وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
نحوه استفاده از افزونه Firebug برای دیباگ برنامه‌های ASP.NET مبتنی بر jQuery
حداقل دو علت می‌تونه داشته باشه:
الف) تصاویر رو نمی‌تونه پیدا کنه، یا صفحه کش شده بیش از حد. قسمت «اجرای کدهای jQuery Ajax فوق، چه تغییری را در صفحه سبب می‌شوند؟» را بررسی کنید که چه آدرسی توسط کدهای جی‌کوئری در حال پردازش است.
همچنین کش شدن نتایج قبلی رو هم می‌شود غیرفعال کرد:
$.ajax({
  cache: false /* گاهی از اوقات خصوصا برای آی ایی نیاز است */
});
ب) چند وقت قبل در یکی از بحث‌های سایت دیدم که مورد زیر رعایت نشده بود و کدهای جی‌کوئری کار نمی‌کردند:
<script type="text/javascript">
        $(function () {
            // کدهای جی‌کوئری در اینجا 
        });
</script>
اجرای کدهای جی‌کوئری نیازی به DOM حاضر و آماده دارند که توسط متد document ready آن مانند کدهای فوق باید تدارک دیده شود. نیازی به این کد نخواهد بود اگر اسکریپت‌ها در آخر صفحه و پیش از بسته شدن تگ body اضافه بشن.
‫۱۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۵۹
صابر فتح الهی صابر فتح الهی
مطالب
ایجاد قسمت‌های Toggle در سایت با jQuery
البته قبلش بگم که عنوان بهتری به ذهنم نرسید.
بسیاری از مواقع پیش می‌آید که در سایت خود بخواهیم کادری داشته باشیم که با کلیک بروی آن ظاهر و با کلیک دوباره بروی آن محو شود. مانند تصویر زیر

سپس با کلیک بروی قسمت مشخص شده از تصویر بالا تصویر مانند زیر ظاهر شود.

در این نوشته قصد داریم کادری به این صورت حالا به هر منظوری طراحی نماییم.

برای کار سه قسمت کد داریم:

  1. کدهای طراحی قسمت مورد نظر در صفحه وب
  2. نوشتن کدهای CSS مربوطه
  3. نوشتن کدهای jQuery

در مرحله اول ابتدا صفحه وب خود را به نحو زیر ایجاد می‌نماییم.

<!DOCTYPE html>
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head>
    <title>کادر لغزان با jQuery</title>
    <script src="Scripts/jquery-1.7.1.min.js"></script>
    <link href="CSS/site.css" rel="stylesheet" />
</head>
<body>
    <div id="loginPanel">
        <div style="height: auto;" id="login">
            <div>
                <div>
                    <br />
                    محتویات دلخواه خود را در این قسمت قرار دهید
                </div>
            </div>
            <div><a href="#" id="closeLogin"></a></div>
        </div>
        <div id="container">
            <div id="top">
                <!-- login -->
                <ul>
                    <li>&nbsp;</li>
                    <li><a id="toggleLogin" href="#">پانل باز شو</a></li>
                </ul>
                <!-- / login -->
            </div>
            <!-- / top -->

        </div>
    </div>
    <div id="main">
        محتویات سایت در این قسمت قرار می‌گیرد
    </div>
    </body>
</html>
در صفحه ایجاد شده قسمتی را برای نگهداری پانل مورد نظر قرار دادیم و در div با نام loginContent مواردی را که می‌خواهیم در پانل مربوطه نمایش داده شود، قرار می‌دهیم،  <"div id="loginPanel> نگهدارنده کل قسمت مربوطه (کادر لغزان می‌باشد)، و قسمت <"div id="container> قسمتی است که دکمه یا عنوان مورد نظر برای باز شدن یا بستن کادر استفاده می‌شود.
در مرحله دوم کدهای CSS بخش‌های مورد نظر (جهت رنگ و تصاویر و شکل و شمایل کادر مورد نظر) را مانند زیر ایجاد می‌کنیم.
body {
     margin:0; 
     padding:0; 
     width:100%; 
     background: #e9e9e9 url(images/header_bg.gif) top repeat-x;
     direction: rtl;
}
html {
     padding:0; 
     margin:0;
}

