نظرات مطالب
یکی کردن اسمبلی‌های یک پروژه‌ی WPF
- بعضی از اسمبلی‌های دات نتی Mixed mode هستند؛ مانند System.Data.SQLite.DLL. کد هسته اصلی آن، SQLite نوشته شده با زبان سی است. برای استفاده از آن در دات نت با استفاده از C++ CLI، یک روکش دات نتی تهیه کرده‌اند تا در دات نت به راحتی قابل استفاده شود (روش مرسوم و سریعی است برای استفاده از کتابخانه‌های C و ++C در دات نت). این نوع DLLها با استفاده از روش Assembly.Load ذکر شده در متن قابل بارگذاری نیستند. باید در یک پوشه temp نوشته شده و سپس توسط Assembly.LoadFile بارگذاری شوند. یک مثال کامل در این مورد (قسمت Loading Unmanaged DLL آن مد نظر است): Load DLL From Embedded Resource 
- یک try/catch در قسمت بارگذاری اسمبلی قرار دهید تا بهتر منبع مشکل را شناسایی کنید. یک مثال
- شخص دیگری در اینجا گزارش داده اگر Generate serialization assembly در قسمت تنظیمات پروژه، ذیل Build > Output فعال است، باید خاموش شود تا پروژه کرش نکند.
- اگر نوع اسمبلی، PCL است (Portable Class Library)، باز هم روش Assembly.Load به نحوی که در مطلب ذکر شده کار نمی‌کند و باید به صورت ذیل اصلاح شود:
private static Assembly loadEmbeddedAssembly(string name)
{
    if (name.EndsWith("Retargetable=Yes")) {
        return Assembly.Load(new AssemblyName(name));
    }
    // Rest of your code
    //...
}
- همچنین در کامنت‌های این مطلب شخصی عنوان کرده کرش را با افزودن ویژگی ذیل به متد Main، حل کرده:
[MethodImpl(MethodImplOptions.NoOptimization)]
مطالب
اشیاء تغییر ناپذیر (Immutable Object)
کلمه‌ی mutable به معنای تغییر پذیر و کلمه‌ی immutable به معنای تغیر ناپذیر در زبان انگلیسی تعریف شده‌اند. در دنیای IT این دو واژه نیز همین معنا را دارند. بطور مثال: یک رشته‌ی mutable، یعنی رشته‌ای که بتوان آن را تغییر داد و یک رشته‌ی immutable یعنی رشته‌ای که غیر قابل تغییر است.



در حین مطالعه‌ی منابع مختلف درباره‌ی موضوع این مطلب، جمله‌ای را با این مضمون دیدم: برای ساخت کوزه، گل را تا مرطوب هست باید شکل داد. زمانیکه گل خشک شود، دیگر نمی‌توان کوزه را تغییر شکل داد. اشیاء تغییر ناپذیر هم به همین شکل هستند. بعد از ایجاد این اشیاء، دیگر نمی‌توان به هیچ وجه آنها را تغییر داد.

تعریف اشیاء تغییر ناپذیر (Immutable Objects) :
این اشیاء، اشیائی هستند که بعد از بارگزاری در حافظه، به هیچ وجه نمی‌توانند اصلاح و یا تغییر کنند. نه از طریق خارجی (کاربران External) و نه از طریق داخلی (اعضای کلاس Internal).

چه زمانی از این اشیاء استفاده می‌کنیم؟
اشیاء تغییر ناپذیر برای داده‌های استاتیک استفاده می‌شوند و نمونه‌هایی از آن در بخش زیر لیست شده‌اند:

 • داده‌های اصلی (Master Data): یکی از بیشترین کاربرد‌های اشیاء تغییر ناپذیر، برای بارگذاری داده‌های اصلی است (کشور‌ها، واحد‌های پولی، استان ها) و داده‌هایی که به ندرت تغییر می‌کنند. این داده‌های اصلی بعد از بارگزاری در حافظه، دیگر تغییر نخواهند کرد.

