Separate Write Types on Properties
override and the --noImplicitOverride Flag
Template String Type Improvements
ECMAScript #private Class Elements
ConstructorParameters Works on Abstract Classes
Contextual Narrowing for Generics
Always-Truthy Promise Checks
static Index Signatures
.tsbuildinfo Size Improvements
Lazier Calculations in --incremental and --watch Compilations
Import Statement Completions
Editor Support for @link Tags
Go-to-Definition on Non-JavaScript File Paths
Breaking Changes
What’s Next?
TypeScript 4.1 Beta منتشر شد
TypeScript 4.0 Beta منتشر شد
Now let’s take a look at what’s in store for TypeScript 4.0!
Variadic Tuple Types
Labeled Tuple Elements
Class Property Inference from Constructors
Short-Circuiting Assignment Operators
unknown on catch Clauses
Custom JSX Factories
Speed Improvements in build mode with --noEmitOnError
--incremental with --noEmit
Editor Improvements
/** @deprecated */ Support
Partial Editing Mode at Startup
Smarter Auto-Imports
Breaking Changes
NET Core 2.0. منتشر شد
.NET Core 2.0 is available today as a final release. You can start developing with it at the command line, in your favorite text editor, in Visual Studio 2017 15.3, Visual Studio Code or Visual Studio for Mac. It is ready for production workloads, on your own hardware or your favorite cloud, like Microsoft Azure.
NuGet 2.0 منتشر شد
نسخه جدید برنامه مدیریت بستههای دات نت هم آماده شد. میتونین از اینجا دانلودش کنین. (2.5MB)
طبق آمار خود سایت نوگت تا حالا بیش از 14.6 میلیون بار بستههای اون توسط کاربران دانلود شدن و بیش از 7000 بسته متمایز در این گالری موجوده!
یکی از مشکلاتی که تو این نسخه رفع شده موردی بود که در ارتباطات کند اینترنت بوجود میومد (^). تو کنسول این افزونه پس از وارد کردن قسمتی از نام یک بسته با فشردن کلید TAB نام تمام بستههایی که اول اسمشون اون عبارت تایپ شده باشه، لیست میشه (Tab Completion).
این عملیات در نسخههای قبلی با استفاده از یک درخواست HTML به OData (^) انجام میشد که دادههایی بیش از حد نیاز رو برمیگردوند. اما تو این نسخه این عملیات با استفاده از یک درخواست سریع JSON انجام میشه. (^)
من خودم این ویژگی رو تست کردم و افزایش سرعتش قابل ملاحظه بود!
یکی دیگه بهبودهای حاصله در دریافت بستههای وابسته نسبت به نسخه دات نت فریمورک در پروژه هدف هستش. یعنی میشه تنظیماتی روی بستههای نوگت اعمال کرد تا به صورت هوشمندانه نسخه متناسب با دات نت فریمورک مورد استفاده رو دانلود و نصب کنه.
اگه به صفحه مربوط به مشکلات و درخواستهای کاربران برای این افزونه (^) مراجعه کنین میبینید این دو موردکه تو این نسخه برطرف شدن بیشترین تقاضا رو داشتن. مورد اول با توجه به سرعت پایین اینترنت برای خود من خیلی کاربردیه.
نکته: اگر از VS 2010 SP1 استفاده میکنین هنگام به روز رسانی نوگت با استفاده از Extension Manager خود VS ممکنه با خطا مواجه بشین. اصولا بهترین روش نصب نوگت ابتدا unistall کردن نسخه قدیمی این افزونه از طریق appwiz.cpl و سپس نصب نسخه جدید با اجرای فایل vsix. هست (در هر دو قسمت نیاز به دسترسی administrator دارین).
و در نهایت:
You can develop your own package and share it via the NuGet Gallery. (^)
ویرایش:
متاسفانه دیروز وقت نکردم نتایج آزمایش با Fiddler رو اینجا بزارم.
