نگران Angular 3 نباشید
in Angular 1.x we had this:
- Angular 1.0 - major version
- Angular 1.1 - major version (well, more a preview of Angular 1.2)
- Angular 1.2 - major version
- Angular 1.3 - major version (dropped IE8 support)
- Angular 1.4 - major version
- Angular 1.5 - major version
In “Angular 2”, you’re looking at this:
- Angular 2 - major version
- Angular 3 - major version
- Angular 4 - major version
- Angular 5 - major version
- Angular 6 - major version
- Angular 7 - major version
حتما تا به حال در وب سایتهای زیادی قسمت هایی را دیده اید که چیدمان عناصر آن به شکل زیر است:
این گونه چیدمان را حتما در منوی Start ویندوز 8 بارها دیدهاید! عناصر تشکیل دهندهی این شکل از چیدمان، میتوانند یک سری عکس باشند که تشکیل یک گالری عکس را دادهاند و یا یک سری div که محتوای پستهای یک وبلاگ را در خود جای دادهاند. چیزی که این شکل از چیدمان عناصر را نسبت به چیدمانهای معمول متمایز میکند این است که طول و عرض هر یک از این عناصر با یکدیگر متفاوت است و هدف از این گونه چیدمان آن است که این عناصر در فضایی که به آنها اختصاص داده شده است، به صورت بهینه قرار گیرند تا کمترین فضا هدر رود.
برای اعمال این شکل از چیدمان در دنیای وب افزونههای زیادی بر فراز کتاب خانهی jQuery تدارک دیده شده است که از جمله مطرحترین آنها میتوان به افزونه های Isotope ، Masonry و Gridster اشاره کرد.
افزونهی Isotope مزایایی را برای من در پی داشت و این افزونه را برای انجام کارهای خود، مناسب دیدم. نکتهی مهم اینجا است که هدف من بررسی Isotope نیست، چرا که اگر به وب سایت آن مراجعه کنید، با کوهی از مستندات مواجه میشوید که چگونه از آن در وب سایتهای معمولی استفاده کنید.
در این مقاله قصد من این است که نشان دهم چگونه از افزونهی Isotope در AngularJS استفاده کنیم؛ چگونه چیدمان آن را راست به چپ کنیم و چگونه آن را با محیطهای واکنش گرا (Responsive) سازگار کنیم.
فرض کنید در یک وب سایت قصد داریم اطلاعات یک سری مطلب خبری را از سرور، به فرمت JSON دریافت کرده و نمایش دهیم. در AngularJS شیوهی کار بدین صورت است که اطلاعاتی که به فرمت JSON هستند را با استفاده از directive ایی به نام ng-repeat پیمایش کرده و آنها را نمایش دهیم. حال اگر بخواهیم چیدمان مطالب را با استفاده از Isotope تغییر دهیم، میبینیم که هیچ چیزی نمایش داده نمیشود. دلیل آن بر میگردد به مراحل کامپایل کردن AngularJS و نامشخص بودن زمان اعمال چیدمان Isotope به عناصر است.
در AngularJS هنگامیکه با دستکاری DOM سر و کار پیدا میکنیم، معمولا باید به سراغ Directiveها رفت و یک Directive سفارشی برای کار با Isotope تعریف کرد تا با مکانیزمهای Angular سازگار باشد. خوشبختانه Directive Isotope برای Angular موجود میباشد. نکتهی مهم این است که این Directive برای نگارش 1 افزونهی Isotope نوشته شده است. البته با نگارش 2 هم کار میکند که من برای انجام کار خود نسخهی 1 را ترجیح دادم استفاده کنم.
نکتهی بعدی که باید رعایت شود این است که چیدمان عناصر باید از راست به چپ شوند. خوشبختانه این کار در نسخهی 1 Isotope با تغییر کوچکی در سورس Isotope و تغییر یک تابع انجام میشود. گویا نسخهی دوم امکان پیش فرضی را برای این کار دارد، اما نتوانستم آن را به خوبی پیاده سازی کنم و به همین دلیل ترجیح دادم از همان نسخهی اول استفاده کنم.
برای اینکه در هنگام جابه جا شدن عناصر، انیمیشنها نیز از راست به چپ انجام شوند، باید cssهای زیر را نیز اعمال نمود:
.isotope .isotope-item { -webkit-transition-property: right, top, -webkit-transform, opacity; -moz-transition-property: right, top, -moz-transform, opacity; -ms-transition-property: right, top, -ms-transform, opacity; -o-transition-property: right, top, -o-transform, opacity; transition-property: right, top, transform, opacity; }
Responsive بودن این عناصر مسئلهی دیگری است که باید حل گردد. امروزه اکثر فریم ورکهای مطرح css، واکنشگرا نیز هستند و برای پشتیبانی از سایزهای متفاوت صفحه نمایش، تدابیری در نظر گرفتهاند. اساس کار واکنش گرا بودن این فریم ورکها در تعیین ابعاد عناصر، بیان ابعاد به صورت درصدی است. مثلا فلان عرض div برابر 50% باشد بدین معناست که همیشه عرض این div نصف عرض عنصر والد آن باشد.
متاسفانه Isotope میانهی چندانی با این ابعاد درصدی ندارد و باید عرض عناصر به صورت دقیق و بر حسب پیکسل بیان شود. البته نسخهی جدید آن و یا حتی پلاگین هایی برای کار با ابعاد درصدی نیز تدارک دیده شده است که به شخصه به نتیجهی با کیفیتی نرسیدم.
