بکارگیری Microsoft Report در Mvc
در مقالهی قبل توانستیم یک سری
از مدلهای مربوط به وبلاگ را آماده کنیم. در ادامه به تکمیل آن و همچین
آغاز تهیهی مدلهای مربوط به اخبار و پیغام خصوصی میپردازیم.
همکاران این قسمت:
سلمان معروفی
مدل گزارش دهی
/// <summary> /// Repersents a Report template for every cms section /// </summary> public class Report { #region Ctor /// <summary> /// Create one instance for <see cref="Report"/> /// </summary> public Report() { ReportedOn = DateTime.Now; Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid(); } #endregion #region Properties /// <summary> /// gets or sets identifier for Report /// </summary> public virtual Guid Id { get; set; } /// <summary> /// gets or sets reason of report /// </summary> public virtual string Reason { get; set; } /// <summary> /// gets or sets section that is reported /// </summary> public virtual ReportSection Section { get; set; } /// <summary> /// gets or sets sectionid that is reported /// </summary> public virtual long SectionId { get; set; } /// <summary> /// gets or sets type of report /// </summary> public virtual ReportType Type{ get; set; } /// <summary> /// gets or sets report's datetime /// </summary> public virtual DateTime ReportedOn { get; set; } /// <summary> /// indicate this report is read by admin /// </summary> public virtual bool IsRead { get; set; } #endregion #region NavigationProperties /// <summary> /// gets or sets id of user that is reporter /// </summary> public virtual long ReporterId { get; set; } /// <summary> /// gets or sets id of user that is reporter /// </summary> public virtual User Reporter { get; set; } #endregion } /// <summary> /// Represents Report Section /// </summary> public enum ReportSection { News, Poll, Announcement, ForumTopic, BlogComment, BlogPost, NewsComment, PollComment, AnnouncementComment, ForumPost, User, ... } /// <summary> /// Represents Type of Report /// </summary> public enum ReportType { Spam, Abuse, Advertising, ... }
قصد داریم در این سیستم به کاربران خاصی دسترسی گزارش دادن در بخشهای مختلف را بدهیم. این دسترسیها در بخش تنظیمات سیستم قابل تغییر خواهند بود (برای مثال براساس امتیاز ، براساس تعداد پست و ... ) . این امکان میتواند برای مدیریت سیستم مفید باشد.
برای سیستم گزارش دهی به مانند سیستم امتیاز دهی عمل خواهیم کرد. در کلاس Report، خصوصیت ReportSection از نوع دادهی شمارشی میباشد که در بالا تعریف آن نیز آماده است و مشخص کنندهی بخشهایی میباشد که لازم است امکان گزارش دهی داشته باشند. خصوصیت Type هم که از نوع شمارشی ReportType میباشد، مشخص کنندهی نوع گزارشی است که داده شده است.
علاوه بر نوع گزارش، میتوان دلیل گزارش را هم ذخیره کرد که برای این منظور خصوصیت Reason در نظر گرفته شدهاست. خصوصیت IsRead هم برای مدیریت این گزارشات در پنل مدیریت در نظر گرفته شده است. اگر در مقالهی قبل دقت کرده باشید، متوجه وجود خصوصیتی به نام ReportsCount در کلاس BaseContent و BaseComment خواهید شد که برای نشان دادن تعداد گزارشهایی است که برای آن مطلب یا نظر داده شده است، استفاده میشود.
کلاس پایه فایلهای ضمیمه
/// <summary> /// Represents a base class for every attachment /// </summary> public abstract class BaseAttachment { #region Ctor public BaseAttachment() { Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid(); AttachedOn = DateTime.Now; } #endregion #region Properties /// <summary> /// sets or gets identifier for attachment /// </summary> public virtual Guid Id { get; set; } /// <summary> /// sets or gets name for attachment /// </summary> public virtual string FileName { get; set; } /// <summary> /// sets or gets type of attachment /// </summary> public virtual string ContentType { get; set; } /// <summary> /// sets or gets size of attachment /// </summary> public virtual long Size { get; set; } /// <summary> /// sets or gets Extention of attachment /// </summary> public virtual string Extension { get; set; } /// <summary> /// sets or gets bytes of data /// </summary> //public byte[] Data { get; set; } /// <summary> /// sets or gets Creation Date /// </summary> public virtual DateTime AttachedOn { get; set; } /// <summary> /// gets or sets counts of download this file /// </summary> public virtual long DownloadsCount { get; set; } /// <summary> /// gets or sets datetime that is modified /// </summary> public virtual DateTime ModifiedOn { get; set; } /// <summary> /// gets or sets section that this file attached there /// </summary> public virtual AttachmentSection Section { get; set; } /// <summary> /// gets or sets information of user agent /// </summary> public virtual string Agent { get; set; } #endregion #region NavigationProperties /// <summary> /// sets or gets identifier of attachment's owner /// </summary> public virtual long OwnerId { get; set; } /// <summary> /// sets or gets identifier of attachment's owner /// </summary> public virtual User Owner { get; set; } #endregion } public enum AttachmentSection { News, Announcement, ForumTopic, Conversation, BlogComment, NewsComment, PollComment, AnnouncementComment, ForumPost, BlogPost, Group, ... }
کلاس بالا اکثر خصوصیات لازم برای مدل Attachment ما را در خود دارد. قصد داریم از ارث بری TPH برای مدیریت فایلهای ضمیمه استفاده کنیم. در سیستم بستهی ما، تنها کاربران احراز هویت شده میتوانند فایل ضمیمه کنند و برای همین منظور OwnerId را که همان ارسال کنندهی فایل میباشد، به صورت Nullable در نظر نگرفتهایم.
