وحید نصیری وحید نصیری
اشتراک‌ها
معرفی QuickGrid برای Blazor

A simple but effective data grid for Blazor
QuickGrid is an experimental grid component built by the Blazor team .  

معرفی QuickGrid برای Blazor
‫۲ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۵ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۰۳
مهدی ملائیان مهدی ملائیان
بازخوردهای پروژه‌ها
بروز خطا
با سلام و احترام
مقاله  معرفی کتابخانه PdfReport  
من خطای زیر رو می‌گیرم در زمان اجرا
Could not load file or assembly 'itextsharp, Version=5.5.6.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=8354ae6d2174ddca' or one of its dependencies. The located assembly's manifest definition does not match the assembly reference. (Exception from HRESULT: 0x80131040)":"itextsharp, Version=5.5.6.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=8354ae6d2174ddca"} 
من در برنامه متد create را در بخش BL قرار دادم و از UI اون رو فراخوانی می‌کنم. هر دو لایه با آخرین پکیج pdfreport از nuget ِبروز شده ولی باز هم خطا رخ میده.
ممنون میشم راهنمایی کنید.
با سپاس
‫۹ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۰۷
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
EF Code First #7
one-to-zero-or-one را در صفحه‌ی جاری جستجو کنید.
‫۱۰ سال قبل، یکشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۳، ساعت ۲۰:۱۲
وحید نصیری وحید نصیری
اشتراک‌ها
بررسی تغییرات ASP.NET Core در NET 8 Preview 6.

Here’s a summary of what’s new in this preview release:

  • Improved startup debugging experience
  • Blazor
    • Form model binding & validation with server-side rendering
    • Enhanced page navigation & form handling
    • Preserve existing DOM elements with streaming rendering
    • Specify component render mode at the call site
    • Interactive rendering with Blazor WebAssembly
    • Sections improvements
    • Cascade query string values to Blazor components
    • Blazor Web App template option for enabling server interactivity
    • Blazor template consolidation
  • Metrics
    • Testing metrics in ASP.NET Core apps
    • New, improved, and renamed counters
  • API authoring
    • Complex form binding support in minimal APIs
  • Servers & middleware
    • HTTP.sys kernel response buffering
    • Redis-based output-cache
     
بررسی تغییرات ASP.NET Core در NET 8 Preview 6.
‫۱ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۱ تیر ۱۴۰۲، ساعت ۰۱:۳۸
کلوراژان جاوید کلوراژان جاوید
اشتراک‌ها
معرفی Minimal Real-Time API برای دات نت

This article provides an introduction to a lightweight API for ASP.NET web services provided by DotNetify.SignalR NuGet package that can reduce a lot of boilerplate code when implementing real-time updates, and provide an example of how to create a real-time web component with VueJS without using Node.JS build. 

معرفی Minimal Real-Time API برای دات نت
‫۲ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۱ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۸:۵۴
وحید نصیری وحید نصیری
اشتراک‌ها
نکات مهم نظرسنجی JavaScript در سال 2018

Here's a couple of final thoughts.

  • 3 major front end frameworks (Angular, React, and Vue)
  • React is the highest growing and highest paying front end framework
  • Express is still the dominant Node framework by far
  • TypeScript is becoming more and more popular (and it's going to take over...just my thought)
  • Tooling is making JavaScript a more evolved and appealing language
  • Options to reach almost any platform (desktop, mobile, server, web, hybrid, etc.)
  • Graphql is on the rise, especially with the rise of Gatsby.js 
نکات مهم نظرسنجی JavaScript در سال 2018
‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۷، ساعت ۱۲:۱۳
حامد67 حامد67
اشتراک‌ها
BenchmarkDotNet v0.10.13 منتشر شد

BenchmarkDotNet v0.10.13 has been released! This release includes:

  • Mono Support for DisassemblyDiagnoser: Now you can easily get an assembly listing not only on .NET Framework/.NET Core, but also on Mono. It works on Linux, macOS, and Windows (Windows requires installed cygwin with obj and as). (See #541)
  • Support ANY CoreFX and CoreCLR builds: BenchmarkDotNet allows the users to run their benchmarks against ANY CoreCLR and CoreFX builds. You can compare your local build vs MyGet feed or Debug vs Release or one version vs another. (See #651)
  • C# 7.2 support (See #643)
  • .NET 4.7.1 support (See 28aa94)
  • Support Visual Basic project files (.vbroj) targeting .NET Core (See #626)
  • DisassemblyDiagnoser now supports generic types (See #640)
  • Now it's possible to benchmark both Mono and .NET Core from the same app (See #653)
  • Many bug fixes (See details below) 
BenchmarkDotNet v0.10.13 منتشر شد
‫۶ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۶، ساعت ۰۲:۰۸
مهمان مهمان
نظرات مطالب
دریافت خلاصه‌ی وبلاگ تا 12 مهرماه 1389
salam
man khastam download konam ba yek hamchin errori movajeh shodam
fekr konam ke file az rapidshare delete shode?!!

File not available
The following file is not available:
http://rapidshare.com/files/423024356/blog03.10.2010.zip7452 KB
The file of the above link no longer exists. This could be for several reasons:
The uploader deleted the file
The file contained illegal contents and was deleted from our Abuse team
The file is incorrect
The file was uploaded through a free Account and reached the maximum number of downloads
RapidPro expired.
‫۱۴ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ مهر ۱۳۸۹، ساعت ۱۷:۲۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
EF Code First #7

مدیریت روابط بین جداول در EF Code first به کمک Fluent API

EF Code first بجای اتلاف وقت شما با نوشتن فایل‌های XML تهیه نگاشت‌ها یا تنظیم آن‌ها با کد، رویه Convention over configuration را پیشنهاد می‌دهد. همین رویه، جهت مدیریت روابط بین جداول نیز برقرار است. روابط one-to-one، one-to-many، many-to-many و موارد دیگر را بدون یک سطر تنظیم اضافی، صرفا بر اساس یک سری قراردادهای توکار می‌تواند تشخیص داده و اعمال کند. عموما زمانی نیاز به تنظیمات دستی وجود خواهد داشت که قراردادهای توکار رعایت نشوند و یا برای مثال قرار است با یک بانک اطلاعاتی قدیمی از پیش موجود کار کنیم.


مفاهیمی به نام‌های Principal و Dependent

در EF Code first از یک سری واژه‌های خاص جهت بیان ابتدا و انتهای روابط استفاده شده است که عدم آشنایی با آن‌ها درک خطاهای حاصل را مشکل می‌کند:
الف) Principal : طرفی از رابطه است که ابتدا در بانک اطلاعاتی ذخیره خواهد شد.
ب) Dependent : طرفی از رابطه است که پس از ثبت Principal در بانک اطلاعاتی ذخیره می‌شود.
Principal می‌تواند بدون نیاز به Dependent وجود داشته باشد. وجود Dependent بدون Principal ممکن نیست زیرا ارتباط بین این دو توسط یک کلید خارجی تعریف می‌شود.


کدهای مثال مدیریت روابط بین جداول

در دنیای واقعی، همه‌ی مثال‌ها به مدل بلاگ و مطالب آن ختم نمی‌شوند. به همین جهت نیاز است یک مدل نسبتا پیچیده‌تر را در اینجا بررسی کنیم. در ادامه کدهای کامل مثال جاری را مشاهده خواهید کرد:

using System.Collections.Generic;

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class Customer
    {
        public int Id { set; get; }
        public string FirstName { set; get; }
        public string LastName { set; get; }

        public virtual AlimentaryHabits AlimentaryHabits { set; get; }
        public virtual ICollection<CustomerAlias> Aliases { get; set; }
        public virtual ICollection<Role> Roles { get; set; }
        public virtual Address Address { get; set; }
    }
}

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class CustomerAlias
    {
        public int Id { get; set; }        
        public string Aka { get; set; }

        public virtual Customer Customer { get; set; }
    }
}

using System.Collections.Generic;

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class Role
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { set; get; }

        public virtual ICollection<Customer> Customers { set; get; }
    }
}

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class AlimentaryHabits
    {
        public int Id { get; set; }
        public bool LikesPasta { get; set; }
        public bool LikesPizza { get; set; }
        public int AverageDailyCalories { get; set; }

        public virtual Customer Customer { get; set; }
    }
}

using System.Collections.Generic;