@media (min-width: 768px) and (max-width: 980px) { .card { width: 320px; } } @media (min-width: 980px) and (max-width: 1200px) { .card { width: 260px; } } @media (min-width: 1200px) { .card { width: 340px; } }
app.directive('imageOnload', function () { return { restrict: 'A', link: function (scope, element, attrs) { element.bind('load', function () { scope.$emit('iso-method', { name: 'reLayout', params: null }); // call reLayout isotope methode prevent overlaaping the items }); } }; });
$(window).resize(function () { $timeout(function myfunction() { $scope.$broadcast('iso-method', { name: 'reLayout', params: null }); // call reLayout isotope methode prevent overlaaping the items },1000); });
Top Issues Fixed in Visual Studio 2019 version 16.6.0
- When New Git experience feature flag is enabled, a message will appear in Team Explorer guiding users to the new Git tool window.
- Fix for intermittent UI delay while closing VS when WinForms .NET Core designer is in open state.
- Fixed issues creating projects using type providers, throwing missing method exception at runtime.
- Fixed project creation for .NET framework projects.
- New find in files experience respects options in Tools-Options-Find and Replace pane.
- Fixed a bug where Git repository does not change when closing a Folder and opening a Solution.
- Fixed bug when building iOS app using full debug symbols.
- Added back browing of Mac Distribution provisioning profiles and certificates from Windows.
- Fixed a bug causing Visual Studio 2019 to stop responding when working with Xamarin projects on certain scenarios.
- Added keyboard shortcut for "Copy with Headers" option in SQL Script Results Grid
- SSDT users will now be able to set and view sensitivity properties for all version above SQL Server 2008
- Improve Connection Properties dialog for accessibility users.
- Fixed occasional crashes when using Tested By Code Lens indicator.
- Ensure auto population of text in Find in files is as per legacy behavior.
- Ensure left arrow key behavior in find in files is correct.
- An issue blocking C++ users of the C++20 Ranges library from using algorithms.
کامپوننتهای Nav در بوت استرپ 4
کامپوننتهای گروه Nav، در نگارش 4 آن به علت استفادهی از Flexbox، تغییرات بسیاری داشتهاند و در نتیجهی آن، انعطاف پذیرتر و سادهتر شدهاند.
در ابتدا لیست سادهی زیر را در نظر بگیرید. تنظیمات ابتدایی آن برای تبدیل به منوی راهبری بالای سایت به صورت زیر است:
<body> <div class="container"> <div class="row"> <section class="col-12"> <ul class="nav"> <li class="nav-item"><a class="nav-link active" href="#">Home</a></li> <li class="nav-item"><a class="nav-link" href="#">Mission</a></li> <li class="nav-item"><a class="nav-link" href="#">Services</a></li> <li class="nav-item"><a class="nav-link" href="#">Staff</a></li> <li class="nav-item"><a class="nav-link disabled" href="#">Testimonials</a></li> </ul> </div> </div> </body>
در اینجا دو کلاس active و disabled نیز به لینکهای منوی راهبری اضافه شدهاند. البته این کلاسها تا تکمیل نهایی nav، ظاهر آنچنان متفاوتی را ارائه نمیدهند.
اولین شیوهنامهای را که میتوان به nav اضافه کرد، nav-pills است:
<ul class="nav nav-pills">
Pills شبیه به دکمهها هستند و در این حالت لینک active، واضحتر به نظر میرسد.
و یا میتوان nav-tabs را به nav افزود:
<ul class="nav nav-tabs">
روش دیگر تعریف nav، استفاده از المان nav و سپس حذف ul و li و همچنین nav-item است:
<nav class="nav nav-pills justify-content-center"> <a class="nav-link active" href="#">Home</a> <a class="nav-link" href="#">Mission</a> <a class="nav-link" href="#">Services</a> <a class="nav-link" href="#">Staff</a> <a class="nav-link disabled" href="#">Testimonials</a> </nav>
کلاس دیگری را که در اینجا میتوان استفاده کرد، flex-column است تا آیتمهای nav، بجای نمایش در یک ردیف، در یک ستون ظاهر شوند:
و یا میتوان با استفاده از break-points، سبب شد تا اگر اندازهی صفحه بیش از sm بود، آیتمهای منوی راهبری، ردیفی و اگر کمتر از آن بود (حالت موبایل)، ستونی نمایش داده شوند:
<nav class="nav nav-pills justify-content-center flex-column flex-sm-row">
ایجاد navbars در بوت استرپ 4
Navbar بوت استرپ 4، بازنویسی کامل شده و کار کردن با آن نسبت به نگارش سوم آن بسیار سادهتر شدهاست.
<body> <nav class="navbar bg-dark navbar-dark navbar-expand-sm"> <div class="container"> <div class="navbar-nav"> <a class="nav-item nav-link active" href="#">Home</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Mission</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Services</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Staff</a> <a class="nav-item nav-link disabled" href="#">Testimonials</a> </div> </div> </nav> <div class="container">
در اینجا، کار با افزودن کلاس navbar به المان nav شروع میشود. سپس هر لینک داخل آن، کلاسهای nav-item nav-link را پیدا میکند. در اینجا اگر آیتمی قرار است به صفحهی جاری اشاره کند، با کلاس active مشخص خواهد شد.
سپس توسط کلاسهای bg-dark navbar-dark، رنگهای پس زمینه و رنگ متن مشخص شدهاند. برای مثال میتوان bg-light navbar-light را نیز آزمایش کرد:
<nav class="navbar bg-light navbar-light navbar-expand-sm">
و یا بجای این رنگهای پیشفرض، در بوت استرپ 4 میتوان به سادگی رنگ navbar را توسط یک background-color دلخواه، سفارشی سازی کرد:
<nav class="navbar navbar-dark navbar-expand-sm" style="background-color:red">
کاری که در نگارشهای پیشین بوت استرپ به سادگی میسر نبود.