 • اطلاعات پیکره‌بندی (Configuration Data): همه‌ی برنامه‌ها نیاز به اطلاعات پیکره‌بندی دارند. در دنیای برنامه‌های مایکروسافت، عموما این اطلاعات پیکره بندی را در فایل‌های web.config و App.config ذخیره می‌کنیم. این نوع اطلاعات بصورت یک شیء در حافظه بارگذاری می‌شوند و بعدا تغییر نخواهند کرد.

 • اشیاء Singleton: اشیاء singleton اشیائی هستند که تنها یک نمونه از آنها را می‌توان ایجاد کرد. در برنامه‌ها از این اشیاء برای اشتراک گذاشتن اطلاعات استاتیک استفاده می‌کنند. اگر این اطلاعات تغییر نکنند، یکی از گزینه‌ها، استفاده از اشیاء تغییر ناپذیر هستند.

چگونه می‌توان در سی شارپ اشیاء تغییر ناپذیر را ایجاد کنیم؟

اشیاء تغییر ناپذیر (immutable objects) تنها توسط کلاس‌های تغییر ناپذیر (immutable classes) می‌توانند ایجاد شوند.
برای ایجاد کلاسی تغییر ناپذیر، سه مرحله باید طی شود:
 1- حذف بلاک Set: همانطور که گفته شد، بخش Set از property ‌ها باید حذف شود. با حذف این بخش بعد از بارگزاری شیء در حافظه، دیگر نمی‌توان آن را تغییر داد:
public class Currency
{
  private string _currencyName;
  private string _countryName;

  public string CurrencyName
  {
     get { return _currencyName; }
  }

  public string CountryName
  {
     get { return _countryName; }
  }
}

 2- مهیا کردن پارامتر‌ها از طریق سازنده‌ی کلاس: با حذف بلاک set، راهی برای بارگزاری اطلاعات، در کلاس وجود ندارد. از این رو می‌توان از طریق پارامتر‌های سازنده‌ی کلاس، اطلاعات را به شیء ارسال کرد.
  private string _currencyName;
  private string _countryName;
  public Currency(string paramCurrencyName,string paramCountryName)
  {
     _currencyName= paramCurrencyName;
     _countryName = paramCountryName;
  }

 3- تعریف متغیر‌های کلاس به صورت فقط خواندنی READONLY
در تعریف اولیه گفته شد که اشیاء immutable نه از طریق خارجی (کاربر) و «کمی فراتر» نه از طریق داخلی (اعضای کلاس) قابل تغییر نیستند. اما کلاس ایجاد شده را می‌توان بعد از ایجاد نمونه‌ای از آن، مجددا تغییر داد. کافی است یک متد به شکل زیر در آن تعریف کنیم و به‌راحتی وضعیت شیء را از طریق آن تغییر دهیم.
  public void DoSomthing()
  {
     _countryName = "somthing else";
  }

راه حل ارائه شده‌ی برای حل این موضوع، معرفی متغیر‌ها به صورت readonly می‌باشد. متغیرهایی که بصورت فقط خواندنی تعریف می‌شوند، تنها از طریق سازنده‌ی شیء می‌توانند مقداردهی اولیه شوند.
باز طراحی نهایی کلاس Currency  به صورت زیر است:
 public class Currency
{
  private readonly string _currencyName;
  private readonly string _countryName;
  public string CurrencyName
  {
    get { return _currencyName; }
  }

  public string CountryName
  {
    get { return _countryName; }
  }
  public Currency(string paramCurrencyName,string paramCountryName)
  {
     _currencyName= paramCurrencyName;
     _countryName = paramCountryName;
  }
}
مطالب
خلاصه‌ای کوتاه در مورد WinRT