یک سری از مشخصات که نیاز به توضیح اضافی ندارند، ولی خصوصیت AttachmentSection که از نوع شمارشی AttachmentSection است، برای دسترسی راحت کاربر به فایلهای ارسالی خود در پنل کاربری در نظر گرفته شده است. برای بخشهای (وبلاگ - اخبار - نظرسنجیها - آگهیها - انجمن) که نیاز به Privacy خاصی نیست و احراز هویت کفایت میکند، مدل زیر را در نظر گرفته ایم:
مدل فایلهای ضمیمه عمومی
/// <summary> /// Repersent the attachment for file /// </summary> public class Attachment : BaseAttachment { }
/// <summary> /// Represents one news item /// </summary> public class NewsItem : BaseContent { #region Ctor /// <summary> /// create one instance of <see cref="NewsItem"/> /// </summary> public NewsItem() { Rating = new Rating(); PublishedOn = DateTime.Now; } #endregion #region Properties /// <summary> /// indicating that this news show on sidebar /// </summary> public virtual bool ShowOnSideBar { get; set; } /// <summary> /// indicate this NewsItem is approved by admin if NewsItem.Moderate==true /// </summary> public virtual bool IsApproved { get; set; } #endregion #region NavigationProperties /// <summary> /// gets or sets newsitem's Reviews /// </summary> public ICollection<NewsComment> Comments { get; set; } #endregion }
کلاس بالا نشان دهندهی اشتراکهای ما خواهند بود. این مدل ما هم از کلاس پایهی BaseContent بحث شده در مقالهی قبل، ارث بری کرده و علاوه بر آن دو خصوصیت دیگر تحت عنوان IsApproved برای اعمال مدیریتی در نظر گرفته شده است (اگر در بخش تنظیمات سیستم اخبار، مدیریت تصمیم گرفته باشد تا اخبار جدید به اشتراک گذاشته شده با تأیید مدیریتی منتشر شوند) و خصوصیت ShowOnSideBar هم به عنوان یک تنظیم مدیریتی برای خبر خاصی در نظر گرفته شده که لازم است به صورت sticky در سایدبار نمایش داده شود.
برای اخبار نیز امکان ارسال نظر خواهیم داشت که برای این منظور لیستی از مدل زیر (NewsComment) در مدل بالا تعریف شده است .
