مانند Backbone یا Simple Grid
از راهکار جدید مایکروسافت به نام Simple membership استفاده کنید.
مقدمه و شرح مساله
توسط ویژگی‌های جدیدی که در نسخه 2012 به بحث window افزوده شد می‌توانیم مسالهای running total و running average را به شکل بهینه ای حل کنیم.
ابتدا این دو مساله را بدون بکارگیری ویژگی‌های جدید، حل نموده و سپس سراغ توابع جدید خواهم رفت.
قبل از هر چیزی لازم است جدول زیر ساخته شود و داده‌های نمونه در آن درج شود:
مساله running total بسیار ساده است، یعنی جمع مقدار سطر جاری با مقادیر سطرهای قبلی (بر اساس یک ترتیب معین)
running average هم مشابه به running total هست با این تفاوت که میانگین مقادیر سطرجاری وسطرهای قبلی محاسبه میشود.
و نتیجه به صورت نمودار:
راه حل در SQL Server 2000
توسط دو correlated scalar subquery در ماده SELECT می‌توانیم مقادیر دو ستون مورد نظر با محاسبه کنیم:
اگر به نقشه اجرای این query نگاه کنید گره(عملگر) inner join دو بار بکار رفته است (به وجود دو subquery)، که این عدد در روش توابع تجمعی window به صفر کاهش پیدا خواهد کرد
راه حل در SQL Server 2005
توسط cross apply به سادگی می‌توانیم دو subquery که در روش قبل بود را به یکی کاهش دهیم:
این بار تنها یک عملگر inner join در نقشه اجرای query مشاهده میشود:
راه حل در SQL Server 2012
با اضافه شدن برخی از ویژگی‌های استاندارد به ماده OVER مثل rows و range شاهد بهبودی در عملکرد queryها هستیم.
یکی از کاربردهای توابع تجمعی window حل مساله running total و running average است.
به تصویر زیر توجه کنید، همانطور که در قبل توضیح دادم ما به سطرجاری و سطرهای پیشین نیاز داریم تا اعمال تجمعی (جمع و میانگین) را روی مقادیر بدست آمده انجام دهیم. در تصویر زیر سطرجاری و سطرهای قبلی به ازای هر سطری به وضوح قابل مشاهده است، مثلا هنگامی که سطر جاری برابر با روز 30 است ما خود سطر جاری (current row) و تمام سطرهای پیشین و قبلی (unbounded preceding) را نیاز داریم.
و اکنون query مورد نظر
در نقشه اجرای این query دیگر خبری از عملگر inner join نخواهد بود که به معنای عملکرد بهتر query است.
توسط ویژگی‌های جدیدی که در نسخه 2012 به بحث window افزوده شد می‌توانیم مسالهای running total و running average را به شکل بهینه ای حل کنیم.
ابتدا این دو مساله را بدون بکارگیری ویژگی‌های جدید، حل نموده و سپس سراغ توابع جدید خواهم رفت.
قبل از هر چیزی لازم است جدول زیر ساخته شود و داده‌های نمونه در آن درج شود:
create table testTable ( day_nbr integer not null primary key clustered, value integer not null check (value > 0) ); insert into testTable values (10, 7), (20, 15), (30, 3), (40, 9), (50, 17), (60, 25), (70, 10);
مساله running total بسیار ساده است، یعنی جمع مقدار سطر جاری با مقادیر سطرهای قبلی (بر اساس یک ترتیب معین)
running average هم مشابه به running total هست با این تفاوت که میانگین مقادیر سطرجاری وسطرهای قبلی محاسبه میشود.
و نتیجه به صورت نمودار:
راه حل در SQL Server 2000
توسط دو correlated scalar subquery در ماده SELECT می‌توانیم مقادیر دو ستون مورد نظر با محاسبه کنیم:
select *,
runningTotal = (select sum(value)
from testTable
where day_nbr <= t.day_nbr),
runningAverage = (select avg(value)
from testTable
where day_nbr <= t.day_nbr)
from testTable t;
اگر به نقشه اجرای این query نگاه کنید گره(عملگر) inner join دو بار بکار رفته است (به وجود دو subquery)، که این عدد در روش توابع تجمعی window به صفر کاهش پیدا خواهد کرد
راه حل در SQL Server 2005
توسط cross apply به سادگی می‌توانیم دو subquery که در روش قبل بود را به یکی کاهش دهیم:
select *
from testTable t
cross apply (select sum(value) as runningTotal,
avg(value) as runningAverage
from testTable
where day_nbr <= t.day_nbr)d;
این بار تنها یک عملگر inner join در نقشه اجرای query مشاهده میشود:
راه حل در SQL Server 2012
با اضافه شدن برخی از ویژگی‌های استاندارد به ماده OVER مثل rows و range شاهد بهبودی در عملکرد queryها هستیم.
یکی از کاربردهای توابع تجمعی window حل مساله running total و running average است.
به تصویر زیر توجه کنید، همانطور که در قبل توضیح دادم ما به سطرجاری و سطرهای پیشین نیاز داریم تا اعمال تجمعی (جمع و میانگین) را روی مقادیر بدست آمده انجام دهیم. در تصویر زیر سطرجاری و سطرهای قبلی به ازای هر سطری به وضوح قابل مشاهده است، مثلا هنگامی که سطر جاری برابر با روز 30 است ما خود سطر جاری (current row) و تمام سطرهای پیشین و قبلی (unbounded preceding) را نیاز داریم.
