نظرات مطالب
اعتبارسنجی مبتنی بر کوکی‌ها در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity
مشکلی در پیاده سازی BlazorServerCookieAuthentication  پیدا کرده ام.
برای اینکه بتوانم در سرویسی از برنامه که اطلاعات کاربری لاگ می‌شود به آی دی کاربر دسترسی داشته باشم از کد زیر استفاده کردم که قبلا در SO راهنمایی کرده بودید بنده را. 
using System.Security.Claims;
using Microsoft.AspNetCore.Components.Authorization;
using Microsoft.AspNetCore.Components.Server;

namespace BlazorServerTestDynamicAccess.Services;

public class CustomAuthenticationStateProvider : RevalidatingServerAuthenticationStateProvider
{
    private readonly IServiceScopeFactory _scopeFactory;

    public CustomAuthenticationStateProvider(ILoggerFactory loggerFactory, IServiceScopeFactory scopeFactory)
        : base(loggerFactory) =>
        _scopeFactory = scopeFactory ?? throw new ArgumentNullException(nameof(scopeFactory));

    protected override TimeSpan RevalidationInterval { get; } = TimeSpan.FromMinutes(30);

    protected override async Task<bool> ValidateAuthenticationStateAsync(
        AuthenticationState authenticationState, CancellationToken cancellationToken)
    {
        // Get the user from a new scope to ensure it fetches fresh data
        var scope = _scopeFactory.CreateScope();
        try
        {
            var userManager = scope.ServiceProvider.GetRequiredService<IUsersService>();
            return await ValidateUserAsync(userManager, authenticationState?.User);
        }
        finally
        {
            if (scope is IAsyncDisposable asyncDisposable)
            {
                await asyncDisposable.DisposeAsync();
            }
            else
            {
                scope.Dispose();
            }
        }
    }

    private async Task<bool> ValidateUserAsync(IUsersService userManager, ClaimsPrincipal? principal)
    {
        if (principal is null)
        {
            return false;
        }

        var userIdString = principal.FindFirst(ClaimTypes.UserData)?.Value;
        if (!int.TryParse(userIdString, out var userId))
        {
            return false;
        }

        var user = await userManager.FindUserAsync(userId);
        return user is not null;
    }
}
حال مشکل اینجاست که اگر CustomAuthenticationStateProvider را به صورت AddSingleton ثبت کنم با این مشکل روبرو می‌شوم. اگر هم که به صورت AddScoped ثبت کنم با مشکل دیگری روبرو می‌شوم. اگر ممکن است لطفا راهنمایی فرمایید.
مطالب
دیباگ سرویس‌های ویندوز
یکی از سخت‌ترین چالش‌های تهیه سرویس‌های ویندوز، دیباگ آن‌ها است. برای تست و دیباگ کد‌ها در ویندوز سرویس‌ها، راهکارها و ابزارهای متفاوتی ارائه شده‌اند که در این مقاله قصد دارم یکی از آن‌ها را معرفی کنم.

برای تست کدها در ویندوز سرویس، اولین راه پیشنهادی همیشه این بوده که سرویس را موقتا به Console Application تبدیل کنیم و با تهیه یک متد در سرویس و فراخوانی آن در متد Main برنامه کنسولی، بتوانیم به دیباگ برنامه بپردازیم. مثال: 
تغییرات مورد نیاز در سرویس : 
 public Service1(string[] args)
        {
            this.args = args;
        }

