In the last post, I looked at auto-property enhancements, with several comments pointing out some nicer usages. I recently went through the HtmlTags codebase, C# 6-ifying “all the things”, and auto property and expression bodied function members were used pretty much everywhere. This is a large result of the codebase being quite tightly defined, with small objects and methods doing one thing well.
.NET applications however rely on the ciphers provided by the OS, and the only way to get new ciphers into the OS is through a patch from Microsoft. Unsupported versions of Windows typically do not receive these patches, so over time you can expect an increasing number of websites to stop working with .NET applications.
دوره سه ساعته آموزش Blazor
00:00:00 Introduction
00:03:07 Blazor Project Structure
00:12:14 How Blazor Works
00:20:28 What is an Inventory Management System
00:23:47 Introduction to Clean Architecture
00:30:58 Null Reference Type in .NET 6
00:36:44 Write the View Inventories Use Case
00:45:16 Implement the View Inventories Use Case
00:59:27 Create a Plugin with Dependency Injection
01:08:45 Inject the Use Case in Razor Component
01:17:35 Dependency Injection in Blazor
01:28:08 Page Component - Create the Inventory List Page
01:34:34 SPA Components Best Practice
01:38:07 Databinding and EventCallback in Search Inventory Component
01:52:59 Component Parameters in Inventory List Component
02:03:52 Null Checks
02:06:07 Extract the Inventory List Item Component
02:09:45 Add Inventory Use Case
02:12:10 Implement Add Inventory Repository Methods
02:15:34 NavigationManager
02:17:56 EditForm and Data Validation
02:30:09 Edit Inventory Use Case
02:35:12 Implement Edit Inventory Repository methods
02:43:00 Receive Routing Parameters
02:50:09 Implement Edit Inventory Component
03:03:06 Why we are using Async everywhere
پیشنیازها
برای دنبال کردن این مثال فرض بر این است که NET Core 2.0 SDK. و همچنین Angular CLI را نیز پیشتر نصب کردهاید. مابقی بحث توسط خط فرمان و ابزارهای dotnet cli و angular cli ادامه داده خواهند شد و الزامی به نصب هیچگونه IDE نیست و این مثال تنها توسط VSCode پیگیری شدهاست.
تدارک ساختار ابتدایی مثال جاری
ساخت برنامهی وب، توسط dotnet cli
ابتدا یک پوشهی جدید را به نام SignalRCore2Sample ایجاد میکنیم. سپس داخل این پوشه، پوشهی دیگری را به نام SignalRCore2WebApp ایجاد خواهیم کرد (تصویر فوق). از طریق خط فرمان به این پوشه وارد شده (در ویندوز، در نوار آدرس، دستور cmd.exe را تایپ و enter کنید) و سپس فرمان ذیل را صادر میکنیم:
dotnet new mvc
ساخت برنامهی کلاینت، توسط angular cli
سپس از طریق خط فرمان به پوشهی SignalRCore2Sample بازگشته و دستور ذیل را صادر میکنیم:
ng new SignalRCore2Client
اکنون که در پوشهی ریشهی SignalRCore2Sample قرار داریم، اگر در خط فرمان، دستور . code را صادر کنیم، VSCode هر دو پوشهی وب و client را با هم در اختیار ما قرار میدهد:
تکمیل پیشنیازهای برنامهی وب
پس از ایجاد ساختار اولیهی برنامههای وب ASP.NET Core و کلاینت Angular، اکنون نیاز است وابستگی جدید AspNetCore.SignalR را به آن معرفی کنیم. به همین جهت به فایل SignalRCore2WebApp.csproj مراجعه کرده و تغییرات ذیل را به آن اعمال میکنیم:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.Web"> <PropertyGroup> <TargetFramework>netcoreapp2.0</TargetFramework> </PropertyGroup> <ItemGroup> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.All" Version="2.0.0" /> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.SignalR" Version="1.0.0-alpha1-final" /> </ItemGroup> <ItemGroup> <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.VisualStudio.Web.CodeGeneration.Tools" Version="2.0.0" /> <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.DotNet.Watcher.Tools" Version="2.0.0" /> </ItemGroup> </Project>
پس از این تغییرات، دستور ذیل را در خط فرمان صادر میکنیم تا وابستگیهای پروژه نصب شوند:
dotnet restore
یک نکته: نگارش فعلی افزونهی #C مخصوص VSCode، با تغییر فایل csproj و restore وابستگیهای آن نیاز دارد یکبار آنرا بسته و سپس مجددا اجرا کنید، تا اطلاعات intellisense خود را به روز رسانی کند. بنابراین اگر VSCode بلافاصله کلاسهای مرتبط با بستههای جدید را تشخیص نمیدهد، علت صرفا این موضوع است.