#main {margin-top: 100px;}

#loginPanel {
    margin: 0px; 
    position: absolute; 
    overflow: hidden; 
    height: auto;
    z-index: 3000;
    width: 100%;
    top: 0px;
    color: #fff;
}
#top {
    background: url(images/login_top.jpg) repeat-x 0 0;
    height: 38px;
    position: relative;
}
#top ul.login {
    display: block;
    position: relative;
    float: right;
    clear: right;
    height: 38px;
    width: auto;
    margin: 0;
    right: 150px;
    color: white;
    text-align: center;
    background: url(images/login_r.png) no-repeat right 0;
    padding-right: 45px;
}
#top ul.login li.left {
    background: url(images/login_l.png) no-repeat left 0;
    height: 38px;
    width: 45px;
    padding: 0;
    margin: 0;
    display: block;
    float: left;
}
#top ul.login li {
    text-align: left;
    padding: 0 6px;
    display: block;
    float: left;
    height: 38px;
    background: url(images/login_m.jpg) repeat-x 0 0;
}
#top ul.login li a {
    color: #fff;
    text-decoration: none;
}
#top ul.login li a:hover {
    color: #ff0000;
    text-decoration: none;
}
#login {
    width: 100%;
    color: white;
    background: #1E1E1E;
    overflow: hidden;
    position: relative;
    z-index: 3;
    height: 0px;
}
#login a {
    text-decoration: none;
    color: #fff;
}
#login a:hover {
    color: white;
    text-decoration: none;
}
#login .loginContent {
    width: 900px;
    height: 80px;
    margin: 0 auto;
    padding-top: 25px;
    text-align: right;
}
#login .loginClose {
    display: block;
    position: absolute;
    right: 15px;
    top: 10px;
    width: 70px;
    text-align: left;
}
#login .loginClose a {
    display: block;
    width: 100%;
    height: 20px;
    background: url(images/button_close.jpg) no-repeat right 0;
    padding-right: 10px;
    border: none;
    color: white;
}
#login .loginClose a:hover {
    background: url(images/button_close.jpg) no-repeat right -20px;
}
.cen { text-align: center;}
.w_100p{ width: 100%;}
خوب تا اینجای کار فقط کادر با قالب مورد نظر ایجاد شد، برای اینکه عمل مورد نظر انجام شود با استفاده از تکنیک‌های jQuery به صورت زیر کار را به پایان می‌رسانیم. در انتهای صفحه اسکریپت زیر را قبل از قسمت <body/> می‌نویسیم.
 <script type="text/javascript">
        $(document).ready(function () {
            $("#login").hide(0);
            $("#toggleLogin").click(function () {
                $("#login").slideToggle("slow");
            });
            $("#closeLogin").click(function () {
                $("#login").slideUp("slow");
            });
        });
    </script>
با نوشتن این اسکریپت بعد از لود صفحه مورد نظر ابتدا کادر ما مخفی می‌شود، سپس برای دکمه (یا هر المانی که می‌خواهیم با کلیک روی آن کادر بسته یا باز شود) کد کلیک می‌نویسیم که با کلیک بروی آن عمل اسلاید (باز یا بسته شدن) رخ دهد. در نهایت در رویداد کلیک لینک close تعیین می‌کنیم که کادر به آرامی  بسته شود.
مثال کامل از ^ قابل دانلود است
لینک‌های کمکی جهت آشنایی بیشتر با توابع استفاده شده:




‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۲۸ دی ۱۳۹۱، ساعت ۰۱:۰۵
وحید نصیری وحید نصیری
بازخوردهای دوره
به روز رسانی غیرهمزمان قسمتی از صفحه به کمک jQuery در ASP.NET MVC
«اما اینکه چند قسمت  بدون هیچ کلیکی با سرعت مناسب و غیر همزمان بالا بیاره باید چه کارکنم؟»
زمانیکه از قطعه کد زیر استفاده می‌شود، یعنی از jQuery Document ready استفاده شده‌است:
 <script type="text/javascript">
        $(function () {
          //کدهای خود اجرا شونده در اینجا
        });
    </script>
کدهای داخل آن بلافاصله و به صورت خودکار پس از آماده شدن DOM یا document object model، اجرا خواهند شد.
اطلاعات بیشتر: «آموزش (jQuery) جی کوئری 1#»  
‫۹ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۵۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
تعیین اعتبار یک checkBoxList با کمک jQuery

checkBoxList جزو کنترل‌هایی در ASP.Net است که نمی‌توان RequiredFieldValidator استاندارد را بر آن اعمال کرد. به عبارتی اگر نیاز بود حداقل یک آیتم چک باکس لیست حتما توسط کاربر انتخاب شود، راه حل آماده‌ای برای آن وجود ندارد. پیاده سازی این‌کار با استفاده از jQuery به سادگی میسر است که در ادامه آن‌را مرور خواهیم کرد.

<%@ Page Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="Default.aspx.cs" Inherits="CheckBoxListValidator._Default" %>
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head runat="server">
   <title></title>
   <script src="jquery.min.js" type="text/javascript"></script>
   <script type="text/javascript">
       //<![CDATA[
       function CheckItems(sender, args) {
           //Get the total nuumber of selected CheckBoxes
           var num = jQuery("table#<%=CheckBoxList1.ClientID%> input:checked").length;
           args.IsValid = num > 0;
       }
       //]]>
   </script>
</head>
<body>
   <form id="form1" runat="server">
   <div>
       <asp:CheckBoxList ID="CheckBoxList1" runat="server">
           <asp:ListItem>item1</asp:ListItem>
           <asp:ListItem>item2</asp:ListItem>
       </asp:CheckBoxList>
       <asp:CustomValidator ClientValidationFunction="CheckItems" ID="ValidateIt"
           runat="server" ErrorMessage="(*)"> </asp:CustomValidator>
       <asp:Button ID="Button1" runat="server" />
   </div>
   </form>
</body>
</html>

توضیحات:
یک CustomValidator استاندارد را به فرم اضافه کرده‌ایم تا توسط تابعی که به ClientValidationFunction آن معرفی می‌شود، کار اعتبار سنجی سمت کاربر را انجام دهد. این تابع یا همان CheckItems مثال فوق، امضای استاندارد و آشنایی دارد. اگر تعیین اعتبار صورت گرفته باشد، باید args.IsValid در آن به true تنظیم شود یا بر عکس.
اصل قضیه هم، همین یک سطر کد زیر است:

var num = jQuery("table#<%=CheckBoxList1.ClientID%> input:checked").length;
کار این سطر که از جی‌کوئری استفاده می‌کند، پیدا کردن جدولی است که ID آن مساوی آی دی سمت کلاینت چک باکس لیست ما است (ASP.Net یک چک باکس لیست را به صورت یک جدول حاوی چک باکس‌ها رندر می‌کند). سپس در همان ناحیه مشغول به جستجوی چک باکس‌هایی می‌شود که تیک خورده‌اند. نهایتا تعداد آن‌ها را بر می‌گرداند.

