مهرداد کاهه مهرداد کاهه
مطالب
فایل آپلود در AngularJs
در این بخش قصد داریم تا به چگونگی آپلود فایل در AngularJs بپردازیم. پلاگین‌های فراوانی جهت آپلود فایل وجود دارند، از جمله ng-file-Upload ، angular-file-upload و jquery-file-upload. البته نمونه‌ی ذکر شده‌ی آخر، یکی از پلاگین‌های معروف JQuery است که با AngularJs هم سازگار شده است.
ما قصد داریم تا در این مجموعه از ng-file-upload که توسط Danial Farid  توسعه داده شده است، استفاده نماییم. این پلاگین شامل یک دایرکتیو کم حجم برای مدیریت آپلود فایل سمت کلاینت است و با تمامی تکنولوژی‌های سمت سرور سازگار می‌باشد. صفحه‌ی دمو پلاگین، شامل برخی از امکانات ذکر شده می‌باشد که قرار است به توسعه و بحث پیرامون آن بپردازیم. این مجموعه دارای اسناد معتبری است که می‌توانید از آن برای توسعه‌ی هر گونه آپلود فایل استفاده نمایید. نسخه‌ی فعلی، نسخه‌ی منتشر شده‌ی 3.0 است. نسخه‌های قبلی این پلاگین نیز در سایت GitHub موجود است.

ویژگی ها

در بخش زیر ویژگی‌های این افزونه که در اسناد آن نیز موجود است، شرح داده شده است:
  • امکان ایجاد progress bar و همچنین قابلیت لغو آپلود.
  • Drag & Drop
  • امکان paste کردن از Clipboard و قابلیت drag & drop از browser
  • امکان resize کردن تصویر قبل از آپلود شدن
  • امکان تغییر دادن orientation تصویر پیش از ارسال
  • قابلیت resume و pause/play در آپلود
  • امکان فیلتر کردن type، size و طول و عرض تصاویر
  • قابلیت تبدیل به Flash shim در صورت عدم پشتیبانی html5 توسط مرورگر

نصب و پیاده سازی

برای استفاده‌ی از پلاگین file upload لازم است که دو مجموعه‌ی زیر را توسط Nuget یا Bower دریافت نمایید. پلاگین اول مربوط به مرورگرهایی است که از html5 پشتیبانی نمی‌کنند.
bower install ng-file-upload-shim --save
bower install ng-file-upload --save
پس از اینکه دو کامپوننت فوق را نصب نمودید، دو فایل اسکریپت دریافت شده را به فایل main html اضافه نمایید. پس آن شروع به نوشتن یک مثال ساده می‌کنیم.
این مثال در JSFIDDLE قرار داده شده است، به این صورت که در این مثال یک فایل آپلود ساده در قالب یک فرم به سرور ارسال می‌گردد. امکانات خیلی ساده نظیر نمایش فایل، پیش از آپلود نیز در این قسمت قرار داده شده است.
به عنوان اولین گام به کد زیر توجه کنید: 
<input type="file" ngf-select ng-model="picFile" name="file" accept="image/*" ngf-max-size="2MB" required>
تکه کد فوق مربوط به تگ آپلود فایل است که به توضیح آن خواهیم پرداخت. ngf-select Attribute دایرکتیوی برای تبدیل فایل آپلود، به ng-file-upload است. شما به طور کلی به دو صورت قادر هستید که این کار را انجام دهید. مورد اول ngf-select بود و مورد بعدی ngf-drop است. ngf-drop به گونه‌ای دیگر نوشته می‌شود و کد زیر یک مورد استفاده‌ی از ngf-drop می‌باشد.
<div ngf-drop ng-model="picFile" ngf-pattern="image/*">
     ...
</div>
همانطور که ملاحظه می‌کنید در این نوع فراخوانی، یک تگ div به یک file select مبدل شده که در مورد آن صحبت خواهیم نمود. همانطور که مشاهده می‌کنید، شما قادرید تا با استفاده از Attribute ایی با نام accept، فایل‌های ارسالی را از لحاظ محتوایی فیلتر کنید. در کد فوق image/* این مفهوم را می‌رساند که شما قادرید فایل‌های تصویری و با هر فرمتی را به سرور ارسال نمایید. اما اگر آن را به صورت image/jpg بنویسیم این عملیات تنها به تصاویر با فرمت jpeg منتهی می‌شود. مورد بعدی محدودیت حجمی تصویر است. شما با ngf-max-size و مقداری که درون آن قرار می‌دهید، قادرید تا محدودیت حجمی را بر روی فایل‌های ارسالی به سرور اعمال نمایید. اگر با نوشتار form validationها در Angular آشنا باشید، به سادگی قادرید تا خطاهایی را که کاربر ممکن است در حین آپلود انجام دهد، به او گوشزد کنید. به کد زیر توجه کنید: 
<i ng-show="myForm.file.$error.required">*required</i><br>
<i ng-show="myForm.file.$error.maxSize">
File too large: max is 2M
</i>
همانطور که مشاهده می‌کنید syntax نمایش خطاها دقیقا مانند نمایش خطاها در validation فرم‌های انگیولاری است.
و اما اینکه چه کارهایی نیاز است تا در سمت Controller انجام دهیم. اول اینکه لازم است شما dependency ngFileUpload زیر را به app.module اضافه نمایید. حال اینکه پس از inject کردن این وابستگی، تنها کافیست که وابستگی Upload را به کنترلر تزریق نمایید. این وابستگی وظیفه‌ی ارسال فایل به سرور را بر عهده دارد. به مثال زیر توجه نمایید:
app.controller('MyCtrl', ['$scope', 'Upload', '$timeout', function ($scope, Upload, $timeout) {
    // the method uploadPic called from Angular View
$scope.uploadPic = function(file) {
    file.upload = Upload.upload({
      url: 'https://angular-file-upload-cors-srv.appspot.com/upload',
      data: {file: file, otherData: $scope.otherData},
    });

