معرفی Microsoft.Data.Sqlite
“Microsoft.Data.Sqlite“, is an open source library and is also available as NuGet package. Here’s the Github source code for reference.
Julia is used for a lot of deeply technical applications like Machine Learning and Data Science. But as a general-purpose programming language, Julia can also be used for things like building websites and interactive visualizations. In this article, we will go over 5 Julia packages that can be used to create desktop GUI’s or web applications.
معماری N-Tier چالشهای بخصوصی را برای قابلیتهای change-tracking در EF اضافه میکند. در ابتدا دادهها توسط یک آبجکت EF Context بارگذاری میشوند اما این آبجکت پس از ارسال دادهها به کلاینت از بین میرود. تغییراتی که در سمت کلاینت روی دادهها اعمال میشوند ردیابی (track) نخواهند شد. هنگام بروز رسانی، آبجکت Context جدیدی برای پردازش اطلاعات ارسالی باید ایجاد شود. مسلما آبجکت جدید هیچ چیز درباره Context پیشین یا مقادیر اصلی موجودیتها نمیداند.
در نسخههای قبلی Entity Framework توسعه دهندگان با استفاده از قالب ویژه ای بنام Self-Tracking Entities میتوانستند تغییرات موجودیتها را ردیابی کنند. این قابلیت در نسخه EF 6 از رده خارج شده است و گرچه هنوز توسط ObjectContext پشتیبانی میشود، آبجکت DbContext از آن پشتیبانی نمیکند.
در این سری از مقالات روی عملیات پایه CRUD تمرکز میکنیم که در اکثر اپلیکیشنهای n-Tier استفاده میشوند. همچنین خواهیم دید چگونه میتوان تغییرات موجودیتها را ردیابی کرد. مباحثی مانند همزمانی (concurrency) و مرتب سازی (serialization) نیز بررسی خواهند شد. در قسمت یک این سری مقالات، به بروز رسانی موجودیتهای منفصل (disconnected) توسط سرویسهای Web API نگاهی خواهیم داشت.
بروز رسانی موجودیتهای منفصل با Web API
سناریویی را فرض کنید که در آن برای انجام عملیات CRUD از یک سرویس Web API استفاده میشود. همچنین مدیریت دادهها با مدل Code-First پیاده سازی شده است. در مثال جاری یک کلاینت Console Application خواهیم داشت که یک سرویس Web API را فراخوانی میکند. توجه داشته باشید که هر اپلیکیشن در Solution مجزایی قرار دارد. تفکیک پروژهها برای شبیه سازی یک محیط n-Tier انجام شده است.
فرض کنید مدلی مانند تصویر زیر داریم.
همانطور که میبینید مدل جاری، سفارشات یک اپلیکیشن فرضی را معرفی میکند. میخواهیم مدل و کد دسترسی به دادهها را در یک سرویس Web API پیاده سازی کنیم، تا هر کلاینتی که از HTTP استفاده میکند بتواند عملیات CRUD را انجام دهد. برای ساختن سرویس مورد نظر مراحل زیر را دنبال کنید.
- در ویژوال استودیو پروژه جدیدی از نوع ASP.NET Web Application بسازید و قالب پروژه را Web API انتخاب کنید. نام پروژه را به Recipe1.Service تغییر دهید.
- کنترلر جدیدی از نوع WebApi Controller با نام OrderController به پروژه اضافه کنید.
- کلاس جدیدی با نام Order در پوشه مدلها ایجاد کنید و کد زیر را به آن اضافه نمایید.
public class Order { public int OrderId { get; set; } public string Product { get; set; } public int Quantity { get; set; } public string Status { get; set; } public byte[] TimeStamp { get; set; } }
- با استفاده از NuGet Package Manager کتابخانه Entity Framework 6 را به پروژه اضافه کنید.
