نظرات مطالب
UrlRewriter توسط Intelligencia.UrlRewriter
من از این روش برای تبدیلات ساده و کوچک استفاده کردم ، همونطور که گفتم  این روش به نظرم روش کامل و اصولی برای بازنویسی Url‌ها نیست و روش درستش استفاده از امکان Url Routing خود Asp.Net هستش.
اشتراک‌ها
معرفی KeyValue Pipe در Angular 6.1

Introducing the New KeyValuePipe in Angular

<div *ngFor="let row of rows | keyvalue">
{{ row | json }}
{{row.key}}: {{row.value}}
</div>


معرفی KeyValue Pipe در Angular 6.1
اشتراک‌ها
بهترین تمرینها برای ASP.NET Core Web API

In this post, we are going to write about what we consider to be the best practices while developing the .NET Core Web API project. How we can make it better and how to make it more maintainable.

We are going to go through the following sections:

بهترین تمرینها برای ASP.NET Core Web API
مطالب
احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران در برنامه‌های Angular - قسمت پنجم - محافظت از مسیرها
در قسمت سوم، کار ورود به سیستم و امکان مشاهده‌ی صفحه‌ی محافظت شده‌ی پس از لاگین را پیاده سازی کردیم. در این قسمت می‌خواهیم امکان دسترسی به مسیر http://localhost:4200/protectedPage را کنترل کنیم. تا اینجا اگر کاربر بدون لاگین کردن نیز این مسیر را درخواست کند، می‌تواند حداقل ساختار ابتدایی آن‌را مشاهده کند که باید مدیریت شود و این مدیریت دسترسی می‌تواند بر اساس وضعیت لاگین کاربر و همچنین نقش‌های او در سیستم باشد:


طراحی بخش‌هایی از این قسمت، از پروژه‌ی «کنترل دسترسی‌ها در Angular با استفاده از Ng2Permission» ایده گرفته شده‌اند.


استخراج اطلاعات کاربر وارد شده‌ی به سیستم از توکن دسترسی او

یکی از روش‌های دسترسی به اطلاعات کاربر در سمت کلاینت، مانند نقش‌های او، تدارک متدی در سمت سرور و بازگشت Claims او به سمت کلاینت است:
public IActionResult Get()
{ 
    var user = this.User.Identity as ClaimsIdentity; 
    var config = new 
    { 
        userName = user.Name, 
        roles = user.Claims.Where(x => x.Type == ClaimTypes.Role).Select(x => x.Value).ToList() 
    }; 
    return Ok(config); 
}
 اما با توجه به اینکه در زمان لاگین، نقش‌های او (و سایر Claims دلخواه) نیز به توکن دسترسی نهایی اضافه می‌شوند، می‌توان این کوئری گرفتن مدام از سرور را تبدیل به روش بسیار سریعتر استخراج آن‌ها از توکنی که هم اکنون در کش مرورگر ذخیره شده‌است، کرد.
همچنین باید دقت داشت چون این توکن دارای امضای دیجیتال است، کوچکترین تغییری در آن در سمت کاربر، سبب برگشت خوردن خودکار درخواست ارسالی به سمت سرور می‌شود (یکی از مراحل اعتبارسنجی کاربر در سمت سرور، اعتبارسنجی توکن دریافتی (قسمت cfg.TokenValidationParameters) و همچنین بررسی خودکار امضای دیجیتال آن است). بنابراین نگرانی از این بابت وجود ندارد.
اگر اطلاعات کاربر در سمت سرور تغییر کنند، با اولین درخواست ارسالی به سمت سرور، رخ‌داد OnTokenValidated وارد عمل شده و درخواست ارسالی را برگشت می‌زند (در مورد پیاده سازی سمت سرور این مورد، در مطلب «اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity» بیشتر بحث شده‌است). در این حالت کاربر مجبور به لاگین مجدد خواهد شد که این مورد سبب به روز رسانی خودکار اطلاعات توکن‌های ذخیره شده‌ی او در مرورگر نیز می‌شود.

اگر از قسمت دوم این سری به‌خاطر داشته باشید، توکن decode شده‌ی برنامه، چنین شکلی را دارد:
{
  "jti": "d1272eb5-1061-45bd-9209-3ccbc6ddcf0a",
  "iss": "http://localhost/",
  "iat": 1513070340,
  "http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/nameidentifier": "1",
  "http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/name": "Vahid",
  "DisplayName": "وحید",
  "http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/serialnumber": "709b64868a1d4d108ee58369f5c3c1f3",
  "http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/userdata": "1",
  "http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/role": [
    "Admin",
    "User"
  ],
  "nbf": 1513070340,
  "exp": 1513070460,
  "aud": "Any"
}
به همین جهت متدی را برای تبدیل این اطلاعات به شیء کاربر، ایجاد خواهیم کرد و در سراسر برنامه از این اطلاعات آماده، برای تعیین دسترسی او به قسمت‌های مختلف برنامه‌ی سمت کلاینت، استفاده می‌کنیم.
برای این منظور اینترفیس src\app\core\models\auth-user.ts را به صورت ذیل ایجاد می‌کنیم:
export interface AuthUser {
  userId: string;
  userName: string;
  displayName: string;
  roles: string[];
}
پس از آن متد getAuthUser را جهت استخراج خواص ویژه‌ی توکن دسترسی decode شده‌ی فوق، به صورت ذیل به سرویس Auth اضافه می‌کنیم:
  getAuthUser(): AuthUser {
    if (!this.isLoggedIn()) {
      return null;
    }

