نوع ObservableCollection<UIElement>در Code Behind، مقید شده است.تعریف این خصوصیت پیوست شده به صورت زیر است:
public static readonly DependencyProperty PanelItemsProperty = DependencyProperty.Register("PanelItems" , typeof(ObservableCollection<UIElement>) , typeof(DropDownPanel) , new PropertyMetadata(new ObservableCollection<UIElement>())); public ObservableCollection<UIElement> PanelItems { get { return (ObservableCollection<UIElement>)GetValue(PanelItemsProperty); } set { SetValue(PanelItemsProperty, value); } }
برای استفاده از کنترل یک وهله از این کنترل را ایجاد میکنیم و کنترل هایی که قرار است درDropDownPanelنمایش داده شوندرا بهPanelItems اضافه میکنیم:
<Window x:Class="MySystem.UI.View.Window1" …. xmlns:controls ="clr-namespace:MySystem.Common.Controls;assembly=GoldAccountingSystem.Common.Controls"> <Grid> <controls:DropDownPanel> <controls:DropDownPanel.PanelItems> !--Put Controls Here--! </controls:DropDownPanel.PanelItems> </controls:DropDownPanel> </Grid> </Window>
تا این مرحله کنترل مورد نظر را ایجاد و استفاده کردیم.اما یک مشکل وجود دارد،چنانچه از این کنترل چند بار در یک فرم استفاده شود، به درستی عمل نمیکند به اینصورت که فرزندان PanelItems تمام شیهای ساخته شده از کنترل در یک فرم برابر هم و برابر مقداری میشود که برای آخرین کنترل قرارداده ایم. دلیل این امر این است که ما یکبار در هنگام تعریف خصوصیت PanelItems یک وهله از آن را به عنوان مقدار پیش فرض ایجاد کردیم و برای همهی نمونه هایی از کنترل که در فرم قرار میگیرند از همان وهله استفاده میشود.
برای حل
مشکل فوق یک کلاس از نوع ObservableCollection<UIElement> ایجاد کرده و هنگام ساختن کنترل در فرم از
این کلاس برای وهله سازی مجدد از PanelItems استفاده میکنیم:
namespace MySystem.Common.Controls { public class UIElementCollection : ObservableCollection<UIElement> { } }
همانطور که گفته شد از کلاس ایجاد شده
برای وهله سازی به صورت زیر استفاده میشود:
<Window x:Class="MySystem.UI.View.Window1" …. x:Name="This" xmlns:controls ="clr-namespace:MySystem.Common.Controls;assembly=GoldAccountingSystem.Common.Controls"> <Grid> <commonControls:DropDownPanel> <commonControls:DropDownPanel.PanelItems> <commonControls:UIElementCollection> !--Put Controls Here--! </commonControls:UIElementCollection> </commonControls:DropDownPanel.PanelItems> </commonControls:DropDownPanel> </Grid> </Window>
شرایطی را در نظر بگیرید که نیاز است از تغییرات یک Entity در سیستم آگاه شویم. برای مثلا در زمان ثبت سفارش جدید در فروشگاه، ایمیلی به مدیر فروشگاه ارسال شود، یک Business Rule نیز چک شود و همچنین بنابر نیاز مشتری، تعداد آنها روز به روز ممکن است افزایش یابد و چه بسا در اعمال این Ruleها، موجودیتهای مختلفی درگیر باشند. در این صورت است که خواسته یا ناخواسته اتصال بین کلاسها خیلی افزایش خواهد یافت. یکی از راه حلهای رهایی از این پیچیدگی و اتصال بالا، استفاده از Event میباشد.
هدف طراحی و پیاده سازی زیرساختی برای استفاده از DomainEventها میباشد. کدهای کامل این مطلب را میتوانید از اینجا دریافت کنید.
Domain Event چیست؟
چیزی که در یک Domain خاصی رخ داده است و هدف از آن آگاه کردن سایر بخشهای آن Domain میباشد تا بتوانند واکنش مناسبی را نشان دهند. با بهره گیری از این نوع رویدادها، میتوان Separation Of Concerns خوبی را بین کلاسهای موجود در آن Domain اعمال کرد و به طراحی ای با Coupling پایین رسید. این رویدادها عموما داخل پروسه Raise میشوند.
namespace DomainEventsSample.Framework.Eventing.DomainEvents { public interface IDomainEvent : ITransientDependency { } }
namespace DomainEventsSample.Framework.Eventing.DomainEvents { public interface IDomainEventHandler<in T> : ITransientDependency where T : IDomainEvent { bool IsAdvisable { get; } void Handle(T domainEvent); } }
- متد Raise مربوط به Engine برای رویداد خاصی فراخوانی میشود.
- با استفاده از یک IOC Container، تمام هندلرهای مربوط به رویداد جمع آوری میشود.
