Last week, at ng-conf, the Angular team at Google provided the web developer world with an update on the state of Angular 2. They were joined on stage by a member of the TypeScript team, Jonathan Turner, to also announce that Angular 2 will be built using TypeScript. Jonathan then demoed a preview of the upcoming TypeScript 1.5 release via an Angular 2 sample application.
در قسمت قبل با نحوهی ساخت و توزیع برنامههای Angular، توسط Angular CLI آشنا شدیم. یکی از فایلهایی که توسط سیستم build آن تولید میشود، فایل vendor.bundle.js است که شامل کدهای اصلی Angular و همچنین کتابخانههای ثالث مورد استفادهاست و با توجه به اینکه در حالت پیش فرض کار با Angular CLI قرار نیست فایل تنظیمات webpack آنرا استخراج و ویرایش کنیم، چگونه باید سایر کتابخانههای ثالث مورد نیاز را به این سیستم build معرفی کرد؟
استفاده از کتابخانههای جاوا اسکریپتی ثالث
برای استفاده از کتابخانههای جاوا اسکریپتی ثالث، نیاز است آنها را به فایل angular-cli.json. معرفی کنیم:
در اینجا امکان معرفی فایلهای اسکریپت و همچنین شیوهنامههای اضافی بیشتری (علاوه بر فایل src\styles.css پیش فرض پروژه) جهت معرفی آنها به سیستم build برنامه موجود است.
به علاوه تعریف پوشهی src\assets را نیز در اینجا مشاهده میکنید؛ به همراه فایلهای اضافی دیگری مانند src\favicon.ico که ذیل آن ذکر شدهاست.
یک مثال: معرفی کتابخانهی ng2-bootstrap به Angular CLI
دریافت و نصب بستههای مورد نیاز
مرحلهی اول کار با یک کتابخانهی ثالث نوشته شدهی برای Angular مانند ngx-bootstrap، دریافت و نصب بستهی npm آن میباشد. به همین جهت به ریشهی پروژه وارد شده و دستورات ذیل را صادر کنید تا بوت استرپ و همچنین کامپوننتهای +Angular 2.0 آن نصب شوند:
پرچم save در اینجا سبب به روز رسانی خودکار فایل package.json میشود:
معرفی بستههای نصب شده به تنظیمات Angular CLI
پس از آن، همانطور که عنوان شد نیاز است به فایل angular-cli.json. مراجعه کرده و شیوهنامهی بوت استرپ را تعریف کنیم:
چون از ngx-bootstrap استفاده میکنیم، نیازی به مقدار دهی مستقیم []:"scripts" فایل angular-cli.json. نیست. ولی اگر خواستید اینکار را انجام دهید، روش آن به صورت ذیل است (که البته نیاز به نصب بستهی jQuery را نیز خواهد داشت):
بنابراین تا اینجا بستههای بوت استرپ و همچنین ngx-bootstarp نصب شدند و شیوهنامهی بوت استرپ به فایل angular-cli.json اضافه گردید (نیازی هم به تکمیل قسمت scripts نیست).
استفاده از ماژولهای مختلف بستهی نصب شده در برنامه
در ادامه نیاز است تا ماژولی را از ngx-bootstarp را به قسمت imports فایل src\app\app.component.ts اضافه کرد. هرکدام از کامپوننتهای این بسته به صورت یک ماژول مجزا تعریف شدهاند. بنابراین برای استفادهی از آنها نیاز است برنامه را از وجودشان مطلع کرد. برای مثال روش استفادهی از AlertModule آن به صورت ذیل است:
در اینجا ابتدا AlertModule از ngx-bootstrap دریافت شده و سپس به قسمت imports فایل src\app\app.component.ts اضافه گردیدهاست.
آزمایش برنامه و اجرای آن
برای آزمایش مراحل فوق، فایل src/app/app.component.html را گشوده و به صورت ذیل تغییر دهید:
در اینجا یک دکمهی جدید با شیوهنامههای بوت استرپ اضافه شدهاند (جهت بررسی عملکرد بوت استرپ) و همچنین یک Alert نیز از مجموعه کامپوننتهای ngx-bootstrap به صفحه اضافه شدهاست.
اکنون اگر دستور ng serve -o را اجرا کنیم، خروجی ذیل حاصل خواهد شد:
مستندات و مثالهای بیشتری را از ماژولهای ngx-bootstarp، در اینجا میتوانید بررسی کنید.
استفاده از کتابخانههای جاوا اسکریپتی ثالث
برای استفاده از کتابخانههای جاوا اسکریپتی ثالث، نیاز است آنها را به فایل angular-cli.json. معرفی کنیم:
"apps": [ { "assets": [ "assets", "favicon.ico" ], "styles": [ "styles.css" ], "scripts": [],
به علاوه تعریف پوشهی src\assets را نیز در اینجا مشاهده میکنید؛ به همراه فایلهای اضافی دیگری مانند src\favicon.ico که ذیل آن ذکر شدهاست.
یک مثال: معرفی کتابخانهی ng2-bootstrap به Angular CLI
دریافت و نصب بستههای مورد نیاز
مرحلهی اول کار با یک کتابخانهی ثالث نوشته شدهی برای Angular مانند ngx-bootstrap، دریافت و نصب بستهی npm آن میباشد. به همین جهت به ریشهی پروژه وارد شده و دستورات ذیل را صادر کنید تا بوت استرپ و همچنین کامپوننتهای +Angular 2.0 آن نصب شوند:
> npm install bootstrap --save > npm install ngx-bootstrap --save
پرچم save در اینجا سبب به روز رسانی خودکار فایل package.json میشود:
"dependencies": { "bootstrap": "^3.3.7", "ngx-bootstrap": "^1.6.6",
معرفی بستههای نصب شده به تنظیمات Angular CLI
پس از آن، همانطور که عنوان شد نیاز است به فایل angular-cli.json. مراجعه کرده و شیوهنامهی بوت استرپ را تعریف کنیم:
"apps": [ { "styles": [ "../node_modules/bootstrap/dist/css/bootstrap.min.css", "styles.css" ],
چون از ngx-bootstrap استفاده میکنیم، نیازی به مقدار دهی مستقیم []:"scripts" فایل angular-cli.json. نیست. ولی اگر خواستید اینکار را انجام دهید، روش آن به صورت ذیل است (که البته نیاز به نصب بستهی jQuery را نیز خواهد داشت):
"scripts": [ "../node_modules/jquery/dist/jquery.js", "../node_modules/bootstrap/dist/js/bootstrap.js" ],
بنابراین تا اینجا بستههای بوت استرپ و همچنین ngx-bootstarp نصب شدند و شیوهنامهی بوت استرپ به فایل angular-cli.json اضافه گردید (نیازی هم به تکمیل قسمت scripts نیست).
