مطالب
نحوه ایجاد یک گزارش فاکتور فروش توسط PdfReport
شکل زیر را که شبیه به یک فاکتور فروش است درنظر بگیرید:



نکته‌ای که در اینجا مدنظر است، دسترسی به عدد جمع آخر گزارش و سپس بر اساس آن، ساخت دو ستون اضافی ذیل جدول اصلی گزارش است که موارد مالیات، عوارض، جمع کل و مبلغ به حروف را نسبت به مثال‌های قبلی، اضافه‌تر دارد.

در ادامه کدهای کامل این مثال را مشاهده می‌کنید. همچنین این کد و کلاس‌های وابسته به آن مانند User و TransparentTemplate به سورس‌های کتابخانه PdfReport نیز اضافه شده‌اند.
using System;
using System.Collections.Generic;
using iTextSharp.text;
using iTextSharp.text.pdf;
using PdfReportSamples.Models;
using PdfReportSamples.Templates;
using PdfRpt.Core.Contracts;
using PdfRpt.Core.Helper;
using PdfRpt.FluentInterface;

namespace PdfReportSamples.Tax
{
    public class TaxPdfReport
    {
        public IPdfReportData CreatePdfReport()
        {
            return new PdfReport().DocumentPreferences(doc =>
            {
                doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft);
                doc.Orientation(PageOrientation.Portrait);
                doc.PageSize(PdfPageSize.A4);
                doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Vahid", Application = "PdfRpt", Keywords = "Test", Subject = "Test Rpt", Title = "Test" });
            })
            .DefaultFonts(fonts =>
            {
                fonts.Path(AppPath.ApplicationPath + "\\fonts\\irsans.ttf",
                                  Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\verdana.ttf");
            })
            .PagesFooter(footer =>
            {
                footer.DefaultFooter(DateTime.Now.ToString("MM/dd/yyyy"));
            })
            .PagesHeader(header =>
            {
                header.DefaultHeader(defaultHeader =>
                {
                    defaultHeader.ImagePath(AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png");
                    defaultHeader.Message("گزارش جدید ما");
                });
            })
            .MainTableTemplate(template =>
            {
                template.CustomTemplate(new TransparentTemplate());
            })
            .MainTablePreferences(table =>
            {
                table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative);
            })
            .MainTableDataSource(dataSource =>
            {
                var listOfRows = new List<User>();
                for (int i = 0; i < 7; i++)
                {
                    listOfRows.Add(new User { Id = i, LastName = "نام خانوادگی " + i, Name = "نام " + i, Balance = i + 1000 });
                }
                dataSource.StronglyTypedList<User>(listOfRows);
            })
            .MainTableSummarySettings(summarySettings =>
            {
                summarySettings.OverallSummarySettings("جمع کل");
                summarySettings.PreviousPageSummarySettings("نقل از صفحه قبل");
                summarySettings.PageSummarySettings("جمع صفحه");
            })
            .MainTableColumns(columns =>
            {
                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName("rowNo");
                    column.IsRowNumber(true);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(0);
                    column.Width(1);
                    column.HeaderCell("ردیف");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<User>(x => x.Id);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(1);
                    column.Width(2);
                    column.HeaderCell("شماره");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<User>(x => x.Name);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(2);
                    column.Width(3);
                    column.HeaderCell("نام");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<User>(x => x.LastName);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(3);
                    column.Width(3);
                    column.HeaderCell("نام خانوادگی");
                });

                columns.AddColumn(column =>
                {
                    column.PropertyName<User>(x => x.Balance);
                    column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                    column.IsVisible(true);
                    column.Order(4);
                    column.Width(2);
                    column.HeaderCell("موجودی");
                    column.ColumnItemsTemplate(template =>
                    {
                        template.TextBlock();
                        template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                    });
                    column.AggregateFunction(aggregateFunction =>
                    {
                        aggregateFunction.NumericAggregateFunction(AggregateFunction.Sum);
                        aggregateFunction.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                    });
                });

            })
            .MainTableEvents(events =>
            {
                events.DataSourceIsEmpty(message: "There is no data available to display.");

                events.MainTableAdded(args =>
                {
                    var balanceData = args.LastOverallAggregateValueOf<User>(u => u.Balance);
                    var balance = double.Parse(balanceData, System.Globalization.NumberStyles.AllowThousands);

                    var others = Math.Round(balance * 1.8 / 100);
                    var tax = Math.Round(balance * 2.2 / 100);
                    var total = balance + tax + others;

                    var taxTable = new PdfPTable(args.Table); // Create a clone of the MainTable's structure                   

                    taxTable.AddSimpleRow(
                        null /* null = empty cell */, null, null,
                        (data, cellProperties) =>
                        {
                            data.Value = "مالیات";
                            cellProperties.PdfFont = args.PdfFont;
                            cellProperties.HorizontalAlignment = HorizontalAlignment.Left;
                        },
                        (data, cellProperties) =>
                        {
                            data.Value = string.Format("{0:n0}", tax);
                            cellProperties.PdfFont = args.PdfFont;
                            cellProperties.BorderColor = BaseColor.LIGHT_GRAY;
                            cellProperties.ShowBorder = true;
                        });

                    taxTable.AddSimpleRow(
                        null, null, null,
                        (data, cellProperties) =>
                        {
                            data.Value = "عوارض";
                            cellProperties.PdfFont = args.PdfFont;
                            cellProperties.HorizontalAlignment = HorizontalAlignment.Left;
                        },
                        (data, cellProperties) =>
                        {
                            data.Value = string.Format("{0:n0}", others);
                            cellProperties.PdfFont = args.PdfFont;
                            cellProperties.BorderColor = BaseColor.LIGHT_GRAY;
                            cellProperties.ShowBorder = true;
                        });

                    taxTable.AddSimpleRow(
                        null, null, null,
                        (data, cellProperties) =>
                        {
                            data.Value = "جمع کل";
                            cellProperties.PdfFont = args.PdfFont;
                            cellProperties.HorizontalAlignment = HorizontalAlignment.Left;
                        },
                        (data, cellProperties) =>
                        {
                            data.Value = string.Format("{0:n0}", total);
                            cellProperties.PdfFont = args.PdfFont;
                            cellProperties.BorderColor = BaseColor.LIGHT_GRAY;
                            cellProperties.ShowBorder = true;
                        });

                    taxTable.AddSimpleRow(
                        null, null, null,
                        (data, cellProperties) =>
                        {
                            data.Value = "قابل پرداخت";
                            cellProperties.PdfFont = args.PdfFont;
                            cellProperties.HorizontalAlignment = HorizontalAlignment.Left;
                        },
                        (data, cellProperties) =>
                        {
                            data.Value = total.NumberToText(Language.Persian) + " ریال";
                            cellProperties.PdfFont = args.PdfFont;
                            cellProperties.BorderColor = BaseColor.LIGHT_GRAY;
                            cellProperties.ShowBorder = true;
                            cellProperties.PdfFontStyle = DocumentFontStyle.Bold;
                        });