    file.upload.then(function (response) {
// waiting for response
        $timeout(function () {
file.result = response.data;
        });
    }, function (response) {
//error
        if (response.status > 0)
$scope.errorMsg = response.status + ': ' + response.data;
    }, function (evt) {
//progress
        file.progress = Math.min(100, parseInt(100.0 * evt.loaded / evt.total));
console.log(file.progress);
    });
    }
}]);
تمام عملیات در قالب یک فراخواننده‌ی ng-click از سوی view آغاز شده‌است. با این رخداد، متد uploadPic که همراه آن فایل attach شده نیز به عنوان پارامتر ارسال می‌گردد، فرخوانی می‌شود و کلیه‌ی کارها طی عملیات post، توسط وابستگی Upload برای سرور ارسال می‌گردد. همانند http$ درون بلاک then سه متد Success ، Error و progress پیاده‌سازی شده است. البته اگر به فرایند مقداردهی Url و data توجه کنید می‌بینید که فایل‌ها نیز درون data قرار گرفته‌اند. شما برای ارسال فایل‌ها می‌توانید از وابستگی upload$ نیز استفاده کنید که مثالی هم در این زمینه در mono-software.com پیاده‌سازی شده است که از ng-file-upload و در سمت سرور، از ASP.NET Web API استفاده می‌کند. در این مثال چندین فایل به صورت غیر همزمان برای سرور ارسال می‌گردند.
توحه داشته باشید که شما برای uploadهای ساده، قادر هستید تا دایرکتیو خاص خود را نوشته و از آن استفاده نمایید. در msdn نمونه‌ای از این کار، یعنی نوشتن دایرکتیو فایل آپلود، به طور کامل پیاده‌سازی شده است. اما مزیت ng-file-upload این است که این پلاگین، با بسیاری از پلاگین‌های 3rd party دیگر مانند ng-image-crop به خوبی همگام شده‌است. مثالی از آن را می‌توانید در اینجا مشاهده نمایید.
در این مقاله، هدف کلی، چگونگی فایل آپلود در AngularJs و پس از آن معرفی و بررسی ویژگی‌ها و همچنین تشریح عملکرد ng-file-upload بود. این افزونه قابلیت‌های فراوان دیگری نیز دارد که بنابر نیاز می‌توانید در کد‌های خود از آن‌ها استفاده نمایید.
‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۵۵
صابر فتح الهی صابر فتح الهی
مطالب
آموزش (jQuery) جی کوئری 2#
در ادامه مطلب قبلی آموزش (jQuery) جی کوئری 1# به ادامه بحث می‌پردازیم.