پس از بازیابی وابستگیها، به ریشهی پروژهی برنامهی وب وارد شده و دستور ذیل را صادر کنید:
dotnet watch run
تکمیل برنامهی وب جهت ارسال پیامهایی به کلاینتهای متصل به آن
پس از افزودن وابستگیهای مورد نیاز، بازیابی و build برنامه، اکنون نوبت به تعریف یک Hub است، تا از طریق آن بتوان پیامهایی را به کلاینتهای متصل ارسال کرد. به همین جهت یک پوشهی جدید را به نام Hubs به پروژهی وب افزوده و سپس کلاس جدید MessageHub را به صورت ذیل به آن اضافه میکنیم:
using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.SignalR; namespace SignalRCore2WebApp.Hubs { public class MessageHub : Hub { public Task Send(string message) { return Clients.All.InvokeAsync("Send", message); } } }
پس از تعریف این Hub، نیاز است به کلاس Startup مراجعه کرده و دو تغییر ذیل را اعمال کنیم:
الف) ثبت و معرفی سرویس SignalR
ابتدا باید SignalR را فعالسازی کرد. به همین جهت نیاز است سرویسهای آنرا به صورت یکجا توسط متد الحاقی AddSignalR در متد ConfigureServices به نحو ذیل معرفی کرد:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddSignalR(); services.AddMvc(); }
ب) ثبت مسیریابی دسترسی به Hub
پس از تعریف Hub، مرحلهی بعدی، مشخص سازی نحوهی دسترسی به آن است. به همین جهت در متد Configure، به نحو ذیل Hub را معرفی کرده و سپس یک path را برای آن مشخص میکنیم:
public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env) { app.UseSignalR(routes => { routes.MapHub<MessageHub>(path: "message"); });
http://localhost:5000/message
انتشار پیامهایی به تمام کاربران متصل به برنامه
آدرس فوق به تنهایی کار خاصی را انجام نمیدهد. از آن جهت اتصال کلاینتهای برنامه استفاده میشود و این کلاینتها پیامهای رسیدهی از طرف برنامه را از این آدرس دریافت خواهند کرد. بنابراین مرحلهی بعد، ارسال تعدادی پیام به سمت کلاینتها است. برای این منظور به HomeController برنامهی وب مراجعه کرده و آنرا به نحو ذیل تغییر میدهیم:
using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Mvc; using Microsoft.AspNetCore.SignalR; using SignalRCore2WebApp.Hubs; namespace SignalRCore2WebApp.Controllers { public class HomeController : Controller { private readonly IHubContext<MessageHub> _messageHubContext; public HomeController(IHubContext<MessageHub> messageHubContext) { _messageHubContext = messageHubContext; } public IActionResult Index() { return View(); // show the view } [HttpPost] public async Task<IActionResult> Index(string message) { await _messageHubContext.Clients.All.InvokeAsync("Send", message); return View(); } } }
در این مثال ابتدا View ذیل نمایش داده میشود:
@{ ViewData["Title"] = "Home Page"; } <form method="post" asp-action="Index" asp-controller="Home" role="form"> <div class="form-group"> <label label-for="message">Message: </label> <input id="message" name="message" class="form-control"/> </div> <button class="btn btn-primary" type="submit">Send</button> </form>
تکمیل برنامهی کلاینت Angular جهت نمایش پیامهای رسیدهی از طرف سرور
تا اینجا ساختار ابتدایی برنامهی Angular را توسط Angular CLI ایجاد کردیم. اکنون نیاز است وابستگی سمت کلاینت SignalR Core را نصب کنیم. به همین جهت از طریق خط فرمان به پوشهی SignalRCore2Client وارد شده و دستور ذیل را صادر کنید:
npm install @aspnet/signalr-client --save
کلاینت رسمی signalr، هم جاوا اسکریپتی است و هم تایپاسکریپتی. به همین جهت به سادگی توسط یک برنامهی تایپ اسکریپتی Angular قابل استفاده است. کلاسهای آنرا در مسیر node_modules\@aspnet\signalr-client\dist\src میتوانید مشاهده کنید.
