مطالب
طرح پیشنهادی برای بارگذاری پویای ماژول‌های JS
آقای Domenic Denicola در نسخه‌های بعدی، طرح پیشنهادی را مطرح کرده است که مربوط به بارگذاری داینامیک ماژول‌های JS می‌باشد. البته کتابخانه‌ها و روش‌هایی در حال حاضر برای این کار وجود دارند. با هم مثال‌هایی از این قابلیت را بررسی میکنیم. 

در نسخه جدید Javascript قابلیتی برای import کردن ماژول‌ها وجود دارد؛ ولی این قابلیت کاملا استاتیک می‌باشد. کد زیر را مشاهده کنید:
import someModule from './dir/someModule.js';
خوب سوالی که مطرح می‌شود این است که چه نیازی به بارگذاری داینامیک ماژول‌ها داریم؟               
جواب این سوال خیلی مشخص است. در import معمولی و استاتیک JS، ما تمام ماژول‌های مورد نیاز در پروژه را فراخوانی میکنیم. اما شاید خیلی از این ماژول‌ها در طول اجرای پروژه مورد نیاز نباشند و بر حسب رفتارهای کاربر نیاز به این ماژول‌ها داشته باشیم. در این صورت هست که بارگذاری داینامیک ماژول‌ها مطرح می‌شود. این قابلیت در جاوا اسکریپت به صورت built-in وجود ندارد. ولی با کتابخانه‌هایی مانند RequireJS این قابلیت قابل استفاده هست. این Proposal توسط آقای Domenic Denicola مطرح شده است.                  
 کد زیر مثال ساده از این قابلیت می‌باشد:
import('./dir/someModule.js')
    .then(someModule => someModule.foo());
                   
 یا یک مثال عملیاتی؛ فرض کنید با کلیک بر روی دکمه‌ای می‌خواهیم یک Dialog را باز کنیم که منطق و قوائد مخصوص به خود را دارد و به صورت یک ماژول جداگانه نوشته شده‌است. کد زیر را مشاهده کنید:
 button.addEventListener('click', event => {
        import('./dialogBox.js')
        .then(dialogBox => {
            dialogBox.open();
        })
        .catch(error => {
            /* Error handling */
        })
    });
                 
 این قابلیت هم وجود دارد که دو ماژول را که در یک فایل نوشته شده‌اند نیز به صورت جداگانه استفاده کنید.
import('./myModule.js')
    .then(({export1, export2}) => {
        export1.run();
        export2.fire();
    });
             
 شما حتی می‌توانید چند ماژول را باهم بارگذاری کنید و بعد از پایان بارگذاری همه ماژول‌ها، یک عمل خاصی را انجام دهید. کد زیر را مشاهده کنید:
Promise.all([
        import('./module1.js'),
        import('./module2.js'),
        import('./module3.js'),
    ])
    .then(([module1, module2, module3]) => {
        // code 
    });
این موضوع را به کمک Promise با متد all انجام دادیم.                

 حتی شما می‌توانید با قابلیت async و await نیز کدهای تمیزتر و با قابلیت خوانایی بالاتری را بنویسید. مثال زیر را مشاهده کنید:
async function main() {
        const myModule = await import('./myModule.js');
    
        myModule.getInfo();

        const {export1, export2} = await import('./myModule.js');      
        
        export1.run();
        
        export2.fire()
    }
    main();
                    
 خوب خوشبختانه طرافداران NodeJS ماژول مربوط به این قابلیت را قبل از ارائه این قابلیت جدید در JS به صورت Packages در NPM فراهم کرده‌اند. لینک زیر را مشاهده کنید:
                       
 و Developer‌های که از Webpack در پروژه‌های خود استفاده میکنند می‌توانند از ماژول زیر استفاده کنند که توسط تیم Airbnb تهیه شده است:
                   
 و Developer‌هایی که از نسخه ۲ Webpack استفاده میکنند، می‌توانند بحث Code Splitting را در راهنمای زیر مشاهده کنند:
                      

البته آقای Jake Archibald کد جالبی را برای این قابلیت پیشنهاد داده‌است که ترکیبی از import استاتیک ES6 می‌باشد:

function importModule (url) {
  return new Promise((resolve, reject) => {
    const script = document.createElement("script");
    const tempGlobal = "__tempModuleLoadingVariable" + Math.random().toString(32).substring(2);
    script.type = "module";
    script.textContent = `import * as m from "${url}"; window.${tempGlobal} = m;`;

    script.onload = () => {
      resolve(window[tempGlobal]);
      delete window[tempGlobal];
      script.remove();
    };

    script.onerror = () => {
      reject(new Error("Failed to load module script with URL " + url));
      delete window[tempGlobal];
      script.remove();
    };

    document.documentElement.appendChild(script);
  });
}               
مطالب
جایگزینی اسکریپت‌های WebResource.axd با فایل‌های استاتیک در ASP.NET Web forms
مدتی قبل سؤال مهمی در سایت مطرح شد، به شرح زیر:
«من از کنترل‌های تلریک استفاده می‌کنم که یک سری اسکریپت را بصورت
 http://localhost:1244/WebResource.axd?d=aklE6L8AEfPEgIS3T-oXc6mevPfbpi6VRp_ZTP2nBVrnt5ULOFYD3GNWRrDHwANC3VDQlL8dLAa5g35dzgHyuzAgAguIpYrf-_NXIJwNNu0YRSnH3-MgKMfnwKBKF_Lk2E5oeIcLL78uDlQ0se_GxQ2&t=635231470568640000 
به فرم تزریق می‌کند و بعضی وقت‌ها داخلش xp و یا یک سری دستورات اس‌کیوال تولید می‌شوند. در این حالت این مسیرها توسط ISA Server در شبکه داخلی حمله تشخیص داده شده و بلاک خواهند شد و عملا برنامه از کار می‌افتد. آیا راهی برای خلاصی از دست آن‌ها هست؟»

پاسخ: بلی. از دات نت 3 و نیم به بعد، امکان جایگزینی کامل اسکریپت‌های خودکار مدفون شده در اسمبلی‌ها با فایل‌های استاتیک پیش بینی شده‌است که در ادامه نحوه‌ی استخراج و کار با آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.