WinRT چیست؟

مایکروسافت جهت سهولت تولید برنامه‌های جدید Metro-style ، لمسی (touch-centric) و tablets ویندوز 8 ، اقدام به بازنویسی مجدد Windows-API کرده و نام آن‌را WinRT گذاشته است. بنابراین همانند آنچه که در مورد API‌ ویندوز از روز اول پیدایش آن مرسوم بوده، این API جدید، از نوع native (نوشته شده با CPP) می‌باشد و با کمک دات نت فریم ورک تهیه نشده است. این API جدید مبتنی بر فناوری قدیمی COM است، بنابراین مطابق معمول توسط هر نوع برنامه‌ و سیستمی در ویندوز قابل دسترسی است. تفاوتی نمی‌کند که CPP یا دلفی باشد یا دات نت. به صورت خلاصه ویندوز 8 دو طراحی جدید (WinRT) و قدیم (Win32 API) را با هم پشتیبانی می‌کند. اگر آن‌را صحیح‌تر بخواهیم معرفی کنیم، WinRT درحقیقت محصور کننده‌ی (Wrapper) همان Win32 API سابق است (در پشت صحنه همان dll های سابق ویندوز را بارگذاری و استفاده می‌کند) جهت تطابق با نیازهای دهه اخیر و سال‌های پیش رو.


سازگاری دات نت فریم ورک با WinRT چگونه است؟

اینبار WinRT برخلاف Win32 API (که در زمان ارائه آن اصلا دات نتی در کار نبود)، جهت سازگاری با دات نت طراحی شده است. این طراحی جدید ILDasm metadata را در اختیار برنامه نویس‌های دات نت قرار می‌دهد و به این ترتیب IntelliSense و قابلیت‌های Debugging ویژوال استودیو همانند کدهای مدیریت شده‌ی دات نت جهت برنامه نویسی مبتنی بر WinRT در اختیار برنامه نویس‌ها خواهد بود (فرمت ارائه شده، ECMA 335 metadata format می‌باشد). همچنین اشیاء COM متعلق به WinRT به خوبی توسط GC (آشغال جمع کن) دات نت جهت مدیریت بهتر حافظه، تحت نظر می‌باشند.
بنابراین از دیدگاه یک برنامه نویس دات نت، کل WinRT به صورت managed assemblies مشاهده می‌شود، اینترفیس‌های آن همان اینترفیس‌های دات نتی خواهند بود و کلاس‌های آن نیز به همین ترتیب. این مشکلی بود/هست که با Win32 API در دات نت وجود دارد و دسترسی به آن به این سادگی و یکپارچگی میسر نیست (هر چند تا الان کل اینترفیس آن جهت استفاده در دات نت نیز ترجمه شده است). در اینجا شما ارجاعاتی را به فایل‌هایی با پسوند winmd یا windows metadata، به پروژه‌ی دات نتی خود اضافه می‌کنید و سپس CLR قادر خواهد بود تا کلیه اطلاعات لازم جهت کار با WinRT را از آن‌ها استخراج کند (این فایل‌ها در پوشه C:\Program Files (x86)\Windows Kits\8.0\Windows Metadata و C:\Windows\system32\winmetadat ویندوز 8 قابل مشاهده و دسترسی هستند).


تفاوت‌های مهم امکانات نمایشی WinRT با Win32 API کدامند؟

تفاوت مهم WinRT با Win32 API از دیدگاه برنامه نویس‌ها، امکان دسترسی بیشتر به آن از طریق زبان‌های مختلف می‌باشد. WinRT همانند Win32 API توسط CPP ، دات نت و سایر روش‌های مرسوم دیگر قابل دسترسی و توسعه است. اما اینبار WinRT برخلاف Win32 API ، از طریق HTML و جاوا اسکریپت هم قابل توسعه است. در این حالت کدهای شما توسط Chakra JavaScript engine که از اینترنت اکسپلورر 9 به بعد ارائه شده، اجرا خواهد شد. بنابراین «برفراز» WinRT دو لایه نمایشی (presentation layer) قابل طراحی و دسترسی است. XAML و زبان‌های متداول برنامه نویسی موجود مانند سی شارپ و وی بی دات نت و غیره. همچنین HTML/CSS هم مجال ابراز وجود یافته است. البته XAML تنها لایه نمایشی کلیه زبان‌های قدیمی موجود مانند سی شارپ، وی بی دات نت، CPP و غیره خواهد بود. به همین جهت Expression Blend جدید نیز از HTML 5 پشتیبانی می‌کند.
همچنین در WinRT ، قسمت‌های GDI و Message loop متداول Win32 API حذف شده است و از DirectX استفاده می‌کند. برای نمونه کدهای XAML شما توسط DirectX رندر می‌شود. البته این مطلب جدیدی نیست و از زمان ارائه WPF شاهد این مساله بوده‌ایم.