توابع سودمند
با وجود آنکه انتخاب کردن و ایجاد مجموعه ای از عناصر صفحه یکی از معمول‌ترین و پراستفاده‌ترین کاربردهای تابع ()$ محسوب می‌شود، این تابع توانایی‌های دیگری نیز دارد. یکی از مفید‌ترین آنها استفاده شدن به عنوان فضای نام گروهی برای توابع سودمند می‌باشد. تعداد زیادی تابع سودمند با استفاده از $ به عنوان فضای نام قابل دسترسی می‌باشند که اکثر نیازهای یک صفحه را پاسخگو می‌باشند در این پست برخی از آنها را معرفی می‌کنیم در پست‌های آینده سعی می‌کنیم توابع سودمند بیشتری را شرح دهیم.

فراخوانی و استفاده از این توابع در ابتدا ممکن است کمی عجیب به نطر برسد. به مثال زیر دقت کنید که تابع سودمند () trim را فراخوانی کرده ایم.
$.trim(someString);
 
در صورتی که نوشتن علامت $ برای شما عجیب به نطر می‌رسد می‌توانید شناسه دیگر با نام jQuery به کار ببرید. کد زیر دقیقا مانند بالا عمل می‌کند شاید درک آن راحت‌تر هم باشد.
jQuery.trim(someString);

بدیهی است که از  jQuery یا $ تنها به عنوان فضای نامی که تابع ()trim در آن تعریف شده اند، استفاده شده باشد.

نکته: اگر چه در نوشته‌های آنلاین jQuery، این عناصر به عنوان توابع سودمند در معرفی شده اند اما در حقیقت آنها متدهایی برای تابع ()$ می‌باشند.

عملکرد صفحه آماده (The document ready handler)
هنگامی که از Unobtrusive JavaScriptاستفاده می‌کنیم، رفتار از ساختار جدا می‌شود، بنابراین برای انجام عملیات روی عناصر صفحه باید منتظر بمانیم تا انها ایجاد شوند. برای رسیدن به این هدف، ما نیاز به راهی داریم که تا زمان ایجاد عناصر DOM روی صفحه منتظر بماند قبل از آن عملیات را اجرا کند.
به طور معمول از onload برای نمونه‌های window استفاده می‌شود، که پس از لود شدن کامل صفحه ، دستور‌ها قابل اجرا می‌باشند. بنابراین ساختار کلی آن کدی مانند زیر خواهد بود:
window.onload = function() {
    $("table tr:nth-child(even)").addClass("even");
};

نوشتن کد به صورت بالا سبب می‌شود که کد پس از بارگذاری کامل صفحه اجرا شود. متاسفانه، مرورگرها تا بعد از ساخته شدن عناصر صفحه صبر نمی‌کنند، بلکه پس از ساخت درخت عناصر صفحه منتظر بارگذاری کامل منابع خارجی صفحه مانند تصاویر نیز می‌مانند و سپس آنها را در پنجره مرورگر نمایش می‌دهند. در نتیجه بازدید کننده زمان زیادی منتظر می‌ماند تا رویداد onload تکمیل شود.
حتی بدتر از آن، زمانی است که اگر به طور مثال یکی از تصاویر با مشکل مواجه شود که زمان قابل توجهی صرف بارگذاری آن شود، کاربر باید تمام این مدت را صبر کند تا پس از آن بتواند با این صفحه کار کند. این نکته می‌تواند دلیلی برای استفاده نکردن از Unobtrusive JavaScriptبرای شروع کار باشد.
اما راه بهتری نیز وجود دارد، می‌توانیم تنها زمانی که قسمت ساختار عناصر صفحه ترجمه شده و HTML به درخت عناصر تبدیل می‌شود، صبر کنیم . پس از آن کد مربوط به رفتار‌ها را اجرا کنیم. رسیدن به این روش برای استفاده از Cross-Browser کمی مشکل است، اما به لطف jQuery و قدرت آن، این امر به سادگی امکان پذیر است و دیگر نیازی به منتظر ماندن برای بارگذاری منابع صفحه مانند تصاویر و ویدیوها نمی‌باشد. Syntax زیر نمونه ای از چنین حالتی است:
$(document).ready(function() {
   $("table tr:nth-child(even)").addClass("even");
});

ابتدا صفحه مورد نظر را به تابع ()$ ارسال کرده ایم، سپس هر زمان که آن صفحه آماده شد (Ready) ، تابع ارسال شده به آن اجرا خواهد شد. البته می‌توان کد نوشته شده بالا را به شکل مختصرتری هم نوشت:
$(function() {
    $("table tr:nth-child(even)").addClass("even");
});

