اشتراک‌ها
Dispose کردن موارد فراموش شده توسط Roslyn
This extension uses the Roslyn compiler plattform to identify IDisposable-instances that are not disposed.
IDisposable instances that are not disposed, usually lead to some hard-to-find errors like memoryleaks. The current version is only able to find this undisposed instances, future version should also provide code-fixes. 
Dispose کردن موارد فراموش شده توسط Roslyn
نظرات مطالب
نحوه اضافه کردن Auto-Complete به جستجوی لوسین در ASP.NET MVC و Web forms
یک سوال خدمت شما داشتم اینکه :

وقتی بخوایم از 2 جدول متفاوت جستجو کنیم به نظر شما اطلاعات هر جدول را جداگانه ایندکس کنیم(منظورم همان کاری که متد CreateFullTextIndex شما انجام میده) یا خیر؟
البته منظور دو جدولی که با هم رابطه دارند.


چندتا لینک در مورد لوسین:

  ممنون
مطالب
سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت سوم - نرمال سازها و اعتبارسنج‌ها
چندی قبل مطلب «نرمال سازی اطلاعات کاربران در حین ثبت نام» را در سایت جاری مطالعه کردید. پیاده سازی یک چنین قابلیتی به صورت توکار در ASP.NET Core Identity پیش بینی شده‌است. همچنین تمام اعتبارسنج‌های نام‌های کاربران، کلمات عبور آن‌ها، ایمیل‌های آن‌ها و غیره را نیز می‌توان سفارشی سازی کرد و بجای سرویس‌های پیش‌فرض آن‌ها معرفی و جایگزین نمود.


سفارشی سازی نرمال سازها

اگر به طراحی جداول ASP.NET Core Identity دقت کنید، تعدادی فیلد اضافی حاوی کلمه‌ی Normalized را هم مشاهده خواهید کرد. برای مثال:


در جدول کاربران، فیلدهای Email و UserName به همراه دو فیلد اضافه‌ی NormalizedEmail و NormalizedUserName وجود دارند.
مقدار دهی و مدیریت این فیلدهای ویژه به صورت خودکار توسط کلاسی به نام UpperInvariantLookupNormalizer صورت می‌گیرد:
 public class UpperInvariantLookupNormalizer : ILookupNormalizer
این کلاس اینترفیس ILookupNormalizer را پیاده سازی کرده و تنها کاری را که انجام می‌دهد، تبدیل نام کاربر، نام نقش‌ها و یا ایمیل کاربر به حالت upper case آن است. اما هدف اصلی از آن چیست؟
همانطور که در مطلب «نرمال سازی اطلاعات کاربران در حین ثبت نام» نیز عنوان شد، برای مثال ایمیل‌های جی‌میل را می‌توان با چندین حالت مختلف ثبت کرد و یک کاربر به این صورت می‌تواند شرط یکتا بودن آدرس ایمیل‌های تنظیم شده‌ی در کلاس IdentityServicesRegistry را دور بزند:
 identityOptionsUser.RequireUniqueEmail = true;
به همین جهت برای سفارشی سازی آن کلاس CustomNormalizer با سفارشی سازی UpperInvariantLookupNormalizer پیاده سازی شده‌است.
چون تنها یک اینترفیس ILookupNormalizer وجود دارد، باید بر اساس محتوای کلیدی که به آن ارسال می‌شود:
   public override string Normalize(string key)
تصمیم‌گیری کرد که آیا ایمیل است یا خیر. چون از این نرمال کننده هم برای ایمیل‌ها و هم برای نام‌ها استفاده می‌شود. سپس می‌توان منطق‌های سفارشی خود مانند حذف نقطه‌های اضافی ایمیل‌ها و یا حذف کاراکترهای اضافی اعمالی به نام‌های کاربری را اعمال کرد.
پس از تدارک کلاس CustomNormalizer، تنها کاری را که باید در جهت معرفی و جایگرینی آن انجام داد، تغییر ذیل در کلاس IdentityServicesRegistry است:
services.AddScoped<ILookupNormalizer, CustomNormalizer>();
services.AddScoped<UpperInvariantLookupNormalizer, CustomNormalizer>();
یکبار CustomNormalizer را به عنوان پیاده سازی کننده‌ی ILookupNormalizer معرفی کرده‌ایم. همچنین یکبار هم سرویس توکار UpperInvariantLookupNormalizer را به سرویس سفارشی خودمان هدایت کرده‌ایم. به این ترتیب مطمئن خواهیم شد که همواره از CustomNormalizer ما استفاده خواهد شد.
بنابراین دیگر نیازی نیست تا در حین ثبت‌نام نسبت به تمیزسازی ایمیل‌ها و یا نام‌های کاربری اقدام کنیم. سرویس ILookupNormalizer در پشت صحنه به صورت خودکار در تمام مراحل ثبت نام و به روز رسانی‌ها توسط ASP.NET Core Identity استفاده می‌شود.