و اکنون query مورد نظر
select *, sum(value) over(order by day_nbr rows between unbounded preceding and current row) as runningTotal,
avg(value) over(order by day_nbr rows between unbounded preceding and current row) as runningAverage
from testTable
در نقشه اجرای این query دیگر خبری از عملگر inner join نخواهد بود که به معنای عملکرد بهتر query است.
قالب‌های پیش‌فرض Blazor 8x، به همراه قسمت بازنویسی شده‌ی ASP.NET Core Identity برای Blazor هم هستند که در این قسمت به بررسی نحوه‌ی عملکرد آن‌ها می‌پردازیم.
معرفی قالب‌های جدید شروع پروژه‌های Blazor در دات نت 8 به همراه قسمت Identity
در قسمت دوم این سری، با قالب‌های جدید شروع پروژه‌های Blazor 8x آشنا شدیم و هدف ما در آنجا بیشتر بررسی حالت‌های مختلف رندر Blazor در دات نت 8 بود. تمام این قالب‌ها به همراه یک سوئیچ دیگر هم به نام auth-- هستند که توسط آن و با مقدار دهی Individual که به معنای Individual accounts است، می‌توان کدهای پیش‌فرض و ابتدایی Identity UI جدید را نیز به قالب در حال ایجاد، به صورت خودکار اضافه کرد؛ یعنی به صورت زیر:
اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه بر روی سرور؛ به همراه کدهای Identity:
اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه در مرورگر، توسط فناوری وب‌اسمبلی؛ به همراه کدهای Identity:
برای اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه، ابتدا حالت Server فعالسازی میشود تا فایل‌های WebAssembly دریافت شوند، سپس فقط از WebAssembly استفاده می‌کند؛ به همراه کدهای Identity:
فقط از حالت SSR یا همان static server rendering استفاده میشود (این نوع برنامه‌ها تعاملی نیستند)؛ به همراه کدهای Identity:
و یا توسط پرچم all-interactive--، که interactive render mode را در ریشه‌ی برنامه قرار میدهد؛ به همراه کدهای Identity:
یک نکته: بانک اطلاعاتی پیش‌فرض مورد استفاده‌ی در این نوع پروژه‌ها، SQLite است. برای تغییر آن میتوانید از پرچم use-local-db-- هم استفاده کنید تا از LocalDB بجای SQLite استفاده کند.
Identity UI جدید Blazor در دات نت 8، یک بازنویسی کامل است
در نگارش‌های قبلی Blazor هم امکان افزودن Identity UI، به پروژه‌های Blazor وجود داشت (اطلاعات بیشتر)، اما ... آن پیاده سازی، کاملا مبتنی بر Razor pages بود. یعنی کاربر، برای کار با آن مجبور بود از فضای برای مثال Blazor Server خارج شده و وارد فضای جدید ASP.NET Core شود تا بتواند، Identity UI نوشته شده‌ی با صفحات cshtml. را اجرا کند و به اجزای آن دسترسی پیدا کند (یعنی عملا آن قسمت UI اعتبارسنجی، Blazor ای نبود) و پس از اینکار، مجددا به سمت برنامه‌ی Blazor هدایت شود؛ اما ... این مشکل در دات نت 8 با ارائه‌ی صفحات SSR برطرف شده‌است.
همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی کردیم، صفحات SSR، طول عمر کوتاهی دارند و هدف آن‌ها تنها ارسال یک HTML استاتیک به مرورگر کاربر است؛ اما ... دسترسی کاملی را به HttpContext برنامه‌ی سمت سرور دارند و این دقیقا چیزی است که زیر ساخت Identity، برای کار و تامین کوکی‌های مورد نیاز خودش، احتیاج دارد. صفحات Identity UI از یک طرف از HttpContext برای نوشتن کوکی لاگین موفقیت آمیز در مرورگر کاربر استفاده می‌کنند (در این سیستم، هرجائی متدهای XyzSignInAsync وجود دارد، در پشت صحنه و در پایان کار، سبب درج یک کوکی اعتبارسنجی و احراز هویت در مرورگر کاربر نیز خواهد شد) و از طرف دیگر با استفاده از میان‌افزارهای اعتبارسنجی و احراز هویت ASP.NET Core، این کوکی‌ها را به صورت خودکار پردازش کرده و از آن‌ها جهت ساخت خودکار شیء User قابل دسترسی در این صفحات (شیء context.User.Identity@)، استفاده می‌کنند.
به همین جهت تمام صفحات Identity UI ارائه شده در Blazor 8x، از نوع SSR هستند و اگر در آن‌ها از فرمی استفاده شده، دقیقا همان فرم‌های تعاملی است که در قسمت چهارم این سری بررسی کردیم. یعنی صرفا بخاطر داشتن یک فرم، ضرورتی به استفاده‌ی از جزایر تعاملی Blazor Server و یا Blazor WASM را ندیده‌اند و اینگونه فرم‌ها را بر اساس مدل جدید فرم‌های تعاملی Blazor 8x پیاده سازی کرده‌اند. بنابراین این صفحات کاملا یکدست هستند و از ابتدا تا انتها، به صورت یکپارچه بر اساس مدل SSR کار می‌کنند (که در اصل خیلی شبیه به Razor pages یا Viewهای MVC هستند) و جزیره، جزیره‌ای، طراحی نشده‌اند.