‫۱۵ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۱۹ مرداد ۱۳۸۸، ساعت ۲۰:۳۸
پرهام دستغیب پرهام دستغیب
مطالب
مروری بر کتابخانه ReactJS - قسمت دوم - نصب و پیکربندی React‌JS برای Visual Studio Code

برای شروع به نصب و پیکربندی، باید بدانیم به چه چیزهایی احتیاج داریم. قطعا به کتابخانه React نیاز داریم. اما بسته به نوع کدنویسی که میخواهیم در پیش بگیریم، احتمالا به کتابخانه‌های دیگری هم احتیاج پیدا خواهیم کرد. در قسمت قبل نحوه‌ی ساخت یک تگ HTML، با React آورده شد. دوباره به آن نگاهی بیاندازیم:

var ClickableImage = function (props) {
    return (
        <a href={props.href}>
            <img src={props.src} />
        </a>
    )
};
میان یک فایل جاوااسکریپت، از تگ‌های HTML استفاده شده‌است. چرا و چطور؟! 

React از دو روش برای ساخت تگ‌ها استفاده میکند. روش ساده‌تر همین مثالی است که در بالا آمده؛ یعنی از تگ‌های HTML را به صورت مستقیم استفاده می‌کند. روش دیگر، استفاده از زبان جاوااسکریپت به تنهایی است. مثلا تگ‌های <a> و <img>  بالا به صورت زیر نوشته میشوند: 

var ClickableImage = function(props) {
    React.createElement(
        "a", 
        {href: props.href}, 
        React.createElement(
            "img",
            {src: props.src}
        )
    )
};

وقتی تصور کنیم که قرار است یک جدول یا یک فرم را ایجاد کنیم، ارزش روش ساده‌تر، مشخص میشود. در واقع تگ‌هایی که استفاده شده، واقعا تگ‌های HTML نیستند؛ چیزی هستند به نام JSX.  


JSX

JSX زبان یا روشی است که اجازه میدهد از تگ‌های مشابه با HTML در جاوااسکریپت استفاده کنیم. به دلیل تفاوت‌های مختصری که دارند، گفته شد که این تگ‌ها دقیقا HTML نیستند. برای مثال در تگ‌های HTML خاصیت‌های class و for را داریم؛ اما در تگ‌های JSX باید به ترتیب از className و htmlFor استفاده کنیم. مسئله بعدی این است که اساسا JSX همراه با React ارائه نشده و برای اینکه بتوانیم از JSX استفاده کنیم، نیاز به ابزاری اضافه داریم تا JSX را برای JavaScript و مرورگر ترجمه کند که فیسبوک، Babel را پیشنهاد میدهد. اگر از JSX بدون ابزار مترجم استفاده کنیم با پیام خطای زیر مواجه می‌شویم. 

  > Uncaught SyntaxError: Unexpected token

یعنی کاراکتر شروع (>) تگ‌ها را تشخیص نمیدهد.


نصب کتابخانه‌ها

این کتابخانه‌ها را می‌شود به مدل‌های مختلفی دریافت و پیکربندی کرد. بسته به نوع پروژه و محیط توسعه و پیکربندی‌های خاص هر پروژه، روش کار میتواند متفاوت باشد. هدف اصلی، مروری بر امکانات React است. پس ساده‌ترین روش نصب را برای ادامه کار انتخاب میکنیم. مانند هر کتابخانه‌ی دیگری میشود بطور یکجا React و Babel را از سایت‌های اصلی یا Github دانلود و به پروژه اضافه و استفاده کرد؛ مثل jQuery و Bootstrap. اما راه استاندارد و پیشنهاد شده، استفاده از ابزارهای مدیریت بسته‌ها مثل npm است. در قدم اول با فرض بر اینکه VSCode و npm بر روی سیستم نصب هستند، اول یک پوشه خالی را در VSCode به عنوان پروژه باز میکنیم و از منوی View -> Integrated Terminal  را انتخاب میکنیم. در ترمینال باز شده دستور نصب زیر را وارد میکنیم.

npm install react react-dom
با این کار پوشه node_modules به ریشه پروژه اضافه میشود که حاوی کتابخانه React است. پوشه node_modules مختص به React نیست. هر کتابخانه‌ای را که به این صورت نصب کنیم، به این پوشه اضافه میشود. مرحله بعد، نصب کتابخانه Babel جهت استفاده‌ی از JSX است. کتابخانه Babel یک مترجم بزرگ است که اجزای مختلفی دارد. ما به حداقل‌هایی از آن برای ترجمه تگ‌های JSX  احتیاج داریم. برای این کار همانند قبل، ترمینال را انتخاب میکنیم و دستور نصب زیر را اجرا میکنیم. با این دستور نصب، کتابخانه مختصر babel-standalone به پوشه node_modules اضافه میشود. 
npm install babel-standalone

نحوه استفاده

فایل index.html را به ریشه پروژه اضافه کنید و کدهای زیر را درون تگ Body قرار دهید:  