با ارسال تابع به ()$، ما مرورگر را مجبور می‌کنیم که برای اجرای کد تا زمانی که DOM کامل لود شود (فقط DOM لود شود) منتظر بماند. حتی بهتر از آن ما می‌توانیم از این تکنیک چندین با در همان سند HTML استفاده کرده و مرورگر تمامی تابع‌های مشخص شده توسط ما را به ترتیب اجرا خواهد کرد. (یعنی من در دیک صفحه می‌توانم چنین بار تابع ()ready را فراخوانی کنم). در مقابل روش OnLoad پنجره فقط اجازه اجرای یکبار تابع را به ما می‌دهد.
این هم یکی دیگر از کارکردهای دیگر تابع ()$ می‌باشد. حال به یکی دیگر از امکاناتی که این تابع برای ما فراهم می‌کند دقت کنید.

ساختن اجزای DOM (ساختن عناصر صفحه)
یکی دیگر از کارهایی که تابع ()$ می تواند برای ما انجام دهد ایجاد کردن عناصر صفحه است. به این منظور ورودی تابع ()$ را یک رشته که حاوی دستور HTML مربوط به ساخت یک عنصر می‌باشد، قرار می‌دهیم. برای مثال دستور زیر یک تگ p ایجاد می‌کند:
$("<p>Hi there!</p>")

اما ایجاد یک عنصر DOM یا (سلسله مراتب عناصر DOM) برای ما به تنهایی سودمند نیست، و هدف ما چیز دیگری است. ایجاد اشیا صفحه توسط ()$ زمانی برای ما مفید خواهد بود که بخواهیم به هنگام ساخت، تابعی بروی آن اعمال کنیم یا به محض ساخت آن را به تابعی ارسال کنیم به کد زیر دقت کنید:
<html>
   <head>
        <title>Follow me!</title>
        <script type="text/javascript" src="../scripts/jquery-1.2.js"></script>
        <script type="text/javascript">
           // در زمان Reday بودن صفحه عنصر مورد نظر ایجاد می‌شود
           $(function(){
              $("<p>Hi there!</p>").insertAfter("#followMe");
           });
        </script>
    </head>
<body>
     <p id="followMe">Follow me!</p>
</body>
</html>

در کد بالا زمانی که صفحه مورد نظر Ready شد تابع مورد نظر ما اجرا شده و در عناصر صفحه بعد از عنصری که id آن followMe می‌باشد یک عنصر p را ایجاد می‌کند. که خروجی آن شبیه تصویر زیر خواهد بود.

مزیت دیگر jQuery این است که در صورتی که امکانی را ندارد شما به آسانی می‌توانید آن را توسعه داده و برای آن پلاگین طراحی کنید.

برای پایان دادن به این پست همانطور که دیدیم jQuery قادر به انجام کارهای زیر است:
  • انتخاب عناصر و ایجاد مجموعه ای از آنها که آماده اعمال متد‌های مختلف می‌باشند.
  • استفاده به عنوان یک فضای نام برای توابع سودمند.
  • ایجاد اشیا مختلف HTML بروی صفحه.
  • اجرای کد به محض آماده شدن اشیای صفحه.

موفق وموید باشید

‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۶ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۴۰
وحید محمدی وحید محمدی
اشتراک‌ها
گیت هاب ! ( GitHub ) شبکه اجتماعی برنامه نویسان

برای خیلی ممکن است سوال پیش آمده باشد چطور یک برنامه نویس از پروژه ای که به صورت اوپن سورس منتشر میکند محافظت کرده و از سوء استفاده جلوگیری میکند ؟ بر اساس همین سوال شخص لینوس توروالدز Git را ایجاد کرد برای ذخیره پروژه‌های متن باز و حفظ حقوق برنامه نویس پروژه

سایت گیت هاب (github.com) بر پایه Git تشکیل شده و به همین منظور استفاده میشود. البته برنامه نویس میتواند پروژه را بصورت خصوصی ذخیره کند و از انتشار عمومی پروژه خودداری کند. با استفاده از این سیستم برنامه نویسان پروژه‌های متن باز را با خیال راحت و با حفظ حقوق منتشر کنند و به این ترتیب پروژه به نام آن برنامه نویس ثبت خواهد شد. در این سیکل برنامه نویس یک اکانت در این سایت ایجاد و برای هر پروژه متن باز که منتشر میکند یک صفحه (مخزن) ساخته و پروژه را در آن ذخیره میکند.