مورد اول (Tab Completion) رو با سه نسخه از نوگت (1.6 و 1.8 و 2.0) برای دو عبارت jque و signa تست کردم و نتایج بدست اومده به شرح زیره. در زیر url درخواست مربوطه به همراه حجم دیتای دریافتی آورده شده:
نوگت 1.6:
nuget ver 1.6 jque: GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'jque')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1 53691 bytes signa: GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'signa')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1 11536 bytes
نوگت 1.8:
nuget ver 1.8 jque: GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'jque')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1 53694 bytes signa: GET https://nuget.org/api/v2/Packages()?$orderby=DownloadCount%20desc,Id&$filter=startswith(tolower(Id),'signa')%20and%20IsLatestVersion&$skip=0&$top=90 HTTP/1.1 11536 bytes
نوگت 2.0:
nuget ver 2.0 jque: GET https://nuget.org/api/v2/package-ids?partialId=jque HTTP/1.0 598 bytes signa: GET https://nuget.org/api/v2/package-ids?partialId=signa HTTP/1.0 457 bytes
پاسخ سرور به عبارت signa در نسخه 2.0:
HTTP/1.1 200 OK Cache-Control: private Content-Type: application/json; charset=utf-8 Server: Microsoft-IIS/7.0 X-AspNetMvc-Version: 3.0 X-AspNet-Version: 4.0.30319 X-Powered-By: ASP.NET Date: Thu, 28 Jun 2012 07:23:06 GMT Connection: close Content-Length: 457 ["SignalR","SignalR.Client","SignalR.Client.Silverlight","SignalR.Client.Silverlight5","SignalR.Client.WP7","SignalR.EventStream","SignalR.Hosting.AspNet","SignalR.Hosting.Common","SignalR.Hosting.Owin","SignalR.Hosting.Self","SignalR.Js","SignalR.MicroSliver","SignalR.Ninject","SignalR.RabbitMq","SignalR.Reactive","SignalR.Redis","SignalR.Sample","SignalR.Server","SignalR.StructureMap","SignalR.WebSockets","SignalR.WindowsAzureServiceBus","Signals.js"]
میبینید که غیرقابل مقایسه هستن! و همونوطور که آقای هنسلمن (^) در مورد نسخههای قدیمی گفتن: «دادههای بیش از حد نیاز رو برمیگردونن»
نسخههای قبل از 2.0 همگی از odata استفاده میکردن و دادههای برگشتی تماما encrypt شدهاند. اما در نسخه 2.0 دادههای برگشتی از نوع JSON هست (به Fiddler مراجعه کنین تا تفاوت واقعی رو ببینین. البته برای اینکه دادههای encrypt شده رو در fiddler ببینین باید طبق راهنمایی خودش از تنظیمات مربوط به decrypt ترافیک https استفاده کنین)
Dart کتابخانه ای است که توسط شرکت گوگل ارائه شده است و گفته میشود، قرار است جایگزین جاوا اسکریپت گردد و از آدرس https://www.dartlang.org قابل دسترسی میباشد. این کتابخانه، دارای انعطاف پذیری فوق العاده بالایی است و کد نویسی Java Script را راحتتر میکند. در حال حاضر هیچ مرورگری به غیر از Chromium از این تکنولوژی پشتیبانی نمیکند و جهت تسهیل در کدنویسی، باید از ویرایشگر Dart Editor استفاده کنید. این ویرایشگر کدهای نوشته شده را به دو صورت Native و JavaScript Compiled در اختیار مرورگر قرار میدهد. در ادامه با نحوهی کار و راه اندازی Dart آشنا خواهید شد.
ابتدا Dart و ویرایشگر مربوط به آن را توسط لینکهای زیر دانلود کنید:
دانلود نسخه 64 بیتی دارت + ویرایشگر
دانلود نسخه 32 بیتی دارت + ویرایشگر
بعد از اینکه فایلهای فوق را از حالت فشرده خارج کردید، پوشه ای با نام dart ایجاد مینماید. وارد پوشه dart شده و DartEditor را اجرا کنید.
توجه: جهت اجرای dart به JDK 6.0 یا بالاتر نیاز دارید
در مرحله بعد نمونه کدهای Dart را از لینک زیر دانلود نمایید و از حالت فشرده خارج کنید. پوشه ای با نام one-hour-codelab ایجاد میگردد.
از منوی File > Open Existing Folder… پوشه one-hour-codelab را باز کنید .
توضیحات
- پوشه packages و همچنین فایلهای pubspec.yaml و pubspec.lock شامل پیش نیازها و Package هایی هستند که جهت اجرای برنامههای تحت Dart مورد نیاز هستند. Dart Editor این نیازمندیها را به صورت خودکار نصب و تنظیم میکند.
توجه: اگر پوشه Packages را مشاهده نکردید و یا در سمت چپ فایلها علامت X قرمز رنگ وجود داشت، بدین معنی است که package ها به درستی نصب نشده اند. برای این منظور بر روی pubspec.yaml کلیک راست نموده و گزینه Get Pub را انتخاب کنید. توجه داشته باید که بدلیل تحریم ایران توسط گوگل باید از ابزارهای عبور از تحریم استفاده کنید.
- 6 پوشه را نیز در تصویر فوق مشاهده میکنید که نمونه کد piratebadge را بصورت مرحله به مرحله انجام داده و به پایان میرساند.
- Dart SDK شامل سورس کد مربوط به تمامی توابع، متغیرها و کلاس هایی است که توسط کیت توسعه نرم افزاری Dart ارائه شده است.