مدل نظرات اخبار
public class NewsComment : BaseComment { #region Ctor public NewsComment() { Rating = new Rating(); CreatedOn = DateTime.Now; } #endregion #region NavigationProperties /// <summary> /// gets or sets body of blog NewsItem's comment /// </summary> public virtual long? ReplyId { get; set; } /// <summary> /// gets or sets body of blog NewsItem's comment /// </summary> public virtual NewsComment Reply { get; set; } /// <summary> /// gets or sets body of blog NewsItem's comment /// </summary> public virtual ICollection<NewsComment> Children { get; set; } /// <summary> /// gets or sets NewsItem that this comment sent to it /// </summary> public virtual NewsItem NewsItem { get; set; } /// <summary> /// gets or sets NewsItem'Id that this comment sent to it /// </summary> public virtual long NewsItemId { get; set; } #endregion }
/// <summary> /// Indicate one conversation /// </summary> public class Conversation { #region Ctor /// <summary> /// create one instance of <see cref="Conversation"/> /// </summary> public Conversation() { Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid(); SentOn = DateTime.Now; } #endregion #region Properties /// <summary> /// gets or sets identifier of record /// </summary> public virtual Guid Id { get; set; } /// <summary> /// represents this conversaion is seen /// </summary> public virtual bool IsRead { get; set; } /// <summary> /// gets or sets subject of this conversation /// </summary> public virtual string Subject { get; set; } /// <summary> /// gets or sets Date that this record added /// </summary> public virtual DateTime SentOn { get; set; } /// <summary> /// indicate this record deleted by sender /// </summary> public virtual bool DeletedBySender { get; set; } /// <summary> /// indicate this record deleted by receiver /// </summary> public virtual bool DeletedByReceiver { get; set; } /// <summary> /// gets or sets Messagescount that Unread by sender of this conversation /// </summary> public virtual int UnReadSenderMessagesCount { get; set; } /// <summary> /// gets or sets Messagescount that Unread by receiver of this conversation /// </summary> public virtual int UnReadReceiverMessagesCount { get; set; } /// <summary> /// gets or sets Messagescount of this conversation for increase performance /// </summary> public virtual int MessagesCount { get; set; } #endregion #region NavigationProperties /// <summary> /// gets or sets if of user that start this conversation /// </summary> public virtual long SenderId { get; set; } /// <summary> /// gets or sets user that start this conversation /// </summary> public virtual User Sender { get; set; } /// <summary> /// gets or sets id of user that is recipient /// </summary> public virtual long ReceiverId { get; set; } /// <summary> /// gets or sets user that is recipient /// </summary> public virtual User Receiver { get; set; } /// <summary> /// get or set Messages of this conversation /// </summary> public virtual ICollection<ConversationReply> Messages { get; set; } /// <summary> /// get or set Attachments that attached in this conversation /// </summary> public virtual ICollection<ConversationAttachment> Attachments { get; set; } #endregion
مدل بالا نشان دهندهی گفتگوی بین دو کاربر میباشد. هر گفتگو امکان دارد با موضوع خاصی ایجاد شود و مسلما یک کاربر بهعنوان دریافت کننده و کاربر دیگری بعنوان ارسال کننده خواهد بود. برای این منظور خصوصیات Receiver و Sender که از نوع User هستند را در این کلاس در نظر گرفتهایم.
خصوصیات DeletedBySender و DeletedByReceiver هم برای این در نظر گفته شدهاند که اگر یک طرف این گفتگو خواهان حذف آن باشد، برای آن کاربر حذف نرم انجام دهیم و فعلا برای کاربر مقابل قابل دسترسی باشد.
UnReadSenderMessagesCount و UnReadReceiverMessagesCount هم برای بالا بردن کارآیی سیستم در نظر گفته شدهاند و در واقع تعداد پیغامهای خوانده نشده در یک گفتگو به صورت متمایز برای هر دو طرف، ذخیره میشود. هر گفتگو شامل یکسری پیغام رد و بدل شده خواهد بود که بدین منظور لیستی از ConversationReplyها را در مدل بالا تعریف کردهایم.
در هر گفتگو یکسری فایل هم ممکن است ضمیمه شود ، برای این منظور هم یک لیستی از کلاس ConversationAttachment در مدل گفتگو تعریف شده است که در ادامه پیاده سازی کلاس ConversationAttachment را هم خواهیم دید.
مدل ConversationReply به شکل زیر میباشد:
/// <summary> /// Represents One Reply to Conversation /// </summary> public class ConversationReply { #region Ctor /// <summary> /// create one instance of <see cref="ConversationReply"/> /// </summary> public ConversationReply() { Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid(); SentOn = DateTime.Now; } #endregion #region Properties /// <summary> /// gets or sets identifier of record /// </summary> public virtual Guid Id { get; set; } /// <summary> /// represents this conversaionReply is seen /// </summary> public virtual bool IsRead { get; set; } /// <summary> /// gets or sets body of this conversationReply /// </summary> public virtual string Body { get; set; } /// <summary> /// gets or sets Date that this record added /// </summary> public virtual DateTime SentOn { get; set; } #endregion #region NavigationProperties /// <summary> /// gets or sets Parent's Id Of this ConversationReply /// </summary> public virtual Guid? ParentId { get; set; } /// <summary> /// gets or sets Parent Of this ConversationReply /// </summary> public virtual ConversationReply Parent { get; set; } /// <summary> /// get or set Children Of this ConversationReply /// </summary> public virtual ICollection<ConversationReply> Children { get; set; } /// <summary> /// gets or sets if of user that start this conversationReply /// </summary> public virtual long SenderId { get; set; } /// <summary> /// gets or sets user that start this conversationReply /// </summary> public virtual User Sender { get; set; } /// <summary> /// gets or sets Conversation that this message sent in it /// </summary> public virtual Conversation Conversation{ get; set; } /// <summary> /// gets or sets Id of Conversation that this message sent in it /// </summary> public virtual Guid ConversationId { get; set; } #endregion }
مدل بالا نشان دهندهی پیغامهای داده شده در یک گفتگو با موضوعی خاص میباشد. ساختار درختی آن هم برای ایجاد امکان جواب دهی برای پیغامها در نظر گرفته شده است (الزامی نیست). هر پیغام در یک گفتگو ارسال شده و یک ارسال کننده نیز دارد که برای این منظور به ترتیب دو خصوصیت Conversation از نوع کلاس Conversation و Sender از نوع User در نظر گرفتهایم.