استفاده از ماژولهای مختلف بستهی نصب شده در برنامه
در ادامه نیاز است تا ماژولی را از ngx-bootstarp را به قسمت imports فایل src\app\app.component.ts اضافه کرد. هرکدام از کامپوننتهای این بسته به صورت یک ماژول مجزا تعریف شدهاند. بنابراین برای استفادهی از آنها نیاز است برنامه را از وجودشان مطلع کرد. برای مثال روش استفادهی از AlertModule آن به صورت ذیل است:
import { AlertModule } from 'ngx-bootstrap'; @NgModule({ declarations: [ AppComponent ], imports: [ BrowserModule, FormsModule, HttpModule, AlertModule.forRoot() ], providers: [], bootstrap: [AppComponent] }) export class AppModule { }
آزمایش برنامه و اجرای آن
برای آزمایش مراحل فوق، فایل src/app/app.component.html را گشوده و به صورت ذیل تغییر دهید:
<h1> {{title}} </h1> <button class="btn btn-primary">Hello!</button> <alert type="success">Alert success!</alert>
اکنون اگر دستور ng serve -o را اجرا کنیم، خروجی ذیل حاصل خواهد شد:
مستندات و مثالهای بیشتری را از ماژولهای ngx-bootstarp، در اینجا میتوانید بررسی کنید.
// Angular 1 const module = angular.module('myModule', []); module.service('UserService', ['$http', function ($http) { this.getUsers = () => { return $http.get('http://api.mywebsite.com/users') .then(res => res.data) .catch(res => new Error(res.data.error)); } }]); /***************************************************************/ // Angular 2 import { Injectable } from '@angular/core'; import { Http, Response } from '@angular/http'; import { Observable } from 'rxjs/Observable'; @Injectable() class UserService { constructor(private http: Http) {} getUsers(): Observable<User[]> { return this.http.get('http://api.mywebsite.com/users') .map((res: Response) => res.json()) .catch((res: Response) => Observable.throw(res.json().error); } }
نظرات اشتراکها
گپ و گفتی با مهندسان طراح دات نت در مورد آینده این فریم ورک
Q: What's the near-term roadmap for .NET tooling?
A: While tentative, here are some short term plans:
- Sep 2016 – Preview 3 of VS 2015 with early .CSProj support for .NET Core
- Nov 2016 – .NET Core 1.2, ASP.NET Core 1.2, Entity Framework Core 1.2, SignalR, .NET Standard 2.0, etc.
کسی در مورد زمانبندیها اطلاعات جدیدی داره ؟
در کل امیدوارم من اشتباه کنم !
مطالب دورهها
تراکنشها در RavenDB
پیش از شروع به بحث در مورد تراکنشها و نحوه مدیریت آنها در RavenDB، نیاز است با مفهوم ACID آشنا شویم.
ACID چیست؟
ACID از 4 قاعده تشکیل شده است (Atomic, Consistent, Isolated, and Durable) که با کنار هم قرار دادن آنها یک تراکنش مفهوم پیدا میکند:
الف) Atomic: به معنای همه یا هیچ
اگر تراکنشی از چندین تغییر تشکیل میشود، همهی آنها باید با موفقیت انجام شوند، یا اینکه هیچکدام از تغییرات نباید فرصت اعمال نهایی را بیابند.
برای مثال انتقال مبلغ X را از یک حساب، به حسابی دیگر درنظر بگیرید. در این حالت X ریال از حساب شخص کسر و X ریال به حساب شخص دیگری واریز خواهد شد. اگر موجودی حساب شخص، دارای X ریال نباشد، نباید مبلغی از این حساب کسر شود. مرحله اول شکست خورده است؛ بنابراین کل عملیات لغو میشود. همچنین اگر حساب دریافت کننده بسته شده باشد نیز نباید مبلغی از حساب اول کسر گردد و در این حالت نیز کل تراکنش باید برگشت بخورد.
ب) Consistent یا یکپارچه
در اینجا consistency علاوه بر اعمال قیود، به معنای اطلاعاتی است که بلافاصله پس از پایان تراکنشی از سیستم قابل دریافت و خواندن است.
ج) Isolated: محصور شده
اگر چندین تراکنش در یک زمان با هم در حال اجرا باشند، نتیجه نهایی با حالتی که تراکنشها یکی پس از دیگری اجرا میشوند باید یکی باشد.
د) Durable: ماندگار
اگر سیستم پایان تراکنشی را اعلام میکند، این مورد به معنای 100 درصد نوشته شدن اطلاعات در سخت دیسک باید باشد.
مراحل چهارگانه ACID در RavenDB به چه نحوی وجود دارند؟
RavebDB از هر دو نوع تراکنشهای implicit و explicit پشتیبانی میکند. Implicit به این معنا است که در حین استفاده معمول از RavenDB (و بدون انجام تنظیمات خاصی)، به صورت خودکار مفهوم تراکنشها وجود داشته و اعمال میشوند. برای نمونه به متد ذیل توجه نمائید:
در این متد مراحل ذیل رخ میدهند:
- از document store ایی که پیشتر تدارک دیده شده، جهت بازکردن یک سشن استفاده شده است.
- به سشن صراحتا عنوان شده است که از Optimistic Concurrency استفاده کند. در این حالت RavenDB اطمینان حاصل میکند که اکانتهای بارگذاری شده توسط متدهای Load، تا زمان فراخوانی SaveChanges تغییر پیدا نکردهاند (و در غیراینصورت یک استثناء را صادر میکند).
- دو اکانت بر اساس Id آنها از بانک اطلاعاتی واکشی میشوند.
- موجودی یکی تقلیل یافته و موجودی دیگر، افزایش مییابد.
- متد SaveChanges بر روی شیء سشن فراخوانی شده است. تا زمانیکه این متد فراخوانی نشده است، کلیه تغییرات در حافظه نگهداری میشوند و به سرور ارسال نخواهند شد. فراخوانی آن سبب کامل شدن تراکنش و ارسال اطلاعات به سرور میگردد.
بنابراین شیء سشن بیانگر یک atomic transaction ماندگار و محصور شده است (سه جزء ACID تاکنون محقق شدهاند). محصور شده بودن آن به این معنا است که:
الف) هر تغییری که در سشن اعمال میشود، تا پیش از فراخوانی متد SaveChanges از دید سایر تراکنشها مخفی است.