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class Address
    {
        public int Id { set; get; }
        public  string City { set; get; }
        public  string StreetAddress { set; get; }
        public  string PostalCode { set; get; }

        public virtual ICollection<Customer> Customers { set; get; }
    }
}



همچنین تعاریف نگاشت‌های برنامه نیز مطابق کد‌های زیر است:

using System.Data.Entity.ModelConfiguration;
using EF_Sample35.Models;

namespace EF_Sample35.Mappings
{
    public class CustomerAliasConfig : EntityTypeConfiguration<CustomerAlias>
    {
        public CustomerAliasConfig()
        {
            // one-to-many
            this.HasRequired(x => x.Customer)
                .WithMany(x => x.Aliases)
                .WillCascadeOnDelete();
        }
    }
}

using System.Data.Entity.ModelConfiguration;
using EF_Sample35.Models;

namespace EF_Sample35.Mappings
{
    public class CustomerConfig : EntityTypeConfiguration<Customer>
    {
        public CustomerConfig()
        {
            // one-to-one
            this.HasOptional(x => x.AlimentaryHabits)
                .WithRequired(x => x.Customer)
                .WillCascadeOnDelete();

            // many-to-many
            this.HasMany(p => p.Roles)
                .WithMany(t => t.Customers)
                .Map(mc =>
                   {
                       mc.ToTable("RolesJoinCustomers");
                       mc.MapLeftKey("RoleId");
                       mc.MapRightKey("CustomerId");
                   });

            // many-to-one
            this.HasOptional(x => x.Address)
                .WithMany(x => x.Customers)
                .WillCascadeOnDelete();
        }
    }
}


به همراه Context زیر:

using System.Data.Entity;
using System.Data.Entity.Migrations;
using EF_Sample35.Mappings;
using EF_Sample35.Models;

namespace EF_Sample35.DataLayer
{
    public class Sample35Context : DbContext
    {
        public DbSet<AlimentaryHabits> AlimentaryHabits { set; get; }
        public DbSet<Customer> Customers { set; get; }

        protected override void OnModelCreating(DbModelBuilder modelBuilder)
        {
            modelBuilder.Configurations.Add(new CustomerConfig()); 
            modelBuilder.Configurations.Add(new CustomerAliasConfig());
            
            base.OnModelCreating(modelBuilder);
        }
    }

    public class Configuration : DbMigrationsConfiguration<Sample35Context>
    {
        public Configuration()
        {
            AutomaticMigrationsEnabled = true;
            AutomaticMigrationDataLossAllowed = true;
        }

        protected override void Seed(Sample35Context context)
        {
            base.Seed(context);
        }
    }
}


که نهایتا منجر به تولید چنین ساختاری در بانک اطلاعاتی می‌گردد:



توضیحات کامل کدهای فوق:

تنظیمات روابط one-to-one و یا one-to-zero

زمانیکه رابطه‌ای 0..1 و یا 1..1 است، مطابق قراردادهای توکار EF Code first تنها کافی است یک navigation property را که بیانگر ارجاعی است به شیء دیگر، تعریف کنیم (در هر دو طرف رابطه).
برای مثال در مدل‌های فوق یک مشتری که در حین ثبت اطلاعات اصلی او، «ممکن است» اطلاعات جانبی دیگری (AlimentaryHabits) نیز از او تنها در طی یک رکورد، دریافت شود. قصد هم نداریم یک ComplexType را تعریف کنیم. نیاز است جدول AlimentaryHabits جداگانه وجود داشته باشد.

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class Customer
    {
        // ...
        public virtual AlimentaryHabits AlimentaryHabits { set; get; }
    }
}

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class AlimentaryHabits
    {
        // ...
        public virtual Customer Customer { get; set; }
    }
}

در اینجا خواص virtual تعریف شده در دو طرف رابطه، به EF خواهد گفت که رابطه‌ای، 1:1 برقرار است. در این حالت اگر برنامه را اجرا کنیم، به خطای زیر برخواهیم خورد:

Unable to determine the principal end of an association between 
the types 'EF_Sample35.Models.Customer' and 'EF_Sample35.Models.AlimentaryHabits'. 
The principal end of this association must be explicitly configured using either 
the relationship fluent API or data annotations.