<div id="reactTestContainer"></div>

<script src="node_modules/react/dist/react.min.js"></script>
<script src="node_modules/react-dom/dist/react-dom.min.js"></script>
<script src="node_modules/babel-standalone/babel.min.js"></script>
<script src="react-test.js" type="text/babel"></script>

برای کار با کتابخانه React به دو فایل react.js و react-dom.js نیاز داریم. اولی بخش اصلی کتابخانه و دومی برای ساخت تگ‌ها و تبادل با بخش HTML DOM استفاده میشود؛ مثلا اضافه کردن تگ‌های ساخته شده به HTML. ذکر ویژگی "type="text/babel برای فایل‌هایی که در آنها از تگ‌های JSX استفاده شده ضروری است؛ در غیر اینصورت Babel  تشخیص نمیدهد که کار ترجمه را برای چه فایلهایی باید انجام دهد. در نهایت قطعه کد زیر را در فایل react-test.js وارد کنید. 

var ClickableImage = function (props) {
    return (
        <a href={props.href}>
            <img src={props.src} />
        </a>
    )
};

ReactDOM.render(
    <ClickableImage href="http://google.com" src="google.jpg"/>, 
    document.getElementById("reactTestContainer")
)

با اجرا کردن پروژه، تصویری قابل کلیک به مقصد گوگل، در تگ <div>، با ویژگی "id=”reactTestContainer ایجاد خواهد شد.

تا به این قسمت متوجه شدیم که کتابخانه React چیست و چطور میشود از آن استفاده کرد. در قسمت بعد نگاهی دقیق‌تر به کامپوننت‌های React خواهیم داشت.

‫۷ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۴۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
کش کردن اطلاعات غیر پویا در ASP.Net - قسمت دوم

قسمت قبل به IIS7‌ اختصاص داشت که شاید برای خیلی‌ها کاربرد نداشته باشد خصوصا اینکه برنامه نویس‌ها ترجیح می‌دهند به روش‌هایی روی بیاورند که کمتر نیاز به دخالت مدیر سرور داشته باشد؛ یا زمانیکه سایت شما بر روی یک هاست اینترنتی قرار گرفته است عملا شاید دسترسی خاصی به تنظیمات IIS نداشته باشید (مگر اینکه یک هاست اختصاصی را تهیه کنید).
برای IIS6 و ماقبل از آن و حتی بعد از آن!، حداقل دو روش برای کش کردن اطلاعات استاتیک وجود دارد:

الف) استفاده از web resources معرفی شده در ASP.Net 2.0 به بعد
در مورد نحوه‌ی تعریف و بکارگیری web resources می‌توان به مقاله "تبدیل پلاگین‌های jQuery‌ به کنترل‌های ASP.Net" رجوع کرد.


همانطور که در شکل فوق نیز ملاحظه می‌کنید، هدر مربوط به مدت زمان منقضی شدن کش سمت کلاینت یک web resource توسط موتور ASP.Net به صورت خودکار به سال 2010 تنظیم شده است و این مقدار خالی نیست.

ب) افزودن این هدر به صورت دستی

برای این منظور باید در نحوه‌ی ارائه فایل‌های استاتیک دخالت کنیم و این‌کار را با استفاده از یک generic handler می‌توان انجام داد.


کد این generic handler می‌تواند به صورت زیر باشد:

using System;
using System.IO;
using System.Web;
using System.Web.Services;
using System.Reflection;

namespace test1
{
   [WebService(Namespace = "http://tempuri.org/")]
   [WebServiceBinding(ConformsTo = WsiProfiles.BasicProfile1_1)]
   public class cache : IHttpHandler
   {

       private static void cacheIt(TimeSpan duration)
       {
           HttpCachePolicy cache = HttpContext.Current.Response.Cache;

           FieldInfo maxAgeField = cache.GetType().GetField("_maxAge", BindingFlags.Instance | BindingFlags.NonPublic);
           maxAgeField.SetValue(cache, duration);

           cache.SetCacheability(HttpCacheability.Public);
           cache.SetExpires(DateTime.Now.Add(duration));
           cache.SetMaxAge(duration);
           cache.AppendCacheExtension("must-revalidate, proxy-revalidate");
       }

       public void ProcessRequest(HttpContext context)
       {
           string file = context.Request.QueryString["file"];
           if (string.IsNullOrEmpty(file))
           {
               return;
           }

           string contetType = context.Request.QueryString["contetType"];
           if (string.IsNullOrEmpty(contetType))
           {
               return;
           }
          
           context.Response.Write(File.ReadAllText(context.Server.MapPath(file)));

           //Set the content type
           context.Response.ContentType = contetType;

           // Cache the resource for 30 Days
           cacheIt(TimeSpan.FromDays(30));
       }

       public bool IsReusable
       {
           get
           {
               return false;
           }
       }
   }
}
توضیحات:
این generic handler دو کوئری استرینگ را دریافت می‌کند؛ file جهت دریافت نام فایل و contetType جهت مشخص سازی نوع محتوایی که باید سرو شود؛ مثلا جاوا اسکریپت یا استایل شیت و امثال آن. سپس زمانیکه محتوا را Response.Write می‌کند، هدر مربوط به کش شدن آن‌را نیز به 30 روز تنظیم می‌نماید.
تابع مربوط به کش کردن اطلاعات از مقاله ASP.NET Ajax Under-the-hood Secrets استخراج شد.