روش دسترسی به HttpContext در صفحات SSR
اگر به کدهای Identity UI قالب آغازین یک پروژه که در ابتدای بحث روش تولید آن‌ها بیان شد، مراجعه کنید، استفاده از یک چنین «پارامترهای آبشاری» را می‌توان مشاهده کرد:
متد ()AddRazorComponents ای که در فایل Program.cs اضافه میشود، کار ثبت CascadingParameter ویژه‌ی فوق را به صورت زیر انجام میدهد که در Blazor 8x به آن یک Root-level cascading value می‌گویند:
مقادیر آبشاری برای ارسال اطلاعاتی بین درختی از کامپوننت‌ها، از یک والد به چندین فرزند که چندین لایه ذیل آن واقع شده‌‌اند، مفید است. برای مثال فرض کنید می‌خواهید اطلاعات عمومی تنظیمات یک کاربر را به چندین زیر کامپوننت، ارسال کنید. یک روش آن، ارسال شیء آن به صورت پارامتر، به تک تک آن‌ها است و راه دیگر، تعریف یک CascadingParameter است؛ شبیه به کاری که در اینجا انجام شده‌است تا دیگر نیازی نباشد تا تک تک زیر کامپوننت‌ها این شیء را به یک لایه زیریرین خود، یکی یکی منتقل کنند.
در کدهای Identity UI ارائه شده، از این CascadingParameter برای مثال جهت خروج از برنامه (HttpContext.SignOutAsync) و یا دسترسی به اطلاعات هدرهای رسید (if (HttpMethods.IsGet(HttpContext.Request.Method)))، دسترسی به سرویس‌ها (()<HttpContext.Features.Get<ITrackingConsentFeature)، تامین مقدار Cancellation Token به کمک HttpContext.RequestAborted و یا حتی در صفحه‌ی جدید Error.razor که آن نیز یک صفحه‌ی SSR است، برای دریافت HttpContext?.TraceIdentifier استفاده‌ی مستقیم شده‌است.
نکته‌ی مهم: باید به‌خاطر داشت که فقط و فقط در صفحات SSR است که می‌توان به HttpContext به نحو آبشاری فوق دسترسی یافت و همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی شد، سایر حالات رندر Blazor از دسترسی به آن، پشتیبانی نمی‌کنند و اگر چنین پارامتری را تنظیم کردید، نال دریافت می‌کنید.
بررسی تفاوت‌های تنظیمات ابتدایی قالب جدید Identity UI در Blazor 8x با نگارش‌های قبلی آن
مطالب و نکات مرتبط با قالب قبلی را در مطلب «Blazor 5x - قسمت 22 - احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران Blazor Server - بخش 2 - ورود به سیستم و خروج از آن» میتوانید مشاهده کنید.
در قسمت سوم این سری، روش ارتقاء یک برنامه‌ی قدیمی Blazor Server را به نگارش 8x آن بررسی کردیم و یکی از تغییرات مهم آن، حذف فایل‌های cshtml. ای آغاز برنامه و انتقال وظایف آن، به فایل جدید App.razor و انتقال مسیریاب Blazor به فایل جدید Routes.razor است که پیشتر در فایل App.razor نگارش‌های قبلی Blazor وجود داشت.
در این نگارش جدید، محتوای فایل Routes.razor به همراه قالب Identity UI به صورت زیر است:
در نگارش‌های قبلی، این مسیریاب داخل کامپوننت CascadingAuthenticationState محصور می‌شد تا توسط آن بتوان AuthenticationState را به تمام کامپوننت‌های برنامه ارسال کرد. به این ترتیب برای مثال کامپوننت AuthorizeView، شروع به کار می‌کند و یا توسط شیء context.User می‌توان به User claims دسترسی یافت و یا به کمک ویژگی [Authorize]، دسترسی به صفحه‌ای را محدود به کاربران اعتبارسنجی شده کرد.
اما ... در اینجا با یک نگارش ساده شده سروکار داریم؛ از این جهت که برنامه‌های جدید، به همراه جزایر تعاملی هم میتوانند باشند و باید بتوان این AuthenticationState را به آن‌ها هم ارسال کرد. به همین جهت مفهوم جدید مقادیر آبشاری سطح ریشه (Root-level cascading values) که پیشتر در این بحث معرفی شد، در اینجا برای معرفی AuthenticationState استفاده شده‌است.
در اینجا کامپوننت جدید FocusOnNavigate را هم مشاهده می‌کنید. با استفاده از این کامپوننت و براساس CSS Selector معرفی شده، پس از هدایت به یک صفحه‌ی جدید، این المان مشخص شده دارای focus خواهد شد. هدف از آن، اطلاع رسانی به screen readerها در مورد هدایت به صفحه‌ای دیگر است (برای مثال، کمک به نابیناها برای درک بهتر وضعیت جاری).
همچنین در اینجا المان NotFound را هم مشاهده نمی‌کنید. این المان فقط در برنامه‌های WASM جهت سازگاری با نگارش‌های قبلی، هنوز هم قابل استفاده‌است. جایگزین آن‌را در قسمت سوم این سری، برای برنامه‌های Blazor server در بخش «ایجاد فایل جدید Routes.razor و مدیریت سراسری خطاها و صفحات یافت نشده» آن بررسی کردیم.
روش انتقال اطلاعات سراسری اعتبارسنجی یک کاربر به کامپوننت‌ها و جزایر تعاملی واقع در صفحات SSR
مشکل! زمانیکه از ترکیب صفحات SSR و جزایر تعاملی واقع در آن استفاده می‌کنیم ... جزایر واقع در آن‌ها دیگر این مقادیر آبشاری را دریافت نمی‌کنند و این مقادیر در آن‌ها نال است. برای حل این مشکل در Blazor 8x، باید مقادیر آبشاری سطح ریشه را (Root-level cascading values) به صورت زیر در فایل Program.cs برنامه ثبت کرد:
پس از این تغییر، اکنون نه فقط صفحات SSR، بلکه جزایر واقع در آن‌ها نیز توسط ویژگی [CascadingParameter] میتوانند به این مقدار آبشاری، دسترسی داشته باشند. به این ترتیب است که در برنامه‌های Blazor، کامپوننت‌های تعاملی هم دسترسی به اطلاعات شخص لاگین شده‌ی توسط صفحات SSR را دارند. برای مثال اگر به فایل Program.cs قالب جدید Identity UI عنوان شده مراجعه کنید، چنین سطوری در آن قابل مشاهده هستند
متد جدید AddCascadingAuthenticationState، فقط کار ثبت AuthenticationStateProvider برنامه را به صورت آبشاری انجام میدهد.