    const decodedToken = this.getDecodedAccessToken();
    let roles = decodedToken["http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/role"];
    if (roles) {
      roles = roles.map(role => role.toLowerCase());
    }
    return Object.freeze({
      userId: decodedToken["http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/nameidentifier"],
      userName: decodedToken["http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/name"],
      displayName: decodedToken["DisplayName"],
      roles: roles
    });
  }
کار با این متد بسیار سریع است و نیازی به رفت و برگشتی به سمت سرور ندارد؛ چون تمام اطلاعات استخراجی توسط آن هم اکنون در کش سریع مرورگر کلاینت موجود هستند. استفاده‌ی از متد Object.freeze هم سبب read-only شدن این خروجی می‌شود.
همچنین در اینجا تمام نقش‌های دریافتی، تبدیل به LowerCase شده‌اند. با اینکار مقایسه‌ی بعدی آن‌ها با نقش‌های درخواستی، حساس به بزرگی و کوچکی حروف نخواهد بود.


تعریف نقش‌های دسترسی به مسیرهای مختلف سمت کلاینت

مرسوم است اطلاعات اضافی مرتبط با هر مسیر را به خاصیت data آن route انتساب می‌دهند. به همین جهت به فایل dashboard-routing.module.ts مراجعه کرده و نقش‌های مجاز به دسترسی به مسیر protectedPage را به خاصیت data آن به صورت ذیل اضافه می‌کنیم:
import { ProtectedPageComponent } from "./protected-page/protected-page.component";
import { AuthGuardPermission } from "../core/models/auth-guard-permission";

const routes: Routes = [
  {
    path: "protectedPage",
    component: ProtectedPageComponent,
    data: {
      permission: {
        permittedRoles: ["Admin"],
        deniedRoles: null
      } as AuthGuardPermission
    }
  }
];
که در اینجا ساختار اینترفیس AuthGuardPermission، در فایل جدید app\core\models\auth-guard-permission.ts به صورت ذیل تعریف شده‌است:
export interface AuthGuardPermission {
  permittedRoles?: string[];
  deniedRoles?: string[];
}
به این ترتیب هر قسمتی از برنامه که نیاز به اطلاعات سطوح دسترسی مسیری را داشت، ابتدا به دنبال route.data["permission"] خواهد گشت (کلیدی به نام permission در خاصیت data یک مسیر) و سپس اطلاعات آن‌را بر اساس ساختار اینترفیس AuthGuardPermission، تحلیل می‌کند.
در اینجا تنها باید یکی از خواص permittedRoles  (نقش‌های مجاز به دسترسی/صدور دسترسی فقط برای این نقش‌های مشخص، منهای مابقی) و یا deniedRoles (نقش‌های غیرمجاز به دسترسی/دسترسی همه‌ی نقش‌های ممکن، منهای این نقش‌های تعیین شده)، مقدار دهی شوند.


افزودن کامپوننت «دسترسی ندارید» به ماژول Authentication

در ادامه می‌خواهیم اگر کاربری به مسیری دسترسی نداشت، به صورت خودکار به صفحه‌ی «دسترسی ندارید» هدایت شود. به همین جهت این کامپوننت را به صورت ذیل به ماژول authentication اضافه می‌کنیم:
>ng g c Authentication/AccessDenied
با این خروجی که سبب درج خودکار آن در قسمت declaration فایل authentication.module نیز می‌شود:
 AccessDenied
  create src/app/Authentication/access-denied/access-denied.component.html (32 bytes)
  create src/app/Authentication/access-denied/access-denied.component.ts (296 bytes)
  create src/app/Authentication/access-denied/access-denied.component.css (0 bytes)
  update src/app/Authentication/authentication.module.ts (550 bytes)
سپس به فایل authentication-routing.module.ts مراجعه کرده و مسیریابی آن‌را نیز اضافه می‌کنیم:
import { LoginComponent } from "./login/login.component";
import { AccessDeniedComponent } from "./access-denied/access-denied.component";

const routes: Routes = [
  { path: "login", component: LoginComponent },
  { path: "accessDenied", component: AccessDeniedComponent }
];
قالب access-denied.component.html را نیز به صورت ذیل تکمیل می‌کنیم:
<h1 class="text-danger">
  <span class="glyphicon glyphicon-ban-circle"></span> Access Denied
</h1>
<p>Sorry! You don't have access to this page.</p>
<button class="btn btn-default" (click)="goBack()">
  <span class="glyphicon glyphicon-arrow-left"></span> Back
</button>

<button *ngIf="!isAuthenticated" class="btn btn-success" [routerLink]="['/login']"
  queryParamsHandling="merge">
  Login
</button>
که دکمه‌ی Back آن به کمک سرویس Location، صورت ذیل پیاده سازی شده‌است:
import { Component, OnInit } from "@angular/core";
import { Location } from "@angular/common";

import { AuthService } from "../../core/services/auth.service";