الف) یافتن اسکریپت‌های مدفون در اسمبلی‌ها

در ابتدا اسمبلی حاوی کنترل‌های وب فرم مدنظر خود را باید توسط برنامه‌های Reflector یا ILSpy و امثال آن‌ها گشوده و نام دقیق منبع و همچنین محتوای آن فایل اسکریپت را استخراج کنید. برای مثال:


در این تصویر، اسمبلی استاندارد System.Web.Extensions مورد بررسی قرار گرفته است. برای نمونه اگر بخواهید اسکریپت‌های متناظر با ScriptManager و UpdatePanel را با معادل‌های استاتیک آن‌ها جایگزین کنید، باید دو فایل MicrosoftAjaxWebForms.js و MicrosoftAjax.js را از این اسمبلی استخراج نمائید. (برنامه‌های یاد شده امکان ذخیره سازی منابع را نیز می‌دهند)


ب) وادار کردن ASP.NET به استفاده از نسخه‌ی استاتیک منابع

    <asp:ScriptManager ID="Scriptmanager1" runat="server">
            <Scripts>
                <asp:ScriptReference Name="MicrosoftAjaxWebForms.js" Assembly="System.Web.Extensions"
                    Path="~/staticJS1.js" />
                <asp:ScriptReference Name="MicrosoftAjax.js" Assembly="System.Web.Extensions" Path="~/staticJS2.js" />
            </Scripts>
    </asp:ScriptManager>
فرض کنید دو اسکریپت یاد شده را در فایل‌های staticJS1.js و staticJS2.js در ریشه‌ی سایت خود ذخیره کرده‌اید. اکنون یک ScriptManager را به صفحه اضافه کرده و مطابق کدهای فوق، اسکریپت‌های مدفون شده در اسمبلی System.Web.Extensions را به این فایل‌های استاتیک هدایت کنید. همانطور که عنوان شد نام این مداخل باید دقیقا با نام موجود در اسمبلی یکی باشد؛ در غیر اینصورت با خطای ذیل مواجه خواهید شد:
 The assembly 'System.Web.Extensions' does not contain a Web resource that has the name 'xyz.js'.
Make sure that the resource name is spelled correctly.
Make sure that the application references the correct version of an ASP.NET AJAX Framework assembly.
اکنون اگر برنامه را اجرا کنید (با فرض قرار داشتن یک ScriptManager و UpdatePanel در صفحه)، اینبار دیگر در سورس صفحه، شاهد آدرس‌های طولانی WebResource.axd و ScriptResource.axd نخواهید بود. به صورت خودکار از دو فایل استاتیک تنظیم شده، استفاده می‌شود:
 <script src="staticJS1.js" type="text/javascript"></script>
<script src="staticJS2.js" type="text/javascript"></script>
بدیهی است در صورت نیاز، باید تعاریف سایر اسکریپت‌های مدفون در اسمبلی یاد شده یا اسمبلی System.Web را نیز به صفحه از طریق ScriptManager اضافه کرد. در مورد کنترل‌های ثالث نیز وضع به همین صورت است و استاندارد آن تفاوتی نمی‌کند.


یک نکته‌ی تکمیلی
در مطلب «ASP.NET 4.5 ScriptManager Improvements in WebForms » مشاهده خواهید کرد که از ASP.NET 4.5 به بعد، طی دو بسته‌ی نیوگت که هر از چندگاهی به روز می‌شوند، کلیه اسکریپت‌های System.Web و System.Web.Extensions خارج از این اسمبلی‌ها نیز قابل دریافت بوده و با استفاده از سیستم bunding & minification می‌توان آن‌ها را فشرده و یکی کرد.
مطالب
ایجاد چارت سازمانی تحت وب #1
برای ایجاد چارت سازمانی همواره از راههای دیگر استفاده میکردیم مثلا از تصویر و فایل PDF ، فلش و یا ...
این مورد همیشه باعث اذیت طراحان وب و برنامه نویسان تحت وب بود. با ظهور برخی امکانات در HTML5 که میتوانید توضیحات آن را در مطلب Canvas Reference - قسمت اول سایت جاری مطالعه نمائید ، هم اکنون با استفاده از این امکانات و کتابخانه مربوط به ساخت نمودار سازمانی میتوانید مانند شکل ذیل نمودار در وب ایجاد نمائید.

نمودار سازمانی

برای اینکار ابتدا یک صفحه index.html ایجاد نموده و در قسمت body آن یک المنت از نوع canvas ایجاد نمائید:

<canvas id="canvas1" width="800" height="800" ></canvas>
سپس فایلهای مورد نیاز را در قسمت head آن ارجاع نمائید:
<link rel="shortcut icon" href="/favicon.ico" type="image/x-icon" >
<!--[if ie]><script type="text/javascript" src="excanvas.js"></script><![endif]-->
<script type="text/javascript" src="orgchart.js"></script>
حال در انتهای متن فایل html این کد را قرار دهید :
var o = new orgChart();

o.addNode(1, '', '', 'Root node');
o.addNode(2, 1, 'u', 'u-node 1');
o.addNode(3, 1, 'u', 'u-node 2');
o.addNode(4, 1, 'u', 'u-node 3');
o.addNode(5, 1, 'l', 'l-node 1');
o.addNode(6, 1, 'l', 'l-node 2');
o.addNode(7, 1, 'r', 'r-node 1');
o.addNode(8, 1, 'r', 'r-node 2');
o.addNode(9, 1, 'r', 'r-node 3');

o.addNode('', '', '', 'Root 2');
o.addNode('', 'Root 2', 'r', 'using');
o.addNode('', 'Root 2', 'r', 'text as\nid');

o.drawChart('canvas1');
انواع نود در نمودار :
u -> نودهایی که در یک سطح افقی (کنار هم ) و در سطح زیرین یک پدر قرار میگیرند.
l -> نودهایی که در یک سطح عمودی ( زیر هم ) و در سمت چپ نود پدر قرار میگیرند.
r -> نوهایی که در یک سطح عمودی ( زیر هم ) و در سمت راست نود پدر قرار میگیرند.