                    args.PdfDoc.Add(taxTable);
                });
            })
            .Export(export =>
            {
                export.ToExcel();
            })
            .Generate(data => data.AsPdfFile(AppPath.ApplicationPath + "\\Pdf\\TaxReportSample.pdf"));
        }
    }
}
توضیحات:
تنها تفاوت این مثال با مثال‌های قبلی، کدهای مرتبط با متد events.MainTableAdded می‌باشند.
توسط متد args.LastOverallAggregateValueOf، می‌توان به مقدار نهایی متد تجمعی تعریف شده برای یک ستون خاص دسترسی یافت:
var balanceData = args.LastOverallAggregateValueOf<User>(u => u.Balance);
var balance = double.Parse(balanceData, System.Globalization.NumberStyles.AllowThousands);
سپس بر این اساس، امکان محاسبه مالیات و عوارض میسر می‌شود:
var others = Math.Round(balance * 1.8 / 100);
var tax = Math.Round(balance * 2.2 / 100);
var total = balance + tax + others;
در ادامه نیاز داریم تا یک جدول جدید را ذیل جدول اصلی ایجاد کنیم. نکته مهم این جدول جدید، هماهنگی عرض ستون‌های آن با ستون‌های جدول اصلی است. به همین منظور می‌توان از خاصیت args.Table جهت دسترسی به خواص جدول اصلی استفاده کرد و جدول جدیدی را ایجاد نمود:
var taxTable = new PdfPTable(args.Table);
از اینجا به بعد دیگر به عهده خودتان است. می‌توانید از دانش iTextSharp خود استفاده کرده و ردیف‌های این جدول جدید را پر کنید. یا اینکه می‌توانید از متد کمکی توکار AddSimpleRow به نحو زیر استفاده نمائید:
taxTable.AddSimpleRow(
                        null /* null = empty cell */, null, null,
                        (data, cellProperties) =>
                        {
                            data.Value = "مالیات";
                            cellProperties.PdfFont = args.PdfFont;
                            cellProperties.HorizontalAlignment = HorizontalAlignment.Left;
                        },
                        (data, cellProperties) =>
                        {
                            data.Value = string.Format("{0:n0}", tax);
                            cellProperties.PdfFont = args.PdfFont;
                            cellProperties.BorderColor = BaseColor.LIGHT_GRAY;
                            cellProperties.ShowBorder = true;
                        });
با توجه به اینکه قصد نداریم در سه ستون اول این جدول جدید، عنصری را نمایش دهیم، آن‌ها را با null مقدار دهی کرده و سپس ستون برچسب و ستون مقدار را اضافه می‌کنیم (آرگومان‌های این متد به صورت params تعریف شده‌اند. بنابراین هر تعداد ستون که نیاز باشد قابل تعریف است).
با مقدار دهی data، مقدار مورد نظر در آن سلول ثبت می‌گردد. با مقدار دهی خواص cellProperties، نوع قلم، جهت قرارگیری و سایر تنظیماتی را که ملاحظه می‌کنید، می‌توان اعمال کرد.
و در آخر لازم است که این جدول جدید را به شیء Document اضافه کنیم تا نمایش داده شود:
args.PdfDoc.Add(taxTable);

یک نکته:
متد NumberToText جزئی از کتابخانه PdfReport (تعریف شده در فضای نام PdfRpt.Core.Helper) است و برای نمایش رقم به حروف می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد:
total.NumberToText(Language.Persian)

 
مطالب
آموزش فایرباگ - #1
فایرباگ نام ابزاری است که همه ما نام آن را شنیده ایم یا با آن کار کرده ایم .
این ابزار امکانات و قابلیت‌های فراوانی دارد که فراگیری آنها برای یک توسعه گر یا طراح وب سایت ضروری به نظر می‌رسد .
در سری مقالات آموزش فایرباگ ، با این ابزار محبوب و پرکاربرد بیشتر آشنا می‌شویم .


نصب و اجرای فایرباگ :
ابتدا وارد این صفحه شوید و ورژن مناسب مرورگرتان را نصب نمایید .
پس از نصب و دوباره باز کردن مرورگر ، میتوانید با کلیک کردن بروی آیکون فایرباگ یا فشردن کلید F12 ، فایرباگ را اجرا کنید .


تب‌ها :
فایرباگ در حالت پیشفرض دارای 6 تب می‌باشد .
  • Console : در این تب دو بخش وجود دارد :
    در بخش Log هشدار‌ها ، پیغام‌ها ، درخواست‌های XHR و ... نمایش داده می‌شوند .
    بخش دیگر هم که در سمت راست قرار دارد ، مخصوص اجرای کدهای جاوا اسکریپت می‌باشد .



  • HTML : در این تب HTML صفحه را بصورت درختی و بصورت Live مشاهده می‌کنید .
    Live بودن به این معنی است دقیقا چیزی را مشاهده می‌کنید که مرورگر در حال تفسیر هست و نه چیزی که به مرورگر ارسال شده .
    همچنین در این تب می‌توانید محتوای HTML قسمت Body صفحه را ویرایش کنید .


  • CSS : در این تب می‌توانید تعاریف CSS موجود در صفحه را مشاهده/ویرایش/حذف/فعال-غیرفعال نمایید .
    همچنین می‌توانید تمام فایل‌های استایلی که به صفحه اضافه شده اند را مشاهده و تعیین کنید که تعاریف موجود در کدام فایل‌ها در این محیط نمایش داده بشوند .




  • Script : در این تب می‌توانید به خطایابی کدهای جاوا اسکریپت بپردازید . همچنین مانند تب CSS می‌توانید یکی از فایل‌های اضافه شده به صفحه برای نمایش در این بخش ، چند مورد را انتخاب کنید .



  • DOM : در این تب می‌توانید ساختار DOM صفحه جاری را مشاهده نمایید .


  • Net : در این تب می‌توانید درخواست هایی که از صفحه ارسال می‌شوند را زیر نظر بگیرید .
    این تب اطلاعات کاملی درباره‌ی هر درخواست ارائه می‌کند .
    از جمله : نوع درخواست ( Post/Get ) ، حجم درخواست و پاسخ ، مدت زمان درخواست ، تعداد درخواست‌های ارسال شده ، وضعیت درخواست‌ها و ...



در قسمت‌های بعدی هر تب را به صورت جداگانه بررسی می‌کنیم .
مطالب
WebStorage
webstorage تقریبا فناوری جدیدی است که برای نگهداری ثابت داده‌ها بر روی سیستم کاربر استفاده می‌شود. webstorage مزایای زیادی برای برنامه‌های تحت وب دارد. برای مثال با استفاده از آن میتوان فعالیت‌های کاربر را رصد کرد، بدون اینکه کد و دیتابیس سمت سرور را دخالت دهیم. حتی اگر سیستم کاربر آفلاین هم بشود برنامه می‌تواند همچنان به فعالیتش ادامه دهد. در این مقاله به مزایای این روش می‌پردازیم.