یکی دیگر از مواردی که ممکن است برای برنامه‌های متن باز پیش بیاید این است که اگر برنامه نویسی یک پروژه متن باز را از گیت هاب توسعه داد ، موارد اضافه شده بر عهده برنامه نویس اول گذاشته نشه و حق برنامه نویس اصلی رعایت شود ؛ برای این منظور سیکلی در سایت گیت هاب ایجاد شده با عنوان Forking که یک برنامه نویس میتواند پروژه را داشته باشد و پس از توسعه پروژه ، تغییرات ایجاد شده در برنامه را به برنامه نویس اصلی ارسال کند و پس از تایید ، تغییرات ایجاد شده در مخزن اصلی پروژه اعمال شود.

گیت هاب امکانات بیشتری را در خود پیاده کرده که این سایت را تبدیل به شبکه اجتماعی برای برنامه نویسان کرده است. موارد از قبیل انجمن برای پرسش و مشکلات ، ارسال پیغام خصوصی برای سایر اعضا و ….

گیت هاب ! ( GitHub ) شبکه اجتماعی برنامه نویسان
‫۹ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ بهمن ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۳۷
علی یگانه مقدم علی یگانه مقدم
نظرات مطالب
مفاهیم پایه سیستم های کنترل نسخه؛ قسمت اول : گیت
مبحث TFS کاملا با مباحث سیستم‌های کنترل نسخه متفاوت است و یک سیستم ALM به حساب میاد نه VCS
 
فرقی نمی‌کند، پروژه عمومی همیشه نمایش داده می‌شود، این دسترسی‌ها مربوط به شاخه بندی پروژه است که چه کسانی بتوانند تا چه حدی روی هر شاخه تغییرات را اعمال کنند ولی بحث خصوصی سازی نیاز به پرداخت هزینه دارد. هنگامی که در گیت هاب پروژه خودتون رو به صورت عمومی انتخاب کنید هیچ گزینه اضافی ندارد ولی وقتی روی خصوصی تنظیم کنید با مجموعه‌ای از آیکن‌های کارت‌های اعتباری روبرو می‌شوید.

همینطور که دوست عزیزمان "محسن خان" گفتند شما میتوانید از طریق یک سیستم متن باز و رایگان به ایجاد یک سیستم گیت جداگانه (شخصی)اقدام کنید و تنها لازم است هزینه هاستی که خریدید را به سرویس دهنده هاست پرداخت کنید.
‫۹ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۱۴ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۶:۰۰
علی یگانه مقدم علی یگانه مقدم
مطالب
آغاز کار با الکترون
در مقاله «آشنایی با الکترون» با نحوه نصب و راه اندازی آن آشنا شدیم. در این مقاله با تعدادی اصطلاح، آشنا شده و یک برنامه ساده را برای نوشتن و خواندن فایل‌ها، می‌نویسیم.
فرآیندها (Processes) در الکترون به دو بخش تقسیم می‌شوند:

یک. فرآیند اصلی (Main Process) که همان فایل جاوااسکریپتی است و توسط main، در فایل package.json مشخص شده‌است .فرآیند اصلی تنها فرآیندی است که قابلیت دسترسی به امکانات گرافیکی سیستم عامل را از قبیل نوتیفیکشن ها، دیالوگ‌ها ،Tray و ... دارد. فرآیند اصلی می‌تواند با استفاده از شیء BrowserWindow که در قسمت قبلی کاربرد آن را مشاهده کردیم، render process را ایجاد کند. با هر بار ایجاد یک نمونه از این شیء، یک Render Process ایجاد می‌شود.

دو. فرآیند رندر (Render Process): از آنجا که الکترون از کرومیوم استفاده می‌کند و کرومیوم شامل معماری چند پردازشی است، هر صفحه‌ی وب می‌تواند پردازش خود را داشته باشد که به آن Render Process می‌گویند. به طور معمول در مرورگرها، صفحات وب در محیطی به نام SandBox اجرا می‌شوندکه اجازه دسترسی به منابع بومی را ندارند. ولی از آنجا که الکترون می‌تواند از Node.js استفاده کند، قابلیت دسترسی به تعاملات سطح پایین سیستم عامل را نیز داراست.