این AuthenticationStateProvider سفارشی جدید هم در فایل اختصاصی IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider.cs پوشه‌ی Identity قالب پروژه‌های جدید Blazor 8x که به همراه اعتبارسنجی هستند، قابل مشاهده‌است.
یا اگر به قالب‌های پروژه‌های WASM دار مراجعه کنید، تعریف به این صورت تغییر کرده‌است؛ اما مفهوم آن یکی است:
در این پروژه‌ها، یک AuthenticationStateProvider سفارشی دیگری در فایل PersistingServerAuthenticationStateProvider.cs ارائه شده‌است (این فایل‌ها، جزو استاندارد قالب‌های جدید Identity UI پروژه‌های Blazor 8x هستند؛ فقط کافی است، یک نمونه پروژه‌ی آزمایشی را با سوئیچ جدید auth Individual-- ایجاد کنید، تا بتوانید این فایل‌های یاد شده را مشاهده نمائید).
AuthenticationStateProviderهای سفارشی مانند کلاس‌های IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider و PersistingServerAuthenticationStateProvider که در این قالب‌ها موجود هستند، چون به صورت آبشاری کار تامین AuthenticationState را انجام می‌دهند، به این ترتیب می‌توان به شیء context.User.Identity@ در جزایر تعاملی نیز به سادگی دسترسی داشت.
سؤال: چگونه یک پروژه‌ی سمت سرور، اطلاعات اعتبارسنجی خودش را با یک پروژه‌ی WASM سمت کلاینت به اشتراک می‌گذارد (برای مثال در حالت رندر Auto)؟ این انتقال اطلاعات باتوجه به یکسان نبودن محل اجرای این دو پروژه (یکی بر روی کامپیوتر سرور و دیگری بر روی مرورگر کلاینت، در کامپیوتری دیگر) چگونه انجام میشود؟ این مورد را در قسمت بعد، با معرفی PersistentComponentState و «فیلدهای مخفی» مرتبط با آن، بررسی می‌کنیم.
معرفی قالب‌های جدید شروع پروژه‌های Blazor در دات نت 8 به همراه قسمت Identity
در قسمت دوم این سری، با قالب‌های جدید شروع پروژه‌های Blazor 8x آشنا شدیم و هدف ما در آنجا بیشتر بررسی حالت‌های مختلف رندر Blazor در دات نت 8 بود. تمام این قالب‌ها به همراه یک سوئیچ دیگر هم به نام auth-- هستند که توسط آن و با مقدار دهی Individual که به معنای Individual accounts است، می‌توان کدهای پیش‌فرض و ابتدایی Identity UI جدید را نیز به قالب در حال ایجاد، به صورت خودکار اضافه کرد؛ یعنی به صورت زیر:
اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه بر روی سرور؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity Server --auth Individual
اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه در مرورگر، توسط فناوری وب‌اسمبلی؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity WebAssembly --auth Individual
برای اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه، ابتدا حالت Server فعالسازی میشود تا فایل‌های WebAssembly دریافت شوند، سپس فقط از WebAssembly استفاده می‌کند؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity Auto --auth Individual
فقط از حالت SSR یا همان static server rendering استفاده میشود (این نوع برنامه‌ها تعاملی نیستند)؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity None --auth Individual
و یا توسط پرچم all-interactive--، که interactive render mode را در ریشه‌ی برنامه قرار میدهد؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --all-interactive --auth Individual
یک نکته: بانک اطلاعاتی پیش‌فرض مورد استفاده‌ی در این نوع پروژه‌ها، SQLite است. برای تغییر آن میتوانید از پرچم use-local-db-- هم استفاده کنید تا از LocalDB بجای SQLite استفاده کند.
Identity UI جدید Blazor در دات نت 8، یک بازنویسی کامل است
در نگارش‌های قبلی Blazor هم امکان افزودن Identity UI، به پروژه‌های Blazor وجود داشت (اطلاعات بیشتر)، اما ... آن پیاده سازی، کاملا مبتنی بر Razor pages بود. یعنی کاربر، برای کار با آن مجبور بود از فضای برای مثال Blazor Server خارج شده و وارد فضای جدید ASP.NET Core شود تا بتواند، Identity UI نوشته شده‌ی با صفحات cshtml. را اجرا کند و به اجزای آن دسترسی پیدا کند (یعنی عملا آن قسمت UI اعتبارسنجی، Blazor ای نبود) و پس از اینکار، مجددا به سمت برنامه‌ی Blazor هدایت شود؛ اما ... این مشکل در دات نت 8 با ارائه‌ی صفحات SSR برطرف شده‌است.
همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی کردیم، صفحات SSR، طول عمر کوتاهی دارند و هدف آن‌ها تنها ارسال یک HTML استاتیک به مرورگر کاربر است؛ اما ... دسترسی کاملی را به HttpContext برنامه‌ی سمت سرور دارند و این دقیقا چیزی است که زیر ساخت Identity، برای کار و تامین کوکی‌های مورد نیاز خودش، احتیاج دارد. صفحات Identity UI از یک طرف از HttpContext برای نوشتن کوکی لاگین موفقیت آمیز در مرورگر کاربر استفاده می‌کنند (در این سیستم، هرجائی متدهای XyzSignInAsync وجود دارد، در پشت صحنه و در پایان کار، سبب درج یک کوکی اعتبارسنجی و احراز هویت در مرورگر کاربر نیز خواهد شد) و از طرف دیگر با استفاده از میان‌افزارهای اعتبارسنجی و احراز هویت ASP.NET Core، این کوکی‌ها را به صورت خودکار پردازش کرده و از آن‌ها جهت ساخت خودکار شیء User قابل دسترسی در این صفحات (شیء context.User.Identity@)، استفاده می‌کنند.
به همین جهت تمام صفحات Identity UI ارائه شده در Blazor 8x، از نوع SSR هستند و اگر در آن‌ها از فرمی استفاده شده، دقیقا همان فرم‌های تعاملی است که در قسمت چهارم این سری بررسی کردیم. یعنی صرفا بخاطر داشتن یک فرم، ضرورتی به استفاده‌ی از جزایر تعاملی Blazor Server و یا Blazor WASM را ندیده‌اند و اینگونه فرم‌ها را بر اساس مدل جدید فرم‌های تعاملی Blazor 8x پیاده سازی کرده‌اند. بنابراین این صفحات کاملا یکدست هستند و از ابتدا تا انتها، به صورت یکپارچه بر اساس مدل SSR کار می‌کنند (که در اصل خیلی شبیه به Razor pages یا Viewهای MVC هستند) و جزیره، جزیره‌ای، طراحی نشده‌اند.
روش دسترسی به HttpContext در صفحات SSR
اگر به کدهای Identity UI قالب آغازین یک پروژه که در ابتدای بحث روش تولید آن‌ها بیان شد، مراجعه کنید، استفاده از یک چنین «پارامترهای آبشاری» را می‌توان مشاهده کرد:
@code {
[CascadingParameter]
public HttpContext HttpContext { get; set; } = default!; services.TryAddCascadingValue(sp => sp.GetRequiredService<EndpointHtmlRenderer>().HttpContext);
در کدهای Identity UI ارائه شده، از این CascadingParameter برای مثال جهت خروج از برنامه (HttpContext.SignOutAsync) و یا دسترسی به اطلاعات هدرهای رسید (if (HttpMethods.IsGet(HttpContext.Request.Method)))، دسترسی به سرویس‌ها (()<HttpContext.Features.Get<ITrackingConsentFeature)، تامین مقدار Cancellation Token به کمک HttpContext.RequestAborted و یا حتی در صفحه‌ی جدید Error.razor که آن نیز یک صفحه‌ی SSR است، برای دریافت HttpContext?.TraceIdentifier استفاده‌ی مستقیم شده‌است.
نکته‌ی مهم: باید به‌خاطر داشت که فقط و فقط در صفحات SSR است که می‌توان به HttpContext به نحو آبشاری فوق دسترسی یافت و همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی شد، سایر حالات رندر Blazor از دسترسی به آن، پشتیبانی نمی‌کنند و اگر چنین پارامتری را تنظیم کردید، نال دریافت می‌کنید.
بررسی تفاوت‌های تنظیمات ابتدایی قالب جدید Identity UI در Blazor 8x با نگارش‌های قبلی آن
مطالب و نکات مرتبط با قالب قبلی را در مطلب «Blazor 5x - قسمت 22 - احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران Blazor Server - بخش 2 - ورود به سیستم و خروج از آن» میتوانید مشاهده کنید.
در قسمت سوم این سری، روش ارتقاء یک برنامه‌ی قدیمی Blazor Server را به نگارش 8x آن بررسی کردیم و یکی از تغییرات مهم آن، حذف فایل‌های cshtml. ای آغاز برنامه و انتقال وظایف آن، به فایل جدید App.razor و انتقال مسیریاب Blazor به فایل جدید Routes.razor است که پیشتر در فایل App.razor نگارش‌های قبلی Blazor وجود داشت.
در این نگارش جدید، محتوای فایل Routes.razor به همراه قالب Identity UI به صورت زیر است:
<Router AppAssembly="@typeof(Program).Assembly">
<Found Context="routeData">
<AuthorizeRouteView RouteData="@routeData" DefaultLayout="@typeof(Layout.MainLayout)" />
<FocusOnNavigate RouteData="@routeData" Selector="h1" />
</Found>
</Router> اما ... در اینجا با یک نگارش ساده شده سروکار داریم؛ از این جهت که برنامه‌های جدید، به همراه جزایر تعاملی هم میتوانند باشند و باید بتوان این AuthenticationState را به آن‌ها هم ارسال کرد. به همین جهت مفهوم جدید مقادیر آبشاری سطح ریشه (Root-level cascading values) که پیشتر در این بحث معرفی شد، در اینجا برای معرفی AuthenticationState استفاده شده‌است.
در اینجا کامپوننت جدید FocusOnNavigate را هم مشاهده می‌کنید. با استفاده از این کامپوننت و براساس CSS Selector معرفی شده، پس از هدایت به یک صفحه‌ی جدید، این المان مشخص شده دارای focus خواهد شد. هدف از آن، اطلاع رسانی به screen readerها در مورد هدایت به صفحه‌ای دیگر است (برای مثال، کمک به نابیناها برای درک بهتر وضعیت جاری).