با توجه به وجود Privacy در گفتگو نیاز است تا مدل فایل ضمیمه بخش گفتگوها به شکل زیر باشد:
/// <summary> /// Represents the attachment That attached in Conversation /// </summary> public class ConversationAttachment : BaseAttachment { #region NavigationProperties public virtual Conversation Conversation { get; set; } public virtual Guid? ConversationId { get; set; } #endregion }
همانطور که کمی بالاتر بحث شد، قصد اعمال ارث بری TPH را برای مدیریت فایلهای ضمیمه داریم. برای این منظور مدل بالا نیز از کلاس BaseAttachment ارث بری کرده و دو خصوصیت اضافه هم برای اعمال ارتباط یک به چند با گفتگو خواهد داشت. توجه کنید که ConversationId به صورت Nullable تعریف شدهاست.
نتیجه این قسمت
ابزار Memory Optimization Advisor
Memory Optimization Advisor یک Wizard مانند است که از آن برای گرفتن مشاوره در مورد تبدیل جداول موجود مبتنی بر دیسک سخت، به نمونههای بهینه سازی شده برای حافظه میتوان استفاده کرد. کار آن بررسی ساختار جداولی است که قصد مهاجرت آنها را دارید. برای مثال همانطور که پیشتر نیز عنوان شد، جداول بهینه سازی شده برای حافظه محدودیتهایی دارند؛ مثلا نباید کلید خارجی داشته باشند. این Wizard یک چنین مواردی را آنالیز کرده و گزارشی را ارائه میدهد. پس از اینکه مراحل آنرا به پایان رساندید و مشکلاتی را که گزارش میدهد، برطرف نمودید، کد تبدیل جدول را نیز به صورت خودکار تولید میکند.
برای دسترسی به آن، فقط کافی است بر روی نام جدول خود کلیک راست کرده و گزینهی memory optimization advisor را انتخاب کنید.
در دو قسمت اول این Wizard، کار بررسی ساختار جدول در حال مهاجرت صورت میگیرد. اگر نوع دادهای در آن پشتیبانی نشود یا قیود ویژهای در آن تعریف شده باشند، گزارشی را جهت رفع، دریافت خواهید کرد. پس از رفع آن، به صفحهی گزینههای مهاجرت میرسیم:
همانطور که ملاحظه میکنید، گروه فایل ایجاد شده در قسمت قبل، به صورت خودکار انتخاب شدهاست.
در ادامه میتوان نام دیگری را برای جدول مبتنی بر دیسک وارد کرد. در اینجا به صورت خودکار کلمهی old به آخر نام جدول اضافه شدهاست. در حین تولید جدول جدید بهینه سازی شدهی بر اساس ساختار جدول فعلی، این جدول قدیمی به صورت خودکار تغییر نام خواهد یافت و کلیه اطلاعات آن حفظ میشود.
همچنین تخمینی را نیز از مقدار حافظهی مورد نیاز برای نگهداری این جدول جدید درون حافظهای نیز ارائه میدهد. در این مثال چون رکوردی در جدول انتخابی وجود نداشتهاست، تخمین آن صفر است. عدد ارائه شده توسط آن بسیار مهم است و باید به همین میزان برای سیستم خود حافظه تهیه نمائید و یا از حافظهی موجود استفاده کنید.
در پایین صفحه میتوان انتخاب کرد که آیا دادههای جدول فعلی، به جدول درون حافظهای انتقال یابند یا خیر. به علاوه نوع ماندگاری اطلاعات آن نیز قابل تنظیم است. اگر گزینهی آخر را انتخاب کنید به معنای حالت SCHEMA_ONLY است. حالت پیش فرض آن SCHEMA_AND_DATA میباشد که در قسمتهای قبل بیشتر در مورد آن بحث شد.