- Installed Packages شامل سورس کد مربوط به تمامی توابع، متغیرها و کلاسهای کتابخانههای اضافهتری است که Application به آنها وابسته است.
گام اول: اجرای یک برنامه کوچک
در این مرحله سورس کدهای آماده را مشاهده میکنید و با ساختار کدهای Dart و HTML آشنا میشوید و برنامه کوچکی را اجرا مینمایید.
در Dart Editor پوشه 1-blankbadge را باز کنید و فایلهای piratebadge.html و piratebadge.dart را مشاهده نمایید.
کد موجود در فایل piratebadge.html
<html> <head> <meta charset="utf-8"> <title>Pirate badge</title> <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0"> <link rel="stylesheet" href="piratebadge.css"> </head> <body> <h1>Pirate badge</h1> <div> TO DO: Put the UI widgets here. </div> <div> <div> Arrr! Me name is </div> <div> <span id="badgeName"> </span> </div> </div> <script type="application/dart" src="piratebadge.dart"></script> <script src="packages/browser/dart.js"></script> </body> </html>
توضیحات
- در کد HTML ، اولین تگ <script> ، فایل piratebadge.dart را جهت پیاده سازی دستورات dart به صفحه ضمیمه مینماید
- Dart Virtual Machine (Dart VM) کدهای Dart را بصورت Native یا بومی ماشین اجرا میکند. Dart VM کدهای خود را در Dartium که یک ویرایش ویژه از مرورگر Chromium میباشد اجرا میکند که میتواند برنامههای تحت Dart را بصورت Native اجرا کند.
- فایل packages/browser/dart.js پشتیبانی مرورگر از کد Native دارت را بررسی میکند و در صورت پشتیبانی، Dart VM را راه اندازی میکند و در غیر این صورت JavaScript کامپایل شده را بارگزاری مینماید.
کد موجود در piratebadge.dart
void main() { // Your app starts here. }
- این فایل شامل تابع main میباشد که تنها نقطه ورود به application است. تگ <script> موجود در piratebadge.html برنامه را با فراخوانی این تابع راه اندازی میکند.
- تابع main() یک تابع سطح بالا یا top-level میباشد.
- متغیرها و توابع top-level عناصری هستند که خارج از ساختار تعریف کلاس ایجاد میشوند.
جهت اجرای برنامه در Dart Editor بر روی piratebadge.html کلیک راست نمایید و گزینه Run in Dartium را اجرا کنید. این فایل توسط Dartium اجرا میشود و تابع main() را فراخوانی میکند و صفحه ای همانند شکل زیر را نمایش میدهد.
گام دوم: افزودن فیلد input
توجه داشته باشید که در این مرحله یا میتوانید تغییرات مورد نظر خود را در طی آموزش بر روی پوشهی 1-blankbadge اعمال کنید و یا به پوشههای تهیه شده در نمونه کد موجود در همین پروژه مراجعه نمایید.
در این مرحله یک تگ <input> به تگ <div class=”widgets”> اضافه کنید.
... <div> <div> <input type="text" id="inputName" maxlength="15"> </div> </div> ...
سپس کتابخانه dart:html را به ابتدای فایل piratebadge.dart اضافه کنید.
import 'dart:html';
توضیحات
- دستور فوق کلاسها و Resource های موجود در کتابخانه dart:html را اضافه میکند.
- از حجیم شدن کدهای خود نگران نباشید، زیرا فرایند کامپایل کدهای اضافی را حذف خواهد کرد.
- کتابخانه dart:html شامل کلاسهایی جهت کار با عناصر DOM و توابعی جهت دسترسی به این عناصر میباشد.
- در مباحث بعدی یاد میگیرید که با استفاده از کلمه کلیدی show فقط کلاسهایی را import کنید که به آن نیاز دارید.
- اگر کتابخانه ای در هیچ بخش کد استفاده نشود، خود Dart Editor به صورت warning اخطار میدهد و میتوانید آن را حذف کنید.
دستور زیر را در تابع main بنویسید تا رویداد مربوط به ورود اطلاعات در فیلد input را مدیریت نمایید.
void main() { querySelector('#inputName').onInput.listen(updateBadge); }
توضیحات
- تابع querySelector() در کتابخانه dart:html تعریف شده است و یک المنت DOM را جستجو مینماید. پارامتر ورودی آن یک selector میباشد که در اینجا فیلد input را توسط #inputName جستجو نمودیم که یک ID Selector میباشد.
- نوع خروجی این متد یک شی از نوع DOM میباشد.
- تابع onInput.Listen() رویدادی را برای پاسخگویی به ورود اطلاعات در فیلد input تعریف میکند. زمانی که کاربر اطلاعاتی را وارد نماید، تابع updateBadge فراخوانی میگردد.