همچنین در اینجا المان NotFound را هم مشاهده نمی‌کنید. این المان فقط در برنامه‌های WASM جهت سازگاری با نگارش‌های قبلی، هنوز هم قابل استفاده‌است. جایگزین آن‌را در قسمت سوم این سری، برای برنامه‌های Blazor server در بخش «ایجاد فایل جدید Routes.razor و مدیریت سراسری خطاها و صفحات یافت نشده» آن بررسی کردیم.
روش انتقال اطلاعات سراسری اعتبارسنجی یک کاربر به کامپوننت‌ها و جزایر تعاملی واقع در صفحات SSR
مشکل! زمانیکه از ترکیب صفحات SSR و جزایر تعاملی واقع در آن استفاده می‌کنیم ... جزایر واقع در آن‌ها دیگر این مقادیر آبشاری را دریافت نمی‌کنند و این مقادیر در آن‌ها نال است. برای حل این مشکل در Blazor 8x، باید مقادیر آبشاری سطح ریشه را (Root-level cascading values) به صورت زیر در فایل Program.cs برنامه ثبت کرد:
builder.Services.AddCascadingValue(sp =>new Preferences { Theme ="Dark" }); builder.Services.AddCascadingAuthenticationState(); builder.Services.AddScoped<AuthenticationStateProvider, IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider>();
این AuthenticationStateProvider سفارشی جدید هم در فایل اختصاصی IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider.cs پوشه‌ی Identity قالب پروژه‌های جدید Blazor 8x که به همراه اعتبارسنجی هستند، قابل مشاهده‌است.
یا اگر به قالب‌های پروژه‌های WASM دار مراجعه کنید، تعریف به این صورت تغییر کرده‌است؛ اما مفهوم آن یکی است:
builder.Services.AddCascadingAuthenticationState(); builder.Services.AddScoped<AuthenticationStateProvider, PersistingServerAuthenticationStateProvider>();
AuthenticationStateProviderهای سفارشی مانند کلاس‌های IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider و PersistingServerAuthenticationStateProvider که در این قالب‌ها موجود هستند، چون به صورت آبشاری کار تامین AuthenticationState را انجام می‌دهند، به این ترتیب می‌توان به شیء context.User.Identity@ در جزایر تعاملی نیز به سادگی دسترسی داشت.
یعنی به صورت خلاصه، یکبار قرارداد AuthenticationStateProvider عمومی (بدون هیچ نوع پیاده سازی) به صورت یک Root-level cascading value ثبت میشود تا در کل برنامه قابل دسترسی شود. سپس یک پیاده سازی اختصاصی از آن توسط ()<builder.Services.AddScoped<AuthenticationStateProvider, XyzProvider به برنامه معرفی میشود تا آن‌را تامین کند. به این ترتیب زیر ساخت امن سازی صفحات با استفاده از ویژگی attribute [Authorize]@ و یا دسترسی به اطلاعات کاربر جاری با استفاده از شیء context.User@ و یا امکان استفاده از کامپوننت AuthorizeView برای نمایش اطلاعاتی ویژه به کاربران اعتبارسنجی شده مانند صفحه‌ی Auth.razor زیر، مهیا میشود:
@page "/auth"
@using Microsoft.AspNetCore.Authorization
@attribute [Authorize]
<PageTitle>Auth</PageTitle>
<h1>You are authenticated</h1>
<AuthorizeView>
Hello @context.User.Identity?.Name!
</AuthorizeView> سؤال: چگونه یک پروژه‌ی سمت سرور، اطلاعات اعتبارسنجی خودش را با یک پروژه‌ی WASM سمت کلاینت به اشتراک می‌گذارد (برای مثال در حالت رندر Auto)؟ این انتقال اطلاعات باتوجه به یکسان نبودن محل اجرای این دو پروژه (یکی بر روی کامپیوتر سرور و دیگری بر روی مرورگر کلاینت، در کامپیوتری دیگر) چگونه انجام میشود؟ این مورد را در قسمت بعد، با معرفی PersistentComponentState و «فیلدهای مخفی» مرتبط با آن، بررسی می‌کنیم.
یک CMS تجاری بزرگ با قابلیت‌های زیر
A modular, service based web application model
Code generator to produce initial services / user interface code for an SQL table
T4 based code generation on server to reference script widgets with intellisense / compile time validation
T4 based code generation to provide compile time type safety and intellisense while calling AJAX services from script side.
An attribute based form definition system (prepare UI in server side with a simple C# class)
Automatic seamless data-binding through form definitions (form <-> entity <-> service).
Caching Helpers (Local / Distributed)
Automatic cache validation
Configuration System (storage medium independent. store settings in database, file, whatever...)
Simple Logging
Reporting (reports just provide data, has no dependency on rendering, similar to MVC)
Script bundling, minification (making use of Node / UglifyJS / CleanCSS) and content versioning (no more F5 / clear browser cache)
Fluent SQL Builder (SELECT/INSERT/UPDATE/DELETE)
Micro ORM (also Dapper is integrated)
Customizable handlers for REST like services that work by reusing information in entity classes and do automatic validation.
Attribute based navigation menu
UI Localization (store localized texts in json files, embedded resource, database, in memory class, anywhere)
Data Localization (using an extension table mechanism helps to localize even data entered by users, like lookup tables)
Script widget system (inspired by jQueryUI but more suitable for C# code)
Client side and server side validation (based on jQuery validate plugin, but abstracts dependency)
Audit logging (where CDC is not available)
System for data based integration tests
Dynamic scripts
Script side templates
From the team that has brought PC and Console gamers the latest in graphics innovation for nearly 25 years, we are beyond pleased to bring gamers DirectX 12 Ultimate, the culmination of the best graphics technology we’ve ever introduced in an unprecedented alignment between PC and Xbox Series X.