وضعیت توسعه پذیری WinRT  چگونه است؟

علاوه بر این‌ها، برخلاف Win32 API ، اینبار WinRT قابل توسعه است و Extensions SDK برای آن ارائه شده است.


آیا WinRT شاهد تغییرات امنیتی خاصی هم بوده است؟

نکته‌ی مهمی که در طراحی WinRT به آن توجه شده است، امنیت می‌باشد. برنامه‌های WinRT شبیه به برنامه‌های سیلورلایت در یک Sandbox اجرا می‌شوند. به این معنا که جهت ذخیره سازی اطلاعات خود از یک isolated storage استفاده می‌کنند. برای کار با file system نیاز به تائید کاربر دارند و خلاصه دیگر به سادگی نمی‌توان از مرزهای این نوع برنامه‌ها رد شد و سیستم عاملی را root کرد. برای نمونه برنامه نویس‌های دات نت دسترسی به فضای نام System.IO.FileStream را دیگر نخواهند داشت و تنها قسمتی از دات نت «برفراز» WinRT و مدل امنیتی جدید آن معنا پیدا می‌کند. همچنین برفراز این API جدید، تولید مثلا Device drivers هم دیگر معنا پیدا نمی‌کند. این محدودیت‌های امنیتی برای برنامه‌ نویس‌های native هم وجود دارد و تفاوتی نمی‌کند. کلا برنامه‌های جدید Metro-style در یک قرنطینه‌ی کامل امنیتی اجرا می‌شوند. برای مثال اگر برنامه‌ای نیاز به دسترسی به یک WebCam را داشته باشد، همانند برنامه‌های سیلورلایت ابتدا باید کاربر تائید کرده و سپس برنامه مجوز امنیتی کار با مثلا یک WebCam را خواهد یافت. همچنین تمام برنامه‌های جدید Metro-style باید جهت ارائه در فروشگاه جدید ویندوز 8، دارای امضای دیجیتال معتبر نیز باشند.


آیا جهت توسعه‌ی برنامه‌های چندریسمانی و غیرهمزمان تمهیدات خاصی در WinRT پیش‌بینی شده است؟

در طراحی جدید WinRT به اعمال asynchronous به شدت توجه شده است. هر عملی که بیش از 50 میلی ثانیه طول بکشد به صورت خودکار تبدیل به یک عمل asynchronous خواهد شد تا برنامه‌ها مرتبا در حین اجرای اعمال زمانبر هنگ نکرده و ترد اصلی برنامه را بلاک نکنند. علاوه بر این‌ها WinRT از طریق IAsyncOperation interface خود، امکان استفاده از واژه‌های جدید کلیدی async/await سی شارپ 5 را نیز مهیا می‌سازد.