پارامترهای نودها :
  1. شناسه نود است و میتواند عدد یا رشته باشد . در صورتی که خالی بماند متن نود بعنوان شناسه استفاده میشود.
  2. شناسه نود پدر است و در صورتی که خالی ( یا ناشناس ) باشد بعنوان نود اصلی ( پدر ) نمایش داده میشود.
  3. نوع اتصال نودهای r , l , u . برای نود پدر نادیده گرفته میشود.
  4. متن نود . استفاده از "n\"  جلمه را شکسته و به خط جدید منتقل میکند.
  5. نود با نشانه مشخص ( اگر 1 باشد ، حاشیه با ضخامت کشیده میشود. ( اختیاری )
  6. آدرس یک نود - اختصاص آدرس url  جهت اضافه کردن آن به یک نود ( اختیاری )
  7. رنگ خط حاشیه ( اختیاری )
  8. رنگ پس زمینه ( اختیاری )
  9. رنگ متن و فونت ( اختیاری )

پارامترهای تابع ()drowChart :

  1. شناسه المنت canvas
  2. تراز کردن نمودار با استفاده از حرف 'c' یا کلمه 'center' . در صورت حذف ، نمودار در سمت چپ صفحه نمایش داده خواهد شد. تراز چپ ( اختیاری )
  3. تناسب اندازه canvas .  اگر true باشد canvas به اندازه نمودار چارت ، تغییر اندازه میدهد . (اختیاری)
مطمئن باشید که فایل index.html , excanvas.js  ,orgchart.js  در یک فولدر قرار گرفته باشند .
در مطلب بعدی نمایش با رنگهای مختلف ارائه خواهد شد.

مورد نیازهای مطلب جاری :
  1. excanvas.js
  2. orgchart.js
  3. index.html
مطالب
پلاگین DataTables کتابخانه jQuery - قسمت اول
DataTables پلاگینی برای کتابخانه jQuery است. این پلاگین امکانات پیشرفته ای برای یک جدول html که حاوی داده‌ها است اضافه می‌کند، و همچنین عملیات صفحه بندی، جستجو، مرتب سازی داده‌ها را در سمت کاربر انجام می‌دهد.

به طور خلاصه می‌توانید امکانات متعدد این پلاگین را در زیر مشاهده کنید:
  • صفحه بندی داده‌ها با تعداد رکوردهای قابل تغییر در هر صفحه (variable length pagination)
  • فیلتر کردن داده‌های بایند شده به جدول (on-the-fly filtering)
  • مرتب سازی داده‌ها بر اساس ستون‌های مختلف با قابلیت تشخیص نوع داده ستون (Multi-column sorting with data type detection)
  • تغییر اندازه ستون‌ها به صورت هوشمند (Smart handling of column widths)
  • نمایش داده‌ها در جدول از اکثر data source‌ها (DOM، یک آرایه جاوا اسکریپتی، یک فایل، یا با استفاده از پردازش سمت سروری (سی شارپ، php و غیره) )
  • قابلیت جهانی شدن یا منطبق شدن با زبان‌های مختلف دنیا (Fully Internationalisable)
  • قابلیت تعویض theme آن با استفاده از jQuery UI ThemeRoller
  • وجود داشتن 2900 آزمون واحد برای آن (backed by a suite of 2900 unit test)
  • وجود داشتن پلاگین‌های متعدد برای آن
  • و رایگان بودن آن
در این مقاله شما را به طور مقدماتی با این پلاگین آشنا خواهم کرد.
برای استفاده از این پلاگین ابتدا به اینجا مراجعه کرده و آنرا به همراه مثالهای آن که در یک فایل فشرده هستند را دانلود کنید. بعد از دانلود و خارج کردن فایل دانلودی از حالت فشرده، وارد پوشه examples از آن که بشوید می‌توانید مثالهای متعدد در رابطه با این پلاگین را مشاهده نمائید.

  مثال‌های این پلاگین یکی از بهترین منابع یادگیری آن هستند. در این سری از مقالات هم از روی همین مثالها پیش میرویم. برای این کار، بعد از مراجعه به پوشه examples فایل index.html را باز کنید و مثال اول را (Zero Configuration) کلیک کنید.
 

نتیجه حاصل از اجرای مثال Zero Configuration چیزی شبیه تصویر زیر است: 
تصویر را شماره گزاری کرده ام تا بتوانم راحت‌تر آنرا برایتان تشریح کنم.
  1. داده‌های درون جدول (10 تای اول) که در قسمت tbody جدول قرار دارند
  2. قسمت thead جدول
  3. قسمت tfoot جدول
  4. اندازه صفحه (page size)
  5. کادر جستجو که در کلیه ستون‌های جدول جستجویی را انجام می‌دهد و داده‌ها بر اساس آن فیلتر می‌شوند.
  6. قابلیت مرتب سازی رکوردها بر اساس یک ستون خاص به صورت صعودی یا نزولی
  7. اطلاعات مربوط به رکوردهای جاری و تعداد کل رکوردها
  8. قابلیت تغییر صفحه با دکمه‌های previous و next

تشریح مثال Zero Configuration :