EF تشخیص داده است که رابطه 1:1 برقرار است؛ اما با قاطعیت نمی‌تواند طرف Principal را تعیین کند. بنابراین باید اندکی به او کمک کرد:

using System.Data.Entity.ModelConfiguration;
using EF_Sample35.Models;

namespace EF_Sample35.Mappings
{
    public class CustomerConfig : EntityTypeConfiguration<Customer>
    {
        public CustomerConfig()
        {
            // one-to-one
            this.HasOptional(x => x.AlimentaryHabits)
                .WithRequired(x => x.Customer)
                .WillCascadeOnDelete();
        }
    }
}


همانطور که ملاحظه می‌کنید در اینجا توسط متد WithRequired طرف Principal و توسط متد HasOptional، طرف Dependent تعیین شده است. به این ترتیب EF می‌توان یک رابطه 1:1 را تشکیل دهید.
توسط متد WillCascadeOnDelete هم مشخص می‌کنیم که اگر Principal حذف شد، لطفا Dependent را به صورت خودکار حذف کن.

توضیحات ساختار جداول تشکیل شده:
هر دو جدول با همان خواص اصلی که در دو کلاس وجود دارند، تشکیل شده‌اند.
فیلد Id جدول AlimentaryHabits اینبار دیگر Identity نیست. اگر به تعریف قید FK_AlimentaryHabits_Customers_Id دقت کنیم، در اینجا مشخص است که فیلد Id جدول AlimentaryHabits، به فیلد Id جدول مشتری‌ها متصل شده است (یعنی در آن واحد هم primary key است و هم foreign key). به همین جهت به این روش one-to-one association with shared primary key هم گفته می‌شود (کلید اصلی جدول مشتری با جدول AlimentaryHabits به اشتراک گذاشته شده است).


تنظیمات روابط one-to-many

برای مثال همان مشتری فوق را درنظر بگیرید که دارای تعدادی نام مستعار است:

using System.Collections.Generic;

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class Customer
    {
        // ...
        public virtual ICollection<CustomerAlias> Aliases { get; set; }        
    }
}

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class CustomerAlias
    {
        // ...
        public virtual Customer Customer { get; set; }
    }
}

همین میزان تنظیم کفایت می‌کند و نیازی به استفاده از Fluent API برای معرفی روابط نیست.
در طرف Principal، یک مجموعه یا لیستی از Dependent وجود دارد. در Dependent هم یک navigation property معرف طرف Principal اضافه شده است.
جدول CustomerAlias اضافه شده، توسط یک کلید خارجی به جدول مشتری مرتبط می‌شود.

سؤال: اگر در اینجا نیز بخواهیم CascadeOnDelete را اعمال کنیم، چه باید کرد؟
پاسخ: جهت سفارشی سازی نحوه تعاریف روابط حتما نیاز به استفاده از Fluent API به نحو زیر می‌باشد:

using System.Data.Entity.ModelConfiguration;
using EF_Sample35.Models;

namespace EF_Sample35.Mappings
{
    public class CustomerAliasConfig : EntityTypeConfiguration<CustomerAlias>
    {
        public CustomerAliasConfig()
        {
            // one-to-many
            this.HasRequired(x => x.Customer)
                .WithMany(x => x.Aliases)
                .WillCascadeOnDelete();
        }
    }
}

اینکار را باید در کلاس تنظیمات CustomerAlias انجام داد تا بتوان Principal را توسط متد HasRequired به Customer و سپس dependent را به کمک متد WithMany مشخص کرد. در ادامه می‌توان متد WillCascadeOnDelete یا هر تنظیم سفارشی دیگری را نیز اعمال نمود.
متد HasRequired سبب خواهد شد فیلد Customer_Id، به صورت not null در سمت بانک اطلاعاتی تعریف شود؛ متد HasOptional عکس آن است.