ب) اگر دو تراکنش همزمان رخ دهند، تغییرات هیچکدام بر روی دیگری اثری ندارد.
اما Consistency یا یکپارچگی در RavenDB بستگی دارد به نحوهی خواندن اطلاعات و این مورد با دنیای رابطهای اندکی متفاوت است که در ادامه جزئیات آنرا بیشتر بررسی خواهیم کرد.
عاقبت یک دست شدن یا eventual consistency
درک Consistency مفهوم ACID در RavenDB بسیار مهم است و عدم آشنایی با نحوه عملکرد آن میتواند مشکلساز شود. در دنیای بانکهای اطلاعاتی رابطهای، برنامه نویسها به «immediate consistency» عادت دارند (یکپارچگی آنی). به این معنا که هرگونه تغییری در بانک اطلاعاتی، پس از پایان تراکنش، بلافاصله در اختیار کلیه خوانندگان سیستم قرار میگیرد. در RavenDB و خصوصا دنیای NoSQL، این یکپارچگی آنی دنیای رابطهای، به «eventual consistency» تبدیل میشود (عاقبت یکدست شدن). عاقبت یک دست شدن در RavenDB به این معنا است که اگر تغییری به یک سند اعمال گردیده و ذخیره شود؛ کوئری انجام شده بر روی این اطلاعات تغییر یافته ممکن است «stale data» باز گرداند. واژه stale در RavenDB به این معنا است که هنوز اطلاعاتی در دیتابیس موجود هستند که جهت تکمیل ایندکسها پردازش نشدهاند. به این مورد در قسمت بررسی ایندکسها در RavenDB اشاره شد.
در RavenDB یک سری تردهای پشت صحنه، مدام مشغول به کار هستند و بدون کند کردن عملیات سیستم، کار ایندکس کردن اطلاعات را انجام میدهند. هر زمانیکه اطلاعاتی را ذخیره میکنیم، بلافاصله این تردها تغییرات را تشخیص داده و ایندکسها را به روز رسانی میکنند. همچنین باید درنظر داشت که RavenDB جزو معدود بانکهای اطلاعاتی است که خودش را بر اساس نحوه استفاده شما ایندکس میکند! (نمونهای از آنرا در قسمت ایندکسهای پویای حاصل از کوئریهای LINQ پیشتر مشاهده کردهاید)
نکته مهم
در RavenDB اگر از کوئریهای LINQ استفاده کنیم، ممکن است به علت اینکه هنوز تردهای پشت صحنهی ایندکس سازی اطلاعات، کارشان تمام نشده است، تمام اطلاعات یا آخرین اطلاعات را دریافت نکنیم (که به آن stale data گفته میشود). هر آنچه که ایندکس شده است دریافت میگردد (مفهوم عاقبت یک دست شدن ایندکسها). اما اگر نیاز به یکپارچگی آنی داشتیم، متد Load یک سشن، مستقیما به بانک اطلاعاتی مراجعه میکند و اطلاعات بازگشت داده شده توسط آن هیچگاه احتمال stale بودن را ندارند.
بنابراین برای نمایش اطلاعات یا گزارشگیری، از کوئریهای LINQ استفاده کنید. RavenDB خودش را بر اساس کوئری شما ایندکس خواهد کرد و نهایتا به کوئریهایی فوق العاده سریعی در طول کارکرد سیستم خواهیم رسید. اما در صفحه ویرایش اطلاعات بهتر است از متد Load استفاده گردد تا نیاز به مفهوم immediate consistency یا یکپارچگی آنی برآورده شود.
تنظیمات خاص کار با ایندکس سازها برای انتظار جهت اتمام کار آنها
عنوان شد که اگر ایندکس سازهای پشت صحنه هنوز کارشان تمام نشده است، در حین کوئری گرفتن، هر آنچه که ایندکس شده بازگشت داده میشود.
در اینجا میتوان به RavenDB گفت که تا چه زمانی میتواند یک کوئری را جهت دریافت اطلاعات نهایی به تاخیر بیندازد. برای اینکار باید اندکی کوئریهای LINQ آنرا سفارشی سازی کنیم:
توسط امکانات آماری کوئریهای LINQ در RavenDB مطابق کدهای فوق، میتوان دریافت که آیا اطلاعات دریافت شده stale است یا خیر.
همچنین زمان انتظار تا پایان کار ایندکس ساز را نیز توسط متد Customize به نحو ذیل میتوان تنظیم کرد:
به علاوه میتوان کلیه کوئریهای یک documentStore را وارد به صبر کردن تا پایان کار ایندکس سازی کرد (متد Customize پیش فرضی را با WaitForNonStaleResultsAsOfLastWrite مقدار دهی و اعمال میکند):
این مورد در برنامههای وب توصیه نمیشود چون کل سیستم در حین آغاز کار با آن بر اساس یک documentStore سینگلتون باید کار کند و همین مساله صبر کردنها، با بالا رفتن حجم اطلاعات و تعداد کاربران، پاسخ دهی سیستم را تحت تاثیر قرار خواهد داد. به علاوه این تنظیم خاص بر روی کوئریهای پیشرفته Map/Reduce کار نمیکند. در این نوع کوئریهای ویژه، برای صبر کردن تا پایان کار ایندکس شدن، میتوان از روش زیر استفاده کرد:
مقابله با تداخلات همزمانی
با تنظیم session.Advanced.UseOptimisticConcurrency = true، اگر سندی که در حال ویرایش است، در این حین توسط کاربر دیگری تغییر کرده باشد، استثنای ConcurrencyException صادر خواهد شد. همچنین این استثناء در صورتیکه شخصی قصد بازنویسی سند موجودی را داشته باشد نیز صادر خواهد شد (شخصی بخواهد سندی را با ID سند موجودی ذخیره کند). اگر از optimistic concurrency استفاده نشود، آخرین ترد نویسنده یا به روز کننده اطلاعات، برنده خواهد شد و اطلاعات نهایی موجود در بانک اطلاعاتی متعلق به او و حاصل بازنویسی آن ترد است.
optimistic concurrency به زبان ساده به معنای به خاطر سپردن شماره نگارش یک سند است، زمانیکه آنرا بارگذاری میکنیم و سپس ارسال آن به سرور، زمانیکه قصد ذخیره آنرا داریم. در SQL Server اینکار توسط RowVersion انجام میشود. در بانکهای اطلاعاتی سندگرا چون تمایل به استفاده از HTTP در آنها زیاد است (مانند RavenDB) از مکانیزمی به نام E-Tag برای این منظور کمک گرفته میشود. هر زمانیکه تغییری به یک سند اعمال میشود، E-Tag آن به صورت خودکار افزایش خواهد یافت.