برای استفاده از این پلاگین، باید ارجاعی به کتابخانه jquery و نیز فایل jquery.dataTables.js  وجود داشته باشد. این دو فایل در زیر پوشه media/js قرار گرفته اند.
<script type="text/javascript" language="javascript" src="../../media/js/jquery.js"></script>
<script type="text/javascript" language="javascript" src="../../media/js/jquery.dataTables.js"></script>
و همچنین css‌های مربوطه به این پلاگین بدین صورت معرفی شده اند:
<style type="text/css" title="currentStyle">
    @import "../../media/css/demo_page.css";
    @import "../../media/css/demo_table.css";
</style>
در این مثال که ساده‌ترین مثال مربوط به این پلاگین است داده‌ها به صورت دستی در جدول قرار گرفته اند و روش‌های دیگر را به قسمت‌های بعد موکول می‌کنیم. اگر به source این مثال مراجعه کنید (از روی فایل اصلی و نه از طریق مرورگر) مشاهده می‌کنید که یک جدول html با id برابر با example وجود دارد که حاوی 57 سطر است (در قسمت tbody) که حاوی داده‌های جدول هستند. اما با مراجعه به source مثال از طریق مرورگر مشاهده می‌کنید تعداد این سطرها 10 تا هست و این بدین معنیه که پلاگین فقط تعداد رکوردهای مورد نیاز رو در قسمت tbody قرار می‌ده و از بقیه فاکتور می‌گیره و هر بار که کاربر به صفحه رو با دکمه‌های Previous و Next تغییر می‌ده این پلاگین قسمت tbody رو تغییر میده

این نکته هم جا نمونه که برای اعمال شدن پلاگین DataTables به یک جدول که به طور مثال id جدول example هست، به صورت زیر عمل می‌کنیم:
$(document).ready(function() {
    $('#example').dataTable();
} );


مطالب
آشنایی با Window Function ها در SQL Server بخش دوم
قبل از مطالعه این بخش لطفا آشنایی با Window Function‌ها در SQL Server بخش اول را مطالعه نمایید.
       دربخش اول،در مورد Syntax مربوط به Over Clause صحبت کردیم، و برای درک استفاده از Over Clause، مثالهایی را بررسی نمودیم، در این بخش نیز،به تفاوت Row Clause و Range Clause می پردازیم. 
مثال:  با ایجاد یک Script،عملیات جمع روی یک فیلد خاص، بوسیله Row Clause و Range Clause انجام می‌دهیم. تا تفاوت آنها را درک نماییم.
در ادامه Script زیر را اجرا نمایید:
DECLARE @Test TABLE
(
RowID INT IDENTITY,
FName VARCHAR(20),
Salary SMALLINT
);
INSERT INTO @Test (FName, Salary)
VALUES ('George', 800),
('Sam', 950),
('Diane', 1100),
('Nicholas', 1250),
('Samuel', 1250),
('Patricia', 1300),
('Brian', 3000),
('Thomas', 1600),
('Fran', 2450),
('Debbie', 2850),
('Mark', 2975),
('James', 3000),
('Cynthia', 3000),
('Christopher', 5000);

SELECT RowID,FName,Salary,
       SumByRows = SUM(Salary) OVER (ORDER BY Salary ROWS UNBOUNDED PRECEDING),
   SumByRange = SUM(Salary) OVER (ORDER BY Salary RANGE UNBOUNDED PRECEDING)
FROM @Test
ORDER BY RowID;
خروجی بصورت زیر خواهد بود:

با مشاهده شکل بالا، به وضوح می‌توان تفاوت Row و Range را تشخیص داد. در Script بالا از UNBOUNDED PRECEDING استفاده کردیم ، و مفهوم  قالب آن به شرح ذیل می‌باشد:
مقدار فیلد Salary سطر جاری = جمع مقادیر فیلد Salary همه سطر‌های ماقبل،سطر جاری + مقدار فیلد Salary سطر جاری
Row Clause بصورت فیزیکی به سطرها می‌نگرد و قالب بیان شده در Script را،روی تمامی سطرها،نسبت به جایگاه آنها در جدول، به ترتیب اعمال می‌نماید.و در شکل نیز قابل مشاهده می باشد، یعنی به چیدمان سطر‌ها در خروجی که بصورت فیزیکی نمایش داده شده است، توجه می کند، و حاصل جمع هر سطر برابر است با حاصل جمع سطرهای ماقبل + سطر جاری
اما Range Clause:به چیدمان فیزیکی سطرها توجه نمی‌کند، بلکه بصورت منطقی به مقدار فیلد Salary سطرها توجه می‌نماید، یعنی مقادیری که در یک محدوده(Range) قرار دارند، حاصل جمع آنها،یکی است.
مقدار فیلد Salary سطر چهار و پنج برابر است با 1250 بنابراین حاصل جمع آنها برابر هم می‌باشد. و بصورت زیر محاسبه می‌شود:
 800 + 950 + 1100 + 1250 + 1250 =5350
روش بیان شده، در مورد سطرهای 12 و 13 نیز صادق است.
امیدوارم با مثالهایی که در بخش اول و بخش دوم بررسی نمودیم، روش استفاده از Over Clause را درک کرده باشیم. 
 Window Function‌ها را به چهار بخش تقسیم بندی شده اند، که به شرح ذیل می‌باشد:
1- Ranking functions (توابع رتبه بندی)، که بررسی نمودیم.
2- NEXT VALUE FOR ، که در بحث ایجاد Sequence آن را بررسی نمودیم.
3- Aggregate Functions (توابع جمعی)، اکثرا با اینگونه توابع آشنا هستیم.
4- Analytic Functions (توابع تحلیلی) که در بخش بعدی آن را بررسی می‌نماییم.
     یکی از منابع بسیار مفید در مورد Window Function ها کتاب Microsoft SQL Server 2012 High-Performance T-SQL Using Window Functions ،  می باشد،که بطور کامل به  Window Function‌ها اختصاص دارد و تکنیک‌های بسیار مفیدی را بیان می‌کند. مطالعه آن به علاقمندان، پیشنهاد می‌گردد.
موفق باشید.
مطالب
صفحه کلید مجازی برای ورود اطلاعات
همانگونه که اطلاع دارید یکی از روش‌های سرقت اطلاعات استفاده از نرم افزارهای جاسوس صفحه کلید (Key Logger) است، البته ثبت کلید‌های فشرده شده می‌تواند توسط سخت افزارهایی که سر راه سوکت صفحه کلید و کیس قرار می‌گیره، انجام بشه. در صورتی که چنین سخت افزاری (مخصوصا در کافی نت‌ها) روی کامپیوتر کاربر نصب باشه، یا توسط ویروس و بدافزارها اینگونه نرم‌افزارهایی روی سیستم کاربر قرار بگیره هر کلیدی که توسط کاربر روی صفحه کلید فشرده میشه توسط اینها ثبت شده و در موقع مناسب برای فرد سازنده به طریقی (ایمیل یا ارتباط از طریق برنامه‌های مبتنی بر سوکت) حتی بسیاری از این برنامه‌ها پا را فراتر گذاشته و عنوان پنجره ای که کلیدها در آن فشرده شده نیز ثبت می‌شود (توسط توابع API ویندوز- البته اگر دوستان مایل باشن و از نظر مدیریت سایت ایرادی نداشته باشه، نحوه طراحی این نوع برنامه‌های جاسوس سخت افزار، صفحه کلید، یا ماوس آموزش می‌دم توی همین سایت)، حال برای امنیت برنامه‌های تحت وب یا ویندوز چگونه می‌توان در زمان ورود اطلاعات حساس مانند کلمه عبور یا شماره کارت اعتباری این امنیت را برای کاربر ایجاد کرد که داده‌هایش توسط این سخت افزارها یا بدافزار‌ها جایی ثبت نشود؟
بله، حدس شما درست است استفاده از صفحه کلیدهای مجازی میشه گفت یکی از بهترین راه‌های ممکن هست، چون در این روش‌ها کلید به صورت سخت افزاری فشرده نمی‌شود (کلید فشرده شده به صف پیام‌های ویندوز نمی‌رود) در نتیجه نرم افزار‌ها یا سخت افزارهای جاسوس نمی‌توانند این اطلاعات را ثبت کنند. و کاربر با خیال راحت می‌تواند داده‌های خود را وارد نمایند (تاکید می‌کنم این روش فقط جلو این نرم افزارها یا سخت افزارها را می‌گیرد و تضمینی برای اینکه در زمان ارسال داده‌های شما لو نرود ندارد).
خوب حال چه باید کرد؟
یک راه می‌تواند پیاده‌سازی صفحه کلید مجازی با کدهای طرف کلاینت مانند جاوا اسکریپت و وی‌بی اسکریپت است، اما گروهی پلاگینی را توسعه داده‌اند که با چند خط کدنویسی ساده به راحتی می‌توانید یک صفحه کلید مجازی چندزبانه (با هر زبانی که دلتون می‌خواد) داشته باشید و از اون در برنامه‌های خودتون استفاده کنید.