        internal void TestStartupAndStop(string[] args)
        {
            this.OnStart(args);
            Console.ReadLine();
            this.OnStop();
        }
        protected override void OnStart(string[] args)
        {
            Console.WriteLine("Service Started");
            //Do Somthing
        }
تغییرات مورد نیاز در متد Main : 
static void Main(string[] args)
        {
            if (Environment.UserInteractive)
            {
                Service1 service1 = new Service1(args);
                service1.TestStartupAndStop(args);
            }
            else
            {
                // Put the body of your old Main method here.
                ServiceBase[] ServicesToRun;
                ServicesToRun = new ServiceBase[]
                {
                new Service1()
                };
                ServiceBase.Run(ServicesToRun);
            }
        }
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این روش برای دیباگ، میتوانید به این لینک مراجعه نمایید.
این راه حل کلی، عموما جوابگوی نیازها هست و تست و دیباگ را میتوانیم از همین طریق انجام دهیم. اما مشکلات زیادی هم دارد. به طور مثال یکی از مشکلات هنگام استفاده از این راه حل، تفاوت دسترسی‌ها و کاربر اجرا کننده برنامه، در حالت کنسول و سرویس ویندوز است. به همین دلیل بسیار با این مشکل مواجه خواهید شد که هنگام دیباگ مشکلی وجود نداشته ولی بعد از نصب سرویس، برنامه بدرستی کار نکند. به طور مثال وقتی شما سرویس را به صورت Network Service ویا Local System نصب کنید، دسترسی برنامه به کلیدهای رجیستری , فایل سیستم و Environment تغییر میکند. در نتیجه اگر مانند روشی که در بالا ذکر شد دیباگ را انجام دهید، نمیتوانید مشکلات را شناسایی و رفع کنید. همینطور روش قبلی صرفا برای دیباگ نیازمند تغییر در سورس کد اصلی برنامه است که خود میتواند مشکلات یا محدودیت‌هایی را هنگام کار به صورت تیمی ایجاد کند.

برای دیباگ سرویس نصب شده چه باید کرد ؟
در این مطلب نمیخواهم وارد جزئیات نحوه نصب ویندوز سرویس‌ها شوم؛ چراکه خودش مبحث گسترده‌ایست. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه‌ی نصب سرویس‌ها میتوانید به این لینک مراجعه نمایید.
برای اینکه بعد از نصب سرویس بتوانیم به دیباگ آن بپردازیم، مراحل زیر را طی کنید.
1- اول در ابتدای متد OnStart سرویس، تکه کد زیر را وارد نمایید و یک BreakPoint کنارش قرار دهید:
System.Diagnostics.Debugger.Launch(); // Start Debugger
البته پیشنهاد میکنم که این بخش را به صورت زیر وارد کنید تا فقط درصورتیکه سرویس شما در حالت Debug ساخته شده باشد، اجرا شود.
#if DEBUG
      System.Diagnostics.Debugger.Launch(); // Start Debugger
#endif
2- سرویس را با استفاده از installutil نصب کرده و استارت نمایید.
هنگام استارت سرویس، پنجره زیر نمایان میشود.


درصورتی که Yes را انتخاب نمایید، میتوانید در یک Solution جدید به دیباگ برنامه بپردازید و دیباگر به صورت خودکار کدهای مورد نیاز را برای شروع کار، برای شما بارگذاری خواهد کرد. اما در پروژه‌های بزرگ‌تر به دلیل وابستگی‌های سرویس به کتابخانه‌های متعدد، امکان دیباگ کامل را هنوز در اختیار نداریم و دیباگ ما در اینجا، محدود به خود سرویس است. برای اینکه بتوانیم دیباگ را کامل در Solution اصلی برنامه انجام دهید، قبل پاسخ دادن به پنجره بالا یک مرحله دیگر از کار باقی مانده است.
3- در Solution اصلی برنامه خود، کلید‌های Ctrl+Alt+P را فشار دهید؛ یا از طریق منوی Debug > Attach to process، پنجره Attack to Process را باز نمایید.

همانطور که در تصویر مشاهده میکنید، ID پروسه را در هر دو عکس برایتان مشخص کرد‌ه‌ام (هایلایت زرد) که به راحتی میتوانید پروسه سرویستان را از این طریق پیدا کنید.
کافیست روی کلید Attach کلیک نمایید تا در Solution اصلی برنامه بتوانید به صورت کامل به دیباگ سرویس نصب شده بپردازید. پس از اتچ کردن پروسه به Solution خود، پنجره اول (Visual Studio Just-In Time debugger) را ببندید یا گزینه No را انتخاب نمایید.
نکته: برای استفاده از این روش باید Visual Studio به صورت Administrator اجرا شده باشد.
اشتراک‌ها
سایت rssheap

سایت اخبار و مقالات مخصوص برنامه نویس‌ها

سایت rssheap
نظرات مطالب
Closure در JavaScript
ممنون عالی بود . اما این بحث واقعا جای کار داره . من که منتظر مقالات بیشتری در مورد Closure هستم .
مطالب
معرفی Selector های CSS - قسمت 3
Pseudo Class
به Selector هایی که با : آغاز می‌شوند Pseudo Class یا کلاس‌های کاذب گفته می‌شود.