- رویداد input زمانی رخ میدهد که کاربر کلیدی را از صفحه کلید فشار دهد.
- رشتهها همانند جاوا اسکریپت میتوانند در " یا ' قرار بگیرند.
تابع زیر را به صورت top-level یعنی خارج از تابع main تعریف کنید.
... void updateBadge(Event e) { querySelector('#badgeName').text = e.target.value; }
توضیحات
- این تابع محتوای المنت badgeName را به محتوای وارد شده در فیلد input تغییر میدهد.
- پارامتر ورودی این تابع شی e از نوع Event میباشد و به همین دلیل میتوانیم این تابع را یک Event Handler بنامیم.
- e.target به شی ای اشاره میکند که موجب رخداد رویداد شده است و در اینجا همان فیلد input میباشد
- با نوشتن کد فوق یک warning را مشاهده میکنید که بیان میکند ممکن است خصوصیت value برای e.target وجود نداشته باشد. برای حل این مسئله کد را بصورت زیر تغییر دهید.
... void updateBadge(Event e) { querySelector('#badgeName').text = (e.target as InputElement).value; }
توضیحات
- کلمه کلیدی as به منظور تبدیل نوع استفاده میشود که e.target را به یک InputElement تبدیل میکند.
همانند گام اول برنامه را اجرا کنید و نتیجه را مشاهده نمایید. با تایپ کردن در فیلد input به صورت همزمان در کادر قرمز رنگ نیز نتیجه تایپ را مشاهده مینمایید.
سوال: چگونه این فایل را در Jcenter آپلود کنیم؟
فرآیندی که در این نوشتار قصد داریم دنبال شود شامل مراحل زیر است:
ابتدا کتابخانهی خودمان را روی جی سنتر قرار داده و در صورتیکه علاقه داشته باشیم، آن را به mavenCentral هم انتقال میدهیم.
ابتدا نیاز است در سایت bintray ثبت نام کنید و با حساب جدید وارد شوید و گزینهی maven را انتخاب کنید.
سپس روی گزینهی Add New Package کلیک کنید تا یک پکیج جدید را ایجاد کنیم.
در صفحهای که باز میشود، اطلاعات مربوط به این پکیج را وارد کنید که عموما شامل نام پکیج، مجوز آن، کلمات کلیدی، لینک گزارش باگ و .. میشود. در انتخاب نام پکیج، قانون اجباری یا خاصی وجود ندارد؛ ولی توصیه میشود که از حروف کوچک و - استفاده گردد. بعد از پرکردن فیلدهای الزامی، وارد صفحهی جزئیات پکیج میشوید که در آن فیلدهای اضافهتری نیز وجود دارند که میتوانید در صورت تمایل آنها را پر کنید. همچنین در بالای صفحه لینک به صفحهی اختصاصی این پکیج نیز وجود دارد که در زیر عبارت Edit Package قرار گرفته است.
پی نوشت : اگر قصد آپلود کتابخانهی خود را در این سایت ندارید، میتوانید این سوال و مرحلهی امضای خودکار را از مراحل کاری خود حذف کنید.
سوال: چگونه این فایل را در SonaType آپلود کنیم؟
گام اول: ابتدا باید در سایت ثبت نام کنید. پس به این صفحه رفته و ثبت نام کنید. سپس در یک مرحلهی غیرمنطقی باید یک issue توسط سیستم JIRA ایجاد کنید. برای همین گزینهی Creare را در بالای صفحه بزنید. اطلاعات زیر را به ترتیب پر کنید:
Project: Community Support - Open Source Project Repository Hosting Issue Type: New Project Summary: مثلا نام پروژه خودتان را بنویسید یک نام پکیج که سعی کنید کتابخانههای هم خانواده این اشتراک را داشته باشند که در یک گروه قرار بگیرند Group Id: AndroidBreadCrumb.Plus آدرس جایی که پروژه قرار دارد Project URL: https://github.com/yeganehaym/AndroidBreadCrumb //آدرس سیستم کنترل نسخه SCM url: https://github.com/yeganehaym/AndroidBreadCrumb
فعال سازی امضای خودکار در Bintray
همانطور که در ابتدای مقاله گفتیم، میخواهیم کتابخانهی خود را از طریق jcenter به maven ارسال کنیم. برای همین نیاز داریم که ابتدا کتابخانهی خود را امضا کنیم. برای اینکار باید از طریق GPG یک کلید بسازیم. ساخت کلید به این شیوه، قبلا در مقالهی «ساخت کلیدهای امنیتی با GnuPG» توضیح داده شد و از تکرار آن خودداری میکنیم. تنها به ذکر این نکته بسنده میکنیم که شما باید یک کلید ساخته و آن را به سرور کلیدها ارسال کنید و سپس کلید متنی عمومی و خصوصی آن را در پروفایل bintray برگهی GPG Signing درج کنید.