آیا WinRT آمده است تا جایگزینی برای دات نت و سیلورلایت و امثال آن باشد؟

خیر. WinRT نگارش دوم Win32 API است با هدف توسعه پذیری، استفاده از دایرکت ایکس و فناوری‌های جدید که عموما از شتاب دهنده‌های سخت افزاری هم بهره‌مند هستند بجای GDI سابق، استفاده ساده‌تر در زبان‌های دیگر به کمک فایل‌های استاندارد Windows Meta data آن می‌باشد. همچنین این API جدید دسترسی به امکانات ویندوز را هم توسط HTML و جاوا اسکریپت، علاوه بر امکانات مهیای سابق میسر ساخته است. هم اکنون نگارش 4 و نیم دات نت در ویندوز 8 ارائه شده است و توسط هر دو سیستم سابق و جدید قابل استفاده می‌باشد. البته باید در نظر داشت که جهت استفاده از WinRT به دلایل محدودیت‌های امنیتی اعمال شده به آن و همچنین استفاده از XAML به تنها عنوان لایه نمایشی سیستم‌های متداول غیر HTML ایی، دات نت فریم ورک به امکانات و کلاس‌های کمتری نسبت به حالت متداول کار با آن، دسترسی دارد (جهت درک بهتر این محدودیت‌ها می‌توان به طراحی سیلورلایت مراجعه کرد). این را هم باید اضافه کرد که ویندوز 8 توانایی اجرای هر دو نوع برنامه‌های سبک جدید مترو و متداول دسکتاپ قدیمی را دارا است.


جهت آشنایی بیشتر با WinRT می‌توان به مجموعه‌ای از ویدیوهای مرتبط آن مراجعه کرد:
http://channel9.msdn.com/Events/BUILD/BUILD2011?t=windows%2Bruntime


مطالب
امکان تعریف رشته‌های UTF-8 در C# 11
به صورت پیش‌فرض، رشته‌ها در زبان #C، از نوع UTF-16 تعریف شده‌اند؛ درحالیکه اکثر رشته‌ها در دنیای اینترنت و پروتکل‌های آن، از نوع UTF-8 هستند. برای کاهش سربار کارآیی این تبدیل‌ها، اکنون در C# 11 می‌توانید رشته‌ها را با پسوند u8 نیز معرفی کنید تا از ابتدای کار، به صورت UTF-8 پردازش شوند. یک مثال:
// C# 10
string utf16String = "Hello World";
byte[] array1 = Encoding.UTF8.GetBytes(utf16String);

// C# 11
ReadOnlySpan<byte> utf8String = "Hello World"u8;
byte[] array2 = utf8String.ToArray();
در اینجا نحوه‌ی تعریف یک رشته‌ی UTF-8 را توسط پسوند u8 در مثال دوم مشاهده می‌کنید. این رشته با نوع <ReadOnlySpan<byte معرفی می‌شود که به همراه عدم نیاز به استفاده از متد Encoding.UTF8.GetBytes قبلی و همچنین تخصیص حافظه‌ی رشته‌ی UTF-16 آن در مثال اول است. اگر می‌خواهید معادل آرایه‌ی تغییرپذیر آن‌را (mutable array) داشته باشید، باید از متد ()ToArray بر روی آن استفاده کنید.


افزایش خوانایی رشته‌های UTF-8 در C# 11

یکی دیگر از مزیت‌های این روش تعریف، علاوه بر بالا رفتن کارآیی کار با رشته‌های UTF-8، بالا بردن امکان خوانایی و درک آن‌ها است. برای مثال AuthStringLiteral مثال زیر، همان معادل آرایه‌ی AuthWithTrailingSpace است که خوانایی بیشتری دارد:
ReadOnlySpan<byte> AuthWithTrailingSpace = new byte[] { 0x41, 0x55, 0x54, 0x48, 0x20 };
ReadOnlySpan<byte> AuthStringLiteral = "AUTH "u8;
چند مثال دیگر:
var helloUtf8 = "hello"u8;// new byte[] { 0x68, 0x65, 0x6c, 0x6c, 0x6f }
var dogUtf8 = "dog"u8;// new byte[] { 0x64, 0x6f, 0x67 }
var catUtf8 = "cat"u8;// new byte[] { 0x63, 0x61, 0x74 }