20- :link
تمامی تگ‌های a را انتخاب می‌کند که لینک می‌باشند یا به عبارتی دارای ویژگی href هستند.
<style>
    :link {
        color: red;
    }
</style>
<a href="page1.html">Link 1</a>
<a>Link 2</a>
<a href="page2.html">Link 3</a>
در مثال فوق Link 1 و Link 3 به رنگ قرمز نمایش می‌یابند.
پشتیبانی در مرورگرها:

 Selector نسخه CSS
 3.1  9.6  7.0 2.0  4.0 :link  1

21- :visited
تمامی تگ‌های a را انتخاب می‌کند که قبلا مشاهده یا بازدید شده اند.
<style>
    :visited {
        color: green;
    }
</style>
<a href="page1.html">Link 1</a>
<a>Link 2</a>
<a href="page2.html">Link 3</a>
در مثال فوق یکبار بر روی Link 1 و Link 3 کلیک نمایید تا صفحه‌ی مورد نظر باز شود. سپس مجددا به همین صفحه بازگردید و مشاهده نمایید که Link 1 یا Link 3 یا هردو به رنگ سبز نمایش می‌یابند.
پشتیبانی در مرورگرها:

 Selector نسخه CSS
 3.1  9.6  7.0 2.0  4.0 :visited  1

22- :focus
المنتی را انتخاب می‌کند که در حال حاضر فعال می‌باشند یا اصطلاحا فوکوس (Focus) بر روی آن قرار دارد.
<style>
    :focus {
        background: yellow;
    }
</style>
<input type="text"/>
<input type="password"/>
<input type="text" />
در مثال فوق با فشردن Tab بر روی input‌ها حرکت کنید و مشاهده نمایید که رنگ پس زمینه‌ی آنها به رنگ زرد تغییر می‌کنند.
پشتیبانی در مرورگرها:

 Selector نسخه CSS
 3.1  9.6  8.0 2.0  4.0 :focus  2

23- :hover
المنتی را انتخاب می‌کند که در حال حاضر ماوس (Mouse) بر روی آن قرار دارد.
<style>
    input:hover {
        background: yellow;
    }
</style>
<input type="text" />
<input type="password" />
<input type="text" />
در مثال فوق ماوس را بر روی المنتها قرار دهید و مشاهده نمایید که رنگ پس زمینه‌ی آنها به رنگ زرد تغییر می‌کنند.
پشتیبانی در مرورگرها:

 Selector نسخه CSS
 3.1  9.6  7.0 2.0  4.0 :hover  1

24- :active
المنتی را انتخاب می‌کند که با ماوس بر روی آن کلیک شده باشد.
<style>
    button:active {
        background: yellow;
    }
</style>
<button>Button 1</button>
<button>Button 2</button>
در مثال فوق بر روی Button 1 یا Button 2 کلیک نمایید و دکمه‌ی ماوس را پایین نگه دارید و مشاهده نمایید تا زمانیکه کلید ماوس در حالت فشرده قرار دارد رنگ پس زمینه‌ی آنها به رنگ زرد نمایش می‌یابند.
پشتیبانی در مرورگرها:

 Selector نسخه CSS
 3.1  9.6  7.0 2.0  4.0 :active  1

25-
  :target
توسط تگ a و با استفاده از ویژگی name می‌توان بخشی از صفحه را نامگذاری نمود. سپس می‌توان توسط تگهای a به این نقطه از صفحه ارجاع داد. به این صورت که نام آن بخش از صفحه را با پیشوند # در ویژگی href تگ a ذکر نمود، تا لینک ما را به بخشی از یک صفحه منتقل کند. این Selector در زمان کلیک شدن بر روی تگ a که دارای href می‌باشد، آن تگ a که دارای ویژگی name می‌باشد را انتخاب می‌نماید.
<style>
    :target {
        color: green;
    }
</style>
<h2><a href="#part1">Link 1</a></h2>
<h2><a href="#part2">Link 2</a></h2>
<p>This is a paragraph</p>
<h1><a name="part1">Part 1</a></h1>
<p>
    Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit.
    Maecenas porttitor congue massa.
    Fusce posuere, magna sed pulvinar ultricies,
    purus lectus malesuada libero, sit amet commodo
    magna eros quis urna.
</p>
<h1><a name="part2">Part 2</a></h1>
<p>
    Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit.
    Maecenas porttitor congue massa.
    Fusce posuere, magna sed pulvinar ultricies,
    purus lectus malesuada libero, sit amet commodo
    magna eros quis urna.
</p>
در مثال فوق با کلیک بر روی Link 1 و Link 2 تگ‌های a مقصد با عنوان Part 1 و Part2 به رنگ سبز نمایش می‌یابند.
پشتیبانی در مرورگرها:

 Selector نسخه CSS
 3.2  9.6  9.0 3.5  4.0 :target  3

26- :first-letter
اولین کاراکتر موجود در محتوای یک تگ را انتخاب می‌نماید.
<style>
    :first-letter {
        font-size: xx-large;
    }
</style>
<p>
    Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit.
    Maecenas porttitor congue massa.
    Fusce posuere, magna sed pulvinar ultricies,
    purus lectus malesuada libero, sit amet commodo
    magna eros quis urna.
</p>
در مثال فوق اولین کاراکتر تگ p یعنی حرف L به اندازه xx-large نمایش می‌یابد.
پشتیبانی در مرورگرها:

 Selector نسخه CSS
 1.0  7.0  9.0 1.0  1.0 :first-letter  1

27- :first-line
اولین سطر موجود در محتوای یک تگ را انتخاب می‌نماید.
<style>
    :first-line {
        color: red;
    }
</style>
<p>
    Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. 
    Maecenas porttitor congue massa. Fusce posuere, 
    magna sed pulvinar ultricies, 
    purus lectus malesuada libero, sit amet commodo magna eros 
    quis urna. Nunc viverra imperdiet enim. Fusce est. 
    Vivamus a tellus. Pellentesque habitant morbi tristique senectus 
    et netus et malesuada fames ac turpis egestas. Proin pharetra 
    nonummy pede. Mauris et orci. Aenean nec lorem.
</p>
در مثال فوق اولین سطر تگ p به رنگ قرمز نمایش می‌یابد.
پشتیبانی در مرورگرها:

 Selector نسخه CSS
 1.0  7.0  9.0 1.0  1.0 :first-letter  1

28- :empty
تگ هایی را انتخاب می‌کند که هیچ محتوایی ندارند و خالی می‌باشند.
<style>
    :empty {
        background: gray;
    }
</style>
<table border="1" cellpadding="10" cellspacing="10">
    <tr>
        <td>A</td>
        <td>B</td>
        <td></td>
    </tr>
    <tr>
        <td>C</td>
        <td></td>
        <td>D</td>
    </tr>
    <tr>
        <td></td>
        <td>E</td>
        <td>F</td>
    </tr>
</table>
در مثال فوق رنگ پس زمینه‌ی سلول‌های خالی به رنگ خاکستری تیره نمایش می‌یابند.
پشتیبانی در مرورگرها:

 Selector نسخه CSS
 3.2  9.6  9.0 3.5  4.0 :target  3

29- :dir(direction)
تگ هایی را انتخاب می‌نماید که دارای ویژگی dir با یک مقدار خاص می‌باشند.
<style>
    :dir(rtl) {
        color: red;
    }
</style>
<div dir="rtl">متن 1</div>
<div>متن 2</div>
در مثال فوق "متن 1" به رنگ قرمز نمایش می‌یابد.
پشتیبانی در مرورگرها:

 Selector نسخه CSS
 No   No   No  No 
 No :dir(direction)  4

30- :lang(language1, language2,...)
تگ هایی را انتخاب می‌کند که دارای ویژگی lang با یک مقدار خاص می‌باشند. می‌توان 1 یا چند زبان را در این Selector مشخص نمود.
<style>
    :lang(en) {
        color: red;
    }
</style>
<div lang="en">Text 1</div>
<div>Text 2</div>
<div lang="en">Text 3</div>
در مثال فوق Text 1 و Text 3 به رنگ قرمز نمایش می‌یابند.
پشتیبانی در مرورگرها:

 Selector نسخه CSS
 3.1  9.6  8.0 2.0  4.0 :lang(language1) 2

 Selector نسخه CSS
 No   No   No  No 
 No :lang(language1, language2,...)  4
مطالب
بررسی روش آپلود فایل‌ها از طریق یک برنامه‌ی Angular به یک برنامه‌ی ASP.NET Core
پیشنیازها
«بررسی روش آپلود فایل‌ها در ASP.NET Core»
«ارسال فایل و تصویر به همراه داده‌های دیگر از طریق jQuery Ajax»
- در مطلب اول، روش دریافت فایل‌ها از کلاینت، در سمت سرور و ذخیره سازی آن‌ها در یک برنامه‌ی ASP.NET Core بررسی شده‌است که کلیات آن در اینجا نیز صادق است.
- در مطلب دوم، روش کار با FormData استاندارد بررسی شده‌است. هرچند در مطلب جاری از jQuery استفاده نمی‌شود، اما نکات نحوه‌ی کار با شیء FormData استاندارد، در اینجا نیز یکی است.


تدارک مقدمات مثال این قسمت

این مثال در ادامه‌ی همین سری کار با فرم‌های مبتنی بر قالب‌ها است. به همین جهت ابتدا ماژول جدید UploadFile را به آن اضافه می‌کنیم:
 >ng g m UploadFile -m app.module --routing
همچنین به فایل app.module.ts مراجعه کرده و UploadFileModule را بجای UploadFileRoutingModule در قسمت imports معرفی می‌کنیم. سپس به این ماژول جدید، کامپوننت فرم ثبت یک درخواست پشتیبانی را اضافه خواهیم کرد:
 >ng g c UploadFile/UploadFileSimple
که اینکار سبب به روز رسانی فایل upload-file.module.ts و افزوده شدن UploadFileSimpleComponent به قسمت declarations آن می‌شود.
در ادامه کلاس مدل معادل فرم ثبت نام یک درخواست پشتیبانی را تعریف می‌کنیم:
 >ng g cl UploadFile/Ticket
با این محتوا:
export class Ticket {
  constructor(public description: string = "") {}
}
در اینجا Ticket تعریف شده دارای یک خاصیت توضیحات است و این فرم به همراه فیلد ارسال چندین فایل نیز می‌باشد که نیازی به درج آن‌ها در کلاس فوق نیست:



ایجاد مقدمات کامپوننت UploadFileSimple و قالب آن

پس از ایجاد ساختار کلاس Ticket، یک وهله از آن‌را به نام model ایجاد کرده و در اختیار قالب آن قرار می‌دهیم:
import { Ticket } from "./../ticket";

export class UploadFileSimpleComponent implements OnInit {
  model = new Ticket();
سپس قالب این کامپوننت و یا همان فایل upload-file-simple.component.html را به صورت ذیل تکمیل می‌کنیم:
<div class="container">
  <h3>Support Form</h3>
  <form #form="ngForm" (submit)="submitForm(form)" novalidate>
    <div class="form-group" [class.has-error]="description.invalid && description.touched">
      <label class="control-label">Description</label>
      <input #description="ngModel" required type="text" class="form-control"
        name="description" [(ngModel)]="model.description">
      <div *ngIf="description.invalid && description.touched">
        <div class="alert alert-danger"  *ngIf="description.errors.required">
          description is required.
        </div>
      </div>
    </div>

    <div class="form-group">
      <label class="control-label">Screenshot(s)</label>
      <input #screenshotInput required type="file" multiple (change)="fileChange($event)"
        class="form-control" name="screenshot">
    </div>

    <button class="btn btn-primary" [disabled]="form.invalid" type="submit">Ok</button>
  </form>
</div>
در اینجا ابتدا فیلد توضیحات درخواست جدید، ارائه و به خاصیت model.description متصل شده‌است. همچنین این فیلد با ویژگی required مزین، و اجباری بودن آن بررسی گردیده‌است.
سپس در انتها، فیلد آپلود را مشاهده می‌کنید؛ با این ویژگی‌ها:
الف) ngModel ایی به آن متصل نشده‌است؛ چون روش کار با آن متفاوت است.
ب) یک template reference variable به نام screenshotInput# در آن تعریف شده‌است. از این متغیر، در کامپوننت قالب استفاده خواهیم کرد.
ج) به رخ‌داد change این کنترل، متد fileChange متصل شده‌است که رخ‌داد جاری را نیز دریافت می‌کند.
د) ذکر ویژگی استاندارد multiple را نیز در اینجا مشاهده می‌کنید. وجود آن سبب خواهد شد تا کاربر بتواند چندین فایل را با هم انتخاب کند. اگر نیازی به ارسال چندین فایل نیست، این ویژگی را حذف کنید.