همچنین اگر دقت کرده باشید از کلاس navbar-expand-sm نیز استفاده شدهاست. حالت پیشفرض نمایش آیتمهای navbar، ستونی است و برای حالت موبایل درنظر گرفته شدهاست. استفادهی از navbar-expand-sm سبب میشود تا پس از عرض sm، آیتمهای navbar همانند شکلهای فوق، در طی یک ردیف نمایش داده شوند و در عرض کمتر از sm، به صورت یک ستون:
به علاوه آیتمهای navbar را داخل یک container قرار دادهایم:
<div class="container"> <div class="navbar-nav">
تعریف متون و لوگو در navbar بوت استرپ 4
برای تعریف متن لوگوی سایت در navbar به صورت زیر عمل میشود:
<body> <nav class="navbar bg-dark navbar-dark navbar-expand-sm"> <div class="container"> <div class="navbar-brand"> Wisdom Pet Medicine </div> <div class="navbar-nav"> <a class="nav-item nav-link active" href="#">Home</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Mission</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Services</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Staff</a> <a class="nav-item nav-link disabled" href="#">Testimonials</a> </div> </div> </nav> <div class="container">
و یا میتوان بجای div، از المان anchor نیز استفاده کرد تا به صورت لینک نمایش داده شود:
<a class="navbar-brand" href="#"> Wisdom Pet Medicine </a>
برای تعریف متنی در navbar از کلاس navbar-text استفاده میشود:
<body> <nav class="navbar bg-dark navbar-dark navbar-expand-sm"> <div class="container"> <a class="navbar-brand d-none d-sm-inline-block" href="#"> Wisdom Pet Medicine </a> <div class="navbar-nav"> <a class="nav-item nav-link active" href="#">Home</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Mission</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Services</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Staff</a> <a class="nav-item nav-link disabled" href="#">Testimonials</a> </div> <span class="navbar-text d-none d-xl-inline-block">The best in traditional and alternate medicine</span> </div> </nav> <div class="container">
همین تنظیم را به navbar-brand، در اندازهی sm نیز اضافه کردهایم تا لوگوی سایت در اندازههای موبایل ظاهر نشود.
افزودن drop downs به navbar در بوت استرپ 4
برای تبدیل یکی از آیتمهای منوی راهبری، به منو، از dropdown استفاده میشود که نمونهای از آنرا در مثال زیر مشاهده میکنید:
<body> <nav class="navbar bg-dark navbar-dark navbar-expand-sm"> <div class="container"> <a class="navbar-brand d-none d-sm-inline-block" href="#"> <img src="images/wisdompetlogo.svg" style="width:40px;" alt=""> Wisdom Pet Medicine </a> <div class="navbar-nav ml-sm-auto"> <a class="nav-item nav-link active" href="#">Home</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Mission</a> <div class="dropdown"> <a class="nav-item nav-link dropdown-toggle" data-toggle="dropdown" id="servicesDropdown" aria-haspopup="true" aria-expanded="false" href="#">Services</a> <div class="dropdown-menu" aria-labelledby="servicesDropdown"> <a href="#" class="dropdown-item">Grooming</a> <a href="#" class="dropdown-item">General Health</a> <a href="#" class="dropdown-item">Nutrition</a> <a href="#" class="dropdown-item">Pest Control</a> <a href="#" class="dropdown-item">Vaccinations</a> </div> </div> <a class="nav-item nav-link" href="#">Staff</a> <a class="nav-item nav-link disabled" href="#">Testimonials</a> </div> <span class="navbar-text d-none d-xl-inline-block">The best in traditional and alternate medicine</span> </div> </nav> <div class="container">
- دراپداون نیاز به یک container دارد که آنرا با تعریف یک div با کلاس dropdown تعریف کردهایم.
- سپس به لینکی که قرار است آنرا نمایش دهد، کلاس dropdown-toggle را اضافه میکنیم تا آیکن مثلثی رو به پایینی را نمایان کند. وجود این مثلث، بیانگر وجود منویی به همراه آن است.
- اکنون با تنظیم data-toggle به dropdown، کدهای جاوا اسکریپتی بوت استرپ، این المان را به صورت یک dropdown پردازش میکنند و نیازی به افزودن اسکریپتی به صفحه برای فعالسازی آن نیست. ویژگیهای aria-expanded و aria-haspopup نیز به مقدار دهی پیشفرضهای کدهای جاوا اسکریپتی آن کمک میکنند.
- خود منو توسط دربرگیرندهای با کلاس dropdown-menu و آیتمهایی با کلاس dropdown-item تشکیل میشود.
- در ادامه برای متصل کردن این دربرگیرنده به لینک نمایش دهندهی منو، یک id را به لینک انتساب میدهیم (به نام servicesDropdown) و سپس aria-labelledby دربرگیرنده را به این id، مقدار دهی میکنیم.
- در این مثال با استفاده از کلاس navbar-nav ml-sm-auto، سبب شدهایم تا منوی سایت، از لبهی سمت راست صفحه پس از عرض sm، شروع شود.
افزودن المانهای فرمها به منوی راهبری سایت
برای اضافه کردن المانهای فرم به منوی راهبری سایت، ابتدا نیاز است کلاس form-inline را بر روی container این فرم قرار داد و سپس به ورودیهای این فرم، کلاس form-control را اضافه میکنیم. اگر نیاز بود، توسط کلاسهای margin و padding مخصوص بوت استرپ 4 مانند mr-2 نیز میتوان بین آنها فاصله ایجاد کرد:
<body> <nav class="navbar navbar-dark bg-dark navbar-expand-sm"> <div class="container"> <div class="navbar-nav"> <a class="nav-item nav-link active" href="#">Home</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Mission</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Services</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Staff</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Testimonials</a> </div> <form class="form-inline"> <input type="text" placeholder="Search..." class="form-control mr-2"> <button class="btn btn-outline-light" type="submit">Go</button> </form> </div> </nav> <div class="container">
بوت استرپ در اندازهی بزرگتر صفحه، فرم را به سمت راست و آیتمهای منو را در سمت چپ نمایش میدهد.
کنترل محل قرارگیری المانها در منوی راهبری سایت
توسط کلاسهایی مانند fixed-top (قرار گرفتن در بالای صفحه)، fixed-bottom (قرار گرفتن در پایین صفحه) و sticky-top، میتوان محل قرارگیری منوی راهبری را تغییر داد. این کلاسها را در مطلب «طرحبندی صفحات وب با بوت استرپ 4 - قسمت دوم» پیشتر بررسی کردیم.