برای مثال فرض کنید کاربری سندی را با E-Tag مساوی 2 بارگذاری کرده است. قبل از اینکه این کاربر در صفحه ویرایش اطلاعات کارش با این سند خاتمه یابد، کاربر دیگری در شبکه، این سند را ویرایش کرده است و اکنون E-Tag آن مثلا مساوی 6 است. در این زمان اگر کاربر یک سعی به ذخیره سازی اطلاعات نماید، چون E-Tag سند او با E-Tag سند موجود در سرور دیگر یکی نیست، با استثنای ConcurrencyException متوقف خواهد شد.
مشکل! در برنامههای بدون حالت وب، چون پس از نمایش صفحه ویرایش اطلاعات، سشن RavenDB نیز بلافاصله Dispose خواهد شد، این E-Tag را از دست خواهیم داد. همچنین باید دقت داشت که سشن RavenDB به هیچ عنوان نباید در طول عمر یک برنامه باز نگهداشته شود و برای طول عمری کوتاه طراحی شده است. راه حلی که برای آن درنظر گرفته شده است، ذخیره سازی این E-Tag در بار اول دریافت آن از سشن میباشد. برای این منظور تنها کافی است خاصیتی را به نام Etag با ویژگی JsonIgnore (که سبب عدم ذخیره سازی آن در بانک اطلاعاتی خواهد شد) تعریف کنیم:
اکنون زمانیکه سندی را از بانک اطلاعاتی دریافت میکنیم، با استفاده از متد session.Advanced.GetEtagFor، میتوان این Etag واقعی را دریافت کرد و ذخیره نمود:
و برای استفاده از آن ابتدا باید UseOptimisticConcurrency به true تنظیم شده و سپس در متد Store این Etag دریافتی از سرور را مشخص نمائیم:
تراکنشهای صریح
همانطور که عنوان شد، به صورت ضمنی کلیه سشنها، یک واحد کار را تشکیل داده و با پایان آنها، تراکنش خاتمه مییابد. اگر به هر علتی قصد تغییر این رفتار ضمنی پیش فرض را دارید، امکان تعریف صریح تراکنشهای نیز وجود دارد:
باید دقت داشت که پایان یک تراکنش، یک non-blocking asynchronous call است و مباحث stale data که پیشتر در مورد آن بحث شد، برقرار هستند.
ACID چیست؟
ACID از 4 قاعده تشکیل شده است (Atomic, Consistent, Isolated, and Durable) که با کنار هم قرار دادن آنها یک تراکنش مفهوم پیدا میکند:
الف) Atomic: به معنای همه یا هیچ
اگر تراکنشی از چندین تغییر تشکیل میشود، همهی آنها باید با موفقیت انجام شوند، یا اینکه هیچکدام از تغییرات نباید فرصت اعمال نهایی را بیابند.
برای مثال انتقال مبلغ X را از یک حساب، به حسابی دیگر درنظر بگیرید. در این حالت X ریال از حساب شخص کسر و X ریال به حساب شخص دیگری واریز خواهد شد. اگر موجودی حساب شخص، دارای X ریال نباشد، نباید مبلغی از این حساب کسر شود. مرحله اول شکست خورده است؛ بنابراین کل عملیات لغو میشود. همچنین اگر حساب دریافت کننده بسته شده باشد نیز نباید مبلغی از حساب اول کسر گردد و در این حالت نیز کل تراکنش باید برگشت بخورد.
ب) Consistent یا یکپارچه
در اینجا consistency علاوه بر اعمال قیود، به معنای اطلاعاتی است که بلافاصله پس از پایان تراکنشی از سیستم قابل دریافت و خواندن است.
ج) Isolated: محصور شده
اگر چندین تراکنش در یک زمان با هم در حال اجرا باشند، نتیجه نهایی با حالتی که تراکنشها یکی پس از دیگری اجرا میشوند باید یکی باشد.
د) Durable: ماندگار
اگر سیستم پایان تراکنشی را اعلام میکند، این مورد به معنای 100 درصد نوشته شدن اطلاعات در سخت دیسک باید باشد.
مراحل چهارگانه ACID در RavenDB به چه نحوی وجود دارند؟
RavebDB از هر دو نوع تراکنشهای implicit و explicit پشتیبانی میکند. Implicit به این معنا است که در حین استفاده معمول از RavenDB (و بدون انجام تنظیمات خاصی)، به صورت خودکار مفهوم تراکنشها وجود داشته و اعمال میشوند. برای نمونه به متد ذیل توجه نمائید:
public void TransferMoney(string fromAccountNumber, string toAccountNumber, decimal amount) { using(var session = Store.OpenSession()) { session.Advanced.UseOptimisticConcurrency = true; var fromAccount = session.Load<Account>("Accounts/" + fromAccountNumber); var toAccount = session.Load<Account>("Accounts/" + toAccountNumber); fromAccount.Balance -= amount; toAccount.Balance += amount; session.SaveChanges(); } }
- از document store ایی که پیشتر تدارک دیده شده، جهت بازکردن یک سشن استفاده شده است.
- به سشن صراحتا عنوان شده است که از Optimistic Concurrency استفاده کند. در این حالت RavenDB اطمینان حاصل میکند که اکانتهای بارگذاری شده توسط متدهای Load، تا زمان فراخوانی SaveChanges تغییر پیدا نکردهاند (و در غیراینصورت یک استثناء را صادر میکند).
- دو اکانت بر اساس Id آنها از بانک اطلاعاتی واکشی میشوند.
- موجودی یکی تقلیل یافته و موجودی دیگر، افزایش مییابد.
- متد SaveChanges بر روی شیء سشن فراخوانی شده است. تا زمانیکه این متد فراخوانی نشده است، کلیه تغییرات در حافظه نگهداری میشوند و به سرور ارسال نخواهند شد. فراخوانی آن سبب کامل شدن تراکنش و ارسال اطلاعات به سرور میگردد.
بنابراین شیء سشن بیانگر یک atomic transaction ماندگار و محصور شده است (سه جزء ACID تاکنون محقق شدهاند). محصور شده بودن آن به این معنا است که:
الف) هر تغییری که در سشن اعمال میشود، تا پیش از فراخوانی متد SaveChanges از دید سایر تراکنشها مخفی است.
ب) اگر دو تراکنش همزمان رخ دهند، تغییرات هیچکدام بر روی دیگری اثری ندارد.