در دو صفحهی بعد، کار انتخاب hash index و range index انجام میشود:
در اینجا hash index بر روی فیلد ID تولید شدهاست، به همراه تعیین bucket count آن و در صفحهی بعدی range index بر روی فیلد تاریخ تعریف گردیدهاست:
در آخر میتوان با کلیک بر روی دکمهی Script، صرفا دستورات T-SQL تغییر ساختار جدول را دریافت کرد و یا با کلیک بر روی دکمهی migrate به صورت خودکار کلیه موارد تنظیم شده را اجرا نمود.
خلاصهی این مراحل که توسط دکمهی Script آن تولید میشود، به صورت زیر است:
USE [testdb2] GO EXEC dbo.sp_rename @objname = N'[dbo].[tblNormal]', @newname = N'tblNormal_old', @objtype = N'OBJECT' GO USE [testdb2] GO SET ANSI_NULLS ON GO CREATE TABLE [dbo].[tblNormal] ( [CustomerID] [int] NOT NULL, [Name] [nvarchar](250) COLLATE Persian_100_CI_AI NOT NULL, [CustomerSince] [datetime] NOT NULL, INDEX [ICustomerSince] NONCLUSTERED ( [CustomerSince] ASC ), CONSTRAINT [tblNormal_primaryKey] PRIMARY KEY NONCLUSTERED HASH ( [CustomerID] )WITH ( BUCKET_COUNT = 131072) )WITH ( MEMORY_OPTIMIZED = ON , DURABILITY = SCHEMA_AND_DATA ) GO INSERT INTO [testdb2].[dbo].[tblNormal] ([CustomerID], [Name], [CustomerSince]) SELECT [CustomerID], [Name], [CustomerSince] FROM [testdb2].[dbo].[tblNormal_old] GO
علاوه بر memory optimization advisor مخصوص جداول، ابزار دیگری نیز به نام Native compilation advisor برای آنالیز رویههای ذخیره شده تهیه شدهاست:
آیا سیستم فعلی ما واقعا نیازی به ارتقاء به جداول درون حافظهای دارد؟
تا اینجا در مورد نحوهی ایجاد جداول درون حافظهای و یا نحوهی تبدیل جداول موجود را به ساختار جدید بررسی کردیم. ولی آیا واقعا یک چنین تغییراتی برای ما سودمند هستند؟ برای پاسخ دادن به این سؤال ابزاری به نام AMR به management studio 2014 اضافه شدهاست (Analyze, Migrate, Report). کار آن تحت نظر قرار دادن جداول و رویههای ذخیره شدهی بانک اطلاعاتی است و سپس بر اساس بار سیستم، تعداد درخواستهای همزمان و میزان استفاده از جداول و تراکنشهای مرتبط با آنها، گزارشی را ارائه میدهد. بر این اساس بهتر میتوان تصمیم گرفت که کدام جداول بهتر است به جداول درون حافظهای تبدیل شوند.
برای تنظیم آن باید مراحل ذیل طی شوند:
در Management Studio، به برگهی Object Explorer آن مراجعه کنید. سپس پوشهی Management آنرا یافته و بر روی گزینهی Data Collection کلیک راست نمائید:
در اینجا گزینهی Configure Management Data Warehouse را انتخاب نمائید. در صفحهی باز شده، ابتدا بانک اطلاعاتی مدنظر را انتخاب نمائید. همچنین بهتر است بر روی دکمهی new کلیک کرده و یک بانک اطلاعاتی جدید را برای آن ایجاد نمائید، تا دچار تداخل اطلاعاتی و ساختاری نگردد:
در ادامه نام کاربری را که قرار است کار مدیریت ثبت و جمع آوری اطلاعات را انجام دهد، به همراه نقشهای آن انتخاب نمائید:
و در آخر در صفحهی بعدی بر روی دکمهی Finish کلیک کنید.
پس از ایجاد و انتخاب بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse، نوبت به تنظیم گزینههای جمع آوری اطلاعات است:
در اینجا ابتدا سرور جاری را انتخاب کنید. پس از آن به صورت خودکار در لیست بانکهای اطلاعاتی قابل انتخاب، تنها همان بانک اطلاعاتی جدیدی را که برای مرحلهی قبل ایجاد کردیم، میتوان مشاهده کرد.
در صفحهی بعد، گزینهی «Transaction Performance Collection Sets» را انتخاب نمائید که دقیقا گزینهی مدنظر ما جهت یافتن آماری از وضعیت تراکنشهای سیستم است.
در ادامه بر روی گزینههای next و finish کلیک کنید تا کار تنظیمات به پایان برسد.