در فرآیند اصلی، پنجره‌ها توسط BrowserWindow ایجاد می‌شوند و هر پنجره‌ای که صفحه وبی را برای خودش باز می‌کند، شامل Render Process خودش است و هر پنجره‌ای که کارش خاتمه یابد، فرآیند مربوط به خودش به اتمام می‌رسد. فرآیند اصلی، همه صفحات وب به همراه Render Process مربوط به خودشان را مدیریت می‌کند و هر فرآیند رندر، از دیگری مجزا و محافظت شده است و تنها تمرکزش بر روی صفحه وبی است که متعلق به خودش است.


در ابتدا قصد داریم یک منو برای برنامه‌ی خود درست کنیم. برای ساخت منو، راه‌های متفاوتی وجود دارند که فعلا ما راه استفاده از template را بر می‌گزینیم که به صورت یک آرایه نوشته می‌شود. کدهای زیر را در فایل index.js یا هر اسمی که برای آن انتخاب کرده‌اید بنویسید:
const electron = require('electron');
const {app,dialog,BrowserWindow,Menu,shell} = electron;

let win;

app.on('ready', function () {
  win = new BrowserWindow({width: 800, height: 600});
  win.loadURL(`file://${__dirname}/index.html`);

var app_menu=[
  {
    label:'پرونده',
    submenu:[
      {
        label:'باز کردن',
        accelerator:'CmdOrCtrl+O',
        click:()=>{
        }
      },
      {
        label:'ذخیره',
        accelerator:'CmdOrCtrl+S',
        click:()=>{
        }
      }
    ]
  },
  {
    label:'سیستم',
    submenu:[
        {
        label:'درباره ما',
        click:()=>
        {
                   shell.openExternal('https://www.dntips.ir');
        }
      },
      {
        label:'خروج',
        accelerator:'CmdOrCtrl+X',
        click:()=>
        {
          win=null;
          app.quit();
        }
      }
    ]
  }
];
تا به اینجای کار، بیشتر کدها برای شما آشناست و فقط تغییرات اندکی در آن‌ها ایجاد شده‌است. مثلا شیء app و سایر اشیاء به طور خلاصه‌تری نوشته شده‌اند. در اینجا دو شیء menu و dialogو shell برای شما جدید هستند. بعد از آن ما یک آرایه را برای منو تدارک دیده‌ایم که نحوه ساخت آن و تعاریفی مثل عنوان، کلید میانبر یا ترکیبی و نحوه انتساب رویدادها را می‌بینید.
 
در خطوط بعدی، یک کار اضافه‌تر را جهت آشنایی بیشتر انجام می‌دهیم. قصد داریم اگر سیستم عامل مکینتاش بود، نام برنامه هم در ابتدای نوار منو نمایش داده شود. به همین جهت در ادامه خطوط زیر را اضافه می‌کنیم:
  if(process.platform=="darwin")
  {
    const app_name=app.getName();
    app_menu.unshift({
      label:app_name
    })
  }
با استفاده از process.platform در node.js می‌توانیم نوع پلتفرم جاری را دریافت کنیم. مقادیر زیر، مقادیری هستند که بازگردانده می‌شوند:

ویندوز
win32 حتی اگر 64 بیتی باشد.
 لینوکس  linux
 مک  darwin
 فری بی اس دی
  freebsd
سولاریس
  sunos
سپس نام برنامه را از شیء app دریافت می‌کنیم و با استفاده از متد unshift، مقادیر داده شده را به ابتدای آرایه اضافه می‌کنیم.

دستو shell در بالا به شما اجازه می‌دهد با محیط دسکتاپ، یکپارچگی خود را حفظ کنید و دستوراتی از قبیل باز کردن url، باز کردن یک مسیر دایرکتوری، باز کردن یک فایل، انتقال فایل به سطل آشغال یا بازیافت و صدای بوق سیستم (بیپ) را به شما می‌دهد. مستندات این شیء را در اینجا مطالعه فرمایید.

دستور app.quit همانطور که از نامش پیداست، باعث خاتمه برنامه می‌شود. ولی یک نکته در اینجا وجود دارد که الزامی به نوشتن کدی برای اینکار نیست. می‌توانید زیرمنوی بالا را به شکل زیر هم بنویسید:
{
        label:'خروج',
        accelerator:'CmdOrCtrl+X',
        role:'close'
 }
خصوصیت role شامل چندین نوع اکشن مانند minimize,close,undo,redo و... می‌باشد که لیست کاملتر آن در اینجا قرار دارد. اگر خصوصیت کلیک و role را همزمان استفاده کنید، خصوصیت role نادیده گرفته خواهد شد.