این تنظیم از این پس بر روی تمامی کتابخانهها اعمال میشود.
سوال : چگونه پروژهی اندرویدی خودم را کامپایل کنم؟
فایل build.gradle پروژه را باز کنید و پلاگین bintray را به آن معرفی کنید:
dependencies { classpath 'com.android.tools.build:gradle:1.2.2' classpath 'com.jfrog.bintray.gradle:gradle-bintray-plugin:1.2' classpath 'com.github.dcendents:android-maven-plugin:1.2' }
bintray.user=YOUR_BINTRAY_USERNAME bintray.apikey=YOUR_BINTRAY_API_KEY bintray.gpg.password=YOUR_GPG_PASSWORD
در مرحلهی بعدی خطوط زیر را بعد از 'Apply Plugin 'com.android.library اضافه کنید و اطلاعاتی که در bintray وارد کردهاید را در اینجا وارد کنید:
apply plugin: 'com.android.library' ext { bintrayRepo = 'maven' bintrayName = 'AndroidBreadCrumb' publishedGroupId = 'com.plus' libraryName = 'AndroidBreadCrumb' artifact = 'AndroidBreadCrumb' libraryDescription = 'create breadcrumb on android to show a path to user and let user to jump on them' siteUrl = 'https://github.com/yeganehaym/AndroidBreadCrumb' gitUrl = 'https://github.com/yeganehaym/AndroidBreadCrumb' libraryVersion = '1.0' developerId = 'yeganehaym' developerName = 'ali yeganeh.m' developerEmail = 'yeganehaym@gmail.com' licenseName = 'The Apache Software License, Version 2.0' licenseUrl = 'http://www.apache.org/licenses/LICENSE-2.0.txt' allLicenses = ["Apache-2.0"] }
apply from: 'https://raw.githubusercontent.com/nuuneoi/JCenter/master/installv1.gradle' apply from: 'https://raw.githubusercontent.com/nuuneoi/JCenter/master/bintrayv1.gradle'
compile 'com.plus:AndroidBreadCrumb:1.0'
آپلود فایلها به مخزن
برای آپلود فایلهای ماژول به مخزن، ابتدا ترمینال اندروید استودیو را باز کنید و گامهای زیر را به ترتیب انجام بدهید:
گام اول: با ارسال دستور زیر از صحت کدها و منابع مطمئن میشویم:
gradlew install
BUILD SUCCESSFUL
gradlew bintrayUpload
SUCCESSFUL
حال صفحهی اختصاصی پکیجتان را چک کنید. میبینید که قسمتهایی از آن تغییر کردهاست و قسمت نسخه، به روز شده است:
و قسمت فایلها هم دیگر خالی نیست:
با اینکه کتابخانهی ما روی maven قرار گرفت، ولی هنوز نمیتوان آن را توسط jcenter استفاده کرد و باید bintray maven را با jcenter هماهنگ نماییم. در حال حاضر استفاده از این کتابخانه بدون سینک به شکل زیر است:
گریدل پروژه maven{ url 'https://dl.bintray.com/yeganehaym/maven' } گریدل ماژول dependencies { compile 'com.plus:AndroidbreadCrumb:1.0' }
برای افزودن کتابخانهی خود به سیستم jcenter با کلیک بر روی گزینهی Add to jcenter میتوانید به تیم jcenter درخواست دهید که آن را تایید کنند که بعد از درخواست حدود سه ساعت طول میکشد تا پاسخ شما را بدهند.
به این ترتیب دیگر نیازی به تعریف یک url به maven نخواهد بود.
برای دیدن این کتابخانه در صفحه jcenter به ترتیب شناسههای Group_ID.Artifact.version را دنبال کنید، یعنی برای ما میشود:
com/plus/androidbreadcrumb/1.0
نکته دوم: در صورتی که پکیج خودتان را حذف کنید، چیزی از روی jcenter حذف نمیشود. فقط به یاد داشته باشید که برای حذف آن باید ابتدا نسخههای مختلف آپلود شده را حذف کنید تا پکیج از جی سنتر هم حذف شود.
در این مرحله قصد داریم که این کتابخانه را بر روی mavenCentral هم داشته باشیم. اگر قصدش را ندارید از اینجا به بعد را نیازی نیست انجام بدهید و برای اینکار لازم است همهی مراحل بالا انجام گرفته باشد.
قبل از اینکه این عمل ارسال انجام گیرد، باید دو عمل زیر از قبل صورت گرفته باشند:
- پکیج شما در jcenter تایید شده باشد.