WebStorage در برابر کوکی ها
یکی از روش‌های سنتی ذخیره اطلاعات در سیستم کاربر، کوکی‌ها در بستر Http هستند. تفاوت‌های زیادی بین این دو وجود دارد که تعدادی از آن‌ها را در زیر بررسی می‌کنیم:

  • مکانیزم ذخیره سازی:
کوکی‌ها داده‌های ساخت یافته‌ای هستند که از وب سرور به سمت مرورگر کاربر به عنوان پاسخی در ازای درخواستی ارسال می‌شوند. درخواست و پاسخ کوکی‌ها شامل بخش هدر بوده که اطلاعات آن باعث شناسایی کوکی برای مدیریت و شناسایی آن‌ها می‌گردد تا هر موقع درخواستی صورت بگیرد، به سمت سرور برگشت خواهد خورد.
به طور خلاصه اینکه کوکی‌ها توسط درخواست‌ها و پاسخ‌ها ایجاد یا به روز می‌شوند. در نتیجه داده‌ها چه تغییر کرده باشند چه تغییر نکرده باشند، همیشه بخشی از هدر Http هستند. در سوی دیگر webstorage به طور کامل به صورت کلاینتی پیاده سازی گشته است و وب سرور را درگیر کار خودشان نمی‌کنند و کارایی بهتری را ارائه می‌دهند. از آنجا که همه چیز در خود سیستم کاربر اتفاق می‌افتد، در صورت از دست دادن کانکشن شبکه، کاربر می‌تواند همچنان به فعالیت‌های به روزرسانی و تغییر ادامه دهد.

  • چند نسخه از مرورگر
کاربری که با وب سایت مدنظر کار میکند میتواند توسط چند مرورگر مختلف یا چند تب و پنجره مختلف به طور همزمان کار کند و اطلاعات آن در همه‌ی مرورگرها و دیگر پنجره‌های آن مرورگر قابل دسترس می‌باشد.

  • محدودیت حجمی
محدودیت کوکی‌ها و webstorage از نظر حجم ذخیره سازی بین مروگرهای مختلف، متفاوت است. ولی در حالت کلی در بیشتر مرورگرها محدودیت حجم 4 کیلوبایت برای کوکی‌ها موجود است. (این ابزار می تواند نهایت حجمی را که که مرورگر شما از کوکی پشتیبانی می‌کند، نشان دهد.)
در مورد webstorage استاندارد W3C محدودیتی اعلام نکرده است و تصمیم گیری بر سر این موضوع را به سازندگان مرورگرها واگذار کرده است. ولی در حالت کلی حجم بیشتری از کوکی را ذخیره میکند و عموما تا 5 مگابایت توانایی ذخیره سازی وجود دارد. بدین ترتیب حجم آن 124,527% بیشتر از کوکی‌ها است. (این ابزار می‌تواند نهایت حجمی را که مرورگر شما از webstorage پشتیبانی می‌کند، ببینید).

انواع Webstorage 
دو نوع متد ذخیره سازی در webstorage داریم:
  • session storage
  • local storage

  • SessionStorage
داده‌هایی که بدین صورت ذخیره می‌شوند تنها تا زمانی دوام آورده و پایدار هستند که session مرورگر فعال است؛ یعنی تا زمانیکه کاربر در سایت فعلی حضور دارد.
استفاده از این روش برای ذخیره سازی‌های موقت عالی است. برای نمونه مقادیر ورودی فرمی که کاربر در حال کار با آن است، میتواند به طور موقت ذخیره شوند تا زمانی که کاربر بتواند تمامی مراحل را طی کرده، بدون اینکه ارجاعی به دیتابیس سمت سرور داشته باشد. همچنین ذخیره موقت داده‌ها می‌تواند به کاربر کمک کند تا در صورت reresh‌های ناگهانی یا بسته شدن‌های ناگهانی مرورگرها، نیازی به ورود مجدد داده‌ها نداشته باشد.
  • LocalStorage
در این روش داده‌ها با از دست رفتن session مرورگر جاری از بین نمی‌رود و برای بازدیدهای آتی کاربر از سایت، داده‌ها همچنان در دسترس هستند.
پشتیبانی مرورگرها
وب سایت caniuse گزارش می‌دهد که اکثر مرورگرها پشتیبانی خوبی از webstorage دارند.

با اینکه توصیه نامه W3C از پایان کار پیاده سازی این قابلیت خبر میدهد ولی در حال حاضر که این مقاله تدوین شده است هنوز نهایی اعلام نشده است. برای پشتیبانی مرورگرهای قدیمی از webstorage می‌توان از فایل جاوااسکریپتی Store.js کمک گرفت.


مفاهیم امنیتی و محافظت از داده ها

محدودیت‌های حمایتی و حفاظتی webstorage دقیقا همانند کوکی هاست. به این معنی که وب سایت‌های دیگر توانایی اتصال به webstorage سایت دیگری را ندارند. البته این مورد ممکن است برای وب سایت هایی که بر ساب دومین تکیه کرده‌اند ایجاد مشکل کند. برای حل این مسائل می‌توانید از کتابخانه‌های سورس بازی چون Cross Storage که توسط Zendesk ارائه شده است، استفاده کرد.

همانند هر مکانیزم ذخیره سازی سمت کلاینت، مواردی توصیه میگردد که رعایت آن‌ها از لحاظ امنیتی پر اهمیت است. به عنوان نمونه ذخیره‌ی اطلاعات شخصی و موارد حساس توصیه نمی‌گردد؛ چرا که احتمال دسترسی آسان نفوذگران به داده‌های محلی و خواندن آن‌ها وجود دارد.

Data Integrity یا یکپارچگی داده‌ها نیز در نظر گرفته شده است. باید حفاظتی در برابر عدم موفقیت ذخیره سازی داده‌ها نیز وجود داشته باشد. این عدم موفقیت‌ها میتواند به دلایل زیر رخ دهد:

  • اگر کاربر قابلیت webstorage را غیرفعال کرده باشد.
  • اگر فضایی برای کاربر باقی نمانده باشد.
  • با محدودیت حجمی webstorage مواجه شده است.
  • با مواجه شدن با خطاها یک استثنا صادر می‌شود که می‌توانید آن را دریافت و کنترلی را روی برنامه تحت وب داشته باشید. یک نمونه استثنا  QuotaExceededError  


IndexedDB

یکی از فرایندهای ذخیره سازی داده‌ها که همان مزایای webstorage را ارائه میدهد indexed Database API است. این قابلیت از HTML 5 اضافه شده است و قسمتی از مشخصات webstorage شناخته نمی‌شود. برای همین مستنداتی در حوزه‌ی webstorage برای آن پیدا نخواهید کرد ولی قابلیت‌هایی فراتر از webstorage  دارد.