- حال کلاسی با نام Recipe1Context ایجاد کنید و کد زیر را به آن اضافه نمایید.
public class Recipe1Context : DbContext { public Recipe1Context() : base("Recipe1ConnectionString") { } public DbSet<Order> Orders { get; set; } protected override void OnModelCreating(DbModelBuilder modelBuilder) { modelBuilder.Entity<Order>().ToTable("Orders"); // Following configuration enables timestamp to be concurrency token modelBuilder.Entity<Order>().Property(x => x.TimeStamp) .IsConcurrencyToken() .HasDatabaseGeneratedOption(DatabaseGeneratedOption.Computed); } }
- فایل Web.config پروژه را باز کنید و رشته اتصال زیر را به قسمت ConnectionStrings اضافه نمایید.
<connectionStrings> <add name="Recipe1ConnectionString" connectionString="Data Source=.; Initial Catalog=EFRecipes; Integrated Security=True; MultipleActiveResultSets=True" providerName="System.Data.SqlClient" /> </connectionStrings>
- فایل Global.asax را باز کنید و کد زیر را به آن اضافه نمایید. این کد بررسی Entity Framework Compatibility را غیرفعال میکند.
protected void Application_Start() { // Disable Entity Framework Model Compatibilty Database.SetInitializer<Recipe1Context>(null); ... }
- در آخر کد کنترلر Order را با لیست زیر جایگزین کنید.
public class OrderController : ApiController { // GET api/order public IEnumerable<Order> Get() { using (var context = new Recipe1Context()) { return context.Orders.ToList(); } } // GET api/order/5 public Order Get(int id) { using (var context = new Recipe1Context()) { return context.Orders.FirstOrDefault(x => x.OrderId == id); } } // POST api/order public HttpResponseMessage Post(Order order) { // Cleanup data from previous requests Cleanup(); using (var context = new Recipe1Context()) { context.Orders.Add(order); context.SaveChanges(); // create HttpResponseMessage to wrap result, assigning Http Status code of 201, // which informs client that resource created successfully var response = Request.CreateResponse(HttpStatusCode.Created, order); // add location of newly-created resource to response header response.Headers.Location = new Uri(Url.Link("DefaultApi", new { id = order.OrderId })); return response; } } // PUT api/order/5 public HttpResponseMessage Put(Order order) { using (var context = new Recipe1Context()) { context.Entry(order).State = EntityState.Modified; context.SaveChanges(); // return Http Status code of 200, informing client that resouce updated successfully return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.OK, order); } } // DELETE api/order/5 public HttpResponseMessage Delete(int id) { using (var context = new Recipe1Context()) { var order = context.Orders.FirstOrDefault(x => x.OrderId == id); context.Orders.Remove(order); context.SaveChanges(); // Return Http Status code of 200, informing client that resouce removed successfully return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.OK); } } private void Cleanup() { using (var context = new Recipe1Context()) { context.Database.ExecuteSqlCommand("delete from [orders]"); } } }
در قدم بعدی اپلیکیشن کلاینت را میسازیم که از سرویس Web API استفاده میکند.
- در ویژوال استودیو پروژه جدیدی از نوع Console Application بسازید و نام آن را به Recipe1.Client تغییر دهید.
- کلاس موجودیت Order را به پروژه اضافه کنید. همان کلاسی که در سرویس Web API ساختیم.
نکته: قسمت هایی از اپلیکیشن که باید در لایههای مختلف مورد استفاده قرار گیرند - مانند کلاسهای موجودیتها - بهتر است در لایه مجزایی قرار داده شده و به اشتراک گذاشته شوند. مثلا میتوانید پروژه ای از نوع Class Library بسازید و تمام موجودیتها را در آن تعریف کنید. سپس لایههای مختلف این پروژه را ارجاع خواهند کرد.
