نظرات مطالب
ارتقاء از WinForms به WPF
"از پرسه زدن در فوروم‌های وارز جهت یافتن فلان کامپوننت خاص برای زیباسازی ظاهر برنامه‌های خود خسته شده‌اید"

آیا فقط برای این ویژگی می توان ریسک مهاجرت به wpf را قبول کرد ؟
نظرات مطالب
مروری بر کاربرد DoEvents
راه اصولی همان استفاده از ترد است. در wpf یک سری نکته ریز در این مورد هست که در مقاله زیر به آن اشاره شده است:
http://ascendedguard.com/2007/11/proper-multi-threading-in-wpf.html
مطالب
ارتقاء از WinForms به WPF

اگر مدت‌ها کارتان برنامه نویسی WinForms بوده و اکنون احساس کرده‌اید که دیگر WinForms آنچنان توسعه و بسط نخواهد یافت و اکنون WPF تبدیل به انتخاب اصلی شرکت‌های بزرگ شده است و همچنین از پرسه زدن در فوروم‌های وارز جهت یافتن فلان کامپوننت خاص برای زیباسازی ظاهر برنامه‌های خود خسته شده‌اید و نیاز به معادل بهتری که اساسا در جهت حذف این بازار سیاه تهیه شده است، احساس می‌کنید، بهترین گزینه‌ی موجود WPF خواهد بود که با کمی دقت، می‌توان پروژه‌های آن‌را تبدیل به پروژه‌های وب نیز نمود. مطلب 54 صفحه‌ای ذیل، خلاصه‌ی کاربردی سریعی را جهت ارتقاء برنامه نویس‌های WinForms به WPF ارائه می‌دهد:


ماخذ
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
خطای data binding
پیشنهاد من این است که یکبار مراحل مقاله زیر را به صورت مستقل (در یک پروژه جدید) طی کنید. بعد بررسی کنید که آیا بر روی سیستم شما قابل استفاده و اجرا است یا خیر. پروژه فوق هم به همین روال تهیه شده.
«استفاده از کنترل‌های Active-X در WPF»
بازخوردهای پروژه‌ها
آموزش WPF
سلام و خسته نباشید با توجه به توسعه نرم افزارهای تحت ویندوز توسط WPF از شما خواهشمندم مطالبی را در زمینه آموزش آن به سایت اضافه نمایید. با تشکر
مطالب
چگونگی استفاده از افزونه Isotope در AngularJS

حتما تا به حال در وب سایت‌های زیادی قسمت هایی را دیده اید که چیدمان عناصر آن به شکل زیر است:

این گونه چیدمان را حتما در منوی Start ویندوز 8 بار‌ها دیده‌اید! عناصر تشکیل دهنده‌ی این شکل از چیدمان، می‌توانند یک سری عکس باشند که تشکیل یک گالری عکس را داده‌اند و یا یک سری div که محتوای پست‌های یک وبلاگ را در خود جای داده‌اند. چیزی که این شکل از چیدمان عناصر را نسبت به چیدمان‌های معمول متمایز می‌کند این است که طول و عرض هر یک از این عناصر با یکدیگر متفاوت است و هدف از این گونه چیدمان آن است که این عناصر در فضایی که به آن‌ها اختصاص داده شده است، به صورت بهینه قرار گیرند تا کمترین فضا هدر رود.

برای اعمال این شکل از چیدمان در دنیای وب افزونه‌های زیادی بر فراز کتاب خانه‌ی jQuery تدارک دیده شده است که از جمله مطرح‌ترین آن‌ها می‌توان به افزونه های Isotope ، Masonry و Gridster  اشاره کرد.

افزونه‌ی Isotope مزایایی را برای من در پی داشت و این افزونه را برای انجام کارهای خود، مناسب دیدم. نکته‌ی مهم اینجا است که هدف من بررسی Isotope نیست، چرا که اگر به وب سایت آن مراجعه کنید، با کوهی از مستندات مواجه می‌شوید که چگونه از آن در وب سایت‌های معمولی استفاده کنید.

در این مقاله قصد من این است که نشان دهم چگونه از افزونه‌ی Isotope در AngularJS استفاده کنیم؛ چگونه چیدمان آن را راست به چپ کنیم و چگونه آن را با محیط‌های واکنش گرا (Responsive) سازگار کنیم.

فرض کنید در یک وب سایت قصد داریم اطلاعات یک سری مطلب خبری را از سرور، به فرمت JSON دریافت کرده و نمایش دهیم. در AngularJS شیوه‌ی کار بدین صورت است که اطلاعاتی که به فرمت JSON هستند را با استفاده از directive ایی به نام ng-repeat پیمایش کرده و آن‌ها را نمایش دهیم.  حال اگر بخواهیم چیدمان مطالب را با استفاده از Isotope تغییر دهیم، می‌بینیم که هیچ چیزی نمایش داده نمی‌شود. دلیل آن بر می‌گردد به مراحل کامپایل کردن AngularJS و نامشخص بودن زمان اعمال چیدمان Isotope به عناصر است.