در ابتدا، فایل app.component.ts را به نحو ذیل تغییر میدهیم:
import { Component, OnInit } from "@angular/core"; import { HubConnection } from "@aspnet/signalr-client"; @Component({ selector: "app-root", templateUrl: "./app.component.html", styleUrls: ["./app.component.css"] }) export class AppComponent implements OnInit { hubPath = "http://localhost:5000/message"; messages: string[] = []; ngOnInit(): void { const connection = new HubConnection(this.hubPath); connection.on("send", data => { this.messages.push(data); }); connection.start().then(() => { // connection.invoke("send", "Hello"); console.log("connected."); }); } }
آرایهی messages را به نحو ذیل توسط یک حلقه در قالب این کامپوننت نمایش خواهیم داد:
<div> <h1> The messages from the server: </h1> <ul> <li *ngFor="let message of messages"> {{message}} </li> </ul> </div>
ng serve -o
همانطور که مشاهده میکنید، پیام خطای ذیل را صادر کردهاست:
Failed to load http://localhost:5000/message: Response to preflight request doesn't pass access control check: No 'Access-Control-Allow-Origin' header is present on the requested resource. Origin 'http://localhost:4200' is therefore not allowed access.
برای این منظور به فایل آغازین برنامهی وب مراجعه کرده و سرویسهای AddCors را به مجموعهی سرویسهای برنامه اضافه میکنیم:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddSignalR(); services.AddCors(options => { options.AddPolicy("CorsPolicy", builder => builder .AllowAnyOrigin() .AllowAnyMethod() .AllowAnyHeader() .AllowCredentials()); }); services.AddMvc(); }
public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env) { app.UseCors(policyName: "CorsPolicy");
در آخر برای آزمایش برنامه، به آدرس http://localhost:5000 یا همان برنامهی وب، مراجعه کرده و پیامی را ارسال کنید. بلافاصله مشاهده خواهید کرد که این پیام توسط کلاینت Angular دریافت شده و نمایش داده میشود:
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید: SignalRCore2Sample.zip
برای اجرا آن، ابتدا به پوشهی SignalRCore2WebApp مراجعه کرده و دو فایل bat آنرا به ترتیب اجرا کنید. اولی وابستگیهای برنامه را بازیابی میکند و دومی برنامه را بر روی پورت 5000 ارائه میدهد.
سپس به پوشهی SignalRCore2Client مراجعه کرده و در آنجا نیز دو فایل bat ابتدایی آنرا به ترتیب اجرا کنید. اولی وابستگیهای برنامهی Angular را بازیابی میکند و دومی برنامهی Angular را بر روی پورت 4200 اجرا خواهد کرد.
Cake v1.0.0 منتشر شد
ابزاری برای weaving .net assemblies
چهار قانون بهتر برای طراحی نرمافزار
Kent’s rules, from Extreme Programming Explained are:
- Runs all the tests
- Has no duplicated logic. Be wary of hidden duplication like parallel class hierarchies
- States every intention important to the programmer
- Has the fewest possible classes and methods
In my experience, these don’t quite serve the needs of software design. My four rules might be that a well-designed system:
- is well-covered by passing tests.
- has no abstractions not directly needed by the program.
- has unambiguous behavior.
- requires the fewest number of concepts.