اکنون اگر به لیست وظایف تعریف شده در SQL Server agent مراجعه کنید، میتوانید، وظایف مرتبط با جمع آوری دادهها را نیز مشاهده نمائید:
وظایف Stored Procedure Usage Analysis هر نیم ساعت یکبار و وظایف Table Usage Analysis هر 15 دقیقه یکبار اجرا میشوند. البته امکان اجرای دستی این وظایف نیز مانند سایر وظایف SQL Server وجود دارند.
همچنین در پوشهی management، گزینهی Data collection نیز دو زیر شاخه اضافه شدهاند که نمایانگر آنالیز میزان مصرف جداول و رویههای ذخیره شده میباشند:
پس از این کارها باید مدتی صبر کنید (مثلا یک ساعت) تا سیستم به صورت معمول کارهای متداول خودش را انجام دهد. پس از آن میتوان به گزارشات AMR مراجعه کرد.
برای اینکار بر روی بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse که در ابتدای عملیات ایجاد شد، کلیک راست نمائید و سپس مراحل ذیل را طی کنید:
Reports > Management Data Warehouse > Transaction Performance Analysis Overview
در گزارش ایجاد شده، ذیل گزینهی usage analysis لینکهایی وجود دارند که با مراجعه به آنها، چارتهایی از میزان مصرف بانکهای اطلاعاتی مختلف سیستم ارائه میشود. اگر پیام No data available را مشاهده کردید، یعنی هنوز باید مقداری صبر کنید تا کار جمع آوری اطلاعات به پایان برسد.
در این چارتها بانکهای اطلاعاتی که در سمت راست، بالای تصویر قرار میگیرند، انتخاب مناسبی برای تبدیل به بانکهای اطلاعاتی درون حافظهای هستند. محور افقی آن از چپ به راست بیانگر میزان کاهش سختی انتقال یک جدول به جدول درون حافظهای است (با درنظر گرفتن تمام مسایلی که باید تغییر کنند یا نوعهای دادهای که باید اصلاح شوند) و محور عمودی آن نمایانگر میزان بالا رفتن پاسخ دهی سیستم در جهت انجام کار بیشتر است.
هر زمان هم که کار تصمیمگیری شما به پایان رسید، میتوانید بر روی گزینهی Data collection کلیک راست کرده و آنرا غیرفعال نمائید.
برای مطالعه بیشتر
SQL Server 2014 Field Benchmarking In-Memory OLTP and Buffer Pool Extension Features
New AMR Tool: Simplifying the Migration to In-Memory OLTP
A Tour of the Hekaton AMR Tool
SQL Server 2014 Memory Optimization Advisor
Getting started with the AMR tool for migration to SQL Server In-memory OLTP Tables
How to Use Microsoft's AMR Tool
SQL Server 2014's Analysis, Migrate, and Report Tool
- جزئیات نحوه پیاده سازی یک Storage Provider برای ASP.NET Identity
- تشریح اینترفیس هایی که باید پیاده سازی شوند، و نحوه استفاده از آنها در ASP.NET Identity
- ایجاد یک دیتابیس MySQL روی Windows Azure
- نحوه استفاده از یک ابزار کلاینت (MySQL Workbench) برای مدیریت دیتابیس مذکور
- نحوه جایگزینی پیاده سازی سفارشی با نسخه پیش فرض در یک اپلیکیشن ASP.NET MVC
پیاده سازی یک Storage Provider سفارشی برای ASP.NET Identity
- <UserStore<TUser
- IdentityUser
- <RoleStore<TRole
- IdentityRole
Roles
در مخزن پیش فرض ASP.NET Identity EntityFramework کلاسهای بیشتری برای موجودیتها مشاهده میکنید.
- IdentityUserClaim
- IdentityUserLogin
- IdentityUserRole
public Task<IList<Claim>> GetClaimsAsync(IdentityUser user) { ClaimsIdentity identity = userClaimsTable.FindByUserId(user.Id); return Task.FromResult<IList<Claim>>(identity.Claims.ToList()); }
public class IdentityUser : IUser { public IdentityUser(){...} public IdentityUser(string userName) (){...} public string Id { get; set; } public string UserName { get; set; } public string PasswordHash { get; set; } public string SecurityStamp { get; set; } }
public class UserStore : IUserStore<IdentityUser>, IUserClaimStore<IdentityUser>, IUserLoginStore<IdentityUser>, IUserRoleStore<IdentityUser>, IUserPasswordStore<IdentityUser> { public UserStore(){...} public Task CreateAsync(IdentityUser user){...} public Task<IdentityUser> FindByIdAsync(string userId){...} ... }
public class IdentityRole : IRole { public IdentityRole(){...} public IdentityRole(string roleName) (){...} public string Id { get; set; } public string Name { get; set; } }
public class RoleStore : IRoleStore<IdentityRole> { public RoleStore(){...} public Task CreateAsync(IdentityRole role){...} public Task<IdentityRole> FindByIdAsync(string roleId){...} .... }
- MySQLDatabase: این کلاس اتصال دیتابیس MySql و کوئریها را کپسوله میکند. کلاسهای UserStore و RoleStore توسط نمونه ای از این کلاس وهله سازی میشوند.
