اشتراکها
شروع به کار با React در MDN
در ویژوال استودیو میتوانید پروژهی Web Application و یا Web Site ایجاد نمایید. شما Web Application را با گزینهی New Project ایجاد و با Open Project باز میکنید؛ ولی Web Site را با گزینهی New Web Site ایجاد و با Open Web Site باز مینمایید. قبل از ساخت یک پروژهی جدید وب لازم است از تفاوتهای این دو نوع، آگاهی کسب کرده و در انتخاب نوع پروژه دقت نمایید؛ چرا که تغییر و تبدیل یک نوع به نوع دیگر، علاوه بر سختی، موجب اتلاف زمان شده و پروژه را مستعد خطا خواهد کرد.
نکته:
برای ایجاد یک پروژهی جدید مایکروسافت Web Application را به شما پیشنهاد میدهد. هرچند در این مبحث، مطالبی را مبنی بر فواید Web Site معرفی خواهد کرد، ولی اکثر توسعه دهندگان وب که Web Site را برگزیده اند سرانجام مضراتی از آن را مییابند که سنگینی آن بیشتر از فوایدش است. برای مثال تمامی خصیصههای (feature فیچر) ASP.net لزومآ برای وب سایت در دسترس نخواهند بود؛ مثلآ از ویژوال استودیوی 2012 به بعد، ابزاری برای تولید پروژههای وب وجود دارد که فقط برای Web Application در اختیار خواهد بود (برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید مطلب Creating an ASP.net Web Project in Visual Studio را مطالعه نمایید).
سناریو :
سناریویی که مبنی برا انتخاب Web Application میباشد به شرح زیر است:
· شما نیاز به استفاده از Edit And Continue در دیباگر ویژوال استودیو دارید.
· تمامی کدها، فایلها و کلاسهایی که با صفحات ASP.net مرتبط هستند، برای تست بصورت واحد و یکپارچه در نظر گرفته میشوند.
· شما برای کلاسهایی که وابسته به صفحات هستند و همچنین برای کنترلها و کلاسهای منحصر آن باید ارجاع داشته باشید.
· وابستگی در حالتی که چندین پروژهی مرتبط به هم را دارید توسط شما مشخص میشود.
· برای کل سایت در هنگام کامپایل فقط یک اسمبلی ساخته میشود.
· کنترل نام اسمبلیها و همچنین شمارهی ورژن ایجاد شدهی برای پروژه در دست شماست.
· برای کامپایل پروژه میتوانید MSBuild و یا Team Build را انتخاب کنید؛ برای مثال میتوانید مراحل Prebuild یا Postbuild را مشخص کنید.
· نیازی به قرار دادن سورس برنامه روی سرور نیست.
سناریویی که مبنی برا انتخاب Web Site میباشد به شرح زیر است:
· یک پروژه در بر دارندهی کدهای #C و هم کدهای Visual Basic میباشد ( درحالیکه بصورت پیشفرض در Web Application فایل پروژه بر مبنای زبان برنامهی شما کامپایل میشود، هرچند میتوان این حالت پیشفرض را تغییر داد؛ ولی این امر میتواند اندکی مشکل باشد).
· شما میتوانید سایت ایجاد شده را بصورت Real Time توسط FTP باز نموده و آپدیت نمایید.
· برای توزیع (deploy) پروژه مجبور به کامپایل صریح آن نیستید.
· اگر پروژه را کامپایل نمایید کامپایلر به ازای هر صفحه و یا هر پوشه، یک فایل اسمبلی جداگانه خواهد ساخت.
· برای تغییر یک فایل به تنهایی میتوانید فقط آنرا تغییر داده و بر روی سرور قرار دهید.
· حتی بعد از کامپایل هم میتوانید صفحات ASP.net را بدون نیاز به کامپایل دوبارهی کل سایت تغییر داده و جایگزین نمایید.
· سورس کامل پروژه برای اجرا باید روی سرور قرار گیرد.
تفاوتها در یک نگاه:
ساختار فایل پروژه:
پروژههای Web Application از فایل پروژه ویژوال استودیو ( .csproj / .vbproj ) برای نگهداری اطلاعات پروژه استفاده میکنند. با این امکان میتوان فایلهایی را که در پروژه دخیل هستند و یا باید کامپایل شوند، به تفکیک مشخص کرد.
در مورد Web Site تمامی فایلهایی که در داخل پوشهی برنامه قرار دارند، به صورت پیش فرض جزیی از برنامه تلقی شده و کامپایل خواهند شد و برای اینکه فایلی را بخواهید مستثنا کنید یا باید آنرا حذف کنید و یا پسوند آنرا به نامی که توسط سرور IIS قابل شناسایی نیست تغییر دهید.
فایدهی فایل پروژه یعنی همان ( .csproj / .vbproj ) در Web Application :
میتوان فایلی را به طور موقت از برنامه حذف کرد، بدون نگرانی از آنکه فایل بصورت کلی حذف شود. چرا که فایل در ساختار برنامه باقیست. برای مثال اگر صفحهای برای توزیع آماده نیست، میتوانید به راحتی آنرا از برنامه خارج کنید ( Exclude ) و برنامه را کامپایل نمایید و بعد از اینکه این صفحه هم آماده شد، دوباره آن را وارد پروژه نمایید ( include ) که اهمیت این امر در مواردی که از برنامههای کنترل سورس استفاده میکنید، دوچندان میشود.
