وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
Blazor 5x - قسمت سوم - مبانی Razor
پیش از شروع به کار توسعه‌ی برنامه‌های مبتنی بر Blazor، باید با مبانی Razor آشنایی داشت. Razor امکان ترکیب کدهای #C و HTML را در یک فایل میسر می‌کند. دستور زبان آن از @ برای سوئیچ بین کدهای #C و HTML استفاده می‌کند. کدهای Razor را می‌توان در فایل‌های cshtml. نوشت که عموما مخصوص صفحات و Viewها هستند و یا در فایل‌های razor. که برای توسعه‌ی کامپوننت‌های Balzor بکار گرفته می‌شوند. در اینجا مهم نیست که پسوند فایل مورد استفاده چیست؛ چون اصول razor بکار گرفته شده در آن‌ها یکی است. البته در اینجا تاکید ما بیشتر بر روی فایل‌های razor. است که در برنامه‌های مبتنی بر Blazor بکار گرفته می‌شوند.


ایجاد یک پروژه‌ی جدید Blazor WASM

برای پیاده سازی و اجرای مثال‌های این قسمت، نیاز به یک پروژه‌ی جدید Blazor WASM را داریم که می‌توان آن‌را با اجرای دستور dotnet new blazorwasm --hosted در یک پوشه‌ی خالی، ایجاد کرد.

یک نکته: دستور فوق به همراه یک سری پارامتر اختیاری مانند hosted-- نیز هست. برای مشاهده‌ی لیست آن‌ها دستور dotnet new blazorwasm --help را صادر کنید. برای مثال ذکر پارامتر hosted-- سبب می‌شود تا یک ASP.NET Core host نیز برای Blazor WebAssembly app ایجاد شده تولید شود.

حالت hosted-- آن یک چنین ساختاری را دارد که از سه پروژه و پوشه‌ی Client ،Server و Shared تشکیل می‌شود:


در اینجا یک پروژه‌ی خالی WASM ایجاد شده که برخلاف حالت معمولی dotnet new blazorwasm که در قسمت قبل آن‌را بررسی کردیم، دیگر از فایل استاتیک wwwroot\sample-data\weather.json در آن خبری نیست. بجای آن، یک پروژه‌ی استاندارد ASP.NET Core Web API را در پوشه‌ی جدید Server ایجاد کرده که کار ارائه‌ی اطلاعات این سرویس آب و هوا را انجام می‌دهد و برنامه‌ی WASM ایجاد شده، این اطلاعات را توسط HTTP Client خود، از سرور Web API دریافت می‌کند.

بنابراین اگر مدل برنامه‌ای که قصد دارید تهیه کنید، ترکیبی از یک Web API و WASM است، روش hosted--، آغاز آن‌را بسیار ساده می‌کند.

نکته: روش اجرای این نوع برنامه‌ها با اجرای دستور dotnet run در داخل پوشه‌ی Server پروژه، انجام می‌شود. با اینکار هم سرور ASP.NET Core آغاز می‌شود و هم برنامه‌ی WASM توسط آن ارائه می‌گردد. در این حالت اگر آدرس https://localhost:5001 را در مرورگر باز کنیم، هم قسمت‌های بدون نیاز به سرور پروژه‌ی WASM قابل دسترسی است (مانند کار با شمارشگر آن) و هم قسمت دریافت اطلاعات از سرور آن، در منوی Fetch Data.


شروع به کار با Razor

پس از ایجاد یک پروژه‌ی جدید WASM، به فایل Client\Pages\Index.razor آن مراجعه کرده و محتوای پیش‌فرض آن‌را بجز سطر اول زیر، حذف می‌کنیم:
@page "/"
این سطر، بیانگر مسیریابی منتهی به کامپوننت جاری است. یعنی با گشودن برنامه‌ی WASM در مرورگر و مراجعه به ریشه‌ی سایت، محتوای این کامپوننت را مشاهده خواهیم کرد.
در فایل‌های razor. می‌توان ترکیبی از کدهای #C و HTML را نوشت. برای مثال:
@page "/"