اما Consistency یا یکپارچگی در RavenDB بستگی دارد به نحوهی خواندن اطلاعات و این مورد با دنیای رابطهای اندکی متفاوت است که در ادامه جزئیات آنرا بیشتر بررسی خواهیم کرد.
عاقبت یک دست شدن یا eventual consistency
درک Consistency مفهوم ACID در RavenDB بسیار مهم است و عدم آشنایی با نحوه عملکرد آن میتواند مشکلساز شود. در دنیای بانکهای اطلاعاتی رابطهای، برنامه نویسها به «immediate consistency» عادت دارند (یکپارچگی آنی). به این معنا که هرگونه تغییری در بانک اطلاعاتی، پس از پایان تراکنش، بلافاصله در اختیار کلیه خوانندگان سیستم قرار میگیرد. در RavenDB و خصوصا دنیای NoSQL، این یکپارچگی آنی دنیای رابطهای، به «eventual consistency» تبدیل میشود (عاقبت یکدست شدن). عاقبت یک دست شدن در RavenDB به این معنا است که اگر تغییری به یک سند اعمال گردیده و ذخیره شود؛ کوئری انجام شده بر روی این اطلاعات تغییر یافته ممکن است «stale data» باز گرداند. واژه stale در RavenDB به این معنا است که هنوز اطلاعاتی در دیتابیس موجود هستند که جهت تکمیل ایندکسها پردازش نشدهاند. به این مورد در قسمت بررسی ایندکسها در RavenDB اشاره شد.
در RavenDB یک سری تردهای پشت صحنه، مدام مشغول به کار هستند و بدون کند کردن عملیات سیستم، کار ایندکس کردن اطلاعات را انجام میدهند. هر زمانیکه اطلاعاتی را ذخیره میکنیم، بلافاصله این تردها تغییرات را تشخیص داده و ایندکسها را به روز رسانی میکنند. همچنین باید درنظر داشت که RavenDB جزو معدود بانکهای اطلاعاتی است که خودش را بر اساس نحوه استفاده شما ایندکس میکند! (نمونهای از آنرا در قسمت ایندکسهای پویای حاصل از کوئریهای LINQ پیشتر مشاهده کردهاید)
نکته مهم
در RavenDB اگر از کوئریهای LINQ استفاده کنیم، ممکن است به علت اینکه هنوز تردهای پشت صحنهی ایندکس سازی اطلاعات، کارشان تمام نشده است، تمام اطلاعات یا آخرین اطلاعات را دریافت نکنیم (که به آن stale data گفته میشود). هر آنچه که ایندکس شده است دریافت میگردد (مفهوم عاقبت یک دست شدن ایندکسها). اما اگر نیاز به یکپارچگی آنی داشتیم، متد Load یک سشن، مستقیما به بانک اطلاعاتی مراجعه میکند و اطلاعات بازگشت داده شده توسط آن هیچگاه احتمال stale بودن را ندارند.
بنابراین برای نمایش اطلاعات یا گزارشگیری، از کوئریهای LINQ استفاده کنید. RavenDB خودش را بر اساس کوئری شما ایندکس خواهد کرد و نهایتا به کوئریهایی فوق العاده سریعی در طول کارکرد سیستم خواهیم رسید. اما در صفحه ویرایش اطلاعات بهتر است از متد Load استفاده گردد تا نیاز به مفهوم immediate consistency یا یکپارچگی آنی برآورده شود.
تنظیمات خاص کار با ایندکس سازها برای انتظار جهت اتمام کار آنها
عنوان شد که اگر ایندکس سازهای پشت صحنه هنوز کارشان تمام نشده است، در حین کوئری گرفتن، هر آنچه که ایندکس شده بازگشت داده میشود.
در اینجا میتوان به RavenDB گفت که تا چه زمانی میتواند یک کوئری را جهت دریافت اطلاعات نهایی به تاخیر بیندازد. برای اینکار باید اندکی کوئریهای LINQ آنرا سفارشی سازی کنیم:
RavenQueryStatistics stats; var results = session.Query<Product>() .Statistics(out stats) .Where(x => x.Price > 10) .ToArray(); if (stats.IsStale) { // Results are known to be stale }
همچنین زمان انتظار تا پایان کار ایندکس ساز را نیز توسط متد Customize به نحو ذیل میتوان تنظیم کرد:
RavenQueryStatistics stats; var results = session.Query<Product>() .Statistics(out stats) .Where(x => x.Price > 10) .Customize(x => x.WaitForNonStaleResults(TimeSpan.FromSeconds(5))) .ToArray();
documentStore.Conventions.DefaultQueryingConsistency = ConsistencyOptions.QueryYourWrites;
while (documentStore.DatabaseCommands.GetStatistics().StaleIndexes.Length != 0) { Thread.Sleep(10); }
مقابله با تداخلات همزمانی
با تنظیم session.Advanced.UseOptimisticConcurrency = true، اگر سندی که در حال ویرایش است، در این حین توسط کاربر دیگری تغییر کرده باشد، استثنای ConcurrencyException صادر خواهد شد. همچنین این استثناء در صورتیکه شخصی قصد بازنویسی سند موجودی را داشته باشد نیز صادر خواهد شد (شخصی بخواهد سندی را با ID سند موجودی ذخیره کند). اگر از optimistic concurrency استفاده نشود، آخرین ترد نویسنده یا به روز کننده اطلاعات، برنده خواهد شد و اطلاعات نهایی موجود در بانک اطلاعاتی متعلق به او و حاصل بازنویسی آن ترد است.
optimistic concurrency به زبان ساده به معنای به خاطر سپردن شماره نگارش یک سند است، زمانیکه آنرا بارگذاری میکنیم و سپس ارسال آن به سرور، زمانیکه قصد ذخیره آنرا داریم. در SQL Server اینکار توسط RowVersion انجام میشود. در بانکهای اطلاعاتی سندگرا چون تمایل به استفاده از HTTP در آنها زیاد است (مانند RavenDB) از مکانیزمی به نام E-Tag برای این منظور کمک گرفته میشود. هر زمانیکه تغییری به یک سند اعمال میشود، E-Tag آن به صورت خودکار افزایش خواهد یافت.
برای مثال فرض کنید کاربری سندی را با E-Tag مساوی 2 بارگذاری کرده است. قبل از اینکه این کاربر در صفحه ویرایش اطلاعات کارش با این سند خاتمه یابد، کاربر دیگری در شبکه، این سند را ویرایش کرده است و اکنون E-Tag آن مثلا مساوی 6 است. در این زمان اگر کاربر یک سعی به ذخیره سازی اطلاعات نماید، چون E-Tag سند او با E-Tag سند موجود در سرور دیگر یکی نیست، با استثنای ConcurrencyException متوقف خواهد شد.