فایدهی عدم استفاده از فایل پروژهی برنامه در Web Site :
شما مجبور به کنترل و شخصی سازی ساختار فایل برنامه در ویژوال استودیو نیستید و به راحتی هر فایل یا صفحهای را که میخواهید، با کپی کردن به پوشه و یا حذف کردن از آن توسط فایل اکسپلورر انجام میدهید.
کامپایل:
برای برنامههای Web Application شما بصورت معمول پروژه را Build مینمایید و تمامی کدهای صفحات و همچنین کلاسها به صورت یک فایل اسمبلی در پوشهی bin ذخیره میگردد.
برای Web Site شما مجبور به کامپایل دستی پروژه نیستید و میتوانید از Batch-Compile استفاده کنید و همچنین به ازای هر صفحه و کلاسریال شما یک فایل اسمبلی خواهید داشت.
مزایای کامپایل در Web Application :
· میتوانید از MSBuild استفاده کنید.
· میتوانید خصیصههای اسمبلی، از جمله نام و ورژن را به راحتی مدیریت نمایید.
· کامپایل قبل از توزیع برنامه این مزیت را دارد که کاربران مجبور نیستند منتظر کامپایل برنامه در سرور باشند.
· مدیریت دقیقی بر روی فایلها و ساختار برنامه و همچنین کلاسها و ارجاعات خواهید داشت.
مزایای کامپایل در Web Site :
· میتوانید هر صفحهای را که نیاز دارید بدون در نظر گرفتن آماده شدن دیگر صفحات تست و اجرا نمایید.
· آپدیت و جایگزینی فایلها به راحتی صورت میگیرد؛ چرا که اسمبلی تمام فایلها بصورت منحصر همان صفحه ایجاد خواهد شد.
· ایجاد شدن چند اسمبلی میتواند در برخی پروژهها به نفع برنامه بوده و performance را بالا ببرد. برای مثال در حالتیکه یک سایت با صفحات زیاد دارید و برخی صفحات به نسبت دیگر صفحات خیلی کمتر درخواست میشوند.
نکته:
هیچ فرقی بین Web Application , و web Site از نظر performance وجود ندارد مگر درحالت ذکر شده در بالا و در سایتهای خیلی بزرگ.
توزیع : ( Deployment )
در web Site کل فایلهای پروژه را بر روی سرور قرار میدهید؛ درحالی که در Web Application فایلهای برنامه بصورت اسمبلیها ( .dll ) روی سرور قرار میگیرند. همین امر میتواند در برخی حالتها مثلآ زمانی که از هاست share شده استفاده میکنید، خیال شما را از بابت سورس برنامه مطمئن سازد.
برای Web Site نیز این مزیت وجود دارد که برای انجام تغییرات کوچک مجبور به کامپایل و آپلود دوبارهی کل پروژه نیستید.
ماخذ
نکته:
برای ایجاد یک پروژهی جدید مایکروسافت Web Application را به شما پیشنهاد میدهد. هرچند در این مبحث، مطالبی را مبنی بر فواید Web Site معرفی خواهد کرد، ولی اکثر توسعه دهندگان وب که Web Site را برگزیده اند سرانجام مضراتی از آن را مییابند که سنگینی آن بیشتر از فوایدش است. برای مثال تمامی خصیصههای (feature فیچر) ASP.net لزومآ برای وب سایت در دسترس نخواهند بود؛ مثلآ از ویژوال استودیوی 2012 به بعد، ابزاری برای تولید پروژههای وب وجود دارد که فقط برای Web Application در اختیار خواهد بود (برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید مطلب Creating an ASP.net Web Project in Visual Studio را مطالعه نمایید).
سناریو :
سناریویی که مبنی برا انتخاب Web Application میباشد به شرح زیر است:
· شما نیاز به استفاده از Edit And Continue در دیباگر ویژوال استودیو دارید.
· تمامی کدها، فایلها و کلاسهایی که با صفحات ASP.net مرتبط هستند، برای تست بصورت واحد و یکپارچه در نظر گرفته میشوند.
· شما برای کلاسهایی که وابسته به صفحات هستند و همچنین برای کنترلها و کلاسهای منحصر آن باید ارجاع داشته باشید.
· وابستگی در حالتی که چندین پروژهی مرتبط به هم را دارید توسط شما مشخص میشود.
· برای کل سایت در هنگام کامپایل فقط یک اسمبلی ساخته میشود.
· کنترل نام اسمبلیها و همچنین شمارهی ورژن ایجاد شدهی برای پروژه در دست شماست.
· برای کامپایل پروژه میتوانید MSBuild و یا Team Build را انتخاب کنید؛ برای مثال میتوانید مراحل Prebuild یا Postbuild را مشخص کنید.
· نیازی به قرار دادن سورس برنامه روی سرور نیست.
سناریویی که مبنی برا انتخاب Web Site میباشد به شرح زیر است:
· یک پروژه در بر دارندهی کدهای #C و هم کدهای Visual Basic میباشد ( درحالیکه بصورت پیشفرض در Web Application فایل پروژه بر مبنای زبان برنامهی شما کامپایل میشود، هرچند میتوان این حالت پیشفرض را تغییر داد؛ ولی این امر میتواند اندکی مشکل باشد).