برای توضیح حالت sticky-top، فرض کنید بالای منو، تصویر بزرگی از لوگوی سایت را دارید و این منو زیر آن قرار گرفتهاست. زمانیکه صفحه به سمت پایین اسکرول میشود، این منو نیز پایین خواهد آمد تا جائیکه در لبهی بالای صفحه قرار گیرد. پس از آن، این منو در همین ناحیه باقی مانده و شبیه به fixed-top عمل میکند.
یک نکته: اگر fixed-bottom را مورد استفاده قرار دادید:
<nav class="navbar navbar-dark bg-dark navbar-expand-sm fixed-bottom">
<div class="container mb-5">
اضافه کردن منوی همبرگری به منوی راهبری سایت
در مورد کلاس navbar-expand-sm در این مطلب توضیح دادیم. هرچند قابلیت عمودی و افقی شدن خودکار آیتمهای منوی راهبری بسیار جالب و کاربری است، اما در صفحات نمایشی کوچک، این نمایش عمودی میتواند ارتفاع قابل ملاحظهای را به خود اختصاص دهد. به همین جهت میخواهیم نمایش آیتمهای آنرا وابسته به تصمیم کاربر کنیم.
<body> <nav class="navbar navbar-dark bg-dark navbar-expand-sm"> <div class="container"> <a href="#" class="navbar-brand">Wisdom Pet Medicine</a> <button class="navbar-toggler" type="button" data-toggle="collapse" data-target="#myToggle" aria-controls="myToggle" aria-expanded="false" aria-label="Toggle navigation"> <span class="navbar-toggler-icon"></span> </button> <div class="collapse navbar-collapse" id="myToggle"> <div class="navbar-nav"> <a class="nav-item nav-link active" href="#">Home</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Mission</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Services</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Staff</a> <a class="nav-item nav-link" href="#">Testimonials</a> </div> </div> </div> </nav> <div class="container">
- ابتدا نیاز است دکمهی این منو اضافه شود که توسط کلاس navbar-toggler مشخص شدهاست. سپس با توجه به اینکه این کامپوننت توسط کدهای جاوا اسکریپتی بوت استرپ کار میکند، اطلاعات مورد نیاز آنرا توسط ویژگیهای data-toggle، data-target و aria مشخص میکنیم.
- این دکمه نیاز دارد تا به یک div با کلاس collapse navbar-collapse متصل شود. این اتصال نیز از طریق id آن صورت میگیرد که در ویژگی data-target مقدار دهی شدهاست.
- اگر این دکمه را پس از navbar-brand قرار دهیم، در سمت چپ صفحه و اگر پیش از آن قرار دهیم، در سمت راست صفحه ظاهر میشود.
در حالت نمایش sm، آیتمهای منو مخفی شده:
با کلیک بر روی دکمهی منوی همبرگری آن، گزینههای منو نمایش داده میشوند:
و در حالت اندازهی بزرگتر صفحه، محو میشود:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Bootstrap4_07.zip
ساختار پروژه های Angular
app.config([ '$stateProvider', '$urlRouterProvider', '$locationProvider', '$controllerProvider', '$compileProvider', '$filterProvider', '$provide', function ($stateProvider, $urlRouterProvider, $locationProvider, $controllerProvider, $compileProvider, $filterProvider, $provide) { //برای رجیستر کردن غیر همروند اجزای انگیولاری در آینده app.lazy = { controller: $controllerProvider.register, directive: $compileProvider.directive, filter: $filterProvider.register, factory: $provide.factory, service: $provide.service }; . . . ])
angular.module('app').lazy.controller('myController', ['$scope', function($scope){ ... }]);
<script type="text/javascript"> // --- Scriptjs --- !function (a, b, c) { function t(a, c) { var e = b.createElement("script"), f = j; e.onload = e.onerror = e[o] = function () { e[m] && !/^c|loade/.test(e[m]) || f || (e.onload = e[o] = null, f = 1, c()) }, e.async = 1, e.src = a, d.insertBefore(e, d.firstChild) } function q(a, b) { p(a, function (a) { return !b(a) }) } var d = b.getElementsByTagName("head")[0], e = {}, f = {}, g = {}, h = {}, i = "string", j = !1, k = "push", l = "DOMContentLoaded", m = "readyState", n = "addEventListener", o = "onreadystatechange", p = function (a, b) { for (var c = 0, d = a.length; c < d; ++c) if (!b(a[c])) return j; return 1 }; !b[m] && b[n] && (b[n](l, function r() { b.removeEventListener(l, r, j), b[m] = "complete" }, j), b[m] = "loading"); var s = function (a, b, d) { function o() { if (!--m) { e[l] = 1, j && j(); for (var a in g) p(a.split("|"), n) && !q(g[a], n) && (g[a] = []) } } function n(a) { return a.call ? a() : e[a] } a = a[k] ? a : [a]; var i = b && b.call, j = i ? b : d, l = i ? a.join("") : b, m = a.length; c(function () { q(a, function (a) { h[a] ? (l && (f[l] = 1), o()) : (h[a] = 1, l && (f[l] = 1), t(s.path ? s.path + a + ".js" : a, o)) }) }, 0); return s }; s.get = t, s.ready = function (a, b, c) { a = a[k] ? a : [a]; var d = []; !q(a, function (a) { e[a] || d[k](a) }) && p(a, function (a) { return e[a] }) ? b() : !function (a) { g[a] = g[a] || [], g[a][k](b), c && c(d) }(a.join("|")); return s }; var u = a.$script; s.noConflict = function () { a.$script = u; return this }, typeof module != "undefined" && module.exports ? module.exports = s : a.$script = s }(this, document, setTimeout) $script(['/Scripts/Lib/jquery/jquery-1.10.2.min.js'], function () { $script(['/Scripts/Lib/angular/angular.js'], function () { $script(['/Scripts/Lib/angular/angular-ui-router.min.js', '/Scripts/Lib/angular/angular-resource.min.js', '/Scripts/Lib/angular/angular-cache.min.js', '/Scripts/Lib/angular/angular-sanitize.min.js', '/Scripts/Lib/angular/angular-animate.min.js', '/Scripts/Lib/angular/angular-cookie.min.js', '/APP/Common/directives.js' ], function () { $script('/app/app.js', function () { angular.bootstrap(document, ['app']); }); }); }) }); </script>
resolve: { fileDeps: ['$q', '$rootScope', function ($q, $rootScope) { var deferred = $q.defer(); var deps = ['/app/HotStories/dataContextService.js', '/app/HotStories/hotStController.js']; $script(deps, function () { $rootScope.$apply(function () { deferred.resolve(); }); }); return deferred.promise; }] }
angular.module('app').lazy.service('dataContextService', ['$rootScope', '$resource', '$angularCacheFactory', '$q', function($rootScope, $resource, $cacheFactory, $q){ ... }]);
angular.module('app').lazy.controller('hotStController', ['$scope', 'ipCookie', 'dataContextService', function($scope, ipCookie, dataContextService){ ... }]);
روش استفادهی از jQuery نیز در حالت کلی همانند مطلب «استفاده از کتابخانههای ثالث جاوا اسکریپتی در برنامههای AngularJS 2.0» است؛ اما به همراه چند نکتهی اضافهتر مانند محل فراخوانی و دسترسی به DOM، در کدهای یک کامپوننت.
