نظرات مطالب
EF Code First #12
شما محدود نیستید به چند متد اولیه‌ای که در اینترفیس Uow ذکر شده. یک متد با امضای اجرای SQL به آن اضافه کنید و پیاده سازی آن‌را در کلاس Context خود که از اینترفیس Uow مشتق می‌شود، انجام دهید (مانند this.Database الی آخر). بعد کلاس‌های استفاده کننده از Uow به آن دسترسی خواهند داشت.
نظرات مطالب
اصول طراحی شی گرا SOLID - #بخش اول اصل SRP
تنها دلیل تغییر کلی این کلاس در آینده، تغییر خاصیت‌های شیء کارمند است. بنابراین اصل تک مسئولیتی را نقض نمی‌کند. اگر این کلاس برای مثال دو Select داشت که یکی لیست کارمندان و دیگری لیست نقش‌های سیستم را بازگشت می‌داد، در این حالت تک مسئولیتی نقض می‌شد. ضمنا این نوع طراحی تحت عنوان الگوی مخزن یا لایه سرویس و امثال آن، یک طراحی پذیرفته شده و عمومی است. اگر قصد دارید که کوئری‌های خاص آن‌را طبقه بندی کنید می‌شود مثلا از Specification pattern استفاده کرد.
نظرات مطالب
استفاده از افزونه‌ی jsTree در ASP.NET MVC
- هیچ الزامی ندارد که ساختار serialization مورد نیاز jstree، با ساختار جدول بانک اطلاعاتی شما یکی باشد.
- جدولی را که طراحی کردید، صرفا با JsTreeOperationData تطابق دارد.
- این جدول اصول شیء‌گرایی مدل‌های خود ارجاع دهنده را لحاظ نکرده‌است و صرفا یک ساختار ساده‌ی دریافت اطلاعات از کاربر هست و نه بیشتر.
- اگر قرار است با این نوع جداول و کلاس‌های غیر شیءگرا کار کنید، نیاز است SQL خام بنویسید و از مفاهیم CTE استفاده کنید.

نتیجه گیری؟
مدل خودتان را با مدلی که در مقاله‌ی مدل‌های خود ارجاع دهنده عنوان شده، تطبیق دهید تا بتوانید از قابلیت‌های شیء‌گرای EF استفاده کنید.
نظرات مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 4 - کار با بانک‌های اطلاعاتی از پیش موجود
مهندسی معکوس انواع و اقسام بانک‌های اطلاعاتی از پیش‌موجود به کلاس‌های Context و موجودیت‌های EF Core Code First

الف) SQL Server
وابستگی‌های مورد نیاز در یک پروژه‌ی classlib فرضی:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
  <PropertyGroup>
    <TargetFramework>net7.0</TargetFramework>
    <ImplicitUsings>enable</ImplicitUsings>
    <Nullable>enable</Nullable>
  </PropertyGroup>

  <ItemGroup>
    <PackageReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Design" Version="7.0.10">
      <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets>
      <PrivateAssets>all</PrivateAssets>
    </PackageReference>
    <PackageReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer" Version="7.0.10" />
    <PackageReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools" Version="7.0.10">
      <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets>
      <PrivateAssets>all</PrivateAssets>
    </PackageReference>
  </ItemGroup>
</Project>
و همچنین نصب ابزارهای خط‌فرمان EF:
dotnet tool update --global dotnet-ef --version 7.0.10
سپس اجرای دستور زیر در ریشه‌ی پروژه:
dotnet ef dbcontext scaffold "Data Source=(localdb)\mssqllocaldb;Initial Catalog=DbName;Encrypt=false;" Microsoft.EntityFrameworkCore.SqlServer -o Output -f

ب) MySQL
وابستگی‌های مورد نیاز در یک پروژه‌ی classlib فرضی:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
  <PropertyGroup>
    <TargetFramework>net7.0</TargetFramework>
    <ImplicitUsings>enable</ImplicitUsings>
    <Nullable>enable</Nullable>
  </PropertyGroup>