· شما میتوانید سایت ایجاد شده را بصورت Real Time توسط FTP باز نموده و آپدیت نمایید.
· برای توزیع (deploy) پروژه مجبور به کامپایل صریح آن نیستید.
· اگر پروژه را کامپایل نمایید کامپایلر به ازای هر صفحه و یا هر پوشه، یک فایل اسمبلی جداگانه خواهد ساخت.
· برای تغییر یک فایل به تنهایی میتوانید فقط آنرا تغییر داده و بر روی سرور قرار دهید.
· حتی بعد از کامپایل هم میتوانید صفحات ASP.net را بدون نیاز به کامپایل دوبارهی کل سایت تغییر داده و جایگزین نمایید.
· سورس کامل پروژه برای اجرا باید روی سرور قرار گیرد.
تفاوتها در یک نگاه:
زمینه | پروژههای Web Application | پروژههای Web Site |
ساختار فایل پروژه | فایل برنامه (.csproj / vbproj) دربردارنده اطلاعاتی از جمله لیست فایلها و رفرنسها پروژه به پروژه دیگر خواهد بود. | هیچ فایل برنامه ای وجود ندارد و تمامی فایل هایی که داخل پوشه میباشند جزو فایلهای سایت شناخته میشوند. |
کامپایل | · شما پروژه را در سیستم خود کامپایل میکنید. · بصورت پیشفرض کامپایل کدها در یک اسمبلی قرار میگیرد. |
· سورس کدها بصورت اتوماتیک در سرور توسط Asp.net با اولین درخواست کامپایل میشوند. (البته شما میتوانید کامپایل را در سیستم خود نیز انجام دهید) · بصورت پیشفرض کامپایل برای هر کلاس یک اسمبلی جدا میسازد. |
فضاهای نام | Namespaceها بصورت صریح در صفحات و کلاسها و کنترلها افزوده میشود. | هیچ namespace ای بصورت پیشفرض اضافه نمیشود (شما میتوانید بصورت دستی آنها را اضافه کنید) |
توزیع | اسمبلی تولید شده در مرحله کامپایل را روی سرور قرار میدهید اکثر مراحل کامپایل توسط ابزارهای ارائه شده ویژوال استودیو انجام میشود. | کل سورس پروژه روی سرور قرار میگیرد. اکثر مراحل کامپایل توسط ابزارهای ارائه شده ویژوال استودیو انجام میشود. |
ساختار فایل پروژه:
پروژههای Web Application از فایل پروژه ویژوال استودیو ( .csproj / .vbproj ) برای نگهداری اطلاعات پروژه استفاده میکنند. با این امکان میتوان فایلهایی را که در پروژه دخیل هستند و یا باید کامپایل شوند، به تفکیک مشخص کرد.
در مورد Web Site تمامی فایلهایی که در داخل پوشهی برنامه قرار دارند، به صورت پیش فرض جزیی از برنامه تلقی شده و کامپایل خواهند شد و برای اینکه فایلی را بخواهید مستثنا کنید یا باید آنرا حذف کنید و یا پسوند آنرا به نامی که توسط سرور IIS قابل شناسایی نیست تغییر دهید.
فایدهی فایل پروژه یعنی همان ( .csproj / .vbproj ) در Web Application :
میتوان فایلی را به طور موقت از برنامه حذف کرد، بدون نگرانی از آنکه فایل بصورت کلی حذف شود. چرا که فایل در ساختار برنامه باقیست. برای مثال اگر صفحهای برای توزیع آماده نیست، میتوانید به راحتی آنرا از برنامه خارج کنید ( Exclude ) و برنامه را کامپایل نمایید و بعد از اینکه این صفحه هم آماده شد، دوباره آن را وارد پروژه نمایید ( include ) که اهمیت این امر در مواردی که از برنامههای کنترل سورس استفاده میکنید، دوچندان میشود.
فایدهی عدم استفاده از فایل پروژهی برنامه در Web Site :
شما مجبور به کنترل و شخصی سازی ساختار فایل برنامه در ویژوال استودیو نیستید و به راحتی هر فایل یا صفحهای را که میخواهید، با کپی کردن به پوشه و یا حذف کردن از آن توسط فایل اکسپلورر انجام میدهید.
کامپایل:
برای برنامههای Web Application شما بصورت معمول پروژه را Build مینمایید و تمامی کدهای صفحات و همچنین کلاسها به صورت یک فایل اسمبلی در پوشهی bin ذخیره میگردد.
برای Web Site شما مجبور به کامپایل دستی پروژه نیستید و میتوانید از Batch-Compile استفاده کنید و همچنین به ازای هر صفحه و کلاسریال شما یک فایل اسمبلی خواهید داشت.
مزایای کامپایل در Web Application :
· میتوانید از MSBuild استفاده کنید.
· میتوانید خصیصههای اسمبلی، از جمله نام و ورژن را به راحتی مدیریت نمایید.
· کامپایل قبل از توزیع برنامه این مزیت را دارد که کاربران مجبور نیستند منتظر کامپایل برنامه در سرور باشند.
· مدیریت دقیقی بر روی فایلها و ساختار برنامه و همچنین کلاسها و ارجاعات خواهید داشت.