در انتها با اجرای دو دستور زیر، منو ساخته می‌شود:
  var menu=Menu.buildFromTemplate(app_menu);
  Menu.setApplicationMenu(menu);
در خط اول، منو توسط قالبی که با آرایه‌ها ایجاد کردیم ساخته می‌شود و در خط دوم، منو به برنامه ست می‌شود.
حال قصد داریم برای زیرمنوی «باز کردن فایل» یک دیالوگ open درخواست کنیم. برای این کار از شیء dialog استفاده می‌کنیم. پس خطوط زیر را به رویداد کلیک این زیرمنو اضافه می‌کنیم:
 dialog.showOpenDialog({
             title:'باز کردن فایل متنی',
              properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ]
             ,filters:[
             {name:'فایل‌های نوشتاری' , extensions:['txt','text']},
             {name:'جهت تست' , extensions:['doc','docx']}
              ]
           },
             (filename)=>{
               if(filename===undefined)
                  return;
               dialog.showMessageBox({title:'پیام اطلاعاتی',type:"info",buttons:['تایید'],message:`the name of file is [${filename}]`});
            });
این متد سه پارامتر دارد که اولین و آخرین پارامتر آن اختیاری می‌باشد. اولین پارامتر آن شیء پنجره است. دومین پارامتر آن، تنظیم یک سری خصوصیات که شامل (پسوند‌های قابل قبول، عنوان، مسیر پیش فرض، قابلیت انتخاب چندگانه، قابلیت باز کردن دایرکتوری و...) می‌شود که لیست کامل آن را می‌توانید در این صفحه ببینید. سومین پارامتر هم که در کد بالا ذکر شده است، callback می‌باشد که خروجی آن، مسیر فایل مورد نظر است و اگر انتخاب چندگانه باشد، آرایه‌ای با نام فایل‌هاست، که همگی آن‌ها به همراه مسیرشان می‌باشند. در صورتیکه کاربر از دیالوگ انصراف بدهد، پارامتر دریافتی با خروجی undefined همراه است.  آخرین دیالوگ هم نمایش یک پیام ساده است که نام فایل جاری را بر میگرداند. اگر خصوصیت buttons را با آرایه خالی مقداردهی کنید، دکمه Ok نمایش داده می‌شود و اگر هم مقداردهی نکنید با خطا روبرو خواهید شد.
برای قسمت ذخیره هم کد زیر را می‌نویسیم:
    dialog.showSaveDialog({
            title:'باز کردن فایل متنی',
             properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ]
            ,filters:[
            {name:'فایل‌های نوشتاری' , extensions:['txt','text']}
             ]
          },
            (filename)=>{
              if(filename===undefined)
                 return;

           });

حال بهتر است این دیالوگ‌های جاری را هدفمند کنیم و بتوانیم فایل‌های متنی را به کاربر نمایش دهیم، یا آن‌ها را ذخیره کنیم. به همین علت فایل html زیر را نوشته و طبق دستوری که در مقاله «آشنایی با الکترون» فرا گرفتیم، آن را نمایش می‌دهیم:
<!DOCTYPE html>
<html>
  <head>
    <meta charset="utf-8">
    <title></title>
  </head>
  <body>
    Fie Content:<br/>
    <textarea id="TextFile" cols="100" rows="50"></textarea>
 
  </body>
</html>
برای تشکیل ساختار HTML می‌توانید عبارت HTML را تایپ نمایید تا بعد از زدن Enter، ساختار آن به طور خودکار تشکیل شود. سپس محتوا را مثل بالا به شکل دلخواه تغییر می‌دهیم.

کاری که می‌خواهیم انجام دهیم این است که فایل متنی را باز کرده و محتوای آن را در کادر متنی نشان دهیم و موقع ذخیره نیز محتوای نوشته شده در کادر متنی را در فایلی ذخیره کنیم. از آنجا که main Process به المان‌های DOM یا Render Process دسترسی ندارد، باید از طریقی، ارتباط آن را برقرار کنیم. یکی از راه‌های برقراری این ارتباط، IPC است. IPC در واقع یک فرستنده و یک شنونده است که هر کدام در یک سمت قرار گرفته اند. فرستنده پیام را تحت یک عنوان ارسال می‌کند و شنونده منتظر دریافت پیامی تحت همان عنوان میماند و پیام دریافتی را پاسخ می‌دهد. در این مقاله، ما فقط قسمتی از این نوع ارتباطات را بررسی میکنیم.