این قابلیت پیچیدگی بیشتری را نسبت به خود webstorage ایجاد می‌کند، ولی فرصت‌های بسیاری را برای ذخیره سازی داده‌هایی با معماری‌های پیچیده‌تر و رابطه‌ها را می‌دهد. با استفاده از IndexedDB داده‌ها به شکل دیتابیس‌های سمت سرور RDMS ذخیره می‌شوند و این قابلیت را دارید که به سمت آن کوئری هایی مشابه بانک‌های اطلاعاتی سمت سرور را ارسال کنید.

در قسمت آتی نحوه کدنویسی آن را فرا خواهیم گرفت.

مطالب
آموزش فایرباگ - #4 - JavaScript Development
در قسمت قبل با توابع خط فرمان آشنا شدیم . در این قسمت با توابع کنسول آشنا خواهیم شد .

فایرباگ یک متغییر عمومی به نام console دارد که به همه‌ی صفحات باز شده در فایرفاکس اضافه می‌کند . این شیء متدهایی دارد که بوسیله آن‌ها می‌توانیم عملیاتی در برنامه مان انجام داده و اطلاعاتی را در کنسول چاپ کنیم .

بعضی از این متدها عملکردی مشابه متدهای خط فرمان ( که در قسمت قبل شرح داده شدند ، ) دارند که از توضیح مجدد آن‌ها اجتناب می‌کنیم .

توابع کنسول - Console API :

توجه : همانند قسمت قبل ، در این قسمت هم برای همراه شدن با تست‌ها ، کد صفحه‌ی زیر را ذخیره کنید و برای اجرای کدها ، آن‌ها را در قسمت خط فرمان ( در تب کنسول ) قرار بدهید و دکمه‌ی Run ( یا Ctrl + Enter ) را بزنید .
<input type="button" onclick="startTrace('Some Text')" value="startTrace" />
<input type="button" onclick="startError()" value="test Error" />

<script type="text/javascript">
    function startTrace(str) {
        return method1(100, 200);
    }
    function method1(arg1, arg2) {
        return method2(arg1 + arg2 + 100);
    }
    function method2(arg1) {
        var var1 = arg1 / 100;
        return method3(var1);
    }
    function method3(arg1) {
        console.trace();
        var total = arg1 * 100;
        return total;
    }

    function testCount() {
        // do something
        console.count("testCount() Calls Count .");
    }

    function startError() {
        testError();
    }

    function testError() {
        var errorObj = new Error();
        errorObj.message = "this is a test error";
        console.exception(errorObj);
    }

    function testFunc() {
        var t = 0;
        for (var i = 0; i < 100; i++) {
            t += i;
        }
    }
</script>
  • console.log(object[,object,...])

    این دستور یک پیغام در کنسول چاپ می‌کند .
    console.log("This is a log message!");
    نتیجه :



    این دستور را می‌توانیم به شکل‌های مختلفی فراخوانی کنیم .
    مثلا :
    console.log(1 , "+" , 2 , "=", (1+2));
    نتیجه :


    در این دستور می‌توانیم از چند حرف جایگزین هم استفاده کنیم .


    مثال :

    console.log("Firebug 1.0 beta was %s in December %i.","released",2006);
    نتیجه :


    عملکرد 3 جایگزین نخست با توجه با مثال قبل مشخص شد . پس به سراغ جایگزین %o و %c می‌رویم .
    اگر در رشته‌ی مورد نظر ، یک شیء ( تابع ، آرایه ، ... ) برای جایگزین %o ارسال کنیم ، در خروجی آن شیء بصورت لینک نمایش داده می‌شود که با کلیک بروی آن ، فایرباگ آن شیء را در تب مناسبش Inspect می‌کند .
    مثال :
    console.log("this is a test functin : %o",testFunc);

    نتیجه :



    و زمانی که بروی لینک testFunc کلیک کنیم :



    یک ترفند : بوسیله جایگزین %o توانستیم به تابع مورد نظر لینک بدهیم . اگر بجای جایگزین %o از %s استفاده کنیم ، می‌توانیم بدنه‌ی تابع را ببینیم :
    console.log("this is a test functin : %s",testFunc);
    نتیجه :




    توسط جایگزین %c هم می‌توانید خروجی را فرمت کنید .

    console.log("%cThis is a Style Formatted Log","color:green;text-decoration:underline;");

    نتیجه :


  • console.debug(object[, object, ...])
  • console.info(object[, object, ...])
  • console.warn(object[, object, ...])
  • console.error(object[, object, ...])

    مشابه با دستور log عمل می‌کنند با این تفاوت که خروجی را با استایل متفاوتی نمایش می‌دهند .
    همچنین هر یک از این دستورات ، توسط دکمه‌های همنام در کنسول قابل فیلتر شدن هستند .



  • console.assert(expression[, object, ...])

    چک می‌کند که عبارت ارسال شده true هست یا نه . اگر true نبود ، پیغام وارد شده را چاپ و یک استثناء ایجاد می‌کند .
    console.assert(1==1,"this is a test error");
    console.assert(1!=1,"this is a test error");

    نتیجه :



  • console.clear()
  • console.dir(object)
  • console.dirxml(node)
  • console.profile([title])
  • console.profileEnd()

  • این توابع معادل توابع همنامشان در خط فرمان هستند که در قسمت قبل با عملکردشان آشنا شدیم .

  • console.trace()

    با این متد می‌توانید پی ببرید که از کجا و توسط چه متدهایی برنامه به قسمت trace رسیده . برای درک بهتر مجددا اسکریپت صفحه‌ی تست این مقاله را بررسی کنید ( جایی که متد trace قرار داده شده است ) .
    اکنون صفحه‌ی تست را باز کنید و بروی دکمه‌ی startTrace کلیک کنید . خروجی ظاهر شده در کنسول را از پایین به بالا بررسی کنید .


    حتما متوجه شدید که متد method3 چگونه در کدهایمان فراخوانی شده است !؟
    ابتدا با کلیک بروی دکمه‌ی startTrace ، متد startTrace اجرا شده و به همین ترتیب متد startTrace متد method1 ، متد method1 هم متد method2 و در نهایت method2 متد method3 را فراخوانی کرده است .
    دستور trace زمانی که در حال بررسی کدهای برنامه نویسان دیگر هستید ، بسیار می‌تواند به شما کمک کند .

  • console.group(object[, object, ...])

    با این دستور می‌توانید لاگ‌های کنسول را بصورت تو در تو گروه بندی کنید .
    console.group("Group1");
    console.log("Log in Group1");
    console.group("Group2");
    console.log("Log in Group2");
    console.group("Group3");
    console.log("Log in Group3");
    نتیجه :



  • console.groupCollapsed(object[, object, ...])

    این دستور معادل دستور قبلی است با این تفاوت که هنگام ایجاد ، گروه را جمع می‌کند .

  • console.groupEnd()

    به آخرین گروه بندی ایجاد شده خاتمه می‌دهد .

  • console.time(name)

    یک تایمر با نام داده شده ایجاد می‌کند . زمانی که نیاز دارید زمان طی شده بین 2 نقطه را اندازه گیری کنید ، این تابع مفید خواهد بود .