<p>Hello, @name</p>

@code
{
    string name = "Vahid N.";
}
در اینجا قصد داریم مقدار یک متغیر را در یک پاراگراف درج کنیم. به همین جهت برای تعریف آن و شروع به کدنویسی می‌توان با تعریف یک قطعه کد که در فایل‌های razor با code@ شروع می‌شود، اینکار را انجام داد. در این قطعه کد، نوشتن هر نوع کد #C ای مجاز است که نمونه‌ای از آن‌را در اینجا با تعریف یک متغیر مشاهده می‌کنید. اکنون برای درج مقدار این متغیر در بین کدهای HTML از حرف @ استفاده می‌کنیم؛ مانند name@ در اینجا. نمونه‌ای از خروجی تغییرات فوق را در تصویر زیر مشاهده می‌کنید:


یک نکته: با توجه به اینکه تغییرات زیادی را در فایل جاری اعمال خواهیم کرد، بهتر است برنامه را با دستور dotnet watch run اجرا کرد، تا این تغییرات را تحت نظر قرار داده و آن‌ها را به صورت خودکار کامپایل کند. به این صورت دیگر نیازی نخواهد بود به ازای هر تغییر، یکبار دستور dotnet run اجرا شود.

در زمان درج متغیرهای #C در بین کدهای HTML توسط razor، استفاده از تمام متدهای الحاقی زبان #C نیز مجاز هستند؛ مانند:
 <p>Hello, @name.ToUpper()</p>
بنابراین درج حرف @ در بین کدهای HTML به این معنا است که به کامپایلر razor اعلام می‌کنیم، پس از این حرف، هر عبارتی که قرار می‌گیرد، یک عبارت معتبر #C است.

یا حتی می‌توان یک متد جدید را مانند CustomToUpper در قطعه کد razor، تعریف کرد و از آن به صورت زیر استفاده نمود:
@page "/"

<p>Hello, @name.ToUpper()</p>
<p>Hello, @CustomToUpper(name)</p>

@code
{
    string name = "Vahid N.";

    string CustomToUpper(string value) => value.ToUpper();
}
در این مثال‌ها، ابتدای عبارت #C تعریف شده با حرف @ شروع می‌شود و انتهای آن‌را خود کامپایلر razor بر اساس بسته شدن تگ p تعریف شده، تشخیص می‌دهد. اما اگر قصد داشته باشیم برای مثال جمع دو عدد را در اینجا محاسبه کنیم چطور؟
<p>Let's add 2 + 2 : @2 + 2 </p>
در این حالت امکان تشخیص ابتدا و انتهای عبارت #C توسط کامپایلر میسر نیست. برای رفع این مشکل می‌توان از پرانتزها استفاده کرد:
<p>Let's add 2 + 2 : @(2 + 2) </p>
نمونه‌ی دیگر نیاز به تعریف ابتدا و انتهای یک قطعه کد، در حین تعریف مدیریت کنندگان رویدادها است:
<button @onclick="@(()=>Console.WriteLine("Test"))">Click me</button>
در اینجا onclick@ مشخص می‌کند که با کلیک بر روی این دکمه قرار است قطعه کد #C ای اجرا شود. سپس با استفاده از ()@ محدوده‌ی این قطعه کد، مشخص می‌شود و اکنون در داخل آن می‌توان یک anonymous function را تعریف کرد که خروجی آن را در قسمت console ابزارهای توسعه دهندگان مرورگر می‌توان مشاهده کرد:


در اینجا اگر از Console.WriteLine("Test")@ استفاده می‌شد، به معنای انتساب یک رشته‌ی محاسبه شده به رویداد onclick بود که مجاز نیست.
روش دیگر انجام اینکار به صورت زیر است:
@page "/"

<button @onclick="@WriteLog">Click me 2</button>

@code
{
    void WriteLog()
    {
        Console.WriteLine("Test");
    }
}
می‌توان یک متد void را تعریف کرد و سپس فقط نام آن‌را توسط @ به onlick انتساب داد. ذکر این نام، اشاره‌گری خواهد بود به متد اجرا نشده‌ی WriteLog. در این حالت اگر نیاز به ارسال پارامتری به متد WriteLog بود، چطور؟
@page "/"

<button @onclick="@(()=>WriteLogWithParam("Test 3"))">Click me 3</button>

@code
{
    void WriteLogWithParam(string value)
    {
        Console.WriteLine(value);
    }
}
در این حالت نیز می‌توان از روش بکارگیری anonymous function‌ها برای تعریف پارامتر استفاده کرد.