در نتیجه محتوای callback کدهای دیالوگ open و save را به شکل زیر تغییر می‌دهیم:
Open 
 dialog.showOpenDialog({
                 title:'باز کردن فایل متنی',
                  properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ]
                 ,filters:[
                 {name:'فایل‌های نوشتاری' , extensions:['txt','text']},
                 {name:'جهت تست' , extensions:['doc','docx']}
                  ]
               },
                 (filename)=>{
                   if(filename===undefined)
                      return;

                      win.webContents.send('openFile',filename);
                  // dialog.showMessageBox({title:'پیام اطلاعاتی',type:"info",buttons:['تایید'],message:`the name of file is [${filename}]`});
                });
Save 
  dialog.showSaveDialog({
                title:'باز کردن فایل متنی',
                 properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ]
                ,filters:[
                {name:'فایل‌های نوشتاری' , extensions:['txt','text']}
                 ]
              },
                (filename)=>{
                  if(filename===undefined)
                     return;
                       win.webContents.send('saveFile',filename);
               });
دستور win.webContents.send یک پیام را به صورت Async به سمت RenderProcess مربوطه ارسال میکند. پارامتر اول، عنوان IPC است و پارامتر دوم، پیام IPC است.
برای ایجاد شنونده هم کد زیر را به فایل index.html اضافه می‌کنیم:
  <script>
    const {ipcRenderer} = require('electron');
    var fs=require('fs');

    ipcRenderer.on('openFile', (event, arg) => {
      var content=  fs.readFileSync(String(arg),'utf8');
      document.getElementById("TextFile").value=content;
    });

    ipcRenderer.on('saveFile', (event, arg) =>{
      var content=document.getElementById("TextFile").value;
      fs.writeFileSync(String(arg),content,'utf8');
      alert('ذخیره شد');
    });
    </script>

در اینجا شونده‌هایی را از نوع ipcRenderer ایجاد می‌کنیم و با استفاده از متد on، به پیام‌هایی تحت عنوان‌های مشخص شده گوش فرا می‌دهیم. پیام‌های ارسالی را که حاوی آدرس فایل می‌باشند، به شیءای که از نوع fs می‌باشد، می‌دهند و آن‌ها را می‌خوانند یا می‌نویسند. خواندن و نوشتن فایل، به صورت همزمان صورت میگیرد. ولی اگر دوست دارید که به صورت غیر همزمان پیامی را بخوانید یا بنویسید، باید عبارت Sync را از نام متدها حذف کنید و یک callback را به عنوان پارامتر دوم قرار دهید و محتوای آن را از طریق نوشتن یک پارامتر در سازنده دریافت کنید.

فایل‌های پروژه
 

‫۸ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۵ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۰۶:۱۵
حمیدرضا م حمیدرضا م
بازخوردهای دوره
Lazy loading در تزریق وابستگی‌ها به کمک StructureMap
اینطور که شما می‌فرمایید ، می‌توان نتیجه گرفت که کدهای این بخش فرقی با حالت غیر Lazy ندارد و روال مثل گذشته است و تنها تفاوت در کلاس‌های سرویس می‌باشد.
(البته طبق فایل معرفی شده در گیت هاب ، گویا در بخش ابتدایی کلاس SmObjectFactory تغییراتی داریم)

سوالی که پیش میاد اینه که اگر نیاز باشه در یک کلاس خود کلاس کانتکس رو Lazy کنیم ، آیا کدنویسی بصورت زیر درون کلاس سرویس درست است :

private readonly Lazy<IUnitOfWork> _uow;
private readonly IDbSet<JobCategory> _jobCategories;
public JobCategoryService(Lazy<IUnitOfWork> uow)
{
     _uow = uow;
     _jobCategories = _uow.Value.Set<JobCategory>();
}

یا اینکه کد زیر را باید در متدی که مورد نیاز است بنویسیم ؟
_jobCategories = _uow.Value.Set<JobCategory>();

طبق فرمایشات شما به نظرم روش اول نادرست باشه ؛ درسته ؟
‫۹ سال و ۹ ماه قبل، جمعه ۱۷ بهمن ۱۳۹۳، ساعت ۰۱:۰۳