  • console.timeEnd(name)

    تایمر همنام را متوقف و زمان طی شده را چاپ می‌کند .
    console.time("TestTime");
    var t = 1;
    for (var i = 0; i < 100000; i++) { t *= (i + t) }
    console.timeEnd("TestTime");
    نتیجه :


  • console.timeStamp()

    توضیحات کامل را از اینجا دریافت کنید .

  • console.count([title])

    تعداد دفعات فراخوانی شدن کدی که این متد در آنجا قرار دارد را چاپ می‌کند .
    البته ظاهرا در ورژن 10.0.1 که بنده با آن کار می‌کنم ، این دستور بی عیب کار نمی‌کند . زیرا بجای آنکه در هربار فراخوانی ، در همان خط تعداد فراخوانی را نمایش بدهد ، فقط اولین لاگ را آپدیت می‌کند .


  • console.exception(error-object[, object, ...])

    یک پیغام خطا را به همراه ردیابی کامل اجرای کدها تا زمان رویداد خطا ( مانند متد trace ) چاپ می‌کند .
    در صفحه‌ی تست این متد را اجرا کنید :
    startError();
    نتیجه :

     توجه کنید که ما برای مشاهده‌ی عملکرد صحیح این دستور ، آن را در تابع testError قرار دادیم و بوسیله تابع startError آن فراخوانی کردیم .

  • console.table(data[, columns])

    بوسیله این دستور می‌توانید مجموعه ای از اطلاعات را بصورت جدول بندی نمایش بدهید .
    این متد از متدهای جدیدی است که در فایرباگ قرار داده شده است .


    برای اطلاعات بیشتر به اینجا مراجعه کنید .

منابع :
مطالب
نحوه استفاده از TransactionFlow در WCF
شش مرحله برای ایجاد WCFTransactions  در WCF 
 مقدمه و هدف:

هدف از مطلب  فوق اجرا نمودن عملیات Insert، Update و غیرو... بوسیله چندین Connection  در یک Transaction  در زمان اجرای سرویسهای WCF  میباشد. برای پیاده سازی و شرح Transaction ، سه پروژه ایجاد می‌نماییم. دو پروژه WCF  سرویس و یک پروژهClient ، هر سه پروژه را در یک Solution  به نام WCFTransaction  اضافه می‌نماییم. در هر دو پروژه WCF  بطور جداگانه Connection  رویDatabase  ایجاد می‌نماییم. سپس سعی می‌کنیم بوسیله Transaction  عملیات Insert  هر دو Service  را کنترل نماییم. بطوریکه اگر یکی از Service ‌ها در زمان عملیات Insert  دچار مشکل شود. دیگری نیز Commit  نگردد. به عبارتی در قدیم نمی‌توانستیم بیش از یک Connection  در یک Transaction  ایجاد نماییم. اما بوسیله Transactionscope ، انجام عملیات Insert، Update و غیرو...  بوسیله چندین Connection   به یکDatabase  بطور همزمان در یک Transaction  فراهم شده است. برای نمایش دادن عملیات Rollback  نیز،به عمد خطایی ایجاد می‌کنیم،تا نحوه Rollback  شدن در Transaction  را مشاهده نماییم.

سعی شده است پیاده سازی و استفاده از  Transaction در شش مرحله انجام شود.

مرحله اول: ایجاد دو پروژه WCFService و یک پروژه Client جهت فراخوانی (Call) کردن سرویسها

در این مرحله همانطور که از قیل نیز توضیح داده شده است، دو پروژه WCF  به نامهای WCFService1  و WCFService2  ایجاد شده است و یک پروژه Client  به نام WCFTransactions  نیز ایجاد می‌کنیم.

مرحله دوم : افزودن   Attribute ی به نام   TransactionFlow به  Interface سرویسها.

در این مرحله در Interface  هریک از سرویس‌ها متد جدیدی به نام UpdateData  اضافه می‌نماییم. که عملیات Insert into  درون Database  را انجام می‌دهد. حال بالای متد UpdateData   از صفت TransactionFlow  استفاده می‌نماییم. تا قابلیت Transaction  برای متد فوق فعال گردد و متد فوق اجازه می‌یابد از Transaction  استفاده نماید.

<ServiceContract()> _
Public Interface IService1

    <OperationContract()> _
    Function GetData(ByVal value As Integer) As String

    <OperationContract()> _
    Function GetDataUsingDataContract(ByVal composite As CompositeType) As CompositeType

    <OperationContract()> _
    <TransactionFlow(TransactionFlowOption.Allowed)> _
     Sub UpdateData()

End Interface

مرحله سوم:

در این مرحله متد UpdateData  را پیاده سازی می‌نماییم. بطوریکه یک Insert Into  ساده در Database  انجام می‌دهیم.و بالای متد فوق نیز کد زیر را می‌افزاییم.

 <OperationBehavior(TransactionScopeRequired:=True)> 

کد متد UpdateData   

   <OperationBehavior(TransactionScopeRequired:=True)> _
    Public Sub UpdateData() Implements IService1.UpdateData
        Dim objConnection As SqlConnection = New SqlConnection(strConnection)
        objConnection.Open()
        Dim objCommand As SqlCommand = New SqlCommand("insert into T(ID,Age) values(10,10)", objConnection)
        objCommand.ExecuteNonQuery()
        objConnection.Close()
End Sub

مرحله دوم و سوم را برای Service دوم نیز تکرار می‌نماییم.

مرحله چهارم:

در این مرحله  TransactionFlow  را در Web.Config  دو سرویس فعال می‌نماییم. تا قابلیت استفاده از  TransactionFlow   برای سرویسها نیز فعال گردد. نحوه فعال نمودن بصورت زیر میباشد:

برای  WCFService1خواهیم داشت:

<bindings>
                <wsHttpBinding>
                                <binding name="TransactionalBind" transactionFlow="true"/>
                </wsHttpBinding>
</bindings>
و در ادامه داریم:
<endpoint address="" binding="wsHttpBinding" 
bindingConfiguration="TransactionalBind" 
contract="WcfService1.IService1">

برای  WCFService2نیز خواهیم داشت:

<bindings>
                <wsHttpBinding>
                                <binding name="TransactionalBind" transactionFlow="true"/>
                </wsHttpBinding>
</bindings>

و در ادامه داریم:

<endpoint address="" binding="wsHttpBinding" 
bindingConfiguration="TransactionalBind" 
contract="WcfService2.IService1">

مرحله پنجم:

در این مرحله دو سرویس فوق را به پروژه  WCFTransactions  اضافه نموده و قطعه کد زیر را درون فرم Load  می‌نویسیم.