سفارشی سازی UserValidator

ASP.NET Core Identity به همراه یک سرویس توکار اعتبارسنج کاربران است که با پیاده سازی اینترفیس IUserValidator ارائه شده‌است:
 public class UserValidator<TUser> : IUserValidator<TUser> where TUser : class
این سرویس پیش‌فرض و توکار، تنظیمات Options.User.RequireUniqueEmail، Options.User.AllowedUserNameCharacters و امثال آن‌را در مورد نام‌های کاربری و ایمیل‌ها بررسی می‌کند (تنظیم شده‌ی در متد setUserOptions کلاس IdentityServicesRegistry).
بنابراین اگر قصد تهیه‌ی یک IUserValidator جدید را داشته باشیم، از تمام تنظیمات و بررسی‌های پیش فرض سرویس توکار UserValidator فوق محروم می‌شویم. به همین جهت برای سفارشی سازی این سرویس، از خود کلاس UserValidator ارث بری کرده و سپس base.ValidateAsync آن‌را فراخوانی می‌کنیم. با این‌کار سبب خواهیم شد تا تمام اعتبارسنجی‌های پیش‌فرض ASP.NET Core Identity اعمال شده و پس از آن منطق‌های سفارشی اعتبارسنجی خود را که در کلاس CustomUserValidator‌ قابل مشاهده هستند، اضافه می‌کنیم.
        public override async Task<IdentityResult> ValidateAsync(UserManager<User> manager, User user)
        {
            // First use the built-in validator
            var result = await base.ValidateAsync(manager, user).ConfigureAwait(false);
            var errors = result.Succeeded ? new List<IdentityError>() : result.Errors.ToList();

            // Extending the built-in validator
            validateEmail(user, errors);
            validateUserName(user, errors);

            return !errors.Any() ? IdentityResult.Success : IdentityResult.Failed(errors.ToArray());
        }
در اینجا برای مثال در متد validateEmail سفارشی تهیه شده، لیست یک سری fake email provider اضافه شده‌اند (مدخل EmailsBanList در فایل appsettings.json برنامه) تا کاربران نتوانند از آن‌ها جهت ثبت‌نام استفاده کنند و یا در متد validateUserName سفارشی، اگر نام کاربری برای مثال عددی وارد شده بود، یک new IdentityError بازگشت داده می‌شود.

پس از تدارک کلاس CustomUserValidator، تنها کاری را که باید در جهت معرفی و جایگرینی آن انجام داد، تغییر ذیل در کلاس IdentityServicesRegistry است:
 services.AddScoped<IUserValidator<User>, CustomUserValidator>();
services.AddScoped<UserValidator<User>, CustomUserValidator>();
یکبار CustomUserValidator را به عنوان پیاده سازی کننده‌ی IUserValidator معرفی کرده‌ایم. همچنین یکبار هم سرویس توکار UserValidator را به سرویس سفارشی خودمان هدایت کرده‌ایم. به این ترتیب مطمئن خواهیم شد که همواره از CustomUserValidator ما استفاده خواهد شد (حتی اگر UserValidator اصلی از سیستم تزریق وابستگی‌ها درخواست شود).