دسترسی به المان ارسال فایل در کامپوننت متناظر

تا اینجا یک المان ارسال فایل را به فرم، اضافه کرده‌ایم. اما چگونه باید به فایل‌های آن برای ارسال به سرور دسترسی پیدا کنیم؟
برای این منظور در ادامه دو روش را بررسی خواهیم کرد:

1) دسترسی به المان ارسال فایل از طریق رخ‌داد change
در تعریف فیلد ارسال فایل، اتصال به رخ‌داد change تعریف شده‌است:
 (change)="fileChange($event)"
معادل آن در سمت کامپوننت متناظر، به صورت ذیل است:
fileChange(event) {
    const filesList: FileList = event.target.files;
    console.log("fileChange() -> filesList", filesList);
}
همانطور که مشاهده می‌کنید، event.target، امکان دسترسی مستقیم به المان متناظری را در قالب کامپوننت میسر می‌کند. سپس می‌توان به خاصیت files آن دسترسی یافت.


در اینجا ساختار شیء استاندارد FileList و اجزای آن‌را مشاهده می‌کنید. برای مثال چون دو فایل انتخاب شده‌است، این لیست به همراه یک خاصیت طول و دو شیء File است.

تعاریف این اشیاء استاندارد، در فایل ذیل قرار دارند و به همین جهت است که VSCode، بدون نیاز به تنظیمات دیگری، آن‌ها را شناسایی و intellisense متناظری را مهیا می‌کند:
 C:\Program Files (x86)\Microsoft VS Code\resources\app\extensions\node_modules\typescript\lib\lib.dom.d.ts
همچنین اگر به فایل tsconfig.json پروژه نیز مراجعه کنید، یک چنین تعاریفی در آن قرار دارند:
{
    "lib": [
      "es2016",
      "dom"
    ]
  }
}
وجود و تعریف کتابخانه‌ی dom است که سبب کامپایل شدن کدهای فوق، بدون بروز هیچگونه خطایی می‌شود.


2) دسترسی به المان آپلود فایل از طریق یک template reference variable
در حین تعریف المان فایل در فرم برنامه، متغیر screenshotInput# نیز ذکر شده‌است. می‌توان به یک چنین متغیرهایی در کامپوننت متناظر به روش ذیل دسترسی یافت:
import { Component, OnInit, ViewChild, ElementRef } from "@angular/core";

export class UploadFileSimpleComponent implements OnInit {
  @ViewChild("screenshotInput") screenshotInput: ElementRef;

  submitForm(form: NgForm) {
    const fileInput: HTMLInputElement = this.screenshotInput.nativeElement;
    console.log("fileInput.files", fileInput.files);
  }
ابتدا یک خاصیت جدید را به نام screenshotInput از نوع ElementRef که در angular/core@ تعریف شده‌است، اضافه می‌کنیم. سپس برای اتصال آن به template reference variable ایی به نام screenshotInput، از ویژگی به نام ViewChild، با پارامتری مساوی نام همین متغیر، استفاده خواهیم کرد.
اکنون خاصیت screenshotInput کامپوننت، به متغیری به همین نام در قالب متناظر با آن متصل شده‌است. بنابراین با استفاده از خاصیت nativeElement آن همانند کدهایی که در متد submitForm فوق ملاحظه می‌کنید، می‌توان به خاصیت files این کنترل ارسال فایل‌ها دسترسی یافت.
نوع جدید و استاندارد HTMLInputElement نیز در فایل lib.dom.d.ts که پیشتر معرفی شد، ثبت شده‌است.