  <ItemGroup>
    <PackageReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools" Version="7.0.10">
      <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets>
      <PrivateAssets>all</PrivateAssets>
    </PackageReference>
    <PackageReference Include="Pomelo.EntityFrameworkCore.MySql" Version="7.0.0" />
    <PackageReference Include="Pomelo.EntityFrameworkCore.MySql.Design" Version="1.1.2" />
  </ItemGroup>
</Project>
 و همچنین نصب ابزارهای خط‌فرمان EF:
dotnet tool update --global dotnet-ef --version 7.0.10
سپس اجرای دستور زیر در ریشه‌ی پروژه:
dotnet ef dbcontext scaffold "server=localhost;port=3306;user=root;password=MyPass;database=MyDbName;TreatTinyAsBoolean=true;AllowZeroDateTime=true;ConvertZeroDateTime=true;" Pomelo.EntityFrameworkCore.MySql -o Output -f

ج) Postgres 
وابستگی‌های مورد نیاز در یک پروژه‌ی classlib فرضی:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
  <PropertyGroup>
    <TargetFramework>net7.0</TargetFramework>
    <ImplicitUsings>enable</ImplicitUsings>
    <Nullable>enable</Nullable>
  </PropertyGroup>

  <ItemGroup>
    <PackageReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools" Version="7.0.10">
      <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets>
      <PrivateAssets>all</PrivateAssets>
    </PackageReference>
    <PackageReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Design" Version="7.0.10">
      <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets>
      <PrivateAssets>all</PrivateAssets>
    </PackageReference>
    <PackageReference Include="Npgsql.EntityFrameworkCore.PostgreSQL" Version="7.0.4"/>
  </ItemGroup>
</Project>
و همچنین نصب ابزارهای خط‌فرمان EF:
dotnet tool update --global dotnet-ef --version 7.0.10
سپس اجرای دستور زیر در ریشه‌ی پروژه:
dotnet ef dbcontext scaffold "User ID=Vahid;Password=MyPass;Host=localhost;Port=5432;Database=MyDbName;Pooling=true;" Npgsql.EntityFrameworkCore.PostgreSQL -o Output -f

د) SQLite
وابستگی‌های مورد نیاز در یک پروژه‌ی classlib فرضی: 
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
  <PropertyGroup>
    <TargetFramework>net7.0</TargetFramework>
    <ImplicitUsings>enable</ImplicitUsings>
    <Nullable>enable</Nullable>
  </PropertyGroup>

  <ItemGroup>
    <PackageReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Design" Version="7.0.10">
      <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets>
      <PrivateAssets>all</PrivateAssets>
    </PackageReference>
    <PackageReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Sqlite" Version="7.0.10" />
    <PackageReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Sqlite.Core" Version="7.0.10" />
    <PackageReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools" Version="7.0.10">
      <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets>
      <PrivateAssets>all</PrivateAssets>
    </PackageReference>
  </ItemGroup>
</Project>
 و همچنین نصب ابزارهای خط‌فرمان EF:
dotnet tool update --global dotnet-ef --version 7.0.10
سپس اجرای دستور زیر در ریشه‌ی پروژه: 
dotnet ef dbcontext scaffold "Data Source=C:\\Path\\db.sqlite" Microsoft.EntityFrameworkCore.Sqlite -o Output
نظرات مطالب
سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت چهارم - User Claims
- این سیستم مدنظر شما نیست؟ اشکالی ندارد! از صفر خودتان آن‌را بنویسید و تنظیم کنید: «اعتبارسنجی مبتنی بر کوکی‌ها در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity»
- در Identity به ازای هر نقش کاربر، یک select به بانک اطلاعاتی وجود ندارد. دقیقا پس از لاگین، اطلاعات User Claims در کوکی شخص به صورت رمزنگاری شده، کش می‌شوند و در دفعات بعدی/درخواست‌های بعدی، از این کوکی خوانده خواهند شد. اما در پروژه‌ی DNT Identity به ازای هر درخواست، طوری تنظیم شده تا وضعیت اعتبار کاربر، بررسی شود و اینکار توسط تنظیم enableImmediateLogout و ValidationInterval = TimeSpan.Zero آن انجام می‌شود. چرا؟ چون اگر در سمت سرور، کاربری را غیرفعال کردید، آیا باید تا زمان منقضی شدن اعتبار کوکی آن، بتواند از سایت استفاده کند؟ بله. این مورد هزینه‌ی اعتبارسنجی User Claims و در نتیجه، کوئری گرفتن از بانک اطلاعاتی را به ازای هر درخواست، به همراه دارد؛ ولی ضروری است. یعنی این سیستم صرفا هر کوکی را که شامل یکسری User Claims باشد، معتبر نمی‌داند.
مطالب
امکان بررسی سلامت برنامه در ASP.NET Core 2.2
ASP.NET Core 2.2 به همراه تعدادی قابلیت جدید است که یکی از آن‌ها بررسی سلامت برنامه یا Health Check نام دارد. در بسیاری از اوقات ممکن است از سرویس‌های ping و یا درخواست مشاهده‌ی صفحات وب سایت در بازه‌های زمانی مشخصی، جهت اطمینان حاصل کردن از برپایی و سلامت آن استفاده کنید. اما این سرویس‌ها الزاما وضعیت سلامت برنامه را نمی‌توانند به خوبی گزارش کنند. به همین جهت امکان ارائه‌ی گزارش‌های دقیق‌تری توسط ویژگی Health Check به ASP.NET Core اضافه شده‌است.