روش استفاده در مورد فایل‌های CSS
بجای تعریف یک فایل CSS در صفحه، به صورت استاندارد، اکنون تعریف متداول را به صورت زیر اصلاح کنید:

<link type="text/css" href="cache.ashx?v=1&file=site.css&contetType=text/css" rel="Stylesheet" />
هر زمانیکه که فایل site.css درخواست می‌شود، باید از فیلتر ما عبور کند و سپس ارائه گردد. در این حین، هدر مربوط به مدت زمان کش شدن سمت کلاینت به آن اضافه می‌شود. از کوئری استرینگ مربوط v هم جهت به روز رسانی‌های بعدی استفاده می‌شود تا اگر تغییری را اعمال کردیم، کلاینت حتما با توجه به آدرس جدید، محتویات جدید را یکبار دیگر دریافت کند. (مرورگر آدرس‌های مشابه را در صورتیکه هدر مربوط به کش شدن آن‌ها تنظیم شده باشد، از کش خواهد خواند و کاری به آخرین تغییرات شما در سرور ندارد)

روش استفاده در مورد فایل‌های JS
<script type="text/javascript" src="cache.ashx?v=1&file=js/jquery-1.3.2.min.js&contetType=application/x-javascript"></script>
اکنون اگر سایت را مجددا با افزونه YSlow بررسی کنیم، می‌توان این هدر جدید را مشاهده کرد:



‫۱۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۸۸، ساعت ۲۳:۵۲
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت اول - نصب پیشنیازها
به روز رسانی: ارتقاء به نگارش «2.0.0rc.0 »

برای ارتقاء به نگارش RC0، این مراحل را باید طی کنید:
1) پیش از هر کاری، پوشه‌ی node_modules قدیمی خود را حذف کنید (با تمام محتوای آن).
2) به روز رسانی فایل package.json به صورت ذیل:
{
    "name": "asp-net-mvc5x-angular2x",
    "version": "1.0.0",
    "author": "DNT",
    "description": "",
    "scripts": {
        "postinstall": "typings install"
    },
    "license": "Apache-2.0",
    "dependencies": {
        "@angular/common": "^2.0.0-rc.0",
        "@angular/compiler": "^2.0.0-rc.0",
        "@angular/core": "^2.0.0-rc.0",
        "@angular/http": "2.0.0-rc.0",
        "@angular/router": "2.0.0-rc.0",
        "@angular/router-deprecated": "^2.0.0-rc.0",
        "@angular/platform-browser": "^2.0.0-rc.0",
        "@angular/platform-browser-dynamic": "^2.0.0-rc.0",
        "bootstrap": "^3.3.6",
        "es6-promise": "^3.1.2",
        "es6-shim": "^0.35.0",
        "jquery": "^2.2.3",
        "reflect-metadata": "^0.1.3",
        "rxjs": "^5.0.0-beta.6",
        "systemjs": "^0.19.27",
        "zone.js": "^0.6.12"
    },
    "devDependencies": {
        "typescript": "^1.8.9",
        "typings": "^0.8.1"
    },
    "repository": { }
}
به روز شده‌ی محتوای فوق، همیشه در آدرس مستندات npm packages موجود است.
3) افزودن فایلی به نام typings.json در ریشه‌ی پروژه؛ با این محتوا: 
{
    "ambientDependencies": {
        "es6-shim": "github:DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/es6-shim/es6-shim.d.ts#7de6c3dd94feaeb21f20054b9f30d5dabc5efabd"
    }
}
این فایل توسط قسمت «postinstall» اسکریپت package.json نصب می‌شود. اما چون مسیر https://raw.githubusercontent.com قابل دسترسی نیست (از این طرف البته!)، موفق به دریافت آن نخواهید شد. بنابراین یک پوشه را به نام typings به ریشه‌ی سایت اضافه کنید و سپس فایل ذیل را به آن اضافه نمائید:
es6-shim.d.ts
بدون این فایل، کامپایلر TypeScript تعاریف ES 6 را مانند Map و Promise و امثال آن‌، نمی‌شناسد و پروژه را کامپایل نخواهد کرد.

اکنون یکبار فایل package.json را ذخیره کنید تا کار به روز رسانی بسته‌ها انجام شود. البته اگر بر روی این فایل کلیک راست کنید، در منوی ظاهر شده، گزینه‌ی restore packages هم موجود است.

4) پس از آن، چند تغییر جزئی ذیل باید در کدهای این سری، اعمال شوند:
هر جایی angular2 تعریف شده، اینبار می‌شود angular@. مثلا:
import { PipeTransform, Pipe } from '@angular/core';
فایل مسیریابی آن قرار است تغییرات کلی داشته باشد. این مورد به صورت ذیل تغییر نام یافته است:
import { RouteParams, Router } from '@angular/router-deprecated';
5) فایل main.ts (قسمت دوم) به صورت ذیل تغییر کرده‌است:
/// <reference path="../typings/es6-shim.d.ts" />
import { bootstrap } from '@angular/platform-browser-dynamic';

// Our main component
import { AppComponent } from "./app.component";

bootstrap(AppComponent);
6) تعاریف اسکریپت‌های Index.html سایت، اینبار به نحو ذیل تغییر کرده‌اند:
یک نکته: اگر می‌خواهید این تعاریف را در یک فایل razor، وارد کنید، چون @ به ابتدای پوشه‌ی angular2 اضافه شده (node_modules\@angular)، مشکل پردازشی razor را ایجاد خواهد کرد و باید escape شود. به همین جهت بجای @ بهتر است معادل آن را یعنی ("@")Html.Raw@   وارد کنید.
سپس ابتدا فایل systemjs.config.js را از اینجا دریافت کنید.
در ادامه مداخل جدید را هم در فایل index.html مثال رسمی آغازین آن بررسی کنید.