ارسال فرم درخواست پشتیبانی به سرور

تا اینجا فرمی را تشکیل داده و همچنین به فیلد file آن دسترسی پیدا کردیم. اکنون می‌خواهیم این اطلاعات را به سمت سرور ارسال کنیم. برای این منظور، سرویس جدیدی را ایجاد خواهیم کرد:
 >ng g s UploadFile/UploadFileSimple -m upload-file.module
که سبب به روز رسانی خودکار قسمت providers فایل upload-file.module.ts نیز می‌شود.
در ادامه کدهای کامل این سرویس را مشاهده می‌کنید:
import { Http, RequestOptions, Response, Headers } from "@angular/http";
import { Injectable } from "@angular/core";
import { Observable } from "rxjs/Observable";
import "rxjs/add/operator/do";
import "rxjs/add/operator/catch";
import "rxjs/add/observable/throw";
import "rxjs/add/operator/map";
import "rxjs/add/observable/of";

import { Ticket } from "./ticket";

@Injectable()
export class UploadFileSimpleService {
  private baseUrl = "api/SimpleUpload";

  constructor(private http: Http) {}

  private extractData(res: Response) {
    const body = res.json();
    return body || {};
  }

  private handleError(error: Response): Observable<any> {
    console.error("observable error: ", error);
    return Observable.throw(error.statusText);
  }

  postTicket(ticket: Ticket, filesList: FileList): Observable<any> {
    if (!filesList || filesList.length === 0) {
      return Observable.throw("Please select a file.");
    }

    const formData: FormData = new FormData();

    for (const key in ticket) {
      if (ticket.hasOwnProperty(key)) {
        formData.append(key, ticket[key]);
      }
    }

    for (let i = 0; i < filesList.length; i++) {
      formData.append(filesList[i].name, filesList[i]);
    }

    const headers = new Headers();
    headers.append("Accept", "application/json");
    const options = new RequestOptions({ headers: headers });

    return this.http
      .post(`${this.baseUrl}/SaveTicket`, formData, options)
      .map(this.extractData)
      .catch(this.handleError);
  }
}
توضیحات تکمیلی:
روش کار با فرم‌هایی که فیلدهای ارسال فایل را به همراه دارند، متفاوت است با روش کار با فرم‌های معمولی. در فرم‌های معمولی، اصل شیء Ticket را به متد this.http.post واگذار می‌کنیم. مابقی آن خودکار است. در اینجا باید شیء استاندارد FormData را تشکیل داده و سپس اطلاعات را از طریق آن ارسال کنیم:
الف) افزودن مقادیر خواص شیء Ticket به FormData
  postTicket(ticket: Ticket, filesList: FileList): Observable<any> {
    const formData: FormData = new FormData();

    for (const key in ticket) {
      if (ticket.hasOwnProperty(key)) {
        formData.append(key, ticket[key]);
      }
    }
با استفاده از حلقه‌ی for می‌توان بر روی خواص یک شیء جاوا اسکریپتی حرکت کرد. به این ترتیب می‌توان نام و مقدار آن‌ها را یافت و سپس به formData به صورت key/value افزود.

ب) افزودن فایل‌ها به شیء FormData
پس از افزودن اطلاعات ticket به FormData، اکنون نوبت به افزودن فایل‌های فرم است:
    for (let i = 0; i < filesList.length; i++) {
      formData.append(filesList[i].name, filesList[i]);
    }
این مورد نیز به سادگی تشکیل یک حلقه، بر روی خاصیت files المان آپلود فایل است. به همین جهت بود که به دو روش سعی کردیم، به این خاصیت دسترسی پیدا کنیم.

یک نکته: چون در اینجا کلید اضافه شده، نام فایل است، دیگر نمی‌توان در سمت سرور از روش model binding استفاده کرد. چون این نام دیگر ثابت نیست و هربار می‌تواند متغیر باشد (در حالت model binding دقیقا مشخص است که کلید مشخصی قرار است به سرور ارسال شود و بر همین اساس، نام خاصیت یا پارامتر سمت سرور تعیین می‌گردد). به همین جهت در سمت سرور برای دسترسی به این مجموعه، از روش Request.Form.Files استفاده می‌کنیم.

ج) ارسال اطلاعات نهایی به سرور
اکنون که formData را بر اساس اطلاعات اضافی ticket و فایل‌های متصل به آن تشکیل دادیم، روش ارسال آن به سرور همانند قبل است:
    const headers = new Headers();
    headers.append("Accept", "application/json");
    const options = new RequestOptions({ headers: headers });

    return this.http
      .post(`${this.baseUrl}/SaveTicket`, formData, options)
      .map(this.extractData)
      .catch(this.handleError);

یک نکته: در اینجا در روش استفاده از formData نباید Content-Type را به multipart/form-data  تنظیم کرد. در غیراینصورت خطای Missing content-type boundary error را دریافت می‌کنید.