فایل program.cs را باز کنید و کد زیر را به آن اضافه نمایید.
private HttpClient _client; private Order _order; private static void Main() { Task t = Run(); t.Wait(); Console.WriteLine("\nPress <enter> to continue..."); Console.ReadLine(); } private static async Task Run() { // create instance of the program class var program = new Program(); program.ServiceSetup(); program.CreateOrder(); // do not proceed until order is added await program.PostOrderAsync(); program.ChangeOrder(); // do not proceed until order is changed await program.PutOrderAsync(); // do not proceed until order is removed await program.RemoveOrderAsync(); } private void ServiceSetup() { // map URL for Web API cal _client = new HttpClient { BaseAddress = new Uri("http://localhost:3237/") }; // add Accept Header to request Web API content // negotiation to return resource in JSON format _client.DefaultRequestHeaders.Accept. Add(new MediaTypeWithQualityHeaderValue("application/json")); } private void CreateOrder() { // Create new order _order = new Order { Product = "Camping Tent", Quantity = 3, Status = "Received" }; } private async Task PostOrderAsync() { // leverage Web API client side API to call service var response = await _client.PostAsJsonAsync("api/order", _order); Uri newOrderUri; if (response.IsSuccessStatusCode) { // Capture Uri of new resource newOrderUri = response.Headers.Location; // capture newly-created order returned from service, // which will now include the database-generated Id value _order = await response.Content.ReadAsAsync<Order>(); Console.WriteLine("Successfully created order. Here is URL to new resource: {0}", newOrderUri); } else Console.WriteLine("{0} ({1})", (int)response.StatusCode, response.ReasonPhrase); } private void ChangeOrder() { // update order _order.Quantity = 10; } private async Task PutOrderAsync() { // construct call to generate HttpPut verb and dispatch // to corresponding Put method in the Web API Service var response = await _client.PutAsJsonAsync("api/order", _order); if (response.IsSuccessStatusCode) { // capture updated order returned from service, which will include new quanity _order = await response.Content.ReadAsAsync<Order>(); Console.WriteLine("Successfully updated order: {0}", response.StatusCode); } else Console.WriteLine("{0} ({1})", (int)response.StatusCode, response.ReasonPhrase); } private async Task RemoveOrderAsync() { // remove order var uri = "api/order/" + _order.OrderId; var response = await _client.DeleteAsync(uri); if (response.IsSuccessStatusCode) Console.WriteLine("Sucessfully deleted order: {0}", response.StatusCode); else Console.WriteLine("{0} ({1})", (int)response.StatusCode, response.ReasonPhrase); }
Successfully updated order: OK
Sucessfully deleted order: OK
شرح مثال جاری
با اجرای اپلیکیشن Web API شروع کنید. این اپلیکیشن یک کنترلر Web API دارد که پس از اجرا شما را به صفحه خانه هدایت میکند. در این مرحله اپلیکیشن در حال اجرا است و سرویسهای ما قابل دسترسی هستند.
حال اپلیکیشن کنسول را باز کنید. روی خط اول کد program.cs یک breakpoint تعریف کرده و اپلیکیشن را اجرا کنید. ابتدا آدرس سرویس Web API را پیکربندی کرده و خاصیت Accept Header را مقدار دهی میکنیم. با این کار از سرویس مورد نظر درخواست میکنیم که دادهها را با فرمت JSON بازگرداند. سپس یک آبجکت Order میسازیم و با فراخوانی متد PostAsJsonAsync آن را به سرویس ارسال میکنیم. این متد روی آبجکت HttpClient تعریف شده است. اگر به اکشن متد Post در کنترلر Order یک breakpoint اضافه کنید، خواهید دید که این متد سفارش جدید را بعنوان یک پارامتر دریافت میکند و آن را به لیست موجودیتها در Context جاری اضافه مینماید. این عمل باعث میشود که آبجکت جدید بعنوان Added علامت گذاری شود، در این مرحله Context جاری شروع به ردیابی تغییرات میکند. در آخر با فراخوانی متد SaveChanges دادهها را ذخیره میکنیم. در قدم بعدی کد وضعیت 201 (Created) و آدرس منبع جدید را در یک آبجکت HttpResponseMessage قرار میدهیم و به کلاینت ارسال میکنیم. هنگام استفاده از Web API باید اطمینان حاصل کنیم که کلاینتها درخواستهای ایجاد رکورد جدید را بصورت POST ارسال میکنند. درخواستهای HTTP Post بصورت خودکار به اکشن متد متناظر نگاشت میشوند.
