In this series I answer various .NET questions. Some of them are asked during interviews, some of them I see on the internet, some of them are completely made up. The goal is to provide short answer with links to references if needed. This is by no means a .NET tutorial or experts reference, this is just a bunch of useful answers to refresh your knowledge.
Dynamic Semantics
Objectها علاوه بر داده و رفتار به عنوان توصیفات ثابت، در زمان اجرا دارای یک Local State (a snapshot) از مقادیر داینامیک مربوط به اعضای دادهای خود، میباشند. مجموعه تمام حالاتی که وهلههای یک کلاس میتوانند بین آنها گذر (transition) داشته باشد، dynamic semantics مربوط به کلاس نامیده میشود و به وهلههای کلاس این امکان را میدهند تا به یک پیغام مشابه رسیده و در زمانهای مختلف از چرخه زندگی خود، به اشکال مختلف پاسخ دهند.
Method junk for the class X if (local state #1) then do something else if (local state #2) then do something different End Method
بخش اصلی هر طراحی شیء گرا، dynamic semantics وهلهها میباشد. dynamic semantics هر کلاسی باید در قالب یک دیاگرام state-transition مستند شود. شکل زیر dynamic semantics پروسههای موجود در یک سیستم عامل را در قابل یک دیاگرام حالت نمایش میدهد. این پروسهها توانایی این را دارند که در هر کدام از حالات: runnable، current process، blocked، sleeping و یا در حالت exited، قرار داشته باشند. همچنین به عنوان مثال، یک پروسه زمانی میتواند در حالت current process قرار گیرد که حتما قبلا در حالت runnable قرار داشته باشد. این اطلاعات برای ایجاد تست برای کلاسها و وهلههای آنها میتواند مفید واقع شود.
شکل 2.8 State-transition diagram notation
برخی از طراحان به طور تصادفی، dynamic semantics یک کلاس را به عنوان static semantics آن کلاس مدل میکنند. به عنوان مثال اگر color یکی از اعضای داده ای (data member) کلاس توپ باشد و بعد از وهله سازی از کلاس توپ، color آن بازهم قابل تغییر باشد، منظور اینکه توپ آبی به عنوان یک وهله از کلاس توپ در زمان حیات خود تغییر رنگ دهد، اصطلاحا میگویند: color جزء dynamic semantics کلاس توپ میباشد. با توجه به توضحیاتی که داده شد، حال اگر طراحی برای هر رنگ توپ یک کلاس جدا در نظر گرفته باشد، dynamic semantics را به عنوان static semantics مدل کرده و به احتمال زیاد ما را به سمت ایجاد مشکل Class Proliferation (ازدیاد کلاس ها) سوق خواهد داد.
Abstract Classes
به سوالات زیر توجه کنید:
- آیا هرگز میوه خوردهاید؟
- آیا هرگز پیش غذا خوردهاید؟
- آیا هرگز دسر خوردهاید؟
حال با توجه به سوالات «مزه غذا چطور بود؟ دسری که خوردید، چه تعداد کالری داشت؟ هزینه پیش غذایی که خوردید چقدر بود» پاسخ چه خواهد بود؟
من (نویسنده) ادعا میکنم که هیچ کسی تا به حال میوه نخورده است. بیشتر مردم، سیب، موز و پرتقال خوردهاند؛ میوهی قرمز رنگی به ارزش 3 پوند را نخوردهاند.
شبیه به این مسئله برای زمانی است که گارسون رستوران از شما سوال میکند: «برای شام چه چیزی میل دارید» و شما جواب میدهید: «یک پیش غذا، یک غذای اصلی و یک دسر». در این حالت چون شما دقیقا مشخص نکردهاید چه نوعی میخواهید، گارسون، مات و مبهوت خواهد ماند. همه میدانیم که چیزی تحت عنوان میوه، پیش غذا و یا وهله دسر در واقعیت وجود ندارد؛ بله این عبارات اطلاعات مفیدی را تسخیر میکنند. اگر من در دستم یک ساعت زنگی گرفته و از شما میپرسیدم: «نظرتان در مورد میوه من چیست؟»؛ بدون شک فکر میکردید من دیوانه شدهام. حال اگر در دستم سیبی گرفته و سوال قبلی را میپرسیدم، این بار از نظر شما من یک شخص عاقل بودم.