- با مخزن شما در sonatype موافقت شده باشد.
در صورتیکه دو مرحلهی بالا صورت گرفته باشند، در صفحهی پکیج اختصاصی، بر روی گزینهی mavenCentral کلیک کنید:
پس از آن باید نام کاربری و کلمهی عبورتان را در SonaType، وارد کنید و گزینهی sync را بفشارید:
در صورتیکه پیام موفقیت در سینک را بدهد، پکیج شما منتقل شدهاست. در غیر این صورت خطای آن را اعلام میکند و باید برای رفع آن تلاش کنید تا خطاها از بین بروند. برای اینکه بتوانید این پکیج را در لیست mavenCentral ببینید، مثل همان چیزی که در بالاتر گفته شد، شناسهی گریدل را دنبال کنید.
SQLite بانک اطلاعاتی سریع، کم حجم و سورس بازی است که استفاده از آن در دات نت فریم ورک بسیار ساده است. فقط کافی است پروایدر مربوط به آن را دریافت کنید و در کدهای قدیمی خود هر جایی مثلا sqlconnection داشتید آنرا تبدیل به sqliteconnection کنید و امثال آن (به بیان دیگر، پروایدر تهیه شده از معماری ADO.NET پیروی میکند و عملا دانش قبلی شما به سادگی قابل استفاده و ارتقاء است). علاوه بر آن پروایدر ADO.NET تهیه شده برای آن، پشتیبانی از Entity framework را هم ارائه میدهد.
این دیتابیس تحت سیستم عاملهای مختلف مهیا است و مهمترین مزیت آن عدم نیاز به نصب آن میباشد.
مزایا:
- سورس باز و رایگان
- مهیا بودن آن در سایر پلتفرمها (ویندوز، لینوکس و ...)
- نیازی به نصب ندارد و فقط یک DLL بومی است. این مورد برای کاربرانی که در مدیریت بانکهای اطلاعاتی پیچیده مشکل دارند، یک مزیت مهم است.
- امکان تشیکل دیتابیس در حافظه. این نکته و توانایی، در آزمونهای واحد بسیار جالب توجه است. میتوانید با سرعت بالا دیتابیسی واقعی را در حافظه تشکیل داده، کلیه آزمونهای واحد خود را اجرا کرده و پس از پایان کار، اثری از دیتابیس و تغییر دادهها و مشکلات بازگردانی اطلاعات به حالت اول وجود نخواهد داشت.
ملاحظات:
الف) مرتب سازی SQLite حساس به حروف کوچک و بزرگ است.
برای برگشت به عادت متداولی که وجود دارد میشود به صورت زیر عمل کرد:
select f1 from tbl1 order by f1 COLLATE NOCASE
یک COLLATE NOCASE اضافه شده است.
ب) رعایت نکات مرتبط با سیستمهای 64 بیتی
در مورد سیستمهای 64 بیتی و دات نت قبلا مطلبی را نوشته بودم : {+}. این مطلب دقیقا اینجا کاربرد پیدا میکند، از این لحاظ که SQLite یک بانک اطلاعاتی Native است. اگر برنامهی دات نت شما برای حالت Any CPU تهیه شده است، در سیستمهای 32 بیتی نیاز است تا DLL مرتبط SQLite را توزیع کنید و در سیستمهای 64 بیتی DLL مرتبط 64 بیتی آن نیاز خواهد بود. در غیراینصورت برنامهی شما در بدو امر کرش کرده و اجرا نخواهد شد.
مشکلات:
الف) کلید خارجی بی خاصیت!
SQLite از کلید خارجی پشتیبانی میکند اما آنرا اعمال نمیکند! برای اینکه کلید خارجی را اعمال کنید باید خودتان تریگر بنویسید تا اینکار را انجام دهد.
ب) پشتیبانی در حد صفر از مباحث همزمانی و تردینگ.
اگر برنامه شما مالتی ترد است، در بد مخمصهای گرفتار شدهاید. مدام با پیغام database is locked مواجه خواهید شد. (چه انتظاری داشتید؟ یک dll کمتر از 2 مگابایت که قرار نیست کار غولهای دیتابیسی را انجام دهد)
بنابراین اصلا تصورش را هم نکنید که از این دیتابیس به عنوان بانک اطلاعاتی یک سایت (و محیطهای چند کاربره) بتوان استفاده کرد و کاربران دچار مشکل نشوند.
ج)حجم بالای دیتابیس و عدم کش
از مباحث caching که در دیتابیسهای معظم دیگر به صورت توکار وجود دارد خبری نیست. برای مثال اگر یک کوئری قرار است تعدادی را شمارش نماید، حاصلی کش نشده و اگر صدبار هم به صورت متوالی آنرا فراخوانی کنید باز هم از نو محاسبات آن انجام خواهد شد.