در مرحله بعد عملیات بعدی را اجرا میکنیم، تعداد سفارش را تغییر میدهیم و موجودیت جاری را با فراخوانی متد PutAsJsonAsync به سرویس Web API ارسال میکنیم. اگر به اکشن متد Put در کنترلر سرویس یک breakpoint اضافه کنید، خواهید دید که آبجکت سفارش بصورت یک پارامتر دریافت میشود. سپس با فراخوانی متد Entry و پاس دادن موجودیت جاری بعنوان رفرنس، خاصیت State را به Modified تغییر میدهیم، که این کار موجودیت را به Context جاری میچسباند. حال فراخوانی متد SaveChanges یک اسکریپت بروز رسانی تولید خواهد کرد. در مثال جاری تمام فیلدهای آبجکت Order را بروز رسانی میکنیم. در شمارههای بعدی این سری از مقالات، خواهیم دید چگونه میتوان تنها فیلدهایی را بروز رسانی کرد که تغییر کرده اند. در آخر عملیات را با بازگرداندن کد وضعیت 200 (OK) به اتمام میرسانیم.
در مرحله بعد، عملیات نهایی را اجرا میکنیم که موجودیت Order را از منبع داده حذف میکند. برای اینکار شناسه (Id) رکورد مورد نظر را به آدرس سرویس اضافه میکنیم و متد DeleteAsync را فراخوانی میکنیم. در سرویس Web API رکورد مورد نظر را از دیتابیس دریافت کرده و متد Remove را روی Context جاری فراخوانی میکنیم. این کار موجودیت مورد نظر را بعنوان Deleted علامت گذاری میکند. فراخوانی متد SaveChanges یک اسکریپت Delete تولید خواهد کرد که نهایتا منجر به حذف شدن رکورد میشود.
در یک اپلیکیشن واقعی بهتر است کد دسترسی دادهها از سرویس Web API تفکیک شود و در لایه مجزایی قرار گیرد.
- چرا به کامنت گذاری یا مستند نویسی نیاز داریم؟
- چگونه کامنت بنویسیم؟
- انواع کامنتها چیست؟
- چه کامنتهایی اشتباه هستند؟
همانطور که بیان کردیم، کامنت گذاری یکی از مهمترین کارهایی است که یک برنامه نویس انجام میدهد. به خصوص زمانیکه به صورت تیمی کار میکنید، این امر مهمتر از قبل خود را نشان میدهد. بسیاری از برنامه نویسان که بیشتر دلیل آن تنبلی است، از این کار سرباز میزنند و ممکن است آن را اتلاف وقت بدانند. ولی با کامنت گذاری فهم و درک کد، در آینده بالاتر میرود. در مقالهی تخصصی «هنر کامنت نویسی» نوشتهی «برنهارد اسپویدا» بهانههای جالبی از برنامه نویسان را برای سرباز زدن از اینکار، ذکر شده است؛ به عنوان نمونه:
من کدم را به خوبی متوجه میشوم.کد خوب، خودش گویای همه چیز هست.وقتی برای کامنت نویسی وجود ندارد. باید چسبید به کد.