@Component({
  selector: "app-access-denied",
  templateUrl: "./access-denied.component.html",
  styleUrls: ["./access-denied.component.css"]
})
export class AccessDeniedComponent implements OnInit {

  isAuthenticated = false;

  constructor(
    private location: Location,
    private authService: AuthService
  ) {
  }

  ngOnInit() {
    this.isAuthenticated = this.authService.isLoggedIn();
  }

  goBack() {
    this.location.back(); // <-- go back to previous location on cancel
  }
}


در اینجا اگر کاربر به سیستم وارد نشده باشد، دکمه‌ی لاگین نیز به او نمایش داده می‌شود. همچنین وجود "queryParamsHandling="merge در لینک مراجعه‌ی به صفحه‌ی لاگین، سبب خواهد شد تا query string موجود در صفحه نیز حفظ شود و به صفحه‌ی لاگین انتقال پیدا کند. در صفحه‌ی لاگین نیز جهت پردازش این نوع کوئری استرینگ‌ها، تمهیدات لازم درنظر گرفته شده‌اند.
دکمه‌ی back آن نیز توسط سرویس توکار Location واقع در مسیر angular/common@ پیاده سازی شده‌است.


ایجاد یک محافظ مسیر سمت کلاینت برای بررسی وضعیت کاربر جاری و همچنین نقش‌های او

پس از تعریف متد getAuthUser و استخراج اطلاعات کاربر از توکن دسترسی دریافتی که شامل نقش‌های او نیز می‌شود، اکنون می‌توان متد بررسی این نقش‌ها را نیز به سرویس Auth اضافه کرد:
  isAuthUserInRoles(requiredRoles: string[]): boolean {
    const user = this.getAuthUser();
    if (!user || !user.roles) {
      return false;
    }
    return requiredRoles.some(requiredRole => user.roles.indexOf(requiredRole.toLowerCase()) >= 0);
  }

  isAuthUserInRole(requiredRole: string): boolean {
    return this.isAuthUserInRoles([requiredRole]);
  }
متد some در جاوا اسکریپت شبیه به متد Any در C# LINQ عمل می‌کند. همچنین در مقایسه‌ی صورت گرفته، با توجه به اینکه user.roles را پیشتر به LowerCase تبدیل کرد‌یم، حساسیتی بین نقش Admin و admin و کلا کوچکی و بزرگی نام نقش‌ها وجود ندارد.
اکنون در هر قسمتی از برنامه که نیاز به بررسی امکان دسترسی یک کاربر به نقش یا نقش‌هایی خاص وجود داشته باشد، می‌توان AuthService را به سازنده‌ی ‌آن تزریق و سپس از متد فوق جهت بررسی نهایی، استفاده کرد.

در ادامه یک Route Guard جدید را در مسیر app\core\services\auth.guard.ts ایجاد می‌کنیم. کار آن بررسی خودکار امکان دسترسی به یک مسیر درخواستی است:
import { Injectable } from "@angular/core";
import { CanActivate, Router, ActivatedRouteSnapshot, RouterStateSnapshot } from "@angular/router";

import { AuthService } from "./auth.service";
import { AuthGuardPermission } from "../models/auth-guard-permission";

@Injectable()
export class AuthGuard implements CanActivate {
  constructor(private authService: AuthService, private router: Router) { }

  canActivate(route: ActivatedRouteSnapshot, state: RouterStateSnapshot) {

    if (!this.authService.isLoggedIn()) {
      this.showAccessDenied(state);
      return false;
    }

    const permissionData = route.data["permission"] as AuthGuardPermission;
    if (!permissionData) {
      return true;
    }

    if (Array.isArray(permissionData.deniedRoles) && Array.isArray(permissionData.permittedRoles)) {
      throw new Error("Don't set both 'deniedRoles' and 'permittedRoles' in route data.");
    }

    if (Array.isArray(permissionData.permittedRoles)) {
      const isInRole = this.authService.isAuthUserInRoles(permissionData.permittedRoles);
      if (isInRole) {
        return true;
      }

      this.showAccessDenied(state);
      return false;
    }

    if (Array.isArray(permissionData.deniedRoles)) {
      const isInRole = this.authService.isAuthUserInRoles(permissionData.deniedRoles);
      if (!isInRole) {
        return true;
      }

      this.showAccessDenied(state);
      return false;
    }
  }

  private showAccessDenied(state: RouterStateSnapshot) {
    this.router.navigate(["/accessDenied"], { queryParams: { returnUrl: state.url } });
  }
}
در اینجا در ابتدا وضعیت لاگین کاربر بررسی می‌گردد. این وضعیت نیز از طریق سرویس Auth که به سازنده‌ی کلاس تزریق شده‌است، تامین می‌شود. اگر کاربر هنوز لاگین نکرده باشد، به صفحه‌ی عدم دسترسی هدایت خواهد شد.
سپس خاصیت permission اطلاعات مسیر استخراج می‌شود. اگر چنین مقداری وجود نداشت، همینجا کار با موفقیت خاتمه پیدا می‌کند.
در آخر وضعیت دسترسی به نقش‌های استخراجی deniedRoles و permittedRoles که از اطلاعات مسیر دریافت شدند، توسط متد isAuthUserInRoles سرویس Auth بررسی می‌شوند.