سفارشی سازی PasswordValidator

مراحل سفارشی سازی اعتبارسنج کلمات عبور نیز همانند تهیه‌ی CustomUserValidator فوق است.
ASP.NET Core Identity به همراه یک سرویس توکار اعتبارسنج کلمات عبور کاربران است که با پیاده سازی اینترفیس IPasswordValidator ارائه شده‌است:
 public class PasswordValidator<TUser> : IPasswordValidator<TUser> where TUser : class
در این کلاس، از اطلاعات متد setPasswordOptions کلاس IdentityServicesRegistry
        private static void setPasswordOptions(PasswordOptions identityOptionsPassword, SiteSettings siteSettings)
        {
            identityOptionsPassword.RequireDigit = siteSettings.PasswordOptions.RequireDigit;
            identityOptionsPassword.RequireLowercase = siteSettings.PasswordOptions.RequireLowercase;
            identityOptionsPassword.RequireNonAlphanumeric = siteSettings.PasswordOptions.RequireNonAlphanumeric;
            identityOptionsPassword.RequireUppercase = siteSettings.PasswordOptions.RequireUppercase;
            identityOptionsPassword.RequiredLength = siteSettings.PasswordOptions.RequiredLength;
        }
که از فایل appsettings.json و مدخل PasswordOptions آن تامین می‌شود:
"PasswordOptions": {
   "RequireDigit": false,
   "RequiredLength": 6,
   "RequireLowercase": false,
   "RequireNonAlphanumeric": false,
   "RequireUppercase": false
},
جهت اعتبارسنجی کلمات عبور وارد شده‌ی توسط کاربران در حین ثبت نام و یا به روز رسانی اطلاعات خود، استفاده می‌شود.

بنابراین در اینجا نیز ارائه‌ی یک پیاده سازی خام از IPasswordValidator سبب خواهد شد تا تمام اعتبارسنجی‌های توکار کلاس PasswordValidator اصلی را از دست بدهیم. به همین جهت کار را با ارث بری از همین کلاس توکار شروع کرده و ابتدا متد base.ValidateAsync آن‌را فراخوانی می‌کنیم تا مطمئن شویم، مدخل PasswordOptions تنظیمات یاد شده، حتما پردازش خواهند شد. سپس منطق سفارشی خود را اعمال می‌کنیم.
برای مثال در کلاس CustomPasswordValidator تهیه شده، به مدخل PasswordsBanList فایل appsettings.json مراجعه شده و کاربران را از انتخاب کلمات عبوری به شدت ساده، منع می‌کند.

پس از تدارک کلاس CustomPasswordValidator‌، تنها کاری را که باید در جهت معرفی و جایگرینی آن انجام داد، تغییر ذیل در کلاس IdentityServicesRegistry است:
services.AddScoped<IPasswordValidator<User>, CustomPasswordValidator>();
services.AddScoped<PasswordValidator<User>, CustomPasswordValidator>();
یکبار CustomPasswordValidator را به عنوان پیاده سازی کننده‌ی IPasswordValidator معرفی کرده‌ایم. همچنین یکبار هم سرویس توکار PasswordValidator را به سرویس سفارشی خودمان هدایت کرده‌ایم. به این ترتیب مطمئن خواهیم شد که همواره از CustomPasswordValidator ما استفاده خواهد شد (حتی اگر PasswordValidator اصلی از سیستم تزریق وابستگی‌ها درخواست شود).