- شاید امروز معنای یک کد را متوجه شوید، ولی آیا در آینده، مثلا یک سال بعد هم چنین خواهد بود؟
- آیا میتوانید هر سیستمی را که طراحی میکنید، به خاطر بسپارید که فعالیتهایش را به چه نحوی انجام میدهد؟
- اگر در یک کار تیمی باشید، شاید شما متوجه کدتان میشوید، ولی آیا تضمینی وجود دارد که دیگران هم متوجه روش شما شوند؟
- آیا کدی که شما بر روی آن فکر کردهاید و در ذهن خود روش انجام آن را ترسیم کردهاید، میتواند برای برنامه نویسی که کد شما را میبیند هم رخ دهد؟
- اگر شما به صورت تیمی کاری را انجام دهید و یکی از برنامه نویسهای شما از تیم جدا شود، چگونه میتوانید کار او را دنبال کنید؟
- اگر برای برنامه نویسی اتفاق یا حادثهای پیش بیاید که دسترسی شما به او ممکن نباشد چه؟
Documentary Comments: این مستند سازی در سطح یک سند مثل فایل یا به خصوص یک پروژه رخ میدهد که شامل اطلاعات و تاریخچهی آن سند است که این اطلاعات به شرح زیر هستند:
File Name | نام سند |
File Number/Version Number | شماره نسخه آن سند |
Creation Date | تاریخ ایجاد آن |
Last Modification Date | تاریخ آخرین تغییر سند |
Author's Name | سازندهی سند |
Copyright Notice | اطلاعاتی در مورد کپی رایت سند |
Purpose Of Program | هدف کاری برنامه. یک خلاصه از آن چه برنامه انجام میدهد. |
Change History | لیستی از تغییرات مهمی که در جریان ایجاد آن رخ داده است. |
Dependencies | وابستگیهای سند. بیشتر در سطح پروژه معنا پیدا میکند؛ مانند نمونهی آن برای سایت جاری که به صورت عمومی منتشر شده است. |
Special Hardware Requirements | سخت افزار مورد نیاز برای اجرای برنامه. حتی قسمتی میتواند شامل نیازمندیهای نرم افزاری هم باشد. |
PCMBOAT5.PAS************************************************************* ** File: PCMBOAT5.PAS Author: B. Spuida Date: 1.5.1999 Revision: 1.1 PCM-DAS08 and -16S/12 are supported. Sorting routine inserted. Set-files are read in and card as well as amplification factor are parsed. 1.1.1 Standard deviation is calculated. 1.1.2 Median is output. Modal value is output. 1.1.4 Sign in Set-file is evaluated. Individual values are no longer output. (For tests with raw data use PCMRAW.EXE) To do: outliers routine to be revised. Statistics routines need reworking. Existing Datafile is backed up. Purpose: Used for measurement of profiles using the Water-SP-probes using the amplifier andthe PCM-DAS08-card, values are acquired with n = 3000. Measurements are taken in 1 second intervals. The values are sorted using Quicksort and are stacked "raw" as well as after dismissing the highest and lowest 200 values as 'outliers'. Requirements: The Card must have an A/D-converter. Amplifier and probes must be connected. Analog Signal must be present. CB.CFG must be in the directory specified by the env-Variable "CBDIREC" or in present directory.
در بالا، خصوصیت کپی رایت حذف شده است. دلیل این امر این است که این برنامه برای استفاده در سطح داخلی یک شرکت استفاده میشود.
Functional Comments: کامنت نویسی در سطح کاربردی به این معنی نیست که شما اتفاقاتی را که در یک متد یا کلاس یا هر بخشی روی میدهد، خط به خط توضیح دهید؛ بلکه چرخهی کاری آن شی را هم توضیح بدهید کفایت میکند. این مورد میتواند شامل این موارد باشد:
- توضیحی در مورد باگهای این قسمت
- یادداشت گذاری برای دیگر افراد تیم
- احتمالاتی که برای بهبود ویژگیها و کارایی کد وجود دارد.