هدف: استفاده از کتابخانهی Chosen
میخواهیم جهت غنیتر کردن ظاهر یک دراپ داون در برنامههای AngularJS 2.0، از یک افزونهی بسیار معروف jQuery به نام Chosen استفاده کنیم.
تامین پیشنیازهای اولیه
میتوان فایلهای این کتابخانه را مستقیما از GitHub دریافت و به پروژه اضافه کرد. اما بهتر است اینکار را توسط bower مدیریت کنیم. این کتابخانه هنوز دارای بستهی رسمی npm نیست (و بستهی chosen-npm که در مخزن npm وجود دارد، توسط این تیم ایجاد نشدهاست). اما همانطور که در مستندات آن نیز آمدهاست، توسط دستور ذیل نصب میشود:
bower install chosen
در اینجا نام پیش فرض bower.json را پذیرفته و سپس محتوای فایل ایجاد شده را به نحو ذیل تغییر دهید:
{ "name": "asp-net-mvc5x-angular2x", "version": "1.0.0", "authors": [ "DNT" ], "license": "MIT", "ignore": [ "node_modules", "bower_components" ], "dependencies": { "chosen": "1.4.2" }, "devDependencies": { } }
پس از دریافت خودکار chosen، بستهی آنرا در مسیر bower_components\chosen واقع در ریشهی پروژه میتوانید مشاهده کنید.
استفاده از jQuery و chosen به صورت untyped
سادهترین و متداولترین روش استفاده از jQuery و افزونههای آن شامل موارد زیر هستند:
الف) تعریف مداخل مرتبط با آنها در فایل index.html
<script src="~/node_modules/jquery/dist/jquery.min.js"></script> <script src="~/node_modules/bootstrap/dist/js/bootstrap.min.js"></script> <script src="~/bower_components/chosen/chosen.jquery.min.js"></script> <link href="~/bower_components/chosen/chosen.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
ب) تعریف jQuery به صورت untyped
declare var jQuery: any;
محل صحیح فراخوانی متدهای مرتبط با jQuery
در تصویر ذیل، چرخهی حیات یک کامپوننت را مشاهده میکنید که با تعدادی از آنها پیشتر آشنا شدهایم:
روش متداول استفاده از jQuery، فراخوانی آن پس از رخداد document ready است. در اینجا معادل این رخداد، hook ویژهای به نام ngAfterViewInit است. بنابراین تمام فراخوانیهای jQuery را باید در این متد انجام داد.
همچنین جیکوئری نیاز دارد تا بداند هم اکنون قرار است با چه المانی کار کنیم و کامپوننت بارگذاری شده کدام است. برای این منظور، یکی از سرویسهای توکار AngularJS 2.0 را به نام ElementRef، به سازندهی کلاس تزریق میکنیم. توسط خاصیت this._el.nativeElement آن میتوان به المان ریشهی کامپوننت جاری دسترسی یافت.
constructor(private _el: ElementRef) { }
تهیهی کامپوننت نمایش یک دراپ داون مزین شده با chosen
در ادامه قصد داریم نکاتی را که تاکنون مرور کردیم، به صورت یک مثال پیاده سازی کنیم. به همین جهت فایل جدید using-jquery-addons.component.ts را به پروژه اضافه کنید به همراه فایل قالب آن به نام using-jquery-addons.component.html؛ با این محتوا:
الف) کامپوننت using-jquery-addons.component.ts
import { Component, ElementRef, AfterViewInit } from "@angular/core"; declare var jQuery: any; // untyped @Component({ templateUrl: "app/using-jquery-addons/using-jquery-addons.component.html" }) export class UsingJQueryAddonsComponent implements AfterViewInit { dropDownItems = ["First", "Second", "Third"]; selectedValue = "Second"; constructor(private _el: ElementRef) { } ngAfterViewInit() { jQuery(this._el.nativeElement) .find("select") .chosen() .on("change", (e, args) => { this.selectedValue = args.selected; }); } }
ب) قالب using-jquery-addons.component.html
<select> <option *ngFor="let item of dropDownItems" [value]="item" [selected]="item == selectedValue"> {{item}} option </option> </select> <h4> {{selectedValue}}</h4>
توضیحات
کلاس UsingJQueryAddonsComponent، اینترفیس AfterViewInit را پیاده سازی کردهاست؛ تا توسط متد ngAfterViewInit بتوانیم با عناصر DOM کار کنیم. هرچند در کل اینکار باید صرفا محدود شود به مواردی مانند مثال جاری و در حد آغاز یک افزونهی jQuery و اگر قرار است تغییراتی دیگری صورت گیرند بهتر است از همان روش binding توکار AngularJS 2.0 استفاده کرد.