در متد showAccessDenied کار ارسال آدرس درخواستی (state.url) به صورت یک کوئری استرینگ (queryParams) با کلید returnUrl به صفحه‌ی accessDenied صورت می‌گیرد. در این صفحه نیز دکمه‌ی لاگین به همراه "queryParamsHandling="merge است. یعنی کامپوننت لاگین برنامه، کوئری استرینگ returnUrl را دریافت می‌کند:
 this.returnUrl = this.route.snapshot.queryParams["returnUrl"];
 و پس از لاگین موفق، در صورت وجود این کوئری استرینگ، هدایت خودکار کاربر، به مسیر returnUrl پیشین صورت خواهد گرفت:
if (this.returnUrl) {
   this.router.navigate([this.returnUrl]);
} else {
   this.router.navigate(["/protectedPage"]);
}

محل معرفی این AuthGuard جدید که در حقیقت یک سرویس است، در ماژول Core، در قسمت providers آن، به صورت ذیل می‌باشد:
import { AuthGuard } from "./services/auth.guard";

@NgModule({
  providers: [
    AuthGuard
  ]
})
export class CoreModule {}
در آخر برای اعمال این Guard جدید، به فایل dashboard-routing.module.ts مراجعه کرده و خاصیت canActivate را مقدار دهی می‌کنیم:
import { ProtectedPageComponent } from "./protected-page/protected-page.component";
import { AuthGuardPermission } from "../core/models/auth-guard-permission";
import { AuthGuard } from "../core/services/auth.guard";

const routes: Routes = [
  {
    path: "protectedPage",
    component: ProtectedPageComponent,
    data: {
      permission: {
        permittedRoles: ["Admin"],
        deniedRoles: null
      } as AuthGuardPermission
    },
    canActivate: [AuthGuard]
  }
];
به این ترتیب با درخواست این مسیر، پیش از فعالسازی و نمایش آن، توسط AuthGuard معرفی شده‌ی به آن، کار بررسی وضعیت کاربر و نقش‌های او که از خاصیت permission خاصیت data دریافت می‌شوند، صورت گرفته و اگر عملیات تعیین اعتبار اطلاعات با موفقیت به پایان رسید، آنگاه کاربر مجوز دسترسی به این قسمت از برنامه را خواهد یافت.

اگر قصد آزمایش آن‌را داشتید، فقط کافی است بجای نقش Admin، مثلا Admin1 را در permittedRoles مقدار دهی کنید، تا صفحه‌ی access denied را در صورت درخواست مسیر protectedPage، بتوان مشاهده کرد.




کدهای کامل این سری را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کرده‌اید. سپس از طریق خط فرمان به ریشه‌ی پروژه‌ی ASPNETCore2JwtAuthentication.AngularClient وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگی‌های آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng serve -o، برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد (و یا همان اجرای فایل ng-serve.bat). همچنین باید به پوشه‌ی ASPNETCore2JwtAuthentication.WebApp نیز مراجعه کرده و فایل dotnet_run.bat را اجرا کنید، تا توکن سرور برنامه نیز فعال شود.
مطالب
زیرنویس فارسی ویدئوهای مقدمات AngularJS - قسمت اول
سایت pluralsight یک دوره آموزشی با عنوان AngularJS Fundamentals تهیه کرده است، که به آموزش مقدمات AngularJS و اینکه چگونه می‌توانیم برنامه هایی با قابلیت تست پذیری، SPA و به سبک MVC بنویسیم، می‌پردازد.
فعلاً قسمت اول این مجموعه زیرنویس شده است که از اینجا  قابل دریافت می‌باشد، جهت مشاهده ویدئوها نیز پیشنهاد می‌شود از برنامه KMPlayer استفاده کنید.
لیست ویدئوهای قسمت اول این مجموعه به شرح زیر است :
Course Introduction
Module Introduction
Introduction to Angular
Angular Architecture
Demo: Hello World in Angular
The Angular Event Reg Application
Angular Seed
Summary
6 قسمت دیگر از این مجموعه باقیمانده است، که بعد از آماده شدن به همین ترتیب به صورت یک پست در سایت ارائه خواهد شد. اگر مایل به همکاری بودید در قسمت پروژه‌های سایت می‌توانید اقدام کنید.
برای تهیه زیرنویس‌ها هم از برنامه Subtitle Tools استفاده میکنم، البته ظاهراً خود ویدئوها دارای زیرنویس انگلیسی هستند که رایگان نیستند.
مطالب
معرفی افزونه‌های مفید VSCode جهت کار با Angular
VSCode یکی از بهترین ادیتورهایی است که از آن می‌توان برای توسعه‌ی برنامه‌های Angular استفاده کرد و در این بین افزونه‌های ویژه‌ای جهت کار با Angular برای آن تدارک دیده شده‌اند که در ادامه تعدادی از مهم‌ترین‌های آن‌ها را بررسی می‌کنیم.