این مورد در حجم بالای دیتابیس واقعا مهم است و نمودش را با دیتابیسی با حجم بالای یک گیگ به وضوح مشاهده خواهید. افت کارآیی و همچنین قرچ و قرچ مداوم هارد دیسک سیستم! (چون به کش رجوع نمیشود)
د) امنیت
روی بانکهای اطلاعاتی اکسس حداقل میتوان یک کلمهی عبور را قرار داد (که در کسری از ثانیه قابل شکستن است!). در SQLite استاندارد هیچ خبری از این مباحث نبوده و امنیت را باید خودتان تامین کنید. (البته یک نسخهی تجاری هم از این بانک اطلاعاتی با پشتیبانی از رمزنگاری اطلاعات موجود است : +)
ه) مرتب سازی فارسی
هر چند SQLite هیچ مشکلی در ثبت اطلاعات یونیکد و خصوصا متون فارسی ندارد، اما با مرتب سازی کلمات یونیکد مشکل داشته و بر اساس کد اسکی آنها عمل میکند. هر چند امکان تعریف Collation سفارشی در آن ممکن است : + (البته ممکن بودن با موجود بودن متفاوت است)
نتیجه گیری:
- SQLite برای دیتابیسی تا حدود یک گیگ که فقط یک نفر قرار باشد از آن استفاده کند انتخاب بسیار مناسبی است (برای مثال فایرفاکس از آن برای ذخیره سازی تنظیمات خودش استفاده میکند).
برای این منظور MVC به کنترلهایی که باید اعتبارسنجی شوند، خصوصیاتی را از طریق Data Attribute اضافه میکند. برای مثال اگر در مدل خود فیلد ایمیل را به شکل زیر امضاء کرده باشید:
[Display(Name = "رایانامه")] [Required(AllowEmptyStrings = false, ErrorMessage = "رایانامه خود را وارد کنید.")] [RegularExpression("\\w+([-+.']\\w+)*@\\w+([-.]\\w+)*\\.\\w+([-.]\\w+)*", ErrorMessage = "نشانی رایانامه پذیرفتنی نمیباشد.")] [ExistField(Action = "EmailExist", Namespace = "Parsnet.Controllers", Controller = "Account", ErrorMessage = "این رایانامه پیشتر به کار گرفته شده است.")] public string Email { get; set; }
@Html.TextBoxFor(m => m.Email, new { @class = "form-control en", placeholder = @Html.DisplayNameFor(m => m.Email) })
<input data-val="true" data-val-existfiledvalidator="این رایانامه پیشتر به کار گرفته شده است." data-val-existfiledvalidator-url="/account/emailexist" data-val-regex="نشانی رایانامه پذیرفتنی نمیباشد." data-val-regex-pattern="\w+([-+.']\w+)*@\w+([-.]\w+)*\.\w+([-.]\w+)*" data-val-required="رایانامه خود را وارد کنید." id="Email" name="Email" placeholder="رایانامه" value="" type="text">
در یکی از پروژههایی که در حال کار کردن بر روی آن هستم لازم شد تا این اطلاعات اعتبارسنجی به یک تگ span اعمال شوند. سناریوی مورد نظر به این صورت است که در بخش پروفایل کاربر، کاربر میتواند اطلاعات خود را بصورت inline ویرایش کنید. برای اینکار از کتابخانه X-editable استفاده کردم که از این لینک قابل دریافت است.
ابتدا اطلاعات موردنیاز در یک تگ span نمایش داده میشوند و در ادامه کاربر پس از کلیک بر روی آیکن ویرایش، امکان تغییر آن فیلد را دارد. برای اعتبارسنجی دادهها لازم بود تا تمامی اطلاعات مورد نیاز اعتبارسنجی در سمت کلاینت را به شکلی در اختیار داشته باشم و به ذهنم رسید تا با ایجاد یک Helper سفارشی، خصوصیات موردنظر را به تگ span اعمال کنم و سپس در سمت کلاینت از آن استفاده کنم. در واقع با اینکار با استفاده از همان کلاس مدل و این Helper سفارشی، از وارد کردن دستی دادهها و خصوصیات اجتناب کنم. (تصور کنید چیزی حدود 30 فیلد که هرکدام حداقل 4 خصوصیت دارند)
با نگاهی به سورس MVC دیدم پیاده سازی این قابلیت چندان سخت نیست و به راحتی با ایجاد یک Helper سفارشی، منطق خود را پیاده سازی و اعتبارسنجی در سمت کلاینت را به راحتی اعمال کردم.