نحوه‌ی نصب:
ایتدا فایل‌های مورد نیاز را از سایت سازنده که شامل فایل جاوا اسکریپت ، فایل استایل و یک تصویر (آخرین نسخه) یا از این آدرس به صورت کامل (در حال حاضر نسخه 1.49) دریافت کرده، پس از دریافت فایل‌ها آنها را در هاست خود بارگزاری (آپلود) نمائید. سپس کدهای زیر را در صفحه‌ای که می‌خواهید صفحه کلید نمایش یابد در بین تگ <head> ... و <head/> قرار دهید.
<script type="text/javascript" src="keyboard.js" charset="UTF-8"></script>
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="keyboard.css">
حالا فقط کافی است به inputbox‌ها و یا هر ورودی دیگر خود class=keyboardInput بدهید.
مثال:
<input type="text" value="" class="keyboardInput">
در نهایت کد صفحه شما باید اینگونه باشد:
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head>
    <title></title>
    <script type="text/javascript" src="keyboard.js" charset="UTF-8"></script>
    <link rel="stylesheet" type="text/css" href="keyboard.css"/>
</head>
<body>
    <input type="text" value="" class="keyboardInput"/>
</body>
</html>

با این کار پس از اجرای صفحه مورد نظر خروجی شما مانند تصویر زیر خواهد بود، جهت محدود کردن کلیدها و عملیات دلخواه و سفارشی سازی با پارامترهای دلخواه می‌تواند از دموهای موجود در سایت سازنده بهره بگیرید.

موفق وموید باشید.
مطالب
مدیریت کوکی ها با jQuery
در گذشته نه چندان دور، کوکی‌ها نقش اصلی را در مدیریت کاربران ، و ذخیره اطلاعات کاربران ایفا می‌کردند. ولی بعد از کشف شدن باگ امنیتی ( که ناشی از اشتباه برنامه نویس بود ) در کوکی ها، برای مدتی کنار گذاشته شدند و اکثر اطلاعات کاربران در session  های سمت سرور ذخیره می‌شد.
ذخیره اطلاعات زیاد و نه چندان مهم کاربران در session  های سمت سرور ، بار زیادی را به سخت افزار تحمیل می‌کرد. بعد از این، برنامه نویسان به سمتی استفاده متعادل از هرکدام این‌ها ( کوکی و سشن) رفتند.
اکثر دوستان با مدیریت سمت سرور کوکی‌ها آشنایی دارند ، بنده قصد دارم در اینجا با استفاده از یک پلاگین جی کوئری مدیریت کوکی‌ها را نمایش دهم.
در این برنامه ما از پلاگی jQuery.cookie استفاده می‌کنیم که شما می‌توانید با مراجعه به صفحه این پلاگین اطلاعات کاملی از این پلاگین به دست بیاورید.
کار با این پلاگین بسیار ساده است.
ابتدا فایل پلاگین را به صفحه خودتون اضافه می‌کنید.
<script src="/path/to/jquery.cookie.js"></script>
حالا خیلی راحت می‌توانید با این دستور یک مقدار را در کوکی قرار دهید.
$.cookie('the_cookie', 'the_value');
و برای گرفتن کوکی نوشته شده هم به این صورت عمل می‌کنید.
$.cookie('the_cookie'); // => "the_value"
همان طور که دیدید کار بسیار ساده ای است. ولی قدرت این پلاگین در option  هایی است که در اختیار ما قرار می‌دهد.
مثلا شما می‌توانید انتخاب کنید این کوکی برای چند روز معتبر باشد ، و یا اطلاعات را به صورت json ذخیره و بازیابی کنید، و حتی option  های دیگری برای بحث امنیت کوکی شما.
برای درک بهتر  از قطعه کدی که کمی پیچیده‌تر از مثال منبع است، استفاده می‌کنیم.