با وجود اینکه نمیتوان از میوه وهله سازی کرد، اما اطلاعات مفیدی را تسخیر میکند. در واقع میوه، یک کلاسی (concept) است که دانشی از نحوه وهله سازی وهله هایش به وسیله Type پیاده ساز خود، ندارد.
کلاسی که دانشی از نحوه وهله سازی وهلههای خود ندارد، abstract class (کلاس مجرد یا انتزاعی) نامیده میشود.
کلاسی که دانش نحوه وهله سازی وهلههای خود دارد، concrete class نامیده میشود.
در پارادایم شیء گرا، مهمترین استفاده از کلاسهای انتزاعی در مباحث ارث بری مطرح میشود.
Roles Versus Classes
مطمئن باشید انتزاع هایی را که مدل میکنید کلاس بوده و نه نقشهایی که وهلههای آنها بازی میکنند. (Be sure the abstractions that you model are classes and not simply the roles objects play)آیا مادر و پدر به عنوان یک کلاس هستند یا نقشهایی هستند که وهلههای کلاس شخص، بازی میکند؟ پاسخ این سوال وابسته به دامینی (domain) است که طراح در حال مدل سازی آن میباشد. اگر در دامین مورد نظر، مادر و پدر رفتارهای مختلفی دارند، احتمالا باید به عنوان کلاسهای جدا مدل شوند. اگر رفتارهای یکسانی دارند، در نتیجه نقشهای مختلفی هستند که وهلههای کلاس شخص بازی میکنند. به عنوان مثال، میتوان کلاس خانواده را متشکل از وهلهای از کلاس پدر، وهلهای از کلاس مادر و مجموعهای از وهلههای کلاس فرزند در نظر گرفت. در مقابل ممکن است کلاس خانواده را متشکل از وهلهای از کلاس شخص به عنوان پدر، وهلهای از کلاس شخص به عنوان مادر و آرایهای از وهلههای شخص به عنوان فرزندان، مدل کنید. قرار گرفتن در وضیعتی که هر نقش، بخشی از رفتاریهای شخص را مورد استفاده قرار میدهد، کافی نیست و باید مطمئن شوید که رفتارها واقعا متفاوت میباشند. همچنین باید به یاد داشته باشید که زمانیکه وهلهای از بخشی از رفتارهای کلاس خود استفاده میکند، نیز مشکلی وجود ندارد و لازم نیست کلاسهای دیگری را به خاطر این موضوع در طراحی خود در نظر بگیرید.
شکل 2.9 Two views of a family
برخی از طراحان به این شکل تست میکنند که اگر عضوی از واسط عمومی را نمیتوان برای نقش مورد نظر مورد استفاده قرار داد، این موضوع نشان از این دارد که باید برای نقش مورد نظر در طراحی خود کلاس جداگانهای را در نظر داشته باشند. اگر هم عضو مذکور قابل استفاده نباشد، کلاس یکسانی برای نقشهای مختلف استفاده خواهد شد. به عنوان مثال، اگر عملیات ()go_into_labor جزء عملیاتی میباشد که مادر انجام میدهد، در حالیکه پدر چنین عملیاتی را نمیتواند انجام دهد، در این حالت نیز لازم است مادر به عنوان کلاس جداگانهای در نظر گرفته شود. اگر در دامین دیگری، عوض کردن پوشاک را تنها مادر انجام میدهد، در این حالت مادر نقشی از کلاس شخص میباشد، چرا که پدر هم توانایی انجام این عملیات را دارد.
قواعد شهودی فصل دوم
همه دادهها باید در داخل کلاس خود پنهان شده باشند. (All data should be hidden within its class)
استفاده کنندگان از کلاس باید به واسط عمومی آن وابسته باشند، اما یک کلاس نباید به استفاده کنندگان خود، وابسته باشد. (Users of a class must be dependent on its public interface, but a class should not be dependent on its users)
تعداد پیغامهای موجود در قرارداد یک کلاس را کمینه سازید. (Minimize the number of messages in the protocol of a class)
پیاده سازی یک واسط عمومی یکسان کمینه برای همه کلاسها (Implement a minimal public interface that all classes understand [e.g., operations such as copy (deep versus shallow), equality testing, pretty printing, parsing from an ASCII description, etc.].)