مشکل! در برنامههای بدون حالت وب، چون پس از نمایش صفحه ویرایش اطلاعات، سشن RavenDB نیز بلافاصله Dispose خواهد شد، این E-Tag را از دست خواهیم داد. همچنین باید دقت داشت که سشن RavenDB به هیچ عنوان نباید در طول عمر یک برنامه باز نگهداشته شود و برای طول عمری کوتاه طراحی شده است. راه حلی که برای آن درنظر گرفته شده است، ذخیره سازی این E-Tag در بار اول دریافت آن از سشن میباشد. برای این منظور تنها کافی است خاصیتی را به نام Etag با ویژگی JsonIgnore (که سبب عدم ذخیره سازی آن در بانک اطلاعاتی خواهد شد) تعریف کنیم:
public class Person { public string Id { get; set; } [JsonIgnore] public Guid? Etag { get; set; } public string Name { get; set; } }
public Person Get(string id) { var person = session.Load<Person>(id); person.Etag = session.Advanced.GetEtagFor(person); return person; }
public void Update(Person person) { session.Advanced.UseOptimisticConcurrency = true; session.Store(person, person.Etag, person.Id); session.SaveChanges(); person.Etag = session.Advanced.GetEtagFor(person); }
تراکنشهای صریح
همانطور که عنوان شد، به صورت ضمنی کلیه سشنها، یک واحد کار را تشکیل داده و با پایان آنها، تراکنش خاتمه مییابد. اگر به هر علتی قصد تغییر این رفتار ضمنی پیش فرض را دارید، امکان تعریف صریح تراکنشهای نیز وجود دارد:
using (var transaction = new TransactionScope()) { using (var session1 = store.OpenSession()) { session1.Store(new Account()); session1.SaveChanges(); } using (var session2 = store.OpenSession()) { session2.Store(new Account()); session2.SaveChanges(); } transaction.Complete(); }
جهت اجرای قسمت «استفاده از jsSHA به صورت typed » : «نکتهای در مورد رفع مشکل «typings ERR! caused by connect ECONNREFUSED 10.10.34.36:443» پس از نصب TypeScript 2.0»
جهت تکمیل این بحث
برای VS 2013 این اصلاح را هم که مرتبط با AngularJS 2.0 هست، نصب کنید (پس از نصب پلاگین آن). این اصلاحیهی ویژه برای VS 2015 درصورتیکه TypeScript 2.0.3 را نصب کرده باشید، نیازی نیست.
برای VS 2013 این اصلاح را هم که مرتبط با AngularJS 2.0 هست، نصب کنید (پس از نصب پلاگین آن). این اصلاحیهی ویژه برای VS 2015 درصورتیکه TypeScript 2.0.3 را نصب کرده باشید، نیازی نیست.
پس از ارتقاء Angular CLI و ساختار پروژهی قبلی خود به نگارش 6، اولین موردی را که مشاهده خواهید کرد، این است: برنامه دیگر کامپایل نمیشود! اولین دلیل آن عدم استفادهی از HttpClient معرفی شدهی در نگارش 4.3 است و دومین دلیل مهم آن، تغییرات بنیادین RxJS است که خلاصهی کاربردی آنرا در این مطلب بررسی خواهیم کرد.
RxJS اکنون جزئی از پروژههای گوگل است
توسعه دهندهی اصلی RxJS یا همان Ben Lesh اکنون به گوگل پیوستهاست و جزو تیم Angular است. بنابراین در آینده شاهد یکپارچگی بهتر این دو با هم خواهیم بود. البته RxJS هنوز هم به عنوان یک پروژهی مستقل از Angular مدیریت خواهد شد.
آشنایی با تغییرات RxJS 5.5 جهت مهاجرت به RxJS 6.0 ضروری است
در مطلب «کاهش حجم قابل ملاحظهی برنامههای Angular با استفاده از RxJS 5.5» با pipe-able operators آشنا شدیم و این موارد پایههای مهاجرت به RxJS 6.0 هستند. بنابراین پیش از مطالعهی ادامهی بحث نیاز است این مطلب را به خوبی مطالعه و بررسی کنید.
تغییر رفتار خطاهای مدیریت نشده در RxJS 6.0
تا پیش از RxJS 6.0 اگر خطای مدیریت نشدهای رخ میداد، این خطا به صورت synchronous به فراخوان صادر میشد. این رفتار در نگارش 6 تغییر کرده و صدور آن اینبار asynchronous شدهاست.
برای مثال یک چنین کدی تا پیش از RxJS 6.0 کار میکرد:
از این جهت که دومین پارامتر در اینجا، متدی است که کار مدیریت خطا را انجام میدهد و چون ذکر نشدهاست، خطای رخ دادهی حاصل، به صورت همزمان به فراخوان صادر شدهاست و try/catch نیز در اینجا کار میکند. اما این مثال دیگر در نگارش 6 کار نخواهد کرد و صدور خطای مدیریت نشده، دیگر همزمان نیست و قسمت catch این قطعه کد دیگر هیچگاه فراخوانی نمیشود. البته این رفتار طبیعی است که میبایستی از نگارشهای پیشین، با Observable هایی که عموما async هستند، وجود میداشت و اکنون اصلاح شدهاست.
برای اصلاح این کد در نگارش 6، همان پارامتر دوم متد را مقدار دهی کنید و try/catch را در صورت وجود حذف نمائید.
تغییرات مهم importها در RxJS 6.0
همانطور که در مطلب «کاهش حجم قابل ملاحظهی برنامههای Angular با استفاده از RxJS 5.5» نیز بررسی کردیم، تا نگارش 5 این کتابخانه، importها به صورت زیر بودند:
و پس از RxJS 5.5 امکان import آنها با روش مخصوص ES 6 میسر شدهاست:
هر چند نگارش 5.5 بهبودهای قابل ملاحظهای و مزایایی مانند حذف سادهتر کدهای مرده، عدم تعریف عملگرها به صورت استاتیک و همچنین سازگاری بهتر با ابزارهایی مانند TSLint را به همراه دارد، اما باز هم دست آخر به تعداد زیادی import مانند کدهای زیر میرسیدیم:
این مشکل در RxJS 6.0 برطرف شدهاست و در ماژولهای مختلف برنامه حداکثر به دو سطر خلاصه شدهی زیر نیاز خواهیم داشت:
در نگارش 6، تمام «نوعها» مانند Observable و Subject و «متدهای ایجاد» مانند timer و interval از مسیر rxjs دریافت میشوند و تمام «عملگرها» مانند map و filter از مسیر rxjs/operators اضافه خواهند شد و ... همین!