به کد زیر توجه کنید :
JavaScript :
    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            $('#write').click(function () {
                $.cookie('data', '{"iri":"Iran","usa":"United States"}', { expires: 365, json: true });
                alert('Writed');
            });

            $('#show').click(function () {
                var obj = jQuery.parseJSON($.cookie('data'));
                alert(obj.iri);
            });

            $('#remove').click(function () {
                $.removeCookie('data');
            });
        })
    </script>
HTML :
<body>
    <a href="#" id="write">Write</a>
    <br />
    <a href="#" id="show">Show</a>
    <br />
    <a href="#" id="remove">Remove</a>
</body>
در اینجا ما سه لینک داریم که هر کدام برای ما عملی را نمایش میدهند.
توضیحات کد :
            $('#write').click(function () {
                $.cookie('data', '{"iri":"Iran","usa":"United States"}', { expires: 365, json: true });
                alert('Writed');
            });

با کلیک بر روی لینک Write کوکی data با مقدار مشخص پر می‌شود.
دقت داشته باشید که این مقدار از نوع json انتخاب شده است و در انتها نیز این را مشخص کرده ایم ، همچنین اعلام کرده ایم که این کوکی برای 365 روز معتبر است.
حالا مرورگر خودتان را ببندید و دوباره باز کنید.
این بار بر روی Show کلیک می‌کنیم :
            $('#show').click(function () {
                var obj = jQuery.parseJSON($.cookie('data'));
                alert(obj.iri);
با کلیک بر روی لینک Show  مقدار از کوکی خوانده می‌شود و نمایش داده می‌شود. دقت کنید ، به دلیل اینکه مقدار ذخیره شده ما از نوع json  است باید دوباره این مقدار را pars کنیم تا به مقادیر property آن دسترسی داشته باشیم.
همچنین شما می‌توانید خیلی راحت کوکی ساخته شده را از بین ببرید :
            $('#remove').click(function () {
                $.removeCookie('data');
            });
و یا این که کوکی را برابر null قرار دهید.
نکته ای که باید رعایت کنید و در این مثال هم نیامده است ، این است که ، هنگامی که شما می‌خواهید object ی که با کد تولید کرده اید در کوکی قرار بدهید ، باید از متد JSON.stringify  استفاده کنید و مقدار را به این صورت در کوکی قرار دهید.
$.cookie('data', JSON.stringify(jsonobject), { expires: 365, json: true });
که در اینجا jsonobject ، ابجکتی است که شما تولید کرده اید و قصد ذخیره آن را دارید.
من از این امکان در نسخه بعدی این پروژه استفاده کرده ام ، و به کمک این پلاگین ساده اما مفید ، وب سایت هایی که کاربر نتایج آن را مشاهده کرده است در کوکی کاربر ذخیره می‌کنم تا در مراجعه بعدی میزان تغییرات رنکینگ‌های وب سایت ای در خواست شده را ، به کاربر نمایش دهم. نسخه بعد all-ranks.com تا آخر هفته آینده در سرور اختصاصی ( و نه این هاست رایگان (!)) قرار می‌گیرد و به مرور قسمت هایی که در این پروژه پیاده سازی شده (پلاگین‌های جی کوئری و کد‌های سرور ) در اینجا شرح می‌دهم.
امیدوارم تونسته باشم مطلب مفید و مناسبی  به شما دوستان عزیزم انتقال بدم. 
مطالب
چرا به الگوهای طراحی JavaScript نیاز داریم ؟
امروزه اهمیت یادگیری JavaScript بر هیچ کس پوشیده نیست ، API‌های جدید HTML 5 و امکانات جدید وب مثل Geo Location ، Offline storage ، Canvas ، Offline Web applications و ... همه نیاز به دانش JavaScript دارند. در نتیجه نیاز است علاوه بر یادگیری JavaScript به تمیز کد نوشتن جهت سهولت نگهداری آگاه بود.  همانطور که در کدهای سمت سرور مثل C# و یا PHP نیاز به استفاده از الگوهای طراحی (Design Patterns)است در JavaScript هم اوضاع به همین منوال است.
الگوی طراحی یک راه حل قابل استفاده مجدد است که برای حل مشکلات متداول در طراحی نرم افزار به کار می‌رود.
چرا به الگوی‌های طراحی JavaScript نیازمندیم ؟ 
  1. می خواهیم کد هایی با قابلیت استفاده‌ی مجدد بنویسیم ، استفاده از عملکرد‌های مشابه در سطح صفحات یک Web application یا چند Web Application.
  2. می خواهیم کد هایی با قابلیت نگهداری بنویسیم ، هر چه قدر در فاز توسعه کد‌های با کیفیت بنویسیم در فاز نگهداری از آن بهره می‌بریم. باید کد هایی بنویسیم که قابل Debug و خواندن توسط دیگر افراد تیم باشند.
  3. کدهای ما نباید با توابع و متغیر‌های دیگر پلاگین‌ها تداخل نامگزاری داشته باشند. در برنامه‌های امروزی بسیار مرسوم است که از پلاگین‌های Third party استفاده شود. می‌خواهیم با رعایت Encapsulation and modularization در کدهایمان از این تداخل جلوگیری کنیم.
معمولا کد‌های JavaScript که توسط اکثر ما نوشته می‌شود یک سری تابع پشت سرهم هست ، بدون هیچ کپسوله سازی : 
function getDate() {
    var now = new Date();
    var utc = now.getTime() + (now.getTimezoneOffset() * 60000);
    var est;
    est = new Date(utc + (3600000 * -4));
    return dateFormat(est, "dddd, mmmm dS, yyyy, h:MM:ss TT") + " EST";