جزئیات پیاده سازی، مانند توابع خصوصی common-code ( توابعی که کد مشترک سایر متدهای کلاس را در بدنه خود دارند) را در واسط عمومی یک کلاس قرار ندهید. (Do not put implementation details such as common-code private functions into the public interface of a class)
واسط عمومی کلاس را با اقلامی که یا استفاده کنندگان از کلاس توانایی استفاده از آن را نداشته و یا تمایلی به استفاده از آنها ندارند، آمیخته نکنید. (Do not clutter the public interface of a class with items that users of that class are not able to use or are not interested in using )
اتصال و پیوستگی مابین کلاسها باید از نوع Nil یا Export باشد؛ به این معنی که یک کلاس فقط از واسط عمومی کلاس دیگر استفاده کند یا کاری با آن نداشته باشد. (Classes should only exhibit nil or export coupling with other classes, that is, a class should only use operations in the public interface of another class or have nothing to do with that class.)
یک کلاس باید یک و تنها یک Key Abstraction را تسخیر نماید. (A class should capture one and only one key abstraction)
داده و رفتار مرتبط را در یک جا (کلاس) نگه دارید. (Keep related data and behavior in one place)
اطلاعات نامرتبط به هم را در کلاسهای جدا از هم قرار دهید. ((Spin off nonrelated information into another class (i.e., noncommunicating behavior)
مطمئن باشید انتزاع هایی را که مدل میکنید کلاس بوده و نه نقشهایی که وهلههای آنها بازی میکنند. (Be sure the abstractions that you model are classes and not simply the roles objects play)
درک نقطه بحرانی CSS
<services> <service name="MyNewsWCFLibrary.MyNewsService"> <host> <baseAddresses> <add baseAddress="http://localhost:8080/MyNewsWCFLibrary/MyNewsService/" /> </baseAddresses> </host> <!-- Service Endpoints --> <!-- Unless fully qualified, address is relative to base address supplied above --> <endpoint address="" binding="basicHttpBinding" contract="MyNewsWCFLibrary.IMyNewsService"> <!-- Upon deployment, the following identity element should be removed or replaced to reflect the identity under which the deployed service runs. If removed, WCF will infer an appropriate identity automatically. --> <identity> <dns value="localhost" /> </identity> </endpoint> <!-- Metadata Endpoints --> <!-- The Metadata Exchange endpoint is used by the service to describe itself to clients. --> <!-- This endpoint does not use a secure binding and should be secured or removed before deployment --> <endpoint address="mex" binding="mexHttpBinding" contract="IMetadataExchange" /> </service> </services>
در صورت مشاهده پیام خطا، ویژوال استودیو را ببندید و اینبار به صورت Run as administrator باز کنید.
برای نمونه روی متد AddCategory کلیک کنید. در پنجره نشان داده شده همانند شکل در برابر فیلد CatName مقداری وارد کنید و روی دکمه Invoke کلیک کنید. متد مورد نظر اجرا شده و مقداری که وارد کرده ایم در پایگاه دادهها ذخیره میشود. مقداری که در قسمت پایین دیده میشود خروجی متد است که در اینجا شناسه رکورد درجشده است.
بار دیگر برای مشاهده رکورد درجشده روی متد GetAllCategory کلیک کنید. به علت اینکه این متد ورودی ندارد در قسمت بالا چیزی نشان داده نمیشود. روی دکمه Invoke کلیک کنید. با پیغام خطای زیر روبهرو خواهید شد:
افزودن ویژگی Virtual به tblNews و tblCategory در بخش دوم خواندید؛ باعث میشود که Entity Framework در هنگام اجرا کلاسهایی با عنوان "پروکسیهای پویا" به کلاسهای Address و Customer بیفزاید و بنابراین قابلیت Lazy Loading برای این کلاسها در زمان اجرای برنامه فراهم میگردد.
ولی با افزودن پروکسیهای پویا به کلاسهای ما، این کلاسها قابلیت انتقال خود از طریق سرویسهای WCF را از دست میدهند زیرا پروکسیهای پویا به طور پیشگزیده قابلیت سریالایز و دیسریالایز شدن را ندارند!