پیاده سازی ویژگی Health Check بدون استفاده از قابلیت‌های ASP.NET Core 2.2

اگر بخواهیم در بررسی سلامت برنامه، وضعیت بانک اطلاعاتی آن‌را گزارش دهیم، می‌توان یک چنین اکشن متدی را طراحی کرد که در آن اتصالی به بانک اطلاعاتی باز شده و اگر در حین فراخوانی مسیر working/، استثنائی رخ داد، با بازگشت status code مساوی 503، عدم سلامت برنامه اعلام شود؛ کاری که سرویس‌های ping متداول نمی‌توانند آن‌را با این دقت انجام دهند:
[Route("working")]
public ActionResult Working()
{
    using (var connection = new SqlConnection(_connectionString))
    {
        try
        {
            connection.Open();
        }
        catch (SqlException)
        {
            return new HttpStatusCodeResult(503, "Generic error");
        }
    }
   return new EmptyResult();
}

بازنویسی قطعه کد فوق با ویژگی جدید Health Check در ASP.NET Core 2.2

اکنون اگر بخواهیم قطعه کد فوق را با کمک ویژگی‌های جدید ASP.NET Core 2.2 بازنویسی کنیم، روش کار به صورت زیر خواهد بود:
namespace MvcHealthCheckTest
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddHealthChecks()
                    .AddCheck("sql", () =>
                        {
                            using (var connection = new SqlConnection(Configuration["connectionString"]))
                            {
                                try
                                {
                                    connection.Open();
                                }
                                catch (SqlException)
                                {
                                    return HealthCheckResult.Unhealthy();
                                }
                            }
                            return HealthCheckResult.Healthy();
                        });
        }

        public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
        {
            app.UseHealthChecks("/working");
- ابتدا توسط متد services.AddHealthChecks، سرویس بررسی سلامت برنامه، ثبت و معرفی می‌شود.
- سپس توسط متد app.UseHealthChecks، بدون اینکه نیاز باشد کنترلر و اکشن متد جدیدی را جهت بازگشت وضعیت سلامت برنامه، تعریف کنیم، مسیر working/ قابل دسترسی خواهد شد.
تا اینجا اگر این مسیر را به سرویس بررسی uptime برنامه‌ی خود معرفی کنید، صرفا وضعیت قابل دسترسی بودن مسیر working/ را دریافت خواهید کرد. اگر نیاز به گزارش دقیق‌تری وجود داشت، می‌توان به کمک متد AddCheck، یک منطق سفارشی را نیز به آن افزود؛ همانند بررسی امکان اتصال به بانک اطلاعاتی، به روشی که ملاحظه می‌کنید. در اینجا اگر منطق مدنظر با موفقیت اجرا شد، HealthCheckResult.Healthy بازگشت داده می‌شود و یا HealthCheckResult.Unhealthy در صورت عدم موفقیت. هر کدام از این متدها می‌توانند توضیحات و یا اطلاعات بیشتری را نیز توسط پارامترهای خود ارائه دهند.