Angular Essentials

این افزونه گروهی از مهم‌ترین افزونه‌های موجود را به صورت بسته بندی شده ارائه می‌دهد و با نصب آن، تعدادی از افزونه‌هایی را که در ادامه نامبرده خواهند شد، به صورت یکجا و خودکار دریافت خواهید کرد.


Angular Language Service

نگارش‌های اخیر Angular به همراه یک سرویس زبان نیز می‌باشند که به ادیتورهای مختلف این امکان را می‌دهد تا توسط این ویژگی بتوانند قابلیت‌های ویرایشی بهتری را جهت برنامه‌های Angular ارائه کنند. برای مثال ویرایش مطلوب قالب‌های کامپوننت‌های Angular و استفاده‌ی از Syntax خاص آن، موردی است که توسط هیچکدام از HTML ادیتورهای موجود پشتیبانی نمی‌شود. اکنون به کمک سرویس زبان Angular و افزونه‌ی ویژه‌ی آن برای VSCode که توسط تیم اصلی Angular توسعه یافته‌است، امکان ویرایش غنی قالب‌های HTML ایی آن فراهم شده‌است. این افزونه یک چنین قابلیت‌هایی را فراهم می‌کند:
الف) AOT Diagnostic messages
اگر قالب HTML ایی مورد استفاده (چه به صورت inline و چه در یک فایل html مجزا) به خاصیتی تعریف نشده اشاره کند، بلافاصله خطای مرتبطی ظاهر خواهد شد:


ب) Completions lists یا همان Intellisense
ج) امکان Go to definition با کلیک راست بر روی خواص و متدهای ذکر شده‌ی در قالب.
د) Quick info که با نزدیک کردن اشاره‌گر ماوس به خاصیت یا متدی در صفحه، اطلاعات بیشتری را در مورد آن نمایش می‌دهد.


angular2-inline

علاوه بر افزونه‌ی سرویس زبان‌های Angular، این افزونه نیز قابلیت درک قالب‌های inline کامپوننت‌ها را داشته و به همراه syntax highlighting و همچنین Intellisense است.


Auto Import

حین کار با TypeScript، هر ماژولی که در صفحه ارجاعی داشته باشد، باید در ابتدای فایل جاری import شود. افزونه‌ی Auto Import با بررسی ماژول‌های موجود و فراهم آوردن Intellisense ایی بر اساس آن‌ها، این‌کار را ساده‌تر می‌کند:


بنابراین این افزونه صرفا مختص به Angular نیست و برای کارهای متداول TypeScript نیز بسیار مفید است.


TSLint

این افزونه ابزار TSLint را با VSCode یکپارچه می‌کند. بنابراین نیاز است پیش از نصب این افزونه، وابستگی‌های ذیل را نیز به صورت سراسری نصب کرد:
 > npm install -g tslint typescript
کار TSLint انجام static code analysis است؛ چیزی شبیه به افزونه‌هایی مانند ری‌شارپر در ویژوال استودیو که راهنماهایی را در مورد بهتر کردن کیفیت کدهای نوشته شده ارائه می‌دهد.
تعدادی از امکانات آن‌را پس از نصب، با فشردن دکمه‌ی F1 می‌توان مشاهده کرد:


برای مثال تولید فایل tslint.json، امکان سفارشی سازی موارد بررسی شونده‌ی توسط این افزونه را فراهم می‌کند و اگر برنامه‌ی خود را توسط Angular CLI ایجاد کرده‌اید، این فایل هم اکنون در ریشه‌ی پروژه قرار دارد.
در مورد TSLint در مطلب «Angular CLI - قسمت دوم - ایجاد یک برنامه‌ی جدید» بیشتر توضیح داده شده‌است و اینبار به کمک این افزونه، خطاهای یاد شده را دقیقا درون محیط ادیتور و به صورت خودکار و یکپارچه‌ای مشاهده خواهید کرد.



Angular v4 TypeScript Snippets

سیستم کار VSCode مبتنی بر ایجاد فایل‌های خالی است و مفهوم قالب‌های از پیش آماده‌ی فایل‌ها در آن وجود ندارد. اما با کمک Code Snippets می‌توان این خلاء را پر کرد. افزونه‌ی Angular v4 TypeScript Snippets دقیقا به همین منظور طراحی شده‌است و زمانیکه حروف -a یا -rx را در صفحه تایپ می‌کنید، منویی ظاهر خواهد شد که توسط آن می‌توان قالب ابتدایی شروع به کار با انواع و اقسام جزئیات پروژه‌های Angular را تهیه کرد.



Path Intellisense

این افزونه مسیر فایل‌های موجود را به صورت یک Intellisense ارائه می‌کند و به این صورت به سادگی می‌توان مسیرهای اسکریپت‌ها و یا شیوه‌نامه‌ها را در ادیتور انتخاب و وارد کرد.