یک نکته: اگر به اشتباه بجای WriteLogWithParam، همان WriteLog قبلی را بنویسیم، کامپایلر (در حال اجرای توسط دستور dotnet watch run) خطای زیر را نمایش می‌دهد؛ پیش از اینکه برنامه در مرورگر اجرا شود:
BlazorRazorSample\Client\Pages\Index.razor(12,25): error CS1501: No overload for method 'WriteLog' takes 1 arguments


امکان تعریف کلاس‌ها در فایل‌های razor.

در فایل‌های razor.، محدود به تعریف یک سری متدها و متغیرهای ساده نیستیم. در اینجا امکان تعریف کلاس‌ها نیز وجود دارد و همچنین می‌توان از کلاس‌های خارجی (کلاس‌هایی که خارج از فایل razor جاری تعریف شده‌اند) نیز استفاده کرد.
@page "/"

<p>Hello, @StringUtils.MyCustomToUpper(name)</p>

@code
{
    public class StringUtils
    {
        public static string MyCustomToUpper(string value) => value.ToUpper();
    }
}
برای نمونه در اینجا یک کلاس کمکی را جهت تعریف متد MyCustomToUpper، اضافه کرده‌ایم. در ادامه نحوه‌ی استفاده از این متد را در پاراگراف تعریف شده، مشاهده می‌کنید که همانند کار با کلاس و متدهای متداول #C است.
البته این کلاس را تنها می‌توان داخل همین کامپوننت استفاده کرد. برای اینکه بتوان از امکانات این کلاس، در سایر کامپوننت‌ها نیز استفاده کرد، می‌توان آن‌را در پروژه‌ی Shared قرار داد. اگر به تصویر ابتدای مطلب جاری دقت کنید، سه پروژه ایجاد شده‌است:
الف) پروژه‌ی کلاینت: که همان WASM است.
ب) پروژه‌ی سرور: که یک پروژه‌ی ASP.NET Core Web API ارائه کننده‌ی سرویس و API آب و هوا است و همچنین هاست کننده‌ی WASM ما.
ج) پروژه‌ی Shared: کدهای این پروژه، بین هر دو پروژه به اشتراک گذاشته می‌شوند و برای مثال محل مناسبی است برای تعریف DTO ها. برای نمونه WeatherForecast.cs قرار گرفته‌ی در آن، DTO یا data transfer object سرویس API برنامه است که قرار است به کلاینت بازگشت داده شود. به این ترتیب دیگر نیازی نخواهد بود تا این تعاریف را در پروژه‌های سرور و کلاینت تکرار کنیم و می‌توان کدهای اینگونه را به اشتراک گذاشت.
کاربرد دیگر آن تعریف کلاس‌های کمکی است؛ مانند StringUtils فوق. به همین به پروژه‌ی Shared مراجعه کرده و کلاس StringUtils را به صورت زیر در آن تعریف می‌کنیم (و یا حتی می‌توان این قطعه کد را داخل یک پوشه‌ی جدید، در همان پروژه‌ی WASM نیز قرار داد):
namespace BlazorRazorSample.Shared
{
    public class StringUtils
    {
        public static string MyNewCustomToUpper(string value) => value.ToUpper();
    }
}
اگر به فایل‌های csproj دو پروژه‌ی سرور و کلاینت جاری مراجعه کنیم، از پیش، مدخلی را به فایل Shared\BlazorRazorSample.Shared.csproj دارند. بنابراین جهت معرفی این اسمبلی به آن‌ها، نیاز به کار خاصی نیست و از پیش، ارجاعی به آن تعریف شده‌است.