بنابراین، فایل systemjs.config.js را  به ریشه‌ی سایت اضافه کنید (از این جهت که مسیر بسته‌های node_modules را از ریشه‌ی سایت می‌خواند). سپس فایل Views\Shared\_Layout.cshtml را به نحو ذیل تغییر دهید:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <base href="/">
    <meta charset="utf-8"/>
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <title>@ViewBag.Title - My ASP.NET Application</title>

    <link href="~/node_modules/bootstrap/dist/css/bootstrap.css" rel="stylesheet"/>
    <link href="~/app/app.component.css" rel="stylesheet"/>
    <link href="~/Content/Site.css" rel="stylesheet" type="text/css"/>

    <!-- 1. Load libraries -->
    <!-- IE required polyfills, in this exact order -->
    <script src="~/node_modules/es6-shim/es6-shim.min.js"></script>

    <script src="~/node_modules/zone.js/dist/zone.js"></script>
    <script src="~/node_modules/reflect-metadata/Reflect.js"></script>
    <script src="~/node_modules/systemjs/dist/system.src.js"></script>

    <script src="~/systemjs.config.js"></script>

    <!-- 2. Configure SystemJS -->
    <script>
        System.import('app/main').then(null, console.error.bind(console));
    </script>
</head>
<body>
    <div>
        @RenderBody()
        <pm-app>Loading App...</pm-app>
    </div>

    @RenderSection("Scripts", required: false)
</body>
</html>

خلاصه‌ی سریع این موارد
الف) تغییرات آخرین بسته‌های npm را از مستندات آن پیگیری و اعمال کنید. آخرین نگارش آن همیشه در اینجا قابل دسترسی است.
ب) تغییرات index.html، فایل main.ts و مداخل آغازین آن‌را از مثال آغازین رسمی آن پیگیری و اعمال کنید.
‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۱۸:۵۱
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
jQuery Ajax و نحوه صحیح ارسال مقادیر به یک وب سرویس

در مورد کار با jQuery Ajax و نحوه فراخوانی یک متد وب سرویس توسط آن، چند مطلب پیشتر ارائه شدند:
بررسی وجود نام کاربر با استفاده از jQuery Ajax در ASP.Net
و ...

تمام این مقالات یک ایراد مهم دارند که امروز با آن مواجه شدم و خلاصه آن به شرح زیر است:
پارامتر data متد Ajax جی‌کوئری را به صورت زیر در نظر بگیرید:
data: "{'username': '" + $('#<%= TextBox1.ClientID %>').val() + "'}",
این روش شاید با بسیاری از ورودی‌ها کار کند اما یک سری از کاراکترها زمانیکه با فرمت JSON ارسال می‌شوند باید اصطلاحا escape شوند که لیست آن‌ها به صورت زیر است:
\b  Backspace (ascii code 08)
\f  Form feed (ascii code 0C)
\n  New line
\r  Carriage return
\t  Tab
\v  Vertical tab
'  Apostrophe or single quote
"  Double quote
\  Backslash caracter
برای حل این مشکل می‌توان از اسکریپت استاندارد json2.js که در سایت json.org معرفی شده، استفاده کرد.

ابتدا ارجاعی از این اسکریپت باید به صفحه اضافه شود:
<script src="js/json2.js" type="text/javascript"></script>
سپس مقدار پارامتر data را باید به شکل زیر اصلاح کرد:
 var jsonText = JSON.stringify({ username: $('#<%= TextBox1.ClientID %>').val() });
...

data: jsonText,
متد stringify تمام ملاحظات لازم را در مورد escape کاراکترهای یاد شده و بسیاری از موارد دیگر به صورت خودکار اعمال می‌کند. همچنین از این لحاظ که یک ساختار داده‌ای جاوا اسکریپتی را نیز می‌تواند به معادل متنی آن تبدیل کند، بسیار جالب توجه است.
به عنوان مثالی دیگر، اگر متد وب سرویس ما دو پارامتر داشت، jsonText به شکل زیر در خواهد آمد:
 var jsonText = JSON.stringify({ param1: val1, param2: val2 });
لازم به ذکر است که پشتیبانی از این متد در نگارش‌های آخر اکثر مرورگرهای امروزی در جهت سازگاری با آخرین استانداردهای مصوب جاوا اسکریپت به صورت بومی وجود دارد (از IE8 به بعد و فایرفاکس 3 و یک به بعد)، اما از آنجائیکه کاربران ممکن است هنوز از نگارش‌های قدیمی آن‌ها استفاده کنند، کمک گرفتن از فایل json2.js ضروری به نظر می‌رسد.

Vote on iDevCenter
‫۱۴ سال و ۱۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ آبان ۱۳۸۸، ساعت ۲۳:۱۲
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
استفاده‌ی همزمان از آپدیت پنل ASP.Net و پلاگین‌های جی‌کوئری

مشکل: زمانیکه یک AsyncPostback در آپدیت پنلASP.Net Ajax رخ دهد، پس از پایان کار، پلاگین جی‌کوئری که در حال استفاده از آن بودید و در هنگام بارگذاری اولیه صفحه بسیار خوب کار می‌کرد، اکنون از کار افتاده است و دیگر جواب نمی‌دهد.