- RoleTable: این کلاس جدول Roles و عملیات CRUD مربوط به آن را کپسوله میکند.
- UserClaimsTable: این کلاس جدول UserClaims و عملیات CRUD مربوط به آن را کپسوله میکند.
- UserLoginsTable: این کلاس جدول UserLogins و عملیات CRUD مربوط به آن را کپسوله میکند.
- UserRolesTable: این کلاس جدول UserRoles و عملیات CRUD مربوطه به آن را کپسوله میکند.
- UserTable: این کلاس جدول Users و عملیات CRUD مربوط به آن را کپسوله میکند.
ایجاد یک دیتابیس MySQL روی Windows Azure
در ویزارد Choose Add-on به سمت پایین اسکرول کنید و گزینه ClearDB MySQL Database را انتخاب کنید. سپس به مرحله بعد بروید.
4. راهکار Free بصورت پیش فرض انتخاب شده، همین گزینه را انتخاب کنید و نام دیتابیس را به IdentityMySQLDatabase تغییر دهید. نزدیکترین ناحیه (region) به خود را انتخاب کنید و به مرحله بعد بروید.
5. روی علامت checkmark کلیک کنید تا دیتابیس شما ایجاد شود. پس از آنکه دیتابیس شما ساخته شد میتوانید از قسمت ADD-ONS آن را مدیریت کنید.
6. همانطور که در تصویر بالا میبینید، میتوانید اطلاعات اتصال دیتابیس (connection info) را از پایین صفحه دریافت کنید.
7. اطلاعات اتصال را با کلیک کردن روی دکمه مجاور کپی کنید تا بعدا در اپلیکیشن MVC خود از آن استفاده کنیم.
ایجاد جداول ASP.NET Identity در یک دیتابیس MySQL
CREATE TABLE `IdentityMySQLDatabase`.`users` ( `Id` VARCHAR(45) NOT NULL, `UserName` VARCHAR(45) NULL, `PasswordHash` VARCHAR(100) NULL, `SecurityStamp` VARCHAR(45) NULL, PRIMARY KEY (`id`)); CREATE TABLE `IdentityMySQLDatabase`.`roles` ( `Id` VARCHAR(45) NOT NULL, `Name` VARCHAR(45) NULL, PRIMARY KEY (`Id`)); CREATE TABLE `IdentityMySQLDatabase`.`userclaims` ( `Id` INT NOT NULL AUTO_INCREMENT, `UserId` VARCHAR(45) NULL, `ClaimType` VARCHAR(100) NULL, `ClaimValue` VARCHAR(100) NULL, PRIMARY KEY (`Id`), FOREIGN KEY (`UserId`) REFERENCES `IdentityMySQLDatabase`.`users` (`Id`) on delete cascade); CREATE TABLE `IdentityMySQLDatabase`.`userlogins` ( `UserId` VARCHAR(45) NOT NULL, `ProviderKey` VARCHAR(100) NULL, `LoginProvider` VARCHAR(100) NULL, FOREIGN KEY (`UserId`) REFERENCES `IdentityMySQLDatabase`.`users` (`Id`) on delete cascade); CREATE TABLE `IdentityMySQLDatabase`.`userroles` ( `UserId` VARCHAR(45) NOT NULL, `RoleId` VARCHAR(45) NOT NULL, PRIMARY KEY (`UserId`, `RoleId`), FOREIGN KEY (`UserId`) REFERENCES `IdentityMySQLDatabase`.`users` (`Id`) on delete cascade on update cascade, FOREIGN KEY (`RoleId`) REFERENCES `IdentityMySQLDatabase`.`roles` (`Id`) on delete cascade on update cascade);
ایجاد یک اپلیکیشن ASP.NET MVC و پیکربندی آن برای استفاده از MySQL Provider
6. در پنجره New ASP.NET Project قالب MVC را انتخاب کنید و تنظیمات پیش فرض را بپذیرید.