}
function initiate_geolocationToTextbox() {
    navigator.geolocation.getCurrentPosition(handle_geolocation_queryToTextBox);
}

function handle_geolocation_queryToTextBox(position) {
    var longitude = position.coords.longitude;
    var latitude = position.coords.latitude;
    $("#IncidentLocation").val(latitude + " " + longitude);
}
به این روش کدنویسی Function Spaghetti Code گفته می‌شود که معایبی دارد : 
  • توابع و متغیر‌ها به Global scope برنامه افزوده می‌شوند.
  • کد Modular نیست.
  • احتمال رخ دادن Conflict در اسامی متغیر‌ها و توابع بالا می‌رود.
  • نگهداری کد به مرور زمان سخت می‌شود.
با شبیه سازی یک مثال مشکلات احتمالی را بررسی می‌کنیم : 
// file1.js
function saveState(obj) {
    // write code here to saveState of some object
    alert('file1 saveState');
}
// file2.js (remote team or some third party scripts)
function saveState(obj, obj2) {
     // further code...
    alert('file2 saveState");
}
همانطور که می‌بینید در این مثال در 2 فایل متفاوت در برنامه مان از 2 تابع با اسامی یکسان و امضای متفاوت استفاده کرده ایم . اگر فایل‌ها را اینگونه در برنامه آدرس دهی کنیم : 
<script src="file1.js" type="text/javascript"></script>
<script src="file2.js" type="text/javascript"></script>
متد saveState در فایلی که دیرتر آدرس داده شده (file2.js) ، متد saveState در file1.js را Override می‌کند ، در نتیجه عملکردی که از متد saveState در فایل اول انتظار داریم اتفاق نمی‌افتد.
 در پست بعدی به راه حل این مشکلات و کپسوله سازی خواهم پرداخت.
برای مطالعه‌ی بیشتر کتاب (Learning JavaScript Design Patterns) را از دست ندهید.
مطالب
مدیریت محل اعمال Google analytics در ASP.NET MVC
ذخیره سازی اطلاعات بازدیدهای کاربران، در طول زمان حجم بالایی از بانک اطلاعاتی را به خود اختصاص خواهد داد؛ به علاوه کند شدن کوئری‌های مرتبط با آن، به همراه مصرف بالای منابع سیستم. به همین جهت اکثر سایت‌ها از Google analytics برای مدیریت جمع آوری بازدیدهای کاربران خود استفاده می‌کنند و این ابزار واقعا عالی و حرفه‌ای طراحی شده و پیاده سازی همانند آن شاید در حد یک پروژه‌ی‌ چندساله باشد.
اضافه کردن Google analytics به یک سایت، بسیار ساده است. در آن ثبت نام می‌کنید؛ سپس آدرس دومین خود را وارد کرده و یک قطعه کد جاوا اسکریپتی را دریافت خواهید کرد که باید به انتهای تمام صفحات سایت خود اضافه نمائید و ... همین.
اضافه کردن این کد در ASP.NET MVC می‌تواند در فایل layout یا همان master page سایت انجام شود تا به صورت خودکار به تمام صفحات اعمال گردد.

مشکل!
من نمی‌خواهم که صفحات غیرعمومی سایت نیز دارای کدهای Google analytics باشند و بی‌جهت Google به این‌جاها نیز سرکشی زاید کند! چکار باید کرد؟
احتمالا عنوان می‌کنید که باید یک if و else به همراه آرایه‌ای از نام‌ها و آدرس‌های صفحات غیرعمومی سایت تهیه کرد و بر این اساس کدهای Google analytics را در master page درج کرد یا خیر.
بله. این روش کار می‌کنه ولی بهینه نیست و همچنین نگهداری آن در طول زمان مشکل است. سایت توسعه خواهد یافت، صفحات غیرعمومی بیشتر خواهند شد و ممکن است در این بین فراموش شود که کدهای مرتبط به روز شوند.

روش بهتر:
آیا می‌توان در یک View مشخص کرد که فیلتر Authorize در اکشن متد متناظری که آن‌را رندر کرده است بکار گرفته شده است یا خیر؟
صفحات غیرعمومی سایت در ASP.NET MVC با فیلتر Authorize محافظت می‌شوند. این فیلتر را می‌توان به کل یک کنترلر اعمال کرد تا به تمام اکشن متدهای آن اعمال شود؛ یا فقط به یک اکشن متد خاص که Viewایی خاص را رندر می‌کند.

نحوه پیاده سازی تشخیص وجود فیلتر Authorize را در یک View رندر شده، در متد کمکی زیر می‌توان مشاهده کرد:
@helper IncludeGoogleAnalytics(WebViewPage page)
    {
        var controller = page.ViewContext.Controller;
        var controllerHasAuthorizeAttribute = controller.GetType().GetCustomAttributes(typeof(AuthorizeAttribute), true).Any();
        var currentActionName = page.ViewContext.Controller.ValueProvider.GetValue("action").RawValue.ToString();
        var actionHasAuthorizeAttribute = controller.GetType().GetMethods()
                                                    .Where(x => x.Name == currentActionName &&
                                                                x.GetCustomAttributes(typeof(AuthorizeAttribute), true).Any())                                                    
                                                    .Any();
        if (!controllerHasAuthorizeAttribute && !actionHasAuthorizeAttribute)
        {
            string trackingId = ConfigurationManager.AppSettings["GoogleAnalyticsID"];
    <script type="text/javascript">
        var _gaq = _gaq || [];
        _gaq.push(['_setAccount', '@trackingId']);
        _gaq.push(['_trackPageview']);
        (function () {
            var ga = document.createElement('script'); ga.type = 'text/javascript'; ga.async = true;
            ga.src = ('https:' == document.location.protocol ? 'https://ssl' : 'http://www') + '.google-analytics.com/ga.js';
            var s = document.getElementsByTagName('script')[0]; s.parentNode.insertBefore(ga, s);
        })();    
    </script>
        }