قبل از شروع، نیاز به یک سری پیش زمینه هست (شاید بر اساس روش استفاده شما از آن پلاگین جی‌کوئری، مشکل را حل کنند):
الف) رفع تداخل جی‌کوئری با سایر کتابخانه‌های مشابه.
ب) آشنایی با jQuery Live جهت بایند رخ‌داد‌ها به عناصری که بعدا به صفحه اضافه خواهند شد.
ج) تزریق اسکریپت به صفحه در حین یک AsyncPostback رخ داده در آپدیت پنل

علت بروز مشکل:
علت رخ‌دادن این مشکل (علاوه بر قسمت الف ذکر شده)، عدم فراخوانی document.ready تعریف شده، جهت بایند مجدد پلاگین jQuery مورد استفاده شما پس از هر AsyncPostback رخ داده در آپدیت پنل ASP.Net Ajax است. راه حل استاندارد جی‌کوئری هم همان مورد (ب) فوق می‌باشد، اما ممکن است جهت استفاده از آن نیاز به بازنویسی یک پلاگین موجود خاص وجود داشته باشد، که آنچنان مقرون به صرفه نیست.

مثالی جهت مشاهده‌ی این مشکل در عمل:
می‌خواهیم افزونه‌ی Colorize - jQuery Table را به یک گرید ویوو ASP.Net قرار گرفته درون یک آپدیت پنل اعمال کنیم.

<%@ Page Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="UpdatePanelTest.aspx.cs"
   Inherits="TestJQueryAjax.UpdatePanelTest" %>

<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head runat="server">
   <title></title>
</head>
<body>
   <form id="form1" runat="server">
   <asp:ScriptManager ID="sm" runat="server">
       <Scripts>
           <asp:ScriptReference Path="~/js/jquery.js" />
           <asp:ScriptReference Path="~/js/jquery.colorize-1.6.0.js" />
       </Scripts>
   </asp:ScriptManager>
   <asp:UpdatePanel ID="uppnl" runat="server">
       <ContentTemplate>
           <asp:GridView ID="GridView1" runat="server" AllowPaging="True"
            OnPageIndexChanging="GridView1_PageIndexChanging">
           </asp:GridView>
       </ContentTemplate>
   </asp:UpdatePanel>
   </form>

   <script type="text/javascript">
       $(document).ready(function() {
           $('#<%=GridView1.ClientID %>').colorize();
       });   
   </script>
</body>
</html>

using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Web;
using System.Web.UI;
using System.Web.UI.WebControls;

namespace TestJQueryAjax
{
   public partial class UpdatePanelTest : System.Web.UI.Page
   {
       void BindTo()
       {
           List<string> rows = new List<string>();
           for (int i = 0; i < 1000; i++)
               rows.Add(string.Format("row{0}", i));
          
           GridView1.DataSource = rows;
           GridView1.DataBind();
       }

       protected void Page_Load(object sender, EventArgs e)
       {
           if (!Page.IsPostBack)
           {
               BindTo();
           }
       }

       protected void GridView1_PageIndexChanging(object sender, GridViewPageEventArgs e)
       {
           GridView1.PageIndex = e.NewPageIndex;
           BindTo();
       }
   }
}
مثال بسیار ساده‌ای است جهت اعمال این افرونه به یک گریدویو و مشاهده کار کردن این افزونه در هنگام بارگذاری اولیه صفحه و سپس از کار افتادن آن پس از مشاهده صفحه دوم گرید. در این مثال از نکته "اسکریپت‌های خود را یکی کنید" استفاده شده است.

راه حل:
از ویژگی‌های ذاتی ASP.Net Ajax باید کمک گرفت برای مثال:

   <script type="text/javascript">
       $(document).ready(function() {
           $('#<%=GridView1.ClientID %>').colorize();
       });

       function pageLoad(sender, args) {
           if (args.get_isPartialLoad()) {
               $('#<%=GridView1.ClientID %>').colorize();
           }
       }       
   </script>

متد استاندارد pageLoad به صورت خودکار پس از هر AsyncPostback رخ داده در آپدیت پنل ASP.Net Ajax فراخوانی می‌شود (و همچنین پس از پایان پردازش و بارگذاری اولیه DOM صفحه). در این متد بررسی می‌کنیم که آیا یک partial postback رخ داده است؟ اگر بله، مجددا عملیات بایند افزونه به گرید را انجام می‌دهیم و مشکل برطرف خواهد شد.

برای مطالعه بیشتر

‫۱۵ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۲۰ شهریور ۱۳۸۸، ساعت ۲۳:۱۷
سعید ق سعید ق
مطالب
تبدیل یک View به رشته و بازگشت آن به همراه نتایج JSON حاصل از یک عملیات Ajax ایی در ASP.NET MVC