خوشبختانه میتوانیم این ویژگی را در کلاس DBContext غیرفعال کنیم. برای این منظور قالب سازندهی آن یا MyNewsModel.Context.tt را از Solution Explorer باز کنید و کد زیر را در آن پیدا کنید:
<#=Accessibility.ForType(container)#> partial class <#=code.Escape(container)#> : DbContext { public <#=code.Escape(container)#>() : base("name=<#=container.Name#>") {
سپس در ادامهی آن کدغیرفعالکردن پروکسی پویا را به این شکل بنویسید:
<#=Accessibility.ForType(container)#> partial class <#=code.Escape(container)#> : DbContext { public <#=code.Escape(container)#>() : base("name=<#=container.Name#>") { Configuration.ProxyCreationEnabled = false;
اکنون اگر فایل را ذخیره کنیم سپس فایل MyNewsModel.Context.cs را از Solution Explorer باز کنید؛ خواهید دید که این خط کد در جای خود قرارگرفته است.
بار دیگر پروژه را اجرا کنید روی متد GetAllCategory کلیک کنید. این بار اگر دکمه Invoke را بفشارید با همانند شکل زیر را خواهید دید:
در بخش ششم پیرامون ارتباط جدولهای tblNews و tblCategory و نمایش محتویات وابسته جدول خبر به دسته و تنظیمات آن در t4 و کلاس Service
در بخش هفتم پیرامون میزبانی WCFLibrary در یک Web Application
و در بخش هشتم پیرامون ایجاد یک برنامهی ویندوزی جهت استفاده از سرویسهای WCF خواهم نوشت.
- چرا به کامنت گذاری یا مستند نویسی نیاز داریم؟
- چگونه کامنت بنویسیم؟
- انواع کامنتها چیست؟
- چه کامنتهایی اشتباه هستند؟
همانطور که بیان کردیم، کامنت گذاری یکی از مهمترین کارهایی است که یک برنامه نویس انجام میدهد. به خصوص زمانیکه به صورت تیمی کار میکنید، این امر مهمتر از قبل خود را نشان میدهد. بسیاری از برنامه نویسان که بیشتر دلیل آن تنبلی است، از این کار سرباز میزنند و ممکن است آن را اتلاف وقت بدانند. ولی با کامنت گذاری فهم و درک کد، در آینده بالاتر میرود. در مقالهی تخصصی «هنر کامنت نویسی» نوشتهی «برنهارد اسپویدا» بهانههای جالبی از برنامه نویسان را برای سرباز زدن از اینکار، ذکر شده است؛ به عنوان نمونه:
من کدم را به خوبی متوجه میشوم.کد خوب، خودش گویای همه چیز هست.وقتی برای کامنت نویسی وجود ندارد. باید چسبید به کد.
- شاید امروز معنای یک کد را متوجه شوید، ولی آیا در آینده، مثلا یک سال بعد هم چنین خواهد بود؟
- آیا میتوانید هر سیستمی را که طراحی میکنید، به خاطر بسپارید که فعالیتهایش را به چه نحوی انجام میدهد؟
- اگر در یک کار تیمی باشید، شاید شما متوجه کدتان میشوید، ولی آیا تضمینی وجود دارد که دیگران هم متوجه روش شما شوند؟
- آیا کدی که شما بر روی آن فکر کردهاید و در ذهن خود روش انجام آن را ترسیم کردهاید، میتواند برای برنامه نویسی که کد شما را میبیند هم رخ دهد؟
- اگر شما به صورت تیمی کاری را انجام دهید و یکی از برنامه نویسهای شما از تیم جدا شود، چگونه میتوانید کار او را دنبال کنید؟
- اگر برای برنامه نویسی اتفاق یا حادثهای پیش بیاید که دسترسی شما به او ممکن نباشد چه؟
Documentary Comments: این مستند سازی در سطح یک سند مثل فایل یا به خصوص یک پروژه رخ میدهد که شامل اطلاعات و تاریخچهی آن سند است که این اطلاعات به شرح زیر هستند:
File Name | نام سند |
File Number/Version Number | شماره نسخه آن سند |
Creation Date | تاریخ ایجاد آن |
Last Modification Date | تاریخ آخرین تغییر سند |
Author's Name | سازندهی سند |
Copyright Notice | اطلاعاتی در مورد کپی رایت سند |