در سازندهی کلاس، سرویس ElementRef تزریق شدهاست تا توسط خاصیت this._el.nativeElement آن بتوان به المان ریشهی کامپوننت جاری دسترسی یافت. به همین جهت است که پس از آن از متد find، برای یافتن دراپ داون استفاده شدهاست و سپس chosen به نحو متداولی به آن اعمال گردیدهاست.
در اینجا هر زمانیکه یکی از آیتمهای دراپ داون انتخاب شوند، مقدار آن به خاصیت selectedValue انتساب داده شده و این انتساب سبب فعال سازی binding و نمایش مقدار آن در ذیل دراپ داون میگردد.
در قالب این کامپوننت هم با استفاده از ngFor، عناصر دراپ داون از آرایهی dropDownItems تعریف شده در کلاس کامپوننت، تامین میشوند. متغیر محلی item تعریف شدهی در اینجا، در محدودی همین المان قابل دسترسی است. برای مثال از آن جهت تنظیم دومین آیتم لیست به صورت انتخاب شده، در حین اولین بار نمایش view استفاده شدهاست.
استفاده از jQuery و chosen به صورت typed
کتابخانهی jQuery در مخزن کد https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/tree/master/jquery دارای فایل d.ts. خاص خود است. برای نصب آن میتوان از روش ذیل استفاده کرد:
npm install -g typings typings install jquery --save --ambient
/// <reference path="../typings/browser/ambient/jquery/index.d.ts" />
در ادامه به فایل using-jquery-addons.component.ts مراجعه کرده و تغییر ذیل را اعمال کنید:
// declare var jQuery: any; // untyped declare var jQuery: JQueryStatic; // typed
interface JQuery { //... chosen(options?:any):JQuery; } declare module "jquery" { export = $; }
کدهای کامل این پروژه را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
آیا به یادگیری یا ادامهی استفاده از AngularJS خواهید پرداخت؟
در نگاه اول شاید برای توسعه دهندگان مبتدی یک سری مباحث گیج کننده باشن و خیلی از قابلیتها هم جادویی و جذاب. اما حقیقت امر این است که code base این فریم ورک مشکلات شگفت آوری داره. چند ساعت وقت گذاشتن روی اینترنت کافی هست تا از تمام جنبهها فریم ورکهای مطرح رو بررسی کرد و متوجه شد که Angular چقدر مشکلات اساسی داره. بصورت تیتر وار چند مورد رو لیست میکنم:
- Dynamic Scoping, and scope inheritance
- Two-way data binding with $watchers
- The $digest cycle
- No DOM manipulation capabilities
- Finite Routing, unless you use a 3rd party like ui-router
- app logic and structure expressed in HTML
- No server-side rendering (mostly for speed boost and SEO)
- string-based Dependency Injection
- Ill-Conceived architecture (obsolete constructor functions etc)
- Debugging issues
- Re-defining well established terminology
- Syntactic Sugar
- Execution Contexts
- Unnecessary Complications
- Incompatible with 3rd party libraries, like jQuery etc.
- Sparse documentation with literally no real-world examples
و مواردی از این دست. شاید برای پروژههای کوچک این فریم ورک مناسب باشه اما قطعا برای پروژههای بزرگی که قرار است برای مدتی طولانی توسعه داده بشن و نگهداری بشن اصلا انتخاب درستی نیست. حتی اگر پروژههای بزرگی هم با موفقیت توسط این فریم اجرا شده باشه باز هم ماهیت مساله تغییر نمیکنه.
در حال حاظر بین فریم ورکهای دیگه بهترین انتخاب Ember هست که بسیاری از مشکلات ذکر شده رو نداره و ساختار و معماری قوی و خوبی هم داره. Backbone و Durandal هم فریم ورکهای قوی ای هستند ولی تفاوتهای نسبتا زیادی با Ember دارن.
حائز اهمیت این که، اپلیکیشنهای SPA جوان هستند و فعلا همه جای دنیا در حال آزمایش و بررسی این هستند که چطور میشه چنین پروژه هایی رو اجرا کرد و کدام راه بهترین راه هست، بنابراین تا به استانداردهای ثابتی برسیم راه طولانی ای در پیش داریم. از طرفی بزودی استاندارد جدید جاوا اسکریپت (ECMA6) منتشر میشه، که با انتشارش فریم ورک هایی مثل Ember و Angular رو کاملا به هم خواهد ریخت. مثلا در نسخه جدید آبجکتهای Observable خواهیم داشت. بنابراین متدهای Angular و Ember برای تشخیص تغییرات به کلی بلا استفاده خواهند بود و بازنویسیهای اساسی لازم میشود.
منابع و مآخذ مرتبط با کتابخانهی Angular Material
در اینجا مآخذ اصلی کار با این کتابخانه را ملاحظه میکنید که شامل اصول طراحی متریال و مخازن اصلی توسعهی آن میباشند:
Material Design Specification
- https://material.io/design
Angular Material
- https://material.angular.io
- https://github.com/angular/material2
مفاهیم پایهی طراحی متریال
چرا «زیبایی» رابط کاربری مهم است؟
در ابتدای معرفی کتابخانهی Angular Material عنوان شد که این مجموعه به همراه تعدادی کامپوننت «زیبا» است. بنابراین این سؤال مطرح میشود که چرا و یا تا چه اندازه «زیبایی» رابط کاربری اهمیت دارد؟ مهمترین دلیل آن بهبود تجربهی کاربری است. بر اساس تحقیقاتی که بر روی کاربران بسیاری صورت گرفتهاست، مشخص شدهاست کاربران، با رابطهای کاربری زیبا نتایج بهتری را از لحاظ کاهش زمان اتمام کار و تعداد خطاهای مرتبط دریافت میکنند.