مزایای کامپایل در Web Site :
· میتوانید هر صفحهای را که نیاز دارید بدون در نظر گرفتن آماده شدن دیگر صفحات تست و اجرا نمایید.
· آپدیت و جایگزینی فایلها به راحتی صورت میگیرد؛ چرا که اسمبلی تمام فایلها بصورت منحصر همان صفحه ایجاد خواهد شد.
· ایجاد شدن چند اسمبلی میتواند در برخی پروژهها به نفع برنامه بوده و performance را بالا ببرد. برای مثال در حالتیکه یک سایت با صفحات زیاد دارید و برخی صفحات به نسبت دیگر صفحات خیلی کمتر درخواست میشوند.
نکته:
هیچ فرقی بین Web Application , و web Site از نظر performance وجود ندارد مگر درحالت ذکر شده در بالا و در سایتهای خیلی بزرگ.
توزیع : ( Deployment )
در web Site کل فایلهای پروژه را بر روی سرور قرار میدهید؛ درحالی که در Web Application فایلهای برنامه بصورت اسمبلیها ( .dll ) روی سرور قرار میگیرند. همین امر میتواند در برخی حالتها مثلآ زمانی که از هاست share شده استفاده میکنید، خیال شما را از بابت سورس برنامه مطمئن سازد.
برای Web Site نیز این مزیت وجود دارد که برای انجام تغییرات کوچک مجبور به کامپایل و آپلود دوبارهی کل پروژه نیستید.
ماخذ
نظرات مطالب
آشنایی با NHibernate - قسمت هشتم
حق با شما است. روش صحیح لایه بندی این قسمت بر اساس تعریف unit of work و سپس repository است. یک unit of work میتواند از اعمال حاصل چندین repository تشکیل شده و نهایتا در پایان کار همه را یکجا اعمال کند. در مثال فوق این دو مفهوم با هم تلفیق شده.
بنابراین اگر علمیتر میخواهید کار کنید در مورد unit of work تحقیق کنید (در سایت nhforge.org).
بنابراین اگر علمیتر میخواهید کار کنید در مورد unit of work تحقیق کنید (در سایت nhforge.org).
اشتراکها
SDK چیست ؟
روزگاری دریافت مجوزهای SSL، گران و سخت بود. برای رفع این مشکلات مؤسسههایی مانند Let's Encrypt پدیدار شدهاند که مجوزهای SSL رایگانی را برای سایتهای اینترنتی صادر میکنند. دسترسی به سرویس آنها از طریق API ارائه شدهی آن، بسیار ساده بوده، کار با آن رایگان است و نیاز به مجوز خاصی ندارد. فقط باید دقت داشت که گواهینامههای Let's Encrypt دو ماهه هستند و وبسرور سایت شما باید اجازهی دسترسی به محل ویژهای را که جهت تعیین اعتبار دومین درخواستی ایجاد میشود، صادر کند. البته درخواست گواهی مجدد و تمدید آن در هر زمانی، حتی اگر پیش از انقضای آن باشد، مسیر است و از این لحاظ محدودیتی ندارد. در ادامه نحوهی کار با این سرویس را در ویندوزهای سرور بررسی خواهیم کرد.
دریافت برنامهی win-acme
برنامهی win-acme کار دریافت، نصب و تنظیم به روز رسانی خودکار مجوزهای Let’s Encrypt را در ویندوز بسیار ساده کردهاست و تقریبا به برنامهی استاندارد انجام اینکار تبدیل شدهاست. این برنامه، انجام مراحل زیر را خودکار کردهاست:
- اسکن IIS برای یافتن bindings و نام سایتها
- اتصال به Let’s Encrypt certificate authority و دریافت مجوزهای لازم
- درج خودکار مجوزهای دریافتی در Windows certificate store
- ایجاد HTTPS binding خودکار در IIS
- استفاده از Windows Task Scheduler، جهت ایجاد وظیفهی به روز رسانی خودکار مجوزهای درخواست شده
به همین جهت پیش از هر کاری نیاز است این برنامه را دریافت کنید:
https://github.com/PKISharp/win-acme/releases
این برنامه از دات نت نگارش 4.6.2 استفاده میکند. بنابراین نیاز است این نگارش و یا ترجیحا آخرین نگارش دات نت فریم ورک را بر روی سرور نصب کنید.
آماده سازی برنامهی ASP.NET جهت دریافت مجوزهای Let’s Encrypt
را بر روی سرور شما بررسی خواهد کرد (بنابراین سرور شما باید به اینترنت متصل بوده و همچنین مجوز دسترسی به این مسیر را عمومی کند). برنامهی win-acme این id را از سرور Let’s Encrypt به صورت خودکار دریافت کرده و فایلی را در مسیر یاد شده ایجاد میکند. سپس سرور Let’s Encrypt یکبار این مسیر را خواهد خواند. مشکل اینجا است که دسترسی به این فایل بدون پسوند در برنامههای MVC به صورت پیشفرض مسیر نیست و نیازی به تنظیمات خاصی دارد:
روش انجام اینکار در ASP.NET Core به صورت زیر است:
این اکشن متد را در هر کنترلری قرار دهید، تفاوتی نمیکند و کار خواهد کرد؛ چون attribute routing آن مستقل از محل قرارگیری آن است.