پردازش نتایج اعتبارسنج‌ها

این اعتبارسنج‌ها در خروجی‌های IdentityResult تمام متدهای ASP.NET Core Identity ظاهر می‌شوند. بنابراین فراخوانی ساده‌ی UpdateUserAsync اشتباه است و حتما باید خروجی آن‌را جهت پردازش IdentityResult آن بررسی کرد. به همین جهت تعدادی متد الحاقی به کلاس IdentityExtensions اضافه شده‌اند تا کارکردن با IdentityResult را ساده‌تر کنند.
   public static void AddErrorsFromResult(this ModelStateDictionary modelStat, IdentityResult result)
متد AddErrorsFromResult خطاهای حاصل از عملیات ASP.NET Core Identity را به ModelState جاری اضافه می‌کند. به این ترتیب می‌توان این خطاها را به کاربر در Viewهای برنامه و در قسمت اعتبارسنجی مدل آن نمایش داد.

   public static string DumpErrors(this IdentityResult result, bool useHtmlNewLine = false)
و یا متد DumpErrors تمام خطاهای موجود در IdentityResult  را تبدیل به یک رشته می‌کند. برای مثال می‌توان این رشته را در Remote validationها مورد استفاده قرار داد.
استفاده‌ی از این متدهای الحاقی را در کنترلرهای برنامه می‌توانید مشاهده کنید.


استفاده‌ی از اعتبارسنج‌ها جهت انجام Remote validation

اگر به RegisterController دقت کنید، اکشن متدهای ValidateUsername و ValidatePassword قابل مشاهده هستند:
  [AjaxOnly, HttpPost, ValidateAntiForgeryToken]
  [ResponseCache(Location = ResponseCacheLocation.None, NoStore = true)]
  public async Task<IActionResult> ValidateUsername(string username, string email)

  [AjaxOnly, HttpPost, ValidateAntiForgeryToken]
  [ResponseCache(Location = ResponseCacheLocation.None, NoStore = true)]
  public async Task<IActionResult> ValidatePassword(string password, string username)
این اکشن متدها توسط سرویس‌های
IPasswordValidator<User> passwordValidator,
IUserValidator<User> userValidator,
تزریق شده‌ی به سازنده‌ی کلاس، پیاده سازی شده‌اند. در مورد تامین آن‌ها و سفارشی سازی آن‌ها نیز پیشتر بحث شد. این اینترفیس‌ها دقیقا همان وهله‌های CustomUserValidator و CustomPasswordValidator را در اختیار ما قرار می‌دهند. تنها کاری را که باید انجام دهیم، فراخوانی متد ValidateAsync آن‌ها است. این متد یک خروجی از نوع IdentityResult را دارد. به همین جهت متد DumpErrors را برای پردازش این نتیجه تدارک دیدیم.
به این ترتیب کاربران در حین ثبت نام، راهنمای بهتری را جهت انتخاب کلمات عبور و نام کاربری مشاهده خواهند کرد و این بررسی‌ها نیز Ajax ایی هستند و پیش از ارسال فرم نهایی به سرور اتفاق می‌افتند.

برای فعالسازی Remote validation، علاوه بر ثبت اسکریپت‌های Ajax ایی، خواص کلاس RegisterViewModel نیز از ویژگی Remote استفاده می‌کنند:
  [Required(ErrorMessage = "(*)")]
  [Display(Name = "نام کاربری")]
  [Remote("ValidateUsername", "Register",
AdditionalFields = nameof(Email) + "," + ViewModelConstants.AntiForgeryToken, HttpMethod = "POST")]
  [RegularExpression("^[a-zA-Z_]*$", ErrorMessage = "لطفا تنها از حروف انگلیسی استفاده نمائید")]
  public string Username { get; set; }

یک نکته: برای اینکه Remote Validation را به همراه ValidateAntiForgeryToken استفاده کنیم، تنها کافی است نام فیلد مخفی آن‌را به لیست AdditionalFields به نحوی که مشاهده می‌کنید، اضافه کنیم.