البته RxJS 6.0 در کل به همراه 4 گروه کلی importها است که در زیر مشاهده میکنید (در اینجا مواردی که کمتر در برنامههای Angular به صورت مستقیم استفاده میشوند مانند ajax آن و یا webSocket هم قابل مشاهده هستند):
مواردی که از RxJS 6.0 حذف شدهاند
برای کاهش حجم کتابخانهی RxJS و همچنین جلوگیری از بکارگیری متدهایی که نمیبایستی خارج از کدهای اصلی خود RxJS استفاده شوند، تعداد زیادی از متدهای قدیمی آن و روشهای کار پیشین با RxJS حذف شدهاند. برای مثال شما در RxJS 5.5 میتوانید برای کار با عملگر of، یا آنرا از مسیر rxjs/add/observable/of دریافت کنید (همان روش وصله کردن تا پیش از RxJS 5.5) و یا آنرا از مسیر rxjs/observable/of به روش مخصوص ES 6.0 به برنامه اضافه کنید و یا حتی امکان دریافت آن از مسیر rxjs/observable/fromArray نیز میسر است.
در RxJS 6.0 تمام اینها حذف شدهاند و فقط روش زیر باقی ماندهاست:
به این ترتیب نه فقط حجم این کتابخانه کاهش یافتهاست، بلکه با کاهش سطح API آن، یادگیری آن نیز سادهتر شدهاست.
معرفی بستهی rxjs-compat
در مطلب «ارتقاء به Angular 6: بررسی تغییرات Angular CLI» روش ارتقاء وابستگیهای پروژه به نگارش 6 را بررسی کردیم. یکی از مراحل آن اجرای دستور زیر بود:
این مورد صرفا وابستگی rxjs ذکر شدهی در فایل package.json را به آخرین نگارش آن به روز رسانی و همچنین نصب میکند.
پس از آن اگر پروژه را کامپایل کنید، پر خواهد بود از خطاهای rxjs، مانند:
این مشکل با بستههای ثالثی وجود دارند که هنوز از نگارشهای قبلی RxJS استفاده میکنند و همانطور که عنوان شد، RxJS 6.0 شامل حذفیات و نقل و انتقالات بسیاری است. به همین جهت هیچکدام از کتابخانههای ثالث مبتنی بر نگارشهای پیشین RxJS دیگر کار نکرده و کامپایل نخواهند شد.
برای رفع این مشکل و ارائهی راهحلی کوتاه مدت، بستهای به نام rxjs-compat ارائه شدهاست که سبب هدایت تعاریف قدیمی به تعاریف جدید میشود و به این ترتیب کدهای کتابخانهی ثالث، بدون مشکل با نگارش 6 نیز قابل استفاده خواهند بود.
برای نصب آن نیاز است دستور زیر را صادر کنید:
اکنون اگر برنامه را مجددا کامپایل کنید، تمام خطاهای مرتبط با کتابخانههای ثالث مورد استفاده برطرف شدهاند.
البته دقت داشته باشید از rxjs-compat به عنوان یک راه حل موقت باید استفاده کرد و نیاز است ابتدا کدهای خود را به روش pipe-able operators بازنویسی کنید و مسیرهای importها را اصلاح کنید و در آخر بستههای جدید وابستگیهای ثالث را که از RxJS6 استفاده میکنند، نصب نمائید. در نهایت rxjs-compat را حذف کنید.
خودکار سازی اصلاح importها در برنامههای پیشین، جهت مهاجرت به RxJS 6.0
با توجه به این تغییرات و حذف و اضافه شدنها در نگارش 6، تقریبا دیگر هیچکدام از importهای قبلی شما کار نمیکنند! و اصلاح آنها نیاز به زمان زیادی خواهد داشت. به همین جهت تیم RxJS ابزاری را طراحی کردهاند که با اجرای آن بر روی پروژه، به صورت خودکار تمام importهای قبلی را به نگارش جدید تبدیل میکند. برای اینکار ابتدا ابزار rxjs-tslint را نصب کنید:
در ادامه فایل tslint.json پروژه خود را گشوده و مداخل زیر را به آن اضافه و ویرایش نمائید:
سپس به ریشهی پروژهی خود وارد شده و دستور زیر را اجرا کنید:
کیفیت کار این ابزار تا حدی است که تیمهای داخلی گوگل از آن برای ارتقاء کدهای پیشین استفاده میکنند و بر روی پروژههای واقعی آزمایش شدهاست.
البته توصیه شدهاست این ابزار را بیش از یکبار نیاز است اجرا کنید.
خلاصهی روش مهاجرت به RxJS 6x
ابتدا آخرین نگارش rxjs را نصب کنید:
سپس rxjs-compat را جهت رفع کمبودهای کتابخانههای ثالث مورد استفاده نصب نمائید:
پس از آن ابزار rxjs-tslint را نصب و اجرا کنید:
و در آخر ارتقاء به روش pipe-able را باید مدنظر داشته باشید.
یافتن معادلهای جدید دستورات قدیمی
در حین تبدیل کدهای قدیمی به جدید نیاز خواهید داشت تا معادلها را بیابید. برای این منظور به مستندات رسمی این مهاجرت مراجعه کنید:
https://github.com/ReactiveX/rxjs/blob/master/MIGRATION.md
برای مثال در اینجا مشاهده خواهید کرد که معادل Observable.throw حذف شده، اکنون throwError است و همینطور برای مابقی.
یک مثال واقعی تغییر یافته
مخزن کد تمام مثالهای سایت جاری که پیشتر منتشر شدهاند، به نسخهی 6 ارتقاء داده شد. ریز تغییرات RxJS 6.0 آنها را در اینجا میتوانید مشاهده کنید.
RxJS اکنون جزئی از پروژههای گوگل است
توسعه دهندهی اصلی RxJS یا همان Ben Lesh اکنون به گوگل پیوستهاست و جزو تیم Angular است. بنابراین در آینده شاهد یکپارچگی بهتر این دو با هم خواهیم بود. البته RxJS هنوز هم به عنوان یک پروژهی مستقل از Angular مدیریت خواهد شد.