در MVC 5x پارامتر env را حذف و بجای آن از Server.MapPath و در آخر از return File استفاده کنید.
اگر این مرحله را تنظیم نکنید، در وسط کار دریافت مجوز توسط برنامهی win-acme، به علت اینکه مشخص نیست آیا شما صاحب دامنه هستید یا خیر، خطایی را دریافت کرده و برنامه متوقف میشود.
آماده سازی IIS برای دریافت مجوزهای Let’s Encrypt
ابتدا به قسمت Edit bindings وب سایتی که قرار است مجوز را دریافت کند مراجعه کرده:
و سپس bindings مناسبی را ایجاد کنید (از نوع HTTP و نه HTTPS):
برای مثال اگر سایت شما قرار است توسط آدرسهای www.dotnettips.info و dotnettips.info در دسترس باشد، نیاز است دو binding را در اینجا ثبت کنید. برای تمام موارد ثبت شده هم این تنظیمات را مدنظر داشته باشید:
برنامهی win-acme بر اساس این HTTP Bindings است که معادلهای متناظر HTTPS آنها را به صورت خودکار ثبت و تنظیم میکند.
اجرای برنامهی win-acme بر روی ویندوز سرور 2008
IISهای 8 به بعد (و یا ویندوز سرور 2012 به بعد) دارای ویژگی هستند به نام Server Name Indication و یا SNI که اجاز میدهند بتوان چندین مجوز SSL را بر روی یک IP تنظیم کرد.
در اینجا به ازای هر Bindings تعریف شدهی در قسمت قبل، یک مجوز Let’s Encrypt دریافت خواهد شد. اما چون ویندوز سرور 2008 به همراه IIS 7.5 است، فاقد ویژگی SNI است. به همین جهت در حالت عادی برای مثال فقط برای www.dotnettips.info مجوزی را دریافت میکنید و اگر کاربر به آدرس dotnettips.info مراجعه کند، دیگر نمیتواند به سایت وارد شود و پیام غیرمعتبر بودن مجوز SSL را مشاهده خواهد کرد.
برنامهی win-acme برای رفع این مشکل، از ویژگی خاصی به نام «SAN certificate» پشتیبانی میکند.
به این ترتیب با ویندوز سرور 2008 هم میتوان دامنهی اصلی و زیر دامنههای تعریف شده را نیز پوشش داد و سایت به این ترتیب بدون مشکل کار خواهد کرد. مراحل تنظیم SAN توسط برنامهی win-acme به این صورت است:
ابتدا که برنامهی win-acme را با دسترسی admin اجرا میکنید، چنین منویی نمایش داده میشود:
گزینهی N یا ایجاد مجوز جدید را انتخاب کنید.
سپس منوی بعدی را نمایش میدهد:
در این حالت برای ویندوز سرور 2008، فقط و فقط گزینهی 2 را انتخاب کنید.
سپس لیست سایتهای نصب شدهی در IIS را نمایش میدهد:
در اینجا برای مثال شمارهی 1 یا هر شمارهی دیگر متناظر با وب سایت مدنظر را انتخاب کنید.
در ادامه منوی زیر را نمایش میدهد:
لیستی را که در اینجا مشاهده میکنید، همان Bindings است که پیشتر ایجاد کردیم. عنوان میکند که برای کدامیک از اینها نیاز است مجوز دریافت و نصب شود. کلید enter را فشار دهید تا برای تمام آنها اینکار صورت گیرد.
و ... همین! پس از آن کار دریافت، نصب و به روز رسانی Bindings در IIS به صورت خودکار انجام خواهد شد. اکنون اگر به قسمت Binding سایت مراجعه کنید، این تنظیمات خودکار جدید را مشاهده خواهید کرد:
اگر به لاگ نصب مجوزها دقت کنید این دو سطر نیز در انتهای آن ذکر میشوند:
علت اینجا است که مجوزهای Let’s Encrypt طول عمر کمی دارند و در صورت به روز نشدن مداوم، کاربران دیگر قادر به مرور سایت نخواهند بود. به همین جهت این برنامه یک Scheduled Task ویندوز را نیز جهت به روز رسانی خودکار این مجوزها ایجاد و تنظیم میکند.
اجرای برنامهی win-acme بر روی ویندوزهای سرور 2012 به بعد
چون IIS ویندوزهای سرور 2012 به بعد، از نصب و فعالسازی بیش از یک مجوز SSL به ازای یک IP به صورت توکار تحت عنوان ویژگی SNI پشتیبانی میکنند، مراحل انجام آن سادهتر هستند.
ابتدا که برنامهی win-acme را با دسترسی admin اجرا میکنید، چنین منویی نمایش داده میشود:
گزینهی N یا ایجاد مجوز جدید را انتخاب کنید.
سپس منوی بعدی را نمایش میدهد:
در این حالت گزینهی 4 را انتخاب کنید (با فرض اینکه از IIS 8.0 به بعد استفاده میکنید).
سپس از شما درخواست میکند که لیست دامنه و زیر دامنههایی را که قرار است برای آنها مجوز SSL صادر شوند، به صورت لیست جدا شدهی توسط کاما، وارد کنید:
در ادامه لیست وب سایتهای ثبت شدهی در IIS را نمایش میدهد:
در اینجا شمارهی سایتی را که میخواهید برای آن مجوز صادر شود، انتخاب کنید.