کدهای کامل این سری را در مخزن کد DNT Identity می‌توانید ملاحظه کنید.
اشتراک‌ها
با سی شارپ 8 از دست NullReferenceExceptions ها خلاص شوید

A .NET guideline specifies that an application should never throw a NullReferenceException. However, many applications and libraries do. The NullReferenceException is the most common exception happening. That’s why C# 8 tries to get rid of it. With C# 8, reference types are not null be default. This is a big change, and a great feature. However, what about all the legacy code? Can old libraries be used with C# 8 applications, and can C# 7 applications make use of C# 8 libraries?

This article demonstrates how C# 8 allows mixing old and new assemblies. 

با سی شارپ 8 از دست NullReferenceExceptions ها خلاص شوید
اشتراک‌ها
کتاب مهندسی داده

The Data Engineering Cookbook

I get asked super often how to become a Data Engineer. That's why I decided to start this cookbook with all the topics you need to look into. 

کتاب مهندسی داده
مطالب
آموزش رایگان XAML از مایکروسافت

یک دوره آموزشی رایگان XAML اخیرا از طرف مایکروسافت ارائه شده است که از طریق آدرس زیر قابل دسترسی است:


این کلینیک آموزشی شامل موارد زیر است:
  • Navigation Overview
  • Clinic Information
  • Introduction to XAML
  • Overview of XAML
  • Why XAML?
  • XAML Layouts
  • Module Summary
  • XAML and WPF In Action
  • XAML in a Browser
  • Using XAML and code-behind in Desktop Applications
  • Module Summary
  • Unique Features of XAML
  • Resources
  • Styles and ControlTemplates
  • Module Summary
  • Glossary

این ماژول به صورت آفلاین نیز قابل دریافت است (به حجم 44 مگابایت) اما پیش از آن باید برنامه offline player آن‌را نصب نمود و طبق روال معمول سایت مایکروسافت، بهتر است از IE جهت مرور این صفحات استفاده کرد.

مطالب
استفاده از کتابخانه‌های ثالث جاوا اسکریپتی در برنامه‌های AngularJS 2.0
هزاران کتابخانه‌ی جاوا اسکریپتی مستقل از AngularJS 2.0 وجود دارند که نیاز است بتوانیم از آن‌ها در برنامه‌های مختلفی استفاده کنیم. در این مطلب، دو روش بارگذاری آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.


هدف: استفاده از کتابخانه‌ی jsSHA

می‌خواهیم در یک برنامه‌ی AngularJS 2.0، از کتابخانه‌ی jsSHA استفاده کرده و هش SHA512 یک رشته را محاسبه کنیم.


تامین پیشنیازهای اولیه

می‌توان فایل‌های این کتابخانه را مستقیما از GitHub دریافت و به پروژه اضافه کرد. اما بهتر است این‌کار را توسط npm مدیریت کنیم. به همین جهت فایل package.json آن‌را گشوده و سپس مدخل متناظری را به آن اضافه کنید:
"dependencies": {
    // ...
    "jssha": "^2.1.0",
    // ...
  },
به این ترتیب با اجرای دستور npm install بر روی پوشه‌ی جاری و یا ذخیره‌ی فایل در ویژوال استودیو، کار دریافت خودکار این کتابخانه صورت گرفته و در مسیر node_modules\jssha\src ذخیره می‌شود.


بارگذاری فایل‌های کتابخانه به صورت پویا

یک روش استفاده از این کتابخانه یا هر کتابخانه‌ی جاوا اسکریپتی، افزودن مدخل تعریف آن به صفحه‌ی index.html است:
 <script src="node_modules/jssha/src/sha512.js"></script>
این روش هر چند کار می‌کند، اما با توجه به اینکه AngularJS 2.0 از System.JS برای مدیریت ماژول‌های خود کمک می‌گیرد، می‌تواند با روش پویای ذیل جایگزین شود. برای این منظور ابتدا فایل systemjs.config.js را باز کنید و سپس دو تغییر ذیل را به آن اعمال نمائید:
// map tells the System loader where to look for things
var map = {
    // ...
    'jssha': 'node_modules/jssha/src'
};
 