در AngularJS هنگامیکه با دستکاری DOM سر و کار پیدا می‌کنیم، معمولا باید به سراغ Directive‌ها رفت و یک Directive سفارشی برای کار با Isotope تعریف کرد تا با مکانیزم‌های Angular سازگار باشد. خوشبختانه Directive Isotope برای Angular موجود می‌باشد. نکته‌ی مهم این است که این Directive برای نگارش 1 افزونه‌ی Isotope نوشته شده است. البته با نگارش 2 هم کار می‌کند که من برای انجام کار خود نسخه‌ی 1 را ترجیح دادم استفاده کنم.

نکته‌ی بعدی که باید رعایت شود این است که چیدمان عناصر باید از راست به چپ شوند. خوشبختانه این کار در نسخه‌ی 1 Isotope با تغییر کوچکی در سورس Isotope و تغییر یک تابع انجام میشود. گویا نسخه‌ی دوم امکان پیش فرضی را برای این کار دارد، اما نتوانستم آن را به خوبی پیاده سازی کنم و به همین دلیل ترجیح دادم از همان نسخه‌ی اول استفاده کنم.

برای اینکه در هنگام جابه جا شدن عناصر، انیمیشن‌ها نیز از راست به چپ انجام شوند، باید css‌های زیر را نیز اعمال نمود:

.isotope .isotope-item {
  -webkit-transition-property: right, top, -webkit-transform, opacity;
     -moz-transition-property: right, top, -moz-transform, opacity;
      -ms-transition-property: right, top, -ms-transform, opacity;
       -o-transition-property: right, top, -o-transform, opacity;
          transition-property: right, top, transform, opacity;
}

Responsive بودن این عناصر مسئله‌ی دیگری است که باید حل گردد. امروزه اکثر فریم ورک‌های مطرح css، واکنشگرا نیز هستند و برای پشتیبانی از سایز‌های متفاوت صفحه نمایش، تدابیری در نظر گرفته‌اند. اساس کار واکنش گرا بودن این فریم ورک‌ها در تعیین ابعاد عناصر، بیان ابعاد به صورت درصدی است. مثلا فلان عرض div برابر 50% باشد بدین معناست که همیشه عرض این div نصف عرض عنصر والد آن باشد.

متاسفانه Isotope میانه‌ی چندانی با این ابعاد درصدی ندارد و باید عرض عناصر به صورت دقیق و بر حسب پیکسل بیان شود. البته نسخه‌ی جدید آن و یا حتی پلاگین هایی برای کار با ابعاد درصدی نیز تدارک دیده شده است که به شخصه به نتیجه‌ی با کیفیتی نرسیدم.

  برای حل این مشکل می‌توان از امکانات CSS به مانند دستورات زیر استفاده کرد: 
@media (min-width: 768px) and (max-width: 980px) {
    .card {
        width: 320px;
    }
}

@media (min-width: 980px) and (max-width: 1200px) {
    .card {
        width: 260px;
    }
}

@media (min-width: 1200px) {
    .card {
        width: 340px;
    }
}
بدین صورت می‌توان در ابعاد مختلف نمایشگر تعیین کرد که عرض عناصر ما چقدر باشد.
اکنون یک گالری عکس را در نظر بگیرید که در زیر هر عکس توضیحی نیز نوشته شده است و ساختار HTML آن به این صورت است که داخل هر div عکسی نیز موجود است. اگر به شیوه‌ی ذکر شده عمل کنید با یک اشکال مواجه می‌شوید و عناصر روی هم قرار گرفته و اصطلاحا overlapping اتفاق می‌افتد. دلیل این امر این است که لود شدن عکس‌ها عملی زمان گیر است و Isotope قبل از این که عکس لود شود، سایز آن عنصر را محاسبه کرده که در حقیقت این سایز بدون احتساب سایز عکس است و ابعاد واقعی عنصر ما نیست؛ در نتیجه وقتی عکس لود می‌شود آن div فضای بیشتری احتیاج دارد و به همین دلیل به زیر div‌های دیگر می‌رود.
برای حل این مشکل باید به این صورت عمل کرد که وقتی عکس‌ها کامل لود شدند، Isotope وارد عمل شده و سایز عناصر را به دست آورده و آن‌ها را بچیند. برای این کار معمولا از افزونه‌ی  imagesLoaded استفاده می‌کنند که با کمک این افزونه می‌توان مشخص کرد که وقتی تمام عکس‌های موجود در فلان div کامل لود شدند، Isotope وارد عمل شده و عناصر را چیدمان کند.
البته بدون استفاده از افزونه‌ی imagesLoaded و به کمک امکانات AngularJS و تعریف یک Directive سفارشی می‌توان زمان لود شدن عکس‌ها را کنترل کرد.
app.directive('imageOnload', function () {
            return {
                restrict: 'A',
                link: function (scope, element, attrs) {
                    element.bind('load', function () {
                        scope.$emit('iso-method', { name: 'reLayout', params: null }); // call reLayout isotope methode prevent overlaaping the items
                    });
                }
            };
        });
کار این directive این است که به ازای بارگذاری هر عکس، متد reLayout را از Isotope، فراخوانی می‌کند. از این جهت فراخوانی reLayout به ازای لود شدن هر عکس بهتر است که لود شدن تمامی عکس‌ها ممکن است مدت زمان زیادی طول بکشد و کاربر برای مدتی با یک ساختار بهم ریخته مواجه شود.
    