پس از آن روش استفاده‌ی از این کلاس کمکی خارجی اشتراکی به صورت زیر است:
@page "/"

@using BlazorRazorSample.Shared

<p>Hello, @StringUtils.MyNewCustomToUpper(name)</p>
ابتدا فضای نام این کلاس را با استفاده از using@ مشخص می‌کنیم و سپس امکان دسترسی به امکانات آن میسر می‌شود.

یک نکته: می‌توان به فایل Client\_Imports.razor مراجعه و مدخل زیر را به انتهای آن اضافه کرد:
@using BlazorRazorSample.Shared
به این ترتیب دیگر نیازی به ذکر این using@ تکراری، در هیچکدام از فایل‌های razor. پروژه‌ی کلاینت نخواهد بود؛ چون تعاریف درج شده‌ی در فایل Client\_Imports.razor سراسری هستند.


کار با حلقه‌ها در فایل‌های razor.

همانطور که عنوان شد، یکی از کاربردهای پروژه‌ی Shared، امکان به اشتراک گذاشتن مدل‌ها، در برنامه‌های کلاینت و سرور است. برای مثال یک پوشه‌ی جدید Models را در این پروژه ایجاد کرده و کلاس MovieDto را به صورت زیر در آن تعریف می‌کنیم:
using System;

namespace BlazorRazorSample.Shared.Models
{
    public class MovieDto
    {
        public string Title { set; get; }

        public DateTime ReleaseDate { set; get; }
    }
}
سپس به فایل Client\_Imports.razor مراجعه کرده و فضای نام این پوشه را اضافه می‌کنیم؛ تا دیگر نیازی به تکرار آن در تمام فایل‌های razor. برنامه‌ی کلاینت نباشد:
@using BlazorRazorSample.Shared.Models
اکنون می‌خواهیم لیستی از فیلم‌ها را در فایل Client\Pages\Index.razor نمایش دهیم:
@page "/"

<div>
    <h3>Movies</h3>
    @foreach(var movie in movies)
    {
        <p>Title: <b>@movie.Title</b></p>
        <p>ReleaseDate: @movie.ReleaseDate.ToString("dd MMM yyyy")</p>
    }
</div>

@code
{
    List<MovieDto> movies = new List<MovieDto>
    {
        new MovieDto
        {
            Title = "Movie 1",
            ReleaseDate = DateTime.Now.AddYears(-1)
        },
        new MovieDto
        {
            Title = "Movie 2",
            ReleaseDate = DateTime.Now.AddYears(-2)
        },
        new MovieDto
        {
            Title = "Movie 3",
            ReleaseDate = DateTime.Now.AddYears(-3)
        }
    };
}
در اینجا در ابتدا لیستی از MovieDto‌ها در قسمت code@ تعریف شده و سپس روش استفاده‌ی از یک حلقه‌ی foreach سی‌شارپ را در کدهای razor نوشته شده، مشاهده می‌کنید که این خروجی را ایجاد می‌کند:


یک نکته: در حین تعریف فیلدهای code@، امکان استفاده‌ی از var وجود ندارد؛ مگر اینکه از آن بخواهیم در داخل بدنه‌ی یک متد استفاده کنیم.

و یا نمونه‌ی دیگری از حلقه‌های #‍C مانند for را می‌توان به صورت زیر تعریف کرد:
    @for(var i = 0; i < movies.Count; i++)
    {
        <div style="background-color: @(i % 2 == 0 ? "blue" : "red")">
            <p>Title: <b>@movies[i].Title</b></p>
            <p>ReleaseDate: @movies[i].ReleaseDate.ToString("dd MMM yyyy")</p>
        </div>
    }
در اینجا روش تغییر پویای background-color هر ردیف را نیز به کمک کدهای razor، مشاهده می‌کنید. اگر شماره‌ی ردیفی زوج بود، با آبی نمایش داده می‌شود؛ در غیراینصورت با قرمز. در اینجا نیز از ()@ برای تعیین محدوده‌ی کدهای #C نوشته شده، کمک گرفته‌ایم.


نمایش شرطی عبارات در فایل‌های razor.