  توضیحات:
این متد در فایلی به نام HtmlUtils قرار گرفته در پوشه app_code تعریف شده است و بکارگیری آن در یک فایل master page به نحو زیر خواهد بود:
@HtmlUtils.IncludeGoogleAnalytics(this)

در این متد به کمک خاصیت page.ViewContext.Controller می‌توان به کنترلری که در حال رندر کردن View جاری است دسترسی یافت. اکنون که به کنترلر دسترسی داریم، به کمک Reflection، ویژگی‌ها یا Attributes آن‌را یافته و بررسی می‌کنیم که آیا دارای AuthorizeAttribute است یا خیر. بر این اساس می‌توان تصمیم گرفت که آیا View در حال نمایش عمومی است یا خصوصی. اگر عمومی بود، کدهای اسکریپتی Google analytics به صورت خودکار به صفحه تزریق می‌شوند.
همچنین در اینجا فرض بر این است که Id منتسب به دومین جاری در کلیدی به نام GoogleAnalyticsID در فایل کانفیگ برنامه در قسمت app settings آن تعریف شده است.
 
مطالب
استفاده‌ی همزمان از آپدیت پنل ASP.Net و پلاگین‌های جی‌کوئری

مشکل: زمانیکه یک AsyncPostback در آپدیت پنلASP.Net Ajax رخ دهد، پس از پایان کار، پلاگین جی‌کوئری که در حال استفاده از آن بودید و در هنگام بارگذاری اولیه صفحه بسیار خوب کار می‌کرد، اکنون از کار افتاده است و دیگر جواب نمی‌دهد.

قبل از شروع، نیاز به یک سری پیش زمینه هست (شاید بر اساس روش استفاده شما از آن پلاگین جی‌کوئری، مشکل را حل کنند):
الف) رفع تداخل جی‌کوئری با سایر کتابخانه‌های مشابه.
ب) آشنایی با jQuery Live جهت بایند رخ‌داد‌ها به عناصری که بعدا به صفحه اضافه خواهند شد.
ج) تزریق اسکریپت به صفحه در حین یک AsyncPostback رخ داده در آپدیت پنل

علت بروز مشکل:
علت رخ‌دادن این مشکل (علاوه بر قسمت الف ذکر شده)، عدم فراخوانی document.ready تعریف شده، جهت بایند مجدد پلاگین jQuery مورد استفاده شما پس از هر AsyncPostback رخ داده در آپدیت پنل ASP.Net Ajax است. راه حل استاندارد جی‌کوئری هم همان مورد (ب) فوق می‌باشد، اما ممکن است جهت استفاده از آن نیاز به بازنویسی یک پلاگین موجود خاص وجود داشته باشد، که آنچنان مقرون به صرفه نیست.

مثالی جهت مشاهده‌ی این مشکل در عمل:
می‌خواهیم افزونه‌ی Colorize - jQuery Table را به یک گرید ویوو ASP.Net قرار گرفته درون یک آپدیت پنل اعمال کنیم.

<%@ Page Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="UpdatePanelTest.aspx.cs"
Inherits="TestJQueryAjax.UpdatePanelTest" %>

<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head runat="server">
<title></title>
</head>
<body>
<form id="form1" runat="server">
<asp:ScriptManager ID="sm" runat="server">
<Scripts>
<asp:ScriptReference Path="~/js/jquery.js" />
<asp:ScriptReference Path="~/js/jquery.colorize-1.6.0.js" />
</Scripts>
</asp:ScriptManager>
<asp:UpdatePanel ID="uppnl" runat="server">
<ContentTemplate>
<asp:GridView ID="GridView1" runat="server" AllowPaging="True"
OnPageIndexChanging="GridView1_PageIndexChanging">
</asp:GridView>
</ContentTemplate>
</asp:UpdatePanel>
</form>

<script type="text/javascript">
$(document).ready(function() {
$('#<%=GridView1.ClientID %>').colorize();
});
</script>
</body>
</html>

using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Web;
using System.Web.UI;
using System.Web.UI.WebControls;

namespace TestJQueryAjax
{
public partial class UpdatePanelTest : System.Web.UI.Page
{
void BindTo()
{
List<string> rows = new List<string>();
for (int i = 0; i < 1000; i++)
rows.Add(string.Format("row{0}", i));

GridView1.DataSource = rows;
GridView1.DataBind();
}

protected void Page_Load(object sender, EventArgs e)
{
if (!Page.IsPostBack)
{
BindTo();
}
}

protected void GridView1_PageIndexChanging(object sender, GridViewPageEventArgs e)
{
GridView1.PageIndex = e.NewPageIndex;
BindTo();
}
}
}
مثال بسیار ساده‌ای است جهت اعمال این افرونه به یک گریدویو و مشاهده کار کردن این افزونه در هنگام بارگذاری اولیه صفحه و سپس از کار افتادن آن پس از مشاهده صفحه دوم گرید. در این مثال از نکته "اسکریپت‌های خود را یکی کنید" استفاده شده است.

راه حل:
از ویژگی‌های ذاتی ASP.Net Ajax باید کمک گرفت برای مثال:

<script type="text/javascript">
$(document).ready(function() {
$('#<%=GridView1.ClientID %>').colorize();
});

function pageLoad(sender, args) {
if (args.get_isPartialLoad()) {
$('#<%=GridView1.ClientID %>').colorize();
}
}
</script>

متد استاندارد pageLoad به صورت خودکار پس از هر AsyncPostback رخ داده در آپدیت پنل ASP.Net Ajax فراخوانی می‌شود (و همچنین پس از پایان پردازش و بارگذاری اولیه DOM صفحه). در این متد بررسی می‌کنیم که آیا یک partial postback رخ داده است؟ اگر بله، مجددا عملیات بایند افزونه به گرید را انجام می‌دهیم و مشکل برطرف خواهد شد.

برای مطالعه بیشتر