مطالب
Attribute Routing در ASP.NET MVC 5
Routing مکانیزم مسیریابی ASP.NET MVC است، که یک URI را به یک اکشن متد نگاشت می‌کند. MVC 5 نوع جدیدی از مسیر یابی را پشتیبانی میکند که Attribute Routing یا مسیریابی نشانه ای نام دارد. همانطور که از نامش پیداست، مسیریابی نشانه ای از Attribute‌ها برای این امر استفاده میکند. این روش به شما کنترل بیشتری روی URI‌های اپلیکیشن تان می‌دهد.
مدل قبلی مسیریابی (conventional-routing) هنوز کاملا پشتیبانی می‌شود. در واقع می‌توانید هر دو تکنیک را بعنوان مکمل یکدیگر در یک پروژه استفاده کنید.
در این پست قابلیت‌ها و گزینه‌های اساسی مسیریابی نشانه ای را بررسی میکنیم.
  • چرا مسیریابی نشانه ای؟
  • فعال سازی مسیریابی نشانه ای
  • پارامتر‌های اختیاری URI و مقادیر پیش فرض
  • پیشوند مسیر ها
  • مسیر پیش فرض
  • محدودیت‌های مسیر ها
      • محدودیت‌های سفارشی
  • نام مسیر ها
  • ناحیه‌ها (Areas)


چرا مسیریابی نشانه ای

برای مثال یک وب سایت تجارت آنلاین بهینه شده اجتماعی، می‌تواند مسیرهایی مانند لیست زیر داشته باشد:
  • {productId:int}/{productTitle}
نگاشت می‌شود به: (ProductsController.Show(int id
  • {username}
نگاشت می‌شود به: (ProfilesController.Show(string username
  • {username}/catalogs/{catalogId:int}/{catalogTitle}
نگاشت می‌شود به: (CatalogsController.Show(string username, int catalogId
در نسخه قبلی ASP.NET MVC، قوانین مسیریابی در فایل RouteConfig.cs تعریف می‌شدند، و اشاره به اکشن‌های کنترلرها به نحو زیر انجام می‌شد:
routes.MapRoute(
    name: "ProductPage",
    url: "{productId}/{productTitle}",
    defaults: new { controller = "Products", action = "Show" },
    constraints: new { productId = "\\d+" }
);
هنگامی که قوانین مسیریابی در کنار اکشن متدها تعریف می‌شوند، یعنی در یک فایل سورس و نه در یک کلاس پیکربندی خارجی، درک و فهم نگاشت URI‌ها به اکشن‌ها واضح‌تر و راحت می‌شود. تعریف مسیر قبلی، می‌تواند توسط یک attribute ساده بدین صورت نگاشت شود:
[Route("{productId:int}/{productTitle}")]
public ActionResult Show(int productId) { ... }

فعال سازی Attribute Routing

برای فعال سازی مسیریابی نشانه ای، متد MapMvcAttributeRoutes را هنگام پیکربندی فراخوانی کنید.
public class RouteConfig
{
    public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
    {
        routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
 
        routes.MapMvcAttributeRoutes();
    }
}
همچنین می‌توانید مدل قبلی مسیریابی را با تکنیک جدید تلفیق کنید.
public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
{
    routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
 
    routes.MapMvcAttributeRoutes();
 
    routes.MapRoute(
        name: "Default",
        url: "{controller}/{action}/{id}",
        defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional }
    );
}

پارامترهای اختیاری URI و مقادیر پیش فرض

می توانید با اضافه کردن یک علامت سوال به پارامترهای مسیریابی، آنها را optional یا اختیاری کنید. برای تعیین مقدار پیش فرض هم از فرمت parameter=value استفاده می‌کنید.
public class BooksController : Controller
{
    // eg: /books
    // eg: /books/1430210079
    [Route("books/{isbn?}")]
    public ActionResult View(string isbn)
    {
        if (!String.IsNullOrEmpty(isbn))
        {
            return View("OneBook", GetBook(isbn));
        }
        return View("AllBooks", GetBooks());
    }
 
    // eg: /books/lang
    // eg: /books/lang/en
    // eg: /books/lang/he
    [Route("books/lang/{lang=en}")]
    public ActionResult ViewByLanguage(string lang)
    {
        return View("OneBook", GetBooksByLanguage(lang));
    }
}
در این مثال، هر دو مسیر books/ و books/1430210079/ به اکشن متد "View" نگاشت می‌شوند، مسیر اول تمام کتاب‌ها را لیست میکند، و مسیر دوم جزئیات کتابی مشخص را لیست می‌کند. هر دو مسیر books/lang/ و books/lang/en/ به یک شکل نگاشت می‌شوند، چرا که مقدار پیش فرض این پارامتر en تعریف شده.