اگر به مثال توکار Client\Pages\FetchData.razor مراجعه کنیم (مربوط به حالت host-- که در ابتدای مطلب عنوان شد)، کدهای زیر قابل مشاهده هستند:
@page "/fetchdata"
@using BlazorRazorSample.Shared
@inject HttpClient Http

<h1>Weather forecast</h1>

<p>This component demonstrates fetching data from the server.</p>

@if (forecasts == null)
{
    <p><em>Loading...</em></p>
}
else
{
    <table class="table">
        <thead>
            <tr>
                <th>Date</th>
                <th>Temp. (C)</th>
                <th>Temp. (F)</th>
                <th>Summary</th>
            </tr>
        </thead>
        <tbody>
            @foreach (var forecast in forecasts)
            {
                <tr>
                    <td>@forecast.Date.ToShortDateString()</td>
                    <td>@forecast.TemperatureC</td>
                    <td>@forecast.TemperatureF</td>
                    <td>@forecast.Summary</td>
                </tr>
            }
        </tbody>
    </table>
}

@code {
    private WeatherForecast[] forecasts;

    protected override async Task OnInitializedAsync()
    {
        forecasts = await Http.GetFromJsonAsync<WeatherForecast[]>("WeatherForecast");
    }

}
در این مثال، روش کار با یک سرویس تزریق شده‌ی async که قرار است از Web API اطلاعاتی را دریافت کند، مشاهده می‌کنید. در اینجا برخلاف مثال قبلی ما، از روال رویدادگردان OnInitializedAsync برای مقدار دهی لیست یا آرایه‌ای از اطلاعات وضعیت هوا استفاده شده‌است (و نه به صورت مستقیم در یک فیلد قسمت code@). این مورد جزو life-cycle‌های کامپوننت‌های razor است که در قسمت‌های بعد بیشتر بررسی خواهد شد. متد OnInitializedAsync برای بارگذاری اطلاعات یک سرویس از راه دور استفاده می‌شود و در اولین بار اجرای کامپوننت فراخوانی خواهد شد. نکته‌ی مهمی که در اینجا وجود دارد، نال بودن فیلد forecasts در زمان رندر اولیه‌ی کامپوننت جاری است؛ از این جهت که کار دریافت اطلاعات از سرور زمان‌بر است ولی رندر کامپوننت، به صورت آنی صورت می‌گیرد. در این حالت زمانیکه نوبت به اجرای foreach (var forecast in forecasts)@ می‌رسد، برنامه با یک استثنای نال بودن forecasts، متوقف خواهد شد؛ چون هنوز کار OnInitializedAsync به پایان نرسیده‌است:


 برای رفع این مشکل، ابتدا یک if@ مشاهده می‌شود، تا نال بودن forecasts را بررسی کند:
@if (forecasts == null)
{
    <p><em>Loading...</em></p>
}
و همچنین عبارت در حال بارگذاری را نمایش می‌دهد. سپس در قسمت else آن، نمایش اطلاعات دریافت شده را توسط یک حلقه‌ی foreach مشاهده می‌کنید. با مقدار دهی forecasts در متد OnInitializedAsync، مجددا کار رندر جدول انجام خواهد شد.


روش نمایش عبارات HTML در فایل‌های razor.

فرض کنید عنوان اول فیلم مثال جاری، به همراه یک تگ HTML هم هست:
new MovieDto
{
   Title = "<i>Movie 1</i>",
   ReleaseDate = DateTime.Now.AddYears(-1)
},
در این حالت اگر برنامه را اجرا کنیم، خروجی آن دقیقا به صورت <Title: <i>Movie 1</i خواهد بود. این مورد به دلایل امنیتی انجام شده‌است. اگر پیشتر تگ‌های HTML را تمیز کرده‌اید و مطمئن هستید که خطری را ایجاد نمی‌کنند، می‌توانید با استفاده از روش زیر، آن‌ها را رندر کرد:
<p>Title: <b>@((MarkupString)movie.Title)</b></p>


کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-03.zip
برای اجرای آن وارد پوشه‌ی Server شده و دستور dotnet run را اجرا کنید.
‫۳ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۹ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۱۰
حسین منصوری حسین منصوری
اشتراک‌ها
نقشه راه توسعه NET. تا سال 2023