تنظیمات روابط many-to-many

برای تنظیم روابط many-to-many تنها کافی است دو سر رابطه ارجاعاتی را به یکدیگر توسط یک لیست یا مجموعه داشته باشند:

using System.Collections.Generic;

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class Role
    {
        // ...
        public virtual ICollection<Customer> Customers { set; get; }
    }
}

using System.Collections.Generic;

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class Customer
    {
        // ...
        public virtual ICollection<Role> Roles { get; set; }
    }
}

همانطور که مشاهده می‌کنید، یک مشتری می‌تواند چندین نقش داشته باشد و هر نقش می‌تواند به چندین مشتری منتسب شود.
اگر برنامه را به این ترتیب اجرا کنیم، به صورت خودکار یک رابطه many-to-many تشکیل خواهد شد (بدون نیاز به تنظیمات نگاشت‌های آن). نکته جالب آن تشکیل خودکار جدول ارتباط دهنده واسط یا اصطلاحا join-table می‌باشد:

CREATE TABLE [dbo].[RolesJoinCustomers](
 [RoleId] [int] NOT NULL,
 [CustomerId] [int] NOT NULL,
)

سؤال: نام‌های خودکار استفاده شده را می‌خواهیم تغییر دهیم. چکار باید کرد؟
پاسخ: اگر بانک اطلاعاتی برای بار اول است که توسط این روش تولید می‌شود شاید این پیش فرض‌ها اهمیتی نداشته باشد و نسبتا هم مناسب هستند. اما اگر قرار باشد از یک بانک اطلاعاتی موجود که امکان تغییر نام فیلدها و جداول آن وجود ندارد استفاده کنیم، نیاز به سفارشی سازی تعاریف نگاشت‌ها به کمک Fluent API خواهیم داشت:

using System.Data.Entity.ModelConfiguration;
using EF_Sample35.Models;

namespace EF_Sample35.Mappings
{
    public class CustomerConfig : EntityTypeConfiguration<Customer>
    {
        public CustomerConfig()
        {
            // many-to-many
            this.HasMany(p => p.Roles)
                .WithMany(t => t.Customers)
                .Map(mc =>
                   {
                       mc.ToTable("RolesJoinCustomers");
                       mc.MapLeftKey("RoleId");
                       mc.MapRightKey("CustomerId");
                   });
        }
    }
}


تنظیمات روابط many-to-one

در تکمیل مدل‌های مثال جاری، به دو کلاس زیر خواهیم رسید. در اینجا تنها در کلاس مشتری است که ارجاعی به کلاس آدرس او وجود دارد. در کلاس آدرس، یک navigation property همانند حالت 1:1 تعریف نشده است:

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class Address
    {
        public int Id { set; get; }
        public  string City { set; get; }
        public  string StreetAddress { set; get; }
        public  string PostalCode { set; get; }
    }
}

using System.Collections.Generic;

namespace EF_Sample35.Models
{
    public class Customer
    {
       // …
        public virtual Address Address { get; set; }
    }
}

این رابطه توسط EF Code first به صورت خودکار به یک رابطه many-to-one تفسیر خواهد شد و نیازی به تنظیمات خاصی ندارد.
زمانیکه جداول برنامه تشکیل شوند، جدول Addresses موجودیتی مستقل خواهد داشت و جدول مشتری با یک فیلد به نام Address_Id به جدول آدرس‌ها متصل می‌گردد. این فیلد نال پذیر است؛ به عبارتی ذکر آدرس مشتری الزامی نیست.
اگر نیاز بود این تعاریف نیز توسط Fluent API سفارشی شوند، باید خاصیت public virtual ICollection<Customer> Customers به کلاس Address نیز اضافه شود تا بتوان رابطه زیر را توسط کدهای برنامه تعریف کرد:

using System.Data.Entity.ModelConfiguration;
using EF_Sample35.Models;

namespace EF_Sample35.Mappings
{
    public class CustomerConfig : EntityTypeConfiguration<Customer>
    {
        public CustomerConfig()
        {
            // many-to-one
            this.HasOptional(x => x.Address)
                .WithMany(x => x.Customers)
                .WillCascadeOnDelete();
        }
    }
}

متد HasOptional سبب می‌شود تا فیلد Address_Id اضافه شده به جدول مشتری‌ها، null پذیر شود.

‫۱۲ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۱، ساعت ۱۵:۳۱