// packages tells the System loader how to load when no filename and/or no extension
var packages = {
    // ...
    'jssha': { main: 'sha512.js', defaultExtension: 'js' }
};
در اینجا به اشیاء map و packages آن فایل که کار بارگذاری ماژول‌ها را به صورت خودکار انجام می‌دهد، تعاریف جدید jssha را اضافه کرده‌ایم. در قسمت map، مسیر پوشه‌ی فایل‌های js این کتابخانه مشخص شده‌اند و در قسمت packages، نام فایل اصلی مدنظر و پسوندهای آن‌ها ذکر گردید‌ه‌اند.
به این ترتیب هر زمانیکه کار import این کتابخانه صورت گیرد، بارگذاری پویای آن انجام خواهد شد. به علاوه ابزارهای بسته بندی و deploy پروژه هم این فایل را پردازش کرده و به صورت خودکار، کار bundling، فشرده سازی و یکی سازی اسکریپت‌ها را انجام می‌دهند.


استفاده از jsSHA به صورت untyped

پس از دریافت بسته‌های این کتابخانه و مشخص سازی نحوه‌ی بارگذاری پویای آن، اکنون نوبت به استفاده‌ی از آن است. در اینجا منظور از untyped این است که فرض کنیم برای این کتابخانه، فایل‌های typings مخصوص TypeScript وجود ندارند و پس از جستجوی در مخزن کد https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped نتوانسته‌ایم معادلی را برای آن پیدا کنیم. بنابراین فایل جدید untyped-sha.component.ts را با محتوای ذیل به پروژه اضافه کنید:
import { Component, OnInit } from '@angular/core';
 
var jsSHA = require("jssha"); // ==> loads `sha512.js` file dynamically using `systemjs.config.js` file definitions
//declare var jsSHA: any; // ==> this requires adding <script src="node_modules/jssha/src/sha512.js"></script> to the first page manually.
 
@Component({
    templateUrl: 'app/using-third-party-libraries/untyped-sha.component.html'
})
export class UnTypedShaComponent implements OnInit {
    hash: String;
 
    ngOnInit(): void {
        let shaObj = new jsSHA("SHA-512", "TEXT");
        shaObj.update("This is a test");
        this.hash = shaObj.getHash("HEX");
    }
}
با این قالب untyped-sha.component.html
<h1>SHA-512 Hash / UnTyped</h1>
 
<p>String: This is a test</p>
<p>HEX: {{hash}}</p>
توضیحات
هر زمانیکه فایل‌های typing یک کتابخانه‌ی جاوا اسکریپتی در دسترس نبودند، فقط کافی است از روش declare var jsSHA: any استفاده کنید. در اینجا any به همان حالت استاندارد و بی‌نوع جاوا اسکریپت اشاره می‌کند. در این حالت برنامه بدون مشکل کامپایل خواهد شد؛ اما از تمام مزایای TypeScript مانند بررسی نوع‌ها و همچنین intellisense محروم می‌شویم.
در این مثال در hook ویژه‌ای به نام OnInit، کار ساخت شیء SHA را انجام داده و سپس هش عبارت This is a test محاسبه شده و به خاصیت عمومی hash انتساب داده می‌شود. سپس این خاصیت عمومی، در قالب این کامپوننت از طریق روش interpolation نمایش داده شده‌است.

دو نکته‌ی مهم
الف) اگر از روش declare var jsSHA: any استفاده کردید، کار بارگذاری فایل sha512.js به صورت خودکار رخ نخواهد داد؛ چون ماژولی را import نمی‌کند. بنابراین تعاریف systemjs.config.js ندید گرفته خواهد شد. در این حالت باید از همان روش متداول افزودن تگ script این کتابخانه به فایل index.html استفاده کرد.
ب) برای بارگذاری پویای کتابخانه‌ی jsSHA بر اساس تعاریف فایل systemjs.config.js از متد require کمک بگیرید:
 var jsSHA = require("jssha");
در این حالت باز هم متغیر jsSHA تعریف شده از نوع any است؛ اما اینبار متد require کار بارگذاری خودکار ماژولی را به نام jssha، انجام می‌دهد. این بارگذاری هم بر اساس تعاریف قسمت «بارگذاری فایل‌های کتابخانه به صورت پویا» ابتدای بحث کار می‌کند.