در ماه می‌سال جاری میلادی مایکروسافت نقشه‌ی توسعه NET. رو تا سال 2023 منتشر کرد و این نقشه نه فقط مربوط به NET Core. بلکه همه‌ی خانواده‌ی NET. هست. این بروزرسانی علاوه بر ویندوز خانواده‌ی بزرگی از بسترهای متنوع و متفاوتی مثل لینوکس، سیستم‌عامل مک، IOS، اندروید، سیستم‌عامل‌های تلویزیون، سیستم‌عامل ساعت اپل، Web Assembly، ابزارهای متنوع IoT، و کلی بستر متفاوت دیگه رو شامل میشه. 

نقشه راه توسعه NET. تا سال 2023
‫۵ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۳۳
سالار ربال سالار ربال
نظرات مطالب
HTML5 Web Component - قسمت دوم - Custom Elements
این سری مطالب ادامه دار نخواهد بود و به عنوان مکمل منابع موجود در اینترنت،  ویدئو مربوط به وبینار Web Components از طریق لینک زیر در دسترس می‌باشد که مباحث زیر را شامل می‌شود:
  • چرا Web Components؟
  • وضعیت پشتیبانی و به کار گیری Web Components
  • توسعه چند کامپوننت نمونه با استفاده از Web Components
  • بررسی ابزارهای جانبی
  • استفاده به شکل Framework agnostic 
‫۳ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۲۱:۰۶
رضا بزرگی رضا بزرگی
نظرات مطالب
استفاده از Luke برای بهبود کیفیت جستجوی لوسین
برای full text search در زبان فارسی این 150 کلمه که آقا عرب‌عامری زحمت کشیدن اصلا کفایت نمیکند. زبان فارسی و دیکته‌اش به این نحو اصلا مناسب ایندکس کردن نیست و بیشتر نیاز به توسعه دارد.
شاید اگر بشه با ابزارهای توسعه‌ای که روی زبان فارسی کار شده - مثل ویراسباز ^ - خروجی بگیریم برای ایندکس کردن و در نتیجه تحلیل اونا به وسیله همین کتابخونه Luke یا  Solr یا Nutch - که در وبلاگ آقای زبردست معرفی شده ^  - آسونتره.
‫۱۲ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ تیر ۱۳۹۱، ساعت ۱۶:۲۴
علیرضا آرانی علیرضا آرانی
مطالب
مقداردهی خودکار Created Date و Updated Date برای تمام رکوردهای موجودیت‌های یک پروژه توسط Entity Framework Core
فرض کنید می‌خواهید برای یک پروژه، امکانی را درنظر بگیرید که بتوان برای تمامی رکوردهای موجودیت‌های (Entity) آن پروژه، زمان ساخته شدن و به روزرسانی، به صورت خودکار ثبت شود.
کار با تعریف یک کلاس پایه به شکل زیر شروع می‌شود:
public class BaseEntity
    {
        public DateTimeOffset CreatedDate { get; set; }
        public DateTimeOffset UpdatedDate { get; set; }
    }
سپس برای اینکه کار مقداردهی، به صورت خودکار انجام گیرد، باید متدهای SaveChanges و SaveChangesAsync به شکل زیر در ApplicationDbContext پروژه override شوند:
//override because we need add created and updated date to some entities
        public override async Task<int> SaveChangesAsync(
            CancellationToken cancellationToken = default(CancellationToken))
        {
            AddCreatedUpdatedDate();
            return (await base.SaveChangesAsync(true, cancellationToken));
        }

        //override because we need add created and updated date to some entities
        public override int SaveChanges()
        {
            AddCreatedUpdatedDate();
            return base.SaveChanges();
        }
تابع AddCreatedUpdatedDate نیز به شکل زیر تعریف خواهد شد:
 /// <summary>
        /// Add created and updated date to any entities that
        /// inherit from BaseEntity class
        /// </summary>
        public void AddCreatedUpdatedDate()
        {
            var entries = ChangeTracker
                .Entries()
                .Where(e => e.Entity is BaseEntity && (
                    e.State == EntityState.Added
                    || e.State == EntityState.Modified));