اما ... طراحی برنامههای زیبا مشکل است. به همین جهت استفاده از کتابخانههای غنی مانند طراحی متریال که این امر را سهولت میبخشند، ضروری است. طراحی متریال یک زبان کامل طراحی برنامههای زیبا است. توسط گوگل طراحی شدهاست و دو هدف اصلی را دنبال میکند:
- وفاداری به اصول کلاسیک طراحی رابط کاربری
- ارائهی تجربهی کاربری یکدست و هماهنگ، در بین وسایل و اندازههای صفحات نمایشی مختلف
اصول پایهی طراحی متریال نیز شامل موارد زیر است:
- «متریال» یک متافور است و بر اساس مطالعهی نحوهی کار با کاغذ، مرکب و ارتباط بین اشیاء در دنیای واقعی پدید آمدهاست.
- اشیاء در دنیای واقعی دارای ارتباطهای ابعادی و حجمی هستند. برای مثال دو برگهی کاغذ یک فضا را اشغال نمیکنند. طراحی متریال برای نمایش این ارتباط سه بعدی بین اشیاء، از نور و سایه استفاده میکند.
- در دنیای واقعی، اشیاء از درون یکدیگر رد نمیشوند. این مورد در طراحی متریال نیز صادق است.
- طراحی متریال به همراه جعبهی رنگ مخصوص و بکارگیری فضاهای خالی و عناوین درشت بسیار مشخص، واضح و عمدی است.
- طراحی متریال به همراه حرکت و پویانمایی، جهت ارائهی مفاهیم مختلف به کاربر، جهت درک بهتر او از برنامه است.
برپایی پیشنیازهای ابتدایی کار با Angular Material
پیش از ادامهی بحث فرض بر این است که آخرین نگارش Angular CLI را نصب کردهاید و اگر پیشتر آنرا نصب کردهاید، یکبار دستور ذیل را اجرا کنید تا تمام وابستگیهای سراسری نصب شدهی در سیستم به صورت خودکار به روز رسانی شوند:
npm update -g
ng new MaterialAngularClient --routing
cd MaterialAngularClient ng serve -o
افزودن کتابخانهی Angular Material به برنامه
در طول این سری از سایت https://material.angular.io زیاد استفاده خواهیم کرد. همواره به روزترین روش افزودن کتابخانهی Angular Material به یک برنامهی موجود را در آدرس https://material.angular.io/guide/getting-started میتوانید مشاهده کنید که خلاصهی آن به صورت زیر است:
البته در Angular 6 روش تفصیلی نصب فوق که شامل 6 مرحلهاست، به صورت زیر هم خلاصه شدهاست:
ng add @angular/material
npm install --save @angular/material @angular/cdk npm install --save @angular/animations npm install --save hammerjs
- همانطور که عنوان شد، طراحی متریال مبتنی بر حرکت و پویانمایی است. به همین جهت تعدادی از کامپوننتهای آن نیاز به بستهی angular/animations را دارند که توسط دستور دوم نصب میشود.
- دستور سوم نیز کامپوننتهای slide و slider را پشتیبانی میکند (Gesture Support). البته پس نصب این وابستگی، نیاز است به فایل src/main.ts مراجعه کرده و یک سطر زیر را نیز افزود:
import "hammerjs";
import { BrowserAnimationsModule } from "@angular/platform-browser/animations"; @NgModule({ imports: [ BrowserModule, BrowserAnimationsModule, AppRoutingModule ] }) export class AppModule { }
مدیریت بهتر import کامپوننتهای Angular Material
در ادامه به ازای هر کامپوننت Angular Material باید ماژول آنرا به لیست imports افزود که پس از مدتی به یک فایل app.module.ts بسیار شلوغ خواهیم رسید. برای مدیریت بهتر این فایل، از روش مطرح شدهی در مطلب «سازماندهی برنامههای Angular» استفاده خواهیم کرد.
به همین جهت دو پوشهی core و shared را درون پوشهی src/app ایجاد میکنیم:
محتویات فایل src\app\core\core.module.ts به صورت زیر است:
import { CommonModule } from "@angular/common"; import { NgModule, Optional, SkipSelf } from "@angular/core"; import { RouterModule } from "@angular/router"; @NgModule({ imports: [CommonModule, RouterModule], exports: [ // components that are used in app.component.ts will be listed here. ], declarations: [ // components that are used in app.component.ts will be listed here. ], providers: [ /* ``No`` global singleton services of the whole app should be listed here anymore! Since they'll be already provided in AppModule using the `tree-shakable providers` of Angular 6.x+ (providedIn: 'root'). This new feature allows cleaning up the providers section from the CoreModule. But if you want to provide something with an InjectionToken other that its class, you still have to use this section. */ ] }) export class CoreModule { constructor(@Optional() @SkipSelf() core: CoreModule) { if (core) { throw new Error("CoreModule should be imported ONLY in AppModule."); } } }
محتویات فایل src\app\shared\shared.module.ts نیز به صورت زیر است:
import { CommonModule } from "@angular/common"; import { HttpClientModule } from "@angular/common/http"; import { ModuleWithProviders, NgModule } from "@angular/core"; import { FormsModule } from "@angular/forms"; @NgModule({ imports: [ CommonModule, FormsModule, HttpClientModule ], entryComponents: [ // All components about to be loaded "dynamically" need to be declared in the entryComponents section. ], declarations: [ // common and shared components/directives/pipes between more than one module and components will be listed here. ], exports: [ // common and shared components/directives/pipes between more than one module and components will be listed here. CommonModule, FormsModule, HttpClientModule, ] /* No providers here! Since they’ll be already provided in AppModule. */ }) export class SharedModule { static forRoot(): ModuleWithProviders { // Forcing the whole app to use the returned providers from the AppModule only. return { ngModule: SharedModule, providers: [ /* All of your services here. It will hold the services needed by `itself`. */] }; } }