پیشوند مسیرها (Route Prefixes)

برخی اوقات، تمام مسیرها در یک کنترلر با یک پیشوند شروع می‌شوند. بعنوان مثال:
public class ReviewsController : Controller
{
    // eg: /reviews
    [Route("reviews")]
    public ActionResult Index() { ... }
    // eg: /reviews/5
    [Route("reviews/{reviewId}")]
    public ActionResult Show(int reviewId) { ... }
    // eg: /reviews/5/edit
    [Route("reviews/{reviewId}/edit")]
    public ActionResult Edit(int reviewId) { ... }
}
همچنین می‌توانید با استفاده از خاصیت [RoutePrefix] یک پیشوند عمومی برای کل کنترلر تعریف کنید:
[RoutePrefix("reviews")]
public class ReviewsController : Controller
{
    // eg.: /reviews
    [Route]
    public ActionResult Index() { ... }
    // eg.: /reviews/5
    [Route("{reviewId}")]
    public ActionResult Show(int reviewId) { ... }
    // eg.: /reviews/5/edit
    [Route("{reviewId}/edit")]
    public ActionResult Edit(int reviewId) { ... }
}
در صورت لزوم، می‌توانید برای بازنویسی (override) پیشوند مسیرها از کاراکتر ~ استفاده کنید:
[RoutePrefix("reviews")]
public class ReviewsController : Controller
{
    // eg.: /spotlight-review
    [Route("~/spotlight-review")]
    public ActionResult ShowSpotlight() { ... }
 
    ...
}

مسیر پیش فرض

می توانید خاصیت [Route] را روی کنترلر اعمال کنید، تا اکشن متد را بعنوان یک پارامتر بگیرید. این مسیر سپس روی تمام اکشن متدهای این کنترلر اعمال می‌شود، مگر آنکه یک [Route] بخصوص روی اکشن‌ها تعریف شده باشد.
[RoutePrefix("promotions")]
[Route("{action=index}")]
public class ReviewsController : Controller
{
    // eg.: /promotions
    public ActionResult Index() { ... }
 
    // eg.: /promotions/archive
    public ActionResult Archive() { ... }
 
    // eg.: /promotions/new
    public ActionResult New() { ... }
 
    // eg.: /promotions/edit/5
    [Route("edit/{promoId:int}")]
    public ActionResult Edit(int promoId) { ... }
}

محدودیت‌های مسیر ها

با استفاده از Route Constraints می‌توانید نحوه جفت شدن پارامتر‌ها در قالب مسیریابی را محدود و کنترل کنید. فرمت کلی {parameter:constraint} است. بعنوان مثال:
// eg: /users/5
[Route("users/{id:int}"]
public ActionResult GetUserById(int id) { ... }
 
// eg: users/ken
[Route("users/{name}"]
public ActionResult GetUserByName(string name) { ... }
در اینجا، مسیر اول تنها در صورتی انتخاب می‌شود که قسمت id در URI یک مقدار integer باشد. در غیر اینصورت مسیر دوم انتخاب خواهد شد.
جدول زیر constraint‌ها یا محدودیت هایی که پشتیبانی می‌شوند را لیست می‌کند.
 مثال  توضیحات  محدودیت
 {x:alpha}  کاراکترهای الفبای لاتین را تطبیق (match) می‌دهد (a-z, A-Z).  alpha
 {x:bool}  یک مقدار منطقی را تطبیق می‌دهد.  bool
 {x:datetime}  یک مقدار DateTime را تطبیق می‌دهد.  datetime
 {x:decimal}  یک مقدار پولی را تطبیق می‌دهد.  decimal
 {x:double}  یک مقدار اعشاری 64 بیتی را تطبیق می‌دهد.  double
 {x:float}  یک مقدار اعشاری 32 بیتی را تطبیق می‌دهد.  float
 {x:guid}  یک مقدار GUID را تطبیق می‌دهد.  guid
 {x:int}  یک مقدار 32 بیتی integer را تطبیق می‌دهد.  int
 {(x:length(6}
{(x:length(1,20}
 رشته ای با طول تعیین شده را تطبیق می‌دهد.  length
 {x:long}  یک مقدار 64 بیتی integer را تطبیق می‌دهد.  long
 {(x:max(10}  یک مقدار integer با حداکثر مجاز را تطبیق می‌دهد.  max
 {(x:maxlength(10}  رشته ای با حداکثر طول تعیین شده را تطبیق می‌دهد.  maxlength
 {(x:min(10}  مقداری integer با حداقل مقدار تعیین شده را تطبیق می‌دهد.  min
 {(x:minlength(10}  رشته ای با حداقل طول تعیین شده را تطبیق می‌دهد.  minlength
 {(x:range(10,50}  مقداری integer در بازه تعریف شده را تطبیق می‌دهد.  range
 {(${x:regex(^\d{3}-\d{3}-\d{4}  یک عبارت با قاعده را تطبیق می‌دهد.  regex

توجه کنید که بعضی از constraint ها، مانند "min" آرگومان‌ها را در پرانتز دریافت می‌کنند.
می توانید محدودیت‌های متعددی روی یک پارامتر تعریف کنید، که باید با دونقطه جدا شوند. بعنوان مثال:
// eg: /users/5
// but not /users/10000000000 because it is larger than int.MaxValue,
// and not /users/0 because of the min(1) constraint.
[Route("users/{id:int:min(1)}")]
public ActionResult GetUserById(int id) { ... }
مشخص کردن اختیاری بودن پارامتر ها، باید در آخر لیست constraints تعریف شود:
// eg: /greetings/bye
// and /greetings because of the Optional modifier,
// but not /greetings/see-you-tomorrow because of the maxlength(3) constraint.
[Route("greetings/{message:maxlength(3)?}")]
public ActionResult Greet(string message) { ... }