امکان تهیه سرویس‌های سفارشی بررسی سلامت برنامه

در مثال قبل، منطق بررسی سلامت برنامه را همانجا داخل متد ConfigureServices، به کمک متد services.AddHealthChecks().AddCheck معرفی کردیم. امکان انتقال این کدها به سرویس‌های سفارشی، با پیاده سازی اینترفیس IHealthCheck نیز وجود دارد:
    public class SqlServerHealthCheck : IHealthCheck
    {
        private readonly IConfiguration _configuration;

        public SqlServerHealthCheck(IConfiguration configuration)
        {
            _configuration = configuration;
        }

        public Task<HealthCheckResult> CheckHealthAsync(
            HealthCheckContext context, CancellationToken cancellationToken = default(CancellationToken))
        {
            using (var connection = new SqlConnection(_configuration["connectionString"]))
            {
                try
                {
                    connection.Open();
                }
                catch (SqlException)
                {
                    return Task.FromResult(HealthCheckResult.Unhealthy());
                }
            }
            return Task.FromResult(HealthCheckResult.Healthy());
        }
    }
در اینجا کدهای AddCheck را به متد CheckHealthAsync منتقل کردیم. پس از آن برای معرفی آن به سیستم می‌توان از روش زیر استفاده کرد:
namespace MvcHealthCheckTest
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddHealthChecks()
                    .AddCheck<SqlServerHealthCheck>("sql");
متد AddCheck، کلاس SqlServerHealthCheck را به صورت یک سرویس جدید با طول عمر Transient به سیستم تزریق وابستگی‌های NET Core. معرفی می‌کند (یعنی با هربار درخواست مسیر working/، یک وهله‌ی جدید از این کلاس ساخته شده و استفاده می‌شود) که امکان تزریق در سازنده‌ی کلاس آن نیز وجود دارد.


سفارشی سازی خروجی بررسی سلامت برنامه‌ها

تا اینجا از متدهای کلی Unhealthy و Healthy برای بازگشت وضعیت سلامت برنامه استفاده کردیم؛ خروجی‌های بهتری را نیز می‌توان ارائه داد:
public Task<HealthCheckResult> CheckHealthAsync(
            HealthCheckContext context,
            CancellationToken cancellationToken = default(CancellationToken))
        {
            using (var connection = new SqlConnection(_configuration["connectionString"]))
            {
                try
                {
                    connection.Open();
                }
                catch (SqlException)
                {
                    return Task.FromResult(new HealthCheckResult(
                                                   status: context.Registration.FailureStatus,
                                                   description: "It is dead!"));
                }
            }
            return Task.FromResult(HealthCheckResult.Healthy("Healthy as a horse"));
        }
در نهایت نیاز است خروجی از نوع HealthCheckResult بازگشت داده شود. این خروجی را یا می‌توان توسط متدهای Healthy و Unhealthy با پارامترهای مخصوص آن‌ها ایجاد کرد و یا مانند این مثال، توسط وهله سازی مستقیم آن.
روش دیگر سفارشی سازی خروجی آن، استفاده از پارامتر دوم متد app.UseHealthChecks است:
namespace MvcHealthCheckTest
{
    public class Startup
    {
        public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
        {
            app.UseHealthChecks("/working", new HealthCheckOptions
            {
                ResponseWriter = async (context, report) =>
                {
                    var result = JsonConvert.SerializeObject(new
                    {
                        status = report.Status.ToString(),
                        errors = report.Entries.Select(e =>
                        new
                        {
                            key = e.Key,
                            value = Enum.GetName(typeof(HealthStatus), e.Value.Status)
                        })
                    });
                    context.Response.ContentType = MediaTypeNames.Application.Json;
                    await context.Response.WriteAsync(result);
                }
            });
در اینجا یک خروجی JSON، از ریز خطاهای گزارش شده، تهیه شده و توسط context.Response.WriteAsync به فراخوان ارائه می‌شود.