آشنایی با تغییرات RxJS 5.5 جهت مهاجرت به RxJS 6.0 ضروری است
در مطلب «کاهش حجم قابل ملاحظهی برنامههای Angular با استفاده از RxJS 5.5» با pipe-able operators آشنا شدیم و این موارد پایههای مهاجرت به RxJS 6.0 هستند. بنابراین پیش از مطالعهی ادامهی بحث نیاز است این مطلب را به خوبی مطالعه و بررسی کنید.
تغییر رفتار خطاهای مدیریت نشده در RxJS 6.0
تا پیش از RxJS 6.0 اگر خطای مدیریت نشدهای رخ میداد، این خطا به صورت synchronous به فراخوان صادر میشد. این رفتار در نگارش 6 تغییر کرده و صدور آن اینبار asynchronous شدهاست.
برای مثال یک چنین کدی تا پیش از RxJS 6.0 کار میکرد:
try { source$.subscribe(nextFn, undefined, completeFn); } catch (err) { handleError(err); }
برای اصلاح این کد در نگارش 6، همان پارامتر دوم متد را مقدار دهی کنید و try/catch را در صورت وجود حذف نمائید.
تغییرات مهم importها در RxJS 6.0
همانطور که در مطلب «کاهش حجم قابل ملاحظهی برنامههای Angular با استفاده از RxJS 5.5» نیز بررسی کردیم، تا نگارش 5 این کتابخانه، importها به صورت زیر بودند:
import 'rxjs/add/operator/map';
import { map } from 'rxjs/operators';
import { timer } from 'rxjs/observable/timer'; import { of } from 'rxjs/observable/of'; import { from } from 'rxjs/observable/from'; import { range } from 'rxjs/observable/range';
import { interval, of } from 'rxjs'; import { filter, mergeMap, scan } from 'rxjs/operators';
البته RxJS 6.0 در کل به همراه 4 گروه کلی importها است که در زیر مشاهده میکنید (در اینجا مواردی که کمتر در برنامههای Angular به صورت مستقیم استفاده میشوند مانند ajax آن و یا webSocket هم قابل مشاهده هستند):
rxjs rxjs/operators rxjs/testing rxjs/webSocket rxjs/ajax
مواردی که از RxJS 6.0 حذف شدهاند
برای کاهش حجم کتابخانهی RxJS و همچنین جلوگیری از بکارگیری متدهایی که نمیبایستی خارج از کدهای اصلی خود RxJS استفاده شوند، تعداد زیادی از متدهای قدیمی آن و روشهای کار پیشین با RxJS حذف شدهاند. برای مثال شما در RxJS 5.5 میتوانید برای کار با عملگر of، یا آنرا از مسیر rxjs/add/observable/of دریافت کنید (همان روش وصله کردن تا پیش از RxJS 5.5) و یا آنرا از مسیر rxjs/observable/of به روش مخصوص ES 6.0 به برنامه اضافه کنید و یا حتی امکان دریافت آن از مسیر rxjs/observable/fromArray نیز میسر است.
در RxJS 6.0 تمام اینها حذف شدهاند و فقط روش زیر باقی ماندهاست:
import { of } from 'rxjs';
معرفی بستهی rxjs-compat
در مطلب «ارتقاء به Angular 6: بررسی تغییرات Angular CLI» روش ارتقاء وابستگیهای پروژه به نگارش 6 را بررسی کردیم. یکی از مراحل آن اجرای دستور زیر بود:
ng update rxjs
پس از آن اگر پروژه را کامپایل کنید، پر خواهد بود از خطاهای rxjs، مانند:
ERROR in node_modules/ng2-slim-loading-bar/src/slim-loading-bar.service.d.ts(1,10): error TS2305: Module '"/node_modules/rxjs/Observable"' has no exported member 'Observable'.
برای رفع این مشکل و ارائهی راهحلی کوتاه مدت، بستهای به نام rxjs-compat ارائه شدهاست که سبب هدایت تعاریف قدیمی به تعاریف جدید میشود و به این ترتیب کدهای کتابخانهی ثالث، بدون مشکل با نگارش 6 نیز قابل استفاده خواهند بود.
برای نصب آن نیاز است دستور زیر را صادر کنید:
npm i rxjs-compat --save
البته دقت داشته باشید از rxjs-compat به عنوان یک راه حل موقت باید استفاده کرد و نیاز است ابتدا کدهای خود را به روش pipe-able operators بازنویسی کنید و مسیرهای importها را اصلاح کنید و در آخر بستههای جدید وابستگیهای ثالث را که از RxJS6 استفاده میکنند، نصب نمائید. در نهایت rxjs-compat را حذف کنید.
خودکار سازی اصلاح importها در برنامههای پیشین، جهت مهاجرت به RxJS 6.0
با توجه به این تغییرات و حذف و اضافه شدنها در نگارش 6، تقریبا دیگر هیچکدام از importهای قبلی شما کار نمیکنند! و اصلاح آنها نیاز به زمان زیادی خواهد داشت. به همین جهت تیم RxJS ابزاری را طراحی کردهاند که با اجرای آن بر روی پروژه، به صورت خودکار تمام importهای قبلی را به نگارش جدید تبدیل میکند. برای اینکار ابتدا ابزار rxjs-tslint را نصب کنید:
npm i -g rxjs-tslint
{ "rulesDirectory": [ "node_modules/rxjs-tslint" ], "rules": { "rxjs-collapse-imports": true, "rxjs-pipeable-operators-only": true, "rxjs-no-static-observable-methods": true, "rxjs-proper-imports": true } }
rxjs-5-to-6-migrate -p src/tsconfig.app.json
البته توصیه شدهاست این ابزار را بیش از یکبار نیاز است اجرا کنید.
خلاصهی روش مهاجرت به RxJS 6x
ابتدا آخرین نگارش rxjs را نصب کنید:
ng update rxjs
npm i rxjs-compat --save
npm i -g rxjs-tslint rxjs-5-to-6-migrate -p src/tsconfig.app.json
یافتن معادلهای جدید دستورات قدیمی
در حین تبدیل کدهای قدیمی به جدید نیاز خواهید داشت تا معادلها را بیابید. برای این منظور به مستندات رسمی این مهاجرت مراجعه کنید:
https://github.com/ReactiveX/rxjs/blob/master/MIGRATION.md
برای مثال در اینجا مشاهده خواهید کرد که معادل Observable.throw حذف شده، اکنون throwError است و همینطور برای مابقی.
یک مثال واقعی تغییر یافته
مخزن کد تمام مثالهای سایت جاری که پیشتر منتشر شدهاند، به نسخهی 6 ارتقاء داده شد. ریز تغییرات RxJS 6.0 آنها را در اینجا میتوانید مشاهده کنید.