            foreach (var entityEntry in entries)
            {
                ((BaseEntity)entityEntry.Entity).UpdatedDate = DateTimeOffset.UtcNow;

                if (entityEntry.State == EntityState.Added)
                {
                    ((BaseEntity)entityEntry.Entity).CreatedDate = DateTimeOffset.UtcNow;
                }
            }
        }
همانطور که ملاحظه می‌نمایید از ChangeTracker استفاده شده‌است که پیشتر مطلب کاملی در سایت در رابطه با آن منتشر شده‌است. در حقیقت لیستی از رکوردهای موجودیت‌هایی را که از BaseEntity ارث بری کرده باشند و در حال اضافه شدن یا ویرایش شدن هستند، در entries قرار می‌دهیم و سپس بررسی می‌کنیم که اگر این رکورد در حال اضافه شدن برای اولین بار است، آنگاه مقدار برابری را برای CreatedDate و UpdatedDate آن درنظر می‌گیریم؛ اما اگر این رکورد در حال ویرایش شدن باشد، آنگاه فقط مقدار UpdatedDate را به‌روزرسانی می‌کنیم.
حال برای اینکه موجودیتی دارای این قابلیت شود که برای هر رکورد آن، تاریخ ساخت و به روز رسانی به صورت خودکار ثبت شود، باید از کلاس پایه BaseEntity ارث بری نماید. برای مثال:
public class Student: BaseEntity
{
    public int StudentID { get; set; }
    public string StudentName { get; set; }
    public DateTimeOffset? DateOfBirth { get; set; }
    public decimal Height { get; set; }
    public float Weight { get; set; }
}
‫۱ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۴۵
وحید نصیری وحید نصیری
اشتراک‌ها
نگاهی به بهبودهای کارآیی در NET Core. و ASP.NET Core 3.0

What’s new for performance in .NET Core and ASP.NET Core 3.0 – Ben Adams
One of the biggest advantages of using .NET Core (besides cross-platform support) is the drastic improvements in performance. Because the .NET Core team was able to make minor breaking changes in the runtime and Base Class Library (BCL), lots of stuff was implemented much more efficiently. In this session Ben will dive into the performance improvements in .NET Core in the 3.0 release: runtime changes, JIT changes, intrinsics and a deep dive into some of the improvements making it the best release yet!

نگاهی به بهبودهای کارآیی در NET Core. و ASP.NET Core 3.0
‫۵ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۱ تیر ۱۳۹۸، ساعت ۱۳:۰۱
میثم نوایی میثم نوایی
اشتراک‌ها
گپ و گفتی با مهندسان طراح دات نت در مورد آینده این فریم ورک

This article dives into the mock questions I would ask, along with responses that are my personal best guess to the answers. Could my answers not reflect actual opinions shared by the team at Microsoft? Sure, but I'm hoping folks from the .NET team can jump in to correct me if I am way off base.

This is a rather interesting time for .NET – what's being done shapes the future of .NET for the next decade. Let's ask the honest questions and hopefully all of us will understand the new .NET ecosystem a little better. 

گپ و گفتی با مهندسان طراح دات نت در مورد آینده این فریم ورک
‫۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۱۸
وحید نصیری وحید نصیری
اشتراک‌ها
شبیه سازی OAuth2 با Dev Proxy
Achieve more with APIs in your organization. We’re excited to share with you a new version of Dev Proxy that helps you to build robust apps connected to APIs.
In this version:
  • Easily simulate authentication and authorization using API keys and OAuth2
  • Quickly generate JWT tokens for testing
  • …and more!

شبیه سازی OAuth2 با Dev Proxy
‫۱۷ روز قبل، چهارشنبه ۱۱ مهر ۱۴۰۳، ساعت ۰۷:۵۹
مهدی ملائیان مهدی ملائیان
اشتراک‌ها
نصب موتور unreal در ویژوال استدیو

As previously announced, Visual Studio has partnered with some of the most popular game engines to bring you an easy acquisition experience for game development tools.  Today we are pleased to confirm that we now provide the ability to acquire and install the Unreal Engine directly from the IDE.  

نصب موتور unreal در ویژوال استدیو
‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۱۱