محدودیت‌های کار با رشته‌های UTF-8 در C# 11

- UTF-8 string literals از نوع ثوابت زمان کامپایل نیستند و از نوع ثوابت زمان اجرا محسوب می‌شوند. به همین جهت برای مثال نمی‌توان از آن‌ها به عنوان مقادیر ثابت و پیش‌فرض پارامترهای متدها استفاده کرد.
- UTF-8 string literals را نمی‌توان در عملیات string interpolation مورد استفاده قرار داد. همچنین نمی‌توان از $ و u8، بر روی یک رشته‌ی نهایی تولید شده، استفاده کرد.
مطالب
امکان داشتن خروجی‌های Covariant در C# 9.0
در زبان #C، زمانیکه از کلاسی ارث‌بری می‌شود، امکان بازنویسی متدهای کلاس پایه، در صورت معرفی آن‌ها به صورت virtual و یا abstract، وجود دارد؛ اما در این بازنویسی‌ها، تغییر نوع خروجی این متدها مجاز نیست. این محدودیت در C# 9.0 با معرفی Covariant returns برداشته شده‌است؛ با یک شرط: نوع جدید این خروجی، باید covariant نوع اصلی متدی باشد که از کلاس پایه‌ی آن ارث‌بری شده‌است.


وضعیت خروجی متدهای بازنویسی شده تا پیش از C# 9.0

برای توضیح بهتر Covariant returns، نیاز است مثال زیر را بررسی کنیم:
public abstract class Product
{
  public string Name { get; set; }
  public abstract ProductOrder Order(int quantity);
}

public class Book : Product
{
  public string ISBN { get; set; }
  public override ProductOrder Order(int quantity) =>
new BookOrder { Quantity = quantity, Product = this };
}

public class ProductOrder
{
  public int Quantity { get; set; }
}

public class BookOrder : ProductOrder
{
  public Book Product { get; set; }
}
در اینجا یک کلاس abstract و پایه‌ی Product وجود دارد که می‌توان متد abstract سفارش دهی آن‌را در کلاس‌های مشتق شده‌ی از آن، مانند Book، بازنویسی کرد.
همانطور که مشاهده می‌کنید، در کلاس Book، تنها خروجی که برای متد Order بازنویسی شده می‌توان درنظر گرفت، همانی است که در کلاس پایه‌ی Product تعریف شده‌است و قابل تغییر نیست؛ یعنی همان ProductOrder.
همچنین در حین استفاده‌ی از این کلاس‌ها، تبدیل خروجی متد Order، به BookOrder ضروری است:
var book = new Book
{
  Name = "My book",
  ISBN = "11-1-12-22-0"
};
BookOrder orderBook = (BookOrder)book.Order(1);


امکان تغییر خروجی متدهای بازنویسی شده در C# 9.0

در C# 9.0 با مجاز اعلام شدن خروجی‌های covariant، می‌توان تغییرات زیر را به کدهای فوق اعمال کرد:
public class Book : Product
{
  public string ISBN { get; set; }
  public override BookOrder Order(int quantity) =>
      new BookOrder { Quantity = quantity, Product = this };
}
چون کلاس BookOrder از ProductOrder تعریف شده‌ی در کلاس پایه مشتق شده‌است (مفهوم covariant بودن خروجی متد)، می‌توان در C# 9.0 آن‌را به عنوان خروجی متد Order بازنویسی شده‌ی در کلاس Book، تنظیم کرد.
مزایای این ویژگی:
- داشتن یک خروجی مختص و متناسب با کلاس کتاب، مانند BookOrder؛ بجای ارائه‌ی یک خروجی بسیار عمومی ProductOrder.
- نیاز به کار با Generics را برای اینگونه اختصاصی سازی‌ها منتفی می‌کند.
- با این تغییر، دیگر نیازی به تبدیل نوع خروجی متد Order یک کتاب نیست و سطر سفارش دهی را می‌توان به صورت زیر خلاصه کرد:
BookOrder orderBook = book.Order(1);
مطالب
لینک‌های هفته‌ی آخر اسفند

وبلاگ‌ها ، سایت‌ها و مقالات ایرانی (داخل و خارج از ایران)