در مطالب قسمت اول و دوم به نحوه ایجاد و تغییر رنگ چارت سازمانی اشاره شد. در این مطلب ، نحوه تغییر فونت‌ها، مکان قرار گرفتن شاخه‌ها و ایجاد لینک در شاخه‌ها ارائه میشود. بدین صورت که در شکل زیر مشاهده مینمائید:
اندازه و مکان :
شما میتوانید اندازه نودها و فضا و offset بین نودها را نیز تنظیم نمائید.این تنظیم بصورت عمومی تاثیر گذار است و تمامی نودها از این تنظیم تبعیت خواهند نمود:
پارامترهای تابع ()setSize:
پیوندها: LINKS
شما میتوانید به نودها در پارامتر ششم تابع ()addNode آدرس پیوند خود را اضافه نمائید.
در صورت ایجاد پیوند کامل ( مانند : http://www.yourdomain.com ) پیوند در برگه ( tab ) یا یک پنجره جدید ( بسته به تنظیمات مرورگر سمت کاربر ) باز خواهد شد.
اگر نشانگر ماوس ، روی این نوع از نودها قرار بگیرد تغییر شکل به مانند دست ( اشاره گر ) میدهد.
نکته : در این نمونه کد ، هر نود در یک چارت سازمانی جدید دوباره رسم شده اند.در چارت سازمانی قدیمی ، نودها از بین نمی‌روند و همه مسیرهای باقی مانده فعال خواهند ماند.بنابراین اگر reDraw در این نمونه استفاده شود ، چند پیوند در یک نود باز خواهد شد .
اگر بخواهید فقط یک لینک به نودی اختصاص دهید ، یک نود پیوندی بدون پیوند به آن اضافه کنید ( مانند نودها سبز مثال نمونه ).
در قسمت چهارم و آخر این مطلب ، نمونه‌های بیشتری از ایجاد چارت سازمانی تحت وب ، درج تصویر در نودها و نمایش نمودار بعنوان یک تصویر ارائه خواهد شد.
شاخه‌ها ( نودها ) میتوانند فونتهای مختلف داشته باشند.برای تنظیم فونت باید از تابع ()setFont استفاده شود.البته که باید فونت انتخابی بر روی سیستم کاربر موجود باشد در غیر این صورت مرورگر یک فونت دلخواه و پیش فرض خود را جایگزین فونت شما خواهد نمود. در صورت بروز هر گونه خطا در فونت ، متن داخل گره‌ها کوتاه خواهد شد.
با توجه به محدودیت IE در پیاده سازی excanvas ، در کل کاراکترها متن نود کوتاه میشود. ( اگر کاراکترهای نود ، کاملا پرشونده fit نشوند ، بخشی از کل متن کاراکترهای نود نوشته یا رسم خواهد شد )
پارامترهای تابع ()setFont :
-
نام فونت . حالت فونت ضخیم bold یا مورب italic قابل استفاده است.
- اندازه فونت در واحد پیکسل
- رنگ فونت ( اختیاری )
- چیدمان عمودی ( 1 و c یا center برای وسط چین . ( اختیاری )
var o = new orgChart();
o.setColor('#99CC99', '#CCFFCC');
o.setFont('arial', 18);
o.addNode(0, '', '', 'Arial 18', 1);
o.setColor('#CCCC66', '#FFFF99');
o.setFont('arial', 10, '#000000');
o.addNode(11, 0, 'u', 'text will be split if it does not fit. ThisIsAVeryLongWordAndItWillBeClipped. Too many lines will be clipped too.');
o.setFont('arial', 10, '#000000', 0);
o.addNode(12, 0, 'u', 'aligned at top');
o.setFont('arial', 10, '#000000', 1);
o.addNode(13, 0, 'u', 'centered');
o.setColor('#CC4950', '#FF7C80');
o.setFont('times', 16, '#FF0F00');
o.addNode(21, 0, 'l', 'Times 16 red');
o.setFont('times', 16, '#000000');
o.addNode(22, 0, 'l', 'Times 16');
o.setFont('times', 48, '#000000');
o.addNode(23, 0, 'l', 'Times 48 does not fit at all');
o.setColor('#CC9966', '#FFCC99');
o.setFont('jokerman', 12, '#000000');
o.addNode(31, 0, 'r', 'Jokerman (if available)');
o.setFont('bold times', 16, '#000000');
o.addNode(32, 0, 'r', 'bold Times 16');
o.setFont('italic times', 16, '#000000');
o.addNode(33, 0, 'r', 'italic Times 16');
o.setFont('bold italic times', 16, '#000000');
o.addNode(34, 0, 'r', 'bold italic Times 16');
o.setColor('#B5D9EA', '#CFE8EF');
o.setFont('arial', 28, '#000000');
o.addNode(50, '', '', 'Arial 28');
o.setFont('arial', 29);
o.addNode(51, 50, 'u', 'Arial 29');
o.setFont('arial', 30);
o.addNode(52, 51, 'u', 'Arial 30');
o.setFont('arial', 31);
o.addNode(53, 52, 'u', 'Arial 31');
o.setFont('arial', 32);
o.addNode(54, 53, 'u', 'Arial 32');
o.drawChart('c_fonts'); اندازه و مکان :
شما میتوانید اندازه نودها و فضا و offset بین نودها را نیز تنظیم نمائید.این تنظیم بصورت عمومی تاثیر گذار است و تمامی نودها از این تنظیم تبعیت خواهند نمود:
پارامترهای تابع ()setSize:
- عرض نودها در واحد پیکسل.