Purpose Of Program | هدف کاری برنامه. یک خلاصه از آن چه برنامه انجام میدهد. |
Change History | لیستی از تغییرات مهمی که در جریان ایجاد آن رخ داده است. |
Dependencies | وابستگیهای سند. بیشتر در سطح پروژه معنا پیدا میکند؛ مانند نمونهی آن برای سایت جاری که به صورت عمومی منتشر شده است. |
Special Hardware Requirements | سخت افزار مورد نیاز برای اجرای برنامه. حتی قسمتی میتواند شامل نیازمندیهای نرم افزاری هم باشد. |
PCMBOAT5.PAS************************************************************* ** File: PCMBOAT5.PAS Author: B. Spuida Date: 1.5.1999 Revision: 1.1 PCM-DAS08 and -16S/12 are supported. Sorting routine inserted. Set-files are read in and card as well as amplification factor are parsed. 1.1.1 Standard deviation is calculated. 1.1.2 Median is output. Modal value is output. 1.1.4 Sign in Set-file is evaluated. Individual values are no longer output. (For tests with raw data use PCMRAW.EXE) To do: outliers routine to be revised. Statistics routines need reworking. Existing Datafile is backed up. Purpose: Used for measurement of profiles using the Water-SP-probes using the amplifier andthe PCM-DAS08-card, values are acquired with n = 3000. Measurements are taken in 1 second intervals. The values are sorted using Quicksort and are stacked "raw" as well as after dismissing the highest and lowest 200 values as 'outliers'. Requirements: The Card must have an A/D-converter. Amplifier and probes must be connected. Analog Signal must be present. CB.CFG must be in the directory specified by the env-Variable "CBDIREC" or in present directory.
در بالا، خصوصیت کپی رایت حذف شده است. دلیل این امر این است که این برنامه برای استفاده در سطح داخلی یک شرکت استفاده میشود.
Functional Comments: کامنت نویسی در سطح کاربردی به این معنی نیست که شما اتفاقاتی را که در یک متد یا کلاس یا هر بخشی روی میدهد، خط به خط توضیح دهید؛ بلکه چرخهی کاری آن شی را هم توضیح بدهید کفایت میکند. این مورد میتواند شامل این موارد باشد:
- توضیحی در مورد باگهای این قسمت
- یادداشت گذاری برای دیگر افراد تیم
- احتمالاتی که برای بهبود ویژگیها و کارایی کد وجود دارد.
Explanatory Comment: کامنت گذاری توصیفی در سطح کدنویسی رخ میدهد و شامل توضیح در مورد کارکرد یک شیء و توضیح کدهای شیء مربوطه میگردد. برای قرار دادن کامنت الزامی نیست که کدها را خط به خط توضیح دهید یا اینکه خطوط ساده را هم تشریح کنید؛ بلکه کامنت شما همینقدر که بتواند نحوهی کارکرد هر چند خط کد مرتبط به هم را هم توضیح دهد، کافی است. این توضیحها بیشتر شامل موارد زیر میشوند:
- کدهای آغازین
- کدهای خروجی
- توضیح کوتاه از آنچه که این شیء ، متد یا ... انجام میدهد.
- حلقههای طولانی یا پیچیده
- کدهای منطقی عجیب و پیچیده
- Regular Expression
کدهای آغازین شروع خوبی برای تمرین خواهند بود. به عنوان نمونه اینکه توضیحی در مورد ورودی و خروجی یک متد بدهید که آرگومانهای ورودی چه چیزهایی هستند و چه کاربری داردند و در آغاز برنامه، برنامه چگونه آماده سازی و اجرا میشود. مقادیر پیش فرض چه چیزهایی هستند و پروژه چگونه تنظیم و مقداردهی میشود.
کدهای خروجی هم به همین منوال است. خروجیهای نرمال و غیرنرمال آن چیست؟ کدهای خطایی که ممکن است برگرداند و ... که باید به درستی توضیح داده شوند.