Private Sub frmmain_Load(ByVal sender As System.Object, ByVal e As System.EventArgs) Handles MyBase.Load

        Using ts As New TransactionScope(TransactionScopeOption.Required)
            Try
                Dim obj As ServiceReference1.Service1Client = New ServiceReference1.Service1Client()
                obj.UpdateData()
                Dim obj1 As ServiceReference2.Service1Client = New ServiceReference2.Service1Client()
                obj1.UpdateData()
                ts.Complete()

            Catch ex As Exception
                ts.Dispose()
            End Try

        End Using
End Sub


پس از اجرای برنامه دو رکورد در جدول درج خواهد شد.

مرحله ششم:

حال برای RollBack   کردن کل عملیات و مشاهده آنها کافیست در یکی از متدهای UpdateData  یک  Throw Exception  ایجاد نماییم.

سعی می‌کنیم با کمی تغییر در متد UpdateData در WCFService2 ، خطایی ایجاد شود، تا نحوه RollBack را مشاهده نماییم.

Public Sub UpdateData() Implements IService1.UpdateData
        Throw New Exception()
        Dim objConnection As SqlConnection = New SqlConnection(strConnection)
        objConnection.Open()
        Dim objCommand As SqlCommand = New SqlCommand("insert into T(ID,Age) values(101,101)", objConnection)
        objCommand.ExecuteNonQuery()
        objConnection.Close()
End Sub

فقط کد زیر به متد UpdateData اضافه شده است:

Throw New Exception()

و در رویداد Load  فرم نیز پیاده سازی آن بشکل زیر خواهد بود:


Using ts As New TransactionScope(TransactionScopeOption.Required)
            Try
                Dim obj As ServiceReference1.Service1Client = New ServiceReference1.Service1Client()
                obj.UpdateData()
                Throw New Exception("There was Error")
                Dim obj1 As ServiceReference2.Service1Client = New ServiceReference2.Service1Client()
                obj1.UpdateData()
                ts.Complete()

            Catch ex As Exception
                ts.Dispose()
            End Try
 End Using 

وقتی برنامه را اجرا نمایید، مشاهده می‌کنید که هیچ رکوردی دورن دیتابیس درج نشده است.

بسبار مهم: برای اینکه بتوانید بصورت Distibuted  عملیات Transaction  را انجام دهید می‌بایست تنظیماتی را روی سرور که دیتایس و سرویسها و کامپیوتر کلاینت انجام دهید که بصورت زیر می‌باشد:

نحوه تنظیم:

1- سرویسDistribute Transaction Coordinator  را روی هر دو Server‌های WCFService ، Database و کامپیوتر کلاینت، Start می‌نماییم.    

البته در شرایطی که Service‌های WCF و برنامه Client و Database روی یک سیستم باشد، تنظیمات فوق فقط روی همان سیستم انجام می‌شود.

برای دسترسی به قسمت Service ‌های Windows  ابتدا Administrative Tools  و سپس Service   را باز نمایید و روی Start کلیک کنید.

2- در ادامه روی MY Computer کلیک راست نموده و تب MSDTC را انتخاب نمایید:

در ادامه روی Security Configuration  کلیک نمایید. تا فرم زیر نمایش داده شود.


مطمئن شوید که آیتمهای زیر انتخاب شده باشند:

· Network DTC Access

· Allow Remote Clients

· Allow Inbound

· Allow Outbound

· Enable Transaction Internet Protocol(TIP) Transactions 

سپس با OK کردن Service،سرویس بطور خودکار Restart می‌شود.
در ضمن اگر از SQL Server 2000 استفاده می‌نمایید. لازم است تنظیم زیر را انجام دهید.
روی SQL Server Service Manager کلیک نموده و کامبوی Service را Dropdown نمایید و Distribute Transaction Coordinator  را انتخاب کنید. اما برای ورژن‌های بالاتر از SQL Server 2000 نیاز به انتخاب Distribute Transaction Coordinator  نمی‌باشد.
امیدوارم مطلب فوق مفید واقع شود، چنانچه کم و کاستی مشاهده نمودید، اینجانب را از نظرات خود بهره مند سازید.
منبع:
نظرات مطالب
انجام کارهای زمانبندی شده در برنامه‌های ASP.NET توسط DNT Scheduler
سلام
من برای این سری کار‌ها از ویندوز سرویس استفاده می‌کنم. مثلا ویندوز سرویس من از ساعت 8 صبح شروع به کار می‌کنه و رویدادهایی مثل سالروز تولد رو با استفاده از پیامک به کاربران پیام تبریک ارسال می‌کنه.
مهمترین عاملی که باعث شد من از ویندوز سرویس استفاده کنم اجرای مداوم وهمیشگی بدون ارسال درخواست به وب سایت من بود. ولی فکر می‌کنم این کتابخانه شما هم مثل ویندوز سرویس عمل می‌کنه و خودش همیشه در حال اجراست.
حالا به نظرتون آیا از ویندوز سرویس استفاده کنم بهتره و یا اینکه از این کتابخانه استفاده کنم؟
ممنون
اشتراک‌ها
تبدیل لیست های معمولی به ساختارهای درختی

تا به امروز به شخصه راه حلی برای برطرف کردن مشکل مربوط به استفاده از ویومدل‌ها برای عملیات Projection در هنگام استفاده از مدل‌های خود ارجاع دهنده در EF پیدا نکردم لذا تبدیل لیست‌های ساده به ساختار درختی بدون استفاده از امکان توکار EF ، شاید انتخاب بعدی باشد.

تبدیل لیست های معمولی به ساختارهای درختی
مطالب
ابزارهای مهاجرت به OLTP درون حافظه‌ای در SQL Server 2014
در SQL Server 2014، به Management studio آن ابزارهای جدیدی اضافه شده‌اند تا کار تبدیل و مهاجرت جداول معمولی، به جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه را ساده‌تر کنند. برای مثال امکان جدیدی به نام Transaction performance collector جهت بررسی کارآیی تراکنش‌های جداول و یا رویه‌های ذخیره شده در محیط کاری جاری، طراحی شده‌است. پس از آن، این اطلاعات را آنالیز کرده و بر اساس میزان استفاده از آن‌ها، توصیه‌هایی را در مورد مهاجرت یا عدم نیاز به مهاجرت به سیستم جدید OLTP درون حافظه‌ای ارائه می‌دهد. در ادامه این ابزارهای جدید را بررسی خواهیم کرد.


ابزار Memory Optimization Advisor

Memory Optimization Advisor یک Wizard مانند است که از آن برای گرفتن مشاوره در مورد تبدیل جداول موجود مبتنی بر دیسک سخت، به نمونه‌های بهینه سازی شده برای حافظه می‌توان استفاده کرد. کار آن بررسی ساختار جداولی است که قصد مهاجرت آن‌ها را دارید. برای مثال همانطور که پیشتر نیز عنوان شد، جداول بهینه سازی شده برای حافظه محدودیت‌هایی دارند؛ مثلا نباید کلید خارجی داشته باشند. این Wizard یک چنین مواردی را آنالیز کرده و گزارشی را ارائه می‌دهد. پس از اینکه مراحل آن‌را به پایان رساندید و مشکلاتی را که گزارش می‌دهد، برطرف نمودید، کد تبدیل جدول را نیز به صورت خودکار تولید می‌کند.
برای دسترسی به آن، فقط کافی است بر روی نام جدول خود کلیک راست کرده و گزینه‌ی memory optimization advisor را انتخاب کنید.