و ... همین! پس از آن مجوزهای SSL درخواستی، دریافت، نصب و تنظیم خواهند شد. همچنین یک Scheduled Task هم برای به روز رسانی خودکار آن تنظیم میشود.
دریافت برنامهی win-acme
برنامهی win-acme کار دریافت، نصب و تنظیم به روز رسانی خودکار مجوزهای Let’s Encrypt را در ویندوز بسیار ساده کردهاست و تقریبا به برنامهی استاندارد انجام اینکار تبدیل شدهاست. این برنامه، انجام مراحل زیر را خودکار کردهاست:
- اسکن IIS برای یافتن bindings و نام سایتها
- اتصال به Let’s Encrypt certificate authority و دریافت مجوزهای لازم
- درج خودکار مجوزهای دریافتی در Windows certificate store
- ایجاد HTTPS binding خودکار در IIS
- استفاده از Windows Task Scheduler، جهت ایجاد وظیفهی به روز رسانی خودکار مجوزهای درخواست شده
به همین جهت پیش از هر کاری نیاز است این برنامه را دریافت کنید:
https://github.com/PKISharp/win-acme/releases
این برنامه از دات نت نگارش 4.6.2 استفاده میکند. بنابراین نیاز است این نگارش و یا ترجیحا آخرین نگارش دات نت فریم ورک را بر روی سرور نصب کنید.
آماده سازی برنامهی ASP.NET جهت دریافت مجوزهای Let’s Encrypt
سرور Let’s Encrypt، در حین صدور مجوز برای سایت شما نیاز دارد بررسی کند که آیا شما واقعا صاحب همان دومین هستید یا خیر. به همین جهت مسیر
/.well-known/acme-challenge/id
[HttpGet("/.well-known/acme-challenge/{id}")] public IActionResult LetsEncrypt(string id, [FromServices] IHostingEnvironment env) { id = Path.GetFileName(id); // security cleaning var file = Path.Combine(env.ContentRootPath, ".well-known", "acme-challenge", id); return PhysicalFile(file, "text/plain"); }
در MVC 5x پارامتر env را حذف و بجای آن از Server.MapPath و در آخر از return File استفاده کنید.
[Route(".well-known/acme-challenge/{id}")] public ActionResult LetsEncrypt(string id) { id = Path.GetFileName(id); // security cleaning var file = Path.Combine(Server.MapPath("~/.well-known/acme-challenge"), id); return File(file, "text/plain", id); }
آماده سازی IIS برای دریافت مجوزهای Let’s Encrypt
ابتدا به قسمت Edit bindings وب سایتی که قرار است مجوز را دریافت کند مراجعه کرده:
و سپس bindings مناسبی را ایجاد کنید (از نوع HTTP و نه HTTPS):
برای مثال اگر سایت شما قرار است توسط آدرسهای www.dotnettips.info و dotnettips.info در دسترس باشد، نیاز است دو binding را در اینجا ثبت کنید. برای تمام موارد ثبت شده هم این تنظیمات را مدنظر داشته باشید:
Type:http Port:80 IP address:All Unassigned
اجرای برنامهی win-acme بر روی ویندوز سرور 2008
IISهای 8 به بعد (و یا ویندوز سرور 2012 به بعد) دارای ویژگی هستند به نام Server Name Indication و یا SNI که اجاز میدهند بتوان چندین مجوز SSL را بر روی یک IP تنظیم کرد.
در اینجا به ازای هر Bindings تعریف شدهی در قسمت قبل، یک مجوز Let’s Encrypt دریافت خواهد شد. اما چون ویندوز سرور 2008 به همراه IIS 7.5 است، فاقد ویژگی SNI است. به همین جهت در حالت عادی برای مثال فقط برای www.dotnettips.info مجوزی را دریافت میکنید و اگر کاربر به آدرس dotnettips.info مراجعه کند، دیگر نمیتواند به سایت وارد شود و پیام غیرمعتبر بودن مجوز SSL را مشاهده خواهد کرد.
برنامهی win-acme برای رفع این مشکل، از ویژگی خاصی به نام «SAN certificate» پشتیبانی میکند.
به این ترتیب با ویندوز سرور 2008 هم میتوان دامنهی اصلی و زیر دامنههای تعریف شده را نیز پوشش داد و سایت به این ترتیب بدون مشکل کار خواهد کرد. مراحل تنظیم SAN توسط برنامهی win-acme به این صورت است:
ابتدا که برنامهی win-acme را با دسترسی admin اجرا میکنید، چنین منویی نمایش داده میشود:
N: Create new certificate M: Create new certificate with advanced options L: List scheduled renewals R: Renew scheduled S: Renew specific A: Renew *all* V: Revoke certificate C: Cancel scheduled renewal X: Cancel *all* scheduled renewals Q: Quit
سپس منوی بعدی را نمایش میدهد:
[INFO] Running in Simple mode 1: Single binding of an IIS site 2: SAN certificate for all bindings of an IIS site 3: SAN certificate for all bindings of multiple IIS sites 4: Manually input host names C: Cancel
سپس لیست سایتهای نصب شدهی در IIS را نمایش میدهد:
1: Default Web Site C: Cancel Choose site: 1
در ادامه منوی زیر را نمایش میدهد:
* www.dotnettips.info * dotnettips.info Press enter to include all listed hosts, or type a comma-separated lists of exclusions:
و ... همین! پس از آن کار دریافت، نصب و به روز رسانی Bindings در IIS به صورت خودکار انجام خواهد شد. اکنون اگر به قسمت Binding سایت مراجعه کنید، این تنظیمات خودکار جدید را مشاهده خواهید کرد:
اگر به لاگ نصب مجوزها دقت کنید این دو سطر نیز در انتهای آن ذکر میشوند:
[INFO] Adding renewal for Default Web Site [INFO] Next renewal scheduled at 2018/7/21 4:19:20 AM
اجرای برنامهی win-acme بر روی ویندوزهای سرور 2012 به بعد
چون IIS ویندوزهای سرور 2012 به بعد، از نصب و فعالسازی بیش از یک مجوز SSL به ازای یک IP به صورت توکار تحت عنوان ویژگی SNI پشتیبانی میکنند، مراحل انجام آن سادهتر هستند.