توضیح اشیاء و متدها و ... شامل مواردی چون: هدف از ایجاد آن، آرگومان هایی که به آن پاس میشوند و خروجی که میدهد و اینکه قالب یا فرمت آنها چگونه است و چه محدودیتهایی در مقادیر قابل انتظار وجود دارند. ذکر محدودیتها، مورد بسیاری مهمی است و دلیل بسیاری از باگها، عدم توجه یا اطلاع نداشتن از وجود این محدودیت هاست. مثلا محدودهی خاصی برای آرگومانهای ورودی وجود دارد؟ چه اتفاقی میافتد اگر به یک بافر 128 کاراکتری، 1024 کاراکتر را ارسال کنیم؟
کدهای منطقی عجیب، یکی از حیاتیترین بخشهای کامنت گذاری برای نگه داری یک برنامه در آینده است. به عنوان نمونه استفاده از عبارات با قاعده، اغلب اوقات باعث سردرگمی کاربران شده است. پس توضیح دادن در مورد این نوع کدها، توصیه زیادی میشود. اگر عبارات با قاعده شما طولانی هستند، سعی کنید از هم جدایشان کنید یا خطوط آن را بشکنید و هر خط آن را توضیح دهید.
هر زبانی از یک سیستم خاص برای کامنت گذاری استفاده میکند. به عنوان مثال پرل از سیستم (POD (Plain Old Documentation استفاده میکند یا برای Java سیستم JavaDoc یا برای PHP از سیستم PHPDoc (+ ) که پیاده سازی از JavaDoc میباشد استفاده میکنند. این سیستم برای سی شارپ استفاده از قالب XML است. کد زیر نمونهای از استفاده از این سیستم است:
// XMLsample.cs // compile with: /doc:XMLsample.xml using System; /// <summary> /// Class level summary documentation goes here.</summary> /// <remarks> /// Longer comments can be associated with a type or member /// through the remarks tag</remarks> public class SomeClass { /// <summary> /// Store for the name property</summary> private string myName = null; /// <summary> /// The class constructor. </summary> public SomeClass() { // TODO: Add Constructor Logic here } /// <summary> /// Name property </summary> /// <value> /// A value tag is used to describe the property value</value> public string Name { get { if (myName == null) { throw new Exception("Name is null"); } return myName; } } /// <summary> /// Description for SomeMethod.</summary> /// <param name="s"> Parameter description for s goes here</param> /// <seealso cref="String"> /// You can use the cref attribute on any tag to reference a type or member /// and the compiler will check that the reference exists. </seealso> public void SomeMethod(string s) { } }
دستورات سیستم کامنت گذاری سی شارپ
در سایت جاری، دو مقاله زیر اطلاعاتی در رابطه با نحوهی کامنت گذاری ارئه دادهاند.
- در مقاله «زیباتر کد بنویسیم» چند مورد آن به این موضوع اختصاص دارد.
- مقاله «وادار کردن خود به کامنت نوشتن» گزینهی کامنت گذاری اجباری در ویژوال استودیو را معرفی میکند.
SQL Antipattern #2
/// Example: "00001.00042.00005".
/// Example: "00001.00042.00006".