معرفی کتابخانه‌ای از IHealthCheckهای سفارشی

از مخزن کد AspNetCore.Diagnostics.HealthChecks می‌توانید IHealthCheckهای سفارشی مخصوص SQL Server، MySQL و غیره را نیز دریافت و استفاده کنید.
نظرات مطالب
آشنایی با NHibernate - قسمت هشتم
ممنون. الگوهای طراحی برنامه نویسی شیءگرا یک حالت عمومی دارند. یعنی مختص به یک فناوری یا زبان خاص یا حتی یک محصول خاص نیستند. بگردید برای LINQ to SQL هم پیاده سازی الگوی Repository وجود دارد.
کلا استفاده‌ی از هر کدام از ORMs موجود بدون پیاده سازی الگوی Repository اشتباه است. به چند دلیل:
- مخفی کردن ساز و کار درونی یک ORM : برای مثال من جدا قصد ندارم این رو حفظ کنم که فلان ORM خاص چطور Insert انجام می‌دهد. من فقط می‌خواهم یک متد Insert داشته باشم. یکبار این رو در الگوی Repository پیاده سازی می‌کنم و بعد فراموش می‌کنم که این ORM الان EF است یا NH یا هرچی
- امکان تعویض کلی یک ORM : زمانیکه من در کدهای BLL خودم فقط از متد Insert پیاده سازی شده مطابق رهنمون‌های الگوی Repository استفاده کردم، دیگر BLL درکی از ORM نخواهد داشت. برای کوچ کردن به یک ORM دیگر فقط کافی است تا Repository را عوض کرد. مابقی برنامه دست نخورده باقی می‌ماند.
- نوشتن Unit test با استفاده از الگوی Repository ساده‌تر است: این الگو چون بر مبنای یک Interface پیاده سازی می‌شود، امکان Mocking این Interface در Unit tests ساده‌تر است.
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
درخواست راهنمایی سیستم Decision
من متد LoadEntiies رو بهصورت زیر تغییر دادم مشکل حل شد
  private static void LoadEntities(Assembly asm, DbModelBuilder modelBuilder, string nameSpace)
        {
            var entityTypes = asm.GetTypes()
                .Where(type => type.BaseType != null &&
                               type.BaseType != Type.GetType("System.Enum") &&
                               type.Name != "Entity" &&
                               type.Name != "BaseEntity" &&
                               type.Namespace != null &&
                               type.Namespace.Contains(nameSpace))
                .ToList();

            entityTypes.ForEach(modelBuilder.RegisterEntityType);
        }
از نظر من کد قبلی چندتا مشکل داشت
1- توی قسمت where  یک بار  baseType رو مخالف null و یک بار هم برابر null خواسته بود که این خودش باعث میشد تا کوئری گرفته شده  مقداری رو برنگردونه
2- شرطی که نوشته شده بود اگه مشکل بالا رو حل میشد باعث می‌شد تمام Class‌ها و Enumeration‌ها و Object هایی که جزء entity نبود رو باخودش بیاره و به عنوان یک Entity معرفی کنه
3- اینکه توی شرط نوشته شده بود Namespace==nameSpace و این یعنی اگر فضای نام کلاسی مثلا برابر DomainClasses.Entities.Common  بود، توی لیست entity‌های آورده نشه
خلاصه اینکه کوئری قبلی هیچ چیزی رو برنمیگردوند
من با کد بالایی مشکلم رو حل کردم ولی فکرکنم کدی دوستان در پست‌های قبلی گذاشتن بهتر باشه  
نظرات مطالب
اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity
خیر. شیء this.User با اطلاعات جدول کاربران، تناظر یک به یک ندارد. از نگارش‌های پیشین ASP.NET ، هنوز هم اطلاعات شیء User مانند User.Identity.Name در ASP.NET Core نیز در دسترس هستند. به این ترتیب زمانیکه کاربری به سیستم وارد شد، دیگر نیازی نیست تا جهت یافتن Name او، از بانک اطلاعاتی کوئری گرفت. خاصیت Name یاد شده به صورت خودکار از کوکی رمزنگاری شده‌ی و یا در اینجا از توکن او دریافت شده و در اختیار برنامه قرار می‌گیرد. این Name در ASP.NET Core Identity، اصطلاحا یک User Claim پیش‌فرض نام دارد و به صورت خودکار ایجاد و مقدار دهی می‌شود. روش مقدار دهی اولیه‌ی آن هم در متد createAccessTokenAsync مشخص است. هر زمانیکه این توکن به سمت سرور ارسال می‌شود، پس از اعتبارسنجی توکن و پذیرش آن، این Claims هم پردازش شده و جزئی از اطلاعات شیء this.User می‌شوند.