محدودیت‌های سفارشی

با پیاده سازی قرارداد IRouteConstraint می‌توانید محدودیت‌های سفارشی بسازید. بعنوان مثال، constraint زیر یک پارامتر را به لیستی از مقادیر قابل قبول محدود می‌کند:
public class ValuesConstraint : IRouteConstraint
{
    private readonly string[] validOptions;
    public ValuesConstraint(string options)
    {
        validOptions = options.Split('|');
    }
 
    public bool Match(HttpContextBase httpContext, Route route, string parameterName, RouteValueDictionary values, RouteDirection routeDirection)
    {
        object value;
        if (values.TryGetValue(parameterName, out value) && value != null)
        {
            return validOptions.Contains(value.ToString(), StringComparer.OrdinalIgnoreCase);
        }
        return false;
    }
}
قطعه کد زیر نحوه رجیستر کردن این constraint را نشان می‌دهد:
public class RouteConfig
{
    public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
    {
        routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
 
        var constraintsResolver = new DefaultInlineConstraintResolver();
 
        constraintsResolver.ConstraintMap.Add("values", typeof(ValuesConstraint));
 
        routes.MapMvcAttributeRoutes(constraintsResolver);
    }
}
حالا می‌توانید این محدودیت سفارشی را روی مسیرها اعمال کنید:
public class TemperatureController : Controller
{
    // eg: temp/celsius and /temp/fahrenheit but not /temp/kelvin
    [Route("temp/{scale:values(celsius|fahrenheit)}")]
    public ActionResult Show(string scale)
    {
        return Content("scale is " + scale);
    }
}

نام مسیر ها

می توانید به مسیرها یک نام اختصاص دهید، با این کار تولید URI‌ها هم راحت‌تر می‌شوند. بعنوان مثال برای مسیر زیر:
[Route("menu", Name = "mainmenu")]
public ActionResult MainMenu() { ... }
می‌توانید لینکی با استفاده از Url.RouteUrl تولید کنید:
<a href="@Url.RouteUrl("mainmenu")">Main menu</a>

ناحیه‌ها (Areas)

برای مشخص کردن ناحیه ای که کنترلر به آن تعلق دارد می‌توانید از خاصیت [RouteArea] استفاده کنید. هنگام استفاده از این خاصیت، می‌توانید با خیال راحت کلاس AreaRegistration را از ناحیه مورد نظر حذف کنید.
[RouteArea("Admin")]
[RoutePrefix("menu")]
[Route("{action}")]
public class MenuController : Controller
{
    // eg: /admin/menu/login
    public ActionResult Login() { ... }
 
    // eg: /admin/menu/show-options
    [Route("show-options")]
    public ActionResult Options() { ... }
 
    // eg: /stats
    [Route("~/stats")]
    public ActionResult Stats() { ... }
}
با این کنترلر، فراخوانی تولید لینک زیر، رشته "Admin/menu/show-options/" را بدست میدهد:
Url.Action("Options", "Menu", new { Area = "Admin" })
به منظور تعریف یک پیشوند سفارشی برای یک ناحیه، که با نام خود ناحیه مورد نظر متفاوت است می‌توانید از پارامتر AreaPrefix استفاده کنید. بعنوان مثال:
[RouteArea("BackOffice", AreaPrefix = "back-office")]
اگر از ناحیه‌ها هم بصورت مسیریابی نشانه ای، و هم بصورت متداول (که با کلاس‌های AreaRegistration پیکربندی می‌شوند) استفاده می‌کنید باید مطمئن شوید که رجیستر کردن نواحی اپلیکیشن پس از مسیریابی نشانه ای پیکربندی می‌شود. به هر حال رجیستر کردن ناحیه‌ها پیش از تنظیم مسیرها بصورت متداول باید صورت گیرد. دلیل آن هم مشخص است، برای اینکه درخواست‌های ورودی بدرستی با مسیرهای تعریف شده تطبیق داده شوند، باید ابتدا attribute routes، سپس area registration و در آخر default route رجیستر شوند. بعنوان مثال:
public static void RegisterRoutes(RouteCollection routes)
{
    routes.IgnoreRoute("{resource}.axd/{*pathInfo}");
 
    routes.MapMvcAttributeRoutes();
 
    AreaRegistration.RegisterAllAreas();
 
    routes.MapRoute(
        name: "Default",
        url: "{controller}/{action}/{id}",
        defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional }
    );
}

اشتراک‌ها
سری ساخت یک Angular Dashboard با NET Core.

.NET Core + Angular Dashboard

Topics Covered:
- Building a dashboard application in Angular
- Building a Web API in .NET Core 2.0
- Using Chart.js to build stunning charts of different types
- Making HTTP requests using Angular to query a Web API
- Using Postman to send requests
- Working with Observables
- Using Input and Output decorators in Angular
- Using PostgreSQL and pgAdmin
- Automatically seeding a database with large amounts of sample data
- Styling an application using custom CSS and Bootstrap 4
- Using Map, Filter, and Reduce in Javascript
- Creating Routes in Angular
- Get, Put, Post, Patch Web API Controller Action request types
- Configuring your API for CORS
 

سری ساخت یک Angular Dashboard با NET Core.