public class OrganizationalUnit : TrackableEntity<User>, IHasRowVersion, IPassivable { #region Constants /// <summary> /// Maximum depth of an UO hierarchy. /// </summary> public const int MaxDepth = 16; /// <summary> /// Length of a code unit between dots. /// </summary> public const int PathUnitLength = 5; /// <summary> /// Maximum length of the <see cref="Path"/> property. /// </summary> public const int MaxPathLength = MaxDepth * (PathUnitLength + 1) - 1; public const char HierarchicalDisplayNameSeperator = '»'; #endregion #region Properties public string Name { get; set; } public string NormalizedName { get; set; } public string HierarchicalDisplayName { get; set; } /// <summary> /// Hierarchical Path of this organization unit. /// Example: "00001.00042.00005". /// It's changeable if OU hierarch is changed. /// </summary> public string Path { get; set; } public bool IsActive { get; set; } = true; public byte[] RowVersion { get; set; } #endregion #region Navigation Properties public OrganizationalUnit Parent { get; set; } public long? ParentId { get; set; } public ICollection<OrganizationalUnit> Children { get; set; } = new HashSet<OrganizationalUnit>(); public ICollection<UserOrganizationalUnit> UserOrganizationalUnits { get; set; } = new HashSet<UserOrganizationalUnit>(); #endregion #region Public Methods /// <summary> /// Creates path for given numbers. /// Example: if numbers are 4,2 then returns "00004.00002"; /// </summary> /// <param name="numbers">Numbers</param> public static string CreatePath(params int[] numbers) { if (numbers.IsNullOrEmpty()) { return null; } return numbers.Select(number => number.ToString(new string('0', PathUnitLength))).JoinAsString("."); } /// <summary> /// Appends a child path to a parent path. /// Example: if parentPath = "00001", childPath = "00042" then returns "00001.00042". /// </summary> /// <param name="parentPath">Parent path. Can be null or empty if parent is a root.</param> /// <param name="childPath">Child path.</param> public static string AppendPath(string parentPath, string childPath) { if (childPath.IsNullOrEmpty()) { throw new ArgumentNullException(nameof(childPath), "childPath can not be null or empty."); } if (parentPath.IsNullOrEmpty()) { return childPath; } return parentPath + "." + childPath; } /// <summary> /// Gets relative path to the parent. /// Example: if path = "00019.00055.00001" and parentPath = "00019" then returns "00055.00001". /// </summary> /// <param name="path">The path.</param> /// <param name="parentPath">The parent path.</param> public static string GetRelativePath(string path, string parentPath) { if (path.IsNullOrEmpty()) { throw new ArgumentNullException(nameof(path), "Path can not be null or empty."); } if (parentPath.IsNullOrEmpty()) { return path; } if (path.Length == parentPath.Length) { return null; } return path.Substring(parentPath.Length + 1); } /// <summary> /// Calculates next path for given path. /// Example: if code = "00019.00055.00001" returns "00019.00055.00002". /// </summary> /// <param name="path">The path.</param> public static string CalculateNextPath(string path) { if (path.IsNullOrEmpty()) { throw new ArgumentNullException(nameof(path), "Path can not be null or empty."); } var parentPath = GetParentPath(path); var lastUnitPath = GetLastUnitPath(path); return AppendPath(parentPath, CreatePath(Convert.ToInt32(lastUnitPath) + 1)); } /// <summary> /// Gets the last unit path. /// Example: if path = "00019.00055.00001" returns "00001". /// </summary> /// <param name="path">The path.</param> public static string GetLastUnitPath(string path) { if (path.IsNullOrEmpty()) { throw new ArgumentNullException(nameof(path), "Path can not be null or empty."); } var splittedPath = path.Split('.'); return splittedPath[splittedPath.Length - 1]; } /// <summary> /// Gets parent path. /// Example: if path = "00019.00055.00001" returns "00019.00055". /// </summary> /// <param name="path">The path.</param> public static string GetParentPath(string path) { if (path.IsNullOrEmpty()) { throw new ArgumentNullException(nameof(path), "Path can not be null or empty."); } var splittedPath = path.Split('.'); if (splittedPath.Length == 1) { return null; } return splittedPath.Take(splittedPath.Length - 1).JoinAsString("."); } #endregion }
البته یک ویو نمایشی برای حالت درختی هم بهتر است داشته باشید.