امنیت

Visual Studio

ASP. Net

طراحی و توسعه وب

PHP

اس‌کیوال سرور

سی شارپ

VB

عمومی دات نت

جاوا

ویندوز

مسایل اجتماعی و انسانی برنامه نویسی

SVN

متفرقه

مطالب
خواندن اطلاعات API فیدبرنر

مطلبی را در سایت رادیکال 2 در مورد نمایش تعداد خواننده یک فید دیدم که پیاده سازی آن با سی شارپ و xml serialization به صورت زیر است:

using System;
using System.Xml;
using System.Xml.Serialization;

namespace Test
{
/// <summary>
/// کلاسی جهت نمایش تعداد خواننده فید وبلاگ شما
/// <example>CFeedBurner data = new CFeedBurner { FeedID = "fhphjt61bueu08k93ehujpu234" };
/// MessageBox.Show(data.Circulation().ToString());</example>
/// </summary>
class CFeedBurner
{
/// <summary>
/// آی دی فید شما زمانیکه به فید برنر لاگین کرده‌اید در تایتل صفحه مربوطه
/// </summary>
public string FeedID { get; set; }

/// <summary>
/// نگاشت فید به یک کلاس
/// </summary>
/// <returns>کلاس متناظر با فید</returns>
/// <exception cref="Exception">لطفا شماره شناسایی فید را وارد کنید</exception>
rsp deserializeFromXML()
{
if (FeedID == null)
throw new Exception("لطفا شماره شناسایی فید را وارد کنید");

XmlSerializer deserializer =
new XmlSerializer(typeof(rsp));
using (XmlReader reader = XmlReader.Create(
string.Format("https://feedburner.google.com/api/awareness/1.0/GetFeedData?id={0}", FeedID)))
{
return (rsp)deserializer.Deserialize(reader);
}
}

/// <summary>
/// دریافت تعداد خواننده فید
/// </summary>
/// <returns>آمار فید</returns>
/// <exception cref="Exception">اطلاعات فید شما قابل دریافت نیست</exception>
public int Circulation()
{
rsp data = deserializeFromXML();
if (data == null || data.feed == null || data.feed.Length == 0)
throw new Exception("اطلاعات فید شما قابل دریافت نیست");

if (data.feed[0].entry == null || data.feed[0].entry.Length == 0)
throw new Exception("اطلاعات فید شما قابل پردازش نیست");

return int.Parse(data.feed[0].entry[0].circulation);
}
}
}

کلاس rsp از فایل xml فید استاندارد سایت فیدبرنر درست شده است. روش تولید آن‌را قبلا توضیح داده بودم. به سادگی اجرای دو سطر زیر است:

xsd.exe GetFeedData.xml
xsd.exe GetFeedData.xsd /c

دریافت فایل‌های کلاس‌های نامبرده شده.

بازخوردهای پروژه‌ها
بررسی عمیق دات نت فریم ورک
سلام ،
بحث‌های زیادی در در مورد تکنولوژی‌ها و ابزارهای مختلف دات نت در این سایت و دیگر سایت‌ها وجود داره ولی در مورد خود دات نت و محیط پلتفرم اجرای برنامه‌های دات نت صحبت زیادی نشده (حداقل در سایت‌های فارسی زبان و مخصوصا در این سایت که واقعا مباحث تخصصی و خوبی ارائه داده) ، من به شخصه بسیار علاقه مند هستم که ابتدا پلتفرمی که برای اون برنامه می‌نویسم رو به درستی بشناسم ، علاقه وافری دارم که محیط CLR و کدهای MSIL و همچنین بخش‌های مختلف یک فایل PE دات نتی رو درک کنم ، بسیار مشتاقم در این زمینه عمیقتر و بیشتر و بیشتر بدونم ، کتاب CLR Via C# جفری نمونه ای از این کتاب هاست که به این مبحث پرداخته ولی باز هم در اوج هیجان و اشتیاق ناگهان به صورت کلی از بعضی مباحث گذشته که انتظار داشتم عمیق‌تر بررسی بشه ، بسیار خوشحال خواهم شد که در مورد دات نت و محیط CLR و مکانیسم کاری این پلتفرم طی مقالاتی درک و فهم درستی از این فریم ورک به ما (یا حداقل من!) ارائه بدید. 
واقعا جای چنین بحثی در این سایت خالیه.
با سپاس /.