تکمیل کامپوننت ارسال درخواست پشتیبانی

پس از تکمیل سرویس ارسال اطلاعات به سمت سرور، اکنون نوبت به استفاده‌ی از آن در کامپوننت ارسال فرم درخواست پشتیبانی است. بنابراین ابتدا این سرویس جدید را به سازنده‌ی UploadFileSimpleComponent تزریق می‌کنیم:
import { UploadFileSimpleService } from "./../upload-file-simple.service";

export class UploadFileSimpleComponent implements OnInit {
  constructor(private uploadService: UploadFileSimpleService  ) {}
و سپس متد submitForm چنین شکلی را پیدا می‌کند:
  submitForm(form: NgForm) {
    const fileInput: HTMLInputElement = this.screenshotInput.nativeElement;
    console.log("fileInput.files", fileInput.files);

    this.uploadService
      .postTicket(this.model, fileInput.files)
      .subscribe(data => {
        console.log("success: ", data);
      });
  }
در اینجا this.model حاوی اطلاعات شیء ticket است (برای مثال اطلاعات توضیحات آن) و fileInput.files امکان دسترسی به اطلاعات فایل‌های انتخابی توسط کاربر را می‌دهد. پس از آن فراخوانی متدهای this.uploadService.postTicket و subscribe، سبب ارسال این اطلاعات به سمت سرور می‌شوند.


دریافت فرم درخواست پشتیبانی در سمت سرور و ذخیره‌ی فایل‌های آن‌

کدهای کامل SimpleUpload که در سرویس فوق مشخص شده‌است، به صورت ذیل هستند. ابتدا مدل Ticket مشخص شده‌است:
namespace AngularTemplateDrivenFormsLab.Models
{
    public class Ticket
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Description { set; get; }
    }
}
و سپس کنترلر ذخیره سازی اطلاعات Ticket را مشاهده می‌کنید:
using System.IO;
using System.Threading.Tasks;
using AngularTemplateDrivenFormsLab.Models;
using Microsoft.AspNetCore.Hosting;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc;

namespace AngularTemplateDrivenFormsLab.Controllers
{
    [Route("api/[controller]")]
    public class SimpleUploadController : Controller
    {
        private readonly IHostingEnvironment _environment;
        public SimpleUploadController(IHostingEnvironment environment)
        {
            _environment = environment;
        }

        [HttpPost("[action]")]
        public async Task<IActionResult> SaveTicket(Ticket ticket)
        {
            //TODO: save the ticket ... get id
            ticket.Id = 1001;

            var uploadsRootFolder = Path.Combine(_environment.WebRootPath, "uploads");
            if (!Directory.Exists(uploadsRootFolder))
            {
                Directory.CreateDirectory(uploadsRootFolder);
            }

            var files = Request.Form.Files;
            foreach (var file in files)
            {
                //TODO: do security checks ...!

                if (file == null || file.Length == 0)
                {
                    continue;
                }

                var filePath = Path.Combine(uploadsRootFolder, file.FileName);
                using (var fileStream = new FileStream(filePath, FileMode.Create))
                {
                    await file.CopyToAsync(fileStream).ConfigureAwait(false);
                }
            }

            return Created("", ticket);
        }
    }
}
توضیحات تکمیلی
- تزریق IHostingEnvironment در سازنده‌ی کلاس کنترلر، سبب می‌شود تا از طریق خاصیت WebRootPath آن، به مسیر wwwroot سایت دسترسی پیدا کنیم و فایل‌های نهایی را در آنجا ذخیره سازی کنیم.
- همانطور که ملاحظه می‌کنید، هنوز هم model binding کار کرده و می‌توان شیء Ticket را به نحو متداولی دریافت کرد:
 SaveTicket(Ticket ticket)
اما همانطور که عنوان شد، چون در حلقه‌ی افزودن فایل‌ها در سمت کلاینت، کلید نام این فایل‌ها هربار متفاوت است:
 formData.append(filesList[i].name, filesList[i]);
مجبور هستیم در سمت سرور بر روی Request.Form.Files یک حلقه را تشکیل داده و تمام فایل‌های رسیده را پردازش کنیم:
var files = Request.Form.Files;
foreach (var file in files)



کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.