یکسری متد DomainService
public virtual async Task<string> GetNextChildPathAsync(long? parentId) { var lastChild = await GetLastChildOrNullAsync(parentId).ConfigureAwait(false); if (lastChild == null) { var parentPath = parentId != null ? await GetPathAsync(parentId.Value).ConfigureAwait(false) : null; return OrganizationalUnit.AppendPath(parentPath, OrganizationalUnit.CreatePath(1)); } return OrganizationalUnit.CalculateNextPath(lastChild.Path); } public async Task<string> GetNextChildHierarchicalDisplayNameAsync(string name, long? parentId) { var parent = parentId != null ? await _organizationalUnits.SingleOrDefaultAsync(a => a.Id == parentId.Value).ConfigureAwait(false) : null; return parent == null ? name : $"{parent.HierarchicalDisplayName} {OrganizationalUnit.HierarchicalDisplayNameSeperator} {name}"; } public virtual async Task<OrganizationalUnit> GetLastChildOrNullAsync(long? parentId) { return await _organizationalUnits.OrderByDescending(c => c.Path) .FirstOrDefaultAsync(ou => ou.ParentId == parentId).ConfigureAwait(false); } public virtual async Task<string> GetPathAsync(long id) { Guard.ArgumentNotZero(id, nameof(id)); var organizationalUnit = await _organizationalUnits.SingleOrDefaultAsync(ou => ou.Id == id).ConfigureAwait(false); if (organizationalUnit == null) { throw new KeyNotFoundException(); } return organizationalUnit.Path; } public async Task<List<OrganizationalUnit>> FindChildrenAsync(long? parentId, bool recursive = false) { if (!recursive) { return await _organizationalUnits.Where(ou => ou.ParentId == parentId).ToListAsync().ConfigureAwait(false); } if (!parentId.HasValue) { return await _organizationalUnits.ToListAsync().ConfigureAwait(false); } var path = await GetPathAsync(parentId.Value).ConfigureAwait(false); return await _organizationalUnits.Where( ou => ou.Path.StartsWith(path) && ou.Id != parentId.Value).ToListAsync().ConfigureAwait(false); } public virtual async Task MoveAsync(long id, long? parentId) { Guard.ArgumentNotZero(id, nameof(id)); var organizationalUnit = await _organizationalUnits.SingleOrDefaultAsync(ou => ou.Id == id).ConfigureAwait(false); if (organizationalUnit == null || organizationalUnit.ParentId == parentId) { return; } //Should find children before Path change var children = await FindChildrenAsync(id, true).ConfigureAwait(false); //Store old Path of OU var oldPath = organizationalUnit.Path; //Move OU organizationalUnit.Path = await GetNextChildPathAsync(parentId).ConfigureAwait(false); organizationalUnit.ParentId = parentId; //Update Children Paths foreach (var child in children) { child.Path = OrganizationalUnit.AppendPath(organizationalUnit.Path, OrganizationalUnit.GetRelativePath(child.Path, oldPath)); } }
It's always the same: After npm installing a new library, we have to follow a readme step by step to include it into our application. Usually this involves creating configuration objects, referencing css files, and importing Angular Modules. As such tasks aren't fun at all it would be nice to automate this.
ng add
انجام SEO بر روی برنامه های Angular
به همراه نگارش Angular 4.3، روش جدیدی برای کار با HTTP، توسط ماژول جدید HTTP Client آن ارائه شدهاست که ساختار آن بسیار شبیه به ماژول فعلی HTTP آن است و کدهای فعلی را به سادگی میتوان به آن انتقال داد. یکی از تغییرات آن داشتن رخدادهای درصد آپلود و دانلود یک درخواست است:
import { HttpEventType, HttpClient, HttpRequest } from '@angular/common/http'; http.request(new HttpRequest( 'POST', URL, body, { reportProgress: true })).subscribe(event => { if (event.type === HttpEventType.DownloadProgress) { } if (event.type === HttpEventType.UploadProgress) { } if (event.type === HttpEventType.Response) { console.log(event.body); } })
برای مطالعهی بیشتر:
The Angular HTTP Client - Quickstart Guide
A Taste From The New Angular HTTP Client
راهاندازی Http Interceptor در Angular
به همراه نگارش Angular 4.3، روش جدیدی برای کار با HTTP، توسط ماژول جدید HTTP Client آن ارائه شدهاست که ساختار آن بسیار شبیه به ماژول فعلی HTTP آن است و کدهای فعلی را به سادگی میتوان به آن انتقال داد. یکی از تغییرات آن داشتن HttpInterceptor به صورت توکار است:
import { HttpRequest, HttpHandler, HttpEvent } from '@angular/common/http'; @Injectable() class JWTInterceptor implements HttpInterceptor { constructor(private userService: UserService) {} intercept(req: HttpRequest<any>, next: HttpHandler): Observable<HttpEvent<any>> { const JWT = `Bearer ${this.userService.getToken()}`; req = req.clone({ setHeaders: { Authorization: JWT } }); return next.handle(req); } }
برای مطالعهی بیشتر:
The Angular HTTP Client - Quickstart Guide
A Taste From The New Angular HTTP Client