استفاده از jsSHA به صورت typed

کتابخانه‌ی jsSHA در مخزن کد https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/tree/master/jssha دارای فایل d.ts. مخصوص خود است. برای نصب آن از یکی از دو روش ذیل استفاده کنید:
الف) نصب دستی فایل‌های typings
 npm install -g typings
typings install jssha --save --ambient
توسط خط فرمان، به پوشه‌ی ریشه‌ی پروژه وارد شده و دو دستور فوق را صادر کنید. به این ترتیب فایل‌های d.ts. لازم، به پوشه‌ی typings پروژه اضافه می‌شوند.
ب) تکمیل فایل typings.ts
{
    "ambientDependencies": {
         // ...
        "jssha": "registry:dt/jssha#2.1.0+20160317120654"
    }
}
برای این منظور فایل typings.json را گشوده و سپس سطر جدید فوق را به آن اضافه کنید. اکنون اگر فایل package.json را یکبار دیگر ذخیره کنید و یا دستور npm install را صادر کنید، همان مراحل قسمت الف تکرار خواهند شد.

پس از نصب فایل‌های typings این پروژه، به فایل main.ts مراجعه کرده و مدخل ذیل را به ابتدای آن اضافه کنید:
/// <reference path="../typings/browser/ambient/jssha/index.d.ts" />
اینکار سبب خواهد شد تا intellisense درون ویژوال استودیو بتواند مداخل متناظر را یافته و راهنمای مناسبی را ارائه دهد.

در ادامه فایل جدید typed-sha.component.ts را با محتوای ذیل به پروژه اضافه کنید:
import { Component, OnInit } from '@angular/core';
//import { jsSHA } from "jssha";
import * as jsSHA from "jssha"; // ===> var jsSHA = require("jssha"); // ===> loads `sha512.js` file dynamically using `systemjs.config.js` file definitions
 
@Component({
    templateUrl: 'app/using-third-party-libraries/typed-sha.component.html'
})
export class TypedShaComponent implements OnInit{
    hash: String;
 
    ngOnInit(): void {
        let shaObj = new jsSHA("SHA-512", "TEXT");
        shaObj.update("This is a test");
        this.hash = shaObj.getHash("HEX");
    }
}
محتویات فایل typed-sha.component.html با محتویات فایل untyped-sha.component.html که پیشتر عنوان شد، یکی است.
در اینجا تنها نکته‌ی مهم و جدید نسبت به روش قبل (استفاده از jsSHA به صورت untyped)، روش import این کتابخانه است. روش "import * as jsSHA from "jssha به عبارت var jsSHA = require("jssha") ترجمه می‌شود که در نهایت سبب بارگذاری خودکار فایل‌های jssha بر اساس تعاریف مداخل آن در فایل systemjs.config.js می‌گردد.


کدهای کامل این پروژه را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
اشتراک‌ها
مقاله ای مفید در مورد برنامه نویسی غیرهمزمان از مد تورگسن

Asynchronous methods in the upcoming versions of Visual Basic and C# are a great way to get the callbacks out of your asynchronous programming. In this article, I’ll take a closer look at what the new await keyword actually does, starting at the conceptual level and working my way down to the iron. 

مقاله ای مفید در مورد برنامه نویسی غیرهمزمان از مد تورگسن
اشتراک‌ها
مقایسه Dapper ، Entity Framework ، ADO.NET

We're going to use Dapper.NET on our project; that much is not in doubt. However, we're not going to start development with it, and it will not be the only ORM in use. The plan is to develop this project using Entity Framework, and later optimize to use Dapper.NET in certain scenarios where the system needs a performance boost. 

مقایسه Dapper ، Entity Framework ، ADO.NET