برای ایجاد این Helper سفارشی ابتدا یک کلاس استاتیک ایجاد کنید و با استفاده از extension Methodها یک helper جدید را ایجاد کنید:
namespace Parsnet { public static MvcHtmlString SpanFor<TModel, TProperty>(this HtmlHelper<TModel> htmlHelper, Expression<Func<TModel, TProperty>> expression, object htmlAttributes) { var sb = new StringBuilder(); var span = new TagBuilder("span"); var metadata = ModelMetadata.FromLambdaExpression<TModel, TProperty>(expression, htmlHelper.ViewData); var name = ExpressionHelper.GetExpressionText(expression); var fullName = htmlHelper.ViewContext.ViewData.TemplateInfo.GetFullHtmlFieldName(name); var value = ""; if (metadata.Model != null && metadata.Model.GetType() == typeof(List<IdentityProvider.IdentityRole>)) { var modelList = (List<IdentityProvider.IdentityRole>)metadata.Model; value = String.Join("، ", modelList.Select(r => r.Name)); } else { value = htmlHelper.FormatValue(metadata.Model, null); } span.MergeAttributes<string, object>(((IDictionary<string, object>)HtmlHelper.AnonymousObjectToHtmlAttributes(htmlAttributes))); var fieldName = fullName.Split('.')[1]; span.MergeAttribute("data-name", fieldName, true); span.MergeAttributes<string, object>(htmlHelper.GetUnobtrusiveValidationAttributes(name, metadata)); sb.Append(span.ToString(TagRenderMode.StartTag)); sb.Append(value); sb.Append(span.ToString(TagRenderMode.EndTag)); return new MvcHtmlString(sb.ToString()); } } }
با استفاده از کلاس TagBuilder تگ مورد نظر خود را ایجاد میکنیم. در اینجا من تگ span را ایجاد کردهام که شما میتوانید هر تگ دلخواه دیگری را نیز ایجاد کنید. اولین مرحله، استخراج اطلاعات موردنیاز از metadata مدل است که در خط زیر با پردازش عبارت لامبدا اینکار صورت میگیرد:
var metadata = ModelMetadata.FromLambdaExpression<TModel, TProperty>(expression, htmlHelper.ViewData);
var name = ExpressionHelper.GetExpressionText(expression); var fullName = htmlHelper.ViewContext.ViewData.TemplateInfo.GetFullHtmlFieldName(name);
در سناریوی من کاربر میتواند زمینهی فعالیت خود را انتخاب کند که به صورت IdentityRole پیاده سازی شده است. من در اینجا چک میکنیم که اگر نوع دادهای این فیلد List<IdentityProvider.IdentityRole> بود زمینه فعالیت کاربر را از طریق "،" از هم جدا کرده و به صورت یک رشته تبدیل میکنم. در غیر اینصورت همان مقدار عادی فیلد را بکار میگیرم.
if (metadata.Model != null && metadata.Model.GetType() == typeof(List<IdentityProvider.IdentityRole>)) { var modelList = (List<IdentityProvider.IdentityRole>)metadata.Model; value = String.Join("، ", modelList.Select(r => r.Name)); } else { value = htmlHelper.FormatValue(metadata.Model, null); }
span.MergeAttributes<string, object>(((IDictionary<string, object>)HtmlHelper.AnonymousObjectToHtmlAttributes(htmlAttributes)));
span.MergeAttributes<string, object>(htmlHelper.GetUnobtrusiveValidationAttributes(name, metadata));
@Html.SpanFor(m => m.Profile.Email, new { @class = "editor", data_type = "text" })
<span class="editor" data-name="Email" data-type="text" data-val="true" data-val-existfiledvalidator="این رایانامه پیشتر به کار گرفته شده است." data-val-existfiledvalidator-url="/account/emailexist" data-val-regex="نشانی رایانامه پذیرفتنی نمیباشد." data-val-regex-pattern="\w+([-+.']\w+)*@\w+([-.]\w+)*\.\w+([-.]\w+)*" data-val-required="رایانامه خود را وارد کنید.">alireza_s_84@yahoo.com</span>
و پس از ویرایش:
البته برای درک بهتر این موضوع سعی خواهم کرد تا با یک مثال عملی کامل، نحوهی پیاده سازی را در همینجا قرار دهم.
با کلیک کردن روی دکمه «Launch the Editor» یک محیط ساده و سریع برای ویرایش فایلهای HTML، Js و Css به همراه امکان نمایش آنلاین نتایج برای شما فراهم میشود. نکته جالب دسترسی ساده به بسیاری از کتابخانههای معروف جاوااسکریپت است که به صورت خودکار به پروژههای شما اضافه میشوند. مدیریت نسخههای مختلف فایلها و ...