- متد Handle مربوط به تک تک هندلرها، فراخوانی خواهد شد.
namespace DomainEventsSample.Framework.Eventing.DomainEvents { public interface IDomainEventEngine : ISingletonDependency { void Raise<T>(T domainEvent) where T : IDomainEvent; } } namespace DomainEventsSample.Framework.Eventing.DomainEvents { public class DomainEventEngine : IDomainEventEngine { private readonly IContainer _container; public DomainEventEngine(IContainer container) { _container = container; } public void Raise<T>(T domainEvent) where T : IDomainEvent { foreach (var handler in _container.GetAllInstances<IDomainEventHandler<T>>()) try { handler.Handle(domainEvent); } catch (Exception) { if (domainEvent.IsAdvisable && handler.IsAdvisable) throw; } } } }
namespace DomainEventsSample.Framework.Domain.Events { public abstract class EntityDomainEvent<TEntity> : IDomainEvent where TEntity : Entity { protected EntityDomainEvent(TEntity entity) { Entity = entity; } public TEntity Entity { get; } } }
کلاس بالا به عنوان کلاس پایه یکسری رویداد مشترک مابین Entityهای سیستم در نظر گرفته شده است.
namespace DomainEventsSample.Framework.Domain.Events { public class EntityCreatingEvent<TEntity> : EntityDomainEvent<TEntity> where TEntity : Entity { public EntityCreatingEvent(TEntity entity) : base(entity) { } } } namespace DomainEventsSample.Framework.Domain.Events { public class EntityCreatedEvent<TEntity> : EntityDomainEvent<TEntity> where TEntity : Entity { public EntityCreatedEvent(TEntity entity) : base(entity) { } } }
این رویدادها مربوط به زمان قبل و بعد از ایجاد یک Entity میباشند.
namespace DomainEventsSample.Framework.Domain.Events { public class EntityEditingEvent<TEntity> : EntityDomainEvent<TEntity> where TEntity : Entity { public EntityEditingEvent(TEntity entity) : base(entity) { } } } namespace DomainEventsSample.Framework.Domain.Events { public class EntityEditedEvent<TEntity> : EntityDomainEvent<TEntity> where TEntity : Entity { public EntityEditedEvent(TEntity entity) : base(entity) { } } }
این رویدادها مربوط به زمان قبل و بعد از ویرایش یک Entity میباشند.
namespace DomainEventsSample.Framework.Domain.Events { public class EntityDeletingEvent<TEntity> : EntityDomainEvent<TEntity> where TEntity : Entity { public EntityDeletingEvent(TEntity entity) : base(entity) { } } } namespace DomainEventsSample.Framework.Domain.Events { public class EntityDeletedEvent<TEntity> : EntityDomainEvent<TEntity> where TEntity : Entity { public EntityDeletedEvent(TEntity entity) : base(entity) { } } }
این رویدادها مربوط به زمان قبل و بعد از حذف یک Entity میباشند.
namespace DomainEventsSample.Framework.Domain.Events { public class EntitySavingEvent<TEntity> : EntityDomainEvent<TEntity> where TEntity : Entity { public EntitySavingEvent(TEntity entity) : base(entity) { } } } namespace DomainEventsSample.Framework.Domain.Events { public class EntitySavedEvent<TEntity> : EntityDomainEvent<TEntity> where TEntity : Entity { public EntitySavedEvent(TEntity entity) : base(entity) { } } }
این رویدادها مربوط به زمان قبل و بعد از ذخیره (ایجاد و ویرایش) یک Entity میباشند.
نکته: برای اسکن کردن تمام هندلرها لازم است کد زیر را به تنظیمات StructureMap اضافه کنید:
Scan(scan => { scan.ConnectImplementationsToTypesClosing(typeof(IDomainEventHandler<>)); });
public class ProductCreatedEventHandler : IDomainEventHandler<EntityCreatedEvent<Product>> { public bool IsAdvisable => false; public void Handle(EntityCreatedEvent<Product> domainEvent) { //todo: notify users } }
در متد Create مربوط به ProductApplicationService و بعد از عملیات ذخیره سازی به شکل زیر میبایست عمل کرد:
public class ProductApplicationService : IProductApplicationService { private readonly IDomainEventEngine _eventEngine; private readonly IUnitOfWork _unitOfWork; private readonly IMapper _mapper; public ProductApplicationService(IDomainEventEngine eventEngine,IMapper mapper,IUnitOfWork unitOfWork) { _eventEngine = eventEngine; _mapper=mapper; _unitOfWork=unitOfWork; } [Transactional] public void Create(ProductCreateViewModel model) { var entity=_mapper.Map<Product>(model); _unitOfWork.Set<Product>().Add(entity); _unitOfWork.SaveChanges(); _eventEngine.Raise(new EntityCreatedEvent<Product>(entity)); } }
البته بهتر است برای Raise کردن این نوع رویدادها از مکانیزم Hook استفاده کرد و در زمان ذخیره سازی و فراخوانی متد SaveChange، این عملیات به صورت خودکار صورت گیرند.
در مقاله بعدی با استفاده از Hookها این عملیات را انجام خواهیم داد.
کدهای این قسمت را میتوانید از اینجا دریافت کنید.