Explanatory Comment: کامنت گذاری توصیفی در سطح کدنویسی رخ میدهد و شامل توضیح در مورد کارکرد یک شیء و توضیح کدهای شیء مربوطه میگردد. برای قرار دادن کامنت الزامی نیست که کدها را خط به خط توضیح دهید یا اینکه خطوط ساده را هم تشریح کنید؛ بلکه کامنت شما همینقدر که بتواند نحوهی کارکرد هر چند خط کد مرتبط به هم را هم توضیح دهد، کافی است. این توضیحها بیشتر شامل موارد زیر میشوند:
- کدهای آغازین
- کدهای خروجی
- توضیح کوتاه از آنچه که این شیء ، متد یا ... انجام میدهد.
- حلقههای طولانی یا پیچیده
- کدهای منطقی عجیب و پیچیده
- Regular Expression
کدهای آغازین شروع خوبی برای تمرین خواهند بود. به عنوان نمونه اینکه توضیحی در مورد ورودی و خروجی یک متد بدهید که آرگومانهای ورودی چه چیزهایی هستند و چه کاربری داردند و در آغاز برنامه، برنامه چگونه آماده سازی و اجرا میشود. مقادیر پیش فرض چه چیزهایی هستند و پروژه چگونه تنظیم و مقداردهی میشود.
کدهای خروجی هم به همین منوال است. خروجیهای نرمال و غیرنرمال آن چیست؟ کدهای خطایی که ممکن است برگرداند و ... که باید به درستی توضیح داده شوند.
توضیح اشیاء و متدها و ... شامل مواردی چون: هدف از ایجاد آن، آرگومان هایی که به آن پاس میشوند و خروجی که میدهد و اینکه قالب یا فرمت آنها چگونه است و چه محدودیتهایی در مقادیر قابل انتظار وجود دارند. ذکر محدودیتها، مورد بسیاری مهمی است و دلیل بسیاری از باگها، عدم توجه یا اطلاع نداشتن از وجود این محدودیت هاست. مثلا محدودهی خاصی برای آرگومانهای ورودی وجود دارد؟ چه اتفاقی میافتد اگر به یک بافر 128 کاراکتری، 1024 کاراکتر را ارسال کنیم؟
کدهای منطقی عجیب، یکی از حیاتیترین بخشهای کامنت گذاری برای نگه داری یک برنامه در آینده است. به عنوان نمونه استفاده از عبارات با قاعده، اغلب اوقات باعث سردرگمی کاربران شده است. پس توضیح دادن در مورد این نوع کدها، توصیه زیادی میشود. اگر عبارات با قاعده شما طولانی هستند، سعی کنید از هم جدایشان کنید یا خطوط آن را بشکنید و هر خط آن را توضیح دهید.
هر زبانی از یک سیستم خاص برای کامنت گذاری استفاده میکند. به عنوان مثال پرل از سیستم (POD (Plain Old Documentation استفاده میکند یا برای Java سیستم JavaDoc یا برای PHP از سیستم PHPDoc (+ ) که پیاده سازی از JavaDoc میباشد استفاده میکنند. این سیستم برای سی شارپ استفاده از قالب XML است. کد زیر نمونهای از استفاده از این سیستم است:
// XMLsample.cs // compile with: /doc:XMLsample.xml using System; /// <summary> /// Class level summary documentation goes here.</summary> /// <remarks> /// Longer comments can be associated with a type or member /// through the remarks tag</remarks> public class SomeClass { /// <summary> /// Store for the name property</summary> private string myName = null; /// <summary> /// The class constructor. </summary> public SomeClass() { // TODO: Add Constructor Logic here } /// <summary> /// Name property </summary> /// <value> /// A value tag is used to describe the property value</value> public string Name { get { if (myName == null) { throw new Exception("Name is null"); } return myName; } } /// <summary> /// Description for SomeMethod.</summary> /// <param name="s"> Parameter description for s goes here</param> /// <seealso cref="String"> /// You can use the cref attribute on any tag to reference a type or member /// and the compiler will check that the reference exists. </seealso> public void SomeMethod(string s) { } }
دستورات سیستم کامنت گذاری سی شارپ
در سایت جاری، دو مقاله زیر اطلاعاتی در رابطه با نحوهی کامنت گذاری ارئه دادهاند.