در دو قسمت اول این Wizard، کار بررسی ساختار جدول در حال مهاجرت صورت می‌گیرد. اگر نوع داده‌ای در آن پشتیبانی نشود یا قیود ویژه‌ای در آن تعریف شده باشند، گزارشی را جهت رفع، دریافت خواهید کرد. پس از رفع آن، به صفحه‌ی گزینه‌های مهاجرت می‌رسیم:


همانطور که ملاحظه می‌کنید، گروه فایل ایجاد شده در قسمت قبل، به صورت خودکار انتخاب شده‌است.
در ادامه می‌توان نام دیگری را برای جدول مبتنی بر دیسک وارد کرد. در اینجا به صورت خودکار کلمه‌ی old به آخر نام جدول اضافه شده‌است. در حین تولید جدول جدید بهینه سازی شده‌ی بر اساس ساختار جدول فعلی، این جدول قدیمی به صورت خودکار تغییر نام خواهد یافت و کلیه اطلاعات آن حفظ می‌شود.
همچنین تخمینی را نیز از مقدار حافظه‌ی مورد نیاز برای نگهداری این جدول جدید درون حافظه‌ای نیز ارائه می‌دهد. در این مثال چون رکوردی در جدول انتخابی وجود نداشته‌است، تخمین آن صفر است. عدد ارائه شده توسط آن بسیار مهم است و باید به همین میزان برای سیستم خود حافظه تهیه نمائید و یا از حافظه‌ی موجود استفاده کنید.
در پایین صفحه می‌توان انتخاب کرد که آیا داده‌های جدول فعلی، به جدول درون حافظه‌ای انتقال یابند یا خیر. به علاوه نوع ماندگاری اطلاعات آن نیز قابل تنظیم است. اگر گزینه‌ی آخر را انتخاب کنید به معنای حالت SCHEMA_ONLY است. حالت پیش فرض آن SCHEMA_AND_DATA می‌باشد که در قسمت‌های قبل بیشتر در مورد آن بحث شد.

در دو صفحه‌ی بعد، کار انتخاب hash index و range index انجام می‌شود:


در اینجا hash index بر روی فیلد ID تولید شده‌است، به همراه تعیین bucket count آن و در صفحه‌ی بعدی range index بر روی فیلد تاریخ تعریف گردیده‌است:


در آخر می‌توان با کلیک بر روی دکمه‌ی Script، صرفا دستورات T-SQL تغییر ساختار جدول را دریافت کرد و یا با کلیک بر روی دکمه‌ی migrate به صورت خودکار کلیه موارد تنظیم شده را اجرا نمود.


خلاصه‌ی این مراحل که توسط دکمه‌ی Script آن تولید می‌شود، به صورت زیر است:
USE [testdb2]
GO

EXEC dbo.sp_rename @objname = N'[dbo].[tblNormal]', @newname = N'tblNormal_old', @objtype = N'OBJECT'
GO

USE [testdb2]
GO

SET ANSI_NULLS ON
GO

CREATE TABLE [dbo].[tblNormal]
(
[CustomerID] [int] NOT NULL,
[Name] [nvarchar](250) COLLATE Persian_100_CI_AI NOT NULL,
[CustomerSince] [datetime] NOT NULL,

INDEX [ICustomerSince] NONCLUSTERED 
(
[CustomerSince] ASC
),
CONSTRAINT [tblNormal_primaryKey] PRIMARY KEY NONCLUSTERED HASH 
(
[CustomerID]
)WITH ( BUCKET_COUNT = 131072)
)WITH ( MEMORY_OPTIMIZED = ON , DURABILITY = SCHEMA_AND_DATA )

GO

INSERT INTO [testdb2].[dbo].[tblNormal] ([CustomerID], [Name], [CustomerSince]) SELECT [CustomerID], [Name], [CustomerSince] FROM [testdb2].[dbo].[tblNormal_old] 

GO
که در آن ابتدا کار تغییر نام جدول قبلی صورت می‌گیرد. سپس یک جدول جدید با ویژگی MEMORY_OPTIMIZED = ON را ایجاد می‌کند. در ساختار این جدول، hash index و range index تعریف شده، قابل مشاهده هستند. در آخر نیز کلیه اطلاعات جدول قدیمی را به جدول جدید منتقل می‌کند.

علاوه بر memory optimization advisor مخصوص جداول، ابزار دیگری نیز به نام Native compilation advisor برای آنالیز رویه‌های ذخیره شده تهیه شده‌است:



آیا سیستم فعلی ما واقعا نیازی به ارتقاء به جداول درون حافظه‌ای دارد؟

تا اینجا در مورد نحوه‌ی ایجاد جداول درون حافظه‌ای و یا نحوه‌ی تبدیل جداول موجود را به ساختار جدید بررسی کردیم. ولی آیا واقعا یک چنین تغییراتی برای ما سودمند هستند؟ برای پاسخ دادن به این سؤال ابزاری به نام AMR به management studio 2014 اضافه شده‌است (Analyze, Migrate, Report). کار آن تحت نظر قرار دادن جداول و رویه‌های ذخیره شده‌ی بانک اطلاعاتی است و سپس بر اساس بار سیستم، تعداد درخواست‌های همزمان و میزان استفاده از جداول و تراکنش‌های مرتبط با آن‌ها، گزارشی را ارائه می‌دهد. بر این اساس بهتر می‌توان تصمیم گرفت که کدام جداول بهتر است به جداول درون حافظه‌ای تبدیل شوند.
برای تنظیم آن باید مراحل ذیل طی شوند:
در Management Studio، به برگه‌ی Object Explorer آن مراجعه کنید. سپس پوشه‌ی Management آن‌را یافته و بر روی گزینه‌ی Data Collection کلیک راست نمائید:


در اینجا گزینه‌ی Configure Management Data Warehouse را انتخاب نمائید. در صفحه‌ی باز شده، ابتدا بانک اطلاعاتی مدنظر را انتخاب نمائید. همچنین بهتر است بر روی دکمه‌ی new کلیک کرده و یک بانک اطلاعاتی جدید را برای آن ایجاد نمائید، تا دچار تداخل اطلاعاتی و ساختاری نگردد:


در ادامه نام کاربری را که قرار است کار مدیریت ثبت و جمع آوری اطلاعات را انجام دهد، به همراه نقش‌های آن انتخاب نمائید:


و در آخر در صفحه‌ی بعدی بر روی دکمه‌ی Finish کلیک کنید.