ممکن است بخواهیم در پاسخ یک تقاضای Ajax ایی، اگر عملیات در سمت سرور با موفقیت انجام شد، خروجی یک Controller action را به کاربر نهایی نشان دهیم. در چنین سناریویی لازم است که بتوانیم خروجی یک action را بصورت رشته برگردانیم. در این مقاله به این مسئله خواهیم پرداخت .
فرض کنید در یک سیستم وبلاگ ساده قصد داریم امکان کامنت گذاشتن بصورت Ajax را پیاده سازی کنیم. یک ایده عملی و کارآ این است: بعد از اینکه کاربر متن کامنت را وارد کرد و دکمه‌ی ارسال کامنت را زد، تقاضا به سمت سرور ارسال شود و اگر سرور پیغام موفقیت را صادر کرد، متن نوشته شده توسط کاربر را به کمک کدهای JavaScript و در همان سمت کلاینت بصورت یک کادر کامنت جدید به محتوای صفحه اضافه کنیم. بنده در اینجا برای اینکه بتوانم اصل موضوع مورد بحث را توضیح دهم، از یک سناریوی جایگزین استفاده می‌کنم؛ کاربر موقعیکه دکمه ارسال را زد، تقاضا به سرور ارسال میشود. سرور بعد از انجام عملیات، تحت یک شی  JSON هم نتیجه‌ی انجام عملیات و هم محتوای HTML نمایش کامنت جدید در صفحه را به سمت کلاینت ارسال خواهد کرد و کلاینت در صورت موفقیت آمیز بودن عملیات، آن محتوا را به صفحه اضافه می‌کند.

با توجه به توضیحات داده شده، ابتدا یک شیء نیاز داریم تا بتوانیم توسط آن نتیجه‌ی عملیات Ajax ایی را بصورت  JSON به سمت کلاینت ارسال کنیم: 

public class MyJsonResult
{
  public bool success { set; get; }
  public bool HasWarning { set; get; }
  public string WarningMessage { set; get; }
  public int errorcode { set; get; }

  public string message {set; get; }
  public object data { set; get; }
 }

سپس به متدی نیاز داریم که کار تبدیل نتیجه‌ی action را به رشته، انجام دهد:
 

public static string RenderViewToString(ControllerContext context,
    string viewPath,
    object model = null,
    bool partial = false) 
{
    ViewEngineResult viewEngineResult = null;
    if (partial) viewEngineResult = ViewEngines.Engines.FindPartialView(context, viewPath);
    else viewEngineResult = ViewEngines.Engines.FindView(context, viewPath, null);
    if (viewEngineResult == null) throw new FileNotFoundException("View cannot be found.");
    var view = viewEngineResult.View;
    context.Controller.ViewData.Model = model;
    string result = null;
    using(var sw = new StringWriter()) {
        var ctx = new ViewContext(context, view, context.Controller.ViewData, context.Controller.TempData, sw);
        view.Render(ctx, sw);
        result = sw.ToString();
    }
    return result;
}
در اینجا موتور View را بر اساس اطلاعات یک View، مدل و سایر اطلاعات Context جاری کنترلر، وادار به تولید معادل رشته‌ای آن می‌کنیم.

فرض کنیم در سمت Controller هم از کدی شبیه به این استفاده میکنیم: 
public JsonResult AddComment(CommentViewModel model) {
    MyJsonResult result = new MyJsonResult() {
        success = false;
    };
    if (!ModelState.IsValid) {
        result.success = false;
        result.message = "لطفاً اطلاعات فرم را کامل وارد کنید";
        return Json(result);
    }
    try {
        Comment theComment = model.toCommentModel();
        //EF service factory
        Factory.CommentService.Create(theComment);
        Factory.SaveChanges();
        result.data = Tools.RenderViewToString(this.ControllerContext, "/views/posts/_AComment", model, true);
        result.success = true;
    } catch (Exception ex) {
        result.success = false;
        result.message = "اشکال زمان اجرا";
    }
    return Json(result);
}

و در سمت کلاینت برای ارسال Form به صورت Ajax ایی خواهیم داشت: 

@using (Ajax.BeginForm("AddComment", "posts", 
new AjaxOptions()
{
   HttpMethod = "Post", 
   OnSuccess = "AddCommentSuccess", 
   LoadingElementId = "AddCommentLoading"
}, new { id = "frmAddComment", @class = "form-horizontal" }))
{ 
    @Html.HiddenFor(m => m.PostId)
    <label for="fname">@Texts.ContactName</label> 
    <input type="text" id="fname" name="FullName" class="form-control" placeholder="@Texts.ContactName ">
    <label for="email">@Texts.Email</label> 
    <input type="email" id="InputEmail" name="email" class="form-control" placeholder="@Texts.Email">
    <br><textarea name="C_Content" cols="60" rows="10" class="form-control"></textarea><br>
    <input type="submit" value="@Texts.SubmitComments" name="" class="btn btn-primary">
    <div class="loading-mask" style="display:none">@Texts.LoadingMessage</div>
}
در اینجا در صورت موفقیت آمیز بودن عملیات، متد جاوا اسکریپتی AddCommentSuccess فراخوانی خواهد شد.
باید توجه شود Texts در اینجا یک Resource هست که به منظور نگهداری کلمات استفاده شده در سایت، برای زبانهای مختلف استفاده می‌شود (رجوع شود به مفهوم بومی سازی در Asp.net) .

و در قسمت script ‌ها داریم:
 

<script type="text/javascript">
  function AddCommentSuccess(jsData) {
   if (jsData && jsData.message)
    alert(jsData.message);
   if (jsData && jsData.success) {
    document.getElementById("frmAddComment").reset();
      //افزودن کامنت جدید ساخته شده توسط کاربر به لیست کامنتهای صفحه
    $("#divAllComments").html(jsData.data + $("#divAllComments").html());    
   }
  }
</script>
متد AddCommentSuccess اطلاعات شیء JSON بازگشتی از کنترلر را دریافت و سپس پیام آن‌را در صورت موفقیت آمیز بودن عملیات، به DIV ایی با id مساوی divAllComments اضافه می‌کند.

‫۹ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۳، ساعت ۲۲:۱۰