ابتدا که برنامهی win-acme را با دسترسی admin اجرا میکنید، چنین منویی نمایش داده میشود:
N: Create new certificate M: Create new certificate with advanced options L: List scheduled renewals R: Renew scheduled S: Renew specific A: Renew *all* V: Revoke certificate C: Cancel scheduled renewal X: Cancel *all* scheduled renewals Q: Quit
سپس منوی بعدی را نمایش میدهد:
[INFO] Running in Simple mode 1: Single binding of an IIS site 2: SAN certificate for all bindings of an IIS site 3: SAN certificate for all bindings of multiple IIS sites 4: Manually input host names C: Cancel
سپس از شما درخواست میکند که لیست دامنه و زیر دامنههایی را که قرار است برای آنها مجوز SSL صادر شوند، به صورت لیست جدا شدهی توسط کاما، وارد کنید:
Enter comma-separated list of host names, starting with the primary one: dotnettips.info, www.dotnettips.info
1: Default Web Site 2: mysiteName Choose site to create new bindings: 1
و ... همین! پس از آن مجوزهای SSL درخواستی، دریافت، نصب و تنظیم خواهند شد. همچنین یک Scheduled Task هم برای به روز رسانی خودکار آن تنظیم میشود.
در هنگام گفتگو با افراد مختلفی که در پروژههای توسعه نرم افزار، نقشهای مختلفی را دارا میباشند، یکی از جالبترین و اساسیترین بحثها تفاوت بین Desktop App و Web App میباشد، و این که پروژه بر اساس کدام مدل باید نوشته شود.
در اینترنت و در منابع معتبر، تفسیرهای متفاوتی از این دو وجود دارد، که گاه دقیقا با نظر من یکی بوده و گاه تا 180 درجه بر عکس هستند، آنچه که در ادامه میخوانید میتواند لزوما نظر شما نباشد.
گروهی از افراد بر این باور هستند که اجرای برنامه در محیط مرورگر (ظاهر مرورگر و نه Sandbox آن)، یکی از ملاکهای ما بین Desktop App و Web App است، گروهی دیگر نیز اجرا شدن برنامه بر روی بستر اینترنت و یا شبکهی محلی را جزو ملاکها میدانند، و گروهی دیگر نیز زبان برنامه نویسی برنامه را ملاک میدانند، برای مثال اگر با HTML/JS باشد Web App است، اگر نه Desktop App است.
اما آنچه که در عمل میتواند تفاوت بین یک Desktop App را با یک Web App مشخص کند، رفتار و عملکرد خود آن برنامه است، نه بستر اجرای آن و این که آن رفتار منتج شده از چه کدی و چه زبان برنامه نویسی ای است.
اگر کمی دقیق به مطلب نگاه کنیم، میبینیم این که یک برنامه در چارچوب ظاهری یک مرورگر (نه Sandbox آن) اجرا شود، اصلا مقوله ای اهمیت دار نیست، کما این که برای مثال Silverlight اجازه میدهد، برنامه هم در داخل مرورگر و هم در بیرون از آن اجرا شود، و این کار با یک کلیک امکانپذیر است، آیا با همین یک کلیک برنامه از Web App به Desktop App تبدیل میشود یا بالعکس ؟
آیا یک برنامه مبتنی بر دلفی که تا همین یک ساعت پیش بر روی شبکه محلی در حال اجرا بوده، با انتقال پیدا کردن آن بر روی شبکهی اینترنت، تبدیل به یک Web App میشود؟
آیا اگر ما با HTML/JS یک برنامه Native برای ویندوز فون بنویسیم که تک کاربره آفلاین باشد و اصلا سروری هم نداشته باشد، آیا Web App نوشته ایم ؟
اصلیترین تفاوت مابین Web App و Desktop App که به تفاوت در عملکرد آنها و مزایا و معایب آنها منجر میشود، این است که انجام کارهایی که اپراتور با آنها در سمت کلاینت و سیستم مشتری سر و کار دارد، در کجا صورت میپذیرد؟
برای مثال در نظر بگیرید که یک دیتاگرید داریم که دارای Paging است، و ما از Page اول به Page بعدی میرویم، در یک Desktop App تنها اطلاعات از سرور گرفته میشود، و ترسیم خطوط و ستونها و ردیفها و ظاهر نمایشی دیتاگرید بر عهده کلاینت است، برای مثال اگر ستون قیمت داشته باشیم، و بخواهیم برای ردیف هایی که قیمت آنها زیر 10000 ریال است، قیمت به شکل سبز رنگ نمایش داده شود و برای بقیه ردیفها به رنگ قرمز باشد، پردازش این مسئله و این if به عهده کلاینت است، اما در یک Web App، علاوه بر اطلاعات، تعداد زیادی tagهای مختلف، مانند table - tr - td و ... نیز به همراه اطلاعات آورده میشوند، که وظیفه نمایش ظاهری اطلاعات را بر عهده دارند، و آن if مثال ما یعنی رنگ سبز و قرمز در سمت سرور مدیریت شده است، و کلاینت در اینجا نمایش دهندهی آن چیزی است که به صورت آماده از سرور آورده شده است.