پس از ایجاد و انتخاب بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse، نوبت به تنظیم گزینه‌های جمع آوری اطلاعات است:


در اینجا ابتدا سرور جاری را انتخاب کنید. پس از آن به صورت خودکار در لیست بانک‌های اطلاعاتی قابل انتخاب، تنها همان بانک اطلاعاتی جدیدی را که برای مرحله‌ی قبل ایجاد کردیم، می‌توان مشاهده کرد.


در صفحه‌ی بعد، گزینه‌ی «Transaction Performance Collection Sets» را انتخاب نمائید که دقیقا گزینه‌ی مدنظر ما جهت یافتن آماری از وضعیت تراکنش‌های سیستم است.
در ادامه بر روی گزینه‌های next و finish کلیک کنید تا کار تنظیمات به پایان برسد.

اکنون اگر به لیست وظایف تعریف شده در SQL Server agent مراجعه کنید، می‌توانید، وظایف مرتبط با جمع آوری داده‌ها را نیز مشاهده نمائید:


وظایف Stored Procedure Usage Analysis هر نیم ساعت یکبار و وظایف Table Usage Analysis هر 15 دقیقه یکبار اجرا می‌شوند. البته امکان اجرای دستی این وظایف نیز مانند سایر وظایف SQL Server وجود دارند.

همچنین در پوشه‌ی management، گزینه‌ی Data collection نیز دو زیر شاخه اضافه شده‌اند که نمایانگر آنالیز میزان مصرف جداول و رویه‌های ذخیره شده می‌باشند:


پس از این کارها باید مدتی صبر کنید (مثلا یک ساعت) تا سیستم به صورت معمول کارهای متداول خودش را انجام دهد. پس از آن می‌توان به گزارشات AMR مراجعه کرد.


برای اینکار بر روی بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse که در ابتدای عملیات ایجاد شد، کلیک راست نمائید و سپس مراحل ذیل را طی کنید:
Reports > Management Data Warehouse > Transaction Performance Analysis Overview


در گزارش ایجاد شده، ذیل گزینه‌ی usage analysis لینک‌هایی وجود دارند که با مراجعه به آن‌ها، چارت‌هایی از میزان مصرف بانک‌های اطلاعاتی مختلف سیستم ارائه می‌شود. اگر پیام No data available را مشاهده کردید، یعنی هنوز باید مقداری صبر کنید تا کار جمع آوری اطلاعات به پایان برسد.
در این چارت‌ها بانک‌های اطلاعاتی که در سمت راست، بالای تصویر قرار می‌گیرند، انتخاب مناسبی برای تبدیل به بانک‌های اطلاعاتی درون حافظه‌ای هستند. محور افقی آن از چپ به راست بیانگر میزان کاهش سختی انتقال یک جدول به جدول درون حافظه‌ای است (با درنظر گرفتن تمام مسایلی که باید تغییر کنند یا نوع‌های داده‌ای که باید اصلاح شوند) و محور عمودی آن نمایانگر میزان بالا رفتن پاسخ دهی سیستم در جهت انجام کار بیشتر است.


هر زمان هم که کار تصمیم‌گیری شما به پایان رسید، می‌توانید بر روی گزینه‌ی Data collection کلیک راست کرده و آن‌را غیرفعال نمائید.

 
برای مطالعه بیشتر

SQL Server 2014 Field Benchmarking In-Memory OLTP and Buffer Pool Extension Features 
New AMR Tool: Simplifying the Migration to In-Memory OLTP
A Tour of the Hekaton AMR Tool
SQL Server 2014 Memory Optimization Advisor
Getting started with the AMR tool for migration to SQL Server In-memory OLTP Tables
How to Use Microsoft's AMR Tool
SQL Server 2014's Analysis, Migrate, and Report Tool
پروژه‌ها
بات تلگرامی پیدا کردن افردا در شعاع 10 کیلومتری
با توجه به بات‌های موجود در زمینه چت و  جستجو افراد تصمیم گرفتم پروژه مهندسی نرم افزاری خود را شبیه بات‌های موجود بعلاوه امکانات اضافه‌تر و ایده‌ای جدید بنویسم.
GoogleMapBot تنها یک بات تلگرامی نمیباشد. شما با دانلود سورس کد پروژه میتوانید دستگاه گوشی خودتان را وصل کنید و از همان سرویس استفاده کنید.
همانطور که از نام بات مشخص میباشد Googlemap بخش مهمی در این پروژه ایفا میکند.
کاربران آنلاین بات به محض لاگین شدن در بات، عکس پروفایل و مکان فعلی خود و سایر کاربران را میتوانند به صورت آنی بر روی صفحه html مشاهده نمایند.
سمت سرور پروژه با Web Api  و کلاینت آن با جی‌کوئری ایجکس پیاده سازی شده است. همچین با استفاده ازSignalR کاربران را هنگام ورود و خروج بر روی گوگل مپ به صورت آنی مشخص کرده‌ایم.
از امکانات آن میتوان به موارد زیر اشاره کرد
  • چت روم: هر منطقه دارای یک چت روم میباشد که بدون تداخل با همدیگر میتوانند کار خود را انجام دهند.
  • وب سایت: بات داری وبسایت میباشد که در بات میتوان با کلیک بر دکمه آن وارد وبسایت شد و درون وب میتوان نظرات خود را برای ادمین فرستاد.
  • ذخیره شدن  اطلاعات کاربران: تمام چت‌ها، عکس‌ها و حتی مکان‌های کاربر در بانک ذخیره میشود.
  • قابلیت آپدیت:  هنگام آپدیت برنامه، کاربران کاملا مدیریت شده و تداخلی در برنامه ایجاد نخواهد شد و پیغامی به تمام کاربران فرستاده میشود.
  • زمان بندی کاربران:  امکانی که در هیچ کدام از بات‌های دیگر موجود نیست، مدیریت کاربران آنلاین  میباشد. GooglemapBot با استفاده از  الگوریتمی که برای آن طراحی شده است، میتواند بعد از زمان مشخصی در صورتیکه کاربر فعالیت نداشته باشد، او را از بات خارج کند. 
  • نمایش افراد آنلاین: یکی دیگر از قابلیت‌های بات، امکان نمایش کاربران بر روی نقشه میباشد. هر کاربری بعد از ورود و خروج به صورت آنی با عکس پروفایلش بر روی نقشه نمایش داده میشود.
  •  محاسبه دقیق فاصله: هنگام ورود به بات، فاصله دقیق کاربر تا تهران محاسبه شده و نمایش داده میشود.
  • پنل مدیریت: داخل بات مدیر با وارد کردن پسورد خود شاهد پنل مدیریتی خواهد بود و با خروج پنل بات نمایش داده میشود.
امکانات بالا جزو سرویس‌هایی بودند که در بات‌های مشابهی که مشاهده کردم، وجود نداشتند و از  ذکر امکانات مشابه خوداری کردم. شما میتوانید سورس آن را دانلود کنید و آن را به شیوه دلخواه خود طراحی کنید. 
تصاویر برنامه


توجه کنید برای راه اندازی بات میتوانید از این لینک استفاده کنید.