7. در پنجره Solution Explorer روی پروژه IdentityMySQLDemo کلیک راست کرده و Manage NuGet Packages را انتخاب کنید. در قسمت جستجوی دیالوگ باز شده عبارت "Identity.EntityFramework" را وارد کنید. در لیست نتایج این پکیج را انتخاب کرده و آن را حذف (Uninstall) کنید. پیغامی مبنی بر حذف وابستگیها باید دریافت کنید که مربوط به پکیج EntityFramework است، گزینه Yes را انتخاب کنید. از آنجا که کاری با پیاده سازی فرض نخواهیم داشت، این پکیجها را حذف میکنیم.
8. روی پروژه IdentityMySQLDemo کلیک راست کرده و Add, Reference, Solution, Projects را انتخاب کنید. در دیالوگ باز شده پروژه AspNet.Identity.MySQL را انتخاب کرده و OK کنید.
9. در پروژه IdentityMySQLDemo پوشه Models را پیدا کرده و کلاس IdentityModels.cs را حذف کنید.
10. در پروژه IdentityMySQLDemo تمام ارجاعات ";using Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework" را با ";using AspNet.Identity.MySQL" جایگزین کنید.
11. در پروژه IdentityMySQLDemo تمام ارجاعات به کلاس "ApplicationUser" را با "IdentityUser" جایگزین کنید.
12. کنترلر Account را باز کنید و متد سازنده آنرا مطابق لیست زیر تغییر دهید.
public AccountController() : this(new UserManager<IdentityUser>(new UserStore(new MySQLDatabase()))) { }
13. فایل web.config را باز کنید و رشته اتصال DefaultConnection را مطابق لیست زیر تغییر دهید.
<add name="DefaultConnection" connectionString="Database=IdentityMySQLDatabase;Data Source=<DataSource>;User Id=<UserID>;Password=<Password>" providerName="MySql.Data.MySqlClient" />
مقادیر <DataSource>, <UserId> و <Password> را با اطلاعات دیتابیس خود جایگزین کنید.
اجرای اپلیکیشن و اتصال به دیتابیس MySQL
5. در این مرحله کاربر جدید باید ایجاد شده و وارد سایت شود.
6. به ابزار MySQL Workbench بروید و محتوای جداول IdentityMySQLDatabase را بررسی کنید. جدول users را باز کنید و اطلاعات کاربر جدید را بررسی نمایید.
برای ساده نگاه داشتن این مقاله از بررسی تمام کدهای لازم خودداری شده، اما اگر مراحل را دنبال کنید و سورس کد نمونه را دریافت و بررسی کنید خواهید دید که پیاده سازی تامین کنندگان سفارشی برای ASP.NET Identity کار نسبتا ساده ای است.
schema = { username: Joi.string() .alphanum() .min(5) .max(15) .messages({ "string.empty": "نام کاربری وارد نشده است", "string.min": "حداقل تعداد حروف 5 کاراکتر میباشد", "string.max": "حداکثر تعداد حروف مجاز 15 کاراکتر میباشد", "string.alpha": "از حروف و عدد استفاده نمایید" }), password: Joi.string() .min(5) .max(12) .alphanum() .required() .messages({ "string.empty": "رمز عبور وارد نشده است", "string.min": "حداقل تعداد حروف 5 کاراکتر میباشد", "string.max": "حداکثر تعداد حروف مجاز 15 کاراکتر میباشد", "string.alpha": "از حروف و عدد استفاده نمایید" }), confirmation: Joi.any().valid(Joi.ref('password')) .messages({ "any.only": "رمز عبور مطابقت ندارد" }) };
schema = schema = Joi.object().keys({ username: Joi.string().regex(/[a-zA-Z0-9]{3,30}/).min(3).max(30).required(), password: Joi.string().regex(/[a-zA-Z0-9]{3,30}/), confirmation: Joi.ref('password') }) .with('password', 'confirmation');
ساخت ربات تلگرامی با #C
اما در چت آی دی همش به مشکل میخورم
لینکی که ارسال میکنم :
https://api.telegram.org/bot72988154:AAFRbBFec9guVnt8Hq0STMFNyfnKQrPZNwk/sendMessage?text=message&chat_id=72988154%27
و خطای دریافتی :
{"ok":false,"error_code":403,"description":"Error: Bot can't send messages to bot"}
چت آی دی باید چی باشه؟نه مسلما در حد WCF service های کامل نمیتونید ازش انتظار داشته باشید و خروجی فقط SOAP messages است.
البته میتونید FORMAT = NONE را در تعریف end point لحاظ کنید و بعد خروجی را آن طور که دوست دارید فرمت کرده و ارائه دهید. (باید کد نویسی کنید)
ولی کلا در این حد که نیاز به یک هاست را برطرف میکند و خیلی سریع بدون کد نویسی آنچنانی یک وب سرویس در اختیار شما خواهد بود، واقعا کارآمد است.