import { CoreModule } from "./core/core.module"; import { SharedModule } from "./shared/shared.module"; @NgModule({ imports: [ BrowserModule, BrowserAnimationsModule, CoreModule, SharedModule.forRoot(), AppRoutingModule ] }) export class AppModule { }
import { CdkTableModule } from "@angular/cdk/table"; import { NgModule } from "@angular/core"; import { MatAutocompleteModule, MatButtonModule, MatButtonToggleModule, MatCardModule, MatCheckboxModule, MatChipsModule, MatDatepickerModule, MatDialogModule, MatExpansionModule, MatFormFieldModule, MatGridListModule, MatIconModule, MatInputModule, MatListModule, MatMenuModule, MatNativeDateModule, MatPaginatorModule, MatProgressBarModule, MatProgressSpinnerModule, MatRadioModule, MatRippleModule, MatSelectModule, MatSidenavModule, MatSliderModule, MatSlideToggleModule, MatSnackBarModule, MatSortModule, MatStepperModule, MatTableModule, MatTabsModule, MatToolbarModule, MatTooltipModule, } from "@angular/material"; @NgModule({ imports: [ MatAutocompleteModule, MatButtonModule, MatButtonToggleModule, MatCardModule, MatCheckboxModule, MatChipsModule, MatDatepickerModule, MatDialogModule, MatExpansionModule, MatFormFieldModule, MatGridListModule, MatIconModule, MatInputModule, MatListModule, MatMenuModule, MatNativeDateModule, MatPaginatorModule, MatProgressBarModule, MatProgressSpinnerModule, MatRadioModule, MatRippleModule, MatSelectModule, MatSidenavModule, MatSliderModule, MatSlideToggleModule, MatSnackBarModule, MatStepperModule, MatSortModule, MatTableModule, MatTabsModule, MatToolbarModule, MatTooltipModule, CdkTableModule ], exports: [ MatAutocompleteModule, MatButtonModule, MatButtonToggleModule, MatCardModule, MatCheckboxModule, MatChipsModule, MatDatepickerModule, MatDialogModule, MatExpansionModule, MatGridListModule, MatIconModule, MatInputModule, MatListModule, MatMenuModule, MatNativeDateModule, MatPaginatorModule, MatProgressBarModule, MatProgressSpinnerModule, MatRadioModule, MatRippleModule, MatSelectModule, MatSidenavModule, MatSliderModule, MatSlideToggleModule, MatSnackBarModule, MatStepperModule, MatSortModule, MatTableModule, MatTabsModule, MatToolbarModule, MatTooltipModule, CdkTableModule ] }) export class MaterialModule { }
سپس MaterialModule را نیز به قسمتهای imports و exports فایل src\app\shared\shared.module.ts اضافه خواهیم کرد:
import { MaterialModule } from "./material.module"; @NgModule({ imports: [ CommonModule, FormsModule, HttpClientModule, MaterialModule ], exports: [ // common and shared components/directives/pipes between more than one module and components will be listed here. CommonModule, FormsModule, HttpClientModule, MaterialModule ] }) export class SharedModule { }
تا اینجا جهت اطمینان از اجرای برنامه، دستور ng serve -o را از ابتدا اجرا کنید.
افزودن چند کامپوننت مقدماتی متریال به برنامه
بهترین روش کار با این مجموعه، بررسی مستندات آن در سایت https://material.angular.io/components است. برای مثال برای افزودن دکمه، به مستندات آن مراجعه کرده و بر روی دکمهی view source کلیک میکنیم:
سپس کدهای قسمت HTML آنرا به برنامه و فایل app.component.html اضافه خواهیم کرد:
<button mat-button>Click me!</button>
<mat-checkbox>Check me!</mat-checkbox>
البته شکل ظاهری آنها تا اینجا آنچنان مطلوب نیست. برای رفع این مشکل، نیاز است یک قالب را به این کنترلها و کامپوننتها اعمال کرد. به همین جهت فایل styles.css واقع در ریشهی برنامه را گشوده و قالب پیشفرض متریال را به آن اضافه میکنیم:
@import "~@angular/material/prebuilt-themes/indigo-pink.css";
پس از اعمال قالب، اکنون است که شکل ظاهری کنترلهای آن بسیار بهتر شدهاند و همچنین کار با آنها به همراه پویانمایی نیز شدهاست:
افزودن آیکنهای متریال به برنامه
مرحلهی آخر این تنظیمات، افزودن آیکنهای متریال به برنامهاست. برای این منظور فایل src\index.html را گشوده و یک سطر ذیل را به head اضافه کنید:
<link href="https://fonts.googleapis.com/icon?family=Material+Icons" rel="stylesheet">
<button mat-button> <mat-icon>face</mat-icon> Click me! </button> <mat-checkbox>Check me!</mat-checkbox>
لیست کامل این آیکنها را به همراه توضیحات تکمیلی آنها، در آدرس ذیل میتوانید ملاحظه کنید:
http://google.github.io/material-design-icons
البته چون ما نمیخواهیم این آیکنها را از وب بارگذاری کنیم، برای نصب محلی آنها ابتدا دستور زیر را در ریشهی پروژه صادر کنید:
npm install material-design-icons --save
همانطور که مشاهده میکنید، برای استفادهی از این فایلهای آیکن فونت محلی، تنها کافی است فایل material-icons.css را به برنامه معرفی کنیم. برای این منظور فایل angular.json را گشوده و قسمت styles آنرا به صورت زیر تکمیل میکنیم:
"styles": [ "node_modules/material-design-icons/iconfont/material-icons.css", "src/styles.css" ],
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-01.zip
برای اجرای آن نیز ابتدا فایل restore.bat و سپس فایل ng-serve.bat را اجرا کنید.