در برنامههای Desktop آنچه که در سمت سرور وجود دارد، برای مثال یک WCF Service یا ASP.NET Web API است که فقط به رد و بدل کردن اطلاعات میپردازد، اما در Web Appها در سمت سرور ASP.NET Web Forms، ASP.NET MVC و PHP وجود دارند که علاوه بر اطلاعات برای کلاینت شما ظاهر صفحات را نیز آماده میکنند، و ظاهر اصلی صفحات از سمت سرور به سیستم مشتری ارسال میشوند، اگر چه که ممکن است در سمت کلاینت تغییراتی را داشته باشند.
به هر میزان رفتار برنامه ما شبیه به حالت اول باشد، برنامه ما Desktop App بوده و به هر میزان برنامه ما به حالت دوم نزدیکتر باشد، برنامه ما Web App است.
مزیت اصلی Web Appها در عدم انداختن بار زیاد بر روی دوش کلاینتهای بعضا نحیف بوده، و عملا کلاینت به علت این که کار خاصی را انجام نمیدهد، پیش نیاز نرم افزاری و یا سخت افزاری خاصی احتیاج ندارد، و این مورد Web Appها را به یک گزینه ایده آل برای وب سایت هایی تبدیل کرده است که با عموم مردم در ارتباطند، زیرا که امکان ارائه آسان برنامه وجود دارد و تقریبا همه میتوانند از آن استفاده کنند.
با توجه به شناخت عموم از برنامههای Web App به توضیح بیشتر برنامههای Desktop App میپردازم.
مزیت اصلی Desktop Appها در سرعت عمل بالاتر(به علت این که فقط دیتا را رد و بدل میکند)، توانایی بیشتر در استفاده از منابع سیستمی مانند سرویس نوشتن، و امکانات محلی مانند ارائه Notification و ... است، و در کنار آن برای مثال یک Desktop App میتواند به نحوی طراحی شود که به صورت Offline نیز کار کند.
این مزیتها باعث میشود که Desktop Appها گزینه ای مناسب برای برنامههای سازمانی باشند.
ضعفی که از گذشته در Desktop Appها وجود داشته است، که البته به معماری Desktop App بر نمیگردد، بلکه متاثر از امکانات است، عدم Cross Platform بودن آنها بوده است، تا آنجا که Desktop App در نظر خیلی از افراد همان نوشتن برنامه برای سیستم عامل ویندوز است.
با توجه به رویکرد جدی ای که در طول دو سال اخیر برای نوشتن برنامه Desktop App به شکل Cross Platform رخ داده است، خوشبختانه این مشکل حل شده است و اکنون لااقل دو راهکار جدی برای نوشتن یک برنامه Cross Platform با ویژگیهای Desktop وجود دارد، که یکی از آنها راه حلهای مبتنی بر HTML/JS است و دیگری راه حلهای مبتنی بر C#/XAML
در راه حلهای مبتنی بر HTML/JS در صورتی که شما برنامه را به شکل Web App طراحی نکرده باشید، و برای مثال در آن از ASP.NET Web Forms و ASP.NET MVC، PHP و ... استفاده نکرده باشید، میتوانید یک خروجی کاملا Native با تمامی ویژگیهای Desktop App برای انواع پلتفرمها بگیرید.
استفاده از فریم ورک هایی که با طراحی Desktop App سازگار هستند، مانند Angular JS، Kendo UI و Ext JS، Jay-data و ... و استفاده از مدل طراحی Single Page Application میتواند سیستم کدنویسی ای ساده را فراهم آورد، که در آن شما با یک بار نوشتن برنامه میتوانید خروجی اکثر پلتفرمهای مطرح را داشته باشید، اعم از ویندوز فون، اندروید، iOS و ویندوز
امروزه حتی مرورگرها با فراهم آوردن امکاناتی مانند Client side databases و Manifest based deployment اجازه نوشتن برنامه Desktop با HTML/JS را که حتی میتواند Offline کار کند را به شما ارائه میکنند.
در کنار این راهکار، استفاده از C#/XAML برای نوشتن برنامه برای اکثر پلتفرمهای مطرح بازار اعم از اندروید، iOS و Windows Phone و ویندوز، نیز به عنوان راهکاری دیگر قابلیت استفاده را دارا است.
حرکت پر شتاب و پر انرژی جهانی برای توسعه Cross Platform Desktop Development، خوشبختانه توانسته است تا حد زیادی امتیاز نوشتن برنامههای Desktop را در سیستمهای Enterprise بالا ببرد.