اگر در نمونه کدی که قرار داده‌ام، به انتهای کدهای کنترلر ListController دقت کنید، برای رویداد resize شی window، تابعی تعریف شده است تا به هنگام تغییر سایز صفحه فراخوانی شود. در این رویداد هر بار که سایز پنجره تغییر کرد، پس از یک ثانیه تابع reLayout  افزونه‌ی Isotope را فراخوانی می‌کنیم تا مجددا المنت‌های صفحه چیده شوند. البته ضرورتی وجود نداشته ولی در بعضی مواقع عناصر خوب چیده نمی‌شدند که با فراخوانی reLayout از چیدمان صحیح عناصر مطابق با سایز جدید صفحه اطمینان حاصل پیدا می‌کنیم. دلیل یک ثانیه تاخیر این است که اگر به ساز و کار تعاریف متد‌ها در directive Isotope دقت کنید، از سرویس timeout$  به وفور استفاده شده است. ظاهرا اگر برای فراخوانی reLayout زودتر عمل کنیم با فراخوانی هایی این متد در ساختار خودش تداخل پیدا می‌کند.
$(window).resize(function () {
                $timeout(function myfunction() {
                    $scope.$broadcast('iso-method', { name: 'reLayout', params: null }); // call reLayout isotope methode prevent overlaaping the items
                },1000);
                
            });
   
در نهایت تمامی نکات گفته شده را به صورت یک نمونه کد آماده کردم:
   

نظرات نظرسنجی‌ها
در ASP.NET MVC آیا ViewModel همان DTO است؟
اگر با MVVM آشنایی داشته باشید حتماً متوجه شباهت زیاد ViewModel با DTO شده اید.
البته می‌دانیم که ViewModel در WPF شامل رفتار اشیاء هم می‌تواند باشد اما DTO به هیچ عنوان دربرگیرنده رفتار اشیاء نیست.
به نظرم DTO بیشتر از اینکه به ViewModel شبیه باشد به Model در MVVM شبیه است.
Model در MVVM را می‌تواند معادلی برای ViewModel در MVC قرار داد و ViewModel در MVVM را می‌توان شبیه Controller در MVC در نظر گرفت.
به نظر من تفاوتی که DTO با ViewModel دارد این است =>
کلاس StudentService نیاز به اطلاعات موجودیت Teacher از جمله نام و شماره شناسنامه دارد . در نتیجه باید متدی در TeacherService فراهم شود که این اطلاعات را تامین کند :

public class TeacherService
{
     internal  IEnumerable<TeacherDto> GetTeachers ()
      {
           return ...
      }
}

چون متد بالا قرار نیست اطلاعاتی را به لایه‌ی نمایش پاس دهد و اطلاعات مستقیما در یک متد سرویس استفاده می‌شود خروجی آن Dto تعیین شده.
به نظر من این قواعد وحی منزل نیست ، به عنوان مثال شاید شخصی در طراحی خود از DTO‌ها به عنوان اعضای ViewModel‌ها استفاده کند یا DTO را به Presentation layer برگرداند و آن را به ViewModel نگاشت کند.
اما در نهایت پاسخ من به این نظرسنجی گزینه‌ی خیر است.
اشتراک‌ها
چطور کارهامون رو به صورت Async انجام بدیم با استفاده از Channel و HostedService

چطور کارهامون رو به صورت Async انجام بدیم با استفاده از Channel و HostedService

I hope you are satisfied with this tutorial. In these two articles, we tried to tell you the ways in which we can do things with maximum efficiency in full Async, without worrying about the completion of the Request and the Disposal of our service. These have always been among the concerns of various programmers. And always using inefficient methods such as not leaving the word await 

چطور کارهامون رو به صورت Async انجام بدیم با استفاده از Channel و HostedService