- در مقاله «زیباتر کد بنویسیم» چند مورد آن به این موضوع اختصاص دارد.
- مقاله «وادار کردن خود به کامنت نوشتن» گزینهی کامنت گذاری اجباری در ویژوال استودیو را معرفی میکند.
مدیریت کلاس درس با Github
From today most of the Iranian developers who work on free/open-source projects get mail about suspending their accounts because of the U.S sanction over Iran , also they want a non-iranian passport to unlock accounts which means if your Iranian who works for a tech company remotely or using their service for developing free software are banned too!
also, some of Iranian couldn't clone projects from GitHub!
سپس روی Web Site ایجادشده راست کلیک کنید و از منوی بازشده Property Pages را انتخاب کنید. روی گزینهی Add Reference کلیک کنید، سپس پروژهی MyNewsWCFLibrary را از قسمت Solution انتخاب کرده و دکمهی OK را بفشارید.
دکمهی OK را بفشارید و از Solution Explorer فایل Web.Config را باز کنید. پیش از تغییرات مد نظر باید چنین محتوایی داشته باشد:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?> <!-- For more information on how to configure your ASP.NET application, please visit http://go.microsoft.com/fwlink/?LinkId=169433 --> <configuration> <system.web> <compilation debug="true" targetFramework="4.5" /> <httpRuntime targetFramework="4.5" /> </system.web> </configuration>
متن آنرا به این صورت تغییر دهید:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?> <!-- For more information on how to configure your ASP.NET application, please visit http://go.microsoft.com/fwlink/?LinkId=169433 --> <configuration> <system.web> <compilation debug="true" targetFramework="4.5" /> <httpRuntime targetFramework="4.5" /> </system.web> <system.serviceModel> <serviceHostingEnvironment> <serviceActivations> <add factory="System.ServiceModel.Activation.ServiceHostFactory" relativeAddress="./HamedService.svc" service="MyNewsWCFLibrary.MyNewsService"/> </serviceActivations> </serviceHostingEnvironment> <behaviors> <serviceBehaviors> <behavior> <serviceMetadata httpGetEnabled="true"/> </behavior> </serviceBehaviors> </behaviors> </system.serviceModel> </configuration>
همانگونه که مشاهده میکنید به وسیلهی تگ add factory سرویسها را به وبسایت معرفی میکنیم. با relativeAddress میتوانیم هر نامی را به عنوان نام سرویس که در URL قرار میگیرد معرفی کنیم. چنانکه من یه جای MyNewsService از نام HamedService استفاده کردم. و در صفت service فضای نام و نام کلاس سرویس را معرفی میکنیم.
اکنون پروژه را اجرا کنید. در مرورگر باید صفحه را به اینصورت مشاهده کنید:
نیازی به یادآوری نیست که شما میتوانید این پروژه را در IIS سرور راهاندازی کنید تا کلیهی مشتریها به آن دسترسی داشته باشند. هرچند پیش از آن باید امنیت را نیز در WCF برقرار کنید.
توجه داشته باشید که روشی که در این بخش به عنوان میزبانی WCF مطرح کردم یکی از روشهای میزبانی WCF است. مثلاً شما میتوانستید به جای ایجاد یک WCFLibrary و یک Web Site به صورت جداگانه یک پروژه از نوع WCF Service و یا Web Site ایجاد میکردید و سرویسها و مدل Entity Framework را به طور مستقیم در آن میافزودید. روشی که در این درس از آن بهره برده ایم البته مزایایی دارد از جمله اینکه خروجی پروژه فقط یک فایل DLL است و با هر بار تغییر فقط کافی است همان فایل را در پوشه Bin از وبسایتی که روی سرور میگذارید کپی کنید.
در بخش هشتم با هم یک پروژهی تحت ویندوز خواهیم ساخت و از سرویس WCF ای که ساخته ایم در آن استفاده خواهیم کرد.