- ارتفاع نودها در واحد پیکسل.
- فاصله عرضی بین نودهای پدر u-nodes. ( اختیاری ).
- فاصله طولی بین نودها ( اختیاری ).
- offset عرضی ( فاصله ) از نود چپ و نود راست ( اختیاری ).
var o = new orgChart();
o.setSize(36, 12, 4, 25, 180);
o.setColor('#99CC99', '#CCFFCC');
o.setFont('arial', 18);
o.addNode(0, '', '', 'Root node');
o.setFont('arial', 12);
o.setColor('#CCCC66', '#FFFF99');
o.addNode(11, 0, 'u', 'u-node 1');
o.addNode(12, 0, 'u', 'u-node 2');
o.addNode(13, 0, 'u', 'u-node 3');
o.setColor('#CC4950', '#FF7C80');
o.addNode(21, 0, 'l', 'l-node 1');
o.addNode(22, 0, 'l', 'l-node 2');
o.addNode(23, 0, 'l', 'l-node 3');
o.setColor('#CC9966', '#FFCC99');
o.addNode(31, 0, 'r', 'r-node 1');
o.drawChart('c_size'); شما میتوانید به نودها در پارامتر ششم تابع ()addNode آدرس پیوند خود را اضافه نمائید.
در صورت ایجاد پیوند کامل ( مانند : http://www.yourdomain.com ) پیوند در برگه ( tab ) یا یک پنجره جدید ( بسته به تنظیمات مرورگر سمت کاربر ) باز خواهد شد.
اگر نشانگر ماوس ، روی این نوع از نودها قرار بگیرد تغییر شکل به مانند دست ( اشاره گر ) میدهد.
نکته : در این نمونه کد ، هر نود در یک چارت سازمانی جدید دوباره رسم شده اند.در چارت سازمانی قدیمی ، نودها از بین نمی‌روند و همه مسیرهای باقی مانده فعال خواهند ماند.بنابراین اگر reDraw در این نمونه استفاده شود ، چند پیوند در یک نود باز خواهد شد .
اگر بخواهید فقط یک لینک به نودی اختصاص دهید ، یک نود پیوندی بدون پیوند به آن اضافه کنید ( مانند نودها سبز مثال نمونه ).
var o = new orgChart();
o.setColor('#99CC99', '#CCFFCC');
o.setFont('arial', 18);
o.addNode( 0, '', '', 'Searching', 1);
o.addNode(50, '', '', 'Social', 1);
o.addNode(90, '', '', 'Misc.', 1);
o.setColor('#CCCC66', '#FFFF99');
o.setFont('arial', 12);
o.addNode(11, 50, 'u', 'Facebook', 0, 'http://facebook.com');
o.addNode(13, 90, 'u', 'Youtube', 0, 'http://youtube.com');
o.addNode(14, 13, 'l', 'Youtube Music', 0, 'http://youtube.com/music');
o.addNode(15, 13, 'l', 'Youtube Entertainment', 0, 'http://youtube.com/entertainment');
o.setColor('#CC4950', '#FF7C80');
o.addNode(21, 0, 'l', 'Google', 0, 'http://google.com');
o.addNode(22, 0, 'l', 'Bing', 0, 'http://bing.com');
o.addNode('r2', '', '', 'Top of this Page', 0, '#');
o.addNode('', 'r2', 'u', 'Back to the introduction', 0, '/orgchart');
o.drawChart('c_links'); در قسمت چهارم و آخر این مطلب ، نمونه‌های بیشتری از ایجاد چارت سازمانی تحت وب ، درج تصویر در نودها و نمایش نمودار بعنوان یک تصویر ارائه خواهد شد.
سلام،
اگر مطمئن هستید که فایل درست دریافت شده (مثلا با استفاده از یک دانلود منیجر خوب) و ناقص نیست، مشکل می‌تونه از تنظیمات امنیتی باشه. لطفا به مقالات زیر مراجعه کنید:
http://www.helpscribble.com/chmnetwork.html
+
http://www.theburrow247.com/xp-and-2000/50-chm-help-file-problem.html
یا می‌تونه مشکل نصب ناقص کامپوننت‌های مربوطه روی سیستم شما باشه. دستورات زیر را در خط فرمان اجرا کنید:
regsvr32 %systemroot%\system32\hhctrl.ocx
regsvr32 %systemroot%\system32\itss.dll
و یا وجود یک # در مسیر فایل هم می‌تونه مشکل ساز بشه:
http://pinetik.blogspot.com/2008/06/help-file-chm-bug-page-cannot-be.html
اگر مطمئن هستید که فایل درست دریافت شده (مثلا با استفاده از یک دانلود منیجر خوب) و ناقص نیست، مشکل می‌تونه از تنظیمات امنیتی باشه. لطفا به مقالات زیر مراجعه کنید:
http://www.helpscribble.com/chmnetwork.html
+
http://www.theburrow247.com/xp-and-2000/50-chm-help-file-problem.html
یا می‌تونه مشکل نصب ناقص کامپوننت‌های مربوطه روی سیستم شما باشه. دستورات زیر را در خط فرمان اجرا کنید:
regsvr32 %systemroot%\system32\hhctrl.ocx
regsvr32 %systemroot%\system32\itss.dll
و یا وجود یک # در مسیر فایل هم می‌تونه مشکل ساز بشه:
http://pinetik.blogspot.com/2008/06/help-file-chm-bug-page-cannot-be.html
IdentityServer 5 has been released This is the first major release under the new company’s banner, and here’s to many more.
I really like working with Vue.js on the frontend, altough server side rendering have not been supported until the second version of it
